29 Μαΐου 2010 – 557 χρονια απο την αλωση της Πολης

Τα παθηματα δεν μας εγιναν μαθηματα

Πώς θα ευοδώσει ο Θεός την απελευθέρωση της Κύπρου, όταν η εκκλησιαστική της ηγεσία Τον προδίδει;

■  Με την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας του Balamand (1993), όπου αναγνωρίστηκε ως Εκκλησία του Χριστού ο παναιρετικός Παπισμός και νομιμοποιήθηκε η Ουνία!
■  Με την αποδοχή του αντίχριστου κειμένου του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (Βραζιλία 2006), όπου αναγνωρίστη-καν ως Εκκλησίες οι εκατοντάδες αιρετικές προτεσταντικές ομολογίες και αποκλήθηκαν οι δογματικές τους εκτροπές: «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»!
■  Με τις συμπροσευχές Κυπρίων Ιεραρχών με Παπικούς κληρικούς, τις οποίες ρητά απαγορεύουν οι Ιεροί Κανόνες!
■  Με την επικείμενη τιμητική υποδοχή του μεγαλύτερου εχθρού της Ορθοδοξίας (κατά τον γέροντα Παΐσιο) και της Ελληνικής Εκκλησίας ειδικότερα (κατά τον Άγιο Νεκτάριο)!

Πίνακας της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, το 1453    Αφίσα της εισβολής του 1974

Σήμερα, λίγες ημέρες πριν την επίσκεψη του παναιρετικού Πάπα στην Κύπρο, συμπληρώθηκαν 557 χρόνια από την αποφράδα ημέρα του Μαΐου του 1453 που η Κωνσταντινούπολη, η πρωτεύουσα της ένδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, έπεσε στα χέρια των Τούρκων.

Ο ΘΕΟΣ, ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Διαβάζοντας την Αγία Γραφή καταλαβαίνουμε πως ο Θεός δεν ίσταται απαθής θεατής της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά –ως Δίκαιος Κριτής– επεμβαίνει αμείβοντας την αρετή και τιμωρώντας την κακία βασιλέων και λαών. Δεν θα αναφερθούμε σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Κύριος εκδήλωσε την οργή του πάνω σε λαούς άδικους, αλλά θα μνημονεύσουμε ότι, κατά καιρούς, προειδοποιούσε –δια μέσου των Προφητών– τον περιούσιο λαό Του, ότι αν αποστατούσε από την ορθή Πίστη ή τον ηθικό Νόμο, θα επέτρεπε να αιχμαλωτιστεί ο Ισραήλ από βάρβαρους λαούς, όπως και έγινε! (βλ. Δευτερονόμιον 28:15 και 28:49-52, Ιερεμία 5:15-19, Αμώς 6:14, Αββακούμ 1:3-10 και άλλα). Η Γραφή βοά ότι αν απωλεσθεί η συμμαχία του Θεού δεν επαρκούν όλες οι ανθρώπινες διπλωματίες, συμφωνίες, αμυντικοί εξοπλισμοί κ.λ.π. «Εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (Ψαλμοί 127:2).
Έτσι, παρά το πλήθων των αμαρτιών των προγόνων μας, ο Θεός δεν θα επέτρεπε την άλωση της Πόλης, αν δεν συνέβαινε κάτι πολύ χειρότερο: Η πτώση στο θέμα της Πίστεως. Πολλές φορές στο παρελθόν η βασιλεύουσα πολιορκήθηκε από τον εχθρό και μάλιστα υπό δυσμενέστερες συνθήκες, αλλά πάντοτε η Παναγία την σκέπαζε και την βοηθούσε γιατί ο λαός, παρά την αμαρτωλότητά του, δεν διαπραγματευόταν την Πίστη του. Έλεγε τη γνωστή ρήση: «καλύτερα τούρκικο φέσι παρά φράγκικη τιάρα»! Όμως, στις 12 Δεκεμβρίου του 1452, μόλις πέντε μήνες πριν την Άλωση και δεκατρία έτη μετά την υπογραφή του προδοτικού ενωτικού όρου της Συνόδου της Φερράρας-Φλωρεντίας, στο Ναό της Αγίας Σοφίας έγινε συλλείτουργο Ορθοδόξων και Παπικών στο οποίο μνημονεύτηκε ο Πάπας και ο λατινόφρονας Πατριάρχης Γρηγόριος! Το ανίερο αυτό συλλείτουργο έγινε για να επικυρώσει, ουσιαστικά, την «Ένωση». Προτίμησαν οι πρόγονοί μας τη συμμαχία του παναιρετικού παπισμού από τη συμμαχία του Θεού, γι’ αυτό και «η Πόλις εάλω». Ο γνωστός «Θρήνος της Πόλης» λέει: «Πάψετε το Χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα’ άγια, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει».

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΕΡΙΞΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΟΙΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ!

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο μεγάλος αυτός άγιος και προφήτης, που η Εκκλησία μας εορτάζει στις 24 Αυγούστου, λέγει τα εξής φοβερά λόγια: «Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας, έστειλεν ο Θεός τον άγιον
Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν∙ και το είχαν χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερα το εσήκωσεν ο Θεός το βασίλειον από τους Χριστιανούς και ήφερε τον Τούρκο μέσα από την Ανατολήν και του το έδωκε δια εδικόν μας καλόν… Και τι; Άξιος ήτον ο Τούρκος να έχη βασίλειον; Αλλά ο Θεός του το έδωκε δια το καλόν μας. Και διατί δεν ήφερεν ο Θεός άλλον βασιλέα, οπού ήτον τόσα ρηγάτα [=βασίλεια] εδώ κοντά να τους το δώση, μόνον ήφερε τον Τούρκον μέσαθε από την Κοκκινην Μηλιά και του το εχάρισε; Διατί ήξευρεν ο Θεός πως τα άλλα ρηγάτα μας βλάπτουν εις την Πίστιν, και ο Τούρκος δεν μας βλάπτει, άσπρα δώσ’ του και καβαλλίκευσέ τον από το κεφάλι. Και δια να μην κολασθούμεν το έδωκε του Τούρκου και τον έχει ο Θεός τον Τούρκον ωσάν σκύλλον να μας φυλάη».
(Ιωάννου Μενούνου, Κοσμά Αιτωλού Διδαχές, εκδ. Τήνος, Αθήνα 1999, Διδαχή Ε’, σελ. 269- 270).
Αυτός ο λόγος θα πρέπει να μας συγκλονίσει και να μας αφυπνίσει: Ο Άγιος λέει ότι ο Θεός προτίμησε να πέσει ο Ελληνισμός στα χέρια ενός τυραννικού δυνάστη που σκότωνε, βίαζε, έκλεβε, βασάνιζε και ατίμαζε τους χριστιανούς, γιατί είδε –με την παντογνωσία Του– ότι αν έμενε ελεύθερος θα πάθαινε κάτι απείρως χειρότερο: Θα έχανε την ορθή Πίστη του και θα εκλατινιζόταν! Προτίμησε ο Θεός τη βαριά σκλαβιά των τεσσάρων αιώνων, από την εξωτερική «ελευθερία» που θα ήταν, όμως, πνευματική δουλεία! («Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή, ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» Ματθ. 16:26)
Ως εκ τούτου, κατά τον Άγιο, η Τουρκική σκλαβιά ήταν …ευλογία Θεού και ο Τούρκος ένα «τσομπανόσκυλο» που μας φύλαξε από τον Πάπα!

ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΟΙ

ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΕΣ ΚΥΠΡΙΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

Και ερχόμαστε στο σήμερα και ερωτούμε:
● Αυτά δεν τα ξέρουν οι λατινόφρονες «ορθόδοξοι» Κύπριοι Αρχιερείς;
● Δεν διαβάζει τους Αγίους ο λατινόφρων Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος;
● Δεν φοβάται μήπως μ’ αυτά που κάνει προ-καλέσει την οργή του Θεού και θρηνήσου-με κι άλλη εθνική συμφορά στη μαρτυρική μεγαλόνησο;
Η πρώτη ενέργεια του κ. Χρυσοστόμου την επομένη της εκλογής του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κύπρου, δεν ήταν να επισκεφθεί κανέναν ορθόδοξο Πατριάρχη ή Αρχιεπίσκοπο, αλλά ποιόν; Τον αιρεσιάρχη Πάπα! Λες και του χρωστούσε καμιά χάρη για την εκλογή του!

ΟΙ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ, ΣΕ ΒΑΡΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Η Εκκλησία της Κύπρου αθετεί το δόγμα της «Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» του Συμβόλου της Πίστε-ως, που θέσπισε η Β’ Οικουμενική Σύνοδος:
Α. Το 1993 στο Balamand του Λιβάνου υπέγραψε ένα προδοτικό και επαίσχυντο κείμενο (το οποίο δεν υπέγραψε η Εκκλησία της Ελλάδος), με το οποίο όχι μόνον αθωώθηκε και νομιμοποιήθηκε ο Δούρειος Ίππος του Πα-πισμού, η Ουνία, αλλά και έγινε –για πρώτη φορά– αποδεκτό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι η μοναδική Εκκλησία του Χρι-στού, αλλά συναποτελεί με τον Παπισμό τη Μία Εκκλησία, με την οποία και είναι συνυπεύθυνη για την διατήρηση της Εκκλησίας στην πιστότητα της Θείας Οικονομίας!
Β. Στην τελευταία Συνέλευση του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.) που έγινε το 2006 στη Βραζιλία, υιοθετήθηκε από την Εκκλησία της Κύπρου το πιο αντίχριστο «εκκλησιολογικό» κείμενο που είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας: Εκεί, οι εκπρόσωποι της μεγαλονήσου, απαρνήθηκαν την αλήθεια ότι η Ορθοδοξία είναι η «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» και την εξίσωσαν με τις 340 κακόδοξες «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε.! Επίσης, δέχτηκαν ότι αυτό που οριοθετεί την Εκκλησία είναι το κάθε είδους «Βάπτισμα» και όχι η κοινή ορθή Πίστη, η Παράδοση και η Αποστολική διαδοχή! Ακόμη, αποδέχτηκαν ότι η Κυπριακή Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται σε κοινωνία με όλες τις προτεσταντικές ομολογίες του Π.Σ.Ε., προκειμένου να εκπληρώσει την Καθολικότητά της! Είναι απίστευτα και φρικτά τα όσα αποδέχτηκαν οι Κύπριοι Ορθόδοξοι(;) εκπρόσωποι, όπως λόγου χάριν το γεγονός ότι ονόμασαν «διαφορετικές διατυπώσεις της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος» τις κακοδοξίες και τις πλάνες των αιρετικών ψευδοεκκλησιών του Π.Σ.Ε.!
Αυτές τις προδοσίες, τις γνωρίζει ο πιστός Κυπριακός λαός;

ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ

ΠΟΥ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

▄ Το 1439 υπεγράφη στη Σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας η ένωση Ορθοδοξίας και Παπισμού και στις 12 Δεκεμβρίου του 1452 στο Ναό της Αγίας Σοφίας έγινε συλλείτουργο Ορθοδόξων και Παπικών. Το 1453 έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης και καταλύθηκε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία!
▄ Το 1920 το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε τη γνωστή αιρετική εγκύκλιο «Προς τις Απανταχού του Χριστού Εκκλησίες» με την οποία αθετούσε –για πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας– το δόγμα της «Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας», αναγνωρίζοντας εκκλησια-στική υπόσταση σε όλες τις αιρέσεις. Δυό χρόνια αργότερα έγινε η Μικρασιατική Καταστροφή.
▄ Το 1948 Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εξελέγη, με τη βοήθεια των Αμερικανών, ο Αθηναγόρας που εντατικοποίησε τα οικουμενιστικά ανοίγματα. Το 1955, και παρά τη διεθνή αναγνώριση που απέκτησε, έλαβαν χώρα τα θλιβερά γεγονότα της Πόλης, μετά τα οποία 250.000 μέλη της ελληνικής κοινότητας εξωθήθηκαν να εγκαταλείψουν σταδιακά τις εστίες τους.
▄  Το 1964 έγινε η άρση των αναθεμάτων με τους αμετανόητους παπικούς. Δέκα χρόνια αργότερα έγινε η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Επιτέλους τα παθήματα ας μας γίνουν μαθήματα. Ας μετανοήσουμε κι ας αλλάξουμε πνευματική πορεία. Αν ήταν άθεος ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, θα δικαιολογούνταν να προτιμά τη συμμαχία ενός αιρεσιάρχη–ηγέτη ενός πανίσχυρου κράτους από τη συμμαχία του Θεού. Είναι παραπλάνηση του πιστού λαού αυτό που λέει ο κ. Χρυσόστομος ότι, δήθεν, «δεν προδίδουμε την πίστη». Η διοικούσα Κυπριακή Εκκλησία την έχει προδώσει προ πολλού την Αγία Πίστη του Χριστού και, όπως θα δείτε κατά την επικείμενη επίσκεψη, θα αναγνωρίσει τον Πάπα ως Ποιμένα της Εκκλησίας. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του!

Πτολεμαΐδα, 29 Μαΐου 2010
Βασίλειος Κερμενιώτης, κάτοικος Πτολεμαΐδας, υπαγόμενος στην Ιερά Μητρόπολη Φλωρί-νης Πρεσπών και Εορδαίας.  Kermeniotis_b@yahoo.gr

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θα παιδεύσει ο Θεός τους μεγάλους εχθρούς της Ορθοδοξίας, που είναι ο Ισλαμισμός και ο Καθολικισμός. […] Αμερική δεν υπάρχει. Οι σιωνιστές είναι η Αμερική. Αυτοί λοιπόν, αφού λάβουν τα μηνύματα τα σατανικά, τα προωθούν στο Βατικανό και αυτό τα μετατρέπει σε σχέδια».

Λόγοι Σοφίας και Χάριτος του Γέροντος Παϊσίου, Μακαρίου Ιερομονάχου, Ιερού Κελίου Κοιμή-σεως της Θεοτόκου Αγίου Όρους, Εκδόσεις: «Η Αγία Άννα», Θεσσαλονίκη 2004, σ.101 -104

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

«Οι Πάπαι και αμαρτάνουσι και κολάζονται και θα κολάζονται μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας ίσως και αιωνίως δια τα προς την Ελληνικήν Εκκλησίαν κακά και τας ψευδενώσεις και τας ασεβείς και αντιχριστιανικάς διατάξεις».

«Μελέτη ιστορική περί των αιτίων του σχίσματος»

________________