ΕΥΛΟΓΙΑ ή ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ;

Γραμμένο από την Ανδρονίκη Καπλάνογλου

Εδημοσιεύθη στις 13.10.2010

Θα διηγηθώ ένα προσωπικό περιστατικό που έχει σχέση με τον Γέροντα  π. Αυγουστίνο, για να παρουσιάσω την απλότητά του και στη συνέχεια θα θέσω ένα ερώτημα στους πιστούς.

 Ὁ π. Αὐγουστῖνος πέρασε τὰ 33 χρόνια της ποιμαντορίας του μὲ δύο παλιές ἀρχιερατικὲς στολές, που πάντα ήταν καθαρές και σιδερωμένες, χάρη στο πνευματικό του παιδί Αλέξανδρο Φωκά, που τον διακονούσε με πολύ αγάπη. Τὸν πρῶτο καιρὸ τῆς ἐπισκοπικῆς του ζωῆς είχε κατσιάσει το επιγονάτιο της μιας του στολής ἀπὸ τὸ νερὸ τῆς βροχῆς ποὺ ἔμπαινε ἀπὸ τὰ σπασμένα κεραμίδια τῆς Μητροπόλεως.
Βλέποντάς το, σκέφθηκα νὰ ράψω μία νέα ἀρχιερατικὴ στολή.  Αγόρασα τὸ ὕφασμα καὶ έμενε να πάρω τὴν εὐλογία.

Πίστευα ότι θα δεχόταν, αφού μόνη μου θα την έραβα και δεν θα έκανα πολλά ἔξοδα. Πήγα στο γραφεῖο του γιά νά πάρω την ευλογία του. Μοῦ τὸ ἀρνήθηκε κατηγορηματικά.
Δὲν ἀπογοητεύτηκα. Στὶς 6-9-1985 τοῦ ἔστειλα ένα μικρὸ σημείωμα, που έγραφε:

«Σεβαστέ μου πνευματικέ πατέρα, συγχωρέστε με γι᾿ αὐτό μου τὸ σημείωμα. Ὅμως, θα ἤθελα νὰ σᾶς πῶ, ὅτι πολὺ λυπήθηκα ποὺ δὲν θέλετε νὰ ράψω τὰ ἄμφια. Να μη στεναχωρεθῆτε ποὺ σᾶς τὸ ξαναλέω, δὲν τὸ κάνω ἀπὸ ἀνυπακοή. Νὰ μου βάλτε καὶ ὅρο: σὲ κάθε βελονιά, σὲ κάθε κέντημα, νὰ λέω καὶ ἕνα “Κύριε ἐλέησον”, νὰ κάνω και μιὰ προσευχὴ…
Μὲ πολὺ σεβασμὸ
Ανδρονίκη».
Δυό μέρες αργότερα τηλεφώνησα στὸν Γέροντα, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ μοῦ ἔδινε ἄδεια. Όμως ο π. Αυγουστίνος δεν παραβίαζε τις αρχές του, όσο μεγάλα κι αν ήταν τα δολώματα. Καί μοῦ είπε αὐστηρά:
«Ἂν θέλῃς νὰ λέγεσαι δικό μου πνευματικὸ τέκνο, θὰ κάνῃς ὑπακοή και δεν θα ράψης τίποτε» καὶ ἔκλεισε τὸ τηλέφωνο.
Πήρα το μάθημα. Δεν μου άφησε κανένα περιθώριο για να τον ξαναενοχλήσω.
Τα 33 χρόνια της αρχιερωσύνης του και τα 10 μετά την παραίτηση του, τα έβγαλε μόνο με τις δύο αυτές απλές  και φτωχικές ἀρχιερατικές στολές.
Την μία,  που διατηρούνταν σε κάπως καλύτερη κατάσταση, του την φόρεσαν κατά την κοίμησή του.

«ΔΙΕΜΕΡΙΣΑΝΤΟ ΤΑ ΙΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΙΣ…»

Τι συνέβη, όμως, κατά την ταφή του πτωχοτέρου Μητροπολίτου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, π. Αυγουστίνου, όταν χιλιάδες πιστοί βρίσκονταν έξω από το Μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου -με εντολή της Μητροπόλεως- για να μην γίνει συνωστισμός;

Τα έγραψα, εκείνες τις μέρες, στον Μητροπολίτη κ. Θεόκλητο -που πιθανόν να μην αντελήφθη το γεγονός- και περίμενα απάντηση. Πέρασαν 40, 50, 60 μέρες, αλλά απάντηση δεν πήρα, γι’ αυτό το ανακοινώνω τώρα στους πιστούς και ας δώσουν εκείνοι την απάντηση.

Θέλω να δηλώσω ότι ο Μητροπολίτης Θεόκλητος ήταν πάντοτε ευγενέστατος μαζί μου.  Μπορεί να πικραίνεται μαζί μου και να με κατηγορεί στα ιερατικά συνέδρια, αλλά δεν τον κακίζω και τον δικαιολογώ. Η παρουσία του στην Μητρόπολη Φλωρίνης είναι χρήσιμη, γιατί αν φύγει αυτός ποιος ξέρει ποιός αίλουρος θα αναρριχηθεί.

Οι καλοί άγαμοι κληρικοί, που έχουν τα προσόντα για να γίνουν μητροπολίτες, δεν επιδιώκουν δεσποτικές έδρες, τρέμουν την ευθύνη και ιδιαίτερα στις μέρες μας. Έχουν σοβαρότητα και εργάζονται όχι για τη δόξα την δική τους, αλλά για τη δόξα του Θεού. Δεν τρέχουν σε γιορτές και πανηγύρια Μητροπολιτών για να αποκτήσουν την εύνοιά τους και να αρπάξουν κάποια δεσποτική έδρα.  Σπάνιo πράγμα στις μέρες μας να εκλεγεί επίσκοπος ευλαβής και θεοπρόβλητος.

Γράφω αυτά τα λόγια μόνο για την αλήθεια και όχι για να λυπήσω τον μητροπολίτη Θεόκλητο. Ο Γέροντας έφυγε για την αιωνιότητα σηκώνοντας το σταυρό της αχαριστίας από πολλά πρόσωπα και εμείς οφείλουμε να καταγράψουμε την ιστορία του όπως έχει, για να φανεί το ύψος της αγιότητάς του και ο σταυρός του μαρτυρίου του.

Στην επιστολή που έστειλα στον Μητροπολίτη, έγραφα:

[Τα βέλη στη φωτογραφία δείχνουν αυτά που πήραν από την αρχιερατική ενδυμασία του Γέροντα λίγο πριν από την ταφή: (1),(2),(3) τους τρεις σταυρούς του ωμοφορίου, (4) το επιγονάτιο,  (5) η ράβδος και (6) το εγκόλπιο].

«Σεβασμιώτατε π. Θεόκλητε… Αυτό που έγινε κάτω από τον σταυρό του Χριστού, το έκαναν [2-3] ιερείς σας και στον π. Αυγουστίνο… Άρπαξαν ό,τι μπορούσαν από την [πτωχή] αρχιερατική ενδυμασία του π. Αυγουστίνου. Μέχρι και ο Μ… (ιερεύς εκτός Μητροπόλεως) συμμετείχε στη μοιρασιά. Αυτός, επειδή δεν βρήκε κάτι που έβγαινε, άρπαξε μια φούντα!
Οι κληρικοί που έκαναν την βδελυρά  αυτή πράξη, στο φέρετρο του Γέροντος, μάλλον δεν αντελήφθησαν πόσο φοβερή ήταν. Δεν ξέρω αν το έκαναν από επιπολαιότητα ή παρασύρθηκαν, όμως θέλω να τους καλέσετε και να τους πάρετε αυτά που άρπαξαν από τον μεγάλο κεκοιμημένο πνευματικό μας πατέρα και να τα δώσετε στο Μοναστήρι για να μπουν, μετά την ανακομιδή, κοντά στα λείψανα του π. Αυγουστίνου.
Θα σας αναφέρω τα ονόματα των ιερέων σας που συμμετείχαν στην μοιρασιά και εσύλησαν το φέρετρο του πατρός Αυγουστίνου πριν από την ταφή….
Τέτοια λεηλασία δεν την περίμενα. Φανταστείτε να τους έβλεπαν οι χιλιάδες πιστοί που βρίσκονταν έξω από την πόρτα του Μοναστηριού και να ήθελαν να τους μιμηθούν. Να πάρουν και αυτοί κάτι για ενθύμιο, από τον π. Αυγουστίνο, αφού και αυτοί τον αγαπούσαν! Και μάλιστα, κάποιοι έκαναν χιλιάδες χιλιόμετρα για να βρίσκονται εκείνη την ώρα στην ταφή.
Τί θα γινόταν;Θα του ξέσχιζαν τα ράσα, θα του διέλυαν ακόμη και το σώμα! Και δεν θα έμενε τίποτε στον τάφο!!!…
Σας παρακαλώ, καλέστε το συντομότερο τους ιερείς σας και πάρτε από τα χέρια τους τα «κλοπιμαία».

Σκέπτομαι· τί άλλο έμεινε να αρπάξουν από τον Γέροντα;
Σας παρακαλώ να μην αργήσετε να διορθώσετε την ανήθικη αυτή πράξη…

ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Στην συνέχεια της επιστολής, ανακοίνωσα στο Μητροπολίτη την έκδοση κάποιου βιβλίου που με την άδεια του Γέροντος οφείλω να γράψω.
«Σας ενημερώνω ότι ο π. Αυγουστίνος μου ανέθεσε να βγάλω, μετά την κοίμησή του, ένα βιβλίο με τίτλο:  “ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ”.
Εχω πολύ υλικό και από φίλους και από εχθρούς του Γέροντος.
Για τους εχθρούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς, υποσχέθηκα στον π. Αυγουστίνο ότι θα γράψω τα πάντα και δεν θα χαριστώ σε κανέναν. Αφού με ρώτησε αν θα μπορέσω, στην συνέχεια χαμογέλασε και μου έδωσε την ευλογία του….
Θα είμαι προσεκτική. Θα μιλώ με στοιχεία. Δεν θα σκανδαλίζω. Θα οικοδομώ και θα προστατεύω τους πιστούς από κάποια επικίνδυνα πρόσωπα που ο π. Αυγουστίνος έδιωξε.
Σας ζητώ συγνώμη που σας κούρασα. Σκεφτόμουν να έρθω στην Μητρόπολη και να σας τα πω από κοντά, αλλά δεν ήξερα αν θα σας εύρισκα.
Σας ευχαριστώ. Την ευχή σας
Ανδρονίκη Καπλάνογλου»

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΦΗ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ!!!

Παρουσία επισκόπων & πληθος ιερέων ο πρωτοσύγκελος, «ως εξουσία έχων»! έκανε πλιάτσικο. Αφαίρεσε μέχρι και τους σταυρούς από το ωμοφόριο!

Λίγα λεπτά προ της ταφής αφαιρέθηκαν από τον πτωχότερο Ορθόδοξο Μητροπολίτη όλα τα αρχιερατικά είδη που έφερε επάνω του.

ΣΥΓΚΡΙΝΑΤΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

(Την πρώτη στον ναό του Αγίου Παντελεήμονος, κατά τον επικήδειο και την δεύτερη, λίγο πρίν την ταφή. Δεν άφησαν τίποτε στην αρχιερατική στολή, εκτος από ένα να μικρό σταυρουδάκι, που ήταν γαζωμένο στο επιμάνικο και δεν έβγαινε).

Αφαιρέθηκαν 1) οι τρεις σταυροί του ωμοφορίου, 2) το επιγονάτιο,  3) η ράβδος και το 4) εγκόλπιο.

Τα δύο τελευταία μου είπαν ότι τα παίρνει ο Μητροπολίτης. Ας το δεχθούμε αυτό, αν και δεν είδα αυτό να γίνεται στον Μητροπολίτη Κοζάνης Διονύσιο.

• Γιατί πήραν το επιγονάτιο και τους τρεις σταυρούς από το ωμοφόριο; Ρώτησα κάποιον κληρικό εκτός της Μητροπόλεως που ήρθε στην ταφή και προσπαθούσε να πάρει ακόμη και τρίχες από την γενειάδα του Γέροντος και του είπα: «Τί είναι αυτά που κάνατε πάτερ στον Γέροντα, την ώρα της ταφής; Τον ξεπουπουλίσατε».

• «Εγώ», μου απήντησε, «πήρα μόνο μία φούντα από τα άμφιά του». Και από την γενειάδα τί τραβούσατε; Την χαϊδεψα, μου είπε. Ας τον πιστέψουμε. Πάντως ο Γέροντας όχι μόνο δεν θα ευλογούσε αυτό που έγινε αλλά θ’ αγανακτούσε και θα τους έδιωχνε απο κοντά του.
  

ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΠΗΡΑΝ;

Ας ρωτήσουμε τον πρωτοσύγκελλο Ιουστίνο Μπαρδάκα, που προϊστατο της ταφής και έχει στην αριστερή του τσέπη ένα σταυρό του ωμοφορίου.

Ασφαλώς, θα μας πει ότι το πήρε για ευλογία.

Τα άμφια του Γέροντος επισκόπου π. Αυγουστίνου ήταν φτωχά, απλά και παλιά και δεν είχαν καμία υλική αξία.
Μέχρι εδώ συμφωνούμε.
ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΣΩΣΤΗ ΑΥΤΗ Η ΠΡΑΞΗ; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ;

ΑΝ  ΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΙΣΤΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΜΗΘΟΥΝ,  ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ ΤΙ ΘΑ ΕΜΕΝΕ ΣΤΟ ΜΝΗΜΑ;

ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΡΑΦΕΙΟ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ!!!

Θα του κάνω και μία ερώτηση·

Αφού τόσο πολύ αγαπούσε τον π. Αυγουστίνο και ήθελε να έχει κάτι για ενθύμιο απ’ αυτόν, γιατί στη Μητρόπολη κατέστρεψε το Γραφείο του;  Δεν έπρεπε να διατηρήσουν τον χώρο εκείνο τουλάχιστο σαν μουσείο από σεβασμό στον Γέροντα; Ρώτησαν τον Φλωρινιώτικο λαό αν ήθελε να το καταστρέψουν; Τόσο μεγάλη ανάγκη  ήταν να αποκτήσει η Μητρόπολη Φλωρίνης τόσο μεγάλο χώρο υποδοχής και σαλόνι;

Οι φωτογραφίες είναι μάρτυρες:

Έκτισαν την πόρτα του γραφείου του.

Γκρέμισαν το εσωτερικό τείχος του γραφείου του Γέροντος Μητροπολίτου π. Αυγουστίνου. Τα τρία γραφεία  ενώθηκαν (του Μητροπολίτου, του γραμματέα και του πρωτοσυγκέλλου) και έγινε ένα δωμάτιο, όπως βλέπετε στην παραπάνω φωτογραφία!
Δεν νομίζω να ήταν ιδέα του Μητροπολίτου Θεοκλήτου η καταστροφή του γραφείου του Γέροντος και η  δημιουργία  σαλονιού,  αφού κοντά στον π. Αυγουστίνο ο π. Θεόκλητος έμαθε στη λιτότητα.

Η αλλαγή αυτή κόστισε πολλά χρήματα στην Μητρόπολη γιατί μπήκαν δυνατά σιδερένια υποστυλώματα για να μη καταρρεύσει το κτίριο.

Δηλαδή, εκτός από τα χρήματα που ξοδεύτηκαν, δεν έμεινε τίποτε στην Μητρόπολη που να θυμίζει το γραφείο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου! Γι’ αυτό ας μη μας δικαιολογηθούν ότι εσύλησαν το φέρετρο του Γέροντος… από αγάπη!

______________________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

______________________

BINECUVÂNTARE SAU PROFANARE?

de  ANDRONIKI  KAPLANOGLU

Voi povesti o întâmplare personală care are legătură cu Părintele Stareţ Augustin, ca să prezint simplitatea sa şi în continuare voi pune o întrebare credincioşilor.

Părintele Augustin a străbătut cei 33 de ani de păstorire cu două veşminte arhiereşti vechi, care întotdeauna erau curate şi călcate, mulţumită fiului său duhovnicesc Alexandru Foka, care-l slujea cu multă dragoste. În prima perioadă a activităţii lui episcopale, din cauza apei de ploaie, care intra printre cărămizile sparte ale Mitropoliei, bederniţa unui veşmânt se chircise.

Văzând-o, m-am gândit să-i cos un nou veşmânt arhieresc. Am cumpărat materialul şi rămăsese să iau binecuvântare.
Credeam că o să accepte, de vreme ce singură aveam să-l cos şi n-aş fi făcut multe cheltuieli. M-am dus la biroul său, ca să primesc binecuvântarea sa. Mi-a refuzat-o categoric. N-am deznădăjduit. Pe 6.09.1985 i-am trimis o mică însemnare, în care scriam:

• ,,Cinstitul meu Părinte duhovnicesc, iertaţi-mă pentru această însemnare. Însă aş vrea să vă spun că m-a întristat mult că nu aţi vrut să Vă cos veşmintele. Să nu Vă supăraţi că V-o zic din nou, nu o fac din neascultare. Să-mi puneţi şi o condiţie: la fiecare ac, la fiecare cusătură, să zic şi un ,,Doamne miluieşte”, să fac şi o rugăciune…
• Cu mult respect, Androniki”.

Pe 08.09.1985 i-am telefonat Stareţului, crezând că îmi va da aprobarea. Însă Părintele Augustin nu trecea peste principiile sale, oricât de mari ar fi fost momelile. Şi mi-a spus aspru: ,,Dacă vrei să te numeşti fiul meu duhovnicesc, vei face ascultare şi nu vei coase nimic” şi a închis telefonul.
Mi-am primit lecţia. Nu mi-a mai lăsat nicio portiţă ca să-l deranjez din nou.
Cei 33 de ani ai arhieriei sale şi cei 10 de după retragerea sa şi i-a scos doar cu aceste două simple şi sărace veşminte arhiereşti.
Cu unul, care s-a păstrat într-o oarecare stare mai bună, l-au îmbrăcat după adormirea sa.

,,ÎMPĂRŢIT-AU HAINELE MELE LORUŞI…”

Ce s-a întâmplat însă la înmormântarea celui mai sărac Mitropolit din Biserica Ortodoxă, Părintele Augustin, când mii de credincioşi se aflau în afara Mănăstirii Sfântului Augustin, potrivit dispoziţiei Mitropoliei, ca să nu aibă loc vreo îmbulzeală? I-am scris în acele zile Mitropolitului Teoclit, care probabil n-a observat ce s-a întâmplat, şi am aşteptat răspuns. Au trecut 40, 50, 60 de zile, dar nu am primit vreun răspuns, de aceea aduc la cunoştinţă acum credincioşilor şi să dea ei răspunsul.
Vreau să mărturisesc că Mitropolitul Teoclit s-a purtat întotdeauna cu foarte multă nobleţe faţă de mine. Poate că se se supără pe mine şi mă condamnă în adunările preoţeşti; nu-l ţin de rău, ci îi dau dreptate. Prezenţa sa în Mitropolia Florinei este folositoare, pentru că dacă pleacă el, cine ştie ce motan va veni?
Bunii clerici necăsătoriţi care au calităţi, ca să devină mitropoliţi, nu urmăresc scaune episcopale, tremură din cauza răspunderii şi mai ales în zilele noastre. Au seriozitate şi lucrează nu pentru slava lor, ci pentru slava lui Dumnezeu. Nu aleargă la sărbători şi pe la hramurile mitropoliţilor, ca să câştige bunăvoinţa lor şi să smulgă vreun scaun episcopal. Este un lucru rar în zilele noastre să fie ales un episcop evlavios şi să fie de-Dumnezeu-voit.
Spun aceste cuvinte doar pentru adevăr şi nu ca să-l întristez pe Mitropolitul Teoclit. Stareţul a plecat în veşnicie ridicând crucea nerecunoştinţei din partea multor persoane şi noi suntem datori să-i scriem istoria aşa cum este, ca să se arate înălţimea sfinţeniei lui şi crucea muceniciei sale.

În epistola pe care am trimis-o Mitropolitului, am scris:

• ,,Înaltpreasfinţite Părinte Teoclit,…ceea ce s-a întâmplat sub crucea lui Hristos, au făcut-o şi Părintelui Augustin preoţii Dvs. [2-3]… au răpit tot ce-au putut din [săraca] îmbrăcăminte arhierească a Părintelui Augustin. Până şi M… (preot din afara Mitropoliei) a participat la afacere. Acesta pentru că nu a găsit ceva care să iasă a smuls un ciucure!!
• Clericii care au făcut această faptă urâtă la sicriul stareţului, sigur nu şi-au dat seama cât de groaznic a fost. Nu ştiu dacă au făcut-o din superficialitate sau au fost atraşi, însă vreau să-i chemaţi şi să le luaţi cele pe care le-au furat de la marele nostru Părinte duhovnicesc adormit şi să le daţi mănăstirii ca după dezgropare să fie adăugate lângă rămăşiţele Părintelui Augustin.
• Vă voi menţiona numele preoţilor Dvs. care s-au implicat în afacere şi au profanat sicriul  Părintelui Augustin înainte de îngropare…
• La un astfel de jaf nu mă aşteptam. Închipuiţi-vă, dacă-i vedeau miile de credincioşi, care se aflau dincolo de poarta mănăstirii şi să fi vrut să facă şi ei la fel. Să ia şi ei ceva ca amintire de la Părintele Augustin, pentru că şi ei îl iubeau! Şi unii chiar făcuseră mii de kilometri ca să ajungă în acel moment la înmormântare.
• Ce s-ar fi întâmplat?
• I-ar fi sfâşiat rasa, i-ar fi împărţit chiar şi trupul! Şi nu ar fi mai rămas nimic în mormânt!!!…
• Vă rog, chemaţi-i cât mai repede pe preoţii Dvs. şi luaţi din mâinile lor cele furate.
• Mă gândesc: Ce-a mai rămas să smulgă de la stareţ?
• Vă rog să nu întârziaţi să îndreptaţi această faptă imorală…

PRO ŞI CONTRA EPISCOPULUI AUGUSTIN

În continuarea scrisorii am comunicat mitropolitului despre o carte pe care cu permisiunea stareţului sunt datoare să o scriu.

• ,,Vă informez că Părintele Augustin m-a însărcinat să scot după adormirea sa o carte cu titlul: ,,PRO ŞI CONTRA EPISCOPULUI AUGUSTIN”. Am mult material şi de la prietenii şi de la duşmanii stareţului. Despre duşmani, interni şi externi, am promis Părintelui Augustin că voi scrie totul şi nu voi graţia pe nimeni. După ce m-a întrebat dacă voi putea, în continuare a zâmbit şi mi-a dat binecuvântarea sa…

• Voi fi atentă. Voi vorbi cu detalii şi argumente. Nu voi sminti. Voi zidi şi voi ocroti pe credincioşi de unele persoane periculoase pe care Părintele Augustin le-a izgonit. Vă cer iertare că v-am obosit. Mă gândeam să vin la Mitropolie şi să vi le spun de aproape, dar nu ştiam dacă vă voi găsi.
• Vă mulţumesc, rugăciunea Dvs.,
• Androniki  Kaplanoglu”.

SĂ-L VEDEM PE PĂRINTELE AUGUSTIN

ÎNAINTE DE ÎNGROPARE, ÎN FOTOGRAFII

Cu câteva minute înainte de îngropare, prea-săracului Mitropolit ortodox i s-au luat toate distincţiile arhiereşti pe care le purta asupra sa.

COMPARAŢI CELE DOUĂ FOTOGRAFII
I s-au luat:
* 1) cele trei cruci ale omoforului,
* 2) bederniţa,
* 3) cârja,
* 4) engolpionul
Despre ultimele două ni s-a spus că le ia Mitropolitul. Să acceptăm asta, deşi n-am văzut întâmplându-se aşa ceva la Mitropolitul Dionisie de Kozanis.
De ce au luat bederniţa şi cele trei cruci de pe omofor? Am întrebat pe un cleric din afara Mitropoliei, care a venit la înmormântare şi încerca să ia chiar şi fire de păr din barba stareţului, şi i-am spus: ,,Părinte, ce sunt acestea pe care le faceţi stareţului în momentul înmormântării? L-aţi comercializat”.
,,Eu – mi-a răspuns – am luat doar un ciucure din veşmintele sale”.
– Şi de barbă de ce trăgeaţi?
– O mângâiam! – mi-a spus. Să credem şi asta. Totuşi, stareţul nu doar că n-ar fi binecuvântat ceea ce s-a întâmplat, ci i-ar fi respins şi izgonit de lângă el.

CINE LE-A LUAT?

Să-l întrebăm pe Protosinghelul Iustin Bardaka, care a condus înmormântarea şi are în buzunarul stâng o cruce a omoforului.
Cu siguranţă, ne va spune că a luat-o ca binecuvântare.        Veşmintele bătrânului Episcop, Părintele Augustin, erau sărace, simple şi vechi şi nu aveau nicio valoare materială. Până aici suntem de acord.
ESTE ÎNSĂ CORECTĂ ACEASTĂ FAPTĂ? NU ESTE O PROFANARE? DACĂ MIILE DE CREDINCIOŞI VOIAU SĂ ÎI IMITE, POATE SĂ NE SPUNĂ PROTOSINGHELUL CE AR FI RĂMAS ÎN MORMÂNT?

A DISPĂRUT DIN MITROPOLIA FLORINEI

CAMERA ÎN CARE ERA BIROUL MITROPOLITULUI DE FLORINA, PĂRINTELE AUGUSTIN!!!

Îi voi pune şi eu o întrebare:
Dacă atât de mult l-a iubit pe Părintele Augustin şi voia să aibă ceva drept amintire de la el, de ce la Mitropolie a distrus biroul său? Nu s-ar fi cuvenit să conserve acel spaţiu – cel puţin ca muzeu, din respect faţă de stareţ? Au întrebat poporul din Florina, dacă voia să-l distrugă? Aşa mare nevoie avea Mitropolia Florinei să câştige un aşa mare spaţiu de primire şi un aşa mare salon?
Fotografiile sunt dovezi.
Au zidit uşa biroului său.
Au dărâmat peretele interior al biroului bătrânului Mitropolit, Părintele Augustin. Cele trei birouri au fost unite (al Mitropolitului, al Secretarului şi al Protosinghelului) şi au devenit o cameră, după cum vedeţi în fotografia de mai sus!
Nu cred că a fost ideea Mitropolitului Teoclit distrugerea biroului stareţului şi facerea unui salon, de vreme ce lângă Părintele Augustin, Părintele Teoclit a învăţat simplitatea.
Această schimbare a costat mulţi bani Mitropolia, pentru că au băgat puternice coloane de oţel ca să evite prăbuşirea clădirii.
Dar în afara banilor cheltuiţi, nu a rămas nimic în Mitropolie care să amintească de biroul Mitropolitului de Florina, Părintele Augustin! Aşa că din acest motiv să nu ni se justifice că au profanat sicriul Stareţului… din dragoste!

(traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară „Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, sursa: A.K.)