ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Νοέ 21st, 2010 | 
Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.
«ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΕ ΔΙΔΑΣΚΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ FAST FOOD»
Από το newpost.gr
Ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος, μεγαλωμένος στο ασφαλές περιβάλλον της Χρυσοπηγής, και μετά από μια λαμπρή καριέρα(αφού ο στόχος του ήταν να γίνει Δεσπότης για καριέρα επρόκειτο) στην Μητρόπολη Πειραιώς ανέλαβε με τις ευλογίες του μακαριστού Χριστόδουλου την ποιμαντική ευθύνη της Μητρόπολης Δημητριάδος.
Όσοι τον γνώριζαν από παλιά είχαν την αίσθηση ότι πρόκειται για έναν πειθαρχημένο άνθρωπο που διατηρεί τις ισορροπίες αλλά ταυτόχρονα είναι και αυστηρά προσκολλημένος στην Ιερά Παράδοση, χωρίς καμία διάθεση υποχώρησης.
Ξαφνικά όλα φαίνεται να παίρνουν άλλη τροπή από αυτή που ο ίδιος με μαθηματική ακρίβεια σχεδίαζε. Μια σημαντικά μεγάλη ομάδα νέων στον Βόλο απειλεί να αντιδράσει δυναμικά και να χαλάσει το καλοσιδερωμένο προφίλ του… τηλεοπτικού Μητροπολίτη!
Αυτοί οι νέοι με επιστολή τους στον κ. Ιγνάτιο απειλούν να περάσουν σε πιο δυναμικές αντιδράσεις εάν όπως υποστηρίζουν ο Μητροπολίτης συνεχίσει να σκανδαλίζει τον πιστό λαό της πόλης του Βόλου και να προσβάλλει το Ορθόδοξο φρόνημά του.
Στην ίδια επιστολή τον προειδοποιούν ότι θα αποχωρούν από τους ιερούς ναούς εάν συνεχιστεί η ανάγνωση στην δημοτική γλώσσα των Ιερών και Λειτουργικών Κειμένων ακόμα και στα Μυστήρια. Απαντώντας δε σε δήλωσή του στην οποία είπε ότι « αν ερχόταν σήμερα ο χριστός στον κόσμο θα μιλούσε την γλώσσα των νέων» του απευθύνουν την ερώτηση: « Μήπως θα μιλούσε στην αργκό ή στα περίφημα γκρικίνκγλις;»
Τον κατηγορούν επίσης ότι εισάγει τον «Νεοβαρλααμισμό» στον Ορθόδοξο χώρο. Μάλιστα θεωρούν ότι επιχειρεί να δημιουργήσει ένα εκκλησιαστικό «φάστ φούντ» εμπνευσμένος όπως ισχυρίζονται από τα δυτικά πρότυπα γιατί μεταξύ άλλων προτείνει: Τον χρονικό περιορισμό της Θείας Λειτουργίας και την μετάθεση της από το πρωί, το βράδυ γιατί θεωρεί το βυζαντινό τυπικό… βαρύ!
Παράλληλα του ασκούν αυστηρή κριτική γιατί φαίνεται να συμπλέει με τα όσα ακούγονται περί αλλαγών και κατάργησης του μαθήματος των θρησκευτικών.
Τέλος τον προειδοποιούν ότι εάν δεν βάλει νερό στο κρασί του θα αρχίσουν μεγάλο αγώνα εναντίον του.
Υποβολιμαίο το Ψήφισμα των κληρικών της Ι. Μητροπόλεως Βεροίας
Eνα ακραιφνες κειμενο οικουμενιστικου μιθριδατισμου
Η Μητρόπολη Βεροίας, μας έθλιψε χθες δημοσιοποιώντας ένα Ψήφισμα των κληρικών της, αφού μέσα σ’ αυτό ψηλαφείται η ασθένεια του Οικουμενισμού, που έχει προσβάλλει ένα μεγάλο μέρος και των κληρικών μας. Το μόνο που έλειπε από το Ψήφισμα ήταν ένα σκίτσο με τη στρουθοκάμηλο, η οποία έχει χώσει το κεφάλι της μέσα στην άμμο.
Οι κληρικοί, με την άδεια και την ευλογία ασφαλώς του επισκόπου τους (δεν γράφουμε και με την παρότρυνσή του, για να μη μας κατηγορήσουν ως έχοντες κακούς λογισμούς) συγκεντρώθηκαν και συνέταξαν αυτό το Ψήφισμα με σκοπό να μας πείσουν πόσο καλό ποιμένα έχουν· ποιμένα που διαποιμαίνει την Μητρόπολή του θεοπρεπώς. Και από την άλλη, πόσο κακός, προβληματικός, αχάριστος, εριστικός, ασεβής, εμπαθής είναι ο πρώην συλλειτουργός τους, π. Παύλος, που τόλμησε να τα βάλει με τον επίσκοπό τους και γι’ αυτό απεβλήθη από την Μητρόπολη και βρήκε καταφύγιο σε άλλη Μητρόπολη! (Εδώ αποδίδεται και έμμεση μομφή στον Μητροπολίτη που τον εδέχθη, ως συμπράξαντα!).
Οι πατέρες της μητροπόλεως Βεροίας, δεν αποκρύπτουν την αιτία του σκανδάλου (έστω κι αν το παρουσιάζουν με το δικό τους σκεπτικό): ο π. Παύλος είχε έμμονη ιδέα (όπως διατείνονται) εναντίον του Οικουμενισμού. Όμως, ο Οικουμενισμός είναι άγνωστος για την Μητρόπολη της Βεροίας, δεν πέρασε ούτε καν απέξω και δεν έχει μολύνει τον αέρα της!
Δεν θα ασχοληθούμε με το αν ο συλλειτουργός τους π. Παύλος (τον οποίο εξουθενώνουν «συναδελφικά» πανελληνίως) επέδειξε την συμπεριφορά που του προσάπτουν, ή αν αυτοί, υπηρετούντες τις ενδόμυχες επιθυμίες του ποιμένος τους πριν καν τις εκφράσει, ή υπακούοντες από σεβασμό στις υποδείξεις του, ερμηνεύουν την συμπεριφορά του π. Παύλου, όπως την αντελήφθη ο επίσκοπός τους.
Θα μείνουμε μόνο σε μερικές φράσεις του κειμένου τους:
Γράφουν πως ο Μητροπολίτης τούς καθοδηγεί στην καταπολέμηση των αιρέσεων. Και είναι τόσο επιτυχές το αντιαιρετικό τους έργο, ώστε στην μητρόπολη Βέροιας, δεν υπάρχουν δείγματα αιρετικής προπαγάνδας· και τα ελάχιστα «δείγματα» τα κατατροπώνουν με τόσο μεγάλη επιτυχία, ώστε όχι μόνο έχει ελαχιστοποιηθεί η προπαγάνδα αιρετικών στην Βέροια, αλλά και οι μικρές ομάδες που υπάρχουν εκεί, ελέγχονται πλήρως. Έτσι, «δεν δραστηροποιούνται αιρετικές μειονότητες» στην Βέροια.
Και καλά τις μικρές ομάδες τις ελέγχουν. Τον Οικουμενισμό, όμως, την «παναίρεση του 20ου αιώνα» κατά τον Άγιο Ιουστίνο (Πόποβιτς) τον ελέγχουν; Αυτός δεν δραστηριοποιείται στην Βέροια;
Όχι, μας διαβεβαιώνουν οι υπεύθυνοι ποιμένες της, «σαν κληρικοί ουδέποτε διαπιστώσαμε στη Μητρόπολή μας κάποια οικουμενιστική κίνηση ή συγκρητιστική συμπροσευχή». Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να χαρακτηρίσουν «το θέμα του Οικουμενισμού θρυλούμενο»!!! Και συνεχίζουν: «δεν μπορούμε να δεχθούμε» πως πρέπει «να εγκαταλείψουμε κάθε άλλο ποιμαντικό έργο προς χάριν ενός μονομερούς αντιαιρετικού αγώνα, τη στιγμή μάλιστα που το ποίμνιό μας δεν αντιμετωπίζει τέτοιου είδους προβλήματα».
Άρα λοιπόν:
α) Ο επίσκοπος και οι κληρικοί της Ι. Μητροπόλεως Βεροίας θεωρούν ως αντιαιρετικό αγώνα, μόνον εκείνο που ορθώς διεξάγουν κατά κάποιων μικρών αιρετικών ομάδων μερικών δεκάδων ατόμων (ίσως μαρτύρων του Ιεχωβά ή Πεντηκοστιανών). Εκεί εξαντλείται όλη η αντιαιρετική τους δράση.
β) Μας βεβαιώνουν, ότι την παναίρεση του οικουμενισμού δεν την ανιχνεύουν τα γυμνασμένα πνευματικά τους αισθητήρια, ούτε να υπάρχει, ούτε να περιΐπταται στην περιοχή της Βέροιας.
γ) Άρα, θα ένιωθαν την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής τους, αν ξαφνικά ανακάλυπταν ότι ο ιός του Οικουμενισμού έχει φωλιάσει στο μητροπολιτικό μέγαρο και στις καρδιές των πνευματικών της Βέροιας.
Θα παραθέσουμε μερικά απλά ερωτήματά, για να τους βοηθήσουμε να κατανοήσουν ότι πέφτουν έξω στις εκτιμήσεις τους.
Μπορούν, οι πνευματικοί πατέρες της Βέροιας, να περιγράψουν και να ορίσουν την αίρεση του Οικουμενισμού; Μπορούν να μας φέρουν παραδείγματα από την εκκλησιαστική ιστορία, για το τί έκαναν οι αληθινοί επίσκοποι (οι φρουροί και φρυκτωροί της πίστεως) όταν εμφανιζόταν μια αίρεση; Μπορούν να μας πληροφορήσουν τί έκαναν οι Άγιοι Πατέρες (σε οποιοδήποτε μέρος της γης κι αν βρίσκονταν), όταν εμφανιζόταν μια αίρεση, μεγαλύτερης ή μικρότερης εμβέλειας από τον Οικουμενισμό στην επαρχία τους ή σε οποιαδήποτε άλλη εκκλησιαστική περιφέρεια;
Γνωρίζει το ποίμνιο της Βεροίας ποιοί είναι οικουμενιστές, ποιές μεθόδους χρησιμοποιούν, σε ποιά πατριαρχεία και επισκοπές διακινούνται; Έχει πληροφορήσει ο επιχώριος επίσκοπος της Βέροιας το ποίμνιό του, ότι ο ηγέτης της Ορθοδοξίας κ. Βαρθολομαίος είναι ταυτόχρονα ένα από τους ηγέτες του Οικουμενισμού; Έχει αποκαλύψει στα πνευματικά του παιδιά, ο Σεβασμιώτατος Βεροίας, τις αιρετικές διδασκαλίες και τις αιρετικές ενέργειες του πατριάρχη;
Τους έχει πληροφορήσει ότι ο υπ’ αριθμόν ένα σύμβουλός του, ο μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, έχει εισαγάγει και διδάξει την αιρετική βαπτισματική θεολογία και πολλές άλλες αιρετικές διδασκαλίες; Τους έχει επιστήσει την προσοχή, ότι ένας έλληνας συνεπίσκοπός του, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος (στοιχών εις τα βήματα των δύο προηγουμένων) έχει διδάξει προφορικά και γραπτά τον βλάσφημο λόγο ότι «η Εκκλησία είναι Μια και διηρημένη»; Λόγο που στρέφεται κατά του ενάτου άρθρου του Συμβόλου της Πίστεως, δια του οποίου ομολογούμε ότι η Εκκλησία είναι ΜΙΑ; Γνωρίζει το ποίμνιο της Βεροίας, ότι επειδή ο ίδιος ο Μεσσηνίας δεν θέλει να μετανοήσει και να αποκηρύξει την βλάσφημη κακοδοξία του, μεθοδεύτηκε, ώστε να την αποκηρύξουν αντ’ αυτού, ο οικειοθελώς προσφερθείς Μητροπολίτης Πειραιώς και ο Μητροπολίτης Κυθήρων, ως εμπλακείς στην υπόθεση με την καταγγελία που κατέθεσε εναντίον του συναδέλφου του μητροπολίτου Μεσσηνίας;
Αν λοιπόν, έχουν αφήσει το ποίμνιο της θεοσώστου μητροπόλεως Βεροίας στο σκοτάδι για όλα αυτά, αν δεν του έχουν επιστήσει την προσοχή για τον κίνδυνο της παναιρέσεως του Οικουμενισμού που οδηγεί στην πανθρησκεία του Αντιχρίστου, αν –αντίθετα– αποκρύπτουν από τους πιστούς τους αιρετικούς οικουμενιστές ηγέτες, αν μάλιστα, παρουσιάζουν τους οικουμενιστές ηγέτες ως ορθοδόξους, τότε, ποιόν αντιαιρετικόν αγώνα ισχυρίζονται πως κάνουν (αυτοί και ο επίσκοπός τους) και ποιά ασφάλεια προσφέρουν στα πνευματικά τους παιδιά; Δεν άκουσαν ποτέ, ότι για πρώτη φορά Οικουμενικός Πατριάρχης παραβρέθηκε και συμπροσευχήθηκε στη Συναγωγή Εβραίων στην Αμερική, για πρώτη φορά πατριάρχης προσέφερε το Κοράνιο (αποκαλώντας το «ιερό») ως δώρο αντί Αγίας Γραφής και ταυτόχρονα ο ίδιος παροτρύνει τους νέους να μείνουν …πιστοί στην παράδοση των Πατέρων τους;
Δεν διάβασαν ποτέ, ότι η αίρεση του Οικουμενισμού έχει αμβλύνει τα αισθητήρια των πιστών πανελλαδικώς, ότι υπάρχουν μητροπολίτες που έδωσαν ή προσπάθησαν να δώσουν ορθόδοξο ναό σε παπικούς (Μεσσηνίας Χρυσόστομος και Καλαβρύτων Αμβρόσιος), ότι υπάρχει μητροπολίτης που συμπροσεύχεται με τον εντόπιο μητροπολίτη των παπικών και τακτικά παρευρίσκεται σε λειτουργία των παπικών (ο Σύρου Δωρόθεος); Δεν έχει ακούσει ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δέχθηκε σιωπηρά, όσα τον Φεβρουάριο του 2006 στο Porto Alegre τῆς Βραζιλίας υπέγραψαν ή αποδέχθηκαν αδιαμαρτύρητα οι Μητροπολίτες Δημητριάδος Ιγνάτιος και Καλαβρύτων Αμβρόσιος;
Και τι αποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα οι επίσκοποί μας στο Porto Alegre; Πως η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι «Μία», αλλά την αποτελούν όλες μαζί οι 350 αιρετικές “εκκλησίες” του ΠΣΕ»(!) και πως «η πληθώρα των κακοδοξιών και πλανών των “εκκλησιών” του ΠΣΕ, είναι “διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ιδίας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος”»!!!
Ποιά στάση και αντιμετώπιση θα επεφύλασσε σε όλες αυτές τις κακόδοξες οικουμενιστικές στάσεις και ιδέες ο ασκητεύσας στην Ι. Μονή Τιμίου Προδρόμου Βεροίας άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς; Αυτός δεν ήταν που δίδαξε πως «οι της του Χριστού εκκλησίας, της αληθείας εισί, και οι μη της αληθείας όντες, ουδέ της του Χριστού εκκλησίας εισί»; Τα ίδια δεν δίδαξαν και άλλοι άγιοι που πολέμησαν τις αιρέσεις της εποχής τους και αγωνίστηκαν να κρατήσουν ανόθευτη την Πίστη, με συνέπεια να φυλακισθούν και να καθαιρεθούν γι’ αυτό;
Πώς, λοιπόν, σεβαστοί πατέρες της Ι. Μητροπόλεως Βεροίας επαναπαύεσθε, έχοντας τέτοια φωτεινά παραδείγματα και εφησυχάζετε το λαό ότι όλα στη μητρόπολή σας βαίνουν καλώς και θεαρέστως; Πώς τολμάτε να συκοφαντείτε έναν αδελφό σας που είχε το θάρρος να ελέγξει τον επίσκοπό σας για την αφωνία και την αδιαφορία του; Ακόμα κι αν ως άνθρωπος, έχει κάποιες από τις αδυναμίες που του προσάπτετε, αυτό σας νομιμοποιεί να αθωώνετε τον προϊστάμενό σας (και τον εαυτό σας) για την σιωπή του έναντι της αιρέσεως του Οικουμενισμού;
Αλλά ας δεχθούμε ότι τα πράγματα είναι όπως τα παρουσιάζετε εσείς και όχι όπως τα παρουσιάζει ο π. Παύλος. Ας δεχθούμε αυτό που από μόνοι σας ομολογείτε: ο Σεβασμιώτατος σε σύναξη κληρικών «παραχώρησε τό λόγο (στον π. Παύλο), προτρέποντάς μας να τον ακούσουμε». Και ο π. Παύλος «κατήγγειλε τον Επίσκοπο για παράλειψη καθήκοντος», αφού ως ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για την καταπολέμηση της αιρέσεως, ο επίσκοπος, δεν ενημερώνει και δεν προφυλάσσει τους πιστούς από τον κίνδυνο που προέρχεται από την αίρεση του Οικουμενισμού. Στην περίπτωση αυτή, πού βλέπετε το λάθος του π. Παύλου; Τί πιο φυσικό και ορθόδοξο να καταγγείλει την παράλειψη καθήκοντος του συμποιμένα του (έστω επισκόπου) ο οποίος αρνούμενος να πει την αλήθεια, έκρυβε τον κίνδυνο εκ της οικουμενιστικής αιρέσεως; Δεν λένε οι Άγιοι Πατέρες και οι Σύνοδοι, ότι πρέπει να αποκαλύπτουμε τους αιρετικούς και να καταδικάζουμε τις αιρέσεις;
Και γιατί παρουσιάζετε ως εγωϊστή τον π. Παύλο, με την ψευδή κατηγορία ότι τάχα απαιτούσε να υπακούει ο επίσκοπός του σ’ αυτόν; Γράφετε ειρωνικά: καταγγελλόταν «ο επίσκοπος γιατί δεν έκανε αυτά που του υποδείκνυε ο π. Παύλος». Υπεδείκνυε, άραγε, ο π. Παύλος κάτι το προσωπικό και αντιπατερικό; Ασφαλώς όχι. Αντίθετα, αυτό που ζητούσε, ήταν αυτό που είχε καθήκον να πράξει ο επίσκοπος και δεν το έπραττε. Κι εσείς, συμπορεύεστε με τον επίσκοπο, αντί να τον βοηθήσετε να πράξει ορθόδοξα. Και παραβλέπετε την Παράδοση της Εκκλησίας και την διδασκαλία των Ιερών Κανόνων.
Και «γνωρίζετε» τόσο «καλά» την πατερική διδασκαλία και την ποιμαντική των Πατέρων περί των αιρέσεων, ώστε να θεωρείτε ότι μόνο αν συμπροσευχηθεί ο δικός σας επίσκοπος με τους παπικούς, τότε μόνο έχει ευθύνη. Και ισχυρίζεσθε έμμεσα, πως δεν έχει ευθύνη όταν δεν καταγγέλλει τους συμπροσευχομένους ορθόδοξους Αρχιερείς· πως δεν έχει ευθύνη όταν τους υποδέχεται μετά βαΐων και κλάδων· πως δεν έχει ευθύνη και όταν συμπροσεύχεται με αυτούς δίνοντάς τους συγχωροχάρτι. Καμώνεστε πως δεν καταλαβαίνετε ότι έχει μεγάλη ευθύνη και όταν σιωπά, τη στιγμή που προδίδεται η Πίστη από υψηλά ισταμένους αδελφούς και συλλειτουργούς του!
Αλλ’ έστω πως τα πράγματα είναι έτσι όπως τα γράφετε (που δεν είναι): η σύγχυση που προκαλεί ο οικουμενιστικός ιός στις συνειδήσεις σας είναι τόσο μεγάλη, που δεν σας αφήνει να καταλάβετε πως, μ’ αυτά που γράψατε, ομολογείτε ξεκάθαρα ότι ο πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι οικουμενιστής. Προσέξτε γιατί: εσείς οι ίδιοι γράφετε στο Ψήφισμα, ότι η συμπροσευχή είναι εκδήλωσης (απόδειξη) οικουμενιστικής συμπεριφοράς. Όμως, δεκάδες φορές ο πατριάρχης (και οι άλλοι επίσκοποι, όπως ο Περγάμου, ο Μεσσηνίας, ο Δημητριάδος, ο Σύρου κ.ά.) συμπροσευχήθηκαν με τους παπικούς και τους προτεστάντες και συνευλόγησε ο πατριάρχης –το φοβερότερο– ομού μετά του πάπα τα πλήθη (ορθοδόξων και παπικών)! Άρα, οι ίδιοι προσάπτετε στα πρόσωπα αυτά την μομφή του Οικουμενισμού!
Θέλουμε να πιστεύουμε, πατέρες, ότι δεν συμμερίζεστε τις απόψεις του Σεβ/του Βεροίας· ότι αναγκαστήκατε να «υπακούσετε» στις επιταγές του. Είτε αυτό ισχύει όμως, είτε (το χειρότερο) πράγματι συμφωνείτε μαζί του, και τα δύο αποδεικνύουν –δυστυχώς– ότι το μικρόβιο του οικουμενισμού έχει κι εσάς προσβάλει. Είναι επικίνδυνο και ύπουλο αυτό το μικρόβιο, είναι κάτι σαν το φαρμάκι που σε μικρές δόσεις έπινε ο Μιθριδράτης. Και δυστυχώς συνηθίζεται σήμερα στα καθ’ ημάς, με δυσάρεστες πνευματικές συνέπειες.
Κι αν εσείς, οι ποιμένες, επηρεασθήκατε, σκεφθείτε πόσο μεγάλος είναι ο επηρεασμός των απλών πιστών, τους οποίους αποιμάντως ποιμένετε με την αβελτηρία σας προς την Ορθόδοξη Πίστη και με την ιδιοτελή υποταγή σας στο αιρετίζον αυθαίρετο και εξουσιαστικό καθεστώς της δεσποτοκρατίας, που μας οδηγεί στην Πανθρησκεία της αντιχρίστου Νέας Εποχής.
Είναι καιρός και σεις να προβληματισθείτε για την πραγματικότητα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και να ενημερώσετε και το ποίμνιό σας. Έχετε μεγάλη ευθύνη απέναντι στον Θεό γι’ αυτό. Και είναι πολύ γνωστός σε σας ο ευαγγελικός λόγος, ο οποίος επιτάσσει: «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Έστω κι αν οι άνθρωποι είναι επίσκοποι, που όμως απειθούν στους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας.
Θεσσαλονίκη, 26 Νοεμβρίου 2010
Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης
ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΣ
ΜΕΤ’ ΕΜΠΟΔΙΩΝ ΤΟΥ π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
__________
________________
Η Ι. Συνοδος καταπατει στοιχειωδη ανθρωπινα δικαιωματα
Καθαίρεσε ιερέα και αρνείται να στείλει το φάκελό του
στον Εισηγητή Δικαστή του Συμβούλιο Επικρατείας
για να μη αποκαλυφθούν οι αυθαιρεσίες της
«Οι κοσμικές μεθοδεύσεις ωχριούν μπροστά στις εκκλησιαστικές»
δήλωνε ως Μητροπολίτης ο κ. Ιερώνυμος, αλλά τις εφαρμόζει ως Αρχιεπίσκοπος
Μια ακόμα φορά η Ιερά Συνόδος, αντί να αναπαύει τις ψυχές μας, μας θλίβει με τις εκκοσμικευμένες πρακτικές της. Μια χτυπητή παρανομία της «Ιεράς» Συνόδου (της οποίας προΐσταται ο κ. Ιερώνυμος) πληροφορηθήκαμε από χθεσινή ανάρτηση στο διαδίκτυο (www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=17265). Αφορά τον αδίκως καθαιρεθέντα από την Ι. Σύνοδο ιερομόναχο π. Ευθύμιο Τρικαμηνά. Οι άδικες πρακτικές της Ι. Συνόδου είναι σήμερα παρόμοιες με εκείνες που ο ίδιος κατάγγελλε (Έγραφε π.χ. το 1998-2001, για τον Αρχιεπ. Χριστόδουλο και την Ι. Σύνοδο: «δεν επιθυμείτε την εκκαθάρισιν του εκκλησιαστικού τοπίου με διαφάνεια», «η εκκλησιαστική Δικαιοσύνη χωλαίνει», «αισθάνομαι ότι παρακολουθώ θέατρο παραλόγου, ότι ζω σε σχιζοφρενική ατμόσφαιρα»).
Μόνο που τότε που έλεγε αυτά ο κ. Ιερώνυμος ήταν αντιπολίτευση. Τώρα, που βρίσκεται στην εξουσία, αντί να διορθώσει τα πράγματα, ανέχεται να παίζεται στα εκκλησιαστικά παρασκήνια το «θέατρο παραλόγου», να επικρατεί μια «σχιζοφρενική ατμόσφαιρα» και να εφαρμόζονται στην εκκλησιαστική δικαιοσύνη πρακτικές, που θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα, και όχι τον χαριτωμένο από το Άγιο Πνεύμα, πολιτισμένο χώρο της Εκκλησίας των Αγίων Πατέρων.
Συγκεκριμένα: Η Ι. Σύνοδος καθαίρεσε την 30.8.2006 τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά, όχι για κάποια κατάχρηση, αλλά γιατί υποστήριξε θέματα Πίστεως και εναντιώθηκε καθηκόντως προς Μητροπολίτες, που παρέβαιναν Νόμους της Εκκλησίας. Μετά την καθαίρεση, ασκήθηκε αίτηση ακύρωσης της υπ’ αριθμ. 21/2007 αποφάσεως του Δευτεροβαθμίου Συνοδικού Δικαστηρίου της Εκκλησίας της Ελλάδος, στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Όμως, πέρασαν 3 περίπου χρόνια, η Ι. Σύνοδος –η κηρύττουσα την δικαιοσύνη του Χριστού στον κόσμο– αρνείται αυθαιρέτως και παρανόμως να αποστείλει το φάκελο της υποθέσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας, εμπαίζοντας τον ιερομόναχο και τον δικηγόρο του, αλλά και το Συμβούλιο της Επικρατείας, ωσάν να είναι «κράτος εν κράτει». Ορίζεται νέα δικάσιμος, αλλά και πάλι η Ι. Σύνοδος δεν αποστέλλει το φάκελο με αποτέλεσμα να έχει αναβληθεί πολλές φορές η εκδίκαση της υποθέσεως, παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις του Συνηγόρου και παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις του ιδίου του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, και ταυτόχρονα ο αδικούμενος ιερομόναχος να βιώνει την «ιερή» αδικία!
Αύριο Πέμπτη (25/11/2010) εκδικάζεται και πάλι ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας το θέμα και, δυστυχώς η Ι. Σύνοδος, σύμφωνα και με τις χθεσινές πληροφορίες, δεν έχει στείλει και πάλι το φάκελο. Και διερωτάται κανείς: γιατί άραγε; Συνειδητοποίησαν οι γραμματείς της Ι. Συνόδου και οι «ιεροί» δικαστές ότι η απόφασή τους είναι αστήρικτη και παράνομη και, ως εκ τούτου, αρνούνται να αποστείλουν το φάκελο στο Συμβούλιο της επικρατείας, φοβούμενοι την γελοιοποίηση; Αν όχι, γιατί κωλυσιεργούν; Αν ναι, ας αποδεχθούν το λάθος τους κι ας δείξουν πρώτοι ότι ξέρουν να εφαρμόζουν την αναγκαιότητα της μετάνοιας που μας διδάσκουν.
Καλούμε την Ι. Σύνοδο να παύσει να στερεί τον π. Ευθύμιο των στοιχειωδών δικαιωμάτων που έχει κάθε Έλληνας πολίτης και να πράξει το καθήκον της, που είναι η αποστολή του φακέλου του στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ας το κάνει έστω και την τελευταία στιγμή.
Θεσσαλονίκη, 24 Νοεμβρίου 2010
Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης
ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ Η ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ
Την Πέμπτη 25/11/2010 εκδικάζεται ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) η αίτηση ακύρωσης του Ιερομονάχου Ευθυμίου Τρικαμηνά κατά της Εκκλησίας της Ελλάδος, με σκοπό την ακύρωση της υπ’αριθμ. 21/2007 αποφάσεως του Δευτεροβαθμίου Συνοδικού Δικαστηρίου της Εκκλησίας της Ελλάδος, διά της οποίας του είχε επιβληθεί η ποινή της καθαιρέσεως.
Από τον χρόνο ασκήσεως της αίτησης ακυρώσεως παρήλθαν ήδη δύο έτη. Η εκδίκαση της αιτήσεως ακυρώσεως ανεβλήθη πολλάκις διότι η Εκκλησία της Ελλάδος μέχρι και σήμερα, παρά τις συνεχείς οχλήσεις και παρεμβάσεις του Συνηγόρου και του εκάστοτε Εισηγητού Δικαστού του π. Ευθυμίου και παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις εκ μέρους του Νομικού Συμβούλου και του Γραμματέως της Συνόδου, καθώς και του ιδίου του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου δεν έχει αποστείλει τον φάκελλο της υποθέσεως του Ιερομονάχου ώστε να προχωρήσει η εκδίκαση της υποθέσεως. Είναι προφανής βεβαίως ο λόγος της μη αποστολής του φακέλλου του Ιερομονάχου εκ μέρους της Εκκλησίας προς το ΣτΕ.
Ωστόσο θετικό στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι ότι προσφάτως ο νέος εισηγητής – Δικαστής της υποθέσεως του π. Ευθυμίου εξέφρασε την άποψη ότι η υπόθεση στην ως άνω δικάσιμο της 25/11/2010 θα εισαχθεί οπωσδήποτε σε συζήτηση τουλάχιστον με τον σκοπό έκδοσης προδικαστικής αποφάσεως, η οποία θα διατάσσει την Εκκλησία της Ελλάδος να προσκομίσει τον φάκελλο.
Ευελπιστούμε η υπόθεση του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά να εισέλθει τουλάχιστον στην τελική ευθεία για την εκδίκασή της χωρίς άλλες αναβολές. Εξάλλου μετά την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως η Εκκλησία είναι υποχρεωμένη υπακούοντας στο ανώτατο Δικαστήριο του Κράτους να αποστείλει τον φάκελλο για να περαιωθεί η εκδίκαση της υποθέσεως.
Ας σημειωθεί ότι ο π. Ευθύμιος για χρονικό διάστημα άνω των δύο ετών δεν ασκεί τα ιερατικά του καθήκοντα ήτοι δεν λειτουργεί, ούτε εξομολογεί, ούτε πράττει ο,τιδήποτε ιερατικό, όχι γιατί αποδέχεται ως δικαία την άδικη απόφαση – ποινή που του επεβλήθη από το Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Διικαστήριο της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά γιατί αποδέχεται την αδικία εις βάρος του καθ΄οτι διώκεται ένεκα του αντιοικουμενιστικού του αγώνα και της ομολογίας της ορθοδόξου πίστεως και ευελπιστεί ότι θα δικαιωθεί από τα πολιτικά δικαστήρια τα οποία όπως πιστεύει απονέμουν δικαιοσύνη σε αντίθεση με τα εκκλησιαστικά. Δεν προσέφυγε σε σχήματα εκκλησιαστικά – παρατάξεις του παλαιού, ούτε έκανε δική του «Εκκλησία», ούτε δέχθηκε άλλες λύσεις συμφέρουσες και εύκολες για να βολευθεί. Προτίμησε να πάθει και να υποστεί τις συνέπειες του ομολογιακού αγώνα του. Είναι ο πρώτος Ιερομόναχος που ομολόγησε ενώπιον της Ιεράς Συνόδου και κατήγγειλε την αίρεση του Οικουμενισμού και τους φορείς της που είναι οι Επίσκοποι και καθηρέθη δι’ αυτήν του την ομολογία χωρίς να δειλιάσει και να συμβιβασθεί.
Ας θυμίσουμε τί έγραφε, σε άρθρο του Διευθυντού Συντάξεως κ. Γ. Ζερβού, στο πρωτοσέλιδό της η αγωνιστική εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» στις 7 Σεπτεμβρίου του 2007:
Είναι η πρώτη καταδικαστική απόφασις, εναντίον Ιερομονάχου, ο οποίος υπερασπίζεται την Πατερικήν θεολογίαν, τας αποφάσεις Οικουμενικών και τοπικών Συνόδων, τους αγώνας των Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας εναντίον του Παπισμού και λοιπών χριστιανικών αιρέσεων….Η καθαίρεσις του Ευθυμίου Τρικαμηνά αποτελεί εν τελεσίγραφον της Ιεραρχίας προς όλους τους πιστούς και όλους τους κληρικούς όποιοι είναι αντιπαπικοί και αντιοικουμενισταί. Το μήνημα είναι ότι δεν θα έχουν θέσιν εις την Εκκλησίαν και εις το ιερόν θυσιαστήριον του Θεού. Επιχειρεί δι αυτού του τρόπου η Ιεραρχία να κάμψη τας αντιστάσεις των πιστών. Διακηρύσσει – εμμέσως – ότι έχει δικαίωμα να νοθεύη το ορθόδοξο φρόνημα να ποδοπατή τους Ιερούς Κανόνας, οι οποίοι απαγορεύουν τας συμπροσευχάς και τα συλλείτουργα μετά των Παπικών. Διακηρύσσει επίσης, ότι οι μεγάλοι αντιαιρετικοί και αντιπαπικοί Πατέρες της Εκκλησίας δεν είναι τίποτε «μπροστά» των. Η απόφασις του Συνοδικού Δικαστηρίου είναι μία απόφασις τρομακτική, δι’ όσους υπερασπίζονται το ανόθευτον της Ορθοδοξίας και την μή συμπόρευσιν και ταύτισιν με τους αιρετικούς. Οφείλουν, όμως να γνωρίζουν εις την Ιεραρχίαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πιστού λαού δεν αναγνωρίζει εις τα πρόσωπα των περισσοτέρων Ιεραρχών διαδόχους των Αποστόλων. Ελάχιστοι οι εκλεκτοί κατά τον λαόν, ο οποίος τελικως είναι και ο θεματοφύλαξ των ιερών και των οσίων και των παραδόσεων της Εκκλησίας μας. Όπως οφείλουν να γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία του λαού είναι με τους «Παπα- Τρικαμηνάδες», οι οποίοι διακρίνονται διά την ταπεινότητα, την ασκητικήν ζωήν εν τω κόσμω, την ακτημοσύνην, το ανόθευτον της Ορθοδόξου Πίστεως, την προσήλωσιν εις τας παραδόσεις και τους Κανόνας της Εκκλησίας μας. Οι Συνοδικοί Ιεράρχαι οι οποίοι κατεδίκασαν τον πατέρα Ευθύμιο Τρικαμηνά δεν διαφέρουν από το συνέδριον – δικαστήριον του Καϊάφα. Διότι εδίκασαν και κατεδίκασαν ένα Ιερομόναχον, ο οποίος υπερασπίζεται την Ορθόδοξον Πίστιν, ζητεί εφαρμογήν των Ιερών Κανόνων υπό των Μητροπολιτών, διέκοψε το μνημόσυνον των οικουμενιστών και φιλοπαπικών Μητροπολιτών, επεσήμανεν ότι η συμπόρευσις με τον Οικουμενισμόν και τον Παπισμόν είναι ύβρεις προς τους αγώνας των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων και ετόλμησε να ζητήση από το Καϊαφικόν συνέδριον ομολογίαν Ορθοδόξου Πίστεως. Εφ’ όσον αυτή θα εγίνετο, θα εζήτει συγγνώμην. Αυτό το συνέδριον δεν είδε τον αγωνιστήν της Ορθοδοξίας ενώπιόν του, αλλά εκείνον, ο οποίος ημφεσβήτησε την εξουσίαν της φιλοπαπικής οικουμενιστικής Δεσποτοκρατίας. Είδε εκείνον, ο οποίος εις το όνομα του ανοθεύτου της πίστεως και της Αληθείας, την οποίαν εκφράζει αυτή, διέκοψε το μνημόσυνόν των….. Αυτή η άρνησις της μνημονεύσεως της φήμης ήτο ασυγχώρητος. Και δι’ αυτό το Δικαστήριον, το οποίον απήλλαξεν αναξίους σκανδαλοποιούς και διαβλητούς Μητροπολίτας, προκαλών την οργήν ολοκλήρου του λαού δι’ αυτήν την συγκάλυψιν και την συμπόρευσιν με την διαφθοράν ψυχών και την ανηθικότητα και την εν συνεχεία απόπειραν νομιμοποιήσεως της ομοφυλοφιλίας διά προσφυγής εις την Αρχήν Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, κατεδίκασεν ένα άσπιλον, ταπεινόν, αφιλοχρήματον και υπερασπιστήν της Ορθοδοξίας Ιερομόναχον, συνεδριάζον υπό την προστασίαν των Ειδικών Δυνάμεων της Αστυνομίας (ΜΑΤ). Άνευ αυτών δεν ητο δυνατόν να εκδώσουν απόφασιν. Διότι έξωθεν του Μεγάρου είχον συγκεντρωθεί περί τους εκατόν πιστούς, οι οποίοι απεδοκίμαζον τους Συνοδικούς».
Τα εκατοντάδες πνευματικά του τέκνα (και όχι μόνον αυτά) διατελούν εν αγωνία και αναμονή διά την έκβαση της υποθέσεως και αξίζει να τονισθεί ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα στηρίζουν, συμπαραστέκονται και βρίσκονται κοντά στον πνευματικό τους πατέρα.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ
ΕΔΡΑ ΛΑΡΙΣΑ – ΒΟΛΟΣ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ
——- ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΑΚΟΥ
ΕΝΤΙΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΗΣ
ΤΩΡΑ ποὺ ἔσβησαν τὰ φῶτα καὶ κόπασε ὁ θόρυβος τοῦ Πατριαρχικοῦ θριάμβου ἀνὰ τὶς ἐπαρχίες τῆς Βορείου καὶ τῆς Νοτίου Ἑλλάδος, καιρὸς νὰ στρέψουμε τὴν προσοχὴ σ᾽ ἕνα ἀπόμερο σπήλαιο τοῦ Κισσάβου, ὅπου συνεχίζει τὸ κομποσχοίνι του ἕνας ταπεινὸς ἱερομόναχος. Εἶνε ὁ Ε ὐ θ ύ μ ι ο ς Τ ρ ι κ α μ η ν ᾶ ς .
Μετὰ ἀπὸ ἕνα μακρὸ καὶ ἐπίπονο δικαστικὸ δρόμο ἐξεδόθη τελικὴ ἀπόφασις, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία, γιὰ τὴν ἐπίσημο ἐκκλησία, θεωρεῖται καθῃρημένος. Οἱ ἀλλεπάλληλες δίκες του στὸ ἐκ κλησιαστικὸ δικαστήριο συνέπεσαν μὲ τὸ τέλος τῆς ἀρ χιεπισκοπείας τοῦ μακαρίτου Χριστοδούλου. Ἡ ἀδόκητη ἐκδημία τοῦ ἀρχιεπισκόπου ἐκείνου φάνηκε νὰ παγώνῃ τὰ πρά γματα. Ὡρισμένοι πίστεψαν, ὅτι ἡ ἐπακολουθήσασα ἄνοδος στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο τοῦ μετριοπαθοῦς κ. Ἱερωνύμου τοῦ Β΄, σὲ πολλὰ ζητήματα ἐν οἷς καὶ στὸ προκείμενο, θὰ ἔφερνε κάποια ἀλλαγή. Ἡ κοινοποίησι τῆς ἀποφάσεως τοῦ δευτεροβα θμίου δικαστηρίου ἀργοῦσε, πρᾶγμα ποὺ ἄφηνε ἐλπίδες. Τελικὰ ὅμως ἡ ἀπόφασις κοινοποιήθηκε.
Εἶνε ἀλήθεια ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος ἐνώπιον τῶν δικαστῶν του ἀρχιερέων στάθηκε ἀπτόητος. Τὸ θάρρος του δὲν μειώθηκε. Δὲν προσπάθησε νὰ τοὺς ἐξευμενίσῃ, δὲν παρακάλεσε γιὰ ἐπιείκεια, δὲν ἱκέτευσε ἔ λεος. Μὲ παρρησία, ποὺ θύμιζε τὴ δίκη τοῦ πρωτομάρτυρος Στε φάνου, ἀπολογήθηκε. Δὲν δικάστηκε γιὰ ἠθικὰ παραπτώματα ἢ οἰκονομικὲς ἀτασθαλίες· καταδικάστηκε γιὰ τὴν προσήλωσί του στὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ τὸ θάρρος του νὰ τὴν ὑπερασπίζεται. Ἐξήγησε γιατί διέκοψε τὸ μνη μόσυνο τοῦ μητροπολίτου Ἰγνατίου στὴ Λάρισσα. Ὁ οἰκουμενισμός, ἡ παναίρεσις τῆς ἐποχῆς μας, εἶνε ἡ αἰ τία τοῦ διαβήματός του· καὶ ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου αἰτία τῆς καθαιρέσεώς του.
Πρόκειται γιὰ μοναδικὴ περίπτωσι. Σὲ κάποια φάσι τῆς δίκης ἕνας ἀρχιερεὺς τοῦ εἶπε·
―Ἀφοῦ σ᾽ ἐμᾶς βρίσκεις λάθη, γιατί δὲν ἀποχωρεῖς ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μας καὶ δὲν καταφεύγεις κάπου ἀλλοῦ; Καὶ τότε ὁ π. Εὐθύμιος ἀπήντησε·
―Ὄχι, δὲν φεύγω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία μας· εἴτε σεῖς μὲ ἀθῳώσετε εἴτε μὲ καταδικάσετε, ἐγὼ θὰ παραμείνω σ᾽ αὐτήν.
Καὶ τώρα, ἐκεῖνο ποὺ πρὸ τῆς ἐκδόσεως τῆς ἀποφάσεως ἐδήλωσε, αὐτὸ τηρεῖ καὶ ἀκολουθεῖ. Πειθαρχῶν σὲ μία ―ἀντικανονικὴ καὶ ἄδικη― ἀπόφασι τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας δικαιοσύνης, ἔπαυσε νὰ λειτουργῇ καὶ νὰ ἱεροπρακτῇ ἐν γένει, περιορίζεται δὲ στὸν μοναχικό του κανόνα.
Ἡ στάσι του ὁμολογουμένως εἶνε ἄψογη. Ἀποδεικνύει, ὅτι ἔχει καὶ γνῶσι τοῦ κανονικοῦ δικαίου, καὶ ἔμπρακτη πίστι στοὺς ἱ. κανόνας, καὶ συνείδησι τῆς εὐθύνης του ἔναντι τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας. Παρέχει μαθήματα ἐκ κλησιαστικοῦ ἤθους, σεβασμοῦ τῆς τάξεως καὶ ἐκκλησιαστικῆς πειθαρχίας, ποὺ ἀξίζει νὰ ἐμβάλουν σὲ σκέψεις καὶ νὰ διδάξουν πολλοὺς ἰσοβάθμους του ἀλλὰ καὶ τοὺς ὑψηλὰ ἱσταμένους.
Ἄλλοι, ὡς γνωστόν, σὲ παρόμοιες περιπτώσεις, ηὐτομόλησαν πρὸς ἄλλες ἱεραρχίες, ὅπου ἔγιναν μετὰ χαρᾶς δεκτοὶ καὶ ἀπήλαυσαν τιμῶν καὶ προαγωγῶν, ἀλλ᾽ ἡ συνέχεια τῆς πορείας των ἐν πολλοῖς ἔδειξε, ὅτι ἐν λόγοις μόνον ἐκόπτοντο γιὰ τὴν ἱερὰ παράδοσι· στὴν πρα -γματικότητα τοὺς ἐνδιέφερε ἡ δόξα.
Ὁ π. Εὐθύμιος ἀκολουθεῖ ἕνα ἄλλο δρόμο, ποὺ φέρει τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἀρετῆς καὶ ἁγιότητος. Γνωρίζει νὰ παρρη- σιάζεται, ἀλλὰ καὶ νὰ πειθαρχῇ. Προτιμᾷ τὸ δύσκολο, ὄχι τὸ εὔκολο. Εὔκολο θὰ ἦταν γι᾽αὐτὸν νὰ καταφύγῃ ἀλλοῦ, ὅπου θὰ ζοῦσε ἐν ἡσυχίᾳ καὶ τιμῇ. Ἐκλέγει τὴν ἀνάντη ἀτραπό, τὴν στενὴ καὶ τε- θλιμμένη ὁδό, τὸ δύσκολο χρέος. Ἔκανε τὸ καθῆκον του. Ἂν ἔκαναν τὸ ἴδιο ὅλοι, διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἡ στάσι τῶν ἐπισκόπων μας.
Πῶς νὰ γίνῃ; Ἡ ἐκκλησιαστικὴ τάξις δὲν εἶνε ἕνα λάστιχο, ποὺ μποροῦν οἱ ἔ χοντες τὴν ἐξουσία νὰ τὸ τεντώνουν ἢ νὰ τὸ χαλαρώνουν, ἀνάλογα μὲ τὸ συμφέρον τους. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ τάξις ἀ παιτεῖ συνέπεια. Ἂν μερικοὶ ὑψηλὰ ἱστάμενοι δὲν τὸ ἔχουν τίποτα νὰ τὴν καταπατοῦν καὶ νὰ «μεταίρουν ὅρια ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες», οἱ ἀληθινοὶ μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ ὑποβάλλονται γι᾽ αὐτὴν σὲ θυσίες.
Ὁ Ἀχρίδος Ἰωάννης, γιὰ ν᾽ ἀποφύγῃ τὸ σχίσμα καὶ νὰ βρεθῇ σὲ κοινωνία μὲ τὴν κανονικὴ ἐκκλησία, ἔφθασε μέχρι φυλακῆς καὶ κακοποιήσεως. Καὶ ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς, γιὰ νὰ μὴν ὑποκύψῃ στὴν παναίρεσι τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἔφθασε μέχρι ἀδίκου καθαιρέσεως. Οἱ ἄνθρωποι κρίνουν μὲ τὸ δικό τους τρόπο, ἀλλὰ ὁ οὐρανὸς διαφορετικά.
Ἐμεῖς πιστεύουμε μὲ βεβαιότητα, ὅτι θὰ ἔρθῃ ἡ ἡμέρα τῆς δικαιώσεως τοῦ π. Εὐθυμίου. «Ἔστι δίκης ὀφθαλμός…». Στὴν ἐποχή μας εἶνε ἐκ τῶν ὀλίγων ἂν ὄχι ὁ μόνος ποὺ ὀρθοτομεῖ μὲ ἀκρίβεια τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Ἤδη ἐπωμίζεται μὲ ἀνδρεία καὶ τὶς εὐθῦνες τοῦ διαβήματός του, χωρὶς μεμψιμοιρίες καὶ μικρόψυχους φατριασμούς, ἀλλὰ μὲ ἀρχοντιὰ γαλήνιας ψυχῆς. Τὸν εὐλογοῦν προηγηθέντες ἅγιοι μαχηταὶ τῆς πίστεως. Διότι οὔτε ὁ πρῶτος οὔτε ὁ τελευταῖος εἶνε ποὺ ἀκολουθεῖ αὐτὸ τὸ δρόμο. Γιὰ μᾶς, μετὰ τὴν κοινοποίησι τῆς ποινῆς, ἔλαβε ἕνα ἀκόμη στεφάνι ὁμολογητοῦ. Εἶνε βέβαιο ὅτι, μέχρι δικαιώσεώς του, θ᾽ ἀποτελῇ ἔλεγχο ὅλων τῶν δειλῶν καὶ συμβιβασμένων.
Παναγιώτατοι, μακαριώτατοι καὶ σεβασμιώτατοι, μπορεῖτε ἀλήθεια καὶ ἀναπαύεσθε στοὺς θρόνους σας;
[«Χρ. Σπίθα» 668/Δεκ. 2008
Add A Comment
You must be logged in to post a comment.