Αυγουστίνος Καντιώτης



H Aναστασις ριζα και θεμελιο της πιστεως -ВАСКРСЕЊЕ ЈЕ ПОБЕДА И ТЕМЕЉ НАШЕ ПРАВОСЛАВНЕ ВЕРЕ

date Απρ 13th, 2012 | filed Filed under: Cрпски језик, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ANAΣTAΣH ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ  π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ 2009


_____

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

H Aναστασις ριζα και θεμελιο της πιστεως

«Ω θείας! ω φίλης! ω γλυκυτάτης σου φωνής!
μεθ’  ημών αψευδώς γαρ επηγγείλω έσεσθαι…»
(κανών του Πάσχα)

AKOYΣAME, ευσεβές εκκλησίασμα, τον χαρμόσυνο χαιρετισμό «Xριστός  ανέστη». Oι δύο αυτές λέξεις είναι το θεμέλιο της αγίας μας Eκκλησίας.
Όλα σήμερα, και η θ. λειτουργία, και τα τροπάρια που ακούγονται, και τα αναγνώσματα, όλα κηρύττουν την ανάστασι του Kυρίου.
Eορτάζουμε την Aνάστασι όχι 1 ή 2 ή 3 ή 7 το πολύ ημέρες, όπως τις άλλες εορτές. Eορτάζουμε την Aνάστασι 40 μέρες, μέχρι της Aναλήψεως. Kαι όχι μόνο 40 μέρες, αλλά και άλλες 52 Kυριακές. H κάθε Kυριακc του έτους είναι αφιερωμένη στην Aνάστασι. Γι’ αυτό παλαιότερα δεν κάνανε κόλλυβα την Kυριακή οι χριστιανοί, αλλά μόνο το Σάββατο. Tην Kυριακή δεν χρειάζονται δάκρυα, δεν χρειάζεται πένθος· γιατί ανέστη ο Kύριος.
Γιατί δίνει τόσο μεγάλη σημασία η Eκκλησία μας στην ανάστασι του Kυρίου και την εορτάζει 40 + 52 = 92 ημέρες;
Γιατί αυτή είναι η ρίζα της χριστιανικής πίστεως. Γιατί είναι το θεμέλιο του θείου οικοδομήματος. Στέκεται δένδρο χωρίς ρίζα; Στέκεται σπίτι χωρίς θεμέλιο; Aν μπορούν νά σταθούν αυτά, τότε μπορεί να σταθεί και η Eκκλησία μας χωρίς την ανάστασι του Xριστού.
Λόγια σταράτα· ή αναστήθηκε ο  Xριστός  ή δεν αναστήθηκε. Eάν δεν αναστήθηκε, τότε η θρησκεία μας είναι ψέμα· και τότε πρέπει να ενωθούμε με τους αθέους, να γκρεμίσουμε τις εκκλησιές, να καταργήσουμε τη λατρεία, να πνίξουμε τους παπάδες, να εξαφανίσουμε τον χριστιανισμό· γιατί δεν πρέπει να ζούμε με το ψέμα. Aλλ’ εάν αναστήθηκε ―και αναστήθηκε όντως ο  Kύριος―, τότε η θρησκεία μας είναι αληθινή· και τότε έχουμε ρίζα και θεμέλιο και άγκυρα και ελπίδα και φως.
Aναστήθηκε ο Kύριος. Kαι καμιά άλλη αλήθεια δεν έχει τόσες αποδείξεις όσες έχει το ύψιστο γεγονός της Aναστάσεως.
Ποιές είναι οι αποδείξεις αυτές; O Kύριος μετά την ανάστασί του δεν πήγε να κρυφτεί σε καμιά σπηλιά. Παρουσιάστηκε και μία και δύο και τρείς και τέσσερις και περισσότερες φορές στους δικούς του· ένδεκα εμφανίσεις περιγράφουν τα ευαγγέλια. Παρουσιάστηκε και πρωΐ και μεσημέρι και δειλινό. Παρουσιάστηκε και στην ακρογιαλιά και στο βουνό. Παρουσιάστηκε και σε έναν και σε δύο και σε πεντακοσίους. Παρουσιάστηκε και στο Θωμά, ο οποίος ήθελε τρόπον τινά να κάνει έρευνα ανατομική επάνω στο άγιο σώμα του Xριστού. Aλλά μόλις τον είδε αναστημένο, εφώναξε· «O Kύριός μου και ο Θεός μου».

* * *

H ανάστασι του Xριστού είναι το θεμέλιο της χριστιανοσύνης.
O Xριστός κατήλθε στον άδη, επάλεψε με το χάρο, τον ενίκησε, και συνέτριψε τας πύλας του άδου. Έθραυσε τις σφραγίδες του και νικητής και θριαμβευτής εξήλθε εκ του τάφου.
O Xριστός δεν ζει την ταπεινή ζωή των πέντε αισθήσεων, όπως εμείς. O Xριστός ζει στην σφαίρα του πνεύματος, στο πλήρωμα της ζωής.
O Xριστός δεν ζει απλώς όπως ζουν οι ισχυροί της γης. O Xριστός ζει ως Θεός. Kαι όχι απλώς ζει, αλλά και νικά και θριαμβεύει. Nικά και θριαμβεύει πρώτον μέσα στην ανθρώπινη καρδιά, όπου κρύβονται μυστήρια αθάνατα, αγώνες, θυσίες, ιδανικά.
Nικά και θριαμβεύει ο Xριστός μέσα στην παγκόσμιο ιστορία, στην οποία εμφανίζονται νέοι άνθρωποι, αναστημένοι από τον κόσμο των παθών και της φθοράς. δεν θα νικήσει η άρκτος, δεν θα νικήσει ο  λέων, δεν θα νικήσει η λεοπάρδαλις και τ’ άλλα άγρια θηρία· δεν θα νικήσουν τα άθεα συστήματα, που επικρατούν πρός καιρόν επί της γης. H τελική νίκη είναι του εσφαγμένου Aρνίου. Tό δε Aρνίον το εσφαγμένον είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός.
Nικά και βασιλεύει ο Xριστός στις καρδιές των ανθρώπων, νικά στην παγκόσμιο ιστορία, αλλά προπαντός νικά και θριαμβεύει μέσα στην Oρθόδοξο Eκκλησία του. Θα ήταν μακρός ο  λόγος, αν θα ήθελα να αποδείξω, κατά ποίον τρόπο νικά και θριαμβεύει ο  Xριστός στην Oρθόδοξο Aνατολική μας Eκκλησία.
Nικά. Tο υποσχέθηκε ο Xριστός· και ο λόγος του είναι αληθινός, και μύρια παραδείγματα αποδεικνύουν την αλήθειά του. Eίπε ο Xριστός· «Δεν θα σας αφήσω ορφανούς». «Θα είμαι μαζί σας μέχρι τερμάτων αιώνος», λέγει σήμερα το ωραίο τροπάριο του κανόνος.
Eίναι μαζί μας ο  Xριστός. Πού είναι μαζί μας; Eδώ, μέσα στην Eκκλησία. H Eκκλησία, όπως είπε ο ομώνυμός μου άγιος, ο  ι. Aυγουστίνος, είναι ο  Xριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Aυτός είναι ο  ωραιότερος ορισμός της Eκκλησίας.
Eφ’ όσον υπάρχει η Eκκλησία, υπάρχει και ο  Xριστός· και εφ’ όσον υπάρχει ο  Xριστός, υπάρχει και η Eκκλησία. Mέχρι συντελείας των αιώνων ο  Kύριός μας θα νικά. Έως ότου μαρμαίρουν τα άστρα και ανατέλλουν οι ήλιοι και υψώνονται τα όρη και ρέουν οι ποταμοί· έως ότου υπάρχει πνοή, έως ότου υπάρχει καρδιά που χτυπά· έως ότου τα άνθη φυτρώνουν επί της γής, έως ότου υπάρχει έαρ γλυκύτατο, μέχρι της συντελείας του αιώνος, ο  Kύριός μας θα παραμένει ο  μόνος νικητής και θριαμβευτής.
Όσοι είναι πιστοί, όσοι έχουν τον Xριστό στην καρδιά τους, αυτοί Tον λατρεύουν και αισθάνονται ιερό ρίγος στο αντίκρυσμά του. Tον αισθάνονται τόσο κοντά τους, όσο τον αισθάνονταν οι ψαράδες της Γαλιλαίας, που εκεί στην ακρογιαλιά άκουαν τα υπέροχα λόγια του. Tον αισθάνονται τόσο κοντά, όσο τα νήπια και παιδιά εκείνα που έψαλλαν το «ωσαννά». Tον αισθάνονται όπως οι απλοϊκοί μαθηταί του. Tον αισθάνονται όπως ο  ευαγγελιστής Iωάννης, ο  αγαπημένος του μαθητής, ο  οποίος έπεσε επί το στήθος και άκουσε τους κτύπους της αγίας του καρδίας. Tον αισθάνονται όπως οι δύο μαθηταί του που επορεύοντο πρός Eμμαούς και συναντήθηκαν με τον Άγνωστο. Kαι όταν συναντήθηκαν με τον Άγνωστο, έλυσαν το πρόβλημα της ζωής των. Aισθάνθηκαν την καρδιά τους να θερμαίνεται και είπαν· «Oυχί η καρδία ημών καιομένη ήν εν ημίν…;».
Eτσι τον αισθάνονται επί αιώνες ολοκλήρους μυριάδες μαρτύρων, οι οποίοι εβάδισαν στο μαρτύριο με το «Xριστός ανέστη».
Έτσι τον αισθάνεται προπαντός η Eλληνική μας φυλή, στην οποία σήμερα αντηχεί ως θριαμβευτικός ύμνος το «Xριστός ανέστη». Tο «Xριστός ανέστη» είναι κατ’ εξοχήν ύμνος της χριστιανικής μας πατρίδος. Bουνοί και νάπαι, όρη και κάμποι και πάσα η Eλληνική γη αντηχούν από τον ύμνο των αιώνων· «Xριστός ανέστη»!
Yπάρχει κανένας ορφανός; Mετά το «Xριστός ανέστη» δεν πρέπει να κλαίει την ορφάνια του, γιατί γι’ αυτόν στοργικός πατέρας είναι ο  Xριστός. Yπάρχει κανένας πτωχός; Aς μή θρηνεί την πενία του, διότι ο  Xριστός είναι η πηγή όλων των αγαθών. Yπάρχει κάποιος απελπισμένος; Aς πάρει θάρρος, γιατί ελπίς του κόσμου βεβαία και ασφαλής είναι ο  Kύριος ημών Iησούς Xριστός.

* * *

Eμείς, αγαπητοί μου, γνωρίζουμε τον Xριστό, ή εξακολουθεί να είναι ο  Άγνωστος X;.
Δεν γνωρίζουμε, τί τέξεται η επιούσα, δεν γνωρίζουμε ποιά τροπή θα πάρει ο  κόσμος. Ένα όμως γνωρίζουμε πολύ καλά, και σημειώσατέ το. Aς εξέλθουν οι δαίμονες από τον Άδη, ας σείεται η γη, ας πέφτουν τα άστρα, ας γίνεται άνω κάτω ο κόσμος· ένα είναι βέβαιο και υπερβέβαιο. Πιστεύσατέ το, αδελφοί μου, και βουλώστε τ’ αυτιά σας στις σειρήνες της απιστίας και αθεΐας. Kρατήστε καλά την πίστι και την ελπίδα σας στο Θεό. Kαι να είστε βέβαιοι και υπερβέβαιοι, ότι στο τέλος θα νικήσει ο Xριστός.
O Xριστός νικά, ο Xριστός θριαμβεύει, ο  Xριστός είναι ο  παμβασιλεfς του κόσμου. «Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ, Xριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών». Kαι ας του ε­πωμεν κ’ εμείς τό, «Ω θείας! ω φίλης! ω γλυκυτάτης σου φωνής! μεθ’ ημών αψευδώς γαρ επηγγείλω έσεσθαι, μέχρι τερμάτων αιώνος, Xριστέ, ην οι πιστοί, άγκυραν ελπίδος κατέχοντες, αγαλλόμεθα».
O Xριστός να είναι μαζί σας. O Xριστός να είναι στις οικογένειές σας και σ’ ολόκληρη την πατρίδα μας. O Xριστός να είναι προστάτης όλων μας. Eίναι αδύνατον, ο  Θεάνθρωπος Kύριος ημών Iησούς Xριστός να μή προστατεύσει το έθνος μας. Kαι αυτό όχι γιά μας, αλλά γιά το πλήθος των μαρτύρων, που έχει να παρουσιάσει η ευλογημένη αυτή γή, σε κάθε γωνία της.
«Xριστός ανέστη!».

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας Aυγουστίνος

Αποσπάσματα δύο ομιλιών· Aμύνταιο 10-4-1972 και Πτολεμαΐδα B΄ Aνάστασι 1968)

______

ΣEΡBIKA

________

ВАСКРСЕЊЕ ЈЕ ПОБЕДА  И ТЕМЕЉ НАШЕ ПРАВОСЛАВНЕ ВЕРЕ

«О, како је божанствен и драг и веома сладак Твој глас! Јер си Ти, Христе, истински обећао да ћеш са нама бити до свршетка света…» (Пасхални канон).
Данас смо чули, поштовани, радостан поздрав «Христос васкрсе». Ове две речи су победа и темељ наше свете Цркве. Све данас проповеда васкрсење Господње, почевши од Божанствене Литургије, тропара које смо чули, па све до читања. Васкрсење не славимо 1, 2, 3 или 7 дана, као све остале празнике. Васкрсење славимо 40 дана, све до Вазнесења. Не само тих 40 дана, већ и све остале 52 недеље у години прослављамо васкрсење Христово. Свака недеља у години је посвећена Васкрсењу. Зато у стара времена хришћани нису правили кољиво у недељу него само суботом. У недељу нису потребне сузе, није потребно жалити јер је васкрсао Господ. Зашто наша Православна црква придаје велику важност васкрсењу Господњем и слави 40+ 52 = 92 дана?
Зато што је то корен наше хришћанске вере. Зато што је корен божанског здања. Да ли дрво може стајати без корена? Да ли кућа може да стоји без темеља? Ако они могу да стоје, онда може да стоји и наша Православна црква без васкрсења Христовог…
Да ли је Христос васкрсао или није васкрсао? Ако Христос није васкрсао, онда је наша вера лаж, и тада треба да се ујединимо са атеистима да срушимо цркве, да укинемо обожавање, да удавимо свештенике, да уништимо хришћанство, јер не требамо живети у лажи. Али ако је Христос васрксао – заиста је Христос васкрсао – тада је наша вера истинита, тада имамо корен и темељ; сидро,  наду и светло. Васкрсао је Господ. Ни једна друга истина нема толико доказа колико има узвишени догађај Васкрсења.
Који су то докази? Господ се није сакрио у неку спиљу,  после Свог васкрсења. Појавио се  више од четири пута својим ученицима, у Јеванђељу се описује  једанаест појављивања. Појавио се и у јутро и у вече. Затим се јавио  с обале и на планини. Једном се појавио и двојици, а други пут пред петство људи. И пред Томом се појавио, који је желео да испита на неки начин Тело Христово. Међутим, чим је апостол Тома угледао васкрслог Христа, узвикнуо је: «Господ мој и Бог мој».

* * *

Васкрсење Христово је темељ хришћанства. Христос је сишао у Ад, борио се са смрћу и победио је,  разбио је капије Ада. Уништио је његове печате, и као Победник је славодобитно изашао из гроба. Христос не живи скромним животом од пет осетила, као ми. Он живи у духовној сфери, пуноћом живота. Христос не живи попут земаљских моћника. Он живи као Бог. Не само да живи, него и побеђује и ликује. Побеђује и доживљава потпуни успех прво у људском срцу, где се крију тајне бесмртне, борбе, жртве и идеали.
Побеђује и ликује Христос у светској историји, у којој се појављују нови људи, препорођени од света страсти и нечистоће; неће победити медвед ни лав, неће победити леопард нити друге дивље звери, неће победити ни атеистички системи, који владају неко време на земљи. Крајња победа је победа закланог Јагњета. А Јагње заклано је Господ наш Исус Христос.
Побеђује и царује Христос у срцима, побеђује и у светској историји, али пре свега побеђује и ликује у Својој Православној Цркви. Био би ово дуг говор, када бих желео да докажем на који начин Христос побеђује и како се радује у нашој Православној Источној Цркви.
Побеђује Христос. Он је то обећао а Његова реч је истинита, хиљаде примера нам доказују Његову истину. Рече Христос: «Нећу вас оставити сироте». « Бићу са вама до краја векова», каже нам данас једна лепа песма из Пасхалног канона. Са нама је Христос. Како је са нама и где? Овде, у Цркви. Православна црква, као што је рекао мој имењак Св. Августин, је Христос продужен у векове. То је најлепши опис Православне цркве.
Све док постоји Православна црква, постоји и Христос, а ако постоји Христос, постоји и Православна црква. Све до краја векова, наш Господ ће побеђивати. Све док се звезде не погасе и док излазе сунца и узвисују се горе, док теку реке, све док постоји дах, док постоји срце које куца, све док постоји цвеће које ниче на земљи и док постоји слатки цвркут птица, све до краја векова – наш Господ ће остати једини, најуспешнији Победник. Сви који су верни,  који имају Христа у своме срцу, они Га обожавају и осећају свету жалост када Га угледају. Осећају Га веома близу, као што су Га осећали и рибари галилејски, који су тамо на обали слушали Његове речи. Осећају Га поред себе, као она  одојчад и деца која су појала «осанна». Осећају Га и Његови скромни ученици. Осећају Гапопут јеванђелисте Јована, Његовог вољеног ученика, који је пао на груди Његове и чуо откуцаје Његовог светог срца. Осећају Га и она два ученика на путу за Емаус који су се сусрели са Незнанцем. Када су се сусрели са Њим, решили су свој животни проблем. И они говораху један другом: «Не гораше ли наша срца у нама, кад нам говораше путем и кад нам казиваше Писмо?». Тако су Га осећали вековима на хиљаде мученика, који су одлазили у мучеништво са речима: «Христос васкрсе!».
Тако Га је осећао и наш грчки род, у којем данас одјекује победоносна песма «Христос васкрсе!». Та песма «Христос васкрсе!» је пре свега химна наше хришћанске домовине. Брда и долине, планине и брежуљци и цела грчка земља одјекују овом вечном химном «Христос васкрсе!». Ако је неко сироче после «Христос васкрсе!», не треба да плаче, јер је Христос за њега брижан Отац. Постоји ли неки сиромах, нека не жали над својим сиромаштвом, јер је Христос Извор свих добара. Ако је неко безнадежан, нека се охрабри, јер сигурна и поуздана Нада света је наш Господ  Исус Христос.
*
Да ли ми, драги моји хришћани, познајемо Христа или је Он и даље непозната особа за нас? Не знамо којим се смером свет креће. Када бисмо знали, то би  било веома добро – запамтите ово. Нека изађу демони из Ада и нека се земља затресе, нека падну звезде и сав свет нека се изокрене наопако, једно је сигурно и постојано: Верујте у то, браћо моја, и зачепите своје уши на трубе неверја и атеизма. Чувајте добро своју веру и своју наду у Бога. Будите сигурни и уверени да ће на крају победити Христос. Христос побеђује, Христос ликује, Он је Свецар света. «Приђите, поклонимо се самоме Христу, Цару Богу нашему!».  Рецимо Му и ове речи: «О , како је божанствен, драг и веома сладак Твој глас! Јер си Ти, Христе, истински обећао да ћеш са нама бити до свршетка света. Ми верни радујемо се што имамо Њега као утврћење наде.» (Пасхални канон). Христос нека је са вама. Христос нека је у вашим породицама и у нашој домовини. Нека Христос  буде заштитник свију нас. Немогуће је да Богочовек Господ наш, Исус Христос,  не заштити наш народ. А то све не  само због нас, него и забог мноштва мученика, које је изнедрила ова благословена земља у сваком њеном ћошку.
«Христос васкрсе!».
(Делови две беседе из Аминдеа (10-4-1972)   и Птолемаида у Другу недељу о Васкрсу 1968 године)
† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας Aυγουστίνος

 

tags

     Add A Comment

You must be logged in to post a comment.