Κανείς δεν ανελάμβανε…

Από το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης

π. Αυγουστίνου Καντιώτου «ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΟΣ ΑΓΩΝ»

… Εξύπνησα νύκτα. Τα άστρα έλαμπαν ακόμη εις τον ουρανό. Μαζί με ένα καλόγηρο ξεκινήσαμε από την Ι. Μονήν Αγ. Νικάνορος-Ζάβορδας, επεράσαμε δάση και εφθάσαμε εις το χωρίον Τ… της περιοχής Γρεβενών. Ήτο Κυριακή πρωί. Επήγαμε εις την Εκκλησία. Ευρήκαμε τον εφημέριον μόνον. Εκκλησίασμα μηδέν. Κτυπούμε την καμπάνα, εξερχόμεθα οι ίδιοι εις την πλατεία, προσκαλούμε όσους ευρήκαμε εκεί, στέλνουμε και τα παιδιά, που ως λαγωνικά σκορπίζονται εις όλο το χωρίο δια να εύρουν και να ειδοποιήσουν τους μεγάλους. Και ήρθαν σχεδόν όλοι. Πολλοί ήρθαν από περιέργεια για νʼ ακούσουν τον ιεροκήρυκα. Διότι έως τότε δεν είχε περάσει από το χωρίο των ιεροκήρυκας. Δεν είχαν ακούσει ποτέ λόγον Θεού. Δυστυχισμένε λαέ! Χρόνια, δεκαετίας ολοκλήρους έμεινες χωρίς χριστιανική διαφώτισι… Με πόσην δίψαν οι χωρικοί ήκουσαν το κήρυγμα! Όπως το χωράφι, που περιμένει την βροχούλαν του φθινοπώρου!

Μετά το κήρυγμα και την θεία Λειτουργία κατʼ αρχαίο Μακεδονικό έθιμο συνεκεντρώθησαν εις το προαύλιον του ι. Ναού. Εκεί κατά τα χρόνια της Τουρκικής δουλείας συνεζήτουν και έλυον τας διαφοράς των κατά χριστιανικόν τρόπον. Εκεί και εγώ τους ωμίλησα εκ νέου. Τους έδωκα διαφόρους πρακτικάς συμβουλάς. Και συμφώνως προς εγκύκλιον της Ι. Μητροπόλεως Γρεβενών, έκαμα σύστασιν να σχηματισθή και εις το χωρίον αυτό μία Αντιβλασφημικη Επιτροπή δια την καταπολέμησιν της βλασφημίας. Τους είπα˙ «Ποιος από σας θέλει να αναλάβη και να γίνη μέλος της Επιτροπής; Πέντε φθάνουν δια να σχηματισθή μία τέτοια επιτροπή στο χωριό σας». Οι χωρικοί ήκουσαν την πρότασιν μου, αλλά κανείς δεν επροθυμοποιείτο νʼ αναλάβη. Περίεργον! Ηπόρησα και τους ηρώτησα εκ νέου˙ «Γιατί κανείς από σας δεν αναλαμβάνει; Εάν σας καλούσα να γίνετε μέλη μιας άλλης επιτροπής, όλοι θα θέλατε να λάβετε μέρος εις την επιτροπήν. Αλλά τώρα, που σας προσκαλεί η Εκκλησία να λάβετε μέρος εις μίαν αγίαν εκστρατείαν εναντίον της βλασφημίας, κανείς δεν αναλαμβάνει. Γιατί;…».

Τότε ένας, ζωηρότερος από όλους, μου απήντησε˙ «Πάτερ! Δεν τολμούμεν να γίνουμε μέλη της επιτροπής αυτής, διότι σήμερον όλοι μας βλασφημούμεν. Όλο το χωριό να ερευνήσης, δεν θα βρης ένα που να μη έχη μολύνει την γλώσσαν του με βλασφημίας. Θέλεις να ακούσης και κάτι άλλο; Και αυτός ο παπάς μας κάποτε-κάποτε βλασφημά...». Ένας δε άλλος ασπρομάλλης γέρος, σηκώθηκε και είπε με συγκίνησιν μεγάλην˙ «Εάν στο χωρίο μας ήρχετο ένας πριν 60 χρόνια, όσον καιρόν και εάν εκάθετο εις το χωριό μας, ούτε μίαν βλασφημίαν θα ήκουε. Υπήρχε τότε μεγάλη ευλάβεια. Υπήρχε φόβος Θεού. Και οι Τούρκοι ακόμη επρόσεχαν να μη βλασφημή κανένας Χριστιανός. Αλλά ύστερα από τον Α΄ Παγκόσμιον πόλεμον μεγάλη ασέβεια εξαπλώθη στη Χώρα μας. Διάφοροι γραμματισμένοι, που περνούσαν κάποτε-κάποτε από το χωριό, μας έλεγαν πως δεν υπάρχει Θεός. Τα παιδιά μας, που επήγαν στο Στρατό, ήκουσαν αξιωματικούς να βλασφημούν, και γύρισαν πίσω στα σπίτια μας βλάσφημοι. Έτσι εξαπλώθη στο χωριό μας η βλασφημία. Τώρα όλοι μας βλασφημούμε. Και ο παπάς, και τα νήπια ακόμη. Σήμερον όμως που ηκούσαμε το κήρυγμα, συναισθανθήκαμε βαθειά την αμαρτία μας. Ας μας λυπηθεί ο Θεός!».

Θεέ μου, Πανάγαθε Κύριε του ουρανού και της γης, Κριτά Αόρατε! Τι θλιβερόν θέαμα! ΄Ένα ολόκληρον χωρίον με 500 ψυχάς να είνε βυθισμένον μέσα εις το κρίμα της τρομεράς αμαρτίας! Και δεν είνε μόνον το χωρίον αυτό, που κατοικείται από βλασφήμους. Η ιδία περίπου κατάστασις επικρατεί και εις τα άλλα χωρία. Η βλασφημία, που ήρχισεν από τας μεγάλας πόλεις, επροχώρησε και εις την ύπαιθρον και έφθασε μέχρι των κορύφων της Πίνδου και εμόλυνε πάσαν ψυχήν, και ως κύμα τεράστιον της κολάσεως κατακλύζει σήμερον όλην μας την Πατρίδα. Παντού ακούεται η βλασφημία. Και εις τα σχολεία, και εις τα νοσοκομεία, και εις τας φυλακάς. Αλλοίμονον, και μέσα εις τους στρατώνας μας. Ευσεβείς νέοι, που στρατεύονται και υπηρετούν εις διαφόρους στρατιωτικάς μονάδας, γράφουν πόσον πικραίνεται η καρδία των, διότι καθημερινώς ακούουν τα αισχρότατα λόγια της βλασφημίας. Ένας εξ αυτών γραφεί ˙«Δεν υποφέρω πλέον. Τα 80% των συναδέλφων μου βλασφημούν καθημερινώς…». Και ένας άλλος γράφει· «Η λύπη μου είνε μεγάλη. Ακούω τον αξιωματικόν μου να βλασφημή τους στρατιώτας. Εάν εβλασφημούσε τον πατέρα μου, δεν θα ελυπούμην τόσον πολύ, όσον λυπούμαι τώρα που ακούω να βλασφημήται ο Κύριος μας…».

* * *

Βλασφημούν λοιπόν οι Έλληνες! Και με αυτό τι κάμνουν; Ασέβειαν, απιστίαν, αγένειαν, αχαριστίαν, τρέλλαν εκδηλώνουν. Ναι, τρέλλαν. Διότι λογικός άνθρωπος δεν ημπορεί να βλασφημήση τον Δημιουργόν του. Ο βλάσφημος ομοιάζει με τον τρελλόν, εκείνον που μίαν ημέραν συνέλεξε λίθους, ανέμενε να νυκτώση, και έπειτα ήρχισε να ρίπτη τους λίθους εις τον ουρανόν, να πετροβολή τα ἀστρα. Κανείς, εννοείται, λίθος δεν έφθασεν εις τον ουρανόν, αλλά πολλοί απο τους λίθους, που έρριπτεν ο τρελλός, έπεσαν επάνω εις την κεφαλήν του. Κάτι χειρότερον κάμνει ο βλάσφημος. Δεν πετροβολεί τα άστρα. Με την βλασφημίαν του τον Θεόν θέλει να κτυπήση και να προσβάλη. Κάμνει λοιπόν την γλώσσαν του σφενδόνην και εκσφενδονίζει ως μαύρους λίθους τας βλασφημίας του κατά του Θεού. Τυφλέ τρελλέ άνθρωπε! Σου έδωκε την γλώσσαν ο Θεός δια να την κάμης κιθάραν και να υμνής και να δοξολογής καθημερινώς το μέγα του όνομα, που υμνεί και δοξολογεί πάσα η κτίσις. Και συ την γλώσσαν σου την έκαμες σφενδόνην του Σατανά δια να εκσφενδονίζης τα βλήματα της μαύρης σου ψυχής κατά της Θεότητος. Μάθε, άνθρωπε!. . . Άνθρωπε ; Δεν αξίζει να σε ονομάσω άνθρωπον εφʼ όσον βλασφημείς τον Θεόν. Ούτε Διάβολον δεν ημπορώ να σε ονομάσω, διότι ο Διάβολος δεν τολμά να βλασφημήση το όνομα του Θεού. Μάθε λοιπόν, σκουλήκι της γης, μηδαμινόν ον, τρελλέ, που θα έπρεπε δια την βλασφημίαν σου να κλεισθής εις ειδικόν τρελλοκομείον, μάθε, ότι τα βλήματα σου δεν εγγίζουν τον Ουρανόν. Μάταιος κόπος! Θα επιστρέψουν και θα πέσουν όλα επάνω σου. Και τότε «γράψε αλλοίμονον»! Δεν ήκουσες ποτέ τι συμφορά έπεσεν εις τα σπίτια των βλασφήμων; Παίζεις λοιπόν με την φωτιάν;

Αλλά και σεις, αγαπητοί μου αναγνώσται, όσοι γνωρίζετε ανθρώπους εις την γειτονιάν σας, εις το εργοστάσιον και εις το γραφείον σας, οι οποίοι βλασφημούν, έχετε ιεράν υποχρέωσιν να γίνετε φρουροί της τιμής του ονόματος του Θεού. Μη επιτρέπετε ποτέ εις κανένα να βλασφημή ενώπιον σας τον Κύριον. Διαμαρτυρηθήτε εντόνως. 20 ζωντανοί Χριστιανοί εάν ευρίσκοντο εις εκάστην πόλιν, η βλασφημία θα είχεν ελαττωθή. Το ποσοστόν των βλασφήμων θα ήτο ελάχιστον. Τώρα βλασφημούν αναισχύντως εις τας πλατείας, και κανείς δεν διαμαρτύρεται, κανείς δεν κάμνει τουλάχιστον μίαν παρατήρησιν, δια να σωφρονίση τον βλάσφημον. Κανείς!

Χριστιανοί της Ελλάδος! Κηρύξατε από σήμερον αμείλικτον πόλεμον κατά της βλασφημίας. Θα έχετε την ευλογίαν του Θεού.

selida 38-40