ΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ

Τὸ θηρίον μὲ τοὺς ὀπαδούς του θὰ πολεμήση «τοὺς τηροῦνται τἀς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχοντες τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ». Ἀλλʼ οἱ πιστοὶ ὅσον ὀλίγοι καὶ ἐὰν εἶνε θὰ νικήσουν τὸ θηρίον.

Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Ζoῦμε ἀναμφισβήτως εἰς πονηρὰς ἡμέρας, εἰς ἡμέρας Ἀποκαλύψεως! Ποιός δὲν τὸ αἰσθάνεται; Ἡ ἁμαρτία καλπάζει. Ὁ ὄφις, ὁ πύρρινος δράκος τῆς Ἀποκαλύψεως σφυρίζει, ἐξαπλώνει τοὺς πλοκάμους του παντοῦ καὶ περισφίγγει τὴν ὑδρόγειο σφαίρα. Τὰ θύματά του ἀναρίθμητα. Ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι λόγω μορφώσεως καὶ ἀποστολῆς θὰ ἔπρεπε νὰ εἶνε ἀμείλικτοι ἐχθροὶ τοῦ δράκοντος, συμμαχοῦν μ᾽αὐτόν. Μόνον συμμαχοῦν; Ἀστέρες αὐτοὶ (*) δένονται εἰς τὴν οὐρὰν τοῦ θηρίου ὡς εὐτελῆ τεμάχια λευκοσιδήρου καὶ μὲ τὸ ὄνομά των κάμνουν θόρυβο πολύ, γίνονται τὰ ἄθλια μεγάφωνα, οἱ συνήγοροι καὶ οἱ ἐγκωμιασταὶ τῶν ποικίλων ἐγκλημάτων, τὰ ὁποῖα ἐγκατασπείρει ὁ πυρρινος δράκων εἰς ὅλα τὰ σημεῖα τῆς οἰκουμένης.

Ἀλλὰ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ δὲν πρόκειται νὰ πέσουν εἰς τὴν παγίδα, οὔτε τοῦ δράκοντος, οὔτε οἱουδήποτε θηρίου τῆς ἀβύσσου ὑπὸ τὴ μορφὴ τοῦ ὁποίου παρουσιάζεται καὶ δρᾶ ἡ ἁμαρτία. Ὅπως ὁ ἀετὸς δὲν φοβάται τὸν ὄφιν, διότι ἐκεῖ – εἰς τὰ μεγάλα ὕψη ποὺ πετᾶ – δὲν μπορεί νὰ φθάση τὸ δηλητήριον ποὺ ἐξακοντίζει ἡ γλῶσσα τοῦ ὄφεως, ἔτσι καὶ ὁ πιστὸς Χριστιανὸς δὲν φοβεῖται τὴν ἕρπουσαν ἁμαρτίαν. Ἔχει μέσα παντοδύναμα, τὰ ὁποῖα δύναται νἀ μένη ἀπρόσβλητος ἀπὸ τὴν λυσσαλέαν ἐπίθεσιν τοῦ κακοῦ. Τὰ συνέστησεν ὁ Κύριος εἰπὼν ὅτι «τοῦτο τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῆ καὶ νηστεῖα» (Ματθ. 17, 21).

Ὦ Προσευχὴ καὶ Νηστεία! Πόσον εἶσθε περιφρονημέναι! Χριστιανοί! Ἰδοὺ τὰ ὄπλα μας. Ἰδοὺ οἱ πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου. Σεῖς μᾶς ὑψώνετε ὑπεράνω τῆς ὕλης, εἰς τὴν σφαίραν τοῦ Πνεύματος.

Ἀδελφοί! Τὸ θηρίον μὲ τοὺς ὀπαδούς του θὰ πολεμήση «τοὺς τηροῦνται τἀς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχοντες τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ». Ἀλλʼ οἱ πιστοὶ ὅσον ὀλίγοι καὶ ἐὰν εἶνε θὰ νικήσουν τὸ θηρίον. Αἱ κεφαλαὶ του θὰ κοποῦν, τὰ κέρατά του θὰ συντριβοῦν, ἡ οὐρά του θὰ κονιορτοποιηθῆ, τὰ διαδήματά του θὰ πωληθοῦν εἰς τὸ δημοπρατήριον, ἡ σημαία του θὰ γίνη ράκος καὶ ἡ γῆ θὰ πανηγυρίση τὴν δόξαν τοῦ Ἐσταυρωμένου.

Ἀλλὰ διὰ νὰ ἔλθη ἡ ἡμέρα αὐτὴ χρειάζονται ἀγῶνες. Καὶ πρὸς ἀγῶνας μᾶς καλοῦν αἱ σάλπιγγες τῆς Ἀποκαλύψεως. Ὅλοι εἰς τὰς θέσεις μας!

 Απόσπασμα από την ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ ΚΟΖΑΝΗ – Μαϊος 1949, αρ. Φυλ. 94
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, με θεμα· ΤΟ ΕΠΤΑΚΕΦΑΛΟΝ ΘΗΡΙΟΝ

______

   (*) Μήπως αυτοί είναι οι οικουμενισταί;
Η Εκκλησία μας μιλά για αστέρες που θα πέσουν («και αστέρες πεσούνται») και δεν εννοεί τα άστρα του ουρανού, αλλά τον υψηλόβαθμο κλήρο…