ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ;

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ

«…Ὁ ὑποψήφιος πολιτευτής πονηρός. Τὸν εἴδατε τὸν πονηρό ὑποψήφιο πολιτευτή; Θέλει νὰ καταλάβῃ κάποιο ἀξίωμα στὴν πατρίδα μας καὶ ἀνεβαίνει πάνω στὰ μπαλκόνια τὶς παραμονὲς τῶν ἐκλογῶν. Καὶ ὑπόσχεται ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες καὶ λέγῃ σ᾽ ὅλα «θά»· Θὰ κάνω τοῦτο, θὰ κάνω ἐκεῖνο, θὰ κάνω ἐκεῖνο, θὰ μεταβάλω σὲ παράδεισο τὴν γῆ τῆς Ἑλλάδος… Καὶ μετά, ὅταν μὲ αὐτὲς τὶς ψεύτικες ὑποσχέσεις κατορθώσῃ νὰ καταλάβῃ την θέσι καὶ ἀνέβῃ στὰ ὕψηστα ἀξιώματα, τότε ὅλα αὐτὰ τὰ «θὰ» θὰ τὰ ξεχνᾶ· τὰ γράφει στὰ παλιά του τὰ παπούτσια· καὶ ὁ κόσμος μάταια θὰ περιμένῃ ἀπὸ αὐτὸν τὴν πραγματοποίηση τῶν ὀνείρων καὶ τῶν πόθων του.

 Ὑπάρχει λοιπὸν ὁ πονηρὸς ὁ πονηρότατος βουλευτής. Ἀλλ᾿ ἐὰν θέλετε ἀδελφοί μου, νὰ δῆτε τὴν πονηρία εἰς τὸ ὕψος της, εἰς τὴν μεγαλοπρέπειάν της, εἰς τὸ ζενίθ, ἢ μᾶλλον εἰς τὸ ναδὶρ τῆς ἀνθρωπίνης κακίας, ἂν θέλετε νὰ δῆτε τὸν πονηρὸν εἰς ὅλη τὴν αἴγλη του, εἰς ὅλην τὴν μεγαλοπρέπειά του, θὰ τὴν δῆτε σὲ ἕνα ἐπάγγελμα. Κατηραμένο νά ᾿νε τὸ ἐπάγγελμα αὐτό. Κατηραμένο εἰς αἰώνας αἰώνων. Ποιό εἶνε τὸ ἐπάγγελμα αὐτό; Ὑπάρχουν πονηροὶ ὑποψήφιοι γαμπροί, ὑπάρχουν πονηρὲς ὑποψήφιες νύφες, ὑπάρχουν πονηροὶ ὑποψήφιοι βουλευταὶ καὶ δήμαρχοι. Ἀλλὰ ἐκεῖνο προπαντὸς τὸ ἐπάγγελμα ποὺ ὅπως εἶπα ἐνσαρκώνει εἰς τὸν ὕψιστον βαθμὸν τὴν πονηρία, εἶνε ἐκεῖνο το ἐπάγγελμα, ἡ τέχνη ἡ δαιμονικὴ, ἡ ὁποία ἐστοίχισε εἰς τὴν ἀνθρωπότητα ποταμοὺς αἱμάτων καὶ πυραμίδες ἀνθρωπίνων ὀστῶν· τὸ ἐπάγγελμα ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ ἐξαλειφθῇ, διότι εἶνε ἡ ἐνσάρκωσι τῆς ὑποκρισίας καὶ πονηρίας καὶ δολιότητος, εἶνε· οἱ διπλωμάται.
Ἡ διπλωματία πλέον δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρὰ σχολὴ τοῦ διαβόλου, εἰς τὴν ὁποίανοἱ ἄνθρωποι μέσα στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς των μαθαίνουν νὰ κρύβουν καταχθόνια σχέδια. Ἀπάνω στὴν ἐπιφάνεια, ἂν τοὺς πλησιάσῃς τοὺς πρεσβευτὰς τῶν μεγάλων ἐθνῶν, τῆς Ῥωσίας, τῆς Ἀγγλίας, τῆς Ἀμερικῆς, ὅλους αὐτούς, τοὺς βλέπεις εὐγενέστατους, μ᾽ ὅλη τὴν ἐμφάνισή τους. Ἀλλὰ προτιμῶ νὰ φιλήσω τὰ πόδια ἑνὸς τσομπάνου τοῦ χωριοῦ μου, ποὺ βόσκει τὰ πρόβατά του καὶ τὸ ναὶ ποὺ λέει εἶνε ναὶ καὶ τὸ ὄχι ὄχι, παρὰ νὰ πλησιάσω αὐτὰ τὰ μεγάλα θηρία, τοὺς διπλωμάτας καὶ πρεσβευτάς, οἱ ὁποῖοι ἐμπαίζουν τὰ μικρὰ κράτη καὶ ἔχουν ἀναγάγει τὸ ψεῦδος σὲ ἐπιστήμη. Καὶ ὅποιος μπορέσει μὲ περισσότερα ψεύδη καὶ κοπλιμέντα τυλίγῃ τὸν ἄλλον μέσ᾿ στὰ δίχτυα τῆς αἰσχρᾶς διπλωματίας, ἡ ὁποία εἶνε ἡ πηγὴ τοῦ κακοῦ στὴν ἀνθρωπότητα.
Διπλωμάται λοιπὸν ἴσον πονηροί, πονηρότατοι. Διπλωμάται ἴσον ὄργανα τοῦ διαβόλου. Διπλωμάται ἴσον ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι κατορθώνουν νὰ ἀπατοῦν καὶ νὰ ἐξαπατοῦν τὰ μικρὰ καὶ τὰ μεγάλα ἔθνη.

ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΔΙΟΠΡΟΣΩΠΙΑ ΜΑΣ

Γράφει: Ο Ηγούμενος της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Παΐσιος Παπαδόπουλος

Αναμφισβήτητα βρισκόμαστε σε μια φάση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας η κρισιμότητα της οποίας σε συνάρτηση με την επιλογή που θα κάνει ο κάθε Έλληνας πολίτης σχετικά με το δημοψήφισμα, θα είναι καθοριστική για το μέλλον της πατρίδος μας και, ίσως, μη αναστρέψιμη. Αυτές τις ημέρες, πριν το δημοψήφισμα, ακούμε τόσα πολλά και τόσο διαφορετικά φρονήματα από άποψη τοποθετήσεων και σε τέτοιους τόνους που, αν δεν δούμε τα πράγματα με σωστά κριτήρια, θα προβούμε σε λάθος εκτιμήσεις. Υπάρχει καταιγισμός υποδείξεων ακόμη και από εκκλησιαστικούς ταγούς ενώ άλλοι κρατούν σιγήν ιχθύος. Αυτό όμως δεν είναι το ενδεδειγμένο στο να διαμορφώσει κανείς ορθή κρίση και, επομένως, να τοποθετηθεί σωστά και, άρα, να δημιουργήσει προϋποθέσεις για καταλυτική ψηφοφορία στο κρίσιμο αυτό δημοψήφισμα. Νομίζω ότι όποιος αγαπά αληθινά την πατρίδα του εργάζεται θέτοντας στην κρίση των συμπολιτών του τον προβληματισμό του, επισημαίνοντας τα κριτήρια με τα οποία θεωρεί τα πράγματα, χωρίς να αναγκάζει ψυχολογικά τον ελληνικό λαό.
  Η χρυσή τομή είναι να αναλύουμε αντικειμενικά το θέμα αποκαλύπτοντας σκοπιμότητες που κάποιοι άλλοι αποκρύπτουν και δεν θέλουν να συζητούνται καθόλου. Πρέπει λοιπόν να συζητούμε, κατ’ εξοχήν το ζήτημα το τριήμερο αυτό, παρουσιάζοντας και τονίζοντας τις παραμέτρους που θα έχει το ναι ή το όχι, εξηγώντας χωρίς να επιβάλλουμε τις απόψεις μας. Αυτό, διότι ο καθένας μας που θέλει να πάρει την σωστή απόφαση δυσκολεύεται από τον καταιγισμό των ειδήσεων, των δηλώσεων μέσα και έξω από την Ελλάδα αλλά και την άνευ προηγουμένου προπαγάνδα που γίνεται από τα μέσα της μαζικής ενημέρωσης και της κοινωνικής δικτύωσης.
· Η φιλολογία για το ότι, με το ναι ή το όχι στα νέα μέτρα των ετέρων μας, τίθεται θέμα ναι ή όχι στο ευρώ και στην Ευρώπη, όπως θέλουν να μας το παρουσιάζουν, και ότι το ερώτημα δεν είναι σαφές, όντως δημιουργεί ένα κλίμα τρομοκρατίας. Εμείς δεν πρέπει να φοβηθούμε, αν θέλουμε να είμαστε συνεχιστές της ελληνικής μας ιστορίας, διότι, οι Έλληνες ό,τι πέτυχαν στο ιστορικό γίγνεσθαι με ένδοξα κατορθώματα, το όφειλαν στο αδούλωτο φρόνημά τους. Η διακοπή της ρευστότητας προσωρινά και οι ουρές στις τράπεζες που μας επηρεάζει τόσο πολύ δεν είναι το σωστό κριτήριο, διότι σε αυτό ακριβώς ποντάρουν όσοι παρασκηνιακά κινούν τα νήματα της παγκοσμιοποίησης. Πώς νομίζετε ότι θα κυβερνήσει παγκοσμίως το σκοτεινό πρόσωπο που αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του; Η οικονομική τρομοκρατία είναι ένα από τα φόβητρα που χρησιμοποιούσαν οι χριστιανομάχοι αυτοκράτορες τον καιρό των μεγάλων διωγμών. Το ότι έχει γίνει υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τους οίκους αξιολόγησης σε μερική χρεοκοπία δεν αποδεικνύει την αλήθεια αυτή; Σήμερα που ο διωγμός της Ορθόδοξης Ελλάδας είναι συγκεκαλυμμένος, η οικονομική τρομοκρατία δημιουργεί συμπεριφορές και αντιδράσεις χωρίς ψυχραιμία, συνεπώς, και χωρίς νηφαλιότητα, άρα, τους εξυπηρετεί να πάρουμε αποφάσεις πρόχειρα και να μη δούμε τα πράγματα στην προοπτική τους. Η δραματοποίηση των όσων λαμβάνουν χώρα στην πατρίδα μας δεν δικαιολογεί να σκεπτόμαστε χωρίς σύνεση και οπωσδήποτε να επηρεάζουμε αρνητικά το περιβάλλον μας. Γι’ αυτό ο φόβος όντως είναι κακός σύμβουλος.
· Ακούγεται η κατηγορία εις βάρος της κυβέρνησης ότι είχε κρυφή ατζέντα και ότι θέλει να απαλλαγεί από την ευθύνη της αδιαλλαξίας ρίχνοντας το βάρος στον ελληνικό λαό. Πώς πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε όλοι μας δημοκρατικά και ελληνικά, χωρίς δημοψήφισμα, να πηγαίνουμε όπου φυσάει ο άνεμος; Μετά από ένα ισχυρό όχι τα πράγματα δεν θα είναι χειρότερα από ότι είναι τώρα. Θα ήταν χειρότερο με επέκταση του προγράμματος να φτάναμε στα πρόθυρα του χειμώνα και να μη μπορούσαμε να αντιδράσουμε διότι θα υπήρχε σοβαρό θέμα. Τώρα στην χειρότερη των περιπτώσεων θα ζεσταθούμε και θα εξοικονομηθούμε. Καλύτερα να ξεκινούμε από την αρχή έστω και με δυσκολίες παρά να μας έχουν στο χέρι με τα απανωτά δάνεια. Νομίζω ότι η αβεβαιότητα είναι το χειρότερο και αυτό περάσαμε τα τελευταία χρόνια. Καλύτερα να γνωρίζουμε ότι πτωχεύσαμε για να δει και τι θα κάνει αυτός ο λαός. Χρειάζεται να ξυπνήσουμε· μας χρειαζόταν το ταρακούνημα αυτό! Αντί να νηστεύσουμε και να προσευχηθούμε με συντριβή μετανοίας γίνονται παρελάσεις ομοφυλοφίλων και εμείς αδρανείς ρεμβάζουμε.
Αναλογιζόμαστε, άραγε, ότι η ιστορική συγκυρία στην δύσκολη αυτή καμπή δεν μας καλεί μόνο, να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, και να τοποθετηθούμε όχι μόνο ως πολίτες ενός κράτους, που ορίζεται από το δικό του εθνικό σύνταγμα, αλλά και ότι φέρουμε στις πλάτες μας μια ανεκτίμητη ιστορική και πνευματική παρακαταθήκη για την οποία έχουμε ευθύνη; Η εκφυλιστική βέβαια νεοεποχήτικη «παιδεία» που βυσσοδομεί στην ιστορική μας κληρονομιά δεν άφησε στους νεοέλληνες την δυνατότητα να διακρίνουν την διαφορά του πατριωτισμού από τον εθνικισμό. Πάει καιρός που οργανώθηκε η αποδυνάμωση του πατριωτικού πνεύματος υπό το πρόσχημα της αναχαιτίσεως του εθνικισμού και αφού πλέον η ψυχή του Έλληνα δεν διαπνέεται από εθνική υπερηφάνεια γιατί να αγωνισθεί; Η προπαγάνδα, ότι η πατρίδα στην πολύ-πολιτισμική κοινωνία του σήμερα είναι μια θεώρηση ξεπερασμένη και γι’ αυτό άχρηστη, απονεύρωσε την ψυχή του Έλληνα από την δύναμη εκείνη του πνεύματός του, που στο παρελθόν της ιστορικής του πορείας τον έκανε να υπερασπίζεται τα όσια και ιερά του. Βλέπετε, απεργάζονται το μοντέλο του νομιμόφρονος πολίτη της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, που έστησε φανταχτερά είδωλα, τα οποία αποπροσανατόλισαν και τις σύγχρονες γενιές. Και καθώς η αποδόμηση της ελληνικής κοινωνίας κλιμακώνεται με σαρωτικούς ρυθμούς προβληματίζεται κανείς για τον τρόπο που πρέπει να περάσουμε στην πνευματική αντεπίθεση. Πιστεύουμε όμως στις αξίες του ελληνορθόδοξου πολιτισμού της πατρίδος μας ώστε να αγωνισθούμε να κρατήσουμε την ελληνορθόδοξη ιδιοπροσωπία μας;
Ένας λαός που ξεχώριζε ανάμεσα στα άλλα έθνη για τον πολιτισμό και την παράδοσή του εκφυλίζεται πνευματικά και εξαθλιώνεται οικονομικά και κοινωνικά, μέρα με τη μέρα, μέσα στην ψευτιά χάνοντας την πνευματική του ανδροπρέπεια και το νεύρο της ψυχής του. Κάλπικοι άνθρωποι, μικροπρεπείς πολιτικοί, ψυχές υποθερμικές, μισθωτοί ποιμένες, προσπαθούν να μας κρατήσουν υποταγμένους στους «θεσμούς» λανσάροντας στους Έλληνες τον φόβο της πτώχευσης για το μέλλον της Ελλάδος. Θλιβερή σκηνοθεσία με βλακώδες σενάριο που προσπαθεί να πατρονάρει τον αείζωο Έλληνα. Όπως έλεγε ο Κόντογλου: «Οι δυστυχείς, που να πάρουνε είδηση τι είναι η Ελλάδα! Ελλάδα ακούνε και Ελλάδα δεν βλέπουνε! Όσον ελληνικόν ουρανόν βλέπουνε με τα μαύρα γυαλιά, άλλη τόση Ελλάδα νιώθουνε με την αντάρα που έχει το πνεύμα τους και η καρδιά τους». Ξιπασμένοι μωρολόγοι πολιτικοί άνδρες στο όνομα της Δημοκρατίας δεσμεύουν τους Έλληνες στο πιο στυγνό ολοκληρωτικό καθεστώς της ιστορίας, την «Νέα Τάξη». Καυχιούνται για ότι ενεργούν και λέγουν και τα λόγια τους είναι γραμμένα σαν τους χρησμούς της Πυθίας που καθόταν στον τρίποδα και ζαλιζόταν από τις αναθυμιάσεις των φυτών που έκαιγε. Το ίδιο και αυτοί οι πολιτικοί, πειθήνια όργανα των ξένων πολιτικών μετέρχονται κάθε μέσο, ώστε να μην αποδεσμευθεί ο Έλληνας από την παγκοσμιοποίηση, την Τρόικα, το χρέος ή μάλλον από το άγριο ξεπούλημα της Ελλάδος. Ζαλισμένοι από την κάψα της φιλοδοξίας ποντάρουν στο ναι του δημοψηφίσματος ή, αν είναι δυνατόν, να μη γίνει καθόλου δημοψήφισμα για να τα βρουν ξανά με τους τροϊκανούς, αφού ξαναπάρουν την καρέκλα της εξουσίας. Να μη βρεθεί κανείς πολιτικός να αντισταθεί! Σε τι συγγενεύουν, αλήθεια, όλοι αυτοί με τους άνδρες της ηρωικής μας φυλής; Η Ελλάδα γέννησε σπουδαίους ανθρώπους. Κάποτε στην αρχαία Ελλάδα που επαινούσαν τον Περικλή στην επιθανάτια κλίνη του νομίζοντας ότι δεν τους άκουγε καθώς ήταν στα τελευταία του, εκείνος τους απάντησε: «Οι νίκες και τα τρόπαια είναι πολλές φορές δώρα της τύχης. Μα αν έχω μια αρετή να θυμηθώ, είναι πως ποτέ κανείς Αθηναίος δεν ντύθηκε στα μαύρα εξαιτίας μου». Έτσι απάντησε ο ετοιμοθάνατος Περικλής! Τί έχουν άραγε να πουν αυτοί; Δανική οι αρχοντιά σας κύριοι! Άρχοντες δεν είναι οι μασκαρεμένοι αλλά αυτοί που αγωνίζονται για την πατρίδα τους σαν τον Παλαιολόγο. Εσείς βαλθήκατε να ξεγυμνώσετε τον Έλληνα από την αρχοντιά του και να τον κάνετε γύφτο. Αυτόν τον τιμημένο άρχοντα, τον Έλληνα, που θρέφτηκε με το σώμα του Χριστού και το αίμα Του από το δισκοπότηρο της Ορθοδοξίας μας, θέλετε να τον στρέψετε στη δύση, εκεί όπου δύει το φως και εξουσιάζει με την εκκοσμίκευση ο άρχοντας του σκότους. Όμως λογαριάζετε χωρίς τον νοικοκύρη. Θα μιλήσει ο Θεός. Η έξυπνη παρεούλα σας θα πάει περίπατο στο εσπεράντο που σαλαγά ο διάβολος μαζί με τον Πάπα.
Πάντως, μέσα σ’ όλη αυτή την λαίλαπα της «Νέας Εποχής» μόνη μας ελπίδα προβάλλει η Παναγία μας! Δεν μας έμεινε τίποτε άλλο. Εμείς ας κάνουμε το αυτονόητο· ας μετανοήσουμε, ας προσευχηθούμε, ας νηστεύσουμε, ιδιαίτερα τις ημέρες αυτές. Ας δούμε όμως και τι πρέπει να κάνουμε ως Έλληνες πολίτες στην πράξη. «To Χρέος (καθώς σημειώνει ο Φώτης Κόντογλου) του ανθρώπου που αληθινά αγαπά τον τόπο του, -όχι τις πέτρες και τα δέντρα του τόπου του, αλλά τον χαρακτήρα τον πνευματικό της πατρίδας του- είναι να αγωνιστεί καταπάνω σ’ αυτό το ρεύμα, που πάει να σαρώσει τα θεμέλιά μας και να μας πνίξει, ή να μας αφήσει γυμνούς». Λοιπόν, χρειάζεται πολύ να σκεφθούμε ότι στο δημοψήφισμα ψηφίζουμε: ΟΧΙ στα μέτρα;