http://www.pontos-news.gr/article/137990

Για ὁλόκληρη τὴν συνέντευξή του, πατήστε τον ἐπάνω σύνδεσμο

Γραμμένο ἀπὸ τὴν Ἀνδρονίκη Καπλάνογλου

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΚΟΜΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Τὸ παρακάτω ἄρθρο ἐδημοσιεύθη στὶς 13.8.2015, μετὰ ἀπὸ ἔρευνα, τὴν ὁποία δὲν δημοσιεύω ὁλόκληρη. Δὲν θὰ τὸ ἀφήσω νὰ πάει στο ἀρχεῖο, ἂν δεν στείλει δικά του ἀποδεικτικά στοιχεῖα για τὴν μικρασιατική του καταγωγή καὶ θὰ τὰ δημοσιεύσω.  Ἡ σιωπή του θὰ ἐπιβεβαιώσει τὸν τίτλο·

TO ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΝΕΑΣ ΚΡΗΝΗΣ & ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΜΠΑΡΔΑΚΑ

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙO; ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ;

ΓΙΑΤΙ;

Θὰ τὸν παρακαλέσουμε νὰ συμπληρώσει το κενά, ποὺ δημιουργεῖ ἡ διήγησή του, μὲ ἀποδεικτικά στοιχεῖα

1. Γνωρίζοντας τὸν π. Ιουστίνο Μπαρδάκα ἀπὸ μικρὸ παιδί καὶ ρωτωντας αὐτοὺς ποὺ τὸν ξέρουν πολύ καλά, ἀκόμα και πολύ κοντινὰ συγγενικά του πρόσωπα, εἶπαν: Ὅτι δεν γνωρίζαν τίποτε για τὴν Μικρασιατική του καταγωγή, τώρα τ᾽ἀκούσαν. Ενα μάλιστα ἀπ’ αυτά, εἶπε· Αν εἶχε προπάππο Μικρασιάτη, ἐμεῖς δὲν θὰ τὸ ξέραμε; Αρβανίτικα μιλοῦσε και ὁ προπάππός του Θανάσης, (Τανάσης ἔλεγε, ὅτι ὁνομάζεται,  γιατὶ δὲν μποροῦσε νὰ μιλήση τὰ  ἑλληνικὰ καλά, ἀλλὰ μόνο τὰ ἀρβανίτικα!) Καὶ ἡ γιαγιά τοῦ μπαμπά του με τὴν ἀδελφή της Φροσύνη ἀρβανίτικα μιλοῦσαν. (Δὲν εἶναι κακὸ ποὺ εἶναι Ἀρβανίτες, κακό εἶναι τὸ ψέμμα. Μὲ τὸ ψέμμα ξεφτελιζόμαστε). Στη Μελίτη εἶναι 5 οικογένειες Μικρασιατῶν, ποὺ της ξέρουμε.  Ἐμᾶς, εδῶ, δεν μας ἔδινε οὔτε ὅπλα το κράτος γιατί οι παπποῦδες μας ἦταν ἀντάρτες ἀπὸ την ἄλλη μεριά.

2. Αν ήταν Μικρασιάτης ὁ προπάππος του, θὰ το ἔλεγε και θὰ τὸ ἔκανε και θεατρικὸ ἔργο στις Κατασκηνώσεις τῆς Μητροπόλεως. Το πατριωτικό στοιχεῖο ἦταν πολύ ἀνεβασμένο, ἐπὶ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου, γι᾽ αυτό οἱ Σκοπιανοί ἀπειλοῦσαν τον Μητροπολίτη.
Ὁ π. Ιουστίνος ὅταν ἦταν μαθητής τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ λυκείου ἔγραφε και ἔπαιζε σε σκέτσ με πατριωτικό περιεχόμενο, στις γιορτές τῆς κατασκηνώσεως. Σε μία ἀπ᾽ αὐτές θα παρουσίαζε τον προπάππο του να μαλώνει με τον μπέη και νὰ φεύγει με τα αδέλφια του ἀπὸ «το χωριό Χορόσκιοϊ ποὺ βρίσκεται λίγο έξω από τη Σμύρνη» καὶ νὰ ἔρχεται στην ἄλλη ἄκρη της Ελλάδος, σὲ μια μικρὴ φτωχή πόλι, που εἶχε και αυτή Τούρκους και μπέηδες! Αφοῦ ἡ Φλώρινα ελευθερώθηκε το 1912.

3. Ακούγεται σαν παραμύθι ἡ διήγησή του και έχει πολλά κενα. Τον παρακαλοῦμε νὰ τα συμπληρώση με στοιχεῖα. Ἐμεῖς οἱ Μικρασιάτες θέλουμε αποδεικτικό υλικό για νὰ πιστέψουμε.
Ας μᾶς πει, πῶς λέγαν τοὺς Μακεδονομάχους προπάππους του;  Πότε ἔφυγαν ἀπὸ τὸν Πειραιά και ἦρθαν στην Μακεδονία; Σε πιο μέρος ἔπεσαν; για να το ἐρευνήσουμε. Και «ὁ φουρνος ποὺ τοὺς χάρισε το Ἑλληνικό κράτος ἦταν κοντά στον Λευκό Πύργο, δηλαδή κοντά στην Καλαμαριά; (Τί σύμπτωση!) Άρα το Ελληνικό κράτος εἶχε στοιχεῖα για να τους κάνει μια τέτοια δωρεά. Μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει αυτά τὰ στοιχεῖα και ‘εμᾶς, για να καλύψουμε τα κενά και νὰ μην ἀμφισβητοῦμε τα λεγόμενά του;

4. Λίγο ἀπίστευτο! Αυτοί ποὺ φοβήθηκαν τον μπέη του χωριού τους και ἔφυγαν το 1903 κρυφά ἀπὸ τον τόπο τους, χωρὶς νὰ τοὺς ενδιαφέρει, τι απέγιναν οι 4 αδελφές τους, πιθανόν και οι γονείς τους, νὰ μπῆκαν στη μεγάλη περιπέτεια τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνος και να θυσιάστηκαν!

5. Ὁ προπάππος του, που ἔζησε, φαίνεται ὅτι ἦταν πολύ σκληρός μέ τις ἀδελφές του, ποὺ δεν τὸν φταίξαν σε τίποτε. Γιατί λέει· «Δεν ρώτησε ποτέ νὰ μάθη, τί ‘απέγιναν οἱ 4 ἀδελφές του, ἐπειδή ντρέπονταν»! Αὐτὸ δὲν εἶναι δικαιολογία, για κάποιον ποὺ ἀγαπᾶ την οικογένειά του.

Δὲν ρώτησε νὰ μάθη,  ἐὰν ὁ μπέης εκδικήθηκε ἐκεῖνες!!! Δεν ρώτησε νὰ μάθη ἂν ζοῦν ή ἐὰν πέθαναν. Εἶναι ἀπίστευτο αὐτὸ νὰ τὸ ἔκανε ἕνας Μικρασιάτης ἢ Πόντιος!

• Ἀκοῦστε τί ἀκριβως εἶπε: «Μέχρι το 1946 ο προπάππους μου δεν ήξερε κάτι για τις τέσσερις αδελφές του που άφησε στη Μικρά Ασία, εκτός από το γεγονός ότι μετά τον ξεριζωμό βρέθηκαν στη Χίο. Δεν τις έψαξε, διότι αισθάνονταν ντροπή που τις είχε αφήσει. Κι εκείνες, όμως, τον θεωρούσαν πεθαμένο. Το 1946, στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου, ήρθε στο χωριό μας, στη Μελίτη, ένας αστυνομικός, τον οποίο ο προπάππους μου φιλοξένησε. Στις συστάσεις ο αστυνομικός τού είπε ότι είναι από τη Μυτιλήνη και ότι έχει γυναίκα από το Χορόσκιοϊ.
  »Ο προπάππους μου κατάλαβε ότι μιλάει για τη αδελφή του, ότι είναι δηλαδή γαμπρός του ο αστυνομικός, αλλά δεν του είπε τίποτα.
  »Η συζήτησή τους για το θέμα δεν συνεχίστηκε ποτέ, διότι την επόμενη μέρα ο αστυνομικός σκοτώθηκε μετά από επίθεση στο αστυνομικό τμήμα. Ούτε τότε όμως ο προπάππους μου πήγε να βρει τις αδελφές του. Δεν μπορούσε συναισθηματικά να το κάνει. Δικός μου στόχος είναι να προσπαθήσω εγώ να βρω τους συγγενείς μου», λέει ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Ιουστίνος…» (ἀπὸ τὸ ιστολόγιο pontos-news.gr, Παρασκευή, 24 Ιούλιος 2015 11:13)

Απορίες:
α) Πῶς το ἤξερε ὅτι τον θεωροῦσαν πεθαμένο οἱ ἀδελφές του, αφοῦ δεν τις ἀναζήτησε και δεν μίλησε ποτέ μ᾽αὐτές;
β) Δεν τις ἔψαξε οὔτε αυτός μέχρι τώρα! Ὁ π. Ιουστίνος ὁ τόσο κοσμογυρισμένος, δὲν πῆγε οὔτε μέχρι την Μυτιλήνη και Χίο για να ψάξει για τους συγγενεῖς!!!

Ἀλλοῦ λέει: «Πήγα στην Καππαδοκία, στην περιοχή της Ιωνίας, και πολλές φορές στην Κωνσταντινούπολη».

Καὶ δὲν πῆγε στὴ Σμύρνη ποὺ ἦταν οι πρόγονοί του!!! Μήπως μέχρι τώρα, δὲν ἤξερε για την μικρασιατική καταγωγή του και τώρα που κάποιοι σχολίασαν δυσμενῶς την καταγωγή του -το εἶπε ὁ ἴδιος στον πρῶτό του λόγο, ἄμέσως μετὰ την ἐκλογή του εἰς ἐπίσκοπο-, ἔμαθε για την Μικρασιατικὴ καταγωγή του και θα ἀναζητήσει τώρα τους συγγενεῖς του;

ΟΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟΙ ΟΠΩΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΠΑΠΠΟ ΤΟΥ

Την παρακάτω εικόνα ζωγράφισα ερασιτεχνικά, το 1986. Εἶναι μεγάλου μεγέθους. Την ἔκανα με ἐντολή τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα, τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, για τον ναό των Νεομαρτύρων της Μικράς Ασίας και του Πόντου στὴν Πτολεμαΐδα. Ἔκανα μόνο κάποιες μικρές παρεμβάσεις ψηφιακές. Κάτω  παρουσιάζω την ἐξορία και τη γυναίκα με τα κομμένα τα πόδια, ὅπως την διηγόταν ἡ γιαγιά μου)

Ἐπειδή εἶμαι ἀπὸ μητέρα Πόντια (ἀπὸ την Ἀργυρούπολη του Πόντου) καὶ ἀπὸ πατέρα Μικρασιάτη (ἀπὸ τὴν Σπάρτη τοῦ νομοῦ Ικονίου) και γνωρίζω ἀπὸ πρῶτο χέρι, πόσο ἦταν δεμένοι με τις οικογένειες τους, δὲν μπορῶ νὰ πιστέψω, ὅτι ὑπήρχαν σκληροί ἄνθρωποι, ὅπως παρουσιάζει ὁ Νεας Κρήνης και Καλαμαριας Ιουστίνος Μπαρδάκας τον προπάππο του.

Θὰ ἀναφέρω παραδείγματα ἀπὸ την οἱκογένειά μου, για νὰ δείξω την διαφορά.
α) Ἡ γιαγιά μου ἡ Σοφία δύο φορές πήγε ἐξορία στον Πόντο. Τὴν πρώτη φορά τὸ 1916, γιατί ὁ ἀδελφός της πέρασε τα τουρκικά σύνορα και μπῆκε σε ρωσικό ἔδαφος. Ἐκεῖ κατέφευγαν πολλοί Πόντιοι για νὰ γλυτώσουν ἀπὸ την μανία των Τούρκων. Στην πρώτη ἐξορία πέθανε ὁ πατέρας της Νακάσης (=Ζωγράφος) Κωνσταντίνος, ποὺ ἦταν δικαστικός και ζωγράφος. Ὁ ἀδελφός του πατέρα του ἀγιογράφησε την γνωστή στους Ποντίους εικόνα, την Παναγία την Ἀρμένισσα το 1830-1840.

Στη δεύτερη ἐξορία ἡ γιαγιά μου πήγε με την νύφη της (ποὺ εἶχε 3 μικρά παιδιά και ἦταν ἔγκυος). Ἡ νύφη της κρατοῦσε τὰ δύο μικρά παιδιά ἀπὸ το χέρι και ἡ γιαγιά μου εἶχε στους ὤμους της το μικρότερο. Κάποια στιγμή κουράστηκε, ἀπελπίστηκε και τις ἦρθε ὁ πειρασμός. Σε μια γέφυρα θόλωσε το μυαλό της και σκέφτηκε να ἀφήση το ἀνεψάκι της και νὰ πέσει ἀπὸ την γέφυρα να σκοτωθῆ. Ἀλλά ἡ Παναγία την ἔσωσε. Εἶδε μπροστά της νὰ προχωρᾶ μια γυναῖκα μαυροφόρα με μαντήλι ποὺ εἶχε κομμένα πόδια και σβαρνίζοντας προχωροῦσε. Τότε συνῆλε και εἶπε: Αὐτὴ δὲν ἔχει πόδια και δεν ἀπελπίζεται! και ἐγώ που ἔχω την υγεία μου, τί πάω να κάνω.

Ἔψαξε στην πορεία για νὰ βρεῖ αυτή τη μαυροφόρα που την ἔσωσε και δεν την βρῆκε πουθενά….

Τέλος, με την βοήθεια κάποιων τούρκων που συνεργάστηκαν με τα ἀδέλφια της, κατόρθωσε πριν ἀπὸ τὸ 1922 νὰ φύγει με την νύφη της ἀπὸ τον Πόντο και να πάει στο Σοχούμ τῆς Ρωσίας, ποὺ εἶχαν καταφύγει τα αδέλφια της.

β) Ὁ πατέρας μου ὁ Παντελης Καπλάνογλου ἦρθε 12 χρονῶν το 1922 ἀπὸ την Σπάρτη τοῦ Ικονίου. Βρίσκονταν στὰ καράβια ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴν Πάρο.  Με πολύ συγκίνηση το θυμόταν ὁ π. Αὐγουστῖνος καὶ ἔλεγε· Ὅτι κατέβηκε ὅλο το νησί στην προκυμαία για να τους ὑποδεχθῆ και χτυποῦσαν τις καμπάνες.  Τοὺς ἔδωσαν σύκα καὶ ἀλλα πράγματα και αὐτοί, ἔκαναν το σταυρό τους και φιλοῦσαν το χῶμα το ἑλληνικό του νησιοῦ. Στην Πάρο ἔκαναν απλῶς στάση τα καράβια. Ἐγκαταστάθηκε με τη μητέρα του για λίγους μῆνες στην Μύκονο και ἀπὸ ἐκεῖ τους ἔστειλαν στο Αγρίνιο. Ὁ πατέρας του εἶχε σκοτωθεῖ στην Σπάρτη. Ἀπὸ τὸ Ἀγρίνιο ἔψαχνε μέσω τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυρού, νὰ βρεῖ τοὺς συγγενεῖς του.

Ἔμαθε ὁτι ἡ ἀδελφή της μητέρας του Ευαγγελία ἔμενε στο Τσοτυλι της Κοζάνης καὶ ὁ ἐτεριθαλής ἀδελφός του (ἀπὸ ἄλλη μητέρα) που τον ὑπεραγαποῦσε, στην Κοζάνη. Ἔγκατέλειψε μὲ την μητέρα του το Ἀγρίνιο και ἦρθε στην Κοζάνη, για νὰ εἶναι κοντά στα συγγενικά του πρόσωπα. Και ἀπὸ την Κοζάνη ἔψαχνε να βρεῖ και τα ἄλλα μέλη της οικογενείας του, ποὺ ἀγνοοῦσε. Ἔμαθε για τον θεῖο του τον Γιάννη Οὐρκέρογλου, ἀδελφό της μητέρας του, (ἦταν διευθυντής σε τράπεζα της Σμύρνης Ἐβραϊκῶν συμφερόντων) ὅτι κατέβηκε στην προκυμαία τῆς Σμύρνης, για νὰ φύγη ἀπὸ τους πρώτους στην Ελλάδα, τον εἶδαν δύο τουρκοι οπλοφόροι, τον σταμάτησαν και του εἶπα: Και ἐσύ Γιάννη ἀφέντη φεύγεις; Τὸν πῆραν μαζί τους καὶ μετὰ ἀγνοοῦνταν η τύχη του.

Ὁ πατέρας μου τον ἔψαχνε και μιλοῦσε συχνᾶ γι αὐτόν. Ἐβαλε τὸ όνομά του Γιάννη στο ἕνα του παιδί. Καὶ ὁ ἀδελφός μου ὁ Γιάννης ὅταν μεγάλωσε ἔβαλε στόχο να συνεχίσει τὴν ἐρευνα τοῦ πατέρα του, μέχρι ποὺ βρῆκε κάποια ἀκρη. Ἐμαθε ὅτι ὑπῆρχε κάποιος με το ὄνομα τοῦ θείου Γιάννη Οὐρκέρογλου, ποὺ ἄλλαξε τὸ ἐπίθετο ὅταν ἦρθε στην Ἑλλάδα. Ἦρθε τὸ 1924. Δύο χρόνια μετά την καταστροφή κρύβονταν σε ὑπονόμους της Σμύρνης. Πῶς ἔζησε, ποιοι τον βοήθησαν να φτάση στην Ἑλλάδα, αὐτὸς το ἤξερε. Ἄλλαξε ἐπίθετο, γιατί νόμιζε ὅτι θὰ τὸν εὔρισκαν οἱ τούρκοι και στην Ελλάδα. Ὁ ἀδελφός μου μίλησε τηλεφωνικά με τὰ παιδιά του, δὲν ζοῦσε ὁ πατέρας τους, για νὰ βεβαιωθῇ ὅτι αὐτός ἦταν ὁ θεῖος Γιάννης που ἀναζητοῦσε ὁ πατέρας. Ὅλα ἔδειχναν, ἀκόμα και τὰ ὀνόματα τῶν παιδιῶν του ὅτι αὐτὸς πρέπει νὰ ἦταν. Ἡ μία τοῦ κόρη λεγόταν Ἀνδρονίκη και εἶχε τὸ ὄνομα της ἀδελφῆς του, δηλαδή της γιαγιάς μου…

Παρουσιάζω, μόνο αὐτὰ τα λίγα για να δείξω την ἀγαπη που εἶχαν οἱ Πόντιοι και οἱ Μικρασιάτες στην οικογένειά τους.

____________
ΠΡΟΓΟΝΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ
Εκπομπή B΄

Του Σταύρου Καπλάνογλου στο flash TV

__

_

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ flash TV