Δεῖτε φωτογραφιές ἐδῶ, καὶ βγάλτε τὰ συμπεράσματά σας.
https://apotixisi.blogspot.gr/2016/06/ti-einai.html#comment-form

OI ΠΑΝΗΓΥΡΤΣΗΔΕΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ

Ας μᾶς συγχωρέσουν κάποιοι νεοπατέρες, ποὺ τρέχουν ἀπὸ πανηγύρι σε πανηγύρι καὶ ἀπὸ γιορτή σε γιορτή. Μᾶς θυμίζουν τὴν παροιμία· ὅπου γάμος καὶ χαρά καὶ ἡ Βασίλω μπροστά. Μᾶς θυμίζουν καὶ μιὰ ἄλλη γιαγιά τὴν Σαββατώ. Αὐτή, δὲν ἄφηνε γιορτή γιὰ γιορτή. Ρωτοῦσε καὶ μάθαινε ποιοί γιορτάζουν στὴν πόλι καὶ πήγαινε νὰ τοὺς πῆ τὰ χρόνια πολλά. Ἦταν χρόνια δύσκολα ὅπως καὶ τώρα καὶ ἡ Σαββατώ στὶς γιορτές ἐτρωγε καὶ κανένα γλυκό. Βέβαια οἱ ἐπίσκοποι ποὺ τρέχουν στὰ πανηγύρια δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ γλυκά· Δὲν εἶναι φτωχοί ὅπως ὁ φτωχός Ναζωραῖος, που πλούσιος ών δι᾿ ὑμᾶς ἐπτώχευσε… Δὲν εἶναι ὅπως ὁ πτωχός λαός, ποὺ ψάχνει καὶ στὰ σκουπίδια γιὰ φαγητό. Οἱ περισσότεροι ζοῦν καλά καὶ ἔχουν λεφτά γιὰ πολυέξοδα τραπέζια καὶ πανηγύρια. Καὶ ἀν χρειασθῆ ἔχουν τὸν ἡγούμενο Ἐφραίμ γιὰ νὰ τοὺς τσοντάρει
Ὁ Γέροντας Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης δὲν πήγαινε σὲ καμμία γιορτή ἐπισκόπου καὶ σὲ κανένα πανηγύρι, γιατί δὲν τοῦ περίσσευε ὁ χρόνος καὶ εἶχε ἄλλα ὑψηλότερα καθήκοντα νὰ κάνει.
Στὴν γιορτὴ τοῦ Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριας Ἰουστίνου Μπαρδακα βλέπουμε τὸ 1/5 τῶν δεσποτάδων τῆς Ἑλλάδος νὰ ἀνταποκρύνεται στὴ πρόσκληση του! Μαζί μ’ αὐτοὺς -ἐκπρόσωποι δῆθεν τοῦ Χριστοῦ- σκληροί οἰκουμενισταί, ποὺ ἔγιναν δεσποτάδες πρὸς τιμωρία μας!

Μᾶς προβληματίζει καὶ ἡ συχνὴ παρουσία στὰ πανηγύρια τῆς Καλαμαριᾶς τοῦ ἁγίου ἡγούμενο τοῦ Βατοπεδίου Ἐφραίμ, ποὺ τὸν βοήθησε νὰ γίνει δεσπότης καὶ ξοδεύτηκε γι’ αὐτόν!!! Τὸν τιμᾶ ὁ Γέροντας Ἐφραιμ γιὰ τὴν ἁγιότητά του ή γιὰ τὴν ἀθλια συμπεριφορά του στὸν Γέροντα ἀγωνιστὴ ἱεράρχη τῆς Φλώρινας π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη;;;

Διαβᾶστε ἐδῶ·http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=47654 (ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ Ο ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΔΑΚΑΣ! ΠΟΥ «ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΝΑ ΕΚΛΕΓΕΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ Ο ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗ Ο ΓΕΡΩΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ»!!!! ΜΠΡΑΒO ΤΟΥ! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΔΙΠΛΑ!!!)

Ή γιὰ τὸ ψευτοσενάριο τῆς Μικρασιατικῆς καταγωγῆς του!!! Διαβᾶστε ἐδῶ·
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=48383 (ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΝΕΑΣ ΚΡΗΝΗΣ & ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΜΠΑΡΔΑΚΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙO; ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ; ΓΙΑΤΙ;)

Ο ΛΑΟΣ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΕΙ!!!

Τὸν τίμησε τὸ 1/5 τὸν δεσποτάδων τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ  ποὺ εἶναι ὁ λαός τῆς Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριᾶς;
Κοιτάξαμε μὲ προσοχή ὅλες τὶς φωτογραφίες, ποὺ στέλνει ὡς συνήθως στὴν Romfea· μετρήσαμε τὸ ἐκκλησίασμα, ἀπὸ τὸν γυναικωνίτη, ἀπὸ τὰ κλιτη τοῦ μεγάλου ναοῦ καὶ βρήκαμε περισσότερους τοὺς δεσποτάδες ἀπὸ τὸν λαό!!!
Δεσποτοπρόβλητος, λοιπόν, ὁ Καλαμαρίας, λαοπρόβλητος καὶ θεοπρόβλητος ὄχι!

Ἀλλὰ ἀς ἀφήσουμε τοὺς νεοπατέρες ποὺ σκανδαλίζουν τὸν λαό μὲ τὰ πανηγύριά τους καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὰ μεγάλα προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἀς δοῦμε ἀν τιμοῦμε τοὺς ἀληθινούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας·

ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· οἱ σημερινοὶ Ἕλληνες τιμοῦμε τοὺς ἁγίους πατέρας; Ἡ ἀπάν­τησις εἶνε πικρά· δὲν τιμοῦμε τοὺς Πατέρας.
⃝ Ὡρισμένοι μορφωμένοι τοὺς ἀγνοοῦν. Ὅ­ταν ἤμουν στὴν Κοζάνη κάποιος διανοούμενος, δάσκαλος – ἤξερε καὶ γαλλικά, ἐκαυχᾶτο γιὰ τοὺς λογοτέχνας τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Δύ­σεως. Τοῦ λέω· ―Αὐτὰ ποὺ διαβάζεις, παιδάκι μου, εἶνε ἄχυρα. ―Ἄχυρα; ―Ἄχυρα. Θέλεις νὰ δῇς χρυσό, ἀξία μεγάλη; Ἐδῶ κοντὰ εἶνε ἡ βιβλιοθήκη τῆς Κοζάνης· πήγαινε σὲ παρακα­λῶ, καὶ νὰ διαβάσῃς ἕνα λόγο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Καὶ τοῦ ὑπέδειξα τὸν περί­φημο λό­γον εἰς Εὐτρόπιον. Πῆγε, τὸν διάβασε, καὶ σὲ λίγο ἔρχεται ἀλλαγμένος. ―Τί θησαυρός! μοῦ λέει. Ὄντως ἄχυρα εἶνε ἡ φιλολο­γία τοῦ κόσμου μπροστὰ στὰ διδά­γματα τῶν ἁγίων πατέρων. Ἀλλὰ ποιός σήμερα τοὺς μελετᾷ;
⃝ Ὡρισμένοι νεαροὶ θεολόγοι τοὺς περιφρο­νοῦν – ἄλλη συμφορά. Πηγαίνουν στὰ πανεπιστήμια τῆς Δύσεως καὶ ἐπιστρέφουν ἀπὸ ᾽κεῖ θαυμάζοντας ἄλλους διδασκάλους θεολογί­ας, ποὺ δὲν ὀρθοδοξοῦν. Περιφρονοῦν δηλα­δὴ τὸ χρυσὸ καὶ θαυμάζουν τὴ σκουριά· διότι σκουριὰ εἶνε ἡ θεολογία τῆς Δύσεως.
⃝ Οἱ δὲ ἐθνο-πατέρες τῆς βουλῆς πῆραν γομμολάστιχα καὶ ἔσβησαν ἀπὸ τὸ Σύνταγμα, τὰ ἑλληνοχριστιανικὰ ἱδεώδη καὶ στὶς τελευταῖες ἀναθεωρήσεις ὁρίζουν νεφελοειδῶς, ὅτι ὁ σκοπὸς εἶνε νὰ καλλιεργήσουμε τὴν ἠθικὴ καὶ τὴν ἐθνικὴ συνείδησι τῶν Ἑλληνοπαίδων (εἴμεθα στὴν μεταπολίτευσι· στὶς 8 Ἰουνίου 1975 ψηφίστηκε τὸ νέο Σύνταγμα, πρὶν ἀπο 7 μέρες· βλ. Χρονικὸ τοῦ 20οῦ αἰώνα, σ. 1142). Τίποτε δὲν λέει αὐτό· Συνείδησιν ἔχει καὶ ὁ Γιαπωνέζος, ἔχει καὶ ὁ Κινέζος, ἔχει καὶ ὁ Τοῦρκος καὶ ὅλοι. Ἡμεῖς διακρινόμεθα ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἔθνη, διότι ὑπήρξαμε διαπρύσιοι κήρυκες ἑνὸς πολιτισμοῦ ἀθανάτου. Ἔσβησε ἡ Ἑλλὰς καὶ ἔσβησε μέσα καὶ ὁ Χριστός, τὰ δύο αὐτὰ μεγάλα ἰδανικά, οἱ δύο αὐτοὶ ἀστέρες οἱ ὁποῖοι λάμπουν μέσα εἰς τὸ στερέωμα.
Καὶ ὡς πρῶτο ἄρθρο, πρῶτο ἄρθρο δὲν ἐτέθη, ὡς ἄλλοτε, ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν. Ἐπὶ 150 ἔτη εἰς τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος τὸ πρῶτον ἄρθρον ἦτο ἡ μητέρα Ἐκκλησία· διότι ἂν δὲν ὑπῆρχε Ἐκκλησία, ἂν δὲν ὑπῆρχαν κληρικοί, ἂν δὲν ὑπῆρχαν Γρηγόριοι, ἂν δὲν ὑπῆρχαν Χρυσόστομοι, φέσι θὰ φορούσαμε ἀκόμα· καὶ ὅμως τὸ ἔσβησαν οἱ «ἅγιοι πατέρες»! Μοντέρνοι, ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὸ Σηκουάνα (ἐννοεῖ τὸν Κων/νο Καραμανλῆ, ποὺ ἦταν στὸ Παρίσι τὰ χρόνια τῆς Ἑπταετίας) καὶ ἀπὸ τὸ Λονδῖνο καὶ ἀπὸ ἄλλα μέρη, ἔσβησαν καὶ τό ᾽καναν τρίτον! (βλ. Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδας καὶ οἱ Προτάσεις τῶν κομμάτων γιὰ τὴν ἀναθεώρησή του – Προεδρία Ἄννας Μπενάκη-Ψαρούδα, Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, Ἀθήνα Νοέμβριος 2006, σ. 9, Περιεχόμενα) Καὶ ὁ θεός μας ὁ λαός μας! Ἔννοια σας, μιλᾶτε περὶ λαοῦ σ᾽ ἐμένα τὸν γέροντα, ὁ ὁποῖος ἐδοκίμασε στὴν πλάτη του ὅλας τὰς θυέλλας; Ὁ λαὸς θὰ εἶνε λαὸς ἄξιος νὰ κρατήσῃ στὸν ὦμο των μία παράδοσιν, ἐὰν εἶνε λαὸς χριστιανικός. Ἐὰν δὲν εἶνε λαὸς χριστιανικός, οὐαὶ τότε· διότι ὁ λαὸς θὰ μεταβληθῇ εἰς ὄχλον καὶ ὁ ὄχλος εἶνε ἡ μάστιξ τῆς ἀνθρωπότητος.
Ταῦτα ὅμως ποῦ νὰ τὰ εἴπῃς; Ἠκούσθησαν εἰς τὴν Βουλὴν τῶν Ἑλλήνων μικραί τινες καὶ ἀσθενὴς φωνή, ἀλλὰ οὐδεὶς ὕψωσε τὸ λάβαρο. Θὰ τὸ ὑψώσωμεν ἐμεῖς τὸ λάβαρον ἐν μέσῳ Ἀθήνας καὶ θὰ βροντοφωνήσωμεν εἰς πάντας, δεξιοὺς καὶ ἀριστερούς, ὅτι ὁ τόπος αὐτὸς εἶνε τόπος ἅγιος, αἱ χιλιάδες τῶν μαρτύρων τῆς φυλῆς δὲν ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ νὰ δημιουργηθῇ ἕνα σύνταγμα ἄχρουν, ἄοσμον, χωρὶς πνοή, χωρὶς ψυχή. Διότι ψυχὴ τῆς Ἑλλάδος εἶνε ὁ Χριστός! Ταῦτα ἔξω παντὸς κόμματος καὶ ἔξω πάσης πρωσοποληψίας. Γνωρίζετε πολὺ καλὰ οἱ παλαιότεροι ὅτι, μέσ᾽ στὴν καρδιά μου δὲν λάμπουν παρὰ μόνο δυὸ ἄστρα· τὸ ἕνα ἄστρον λέγεται ὁ Χριστὸς καὶ τὸ ἄλλο λέγεται ἡ Ἑλλάς. Αὐτὰ τὰ δύο ὑπηρετῶ, αὐτὰ τὰ δύο κηρύττω καὶ δι᾽ αὐτὰ τὰ δύο εἴμαι ἔτοιμος καὶ τὴν τελευταία ῥανίδα τοῦ αἵματός μου νὰ χύσω.
Ἀλλὰ ἐπανέρχομαι εἰς τὸ θέμα. Δὲν τιμῶνται σήμερα οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Παλαιότερον, στὸ χωριό μου θυμᾶμαι ἕναν ἀσπρομάλλη γέροντα, ὁ ὁποῖος ἦταν τσαγκάρης·  ―εἶχε μνήμην ἰσχυρὰν― καὶ ἔλεγε ἀπ᾽ ἔξω ὁλόκληρον τὸν πρὸς Εὐτρόπιον λόγον· καὶ τὸν ἄκουαν οἱ χωρικοί – ἦταν μαθητὴς τοῦ ποτὲ ἐνδόξου Ἑλληνικοῦ σχολαρχείου, ποὺ ὡς κείμενα δὲν εἶχε τὰς μυθολογίας τοῦ Ὀλύμπου, ἀλλὰ εἶχε τὰ κείμενα τῶν πατέρων. Τώρα πᾶνε, σβήσανε. Μία ἀπόπειρα, ποὺ ἔγινε πρὸ ἐτῶν, νὰ εἰσαχθοῦν εἰς τὰ σχολεῖα οἱ πατέρες ἔσβησε, καὶ ἀντὶ τῶν πατέρων ὑπάρχουν, τώρα τελευταίως συνιστᾶται ὁ Καζαντζάκης ὁ ἄθεος, συνιστᾶται ὁ Βάρναλης, συνιστῶνται ὅλοι αὐτοὶ τῶν ὁποίων οἱ γλῶσσαι φαρμακεραὶ ἐναντίον τῆς πίστεως καὶ ἐναντίον τῆς πατρίδος. Μάλιστα. Οἱ πατέρες ἔχουν σβήσει, ἔχουν σβήσει μέσα ἀπὸ τὰ βιβλία τὰ σχολικὰ καὶ μέσα ἀπὸ τὴν ἐκπαίδευσι τῶν Ἑλλήνων καὶ περιφρονοῦνται. Περιφρονοῦνται οἱ πατέρες.
Ἀλλὰ ὑπάρχουν στὰς ἡμέρας μας καὶ ἄλλοι τινὲς οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν σφοδρῶς τοὺς πατέρας. Ποῖοι εἶνε αὐτοί; Εἶνε οἱ χιλιασταί, εἶνε οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ. Ἀνοῖξτε τὰ βιβλία τους· ὑβρίζουν τὸν Μέγα Ἀθανάσιον ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ὁ στῦλος τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Τὸν βρίζουν ἐλεεινῶς καὶ τρισαθλίως, τὸν καταρῶνται τὸν Μέγα Ἀθανάσιον· καὶ ποῖον ἔχουν ἅγιο; Ποῖον ἔχουν ἅγιον οἱ χιλιασταί; Ποιόν προσκυνοῦν, ποιόν τιμοῦν, ποιόν θεωροῦν ἰνδαλμά τους, ποιόν θεωροῦν προστάτη των, ποιόν θεωροῦν κήρυκά τους, ποιόν θεωροῦνε ἄνθρωπον δικό τους; Τὸν Ἄρειον! ὃν ἀναθεματίζει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, αὐτοὶ τὸν ἔχουν ὁδηγήσει εἰς τὸ ὕψος, ἀκριβῶς διότι ἐβλασφήμησε τὸν Θεόν.
Ταῦτα, ἀγαπητοί μου. Τί θὰ μοῦ εἴπητε; Μόνο τὸν καιρὸ ἐκεῖνο ὑπάρχουν πατέρες καὶ διδάσκαλοι; Ὄχι, ὄχι, ὄχι· δὲν θὰ ἐκλείψουν ἀπὸ τῆς γῆς οἱ πατέρες. Βεβαίως δὲν ἔχουμε σήμερα πατέρας τοῦ ἀναστήματος ἑνὸς μεγάλου Ἀθανασίου· δὲν ἔχομε πατέρας τοῦ ἀναστήματος τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου· δὲν ἔχομε πατέρας τοῦ ἀναστήματος τοῦ ἱεροῦ Αὐγουστίνου· ἔχουμε διδασκάλους ὅμως. Ὑπάρχουν – πλὴν τῶν ἐκμεταλλευτῶν, πλὴν ἐκείνων τῶν αἰσχρῶν ἱερέων καὶ ἐπισκόπων καὶ ὄ οἱωνδήποτε οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἀπὸ τὴ θρησκεία – ὑπάρχουν οἱ ἄλλοι οἱ ὁποῖοι ζοῦν διὰ τὴ θρησκεία. Μιὰ μεγάλη διαφορὰ ὑπάρχει στὸ ἔθνος μας μεταξὺ τῶν κληρικῶν· ὑπάρχουν κληρικοὶ οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἀπὸ τὴν θρησκεία, καὶ ὑπάρχουν κληρικοὶ οἱ ὁποῖοι ζοῦν διὰ τὴ θρησκείαν, τῶν ὁποίων 500 ἐσφάγησαν διὰ μαχαίρας κατὰ τοὺς πρὸ τριακονταετίας χρόνους.
Λοιπόν, ὑπάρχουν καὶ σήμερα διδάσκαλοι· ὑπάρχουν εὐλαβεῖς ἐφημέριοι, τῶν ὁποίων τὰς χεῖρας ἀσπάζεται ὁ Ἑλληνικὸς λαός· ὑπάρχουν ζηλωτοὶ ἐπίσκοποι· ὑπάρχουν κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου φλογεροί. Ὀφείλομεν σ᾽ αὐτοὺς τιμή. Τιμὴν εἰς τὸν εὐλαβῆ ἐφήμεριον ὁ ὁποῖος μένει συνεχῶς πλησίον τοῦ ποιμνίου του. Ἔχω ἕνα ἱερέα ―φιλῶ τὸ χέρι του― πάνω στὸ Τρίβουνο (ὀρεινὴ ἐνορία ποὺ μεταφέρθηκε στὸν συνοικισμὸ Σῖμος Ἰωαννίδης ἔξω ἀπὸ τὴ Φλώρινα)· οὔτε μία μέρα δὲν ἀνεχώρησε. Κοντὰ στὸ ποίμνιόν του μέρα- νύχτα φύλαξ· οὔτε ἀστυνομία, οὔτε διδάσκαλος, οὔτε ἄλλος τις, μόνο αὐτὸς ἐκπροσωπεῖ πατρίδα καὶ θρησκεία· φιλῶ τὸ χέρι αὐτοῦ τοῦ παπᾶ, ὁ ὁποῖος μένει ἐκεῖ πέρα φύλαξ αἰώνιος καὶ ἀκρίτας τῆς πίστεως καὶ τῆς πατρίδος.
Περιφρονῶ τοὺς ἱερεῖς ἐκείνους καὶ δὲν ἔχω λέξεις νὰ ἐκφράσω, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταλείπουν τὰ ἀκριτικά μας χωριὰ καὶ γυρίζουν δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ καὶ παρουσιάζονται μόνο τὸ τέλος τοῦ μηνὸς διὰ νὰ εἰσπράξουν….
Ὑπάρχουν πατέρες, ὑπάρχουν εὐλαβεῖς ἐφημέριοι. Ποία; Χρειάζετε τιμή. Ἐπιτρέψατέ μοι, ἐπιτρέψατέ μοι, ἐν ἐπιλόγῳ νὰ εἴπω· καὶ ἐγὼ ἕνας μικρὸς ποιμὴν εἶμαι· εἶμαι καὶ ἐγὼ ὡς πατέρας. Σ᾽ ὅλη τὴν Ἑλλάδα διὰ τῆς διδασκαλίας μου, διὰ τῶν περιοδικῶν μου, διὰ τῶν βιβλίων μου, διὰ τῶν δακρύων μου, διὰ τοῦ αἵματός μου, διὰ τῶν ἀγώνων μου, διὰ τῶν φυλακῶν μου, ἀπεδείχθη ὅτι εἶμαι πατήρ. Σᾶς ἀγαπῶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καὶ ἐσεῖς ὡς τέκνα πνευματικά, πρέπει ν᾽ ἀγαπᾶτε τὸν πνευματικόν σας πατέρα. Σὲ ἐρωτῶ, ἐπιτρέπεις στὸν ἄλλο νὰ ὑβρίσῃ τὴ μάνα σου; σὲ ἐρωτῶ, ἐπιτρέπεις στὸν ἄλλο νὰ ὑβρίσῃ τὸν πατέρα σου; Λοιπὸν καὶ ἐσεῖς θὰ εἶστε ὑπερασπισταὶ τοῦ τιμίου ὀνόματος τοῦ ἐπίσκοπου Φλωρίνης. Καὶ ὅπως δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ὑβρίσῃ κανείς τὸν πατέρα σου, πολὺ περισσότερο δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ὑβρίσουν τὸν ἐπίσκοπόν σου, ὁ ὁποῖος ἐν λόγῳ καὶ ἔργῳ ἀποδεικνύει ὅτι εἶνε ὁ πατήρ, ἐδῶ, τῆς ἐκκλησίας ταύτης. Δὲν ἐνδιαφέρομαι γιὰ τοὺς πέντε, δέκα, εἴκοσι ποὺ μὲ κατηγοροῦν, ὄχι· αὐτοὶ θὰ κατηγοροῦν· καὶ θαύματα νὰ κάνουμε καὶ νὰ σταυρωθῶμεν εἰς τὴν πλατεῖαν τῆς πόλεώς των, πάλι θὰ μᾶς κατηγοροῦν. Ἐγὼ δὲν ἔχω παράπονο μ᾽ αὐτούς· ἔχω παράπονον μὲ τὰ πνευματικά μου τέκνα, τὰ ὁποῖα ἀκούουν ἀδιάφορα τὰς κατηγορίας καὶ τὰς συκοφαντίας καὶ τὰ ψεύδη ἐναντίον τοῦ ἐπισκόπου Αὐγουστίνου καὶ δὲν αἴρουν φωνὴ διαμαρτυρίας νὰ κολλήσουν στὸ τοῖχο καθένα ὁ ὁποῖος δὲν προσέφερε τίποτα οὐσιαστικὼς στὸν τόπον αὐτὸ καὶ στὴν πόλι, καὶ ἀφήνουν ἀνυπεράσπιστον τὸ ὄνομα τοῦ ἐπισκόπου.

Ἀλλὰ ἐμεῖς πιστεύουμε εἰς τὸν Θεόν, πιστεύομε εἰς τοὺς πατέρας, ἀκολουθοῦμε τὰ ἴχνη των, καὶ θὰ ἀγωνισθῶμεν, εἴτε μὲ ὀλίγους εἴτε μὲ πολλούς, θὰ ἀγωνιστοῦμε ἐπὶ τῆς ἱερᾶς αὐτῆς γῆς, ὥστε τὸ κράτος τῆς Ἑλλάδος νὰ γίνῃ κράτος Θεοῦ, μέσα εἰς τὸ ὁποῖο, ὦ παῖδες Ἑλλήνων, Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐσταυρωμένον καὶ ἀναστάντα, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ ῾Αγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης τὴν 15-6-1975