Τῆς ἁγίας καὶ ἰσαποστόλου Θέκλης

(AΠΟΛYTIKIO)

_______________________________________________

________________________________________

–

Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου Καντιώτου

ΠΑΡΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΓΑΜΟΣ

ΕΟΡΤΑΖΕΙ, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία Θέκλα. Θὰ ποῦμε λίγα λόγια πρὸς τιμήν της. Καὶ μακάρι νὰ βρεθῇ κάποια γυναίκα ἢ κάποιο κορίτσι, ποὺ θὰ θελήσῃ ν᾿ ἀκολουθήσῃ τὸ παράδειγμά της. Γιατὶ ὁ σκοπὸς ποὺ ἡ Ἐκκλησία χτυπάει τὴν καμπάνα καὶ μᾶς μαζεύει εἶνε, νὰ προβάλῃ μπροστά μας τὰ μεγάλα αὐτὰ πρότυπα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀρετῆς καὶ νὰ μᾶς καλέσῃ νὰ τὰ μιμηθοῦμε.

* * *

Ποιά ἦταν λοιπὸν ἡ ἁγία Θέκλα; Ἔζησε στὰ παλιὰ χρόνια, λίγο μετὰ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, στὴν ἐποχὴ τῶν ἀποστόλων, στὰ χρόνια τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Πατρίδα της ἦταν ἡ Μικρὰ Ἀσία ἡ ἀλησμόνητος. Καταγόταν ἀπὸ μιὰ ὡραία πόλι ποὺ λέγεται Ἰκόνιο. Ἐκεῖ, μέχρι τὸ 1922 ποὺ ἔγινε ἡ μεγάλη καταστροφή, ὑπῆρχαν ὄμορφες ἐκκλησιές, μητρόπολις, καὶ χιλιάδες Χριστιανοί, ἄντρες καὶ γυναῖκες, ποὺ πίστευαν ἀληθινὰ στὸ Θεό. Σήμερα στὸ Ἰκόνιο δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας Χριστιανός· οἱ Τοῦρκοι ἔκαναν τὶς ἐκκλησιὲς ἀχυρῶνες, καὶ ἔμειναν αὐτὰ σὰν μιὰ ἀνάμνησις τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ χριστιανισμοῦ.
Στὸ Ἰκόνιο λοιπὸν γεννήθηκε ἡ ἁγία Θέκλα. Ἡ οἰκογένειά της, λέει τὸ συναξάριο, ἦταν πλούσια, ἀπὸ τὶς ἐκλεκτές. Μητέρα της ἦταν ἡ εἰδωλολάτρισσα Θεόκλεια. Ἡ Θέκλα ἦταν ὄμορφη κοπέλλα καὶ μορφωμένη. Ὅταν ἦλθε σὲ κατάλληλη ἡλικία οἱ γονεῖς, κατὰ τὴ συνήθεια, τὴν ἀρραβώνιασαν μὲ ἕνα λαμπρὸ παλληκάρι ποὺ λεγόταν Θάμυρις. Ἀλλ᾿ ἐνῷ οἱ γονεῖς καὶ οἱ συγγενεῖς περίμεναν νά ᾿ρθῃ ἡ μέρα τοῦ γάμου, ξαφνικὰ ἡ Θέκλα ἄλλαξε γνώμη. Τί μεσολάβησε; Συνέβη τὸ ἑξῆς. Πῆγε στὸ Ἰκόνιο ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Χριστιανικὴ ἐκκλησία ἐκεῖ δὲν ὑπῆρχε. Οἱ λίγοι Χριστιανοί, ποὺ εἶχαν πιστέψει, κατεδιώκοντο. Καταδιωγμένος κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔφθασε στὸ Ἰκόνιο ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας (βλ. Πράξ. 13,51). Συγκέντρωνε τοὺς Χριστιανοὺς τὴ νύχτα σ᾿ ἕνα σπίτι γειτονικὸ μὲ τὸ ἀρχοντικὸ τῆς Θέκλας, στὸ σπίτι τοῦ Ὀνησιφόρου. Ἡ Θέκλα, 18 ἐτῶν τότε, τὸν ἄκουγε ἀπ᾿ τὸ παράθυρο. ῎ Ετσι γνώρισε τὴ χριστιανικὴ πίστι, ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Πρώτη φορὰ τὸν ἔβλεπε καὶ τὸν ἄκουγε.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἦταν στὸ ἀνάστημα κοντὸς καὶ στὸ κεφάλι φαλακρός· μὲ κοσμικὰ κριτήρια ἦταν ἄσχημος. Ἀλλὰ τί σημασία ἔχουν αὐτά; Ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶνε στὴν ὄψι καὶ στὸ σῶμα, ποὺ μιὰ μέρα θὰ λειώσουν μέσα στὴ γῆ. Μπορεῖ κάποιος νά ᾿νε ὄμορφος, καὶ μέσα του νά ᾿χῃ τὸ διάβολο· καὶ ἀντιθέτως μπορεῖ νά ᾿νε ἄσχημος, καὶ μέσα του νά ᾿χῃ τὴν ὀμορφιὰ τῶν ἀγγέλων. Αὐτὸ ἰσχύει ε τε γιὰ τὸν ἄντρα ε τε γιὰ τὴ γυναῖκα. Ἔτσι ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἐξωτερικῶς δὲν τοῦ ἔδινες σημασία, ἀλλὰ μέσα ἦταν ἄγγελος, οὐράνια ψυχή. Ἀπ᾿ τὸ στόμα του ἔβγαινε νερὸ πεντακάθαρο, διδασκαλία κρυστάλλινη.
Πρὸ παντὸς τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρόσεχε ἡ Θέκλα. Ἄκουσε μιὰ βραδιά, δύο βραδιές, τρεῖς βραδιές… Ὅταν ὁ Παῦλος συνελήφθη, ἡ Θέκλα τὸν ἐπισκεπτόταν νύχτα στὴ φυλακή καὶ ἄκουγε τὴ διδαχή του. Αἰσθάνθηκε τὴν ἐπιθυμία νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ. Ἔτσι ἐγκατέλειψε τὴ θρησκεία τῆς μητέρας της καὶ πίστεψε στὸ Χριστό. Ἔγινε Χριστιανή.
Ἀλλάζοντας ὅμως πίστι ἄλλαξε καὶ γνώμη γιὰ τὴ ζωή. Ἔβγαλε ἀπὸ τὴν καρδιά της τὴν ἰδέα τοῦ γάμου. Κάτι ἄλλο κυριαρχοῦσε τώρα στὴν ψυχή της. Ἕνα πρόσωπο ἔλαμπε ἐμπρός της σὰν τὸν ἥλιο, ὁ Χριστός. Ὅλα τὰ ἄλλα, κι αὐτὸς ὁ ἀρραβωνιαστικός της, ἦταν πλέον σκιές. Ἀγάπησε τὸ Χριστὸ καὶ ἄφησε τὸ γάμο.
Ἡ μάνα ἔπεσε στὰ πόδια της, ὁ πατέρας ἔκλαιγε, ὁ ἀρραβωνιαστικὸς προσπαθοῦσε μὲ χίλια γλυκὰ λόγια νὰ τὴν κρατήσῃ. Μὰ ἐκείνη ἕναν ἔρωτα εἶχε, τὸν ἔρωτα τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ δικοί της ἄλλαξαν τώρα τακτική. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ α τιος τῆς ἀναστατώσεως, ἔφυγε ἀπὸ τὸ Ἰκόνιο διωγμένος καὶ λιθοβολημένος ἀπὸ εἰδωλολάτρες καὶ ἰουδαίους (βλ. Πράξ. 14,5). Καὶ γιὰ τὴν Χριστιανὴ Θέκλα ἄρχισε πλέον δρόμος τραχύς. Τὴν συνέλαβαν, τὴν ὡδήγησαν στὴν πλατεῖα, ἄναψαν φωτιὰ καὶ τὴν ἔρριξαν μέσα. Ἔγινε ὅμως κάτι θαυμαστό – ἂς μὴ πιστεύουν οἱ ἄπιστοι, ἐμεῖς πιστεύουμε. Ἡ ἁγία Θέκλα ἔκανε τὴν προσευχή της· τὴν ὥρα ἐκείνη ὁ οὐρανὸς συννέφιασε καὶ ἄρχισε νεροποντή, ποὺ ἔσβησε τὴ φωτιά. Ἔτσι γλύτωσε ἀπ᾿ τὰ χέρια τους.
Ἔφυγε ἀπὸ τὸ Ἰκόνιο γιὰ νὰ συναντήσῃ τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Τὸν βρῆκε νὰ κρύβεται σ᾿ ἕνα τάφο μαζὶ μὲ τὸν Ὀνησιφόρο ἐκεῖνον ποὺ τὸν εἶχε φιλοξενήσει στὸ σπίτι του. Ἀκολουθώντας τὸν ἀπόστολο Παῦλο ἔφθασε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας (βλ. Πράξ. 14,22). Νέα περιπέτεια τὴν περίμενε ἐδῶ. Ἡ ὀμορφιά της ἔκανε τὸν πρῶτο ἄρχοντα τῆς πόλεως, τὸν Ἀλέξανδρο, νὰ τὴν ἐρωτευθῇ. Ἡ ἄρνησί της ὅμως καὶ ἐδῶ δυσαρέστησε κι αὐτὸν ὅπως εἶχε δυσαρεστήσει τὸν Θάμυρι. Προσβεβλημένος ὁ Ἀλέξανδρος τὴν κατήγγειλε στὸν ἡγεμόνα καὶ τὴν ἔρριξαν σὲ διάφορα θηρία, ἀπ᾿ τὰ ὁποῖα μὲ τὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ ἔμεινε ἀβλαβής· ἕνα λιοντάρι πεινασμένο ἔγινε ἀρνάκι μπροστά της. Ἔτσι τὴν ἄφησαν ἐλεύθερη.
Φεύγοντας ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας πῆγε στὰ Μύρα τῆς Λυκίας. Ἐκεῖ βρῆκε πάλι τὸν πνευματικό της πατέρα, τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Μὲ προτροπή του, ἀφοῦ πέρασε πολλὰ χωριὰ καὶ πολιτεῖες, ἦρθε καὶ στὴν πατρίδα της τὸ Ἰκόνιο διδάσκοντας παντοῦ στοὺς ἀπίστους τὸ εὐαγγέλιο. Ἡ μητέρα της ὅμως ἔμεινε ἀμετανόητη στὴν εἰδωλολατρία.
Τέλος ἡ ἁγία Θέκλα κατέληξε στὴ Σελεύκεια. Ἔξω ἀπὸ τὴν πόλι, σ᾿ ἕνα βουνὸ ποὺ λέγεται Καλαμών, βρῆκε μιὰ σπηλιὰ καὶ ἔμεινε. Πολλὲς γυναῖκες, ἀρχόντισσες καὶ ἄσημες, ἔφερε στὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ μεγάλο πόλεμο ἀπὸ τοὺς δαίμονες εἶχε ἐκεῖ. Ἐπειδὴ μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ ἔβγαζε δαιμόνια καὶ θεράπευε τοὺς ψυχικῶς καὶ σωματικῶς ἀρρώστους δωρεάν, οἱ γιατροὶ τῆς Σελευκείας τὴν φθόνησαν. ῎ Εστειλαν λοιπὸν μερικοὺς ἀσελγεῖς νέους νὰ τὴν ἀτιμάσουν στὸ ἀσκητήριό της· καὶ ἦταν πλέον γερόντισσα στὴν ἡλικία. Ὅταν τοὺς εἶδε νὰ ὁρμοῦν ἀδιάντροπα ἐπάνω της, ἐπικαλέσθηκε τὸν Κύριο. Ἄκουσε τότε φωνὴ νὰ τὴν προτρέπῃ, νὰ μπῇ μέσα στὸ βράχο, ποὺ θὰ σχιστῇ μπροστά της, καὶ ἐκεῖ νὰ ἀναπαυθῇ. Ἔτσι γλύτωσε ἀπὸ τοὺς ἀκόλαστους ἐκείνους νέους, καὶ ἡ ψυχή της πέταξε στὸ νυμφίο Χριστό, ποὺ εἶχε ἀγαπήσει ἀπὸ τὰ 18 μέχρι τὰ 90 χρόνια ποὺ ἔζησε.
Αὐτὴ εἶνε ἡ ἁγία Θέκλα, ποὺ τὴν στεφάνωσε ὁ Κύριος μὲ δύο στεφάνια· μὲ τὸν τίτλο τῆς ἰσαποστόλου καὶ τὸν τίτλο τῆς πρωτομάρτυρος. Ἂν ὁ ἅγιος Στέφανος εἶνε ὁ πρῶτος μάρτυς ἀπὸ τοὺς ἄντρες, ἡ ἁγία Θέκλα εἶνε ἡ πρώτη μάρτυς ἀπὸ τὶς γυναῖκες.

* * *

Εἴδαμε, ἀγαπητοί μου, ὅτι κατ᾿ ἐπανάληψιν ἡ ἁγία Θέκλα ἀπέκρουσε προτάσεις γάμου. Ἴσως κάποιος σκεφθῇ, ὅτι δὲν ἔκανε καλά. Τί λοιπόν, ὁ γάμος εἶνε κακός;…
Ὄχι βεβαίως. Ὁ γάμος νομοθετήθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ εὐλογήθηκε ἀπὸ τὸ Χριστὸ μὲ τὸ πρῶτο θαῦμα του, ὅταν ἔκανε τὸ νερὸ κρασί. Εὐλογημένος ὁ γάμος ὅταν εἶνε ἐν Κυρίῳ. Γάμος ἐν Κυρίῳ σημαίνει, νὰ ἀγαποῦν οἱ δύο σύζυγοι ὁ ἕνας τὸν ἄλλο καὶ νὰ μείνουν ἀχώριστοι ἰσοβίως. Παντρεύεσαι; Μόνο τὸ φτυάρι τοῦ νεκροθάφτη χωρίζει τὸ ἀντρόγυνο. Διαζύγιο ὄχι! Παντρεύεσαι; Νὰ κάνῃς παιδιά· ἕνα, δύο, τρία, τέσσερα…, ὅσα θέλει ὁ Θεός. Ὄχι νὰ τρέχῃς σὲ κλινικὲς καὶ νὰ κάνῃς ἐκτρώσεις. Αὐτὸ δὲν εἶνε γάμος, εἶνε κόλασις. Παντρεύεσαι; Νὰ ζήσῃς χριστιανικά, μὲ πίστι στὸ Θεό. Αὐτὸς εἶνε γάμος ἐν Κυρίῳ.
Πρέπει ὅμως νὰ γνωρίζουμε, ὅτι παραπάνω ἀπὸ τὸ γάμο εἶνε κάτι ἄλλο· ἡ παρθενία. Μεγάλο πρᾶγμα νὰ ζήσῃ κανεὶς μὲ σῶμα καὶ ψυχὴ καθαρὰ καὶ ἀμόλυντα σὰν τὸ κρύσταλλο καὶ σὰν τὸ χιόνι. Καὶ ἄλλοι μὲν νὰ φθάνουν παρθένοι μέχρι τὸ γάμο τους, ἄλλοι δὲ νὰ μένουν παρθένοι σὲ ὅλη τὴ ζωή τους. Παρθένος καὶ ἀειπάρθενος ἦταν ἡ Παναγία μας. Παρθένοι ἦταν ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἡ ἁγία Θέκλα, ἡ ἁγία Παρασκευή, ἡ ἁγία Βαρβάρα, ἡ ἁγία Αἰκατερίνη, ἡ ἁγία Εἰρήνη…. Χιλιάδες παρθένοι. Στὰ παλαιότερα χρόνια πολλοὶ ἀκολουθοῦσαν τὸ δρόμο αὐτό. Σήμερα, μέσ ᾿ στοὺς χίλιους, ζήτημα νὰ παρουσιαστῇ κάποιο κορίτσι ἢ κάποιο ἀγόρι μὲ πόθο νὰ ἀφοσιωθοῦν στὸ Θεό, νὰ γίνουν καλόγεροι. Καὶ ἂν παρουσιαστῇ, οἱ δικοί τους ὀδύρονται, ἀντὶ νὰ εὐχαριστοῦν τὸ Χριστό, καὶ φωνάζουν καὶ ἀπειλοῦν. Σήμερα δυστυχῶς τὸ λουλούδι τῆς παρθενίας δὲν ἀνθίζει.
Ἂς εὐχηθοῦμε στὸ Θεό, πάνω στὴν κοπριὰ τῆς σημερινῆς κοινωνίας νὰ φυτρώσουν καὶ πάλι αὐτὰ τὰ ἄνθη τοῦ Θεοῦ, καὶ τίμιος γάμος καὶ ἄμεμπτη παρθενία. Ὁ Κύριος, διὰ πρεσβειῶν τῆς ἁγίας Θέκλης, νὰ φυλάῃ ὅλους· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγίας Θέκλης Μηλοχωρίου – Ἑορδαίας τὴν 24-9-1977