Tι μπορουμε να πετυχουμε με τον αγωνα

Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 141

Θὰ σᾶς ἀναφέρω μερικὰ παράδειγμα, γιὰ νὰ δῆτε τί μπορεῖ νὰ πετύχῃ ὁ Χριστιανὸς ποὺ ἀγωνίζεται.

Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, πλὴν ἑνὸς καὶ τῶν κομμουνιστῶν, ψήφισε ὑπὲρ τοῦ γυμνισμοῦ. Εἶπαν, ὅτι ὁ γυμνισμὸς εἶνε πρόοδος, εἶνε ἐξέλιξις, εἶνε εἶδος ἀνωτέρου πολιτισμοῦ, κι ὅτι μποροῦν πλέον ἐλεύθεροι νὰ κινοῦνται οἱ γυμνισταί. Ὡς δικαιολογία ἔφεραν, ὅτι θὰ πέσῃ συνάλλαγμα στὴν πατρίδα μας.
Kαημένη πατρίδα ποῦ κατήντησες! Εἶνε σὰν μιὰ γυναίκα νὰ πουλάῃ τὸ κορμί της γιὰ τὸ παραδάκι. Ὅπως εἶνε ἄτιμο πρᾶγμα μιὰ γυναίκα νὰ πουλάῃ τὸ σῶμα της γιὰ τὸ παραδάκι, ἔτσι ἄτιμο πρᾶγμα εἶνε νὰ παραδίδουμε τὰ ἀκρογιάλια μας καὶ τὰ ἅγια χώματά μας, ποὺ εἶνε ποτισμένα μὲ αἵματα μαρτύρων καὶ ἡρώων, στὰ ἔκφυλα ὄντα τῆς Εὐρώπης γιὰ τὸ συνάλλαγμα.
Παρουσιάστηκε ἕνα κοπάδι γυμνιστῶν, ὁλόγυμνοι, σὲ κάποιο νησάκι κοντὰ στὴν Αἴγινα. Πᾶνε στὴν ἀστυνομία οἱ κάτοικοι γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ λέει ἡ ἀστυνομία·
—Ἔχουμε ἐντολὴ νὰ τοὺς προστατεύσουμε.
—Βρέ ἀμάν, λένε, τί ἀστυνομία εἶστε ἐσεῖς;… Καλά, λένε· ἐφ’ ὅσον ἐσεῖς δὲν ἔχετε διάθεσι νὰ προστατεύσετε τὰ ἤθη, θὰ τὰ προστατεύσουμε ἐμεῖς.
Χτύπησε τὴν καμπάνα ὁ παπᾶς, μαζευτήκανε ἄντρες γυναῖκες καὶ παιδιά, τοὺς ἀπεδοκίμασαν ἀγρίως μὲ φωνὲς «αἶσχος» κ.τ.λ., καὶ σηκωθήκανε καὶ φύγανε, καὶ ξαλάφρωσε τὸ νησί.
Ἂν δὲν τό ᾿καναν αὐτὸ οἱ Χριστιανοί, τώρα θὰ ἦταν στὸ νησάκι αὐτὸ οἱ γυμνισταί.
Παρουσιάστηκε στὴν Ξάνθη ἄλλο κακό. Ἕνα αἰσχρότατο ἔργο. Οἱ κινηματογράφοι, ποὺ πήγαιναν νὰ κλείσουν, ζωντάνεψαν, διότι ἐπέτρεψε τὸ κράτος νὰ παρουσιάζουν σκληρὸ πορνό.
Πῆγαν λοιπὸν στὴν Ξάνθη, γιὰ νὰ παρουσιάσουν ἕνα τέτοιο αἰσχρότατο ἔργο, καὶ ἡ ἀστυνομία πάλι τοὺς παρεῖχε προστασία. Κάποιοι δραστήριοι Χριστιανοὶ ἑνὸς χριστιανικοῦ συλλόγου μαζεύτηκαν ἔξω ἀπὸ τὸν κινηματογράφο, διαμαρτυρήθηκαν, δημιουργήθηκε ταραχὴ μεγάλη, ἅρπαξαν «φραγγέλλιο» (Ἰωάν. 2,15) καὶ ἔτσι οἱ ἐπιχειρηματίες ἀναγκάστηκαν νὰ τὸ ἀποσύρουν.
Tί λέτε, ἔκαναν καλά αὐτοὶ ποὺ ἔδιωξαν τοὺς γυμνιστάς; ἔκαναν καλὰ αὐτοὶ ποὺ διαμαρτυρήθηκαν ἔντονα καὶ δὲν ἄφησαν νὰ παιχτῇ τὸ αἰσχρότατο ἔργο;
Οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ εἶνε ἀγωνιστικοί, πρέπει νὰ ἀγωνίζωνται.

Εχει ο Θεος», αλλα κ᾿ εμεις ν’ αγωνιστουμε

Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 147

Μερικοὶ ἴσως θὰ ποῦνε· «Ἔχει ὁ Θεός…».
Ἔχει ὁ Θεὸς ἀσφαλῶς. Δὲν γίνεται τίποτε πάνω στὴ γῆ ἂν δὲν θέλῃ ὁ Θεός. Ὁ Θεὸς ὅμως θέλει πάνω στὴ γῆ νὰ εἴμαστε ἀγωνισταί.
Στὰ μαρτυρολόγια, ποὺ διαβάζουμε ὅτι κρεμοῦσαν τοὺς Χριστιανοὺς μπροστὰ σὲ αὐτοκράτορας καὶ τοὺς καίγανε, μένει κανεὶς κατάπληκτος βλέποντας τὴν ἀνδρεία των. Ξέρετε, ὅτι ἐμφανίζονταν οἱ Χριστιανοὶ μπροστὰ στοὺς αὐ­τοκράτορας καὶ τοὺς τυράννους καὶ φώναζαν· «Αἶσχος, ντροπή σας, ἀπάνθρωποι καὶ σκληροί…». Διεμαρτύροντο, ἤλεγχαν, καὶ τότε τοὺς πιάνανε καὶ μαρτυροῦσαν. «Εἰσπήδησις» λεγόταν αὐτό. Tέτοιοι ζωντανοὶ Χριστιανοὶ ἦταν ἐ­κεῖνοι.
Αὐτὸ ποὺ σᾶς λέω τὸ πιστεύω· ὅτι μία μαχητικὴ ὁμάδα ἀθέων μπορεῖ νὰ διαλύσῃ τὴν ἐνορία. Καὶ ἔχουν σύστημα αὐτοί, γιὰ νὰ γκρεμίσουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ κ᾿ ἐμεῖς πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑπερασπίσουμε τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια. Καὶ νὰ μὴ λέμε μόνο «Ἔχει ὁ Θεός…» καὶ «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16,18). Ἀσφαλῶς, δὲ θὰ σβήσῃ ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν κόσμο· ἀλλὰ μπορεῖ νὰ σβήσῃ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ὅπως ἔσβησε ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία. Ποῦ εἶνε ἡ ἐκκλησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας; Ποῦ εἶνε οἱ πενήντα μητροπόλεις, ποῦ εἶνε οἱ ἄλλες ἐκκλησίες της, ποῦ εἶνε τὰ μοναστήρια της, ποῦ εἶνε τὰ προσκυνήμα­τά της, ποῦ εἶνε τὰ λείψανά της, ποῦ…, ποῦ…, ποῦ…; Δὲν φανήκαμε ἀντάξιοι, καὶ τὰ χάσαμε ὅλα αὐτά. Ὅπως λοι­πὸν δὲ φανήκαμε ἀντάξιοι καὶ ἦρθε ἡ μοιραία στιγμὴ τῆς μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ἔτσι θὰ ἔρθῃ καὶ ἡ μοιραία στιγμὴ ποὺ ὁ Θεὸς θὰ δώσῃ κλῶτσο καὶ θὰ μᾶς πετάξῃ καὶ θὰ πάῃ ὁ χριστιανισμὸς κάτω στὴν Ἀφρική. Θ᾿ ἀλλάξῃ τόπο. Θὰ φύγῃ μακριά. Θὰ πάῃ ἀλλοῦ, μέσα στὶς Ἰνδίες, μέσα στὴν Κίνα θὰ πάῃ. Ἐμεῖς θὰ εἴμεθα ἀνάξιοι.
Ἐγὼ τοὺς εἶπα· Βρὲ παιδιὰ προσέξτε, ὁ κίνδυνος τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἐκ τῶν αἱρέσεων. Τρακόσες αἱρέσεις ὑπάρχουν. Ἐξέλεξαν τὴν Ἑλλάδα ὡς τόπον ὅλων τῶν αἱρέσεων. Εἶνε ἡ μόνη γωνιὰ τοῦ πλανήτου ποὺ τοιαύτη ἐλευθερία ἐδόθη. Συνεπῶς καὶ ὁ κίνδυνος ἐκ τῆς ἀθεΐας δὲν εἶνε μικρός. Καθ’ ἣν στιγμὴ στὴ Ῥωσία κλονίζεται ὁ ὑλισμός, ἐδῶ ἐμεῖς, πάντοτε ὀπισθοδρομικοί, θὰ εἴμεθα τελευταῖοι ποὺ θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ μικρόβιο. Μεγάλος εἶνε ὁ κίνδυνος τῆς ἀθεΐας καὶ τῶν αἱρέσεων.