ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ

ΑΝΤΙ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ

Τὸ κύριον ἄρθρον τοῦ προηουμένου φύλλου τῆς «Σπίθας» περὶ Πολυχρονίου εἶχεν εὐμενῆ ἀπήχησιν εἰς τὸν θρησκευτικὸν λαόν, ὁ ὁποῖος σέβεται μὲν τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς ἐν ὑπεροχῆ ὄντας, ἀλλʼ ἐπιθυμεῖ αἱ ὑπὲρ αὐτῶν εὐχαὶ τῆς Ἐκκλησίας νὰ μὴ καταντοῦν εἰς κολακείαν. Τὸ Πολυχρόνιον, ὡς ἐγράφομεν, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ τροποποιηθῆ καὶ νʼ ἀποκτήση περιεχόμενον πνευματικόν. Πρέπει νʼ ἀπηχῆ τοὺς βαθυτέρους πόθους τῶν πιστῶν διὰ τὴν ἀποστολὴν τοῦ μοναδικοῦ ἐν τῶ κόσμω Ὀρθοδόξου βασιλείου μας. Εὐσεβὴς δικηγόρος τῶν Ἀθηνῶν μᾶς ἀπέστειλεν ἕνα ὕμνον, εἰς τὸν ὁποῖον ζωηρῶς ἐκφράζεται ἡ εὐχὴ τῆς Ὀρθοδόξου ψυχῆς, ὅπως ἡ Πατρίς μας γίνη κῆρυξ τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Τὸν ὕμνον τοῦτον, τὸν ὁποῖον ὁ εὐσεβὴς δικηγόρος θὰ ἤθελεν ἀντὶ Πολυχρονίου, δημοσιεύομεν ἐδῶ, διὰ νὰ δοθῆ ἀφορμὴ ὅπως καὶ ἄλλοι εὐσεβεῖς, ἐγκρατεῖς τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, τῆς παραδόσεως τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς μουσικῆς, ἀσχοληθοῦν περὶ τὴν σύνταξιν παρομοίων εὐχῶν, καὶ οὕτως ἐκ πολλῶν προέλθη ἡ τελειοτέρα εὐχή, ἥτις, ἐγκρινομένη ὑπὸ τῆς Ἱεραρχίας, θὰ καθιερωθῆ ἀντὶ Πολυχρονίου.

«Διαιωνίζων ὕμνος ἀναμέλπεσθαι
» τῆ τε Ὀρθοδοξία καὶ τῆ Ἑλλάδι
» κραταιωθῆναι ἐσαεὶ ἐν πνεύματι ἐνὶ
» εἰς τὸ ἐκχριστιανίσαι κόσμον ἅπαντα
» διὰ τῆς γνώσεως καὶ πίστεως τῆς ἐν Χριστῶ
» τῶ ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν».

Ὁ ἴδιος δικηγόρος, μελετητὴς τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας, μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι καθʼ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 καὶ εἰς μετέπειτα χρόνους ἀντὶ ἐθνικοῦ ὕμνου οἱ Ἕλληνες ἔψαλλον τὸν ἐξῆς ὑπέροχον ὕμνον τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ὁποῖον ἀκούομεν κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Θεοφανείων:

«Ἐλευθέρα μὲν ἡ κτίσις γνωρίζεται,
» Υἱοὶ δὲ φωτὸς οἱ πρὶν ἐσκωτισμένοι˙
» Μόνος στενάζει τοῦ σκότους ὁ προστάτης.
» Νῦν εὐλογείτω συντόνως τὸν Αἴτιον
» Ἡ πρὶν τάλαινα τῶν ἐθνῶν παγκληρία».

ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΑΣ ΕΒΡΙΔΑΣ

Ἡ Κυριακὴ ἡ ὁποία, ὅπως καὶ τὸ ὄνομά της φανερώνει, εἶνε ἡμέρα ἀφιερωμένη εἰς τὸν Κύριον, τείνει νὰ καταργηθῆ καὶ νὰ γίνη ἡμέρα τουριστική, ἡμέρα ἐκδρομῶν. Οἱ πιστοὶ τῶν πόλεων, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὰς πρωινὰς ὥρας τῆς Κυριακῆς μεταβαίνουν εἰς τοὺς ναούς, βλέπουν στίφη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, κατάφορτα μὲ ἐκδρομικὰ εἴδη, νὰ σπεύδουν εἰς τοὺς σταθμοὺς τῶν λεωφορείων διὰ νὰ ἐκδράμουν εἰς ἐξοχάς. Τὸ φαινόμενον τῆς ἀθρόας ἐξορμήσεως βλέπει τις πρὸ πάντων ὅταν τὰς πρωινὰς ὥρας τῆς Κυριακῆς διέλθη ἐκ τῆς παραλίας τοῦ Πειραιῶς. Ἐκεῖ βλέπει πλήθη λαοῦ νὰ ἐπιβιβάζωνται πλοίων, τὰ ὁποῖα τοὺς μεταφέρουν εἰς τὰς πλησίον νήσους τοῦ Σαρωνικοῦ. Οὔτε οἱ ἐκδρομεῖς ἐκκλησιάζωνται, ἀλλʼ οὔτε καὶ οἱ κάτοικοι τῶν νήσων τούτων, οἱ ὁποῖοι εὖρον πηγὴν ἐκμεταλλεύσεως τὸν τουρισμόν, ἐκκλησιάζονται. Νὰ ἀργήσουν ἐκεῖ τὰς Κυριακὰς οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ κλείσουν ὅλην τὴν ἡμέραν τὰ διάφορα κέντρα; Τί λέγετε; Ζῆτε ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου. Τὸ χρῆμα κυβερνᾶ σήμερον καὶ ὄχι ὁ Θεός. Καὶ χάριν, λοιπόν, τῆς λατρείας τοῦ χρήματος ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ καταργεῖται! Νὰ γεμίσουν τὰ ξενοδοχεῖα, τὰ καφενεῖα, τὰ ἐστιατόρια, τὰ ζαχαροπλαστεῖα καὶ ὅλα τὰ κέντρα τῆς διασκεδάσεως, νʼ ἀνέρχωνται οἱ εἰσπράξεις, καὶ ἄς ἀδειάσουν ὅλοι οἱ ναοί…
Ὡραία ἐμφάνισις τῆς Χριστιανικῆς Ἑλλάδος;! Εἰκὼν ἡ ὁποία οὐδέποτε ἦτο δυνατὸν νὰ διέλθη ἐκ τῆς διανοίας τῶν παλαιοτέρων κατοίκων τῶν νήσων μας, καὶ μάλιστα τῶν ἡρωικῶν νήσων Ὕδρας καὶ Σπετσῶν, οἱ ὁποῖοι τὴν Κυριακὴν προσήρχοντο εἰς τοὺς ναοὺς ὅλοι, σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις, καὶ ἐπεκαλοῦνταο τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῆς Πατρίδος.
Ἀλλʼ ἔρχεται μάθημα εἰς τὴν σημερινὴν γενεὰν ἐκ χώρας μακράν. Ἔρχεται ἐκ μικρῶν νήσων, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα διὰ πρώτην φορὰν ἀκούομεν ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες. Ἔρχεται ἐκ τῶν νήσων Ἑβρίδων, συμπλέγματος μικρῶν νήσων τῆς Σκωτίας. Εἰς μία ἐκ τῶν ἑβρίδων νήσων, τὴν Σκάϋ, οἱ Σκώτοι τουρίσται ἤθελον νὰ διοργανώσουν τακτικὰς κατὰ Κυριακὴν ἐκδρομὰς μὲ φέρρυ-μπώτ. Ἐὰν οἱ κάτοικοι τῆς νήσου ταύτης ἐσκέπτοντο ἐμπορικῶς, ὅπως σκέπτονται οἱ κάτοικοι τῶν ἰδικῶν μας νήσων, θὰ ἤκουον εὐχαρίστως τὴν εἴδησιν, καὶ τὴν πρώτην Κυριακὴν ὅλοι θὰ κατήρχοντο εὶς τὴν παραλίαν νὰ ὑποδεχθοῦν τοὺς ἐκδρομεῖς. Οἱ κάτοικοι ὅμως τῆς νήσου Σκάϋ δὲν ἐσκέφθησαν ἐμπορικῶς. Ἐσκέφθησαν χριστιανικῶς. Τὴν παράδοσιν, τὴν ὁποίαν εἶχον ἐκ τῶν προγόνων των νὰ τηροῦν τὴν Κυριακὴν ἀργίαν, ἐπʼ οὐδενὶ ἠθέλησαν νὰ καταπατήσουν. Ἀλλʼ οὔτε καὶ εἰς τοὺς ἄλλους ἐπέτρεψαν νὰ τὴν καταπατήσουν. Τοὺς εἰδοποίησαν σχετικῶς. Καὶ ὅταν ἐκεῖνοι, περιφρονοῦντες τὴν θέλησίν των ἔφθασαν μὲ τὸ φέρρυ-μπώτ, οἱ κάτοικοι τῆς μικρᾶς αὐτῆς χριστιανικῆς νήσου κατήλθον ὅλοι εἰς τὴν παραλίαν καὶ τοὺς ἠμπόδισαν νʼ ἀποβιβασθοῦν. Καὶ οὕτως οἱ τουρίσται, ἀφοῦ ἔλαβον τὸ κατάλληλον μάθημα, ἐπέστρεψαν εἰς τὰ ἴδια. Φωτογραφία τῆς ἀντιστάσεως αὐτῆς κατὰ τῆς εἰσβολῆς τῶν ἀσεβῶν τουριστῶν ἐδημοσιεύθη εἰς τὰς Εὐρωπαϊκὰς ἐφημερίδας καὶ εἰς ἑλληνικήν.

Ποία Ἑλληνικὴ νῆσος, μὲ ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς καὶ πλῆθος ναῶν καὶ ἐξωκκλησίων, δύναται νὰ μιμηθῆ τὸ συγκινητικὸν παράδειγμα τῆς Σκάϋ τῶν Ἑβρίδων;

ΠΑΡΑΣΗΜΑ

Ἐνῶ ἡ μικρὰ νῆσος Σκάϋ τῶν Ἑβρίδων μᾶς δίδει ἕν τόσον συγκινητικὸν παράδειγμα ἐμμονῆς εἰς τὰς ἱερὰς παραδόσεις τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀντιθέτως ἡ μεγάλη νῆσος, ἡ Ἀγγλία, εἰς τὴν ὁποίαν ὑπάγεται ἡ Σκάϋ, μὲ τὴν μεγάλην της Πρωτεύουσαν, τὸ Λονδίνον, ἀπογοητεύει συνεχῶς τὸν χριστιανικὸν κόσμον. Πολλὰ ἐσχάτως τὰ δείγματα τῆς ἐκεῖ ἠθικῆς καταπτώσεως. Εἰς αὐτὰ δὲ προσετέθη τέλος καὶ νέον σκάνδαλον. Ἡ βασίλισσα τῆς Ἀγγλίας ἀπένειμε παράσημα εἰς τοὺς… Μπήτλς, τοὺς χυδαίους αὐτοὺς νέους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ἰδιότροπον κόμμωσίν των καὶ τοὺς ἐξωφρενικοὺς τρόπους συμπεριφορᾶς προκαλοῦν τὰς ὑστερικὰς ἐκδηλώσεις τῆς ἐκφύλου νεολαίας. Τὸ παράδειγμά των μιμοῦνται καὶ «ἀριστοκρατικοί» νέοι. Μεταξὺ δὲ αὐτῶν καὶ ὁ νεαρὸς διάδοχος τοῦ Ἀγγλικοῦ θρόνου, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν περυσινὴν ἐπίσκεψίν του εἰς τὴν Ἑλλάδα ἐνεφανίσθη ὡς Μπήτλς. Ἴνδαλμα τοῦ διαδόχου οἱ Μπήτλς. Ἐπόμενον λοιπὸν ἦτο νʼ ἀπονεμηθῆ εἰς τοὺς ἡρωοποιηθέντας αὐτοὺς τύπους καὶ παράσημον. Ἀλλʼ ὑπάρχει καὶ ὑγιὴς μερὶς εἰς τὴν Ἀγγλίαν, ἡ ὁποία ἀντέδρασεν. Ἄνδρες, οἱ ὁποῖοι ἔλαβον μέρος εἰς τὸν Δεύτερον Παγκόσμιον πόλεμον καὶ ἠγωνίσθησαν γενναίως καὶ ἐδόξασαν τὴν Ἀγγλίαν εἰς τὰ πεδία τῶν μαχῶν καὶ ἐπαρασημοφορήθησαν, ἐπιστρέφουν τώρα τὰ παράσημά των, διότι δὲν θέλουν νὰ τίθενται εἰς τὴν αὐτὴν μοῖραν μὲ τοὺς Μπήτλς.
Οὕτω διὰ τῆς παρασημοφορίας τῶν Μπήτλς, τῶν ἐκφύλων αὐτῶν νέων, τὰ παράσημα τὰ ὁποῖα ἐδίδοντο ἄλλοτε διʼ ἐξαιρετικὰς ὑπηρεσίας πρὸς τὸ ἔθνος, ἐξηυτελίσθησαν. Ἐντὸς ὀλίγου καὶ οἱ κλέπται καὶ οἱ διαρρῆκται καὶ οἱ ἐκβιασταὶ γυναικῶν καὶ οἱ ὁμοφυλόφιλοι θὰ βραβεύωνται.
Ἀλλʼ εἰς τὰ θλιβερὰ συμπεράσματα θὰ καταλήξη τις ἐὰν ῥίψη ἕν βλέμμα καὶ εἰς τὰ παράσημα τὰ Ἑλληνικά, τὰ ὁποῖα τῆ προτάσει τῶν ἑκάστοτε κυβερνώντων ἀπονέμει ὁ βασιλεύς. Εἰς ἕνα τελευταῖον κατάλογον παρασημοφορηθέντων εἴδομεν ὅτι ἀπενεμήθη παράσημον καὶ εἰς μίαν Ἑλληνίδα δημοσιογράφον, μὲ ψευδώνυμον ἀρσενικοῦ γένους, ἡ ὁποία δὲν εἶνε πολὺς καιρὸς ἀφʼ ὅτου κατὰ δημοσιογραφικὴν συνέντευξιν διεκήρυξεν, ὅτι εἶνε βαθύτατα ἄθρησκος (Ἰδὲ τὸ ὑπʼ ἀριθ. 278 φύλλον τῆς «Σπίθας»).
Ὁποία ἀντίθεσις, ὁ βασιλεὺς νʼ ἀπαγγέλη ἐπισήμως τὸ Πιστεύω, ἡ δὲ δημοσιογράφος νʼ ἀρνῆται ἐπισήμως τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ λαμβάνη παράσημον ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὑπάρχει τὸ ἔμβλημα τοῦ Σταυροῦ! Ἄράγε ἐκ τῶν δεκάδων ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ἔλαβον καὶ αὐτοὶ παράσημα, θὰ εὑρεθῆ κανεῖς ὁ ὁποῖος, μιμούμενος τὸ παράδειγμα τῶν Ἄγγλων, θὰ ἐπιστρέψη τὸ παράσημον;…

40.000 ΜΟΝΟΝ;

Ἐξ ἀφορμῆς φρικιαστικῶν ἐγκλημάτων, τὰ ὁποῖα συχνὰ διαπράττονται ἀπὸ τρελλούς, ποὺ ἀδέσποτοι περιφέρονται εἰς τὴν Πατρίδα μας ἀποτελοῦντες δημόσιον κίνδυνον, ἐγράφη, ὅτι οἱ τρελλοὶ ἀνέρχονται εἰς 40.000. Τὰ ὑπάρχοντα νοσοκομεῖα, τὰ ὁποῖα περιθάλπουν ψυχοπαθεῖς, διαθέτουν ἐν συνόλω 8.000 κλίνας. Καὶ συνεπῶς ἀδυνατοῦν νὰ περισυλλέξουν ὅλον τὸ πλῆθος τῶν ψυχοπαθῶν, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων, ἐὰν ἐτύγχανον ἐγκαίρου καὶ καταλλήλου νοσηλείας, θὰ ἐθεραπεύοντο…
Θλιβερὰ εἰκὼν διὰ τὸν πολιτισμὸν τῆς Πατρίδος μας. Ἀλλʼ ἐάν τις λάβη ὑπʼ ὄψιν ὅτι πολλοὶ ἐκ τῶν ἀνθρώπων λέγουν καὶ πράττουν πράγματα παράλογα, τότε ὁ ἀριθμὸς τῶν τρελλῶν αὐξάνεται τρομακτικῶς. Ἡ ἁμαρτία ψυχολογικῶς ἀναλυόμενη εἶνε μία παραφροσύνη, εἶνε μία τρέλλα. Εἶνε νοῦς ἀδόκιμος, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ (Ρωμ. 1, 28). Διὰ τοῦτο ἐπιστροφὴ ἐκ τῆς κακίας εἰς τὴν ἀρετὴν εἶνε ἐπάνοδος εἰς τὸ λογικῶς σκέπτεσθαι. Εἶνε σωτήριος στροφὴ τῆς διανοίας. Εἶνε ἡ μετάνοια, ἥτοι ἡ ἀλλαγὴ νοῦ. Ἰδὲ καὶ τὸ σχετικὸν χωρίον τῆς Παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου «εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε…» (Λουκ. 15, 17).