Περίοδος Γ΄- Ἔτος ΙΣΤ΄
Ἀριθμ. φύλλου 7042

Σύναξις ὑπεραγ. Θεοτόκου (Ματθ. 2,13-23)
26 Δεκεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η παιδοκτονια

«Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς…» (Ματθ. 2,18)

Ὁ Ἡρῴδης, ἀγαπητοί μου, ὅπως ἀκούσαμε στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα σήμερα, ἔσφαξε 14.000 νήπια. Ἀνατριχιάζει καὶ φρίττει ὁ ἄν­θρωπος ὅταν τ᾿ ἀκούῃ αὐτό.

* * *

Ἀλλά, ἀδελφοί μου, μὴν εἴμαστε ὑποκριταί. Αὐτὸ τὸ ἔγκλημα γίνεται καὶ τώρα.
Στὴν πατρίδα μας δὲν εἶνε ἕνας ἢ δύο οἱ Ἡ­ρῷδες ποὺ ἐκτελοῦν τὸ ἀπαίσιο ἔργο τῆς παιδοκτονίας. Δολοφόνοι ἀθῴων νηπίων εἶνε πρῶτα – πρῶτα οἱ γιατροί. Δὲν λέω ὅλοι. Ὑ­πάρχουν γιατροὶ ποὺ τιμοῦν τὸ ἐπάγγελμά τους. Μοιάζουν μὲ τοὺς ἁγίους Ἀναργύρους, τὸν ἅγιο Παντελεήμονα καὶ τοὺς ἄλλους ἰαματικοὺς ἁγίους. Ὑπάρχουν γιατροὶ ποὺ τηροῦν τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ λέ­ει· «Ποτέ δὲν θὰ δώσω φάρμακο σὲ γυναῖ­κα γιὰ νὰ κάνῃ ἔκτρωσι». Τὸν ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ θεωρεῖται πατὴρ τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ἐπαναλαμβάνουν οἱ γιατροί μας ὅ­ταν παίρνουν τὸ δίπλωμά τους. Καὶ ὅμως ὑ­πάρχουν καὶ γιατροὶ – Ἡρῶδες, ποὺ σφάζουν συνεχῶς νήπια. Οἱ κακοῦργοι αὐτοὶ ἵδρυσαν τὶς κατ᾿ εὐφημισμὸν λεγόμενες γυναικολογικὲς κλινικές, οἱ ὁποῖες στὴν πραγματικότητα εἶνε σφαγεῖα μικρῶν παιδιῶν.
Πρέπει νὰ κλάψουμε, ἀδελφοί μου. Πρέπει ν᾿ ἀνοίξῃ ἡ γῆ νὰ μᾶς καταπιῇ καὶ ὁ ἥλιος νὰ στείλῃ τὶς ἀκτῖνες του καυστικὲς καὶ νὰ μᾶς κάνῃ κάρβουνο. Πρέπει νὰ σειστοῦν οἱ κορυ­φὲς τῶν ὀρέων καὶ τὰ ἄστρα τ᾿ οὐρανοῦ νὰ γί­νουν ἀστροπελέκια πάνω στὰ κεφάλια μας. Γιατὶ ὅλος ὁ κόσμος, καὶ ἰδιαιτέρως ἡ μικρή μας πατρίδα, διαπράττει τὸ μεγάλο καὶ φοβερὸ αὐτὸ ἔγκλημα.
Πόσες ἐκτρώσεις γίνονται; Ἂν σᾶς βάλω νὰ μετρᾶτε ἐκτρώσεις, θὰ φτάσῃ μεσημέρι καὶ δὲν θά ᾽χετε τελειώσει. «Φρῖξον ἥλιε, ἀ­ναστέναξον γῆ». Πάνω ἀπὸ 400.000 ἔμβρυα τὸ χρόνο σκοτώνονται στὴν πατρίδα μας καὶ ῥίχνονται στοὺς ὑπονόμους!
Ὅταν ἔγινε σεισμὸς κάτω στὴ Θεσσαλονίκη, πολλοὶ κάτοικοι ἔντρομοι ἄφησαν τὴν πόλι τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ καμμιὰ διακοσαριὰ ἀπὸ αὐτοὺς ἦρθαν στὴ Φλώρινα. Πέρασαν κι ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου. Ἦταν φοβισμένοι. Προ­σπάθησα νὰ τοὺς παρηγορήσω καὶ νὰ τοὺς ἐνισχύσω. Κάποιος μοῦ εἶπε· «Δικαίως μᾶς τιμωρεῖ ὁ Θεός». Καὶ μοῦ διηγήθηκε τὸ ἑξῆς περιστα­τικό. Κοντὰ στὴ συνοικία ποὺ καθόταν ἔφραξε ὁ ὑπόνομος τῆς περιοχῆς. Εἰδοποιήθηκε ὁ δῆμος τῆς πόλεως καὶ ἔστειλε συνεργεῖο. Ἦ­ταν καὶ ὁ ἴδιος παρὼν στὸ ἄ­νοιγμα τοῦ ὑπονό­μου. Ἔφριξαν ὅταν βρῆκαν τὴν αἰτία. Μέσα στὸν ὑπόνομο ἦταν 80 κεφαλάκια ἐμ­βρύ­ων κομματιασμένα! Δίπλα στὸν ὑπόνομο λειτουργοῦσαν τρεῖς γυναικολογι­κὲς κλινικές, σφαγεῖα φοβερά, ποὺ κατασφά­ζουν τὰ ἀθῷα νήπια…
Ἡ­ρῷδες λοιπὸν ὅσοι γιατροὶ ἀθετοῦν τοὺς ὅρκους τους. Ἀλλὰ Ἡ­ρῷδες κατὰ μείζονα λόγο εἶνε οἱ μανάδες καὶ οἱ πατεράδες ποὺ συν­­εργοῦν στὸ ἔγκλημα αὐτὸ τῆς γενοκτονίας.
Μίλησα καὶ παλαιότερα γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ καὶ παρεξηγήθηκα. Διότι κάποιοι διέδωσαν, ὅτι ὁ δεσπότης στὴν ἐκκλησία καταράστηκε τὶς γυναῖκες ποὺ κάνουν ἐκτρώσεις. Ὄχι, τέτοιο λόγο δὲν εἶπα. Εἶπα κάτι ἄλλο, τὸ ἑξῆς. Ὅτι μεγάλοι ἐπιστήμονες τῆς ἰατρικῆς, Ἀμερικανοί, Ἄγγλοι, Γερμανοὶ καὶ Ῥῶσοι ἀκόμη, ποὺ κάνουν ἔρευνες, βρῆκαν, ὅτι ἡ γυναίκα, ὅταν γεννᾷ, εἶνε ὑγιής· ὅταν ὅμως ἐμποδίζῃ τὴ γέννα, εἴτε μὲ φάρμακα εἴτε μὲ ἄλλα ἄτιμα μέσα, ποὺ δὲν τολμῶ ἐδῶ νὰ τὰ ὀνομάσω, εἴτε μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ ἀμβλώσεις, αὐτὴ ἡ γυναίκα, ποὺ κάνει τέτοια πράγματα, παθαίνει στὰ μυαλὰ καὶ γίνεται ψυχοπαθής, στὴν καρδιὰ ἔχει κάρβουνο ἀναμμένο, καὶ τέλος πολλὲς φορὲς παθαίνει καρκίνο μήτρας καὶ μαστῶν. Δὲν τὰ λέω ἐγὼ αὐτὰ τὰ πράγματα, ἀλλὰ διαπρεπεῖς γιατροί.
Κάτω στὴν Ἀθήνα εἶνε μιὰ συνοικία ποὺ κα­τοικοῦν πλούσιοι. Ἔχουν καράβια, ἐργοστά­σια, πολυκατοικίες καὶ αὐτοκίνητα. Ἔ­χουν λίρες, δολλάρια καὶ μάρκα. Ἔχουν τὰ πάντα. Παιδιὰ ὅμως δὲν ἔχουν. Σκυλιὰ καὶ γατιὰ γαυγίζουν καὶ νιαουρίζουν στὰ σπίτια τους. Τώρα τί μαθαίνω; Σκούπα ἠλεκτρικὴ τοὺς θερίζει. Οἱ γυναῖκες τους πεθαίνουν ἀ­ράδα ἀπὸ καρκίνο μήτρας καὶ μαστῶν.
Ὦ Θεέ μου! Σὲ ἀγνοοῦμε, σὲ περιφρονοῦ­με καὶ σὲ ἐμπαίζουμε. Ἀλλὰ σὺ εἶσαι ἰσχυρὸς καί, ὅπως τιμώρησες τὸν Ἡρῴδη, κατὰ παρόμοιο τρόπο τιμωρεῖς καὶ σήμερα τοὺς ἀνθρώπους ποὺ κάνουν τέτοια πράγματα.
Τὸ ἔγκλημα τῆς παιδοκτονίας λαμβάνει δι­αστάσεις στὴν πατρίδα μας. Καὶ τὸ χειρότερο· σὰν νὰ μὴν ἔφτανε τὸ πλῆθος τῶν ἐκτρώσεων, ψηφίστηκε καὶ νόμος, διὰ τοῦ ὁποίου ἐπιτρέπεται ἡ ἔκτρωσις. Ὁ γιατρὸς πετᾷ μέσα ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς γυναίκας τὸ ἄνθος τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ εἶνε τὸ νήπιο, ὅπως πετάει ἕνα σάπιο δόντι. Ἐκεῖ καταντήσαμε.
Εἶνε τοῦτο ἐθνικὴ αὐτοκτονία. Διότι ἔχουμε τὰ λιγώτερα παιδιὰ στὰ Βαλκάνια. Πηγαίνετε στὴν Ἀλβανία. Γνωρίζετε, μὲ πόσο καυστικὴ γλῶσσα ἤλεγξα γιὰ τὸ καθεστώς του τὸν Ἐμβὲρ Χότζα, σύμβολο τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ. Καὶ ὅμως οἱ Ἀλβανοί, μέσα σὲ 20 χρόνια, ἀπὸ 1.500.000 ἔγιναν 2.500.000. Διότι, παρ᾿ ὅλη τὴν ἀθεΐα τους, τίμησαν τὴ μητρότη­τα. Τὴν ἔχουν ὑψώσει σὲ ἐθνικὴ ἑορτή. Ἔ­στηναν ἐξέδρα, τὴ στόλιζαν μὲ ἄνθη, τὴ ἔ­στρωναν μὲ χρυσᾶ, κι ἀνέβαζαν ἐκεῖ ὄχι τὸν Ἐμβὲρ Χότζα ἀλλὰ τὴ μάνα. Διάλεγαν μανάδες ἀπ᾿ ὅλη τὴν Ἀλβανία, ποὺ εἶχαν πολλά, 10 – 12 παιδιά, καὶ τὶς ἀνέβαζαν στὴν ἐξέδρα ἐ­κείνη. Καὶ περνοῦσαν ἀξιωματοῦχοι καὶ στρατηγοί, περνοῦσαν μικροὶ καὶ μεγάλοι, καὶ ὅλοι χαιρετοῦσαν τὴ μητέρα. Ἔτσι τιμοῦσαν οἱ Ἀλ­βανοί, οἱ ἄθεοι, τὴ μάνα. Κ᾿ ἐμεῖς ἐδῶ ἐγ­κληματοῦμε κατὰ τρόπο ἀπαράδεκτο. Εἴμαστε ἐθνοκτόνοι.
Κοντὰ στὸν Ἕβρο ποταμὸ εἶνε οἱ Τουρ­κάλες· ἔχουν 7 – 8 παιδιά, εἶνε πολύτεκνες. Ἐδῶ στὶς Ἑλληνίδες ἔπεσε ἡ κατάρα, ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴ γεννοῦν παιδιά. Τὸ ἔ­θνος μας τὸ ἱστορικὸ σβήνει καὶ ἐξαλείφεται ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Τοῦτο εἶνε συμφορά, εἶνε δολοφονία.
Πρέπει ἰδιαιτέρως, ἀδελφοί μου, νὰ προσ­έξουμε. Ἐδῶ στὸ μικρὸ ποίμνιο τῆς Ἑλλάδος νὰ μὴ γίνεται καμμιά ἔκτρωσι. Παιδιά, ἀθῷα νήπια, χαριτωμένα βρέφη νὰ στολίζουν τὴν πατρίδα μας.

* * *

Γιὰ νὰ μὴν τελειώσω ὅμως μὲ ἀπαισιοδοξία, ἀγαπητοί μου, λέγω τὸ ἑξῆς. Μέσα στὸ σκοτάδι αὐτό, στὴν κολασμένη γενεά, σ᾽ αὐ­τὴ τὴ ζούγ­κλα, ὑπάρχουν καὶ φωτεινὰ παραδείγματα, αἰσιόδοξα σημεῖα.
Μιὰ μέρα στὴ μητρόπολι ἦρθε ἕνα φτωχαδάκι, ἕνας τσομπᾶνος ποὺ εἶχε λίγα προβατάκια. Ἦρθε γιὰ νὰ ζητήσῃ τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μοῦ εἶπε μὲ χαρά· Μ᾿ ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ γεννήσω τὸ δέκατο παιδί· δόξα νά ᾿χῃ τὸ ὄνομά του!… Ἔκλαψα ὅταν τὸν ἄκουσα. Μέσα στὴν κόλασι αὐτὴ ὑπάρχει ἕνα φτωχαδάκι ποὺ ἔχει δέκα παιδιά!
Ἔλα, βρὲ σύ, ποὺ ἔχεις τόσα λεφτὰ ποὺ μπορεῖς ν᾿ ἀγοράσῃς ὅλη τὴ Φλώρινα καὶ τὸ Ἀμύνταιο καὶ τὴν Πτολεμαΐδα. Ἔλα, σὺ ὁ ἄλ­λος, ποὺ κάθε μέρα πετᾷς ἑκατομμύρια στὶς ντισκοτέκ. Ἔλα, σὺ ποὺ παίζεις χαρτιά. Ἔλα, σὺ ποὺ σπαταλᾷς τὰ λεφτά σου ἐδῶ κ᾿ ἐκεῖ καὶ μετὰ λὲς ὅτι δὲν σὲ φτάνουν γιὰ νὰ μεγαλώσῃς παιδιὰ καὶ γι᾿ αὐτὸ τὰ σκοτώνεις. Ἂν ἤμουν κυβερνήτης –δὲν θέλω νὰ εἶμαι κυβερ­νήτης· ὅσο ἀξίζει μιὰ κλωστὴ τοῦ ῥάσου μου, δὲν ἀξίζουν ὅλες οἱ ἐξουσίες τοῦ κόσμου–, ἀλλ᾿ ἂν ἤμουν κυβερνήτης καὶ μάζευα ὅλα τὰ χρήματα ποὺ σπαταλοῦν τὴν πρωτοχρονιά, θὰ μποροῦσα νὰ θρέψω 500.000 παιδιά. Αὐτὸς ὁ τσομπᾶνος θὰ δικάσῃ μιὰ μέρα τὸν κόσμο καὶ τὶς μανάδες αὐτὲς ποὺ λένε ὅτι δὲν ἔχουν λεφτὰ καὶ σκοτώνουν τὰ παιδιά τους.
Θέλετε ἄλλο παράδειγμα; Μιὰ γυναίκα σ᾿ ἕνα ἀκριτικὸ χωριὸ τῆς περιφερείας μας ἔ­μεινε ἔγκυος τὸ ὄγδοο παιδί. Μόλις τὸ ἀντελήφθη ὁ ὑλιστὴς καὶ ἄθεος ἄντρας της, τῆς λέει· Νὰ τὸ πετάξῃς. Ἐπειδὴ ἐκείνη ἀρνιόταν, τὴν πίεζε καὶ τὴ χτυποῦσε. Ἡ γυναίκα ὅμως ἔ­μεινε σταθερή. Καὶ στὸ τέλος τοῦ εἶπε· Τὸ παιδὶ ἐγὼ δὲν τὸ ῥίχνω, ὅ,τι καὶ νὰ κάνῃς, ἀ­κόμη καὶ ἂν μὲ χωρίσῃς. Χωρὶς ἄντρα μπορῶ νὰ ζήσω, χωρὶς Θεὸ δὲν μπορῶ νὰ ζήσω!…
Ὑπάρχουν λοιπὸν καὶ φωτεινὰ σημεῖα. Καὶ θ᾽ αὐξηθοῦν, ἂν κάθε ἐκκλησία ἔχῃ ἱερέα ποὺ πιστεύει στὸ Θεό. Ἂν ὅλοι οἱ ἱερεῖς, οἱ ἐπίσκοποι καὶ ὁ λαός μας κινηθοῦμε δραστικῶς, τὸ ἔγκλημα αὐτὸ θὰ ἐκλείψῃ, καὶ ἡ Ἑλλὰς θὰ γίνῃ χώρα χριστιανική, ποὺ θὰ ὑμνῇ τὸν Κύριο εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Ἀμυνταίου τὴν Δευτέρα 26-12-1983.