ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Α΄ Κορ. 16, 13-24
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Κανενας προδοτης!

«Στήκετε ἐν τῆ πίστει» (Α΄ Κορ. 16, 13)

ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ἀγαπητοί μου, καὶ πάλι ὁ Παῦλος μιλάει. Ἄς τὸν ἀκούσουμε. Εἶνε σὰν νʼ ἀκοῦμε τὸν ἴδιο τὸ Χριστό. Γιατὶ στόμα τοῦ Χριστοῦ ἦταν ὁ Παῦλος. Δὲν ἔλεγε τίποτε ποὺ νὰ εἶνε ἔξω ἀπʼ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Κήρυττε μὲ πίστι. Τὰ λόγια του ἔβγαιναν ἀπʼ τὸ στόμα του σὰν φωτιά, ποὺ πέφτει μέσʼ στʼ ἀγκάθια καὶ τὰ καίει. Πόθος του ἦταν, νὰ κηρυχθῆ, ὥς τὰ πέρατα τοῦ κόσμου τὸ εὐαγγέλιο. Πόθος του ἦταν, νὰ φύγη τὸ σκοτάδι καὶ νά ʼρθη τὸ φῶς. Πόθος του ἦταν, νὰ νικήση καὶ νὰ θριαμβεύση παντοῦ ὁ Χριστός.
Ὁ Παῦλος βρισκόταν πάντα σὲ πόλεμο. Ἔδινε καθημερινὰ μάχες καὶ καλοῦσε τοὺς χριστιανοὺς νʼ ἀγωνιστοῦν κι αὐτοὶ κάτω ἀπʼ τὴν ἔνδοξη σημαία τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ νικήσουν τὸν ἐχθρό. Κανένας νὰ μὴν ἐγκαταλείψη τὴν ἱερὰ παράταξι. Κανένας νὰ μὴ φοβηθῆ. Κανένας νὰ μὴν πετάξη τὰ ὅπλα καὶ γίνη λιποτάκτης. Κανένας νὰ μὴν προδώση τὸ Χριστό.

* * *

Ὅλοι στὸν ἱερὸ ἀγῶνα! ἀκούγεται ἡ φωνὴ τοῦ Παύλου. Κι ὅπως ἕνας γενναῖος στρατηγὸς τὴν ὥρα τῆς μάχης δὲν κοιμᾶται, ἀλλὰ τρέχει παντοῦ καὶ ἐπισκέπτεται τὸ στρατὸ καὶ φτάνει μέχρι τὴν πρώτη γραμμὴ καὶ ἐνθαρρύνει τοὺς στρατιῶτες, ἔτσι κάνει κι ὁ Παῦλος. Εἶνε κι αὐτὸς στρατηγός. Ἀλλὰ τί στρατηγός! Στρατηγὸς ἀσύγκριτα ἀνώτερος ἀπὸ κάθε ἄλλο στρατηγό. Εἶνε πνευματικὸς στρατηγός. Ὁ λόγος ποὺ κηρύττει εἶνε τὸ σπαθί του˙ σπαθὶ κοφτερό, ποὺ δὲν κόβει κεφάλια ἀνθρώπων, ἀλλʼ ἀκονισμένο καὶ ἀστραφτερὸ νικᾶ καὶ συντρίβει κάθε σατανικὴ ἀντίσταση. Ὁ Παῦλος στρατηγός. Κι ὅπως ὁ στρατηγὸς δίνει παραγγέλματα, ἔτσι κι ὁ Παῦλος δίνει παραγγέλματα, ποὺ πρέπει οἱ χριστιανοὶ νὰ τὰ ἐκτελέσουν, ἄν θέλουν νὰ νικήσουν καὶ νὰ θριαμβεύσουν.
Πέντε παραγγέλματα τοῦ Παύλου ἀκούγονται στὸ σημερινὸ Ἀπόστολο. «Γρηγορεῖτε» εἶνε τὸ πρῶτο παράγγελμα. «Στήκεται ἐν τῆ πίστει» εἶνε τὸ δεύτερο. «Ἀνδρίζεσθε» εἶνε τὸ τρίτο. «Κραταιοῦσθε» εἶνε τὸ τέταρτο. «Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπη γινέσθω» εἶνε τὸ πέμπτο παράγγελμα (Α΄ Κορ. 16, 13-14).

* * *

Θεόπνευστα ὅλα τὰ παραγγέλματα. Εἶνε παραγγέλματα ποὺ ἀπευθύνονται σʼ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ ὅλων τῶν αἰώνων. Ἐὰν τὰ ἐφάρμοζαν ὅλοι οἱ χριστιανοί, ἡ χριστιανικὴ παράταξις θὰ ἦταν ἀήττητη. Ἕνα ἀπʼ τὰ παραγγέλματα αὐτὰ θέλουμε νὰ προσέξουν ἰδιαίτερα οἱ χριστιανοί μας. Εἶνε ἐπίκαιρο. Εἶνε τὸ «Στήκεται ἐν τῆ πίστει» (Α΄ Κορ. 16, 13). Μὲ τὸ παράγγελμα αὐτὸ μᾶς προτρέπει ὁ Παῦλος νὰ μὴ φύγουμε ἀπʼ τὴν πίστι, ἀλλὰ νὰ μείνουμε σταθεροὶ καὶ ἀκλόνητοι στὴ θέσι μας, καὶ νὰ προτιμήσουμε τὸ θάνατο παρὰ νʼ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστι μας καὶ νὰ γίνουμε λιποτάκτες καὶ προδότες.
«Στήκεται ἐν τῆ πίστει». Ἀλλὰ τί εἶνε αὐτὴ ἡ πίστις, ποὺ καλούμεθα νὰ κρατήσουμε μέχρι θανάτου; Θὰ ποῦμε μερικὰ παραδείγματα, γιὰ νὰ καταλάβουν ὅλοι τί σημαίνει πίστις. Πέφτεις στὸ κρεβάτι. Ἔχεις πυρετὸ καὶ πόνο. Ἀνησυχεῖς. Καλεῖς τὸ γιατρό. Σὲ ἐξετάζει. Ὕστερα ἀπʼ τὴν ἐξέτασι ὁ γιατρὸς σοῦ λέει, ὅτι γιὰ νὰ γίνης καλὰ πρέπει νὰ πάρης φάρμακο, νὰ κάνης δίαιτα. Κʼ ἐσὺ παίρνεις τὰ φάρμακα, κάνεις δίαιτα, συμμορφώνεσαι μὲ ὅλες τὶς ὑποδείξεις τοὺ γιατροῦ. Δηλαδὴ δίνεις πίστι στὸ γιατρό, ὅτι αὐτὸς μὲ τὴν ἐπιστήμη του θὰ σὲ κάνη καλά. Ἐὰν ὅμως ἡ πίστι, ἡ ἐμπιστοσύνη στὸ γιατρό, κλονιστῆ, τότε οὔτε φάρμακα παίρνεις οὔτε δίαιτα κάνεις οὔτε καμμιὰ συμβουλὴ τοῦ γιατροῦ ἐκτελεῖς. Ἡ πίστι στὸ γιατρὸ εἶνε τὸ πρῶτο γιὰ τὸν ἄρρωστο. Καὶ χιλιάδες κʼ ἑκατομμύρια ἄρρωστοι τρέχουν κάθε μέρα στὰ ἰατρεῖα καὶ νοσοκομεῖα καὶ ἐμπιστεύονται τὴν ὑγεία τους στὰ χέρια τῶν γιατρῶν. Καὶ μόνο οἱ ἄρρωστοι ἔχουν ἀνάγκη ἀπό πίστι; Ὅλη σχεδὸν ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου κινεῖται μέσα στὴν πίστι, δηλαδὴ μέσα στὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ δίνει ὅ ἕνας στὸν ἄλλο. Κλονίστηκε ἡ ἐμπιστοσύνη; Δὲν μπορεῖ νὰ σταθῆ κοινωνία. Ῥίξε μιὰ ματιὰ γύρω σου καὶ θὰ πεισθῆς. Ὅσοι ταξιδεύουν ἐμπιστεύονται τὴ ζωή τους στοὺς ὁδηγοὺς ποὺ ὁδηγοῦν τὰ αὐτοκίνητα, τὰ τραῖνα, τὰ ἀεροπλάνα. Ὅσοι πάλι καταθέτουν λεφτὰ στὶς τράπεζες ἐμπιστεύονται τὴν περιουσία τους στὰ ἰσχυρὰ οἰκονομικὰ συγκροτήματα…
Οἱ ἄνθρωποι δίνουν πίστι σὲ ὅλους. Αὐτοὶ ποὺ ἔχουν λεφτά, στὶς τράπεζες˙ αὐτοὶ ποὺ ταξιδεύουν, στοὺς ὁδηγούς˙ αὐτοὶ ποὺ εἶνε ἄρρωστοι, στοὺς γιατρούς˙ Νὰ ποῦμε κʼ ἕνα ἀκόμη παράδειγμα; Ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι ποὺ πηγαίνουν στοὺς μάγους καὶ στὶς μάγισσες καὶ δίνουν πίστι σʼ αὐτὰ ποὺ τοὺς λένε. Ἀλλʼ ἐδῶ εἶνε τὸ τραγικό˙ ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι δίνουν πίστι σὲ ὅλους καὶ σὲ ὅλα, δὲν δίνουν πίστι στὸ Θεό. Μιλάει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο. Τὰ λόγια, ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς καὶ κήρυξαν οἱ ἀπόστολοι καὶ εἶνε γραμμένα στὴν ἁγία Γραφή, αὐτὰ τὰ λόγια εἶνε ἑκατὸ τοῖς ἑκατὸ ἀληθινὰ καὶ θὰ ἔπρεπε στὰ λόγια αὐτὰ νὰ ἔχουν ἐμπιστοσύνη ἀπόλυτη οἱ ἄνθρωποι. Θὰ ἔπρεπε νὰ πιστεύουν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ μοναδικὸς ἰατρός, ποὺ μπορεῖ νὰ τοὺς θεραπεύσῃ ἀπὸ τὴν τρομερὴ ἀρρώστια ποὺ λέγεται ἁμαρτία. Νὰ πιστεύουν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ μοναδικὸς ὁδηγὸός, ποὺ μὲ ἀσφάλεια μπορεῖ νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό. Νὰ πιστεύουν πῶς ὅ,τι δώσουν γιὰ τὸ Χριστό, καὶ μιὰ ἀκόμη δραχμή, δὲν θὰ χαθῆ, ἀλλὰ θὰ πολλαπλασιασθῆ. Καμμιὰ τράπεζα δὲν εἶνε τόσο ἀσφαλὴς καὶ δὲν δίνει τόσο μεγάλο τόκο, ὅσο ἡ τράπεζα ποὺ ἔχει ἀνοίξει ὁ Χριστὸς καὶ λέγεται ἐλημοσύνη.

* * *

Ὑπῆρχαν, ἀγαπητοί μου, στὴν ἐποχὴ τοῦ Παύλου ἄνθρωποι ποὺ πολεμοῦσαν τὴν πίστι. Ἀλλʼ ὑπάρχουν καὶ σήμερα αὐτοὶ ποὺ πολεμοῦν τὴν πίστι. Κι ὅσο πλησιάζει τὸ τέλος τοῦ κόσμου, οἱ ἄπιστοι γίνονται πιὸ πολλοὶ καὶ μὲ πιὸ μεγάλο φανατισμὸ πολεμοῦν τὸ χριστιανισμό. Οἱ ἄπιστοι ἔχουν μανία νὰ ξερριζώσουν ἀπʼ τὶς καρδιὲς ὅλων, καὶ τῶν μικρῶν ἀκόμη παιδιῶν, τὴν πίστι στὸ Χριστό. Πιστεύετε στὴν ἐπιστήμη, πιστεύετε στὸ μαμμωνᾶ, πιστεύετε στὶς ἡδονές, πιστεύετε στοὺς μάγους καὶ στὶς μάγισσες, πιστεύετε σʼ ὅλους τοὺς διαβόλους, ἀλλὰ στὸ Χριστὸ ὄχι. Ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει νὰ σᾶς ὠφελήσῃ τίποτα, λένε οἱ ἄπιστοι. Καὶ δυστυχῶς πολλοί, χάνουν τὴν πίστι τους, φεύγουν ἀπʼ τὸ Χριστό, καὶ πηγαίνουν σʼ αὐτοὺς τοὺς ψεῦτες, τοὺς ἀπατεῶνες καὶ τοὺς ἐκμεταλλευτάς. Κακὸ τέλος θὰ ἔχουν. Κόλασις αἰώνια τοὺς περιμένει. Γιατὶ ἡ ἀπιστία στὸ Χριστό, στὸν ἀληθινὸ Θεό, εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη ἁμαρτία, ἀλλὰ καὶ ἡ πιὸ μεγάλη συμφορά. Χίλιες φορὲς προτιμότερο νὰ σβήση ὁ ἥλιος, παρὰ νὰ σβήση, μέσʼ ἀπʼ τὶς καρδιὲς ἡ πίστι στὸ Χριστό. Γιʼ αὐτὸ καὶ ὅσοι ἀπὸ μᾶς ποὺ ζοῦμε στὸν αἰῶνα αὐτὸ τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς διαφθορᾶς θέλουμε νὰ μείνουμε κοντὰ στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἁγία του Ἐκκλησία,, τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, ποὺ κρατεῖ καθαρὴ καὶ ἀνόθευτη τὴ διδασκαλία του, ἄς προσέχουμε πολύ, καὶ ποτὲ νὰ μὴν ξεχνᾶμε τὸ οὐράνιο παράγγελμα ποὺ ἀκούσαμε σήμερα˙ «Στήκεται ἐν τῆ πίστει» (ἔ.ἀ.)

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Ν. Καντιώτου (Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης) »ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ», σελ. 161-166 (ἕκδοσις Γ΄ 2001).