«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» τοῦ Νοέμβριος 1961, φυλ. 242
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΘΑ ΡΙΦΘΟΥΝ ΑΙ ΦΙΑΛΑΙ;

«Καὶ ἤκουσα μεγάλης φωνῆς ἐκ τοῦ ναοῦ λεγούσης τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις˙ Ὑπάγετε καὶ ἐκχέατε τὰς ἑπτὰ φιάλας τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν γῆν»(Ἀποκ.– 16,1)

Σημεῖα των καιρῶν

Ἡ Ἀποκάλυψις

Εἰς ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι μετά πόθου μελετοῦν τὴν Ἁγία Γραφὴ –καὶ θέλομεν νὰ ἐλπίζωμεν ὅτι μεταξὺ τούτων θὰ εἶνε καὶ ὁ φίλος ἀναγνώστης μας– εἶνε γνωστόν, ὅτι τὸ τελευταῖον βιβλίον τῆς Καινῆς Διαθήκης εἶνε ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Τὸ βιβλίο γράφει ἱστορία. Ἱστορία ὅμως περίεργη καὶ καταπληκτική. Ἱστορία, ἡ ὁποία δὲν ἐκθέτει πράγματα, ποὺ ἔγιναν κατὰ τὸ παρελθόν, ὅπως συμβαίνει μὲ ὅλα τὰ ἱστορικὰ βιβλία τοῦ κόσμου, ἀλλʼ ἐκθέτει πράγματα, ποὺ θὰ συμβοῦν κατὰ τὴν διαδρομὴ τῶν αἰώνων καὶ μάλιστα ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς. Ἡμεῖς, οἱ κοινοὶ θνητοὶ δὲν γνωρίζομε «τὶ τέξεται ἡ ἐποιοῦσα». Ὁ συγγραφεὺς ὅμως τῆς Ἀποκαλύψεως βλέπει μακράν, πολὺ μακράν. Εἶνε ὡπλισμένος μὲ πνευματικὸ τηλεσκόπιο ἀφαντάστου ἰσχύος. Τώρα τὸ πῶς κάτι, ποὺ θὰ λάβη χώρα μετὰ 1000 καὶ 2000 ἔτη, μπορεῖ νὰ τὸ δῇ ὁ προφήτης, ὅπως βλέπει κάποιος ἐπὶ κινηματογραφικῆς ταινίας τὰς κινουμένας σκιάς, αὐτὸ βεβαίως δὲν μπορεῖ νὰ ἐννοήση ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος τὰ πάντα μετρεῖ μὲ τὸν πῆχυν τῆς ἀνθρωπίνης διανοίας.

Συμβολικὴ γλῶσσα
Ἡ γλῶσσα τῆς Ἀποκαλύψεως εἶνε, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, συμβολική. Λυχνίαι, θυμιατήρια, θυσιαστήρια, θρόνοι, σφραγῖδες, βιβλία, ἀριθμοί, σάλπιγγες, φιάλαι, ὅπλα ἀμύνης καὶ ἐπιθέσεως, ἵπποι, ἅρματα, ἀκρίδες, πτηνά, ἑρπετά, δράκοντες, θηρία, φυτά, δένδρα, ποταμοί, λίμναι, θάλασσαι, ἀστέρες, σελήνη, ἥλιος, ἰδοὺ εἰκόνες, ἰδοὺ τὰ σύμβολα, κάτω ἀπὸ τὰ ὁποῖα, ὅπως εἰς τὰς παραβολάς, κρύπτονται τὰ προφητικὰ νοήματα. Λόγω τῆς συμβολικῆς ταύτης γλώσσης, τὸ βιβλίον ἀποβαίνει δυσερμήνευτον. Ὑπάρχουν δὲ χωρία τῆς Ἀποκαλύψεως, τὰ ὁποῖα καὶ οἱ δεινότεροι τῶν ἑρμηνευτῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς δὲν δύνανται νὰ ἑρμηνεύσουν. Εἶνε ὡς τὰ βαθέα ὕδατα τῶν Ὠκεανῶν, εἰς τὰ ὁποῖα καὶ ὁ δεινότερος κολυμβητὴς δὲν δύναται νὰ κολυμβήση. Ἀλλὰ τότε πρὸς τί ἐγράφησαν; Ἀπαντῶμεν: Ὅπως τὰ σκοτεινότερα χωρία τῆς Π. Διαθήκης, ὅσον ἐπλησίαζεν ἡ ἡμέρα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Λυτρωτοῦ ἐξίνοντο ὁλονὲν φωτεινότερα, ἕως οὖ διὰ τὼν γεγονότων τῆς Κ. Διαθήκης διελευκάνθησαν πλήρως, οὕτω πως καὶ τὰ σκοτεινότερα σήμερον τῶν χωρίων τῆς Ἀποκαλύψεως, ὅσον πλησιάζει ἡ ἡμέρα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κριτοῦ θὰ γίνωνται ὁλονὲν φωτεινότερα καὶ θὰ εὕρουν πλήρη τὴν ἑρμηνείαν των κατὰ τοὺς ἐσχάτους χρόνους. Εἰς τὸ πρὸ ἐτῶν ἐκδοθὲν ἡμέτερον βιβλίον «Τὰ τέσσαρα χρώματα» ἀνεφέραμεν σχετικῶς ἕν παράδειγμα: Γεωργική τις οἰκογένεια εἰργάζετο ἐν τῶ ἀγρῶ ἔξω τῆς πόλεως Κοζάνης. Αἴφνης ἀκούεται βόμβος ἀεροπλάνων. Ὁ μικρὸς υἱὸς ἀκούει τὸν βόμβον, ὑψώνει τὰ βλέμματά του πρὸς τὸν οὐρανόν, βλέπει τὰ ἀεροπλάνα καὶ ἔντρομος τρέχει πρὸς τὴν μητέρα του καὶ φωνάζει: «Μάνα, καρκαλέτσια!». Εἰς τὴν γλῶσσαν τοῦ λαοῦ τῆς περιοχῆς ἐκείνης καρκαλέτσια ὀνομάζονται αἰ ἀκρίδες. Τὴν στιγμὴν ἐκείνην ὁ μικρὸς ἀγροτόπαις ἡρμήνευε θαυμασίως τὴν περὶ ἀκρίδων περικοπὴν τῆς Ἀποκαλύψεως! (9, 7-10). Τὰ ἀεροπλάνα ἐξ ἀποστάσεως θεώμενα φαίνονται ὡς ἀκρίδες. Ἀλλὰ τί ἀκρίδες! Ἐκ τῆς οὐρᾶς αὐτῶν ὄλεθρος ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς.
Διὰ τῶν ἀκρίδων τούτων πληγὴ φοβερωτέρα τῆς πληγῆς τῶν φυσικῶν ἀκρίδων, αἱ ὁποῖαι ἄλλοτε κατὰ σμήνη ἐπέδραμον εἰς τὴν γῆν τῆς Αἰγύπτου καὶ κατέφαγον τὴν χλωρίδα αὐτῆς. Ἀλλὰ καὶ διʼ ἄλλων πληγῶν, ἀκόμη χειρότερων, θὰ πληγῆ καὶ θὰ τιμωρηθῆ ὁ ἀποστάτης κόσμος. Αἱ δὲ χειρότεραι πληγαὶ ἐν τῆ Ἀποκαλύψει θὰ εἶνε ἐκεῖναι, αἱ ὁποῖαι περιέρχονται ἐν τῆ ὀπτασία τοῦ 16ου Κεφαλαίου.
Κατὰ τὴν φοβερὰν αὐτὴν ὀπτασίαν ὁ Ἰωάννης εἶδεν ὅ,τι δὲν θὰ ἠδύναντο νὰ ἴδουν οἱ ὀφθαλμοὶ ὅλων τῶν σοφῶν τοῦ κόσμου. Εἶδεν ἐν οὐρανῶ Ναόν. Αἴφνης ἡ πύλη τοῦ ναοῦ ἀνοίγει. Ἑπτὰ ἄγγελοι ἐξέρχονται. Εἶνε ἐνδεδυμένοι μὲ λινᾶς στολάς. Φέρουν περὶ τὸ στῆθος ζώνην χρυσῆν. Λαμβάνουν ἀπὸ μίαν χρυσῆν φιάλην (μποτίλιαν) καὶ οἱ φιάλαι αὗται εἶνε πλήρεις ἀπὸ τὸν θυμὸν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ὁ ναὸς γεμίζει ἀπὸ καπνόν. Ἡ πύλη κλείεται. Οὐδεὶς θὰ δυνηθῆ νὰ εἰσέλθη εἰς τὸν ναὸν «ἄχρι τελειωθῶσιν αἱ ἑπτὰ πληγαὶ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων».
Καὶ τὸ ἐνδιαφέρον ἡμᾶς σημεῖον τῆς ὀπτασίας: Ἐκ τοῦ ναοῦ ἀκούεται φωνὴ μεγάλη. Ἀπευθύνεται πρὸς τοὺς ἑπτὰ ἀγγέλους καὶ λέγει˙ «Ὑπάγετε καὶ ἐκχέετε τὰς ἑπτὰ φιάλας τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν γῆν».
Ἡ διαταγὴ ἐξετελέσθη. Αἱ φιάλαι, ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης, ἐρρίφθησαν. Ὄλεθρος παγκόσμιος ἐπηκολούθησεν. Ἡ πρώτη φιάλη ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν. Ἡ δευτέρα εἰς τὴν θάλασσαν. Ἡ τρίτη εἰς τοὺς ποταμοὺς καὶ εἰς τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων. Ἡ τετάρτη εἰς τὸν ἥλιον. Ἡ πέμπτη εἰς τὸν θρόνον τοῦ θηρίου. Ἡ ἕκτη εἰς τὸν ποταμὸν τὸν μέγαν, τὸν Εὐφράτην. Καὶ ἡ ἑβδόμη, ἡ χειροτέρα ἐξ ὅλων, εἰς τὸν ἀέρα…

Ποιες οἱ φιάλαι;
Δὲν θέλομεν νὰ παρουσιασθῶμεν ὡς αὐθεντικοὶ ἑρμηνευταὶ τῆς Γραφῆς, καὶ μάλιστα τοῦ δυσκολωτέρου ἐξ ὅλων τῶν βιβλίων αὐτῆς, τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως. Ἀλλʼ ἐὰν ὁ φίλος ἀναγνώστης λάβη ὑπʼ ὄψιν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον πρὸ ὀλίγου ἐγράψαμεν, ὅτι, δηλαδή, ἐν καιρῶ θὰ ἑρμηνευθοῦν καὶ τὰ δυσκολώτερα χωρία τοῦ προφητικοῦ τούτου βιβλίου, ρίψη δὲ καὶ ἕν βλέμμα εἰς τὰ σύγχρονα γεγονότα, τὰ ὁποῖα διαδραματίζονται ἐπὶ τοῦ πλανήτου μας, εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι θὰ πεισθῆ, ὅτι εὑρισκόμεθα εἰς τὴν περίοδον τῶν φιαλῶν τῆς Ἀποκαλύψεως.
Ἐκ τῆς ρίψεως τῶν φιαλῶν θὰ προέλθουν, κατὰ τὴν Ἀποκάλυψιν, φοβερὰ δεινὰ διὰ τὸν κόσμον: Ἔλκη θανατηφόρα, μολυσμὸς τῶν στοιχείων τῆς φύσεως, κλιματολογικαὶ μεταβολλαί, καύσων, ἀστραπαί, βρονταί, καὶ «σεισμὸς μέγας, οἶος οὐκ ἐγένετο ἀφʼ οὖ οἱ ἄνθρωποι ἐγένοντο ἐπὶ τῆς γῆς», πτῶσις καὶ ἐξαφάνισις μεγαλουπόλεων καὶ… στόματα βλασφημοῦντα κατὰ ἀναιδέστατον καὶ πρωτοφανῆ τρόπον τὸν Θεόν, ἰδοὺ αἱ τρομακτικαὶ συνέπειαι τῆς ρίψεως τῶν φιαλῶν. Ἀλλὰ μήπως τοιαῦτα δὲν εἶνε τὰ ἀποτελέσματα τῆς ρίψεως τῶν ἀτομικῶν βομβῶν, αἱ ὁποῖαι ἐκ γῆς θεώμεναι φαίνονται ὡς φιάλαι ἀνεστραμμέναι, αἱ ὁποῖαι ἐκ τῆς ἀντανακλάσεως τῶν ἀκτίνων τοῦ ἡλίου γίνονται… χρυσαῖ φιάλαι; Χρυσαῖ δὲ ὄχι μόνον διὰ τὴν ἀντανακλασιν τοῦ φωτός, ἀλλὰ καὶ διότι ἐὰν ἤθελε νὰ ὑπολογίση τις τὸ χρηματικὸν ποσόν, ὅπερ ἀπαιτεῖται διὰ τὴν κατασκευὴν μιᾶς φιάλης, θὰ ἔβλεπεν ὅτι μὲ τὸ ποσὸν τοῦτο θὰ ἠδύνατο νὰ κατασκευασθῆ πράγματι χρυσῆ. Ἀλλὰ τώρα ἡ φιάλη χρυσίζει ἀπὸ τὸν ἥλιον καὶ ἀντὶ νʼ ἀφήση νὰ πέσουν τὰ χρυσᾶ νομίσματα διὰ τοὺς πτωχοὺς καὶ πειναλέους, ρίπτει τὸν θάνατον ὑπὸ τὴν χειροτέραν αὐτοῦ μορφήν.
Χρυσῆ φιάλη – ἀτομικὴ βόμβα! Εἰς τὴν ἑρμηνείαν αὐτὴν ἐνισχυόμεθα, ἐὰν ρίψωμεν παρατηρητικὸν βλέμμα καὶ ἴδωμεν πῶς τὸ προφητικὸν βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως ἔχει εἰκονογραφηθῆ ὑπὸ διασήμων ἁγιογράφων παρελθόντων αἰώνων. Εἰς τὴν ἱερὰν π.χ. Μονὴν τοῦ Ἀγίου Διονυσίου ἐν Ἁγίω Ὄρει μεταξὺ τῶν ἄλλων θαυμασίων εἰκόνων, ποὺ κοσμοῦν τοὺς τοίχους τῆς ἱερᾶς μονῆς, ὑπάρχει καὶ τοιχογραφία εἰς τὴν ὁποίαν εἰκονίζονται σκηναὶ ἐκ τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως. Ὁ παρατηρῶν τὰς εἰκόνας ταύτας, ὅταν τὸ βλέμμα του πέση εἰς μίαν ἐξ αὐτῶν, τὴν εἰκόνα ποὺ δημοσιεύομεν καὶ ἡμεῖς εἰς τὸ παρὸν φύλλον, θʼ ἀναφωνήση κατάπληκτος˙ «Αὐτὴ ἐδῶ ἡ εἰκὼν εἶνε φωτογραφία τῆς ἀτομικῆς βόμβας κατὰ τὴν ὥραν τῆς ἐκρήξεώς της!». Ὁ εὐσεβὴς ζωγράφος, μολονότι ἔζησε 4 καὶ πλέον αἰῶνας πρὸ τῆς διασπάσεως τοῦ ἀτόμου, διὰ τοῦ χρωστῆρός του παρέστησε τʼ ἀποτελέσματα τῆς ἐκ τοῦ ἀέρος ὑπὸ τῶν ἀεροπλάνων ρίψεως φοβερῶν βομβῶν κατὰ τρόπον ποὺ δὲν διαφέρει ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματα ποὺ προκαλεῖ πράγματι ἡ ρῖψις ἀτομικῆς βόμβας. Νομίζει τις, ὅτι ὁ ἁγιογράφος ἔζη σήμερον καὶ εἴδε μὲ τοὺς ὀφθαλμούς του μίαν τοιαύτην ἔκρηξιν (Ἰδὲ ἀρχιμ. Γαβριὴλ ἡγουμένου Ἡ ἐν ἁγ. Ὄρει Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου – Ἀθῆναι 1959, σελ. 33-45).
Τὸ 1944 ἐρρίφθησαν αἱ δύο πρῶται ἀτομικαὶ βόμβαι, αἱ ὁποῖαι κατερείπωσαν, ὡς γνωστόν, δύο πόλεις τῆς Ἰαπωνίας. Ἀλλʼ ἔκτοτε ἡ κατασκευὴ ἀτομικῶν βομβῶν ἐσημείωσε τόσον… καταπληκτικὴν πρόοδον, ὥστε αἱ πρῶται ἐκεῖναι βόμβαι ἐμπρὸς εἰς τὰς σημερινὰς ὑδρογονικὰς βόμβας τῶν 50 μεγατόνων νὰ θεωροῦνται παίγνια. Ἡ δύναμις τῶν βομβῶν τοῦ τελευταίου τύπου εἶνε ἑκατομμυριάκις ἰσχυροτέρα τῶν πρώτων ἐκείνων βομβῶν.
Θέλετε, ἐξ ὅσον ἔχουν γραφῆ εἰς τὸν τύπον, νὰ δώσωμεν μίαν εἰκόνα τῶν φοβερῶν συνεπειῶν τῆς εκχύσεως μιᾶς φιάλης, τῆς ἐκρήξεως, θέλομεν νὰ εἴπωμεν, μιᾶς ὑπερβόμβας τῶν 50 μεγατόνων;
Ἐν πρώτοις πίπτουσα ἡ βόμβα δημιουργεῖ ἕνα τεράστιον μύκητα (μανιτάρι) ἐκ καπνοῦ ὅμοιον πρὸς τὸ εἰκονιζόμενον νέφος καπνοῦ εἰς τὴν δημοσιευομένην τοιχογραφίαν τοῦ Ἁγ. Ὄρους. Μανιτάρια θὰ φυτεύωνται ἄνωθεν, μανιτάρια δηλητηριώδη! Ὅπου πέση ἡ βόμβα θʼ ἀνοίξει λάκκον, ἄβυσσον Ἀποκαλύψεως, βάθους 130 μέτρων καὶ περιφερείας 2-3 χιλιομέτρων. Εἰς ἀπόστασιν 11 χιλιομέτρων ἀπὸ τοῦ τόπου τῆς ἐκρήξεως τὸ πᾶν θὰ καῆ καὶ θὰ καταστραφῆ. Ἡ θερμότης, ἡ ὁποία θὰ προέλθη ἐκ τῆς έκρήξεως θὰ εἶνε, ἀκούσατε καὶ φρίξατε, 150 ἑκατομμυρίων βαθμῶν! Ἀλλʼ ἡ θερμότης αὐτὴ θὰ διαρκέση μόνον 1/1000 τοῦ δευτερολέπτου. Τὴν στιγμὴν δὲ αὐτὴν οἱ ἀτενίζοντες εἰς τὸν τόπον τῆς ἐκρήξεως τυφλώνονται. Μετὰ τὴν πάροδον δὲ τοῦ ἐλαχιστοτάτου τούτου χρόνου ἡ θερμότης πίπτει καὶ πίπτουσα φθάνει εἰς 8-9 χιλιάδας βαθμῶν. Ἀλλὰ καὶ ἡ θερμοκρασία αὕτη εἶνε φοβερά. Ὑπὸ τὴν θερμοκρασίαν ταύτην οἱ γρανῖται τήκονται καὶ γίνονται πολτός. Αἱ ἄσφαλτοι τῶν δρόμων μεταβάλλονται εἰς μαύρους ρέοντας ποταμούς. Τὰ κτίρια πίπτουν καιόμενα. Ἄνεμος δὲ σφοδρὸς παραλαμβάνει ὅ,τι εὑρίσκει ἐμπρός του εἰς τὴν πυρίκαυστον ζώνην καὶ τὸ ἐξακοντίζει μετὰ δυνάμεως ὡς θανατηφόρον βλῆμα. Καὶ τὸ χείριστον πάντων, τὸ ἐξ ἐκρήξεως ῥαδιενεργὸν νέφος θʼ ἀρχίση νὰ κινῆται καὶ ἀναλόγως τῆς διευθύνσεως τῶν πνεόντων ἀνέμων θὰ διέρχηται ἐκ διαφόρων τόπων καὶ μὲ τὴν λεπτοτάτην κόνιν του θὰ σκορπίζη τὸν θάνατον. Θὰ μολύνη τὸν ἀέρα, τὸ νερόν, τὸ γάλα, τὰ χόρτα, τὰ ψάρια, τὰ τρόφιμα ἐν γένει καὶ θὰ εἰσέρχηται μέσα εἰς τὸ αἷμα καὶ εἰς τὰ ὀστᾶ τῶν ὀργανισμῶν καὶ θὰ προκαλῆ τὸν καρκῖνον τοῦ αἷματος καὶ τῶν ὀστῶν. Ἤδη κατεσκευάσθησαν εἰδικὰ ὄργανα, ὡς τὰ θερμόμετρα, διὰ τῶν ὁποίων μετρεῖται ὁ βαθμὸς τῆς ῥαδιενεργείας. Εἰς τὴν Ἰαπωνίαν οὐδεὶς ἰχθυοπώλης ἐπιτρέπεται νὰ πωλήση ἰχθῦς, ἐὰν δὲν διέλθη εἰδικός, ὅστις θὰ μετρήση τὴν ραδιενέργειαν. Ἰδοὺ τὶ ἐξεπληρώθη ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ἡ προφητεία τῆς Ἀποκαλύψεως, ὅτι τὰ ὕδατα τῶν ποταμῶν καὶ θαλασσῶν θὰ πικρανθοῦν.
Ἀλλʼ ἐκεῖ ὅπου ἡ ραδιενέργεια θὰ ἐπιφέρη μεγάλην καταστροφήν, θὰ εἶνε ἡ νέα γενεά. Θὰ γεννηθοῦν, φωνάζουν οἱ ειδικοί, καχεκτικά, ἀσθενικά, παραμορφωμένα παιδιά, τέρατα. Μία Ἰταλίς, ἡ ὁποία μετὰ τοῦ συζύγου της ἐπεσκέφθη τὰ ἐργαστήρια ἀτιμικῆς ἐνεργείας, ὑπέστη ἐπίδρασιν ἐκ τῆς ραδιενεργείας καὶ ἐγέννησε τέρας!
Ὄντως Δαμόκλειος σπάθη ἐπικρέμεται ὑπεράνω τῆς συγχρόνου ἀνθρωπότητος. Φόβος παγκοσμίου καταστροφῆς κυριαρχεῖ. Οἱ ἄνθρωποι, παρʼ ὅλην τὴν τυχὸν ἐξωτερικὴν χαρὰν καὶ εὐτυχίαν των, ἔχουν ἐντός των τὸν σκώληκα τῆς ἀνησυχίας. Βλέπουν νέφος εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ σκυθρωπάζουν. Διότι φοβοῦνται μήπως δὲν εἶνε νέφος, ποὺ θὰ ρἰψη εὐεργετικὴν βροχήν, ἀλλὰ νέφος, ποὺ θὰ σκορπίση θάνατον. Δὲν ἀνεγνώσατε τὴν εἴδησιν, ὅτι ἔξωθι τῆς Ἰτέας ἐνεφανίσθη νέφος, ὅπερ οἱ κάτοικοι λόγω κακοσμίας ποὺ ἠσθάνθησαν ἐξέλαβον ὡς νέφος ραδιενεργείας, καὶ πανικόβλητοι ἐτράπησαν πρὸς τὴν θάλασσαν καὶ μόλις καὶ μετὰ βίας ἐπείσθησαν νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὰς κατοικίας των κατόπιν βεβαιώσεως τῶν ἁρμοδίων ἀρχῶν, ὅτι δὲν πρόκειται περὶ ραδιενεργοῦ νέφους, ἀλλὰ περὶ νέφους ὅπερ προῆλθεν ἀπὸ τὴν ἐξάτμισιν γεωργικοῦ τινος φαρμάκου;
Ἄνθρωπε! Ἀνέπνεες τὸν καθαρὸν ἀέρα, ἔπινες τὸ κρυστάλλινον νερὸ τῶν πηγῶν, ἔτρωγες τὰς καθαρώτατας τροφὰς καὶ οὐδέποτε ὕψωνες τὸ βλέμμα πρὸς τὸν Εὐεργέτην σου, διὰ νὰ τοῦ εἴπης ἕνα «εὐχαριστῶ». Ἀχάριστε! Τώρα ποὺ πίπτουν αἱ φιάλαι τῆς Ἀποκαλύψεως, θὰ βλέπης ὅλα αὐτὰ τὰ ἀγαθὰ καὶ δὲν θὰ τολμᾶς νὰ τὰ πλησιάσης, διότι θὰ φοβῆσαι μήπως τʼ ἀγαθὰ αὐτὰ τοῦ Θεοῦ ἔχη φαρμακώσει ἡ μανία τοῦ δαιμονισμένου αὐτοῦ ὄντος, ποὺ ὀνομάζεται ἄνθρωπος. Ἡ εὐλογία τῆς φύσεως εἰς κατάραν θὰ μετατραπῆ. Τίς πταίει;

Θὰ ἀποτραπῆ ὁ ὄλεθρος;
Ἐὰν ἐκραγῆ ὁ λεγόμενος πυρηνικὸς πόλεμος καὶ πέσουν αἱ φιάλαι τῆς Ἀποκαλύψεως, ἡ καταστροφὴ θὰ εἶνε ἄνευ προηγουμένου. Ἐκ τῶν 100 ἀνθρώπων ὑπολογίζεται, ὅτι οἱ 4 μόνον θὰ ἐπιζήσουν. Καὶ αὐτοὶ οἱ 4 θὰ ζοῦν μὲ τὸν ἐφιάλτην μήπως εἰς τὸ αἷμά των ὑπεισῆλθον ἀδιόρατα μόρια τῆς ραδιενεργείας.
Θὰ γίνη ὁ πόλεμος αὐτός; Ὄχι, λέγουν οἱ αἰσιόδοξοι. Ἄνθρωποι, κοιμηθῆτε ἡσύχως. Μὴ σᾶς τυρρανοῦν ἐφιάλται. Μὴ σᾶς παρασύρουν φόβοι παγκοσμίου συρράξεως. Πόλεμος δὲν γίνεται. Εἰρήνη θὰ βασιλεύση. Διατί, ὦ αἰσιόδοξοι; Διότι, ἀπαντοῦν, ὑπάρχει ἡ ἰσορροπία τοῦ τρόμου. Ἀλλʼ εἶνε ἀνάγκη νὰ εἴπωμεν ὅτι ἡ ἰσορροπία τοῦ τρόμου δὲν ἀποτελεῖ ἀσφαλῆ ἐγγύησιν τῆς εἰρήνης; Ὅταν τὰ πάθη τῆς ἐκδικήσεως κυριαρχοῦν καὶ συσκοτίζουν τὰς διανοίας τῶν «μεγάλων», τότε ἡ σύνεσις ὑποχωρεῖ καὶ οὐδεὶς σώφρων λογισμὸς ὑπολείπεται διὰ νὰ συγκρατήση τὰ θηρία. Λέγουν, ὅτι λέων καὶ τίγρις εἶνε ἰσόπαλα καὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀποφεύγουν τὴν σύγκρουσιν. Ἀλλʼ ἐάν ποτε συγκρουσθοῦν, ἡ σύγκρουσίς των εἶνε φοβερά. Εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης οὐχὶ σπανίως καὶ τὰ δύο αἱμοβόρα θηρία πίπτουν νεκρά. Τὰ θηρία, λέγει τὸ βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως, θὰ συγκρουσθοῦν καὶ θʼ ἀλληλοσπαραχθοῦν. Ὑπὸ δὲ τὰ θηρία ἐννοοῦνται τεράστια πολιτικὰ καὶ στρατιωτικὰ συγκροτήματα ἐθνῶν καὶ λαῶν.
Γενικὸν ἀφοπλισμόν, προτείνουν ἄλλοι. Καὶ ἐπὶ μακρὰ ἔτη ἀδιάκοποι διεξάγονται συζητήσεις περὶ τοῦ τρόπου τοῦ ἀφοπλισμοῦ. Ἀλλʼ εἰς κανὲν θετικὸν συμπέρασμα δὲν κατέληξαν αἱ συζητήσεις. Διατί; Διότι λείπει ἡ εἰλικρίνεια μεταξὺ τῶν μεγάλων ἐθνῶν. Οἱ ἡγέται των ἄλλα ἔχουν εἰς τὰ χείλη καὶ ἄλλα κρύπτουν εἰς τὴν καρδίαν. Ἡ γλῶσσα τῆς ὑψηλῆς διπλωματίας εἶνε ὅλως ἀκατάλληλος διὰ τὴν συνεννόησιν καὶ τὴν εἰρήνην. Διότι εἶνε γλῶσσα ψεύδους, εἶνε γλῶσσα τοῦ Διαβόλου.
Ἀπογοητευμένοι ἄλλοι ἀπὸ τὴν ἀκαρπίαν τῶν περὶ ἀφοπλισμοῦ συζητήσεων καὶ βλέποντες ἐπερχόμενον τὸν πόλεμον φωνάζουν εἰς τὰς κυβερνήσεις των˙ «Τί κάθεσθε; Λάβετε τὰ μέτρα σας. Ἀπομακρύνατε τοὺς ἀνθρώπους ἐκ τῶν μεγαλουπόλεων. Ἀνοίξατε τὰ σπλάχνα τῆς γῆς. Κατασκευάσατε καταφύγια. Συστήσατε εἰς ἕκαστον οἰκογενειάρχην νὰ περικόψη τὸν ἄρτον του καὶ νὰ κατασκευάση οἰκογενειακὸν καταφύγιον. Διότι ὁ πόλεμος ἔρχεται». Καὶ ἰδού, τὰ πρῶτα καταφύγια τῶν ἰσχυρῶν, τῶν κυβερνητῶν τῶν δύο μεγάλων συνασπισμῶν, εἰς τοὺς ὁποίους ἐχωρίσθη ἡ ἀνθρωπότης, καθὼς ἔγραψαν αἱ ἐφημερίδες, ἔχουν κατασκευασθῆ. Σήραγγες ἀρκετῶν χιλιομέτρων ἐν Οὐασιγκτῶν καὶ Μόσχα καὶ ἀλλαχοῦ θὰ ἀσφαλίζουν τὴν ἡγεσίαν, ἵνα ἐκεῖθεν ἐκπέμπωνται αἱ διαταγαὶ πρὸς τοὺς ἀεροπόρους˙ Ὑπάγετε καὶ ἐκχέατε τὰς φιάλας ἐπὶ τὰς πόλεις.
«Μὴ μᾶς ὁμιλεῖτε περὶ τοιούτου πολέμου, φωνάζουν οἱ φίλοι τῆς εἰρήνης. Δὲν ἐξέλιπον ἀκόμη ἐλπίδες συνεννοήσεως καὶ συνυπάρξεως τῶν δύο κόσμων. Ἀνάγκη ὅλοι οἱ ἀγαπῶντες τὴν εἰρήνην νʼ ἀφήσωμεν τὴν ἀδράνειάν μας, τὴν μοιρολατρίαν μας καὶ νὰ ἐγερθῶμεν εἰς πάγκοινον καὶ ἔντονον διαμαρτυρίαν κατὰ τῶν φιλοπολέμων, κατὰ τῶν ἐμπόρων τοῦ θανάτου». Καὶ ἰδοὺ φωναὶ εἰρήνης ὑψώνονται. Ἐν Λονδίνω ὁ φιλόσοφος Ράσελ μετὰ πολλῶν νηστεύει καὶ κάθεται εἰς κεντρικὴν ἀρτηρίαν τῆς πόλεως διαμαρτυρόμενος. Μαθηταὶ δημοτικοῦ σχολείου ἀποστέλλουν συγκινητικὴν ἐπιστολὴν πρὸς τοὺς μεγάλους τῆς γῆς. «Σεῖς, γράφουν οἱ μαθηταί, ἐζήσατε τὴν ζωήν σας. Ἀφήσατε καὶ ἡμᾶς τοὺς μικροὺς νὰ ζήσωμεν. Μὴ θέλετε νὰ μᾶς καύσητε. Τόσον σκληροὶ εἶσθε;…». 9.235 ἐπιστήμονες τῆς Ἀμερικῆς ὑπογράφουν δήλωσιν καὶ παρακαλοῦν νὰ παύσουν αἱ πυρηνικαὶ δοκιμαί. Καὶ τὰ συγκινητικώτερα˙ 29 γυναῖκες ἐκκινοῦν ἀπὸ τὸν Ἅγιον Φραγκῖσκον, διαπλέουν τὸν Ὠκεανόν, ἀποβιβάζονται εἰς τὴν Εὐρώπην καὶ ἀπὸ χώρας εἰς χώραν διαβαίνουσαι φθάνουν εἰς τὴν Μόσχαν καὶ φωνάζουν: Κάτω ὁ πυρηνικὸς πόλεμος! Καὶ ἀναγκάζουν τὴν σύζυγον τοῦ ἐρυθροῦ δικτάτορος νὰ εἴπη˙ Ἐὰν ἡμεῖς αἱ γυναῖκες ἐκυβερνούσαμεν τὸν κόσμον, οὐδέποτε θὰ ἐγίνετο πόλεμος. Τέλος ἕνας πιστὸς χριστιανὸς ἐκ Λιβάνου κατασκευάζει σταυρὸν ὕψους 3 μέτρων καὶ βάρους 42 κιλῶν καὶ αἴρων τὸν σταυρόν του, πρὸς διαμαρτυρίαν κατὰ τῶν νέων σταυρωτῶν τῆς ἀνθρωπότητος, σιωπηλὸς διαβαίνει ἀπὸ χώρας εἰς χώραν…
Ὅλαι αἱ χώραι κατὰ τὸ μᾶλλον ἤ ἧττον διαμαρτύρονται. Καὶ ὲδῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα τί κάμνομεν; Ἆ! ἐδῶ εἰς τὴν μακαρίαν χώραν μας οἱ βάτραχοι τῆς Ἀποκαλύψεως κοάζουν τὸ «βρεκεκὲξ κοὰξ κοὰξ» τοῦ Ἀριστοφάνους. Ἀλλὰ περὶ τῶν βατράχων τούτων, τῶν ἐσχάτως ἐν Ἑλλάδι ἐμφανισθέντων, θὰ εἴπωμεν εἰς προσεχὲς φύλλον.

Ἡ μόνη σωτηρία

Ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται! Τελειώνομεν μὲ ἕν ἱστορικὸν παράδειγμα. Ἐπὶ βασιλείας Λέοντος τοῦ Θρακός, τῆ 6 Νοεμβρίου 474 μ.Χ., ὑπεράνω τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων περὶ τὴν μεσημβρίαν ὁ οὐρανὸς ἐγένετο συννεφώδης καὶ ἤρχισε νὰ πίπτη βροχὴ ἀσυνήθης καὶ παράδοξος. Ἡ βροχὴ ἦτο μία μαύρη κόνις (σκόνη), ἡ ὁποία ἔκαιεν ἰσχυρῶς. Ἐσχημάτισεν ἐπὶ τῶν στεγῶν στρῶμα παχύτατον καὶ κατέφλεξε χόρτα, βοτάνας καὶ δένδρα. Ἐχρειάσθησαν δὲ πολλαὶ βροχαί, ἵνα οἱ δρόμοι, αἱ στέγαι καὶ οἱ ἀγροὶ καθαρισθοῦν ἐκ τῆς λασπώδους καὶ δυσεκπλύτου ὕλης. Ἡ καταστροφὴ θὰ ἦτο ἀπείρως μεγαλυτέρα, διότι τὰ σύννεφα ἀποτόμως μεταβληθέντα ἀπὸ μαῦρα εἰς κόκκινα ἐφαίνετο, ὅτι θὰ ρίψουν ἐπὶ τῶν κεφαλῶν τῶν Βυζαντινῶν πῦρ, ὡς τὸ πῦρ ἐκεῖνο ποὺ κατέκαυσε τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα. Πρὸ τοῦ κινδύνου ὅμως τούτου ὁλόκληρος ὁ λαὸς μετὰ τῶν ἀρχόντων ἔντρομος κατέφυγεν εἰς τοὺς ναοὺς καὶ μετὰ δακρύων παρεκάλεσε τὸν Θεόν, ἵνα γίνη ἵλεως. Οὕτω, χάρις εἰς τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιαν καὶ τὰς θερμὰς προσευχάς, τὸ κακὸν ἐμετριάσθη, ἡ δὲ Ἐκκλησία ὥρισε, ἵνα τῆ Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους γίνηται μνεία «τῆς μετὰ φιλανθρωπίας κατενεχθείσης κόνεως ἐπὶ Λέοντος τοῦ μεγάλου».
Ἀλλʼ ἡ μαύρη ἐκείνη κόνις, ἡ τρομοκρατήσασα τοὺς Βυζαντινούς, ἐν συγκρίσει μὲ τὴν κόνιν τοῦ ραδιενεργοῦ νέφους εἶνε μικρά. Θὰ ἔπρεπε δέ, διὰ τοῦτο, ἡμεῖς οἱ νεώτεροι, βλέποντες τὰ ἐπερχόμενα ραδιενεργὰ νέφη, ἐν εἰλικρινεῖ μετανοία νὰ ζητήσωμεν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ πανάγαθος καὶ παντοδύναμος Θεὸς θὰ ἠδύνατο, διʼ ὦν Ἐκεῖνος γνωρίζει μέσων, νὰ ματαιώση τὰς βουλὰς τῶν κακούργων, τῶν νέων σταυρωτῶν τῆς ἀνθρωπότητος. Καὶ ἐὰν τοιοῦτον νέφος πρὸς τὴν ἀγαπητήν μας Πατρίδα κατηυθύνετο, θὰ ἠδύνατο ὁ Θεὸς νὰ διατάξη τοὺς ἀνέμους νὰ τὸ παρασύρουν, νὰ τὸ ἀπομακρύνουν καὶ νὰ τὸ διαλύσουν εἰς ἐρήμους τόπους. Θὰ ἠδύνατο ὁ Θεὸς πολλὰ νὰ ἐνεργήση πρὸς ἀποτροπὴν τοῦ ὀλέθρου. Ὑπὸ ἕνα ὅμως ἀπαραίτητον ὄρον: Νʼ ἀνοίξωμεν ὅλοι, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, τὰ αὐτιά μας καὶ νʼ ἀκούσωμεν τὴν σάλπιγγα τῆς Ἀποκαλύψεως, ἡ ὁποία βοᾶ πρὸς τὴν ἀνθρωπότητα: ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ