Τῆς ἁγίας καὶ ἰσαποστόλου Θέκλης
Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου
Toυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου

Μiα προφητεiα

«Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐ­πὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. 3,13)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας τι­μᾷ τὴ μνήμη τῆς ἁγίας Θέκλας. Ἄλλοτε ἀ­φηγηθήκαμε τὸν βίο της. Σήμερα ἂς μιλήσου­με ἐπὶ τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς της, ποὺ εἶνε λόγια τοῦ διδασκάλου της ἀ­ποστόλου Παύλου (βλ. Β΄ Τιμ. 3,10-15). Δὲν θὰ ἑρμηνεύσουμε ὅλη τὴν περικοπή, ἀλλὰ μόνο τὸ ῥητὸ ποὺ λέει· «Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γό­ητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. 3,13). Τί θὰ πῇ αὐτό;

* * *

Ὁ Παῦλος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ὁ κορυφαῖ­ος ἀπόστολος. Ὅπως εἴπαμε καὶ ἄλλοτε, ὁ Παῦ­λος προτοῦ νὰ πιστέψῃ στὸ Χριστὸ ἦταν ἐχθρὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ κατεδίωκε μὲ φανατισμὸ τοὺς Χριστιανούς. Ἀλλ᾿ ὅταν πίστεψε, ἔγινε ὁ πιὸ θερμὸς καὶ δραστήριος μαθη­τὴς καὶ ἀ­πόστολος τοῦ Χριστοῦ. Εἴκοσι περίπου χρόνια δὲν ἔπαψε μέρα καὶ νύχτα νὰ ἐρ­γάζεται γιὰ τὴ δόξα του. Πῆγε παντοῦ, σ᾿ ἀνατολὴ καὶ δύσι, κήρυξε μὲ δύναμι τὸ εὐαγγέλιο κ᾿ ἔκανε χιλιάδες ἀνθρώπους νὰ πιστέψουν στὸ Χριστὸ καὶ νὰ γίνουν πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι ἀ­κόλουθοί του. Τέλος συνελήφθη καὶ φυλακίστηκε.
Φυλακισμένος στὴ Ῥώμη καὶ περιμένοντας ἀπὸ μέρα σὲ μέρα ν᾿ ἀνοίξῃ ἡ φυλακή, ὄχι γιὰ νὰ ἐλευθερωθῇ ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν πάρουν καὶ νὰ τὸν πᾶνε στὸν τόπο τῆς ἐκτελέσεως, ὁ Παῦ­­λος δὲν ἔχασε τὸ θάρρος του. Ἀντιθέτως μὲ βαθειὰ πίστι καὶ ἐλπίδα στὸ Χριστὸ περνοῦσε τὶς τελευταῖες μέρες τῆς ζωῆς του. Μέσ᾿ στὸ κελλὶ τῆς φυλακῆς δὲν ἔ­μεινε ἀρ­γός. Μέρα καὶ νύχτα ἔγραφε ἐπιστολές, τὶς τελευταῖες ἐπιστολὲς πρὸς τοὺς ἀ­γαπημένους μαθητάς του Χριστιανούς.

Μιὰ ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς αὐτὲς εἶνε καὶ ἡ δευ­τέρα (Β΄) ἐπιστολὴ πρὸς τὸν ἀγαπημένο μαθη­τή του Τιμόθεο. Τὸν Τιμόθεο ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὸν εἶχε ἀφήσει στὴν Ἔφεσο, μιὰ ἀ­πὸ τὶς πιὸ μεγάλες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Τὸν ἄφησε γιὰ νὰ συνεχίσῃ ἐκεῖ τὸ ἔρ­γο ποὺ εἶχε ἀρχίσει ὁ ἴδιος. Ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Παύλου ὁ Τιμόθεος χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος. Καὶ σὰν ἐπίσκοπος ποὺ ἦταν, μέσα σὲ μιὰ μεγάλη εἰδωλολατρικὴ πόλι ὅπως ἡ Ἔφεσος, συναντοῦσε πολλὲς δυσκολίες στὴν ἐκ­πλήρωσι τῆς ἀποστολῆς του. Ὁ Παῦλος μὲ τὴν ἐ­πιστολή του θέλει νὰ τὸν ἐνισχύσῃ στὸν ἀ­γῶνα ποὺ εἶχε.
Ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ποὺ τοῦ γράφει εἶνε καὶ μιὰ προφητεία. Γιατὶ ὁ Παῦλος φωτιζόταν ἀ­πὸ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο καὶ ἔβλεπε πολὺ μακριά. Ἔβλεπε τί θὰ συμβῇ στὸ μέλλον, καὶ αὐ­­τὰ ποὺ ἔβλεπε ἔκρινε καλὸ νὰ τὰ κάνῃ γνωστὰ στὸ μαθητή του, ὥστε νὰ εἶνε προετοιμασμένος γιὰ ὅ,τι θὰ συμβῇ. Τοῦ λέει λοιπόν, ὅτι θὰ ἔρθουν πολὺ ἄσχημες μέρες στὸν κόσμο. Ὅσοι θέλουν νὰ ζήσουν ὅπως θέλει ὁ Χριστός, θὰ καταδιωχθοῦν καὶ θὰ μαρτυρήσουν. Ἄνθρωποι δὲ κακοὶ καὶ διεστραμμένοι, λέει, θὰ προκόψουν (Β΄ Τιμ. 3,12-13).
Θὰ προκόψουν; Ναί, θὰ προκόψουν· ἀλλὰ ποιά θὰ εἶνε ἡ προκοπὴ αὐτὴ ποὺ θὰ κάνουν; Ὑπάρχει δυὸ λογιῶν προκοπή· ὑπάρχει προκοπὴ καλή, ὅταν κανεὶς ἀπὸ τὸ χειρότερο πηγαίνῃ στὸ καλύτερο, ἀλλ᾿ ὑπάρχει καὶ προκο­πὴ κακή, ὅταν ἀπὸ τὸ ἕνα κακὸ πηγαίνῃ σὲ ἄλ­λο ἀκόμη χειρότερο. Καὶ γιὰ νὰ προκόψῃ μὲν κανεὶς στὸ καλὸ εἶνε δύσκολο· ὑπάρχουν πολλὰ ἐμπόδια ποὺ ἐμποδίζουν τὸν ἄνθρωπο νὰ προοδεύῃ στὴν ἀρετή. Ἀλλὰ στὸ κακὸ προ­χωρεῖ μὲ μεγάλη εὐκολία. Γιατὶ ὁ δρόμος τοῦ κακοῦ εἶνε κατήφορος. Κι ὅταν πάρῃ κανεὶς τὸν κατήφορο, εἶνε δύσκολο πιὰ νὰ σταματή­σῃ. Εἶνε σὰν νὰ πάρῃς μιὰ μπάλλα καὶ νὰ τὴ ῥί­ξῃς ἀπὸ τὴν κορυφὴ ἑνὸς βουνοῦ ποὺ εἶνε κοντὰ στὴ θάλασσα· ἡ μπάλλα θ᾿ ἀρχίσῃ νὰ κατρακυλάῃ μέχρι ποὺ θὰ πέσῃ στὴ θάλασσα. Ἔτσι εἶνε καὶ ὁ κακὸς ἄνθρωπος. Εἶνε στὰ χέρια τοῦ διαβόλου σὰν μιὰ μπάλλα ποὺ τὴ ῥίχνει ὅπου θέλει, καὶ δὲν ἡσυχάζει ὁ καταραμέ­νος μέχρι νὰ δῇ τὸν ἄνθρωπο νὰ πέφτῃ στὰ βαθειὰ καὶ μαῦρα νερὰ τῆς κολάσεως.
Θὰ προκόψουν λοιπὸν οἱ ἄνθρωποι, λέει ἡ προφητεία, ὁλοένα καὶ στὸ χειρότερο. Τὸ δὲ φοβερὸ δυστύχημα εἶνε ὅτι, ἐνῷ οἱ ἄνθρωποι θὰ πηγαίνουν στὸ χειρότερο καὶ θὰ κάνουν ὅλο καὶ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα καὶ ἐγκλήματα, ὄχι μόνο δὲν θὰ ἔχουν αἴσθησι τῆς ἠθι­κῆς καὶ πνευματικῆς συμφορᾶς τους, ἀλλὰ καὶ θὰ νομίζουν πὼς προοδεύουν. Ἡ ἁμαρτία θὰ κλείσῃ τὰ μάτια τους καὶ δὲν θὰ βλέπουν ποῦ πηγαίνουν. Σὰν τὸ γαϊδουράκι, ποὺ τοῦ σκεπάζουν τὰ μάτια μ᾿ ἕνα τυφλοπάνι καὶ τὸ δένουν στὸ μαγγανοπήγαδο καὶ τὸ κάνουν νὰ τρέχῃ γύρω ἀπὸ τὸ μάγγανο, καὶ τὸ δυστυχισμένο ζῷο νομίζει πὼς τρέχει ἴσια καὶ προχωρεῖ στὸ δρόμο, ἐνῷ βρίσκεται στὸν ἴδιο κύκλο. Ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς κακίας εἶνε τυφλοὶ καὶ δεμένοι στὸ μαγγανοπήγαδο τῆς ἁ­μαρτίας· σ᾿ αὐτὸ δουλεύουν, καὶ νομίζουν πὼς προχωροῦν καὶ προοδεύουν, ἀλλὰ οὔτε ἕνα βῆμα δὲν κάνουν ἔξω ἀπὸ τὸν κύκλο τους.
Θὰ προκόψουν στὸ χειρότερο, λέει ἡ προφητεία τοῦ Παύλου. Καὶ θὰ παρασύρουν κι ἄλλους στὸν κατήφορο τῆς πλάνης καὶ τῆς δι­αφθορᾶς. Τυφλοὶ αὐτοὶ κι ἀπ᾿ τὰ δυὸ μάτια, ἀναλαμβάνουν νὰ γίνουν ὁδηγοὶ τῶν ἄλλων στὸ δρόμο τῆς ζωῆς. Καὶ ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, «τυφλὸς τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» (Ματθ. 15,14), δηλαδή· Ἂν ἕνας τυφλὸς ὁδηγῇ ἄλλον τυφλό, κ᾿ οἱ δυὸ θὰ πέσουν στὸ λάκκο. Ἀλλ᾿ ἐδῶ εἶνε ἡ βλακεία τῶν ἀνθρώπων· ἐνῷ ποτέ δὲν δέχονται ἕνας τυφλὸς νὰ γίνῃ ὁδηγός τους, δέχονται ὅ­μως νὰ γίνουν πνευματικοί τους ὁδηγοὶ στὸ δρόμο τῆς ζωῆς ἄνθρωποι κακοὶ καὶ διεστραμ­μένοι, ψεῦτες κι ἀπατεῶνες, ἰδιοτελεῖς καὶ συμφεροντολόγοι. Εἶνε δὲ καὶ αὐτοὶ ποὺ παρασύρονται ἀπὸ τέτοιους ἀνθρώπους ἔνοχοι καὶ ἄξιοι τιμωρίας γιὰ τὴν τυφλὴ ἐμπιστοσύνη ποὺ δείχνουν στοὺς κακούς, στοὺς ψεῦ­τες κι ἀπατεῶνες. Ὤ, μὲ πόση εὐκολία παρασύρονται οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας στὴν πλάνη καὶ τὴ διαφθορά!
Θὰ προκόψουν στὸ χειρότερο οἱ ἄνθρωποι, λέει ἡ προφητεία. Θέλετε καὶ παραδείγματα; Ἀκοῦστε.
⃝ Σ᾿ ἕνα χωριὸ ὑπάρχει ἱερεύς, ἱερεὺς πιστὸς καὶ ζηλωτής, ποὺ διδάσκει τὸ λαὸ καὶ δίνει παράδειγμα καλό. Θὰ ἔπρεπε στὸν ἱερέα αὐ­τὸ νὰ ἔχουν ἐμπιστοσύνη ὅλοι οἱ ἐνορῖτες του, νὰ τὸν ἀκοῦνε καὶ νὰ τὸν ἀ­κολουθοῦν. Τὸ κάνουν ὅλοι; Ὄχι. Ἔρχεται στὸ χωριὸ ἕνας ξένος, ποὺ κανείς δὲν ξέρει ἀπὸ ποῦ κρατάει ἡ σκούφια του, καὶ ὁ ξένος αὐ­τὸς ἀρχίζει νὰ λέῃ πράγματα ἀντίθετα πρὸς ἐ­κεῖνα ποὺ πιστεύει ἡ Ἐκκλησία καὶ ἐξηγεῖ ὁ καλὸς ἱερεύς. Ὅλοι θὰ ἔπρεπε σ᾿ αὐτὰ ποὺ λέει ὁ ξένος νὰ κλείσουν τ᾿ αὐτιά τους καὶ νὰ τὸν διώξουν ἀπ᾿ τὸ χωριό. Καὶ ὅμως βρίσκον­ται ἄν­θρωποι ποὺ ἀνοίγουν τ᾿ αὐτιά τους καὶ ἀκοῦ­νε τὸν αἱρετικὸ αὐτὸν καὶ γίνονται κι αὐ­τοὶ σὰν αὐτὸν καὶ χειρότεροι ἀπ᾿ αὐτόν. Ὁ ἕ­νας παρασύρει τὸν ἄλλο, καὶ ὁ ἄλλος ἕνα τρίτο, καὶ ὁ τρίτος τέταρτο… Καὶ βλέποντας πόσο εὔ­κολα παρασύρονται, ἀπορεῖ κανεὶς πῶς συμβαίνει αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, ἕνας ξένος νὰ παρασύρῃ ἀνθρώπους ποὺ ἀπὸ τὰ μικρά τους χρόνια ἔχουν διδαχθῆ τὴν ὀρθὴ διδασκαλία κι ἔχουν μπροστά τους λαμπρὰ παραδεί­γματα πίστεως καὶ ἀρετῆς.
⃝ Νά ὅμως κι ἄλλο παράδειγμα μέσα στὴν κοι­νωνία τοῦ χωριοῦ ἢ τῆς πόλεως. Ὑπάρχουν κορίτσια καὶ γυναῖκες ποὺ σέβονται τὴ θρησκεία, προσέχουν τὴ διαγωγή τους, ντύνονται σεμνὰ καὶ δὲν σκανδαλίζουν οὔτε μὲ λόγια οὔτε μὲ πράξεις τοὺς ἄλλους. Ἀλλὰ στὸ χωριὸ ἔρχεται γιὰ νὰ περάσῃ τὸ καλοκαίρι της μιὰ ξένη γυναίκα, ποὺ ἡ διαγωγή της εἶνε ἀπρεπής· ντύνεται –ἢ καλύτερα ξεντύνεται– καὶ φαίνεται ἡ γύμνια της. Μιὰ τέτοια γυναῖκα καμμιά στὸ χωριὸ δὲν ἔπρεπε νὰ τὴν προσέ­ξῃ. Καὶ ὅμως σ᾿ αὐτὴ τὴ γυναῖκα πηγαίνουν οἱ νέες νὰ πάρουν μαθήματα ξετσιπωσιᾶς. Μιὰ τέτοια γυναίκα μοντέρνα μπορεῖ νὰ παρασύ­ρῃ ὅλες τὶς γυναῖκες τοῦ χωριοῦ.

* * *

Παῦλε ἀπόστολε! Προφήτευσες, ὅτι θὰ ἔρ­θουν ἄσχημες μέρες καὶ τὸ κακὸ θὰ προχωρή­σῃ πολὺ καὶ θὰ παρασύρῃ πολλοὺς στὸν κατήφορο τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς διαφθορᾶς. Σύ, ποὺ καμμιά δύναμι δὲν κατώρθωσε νὰ σὲ παρασύρῃ καὶ «νὰ σὲ χωρίσῃ ἀπ᾿ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ» (Ῥωμ. 8,35), πρέσβευε, σὲ παρακαλοῦμε, στὸν ἀγαπημένο σου Κύριο γιὰ νὰ μὴ μᾶς παρασύρῃ τὸ κακό, ποὺ ἀπὸ τὸν κόσμο ὀ­νομάζεται «ἐξέλιξις» καὶ «πρόοδος», ἐνῷ εἶνε καταστροφὴ καὶ ἀπώλεια.
Ναί, Κύριε! Ἂς μείνουμε κ᾿ ἐμεῖς σὰν τὴν ἁγία Θέκλα πιστοὶ καὶ ἀφωσιωμένοι δοῦλοι σου μέχρι τέλους, ὁσοδήποτε κι ἂν αὐτὸ μᾶς στοιχίσῃ.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ὁμιλία ληφθεῖσα ἀπὸ τὴν Α΄ ἔκδοσι τοῦ βιβλίου Ἀπόστολος (Ἀθῆναι 1973).