Ἀπόσπασμα ἀπὸ περιοδ. «Κιβωτός», τ. 17-18/Μάϊος 1953 του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ
«…Ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Μὲ πόνο ψυχῆς καὶ δάκρυα σᾶς προσφωνῶ κατὰ τὴ θλιβερὴ αὐτὴ ἐπέτειο. Ἂς βάλουμε τὸ χέρι στὴν καρδιὰ κι ἂς ρωτήσουμε καθένας τὸν ἑαυτό του κι ὁ ἕνας τὸν ἄλλο· Ζῇ μέσα μας ἡ ὀρθὴ πίστι, ἡ ἀνυπόκριτη ἀγάπη στὸν Κύριο καὶ τὸν πλησίον; Ἂν εἶνε μαζί μας ὁ Κύριος, τότε ἡ πατρίδα μας θὰ εἶνε ἀπόρθητο φρούριο. Ἂν ὅμως πλήθυνε ἡ ἀνομία, πάγωσε ἡ ἁγνὴ ἀγάπη, νεκρώθηκε ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, ὑψώθηκαν ἀνάμεσά μας ξένοι βωμοί, νέα εἴδωλα τοῦ ψευτοπολιτισμοῦ, τότε νέα συμφορά, μεγαλύτερη σὲ βάθος καὶ ἔκτασι ἀπὸ τὴν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως, θὰ πέσῃ στὸ ταλαίπωρο ἔθνος μας. Ὁ «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται», δὲν ἐμπαίζεται (Γαλ. 6,7). Εἶνε «πῦρ καταναλίσκον», φωτιὰ ποὺ κατατρώει (Δευτ. 4,24· 9,3. Ἑβρ. 12,29). Κανένας ἔξυπνος οἰκονομικὸς συνδυασμός, καμμιά συμμαχία μὲ ξένα κράτη δὲ θὰ μᾶς σώσῃ, ἂν ἀπιστοῦμε καὶ νεοειδωλολατροῦμε καὶ βλασφημοῦμε καπηλικῶς τὰ θεῖα. Ἱστὸ ἀράχνης ὑφαίνουμε, ἕνα λεπτὸ καλάμι θὰ μᾶς διαλύσῃ.
Ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Ἀπὸ μᾶς, ὅσο ὑπάρχει ἀκόμη καιρός, ἐξαρτᾶται ἡ ἀποτροπὴ μιᾶς νέας συμφορᾶς. Ἐμπρός μας σήμερα βρίσκονται «ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος»(βλ. Δευτ. 30,19. Σ. Σειρ. 15,17)· ἡ ζωὴ μαζὶ μὲ τὸ Χριστό, ὁ θάνατος μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστό. Ἂς ἐκλέξουμε τὴ Ζωὴ τὴν ἀθάνατη. Ἂς γευθοῦμε τὴν ἀθάνατη Ζωή, τὸ Χριστό, κοινωνώντας μαζί του μὲ λόγια, μὲ ἔργα καὶ μὲ τὰ μυστήρια. Ὁ Χριστὸς νὰ πηγαίνῃ μπροστὰ καὶ νὰ ὁ δηγῇ. Ὁ Χριστὸς ἂς βασιλεύσῃ μέσα στὴν καρδιά μας. Αὐτὸς ἂς ῥυθμίζῃ τὴν ἀτομική, τὴν οἰκογενειακὴ καὶ τὴν ἐθνική μας ζωή. Αὐτὸς καὶ μόνο νὰ εἶνε ὁ Θεός μας· τὸ ὄ νομά του ἔχουμε ἐπικαλεσθῆ· ἐκτὸς ἀπὸ αὐ τὸν δὲν ξέρουμε ἄλλον. Ἂν προσπέσουμε ἐμπρός του μὲ μετάνοια νινευϊτικὴ ζητώντας τὸ ἄπειρο ἔλεός του, τότε ὑπάρχει ἐλπίδα, ἐλπίδα ὄχι ἀπατηλή, ὅτι ἡ πατρίδα μας ἀπ᾽ τὸ σκοτάδι θὰ βγῇ σὲ νέο φῶς, θὰ δῇ καλύτερες ἡ μέρες, καὶ σὰν ὀρθρινὸ ἀστέρι θὰ λάμπῃ πάλι ἀνάμεσα στοὺς λαοὺς Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως!
2. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ
ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
29 Μαϊου, 6:30 μ.μ. στο πολιτιστικο κεντρο του Δημου Ευοσμου
Η εκδήλωση θα γίνει ανήμερα της μαύρης επετείου της Άλωσης της Πόλης, Κυριακή 29 Μαϊου, 6:30 μμ, στο Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Ευόσμου (Θεσσαλονίκης), που βρίσκεται κοντά στην πλατεία του Ευόσμου.
Ομιλητής είναι ο γνωστός αγωνιστής εκπαιδευτικός κ.Δημήτριος Καραγιαννίδης ο οποίος έχει ασχοληθεί με το θέμα.
Παράλληλα με την ομιλία, θα γίνεται προβολή διαφανειών και θα προβληθούν σχετικά αφιερώματα ενώ θα γίνουν και αναφορές στην σημερινή κατάσταση της Ελλάδος και στον κίνδυνο μιας νέας «Άλωσης», τόσο στην Ορθοδοξία όσο και στην πατρίδα μας.
* * *
3. ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Π.Ε.Σ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΔΑΡΑ
Ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος με αφορμή τη συμπλήρωση 563 ετών από τη μαύρη επέτειο της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, διοργανώνει Εκδήλωση (ομιλία) την Κυριακή 29 Μαίου του 2016 και ώρα 12 το μεσημέρι στο Ξενοδοχείο Ιμπέριαλ στη Λάρισα με θέμα: τα αίτια και οι Συνέπειες από την Άλωση και η Νέα Άλωση που βρίσκεται Προ των Πυλών.Στην Εκδήλωση θα μιλήσει ο Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Ιστορίας Καρδίτσης και Ιατρός Κώστας Καρδαράς. Είσοδος Ελεύθερη.
4. «Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ»
29 ΜΑΪΟΥ 1453
(Ἐκδηλώσεις Ἀθηνας)
_________ * * * __________
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Η «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ» ΣΥΝΟΔΟΣ
ΜΕΡΟΣ Α΄
«Ο ΠΡΑΫΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΑΧΗΤΗΣ» (Ιωηλ 4, 11)
(Σκέψεις με αφορμή τη γιορτή της Μεσηπεντηκοστής)
Η γιορτή της Μεσοπεντηκοστής είναι η καλύτερη αφορμή και το γερό εκείνο θεμέλιο πάνω στο οποίο θα θέλαμε να στηρίξουμε λόγο αγάπης και αλήθειας για το χρέος και την ευθύνη των λαϊκών, μιάς και τα εκκλησιαστικά πράγματα –εν’όψει της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου»– βαίνουν κατά κρημνών.
Άνεση, ανάπαυση και ασφάλεια
Η γιορτή της Μεσοπεντηκοστής που η Εκκλησία μας γιορτάζει πάντοτε Τετάρτη, ημέρα αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό, έχει σχέση με μια από τις τρεις μεγάλες γιορτές του Ισραήλ, τη γιορτή της Σκηνοπηγίας. Η γιορτή αυτή διαρκούσε 7 ημέρες σύμφωνα με την εντολή του Θεού: «Εορτήν σκηνών ποιήσεις σε αυτώ επτά ημέρας» (Δευτ .16,13). Στο διάστημα αυτό των 7 ημερών οι Ισραηλίτες έπρεπε να δοξολογούν και να ευγνωμονούν τον Θεό για τη λήξη της συγκομιδής των προϊόντων της γης, να προσφέρουν θυσίες (ζώων και καρπών) και να μένουν μέσα σε σκηνές προς ανάμνηση του γεγονότος ότι για 40 χρόνια έμειναν οι πρόγονοι τους μέσα σε σκηνές στην έρημο. Τις σκηνές αυτές, από πράσινα κλωνάρια, τις έστηναν πάνω σε ταράτσες σπιτιών, σε πλατείες, ακόμα και στη γύρω περιοχή της Ιερουσαλήμ. Κρατούσαν στα χέρια τους κλαδιά με καρπούς ή και μόνο με φύλλα και όλα αυτά συμβόλιζαν τα πλούσια προϊόντα που τους έδινε ο Θεός, όπως επίσης την άνεση, την ανάπαυση και την ασφάλεια που τους χάριζε.
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ – «Αγραμμάτους σοφία εδίδαξεν» Read more »