Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΆ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΗΡΥΞΕΙ ΠΕΝΘΙΜΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΜΕΜΨΙΑΣ
Του ιατροῦ Λυκουργου Νάνη
Η κυβέρνηση κήρυξε εθνικό πένθος με αφορμή το πρόσφατο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Η Εκκλησία της Ελλάδος θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να έχει κηρύξει πένθιμο συναγερμό συλλογικής μετανοίας και αυτομεμψίας για τη δαιμονική ανταρσία και αποστασία του Έθνους μας από την Πηγή της ζωής.
Για τις αμβλώσεις, για τη νομιμοποίηση ανώμαλων και διαστροφικών καταστάσεων, για τον αποχριστιανισμό και αφελληνισμό της πάλαι ποτέ Εθνικής μας παιδείας, για τις βδελυκτές στα όμματα του Τρισαγίου Θεού, πορνικές προγαμιαίες σχέσεις, για τις μοιχείες και τις συζυγικές απιστίες, τις παρά φύσιν ασέλγειες, για τα αντίχριστα θεατρικά και κινηματογραφικά «έργα»-βοθρολύματα, για τα δαιμονικά καρναβάλια και κάποια ασυλλήπτου αισχρότητος τοπικά έθιμα (βλέπε Τύρναβος), για τη χαρτοπαιξία, τη βλασφημία , τη μαγεία και αστρολογία, την προσχώρηση πολλών συνανθρώπων μας σε παραθρησκευτικές σέχτες , την περί την Ορθόδοξη Πίστη ψυχρότητα και αδιαφορία ποιμένων και ποιμενομένων, για τον ωχαδελφισμό και δεν-μεμελισμό μας, για την υλοφροσύνη και στπμαχοφροσύνη μας.
Ασυγκρίτως χειρότερος από το βιολογικό και σωματικό θάνατο είναι ο θάνατος της αθανάτου ψυχής, τουτέστιν ο χωρισμός από το Θεό λόγω της αμετανοησίας μας και της εμμονής μας στην αμαρτία. Δεν φθάνει που αμαρτάνουμε αδεώς και αφόβως, φθάσαμε στο ανήκουστο σημείο να μην συναισθανόμαστε ότι αμαρτάνουμε…
![589345584235671765gogba](https://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-content/uploads/2022/03/589345584235671765gogba-300x46.gif)
«O Άγιος Γρηγοριος ο Παλαμας και η actus purus του Ρωμαιοκαθολισμου»
Του μαθηματικου ΝΙΚ. ΣΑΚΑΛΑΚΗ
Στη σύγχρονη μεγάλη θάλασσα της κοινωνίας, οι Ορθόδοξοι (ποσοτικά και στατιστικά) που έχουν ως προτεραιότητα σωτηρίας τις Εκκλησιολογικές αλήθειες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως τα Δόγματα, τις Κανονικές Συνόδους με τις αποφάσεις των και την Πατερική παράδοση, χωρίς οικουμενιστικές «προσαρμογές», είναι ολίγοι (μικρό ποίμνιο)∙ μια μικρή – σωτήρια νησίδα στη θάλασσα αυτή.
Οι ποιμαντικές δομές των οικουμενιστών επισκόπων, προσαρμόζουν τις σχέσεις των πιστών με τους Αγίους σε «αυτονομημένα» αιτήματα σωτηρίας, όπως: Ευόδωση στις εργασίες, πετυχημένοι γάμοι – τεκνογονία, ιάσεις νοσημάτων, απαλλαγή εκ των παθών κ.λ.π.
Οι ατομικοί στόχοι, έστω και με σκληρούς ασκητικούς αγώνες, μακριά από την καθολικότητα και την αλήθεια που πρεσβεύει (διαχρονικά) η Εκκλησία, δεν σώζουν. Read more »