ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΠΟΛΕΜΑΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ

Οι πειρασμοί, από την ώρα που θα γεννηθεί ο άνθρωπος μέχρι την ώρα που θα πεθάνει, τον βασανίζουν συνεχώς. Πειραστήριο είναι αυτή η ζωή. Ποιος το είπε αυτό; Ο Ιώβ. Συνεπώς, «Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε, ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».

Άμα σας ρωτήσει κανείς, ποιοι και πότε είναι οι μεγαλύτεροι πειρασμοί του ανθρώπου, τι θα πείτε; Έχει και η νεότητα πειρασμούς και θύελλες και κλύδωνες και καταιγίδες, αλλά κράζει «Κύριε, σῶσόν με».
Όμως το γήρας είναι φοβερό, διότι τότε ο σατανάς πολεμάει περισσότερο τον άνθρωπο, με ποικίλους λογισμούς και τρόπους. Λένε για έναν ασκητή, που ζούσε στην έρημο, όταν πλησίαζε το τέλος της ζωής του, ενώ λίγα λεπτά του έμεναν ακόμη, πήγε κοντά του ο σατανάς και του είπε «Με νίκησες και τώρα απαλλάχτηκες από μένα». Και ο ασκητής απάντησε «Και ένα λεπτό ακόμη να μου μείνει, δεν είμαι ασφαλής. Και ένα λεπτό να μου μένει, υπάρχει κίνδυνος». Τα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής του ανθρώπου έχουν μεγάλη σπουδαιότητα.
Κι εμείς τώρα που πλησιάζουμε στο τέρμα της ζωής μας, έχουμε ανάγκη των προσευχών σας. Παρακαλώ να προσεύχεστε, για να μην καταισχύνουμε τα όπλα τα ιερά. Γιατί, όπως σας είπα, ο σατανάς πολεμεί περισσότερο τους γέροντες. Γι’ αυτό σπάνια βλέπεις γέροντα σοφόν, ενάρετο, πιστό, αφοσιωμένο. Γι’ αυτό, λοιπόν, εξακολουθώ να σας λέω ότι έχω ανάγκη των προσευχών σας. Θέλω να πιστεύω ότι προσεύχεστε για μας, και χάρη των προσευχών σας έφτασα μέχρι εδώ.

Κάθε χρόνο έχουμε και ένα γεγονός. Εφέτος ήταν αυτό, πριν είκοσι χρόνια ήταν άλλο. Το ξέρει ο πατήρ Ιερόθεος και άλλοι.

ΠΡΙΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ

Μπήκα επειγόντως στον Ευαγγελισμό και κινδύνευσα. Έφτασα «τὰς πύλας τοῦ ᾅδου». Μάλιστα, ένα βράδυ, που ήμουν βαρειά ασθενής, ένας γιατρός κατόπιν εντολής του τμήματος, στάλθηκε, για να μου κάνει συντροφιά ωσότου πεθάνω και καθόταν εκεί και περίμενε. Και ένας άλλος, θεολόγος, λέει εδώ ο π. Ιερόθεος, ετοίμαζε τον επικήδειο μου.

Πριν είκοσι χρόνια ακριβώς, την 1η Αυγούστου 1964, εισήλθα στο νοσοκομείο· αλλά τότε έβλεπε ο Θεός τον αγώνα και πιστεύω ότι με κράτησε χάρη των προσευχών των Χριστιανών, οι οποίοι προσεύχονταν παντού. Στο Άγιον Όρος, στα ασκητήρια και παντού.
Με κράτησε ο Θεός τότε και γίναμε επίσκοπος και βρισκόμαστε εδώ και έχουμε τα προβλήματά μας, τα μεγάλα προβλήματα, τα οποία μας συγκλονίζουν. Έχουμε τις ατέλειές και τα ελαττώματά μας. Ο Θεός να γίνει ίλεως. Ένας Παύλος έλεγε τον εαυτό του «έκτρωμα», τι να πούμε εμείς, που έχουμε τα ελαττώματά μας, τις κακίες μας;

Τραπεζαρία Κατασκηνώσεως (της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης), στις 1-8-1984

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΟΙ ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ ΜΕ ΑΠΕΙΛΟΥΝ

…Ευχόμεθα από σας να βγει μια Ελλάδα πολύ ωραιότερη, απ’ ό,τι άφησαν οι πρόγονοί μας. Και θα είμαι ευτυχής, του χρόνου εάν ζήσω να είμαι μαζί σας. Εάν δε ζήσω, καλά μου παιδιά, καλή αντάμωση στην αιωνιότητα!
Τώρα θα σας πω και ένα μυστικό, που θα συγκινηθείτε. Όπως είπε και ο νομάρχης, ευρισκόμεθα στα άκρα εδώ της Ελλάδος, ευρισκόμεθα εις τα σύνορα της πατρίδος και πολλοί εχθροί μας περικυκλώνουν και θέλουν να καταστρέψουν την αγαπητή μας πατρίδα και σας λέγω κάτι να το ξέρετε πολύ καλά.
Υπάρχουν οι λεγόμενοι Σκοπιανοί, οι οποίοι προσπαθούν να πάρουν τη Μακεδονία μας και να την κάνουν δική τους και γράφουν γράμματα. Δε σας το λέω αυτό για τίποτε άλλο, το λέω σε σας εξομολογούμενος, μου γράφουν γράμματα κάτω από την Αυστραλία˙ «Ρε, τράγε» λέγουν «θα έρθουμε να σε σκοτώσουμε. Δε γλιτώνεις!». Με μισούν θανάσιμα, διότι αγαπώ την αγαπητή μου πατρίδα.
Μέσα στην καρδιά μου έχω Χριστό και Ελλάδα. Και αυτά μέχρι τέλους της ζωής μου θα τα κρατήσω. Μακάρι να έρθει η ώρα αυτή, όχι για υστεροφημία, που δεν πιστεύω στην υστεροφημία, αλλά πιστεύω πραγματικώς ότι είναι ιερά ώρα να πεθάνει κανείς για τα μεγάλα ιδανικά, για την Ελλάδα, την αγαπητή μας πατρίδα.
Και όπως έλεγε ένας δικός μας ποιητής, ο Μαβίλης, που σκοτώθηκε επάνω στο Δρίσκο της Ηπείρου, όταν εξέπνεε ο εθελοντής Μαβίλης, μου έλεγε ο πνευματικός του πατέρας, ο ιερεύς, συγκινήθηκε και είπε˙ «Σε λίγο δε θα υπάρχω στη ζωή». Και είπε κάτι λόγια αλησμόνητα, κάτι λόγια που ζυγίζουν πολύ, είπε˙ «Ω, πατρίδα! Πολλές τιμές μου έδωκες. Η πιο μεγάλη τιμή είναι τώρα που πεθαίνω για σένα!»

Τα τελευταία λόγια από την προσφώνηση του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στα αγόρια του Γυμνασίου, στην γιορτή της λήξεως, στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεώς του, στις 13 -7 -1990.

*********************************************************************

ΔΙΔΟΜΕΝ ΜΑΧΗΝ – ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΤΕ

Αθήναι τη 1 Απριλίου 1952

Αγαπητέ μοι Γιώργο, έλαβα τα γράμματά σου…
Σήμερον εστείλαμεν εις Κοζάνην 5.500 «Σπίθες» νέον φύλλον (Σταρ Ελλάς). Εδώ εκρατήσαμεν 4.500. Διότι δίδομεν ΜΑΧΗΝ και προσευχηθήτε να γίνη κάτι.
Αχ! Γιώργο, εδώ έχομεν μεγάλον αγώνα. Όταν ποτέ συναντηθώμεν, πόσα θα ειπώμεν. Εάν μας ευλογήση ο Κύριος και βοηθήσουν οι αδελφοί, πολλά θα γίνουν…
Ταύτα. Και πρόσεχε καλώς να κάμης, όπως πάντα, το ΕΡΓΟΝ ΘΕΟΥ. Διότι, ως γνωρίζεις, ο Αυγουστίνος τίποτε δεν κρατεί δια τον εαυτόν του, αλλ’ όλα τα διαθέτει δια την διάδοσιν της αληθείας του Ευαγγελίου. – Και αυτό δεν με σώζει. Διότι και το αίμα μου πρέπει να δώσω.
ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΠΟΛΥ ΥΠΕΡ ΕΜΟΥ, διότι πολύς ο αγών και αι δυνάμεις μας μικραί.

Χαιρετισμούς εις όλους.
Να μου γράφετε τακτικά…
Την Σπίθα να την ταχυδρομήτε αμέσως.

Με πολλήν αγάπην
Αυγουστίνος

[ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ]

Η γραία μητέρα μου ετοιμάζεται δια την αιωνιότητα.
Στείλε μου τα ονόματα και τις διευθύνσεις 30-50 προσώπων θερμών υποστηρικτών του περιοδικού, ίνα τους διορίσωμεν ανταποκριτάς εις τας διαφόρους πόλεις (όπως είναι ο Κατινάς, Ξύστας, ο Μαϊπας…)
Ψάξε καλά τον κατάλογο. Μη αργήσεις.

#############################

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 232-233, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΚΡΕΜΑΣΟΥΝ, ΑΛΛΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ»

Κάρυστος 19-9-1951
Αγαπητέ μου Γιώργο,
Τι γίνεσθε; Ευρίσκομαι πάλιν εις Κάρυστον. Έχω αγώνας διαφόρους. Αλλά δια των ευχών σας ελπίζω να νικήσωμεν. Μετά 20ήμερον, περί τα τέλη Οκτωβρίου, θα ευρίσκομαι, εάν θέλη ο Θεός, εις Μακεδονίαν και θα τα είπωμεν προφορικώς. –«Σπίθα» θα εκδωθεί προσεχώς με άρθρα ακόμη περισσότερον καυστικά. Το κακόν έφθασε εις το κατακόρυφον.
-Φύλατε τα χρήματα, διότι θα βγάλωμε το βιβλίο. Χαρτί σπανίζει πολύ.
-Εις τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΩΝ ΓΡΕΒΕΝΩΝ πολλούς χαιρετισμούς. Η καρδιά μου είναι μετ’ αυτών. Ιδίως εις Αθανάσιον.
-Οι εχθροί μας θέλουν να με κρεμάσουν, αλλά ο Κύριος δεν το επιτρέπει. – Φύλαττε μερικά αντίτυπα «Εκ του Ανεσπέρου φωτός» και του τόμου του «Χριστιανού Στρατιώτου»…
Αγαπητούς μου Ευθύμιον (πατέρα), Στέργιον, Γεώργιον (Πλιάκην), Αργύριον, Κώστα Κούκην, Σουλτάναν και άπαντας φίλους και αδελφούς χαιρετώ εγκαρδίως.

ΕΥΧΕΣΘΕ.
Με αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 218-219, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΑΝΤΙΒΛΑΣΦΗΜΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ

Κύμη τη 10 Ιουνιου 1951

Αγαπητέ μου Γεώργιε,
-Δόξα τω Θεώ έφθασα εις Κύμην…
-Τα χρήματα που έχομε δια «Σπίθαν» – βιβλία, φύλλατε καλώς. Διότι θα τα χρειασθούμεν. Το χαρτί ακρίβεινε πολύ. Ζήτημα εάν θα ειμπορέσωμεν να βγάλωμεν την Σπίθαν. Πρόσεχε λοιπόν… Να μου στείλετε 1000 αντιβλαφημικές πινακίδες και 200 φυλλάδια.
Μη βραδύνης. Θ’ αρχίσω περοδείαν.
Έστειλες εις Νίκον Αποστόλου τα άμφια;…
Η τελευταί Σπίθα (ο Διάβολος ήνοιξε πλατειάν πύλην) ήλθε; Πάντοτε να μου στέλλετε 100 φύλλα.

Με πολλήν αγάπην Αυγουστίνος

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 228, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΝΕΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ

Αγαπητέ μοι Γιώργο,

Φεύγω… δια ΚΑΡΥΣΤΟΝ. Ολόκληρως πάλιν περιπέτεια. Ενώ όλος ο λαός εν συναγερμώ παρακολουθεί το κήρυγμα…, ο δεσπότης διατάσσει να… κάμω περιοδείαν εις το άκρον της Νήσου, μόνον και μόνον δια να διαλυθή η εδώ εργασία… Ανυπόφορος η κατάστασις. Αυτή η ΚΡΑΤΙΚΗ εκκλησία είναι πλέον αίσχος. Χρειάζεται μια επανάστασις…Βιάζομαι.

-Χαίρω δια την πρόοδόν σας-

…Γράψε εις Κάρυστον – Ευβοίας

Χαιρετισμούς εις όλους

Με πολλήν αγάπην
Αυγουστίνος

Ο Ευθύμιος να είναι πάντοτε εν εγρηγόρσει, όπως και είναι.
Κύμη τη 19/3/1951

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 226, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΤΑΣ

ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΗΘΗΤΕ

Κύμη τη 9 Φεβρουαρίου 1951

Αγαπητέ μοι Γιώργο,
Επί δέκα ημέρας απουσίαζα εις Αθήνας. Είχα νέους αγώνας και με την βοήθειαν του Κυρίου και τας προσευχάς σου νικώ.
Είδα εις τον Ευαγγελισμόν και τον βαρέως ασθενούντα Μητροπολίτη Ακαρνανίας ΙΕΡΟΘΕΟΝ, όστις εδάκρυσεν επί τη θέα μου. Διότι δεν περίμενε να τω δείξω τέτοιαν αγάπην ύστερα από ττον άγριον διωγμόν που είχε κάμει. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.
Μόλις επέστρεψα έλαβα τα γράμματά σας, το ιδικόν σου και του αγαπητού Ευθύμιου. Ελυπήθηκα δια τον διωγμόν που σας κάνει ο Κοζάνης(*) την ώραν που όλη η πόλις πνίγεται και βυθίζεται μέσα εις την αμαρτίαν. Αλλά σεις να μη δειλιάτε καθόλου. Ράσα δεν φορείτε, δια να σας συλλάβη με την αστυνομίαν. Είσθε Έλληνες πολίται, αγνοί πατριώται, υπηρετήσατε την πατρίδα και δεν φοβείσθε την πατρίδα μας. Αδύνατον να διαλυθεί ο Σύλλογος, εκτός και σεις κάμετε καμμίαν αταξίαν ως προς την διοίκησιν και διαχείρησιν. Αλλά σεις τα έχετε εν τάξει όλα. Ούτε τον Ευθύμιον μπορούν να… τον παύσουν! Γελώ με την καρδίαν μου! Δεν είναι κλητήρας της Μητροπόλεως. Λέγει πέντε λόγια θερμά γύρω από την ηθικήν και θρησκευτικήν κατάστασιν της κοινωνίας και συνιστά ν’ αγαπούν τον Χριστόν.
Αυτό είναι το έγκλημά του! …Δεν πιστεύω οι αλιεις της Γαλιλαίας να βγήκαν από καμμίαν Σχολήν σαν και εκείνη που βγήκε ο Γαζής και εγώ. Βγήκαν από την ΣΧΟΛΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ που σοφίζει και τα νήπια ακόμη. Έπειτα και με το καταστατικόν του Συλλόγου είσθε εν τάξει. Διότι λέγει μεν ότι θεολόγοι θα κηρύττουν, αλλά δεν αποκλείει και τους μορφωμένους, (έτσι νομίζω γράφει) και ως μορφωμένος είναι και πρέπει να θεωρήται ο Ευθύμιος, διότι δια μελέτης των γραφών κλπ. Έγινε αυτοδίδακτος και γνωρίζει περισσότερα και από μερικούς ψευτο-θεολόγους!…
–    Μόνον ο Ευθύμιος ν’ αλλάξει μέθοδον. Εις μεν τους άνδρας να διαβάζει από τον Απόστολον των Κυριακών (Κυριακοδρόμιον Θεοτόκη) και επάνω εις την ερμηνείαν αυτών να κάμη ανάπτυξη, ώστε εάν κληθή, να πει εγώ διαβάζω ερμηνείαν Θεοτόκη.
Απ’ εκεί θα παίρνει θέμα και θα ερμηνεύει. Εις δε τας γυναίκας από τας διδαχάς Κοσμά. Οι κύκλοι της Ζωής διαβάζουν περιοδικόν Ζωή και σεις τους μεγάλους διδασκάλους του Γένους μας.
ΑΝΑΓΝΩΣΙΝ κάνομεν… Εμπρός του να έχει Θεοτόκην και Κοσμάν. Με εννοήσατε;
Χαιρετισμούς εις όλους – ιδιαιτέρως εις πνευματικήν μητέρα Σουλτάνα. Να έχετε αγάπην, πίστιν και ομόνοιαν, και το παν θα νικηθεί. Αμήν.

Με αγάπην Χριστού
Αυγουστίνος

———————————————————-

(*)Μητροπολίτης Κοζάνης τότε ήτο ο Κωνσταντίνος Πλατής, ο μετέπειτε Μητροπολίτης Πατρών. Ιεροκήρυκες και οι δυο τα χρόνια της Κατοχής στην Κοζάνη. Ο ένας προήχθη, σε μητροπολίτη, ο άλλος εδιώκετο από τον εν λόγω μητροπολίτη. Την αγάπη του λαού της Κοζάνης προς τον π. Αυγουστίνο δεν την άντεχαν πολλοί, γι’ αυτό τον εδίωκαν. Θυμούνται κάποιοι παλαιοί Κοζανίτες ορισμένα θλιβερά περιστατικά που έχουν σχέση με τους δυο άνδρες, όχι μόνο τα χρόνια της κατοχής αλλά και μετά το 1950.
Ο μητροπολίτης Κοζάνης Κωνσταντίνος απηγόρευε και το πέρασμα του π. Αυγουστίνου από την πόλη. Ο Αθανάσιος Μπρόβας, μαθητής τότε, θυμάται ένα θλιβερό περιστατικό, που εκτυλίχθηκε έξω από το κατηχητικό του Αγίου Νικολάου, μπροστά στα μάτια του.
Είδα έκπληκτος, λέει, τον επίσκοπο Κωνσταντίνο να χαστουκίζη τον π. Αυγουστίνο, και ο π. Αυγουστίνος, αγέροχος απάντησε: «Μπράβο, τώρα ξύπνησε μέσα σου ο πραγματικός εαυτός – χωροφύλαξ γαρ». (Ο επίσκοπος Κωνσταντίνος πριν να ιερωθή ήτο χωροφύλαξ).

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 222-223, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ

#####################################################################################

ΟΙ Φωτογραφίες είναι ψηφιακές, είναι σημερινές και μπαίνουν στην ιστοσελίδα την ίδια ημέρα. Το κάνουμε αυτό, για να δούν τον σεβάσμιο ιεράρχη των 102 ετών όσοι το επιθυμούν και δεν έχουν την δυνατότητα να πάνε στην Φλώρινα

###############################################################################

#############################################################################

Πολλοί θέλουν να δουν και να πάρουν την ευλογία του Γέροντα αγωνιστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Αυτό δεν είναι δύσκολο και μπορούν να το επιτύχουν με δύο τρόπους.

1. ΝΑ ΑΝΕΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ

Αν έχουν την δυνατότητα να ανεβούν στην Φλώρινα, ο Γέροντας εκκλησιάζεται τις Κυριακές και τις μεγάλες γιορτές στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος. Εκεί μπορούν να τον δούν και να πάρουν την ευλογία και αντίδωρο από το χέρι του (μέχρι στιγμής αυτό γίνεται).

-Μπορούν ακόμη να τον επισκεφθούν τις βραδυνές ώρες στο σπίτι που μένει. Αυτό όμως πρέπει να γίνει κατόπιν συνεννοήσεως με τους πατέρας που βρίσκονται κοντά του. Και αυτό το λέμε, γιατί γέροντας είναι και δεν ξέρουμε αν πάντοτε θα μπορεί. Το τηλέφωνο των πατέρων στην Φλώρινα είναι 2385046993.

2. ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ

ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

#############################################################################

«Θα συναντιόμαστε», μας έλεγε, «στα υψήπεδα της προσευχής». Ζητούσε συχνά τις προσευχές μας και έλεγε. «Όταν εσείς προσεύχεσθε εγώ το αισθάνομαι και παίρνω δύναμη».

Επομένως, όσοι δεν μπορούν να τον επισκεφθούν στην Φλώρινα, να μη στεναχωρούνται.

Με την προσευχή μπορούν να κάνουν την καλύτερη συνάντηση, που θέλει ο Γέροντας επίσκοπος π. Αυγουστίνος. Να λένε το «Χριστέ βοήθει επισκόπω Αυγουστίνω», με την καρδιά τους  και εκείνος θα το καταλαβαίνει και θα δίνει την ευλογία του.

Αυτή την συνάντηση ήθελε πάντοτε ο Γέροντας.

Όσο για τις συμβουλές που κάποιοι επιθυμούν να πάρουν από τον π. Αυγουστίνος· «Έχω γράψει», λέει ο ίδιος «100 βιβλία, αυτά να διαβάζουν».

Κυκλοφορεί και μιά μεγάλη σειρά ομιλιών του σε κασέττες. Τώρα τελευταία η Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου βγάζει νέα σειρά ομιλιών του σε CD. Μπορούμε να πάρουμε από εκεί τις συμβουλές του.

Ότι ήταν να πεί, το είπε ο Γέροντας, τώρα προσεύχεται και σιωπά και ζητά από εμάς εφαρμογή.

Κάποια μέρα του ζητούσαμε επίμονα να μας πεί μιά συμβουλή·

Και εκείνος μας κοίταξε, και είπε αυστηρά· «Και άμα σας πώ, μήπως θα το εφαρμόσετε;»

Αυτή η κουβέντα μας έβαλε στην θέση μας.

ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΕΙΡΑ ΠΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ. ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΙ ΛΕΕΙ, ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΘΕΜΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΓΡΑΨΕΙ. ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ (Μόνο θα μας δώσει λίγο χρόνου, για να κάνουμε την σχετική έρευνα).

Αλλά και η ιστοσελίδα μας αυτό τον σκοπό έχει. Βάζει αυτούσια τα λόγια του αγωνιστού ιεράρχου και φιλοδοξεί να απομαγνητοφωνήσει ένα μεγάλο μέρος τών ομιλιών και συμβουλών του.

«ΟΧΙ ΜΙΤΡΑΙ…ΑΛΛΑ ΦΥΛΑΚΑΙ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΑΙ ΜΑΣ ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ»

Κύμη τη 22 Δεκεμβρίου 1950

Αγαπητέ μοι αδελφέ Γεώργιε, χαιρετώ εν Κυρίω,
– Έστειλα προχθές γράμμα εις Ευθύμιον δια μέσου ιδικής σου επιστολής. Θα το ελάβετε.
– Πολύ επιθυμούσα τώρα το 12ήμερον των εορτών να ερχόμουν εως Κοζάνην – Φλώριναν, και σας έβλεπα, αλλά λόγω της υποθέσεως Γρεβενών δεν έρχομαι, δια να μη παρεξηγηθώ.
-Η μασονία οργιάζει. Τα άρθρα που έχωμεν δημοσιεύσει κατά της μασονίας τους έχουν καύσει. Δεν το συγχωρούν. Ελάχιστας ελπίδας έχωμεν εκλογής ως επισκόπου Γρεβενών… Μη αναμιχθήτε πλέον σεις. Υπεράνω όλων είναι η Θεία Πρόνοια. Όχι μίτραι και πατερίτσαι, αλλά φυλακαί και εξορίαι μας αναμένουν. Μόνον με δάκρυα και διωγμούς και βάσανα πολλά θα αναστηθεί η Εκκλησία μας.
-Λυπούμαι πολύ τα πνευματικά μας παιδιά των Γρεβενών που τόσο έχουν εκτεθεί. Ζουν με τόσες ελπίδες… Ας κάμουν ό,τι θέλουν. Εγώ, δια να μη τους λυπήσω, απέφευγα να κάμω δήλωσιν, ότι παραιτούμαι τελείως. Ελπίζω ότι μέχρι 15-20 Ιανουαρίου να γίνει η εκλογή, ότε πλέον θα τεθεί τέρμα εις το όλον ζήτημα. Ωργίασαν οι αρχιερείς. Μαίνονται, ο Κοζάνης… Αλλά φαίνεται ότι αυτοί που αντιδρούν τόσον πολύ μας ευεργετούν. Ποιός ξέρει ποίον είναι το θέλημα του Θεού; Ημείς εάν ηθέλαμε εκλεγεί θα εφαρμόζαμεν ριζοσπαστικά μέτρα Ευαγγελικά, που θα ανέτρεπον την Σατανοκρατίαν. Αυτά προβλέπουν και τρέμουν…
-Περί τα τέλη του μηνός εξ Αθηνών θα σας στείλω την νέαν «Σπίθαν» (Η οικουμένη θα τιναχθεί ως η ελαία) και περί τας 10 Ιανουαρίου θα σταλεί εκ Βόλου η άλλη «Σπίθα» – (Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου). Κανονίζετε την διανομήν όπως πρέπει.

Εγγράφετε, Χριστοφόρον Σιάμον (χρυσοχόον) Μεσολόγγιον φύλλα 100

-Θα γίνει εκεί Σύλλογος όπως οι «40 Μάρτυρες». Στείλετε ένα αντίγραφον. Βγάλετε εις την μηχανήν μερικά αντίγραφα καταστατικού.
Από τον Ευστάθιον Πατρών έχετε σεις ως και ο αγαπητός Ναούμ χαιρετισμούς θερμούς. Εις Πάτρας υπάρχουν πολλοί φίλοι μας. Εκεί πάντοτε να στέλεις φύλλα αρκετά.
-Χαίρω δια την πρόοδον της κινήσεώς σας. Βλέπεις τι κάμνει η προσευχή; Μη δειλιάσετε καθόλου. Ιδίως ο αγαπητός Ευθύμιος να μένη ΒΡΑΧΟΣ ατίνακτος. Να βλέπει τας θλίψεις ως ΚΥΜΑΤΑ που έρχονται και παρέρχονται…
-Μη λυπείσθε, διότι δεν γίνομαι επίσκοπος. Αλλού είναι η αποστολή μας. Προσεύχεσθε πολύ. Έχω ανάγκην πολύ των προσευχών σας. Παρακαλώ την καν Σουλτάναν (Σεβάσμια γερόντισσα, που με την ευλογίαν του π. Αυγουστίνου έγινε κατόπιν μοναχή στην Κάλυμνο).
-Χαιρετώ όλους ανεξαιρέτως τους αδελφούς και σας εύχομαι χαράν, πνευματικήν αγαλλίασην κατά τας εορτάς των Χριστουγέννων. Με συγκίνησιν ενθυμούμαι τα Χριστούγεννα που έκαμα μαζί σας τας πονηράς ημέρας της Κατοχής.

Με αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 218-219, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΕΞΕΡΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΣ»

Κύμη τη 17-12-1950
Αγαπητέ μοι Ευθύμιε,
Επέστρεψα εκ Μεσολογγίου. Αι προσευχαί σας ενίκησαν. Το όρος (ο Ακαρνανίας) εσείσθη και ορμήματι μεγάλο έπεσεν εις την θάλασσαν. Δεν ηδυνήθει να πράξει τίποτε εναντίον μου.
Διότι εξεγέρθει όλη η πόλις, η οποία με την αγάπην της με έκανε να συγκινηθώ ως παιδίον. Διαδήλωσις! Με έβλεπον και έκλαιον από χαράν(*)
Εξέρχομαι από την δοκιμασίαν αυτήν ισχυρότερος. Υψηλά τα λάβαρα!
-Τα εν Γρεβνενοίς με συγκλονίζουν. Οι αρχιερείς της Μακεδονίας επ’ ουδενί λόγω δέχονται να έχουν πλησίον αυτών τον Αυγουστίνον. Ανεστατώθησαν! Απειλούν παραίτησιν κλπ. Πάλη μεγάλη. Μόνον θαύμα ειμπορεί να λύσει το ζήτημα. Φαίνεται ότι το θέλημα του Θεού είναι να μείνω πρεσβύτερος. Αν μάθω, ότι εξελέγην, θα αρχίσω να κλαίω, διότι μόνον εγώ γνωρίζω τον ΣΤΑΥΡΟΝ που θα επωμισθώ. Οι εν Γρεβενοίς δεν με αφήνουν να δηλώσω παραίτησιν, που θα ήτο δι’ εμέ το καλύτερον. Η αγάπη των που εκδηλούται ζωηρά με κρατεί αιχμάλωτον. Μαζί με αυτούς υποφέρω και εγώ πολύ ψυχικώς. Είθε να λήξει σύμφωνα με το συμφέρον των ψυχών μας η υπόθεσις αυτή.
– Από τον αγαπητόν μας Σωτήριον Δρόσον θα μάθετε λεπτομέρειες πολλές.
– Σεις, οι πλησίον μου πολύ, δεν θα έπρεπε να υπογράψετε τηλεγράφημα προς την Σύνοδον…
– Αι περιπέτειαί μου δεν με αφήκαν να γράψω άλλην «ΣΠΙΘΑΝ». Ίσως αυτές τις ημέρες να γράψω δυο τρία άρθρα…
– Ως προς το ζήτημα των αυτόθι συναθροίσεων του Συλλόγου είμαι βέβαιος ότι θα ανταπεξέλθεις εις τας κατά του Συλλόγου επιθέσεις του Δεσπότη. Λόγια Χριστού λέγετε. Έργα αγάπης εκτελείτε. Νομικώς συνέρχεσθε. Εντολήν Χριστού εκτελείτε. Αυτό που κάνετε σεις, το κάνουν 50-60 σπίτια εις τας Αθήνας, που συγκεντρώνονται καθ’ ομάδες οι χριστιανοί των Αθηνών και διδάσκουν μη θεολόγοι – εργάται, υπάλληλοι, έμποροι, πας ο πιστεύων και επικαλούμενος τον Κύριον… Σεις τα φτωχαδάκια με τον φωτισμόν του Θεού θα κάνετε έργον μέγα, μηδένα μισούντες, αλλά τους πάντας αγαπώντες και προσευχόμενοι προς τον Κύριον, ίνα αυξηθεί η γνώσις ως τα κύματα της θαλάσσης.
– Ομίλει με την καρδίαν και όχι με τα χείλη. Λίγα και καλά, που σαν καρφιά θα μπαίνουν εις τας καρδίας. – Με μιαν βαθίαν ταπείνωσιν. Θα σε βοηθήσει πολύ και ο αγαπητός Σωκράτης.
– Λόγω της επικείμενης εκλογής του Γρεβενών δεν θα ανέβω τώρα εις την Κοζάνην, επιφυλάσσομαι κατά τέλη Φεβρουαρίου να σας επισκεφθώ και λάβω θάρρος από την πρόοδόν σας εν γένει εις το έργον του Κυρίου.
Με άπειρον αγάπην χαιρετώ
όλους τους αδελφούς…
Να μου γράφετε τακτικά δια να πληροφορούμε τα της κινήσεώς σας.

ΚΑΛΑΣ ΕΟΡΤΑΣ με ειρήνην Χριστού

Με αγάπην Χριστού
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 215-218, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΥΠΕΡ ΕΜΟΥ, ιδίως ο π. Γεώργιος, ιερεύς, ο Γιώργος και η Σουλτάνα, ο π. Δημήτριος.

«Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ»

Κύμη τη 28/11/1950

Αγαπητοί μοι εν Χριστώ αδελφοί ΕΥΘΥΜΙΕ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΕ,

Έλαβα το τελευταίο γράμμα σας, 19–11–1950 και εχάρηκα δια τας ευχαρίστους ειδήσεις. Οσάκις διαβάζω τα γράμματά σας νομίζω ότι ευρίσκομαι εις Κοζάνην και συνομιλούμε επι των πνευματικών ζητημάτων. Το καθήκον μας χωρίζει, αλλά η αγάπη του Χριστού μας ενώνει, έστω και εάν ευρισκώμεθα εις τα δύο άκρα της γης. Οι δεσμοί δεν θραύονται. Θα αποθάνωμεν ηνωμένοι εν Χριστώ τω Σωτήρι ημών, όστις μας ήνωσε, ενώ ήμεθα άγνωστοι τελείως. – Λυσσούν εις Αθήνας, διατί ο Αυγουστίνος έχει 5-10 φίλους εν Μακεδονία. Ζητούν να μας θάψουν. Ήνοιξαν πολλάκις τον τάφον μας. Τώρα πάλιν, δια να μας αποκλείσουν από τους καταλόγους εκλογής, όρισαν εις Μεσολόγγιον δίκην εις τις 8–12–1950. Θα μας δικάσει ο άγιος Ακαρνανίας. Θα υπάγω, θα δώσω μάχην, ο Θεός βοηθός. Μη λυπείσθε. Πολλά έχομεν διέλθει. Θα περάσωμεν και απ’ αυτά. ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ αυτά έχουν. Αυτοί δεν είνε αρχιερείς, αλλ’ ανθρωποφάγοι. Να μην μπει ο Αυγουστίνος εις την Ιεραρχίαν, διότι όταν γίνει, τότε…θα μας διαλύσει. Ναι! Θα διελύομεν τα μαγαζιά των, τα χωράφια των, τα διαζύγια, τα αίσχη, τα βδελύγματα που έκαμναν την Εκκλησίαν μας αγνώριστον. Ημείς την θέλωμεν βασίλισσαν, όχι γκαρσόνι που να εκτελεί τα καπρίτσια του ενός και του άλλου. «Η βασιλεία η εμή ουκ εστίν εκ του κόσμου τούτου». Ανεξάρτητος από το κράτος, για να μπορεί και το κράτος να ελέγχει. Αυτά είνε τα ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ.
– Η επιτροπή έσεισε την Αθήνα. Αλλά και όλα τα Γρεβενά να κατέβαιναν κάτω, οι αρχιερείς εκείνοι που μας μισούν (ως ο άγιος Κασσανδρίας) δεν πρόκειται να συγκινηθούν. Ο Μακαρ. παίζει μάλλον πο-λι-τι-κήν. Δεν υπάρχει γνήσιος πόνος δια την Εκκλησίαν. Πάντως δεν γνωρίζωμεν ποίον είνε το θέλημα του Κυρίου. – Εάν όμως οι εν Γρεβενοίς δεν καταθέσουν τα όπλα, ούτε απελπισθούν, αλλά εξακολουθήσουν κρούοντες και διαμαρτυρόμενοι, δεν αποκλείεται να γίνει το ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ, να ίδει η Ελλάς Αυγουστίνον επίσκοπον. Υπάρχει φόβος να πάθουν συγκοπήν όλοι οι επίσκοποι της Δ. Μακεδονίας. – Σεις προσεύχεσθε, ιδίως προσευχηθείτε την 8-12-1950. ΚΡΙΣΙΜΟΝ ΗΜΕΡΑ!
Πόσον με ευχαριστεί η πρόοδος της συναθροίσεως. Ανέκαθεν εφρόνουν ότι το κήρυγμα θα προοδεύσει όχι με μισθωτούς επαγγελματίας ιεροκήρυκας, αλλά με εθελοντάς, ιεροκήρυκας του λαού που θα κηρύττουν, χωρίς δέσμευσιν με το κράτος και την Εκκλησίαν, την αλήθειαν. Το πείραμα επιτυγχάνει. Ο λαός συγκινείται, διότι βλέπει τον Ευθύμιον να κηρύττει με πίστιν και ν’ αναφέρει παραδείγματα ζωντανά από την ζωήν του μέσα. «Ο ακηκόαμεν, ο εψηλαφήσαμεν, ο εωράκαμεν» – αυτό κηρύττει. – 5 λόγια ζυμωμένα με δάκρυα αξίζουν περισσότερο από 1000 ρητορικούς λόγους των μισθωτών ιεροκηρύκων. Νέον είδος ιεροκηρύκων πρέπει να εμφανισθεί.
– Τώρα που αυξάνετε, να περιμένετε πόλεμον. Αλλά μη φοβηθήτε. Σεις δεν έχετε ράσον, αλλά γραβάταν. Είσθε πολίται και έχετε δικαίωμα να συγκεντρώνεσθε. Άλλωστε είσθε Σύλλογος εγκεκριμένος. Να έχετε μόνον τα χαρτιά εν τάξει. Υπεύθυνος θα είνε ο κ. Ι. Μελλάς. Να παρουσιάζετε και ΕΡΓΑ που θα δίδουν ΑΙΓΛΗΝ εις την κίνησίν σας και αυτό προς δόξαν Θεού. Να μη τελειώνει το μάθημα χωρίς θερμήν σύντομην ΠΡΟΣΕΥΧΗΝ.
– Μεθαύριο φεύγω δια Μεσολόγγιον. Περιπέτεια. Τι να γίνει;
– Επί τη εορτή της Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης έστειλα γράμμα εις αγαπητόν Αστέριον, πρέπει όλοι να τον ευχαριστήσωμεν δια την νέαν δωρεάν του.
– Εις τον διδ/λον φίλον Αθ. Πάλλαν πολλούς χαιρετισμούς και να προσέχει, διότι οι δαίμονες δεν είναι μόνον εις Αθήνας, αλλά και εις τα μικρότερα χωριά. Πάντα να νικά.
– Εις όλους τους αδελφούς χαιρετισμούς. Όχι 33, αλλά 100 θα γίνετε, εάν υπάρχει το ΠΥΡ του ουρανού.
Μη φοβηθήτε κανένα διωγμόν. Σταθεροί, υψηλά τα λάβαρα, ελεύθερα και ζώσα Εκκλησία, με τον λαόν μαζί και τον Θεόν κηδεμόνα και Πατέρα, θα σείσετε όλην την ΚΟΖΑΝΗ και θα φέρετε ψυχάς εις μετάνοιαν δια του απλού κηρύγματος του αγαπητού Ευθυμίου. Τα μωρά του κόσμου…
Αδελφικούς χαιρετισμούς εις π. Γεωργ. Γκιούραν και εις τας οικογενείας σας.
– Εδώ εις τα εσπερινά κηρύγματα συρρέει κόσμος όπως εις τα εσπερινά του Αγίου Νικολάου Κοζάνης.
Γράφετε τακτικά.

Με πολύν αδελφικήν αγάπην
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 213-215, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

«ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΚΑΘΑΙΡΕΣΟΥΝ»

Κύμη τη 19 Νοεμβρίου 1950

Αγαπητοί μοι Ευθύμιε και Γεώργιε, Τι να ειπώ και τι λαλήσω; Τα κατ’ εμέ αποτελούν ΜΥΣΤΗΡΙΑ. Από το ένα μέρος ο Ακαρνανίας συγκροτεί δικαστήριον, ζητεί την κεφαλήν μου επι πίνακι –αθρωποφάγοι Αφρικής-, από το άλλο η Αθήνα ανεστατώθηκε με την επιτροπήν των Γρεβενών. Όλος ο τόπος βοά. Κύριε δόξα Σοι. Και εάν δεν επιτευχθεί, τι άλλο, τουλάχιστον δε θα τολμήσουν να με καθαιρέσουν, αν και αυτό δε με φοβίζει. Διότι δεν είμαι ο πρώτος καθαιρείς δια την αλήθειαν που επιτέλους θα ΝΙΚΗΣΗ.

-Φαίνεται όμως ότι οι εν Αθήνας άρχισαν να κλονίζωνται και εάν ο Διάβολος σπάσει και τα δυο του πόδια, δεν αποκλείεται να γίνη το θαύμα: Ο Αυγουστίνος ποιμήν των Γρεβενών; Θεέ μου! Το ακούω και τρέμω… Αλλά ας γίνη το θέλημα του Θεού. Ημείς οπουδήποτε και εάν ευρεθώμεν θα τον υπηρετήσωμεν. Και αυτή η φυλακή και το μοναστήριον θα γίνη παράδεισος. Η Μακεδονία με εσπούδασε.

-Επειδή έχωμεν σκληρόν αγώνα, δεν πρέπει η αγνή φωνή των Γρεβενών να σταματήση. Υπήρξε αυθόρμητος και αυτό τους καίει. Πως, αφού ο Αυγουστίνος είναι μακράν, τα Γρεβενά σείονται; Ταλαίπωροι! Δεν γνωρίζουν τι θα πη πνευματική αγάπη!

-Είχα γράψει ένα γράμμα μάλλον απελπιστικόν εις τον αγαπητόν Κ. Βζούκαν. Αλλά τώρα η κατάστασις, μετά την επίσκεψιν της επιτροπής, αλλάζει πολύ. Ελπιδοφόρα μηνύματα έρχονται. Δεν γνωρίζω τι είπαν ακριβώς, τι τους είπε ο Μακαρ. Και οι άλλοι. Εγώ δεν πήγα κάτω διότι θέλω να κρατήσω το εαυτόν μου υψηλά. Δεν ζητούμεν ημείς επισκοπήν ούτε δια ανάπαυσιν, ούτε δια πλούτον, ούτε δια δόξαν. Μόνο δια ΣΤΑΥΡΟΝ, πείναν, δάκρυα, αίματα… Με γνωρίζετε. …Ειπέ εις την σεβαστήν Σουλτάναν να ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ. Η προσευχή θα λύση την κατάστασιν.. – Χαίρω δια την πρόοδον των «Τεσσαράκοντα Μαρτύρων». Φωτίζει, Ευθύμιε, τους αλιείς της Γαλιλαίας. Υψηλά το λάβαρον. Έχεις χαιρετισμούς από τον π. Χριστόφορον. – Εδώ συρρέει κόσμος πολύς, όπως εις τα εσπερινά της Κοζάνης. Εργασθείτε μυστικά, αγωνισθείτε και ο Κύριος θα δώσει ό,τι πρέπει. Χαιρετισμούς εις όλους τους αδελφούς

Με πολλήν αγάπην

Αυγουστίνος

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 211-212, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1

Η πόλη της Κοζάνης δέχεται, τις πιο δύσκολες στιγμές της Κατοχής, έναν ισχνό, μικρόσωμο ιεροκήρυκα, με λειωμένο ράσο και τρύπια άρβυλα, τον π. Αυγουστίνο Ν. Καντιώτη, που σώζει κυριολεκτικά από τον θάνατο της πείνας τους ανθρώπους. Δημιουργεί ένα τεράστιο κοινωνικό έργο. Κρατά ψηλά το φρόνημα του σκλαβωμένου Κοζανίτικου λαού. Δυναμώνει την πίστι του στον Θεό, και το ευαισθητοποιεί στον πόνο του πλησίον. Δημιουργεί, στο Γκαράζ του Τέγου, το μεγαλύτερο συσσίτιο των Βαλκανίων, που φτάνει ως 8.150 πιάτα ημερησίως, με μόνο όπλο το φλογερό κήρυγμα του ιεροκήρυκα – γραπτό και προφορικό – και το άγιο παράδειγμά του.

Ποιος θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί, ότι αυτός ο φτωχός και μικρόσωμος ιεροκήρυκας θα ήταν ο εκλεκτός του Θεού, που θα επιτελούσε το θαύμα!
«Ήμουν μικρούλα», λέει κάποια παλιά Κοζανίτισσα, «όταν είδα τον πατέρα Αυγουστίνο για πρώτη φορά ν’ ανεβαίνει στον άμβωνα του Αγίου Νικολάου, και είπα: Τι θα μας πει αυτός ο φτωχός και ξυπόλητος ιεροκήρυκας;… Αλλά όταν άνοιξε το στόμα του να μιλήσει, όλοι κρεμάστηκαν από τα χείλη του. Άστραψε και βρόντησε ο άμβωνας του Αγίου Νικολάου και μας έκανε όλους δέσμιους της αγάπης του».
Διαβάζοντας τις γραμμές αυτών των φυλλαδίων και ακούγοντας διηγήσεις ανθρώπων που έζησαν το θαύμα, βλέπει κανείς τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, όταν παραδοθεί εξ ολοκλήρου στον Θεό και ζει, όχι για τον εαυτό του αλλά για τους συνανθρώπους του!

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ» Νο1, μερος β΄, Σελ. 59, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΤΗΤΑ ΜΟΥ

Ήρθα να δω τον νέο άγιο, είπε κ. Γαβιήλ, παλαιός γείτονας του Γέροντος στο Μεσολόγγι, και ο π. Αυγουστίνος τον διέκοψε λέγοντας:
«Μη το λες αυτό, αμαρτάνεις».
Και απευθυνόμενος στις μαθήτριες του Λυκείου και στα στελέχη της κατασκηνώσεως που ήταν παρόντα και χάρηκαν από τον αφθορμητισμό του κ. Γαβριήλ, είπε:
Αυτό που είπε, δεν έπρεπε να το πει, διότι εγώ δεν έχω την ιδέα ότι είμαι άγιος. Eγώ θεωρώ τον εαυτό μου αμαρτωλό, και λέω  με τον απόστολο Παύλο ότι «ο Xριστός ήρθε στον κόσμο αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμι εγώ» (A΄ Tιμ. 1, 15). Αισθάνομαι την αμαρτωλότητά μου και ευτυχώς ή δυστυχώς, έχω και τέτοια εξωτερικά ελαττώματα που δεν θα μπορέσουν να με κάνουν άγιο. Kατάλαβες;
Έχω και θυμόν και οργήν και … και τέτοια πράγματα· συνεπώς δεν πρόκειται να γίνω άγιος, άλλοι είναι οι άγιοι.
Ο κ. Λάϊος από Kαστοριά, πήρε το μικρόφωνο και είπε· πως γνώρισε τον π. Αυγουστίνο, πριν από πολλά χρόνια. Και ο Γέροντας απήντησε·
Αλλοίμονο σ’ εκείνον που το όνομα του είναι μεγαλύτερο από την πραγματικότητα. Διαβάστε το βιβλίο· «H Μίμησης Χριστού» και θα το βρείτε
Λοιπόν, και σ’ εμένα δυστυχώς εφαρμόζεται αυτό το πράγμα. Mικροί και ασήμαντοι είμεθα, αλλά τέλος πάντων το όνομά μας διαδώθηκε δεξιά και αριστερά και έρχονται απ’ τα διάφορα μέρη της γης, απ’ την Aυστραλία, από την Γαλλία, από την Aφρική για να μας δούνε. Δεν είμεθα άξιοι τόσης μεγάλης τιμής. Bέβαια, οσάκις έρχονται από μακριά να με δούνε στενοχωριέμαι και λέω: Βρε παιδί μου, τι ήρθατε; Τους λέω, αυτό που είπε ο Κολοκοτρώνης όταν του είπανε ότι «κάποιοι άνθρωποι ήρθανε να σε δούνε». Ο Κολοκοτρώνης που δεν ήξερε γράμματα πολλά, αλλά ήτανε σοφός, απαντά· «Kαλύτερα να μας ακούνε, παρά να μας βλέπουν». Μεγάλος λόγος είναι αυτός.
Tώρα είστε μακριά εσείς. Ελάτε κοντά να με δείτε. Tότε θα πείτε, πω, πω, πω, αυτός είναι ο άγιος;  Kαι θυμώνουμε και οργιζόμεθα, και, και, και. Λοιπόν, να εύχεστε στο Θεό να μας ελεήσει.

AΠANTHΣH AΠO TO ΠIO KONTINO ΠPOΣΩΠO TOY ΓEPONTOΣ

Ο π. Ιερόθεος Κοκκονός ένα από τα λίγα πρόσωπα που δεν πίκραναν ποτέ τον π. Αυγουστίνο· συχνά το έλεγε στα στελέχη της Κατασκηνώσεως ο Γέροντας αυτό. Eίναι από το 1951 ως σήμερα κοντά του, δηλαδή 57 χρόνια. O π. Iερόθεος που γνωρίζει καλύτερα από τον κάθ’ ένα τον Γέροντα, λέει:
«Tα περισσότερα πρόσωπα χάνουν όταν τα πλησιάσεις από κοντά, γιατί βλέπεις τα ελαττώματα και τα πάθη τους. Δεν συμβαίνει όμως, το ίδιο με τον π. Αυγουστίνο. Όσο τον πλησιάζουμε τόσο περισσότερο τον θαυμάζουμε. Λένε, ότι φωνάζει. Δεν φωνάζει για τα αμπέλια του και τα χωράφια του, φωνάζει γιατί αγαπά τον άνθρωπο, και την Εκκλησία.

Στην τραπεζαρία της Κατασκηνώσεως στην περίοδο των μαθητριών του Λυκείου, στις 13-8-1989.

ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Παράδειγμα αγάπης

«…Ήταν φοβερή η εποχή. Συνέλαβαν από τα βουνά κάποιον αντάρτη -τον ξέρουν οι παλαιοί Kοζανίται― και δεμένο τον έσερναν μέσα στην πόλη. Kάποιοι άνανδροι Kοζανίται, που όταν εκείνος ήταν στα πράγματα καθότανε κλαρίνο μπροστά του, τώρα βλέποντάς τον σαν κτυπημένο σκυλί να τον μεταφέρουν στην πόλη, τον φτούσαν. Aυτός ήταν εχθρός μου, επανειλημμένως επιχείρησε να με σκοτώσει.

Tον πιάσανε, λοιπόν, και σε άθλία κατάσταση τον έρριξαν στη φυλακή. Όταν το έμαθα, στεναχωρέθηκα. Πήγα στις φυλακές, για να τον δω. Oι υπεύθυνοι των φυλακών δεν με άφηναν να μπω· «Σ’ αυτόν έρχεσαι να φέρεις φαγητό;», μου είπαν· «όχι φαγητό, αλλά δηλητήριο να του δώσεις». Και τους απήντησα·

―«Όπως ερχόμουν σ’ εσάς και έφερνα φαγητό στη φυλακή και όχι δηλητήριο, το ­ίδιο θα κάνω και σ’ αυτόν τον φυλακισμένο».
Mε άφησαν τότε να μπω. Όταν άνοιξε η πόρτα και με είδε, έκλαυσε. Ήταν σε άθλία κατάσταση. Kαι είπε· «Πάτερ Aυγουστίνε, εσύ ήρθες να με δεις! Oύτε η γυναίκα μου ούτε τα παιδιά μου δεν με επισκέφθηκαν. Tώρα πιστεύω ότι υπάρχει Xριστός!».