«ΠΑΥΛΟΣ… » (Α´ Θεσ. 1,1) ΣKETO.

Οὔτε ἁγιωτατος, οὔτε παναγιώτατος Μητρ. Φλωρ. Αυγουστίνου«ΠΑΥΛΟΣ… » (Α´ Θεσ. 1,1) ΣKETO. Οὔτε ἁγιωτατος, οὔτε παναγιώτατος

(Μικρο ὰπόσπασμα απο την ερμηνεία της Αγίας Γραφῆς στον Κύκλο ὰνδρῶν στην Μητρόπολη, απο το Μητροπολιτη Φλωρίνης Αυγουστίνο, στις 11.12.1974)
____

___

Τὰ ἀναγνώσματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς δὲν πρέπει νὰ ψάλλονται Ἡ Α´Θεσσαλονικεις ἐπιστολή ἀρχίζει μὲ τὸ ὅνομα τοῦ Παύλου… Σκέτο. Δὲν ἔχει δίπλα στὸ ὄνομά του κάποια μπιχλιμπίδια, σαν κάποια ἄλογα ποὺ οἱ ἄνθρωποι τὰ στολίζουν μ᾽ αὐτά. Ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ δὲν ἔχουν [ἐσωτερικὸ περιεχόμενο] ἔχουν γεμίσει μὲ μπιχλιμπίδια!!! Ιδίως δὲ ἡμεῖς μέσα στὴν Ἐκκλησία! Τί εἴμαστε ἐμεῖς; Τί εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ἀρχιεπίσκοποι ὁ πατριάρχης; Ὅλους ἂν μᾶς πιάσεις καὶ μᾶς στύψεις δὲν κάνεις τὸ νυχάκι τοῦ ΠΑΥΛΟΥ. Καὶ ὅμως, ἐμεῖς τί ἔχουμε σήμερα; Σεβασμιώτατοι, πανιερώτατοι, παναγιώτατοι, μακαριώτατοι καὶ ὅτι ἄλλο θες! Ποῦ τα βρῆκαν αὐτά, ὅταν ἕνας Παῦλος γράφει σκέτο τ’ ὄνομά του…. Ὁ Θεὸς εἶναι Ἅγιος. Ἐμεῖς φτάσαμε στὸν ὑπερθετικὸ βαθμό! Read more »

«ΣΑΛΕΥΘΗΝΑΙ… ΕΞΑΠΑΤΗΘΗΝΑΙ»

 
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Θεσ/νικης Β´ 2, 2), λέει:
«Ἐρωτῶμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡμῶν ἐπισυναγωγῆς ἐπ’ αὐτόν, 2 εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς ἀπὸ τοῦ νοὸς μηδὲ θροεῖσθαι μήτε διὰ πνεύματος μήτε διὰ λόγου μήτε δι’ ἐπιστολῆς ὡς δι’ ἡμῶν, ὡς ὅτι ἐνέστηκεν ἡ ἡμέρα τοῦ Χριστοῦ. 3 μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον…»

———–

—————

ΦΥΣΑΕΙ ΑΓΡΙΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ, ΟΛΑ ΘΑ ΤΑ ΞΕΡΙΖΩΣΗ & ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΠΑΤΡΙΔΑ & ΤΑ ΠΑΝΤΑ! ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΝΑ ΜΗ ΞΕΡΙΖΩΘΗΤΕ

(Ἀκοῦστε τὸ βίντεο καὶ διαβᾶστε ἀπομαγνητοφωνημένο ὁλόκληρο τὸ ἀπόσπασμα τῆς μελέτης Ἁγίας Γραφῆς ἀνδρῶν, ἀπὸ τὸ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνο Καντιώτη, στὸ ὑπόγειο τῆς Μητροπόλεως τὸ 1976)

Νὰ μὴ σαλευθῆτε

• Mέχρι νὰ ἔρθῃ ἡ ἡμέρα ἐκείνη, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προσέξτε· «εἰς τὸ μὴ ταχέως σαλευθῆναι ὑμᾶς…» (B΄ Θεσ. 2, 2). Nὰ μὴ σαλευθῇ κανείς. Τί σημαίνει αὐτό; Θυμᾶστε τὸν Πέτρο; Εἶπε ὁ Xριστός· Ἀπόψε θὰ μ᾿ ἐγκαταλείψετε, θὰ μ᾿ ἀφήσετε ὅλοι. Ὄχι, εἶπε ὁ Πέτρος, ἐγὼ δὲν σ᾿ ἐγκαταλείπω (Ματθ. 26,30-35). Πέτρο, λέει ὁ Xριστός, θὰ μ᾿ ἐγκαταλείψῃς. Ὁ σατανᾶς θὰ σὲ κοσκινίσῃ «ὡς τὸν σῖτον», ἀλλὰ «ἐγὼ ἐδεήθην περὶ σοῦ, ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου» (Λουκ. 22,32). Ἕνας Πέτρος κλονίστηκε καὶ ἔπεσε καὶ ἀρνήθηκε τὸ Xριστό.
  Προσέξτε, λέει ὁ ἀπόστολος, γιατὶ φυσάει ἄγριος ἄνεμος, φυσάει ὁ ἄνεμος τοῦ διαβόλου. Προσέξτε, γιατὶ ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ξερριζωθῆτε.
  Eἴδατε μέσα στὸ δάσος, ὅταν φυσάῃ ἄνεμος, τί θόρυβος γίνεται; Πῶς κινοῦνται τὰ φύλλα, πῶς ξερριζώνονται δέντρα ὁλόκληρα; Τέτοιος ἀκριβῶς σατανικὸς ἄνεμος πνέει στὴ σημερινή μας κοινωνία καὶ πάει νὰ τὰ ξερριζώσῃ ὅλα. Πάει νὰ ξερριζώσῃ καὶ θρησκεία καὶ οἰκογένεια καὶ πατρίδα καὶ γλῶσσα καὶ τὰ πάντα. Πάει νὰ ξερριζώσῃ ὄχι μόνο καλάμια, ὄχι μόνο δεντράκια, ἀλλὰ καὶ πλατάνια, ποὺ εἶνε ῥιζωμένα βαθειὰ μέσα στὴ γῆ. «Εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» (Ματθ. 24,24).
  Προσέξτε, λέει, σὲ μιὰ τέτοια ἐποχὴ νὰ μὴ σαλευθῆτε. Βάλτε τὶς ῥίζες σας, ὅπως τὸ δέντρο, βαθειὰ στὴ γῆ, γιὰ νὰ μὴ μπορέσῃ κανείς σατανᾶς νὰ σᾶς κλονίσῃ. Oἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ εἶνε χωρὶς βαθειὲς ῥίζες. Γι᾿ αὐτό, ἂν συμβῇ κάτι, θὰ δῆτε πράγματα καὶ θὰ φρίξετε. Θὰ δῆτε ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς θεωρούσατε Χριστιανοὺς μεγάλους, νὰ μὴν τὸ ἔχουν γιὰ τίποτε νὰ βγοῦν μεθαύριο ἔξω καὶ νὰ ὑψώσουν παντιέρες ξένες πρὸς τὸ χριστιανισμὸ καὶ νὰ φωνάζουν καὶ νὰ ὠρύωνται.

Read more »

ΖΟΥΜΕ Σ᾽ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΥΜΑ ΠΛΑΝΗΣ

Από την ἐρμηνεία στὴν Β´ Θεσ\νικῆς ἐπιστολή, σε κύκλο ἀνδρῶν, τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Μπορεῖ λ.χ. στὴ Ῥωσία ἢ κάπου ἀλλοῦ νὰ παρουσιαστῇ ἕνας ἰός, ἕνα μικρόβιο. Αὐτὸ πολλαπλασιάζεται καταπληκτικῶς καὶ μεταφέρεται διὰ διαφόρων μέσων. Ἔτσι ἡ γρίππη γίνεται παγκόσμια. Ὅπως λοιπὸν τὸ μικρόβιο ξεκινᾷ ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ ἔχει ξαφνικὰ καταπληκτικὴ διάδοσι καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ φράξῃ κανείς, ἔτσι καὶ τὸ κακό, ἀπὸ μικροσκοπικὸ μικρόβιο ξεκινᾷ καὶ γνωρίζει τεραστία ἐξάπλωσι μέσα στὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἀπειλεῖ ὅλους νὰ τοὺς κλείσῃ στὰ δίχτυα του. Τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα νὰ φοβᾶστε, ἐκεῖνα νὰ προσέχετε· ἀπὸ ᾿κεῖ ἀρχίζει τὸ κακό.

Καὶ ζοῦμε σ᾿ ἕνα τεράστιο παγκόσμιο ῥεῦμα πλάνης, ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ τὰ μικρότερα καὶ φθάνει ἕως τὰ μεγαλύτερα. Θὰ πέσουν, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Β´ Θεσσαλονικῆς ἐπιστολή, στὰ δίχτυα τοῦ ἀντιχρίστου ὄχι ὅλοι, ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν καλὴ διάθεσι. Αὐτοὶ ποὺ τεντώνουν τ᾿ αὐτιά τους πότε ἐδῶ καὶ πότε ἐκεῖ.

Θυμᾶμαι, ἦταν στὴν Ἀθήνα κάποιος σοβαρὸς ἀλλὰ ὄχι πνευματικὸς ἄνθρωπος, ποὺ εἶχε μιὰ ὑπόθεσι. Πῆγε σὲ δέκα πνευματικούς. Ὁ πρῶτος τοῦ ἄνοιξε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοῦ εἶπε· Παιδάκι μου, ἔτσι νὰ κάνῃς. Δὲν τοῦ ἄρεσε. Πῆγε σὲ ἄλλον, κ᾿ ἐκεῖνος τοῦ εἶπε τὰ ἴδια. Πῆγε καὶ σὲ τρίτο, καὶ σὲ τέταρτο, καὶ σὲ πέμπτο, καὶ σὲ ἕκτο, καὶ σὲ ἕβδομο, καὶ σὲ ὄγδοο, καὶ σὲ ἔνατο, καὶ τοῦ εἶπαν τὰ ἴδια. Πῆγε καὶ στὸν δέκατο. Κ᾿ ἐκεῖνος τοῦ λέει· Δὲν εἶνε τίποτε αὐτό… Τότε εὐχαριστήθηκε αὐτὸς καὶ εἶπε· Ἆ, ἐσύ εἶσαι καλὸς πνευματικός, ἐσύ μοῦ εἶπες τὴν ἀλήθεια! Εἴδατε; μὲ τὸν τελευταῖο, τὸ «μασκαρᾶ», συμφώνησε, ποὺ εἶχε τὸ πνεῦμα του, καὶ αὐτόν ἄκουσε. Τοὺς ἄλλους ἐννιά, ποὺ ἐξέφραζαν τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, δὲν τοὺς ἄκουσε. Καὶ τώρα κάτω στὴν Ἀθήνα αὐτοί οἱ πνευματικοὶ ἔχουν πέρασι. Ἔ, σοῦ λέει, δὲν εἶνε τίποτε αὐτά, ὅλος ὁ κόσμος τὰ κάνει.

Δὲν εἴδατε τί ἔγινε στὴν Ἀθήνα; Καθηγηταί, ἀνώτεροι ἄνθρωποι, μαζεύτηκαν γιὰ νὰ ἐπισημάνουν τὰ κακὰ τοῦ σέξ. Καὶ μαζεύτηκαν στὴ διάλεξι χιλιάδες νέοι, καὶ φώναζαν καὶ ὠρύοντο· Κάτω ἡ παρθενία, ζήτω ὁ αὐνανισμὸς καὶ ἡ μαλακία… Φρικτὴ εἶνε ἡ κατάστασι. Πνεῦμα πλάνης ἐξαπλώνεται μὲ καταπληκτικὸ ῥυθμό. Δὲν εἶνε τίποτε, σοῦ λέει, ἡ μοιχεία· δὲν εἶνε τίποτε ἡ πορνεία· δὲν εἶνε κακὰ πράγματα αὐτά. Τί κάθεσαι καὶ μοῦ λὲς ἐσύ;…

Τὸ προφήτευσε αὐτὸ ἡ ἁγία Γραφή. Ἔλεγε, ὅτι θὰ ἔρθῃ ἡμέρα, ποὺ οἱ ἄνθρωποι, ἐνῷ θὰ πορνεύωνται καὶ θὰ κάνουν τὰ αἴσχη, θὰ τὸ θεωροῦν κάτι ἀθῷο, σὰ᾿ νὰ πίνουν ἕνα ποτήρι νερό, ἕνα γλυκὸ πιοτό («ἐβδελυγμένος καὶ ἀκάθαρτος ἀνήρ, πίνων ἀδικίας σα ποτῷ» Ἰὼβ 15,16). Αὐτὸ εἶνε τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης ποὺ θὰ ἔχῃ τεραστία διάδοσι.

Θὰ συλληφθοῦν στὰ δίχτυα τῆς ἀπάτης αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν διάθεσι, ποὺ δὲν ἀγαποῦν τὴν ἀλήθεια, ποὺ τοὺς ἀρέσει νὰ ζοῦνε στὸ ψέμα.

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγαποῦν τὴν ἀλήθεια εἶνε πολὺ λίγοι. Δὲ᾿ βλέπετε κάθε βράδι τί γίνεται μὲ τὰ ῥαδιόφωνα καὶ τὰ ἄλλα μέσα ἐνημερώσεως; Αὐτὸς ὁ κόσμος εἶνε ἀνόητος, εἶνε τρελλοκομεῖο. Ὁ ἱστορικὸς τοῦ μέλλοντος ―ἐὰν σωθῇ τίποτε μὲ τὴν ἀπάτη ποὺ κυκλοφορεῖ― θὰ τὸ γράψῃ. Οἱ περισσότεροι ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς, γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅλοι, εἶνε μεγάλοι ἀπατεῶνες. Ἁπλώνουν κάθε βράδι τὰ δίχτυα τους. Τ᾿ ἁπλώνουν ὅπως ὁ ψαρᾶς. Ἔχουν μέσα μασκαρᾶδες, λωποδύτες, ἀπατεῶνες, ψεῦτες… Καὶ λένε, Τὸ βράδι θὰ τὰ ποῦμε! Καὶ ἀπατοῦν τὸν κόσμο κι ἁρπάζουν ὅ,τι μποροῦν.

Βλέπεις τὸν ἄλλο, τὸ χάνο, νὰ κάθεται ὧρες ὁλόκληρες καὶ ν᾿ ἀκούῃ τὸ ῥαδιόφωνο. Ὁ ἕνας ἀκούει τὸ Βελιγράδι, ὁ ἄλλος τὴ Σόφια, ὁ ἄλλος τὰ Τίρανα, ὁ ἄλλος τὴ Μόσχα, ὁ ἄλλος τὴν Ἀγγλία, ἄλλος ἀκούει ἀπὸ ᾿δῶ κι ἄλλος ἀπὸ ᾿κεῖ. Καὶ κάθεται καὶ τοὺς θαυμάζει καὶ τοὺς πιστεύει. Ἆ, σοῦ λέει, τὸ εἶπε τὸ ῥαδιόφωνο, τὸ ἔγραψε ἡ ἐφημερίδα!

Δὲν πρέπει ὁ ἄνθρωπος, ὅπως κατήντησαν αὐτά, οὔτε νὰ τ᾿ ἀνοίγῃ. Θὰ εἶνε πολὺ καλύτερος ὁ ἄνθρωπος, ὅταν δὲν ἀσχολῆται μ᾿ αὐτά. Τώρα ὅλοι πέφτουν στὰ δίχτυα αὐτὰ καὶ δημιουργεῖται ἕνα πνεῦμα πλάνης. Τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης εἶνε σὰν μιὰ ἀσθένεια. Ἂν δὲν προλάβουμε νὰ καταπολεμήσουμε τὴν ἀσθένεια ἐγκαίρως, ἐπεκτείνεται καὶ δημιουργεῖται ῥεῦμα πλάνης. Καὶ αὐτὰ μὲν θὰ συμβαίνουν στὸν κόσμο, ποὺ θὰ πέφτῃ στὰ δίχτυα ποὺ ἁπλώνει ἡ ἁμαρτία.

«Στήκετε»

 Προσέξτε, γιατὶ κ᾿ ἐσεῖς κινδυνεύετε. Εἶστε, λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στρατιῶτες, εἶστε Χριστιανοί; «Στήκετε». Εἶνε παράγγελμα τῶν ἀρχαίων ῥωμαϊκῶν λεγεώνων. Οἱ ῥωμαϊκὲς λεγεῶνες ἦταν φοβερὲς φάλαγγες. Ἦταν σκληραγωγημένες καὶ ἐξασκημένες. Εἶχαν σιδηρᾶ πειθαρχία… Καὶ γιατί νὰ πάρουμε παραδείγματα ξένα; Ἐγὼ ὁ ἴδιος εἶδα, στοὺς φοβεροὺς πολέμους ποὺ ὑπέστη ἡ πατρίδα μας, τὴ λεβεντιὰ τῶν ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν μας. Ἂν ἤξεραν ἐκεῖνα τὰ ἡρωϊκὰ παιδιὰ ποὺ σκοτώθηκαν, ὅτι θὰ ἐρχόταν μιὰ τέτοια νέα γενεά, μιὰ γενεὰ ποὺ δὲν σκέπτεται τὴ λευτεριά, ἀλλὰ μόνο τὸ σὲξ καὶ τὸ διάβολό τους, δὲν θά ᾿χυναν τὸ αἷμα τους. Ἐκεῖνα ἦταν παιδιὰ ἡρωϊκά, παιδιὰ λεβέντικα. Ἐμεῖς τὰ κοινωνήσαμε πρὶν πέσουν στὴ μάχη. Μερόνυχτα εἶχαν νὰ κοιμηθοῦν. Ἔμεναν μὲ τὰ ἄρβυλά τους. Καὶ μάλιστα μερικὰ φυλάγανε σκοποί, διπλοσκοποί, ἀπὸ δεξιὰ καὶ ἀπὸ ἀριστερά. Γιατὶ δὲν ὑπῆρχε μέτωπο. Ἀπ᾿ ὅπου νά ᾿νε μπορεῖ νὰ τοὺς ἔρχονταν οἱ σφαῖρες. Φυλάγανε μέρα – νύχτα. Καὶ γιὰ νὰ μὴν τοὺς πάρῃ ὁ ὕπνος εἶχαν καρφίτσες καὶ κεντοῦσαν τὰ κορμιά τους!
Τώρα ἡ σημερινὴ γενεὰ δὲ᾿ σκέπτεται τὴ λευτεριά, ἀλλὰ τὸ σὲξ καὶ τὰ γλέντια. Φταῖνε ὅμως οἱ γονεῖς, ποὺ τοὺς κάνουν ὅλα τὰ χατίρια καὶ δὲν τοὺς λένε ποτὲ ὄχι. Ἀλλὰ ἔννοια σας, θὰ ἔρθῃ ὥρα, ὅπως σᾶς εἶπα. Ἀφοῦ δὲν θέλουν ν᾿ ἀκούσουν γιὰ λευτεριὰ καὶ γιὰ μεγάλα ἰδανικά, θὰ γίνουν δοῦλοι κάτω ἀπὸ τὸ μεγάλο «ῥινόκερω» τῶν ἀθέων· καὶ τότε θὰ ποῦν ἀμάν! Ἀλλὰ θὰ εἶνε ἀργά. Αὐτὸς ὁ ἐκφυλισμὸς ἐκεῖ ὁδηγεῖ.
Λοιπόν, «στήκετε». Ὅταν ὁ στρατιώτης στέκεται στὴ θέσι του καὶ Read more »

Ἡ Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς (α, 1-2)
ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου 

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος

στίχ. 1. «Παῦλος καὶ…». Λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος· Φτάνει ἡ λέξι Παῦλος γιὰ νὰ γεμίσουν δάκρυα τὰ μάτια μας. Ὅπως οἱ μανάδες, ποὺ ἀγαποῦν πολὺ τὰ παιδιά τους, δακρύζουν ὅταν ἀκοῦνε τ᾿ ὄνομά τους, ἔτσι καὶ οἱ πιστοὶ ὅταν ἀκοῦνε τὸ ὄνομα Παῦλος.
Ἀκόμα καὶ οἱ ἄπιστοι ἀναγνωρίζουν τὸν Παῦλο, σὰν μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες φυσιογνωμίες. Βγῆκε μιὰ σειρὰ βιβλίων στὸ ἐξωτερικὸ, ποὺ ἀναφέρει 15 – 20 μεγάλες προσωπικότητες. Μεταξὺ τῶν ἄλλων θεωροῦν κι αὐτοὶ τὸν Παῦλο ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα πνεύματα τῆς ἀνθρωπότητος, καὶ τὶς ἰδέες του πολὺ σπουδαῖες. Ἐμεῖς δὲ οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ θεωροῦμε τὸν Παῦλο ὄχι ἁπλῶς ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα πνεύματα τῆς ἀνθρωπότητος, ἀλλὰ τὸν κορυφαῖο ἀπόστολο, τὸν ἀπόστολο ποὺ σὰν χρυσάετος ἐπέταξε σ᾿ ἀνατολὴ καὶ δύσι καὶ ἔγινε ὁ κήρυκας τῶν ἐθνῶν.
Ἐὰν ἐμεῖς σήμερα εἴμεθα Χριστιανοί, τὸ ὀφείλουμε στὸν Παῦλο. Ἦρθε ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα. Πῆγε στὴ Μακεδονία. Πῆγε στοὺς Φιλίππους. Κήρυξε στὴ Θεσσαλονίκη, στὴ Βέροια, στὴν Ἀθήνα, στὴν Κόρινθο, στὴν Κρήτη, στὴν Κύπρο.
Τὸ ἔργο τοῦ Παύλου ἔχουμε καὶ συνεχίζουμε κ᾿ ἐμεῖς. Ἀλλ᾿ ἂν μᾶς στύψῃς ὅλους, θεολόγους, παπᾶδες καὶ δεσποτάδες, δὲν κάνουμε οὔτε τὸ νυχάκι τοῦ Παύλου. Ὅ,τι ἔκανε ὁ Παῦλος, πρέπει νὰ κάνουμε κ᾿ ἐμεῖς. Ἀλλὰ ποῦ…
Ὁ Παῦλος ζοῦσε σ᾿ ἕνα κόσμο ἰδανικὸ καὶ ἀθάνατο, ἦταν ἐπίγειος ἄγγελος. Ἂν ὑπάρχῃ ἕνα πρόσωπο, ποὺ δείχνει σὲ τί ὕψη μπορεῖ νὰ φτάσῃ ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸ εἶνε ὁ Παῦλος, ποὺ ἔφτασε μέχρι τρίτου οὐρανοῦ. Ἂν πάλι θέλουμε νὰ δοῦμε, σὲ ποιό βάραθρο μπορεῖ νὰ κατρακυλίσῃ καὶ νὰ πέσῃ ὁ ἄνθρωπος, ἂς δοῦμε τὸν Ἰούδα.
Λοιπὸν ἐδῶ μᾶς ὁμιλεῖ ὁ Παῦλος, ὄχι ὁ Πλάτων ἢ ὁ Ἀριστοτέλης. Ἂν ζοῦσαν αὐτοὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ Παύλου, θὰ τὸν ἄκουγαν μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα καὶ θὰ γίνονταν μαθηταί του. Γιατὶ ὁ Παῦλος εἶνε θεόπνευστος διδάσκαλος.
«Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος». Μᾶς λέει ὁ Παῦλος, ὅτι δὲν εἶνε μόνος, ἀλλ᾿ ἔχει καὶ συνεργάτες μαζί του.
«Ἐν Θεῷ πατρὶ ἡμῶν καὶ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ». Τί βλέπει κανεὶς σ᾿ αὐτὸ τὸ χωρίο; Ἐκ πρώτης ὄψεως δὲν διακρίνει πολλὰ πράγματα. Ἀλλ᾿ ἐὰν προσέξῃ λίγο, θὰ δῇ, ὅτι ἔχει μεγάλη σημασία. Βάζει στὴν ίδια γραμμὴ τὸ Θεὸ Πατέρα καὶ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὁ Πατὴρ Θεός, καὶ ὁ Χριστὸς Θεός. Αὐτὸ τὸ χωρίο εἶνε ἐναντίον τῶν χιλιαστῶν. Θεὸς Πατὴρ καὶ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε μαζί.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Παῦλος δίνει στοὺς Θεσσαλονικεῖς μιὰ εὐχὴ καὶ λέγει·

στίχ. 2. «χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ». Λέει καὶ ὁ ἱερεὺς στὴ θεία λειτουργία· «Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ… εἴῃ μετὰ πάντων ὑμῶν». Τί εἶνε λοιπὸν ἡ χάρις, τί σημαίνει ἡ λέξι αὐτή; Δὲν μεταφράζεται μὲ λόγια. Μιὰ εἰκόνα μποροῦμε νὰ δώσουμε μόνο μὲ κάποια παραδείγματα, κι αὐτὰ ἀσθενῆ. Ἕνα παράδειγμα παίρνουμε ἀπὸ τὰ χρέη καὶ τοὺς φόρους, ποὺ ὀφείλει ὁ κάθε πολίτης στὸ κράτος. Ὅταν κάποιος χρωστάῃ στὸ δημόσιο πολλὰ χρήματα, ἔχει ἀγωνία. Περιμένει ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα νὰ βγῇ ἔνταλμα συλλήψεώς του, καὶ κρύβεται. Παλαιὰ παραφύλαγαν οἱ κάτοικοι στὸ χωριὸ καὶ μόλις βλέπανε ἀπὸ μακριὰ τὸν εἰσπράκτορα νὰ ἔρχεται, εἰδοποιοῦνταν καὶ χάνονταν ὅλοι· φεύγανε στὰ βουνὰ καὶ στὰ δάση, φόβος καὶ τρόμος.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ 

Toυ ἐπισκόπου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Μητροπολίτου Φλωρίνης

Ἡ Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Ἡ ερμηνεία τῆς Β´Θεσσαλονικῆς ἐπιστολή ἔγινε κατὰ τὰ ἔτη 1975 – 1976 στὴν αἴθουσα τῆς ἱ. Μητροπόλεως Φλωρίνης στὸν ἁγιογραφικὸ κύκλο ἀνδρῶν, ἀπό τον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτη. Ἀρχισε στὶς 4-12-1975 καὶ τελείωσε στὶς 12-2-1976. (Ἐκδοση ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΛΟΓΓΟΒΑΡΔΑΣ)

(κεφάλαιο α´)

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ εἶχαν συνήθεια, ὅταν γράφανε, νὰ βάζουν τὴν ὑπογραφή τους στὴν ἀρχή. Ἐμεῖς τώρα συνηθίσαμε νὰ βάζουμε τὴν ὑπογραφή μας στὸ τέλος.

«Παῦλος καὶ Σιλουανὸς καὶ Τιμόθεος τῇ ἐκκλησίᾳ Θεσσαλονικέων ἐν Θεῷ πατρὶ ἡμῶν καὶ Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ» (στ. 1-2).

Τα αναγκαια πραγματα επαναλαμβανονται

Τὸ προοίμιο αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς εἶνε ἴδιο μὲ τὴν Α΄ Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή. Ἴσως πῇ κάποιος·
―Γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπαναλαμβάνει τὰ ἴδια;
Μερικὰ πράγματα εἶνε τόσο ἀναγκαῖα, ποὺ πρέπει νὰ τὰ ἐπαναλαμβάνουμε. Γιὰ παράδειγμα· δὲν τρῶμε μιὰ φορὰ στὴ ζωή μας, ἀλλὰ κάθε μέρα. Καὶ μάλιστα πρωῒ μεσημέρι καὶ βράδι. Κι αὐτὸ τὸ ἐπαναλαμβάνουμε συνεχῶς· διότι ἡ σωματικὴ τροφὴ εἶνε ἀναγκαία γιὰ τὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμό. Καὶ ὁ ἥλιος δὲν βγαίνει μιὰ φορά, ἀλλὰ βγαίνει κάθε μέρα. Ἂς μὴ δυσανασχετοῦμε λοιπὸν καὶ ὅταν ἀκοῦμε κάποια λόγια τοῦ Εὐαγγελίου νὰ ἐπαναλαμβάνωνται.
Τὰ ἀναγκαῖα πράγματα ἐπαναλαμβάνονται. Καὶ ἀναγκαῖα εἶνε ἐκεῖνα, ποὺ καὶ ὁ ἁγιώτερος τῶν ἀνθρώπων δὲν μπορεῖ νὰ τ᾿ ἀποφύγῃ. Ἀσκητὴς νὰ γίνῃς, Μέγας Ἀντώνιος νὰ γίνῃς, θὰ ἔχῃς ἀνάγκη κάτι νὰ φᾷς, ἕνα παξιμάδι, λίγο νερὸ νὰ πιῇς. Αὐτὰ εἶνε ἀναγκαῖα· τὰ ἄλλα φαγητὰ δὲν εἶνε ἀναγκαῖα. Ἂν δὲν τὸ κάνῃς αὐτό, θὰ πεθάνῃς.
Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι ―θὰ τὸ γράψῃ ἡ ἱστορία αὐτὸ ὡς σημεῖο ἐκφυλισμοῦ―, πάνω ἀπὸ τὸ ψωμὶ καὶ τὸ νερὸ ἔχουν τὸ σὲξ γιὰ ἀναγκαῖο. Γι᾿ αὐτὸ ἡ ἀνθρωπότης θὰ σβήσῃ καὶ θὰ ἐξαλειφθῇ. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἔκφυλοι λένε, ὅτι χωρὶς γυναῖκα δὲν μποροῦν νὰ ζήσουν.
Τὸ ὅτι εἶνε χρήσιμη ἡ γυναίκα κανεὶς δὲν ἀμφιβάλλει. Ἀλλὰ δὲν εἶνε καὶ τὸ πρῶτο ἀναγκαῖο πρᾶγμα. Καὶ αὐτὸ τὸ ἀποδεικνύουν χιλιάδες παραδείγματα. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἐγκρατεῖς, παρθένοι, ἀσκηταί, ποὺ ἔζησαν χωρὶς γυναῖκα 100 καὶ 120 χρόνια. Ἂν ἦταν πρᾶγμα τόσο ἀναγκαῖο, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ζήσουν χωρὶς αὐτό.
Ἀπολύτως καὶ ἀμέσως ἀναγκαῖο πρᾶγμα, φυσικὴ ἀνάγκη, εἶνε ἡ ἀναπνοή. Κάθε δευτερόλεπτο ἀναπνέουμε. Κάνουμε, δηλαδή, συνεχῶς τὸ διο πρᾶγμα. Ἐν τούτοις δὲν δυσανασχετοῦμε. Ἀντιθέτως, στενοχωρούμεθα καὶ ἀνησυχοῦμε ὅταν κόβεται ἡ ἀναπνοή.
Πάνω ὅμως ἀπὸ τὰ φυσικὰ ἀναγκαῖα εἶνε τὰ πνευματικὰ ἀναγκαῖα. Καὶ ἀνώτερο ἀπ᾿ ὅλα εἶνε αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Χριστός· «Ἑνὸς δέ ἐστι χρεία» (Λουκ. 10,42). Καὶ αὐτὸ τὸ ἀναγκαιότερο ἐξ ὅλων εἶνε ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτὸ λένε οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας· «Μνημονευτέον τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον» (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος).
Συνεπῶς, νὰ μὴ δυσανασχετοῦμε, ὅταν ἐπαναλαμβάνωνται ὡρισμένα πράγματα στὴν Ἐκκλησία. Νὰ ξέρουμε τοῦτο, ὅτι αὐτὰ ποὺ ἐπαναλαμβάνονται εἶνε πάρα πολὺ ἀναγκαῖα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΜΕΛΕΤΗ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΑΝΔΡΩΝ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΝΘΟΥΝΤΑΣ

Στην αίθουσα του υπογείου της Μητροπόλεως Φλωρίνης, στις 9.4.1975

«Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα…»

(Α΄ Θεσσαλονικής α, 13)

_____

_____