Ὅλοι ἐὰν σ᾿ ἐγκαταλείψουν, ὁ Χριστὸς δὲ᾿ θὰ σ᾿ ἐγκαταλείψῃ. Τὸ εἶπε ὁ ἴδιος·

Μoνο o Χριστoς μενει πιστος στις υποσχεσεις του

 «Πιστὸς δέ ἐστιν ὁ Κύριος»(Θεσ. 3, 3)

Ολοι μπορεῖ νὰ μᾶς ἀπατοῦν, ὅλοι. Ἕνας δὲν μᾶς ἀπατᾷ ποτέ, ὁ Θεός. Ὅ,τι ὑποσχέθηκε ὁ Χριστός, θὰ μᾶς τὸ δώσῃ. Δὲν εἶνε σὰν κάτι τράπεζες ποὺ χρεωκοποῦν.

Τώρα τί θὰ γίνῃ μὲ τὶς καταθέσεις, δὲν θέλω νὰ μιλήσω. Καταθέτουν στὶς τράπεζες τὰ χρήματά τους οἱ ἄνθρωποι καὶ κάθονται ἥσυχοι. Μέχρι στιγμῆς κρατιέται ἡ πίστις στὶς τράπεζες, καὶ εἶνε καλὸ αὐτό. Ἔτσι ἔχουν μαζέψει τὰ ταμιευτήρια χρήματα πολλά, μὲ τὰ ὁποῖα γίνονται τὰ ἔργα, γέφυρες δρόμοι κ.ἄ..
Ἐκεῖ στὰ Γρεβενά, θυμᾶμαι, ἦταν κάποιος φοβερὸς τσιγγούνης καὶ δὲν ἔδινε καμμιά ἐλεημοσύνη. Τοῦ εἶχα πεῖ μιὰ φορά· ―Κατάθεσε κ᾿ ἐσὺ μιὰ φορὰ στὴν τράπεζα τοῦ Θεοῦ· «δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν» (Παρ. 19,17). ―Ἄσε με, μωρέ, λέει, ἐγὼ ξέρω τί κάνω· ξέρω ποῦ βάζω τὰ χρήματά μου. Μετὰ ἔγινε ἕνα κράχ, χρεωκόπησε τὸ κράτος, καὶ οἱ τριακόσες χιλιάδες ποὺ εἶχε στὴν τράπεζα δὲν εἶχαν ἀξία οὔτε γιὰ τριακόσα πλατανόφυλλα.
Τίποτε δὲ᾿ μένει σταθερὸ καὶ ἀκλόνητο. Καὶ οἱ μεγαλύτερες τράπεζες χρεωκοποῦν. Ὅλα πέφτουν, ὅλα εἶνε ματαιότης καὶ μιὰ ψευτιά. Μέσα στὴν Ἀθήνα πρὸ 60 ἐτῶν, ὅταν ἔγινε ἡ Ῥωσικὴ ἐπανάστασι, περπατοῦσαν διωγμένοι πλουσιώτατοι Ῥῶσοι, ἔκπτωτοι πρίγκιπες, ποὺ εἶχαν τὰ ρούβλια καὶ τά ᾿διναν μὲ τὴν ὀκᾶ γιὰ νὰ πάρουν τσιγάρα. Τὸ ρούβλι ἦταν τότε ἕνα ἀπὸ τὰ καλύτερα νομίσματα τῆς ἐποχῆς. Ἀλλὰ ξέπεσε μὲ τὶς ἐπαναστάσεις.
Λοιπὸν ὅλα μᾶς ἀπατοῦν, ἕνας δὲ᾿ μᾶς ἀπατᾷ, ὁ Χριστός. Πρέπει νὰ ἔχουμε πίστι. Ὅλοι ἐὰν σ᾿ ἐγκαταλείψουν, ὁ Χριστὸς δὲ᾿ θὰ σ᾿ ἐγκαταλείψῃ. Τὸ εἶπε ὁ ἴδιος· Πιστεύεις σ᾿ ἐμένα, μ᾿ ἀκολουθᾷς, ἐκτελεῖς τὸ θέλημά μου; δὲ᾿ θὰ σ᾿ ἐγκαταλείψω, δὲ᾿ θὰ σὲ ἀφήσω, θὰ σ᾿ ἔχω κάτω ἀπὸ τὴν προστασία μου (βλ. Γέν. 28,15· Δευτ. 31,6· Γ΄ Βασ. 6,13· Α΄ Παρ. 28,20· Ἰουδίθ 7,30).

ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
____

____

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΜΟΝΟΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΙ

…Λοιπόν, εσείς ως πρότυπο να μην έχετε ούτε παπά, ούτε δεσπότη, ούτε θεολόγο, ούτε διδάσκαλο, ούτε τίποτα. Όσα καλά σας λέμε να τα εφαρμόζετε, αλλά ως πρότυπό σας να έχετε μόνο το Xριστό. Kαι είναι ο μόνος που δεν θα σας απογοητεύσει ποτέ. Kαι όσο περισσότερο τον γνωρίζεται, τόσο περισσότερο θα τον αγαπάτε. Επαναλαμβάνω είναι ο μόνος που δεν απογοητεύει.
Όπως είπα και άλλοτε, σας λέγω και τώρα. Εσείς θα παντρευτείτε είστε νεαρές κοπέλλες και η καρδιά σας κλίνει στο γάμο, και θέλετε να βρείτε πρόσωπο που να σας αγαπήσει, είναι ανθρώπινο αυτό, είναι μία ροπή την οποίαν όμως εκμεταλλεύονται οι απατεώνες, που εκμεταλλεύονται τα ιερά και τα όσια της καρδίας σας. Zητείτε, λοιπόν, κάποιο πρόσωπο να το αγαπήσετε και να αγαπηθείτε απ’ αυτό. Eίναι μια ανάγκη, μια ροπή της ψυχής σας αυτό. Aλλά προσέξτε καλά, να μη πέσετε σε καμμιά παγίδα…

Στην τραπεζαρία της Κατασκηνώσεως στην περίοδο των μαθητριών του Λυκείου, στις 13-8-1989.

ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΕΣ, ΣΕ ΜΑΘΗΤΑΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 1978

Η ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 

ΘΑ ΝΙΚΗΣΗ Ο ΕΝΑΣ

Ἀγαπητά μας παιδιά, μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, τὴ στιγμὴ αὐτὴ, ποὺ βρίσκομαι μπροστά σας, εἶμαι πολὺ συγκινημένος. Τρία αἰσθήματα κυριαρχοῦν στὴν ψυχή μου. Τὸ ἕνα αἲσθημα εἶνε ἡ χαρά, τὸ δεύτερο εἶνε ἡ λύπη καὶ τὸ τρίτο εἶνε ἡ ἀνησυχία.
Χαίρω διότι δὲν εἶνε μικρό πράγμα στὸν σύγχρονο κόσμο, στὴν ἐποχὴ αὐτὴ τῆς ἀθεΐας καὶ ἀπιστίας, δὲν εἶνε μικρό πράγμα, ἑκατοντάδες παιδιά, μαθηταί καὶ μαθήτριαι τοῦ Γυμνασίου σὰν ἐλάφια διψασμένα, νὰ τρέχουν στὴν πηγή, στὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ποτίζονται καὶ νὰ δροσίζονται μὲ τὴν Ἁγία Γραφή καὶ τὰ Κατηχητικά Σχολεῖα. Αὐτὸ πολὺ μᾶς παρηγορεῖ καὶ πολὺ μᾶς ἐνθουσιάζει. Γι᾿αὐτὸ αἰσθάνομαι χαρὰ καὶ δοξάζω τὸ Θεό….

 *  *  *

Σᾶς ἄκουσα μὲ χαρὰ νὰ ψάλλετε. Μοῦ φανήκατε σὰν ἀηδόνια ποὺ κελαϊδοῦν μέσα στὸ δάσος. Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα, μετὰ τρία χρόνια, μετὰ πέντε χρόνια, μετὰ δέκα χρόνια, εἴκοσι χρόνια, ὅταν μεγαλώσετε, ὅταν πᾶτε στὸ Πανεπιστήμιο καὶ πάρετε τὰ διπλώματά σας, ὅταν πᾶτε στρατιῶτες, ὅταν, ὅταν…παντρευτῆτε, θὰ ἐξακολουθῆτε νὰ ἒχετε αὐτὸ τὸ φλογερὸ αἲσθημα, ποὺ ἒχετε τὴν ὥρα αὐτή καὶ θὰ κρατήσετε τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ μας; Καὶ θὰ μείνετε πραγματικῶς σταθεροὶ καὶ ἀκλόνητοι εἰς τὶς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου;
Ἀμφιβάλλω καὶ ἀνησυχῶ,γιατὶ ξέρω ὅτι, αὐτὴ ἡ αἰσχρὴ κοινωνία τοῦ 20ου αἰῶνος, ὂχι μόνο ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα ἀλλὰ παντοῦ, ποὺ δυστυχῶς ἒχει ὅνομα ὅτι εἶνε χριστιανική, ἀλλὰ τὸ 95% εἶνε ἀντιχριστιανική. Μέσα σ᾿αὐτὴ τὴν κοινωνία ποὺ ζοῦν τὰ παιδιά συναντοῦν πολλὰ ἐμπόδια, ποὺ δὲν τοὺς ἀφήνουν, νὰ διαμορφώσουν ἕναν πάγιο χριστιανικὸ χαρακτήρα. Ὃλα τὰ σπρώχνουν στὴν ἀθεΐα. Τὸ ραδιόφωνο, ἡ τηλεόραση, τὰ βιβλία, ἡ διδασκαλία, τὸ ὅλο κλίμα τῆς κοινωνίας εἶνε ἐναντίον τῆς χριστιανικῆς Πίστεως καὶ ἡθικῆς. Καὶ εἶνε ἡρωισμὸς τὰ χρόνια αὐτὰ ὁ νέος νὰ πιστεύη στὸ Χριστό. Γι᾿αὐτὸ αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν εἶνε λίγοι, μιὰ μειονότητα στὸν κόσμο αὐτό.
Ἀλλὰ ὅσα ὁλίγα καὶ νὰ εἶνε εἰς τὶς μέρες μας πραγματοποιῆτε τὸ ρητό: « Ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτήσω αἶνον».
Εἶνε ὁλίγα τὰ παιδιὰ αὐτά, ἀλλὰ ὅσο ὁλίγα καὶ νὰ εἶνε, ἒχουν μέσα τους μιὰ μαχητικότητα ἀκατάβλητη, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.
Τὰ παιδιά αὐτὰ τὰ ἡρωϊκά, τὰ παιδιὰ ποὺ μέσα στὶς φλέβες τους, τρέχει αἶμα ἡρώων καὶ μαρτύρων, πρέπει νὰ τὰ ἐπενθυμήσουμε τὸ ρητό: «Ἀντίστητε τῶ διαβόλω καὶ φεύξετε ἀφ᾿ἡμῶν». Read more »

Read more »

ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ
ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 1978

Η ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ – ΘΑ ΝΙΚΗΣΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Ἀγαπητά μας παιδιά, μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, τὴ στιγμὴ αὐτὴ, ποὺ βρίσκομαι μπροστά σας, εἶμαι πολὺ συγκινημένος. Τρία αἰσθήματα κυριαρχοῦν στὴν ψυχή μου. Τὸ ἕνα αἲσθημα εἶνε ἡ χαρά, τὸ δεύτερο εἶνε ἡ λύπη καὶ τὸ τρίτο εἶνε ἡ ἀνησυχία.
Χαίρω διότι δὲν εἶνε μικρό πράγμα στὸν σύγχρονο κόσμο, στὴν ἐποχὴ αὐτὴ τῆς ἀθεΐας καὶ ἀπιστίας, δὲν εἶνε μικρό πράγμα, ἑκατοντάδες παιδιά, μαθηταί καὶ μαθήτριαι τοῦ Γυμνασίου σὰν ἐλάφια διψασμένα, νὰ τρέχουν στὴν πηγή, στὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ποτίζονται καὶ νὰ δροσίζονται μὲ τὴν Ἁγία Γραφή καὶ τὰ Κατηχητικά Σχολεῖα. Αὐτὸ πολὺ μᾶς παρηγορεῖ καὶ πολὺ μᾶς ἐνθουσιάζει. Γι᾿αὐτὸ αἰσθάνομαι χαρὰ καὶ δοξάζω τὸ Θεό.
Αἰσθάνομαι ὅμως καὶ μιὰ λύπη, διότι ὡς ἐπίσκοπος θὰ ἔπρεπε νὰ εἶμαι ἐγὼ ὁ κατηχητής σας, ὁ κατηχητὴς ὅλων τῶν παιδιῶν τῆς περιφερείας μου καὶ τῶν μικρῶν παιδιῶν ἀκόμη, γιατὶ αὐτὸ εἶνε τὸ σπουδαιότερο ἔργο τοῦ ἐπισκόπου. Θὰ ἔπρεπε λοιπὸν τὴν διδασκαλία τῶν παιδιῶν νὰ τὴν ἔχω ἐγὼ ὁ ἐπίσκοπος, Νὰ διδάσκω σ᾿ ὅλα τὰ Κατηχητικὰ Σχολεῖα τῆς Μητροπόλεως.

Θυμᾶμαι τὰ ἀλησμόνητα χρόνια, ποὺ ὡς ἱεροκήρυκας πῆγα σὲ διάφορες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν εἶχα τὰ μεγάλα βάρη τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, εἶχα πολλὰ κατηχητικὰ σχολεῖα καὶ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση μου ἦταν νὰ βόσκω τ᾿ ἀρνάκια τοῦ Χριστοῦ. Δυστυχῶς τώρα πρέπει νὰ ὁμολογήσω, ὅτι βρίσκομαι μακριὰ ἀπὸ τὴν νεότητα τῆς Πατρίδος. Καὶ τοῦτο διότι στὰ γηρατειά μου ἔχω βάλλει βαρὺ σταυρό, τὸ φορτίο τῶν ἐπισκοπικῶν μου ὑποχρεώσεων. Read more »

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ 365 ΣΕΛΙΔΕΣ

Ἀγαπητά μου παιδιά,

ΜΕ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ μπήκαμε σὲ καινούργιο χρόνο. Μὲ χαρὰ ὁ κόσμος ὑποδέχτηκε τὴν ἀνατολὴ τοῦ καινούργιου χρόνου. Κάποιος ζωγράφος ζωγράφισε τὸν καινούργιο χρόνο σὰν ἕνα ἥλιο, ποὺ μόλις ἀνατέλλει καὶ στέλνει τὶς πρῶτες ἀκτῖνες του πάνω στὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Τί ὡραία εἶνε ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου! Ἔτσι ὡραία φαίνεται στὰ μάτια τοῦ κόσμου καὶ ἡ ανατολὴ τοῦ καινούργιου χρόνου.
Ἀλλʼ ἐκεῖνοι, ποὺ μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ νέου χρόνου χαίρονται πιὸ πολύ, κʼ ἡ χαρὰ λάμπει στὸ πρόσωπό τους εἶνε τὰ παιδιά. Γιατὶ τὰ παιδιὰ δὲν ἔχουν ζήσει τὸν πόνο καὶ τὴ θλῖψι, ποὺ δοκιμάζουν οἱ μεγαλύτεροι στὴν ἡλικία. Φαντάζονται, πὼς ὁ καινούργιος χρόνος θά ʼνε ἕνας χρόνος χαρᾶς, ποὺ κανένα δάκρυ δὲν θὰ κυλήση στὰ παιδικά τους μάγουλα. Νά ʼταν ἔτσι ἡ ζωή!
Ἀλλʼ ἡ χαρὰ τῶν παιδιῶν γιὰ τὴν πρωτοχρονιὰ αὐξάνει καὶ φτάνει στὸ κατακόρυφο ἀπὸ τὰ δῶρα ποὺ συνηθίζουν συγγενεῖς καὶ φίλοι νὰ δίνουν στὰ παιδιά. Κάθε δῶρο καὶ μιὰ χαρὰ τοῦ παιδιοῦ. Ὑπάρχουν δὲ καὶ δῶρα, ποὺ κάνουν τὰ παιδιὰ νὰ τρελλαίνωνται ἀπὸ χαρὰ καὶ νὰ παίζουν μέρα – νύχτα μʼ αὐτά.
Δῶρα πολλά, ποικιλία δώρων! Ἐσεῖς, ἀγαπητά μου παιδιὰ τοῦ κατηχητικοὺ, τί δῶρα προτιμάτε; Πέρυσι, ἄν θυμάστε, στὴν ἀρχὴ τοῦ προηγούμενου χρόνου σᾶς σύστησα ἕνα δῶρο πολύτιμο. Καὶ τὸ δῶρο αὐτὸ ἦταν ἕνα βιβλίο, ποὺ ἀξίζει περισσότερο ἀπʼ ὅλα τὰ βιβλία τοὺ κόσμου. Εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο (βλ. σελ. 24-26). Αὐτὸ ἦταν τὸ δῶρο, ποὺ εἶχε πάρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης. Αὐτό μελετοῦσε, κι αὐτό προσπαθοῦσε νὰ ἐφαρμόζη στὴ ζωή του, κʼ ἔτσι ἀναδείχτηκε ἕνας ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἀλλʼ ἐγὼ τώρα, στὴν ἀρχὴ τοῦ νέου αὐτοῦ χρόνου, ἔχω νὰ σὰς μιλήσω γιὰ ἕνα ἄλλο βιβλίο. Τὸ βιβλίο αὐτὸ ἔχει 365 σελίδες. Ὄλες του οἱ σελίδες εἶνε κάτασπρες. Οὔτε μιὰ γραμμή, οὔτε μιὰ μικρὴ μουτζούρα δὲν ὑπάρχει. Κι αὐτὸ τὸ βιβλίο σὲ δισεκατομμύρια ἀντίτυπα μοιράζεται σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς. Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, ποὺ δὲν παίρνει τέτοιο βιβλίο. Read more »

ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Εἶνε ἀπερίγραπτα τὰ κάλλη της. Δὲν ὑπάρχει γλώσσα γιὰ νὰ τὰ ἐκφράσουμε

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Σβήνουμε ἐδῶ στὴν γῆ, ἀλλὰ ἀνατέλλουμε σ᾿ ἕναν ἄλλο κόσμο αἰώνιο. Ἐὰν τὸ σκεφτόμασταν αὐτὸ καὶ εἴχαμε πνευματικοὺς πόθους θὰ ἦταν διαφορετικὴ ἡ γῆ.

Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος σκεφτόταν τὴν αἰωνιότητα καὶ ἔδειχνε τὸ ἕνα μυριαστὸ τῆς δραστηριότητες τὸ ὁποῖο δείχνει γιὰ τὴν κατάκτηση τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, θὰ εἶχε ἀγγελοποιηθῆ ἡ γῆ. Θὰ εἶχε ἁγιοποιηθῆ καὶ μεταβληθῆ ἡ γῆ. Ἀλλ δὲν ὑπάρχει αὐτὸ τὸ ἐνδιαφέρον. Ἔχουμε ὑλικούς πόθους. Πνευματικούς πόθους δὲν ἔχουμε.
Ὑλισμὸς καὶ ἐπικουρισμός. «Φάγωμεν ποίωμεν αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν», γι᾿ αὐτὸ ἄς καλλιεργοῦμε τὴν ἱδέα τῆς αἰωνιότητος. Εἶνε ἀπερίγραπτα τὰ κάλλη. Δὲν ὑπάρχει γλώσσα γιὰ νὰ τὰ ἐκφράσουμε.
Ἐμεῖς μάλλον μοιάζουμε μὲ τοὺς ναῦτες τοῦ Κολόμβου. Ποὺ πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλό του ὅτι ὑπάρχει καὶ ἄλλη χώρα. Τὸ λέει ἡ ἰστορία.
Ἐπὶ 5000 χρόνια δὲν ἢξεραν ὅτι ὑπάρχει Ἀμερική καὶ θεωροῦσαν τὸ πιὸ μακρυνὸ μέρος τὸ Γιβραλτάρ, πέρα στὴν Ἰσπανία. Μέχρι ἐκεῖ περιοριζόταν ὁ κόσμος ποὺ ἥξεραν, παραπέρα δὲν εἶχαν καμιὰ ἱδέα ὅτι ὑπάρχει κι ἄλλος κόσμος.
Ἧταν καιρὸς φαίνεται νὰ ἀνακαλυφθοῦν οἱ νέες χῶρες καὶ ἀπὸ ἔμπνευσι Θεοῦ ὁ Κολόμβος εἶπε ὅτι ὑπάρχει καὶ ἄλλος κόσμος. Τὸν πέρασαν γιὰ τρελλὸ. Πῆγαν νὰ τὸν πιάσουν καὶ νὰ τὸν βάλλουν στὸ τρελλοκομεῖο.
Μὲ πολὺ κόπο ἔπεισε τὸν βασιλειὰ νὰ τὸν δώση καράβι καὶ ναῦτες γιὰ ν’ ἀνακαλύψη τὶς νέες χῶρες.
Μπῆκαν στὸ καράβι καὶ ταξιδεύαν. Ταξιδεύαν μέρες, μὲ τὰ μέσα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς καὶ βλέπαν ἕναν ἀπέραντο ὡκεανό. Ὅσο οἱ ἡμέρες περνοῦσαν καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ Κολόμβου δὲν βλέπαν στεριά, τόσο ἡ ἀνισυχία τους καὶ ἡ ἀγανάκτισή τους μεγάλωνε.
Συζητοῦσαν μπροστὰ του καὶ λέγαν: Ποῦ μᾶς ἔφερε αὐτὸς ὁ τρελλός ἄνθρωπος μέσα στὸν ὡκεανό; Χάσαμε τὶς γυναῖκες μας, χάσαμε τὰ παιδιά μας, χάσαμε τὶς οἰκογένειές μας καὶ τώρα θὰ χαθοῦμε καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Read more »

APNAKIA TOY XPIΣTOY

• Aγαπητά μου παιδιά,
  

  

  EIΣTE τα χαριτωμένα αρνάκια. Aρνάκια σας ονόμασε πρώτος ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. Σαν το Xριστό κανένας άλλος δεν αγάπησε τα παιδιά. Kαι στους αποστόλους, προτού να τους στείλει στο κήρυγμα, έδωσε ιδιαίτερη εντολή να βόσκουν τα αρνία του. Kαι αρνία είσθε σεις, που προσελκύετε ιδιαίτερο το ενδιαφέρον της Eκκλησίας. Bοσκός είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. Oπως ο βοσκός αγαπάει όλα τα πρόβατα, αλλ’ ιδιαίτερα αγαπάει τα αρνάκια, που τα παίρνει στην αγκαλιά του και τα προστατεύει από κάθε κίνδυνο, έτσι και ο Xριστός αγαπάει τα μικρά παιδιά και τα ευλογεί. Mανδρί δε, που ασφαλίζει τα πρόβατα τη νύχτα, είναι η Eκκλησία. Bοσκοί είναι οι ιερείς του Yψίστου. Aρνί που φεύγει από το μανδρί το τρώει ο λύκος.

• Aγαπητές μας κατασκηνώτριες, αρνάκια του Xριστού! Λίγες μέρες θα μείνετε εδώ στην όμορφη πλαγιά της Kατασκηνώσεως. Θ’ ακούσετε μαθήματα χριστιανικά. θα μάθετε να ψάλλετε ύμνους της Eκκλησίας και να τραγουδάτε όμορφα χριστιανικά τραγούδια. Θ’ αναπνεύσετε καθαρό αέρα. θα καθίσετε σαν αδέλφια στο ίδιο τραπέζι. Θα φάτε εκλεκτά φαγητά της κατασκηνώσεως.
• Oταν θα φύγετε από την κατασκήνωση και γυρίσετε στην κοινωνία, να ξέρετε ότι υπάρχουν κακοί άνθρωποι, που είναι χειρότεροι από τους λύκους που τρώνε τα αρνάκια. Προσέξτε πολύ. Mακριά από κακές συναναστροφές. Mείνετε κοντά στο Xριστό, και θα είσθε πάντοτε ασφαλισμένες.

Kείμενο ενθυμίου του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, το 1991, προς τα παιδιά του δημοτικού

Πιστεύετε στον Kύριο και θαρσείτε

Mητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Αγαπητά μου παιδιά,

Bρίσκεσθε στην ηλικία εκείνη η οποία θεωρείται ως η ωραιοτέρα περίοδος της ανθρωπίνης ζωής. Eίνε όπως η άνοιξι που ροδίζει και μοσχοβολεί. H φαντασία σας ζωηρή, πλάθει τα γλυκύτερα όνειρα για ένα ευτυχισμένο μέλλον. O συναισθηματικός σας κόσμος δονείται. Αλλ’ ακριβώς διότι συντελείται μιά τέτοια ζύμωσι μέσα στά βάθη του εσωτερικού σας κόσμου, η ηλικία σας, όπως παρατηρούν διάσημοι παιδαγωγοί και ψυχολόγοι, είνε η πιό κρίσιμη και επικίνδυνη ηλικία. Kαλείσθε να πάρετε αποφάσεις, που θ’ αφορούν σε όλο το μέλλον σας. Kαλείσθε να εκλέξετε ένα από τα δύο· ή την οδό της αρετής, ή την οδό της κακίας. Eάν πάντως πάρετε την απόφασι ν’  ακολουθήσετε την οδό της αρετής, πρέπει να έχετε υπ’  όψι σας ότι αυτή δεν είνε κατηφορική, αλλ’ ανηφορική. Eίνε ένας Γολγοθάς. H ζωή δεν είνε απόλαυσι.

Eίνε εύκολο να βαδίση κανείς την οδό της αρετής; Eίνε εύκολο, σύμφωνα με το ωραίο σύνθημα της κατασκηνώσεώς σας «ξερρίζωμα και φύτευμα», να ξερριζώσετε το κακό και να φυτέψετε το καλό; Πολλά παραδείγματα παλαιότερα και νεώτερα αποδεικνύουν, πόσο αληθινό είνε αυτό που τονίζει ο απόστολος Παύλος· «O θέλω καλόν ου ποιώ, ο δε ου θέλω κακόν τούτο πράσσω» (πρβλ. Pωμ. 7,15). Δηλαδή· Eκείνο που μισώ και αποστρέφομαι, αυτό κάνω, ελκόμενος από τα θέλγητρα του κακού και νικώμενος από τα πάθη, που βόσκουν μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Tό κακό δυστυχώς έχει ρίζες βαθειές, και όσο περνούν τα χρόνια τόσο και οι ρίζες ξαπλώνονται βαθύτερα, και είνε δύσκολο το ξερρίζωμα, για να μήν πούμε ακατόρθωτο. Kλαίνε και αναστενάζουν πολλοί, διότι, ενώ παίρνουν αποφάσεις να ξερριζώσουν το α΄ ή το β΄ ελάττωμα, ξαφνικά αυτό εμφανίζεται με φοβερή ορμή και τους νικά, και ο άνθρωπος απελπίζεται στον αγώνά του και αναφωνεί όπως ο εκπροσωπών όλη την αμαρτωλή ανθρωπότητα Παύλος· «Tαλαίπωρος εγgώάνθρωπος, τίς με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;» (Pωμ. 7,24). Oρθώς παρατηρεί αρχαίος διδάσκαλος της Eκκλησίας, ο άγιος Mακάριος ο Αιγύπτιος που θαυμάζεται για το βάθος των ψυχολογικών παρατηρήσεών του· Eάν ο άνθρωπος μπορούσε μόνος του, με τις ατομικές του προσπάθειες, να ξερριζώση το κακό ή να φυτεύση το καλό, δεν θα υπήρχε η ανάγκη να έλθη ο Xριστός στον κόσμο. Mόνο με την άνωθεν βοήθεια του Xριστού, δια της χάριτος που απέρρευσε από τη σταυρική του θυσία, ο άνθρωπος νικάει το κακό και πράττει το καλό.

Αγαπητά μας κορίτσια! Zήτε ―γιατί να σάς το αποκρύψουμε;― ζήτε σ’ έναν αιώνα απιστίας και διαφθοράς. Tό κακό με μύριες μορφές θριαμβεύει ως λερναία ύδρα και παρασύρει πλήθος νεανικές ψυχές στην καταστροφή. Αλλά μήν απελπίζεσθε! Eάν πιστέψετε ειλικρινά στον Kύριο ημών Iησού Xριστό, τότε θα αισθανθήτε τη θεϊκή του δύναμι να σάς βοηθή, θα αναδειχθήτε νικήτριες, και θα γίνετε άξιες ν’ ακούσετε την θριαμβευτική προσφώνησι του ευαγγελιστού Iωάννου πρός την νεότητα· Nεανίσκοι, «νενικήκατε τον πονηρόν» (Α΄ Iωάν. 2,13).

15. Kείμενο ενθυμίου στή λήξι της σειράς λυκείου του έτους 1990 (βλ. περιοδικό «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας» 1990, σελ. 319 κ.ε.).

Η ΘΕΛΗΣΗ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

  Εδώ, γίνεται μια μεγάλη πνευματική εργασία και πιστεύω ότι θεμελιώνετε έναν άρτιο χαρακτήρα. Λέει ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Όταν ήμουν μικρός, έλεγα “Όταν μεγαλώσω, όταν γεράσω, θα διορθωθώ”. Νόμιζα, περνώντας τα χρόνια, θα γίνω καλύτερος. Πέρασαν τα χρόνια και γέρασα και τι βλέπω; Ότι δε διορθώθηκα. Τώρα, θέλω να διορθωθώ, αλλά δεν μπορώ».
Έτσι είναι. Άμα γεράσει ο άνθρωπος, ελαττώνονται οι δυνάμεις του. Δεν έχει το σφρίγος της νεότητας. Δεν έχει όρεξη, δεν έχει ενθουσιασμό, δεν έχει παλμό. Δεν έχει όλα αυτά τα ωραία πράγματα, που ομορφαίνουν τη νεανική ψυχή. Αυτό που λέει ο άγιος Κοσμάς, το λέει και η Παλαιά Διαθήκη. Ότι στο γήρας δεν υπάρχει θέληση, δεν υπάρχει βούληση.

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ

«Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε, ἀλλὰ θαρσεῖτε,
ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».

Οι πειρασμοί, από την ώρα που θα γεννηθεί ο άνθρωπος μέχρι την ώρα που θα πεθάνει, τον βασανίζουν συνεχώς. Πειραστήριο είναι αυτή η ζωή. Ποιος το είπε αυτό; Ο Ιώβ. Συνεπώς, «Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε, ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».

Αλλά, άμα σας ρωτήσει κανείς ποιοι και πότε είναι οι μεγαλύτεροι πειρασμοί του ανθρώπου, τι θα πείτε; Έχει και η νεότητα πειρασμούς και θύελλες και κλύδωνες και καταιγίδες, αλλά κράζει «Κύριε, σῶσόν με».

Αλλά το γήρας είναι φοβερό, διότι τότε ο σατανάς πολεμάει περισσότερο τον άνθρωπο, με ποικίλους λογισμούς και τρόπους. Λένε για έναν ασκητή, που ζούσε στην έρημο, όταν πλησίαζε το τέλος της ζωής του, ενώ λίγα λεπτά του έμεναν ακόμη, πήγε κοντά του ο σατανάς και του είπε «Με νίκησες και τώρα απαλλάχτηκες από μένα». Και ο ασκητής απάντησε «Και ένα λεπτό ακόμη να μου μείνει, δεν είμαι ασφαλής. Και ένα λεπτό να μου μένει, υπάρχει κίνδυνος». Τα τελευταία δευτερόλεπτα της ζωής του ανθρώπου έχουν μεγάλη σπουδαιότητα.

Κι εμείς, λοιπόν, τώρα, επειδή πλησιάζουμε στο τέρμα της ζωής μας, έχουμε ανάγκη τις προσευχές σας. Παρακαλώ να προσεύχεστε, για να μην καταισχύνουμε τα όπλα τα ιερά. Γιατί, όπως σας είπα, ο σατανάς πολεμεί περισσότερο τους γέροντες. Γι’ αυτό σας είπα ότι σπάνια βλέπεις γέροντα σοφόν, ενάρετο, πιστό, αφοσιωμένο. Γι’ αυτό, λοιπόν, εξακολουθώ να σας λέω ότι έχω ανάγκη τις προσευχές σας. Και θέλω να πιστεύω ότι προσεύχεστε και χάρη στις προσευχές σας έφτασα μέχρι εδώ.

______

_______

Κάθε χρόνο και ένα γεγονός. Εφέτος ήταν αυτό, πριν είκοσι χρόνια ήταν άλλο. Ξέρει ο πατήρ Ιερόθεος και άλλοι. Μπήκα επειγόντως στον Ευαγγελισμό και κινδύνευσα. Έφτασα «τὰς πύλας τοῦ ᾅδου». Μάλιστα, ένα βράδυ, που εγώ δεν ήμουν καλά, ένας γιατρός, κατόπιν εντολής του τμήματος, στάλθηκε, για να μου κάνει συντροφιά, ωσότου πεθάνω και καθόταν εκεί και περίμενε. Και ένας άλλος, λέει εδώ ο Ιερόθεος, ετοίμαζε τον επικήδειο. Πριν είκοσι χρόνια ακριβώς, την 1^η Αυγούστου 1964, εισήλθα στο νοσοκομείο, αλλά τότε έβλεπε ο Θεός τον αγώνα και πιστεύω ότι μας κράτησε πάλι τότε η χάρη των προσευχών των Χριστιανών, οι οποίοι προσεύχονταν παντού. Στο Άγιον Όρος, στα ασκητήρια και παντού.

Με κράτησε ο Θεός τότε και γίναμε επίσκοπος και βρισκόμαστε εδώ και έχουμε τα προβλήματά μας, τα μεγάλα προβλήματα, τα οποία μας συγκλονίζουν. Έχουμε τις ατέλειές και τα ελαττώματά μας. Ο Θεός να γίνει ίλεως. Ένας Παύλος έλεγε τον εαυτό του «έκτρωμα», τι να πούμε εμείς, που έχουμε τα ελαττώματά μας, τις κακίες μας;

Τραπεζαρία Κατασκηνώσεως, 7 -1984

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ

 Προσφώνησι Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
στην Κατασκήνωση, στις μαθήτριες του λυκείου ,το έτους 1988

Αγαπητά μου παιδιά,

ΔEN σας θεωρώ μαθήτριες του νηπιαγωγείου. Eίσθε μαθήτριες του λυκείου. Γι’ αυτό θα προσπαθήσω να σάς μιλήσω σε μιά γλώσσα κάπως υψηλότερη, γλώσσα που ταιριάζει περισσότερο στην ηλικία και στη μόρφωσί σας.

* * *

Παίρνω αφορμή για ν’ αρχίσω το λόγο μου από την ονομασία του σχολείου στο οποίο φοιτάτε. Πως ονομάζεται; Λύκειο. Tί θα πει λύκειο; Eίναι μια λέξι της αρχαίας ελληνικής γλώσσης, που είναι η ωραιότερη απ’ όλες τις γλώσσες του κόσμου. Δεν το λέμε αυτό εμείς οι Eλληνες. Eμείς οι νεώτεροι Eλληνες δυστυχώς περιφρονούμε την ωραία γλώσσα των προγόνων μας. Yπάρχουν «έλληνες» που θα χαρούν, αν οι χαρακτήρες του ελληνικού αλφαβήτου αντικατασταθούν με λατινικούς, όπως τελευταίως γίνεται πολύς λόγος για μιά τέτοια αντικατάστασι, διότι οι εισηγηταί αυτοί μισούν την ελληνική γλώσσα, μισούν την Eλλάδα. Kαι λέγονται αυτοί Eλληνες! Δεν το λένε, λοιπόν, οι Eλληνες, αλλά οι ξένοι, ότι η ελληνική γλώσσα είναι η ωραιότερη, η ακριβέστερη και η πλουσιώτερη γλώσσα του κόσμου. H γλώσσα των αγρίων δεν ξεπερνά μερικές εκατονταδες λέξεις. Αλλα έθνη έχουν στή γλώσσα τους 10, 15, 20, 25, 30 χιλιάδες λέξεις. Eνώ η δική μας γλώσσα έχει πάνω από 75 χιλιάδες λέξεις! Σ’ αυτήν θέλησε η θεία πρόνοια να γραφτεί και το άγιο Eυαγγέλιο.

Eπανέρχομαι Read more »

Του ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Εἰς τὴν λήξι τῆς περιόδου τοῦ λυκείου θηλέων
ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ  1988

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

«Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6,14)

Ἀγαπητά μου παιδιά,
ΘΑ ΗΘΕΛΑ νὰ προσθέσω λίγα λόγια, κοντὰ σ᾿ ἐκεῖνα ποὺ σᾶς εἶπα ὅταν ἤρθατε, καὶ ἐπιθυμῶ νὰ τὰ προσέξετε. Ἀφορμὴ μοῦ δίνει ἡ ὁμάδα ἐκείνη ποὺ παρουσιάστηκε ἐδῶ κρατώντας ψηλὰ τὸν τίμιο σταυρὸ μὲ τὴν ἐπιγραφὴ «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΩΜΕΝ».
Γιὰ τὸ ΣΤΑΥΡΟ λοιπὸν θὰ μιλήσω, καὶ στὸ τέλος θὰ σᾶς δώσω ἀπὸ ἕνα σταυρουδάκι σὰν ἐνθύμιο. Θὰ σᾶς πῶ γιὰ τὸ σταυρό, ποὺ εἶνε τὸ σύμβολο τοῦ ἀγῶνος καὶ τῆς νίκης, εἶνε τὸ ὅπλο τοῦ χριστιανοῦ. Τὸ συνιστᾷ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ τέλος τῆς πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολῆς του, ἐκεῖ ὅπου μιλάει γιὰ τὴν πνευματικὴ πανοπλία τῶν χριστιανῶν. Κι ἀφοῦ ἐσεῖς δὲν εἶστε μόνο φύτευμα Κυρίου, ἀλλὰ καὶ ἀγωνίστριες καὶ συναγωνίστριες κατὰ τοῦ κόσμου, τοῦ ἐγὼ καὶ τοῦ σατανᾶ, τότε τὰ περὶ σταυροῦ λόγια ποὺ πρόκειται τώρα νὰ σᾶς πῶ, λόγῳ τῆς ἐπικαιρότητός τους, ἐλπίζω νὰ τὰ ἀκούσετε μὲ μεγαλύτερη προσοχή.

* * *

Ὁ σταυρός, ἀγαπητά μου παιδιά, ὁ σταυρὸς εἶνε παντοῦ. Ἦταν στὴν κορυφὴ τῆς Ἁγια – Σοφιᾶς. Ἄναβε τὸ βράδυ καὶ φώτιζε τὸ Βόσπορο, ὥσπου ἦρθε ἡ μαύρη μέρα ποὺ οἱ Τοῦρκοι τὸν ξερρίζωσαν καὶ στὴ θέσι του ὕψωσαν τὸ μισοφέγγαρο. Ἀλλ᾿ ἐλπίζουμε «πάλι μὲ χρόνια μὲ καιρούς» νὰ τὸν ὑψώσουμε στὸν τροῦλλο τῆς Ἁγια – Σοφιᾶς. Ὁ σταυρὸς στοὺς τρούλλους ὅλων τῶν ἐκκλησιῶν. Στὸ ἱερὸ δεσπόζει ὁ Ἐσταυρωμένος, καὶ κάτω ἀπὸ τὴ σκιά του στέκεται ἡ ἁγία τράπεζα μὲ τὸ δισκοπότηρο καὶ τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ σταυρὸς στοὺς τάφους. Ὁ σταυρὸς στὴν ἑλληνικὴ σημαία. Ὁ σταυρὸς παντοῦ.
Τί εἶνε ὁ σταυρός; Δὲν θὰ τὸ πῶ ἐγώ, ἀλλὰ κάποιος ποὺ τὸν ἀγάπησε πολὺ καὶ τὸν κήρυξε στὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Καὶ αὐτὸς εἶνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή του λέει· «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6,14). Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος τί εἶνε ὁ σταυρός. Ἀλλ᾿ ἂς προσπαθήσουμε νὰ τὰ ἐξηγήσουμε.
Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν μιὰ τάσι νὰ καυχῶνται. Ἐπιστήμονες, πλούσιοι, μεγάλοι, μικροὶ καυχῶνται γιὰ χίλια δυὸ καυχήματα. Σπάνιο πρᾶγμα νὰ βρῇς ἄνθρωπο ποὺ νὰ μὴν καυχᾶται. Ἐπειδὴ μιλῶ σὲ κορίτσια, θ᾿ ἀναφερθῶ σ᾿ αὐτὰ ποὺ καυχῶνται οἱ γυναῖκες. Καὶ οἱ γυναῖκες συνήθως καυχῶνται γιὰ τὴν ὀμορφιά τους. Δὲν σᾶς κατηγορῶ, διότι ἡ ὀμορφιά εἶνε φυσικὸ πρᾶγμα καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἀκατηγόρητη. Εἶνε δῶρο τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο. Ὁ Ρῶσος Ντοστογιέφσκι σ᾿ ἕνα βιβλίο του ἐξυμνεῖ τὸ κάλλος τὸ φυσικό, ἀλλὰ καὶ τὸ ἠθικό. Στὶς περισσότερες ὅμως περιπτώσεις ἡ ὀμορφιὰ γίνεται ἀφορμὴ γιὰ ἁμαρτία. Διότι ἡ γυναίκα ποὺ εἶνε ὄμορφη γίνεται πόλος ἕλξεως. Ἑλκύει τὴν προσοχὴ πολλῶν ἀνδρῶν, ποὺ δὲν εἶνε σὲ θέσι νὰ ἐκτιμήσουν τὸ ἠθικὸ κάλλος τῆς γυναίκας καὶ περιορίζονται στὴν ἐξωτερικὴ ὀμορφιά της. Οἱ γυναῖκες αὐτὲς καθρεφτίζονται μὲ τὶς ὧρες καὶ καυχῶνται γιὰ τὴν ὡραιότητά τους. Ἂν πάθουν καμμιὰ ζημιά, πηγαίνουν στὴν Εὐρώπη καὶ ξοδεύουν ἑκατομμύρια στὶς πλαστικὲς ἐγχειρήσεις προκειμένου νὰ «διορθώσουν» τὸ σαγόνι, τὴ μύτη, τὸ μάγουλο ἢ ὅ,τι ἄλλο.
Ἀλλ᾿ εἶνε ἀνάγκη νὰ ποῦμε, ὅτι τὸ κάλλος αὐτό, ποὺ γίνεται ἀφορμὴ καυχήσεων, εἶνε προσωρινό. Στὴν ἱερὰ μητρόπολι ἦρθε μιὰ μέρα μιὰ γριὰ 85 – 90 ἐτῶν. Ἦταν κυρτὴ καὶ μὲ δυσκολία ἀνέβαινε τὰ σκαλοπάτια. Τῆς ἔδωσα μιὰ καρέκλα γιὰ νὰ καθήσῃ. Ἐκείνη ἔβγαλε τότε ἀπὸ τὸν κόρφο της καὶ μοῦ ἔδειξε μιὰ φωτογραφία. Στὴ φωτογραφία ἦταν μιὰ κοπέλλα ὡραιοτάτη, μὲ ὡραῖο φόρεμα καὶ περιποιημένο χτένισμα.
―Ἀσφαλῶς θὰ εἶνε ἡ ἐγγονή σου αὐτή, γιαγιά, τῆς εἶπα.
―Ὄχι, ἀπαντᾶ· ἐγὼ εἶμαι στὰ νιᾶτα μου…
Καὶ εἶπα μέσα μου· ποιός μποροῦσε νὰ φανταστῇ, ὅτι ἡ καλλονὴ αὐτὴ τῆς φωτογραφίας θὰ γινόταν μιὰ μέρα μιὰ καμπουριασμένη καὶ ρυτιδωμένη γριούλα; Αὐτὸ εἶνε τὸ καύχημα τῆς γυναίκας. Προσωρινό, ἐφήμερο, ποὺ «ὡς ἄνθος μαραίνεται», ὅπως λέει ἡ νεκρώσιμη ἀκολουθία τῆς Ἐκκλησίας μας. Κ᾿ ἐσεῖς, παιδιά, τώρα εἶστε λουλούδια, μπουκέττα ὄμορφα, καὶ ίσως νὰ τὸ ἔχετε καύχημά σας. Ἀλλὰ μπορεῖτε νὰ φανταστῆτε τὸν ἑαυτό σας μετὰ ἀπὸ 50, 60, 70, 100 χρόνια; Κρανία γυμνὰ καὶ ἀπαίσια! Καὶ ὅπως μαραίνεται ἡ ὀμορφιά, μαραίνονται καὶ ὁ πλοῦτος καὶ τὰ ἀξιώματα καὶ ὅλα τὰ γήινα ἀγαθά.
Ἀλλ᾿ ἐνῷ ὁ κόσμος καυχᾶται γιὰ τὰ ψεύτικα αὐτὰ καυχήματα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος καυχᾶται γιὰ ἕνα ἄλλο καύχημα μεγάλο, ὑψηλό, αἰώνιο. Καυχᾶται γιὰ τὸ ΣΤΑΥΡΟ τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ἆραγε; Read more »

ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΦΛΩΡΙΝΑ 1990

ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΜΑ  Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΕ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΟΝ

….Ὦ Θεέ μου, τί ὡραῖο Εὐαγγέλιο ἀθάνατο μᾶς ἄφησες. Καὶ ὅπως ὁ ἣλιος δὲν παλιώνει, ἒτσι καὶ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν παλιώνει. Εἶνε αἰώνιο. Ἐσεῖς λοιπὸν ἒχετε μεγάλο ρόλο νὰ παίξετε στὴν κοινωνία. Νὰ ρθῆτε κόντρα μὲ τὸ ρεῦμα. Νὰ κρατήσετε τὴν ἁγνότητα σας. Νὰ διώξετε μακρυὰ τοὺς ἀπατεῶνες καὶ τοὺς ἐκμεταλλευτὰς τῆς παρθενικῆς σας ζωῆς. Ἀλλιῶς πρὸς τί ἔρχεσθε ἐδῶ στὸ κατηχητικό; Δὲν γίνεται νὰ εἶστε καὶ μὲ τὸν διάβολο καὶ μὲ τὸν Θεό. Ἄμα σᾶς ἀρέσει ἡ κοσμικὴ ζωή, πηγαίνετε στὸν κόσμο. Ἐσεῖς θὰ πονέσετε καὶ θὰ κλαύσετε.
Κανένα κορίτσι ποὺ ἔζησε χριστιανικὴ ζωὴ δὲν μετάνοιωσε, πολλὰ ὅμως κορίτσα ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ κλαύσαν καὶ μετανόησαν φρικτά.

***

Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς πῶ καὶ προσθέτω. Πρέπει νὰ δημιουργήσετε ἕνα δικό σας περιβάλλον. Λέει ἕνας ψυχολόγος, ὅτι ὁ ἄνθρωπος μοναδικὸς αὐτὸς καὶ στὴν πιὸ διεφθαρμένη κοινωνία μπορεῖ νὰ δημιουργήση τὸ δικό του περιβάλλον. Πῶς;
Ὁ Καρέλ, ἔγραψε ἕνα βιβλίο ποὺ φέρει τὸν τίτλο, «ὁ ἄγνωστος αὐτὸς ἄνθρωπος». Παγκόσμιο βιβλίο, εἶνε μεταφρασμένο σὲ πολλὲς γλῶσσες καὶ λέει, μὲ ποιὸν τρόπο θὰ σωθῆ ὁ κόσμος.
Κάθε ἄνθρωπος ἔχει δύναμη γιὰ νὰ δημιουργῆ ἕνα δικό του περιβάλλον· ὥστε κανεὶς νὰ μὴν μπορῆ νὰ τὸν θίξη.
Καὶ ἂν ἀκόμα μείνεις ἕνας ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἂν ἀκόμη τὸ περιβάλλον σου εἶνε Σόδομα καὶ Γόμορα καὶ κατακλυσμός, νὰ μπορῆς ἂν θέλεις, διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, νὰ ζήσης ἡθικὸν βίον, σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο.
Φτιάξτε παρέες, λέει ὁ Καρέλ, δυό- δυό, τρεῖς- τρεῖς, (ὁ Καρέλ  λέει 40 ἄτομα). Δημιουργεῖστε παρέες σ᾿ ὅλη τὴν κοινωνία καὶ μέσα στὸ Σικάγο, στὴν Νέα Ὑόρκη, στὸ Παρίση, στὴν Ἀθήνα, παντοῦ· σὲ κάθε πόλη καὶ χωριό. Δημιουργεῖστε παρέες, συντροφιές- συντροφιὲς καὶ ζῆστε τὴν χριστιανικὴ ζωή. Οἱ ὁλίγες αὐτὲς συντροφιές καὶ οἱ συνομιλίες οἱ χριστιανικὲς θὰ δημιουργήσουν ἕνα τεράστιο ρεῦμα ἀντιστάσεως. Ἀλλὰ γιατὶ νὰ χρησιμοποιοῦμε καὶ θαυμάζουμε τὰ λόγια ἑνὸς ἐπιστήμονα, ποὺ εἶνε ἕνα μηδενικὸ μπροστὰ στὸν Χριστό; Τὸ εἶπε ὁ Χριστός: «Ὅπου εἰσὶ δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι στὸ ἐμὸν ὅνομα, ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν».
Φκιάξτε τέτοιες ὁμάδες ποὺ θὰ εἶνε μαζί σας ὁ Χριστὸς καὶ θὰ κάνετε θραύση.  Ἀλλὰ τώρα παίζετε, μιὰ μὲ τὸν Χριστὸ μιὰ μὲ τὸν κόσμο. Δὲν εἶστε σταθερές.
Ἂν σᾶς πεῖ ἕνας παλιάνθρωπος, ἕνα κάθαρμα Read more »

ΘΑ ΝΙΚΗΣΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
στις μαθήτριες του Λυκείου, στις κατασκηνώσεις Πρώτης

Ἐκλεκτά μας παιδιά, θέλω νὰ σᾶς πῶ τὰ ἐξῆς ὁλίγα. Ὅτι δὲν ὑπάρχει καμίαν ἀμφιβολία ὅτι περάσατε εὐχάριστες ἡμέρας. Καὶ ὅταν λέγω εὐχάριστες ἡμέρας, δὲν ἐννοῶ μόνο σωματικά, γιατὶ σωματικὰ μπορούσατε νὰ περάσετε εὐχάριστα καὶ ἀλλοῦ, γιατὶ παντοῦ ἡ Ἑλλάδα μας ἔχει ὡραῖα καὶ ἐκλεκτὰ τοπία.
Ὅταν λοιπὸν λέγω ὅτι περάσατε καλά, τὸ βάρος κυρίως τὸ ρίχνω σ᾿ ἕνα ἄλλο ἐπίπεδο.
Ὅπως λέει ὁ Σωκράτης, «τὸ ζῆν», δὲν εἶνε ὁ σκοπὸς τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς. Τὸ ζῆν τὸ ἔχουν καὶ τὰ ζῶα. Ἀλλὰ τὸ «εὐ ζῆν», ὅπως λέγει καὶ εἰς τὸν Κρίτωνα. Καὶ τὸ «εὐ ζῆν», τὸ ἔχουν ἐκεῖνοι ποὺ ζοῦν μίαν ἀνώτερη ζωή. Καὶ εἶμαι δὲ βέβαιος ὅτι ἐδῶ στὴν κατασκήνωση μὲ τὴν διδασκαλία μὲ τὰ τραγούδια καὶ μὲ τὴν ὅλη πνευματικὴ ζωή, ζήσατε τὸ «εὔ ζῆν», τὸ δὲ εὔ ζῆν, εἶνε τὸ ἐν Χριστῶ ζῆν.
Ἐγνωρίσατε μυστηκότερα τὸ μεγαλεῖο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Καὶ εἶμαι τώρα βέβαιος ὅτι θὰ ἐπιστρέψετε πολὺ διαφορετικές. Μὲ ἄλλα αἰσθήματα καὶ μὲ ἄλλες σκέψεις γύρω ἀπὸ τὸν περιορισμὸ τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος. Θὰ πᾶτε πλέον σ᾿ ἕναν κόσμο, ποὺ εἶνε γνωστός.
Δὲν εἶνε πλέον ἡ Ἑλλὰς οἱ ὁποῖα διεκρίνετο γιὰ τὰ βαθιά της θρησκευτικά συναισθήματα. Εἶνε μία νέα Ἑλλάδα ἡ ὁποῖα κάτω ἀπὸ ἀθεϊστικὰ καὶ ὑλιστικὰ κηρύγματα ἐγαλουχίθη καὶ παρουσιάζει ἕνα οἰκτρό φαινόμενο.
Ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶνε σπάνια σήμερα στὴν Ἑλλάδα. Σὲ πολλὰ σπίτια δὲν ὑπάρχει πλέον τὸ εἰκονοστάσι, μπροστὰ στὸ ὁποῖο γονατιστὴ μετὰ δακρύων προσευχόταν ὁλόκληρη ἡ οἰκογένεια.
Δὲν ὑπάρχει πλέον στὰ σπίτια ἡ οἰκογενιακή προσευχή. Στὰ περισσότερα σπίτια δὲν ὑπάρχει ἡ ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ ἀνάγνωση τοῦ μοναδικοῦ αὐτοῦ βιβλίου τῆς ἀνθρωπότητος. Εἰς τὰ σπίτια τὰ σημερινά κατὰ μεγάλη πλειοψηφία, ὄχι 1% καὶ λιγότερο ἀκόμη, δὲν ὑπάρχει τὴν Κυριακὴ ὁ ἐκκλησιασμός ἐκεῖνος, ποὺ λέει εἰς τὸ ὡραῖο του ποίημα ὁ Σούτσιος, ὅτι μετέβαιναν οἰκογενειακῶς στὴν ἐκκλησία καὶ ἐπέστρεφαν ὡς ἄγγελοι Κυρίου Παντοκράτορος.
Ὑπάρχει μία ὑλιστικὴ ἀντίληψη τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ἔχει φτάσει στὰ ἄκρα αὐτά. Ὑπάρχουν δυστυχῶς καὶ γονεῖς οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν θανασίμως αὐτὴ τὴν θρησκευτική ζωή. Καὶ δὲν εἶνε λίγα τὰ παραδείγματα τῶν γονέων ποὺ ἐπιρεαζόμενοι ἀπὸ τὰ ὑλιστικὰ κηρύγματα, μισοῦν καὶ πολεμοῦν τὰ παιδιά τους, ὅταν τὰ δοῦν νὰ ἔρχονται πλησιέστερα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐπαναλαμβάνεται τὸ δράμα τῆς ἁγίας Βαρβάρας, ποὺ κινδύνευσε νὰ σκοτωθῆ ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ πατέρα της.
Τέτοιοι γονεῖς ὑπάρχουν σήμερα πολλοί καὶ ὁ ἀπηνῆς αὐτὸς διωγμός ἐπενθυμίζει τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ λένε: «Καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ». Πιὸ θανάσιμοι ἐχθροὶ εἶνε οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ, ὅταν αὐτοί δὲν σκέπτονται χριστιανικά.
Μέσα σ᾿αὐτὸν τὸν κόσμο καλεῖσθε νὰ ἐργασθῆτε καὶ ὑπὸ αὐτὲς τὶς δυσμενεῖς συνθήκες, ἀγαπητές μας μαθήτριες τοῦ λυκείου. Καὶ θὰ πρέπη νὰ ἐργασθῆτε, ὁσοδήποτε καὶ λίγες καὶ νὰ εἶστε.
Καὶ ἄν ἀκόμη στὸ σπίτι ὁ πατέρας σου, οἱ μητέρα σου καὶ τὰ ἀδέλφια σου δὲν πιστεύουν, ἐσὺ νὰ πιστεύης καὶ νὰ λές πιστεύω Κύριε καὶ ὁμολογῶ τὴν πίστη μου.
Καὶ ἐὰν ἀκόμη ὑποθέσουμε στὸ σχολεῖο καὶ στὸ λύκειο ποὺ πηγαίνεις οἱ καθηγηταὶ δὲν ἐμπνέονται ἀπὸ θρησκευτικὰ συναισθήματα, ἀλλὰ πολεμοῦν καταχθονίως τὴν Ὀρθόδοξον Πίστη· Καὶ ἄν ὁλόκληρο τὰ σχολεῖο δὲν πιστεύει μία νὰ μείνης, ἐσὺ νὰ ἐξακολουθῆς νὰ πιστεύης Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον, τὸν Ἐσταυρωμένον καὶ ἀναστάντα Θεό μας.
Καὶ ἄν ἀκόμη κάνωμε ὑπόθεση, ἔρθη ἡμέρα αὐτή, ποὺ δὲν θέλω νὰ ἐλπίζω ὅτι θὰ ἔρθη, προτιμότερο νὰ σβήση ὁ ἥλιος, παρὰ νὰ ἔρθη τέτοια μέρα. Ἄν ὅμως ἔλθη τέτοια μέρα καὶ ἡ Ἑλλὰς γονατίσει σὲ καινὰ δαιμόνια διεθνῶν συμβολισμῶν καὶ καταστάσεων καὶ μείνεις μία στὴν μαρτυρική μας πατρίδα, μὴ γονατίσης, ἀλλὰ νὰ ἐξακολουθῆς νὰ πιστεύης εἰς τὸν Χριστό. Διότι σοῦ τὸ λέγω καὶ σοῦ τὸ τονίζω, ἐπάνω στὴ Γραφή στηριζόμενος, δὲν θὰ νικήσουν οἱ πολλοί, θὰ νικήσουν οἱ ὁλίγοι. Θὰ νικήση ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ Ἐσταυρωμένος Θεός.