Και στον πολεμο και στην ειρηνη «Χαιρε, δι᾿ ης εγειρονται τροπαια· χαιρε, δι᾿ ης εχθροι καταπιπτουσι» (Ακαθ. υμν. Ψ5)
![author](https://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-content/themes/blueshadow/images/author.png)
![date](https://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-content/themes/blueshadow/images/date.png)
![filed](https://www.augoustinos-kantiotis.gr/wp-content/themes/blueshadow/images/filed.png)
Α´Στάσις Χαιρετισμῶν
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
ΕΙΝΕ μιὰ πνευματικὴ ἀπόλαυσις ν᾽ ἀκούῃ κανεὶς τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο, ἀρκεῖ νὰ τὸν ἀκούῃ μὲ τὴν καρδιά. Εἶνε μιὰ εὐλογία. Νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ καὶ γιὰ τὸ τραγούδι αὐτό.
Τὰ τραγούδια λησμονοῦνται· ἄλλα τραγουδοῦν οἱ γονεῖς, ἄλλα τὰ παιδιά, ἄλλα τὰ ἐγγόνια. Τὸ τραγούδι ὅμως αὐτὸ περνάει ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεὰ καὶ γιὰ 13 αἰῶνες ἐξακολουθεῖ σὰν μαγνήτης νὰ τραβᾷ τὶς εὐγενικὲς ψυχές.
Δὲν πιστεύω νὰ σᾶς λυπήσω, ἐὰν σᾶς κάνω μιὰ ἐρώτησι. Θὰ μᾶς ἀξιώσῃ ἆραγε ὁ Θεὸς ν᾽ ἀκούσουμε καὶ τοῦ χρόνου τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο; Πόσοι ἀπὸ μᾶς θὰ ζοῦν, καὶ πόσους θὰ μᾶς ἔχῃ καλύψει ἡ μαύρη πλάκα; Πόσοι ἀπὸ κείνους ποὺ ζοῦσαν πέρυσι καὶ τὸν ἄκουσαν, τώρα ἔχουν φύγει;… Γι᾽ αὐτό, ἀγαπητοί μου, νὰ εἴμεθα ἕτοιμοι. Ὁ Χριστὸς μᾶς λέει· «Γρηγορεῖτε, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται. …Γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται (Ματθ. 24,42,44).
Ἂν μετρήσετε τὰ «χαῖρε» τῶν οἴκων τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου, εἶνε 144. Νὰ τὰ ἐξηγήσουμε ὅλα δὲν μποροῦμε. Οὔτε ἐγὼ ἔχω τὴ δύναμι, γιατὶ εἶμαι μικρὸς καὶ ἀδύνατος, οὔτε σεῖς τὴν ὑπομονή. Γι᾽ αὐτὸ ἀπὸ τὰ 144 διαλέγω 1, τὸ ὁποῖο θὰ ἐξηγήσω στὴν ἀγάπη σας πολὺ σύντομα, γιὰ ψυχικὴ ὠφέλεια.
Εἶνε τὸ «Χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις» (Ἀκάθ. ὕμν. Α2β΄). Τί σημαίνει αὐτό; Χαῖρε, Παναγία, ἐσὺ λύτρωσες τὴν Εὔα ἀπὸ τὰ δάκρυα, ἔσβησες τὰ δάκρυα τῆς Εὔας.
Ποιά εἶνε αὐτὰ τὰ δάκρυα τῆς Εὔας;
Μικρὀ απόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου,
στό Ἀρμενοχώρι Φλωρίνης 2.3.1970
_____________
__________________
Κεφ.Ι΄ 38᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. Γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; Εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.
Κεφ.ΙΑ΄ 27 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 Αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.
«Λύτρωσαι ημάς εκ κινδύνων, Θεοτόκε Αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν και την ειρήνην την πάντα νούν υπερέχουσαν» (Mικρός παρακλητικός κανών)
ΣTHN Eκκλησία μας υπάρχουν δύο παρακλητικοd κανόνες, ο Mεγάλος και ο Mικρός. O Mεγάλος είναι ποίημα του αυτοκράτορος Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως, ο δε Mικρός του ευσεβούς μοναχού Θεοστηρίκτου η του γνωστού υμνογράφου Θεοφάνους.
O Mικρός παρακλητικός κανών ψάλλεται ιδίως την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις ανάγκης η κινδύνου. Σήμερα θα πούμε λίγα λόγια ερμηνεύοντας ένα τροπάριό του που λέει· «Λύτρωσαι ημάς εκ κινδύνων, Θεοτόκε Αγνή, η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν και την ειρήνην την πάντα νούν υπερέχουσαν». Αυτό το τροπάριο έχει μέσα ένα μαργαριτάρι, μιά μεγάλη αλήθεια, που θα προσπαθήσω να σάς εξηγήσω.
Tί μας λέει εδώ; Ω Παναγία, ω Αγνή Δέσποινα, σ’ ευχαριστούμε που γέννησες το Xριστό, τη λύτρωση του κόσμου. Αλλά ποια λύτρωση; «…H αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν», λέει το τροπάριο. Yπάρχουν δηλαδή δύο λυτρώσεις, η μικρά και η μεγάλη. Ποιά είναι η μικρά και ποιά η μεγάλη; Αυτό θα εξηγήσουμε.
Kοίμησις της Θεοτόκου
15 Aυγούστου
Του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου Καντιωτου
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ κάνει ζέστη. Καὶ ἂν πᾷς κάτω στὴν Ἀφρική, ἐκεῖ ἡ ζέστη εἶνε ἀφόρητη. Ἀλλὰ ὁ καλὸς Θεὸς προνόησε καὶ μέσα στὴ Σαχάρα ἀκόμα νὰ ὑπάρχῃ κάποια ὄασις.
Σαχάρα ὅμως, ἀγαπητοί μου, εἶνε καὶ ἡ ζωὴ αὐτὴ μὲ τὰ βάσανά της. Καὶ ὄασις ποιά εἶνε; Πνευματικὲς ὀάσεις εἶνε οἱ ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸ ἔλεγαν καὶ οἱ πρόγονοί μας· «Βίος ἀνεόρταστος μακρὰ ὁδὸς ἀπανδόκευτος», ζωὴ χωρὶς γιορτὴ εἶνε δρόμος μακρὺς χωρὶς μέρος νὰ ξαποστάσῃς. Εἶνε ἀναγκαῖες οἱ ἑορτές. Καὶ μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες ἑορτές μας εἶνε ἡ σημερινή, ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου. Εἶνε σὰν ἕνα μικρὸ Πάσχα μέσα στὸ καλοκαίρι.
«Tη ενδόξω κοιμήσει σου ουρανοί επαγάλλονται και αγγέλων γέγηθε τα στρατεύματα· πάσα η γη δε ευφραίνεται…» (στιχηρόν των αίνων της Kοιμήσεως)
H ΠANAΓIA ήταν ένα φτωχό κορίτσι της Nαζαρέτ από άσημους γονείς. Δεν είχε τίποτε που να προμηνύει δόξα. H γέννησή της πέρασε απαρατήρητη. Tαπεινή η είσοδός της στον κόσμο, ταπεινή και η ζωή της.
Aλλ’ ενώ η είσοδος ήταν ταπεινή, η έξοδός της ήταν ένδοξη. Kαι δικαίως. Διότι πέρασε όλη τή ζωή της με αγνότητα, ταπείνωση και άκρα υπακοή στο θέλημα του Θεου. Ποιάς άλλης γυναίκας η αποστολή συγκρίνεται με τη δική της; Όλες γέννησαν θνητούς· αυτή αξιώθηκε να γίνει Mητέρα του Yιού του Θεού. Όπως κήρυττε και ο άγιος Kοσμάς ο Aιτωλός, «γυναίκες στον κόσμον ήσαν χίλιες χιλιάδες, αλλά καμία δεν ευρέθη να πληρώσει την πλευράν του Aδάμ, παρά η Δέσποινα Θεοτόκος».
Όταν η Παναγία παρέδωσε το πνεύμα στον Yιό και Θεό της, συγκλονίστηκε γη και ουρανός. H κηδεία του ιερού σκηνώματός της είχε μεγαλοπρέπεια μοναδική. Aπόστολοι από τα πέρατα της γης μεταφέρθηκαν στη Γεθσημανή πάνω σε σύννεφα. Mυροφόρες γυναίκες και πιστός λαός ακολουθούσαν. Aσεβές τόλμημα απίστου Iουδαίου, που επιχείρησε να βεβηλώσει το ιερό σκήνωμα, επατάχθη…
H γη με τα εκλεκτότερα τέκνα της εκήδευε την Βασιλομήτορα. Aλλά τί ήταν οι τιμές της γης εμπρός στις τιμές του ουρανού; Kαθώς ανέβαινε προς τα άνω βασίλεια της έγινε εξαιρετική υποδοχή. Tαξιαρχίες αγγέλων έσκυβαν και την προσκυνούσαν. O Yιός υπεδέχθη την Mητέρα. Kαι εκείνη στάθηκε και εξακολουθεί να μένει στά δεξιά του πρεσβεύουσα υπέρ των αμαρτωλών.
Εγω πιστευω ακραδαντως οτι εαν η γη μας δεν τιναχθηκε ακομα στον αερα, για τα πολλα & μεγαλα μας αμαρτηματα, οφειλεται οτι η Παναγια μας παρακαλει ακαταπαυστως τον Υιον της. Αλλα εως ποτε ο ΧΡΙΣΤΟΣ θα κανη υπομονη; Εως ποτε η μακροθυμια του θα ειναι ανεξαντλητος; Εως ποτε το ελεος του δεν θα εχη ορια;… Φοβουμαι αδελφοι μου οτι η μακροθυμια του Θεου εξαντλειται. Το ποτηριον της οργης του Θεου θα ξεχειλισει.
Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου.
Ἐγινε στήν Φλώρινα, στὶς 26.12.1967
____
____
«…. Λέει ἡ Αγία Γραφή· Πολλά ίσχύει ἡ δέησις δικαίου ἐνεργουμένη, δηλαδή ὅταν ἕνας ἄνθρωπος δίκαιος, -ἂν ὑπάρχει δίκαιος-, γονατίσει καὶ παρακαλέσει τό Θεό, για ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο, ἡ παράκλησις του ἔχει τεραστία δύναμι, για τὴν σωτηρία μιας οικογενείας και για την σωτηρία των ἀνθρώπων. Εἶδες, τί εἶπε ὁ Θεός στὸν Ἀβραάμ; Ἄν ὑπήρχαν 10 δίκαιοι στὰ Σόδομα, ὁ Θεός δὲν θὰ τὰ κατέστρεφε. Ἄρα οι 10 δίκαιοι ἦταν σέ θέσιν να σώσουν ὁλόκληρη πολιτεῖα, και όμως δέν ὑπῆρχαν στις πόλεις τῶν Σοδόμων και τῆς Γομόρας καί δια πυρός ἄνοιξαν οἱ καταράκτες τοῦ οὐρανοῦ καὶ λαμπάδιασε ὁ τόπος και κατεστράφηκαν.
Δέκα δίκαιοι θα έσωζαν μία πόλι. Εὐτυχεῖς οἱ πόλεις πού ἔχουν ἁγίους. Εὐτυχεῖς οἱ πολιτεῖες πού ἔχουν γυναικες ἀφοσιωμένας στον Θεό. Εὐτυχεῖς οἱ κοινωνίες, ποὺ ἔχουν μέσα τους ἄνδρες δικαίους και τιμίους και ἐναρέτους· Αὐτοί εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου.…
Tην συνεχεια: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=83770
Ξεκινώντας ο Αύγουστος τη διαδρομή του μας καλεί (η Εκκλησία) στην αποβολή της τοξικότητας της αμαρτίας, δια προσευχής, ομολογίας, νηστείας, μετανοίας και Θείας Ευχαριστίας.
Με την είσοδό του και μέχρι στις 13 του μηνός, ψάλλονται οι δύο (2) γνωστές (Μικρή και Μεγάλη) Ιερές Παρακλήσεις στην Παναγία.
Παρεμβάλλεται η μεγάλη εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού και ακολουθεί η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Read more »
Χαιρετισμοὶ τῆς Θεοτόκου
«Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια…»
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου
Παραθέτουμε τὴν ὁμιλία τοῦ 1984 ἀπομαγνητοφωνημένη, ἀπὸ τὸ φυλλάδιο «ΚΥΡΙΑΚΗ», ἀριθμ. φύλλου 1045 τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
ΑΠΟΨΕ, ἀγαπητοί μου, σὲ ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς πατρίδος μας, ἀπὸ τὴν Κέρκυρα μέχρι τὴν Κρήτη καὶ τὴν Κύπρο, ἀλλὰ καὶ παντοῦ ὅπου πάλλει ὀρθόδοξος καρδία (Βελιγράδι, Σόφια, Βουκουρέστι, Μόσχα κ.λπ.), ἀπόψε ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι ἑνωμένοι ψάλλουν χαρμοσύνως τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο.
Kοίμησις της Θεοτόκου
15 Aυγούστου
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ κάνει ζέστη. Καὶ ἂν πᾷς κάτω στὴν Ἀφρική, ἐκεῖ ἡ ζέστη εἶνε ἀφόρητη. Ἀλλὰ ὁ καλὸς Θεὸς προνόησε καὶ μέσα στὴ Σαχάρα ἀκόμα νὰ ὑπάρχῃ κάποια ὄασις.
Σαχάρα ὅμως, ἀγαπητοί μου, εἶνε καὶ ἡ ζωὴ αὐτὴ μὲ τὰ βάσανά της. Καὶ ὄασις ποιά εἶνε; Πνευματικὲς ὀάσεις εἶνε οἱ ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸ ἔλεγαν καὶ οἱ πρόγονοί μας· «Βίος ἀνεόρταστος μακρὰ ὁδὸς ἀπανδόκευτος», ζωὴ χωρὶς γιορτὴ εἶνε δρόμος μακρὺς χωρὶς μέρος νὰ ξαποστάσῃς. Εἶνε ἀναγκαῖες οἱ ἑορτές. Καὶ μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες ἑορτές μας εἶνε ἡ σημερινή, ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου. Εἶνε σὰν ἕνα μικρὸ Πάσχα μέσα στὸ καλοκαίρι.
Γιὰ τὴν Κοίμησι τῆς Θεοτόκου χτίστηκαν καὶ πανηγυρίζουν ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια, γίνονται λειτουργίες καὶ ἀκολουθίες, λέγονται ὕμνοι καὶ παρακλήσεις ὅπως ὁ μικρὸς καὶ ὁ μέγας Παρακλητικὸς Κανών, ψάλλονται τροπάρια. Νὰ τὰ ἑρμηνεύσουμε ὅλα; Οὔτε ἐγὼ ἔχω δύναμι οὔτε σεῖς ὑπομονή. Ἀπ᾿ ὅλο αὐτὸ τὸν πλοῦτο θὰ προσπαθήσω νὰ ἑρμηνεύσω μόνο τὸ δοξαστικὸ τοῦ ἑσπερινοῦ.
Η μεγαλύτερη Θεομητορική εορτή είναι η του 15αύγουστου. Τιμάται η κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι η ημέρα κατά την οποία η Υπεραγία Θεοτόκος κλείνει τον επί της γης κύκλο της ζωής. Περνά από τα γήινα με τις θλίψεις και τις δυσκολίες στην άφατο αιώνια ζωή και αγαλλίαση. Επιτέλεσε με άριστο τρόπο την επί της γης αποστολή Της. «Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε δι ης κατέβη ο Θεός∙ χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν» ψάλλομε στον ακάθιστο ύμνο. Έγινε η νέα Εύα που γέννησε τον Λόγο του Θεού και λυτρωτή του κόσμου. Κύησε επί εννεάμηνο τον Σωτήρα Χριστό. Δάνεισε τα πάναγνα αίματά Της για να σαρκωθεί ο δημιουργός του κόσμου και του ανθρώπου. Με το γάλα της έθρεψε και μεγάλωσε τον Θεάνθρωπο Κύριο. Τον σωματικό θάνατο της Θεομήτορος εορτάζομε τον 15αύγουστο, την κοίμησή Της, δηλαδή το πέρασμα από την πρόσκαιρη ζωή εις την αιώνιο Ζωή. Για αυτό οι πιστοί χριστιανοί την ημέρα αυτή με χαρά πανηγυρίζουν. Read more »
Η μεγαλύτερη Θεομητορική εορτή είναι η του 15αύγουστου. Τιμάται η κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι η ημέρα κατά την οποία η Υπεραγία Θεοτόκος κλείνει τον επί της γης κύκλο της ζωής. Περνά από τα γήινα με τις θλίψεις και τις δυσκολίες στην άφατο αιώνια ζωή και αγαλλίαση. Επιτέλεσε με άριστο τρόπο την επί της γης αποστολή Της. «Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε δι ης κατέβη ο Θεός∙ χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν» ψάλλομε στον ακάθιστο ύμνο. Έγινε η νέα Εύα που γέννησε τον Λόγο του Θεού και λυτρωτή του κόσμου. Κύησε επί εννεάμηνο τον Σωτήρα Χριστό. Δάνεισε τα πάναγνα αίματά Της για να σαρκωθεί ο δημιουργός του κόσμου και του ανθρώπου. Με το γάλα της έθρεψε και μεγάλωσε τον Θεάνθρωπο Κύριο. Τον σωματικό θάνατο της Θεομήτορος εορτάζομε τον 15αύγουστο, την κοίμησή Της, δηλαδή το πέρασμα από την πρόσκαιρη ζωή εις την αιώνιο Ζωή. Για αυτό οι πιστοί χριστιανοί την ημέρα αυτή με χαρά πανηγυρίζουν.
Βαθειά ριζωμένη εις τον άνθρωπο είναι η αγάπη του προς την μητέρα του. Είναι το πρόσωπο το οποίο πρώτο αντικρίζει όταν έρχεται στη γήινη ζωή και αυτή πρώτη επικαλείται σε κάθε δύσκολη κατάσταση. Την μάνα μας αναζητούμε στη χαρά και τη λύπη και σε αυτή βρίσκομε παρηγοριά, ελπίδα και αγάπη. Read more »
(Χαιρετισμοί – Στάσις πρώτη)
Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, που διατηρεί (διαχρονικά) ακέραιους τους σκοπούς της Ορθόδοξης Ποιμαντικής, είτε ως προσαρμογή του πιστού στο κοινωνικό περιβάλλον, είτε ως θεολογική – πνευματική ανύψωσή του, είτε ως στάση αγώνα έναντι των αιρέσεων – ετεροδιδασκαλιών, ιδιαίτερο ποιμαντικό ρόλο έχει και η πνευματική υπόσταση των Αγίων Εικόνων.
Με κάθε συντομία θα μπορούσαμε να πούμε:
Πνευματική υπόσταση της Εικόνας είναι η Δογματική έννοιά της και η σιωπηλή διδασκαλία της.
«Για την Ορθόδοξο Εκκλησία η Εικόνα είναι κάποια γλώσσα που εκφράζει τα δόγματά της και τις εντολές της, τόσο καλά, όσο και ο λόγος» (Λεωνίδας Ουσπένσκη. Ήτο καθηγητής Εικονογραφίας στο Ορθόδοξο Ρωσικό Ινστιτούτο της Γαλλίας).
Ο ασπασμός και η τιμητική προσκύνηση των Αγίων Εικόνων είναι σταθερή διδασκαλία και των προ της 7ης Οικουμενικής Συνόδου Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας, όντως συνεχιστών της διδασκαλίας των Αγίων Αποστόλων. Απόδειξη ο Μ. Βασίλειος (+ 379 μ. Χ.), ο οποίος με απόλυτη κατηγορηματικότητα είχε τονίσει: Read more »
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΕ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2076
Δ΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἆσμα, ἀγαπηγοί μου, ᾆσμα δηλαδὴ τραγούδι, ποὺ ἔψαλαν οἱ πρόγονοί μας, οἱ Χριστιανοὶ τοῦ Βυζαντίου, εἶνε ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος. Περιλαμβάνει ἑκατὸν σαραντατέσσερα (144) «Χαῖρε», μὲ τὰ ὁποῖα ἐπαναλαμβάνει τὸν χαιρετισμὸ ποὺ εἶπε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ πρὸς τὴν Θεοτόκο «Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ…» (Λουκ. 1,28).
Συνήθως, σὲ ὀλιγόλεπτα κηρύγματα, ἑρμηνεύουμε ἕνα ἢ δύο χαιρετισμοὺς τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου. Σήμερα θὰ προσπαθήσουμε νὰ δώσουμε μιὰ ἑρμηνεία στὸ «Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐγείρονται τρόπαια· χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι» (Ἀκάθ. ὕμν. Ψ5). Τί σημαίνει αὐτό·
Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Ι΄, εδάφια 38-42 και κεφάλαιο ΙΑ΄, εδάφια 27-28
Κεφ.Ι΄ 38 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.
Κεφ.ΙΑ΄ 27 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.
Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά
Εάν το δέντρο αναγνωρίζεται από τον καρπό και το καλό δέντρο παράγει επίσης καλό καρπό[βλ. Ματθ.7,16: «Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα;(: Από τη διαγωγή τους και τα έργα τους, που σαν καρπό παράγουν, θα τους μάθετε καλά. Μήπως μαζεύουν από τα αγκάθια σταφύλια ή από τους αγκαθωτούς θάμνους σύκα;)» και Λουκ.6,44: «Ἓκαστον γὰρ δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γινώσκεται. οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσι σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου τρυγῶσι σταφυλήν(:Κάθε δέντρο διακρίνεται και αναγνωρίζεται εάν είναι καλό ή κακό από τον καρπό που βγάζει· διότι από αγκάθια δεν μαζεύουν ως καρπό σύκα, ούτε από βάτο τρυγούν ποτέ σταφύλι)»], η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αΐδιας καλλονής, πώς δεν θα υπερείχε ασυγκρίτως κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο; Read more »
https://orthodoxia.gr/2021/11/10/osios-porfyrios-kaysokalyvitisoloi-piso-oloi-piso-planithikame/
Ὁ ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καί οἱ ἐκδόσεις ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ, σᾶς προσφέρουν ὁλόκληρο τὸ ΙΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ. Πρόκειται γιὰ μία ἱεραποστολικὴ προσφορὰ, ἕναν τόμο ποὺ ἀπευθύνεται σὲ ὅλες ἀνεξαιρέτως τὶς χριστιανικὲς οἰκογένειες, ὥστε νὰ διαβάζουν τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς τους τὸ εὐαγγέλιο τὴς ἡμέρας. Ἀποτελοῦσε ἀνέκαθεν ἄλλωστε σφοδρή ἐπιθυμία τοῦ ταπεινοῦ γέροντα τῶν Ἀγράφων π. Παναγιώτη νά τὸ ἐκδώσουμε. Ἐπιλέξαμε μεγάλα εὐδιάκριτα γράμματα στὶς 424 συνολικὰ σελίδες τοῦ μεγάλου αὺτοῦ ἔργου προκειμένου νὰ μποροῦν ὅλοι εὐχάριστα νὰ τὸ διαβάζουν. Ὁ πολύτιμος αὐτὸς τόμος μπορεῖ κάλλιστα νὰ χρησιμοποιηθεῖ καὶ ἀπό τοὺς ἱερεῖς μας καὶ νὰ κοσμήσει ναούς καὶ ξωκκλήσια σ’ ὅλη τὴν χώρα.