Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΖ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2334
Τῆς ἁγίας Σκέπης τῆς ὑπεραγ. Θεοτόκου
Τετάρτη 28 Ὀκτωβρίου 2020
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Παρηγορο οραμα

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, τιμᾷ πρεπόντως τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο. Καὶ δικαίως. Διότι ἡ Παναγία δὲν εἶνε μία ἀπὸ τὶς πολλὲς γυναῖκες, εἶνε μοναδική· εἶνε, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, τὸ «ῥόδον τὸ ἀμάραντον» (καν. Ἀκαθ. ὕμν. α΄3), ἡ «Ἁγνή» (ἔ.ἀ. α΄1), ἡ Παρθένος κόρη, ἐκείνη τὴν ὁποία μεταξὺ μυριάδων γυναικῶν ὅλων τῶν αἰώνων ἐξέλεξε ἡ ἁγία Τριὰς γιὰ νὰ γίνῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Λυτρωτοῦ.
Πρὸς τιμὴν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει πολλὲς ἑορτές, ποὺ ὀνομάζονται Θεομητορικές. Ἑορτάζουμε τὸ Γενέθλιόν της στὶς 8 Σεπτεμβρίου καὶ ψάλλουμε «Ἡ γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ…» (ἀπολυτ.), τὰ Εἰσόδιά της στὸ ναὸ στὶς 21 Νοεμβρίου, τὸν Εὐαγγελισμὸ στὶς 25 Μαρτίου, τὴν Κοίμησί της στὶς 15 Αὐγούστου. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς μεγάλες αὐτὲς θεομητορικὲς ἑορτὲς ὑπάρχουν καὶ ἄλλες μικρότερες, μὲ τὶς ὁποῖες τιμῶνται εἴτε ἱστορικὰ θαύματα τῆς Παναγίας, θαυματουργὲς εἰκόνες της, ἀλλὰ καὶ πολύτιμα ἀντικείμενα τῆς ζωῆς της ὅπως εἶνε τὰ ἁγιασμένα ἐνδύματα ποὺ φοροῦσε (ἐσθὴς ἢ μαφόριον καὶ ζώνη). Στὴν τελευταία αὐτὴ κατηγορία ὑπάγεται ἡ σημερινὴ ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης.
Ἂν βέβαια τ᾽ ἀκούσῃ αὐτὰ κάποιος προτεστάντης ἢ χιλιαστὴς ἢ ἄθεος, αὐτοὶ ποὺ δὲν πιστεύουν στὴν ἀειπαρθενία τῆς Θεοτόκου καὶ δὲν ἐκτιμοῦν πρεπόντως τὸν μοναδικὸ ῥόλο ποὺ ἔπαιξε αὐτὴ στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου, θὰ γελάσουν. Καλὰ τέλος πάντων, θὰ ποῦν, γιὰ γεγονότα τῆς ζωῆς της (γέννησι, εὐαγγελισμός κ.λπ.), ἀλλὰ νὰ ἑορτάζωνται καὶ τὰ ροῦχα ποὺ φοροῦσε ἡ Μαρία; – ἔτσι τὴ λένε αὐτοί.
Τὰ ροῦχα λέτε; Ναί τὰ ροῦχα, κύριοι. Ἐσὺ ὁ «μάρτυρας τοῦ Ἰεχωβᾶ» ἢ ὁ προτεστάντης, ποὺ γελᾶτε καὶ χλευάζετε, ἀνοῖξτε λοιπὸν τὴν Καινὴ Διαθήκη ποὺ κρατᾶτε στὰ χέρια σας, νὰ δῆτε ἐκεῖ, ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνουμε οἱ ὀρθόδοξοι εἶνε σύμφωνο καὶ ὄχι ἀντίθετο μὲ τὴν Βίβλο. Ἡ Ἐκκλησία δὲν στηρίζει τὴ λατρευτική της ζωὴ σὲ θεμέλια σαθρά.
Στὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων διαβάζουμε, ὅτι ἀκόμη καὶ τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ ἀντικείμενα θαυματουργοῦσαν. Στὴν Ἔφεσο μὲ τὰ χέρια τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἡ θεία χάρις ἐνεργοῦσε ὄχι συνηθισμένα θαύματα («δυνάμεις»), ὥστε οἱ πιστοὶ νὰ παίρνουν «σουδάρια» (=μαντήλια μὲ τὰ ὁποῖα εἶχε σκουπίσει τὸν ἱδρῶτα του) ἢ «σιμικίνθια» (=σκεπάσματα τοῦ σώματός του), νὰ τ᾽ ἀκουμποῦν πάνω σὲ ἀρρώστους καὶ δαιμονιζομένους κι αὐτοὶ νὰ θεραπεύωνται ἀπὸ ἀσθένειες καὶ ν᾽ ἀπαλλάσσωνται ἀπὸ πονηρὰ πνεύματα (Πράξ. 19,12). Read more »