ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 16.5.1948, ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΜΠΡΟΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗ. ΧΡΗΣΙΜΟ & ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

 ΣΗΜΕΡA EXOYME ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΗΓΕΤΑΣ;

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΦΗΜΕΡΙΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΜΑΙΟΥ 1948

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Kύριε Διευθυντά,

Εἶναι καιρὸς πλέον νὰ ἀφυπνησθῶμεν καὶ νὰ ἐπιστρατευθῇ κάθε πατριώτης, κάθε ἱκανὸς ἱεροκήρυξ, ἱερατικὸς ἢ πολιτικός, δια νὰ ἐπαναφέρωμεν τοὺς πεπλανημένους ἐν τῷ σκότει, εἰς ὁδὸν τῆς ἀρετῆς, εἰς τὸν δρόμον ποὺ μᾶς ἐχάραξεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Εἰς τὸ ἄρθρο σας· «Μία λιποταξία», διὰ τὸ ὁποῖον σᾶς συγχαίρομεν, ὁ γράφων ἀσχολεῖται μὲ τὸν ἱεροκήρυκα π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ ὁποῖος πιστεύει εἰς τῆν ἀποστολήν του, δὲν παύει ἀπὸ τοῦ νὰ ἐμψυχώνη τοὺς πάντας, στρατιωτικοὺς τε καὶ πολιτικούς, νὰ ἐνθαρρύνη τοὺς ἀποθαρρυνομένους καὶ νὰ χύνη βάλσαμον παρηγορίας εἰς τοὺς τεθλιμμένους.
Ὅλα αὐτὰ ὅμως ἀποτελοῦσι ἕνα μυριοστὸν τῆς ὅλης του δράσεως. Θὰ ἐχρειάζοντο τόμοι ὁλόκληροι διὰ νὰ ἐξιστορησθῇ ἡ ἀγαθοποιὸς δρᾶσις τοῦ ἱεροκήρυκος κ. Αὐγουστίνου Καντιώτη.
Ἔχει τόσην χριστιανικὴν θέρμην, ἔχει τόσην φλόγα, ποὺ παρασύρει στὸ πέρασμα τοῦ καὶ τὸν πιὸ ἄθεο. Πειστικὸς, πειστικώτατος, μεταβάλλει τὸν πλέον αθεον εἰς χριστιανόν, τὸν πιὸ ἄσπλαχνο εἰς φιλεύσπλαγχνο καὶ ἐλεήμονα καὶ τὸν πιὸ κακοῦργον εἰς φιλήσυχον καὶ εἰρηνικὸν ἄνθρωπον.
Ἀκούραστος, ἀεικίνητος, διαρκῶς ὁδεύει. Πότε στὰ σύνορα γιὰ νὰ ἐμψυχώση τοὺς φρουροὺς τῶν συνόρων μας καὶ νὰ παρηγορήση, πότε ἐδῶ, πότε ἐκεῖ, διὰ νὰ κηρύξη τὸν θεῖον λόγον.
Ἀπὸ ὅπου καὶ ἂν ἐπέρασε, ἀπὸ Θεσσαλονίκης μέχρις Ἰωαννίνων καὶ ἀπὸ Λαρίσης μέχρι Πρέσπας ἡ δρᾶσις τοῦ ἱεροκήρυκος αὐτοῦ ἄφησεν ἐποχήν.
Κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς μαύρης σκλαβιᾶς τῆς πείνας καὶ τῆς μεγάλης δυστυχίας, ποὺ οὔτε  αὐτὸ τὸ δύσμοιρο κράτος ἠδύνατο νὰ φανῇ ἀρωγὸν στοὺς  πεινῶντας, ὁ ἱεροκῆρυξ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης διὰ τῶν φλογερῶν κηρυγμάτων του ηδυνήθη να μαλάξῃ τὰς καρδίας καὶ αὐτῶν ἀκόμη τῶν φιλοχρημάτων καὶ νὰ σπεύσουσι νὰ προσφέρωσι οἱ  μὲν πλούσιοι ἐκ περισσεύματός των, οἱ δὲ πτωχοὶ ἐκ τοῦ ὑστερήματὸς των, διὰ νὰ σχηματισθῇ ἡ Ἑστία Καντιώτη, ἡ ὁποία περιέθαλπε καὶ ἐτροφοδότει 8.500 ψυχάς, γέρους, νέους καὶ παιδιά.

Read more »

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΦΛΕΓΕΤΑΙ, ΕΚΚΛΗΣΙ ΠΡΟΣ ΒΟΗΘΕΙΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
«ΜΕΛΛΟΝ» Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 1967

Ὁ Γολγοθᾶς ἑνὸς ταπεινοῦ, τοῦ συνεργάτου της εφημερίδος κ. Νάση Ἀλευρᾶ

.

Χειμώνας τοῦ 42. Ὁ βαρύτερος χειμώνας ποὺ εἶχε νὰ δῇ ἡ Ἑλλάδα πάνω ἀπὸ πενῆντα χρόνια κι 120 χρόνια, ποὺ εἶχε νὰ ὑποφέρῃ τέτοια ἀβάσταχτη σκλαβιά.
Ἰταλοί, Γερμανοί, Βούλγαροι κι οἱ συνεργάτες τους, εἶχαν βρῇ τὴν εὐκαιρία νὰ σκυλεύουν πάνω στὸ πτῶμα μιᾶς χῶρας κι ἑνὸς περήφανου λαοῦ, ποὺ πάλαιψε παλληκαρίσια ἐνάντια σὲ πολλαπλάσιους ἐχθρούς καὶ κάμφτηκε τότε μόνον, ὅταν τοῦ κατάφεραν τὸ τελειωτικὸ χτύπημα, χτυπώντας τὸν ἄτιμα καὶ ὕπουλα, πισώπλατα, κι ἐνῷ οἱ πληγές του αἱμμορραοῦσαν καὶ τ’ ἀκροτηριασμένα μέλη του κρέμονταν πρὸς τὰ κάτω μαζὶ μὲ τὰ ράκη τῆς ἀνύπαρκτης φορεσιᾶς του.
Μὰ ἡ ψυχὴ ἐξακολουθοῦσε νἆναι ἀτσαλωμένη, κι ἂς ἦταν τὸ σῶμα, ὀστᾶ περιβεβλημένα μὲ τὸ κιτρινισμένο καὶ σουφρωμένο δέρμα, ἀπ’ τὴν πεῖνα, τὶς κακουχίες καὶ τὰ βασανιστήρια. Ἕνα ζωντανὸ πτῶμα, ποὺ εἶχε ἀκόμα τὴ δύναμη νὰ φωνάζῃ: «Λευτεριὰ ἤ θάνατος»!
Τότε βρῆκαν τὴν εὐκαιρία καὶ οἱ ἄσπονδοι … φίλοι μας στὰ Βαλκάνια, οἱ Βούλγαροι κομιτατζῆδες ν’ ἀρχίσουν πάλι τὸ ἐξοντωτικό τους ἔργο ἐναντία σὲ κάθε τι τὸ ἑλληνικό, μὲ τὸν ἀπώτερο σκοπό, ὅτι δὲν κατώρθωσαν παλιότερα, νὰ τὸ πετύχουν τώρα.
Μάταιες οἱ προσπάθειές τους. Οἱ Ἕλληνες ἀντέδρασαν πάλι, ὅπως στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, ὅπως τὸ 13. Καὶ τὰ σχέδιά τους ματαιώθηκαν γιὰ μιὰν ἀκόμη φορά.
Ἀνάμεσα στὶς τόσες ἀντιδράσεις τους, μιά, ἡ σπουδαιότερη, ἦταν ν’ ἀνατρέψουν τὰ σχέδια τῆς σχισματικῆς βουλγαρικῆς ἐξαρχίας, ποὺ μὲ δόλια καὶ ὕπουλα μέσα, προσπαθοῦσε νὰ παρασύρῃ, πιότερο, τὶς πεινασμένες μάζες τῶν μεγαλουπόλεων, καὶ πιὸ πολύ τοὺς πληθυσμοὺς τῶν παραμεθώριων περιοχῶν, μοιράζοντας μ’ ἁπλοχεριὰ σιτάρι, καλαμπόκι κι ἄλλα τρόφιμα, καθὼς καὶ χρήματα καὶ διάφορα εἴδη ρουχισμοῦ. Καὶ εἶχαν ἐπιτυχία. Καὶ σὲ μερικὰ χωριά, μεγαλύτερη κι ἀπὸ κείνην ἀκόμα, ποὺ ἀρχικὰ προσδοκοῦσαν.
Σ’ ἕνα τέτοιο χωριό, στὰ Ἑλληνοσερβικὰ σύνορα τὸ κακὸ εἶχε παραγίνει. Καὶ ὅσοι ἔμειναν πιστοὶ στὴν Πατρίδα, μὲ τὴν καρδιὰ γεμάτη Ἑλλάδα, ἔβλεπαν μὲ πόνο ψυχῆς, πὼς πολὺ σύντομα, θὰ ἔρχονταν ὁ τελειωτικὸς ἀφανισμὸς τοῦ κάθε τι, ποὺ θύμιζε Ἑλληνικὸν Ἔθνος, Ἑλληνικὴ φυλή!
Πῆραν τὴν ἀπόφαση, λοιπόν, σὲ συνεννόηση καὶ μὲ τὸν παπᾶ τοῦ χωριοῦ, νὰ προσκαλέσουν ἕναν ἱερικήρυκα, καὶ μὲ τὸ χριστιανικὸ κι ἐθνικὸ κήρυγμά του, ἴσως συγκινοῦσε τοὺς παρασυρμένους, ἀπ᾿ τὴ βουλγαροκομιτατζίδικη προπαγάνδα, χωριανούς τους καὶ τοὺς ξανάφερνε στὸ δρόμο τῆς τιμῆς καὶ τοῦ καθήκοντος, στὸ δρόμο ποὺ ὁδήγοῦσε στὴν πραγματικὴ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν ἀληθινὴ Πατρίδα!
Ἔγραψαν στὴν Ἀρχιεπισκοπή, στὴν Ἀθήνα, ζητώντας νὰ τοὺς βοηθήση στὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ περνοῦσαν στὸ χωριό τους στέλνοντας ἕναν ἱεροκήρυκα. Ἐκεῖ εἶχαν μαζευτεῖ οἱ περισσότεροι ἱεροκήρυκες, καὶ πάσκιζαν ποιὸς ἀπὸ ποιός, νὰ γίνῃ «Δεσπότης». Κι ὅταν ζήτησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νὰ πᾶνε στὴ Μακεδονικὴ ὕπαιθρο, νὰ ποιμάνουν τὸ ἀποφαρνισμένο καὶ χειμαζόμενο ἀπ’ τὶς ξένες προπαγάνδες, ποίμνιο, ὅλοι ἀρνούνταν μὲ διάφορα γελοῖα προσχήματα καὶ κάμνοντας ἐδαφιαίους τεμενάδες, σιγοψιθύριζαν μὲ δέος τὴ θεϊκὴ ἐπίκληση: «Εἰ δυνατόν, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο!».
Καὶ μόνον ἕνας δέχτηκε καὶ πρόθυμα ξεκίνησε, σὰν ἄλλος Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ν’ ἀνεβῇ ἀπάνου: «στὸ Ἑλληνικό, μὲς στὴ Μακεδονία, νὰ σώσῃ ἀδέρφια ἀπ’ τὴ σκλαβιά, ἀδέλφια σκλαβωμένα…», μὲ τὸ φλογερὸ καὶ πατριωτικό του κήρυγμα: ὁ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

(Kαθημερινή ἐφημερίδα «Mεσημβριανή» 25/4/88)

ΣTO ΠΛEYPO TOY KANTIΩTH O ΠIΣTOΣ ΛAOΣ

Ηλεκτρισμένη ἀτμόσφαιρα σέ λάο καί κλῆρο ἔχει δημιουργήσει τό θεμα παραπομπής τοῦ Σεβ. Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστίνου σέ ἐκκλησιαστικό δικαστήριο καί θέσης του σέ διαθεσιμότητα, πού τέθηκε στή συνεδρία τῆς 21ης Απριλίου στή Διαρκή Ἱερά Σύνοδο.

Ὁ Σεβ. Φλωρίνης θεωρήθηκε ἀπό τή ΔΙΣ ὡς κύριος ὑποκινητής τῆς άνταρσίας τῶν Μονῶν (σ.σ. ἐλάχιστα μοναστήρια ἔχουν συγκαταθέσει μέχρι τώρα στήν παραχώρηση τῆς περιουσίας τούς) πού μέ τή στάση τούς μέχρι τώρα ἔχουν καταστήσει οὐσιαστικά τό Προσύμφωνο Ἐκκλησίας-Πολιτείας ἀνενεργό. Ὁ Σεβ. Φλωρίνης κατηγορήθηκε ἐπίσης γιά τήν ἀρθρογραφία του σέ ἐκκλησιαστικα ἔντυπα, μέ τήν ὁποῖα “τορπίλιζε” τό Προσύμφωνο καί τήν ἐφαρμογή τῶν ὅρων του ἀπό τά μοναστήρια καί ζητοῦσε ἄμεση σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας ὡς μόνο ἀρμόδιας γιά νά ἀποφασίση ἐπί τοῦ θεμελιώδους γιά τά δίκαια τῆς Ἐκκλησίας θέματος.

Ὅπως τόνιζαν χθές ἔγκυροι ἐκκλησιαστικοί παράγοντες “ἡ προσπάθεια αὐτή νά βγῆ ἀπό τή μέση ὁ Σεβ. Αὐγουστῖνος θά ἀποτύχη παταγωδώς ἀν ἐπιχειρηθεῖ ἀπό “κάποιους” νά πραγματοποιηθῆ. Κί αὐτό γιατί ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ συμπαραστέκεται μέ ὅλες του τίς δυνάμεις στό γηραιότερο ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἔχει ἀποδείξει πολλάκις στό παρελθόν ὅτι εἶναι σως ἕνας ἀπό τούς ἐλάχιστους πού μάχονται, παρά τίς ὁποιεσδήποτε συνέπειες, γιά τά δίκαια καί τήν ἐλευθερία τῆς Ἐκκλησίας. Πέντε φορές ἔχει διωχθεῖ στό παρελθόν ὁ εὐθαρσής αὐτός ἱεράρχης. ἀλλά ὁ λαός ἐμπόδισε καί καταδίκασε τούς διώκτες του καί τόν στήριξε μέ ὅλες του τίς δυνάμεις”.

Δημοσίευμα: «ΤΑ ΝΕΑ», Παρασκευή 23 Μαρτίου 1979

«ΕΤΟΙΜΑΣΑ ΤΙΣ ΒΑΛΙΤΣΕΣ ΓΙΑ ΦΥΛΑΚΗ

Μιὰ δήλωση στὰ «Νέα» τοῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστίνου, κατὰ τοῦ ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης κ. Σταμάτη καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, δείχνει ὅτι δὲν θ᾽ἀργήσουν οἱ περιπέτειες ἀνάμεσα στὴν Πολιτεία καὶ στὴν Ἐκκλησία. Ὁ Αὐγουστῖνος ἀπαντῶντας μὲ τὴ γνωστὴ πιὰ σκληρὴ γλώσσα στὶς δηλώσεις τοῦ κ. Σταμάτη, λέει ξεκάθαρα, ἐκφράζοντας προφανῶς καὶ τὶς θέσεις τῶν ὑπολοίπων δέκα, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ὑπογράψουν τὸ αὐτόματο) ὅτι εἶναι ἕτοιμος νὰ πάει φυλακὴ κι ὅτι πίσω ἀπ᾽᾽ὅλα αὐτά, παίζεται μιὰ συμπαιγνία γιὰ τὴν ἐκθρόνιση τῶν δέκα μητροπολιτῶν (ἀνάμεσά τους καὶ Ἱερωνυμικοί, τοὺς ὁποίους ὁ Σεραφείμ ἔχει πάρει ἀπόφαση νὰ διώξει. Ἡ δήλωση τοῦ Φλωρίνης Αὐγουστίνου:

«Ὁ ὑπουργὸς Δικαιοσύνης κ. Σταμάτης, ὡς φαίνεται ἐξοργίσθη ἀπὸ τὴν δημόσια δήλωσιν δεκάδος ἐπισκόπων ὅτι δὲν θὰ ὑπογράψουνμε διαζύγια τοῦ τελευταίου περὶ αὐτομάτου διαζυγίου νόμο καὶ προέβη εἰς δηλώσεις ὑπενθυμίζων εἰς αὐτοὺς τὴν ιδιότητά των ὡς Ἑλλήνων πολιτῶν καὶ ἐμμέσως ἀπειλῶν μὲ ποινικὰς κυρώσεις. Ἐπειδὴ εἶμαι εἷς ἐκ τῶν δεκάδων ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι δήλωσαν ὅτι δὲν θὰ ὑπογράψουν τοιαῦτα διαζύγια, συνεπῶς καὶ πρὸς ἐμὲ ἀπευθύνεται ἡ προειδοποίηση τοῦ κ. Σταμάτη, ἀτομικῶς καὶ δημοσία ἀπευθυνόμενος πρὸς αὐτὸν ἔχω νὰ πῶ τὰ ἑξῆς:
Κύριε Σταμάτη,
Πολὺ ὑποτιμᾶτε τὴν ἀντίστασιν τῆς συνειδήσεώς μας ὡς ἐπισκόπους… Ὑπηρετήσαμεν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ Γένος ἐπὶ ἥμισυ αἰῶνος, διακινδυνεύσαμε κατ᾽ ἐπανάληψιν τὴν ζωήν μας εἰς ἡμερας σκληρὰς καὶ συνεπῶς οἱ ἀπειλαί σας δὲν μᾶς πτοοῦν. Οἱ φυλακαί ὑπὸ τὰς συνθήκας αὐτάς, δι᾽ ἡμᾶς εἶναι τιμὴ καὶ δόξα ἐν τῷ Χριστῷ. Read more »

Δημοσιεύμα τῆς Ἀνδρ. Καπλάνογλου στὴν ἐφημερίδα «Διαφάνεια» Πτολεμαϊδος, τοῦ 2004, για τον χαρακτηρισμό που ἔδωσε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στον Γέροντα Μητροπολίτη Αὐγουστῖνο, στὸν ἱερό ναό Ἁγίας Τριάδος Πτολεμαϊδος, στὴν προσπάθειά του να ἐπαινέση τὸν δεσπότη Θεόκλητο

«…AN KAI IΔIOPPYΘMOΣ…»

Ένα ακόμη παράσημο δόθηκε στον Γέροντα αγωνιστή Iεράρχη πατέρα Aυγουστίνο, που είναι το καύχημα της Πτολεμαϊδος και όλης της Oρθοδοξίας.
Mέσα στους επαίνους και η κατηγορία του ιδιόρρυθμου.
Iδιόρρυθμο χαρακτήρισε ἀρχιεπίσκοπός μας τον π. Aυγουστίνο στην προσπάθειά του να συγκρίνει τα ασύγκριτα.
Σεβόμαστε τον αρχιεπίσκοπό μας και τον νυν επίσκοπο π. Θεόκλητο, όμως λυπούμεθα για την άστοχη σύγκριση.
Γιατί επιλέγει αυτόν τον τρόπο ο αρχιεπίσκοπος κ. Xριστόδουλος, για να πλέξει το εγκώμιο του π. Θεοκλήτου;
Kαι στην χειροτονία του στην Aθήνα, τον ίδιο τρόπο διάλεξε. Mε άλλα κοσμητικά επίθετα, τότε, ανακατεμένα με εγκώμια «στόλισε» τον π. Aυγουστίνο και τον συνέκρινε με τον νεοχειροτονούμενο επίσκοπο.
Γιατί άραγε ο Aρχιεπίσκοπός μας, που δείχνει ότι σέβεται και εκτιμά τον π. Aυγουστίνο και το έργο του, συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο;
O πιστός λαός της Πτολεμαΐδος κάνει συγκρίσεις και μόνος του. Έχει μάτια και βλέπει. Έχει αυτιά και ακούει. Έχει νου και κρίνει.
O λόγους του Aρχιεπισκόπου ήταν ωραίος και «εγκωμιαστικός» για τον π. Aυγουστίνο, αλλά ο χαρακτηρισμός του ιδιόρρυθμου που σφηνώθηκε ανάμεσα στους επαίνους, χτύπησε άσχημα και σχολιάστηκε από τους πιστούς κατοίκους της Πτολεμαϊδας, και της γύρω περιοχής που άκουσαν από το ραδιόφωνο την ομιλία του Aρχιεπισκόπου.
Kάποιοι είπαν· Aυτό μας φτάνει. O π. Aυγουστίνος είναι το καύχημά μας, έδωσε την ζωή του για την Eκκλησία του Xριστού και το γνωρίζει η πόλη της Πτολεμαΐδος καλύτερα από τον κάθε ένα. Tον γνωρίζει και όλη η Eλλάδα και το εξωτερικό. Kαι τον π. Aυγουστίνο ξέρουμε και τον Aρχιεπίσκοπο τον γνωρίσαμε και τον νυν επίσκοπό μας τον ξέρουμε. Aνάμεσά μας ζούνε και βλέπουμε τα έργα και τον αγώνα του καθενός.
Όταν ήρθε στην Eλλάδα ο Πάπας, μετά από 1000 χρόνια, συνέκρινε ο πιστός λαός τον Aρχιεπίσκοπο, που δέχτηκε στην Aρχιεπισκοπή με ασπασμούς τον Πάπα. Tότε είπαν όλοι: Πού είσαι π. Aυγουστίνε να τους βάλλεις όλους στην θέση τους. Tότε ψάξαμε τον διάδοχο του π. Aυγουστίνου, που θα ύψωνε φωνή διαμαρτυρίας, αλλά δεν υπήρχε σε κανέναν δεσποτικό θρόνο. Aπλοί κληρικοί και καλόγεροι της Eκκλησίας μας αγωνίστηκαν και βάδισαν στα ίχνη του π. Aυγουστίνου.
Kαι ο π. Aυγουστίνος, αν και γέροντας και εκτός δεσποτικού θρόνου σε μαγνητοφωνημένη συνέντευξη, που ακούστηκε από το κανάλι του ALTEP, λίγο πριν από την έλευση του Πάπα, είπε:
«O Πάπας είναι πολέμιος της Oρθοδοξίας. Έρχεται στην Eλλάδα για να κάνει προπαγάνδα. Eμείς προπαγάνδα δεν θέλουμε. Έχουμε την Oρθοδοξία στην οποία και εμμένουμε. Δεν θέλουμε τέτοια πράγματα».
Σήμερα έχουμε καλούς επισκόπους, ευγενικούς, μειλίχιους, αλλά δεν έχουμε αγωνιστές και μαχητές, σαν τον π. Aυγουστίνο.
Πολλοί ιεράρχες στέλνουν μηνύματα στον Γέροντα και του λένε: Πού είσαι Aυγουστίνε; Tώρα σε χρειαζόμεθα.
Παρ’ όλη όμως την αναγνώριση, που έχει από τον λαό της Eλλάδος, αλλά και απ’ όλο τον Oρθόδοξο κόσμο, παρασημοφορείτε ακόμη.

ΓIATI O π. AYΓOYΣTINOΣ ΠAPAΣHMOΦOPEITAI
KAI ΠOIA TA ΠAPAΣHMA TOY;

Read more »

Αποκλειστική συνέντευξη ἀπὸ ἐφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ»
Σάββατο 7 Ὀκτωβρίου 1978

Αυγουστινος Καντιωτης:

Δεν εχουν «καρδια» οι ΙΕΡΑΡΧΕΣ…

Γράφει ὁ Δ. ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

«Ἂν τελικὰ ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κ. Τσάτσος ὑπογράψῃ τὸ νομοσχέδιο μὲ τὸ ὁποῖο νομιμοποιοῦνται οἱ ἀμβλώσεις, θὰ φέρω τὸ θέμα ξανὰ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ἡ ὁποία θὰ ἀποφασίσῃ πλέον γιὰ τὸν ἀφορισμό του. Δὲν ὑπάρχουν πιὰ ἄλλα περιθώρια. Πρέπει νὰ προστατεύσουμε τὸ ποίμνιο ἀπὸ ἕνα τέτοιο ὁμαδικὸ ἔγκλημα.
Τὸ ἴδιο προτίθεμαι νὰ κάνω καὶ γιὰ τὸν ὑπουργὸ Ἐθνικῆς Ἀμύνης κ. Ἀβέρωφ ἂν τελικὰ δὲν ἀποσύρῃ τὸ μονοσχέδιο διὰ τοῦ ὁποίου ἀπαλλάσσονται στὴν θ(σία ἀπὸ τὴν στρατιωτική τους θητεία οἱ Χιλιαστές. Μὲ τὸ νέο αὐτὸ νομοσχέδιο, οἱ Χιλιαστὲς θὰ μποροῦν νὰ ὑπηρετοῦν σὲ βοηθητικὲς ὑπηρεσίες τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, χωρὶς ὅπλα, πρᾶγμα ἀπαράδεκτο.

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Τὴν δήλωσι ἔκανε χθὲς ἀποκλειστικὰ πρὸς τὴν «Ἀκρόπολι», ὁ μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης σὲ μιὰ διακοπὴ τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Πεντέλης.
Βαδίζοντας νευρικὰ πάνω – κάτω στὸ προαύλιο τῆς Μονῆς ὁ Καντιώτης μίλησε ὠμά, ἀναφερόμενος στὸ θέμα ποὺ δημιουργήθηκε πρόσφατα μεταξὺ τοῦ προέδρου τῆς Δημοκρατίας, τοῦ ἰδίου, καὶ ἄλλων τριῶν Μητροπολιτῶν κατὰ τὴν διάρκεια ἐπισκέψεως τῶν τελευταίων στὸ Προεδρικὸ Μέγαρο.
Καὶ τέλος δὲν δίστασε νὰ καταγγείλῃ τὴν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γιὰ ἔλλειψι θάρρους λέγοντας χαρακτηριστικὰ τὰ ἑξῆς:
«Δυστυχῶς δὲν μπορῶ νὰ κάνω μόνος μου τὸν ἀφορισμό. Βάσει τῶν ἱερῶν κανόνων, γιὰ νὰ γίνῃ κάτι τέτοιο χρειαζεται νὰ συμφωνήσουν τὰ 2)3 τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. ῾¨Ομως φοβᾶμαι ὅτι κάτι τέτοιο δὲν πρόκειται νὰ γίνῃ ποτέ. Γιὰ νὰ ληφθῇ μιὰ τέτοια ἀπόφασι χρειάζεται ἡρωϊσμὸς καὶ «καρδιά» ποὺ δυστυχῶς εἶναι προτερήματα τὰ ὁποῖα δὲν ἔχουν οἱ περισσότεροι. Βλέπετε Αὐγουστίνοι δὲν ὑπάρχουν πολλοὶ γιὰ νὰ παίρνουν μεγάλες καὶ θαραλέες ἀποφάσεις. Οἱ ἄλλοι εἶναι ἰκανοὶ μόνο νὰ ἀποφασίζουν γιὰ ἀσήμαντα πράγματα».
Συνεχίζοντας πάντα στὸν ἴδιο τόνο ὁ Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἀποκάλυψε ὅτι κι ἂν ψηφισθῇ ὁ νόμος περὶ ἀμβλώσεων, ἐκεῖνος θὰ ἀπαγορεύσῃ νὰ τεθῇ σ᾽ ἐφαρμογὴ στὸν χῶρο τῆς Μητροπόλεώς του:
«Δὲν θὰ τὸ ἐπιτρέψω ποτὲ αὐτὸ – μᾶς εἶπε. Στὴν ἀρχη μὲ διὰ φορες ὁμιλίες καὶ κηρύγματα, θὰ προσπαθήσω νὰ δώσω στοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς μου νὰ καταλάβουν ὅτι ἐγκληματοῦν. Ἂν ὅμως διαπιστώσω ὅτι ἐκεῖνοι παραβαίνουν τὶς ὁδηγίες μου θὰ μεταχειριστῶ ἄλλα πιὸ δραστικὰ μέτρα. Θὰ ἀφορήσω ὁποιονδήποτε γιατρὸ τῆς περιφερείας μου κάνει ἄμβλωσι! Καὶ δὲν πρόκειται νὰ σταματήσω ἂν δὲν συμμορφωθοῦν ὅλοι. Χρειάζεται ἡρωϊσμός, τὸ καταλαβαίνετε; θὰ κάνω ὅ,τι ἔκανε ὁ Μητροπολίτης Ζακύνθου ποὺ ἀφόρησε τοὺς ἐμπρηστὲς τῶν δασῶν, καὶ θ᾽ ἀκολουθήσω τὸ παράδειγμα τοῦ Μητροπολίτου Κορινθιας, ποὺ ἀφόρησε ἐκείνους ποὺ κλέβουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία.

ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Στὴν προκειμένη περίπτωσι –συνέχισε ὁ Καντιώτης– τὰ πράγματα εἶναι πολὺ πιὸ σοβαρά. Ἐδῶ πρόκειται γιὰ ἀνθρώπινες ζωές. Τὸ νομοσχέδιο εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ἀντισυνταγματικό. Ἡ προστασία τῆς ζωῆς ἑνὸς ἀνθρώπου ἀρχίζει ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὑπὸ ἐμβρυώδη κατάστασι βρίσκεται στὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας του. Read more »

ΣΚΛΗΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΑΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΑΝ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΗ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ο ΘΕΟΚΛΗΤΟ, ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΑΡΗ ΤΟ ΟΡΙΟ ΗΛΙΚΙΑΣ, (ΠΛΗΣΙΑΖΕ ΤΑ 70)

(Η εγκύκλιος επιστολή στέλνεται στον ιερό κλήρο και όχι στον λαό, που δεν γνώριζε μέχρι εκείνη τη στιγμή τίποτε από τα παρασκήνια γιὰ τὴν κλίκα των παπάδων)

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ 53100 ΦΛΩΡΙΝΑ
Αριθμ. Πρωτ 1220
Εν Φλωρίνη τη 20η Αυγούστου 1999

Εγκύκλιος επισκοπικόν γράμμα προς τον ι. Κλήρον της καθ’ ημάς Ιερά Μητροπόλεως

Αιδεσιμώτατοι, Πληροφορούμεθα, ότι ωρισμένοι εκ των εφημερίων μας, ωσάν να είχον επιλύσει όλα τα προβλήματα της ενορίας των, ήρχισαν να επιδίδωνται μετά σπουδής εις αλλότρια. Έφθασαν δε μέχρι τοιούτου σημείου, ώστε να επικρίνουν και αυτόν τον επίσκοπόν των, επεμβαίνοντες εις την αρχιερατικήν του συνείδησιν και θέλοντες να γίνουν ρυθμισταί του τι θα πράξη. Πως είναι δυνατόν, αγαπητοί μου, πως είναι δυνατόν, από το ένα μέρος να δέωνται «Εν πρώτοις μνησθητι, Κύριε, του αρχιεπισκόπου ημών Αυγουστίνου, όν χάρισαι ταις αγίαις σου εκκλησίαις εν ειρήνη σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα…», και από το άλλο να διασύρουν το όνομά του επισκόπου και μάλιστα μετ’ ολίγα λεπτά επ’ εκκλησίας; Όσοι τουλάχιστον είναι μορφωμένοι, γνωρίζουν τας συνεπείας του διασυρμού τούτου. Παρακαλώ λοιπόν άπαντας τους αιδεσιμωτάτους εφημερίους, ειδικώτερον δε εκείνους οι οποίοι δεικνύουν την τάσιν αυτήν, να επιδοθούν εις τα ενοριακά των καθήκοντα αναλογιζόμενοι τας ευθύνας των. Να είναι συνεπεις με τας διαβεβαιώσεις που έδωκαν την ημέραν της χειροτονίας των. Οι δε εξ αυτών ιερομόναχοι και με τας μοναχικάς υποσχέσεις την ημέραν της κουράς των.

Μετ’ εγκαρδίων ευχών

Ο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

Λογος συντριπτικος προς ριψασπιδες ιερωμενους!

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΛΑΪΚΩΝ

«ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ»

Μετατρέψατε την Μητρόπολη Φλωρίνης από παγκόσμιο φάρο της Ορθοδοξίας επι Αυγουστίνου Καντιώτη, σε χωματερή των κακοδοξιών του Φαναρίου

Πτολεμαϊδα 19/7/2017

Προς:
Τον Μητροπολίτη Φλωρίνης κ. Θεόκλητο Πασσαλή,
Tον Πρωτοσύγκελο κ. Νικηφόρο Μανάδη.

Γράφει ο Μέγας Αθανάσιος ότι είναι πιο πιθανό να αλλάξει η λεοπάρδαλη τα στίγματα στη γούνα της, παρά ο αιρετικός να αναγνωρίσει την αλήθεια. Δεν περιμέναμε να αναγνωρίσετε την αλήθεια, γιατί είδαμε ποιά τύχη επιφυλάξατε στις προσπάθειες που κάναμε στο παρελθόν για να συνδεθείτε μαζί της. Επιπλέον, γιατί έχουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στην σοφία των αγίων Πατέρων από τα ψέματα και τις πλάνες, με τα οποία γαλουχείτε και αποβλακώνετε ψυχές, για τις οποίες ο Χριστός σταυρώθηκε για να σώσει.

Πιστεύαμε όμως ότι έμεινε μέσα σας λίγη ντροπή, λίγο φιλότιμο, λίγα ψήγματα ευαγγελικού πνεύματος, κάποια απομεινάρια χριστιανικής καρδιάς σαν αυτά που βρίσκει κανείς ακόμα και στους κοινούς εγκληματίες. Πιστεύαμε ότι κάτι θα έμεινε από την Παρακαταθήκη που σας παρέδωσε ο μακαριστός Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης, τον οποίον εσείς προδώσατε και απαρνηθήκατε ενόσω ήταν ακόμα εν ζωή. Read more »

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ π. ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΜΑΝΑΔΗ, ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΠΑΠΑΔΩΝ!

ΤΗΝ ΕΔΩΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΗ ΔΕΣΠΟΤΗΣ Ο ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ! Ο ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΚΡΥΦΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΟΥ & ΕΔΩΣΕ ΕΝΤΟΛΗ ΝΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ, ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙ᾽ ΑΥΤΟΥΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΗ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΠΩΣ ΦΕΥΓΕΙ Η ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΕΘΑ ΜΕΤΑΛΑΓΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

• 

  Σεβόμαστε και αὐτὸν καὶ τὸν δεσπότη του, ἀλλὰ ἀφοῦ αὐτοὶ δὲν σέβονται τὸν ευατό τους καὶ προβαίνουν σὲ ἀπαράδεκτες ἐνέργειες συντασσόμενοι μὲ τοὺς ἐχθροὺς τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ τους οικουμενιστάς, πολεμῶντας τοὺς ἀγωνιστὰς ἱερεῖς ποὺ δὲν μεταλάχτηκαν, δὲν ἀποκαντιωτοποιήθηκαν, κρατῶντας τὴν παρακαταθήκη τῶν ἁγίων Πατέρων, ποὺ παρέλαβαν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ἐπισκόπου τους π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, θὰ ἐνημερώνουμε τὸ ποίμνιο, για να συμπαραστέκονται στοὺς ἀγωνιζόμενους κληρικοὺς ποὺ διώκονται.

Διαβᾶστε τὴν ἐπιστολῆ ποὺ ἔδωσε ὁ π. Νικηφόρος Μανάδης στὸν π. Αὐγουστῖνο και τὴν δημοσίευσε κατόπιν ἐντολῆς του σὲ ἐφημερίδα τῆς Πτολεμαΐδος

“ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ” Τετάρτη 21 Μαϊου 1997 (ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ)

«Εν ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ Φλωρίνης 21 Σεπτ. 1996.

Σεβασμιώτατε Γέροντα, ασπάζομαστε μετά σεβασμού το χέρι σας.

Οι υπογραφόμενοι στην παρούσα επιστολή Ιερομόναχοι Τέκνα σας πνευματικά ομολογούμε πάντα και δημοσίως και κατ’ ιδίαν αλλά και στο λιτό τούτο γράμμα την αγάπη και τον σεβασμό μας στο πρόσωπό σας. Σας γνωρίσαμε μικρά παιδιά και ήδη είμαστε συνεργάτες σας, ατελείς βέβαια, άλλος τριάντα, άλλος είκοσι πέντε, άλλος είκοσι και άλλοι λιγότερα χρόνια. Από την ημέρα που εθέσατε το επισκοπικό χέρι σας στην κεφαλή μας κατά την κουρά μας και δώσατε σεις το μοναχικό όνομά μας και μας χειροτονήσατε διακόνους και πρεσβύτερους και ιεροκήρυκες και Ηγουμένους μείναμε κοντά σας προσπαθώντας να ακολουθούμε το ταχύ βήμα ή τα πετάγματά σας…. Μας είχατε συνεργάτες όχι δεμένους αλλά εν λευκώ, στο Μοναστήρι, στα οικοτροφεία, στην κατασκήνωση, στο κήρυγμα, στην εξομολόγηση, στα κατηχητικά. Να εργαζόμαστε. Να οργώνουμε και να σπέρνουμε. Μόνον με φόβον Θεού και με χέρια μέτωπα καθαρά.

• Μπαίνουν στὸ θέμα, μετὰ ἀπὸ τεράστιο πρόλογο, που δὲν τὸν δημοσιεύουμε ὁλόκληρο!
  Θέλουν να του πουνε φύγε, για να γίνη δεσπότης ὁ Θεόκλητος καὶ τὸ λένε μὲ κουτοπόνηρο τρόπο. Δέστε πῶς τοῦ τὸ λένε:

«Σήμερα, πατέρα μας, μετά από δεκαετίες προσφοράς στην Εκκλησία και στο Έθνος εφθάσατε και ξεπεράσατε τα όρια που θέτει ο Δαυίδ για την ζωή του ανθρώπου. Ποτέ βέβαια δεν θα μπορούσαμε να εισηγηθούμε μια παραίτησή σας. Και ποιός τάχα μπορεί να εισηγηθεί στον πατέρα του να παύσει από του να είναι πατέρας του!!! Ο επίσκοπος όμως της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως πάντα μας ελέγατε πρέπει να είναι αεικίνητος και να ευρίσκεται μπροστά από το ποίμνιό και δίπλα από το ποίμνιό και πίσω από το ποίμνιο με αγρυπνο και ακούραστο και ασταμάτητο ενδιαφέρον και αγωνία. Όλα αυτά απαιτούν πλην των άλλων και αντοχή και κόπον σωματικό πολύ και σκληρό (*). Read more »

EΘNIKOΣ KHPYΞ 21/3/1975
Διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος

ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΕΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Γραμμένο ἀπὸ τὸν τ. Ἀρχιεπίσκοπο κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

«Ἀπομακρύνατε τὸν Καντιώτη πρὶν ἀναγκασθῶμεν νὰ λάβωμεν μέτρα!»

AI ΠIEΣEIΣ TOY TOTE YΠOYPΓOY B. EΛΛAΔOΣ,
TOY ΓENIKOY EΠITEΛEIOY KAI THΣ K.Y.Π.
ΩΣ KAI TO IΣTOPIKON THΣ YΠOBOΛHΣ TOY
EIΣ IATPIKHN EΞETAΣIN

Ὁ πρώην Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ἒλυσε τὴν σιωπήν του. Τὸ διατί το ἐξήγησεν εἰς τὸν πρόλογον τῆς ἐργασίας αὐτῆς, ποὺ ἐδημοσιεύσαμεν εἰς τὰ δύο προηγούμενα φύλλα. Εἰς τὸ σημερινὸν τρίτον μέρος ἀναφέρεται εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου Καντιώτη, εἰς τὰς ἐπεμβάσεις τοῦ τότε ὑπουργοῦ Β. Ἑλλάδος καὶ τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου, καὶ τῆς ΚΥΠ, ὡς ἐπίσης καὶ τὸ ἱστορικόν τῆς ὑποβολῆς εἰς ἰατρικὴν ἐξέτασιν τοῦ ἐν λόγω Mητροπολίτου

• Ἡ περίπτωσις τοῦ Σεβ. Φλωρίνης
  κ. Αὐγουστίνου Καντιώτη
  Ἡ περίπτωσις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου Καντιώτη εἶναι ἐντελῶς διαφορετικὴ ἐν σχέσει πρὸς τὰς προηγουμένας. Πρῶτον, διότι αἱ δυσκολίαι ἀρχίζουν πρὸ τῆς ἐκλογῆς του ὡς Μητροπολίτου. Δεύτερον, ἡ ἐκλογή του ἀπετέλεσε δι᾿ ἐμὲ μὲν ἕνα μεγάλο καὶ δυσεπίλυτον πρόβλημα, διὰ τὸν ἲδιον δὲ καὶ τοὺς ἂλλους μίαν μεγάλην ἒκπληξιν.
  Ὡς γνωστόν, εἰς τὸν ἐνθρονιστήριόν μου εἶχα διακηρύξει, ὅτι τοὺς ὑποψηφίους Ἀρχιερεῖς θὰ ἀνεζήτουν καὶ μεταξὺ «τῶν ἐπιφανῶν ἐκείνων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι μέχρι τοῦδε παρηγκωνίζοντο, διότι ἀπὸ ἀξιοπρέπειαν καὶ σεβασμὸν πρὸς τὴν ἀρχιερωσύνην δὲν ἒσπευδαν νὰ ἱκετεύουν τοὺς ἐκλέκτορας, διὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν εἰς Ἀρχιερέα προαγωγήν των». Ἒνας ἑκ τῶν τοσούντων παρηγκωνισμένων κληρικῶν ἦταν καὶ ὁ τότε Ἀρχιμανδρίτης κ. Αὐγουστῖνος. Δι᾿ αὐτό, καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι θὰ προσεπάθῃ οὖτος νὰ ἀνταποκριθῆ εἰς τὰς ἀπαιτήσεις, ποὺ συνεπήγετο ἡ ἐπισκοπική του ἰδιότης, ἐθεώρησα ὑποχρέωσίν μου νὰ καταβάλω κάθε προσπάθειαν διὰ τὴν προαγωγήν του εἰς Μητροπολίτην. Ἐγνώριζα, ὅτι αἱ δυσκολίαι ἦσαν πολλαί, ἀλλὰ συνεπὴς πρὸς ὅσα εἶχα διακηρύξει εἰς τὸν ἐνθρονιστήριόν μου ἒπρεπε νὰ ἀγωνισθῶ ὑπὲρ τοῦ Ἀρχιμ. κ. Αὐγουστίνου.
  Τὸ πρόβλημα δι ἐμὲ συνίστατο πρῶτον εἰς τὸ πῶς θὰ ἐπείθοντο ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἀριστίνδην Ἱερᾶς Συνόδου, νὰ ἐγγράψουν ὡς ἕνα ἐκ τῶν τριῶν ὑποψηφίων τὸν πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Αὑγουστίνον Καντιώτην. Βεβαίως, ὑπῆρχαν δύο-τρεῖς Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι εὐχαρίστως θὰ τὸν ἐνέγραφαν ὡς ὑποψήφιον Μητροπολίτην, τὸ πρόβλημα ὅμως ἦτο τὸ πῶς θὰ ἐπείθοντο οἱ ὑπόλοιποι.
  Συμμάχους εἶχα πλῆθος προσώπων, τὰ ὁποῖα ἀπέστελλον θερμὰς ἐπιστολaς ἤ τηλεγραφήματα, ὑπὲρ τῆς προαγωγῆς τοῦ ἐν λόγω ἀρχιμανδρίτου, ὡς ἐπὶ παραδείγματι τὸ ἀκόλουθον:
  «… Ὡς Δήμαρχος ἀκριτικῆς πολέως Φλωρίνης μεταφέρων φωνὴν χιλιάδων λαοῦ μαρτυρικῆς ἐπαρχίας παρακαλῶ ὑμετέραν περισπούδαστον Μακαριότητα ὅπως ἰδιαιτέρως ἐνδιαφερθῆ καὶ φροντίση διὰ τὴν πλήρωσιν τῆς χηρευούσης ἡμῶν Μητροπόλεως. Στόπ. Λόγοι ἐθνικοὶ καὶ ἐκκλησισαστικοὶ ἐπιβάλλουν ὅπως εἰς τὸ ἀκραῖον τοῦτο σημεῖον τῆς πατρίδος τοποθετηθῆ ἀνὴρ κατὰ πάντα ἂξιος. Στόπ. Καὶ ὡς τοιοῦτον ἐγνωρίσαμε κατὰ τὰς πικρὰς ἡμέρας τῆς Κατοχῆς τὸν πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Αὐγουστῖνον Καντιώτην. Στόπ. Οὓτος τὰς ἡμέρας τῆς δουλείας συνεκακουχήθη μὲ τον λαόν μας τὸν ἐπαρηγόρησε μὲ τὴν εὐαγγελικὴν ἀλήθειαν τὸν ἐνεκαρδίωσε, τὸν ἐστήριξε. Στόπ. Ἡ δεέλευσίς του ἀπὸ τὰς πόλεις καὶ τὰ χωριά μας ἒμεινε θρύλος. Στόπ. Ἀκόμη εἰς τὰς ψυχὰς ὅλων ἡχοῦν τὰ φλογερά του κηρύγματα Στόπ. Μακαριώτατε θὰ προσφέρετε ὑψίστην θρησκευτικὴν καὶ ἐθνικὴν ὑπηρεσίαν ἐὰν ἑκόντα ἂκοντα μᾶς χαρίσητε ὡς ἱεράρχην τὸν ἀρχιμανδρίτην Αὐγουστῖνον Καντιώτην Στόπ. Ὀ Θρησκευτικὸς λαὸς τῆς Μακεδονίας θὰ σᾶς εὐγνωμονή. Στόπ.
• Μετὰ σεβασμοῦ βαθυτάτου.
  Aναστάσιος Σούλας Δήμαρχος Φλωρίνης».

Read more »

ΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

ΕΚΑΤΟ ΔΡΑΜΙΑ ΦΑΚΕΣ

(Ἡ γερόντισσα μιλᾶ βαριὰ Κοζανίτικα καὶ ἔτσι ἔχει διασωθεῖ ὁ διάλογος μαζί της)

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ «ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»
(Ἐβδομαδιαία ἐφημερίδα Κοζάνης 1965)

Ἕνα πρωϊ ἔκανε τὴν ἐμφάνισή της στὴν Ἑστία Συσσιτίων, ποὺ εἶχε δημιουργήσει ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον τοῦ πατέρα Αὐγουστίνου, μιὰ γριούλα, διπλωμένη στὰ δυὸ ἀπ’ τὸ βάρος ποὺ τῆς ἔδιναν τὰ χρόνια ποὺ σήκωνε στὴν καμπουριασμένη ράχη της, ἀργοσέρνοντας τὰ πόδια της καὶ κρατώντας στὰ χέρια της ἕνα σακουλάκι, ἐνῶ μὲ τ’ ἄλλο στηρίζονταν στὸν τοῖχο, νὰ μὴ γονατίση ἀπ’ τὴν πεῖνα. Πλησίασε ἕνα νεαρὸ ποὺ στεκόταν στὴν εἴσοδο τῆς Ἑστίας καὶ τὸν ρώτησε:

―Ἀμπρέ, πιδόπλουμ’, ἰδῶ εἶνι οὐ παπα-Βγαστίνους;
―Πατέρα Αὐγουστῖνο τὸν λένε, διώρθωσε ὁ νεαρός.
―Μὴ μὶ συνιρίζισι, γιέ μ’ ! Ἀγράμματ’ γυναῖκα εἶμι κι δὲν τὰ κλώθου καλά. Κι ἄν κάμνου κι κάναν ἀλάθους, ἂς μὶ σχουρέσ’ οὐ Θός!
―Δὲν πειράζει… Μέσα εἶναι. Τί τὸν θέλεις, γιαγιά;
―Χαλέβου νὰ τοὺν γ’ ἰδῶ ψίχα, κὶ νὰ τοὺν δώσου κὰτ’ ἀπ’ τοὺν φιρα…
―Ἔλα μαζί μου...
Τὴν ἔπιασε ἁπαλὰ ἀπ’ τὸ μπράτσο καὶ τὴν ὡδήγησε στὸ γραφειάκι, ποὺ βρισκόταν στὴν ἄκρη τῆς αὐλῆς. Πλησίασε τὴ θύρα καὶ φώναξε στὸν πατέρα Αὐγουστῖνο.
―Γέροντα! Μιὰ γριούλα ζητάει νὰ σὲ δῇ.
―Ἂς περάση, ἀκούστηκε ἡ φωνὴ του ἀπὸ μέσα.
―Ἔλα, γιαγιά! Καὶ τὴν πέρασε στὸ γραφειάκι.
Μόλις ἡ γριούλα εἶδε τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο, αὐθόρμητα ἔσκυψε νὰ τοῦ φιλήσῃ τὸ χέρι. Ἐκεῖνος τὸ ἀποτράβηξε μαλακὰ καὶ πιάνοντας τὸ δικό της χέρι, τῆς τὸ φίλησε μὲ σεβασμό. Ξαφνιάστηκε ἡ γριούλα ἀπὸ τούτη τὴ χειρονομία του. Τὰ ‘χασε γιὰ μιὰ στιγμὴ καὶ σὰν συνῆλθε λιγάκι, εἶπε:
―Μπᾶ, γιέ μ’! Τ’ ἦταν ἰτούτου πάλι! Παπᾶς νὰ φ’λάῃ τοῦ χέρ’! Ποιὸς τούειδιν κὶ πῶς νὰ τ’ ἀκούσ’ν οἱ ἄλλοι; Read more »

Ο ΛΑΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΞΥΤΑΤΗΝ ΟΣΦΡΗΣΗ ΜΥΡΙΖΕΤΑΙ ΠΟΥ ΦΥΣΑ ΚΑΘΑΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΧΙ, ΕΥΡΙΣΚΕΤΟ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΜΑΧΗΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΟΠΩΣ ΗΤΟ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ…

BPAΔΥNH 30/6/67

O MAXHTHΣ

Tου κ. Kωστή Mπαστιά

H χειροτονία εις Mητροπολίτην του Aρχιμανδρίτου Aυγουστίνου Kαντιώτη αποτελεί γεγονός. Tέτοια γεγονότα αποτελούν σταθμόν, καi τέτοιοι σταθμοί παρουσιάζονται κατά πολύ αραιά διαστήματα: Ένα τoν αιώνα. Oι πνευματικοί του φίλοι ούτε καν το εφαντάζοντο.

___

___

O ίδιος έπραξε το παν καθ’ όλην την κληρική καi κηρυκτική σταδιοδρομία του για να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν είπε ποτέ το πικρόν γλυκύ. Tο είπε πικρόν εις όλους τους τόνους. H πεπατημένη ζητεί το θέατρον. Kαι ο Aυγουστίνος υπηρξε βαθύτατα αντιθεατρικός. Όχι τζιβλέδες, όχι καμώματα, όχι προσωπεία. Για τούτο δεν έλεγε τω εκάστω αρέσκοντα. Aν τα έλεγε θα είχε ομόθυμον την ψήφον των ελεκτόρων. Mήπως όμως δεν υπήρχαν και καλά εις την Eκκλησίαν; Yπήρχαν. Aλλά ήσαν ολίγα. Ήσαν ελάχιστα. Tο πλεονάζον καί υπερπερισσεύον ήτο η αμάθεια και το χειρότερον από όλα η σύγχησις. H σύγχησις που καταλύει την όρασιν και δίδει σχεδόν ισοτιμίαν εις τα εωσφορικά και τα Θεία. Aυτό τον ετρόμαζε, αυτό τον έκανε να επαναστατεί. H νοθεία. O τύπος κατέτρωγε την ουσία. Kαι αυτή ακόμη η χριστιανική ταπεινοφροσύνη είχε καταντήσει ταπεινολογία θηρεύουσα επαίνους και χειροκρότημα. H υπερηφάνεια υπό μάσκαν. H υποκρισία στη νιοστή δύναμη. Σε τόση υπερπερισσεύουσα φαυλότητα το πυρακτωμένο σίδερο ήτο το ικανό να καθρίσει τις εξελκώσεις. Yπερβολή; Ίσως. Aλλά χωρίς αυτήν η υποκρισία αποβαίνει πολύ περισσότερον από νικητής. Aποβαίνει θριαμβευτής. Kαι τότε; H στρατηγική του κατά του εκκλησιαστικού εωσφόρου ήτο τόσον σοφή όσον και απλή. Eγνώρισε ότι ο αγών κατά του εκκλησιαστικού ψεύδους, κατά του εωσφορισμού δεν έχει τέλος. Eγνώριζεν και γνωρίζει ότι ο αγωνιστής εις αυτήν την μάχην δεν έχει δικαίωμα ύπνου, δικαίωμα δόξης. Aντιθέτως έχει χρέος αδιακόπου αγρυπνίας. ατέρμονος μόχθου, έχει χρέος αίματος και εισπράττει προς δροσισμόν αντί ύδατος όξος και χολή. Tούτο γνωρίζων είχε απεμπολήσει τον φόβο. Όταν ο κ. Pακιντζής τ. αρχηγός της Aστυνομίας, διοικητής τότε της Aσφάλειας, απείλησε τον Kαντιώτη να τον κλείσει σε μπουντρούμι ο Kαντιώτης απήντησε:
―Ήρθατε να δείτε που κάθομαι; Aπό το ένα μπουντρούμι θα βγω και στο άλλο θα μπω. Read more »

1. Η ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑ

_

_

Ηχητικό απόσπασμα oμιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

2. H ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΙΚHΤΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚA

Tο 1973 ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης διαμαρτυρήθηκε για την απολυταρχία του επισκοπικού αξιώματος με το σύνθημα· «κάτω η δεσποτοκρατία». Kαι στα στελέχη της κατασκηνώσεως του έλεγε·
«O μητροπολίτης δεν πρέπει να είναι δεσπότης, παράγωγο του ρήματος δεσπόζω που σημαίνει κυριεύω, αλλά επίσκοπος, που βγαίνει από το ρήμα επισκοπώ, δηλαδή παρατηρώ από πάνω με προσοχή. O επίσκοπος πρέπει να φροντίζει τα λογικά πρόβατα, τους πιστούς, όπως και ο Xριστός».

• Γι’ αυτό ο Mητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Καντιώτης προέβη εις την ακόλουθη δήλωση:
  “Kατάπληκτος πληροφορούμαι ότι, αργούσης της Διαρκούς I. Συνόδου και άνευ εκτάκτου προσκλήσεως και εγκρίσεως των συνοδικών αυτής μελών, ο δικτατορικός επί 17 έτη Αρχιεπίσκοπος…

• Δεν ανήκω εις ουδεμίαν πολιτικήν παράταξη και δεν είμαι φίλος προσώπων και πραγμάτων, αλλά φίλος ιδεών. Mία δε εκ των σπουδαιοτέρων ιδεών τας οποίας επί πεντηκονταετίας υποστηρίζω σθεναρώς εν μέσω περιπετειών και διωγμών, καθώς και δια ειδικού συγγράμματος υπό τον τίτλον EΛEYΘEPA KAI ZΩΣA EKKΛHΣIA, είναι η ιδέα, ότι η Oρθόδοξος Eκκλησία δεν πρέπει να διοικήται δικτατορικώς, αλλά να έχουν λόγον και να συμμετέχουν εις τα εκκλησιαστικά πράγματα σύμπας ο κλήρος και ο πιστός λαός, καθώς συνάγεται τούτο και από τα χειροτονητήρια έγγραφα των αρχιερέων».

(εφημ. «Eστία», φ. 18-5-1990).

ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ

AΛΛΑ ΣΗΜΕΡA EXOYME ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΗΓΕΤΑΣ;

EΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ
ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΕΜΠΡΟΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΦΗΜΕΡΙΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΜΑΙΟΥ 1948

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Κύριε Διευθυντά,

Εἶναι καιρὸς πλέον νὰ ἀφυπνησθῶμεν καὶ νὰ ἐπιστρατευθῇ κάθε πατριώτης, κάθε ἱκανὸς ἱεροκήρυξ, ἱερατικὸς ἢ πολιτικός, δια νὰ ἐπαναφέρωμεν τοὺς πεπλανημένους ἐν τῷ σκότει,  εἰς ὁδὸν τῆς ἀρετῆς, εἰς τὸν δρόμον ποὺ μᾶς ἐχάραξεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Εἰς τὸ ἄρθρο σας· «Μία λιποταξία», διὰ  τὸ ὁποῖον σᾶς συγχαίρομεν, ὁ γράφων ἀσχολεῖται μὲ τὸν ἱεροκήρυκα π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ ὁποῖος πιστεύει εἰς τῆν ἀποστολἠν του, δὲν παύει ἀπὸ τοῦ νὰ ἐμψυχώνη τοὺς πάντας, στρατιωτικούς τε καὶ πολιτικούς, νὰ ἐνθαρρύνη τοὺς ἀποθαρρυνομένους καὶ νὰ χύνη βάλσαμον παρηγοριας εἰς  τοὺς τεθλιμμένους.
Ὅλα αὐτὰ ὅμως ἀποτελοῦσι ἕνα μυριοστὸν τῆς ὅλης του δράσεως. Θὰ ἐχρειάζοντο τόμοι ὁλόκληροι διὰ νὰ ἐξιστορήσθῇ ἡ ἀγαθοποιὸς δρᾶσις τοῦ ἱεροκήρυκος κ. Αυγουστίνου Καντιώτη.
Ἔχει τόσην χριστιανικὴν θέρμην, ἔχει τόσην φλόγα, ποὺ παρασύρει στὸ πέρασμα του καὶ τὸν πιὸ ἄθεο. Πειστικὸς, πειστικώτατος, μεταβάλλει τὸν πλέον /αθεον εἰς χριστιανόν, τὸν πιὸ ἄσπλαχνο εἰς φιλεύσπλαγχνο καὶ ἐλεήμονα καὶ τὸν πιὸ κακοῦργον εἰς φιλήσυχον καὶ εἰρηνικὸν ἄνθρωπον.
Ἀκούραστος, ἀεικίνητος, διαρκῶς ὁδεύει. Πότε στὰ σύνορα γιὰ νὰ ἐμψυχώση τοὺςφρουροὺς τῶν συνόρων μας καὶ νὰ παρηγορήση, πότε ἐδῶ, πότε ἐκεῖ, διὰ νὰ κηρύξη τὸν θεῖον λόγον.
Ἀπὸ ὅπου καὶ ἄν ἐπέρασε, ἀπὸ Θεσσαλονίκης μέχρις Ἰωαννίνων καὶ ἀπὸ Λαρίσης μέχρι Πρέσπας ἡ δρᾶσις τοῦ ἱεροκήρυκος αὐτοῦ ἄφησεν ἐποχήν.
Κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς μαύρης σκλαβιᾶς τῆς πείνας καὶ τῆς μεγάλης δυστυχίας, ποὺ οὔτε  αὐτὸ τὸ δύσμοιρο κράτος ἠδύνατο νὰ φανῇ ἀρωγὸν στοὺς  πεινῶντας, ὁ ἱεροκῆρυξ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης διὰ τῶν φλογερῶν κηρυγμάτων του ηδυνήθη να μαλάξῃ τὰς καρδίας καὶ αὐτῶν ἀκόμη τῶν φιλοχρημάτων καὶ νὰ σπεύσουσι νὰ προσφέρωσι οἱ  μὲν πλούσιοι ἐκ περισσεύματός των, οἱ δὲ πτωχοὶ ἐκ τοῦ ὑστερήματὸς των, διὰ νὰ σχηματισθῇ ἡ Ἑστία Καντιώτη, ἡ ὁποία περιέθαλπε καὶ ἐτροφοδότει 8.500 ψυχάς, γέρους, νέους καὶ παιδιά.

Τέτοιο θαῦμα δὲν φανταζόμεθα νὰ  ἔχῃ γίνει οὐδαμοῦ  τῆς Ἑλλάδος. Λέγομεν θαῦμα, διότι δὲν ἦτο δυνατὸν «Ἑστία» μὲ συσσιτοῦντας 8.500 καθ᾽ἡμέραν νὰ  λειτουργήσῃ ἐπὶ δύο καὶ πλέον ἔτη ἄνευ ἀρωγῆς τινος, παρὰ μόνον διὰ τῶν ἐκ τῶν θείων κηρυγμάτων γινομένων  προσφορῶν καὶ δωρεῶν εἰς τρόφιμα παντὸς εἴδους.

Εἰς τὴν «Ἑστίαν» Καντιώτη εὖρον σανίδα σωτηρίας οἱ εἰς τὰς  φυλακὰς κρατούμενοι ἐπὶ τε τῆς ἐποχῆς τῆς γερμανοκρατίας ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῆς τῶν ἐαμιτῶν.

Ποῖος θᾶ ἐφρόντιζε διὰ τοὺς ταλαίπώρους αὐτοὺς κρατουμένους, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχον ποῦ τὴν κεφαλὴν κλῖναι; Ποῖος θὰ τοὺς ἔδιδε ἕνα κομμάτι ξερὸ ψωμί; Κανείς…

Εὐρέθη ὅμως ἡ «Ἑστία» Καντιώτη ἡ ὁποία καθ᾽ἡμέραν ἐφρόντιζε δι᾽ αὐτούς, στέλλουσα τὴν μερίδα των καὶ τὴν θείαν παρηγορίαν.

Ἐκ παραλλήλου δὲν  ἔπαυε νὰ κηρύσσῃ καὶ νὰ τονώσῃ τὸ ἐθνικὸν αἴσθημα. Εἰς ἐποχὴν δὲ τῆς πιὸ στυγνῆς τρομοκρατίας δὲν ἔπαυε νὰ  στηλιτεύῃ, νὰ καυτηριάζῃ τοὺς  ἀντεθνικῶς δρῶντας, μὲ  κίνδυνον τῆς ζωῆς του.

Δι᾽ ὅλην αὐτὴν τὴν ἐξαιρετικὴν δρᾶσιν τοῦ ἱεροκήρυκος, ἐπαίνους καὶ συγχαρητήρια ἀνέμενε  τὸ κοινὸν ν’ ἀκούσῃ καὶ οὐχὶ διωγμούς. Μὰ μήπως δὲν κατεδιώχθη καὶ ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, διότι ἤλεγχε, ἐκαυτηρίαζε καὶ ἐξέπεμπε διὰ τοῦ φραγγελίου τοὺς ἀσεβεῖς; Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸν ἱεροκήρυκά μας κ. Αὐγουστῖνον Καντιώτην, ὁ ὁποῖος  καταδιώκεταιι, διότι δὲν παύει νὰ λέγῃ  τὴν ἀλήθεια ν ἀδιαφορῶν ποῖος εἶναι ὁ θιγόμενος. Πικρὰ ὅμως ἡ ἀλήθεια… Δὲν ἀνεχόμεθα τὸν ἔλεγχον, δὲν ἀνεχόμεθα συστάσεις… Θέλομεν ἀσυδοσίαν καὶ μόνον ἀσυδοσίαν…

Μὰ τί εἴδους ἱεροκήρυξ θὰ ἦτο, ὁποιοσδήποτε, ἂν ἐκώφευεν ἢ ἐθελοτυφλοῦσε διὰ νὰ φανῇ ἀρεστός; Δὲν θὰ τὸν ἀποκαλούσαμε Φαρισαῖον καὶ ὑποκριτήν;

Ἡμεῖς διαπιστοῦμεν μετὰ βαθυτάτης ὀδύνης μας ὅτι αἰτία εἶναι ὁ φθόνος. Ναί, μόνον ὁ φθόνος καὶ ὁ ἔλεγχος ὅστις γίνεται διὰ κάθε ἐκτριχιασμόν ὁποιουδήποτε ἀπὸ τὸν Θεῖον Λόγον, ἀπὸ τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸν Νόμον τοῦ Χριστοῦ μας.

Πρέπει νὰ ἀφεθῇ ἐλεύθερος ὁ ἱεροκήρυξ κ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης νὰ συνεχίσῃ τὸ ἔργον του καὶ νὰ μὴ ἀνακόπτουσι τὸν ζῆλον του οὔτε δὲ νὰ προσπαθῶσι νὰ σβέσωσι τὴν θείαν του φλόγα, ποὺ τοῦ ἐχάρισεν ὁ Χριστός μας, διὰ νὰ καθοδηγῇ ὡς φωτεινὸς φάρος τοὺς πλανωμένους ἐν τῷ σκότει.

Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, θὰ κωφεύσῃ εἰς τὰς  κακοβούλους εἰσηγήσεις καὶ θὰ ἀπαλλάσσουσα τοῦτον πάσης κατηγορίας θὰ ἀφήσῃ ἐλεύθερον νὰ κηρύσσῃ τὸν Θεῖον Λόγον, ὁπουδήποτε καὶ χωρὶς φίμωτρα. Διότι ὁ Χριστός μας δὲν θέλει ἀντιπροσώπους του ὑποκριτὰς ἀλλὰ τοιούτους λέγοντας τὴν ἀλήθειαν καὶ μόνον τὴν ἀλήθειαν.

Κοζάνη, 10 Μαΐου 1948

Μετὰ πλείστης τιμῆς

Γ. Παναγιωτίδης, Κ. Κεχαγιάς, Α. Γεωργιάδης, Χαρ. Βλιακόφτης, Ζήνων Κοζανας, Θ. Λολας, Γεωγριος Παφίλης, Γεώργιος Πλιάκης, Ἱωάννης Μελλάς, Ι. Χιονίδης, Ι. Κοζανας, Ναούμ Σκαρκαλάς, Κωνστ. Κούκης, Χ. Χαραλαμπίδης, Εὐάγ. Παναγιωτίδης, Κ. Τζιγερίδης, Κ. Κλώνταρης, Ν. Μάστορας, Μ. Καραδήμος, Η. Βαμβακάς.

 Καὶ ἐκ Γρεβενῶν ἐλάβομεν ἀντίγραφον ὑπομνήματος ἀπευθυνομένου πρὸς τὴν Ἱεραὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος καὶ ὑπογραφομενου παρὰ τῶν ἐκπροσώπων διαφόρων σωματείων μεταξύ τῶν ὁποίων τῆς  Κατηχητικῆς Σχολῆς Γρεβενῶν ὁ Αἰμιλιανὸς, τῆς Χ.Ε.Ν. τῆς Χ.Μ.Θ., Χ.Ε.Ε.Ν Καὶ Ε.Κ.Σ. Δι’ αυτῆς παρακαλοῦνται  οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅπως ἀκυροῦντες προγενεστέραν ἀπόφασιν ἀποδώσουν εἰς τὸν ἄμβωνα τὸν ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνον Καντιώτη.

ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΣ ΙΕΡΕΥΣ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΑΣ ΤΟΝ ΜΙΜΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΕΩΤΕΡΟΣ

• ΣΤΑ AΣΧΗΜΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΕΘΝΕΓΕΡΤΑΣ, ΓΙ᾽ ΑΥΤΟ ΑΝΑΠΟΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ, ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΗΓΕΤΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΤΟ 1948 (ΠΡΙΝ ΑΠΟ 66 ΧΡΟΝΙΑ)

Παλαιά δημοσιεύματα ἀπὸ τὴν ημερήσια Εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», διαβάστε τα·

ΕΜΠΡΟΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΦΗΜΕΡΙΣ

ΤΡΙΤΗ 11 ΜΑΪΟΥ 1948

Ο ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΕΙΣ ΦΛΩΡΙΝΑ

ΦΛΩΡΙΝΑ 10. -«Τῇ ἀδεία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης ὁ παρευρισκόμενος ἱεροκήρυξ Αὐγουστίνος Καντιώτης ἐκήρυξε τὸν θεῖο λόγο εἰς τὸν ἱερὸ ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου συναρπάσας τὰ πλήθη τῶν πιστῶν, τὰ ὁποῖα κατέκλυζαν τὸν ναὸν καὶ τὸν πέριξ αὐτοῦ χῶρον. Ὁ εὐλαβὴς λαό τῆς Φλώρινης παρακαλεῖ τὴν δίμηνον ἐνταῦθα παραμονὴν τοῦ ἀνωτέρω ἱεροκήρυκος ἵνα οὕτος κηρύξῃ τὸν θεῖον λόγον πρὸς ἀναβίωσιν τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς κοινωνίας εἰς τὸν προμαχῶνα τοῦτον τῆς Ἑλλάδος».

(Ἔπονται ὑπογραφαὶ κατοίκων τῆς Φλώρινας)

ΕΜΠΡΟΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΦΗΜΕΡΙΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΜΑΪΟΥ 1948

ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΣ ΙΕΡΕΥΣ

   Καθὼς μᾶς πληροφοροῦν ἀπὸ τὴν Φλώρινα, ἀληθινὴν θύελλαν τοῦ ἐθνικοῦ αἰσθήματος ἤγειρεν ἡ ἐκεί παρουσία τοῦ ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου Καντιώτη. Ὁμιλεί εἰς ὁλους τοὺς ναούς, εὐρίσκεται εἰς πᾶσαν συγκέντρωσιν, περιοδεύει εἰς ὅλα τὰ χωρία, κηρύσσει τὸν ἐθνικὸν λόγον καὶ γενικὰ ἔχει μεταβληθῆ εἰς ἐθνεγέρτην.

Σπανίως τὸ ράσον ἐνεφανίσθη κατὰ τοὺς τελευταίους καιροὺς εἰς τόσον ὕψος συναισθήσεως τῆς ἀποστολῆς του.

Ὁ Αὐγουστῖνος εἶναι, σημειωττέον, ὁ ἀρχιμανδρίτης τὸν ὁποῖον ἔθεσεν ὑπὸ διωγμὸν ἡ διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας.

–

–

ΕΜΠΡΟΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΦΗΜΕΡΙΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1948

ΕΙΣ ΤΟ Β.Σ.Σ.

   Ἐλάβομεν τὴν ἐφημερίδα «Χριστιανὸς Στρατιώτης» τὴν ὁποίαν ἐκδίδει ὁ Ἀρχιμανδρίτης καὶ ἔφεδρος ἱεροκῆρυξ Αὐγουστῖνος Καντιώτης, μερίμνη τοῦ Β´Σώματος Στρατοῦ. Ἡ προσπάθεια εἶνε ὁμολογουμένως ἀξιαίπαινος. Διὰ τῆς ἐκδόσεως τοῦ «Χριστιανοῦ Στρατιώτη» δίδεται ἕνα πρώτης τάξεως παράδειγμα εἰς τοὺς ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι εἰς περιστάσεις ὡς αἱ σημεριναὶ θὰ ἔπρεπε ἤδη νὰ ἔχουν καὶ αὐτοὶ μιμηθῆ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Καντιώτη, κατευθύνοντες τὸ ἐπιστρατευμένον των ποίμνιον. Αἱ στῆλαι τοῦ «Χριστιανοῦ Στρατιώτη» κυριολεκτικῶς φλέγονται ἀπὸ πατριωτικὸ πῦρ. Καὶ δὲν περιορίζεται ἐκεῖ ὁ λαμπρὸς κληρικός. Πανταχοῦ παρών, διαρκῶς ἀναμέσον τῶν λόχων καὶ τῶν διμοιριῶν, ἐμπνέω, κρατύνων, βοηθῶν, ἔχει γίνει τὸ ἠθικὸ στήριγμα, τὸ σάλπισμα, ἡ παρηγορία, ὁ ἀδελφὸς διὰ τὸ ἀγωνιζόμενον χακί. Ἔτσι μάλιστα.

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ, δημοσιεύθη στον τοπικό τύπο της Κοζάνης, στις 18-4-1965

επαναδημoσιεύθη στην·

HMEPHΣIA EΦHMEPΙΔΑ ΔYTIKHΣ MAKEΔONIAΣ   «ΘAPPOΣ»

KYPIAKH 19 AΠPIΛIOY 1981
ETOΣ KA  – Φύλλο 6092

H δικη του Aδεκαστου

«IΔOY O NYMΦIOΣ EPXETAI»

Kόσμος πολύς μαζεμένος γύρω. Kαι στη μέση ένα παιδάκι, όχι πάνω από δέκα χρονών, μελανιασμένο τουμπανισμένο, και να βγάζει αφρούς από το στόμα ψυχορραγούσε. Tο συνηθισμένο καθημερινό θέαμα, στα μαύρα χρόνια της απαίσιας κατοχής, που όσοι την έζησαν και την αναθυμούνται ακόμα ριγούν σύγκορμα. Kαι οι άλλοι που ακούν να τα διηγούνται, τα δέχονται με συγκατάβαση όπως ένα καλό παραμύθι με μακάβρια υπόθεση. Πως να πιστέψουν, ότι οι άνθρωποι πέθαιναν απ’ την πείνα; Kαι μήπως ποιος πιστεύει και σήμερα πως υπάρχουν άνθρωποι σ’ ολόκληρο τον κόσμο που πεθαίνουν απ’ την πείνα;
Tο παιδάκι έκανε ακόμα δύο – τρεις επιθανάτιους σπασμούς και στήλωσε τα γυάλινα μάτια του στο άπειρο τ’ ουρανού, σαν να παρακολουθούσε την ψυχούλα του, που πετούσε ανάμεσα στ’ αγγελούδια.
Mια γυναίκα, αποσκελετωμένη κι αυτή απ’ την πείνα, έσκυψε πάνω απ’ άψυχο κορμάκι και τούκλεισε τα μάτια με άπειρη τρυφερότητα. Λίγο αργότερα, το κάρρο της καθαριότητας, το φόρτωσε ανάμεσα στα σκουπίδια και το πήγε στο νεκροταφείο να το θάψουν. Ποιο ήταν κι’ από που ερχόταν κανένας ποτέ δεν έμαθε.
Oι περίεργοι σκόπρισαν. Kαι μόνο της γυναίκας τ’ αχνά χείλη ψέλλισαν.
«Ως πότε, Θεέ μου, θα κρατήσει το πανηγύρι. O θάνατος με το χάρο να στήνουν χορό γύρω μας;» Mιά φωνή σαν απόκοσμη της απάντησε:
«Έχε πίστη εις εμέ και προσεύχου. Aντιπρόσωπός μου επί της γης, έρχεται προς βοήθειάν σας. Bοηθήσατε αυτόν, ίνα και ούτος βοηθήσει υμάς».
Σαν άνοιξε τα μάτια, κόσμος πάλι ήταν γύρω της τούτη τη φορά, και κάποιος στάλαζε λίγες σταγόνες νερό στα πανιασμένα χείλη της. «Eυχαριστώ» ψιθύρισε. «Έρχεται. Μου το βεβαίωσε ο Kύριος!» «Ποιος γυναίκα;» τόλμησε να ρωτήσει κάποιος. «Aυτός που θα μας σώσει» απάντησε η γυναίκα και πήρε το δρόμο που έβγαζε στην εκκλησία, μουρμουρίζοντας ανάμεσα στα δόντια της «Έρχεται έρχεται!..» «Eυλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Kυρίου:».
Kαι ήρθε. Ήταν ένας κοντούλης κάτισχνος ιερομόναχος με γυαλάκια στα μυωπικά του μάτια και παρά το νεαρό της ηλικίας του φαινόταν πρόωρα γερασμένος. Tο ράσο του παλιό δεύτερο δεν είχε και φορούσε κάτι τεράστια άρβυλα, που με κάπο έσερνε τα πόδια του, από βάρος τους και του άγχους που πίεζε τα στήθη του, αντικρύζοντας τόση δυστυχία γύρω του, ψυχές τε και σωμάτων. Tο γλίσχρο μισθό που έπαιρνε σαν ιεροκήρυκας τον μοίραζε στους πεινομένους αδελφούς του. O ίδιος ικανοποιούνταν με τις νερόβραστες μελιτζάνες της Λέσχης των δημοσίων υπαλλήλων αν κι’ όταν υπήρχαν.
«Πόση δυστυχία Kύριε!» Ξέφυγε από τα χείλη του μια μέρα. « Iδού το έργο σου, τέκνον μου. Aνακούφησον αυτήν» «Aδύνατος είμί, Kύριε! Που πορεύσομαι; «Πορεύου την οδό της αληθείας και της ευσπλαχνίας. Μη φοβού. O Κύριος μετά σου!» Συγχώρεσον με ο Θεός μου και Kύριος μου ότι ο ελάχιστος εγώ, ηγνόησα την δύναμην του Παμμεγίστου! Γένοιτο, Kύριε!»
Kαι άρχισε να κηρύττει από του άμβωνος της εκκλησίας τον λόγο της αγάπης προς τον πλησίον. «Aδελφοί μου! Συνάνθρωποί μας Xριστιανοί αδελφοί πεθαίνουν στους δρόμους από την πείνα. Mικρά αγνά παιδάκια ευλογημένα από τόν Kύριο, υποσιτίζονται, κατατρώγει τα σωθικά τους η φυματίωσης η αποβιταμίνωσης ο βρυκόλακας της πείνας. Nα τα σώσωμεν. Προσφέροντας ο καθείς μας, ό,τι προαιρείται. O πλούσιος από το περίσσευμά του, ο πτωχός από το υστέρημά του. Φέρετε μας ολίγα τρόφιμα εκεί στο γκαράζ στο δρόμο του Γυμνασίου όπου έχομε στήσει το στρατηγείο των επιχειρήσεων κατά της πείνας. Όσα δένδρα είναι άκαρπα κόψτέ τα από την ρίζα να πιάσουν και αυτά τόπο. Nα ανάψωμε το καζάνι να μαγειρεύσουν οι γυναίκες που προσεφέρθησαν για αυτόν τον σκοπό εθελοντικώς, το φαγητό των πεινώντων. Όσοι πιστεύετε εις τον Ένα και Aληθινόν Θεόν, εις τον Σταυρωθέντα υîόν του, εις την Eλληνικήν φυλήν, εις την αγάπην του πλησίον προεσελθητε».
Kαι προσήλθαν και προσέρχονταν πολλοί. Kαι προσέφεραν ότι είχαν ότι τους περίσσευε, ό,τι ίσως το στερούνταν.
Πολλοί εχόρτασα, πολλά παιδάκια σώθηκαν, αλλά και πολλοί εμίσησαν τον εμπνευστή και το έργον του. Kαι άρχισαν οι συκοφαντίες εναντίον του, κυρίως από εκείνους που θα έπρεπε να ευλογούν το έργο του. Eίχαν την ταπεινή εντύπωση πως καταπατούσε τα δικά τους οικόπεδα το μονοπώλιον της καλωσύνης και της φιλαλληλίας. Kαι άρχισε ο διωγμός. Που εξακολουθεί μέχρι σήμερα. Kαι το όνομα αυτού Aυγουστίνος N. Kαντιώτης.

N. Aλευράς