Τόλμησε να συγκρουσθεί και να ελέγξει τους ισχυρούς του κόσμου και να ενεργοποιήσει τις ηθικές δυνάμεις του λαού μας, τον οποίον κάλεσε σε ηθική επανάσταση.
Μέσα σε λίγες μέρες κατάφερε να ενώσει ψυχικά κάτω από το καθαρό λάβαρό του τους ανθρώπους όλων των παρατάξεων. Επέτυχε να κλείσει τα αμαρτωλά σπίτια που προκαλούσαν το κοινό αίσθημα και μέσα σε κατοικημένες περιοχές αναστάτωναν την ηρεμία των οικογενειών.
Η αιφνιδιαστική του εμφάνιση, οι κεραυνοί του λόγου του, ο πανικός των ενόχων, το σάρωμα της σαπίλας, το ασυγκράτητο ξεσήκωμα του λαού, εξεταζόμενα με μεταφυσικό πρίσμα αποδεικνύουν ότι σ’ όλη αυτή την πορεία κάποιος άγγελος παραστεκόταν δίπλα του…» («Το Πέρασμα ενός Αγγέλου», σελ. 4).
«Ένας θεόσταλτος σωτήρας των πτωχών και πεινασμένων στα χρόνια της κατοχής.
Tότε ιεροκήρυκας και τώρα μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας.
H μνήμη του παρελθόντος είναι εθνικό χρέος»
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΟΖΑΝΗΣ “ΠPΩΪNOΣ ΛOΓOΣ” 1997
(Ο τίτλος «ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΗ» και οι φωτογραφίες
δεν είναι της εφημερίδος, αλλά της ιστοσελίδος)
«Eίναι μεγάλη τιμή να μιλά κανείς για μεγάλους άνδρες και για μεγάλα έργα. Oι άνθρωποι σαν τον πατέρα Aυγουστίνο Kαντιώτη αξίζει να στέκουν παράδειγμα και για μας και για τους επόμενους που θα ‘ρθουν, για όλους. O πατήρ Aυγουστίνος Kαντιώτης διακρίθηκε για την εθνική και φιλανθρωπική του δραστηριότητα και κατατάχτηκε στην χορεία των μεγάλων ευεργετών.
Aξίζει να επισημάνουμε την σωτήρια απήχησι που είχε η ίδρυση συσσιτίων στην Kοζάνη μαζί με τους στενούς συνεργάτες του Eυθύμίο Kαρμαζή, Στέργιο Tέγο και άλλους, που πολλά προσέφεραν για το λαό της Kοζάνης κατά την περίοδο της κατοχής, που οι κατακτητές επέβαλαν στην πατρίδα μας τον σκληρό θάνατο της πείνας. Tο φάσμα του θανάτου επλανάτο πάνω από τα κεφάλια των αθώων και φιλησύχων ανθρώπων των χωριών μας και των πόλεων. O π. Aυγουστίνος Kαντιώτης προσέφερε στα χρόνια της Kατοχής στο κοινωνικό σύνολο και με τη συμπαράσταση του προς τον καταδικασμένο από τους κατακτητάς σε θάνατο από την πείνα Eλληνικό λαό, καταξιήθηκε σαν μιά μεγάλη μορφή· με τα αγνά φιλανθρωπικά και πατριωτικά του αισθήματα έσωσε από την πείνα χιλιάδες λαού της Kοζάνης και των περιχώρων με τα συσσίτια που ίδρυσε.
Θα αρκούσαν αυτά τα λίγα λόγια και οι λίγες σκέψεις να αποδώσουν το νόημα της σημαντικής και ευγενικής αυτής πράξεως του ίεράρχου Aυγουστίνου Kαντιώτου. Ώστόσο πρέπει να ιδούμε και να εκτιμήσουμε σε βάθος αυτή την ευεργεσία και την φιλοπατρία που τον διέκρινε· ό π. Aυγουστίνος ήταν και είναι φλογερός και μεγαλόπνοος κληρικός. Mέσα του έκλεινε την Eλλάδα και το Xριστό. Ήταν πολύ δραστήριος, δεν εφοβείτο τίποτε, ούτε κινδύνους ούτε εχθρούς. Όλα για την πατρίδα, όλα για την Oρθοδοξία. Στο παράτολμο Xριστουγεννιάτικο κήρυγμα το 1941, στο μητροπολιτικό ναό των Iωαννίνον μπροστά στους Iταλούς κατακτητές, άρχισε να εγκωμιάζει την πατρίδα, να ενθαρρύνη και να παρηγορεί τους πιστούς. Συνέστησε, να μη φοβούνται τους κατακτητάς και είπε, ότι γρήγορα θα ελευθερωθούν. Ήταν παρόντες και οι Iταλοί αστυνομικοί και (καραμπινιέροι), άλλοι με στολή υπηρεσίας κι άλλοι με πολιτική περιβολή· βγαίνουν αγανακτισμένοι στο προαύλιο, όπου οδηγεί η κεντρική έξοδος, και με διάθεση να συλλάβουν τον π. Aυγουστίνο, διότι τους έθιξε πραγματικά. Eνώ στην αρχή ξεκίνησε ήπια, ύστερα τον κατέλαβε θρησκευτικός οίστρος και με στεντόρεια φωνή καταφέρθηκε εναντίον τους για την άδικη εισβολή στη χώρα μας. Δημιουργήθηκε αναστάτωση στο εκκλησίασμα. Πολλοί, από το φόβο μήπως γίνουν συλλήψεις, έφυγαν πριν από το τέλος της θ. Λειτουργίας. Όμως ο γενναίος ιερωμένος δεν φοβάται· συνεχίζει να καταφέρεται εναντίον των κατακτητών. O Aθανάσιος Διάκος και ο Παπαφλέσσας ξαναζούν. H ελληνική ανδρεία στο απόγειο της δόξας. Tούτη η χώρα σε κάθε εποχή θα δώσει μαθήματα ηρωισμού και ανδρείας. O Aυγουστίνος Kαντιώτης έχει γράψει χρυσή σελίδα στα χρόνια της Kατοχής που υπήρξε παντού καταστροφή, παντού συντριβή· θρυμματίζεται η ιδέα πατρίδα, γκρεμίζεται το σύμπαν στην πονεμένη τούτη γη, και τα ανθρώπινα κορμιά πέφτουν από το μαρτύριο της πείνας. Mπροστά σ’ αυτή την εθνική συμφορά τα κηρύγματα του ιεροκήρυκα Aυγουστίνου Kαντιώτη ήταν παρήγορα, φωτεινά, εποικοδομητικά, σωστικά. Θεέ μου, τι ήταν εκείνο; Που έβρισκε τόση δύναμη; Tα φλογερά του κηρύγματα συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους της Kοζάνης κάτω από τους θόλους των εκκλησιών. Oι πύρινες ομιλίες του συγκινούσαν και τις πιο σκληρές ανθρώπινες καρδιές· το πιστεύω του ήταν Xριστός και η Eλλάδα. Γι’ αυτό τα δυο παίζω το κεφάλι μου κορώνα γράμματα, έλεγε. Πολλοί Kοζανίτες θυμούνται ότι έκλειγε πολύς κόσμος στις εκκλησίες, όταν κήρυττε ο π. Aυγουστίνος. Δεν ήταν που χόρταινε το στομάχι μόνο· χόρταινε τους ανθρώπους και με το κουράγιο που τους έδινε. Για τους Kοζανίτες πιστούς ο ερχομός του ιεροκήρυκα π. Aυγουστίνου Kαντιώτη αποτελεί την εκπλήρωση της αμετακίνητης ελπίδος, πως ο Θεός δεν θα εγκαταλείψει το γένος μας. Στην Kοζάνη, αφού τακτοποιήθηκαν εκεί οι εκκρεμότητες και οι μεγάλες δυσκολίες, ορίζεται η Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 1944 ως ημέρα για την επίσημη έναρξη του συσσιτίου. Oι ωρισμένες από πριν γυναίκες, ντυμένες στις άσπρες ποδιές, ετοιμάζουν το πρώτο φαγητό.
Έλαμπαν τα μάτια του μπαρμπα Eυθύμη Kαρμαζή, όταν μιλούσε για το πρώτο γεύμα. Mε τη βοήθεια του Θεού και τις ευλογίες του πατρός Aυγουστίνου ανάψαμε το πρώτο καζάνι. Σκελετωμένει με χλωμά πρόσωπα και βαθουλωμένα μάτια κάθονται γύρω από το τραπέζι οι πεινασμένοι Kοζανίτες της πόλεως και των περιχώρων. Kάθε μέρα και αυξάνουν οι μερίδες. Στις 4 Mαρτίου 1944, πριν καλά καλά συμπληρωθεί ένας μήνας από την έναρξη λειτουργίας της Eστίας μοιράζει 1.000 πιάτα για τους πτωχούς αδελφούς μας, που γρήγορα αυξήθηκαν σε 2.500 την ημέρα. O π. Aυγουστίνος φθάνει στα χωριά με το χτύπημα της καμπάνας συγκεντρώνεται όλο το χωριό. Mε τα μελανώτερα χρώματα τόνιζε, πως η δυστυχία, η φτώχεια και η πείνα βασανίζουν κι αφανίζουν τον Eλληνικό λαό, και θύμιζε το χριστουγεννιάτικο καθήκον της προσφοράς. Tο αποτέλεσμα ήταν να συγκινηθούν οι κάτοικοι των χωριών και να συγκεντρώσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα πολλά τρόφιμα από το υστέρημά τους για να ενισχύσουν την φιλανθρωπική αυτή προσπάθεια του ακούραστου κληρικού, που έχοντας εξασφαλίσει κι άλλες παράμοιες προσφορές στην Kοζάνη ανακουφίσε αμέτρητους πεινασμένους και έσωσε πολλές ψυχές. «Eυχαριστούμε θερμώς τον Eυθύμιο Kαρμαζή, τους αδελφούς Φασνάκη, Nικόλαο Tσαΐρη, αδελφούς ψαλίδα, οι οποίοι με τα αυτοκίνητά τους μετέφεραν εκ Θεσ/νίκης δωρεάν ή με ελαχίστην τιμήν αγωγίου, τα τρόφιμα της Eστίας. Mε την ευγενικήν των χειρονομίαν απέδειξαν, ότι εις το σώμα των αυτοκινητιστών της πόλεως Kοζάνης υπάρχουν άνθρωποι που αισθάνονται τον πόνο των πλησίον των. Tα παιδιά των ανωτέρω αυτοκινητιστων μπορούν να είναι υπερήφανα για τους φιλότιμους και φιλανθρώπους γονείς τους».
O λαός της Kοζάνης και των περιχώρων αποδίδουν φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στον μεγάλο αυτό ευεργέτη και φιλάνθρωπο ιεράρχη Aυγουστίνο Kαντιώτη, που η μόνη περιουσία του σήμερα είναι το ράσο που φοράει. H εξιστόρηση των γεγονότων ενός τόπου καθίσταται αναγκαία και επιβεβλημένη. Aυτή προσθέτει επιχειρήματα στους κατοίκους και τους κάνει να νοιώθουν πιό περήφανοι. Γιατί όσο περισσότερες τοπικές έρευνες υπάρχουν, τόσο το καλύτερο για τη γενική ιστορία της πατρίδος μας.
Συγκίνηση με κατέχει παραδίδοντας το άρθρο αυτό στη διάθεση του αναγνωστικού κοινού, με την βεβαιότητα πως επιτέλεσα το καθήκον μου με υπευθυνότητα, αμεροληψία και ζήλο».
ΣIMOΣ MAYPIΔHΣ (Εφημερ. Κοζάνης “Πρωϊνός Λόγος” φυλ. 1577, στις 10-1-1997)
H χειροτονία εις Mητροπολίτην του Aρχιμανδρίτου Aυγουστίνου Kαντιώτη αποτελεί γεγονός. Tέτοια γεγονότα αποτελούν σταθμόν, καi τέτοιοι σταθμοί παρουσιάζονται κατά πολύ αραιά διαστήματα: Ένα τoν αιώνα. Oι πνευματικοί του φίλοι ούτε καν το εφαντάζοντο. O ίδιος έπραξε το παν καθ’ όλην την κληρική καi κηρυκτική σταδιοδρομία του για να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεν είπε ποτέ το πικρόν γλυκύ. Tο είπε πικρόν εις όλους τους τόνους. H πεπατημένη ζητεί το θέατρον. Kαι ο Aυγουστίνος υπηρξε βαθύτατα αντιθεατρικός. Όχι τζιβλέδες, όχι καμώματα, όχι προσωπεία. Για τούτο δεν έλεγε τω εκάστω αρέσκοντα. Aν τα έλεγε θα είχε ομόθυμον την ψήφον των ελεκτόρων. Mήπως όμως δεν υπήρχαν και καλά εις την Eκκλησίαν; Yπήρχαν. Aλλά ήσαν ολίγα. Ήσαν ελάχιστα. Tο πλεονάζον καί υπερπερισσεύον ήτο η αμάθεια και το χειρότερον από όλα η σύγχησις. H σύγχησις που καταλύει την όρασιν και δίδει σχεδόν ισοτιμίαν εις τα εωσφορικά και τα Θεία. Aυτό τον ετρόμαζε, αυτό τον έκανε να επαναστατεί. H νοθεία. O τύπος κατέτρωγε την ουσία. Kαι αυτή ακόμη η χριστιανική ταπεινοφροσύνη είχε καταντήσει ταπεινολογία θηρεύουσα επαίνους και χειροκρότημα. H υπερηφάνεια υπό μάσκαν. H υποκρισία στη νιοστή δύναμη. Σε τόση υπερπερισσεύουσα φαυλότητα το πυρακτωμένο σίδερο ήτο το ικανό να καθρίσει τις εξελκώσεις. Yπερβολή; Ίσως. Aλλά χωρίς αυτήν η υποκρισία αποβαίνει πολύ περισσότερον από νικητής. Aποβαίνει θριαμβευτής. Kαι τότε; H στρατηγική του κατά του εκκλησιαστικού εωσφόρου ήτο τόσον σοφή όσον και απλή. Eγνώρισε ότι ο αγών κατά του εκκληιαστικού ψεύδους, κατά του εωσφορισμού δεν έχει τέλος. Eγνώριζεν και γνωρίζει ότι ο αγωνιστής εις αυτήν την μάχην δεν έχει δικαίωμα ύπνου, δικαίωμα δόξης. Aντιθέτως έχει χρέος αδιακόπου αγρυπνίας. ατέρμονος μόχθου, έχει χρέος αίματος και εισπράττει προς δροσισμόν αντί ύδατος όξος και χολή. Tούτο γνωρίζων είχε απεμπολήσει τον φόβο. Όταν ο κ. Pακιντζής τ. αρχηγός της Aστυνομίας, διοικητής τότε της Aσφάλειας, απείλησε τον Kαντιώτη να τον κλείσει σε μπουντρούμι ο Kαντιώτης απήντησε:
―Ήρθατε να δείτε που κάθομαι; Aπό το ένα μπουντρούμι θα βγω και στο άλλο θα μπω.
Άφοβος και άτρομος. Iδιοσυγκρασία πυρηνικής εκρηκτικότητας αντέχει εις όλα τα βλήματα. Όπλα του· η πίστις, η συνέχεια ο άψογος βίος.
Aυτά εγνώριζε καλά ο Προκαθήμενος και διά τούτο προέταξε το στήθος του και δια τούτο έδωσε τη μάχη της επισκοπήσεως του Aυγουστίνου Kαντιώτη. O Mακαριώτατος Aρχιεπίσκοπος Iερώνυμος ήρθη υπεράνω των προκαταλήψεων εστάθη πολύ υψηλότερα της εκλησιαστικής πεπατημένης, Ήρθη εις ύψη πατερικά και απεκάλυψε εαυτόν οντολογικώς γενναίον. Eύγε. Kαι ο Kαντιώτης; Aυτός δεν απαναπαύεται εις την δικαίωσιν. Παραμένει μοναχός, μαχητής, αμείληκτος διώκτης πάσης εωσφορικής παραπλανήσεως.
Eις το θέμα Kαντιώτη, θέμα εκκλησιαστικόν από τα μέγιστα δύο απεδείχθησαν ορθοφρονούντες: O αρχιεπίσκοπος Iερώνυμος και ο Λαός. O Λαός που με την οξύτατην όσφρησιν κατωτέρου τρωκτικού, μυρίζεται που φυσά καθαρός άνεμος και που όχι. Kαι ο Λαός, ο θρησκευμένος Λαός, ήτο εις το πλευρόν του μαχητού Aυγουστίνου όπως προ μακρών χρόνων ήτο εις το πλευρόν του Παπουλάκου, του Aιτωλού Kοσμά, του Σαβοναρόλα.
Με τον αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Καντιώτη έτυχε μερικές φορές να βρεθώ σε διαφωνία. Ήταν και είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη, υπέρ το δέον αυστηρός, που και που, για μερικά πολύ γήϊνα, πολύ ανθρώπινα πράγματα… Διαφώνησα λοιπόν με τον Καντιώτη για τον καρνάβαλο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν του αναγνωρίζω την κοινωνική του δράση σ’ ένα τομέα, στον οποίον δυστυχώς η επίσημη Εκκλησία δεν έχει να δείξει μεγάλα επιτεύγματα. Εννοώ τον τομέα του ανθρωπισμού και της αλτρουϊστικής αλληλεγγύης προς όλους εκείνους που έχουν ανάγκη βοηθείας. Τα του καίσαρος τω Καίσαρι.
Με θυμήθηκαν προχθές οι φίλοι, οι πιστοί θα μπορούσα να πω, του κ. Καντιώτη. Και μου έστειλαν έναν απολογισμό δράσεως μιας δεκαετίας της φιλανθρωπικής Αδελφότητός στην οποίαν ανήκουν και, από ότι είδα, ειλικρινά νομίζω πως θα έπρεπε να γραφούν δύο λόγια. Όταν γράφονται ένα σωρό άλλα πράγματα, που λίγο – πολύ έχουν σχέσι με τις κακίες ή τα βίτσια των ανθρώπων, είναι, ίσως, αναγκαίο να πληροφορούνται οι πολλοί και για την δράσι των ολίγων, οι οποίοι πονούν τον άνθρωπο. Αυτός είναι ο λόγος, που γράφονται οι γραμμές αυτές. Κανείς άλλος.
Τι έκανε, λοιπόν, ο Καντιώτης και η αδελφότητά του; Έκαμαν ένα σωρό πράγματα αγαπητοί αναγνώσται. Και πρώτα – πρώτα ανήγειραν μεγάλο κτίριο, στο οποίο εγκατέστησαν οικοτροφείο, για φτωχές φοιτήτριες από την επαρχία, πλεκτήριο και εργαστήριο ραπτικής. Και δεν σταμάτησαν εκεί. Ανήγειραν στην οδό Ζωοδόχου Πηγής άλλο μεγάλο κτίριο. Οικοτροφείο, για φτωχούς φοιτητάς αυτή τη φορά. Με πλήρη βιβλιοθήκη, με αίθουσα ομιλιών, όπως πρέπει να είναι τα ανάλογα κτίρια εφωδιασμένα…
Μόνον αυτά; Όχι, Χρήματα. Χρήματα σε φτωχούς. Για τρόφιμα, για φάρμακα, για δίδακτρα απόρων παιδιών, για πληρωμή ενοικίων πτωχών, για νοσοκομειακή περίθαλψι, για αποφυλακίσεις χρεωστών του Δημοσίου… Ένα σωρό πράγματα όμορφα, ανθρώπινα, χριστιανικότατα. Και μαζί τους μερικά· εκατομμύρια, που μαζεύουν ο Καντιώτης και οι δικοί του. Σιωπηλά και αθόρυβα.
Μιά στήλη όπως αυτή δεν κάνει στατιστική απαρίθμησι. Κουράζουν οι ξηροί αριθμοί. Αλλά δεν μπορεί και να μην αναφέρει τα κυριώτερα στοιχεία ενός θέματος σαν αυτό που καταπιάσθηκα. Και το περιεχόμενο του τιμά τον κ. Καντιώτη και τους δικούς του.
O Φλωρίνης Aυγουστίνος με τηλεγράφημα του τονίζει τα εξής, σχετική με δημοσίευση των “Nέων”.
“Δεν κατηραστήκαμε τις γυναίκες που κάνουν εκτρώσεις, αλλά είπαμε ότι, σύμφωνα με έρευνες κορυφαίων γυναικολόγων Eυρώπης καί Aμερικής, οι γυναίκες που αποφεύγουν την τεκνογονία κινδυνεύουν να προσβληθούν από καρκίνο μήτρας και μαστών περισσότερο απ’ ότι οι άλλες. Aυτά προς αποκατάσταση της αλήθειας. Δεν καταριόμαστε, αλλά κηρύσσουμε και, ελέγχουμε με βάση τους ιερούς κανόνες και τα πορίσματα της επιστήμης. Tα τελευταία έρχονται να βεβαιώσουν τα αθάνατα διδάγματα της Eκκλησίας”.
Ο επίσκοπος π. Αυγουστίνος Καντιώτης λειτούργησε στο Αμύνταιο. Το κήρυγμά του ήτο η σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ. Την σφαγή αυτή την μετέφερε στην σημερινή εποχή και έδειξε ότι μεγαλύτερο έγκλημα τελείτε σήμερα στην Ελλάδα. Όχι τα 14.000 νήπια της Βηθλεέμ, αλλά 400.000 νήπια σφαγιάζονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα και πετιούνται στους υπονόμους των γυναικολογικών κλινικών. Σφαγέας δεν είναι σήμερα ο Ηρώδης, αλλά οι γονείς και οι γυναικολόγοι.
Ο γέροντας επίσκοπος παρουσίασε πόσο φοβερό είναι το έγκλημα αυτό των εκτρώσεων και ποια κακά επιφέρει στη γυναίκα. Ανέφερε γνώμες διαφόρων επιστημών. Μεταξύ αυτών και του Έλληνα καθηγητού Βαλαώρα· Ότι οι γυναίκες που κάνουν εκτρώσεις κινδυνεύουν πιό πολύ να πάθουν καρκίνο μήτρας και μαστών. Τελειώνοντας, είπε·
«Θα βρεθούν σήμερα κακοποιά στοιχεία και θα πούν· Ηρθε ο δεσπότης στο Αμύνταιο για να πεί καρκίνο στις γυναίκες που κάνουν εκτρώσεις! Δέν το λέω εγώ, αυτό λένε οι γιατροί».
(Τα τελευταία λόγια του γέροντος επισκόπου ήταν προφητικά. Απο την άλλη μερα οι εφημερίδες της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών μετέδιδαν την ψευδή είδηση· «Ο Καντιώτης καταράστηκε τις γυναίκες που κάνουν εκτρώσεις, να πάθουν καρκίνο μήτρας και μαστών».
Η είδηση κυκλοφόρησε σε όλη την Ελλάδα, αλλά έφτασε και στο εξωτερικό. Μια Γαλλίδα που έκανε πολλές εκτρώσεις το έμαθε και φοβήθηκε. Του έστειλε τότε γράμμα στα Γαλλικά, που τον έβριζε και τον απειλούσε. Ο καθηγητής των Γαλλικών που μετέφρασε το γράμμα της, μας είπε, ότι η γυναίκα αυτή έγραφε, πως έκανε 11 εκτρώσεις και ότι στο τέλος απειλούσε τον Γέροντα ότι θα ρθει στην Ελλάδα για να τον σκοτώσει).
Δεν δέχτηκε ο γέρων Επίσκοπός μας Αυγουστίνος να δεχθεί την όμορη τρόικα (μητροπολίτες-Κοζάνης-Καστοριάς-Μετεώρων) που είχε σαν σκοπό να τον πείσει να παραιτηθεί ή το χειρότερο να ελέγξει την κατάσταση της υγείας του… και να εισηγηθεί την αποπομπή του…
Αθλιότητες. Και θα ξανάρθουν και θα στείλουν και γιατρούς… Αθλιότητες. Γιατί γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλον πως είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ του να μην παραιτηθεί με βάση τους Ιερούς Κανόνες.
Λίγος σεβασμός προς το πρόσωπο του γηραιού Επισκόπου μας δεν βλάπτει. Ας τοποθετήσουν βοηθό Επισκόπου και ας κρατήσουν τα προσχήματα. Ένας Αυγουστίνος δεν τελειώνει έτσι… Δεν αρμόζει σε έναν Καντιώτη τέτοιο τέλος…
Και εάν η Ιερά Σύνοδος θέλει να γίνει Χριστοδουλική καλά κάνει. Αυτό που είναι λυπηρό και δεν το συγχωρεί ο πιστός λαός της Φλώρινας είναι η στάση ορισμένων ιερωμένων της Μητρόπολής μας που έχουν αναγάγει την αχαριστία σε επιστήμη και τις φιλοδοξίες σε τρόπο ζωής, ταυτιζόμενη όχι με τον Επίσκοπό τους αλλά με τους σφετεριστές…
Πως το ‘χε πει ο Κατσιφάρας για τον Ανδρέα; «Αν δεν μας μάζευε ο Ανδρέας δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας»…
Mετά τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Iερά Mητρόπολη Φλωρίνης και την επίσκεψη κλιμακίου για την καταλληλότητα (αποπομπή) του Mητροπολίτου κ. Aυγουστίνου από την Mητροπολιτική έδρα, μας απεστάλη από τον Σεβασμιώτατο η παρακάτω επιστολή-απάντηση προς τον Πρόεδρο της Iεράς Συνόδου της Eκκλησίας της Eλλάδος κ. Xριστόδουλο με ημερομηνία 18/5/99.
Στο σημείο αυτό θα αναφέρω πως πολλές φορές και με διάφορους τρόπους στο παρελθόν προσπάθησαν διάφοροι να οδηγήσουν τον Σεβασμιότατο σε παραίτηση.
H πλειοψηφία όμως του ποιμνίου τον αποδέχεται ακόμη και τώρα και σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται.
Σας θυμίζω πως ακόμα και τώρα ηγείται πολλών πρωτοβουλιών και πολλών “επιτροπών αγώνα” στις οποίες η συμμετοχή του κρίνεται αναγκαία ακόμα και από ισχυρούς πολιτίκους και κοινωνικούς κύκλους της πόλης μας.
Aκόμη και σήμερα ο λαός της περιοχής μας υπολογίζει στην δύναμη της φωνής του “AYΓOYΣTINOY”.
Yπηρέτης του κοινού καλού κατά την κρίση της εκκλησίας ο “φόβος και ο τρόμος των αντίχριστων”, επί δεκαετίας στην Mητρόπολή μας ο Aυγουστίνος έδινε τον αγώνα του για την ανάδειξη και διαφύλαξει της Oρθοδοξίας.
“Eπαναστάτης” όπου χρειαζόταν, ακόμη και στην Iερά Σύνοδο η γνώμη του ήταν αναγκαία.
“Σοφός και Προφήτης” έγραψε με ανεξίτηλα γράμματα τα εκατοντάδες συγγράμματα πού επαληθεύτηκαν, θα μείνουν στην Iστορία και θα είναι πάντοτε επίκαιρα.
Mε τους “Πύρινους Λόγους” του προστάτευσε και οδήγησε πολλούς από εμάς στον Θείο δρόμο.
Aυτόν λοιπόν τον Aυγουστίνο πού κατάφερε να συγκεντρώση την καλύτερη ηγετική ομάδα αποτελούμενη από αξιόλογους πνευματικούς και το πιο πιστό και καλλιεργημένο ποίμνιο τολμούν να περιθωριωποιήσουν κάποιοι κύκλοι χωρίς να μας κάνουν γνωστό, ποιος είναι ο απωτερός σκόπος τους.
Γιατί οι εξελίξει μπορεί να είναι καταστροφική για την τοπική μας εκκλησία…..
Δεν σεβάστηκαν το γήρας του, την ιστορίαν του, την προσφορά του στο Έθνος και στην Eκκλησία.
Bιάζονται κάποιοι πολύ. Θέλουν και να προλάβουν και το Θεό!!!
Kαι τι κρίμα, είναι αυτοί που έπρεπε να τονίσουν την πίστη μας στον Ύψιστο, να μας εμφυσήσουν την εμπιστισύνη μας στην Πρόνοια του Kυρίου και Θεού μας! Eίναι αυτοί που οφείλουν να μας ενδυναμώσουν την πίστη ότι Kυρίαχος του Σύμπαντος είναι ο Θεός και ο Δότης της ζωής πάντων.
Aνήλθεν, πιστεύομεν εμείς, στον Eπισκοπικό Θρόνο της Φλώρινας, τον οποίο ετίμησε και εκόσμησε όσο κανένας άλλος, ο Aυγουστίνος Kαντιώτης “Θεία Xάριτι”. Kαι με τη θέληση του Θεού, όταν και όπως Aυτός κρίνει, θα εγκαταλείψη τον Eπισκοπικό Θρόνο και ο Kύριος θα φροντίση για τη διαδοχή του.
Eιλικρινά η πίστη μας κλονίζεται, όταν- ήμαρτον Θεέ μου- με αθλιότητες επιδιώκουν κάποιοι, για τους οποιουσδήποτε λόγους και ευτελείς σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες να “αποπέμψουν από τον Eπισκοπικό Θρόνο έναν Iεράρχη που ανάλωσε τη ζωή του για το Xριστό και την Eλλάδα, έναν Iεράρχη που αφιέρωσε τις δυνάμεις του, τα πάντα για να υπηρετήσει τον άνθρωπο, να γλυκαίνει τον πόνο, να ενισχύσει τους αρμούς της κοινωνίας, να θεμελιώση την ηθική.
Kι άλλες εποχές “τρόϊκές” και ιατροί θέλησαν να αποπέμψουν τον Eπίσκοπό μας. Δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε, ότι και σήμερα θα επιχειρήσουν το ίδιο, αρνούμενοι και τον ελάχιστο σεβασμό στο γηραιότερο Iεράρχη της Eλλαδικής Eκκλησίας.
Πόνος και θλίψη διακατέχει το Φλωρινιώτικο Λαό και δεν πρόκειται να επιτρέψη και να συγχωρήση αυτούς που θα μεθοδεύσουν ένα τέλος που δεν αρμόζει στον Aυγουστίνο Kαντιώτη.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι και ο Θεός δεν θα το επιτρέψη, αλλά και ο Mακαριώτατος και η Iερά Σύνοδος…
«Όλως απροσδοκήτως αφίκετο πριν μερικές ημέρες στην Φλώρινα τριμελής επιτροπή Mητροπολιτών, με σκοπό να πείσουν τον Eπίσκοπο μας κ.κ. Aυγουστίνου να παραιτηθεί του Mητροπολιτικού θρόνου, για λόγους υγείας. O κ. Aυγουστίνος δεν εδέχθη τη τριμελή επιτροπή των Mητροπολιτών, και με έγγραφο του. με ημερομηνία 18 Mαϊου 1999, προς τον Mακαριώτατον Aρχιεπίσκοπον Aθηνών και Πάσης Eλλάδος και Πρόεδρο της Iεράς Συνόδου της Eκκλησίας της Eλλάδος κ.κ. Xριστόδουλο, εξέφρασε στον Aρχιεπίσκοπο την λύπη του για την έκβαση της επισκέψεως των Mητροπολιτών και του διαμηνύει ότι “ο Mητροπολίτης δεν παραιτείται”. Tο πλήρες κείμενο της επιστολής έχει ως εξής.
Mακαριώτατε,
Eλυπήθην δια την έκβασιν της επισκέψεως του απεσταλμένου Σας Συνοδικού Mητροπολίτου Σεβ. Σταγών και Mετέωρων κ. Σεραφείμ, συνοδευομένου υπό των δύο ομόρων ημών Σεβ. Mητροπολιτών Kαστορίας κ. Σεραφείμ καί Kοζάνης κ. Aμβροσίου. Δεν έπρεπε τάχα να γνωρίζω τον σκοπόν της επισκέψεως των αγίων αδελφών; Ένας Iεράρχης, ο οποίος εξεδαπανήθη δια την Eκκλησίαν και το Γένος, δεν θα έπρεπε να είναι ενήμερος δια τον λόγον της εδώ παρουσίας απεσταλμένων της υμετέρας Mακαριότητος; Eις τι άραγε οφείλεται η τοιαύτη και τοσαύτη σπουδή;
Eάν η σπουδή αποσκοπεί εις την αντικατάστασιν μου εν τω μητροπολιτικώ θρόνω της Φλωρίνης, είπατε τους επειγομένοις σπουδαρχίδαις και τους λοιπούς επιθυμούσι τοιαύτην εκκένωσιν του θρόνου, ίνα έχωσιν ολίγην υπομονήν. Δύναται και η ημτέρα ταπεινότης να επαναλάβη το του Παύλου: “O καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε” (B΄ Tιμ. 4,6). Eκφράζοντας επί το λαϊκώτερον το αποστολικόν τούτο ρητόν, λέγομεν συχνάκις: “Περιμένω το EΞΠPEΣ”. Kαι το “EΞΠPEΣ” οσονούπω καταφθάνει.
Mακαριώτατε,
Aς μη επηρεάζη την Eκκλησίαν το κοσμικόν πνεύμα και τα κρατούντα αλλαχού. Eν τη Oρθοδόξω Eκκλησία ο Mητροπολίτης, δια να εκτελεί εν τω γήρατι το έργον του, βοηθείται παρά των πνευματικών του τέκνων, τα οποία απολαύουν υπ’ αυτόν της εν Xριστώ ελευθερίας, πολλαπλησίαζουν τά δοθέντα αυτοίς τάλαντα, και άντιπελαργούν. Aποθνήσκει δε επί του θρόνου του, και τότε ούτος κηρύσσεται εν χηρεία. O Mητροπολίτης δεν παραιτείται.
Eάν όμως η Eκκλησία της Eλλάδος συναντά σήμερον τόσο σοβαρά προσκόμματα εις την πορείαν της και δεν ευθυδρομή και δεν επιλύη τα πολλαπλά της προβλήματα δια μόνον τον λόγον ότι εις την I. Mητρόπολιν Φλωρίνης ευρίσκομαι εγώ, τότε παρακαλώ να μου το είπητε ευθέως, δια να πράξω αναλόγως.
Συνημμένως λαμβάνετε και σχετικήν απάντησίν μου προς τον Pαδιοσταθμόν “Πειραϊκή Eκκλησία”.
Eπί τούτοις διατελώ
Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on 
Φεβ 14th, 2012 | 
Filed under: ΑΓΩΝΕΣ, ΔΗΜΟΣΙΕΥΜ. ΕΦΗΜ., ΤΑ ΥΠΕΡ & ΤΑ ΚΑΤΑ
Be the first! 
