ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ

ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ σε. pdf

Απο το βιβλίο τοῦ αειμνήστου Βασ. Παπανικολαου

«Ο ΠΑΤΗΡ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟΥ»
ΕΚΔΟΣΙΣ Λάρισα 2013

Πρόλογος

Ἡ πόλις μας, ἡ Λάρισα, ἐγνώρισε πολλὰ εὐλογημένα καὶ εὐκλεῆ περιστατικὰ ποὺ συνέθεσαν τὴν καθόλου ἱστορίαν της. Ἕνα ἐξ αὐτῶν, λίαν σημαντικόν, εἶναι καὶ ἡ κατ᾽ οἰκονομίαν Θεοῦ διέλευσις ἀπὸ τὴν πόλιν μας τοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμανδρίτου π. Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, ὑπὸ τὴν ἰδιότητά του ὡς στρατιωτικοῦ Ἱεροκήρυκος τοῦ Β΄ Σώματος Στρατοῦ. Ἡ διέλευσίς του, αὐτὴ καθ᾽ ἑαυτήν, δὲν θὰ εἶχεν ἀσφαλῶς λόγον ἀναφορᾶς μας, ἀφοῦ καὶ ἄλλοι τινὲς διῆλθον διαχρονικῶς ἀπὸ τὴν Λάρισαν καὶ περὶ αὐτῶν δὲν ἐγένετο λόγος. Ἡ ἐκτενὴς ἀναφορά μας εἰς τὸ συγκεκριμένον πρόσωπον ὀφείλεται εἰς τὸ ὅτι ἦλθεν εἰς τὴν πόλιν μας εἰς μίαν κρίσιμον ἱστορικὴν περίοδον, ὅτε ἡ Λάρισα ἐδοκιμάσθη, τότε, δεινῶς ἀπὸ τὰς σκληρὰς συνεπείας τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ἐκ τῶν καταστρεπτικῶν συμφορῶν ἀφ᾽ ἑνός, καὶ ἀπὸ τοὺς φοβεροὺς σεισμοὺς ἀφ᾽ ἑτέρου.
Αὐτὰ τὰ δύο γεγονότα, ἠλλοίωσαν ἰσχυρῶς τὴν ὄψιν τῆς Λαρίσης καὶ ἐφυγάδευσαν τὸ χαμόγελον ἀπὸ τὰ χείλη τῶν πολιτῶν της. Ἀλλὰ καὶ ἕνα ἕτερον, θλιβερώτερον τῶν προηγουμένων, ἦλθε νὰ συμπληρώσῃ τὰ ἀπέλπιδα σημεῖα τῆς ἐποχῆς. Ἦτο ἡ ἀποίμαντος Ἱερὰ Μητρόπολίς μας! Ὁ οἰκεῖος Ἱεράρχης ἀπουσίαζε, διαμένων μονίμως ἐν Πειραιεῖ!
Κατὰ τὴν ἀποφράδα ἐκείνην περίοδον ἀνεπλήρωσεν ἀρκούντως τὸ κενὸν ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὁ ὁποῖος ἀπεδείχθη ἐν τοῖς πράγμασιν ὁ στοργικὸς πνευματικὸς πατήρ, ὁ ἐμψυχωτὴς τῶν χειμαζομένων, ὁ παρηγορητὴς τῶν ἀποκαμωμένων, ὁ ἰσχυρῶς διδάξας τὴν ἐν Χριστῷ πίστιν, «…ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄, 15), ἀλλὰ καὶ τὴν ἐλπίδα εἰς τὸν Σωτῆρα μας Ἰησοῦν Χριστόν, καθ᾽ ὅσον «ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει» (Ρωμ. ε΄, 5). Read more »

Ἀπὸ βιβλίο τοῦ Βασιλείου Χρ. Παπανικολάου, Θεολόγου – Ἱεροκήρυκος Λαρίσης, σελ. 5-10
«Ο ΠΑΤΗΡ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟY»

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
Στρατιωτικὸς Ἱεροκήρυξ τοῦ Β10 τοῦ Β΄ Σώματος Στρατοῦ

(σύντομος γραπτὴ ἀναφορὰ εὐγνωμοσύνης ἕνεκεν)

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Λαρίσης, Πλαταμῶνος καὶ Τυρνάβου διήρχετο μεταπολεμικῶς μίαν μεγάλην πνευματικὴν κρίσιν! Ὁ λόγος; Ἡ περιέργος ἀπουσία τοῦ τότε Μητροπολίτου της, τοῦ Δωροθέου Κοτταρᾶ. Ὁ Δωρόθεος ἦτο ἐκ τῶν σπουδαγμένων τότε Ἱεραρχῶν. Ἐσπούδασε καὶ τὴν νομικὴν ἐπιστήμην καὶ ἔτυχε μετεκπαιδεύσεως εἰς τὴν Γερμανίαν. Ἐκ τούτου ἦτο ἐγκρατὴς περὶ τὰ νομικά. Ἐγεννήθη τὸ 1888 καὶ ἀπέθανε τὸ 1957. Τὴν 15ην Ἰανουαρίου τοῦ 1935 ἐξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ τὴν 1ην Ἀπριλίου 1956 ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος. Τὴν 8ην Ἰουλίου 1957 ὑπέστη ἐγχείρησιν ὄγκου τοῦ ἐγκεφάλου καὶ ἀπέθανεν εἰς Στοκχόλμην τῆς Σουηδίας τὴν 26ην Ἰουλίου 1957. Ὡς ἐγκρατὴς Θεολόγος καὶ δόκιμος περὶ τὴν Νομικὴν Ἐπιστήμην, ἐτιμᾶτο καὶ ὑπὸ τῆς ἑκάστοτε Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Δυστυχῶς ὅμως διὰ τὴν Λάρισαν, ἦτο τοῦτο λίαν ἐπιζήμιον· διότι, διαμένων συνεχῶς εἰς τὴν Κοκκινιὰν Πειραιῶς, ἐγκατέλειψεν οὐσιαστικῶς τὴν Λάρισαν.
Εἰς τὴν Λάρισαν εἰργάζετο τότε ὡς Ἱεροκήρυξ ὁ ἐκ Κερκύρας Δωρόθεος Βασιλᾶς, ὁ ὁποῖος ἀργότερον ἐγένετο Μητροπολίτης Παραμυθίας (1952) καὶ ἐν συνεχείᾳ Μητροπολίτης Θηβῶν καὶ Λεβαδείας (1957). Τὰ τῆς Μητροπόλεώς μας πράγματα εἶχαν τότε κακῶς! Ἡ Λάρισα, καὶ περισσότερον, βεβαίως, ἡ περιφέρειά της, ἔζη εἰς ὑποτονικὴν πνευματικὴν κατάστασιν. Ὁ λαός της ἤθελεν ἕναν ψυχοεγέρτην, ἤθελεν κυριολεκτικῶς, ὄχι αὐλὸν ποιμενικόν, ἀλλὰ ἠχηρὸν ἐγερτήριον σάλπισμα!
Καὶ ὁ Ἅγιος Ἀχίλλειος ἐφρόντισεν, ὥστε ὁ Κύριος νὰ στείλῃ τὸ κατάλληλον πρόσωπον εἰς τὴν κατάλληλον στιγμήν. Καὶ τοιοῦτον πρόσωπον ἦτο εἷς ἁπλοῦς καὶ ἀπέριττος ἱερομόναχος, μὴ προδίδων τὸ κρυπτόμενον θαυμαστὸν ἡφαίστειον τοῦ θερμοῦ παλμοῦ τῆς θεοφιλοῦς καρδίας του. Καὶ εἶναι σπάνια τὰ φαινόμενα αὐτά. Ἦτο οὗτος ὁ «μικρὸς τὸ δέμας», μικρὸς εἰς τὸ ἀνάστημα, ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης, ὁ ὁποῖος ὡς ἄλλος Ζακχαῖος ἀνέβη, ὡς πνευματικὸς αἴλουρος, εἰς πνευματικὰ ὕψη, ἀπὸ τῆς θέσεως τοῦ στρατιωτικοῦ Ἱεροκήρυκος τοῦ Β΄ Σώματος Στρατοῦ, διὰ νὰ κηρύξῃ λίαν ἐπιτυχῶς τό, διπλοῦν εἰς ἕνα, κήρυγμά του· Ὀρθοδοξία – Ἑλλάς.
Ἦλθεν ὡς ἄγνωστος πρὸς ἀγνώστους, χωρὶς Read more »

Βασιλείου Χρ. Παπανικολάου
Θεολόγου – Ἱεροκήρυκος

Ο ΠΑΤΗΡ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΥΤΟY

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ἡ πόλις μας, ἡ Λάρισα, ἐγνώρισε πολλὰ εὐλογημένα καὶ εὐκλεῆ περιστατικὰ ποὺ συνέθεσαν τὴν καθόλου ἱστορίαν της. Ἕνα ἐξ αὐτῶν, λίαν σημαντικόν, εἶναι καὶ ἡ κατ᾽ οἰκονομίαν Θεοῦ διέλευσις ἀπὸ τὴν πόλιν μας τοῦ Ἱεροκήρυκος Ἀρχιμανδρίτου π. Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, ὑπὸ τὴν ἰδιότητά του ὡς στρατιωτικοῦ Ἱεροκήρυκος τοῦ Β΄ Σώματος Στρατοῦ. Ἡ διέλευσίς του, αὐτὴ καθ᾽ ἑαυτήν, δὲν θὰ εἶχεν ἀσφαλῶς λόγον ἀναφορᾶς μας, ἀφοῦ καὶ ἄλλοι τινὲς διῆλθον διαχρονικῶς ἀπὸ τὴν Λάρισα καὶ περὶ αὐτῶν οὐδεὶς ἐγένετο λόγος. Ἡ ἀναφορά μας εἰς τὸ συγκεκριμένον πρόσωπον ὀφείλεται εἰς τὸ ὅτι ἦλθεν εἰς τὴν πόλιν μας εἰς μίαν κρίσιμον ἱστορικὴν περίοδον, ὅτε ἡ Λάρισα ἐδοκιμάσθη, τότε, δεινῶς ἀπὸ τὰς σκληρὰς συνεπείας τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ἐκ τῶν καταστρεπτικῶν συμφορῶν ἀφ᾽ ἑνός, καὶ ἀπὸ τοὺς φοβεροὺς σεισμοὺς ἀφ᾽ ἑτέρου.
Αὐτὰ τὰ δύο γεγονότα, ἠλλοίωσαν ἰσχυρῶς τὴν ὄψιν τῆς Λαρίσης καὶ ἐφυγάδευσαν τὸ χαμόγελον ἀπὸ τὰ χείλη τῶν πολιτῶν της. Ἀλλὰ καὶ ἕνα ἕτερον, θλιβερώτερον τῶν προηγουμένων, ἦλθε νὰ συμπληρώσῃ τὰ ἀπέλπιδα σημεῖα τῆς ἐποχῆς. Ἦτο ἡ ἀποίμαντος Ἱερὰ Μητρόπολίς μας! Ὁ οἰκεῖος Ἱεράρχης ἀπουσίαζε, διαμένων μονίμως ἐν Πειραιεῖ!
Κατὰ τὴν ἀποφράδα ἐκείνην περίοδον ἀνεπλήρωσεν ἀρκούντως τὸ κενὸν ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὁ ὁποῖος ἀπεδείχθη ἐν τοῖς πράγμασιν ὁ στοργικὸς πνευματικὸς πατήρ, ὁ ἐμψυχωτὴς τῶν χειμαζομένων, ὁ παρηγορητὴς τῶν ἀποκαμωμένων, ὁ ἰσχυρῶς διδάξας τὴν ἐν Χριστῶ πίστιν, «…ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄, 15), καὶ τὴν ἐλπίδα εἰς τὸν Σωτῆρα μας Ἰησοῦν Χριστόν, καθ᾽ ὅσον «ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει» (Ρωμ. ε΄, 5).
Τὸ ἔργον, ἦτο ὄντως μέγιστον! Ἀλλὰ ποῖος θὰ δυνηθῇ νὰ ἀποτιμήσῃ ἀναλόγως τὸ ἔργον τοῦτο; Ἀσφαλῶς, μόνον ὁ τὰ πάντα γινώσκων ὁ Θεός. Τὸ ἔργον, πάντως, τοῦ π. Αὐγουστῖνου ἦτο ἐκτενὲς καὶ πολύπλευρον. Ἐκάλυπτεν ὄχι μόνον τὰς ἀνάγκας τῆς πόλεως, ἀλλὰ καὶ τῆς περιχώρου, καθ᾽ ὅσον αἱ δοκιμασίαι ἐκάλυπτον, δίκην μελαγχολικῆς νεφέλης, ὁλόκληρον τὴν περιοχήν μας.
Θὰ πρέπει κάποτε καὶ ἡ Δημοτικὴ Ἀρχὴ νὰ ὀνομάσῃ μίαν τῶν κεντρικῶν ὁδῶν εἰς ὁδὸν Ἀρχιμανδρίτου Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, διὰ νὰ βεβαιώσῃ ὅτι παρακολουθεῖ μετ᾽ ἀγρύπνου ἐνδιαφέροντος τὰ θετικὰ καὶ ὠφελείας ἐχόμενα δρώμενα, ἀλλὰ καὶ ὅτι γνωρίζει νὰ βραβεύῃ ἐπαξίως τοὺς προσφέροντας φιλοτίμως τὰς ὑπηρεσίας των.
Τό γε νῦν ἔχον· ὁ πατὴρ Αὐγουστῖνος ἔχει ἤδη καταγραφῆ, ἀνεξιτήλοις γράμμασιν, εἰς τὰς ἀπροσίτους καὶ ἀπροσβλήτους ἱερὰς δέλτους τῆς καρδίας ὅλων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐποτίσθησαν καὶ ἐτράφησαν ἐκ τῶν πνευματικῶν δωρεῶν τοῦ μεγάλου ἐμψυχωτοῦ τῶν δεινοπαθησάντων τότε θεοφιλῶν καρδιῶν.

Ἔγραφον ἐν Λαρίση τῇ 16ῃ Ἰουνίου 2013, ἡμέραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴν μνήμην τῶν Ἁγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς, ἐν Νικαίᾳ τῆς Βιθυνίας, Συνόδου.

Βασίλειος Χρ. Παπανικολάου
Θεολόγος Ἱεροκήρυξ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ