ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ; (ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ)



ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ;
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, τὸν Αὐγουστο τοῦ 1981
Ὁ μακαρίτης καθηγητής μας Ἀνδρούτσιος ἀπαντῶντας στό ἐρώτημα: Γιατί γίνονται τὰ μνημόσυνα; Μᾶς ἔλεγε:
Μὴν ἀπελπίζεται κανέναν ἄνθρωπο.
Ρωτᾶνε· Γιατὶ νὰ κάνουμε μνημόσυνα σ᾽ἕναν πόρνο, μοιχό, ἐγκληματία; Σ᾿ ἕναν εὐσεβὴ ἄνθρωπο ναί, ἀλλὰ σ᾿ ἕναν τέτοιο ποὺ πέθανε μέσα στὴν ἁμαρτία, γιατί νὰ τοῦ κάνουμε μνημόσυνο;
Ἔλεγε ὁ Ἀνδρούτσιος· Δὲν γνωρίζουμε τί συνέβη μὲ τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου τὴν τελευταία στιγμή. Αὐτὰ εἶνε τὰ οἰκογενειακὰ τοῦ Θεοῦ.
Ἐκείνη τὴν ὥρα ποὺ τὸν βλέπεις ἐν ἀγωνία, σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ σὲ ἀνησυχεῖ καὶ νομίζεις ὅτι εἶνε ἡ χειρότερη στιγμή τῆς ζωῆς του, ἐκείνη τὴν ὥρα τρόπον τινα διὰ ἀσυρμάτου νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸν Θεό, σὲ μιὰ νέα διάσταση καὶ σὲ μιὰ συχνότητα ποὺ δὲν τὴν καταλαβαίνουμε. Ὅπως λόγου χάρι ἐδῶ ποὺ βρισκόμαστε ὑπάρχουν φωνὲς ὅλου τοῦ κόσμου. Ἀλλὰ δὲν ἔχουμε τέτοια διάσταση γιὰ νὰ τὶς ἀκούσουμε, ἀλλὰ ἄν βάλουμε ἕνα ραδιόφωνο σὲ ὁρισμένη συχνότητα θὰ ἀκούσουμε τὴν Κίνα, τὴν Ρωσία, τὴν Ἀμερική κ.τ.λ.
Κάνουμε, λοιπόν τὰ μνημόσυνα, γιατί δὲν ξέρουμε τὴν τελευταία στιγμή τί γίνεται μεταξὺ Θεοῦ καὶ ψυχῆς. Γι᾿αὐτὸ παλαιότερα, ὅταν ξεψυχοῦσε κάποιος ἄνθρωπος, ὅλοι στὸ σπίτι γονατίζαν καὶ προσεύχονταν γι᾿ αὐτή τὴν ψυχή. Τώρα ἐμεῖς γίναμε ρεμάλια…
- Οἱ δολοφονικὲς μεταμοσχεύσεις ἀφαιροῦν βίαια ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο αὐτὴ τὴν τελευταία ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεό. Καὶ μόνο γι᾽ αὐτό τὸ ἔγκλημα εἶναι καταδικαστέες.
Ψυχοσάββατον πρὸ Κυρ. τῆς Ἀπόκρεω
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΑΥΤΟ;
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε Ψυχοσάββατο. Τί θὰ πῇ Ψυχοσάββατο; Σάββατο τῶν ψυχῶν. Ἐπ᾽ αὐτοῦ ἂς ποῦμε λίγες λέξεις.
Κατ᾽ ἀρχὴν ἡ λέξι Σάββατον δὲν εἶνε ἑλληνική, εἶνε ἑβραϊκή· Σάββατον στὰ ἑλληνικὰ σημαίνει ἀνάπαυσις ἢ «κατάπαυσις» (βλ. Ἑβρ. 4,4 κ.ἀ.).
Ὅσοι διαβάζετε τὴν ἁγία Γραφή, θὰ γνωρίζετε ὅτι ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸ ὑλικὸ σύμπαν σὲ ἕξι ἡμέρες (βλ. Γέν. κεφ. 1). Ὅταν λέει ἡ ἁγία Γραφὴ ἕξι ἡμέρες, ἐννοεῖ μακρὲς χρονικὲς περιόδους, στὶς ὁποῖες συνέβησαν γεγονότα κοσμογονικά. Ἡ γῆ, ὁ ἥλιος, τὰ ἀστέρια, ὅλο τὸ σύμπαν ἀπὸ τὶς παμμέγιστες σφαῖρες μέχρι τὸ μικρὸ ἄτομο, ποὺ κι αὐτὸ εἶνε μιὰ μικρογραφία τοῦ σύμπαντος, δημιουγήθηκαν σὲ ἕξι ἡμέρες.
Μετά, λέει ἡ ἁγία Γραφή, τὴν ἑβδόμη ἡμέρα ὁ Θεὸς ἀναπαύθηκε, «κατέπαυσε ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων» τῆς δημιουργίας (βλ. Γέν. 2,2). Δὲν λέει ὅτι σταμάτησε νὰ ἐπιβλέπῃ τὸ σύμπαν, ἀλλ᾽ ὅτι σταμάτησε νὰ δημιουργῇ· στὸ ἑξῆς δὲν πρόκειται πλέον νὰ προστεθοῦν νέα εἴδη σ᾽ αὐτὰ ποὺ ὑπάρχουν. «Κατέπαυσε» μὲν ἡ δημιουργία, ἀλλ᾽ ὄχι ἡ μέριμνα, ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ὑπ᾽ αὐτὴ τὴν ἔννοια, τῆς θείας προνοίας, νοεῖται τὸ σπουδαῖο ἐκεῖνο θεολογικὸ ῥητὸ ποὺ εἶπε ὁ Χριστός· «Ὁ πατήρ μου ἕως ἄρτι ἐργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι» (Ἰω. 5,17). Δὲν παύει ἡ φροντίδα, ἡ μέριμνα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν συντήρησι καὶ τὴν διακυβέρνησι τοῦ κόσμου. Read more »