ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ – ΜΕΙΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (αποσπασμα βιβλιου Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου)
Απόσπασμα βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Η μειωσις του πληθυσμου της Ελλαδος
Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε αἰδεσιμώτατοι ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, προσφιλεῖς ἀκροαταί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες ν’ ἀφήσω τὸν ἀπόστολο καὶ τὸ εὐαγγέλιο, καὶ ἀπὸ τὴν κορυφὴν τοῦ Ὀλύμπου ἢ μᾶλλον τοῦ Θαβωρίου ὄρους, ὅπου κανεὶς καὶ εὐκόλως καὶ ἀνέτως καὶ ἐπιχαρίτως φιλοσοφεῖ καὶ θεολογεῖ, νὰ κατέλθω χαμηλότερα. Ἀπὸ τὴν κορυφὴν αὐτὴν τῆς θεωρίας ἐγὼ θὰ κατεβῶ πολὺ χαμηλά, θὰ κατεβῶ μέχρι τὴν κοινωνία, ἐκεῖ κάτω εἰς τὴν πεδιάδα καὶ εἰς τὸν κάμπο, ὅπου τὸ χῶμα τῆς γῆς ζυμώνεται μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ ἀνθρώπου. Θ᾿ ἀφήσω τὰ σύννεφα τὰ ὑψηλὰ καὶ θὰ κατέβω κάτω, λέγω, στὸν κάμπο ποὺ εἶνε ποτισμένος μὲ τὸν ἱδρῶτα τῶν παιδιῶν τοῦ λαοῦ, καὶ ἐκεῖ κάτω στὸν κάμπο θὰ προσπαθήσω νὰ βάλω τὸ αὐτί μου ν᾿ ἀκούσω τοὺς παλμοὺς τοῦ λαοῦ.
Δὲν εἶμαι ἄλλωστε ἄξιος νὰ εἶμαι ἐπάνω στὰ οὐράνια καὶ ν᾿ ἀκούω τοὺς ἀγγέλους. Κάτω ἐδῶ, μαζί σας, θὰ θελήσω νὰ ἀκούσω τί λέει ὁ λαός. Μὲ ἄλλα λόγια, θὰ κάνω κήρυγμα κοινωνικόν.
Κοινωνικὸν κήρυγμα; Ἀλλ᾿ ἀκούω ἐδῶ πέρα ἀντιλογίαν.
Ὄχι δημαγωγία
Τὸ ν᾿ ἀφήνῃ ὁ ἱεροκήρυκας τὸν ἀπόστολο καὶ τὸ εὐαγγέλιο καὶ νὰ καταπιάνεται μὲ τὰ ζωτικὰ προβλήματα τῆς κοινωνίας, αὐτὸ ―λένε μερικοὶ ποὺ κάθονται ἐπάνω στὴν κορυφὴ τοῦ Ὀλύμπου καὶ θεῶνται τὰ ἄστρα καὶ τοὺς οὐρανούς, καθ᾿ ἣν στιγμὴν κάτω εἰς τὰς ὑπωρείας σκληρὸς διεξάγεται ἀγὼν μὲ τὰς λεγεῶνας τῶν δαιμόνων, αὐτὸ λέγουν μερικοί, ὅτι― εἶνε μία εὔκολος δημαγωγία.
Εἶνε καὶ γραμμένο αὐτὸ κάπου, ὅτι τάχατες, ὅταν ἀφήνωμε τὰ συναξάρια, τοὺς βίους τῶν ἁγίων καὶ τοὺς ἀποστόλους καὶ τὰ εὐαγγέλια, καὶ ἀσχολούμεθα εἰς αὐτὰ τὰ θέματα τὰ κοινωνικά, τὰ φλέγοντα θέματα, ὅτι κάνουμε δημαγωγία ἐμεῖς.
Mὲ ὅλη τὴ δύναμι τῆς ψυχῆς μου ἀποκρούω τὴν κατηγορίαν αὐτήν, ὅτι κάνομε δημαγωγία. Δὲν κάνομε δημαγωγία, διότι δὲν ἀποβλέπουμε νὰ καταλάβουμε κάποια ἐξουσία στὸ ἔθνος μας, οὔτε πολιτικὴ ἐξουσία οὔτε ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία. Δὲν ἔχομε τέτοια ἐλατήρια. Ἔπειτα —τὸ κυριώτερο— ἐμεῖς ὡς ἱεροκήρυκες δὲν προσφέρομε εὐχάριστα πράγματα. Προσφέρομε φάρμακα δυσάρεστα. Τόσο δυσάρεστα ὅσο δυσάρεστα εἶνε τὰ φάρμακα, τὰ πικρὰ φάρμακα, ποὺ προσφέρει ὁ γιατρὸς στὸν ἄρρωστο· καὶ ποὺ ὅσο πικρότερα εἶνε τὰ φάρμακα, τόσο καλύτερα καὶ ἀποτελεσματικώτερα εἶνε. Σὲ πολλὰ σημεῖα ὁμιλοῦμε σκληρὰ καὶ πηγαίνουμε κόντρα μὲ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ ὄχλου, τοῦ λαοῦ.