Ἀπόσπασμα «Χριστιανικης Σπίθας» φυλ. 267, Δεκέμβιος 1963
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Γ΄. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
Φῶς καὶ σκότος, ἀρετὴ καὶ κακία
Ἐὰν ἐλέγομεν ὅτι ἐν τῶ Ἁγίω Ὄρει δὲν ὑπάρχουν πλέον σήμερον μοναχοί, οἱ ὁποῖοι νὰ ζοῦν τὸ μοναχικὸν ἰδεῶδες, θὰ διεπράττομεν ἀδικίαν μεγάλην. Ὄχι. Τοιαύτην ἀδικίαν δὲν θὰ διαπράξωμεν ἡμεῖς. Καὶ ἐν τῶ σιδηρῶ τούτω αἰῶνι ὑπάρχουν, ὅπως καὶ ἄλλοτε εἴπομεν, ὑπάρχουν μοναχοί, οἱ ὁποῖοι ζοῦν τὸ μοναχικὸν ἰδεώδες, ὠς τοῦτο ὑποτυποῦται εἰς τὰ περὶ τοῦ Ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ βιβλία τῶν Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὑπάρχουν ἀκτήμονες μοναχοί, ἀετοὶ ὑψιπέτιδες. Ὑπάρχουν ἀσκηταί, οἱ ὁποῖοι διὰ τῆς ἱερᾶς θεωρίας καὶ συνεχοῦς μελέτης εἰς ἄλλο θαβώρειον ὄρος μεταβάλλουν τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ δύναται νὰ ἐπαναλάβουν τὸ τοῦ Πέτρου: «Κύριε καλὸν ἡμᾶς ὧδε εἶναι». Ὑπάρχουν πνεύματα ἐξαϋλωμένα, ἱπτάμενα διὰ τῶν πτερύγων τῆς νοερᾶς, τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς εἰς οὐρανίους κόσμους, εἰς τοὺς ὁποίους τὸ βέβηλον δὲν δύναται νὰ εἰσχωρήση (Ἴδε βιβλίον ἀρχιμ. Γαβριὴλ Διονυσιάτου ἡγουμένου Ἱ.Μ. Ἁγίου Διονυσίου, Λαϋσαϊκὸν Ἁγίου Ὄρους, Βόλος 1953). Ὑπάρχουν ἐν τῶ Ἁγίω Ὄρει ἅγιαι ὑπάρξεις, «ὦν οὐκ ἄξιος ὁ κόσμος» ἐν ταῖς ὀπαῖς καὶ σπηλαίοις τὸν μοναχικὸν δίαυλον ἐν ἄκρα αὐταπαρνήσει διανύοντες. Πρὸ τοιούτων ὑπάρξεων τίς δύναται νὰ μὴ ἀποκαλυφθῆ; Διότι ὅ,τι εἶνε ἀληθινόν, καὶ ἐχθρὸς ἀκόμη τὸ σέβεται.
Ἀλλʼ ἐὰν εἶνε ἀληθές, ὅπως εἶνε ἀληθὲς ὅτι ἐν τῶ Ἁγίω Ὄρει ὑπάρχει ἁγιότης, ἐπίσης εἶνε ἀληθὲς ὅτι ἐν τῶ Ἁγίω Ὄρει ὑπάρχει καὶ τὸ κακὸν καί, δυστυχῶς, τὸ κακὸν εἰς πολλὰ σημεῖα τῆς μοναχικῆς ζωῆς καὶ πολιτείας φαίνεται τώρα τελευταίως νὰ ὑψώνη θρασεῖαν τὴν κεφαλήν, νὰ νικᾶ καὶ νὰ θριαμβεύη. Δὲν πρέπει νὰ τὸ ἀποκρύψωμεν. Δὲν ὠφελεῖ νὰ τὸ ἀποκρύψωμεν. Διότι, ὡς λέγουν οἱ Πατέρες, νόσος κρυπτομένη νόσος ἀνίατος. Θʼ ἀναφέρωμεν ἑδῶ μερικὰ συμπτώματα, τὰ ὁποῖα μαρτυροῦν ὅτι ὑπάρχουν ἔλκη, ἔλκη ποὺ κρύπτονται κάτω ἀπὸ τὴν μέλαιναν ἐνδυμασίαν καὶ βόσκουν καὶ ὑποσκάπτουν τὰ βάθρα τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ πολιτείας. Ὅπως ὀρθῶς παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος Πηλουσιώτης, ὁ δριμὺς οὗτος ἐλεγκτὴς τῶν ἠθικῶν παρεκτροπῶν τῶν ἐν κόσμω ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν τῶ ἐρήμω βιούντων, δὲν εἶνε τὸ ράσον καὶ ἡ γενειάς, δὲν εἶνε «τρίβωνος καὶ ὑπήνης ἐπείδειξις» ἀσφαλὴς ἀπόδειξις ἀσκήσεως. Δύναται κᾶτω ἀπὸ τὸ κοσμικὸν ἔνδυμα νὰ κρύπτεται ἄγγελος, ὅπως δύναται καὶ κάτω ἀπὸ τὸν καλογηρικὸν ράσον νὰ κρύπτεται σατανᾶς. Καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν κινδυνεύει τόσον ἐκ τῶν ἔξωθεν, ἀλλὰ ἐκ τῶν ἔσωθεν, ἐκ τῶν μοναχῶν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι διὰ τῆς καθόλου ἀγωγῆς των, ἀναξίως τῶν ἱερῶν παραδόσεων τοῦ μοναχισμοῦ, δίδουν ἄφθονον ὕλην καυχήματος τῶ Διαβόλω.
Συμπτώματα βαρείας νόσου
Ἀλλὰ ποια τὰ συμπτώματα τῆς βαρείας νόσου, ἥτις κατατρώγει τὴν καρδίαν τῆς μοναχικῆς ζωῆς; Πρῶτον σύμπτωμα ἀναφέρομεν τὴν ἐμφάνισιν τῆς πολυτελείας, τῶν περιττῶν πραγμάτων, τῆς χλιδῆς καὶ ματαιότητος, ποὺ εἰς τὸν ἱερὸν τόπον ἔρχεται εἰς ζωηρὰν ἀντίθεσιν μὲ τὴν ἄκραν λιτότητα τῶν ἁγίων ἀσκητῶν, ἀντίθεσιν τοιαύτην, ἥτις κάμνει τὸν εὐσεβῆ ἐπισκέπτην νὰ ἐνθυμῆται τὸ ρητὸν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «ὅς μὲν πεινᾶ, ὅς δὲ μεθύει» (Α΄ Κορινθ. 11, 21). Read more »