ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ ΕΧΘΡΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
————-

——-

Ἀπόσπασμα ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης
π. Αὐγουστίνου τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας

Η Ορθοδοξος Εκκλησια δεν εδεχθη κανενα συμβιβασμο με την πλανη.
Δεν επετρεψε ουτε ενα ιωτα να προστεθη ή ν’ αφαιρεθη απο το συμβολο της πιστεως.

«…Ἀλλὰ ἀλλοίμονον! Ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἐπετέθησαν ἄλλης φύσεως ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι. Αὐτοὶ δὲν ἦσαν δεδηλωμένοι ἐχθροὶ ὅπως οἱ πρῶτοι. Αὐτοὶ μέσα εἰς τὴν ὀρθοδοξία εἶχαν γεννηθῇ καὶ γαλουχηθῆ. Εἰς τὸ μητρῷο τῆς ὀρθοδοξίας ἦσαν γραμμένα τὰ ὀνόματά των. Εἰς ὅλας τὰς ἱερὰς συνάξεις ἐλάμβανον μέρος. Ἐκοινώνουν τῶν ἀχράντων μυστηρίων καὶ παραδέχοντο ἀδιστάκτως ὅ,τι ὑπὸ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐδίδασκε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ἦσαν ἕτοιμοι ὑπὲρ αὐτῆς νὰ μαρτυρήσουν. Ἀλλ’ αἴφνης τὶς καρδίε των συνετάραξε τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα τῆς ὑπερηφανείας. Ἤθελαν, δηλαδὴ αὐτοὶ ὡς ἀνώτερα δῆθεν πνεύματα, μὲ τὸν πῆχυ τῆς λογικῆς νὰ μετρήσουν τὰ δόγματα, τὰς θεμελιώδεις ἐκείνας ἀληθείας ἐπὶ τῶν ὁποίων στηρίζεται τὸ οἰκοδόμημα τῆς ὀρθοδοξίας. Ἤθελαν μὲ τὸ μικρὸ κύπελλο τῆς διανοίας των νὰ ἐκκενώσουν τὸ ἄπειρον ὠκεανὸ τῆς γνώσεως τοῦ ἐν Τριἀδι Θεοῦ.Ἤθελαν μὲ τὶς ἀσθενεῖς πτέρυγές των ὡς ἄλλοι ἴκαροι νὰ διπλεύσουν τὶς ἄχανεῖς ἐκτάσεις τοῦ ἀπείρου καὶ ἔτσι ὑπερήφανοι γιὰ τις διανοητικάς των πτήσεις εἰς τὸν κόσμο τοῦ μυστηρίου παρουσιάσθησαν μία ἡμέρα εἰς τὴν Μητέρα Ἐκκλησία καὶ εἶπαν μὲ στόμφον: «Μέχρι χθὲς συνεφωνούσαμε μαζί σου εἰς ὅλα τὰ σημεῖα τῆς διδασκαλίας σου. Ἀλλὰ τώρα ὄχι. Αὐτὸ ἐδῶ τὸ σημεῖο τῆς διδασκαλίας σου μᾶς εἶνε ἀκατάληπτον. Τὸ ἄλλο πρέπει νὰ τροποποιηθῇ ὥστε νὰ γίνῃ καταληπτὸν ἀπὸ τὴν ἀνθρωπίνην διάνοια. Τὸ τρίτον πρέπει ν’ ἀπορριφθῇ…».

Read more »

ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ 4.2.18

http://www.fotgrammi.gr/index.php/2009-07-31-01-00-24/2009-07-02-14-53-06/2009-07-31-01-19-02/1247——-4218—–722018

ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

(Διαδώστε το …μήπως συνέλθουν και σωθούν ψυχές… από την πλάνη!)

+Αρχιμ. ΧΑΡΑΛ. Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
«Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ» (σελ.227)

«Τίθεται τώρα ένα κεφαλαιώδες ερώτημα, τι θα κάνωμε σ’ αυτή την γενική επίθεσι των Σκοτεινών Δυνάμεων και του Οικουμενισμού κατά της Εκκλησίας του Χριστού;
Ποιο είναι το επιτακτικό χρέος μας;
Πως θα προφυλαχθούμε οι πιστοί σήμερον από τον Οικουμενισμόν;
Τι θα κάνωμε ημείς οι Ορθόδοξοι;
Πως θα γλιτώσουμε από την σύγχυσι, την αναταραχή και το ναυάγιο, στο οποίο προσπαθεί να οδηγήση την ανθρωπότητα ο Οικουμενισμός;
Τι θα κάνωμε, δια να προφυλάξωμε την Πίστιν μας ανόθευτη εις την επίθεσιν, που κάνουν οι Οικουμενισταί σήμερον κατά της Εκκλησίας;
Θα σταυρώσωμε τα χέρια και θα μείνωμε απαθείς σε μία καταστροφική αδράνεια κι ’απραξία;
Θα αφήσουμε το απειλητικό μαχαίρι ελεύθερο και ανεμπόδιστο, να κτυπάη την Εκκλησία του Χριστού;
ΟΧΙ! ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ! Τι λοιπόν πρέπει να κάνωμε;

1ον)ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΙΣ
Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της γης, όλοι οι Επίσκοποι και Ποιμένες και Ιερείς και Θεολόγοι, όλος ο Πιστός Λαός, σύσσωμη η Ορθοδοξία, είναι ανάγκη να αντισταθούν γενναίως στα ενωτικά σχέδια του Οικουμενισμού. Έχομε ταχθή όλοι, Κληρικοί και λαϊκοί, από τον Θεό, ακοίμητοι φρουροί και σκοποί άγρυπνοι για την φύλαξη του πολυτιμοτέρου θησαυρού της ανθρωπότητος: Της αληθείας, την οποίαν έφερε στον κόσμο ο Θεός. Πρέπει ν’αντισταθούμε για να μη χάσωμε τον θησαυρόν της Ορθοδόξου Πίστεως, που μας ενεπιστεύθη ο Κύριος.
Έχομε ταχθή από τον Θεό να προφυλάξωμε αμόλυντη την Ορθοδοξία. Να την υπερασπίσωμε με πάσαν θυσίαν από τον πολυμήχανο σκοτεινό Οικουμενισμό. Από ημάς άλλωστε τους φρουρούς θα ζητήση ο Θεός το αίμα των ψυχών όλων εκείνων, που σκοτώνει το θηρίον του Οικουμενισμού. Ο κάθε Πιστός Ορθόδοξος είναι και ένας φρουρός της Ορθοδόξου Πίστεως και δεν πρέπει να την αφήση να του την πάρουν από τα χέριά του οι εχθροί του Χριστού.
«Ο σκοπός – γράφει ο Προφήτης Ιεζεκιήλ– εάν ίδη την ρομφαίαν ερχομένην και μη σημάνη τη σάλπιγγι και ο λαός μη φυλάξηται και ελθούσα η ρομφαία λάβη εξ αυτών ψυχήν… και το αίμα εκχειρός του σκοπού εκζητήσω» (Ιεζέκ. λγ´. 6,7) Read more »

Τοῦ Μ. Φωτίου πατριάρχου Κων/λεως
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου

Οικουμενισμος – συντελειται προδοσια

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία μας Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν ἐπέτειο τῆς ἐκδημίας πρὸς Κύριον τοῦ ἱεροῦ Φωτίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (820-893 μ.Χ.).
Εἶπαν, ὅτι ἡ ἱστορία εἶνε μιὰ πινακοθήκη, στὴν ὁποία ὁ χρόνος ἀναρτᾷ ἑκάστοτε εἰ­κό­νες μεγάλων μορφῶν. Καὶ στὴν χριστιανικὴ ἱ­στο­ρία ὑ­πάρχουν μεγάλες μορφές, ποὺ συν­ετέλε­σαν στὴν ἐξάπλωσι καὶ ἑδραίωσι τῆς ἁγί­ας μας πίστεως. Μετὰ τὴν ἄχραν­τη εἰκό­να τοῦ Κυρίου ἡ­μῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν ἄλ­λες μορφές. Ἀπὸ πλευρᾶς ἀγώνων γιὰ τὴν δι­ατήρησι τῆς πα­ρακαταθήκης τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀγώνων νὰ κρα­τηθῇ ἁγνὸ τὸ εὐαγγέ­λιο, ξεχωρίζουν τρεῖς μορ­φές· πρῶτος ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δεύτερος ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, καὶ τρίτος ὁ σημερινὸς ἅγιος.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀγωνίστηκε ἐναν­τί­ον τῆς τάσεως ἰουδαϊκῶν κύκλων νὰ νοθεύσουν τὸν χριστιανισμὸ ὥστε νὰ παρουσιασθῇ ὡς μία παραφυάδα τοῦ ἰουδαϊσμοῦ. Ἀντιστάθηκε σ᾽ αὐτοὺς ἀλλὰ καὶ στὸν ἀπόστολο Πέτρο, ὁ ὁποῖος εἶχε βέβαια τὸ ἴδιο φρόνημα μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο ἀλλ᾽ ὡς πρὸς τὸ σημεῖο αὐτὸ φάνηκε γιὰ λίγο κάπως ὑποχωρητικός. Ὁ Παῦλος διακήρυξε, ὅτι στὴ νέα πίστι, τὴν πίστι τῆς χάριτος, δὲν ἰσχύουν πλέον οἱ τύποι, ἡ ἰουδαϊκὴ λατρεία, οἱ θυσίες καὶ ἡ περιτομή, ἀλλὰ «καινὴ κτίσις» (Γαλ. 6,15). Στὸν Παῦ­λο ὀφείλουμε τὸν διαχωρισμὸ τοῦ χριστι­ανισμοῦ ἀπὸ τὸν ἰουδαϊσμὸ καὶ τὴν αὐτοτέλεια τῆς χριστιανικῆς μας Ἐκκλησίας.
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἀγωνίστηκε ἐναντίον τῶν τάσεων τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, ἐναν­τί­ον δηλαδὴ ἐκείνων ποὺ ἤθελαν νὰ ποῦν ὅτι, ὅ­πως οἱ ἀρχαῖοι εἶχαν τοὺς ἡμιθέους, ἔ­τσι στὴ νέα πίστι ὁ Χριστὸς εἶνε ἕ­να εἶδος ἡμιθέ­ου, ποὺ ποτέ δὲν μπορεῖ νὰ φτά­σῃ τὸν Θεὸ Πα­τέρα. Ἐναντίον αὐτῆς τῆς τάσε­ως ὑπεστήριξε, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε τὸ ἕ­να ἀπὸ τὰ τρία πρόσωπα τῆς τρισηλίου Θεότητος, τῆς ἁγίας Τριάδος.
Καὶ ὁ ἱερὸς Φώτιος, ποὺ ἑορτάζουμε σήμε­ρα, ἀγωνίστηκε πολὺ σὲ ἕνα ἄλλο σπουδαιότατο ἀγῶνα, ἐναντίον τῶν ἐπεμβάσεων τοῦ κράτους στὴν ἐκκλησία· ὑποστήριξε ἐκεῖ­νο ποὺ εἶπε ὁ Κύριος· «Ἀπόδοτε τὰ καίσαρος καί­σαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ. 22,21). Ἀγωνίστηκε ἐναν­τί­ον τῆς τάσεως τοῦ παπισμοῦ νὰ ὑποτάξῃ ὑπὸ τὴν ἐξουσία του τὴν Ὀρθοδοξία. Ἀγωνίστηκε ἐ­ναντίον τοῦ πρωτείου τοῦ πάπα, ποὺ ἔκανε τότε τὴν ἐμφάνισί του μὲ ἀξιώσεις ἐπὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Ἀγωνίστηκε κυρίως –καὶ αὐτὸ εἶνε τὸ σπουδαιότερο– ἐ­ναντίον τῶν καινοτομιῶν, ποὺ ἔρχονταν νὰ ἀλ­λοιώσουν τὸ περιεχόμενο τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, ἐναντίον τῆς «ἀθέου» προσθήκης στὸ ἱερὸ Σύμβολο τῆς πίστεως τοῦ λεγομένου Φιλιόκβε (Filioque), μὲ τὸ ὁποῖο καταλύεται τὸ τριαδικὸ δόγμα, τὸ ἁγιώτερο καὶ μυστηριωδέστερο δό­γμα τῆς πίστεώς μας. Καὶ οἱ τρεῖς ὑπέστησαν πολλὲς δοκιμασίες γιὰ τοὺς ἀγῶνες τους. Read more »

ΕΠΙ ΤΗ ΒΑΠΤΙΣΕΙ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«Ομολογω εν βαπτισμα εις αφεσιν αμαρτιων»

• 

  Το παρόν, με την φροντίδα του βαπτίζοντος ιερέως, δίδεται ευθύς μετά την βάπτισιν εις τους γονείς και εις τον ανάδοχον του βαπτισθέντος. Παρακαλώ να μη καταστραφεί, αλλά ν’ αναγνωσθεί ως ανάμνησις του ευτυχούς οικογενειακού γεγονότος της βαπτίσεως. Ιδιαιτέρως παρακαλώ την μητέρα, όταν το παιδί μεγαλώσει και μάθει γράμματα, να παραδώσει το παρόν εις το παιδί, και δια μίαν ακόμη φοράν να υπενθυμίσει εις αυτό τας ιεράς υποχρεώσεις, τας οποίας ανέλαβε κατά την ώραν του βαπτίσματος. Και το παιδί ας κάμει μίαν προσευχήν και υπέρ εμού του επισκόπου, ίνα εύρω έλεος κατά την φοβεράν ημέραν της Κρίσεως, ότε μεταξύ άλλων ο Κριτής θα ζητήσει και από εμέ λόγον δι’ όλα τα παιδιά της επαρχίας μου.

Αγαπητοί γονείς του νεοφωτίστου

Προ ολίγου έγινε μυστήριον. Το μυστήριον του Βαπτίσματος. Τον αγαπητόν σας τέκνον εβαπτίσθη. Τι σημαίνει εβαπτίσθει; Όπως διδάσκει η αγία μας Εκκλησία, κάθε άνθρωπος που πίπτει από την κοιλίαν της μητέρας του ομοιάζει με ένα μήλο που πίπτει από την μηλιά. Αλλά μηλιά που η ρίζα της δεν είναι γερή, αλλ’ έχει προσβληθεί από ασθένειαν, και δι’ αυτό τα μήλα που κάνει η μηλιά αυτή δεν είναι γερά, αλλ’ έχουν μέσα τους σκουλήκι. Σκουληκιασμένη μηλιά σκουληκιασμένα μήλα κάνει. Έτσι και οι άνθρωποι που έρχονται εις τον κόσμον φέρουν μέσα των ένα φοβερό σκουλήκι, το σκουλήκι αυτό είναι η αμαρτία. Διότι η ρίζα, από την οποίαν προέρχονται όλοι οι άνθρωποι, είναι αμαρτωλή. Και ποία είναι ρίζα; Είναι το πρώτον ανδρόγυνον. Είναι ο Αδάμ και η Εύα. Και επειδή, όπως είναι γνωστόν, οι πρώτοι αυτοί γονείς ημάρτησαν, η αμαρτία μετεδόθη κληρονομικώς εις όλους τους ανθρώπους. Διά τούτο κάθε άνθρωπος που γεννάται εις τον κόσμον, είναι ψυχικώς ακάθαρτος. Τούτο πιστεύουν και όλοι οι λαοί του κόσμου, από τους αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι σήμερον. Δι’ αυτό, μόλις γεννηθεί ένα παιδί, το υποβάλλουν εις διαφόρους τελετάς καθάρσεως. Αλλά την αλήθεια ότι ο άνθρωπος γεννάται ψυχικώς ακάθαρτος βεβαιώνει προπαντός η Αγία Γραφή. Εις τον πεντηκοστόν Ψαλμόν, τον Ψαλμόν της μετανοίας, ο αμαρτωλός άνθρωπος θρηνεί δια την αμαρτωλότητά του και λέγει προς τον Κύριον: «Ιδού γαρ εν ανομίας συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου». Με απλά λόγια: Ω Κύριε! Λυπήσου με, διότι να! Από αμαρτωλούς γονείς έγινεν η σύλληψίς μου και μέσα εις καθημερινάς αμαρτίας ήτο η μητέρα μου όταν ήτο έγκυος.

Ο λόγος, λοιπόν, δια τον οποίον είναι ανάγκη να βαπτίζεται ο άνθρωπος, είναι το προπατορικό αμάρτημα. Ο άνθρωπος πριν βαπτισθεί ομοιάζει εις την ψυχήν του με ένα χωράφι γεμάτο αγκάθια. Τα αγκάθια πρέπει να καούν δια να γίνει το χωράφι καρποφόρον. Ο αβάπτιστος άνθρωπος ομοιάζει ακόμη με σπηλιά, που μέσα της φωλιάζουν λησταί ή άγρια θηρία και φαρμακερά φίδια. Δια να γίνει η σπηλιά κατοικήσιμος, δια να γίνει ένα ευλογημένο μαντρί προβάτων, οι λησταί ή τα άγρια θηρία και τα φίδια πρέπει να φύγουν.

Αγκάθια, λησταί, άγρια θηρία και φαρμακερά φίδια είναι το κακό που υπάρχει μέσα μας, είναι η αμαρτία και τα πονηρά πνεύματα που κυριαρχούν εις τον κόσμον, εις τους αβαπτίστους και τους απίστους ανθρώπους. Πως θα φύγουν; Read more »

H ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

     «Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν
καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν,
τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας,
τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου ὕμνοις τιμήσωμεν»

ΑΠΟΨΕ ἡ ὁμιλία θὰ εἶνε δογματική· θὰ μιλήσουμε πάνω σὲ ἕνα δόγμα τῆς πίστεως.
Τί θὰ πῇ δόγμα; Δόγμα εἶνε αὐτὸ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ πρέπει νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ παραδεχώμεθα ὡς ἀπόλυτη ἀλήθεια. Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας; Πολλὰ πράγματα. Διδάσκει ―καὶ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ ξέρῃ― τί εἶνε ὁ κόσμος, τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος, τί εἶνε τὸ σῶμα καὶ τί ἡ ψυχή, τί εἶνε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, τί εἶνε ἁγία Τριάς, τί εἶνε Θεὸς Πατήρ, τί εἶνε Υἱός, τί εἶνε Πνεῦμα ἅγιο, τί εἶνε παράδεισος καὶ τί κόλασις, τί εἶνε Ἐκκλησία, τί εἶνε τὰ μυστήρια, τί εἶνε ἡ βάπτισις, ὁ γάμος, ἡ θεία εὐχαριστία κ.τ.λ.. Ὅλα αὐτὰ εἶνε μαθήματα, ποὺ πρέπει νὰ τὰ ξέρῃ.
Δυστυχῶς ὑπάρχει μεγάλη ἄγνοια. Οἱ Χριστιανοὶ οὔτε τὸ ἀλφαβητάριο τῆς πίστεως δὲν ξέρουνε. Καὶ ὄχι μόνο οἱ ἀγράμματοι ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ τάχα ἐπιστήμονες. Ξέρουν πολλὰ ἄλλα πράγματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ θρησκεία μας ἔχουν μεσάνυχτα. Καὶ πῶς νὰ ξέρουν, ὅταν στὴν ἐκκλησία δὲν πατᾶνε παρὰ μόνο Χριστούγεννα καὶ Πάσχα;
Ἂς δοῦμε λοιπὸν τώρα, τί διδάσκει ἡ Ὀρθοδοξία μας γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ἔχει δὲ μεγάλη σημασία τὸ δόγμα περὶ τῆς Θεοτόκου, διότι συνδέεται ἀμέσως μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Read more »

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΑ ΤΗΝ ΠΥΡΙΤΙΔΑΠΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Θὰ προχωρήση στὸ ἐπόμενο βήμα; Τὴν δυναμικὴ διακοπή τοῦ μνημοσύνου; Περιμένουμε

Παρακολουθοῦμε τὰ φλογερὰ ἄρθρα τοῦ Γέροντα Γρηγόριου Καθηγούμενος Ι.Μ. Δοχειαρίου. Στὴν ἀρχή ἀσχολήθηκε θέματα φλέγοτα, ποὺ δὲν ἄγγιζαν τὸν αἰρετικὸ πατριάρχη Βαρθολομαῖο.

Ἔφτασε στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν «ἐκκλησιῶν» = αἰρετικῶν, που χρόνια τωρα ἐκπαιδεύει τὴν 5η φάλαγγα των οἰκουμενιστῶν, τῶν καλοπερασάκιδων και ἀθεόφοβων επισκόπων, τῶν ἐχθρῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Γέροντας ἔβαλε φωτία στὰ μπαντσάκια τους, με τον δυνατό του λόγο.
Προχώρησε στὴν φραγκιά, που δὲν ἀφήνει τίποτε ὄρθιο στὸ πέρασμά της.

• «…μὲ τὰ συγχωροχάρτια, μὲ τὸ καθαρτήριο πῦρ, μὲ τὴν ἱερὰ ἐξέταση, μὲ τὴν ἀνάληψη τῆς Παναγίας, καὶ τόσα ἄλλα φρικτὰ καὶ φοβερά, ποὺ δὲν ἔχουμε τὸν χρόνο νὰ τὰ μνημονεύσουμε. Ξεχάσαμε τὶς καταραμένες σταυροφορίες. Ξεχάσαμε ὅτι οἱ Φράγκοι, ὅταν μπῆκαν στὴν Ἁγια-Σοφιά, ὅπως λέγει ὁ ἱστορικὸς τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, ἐπάνω στὴν ἁγία Τράπεζα ἀσέλγησαν καὶ ἐβίασαν τὶς Ρωμιοποῦλες, ἐνῶ ὁ Μωάμεθ ὁ κατακτητής, εἰσερχόμενος στὴν Ἁγία Σοφία, ἀνέβηκε πάνω στὴν ἁγία Τράπεζα καὶ προσευχήθηκε στὸν θεό του, ποὺ τὸν ἀξίωσε νὰ καταπλακώση τὴν ρωμιοσύνη...».

Διαβᾶστε το παρακάτω, νέο κείμενο τοῦ Γέροντος ἡγουμένου Γρηγορίου http://www.pentapostagma.gr/2017/07/ml

Ὅλα δείχνουν ὅτι ὁ Γέροντας Γρηγόριος δὲν θὰ σταματήση ἐκεῖ. Ἄναψε το φυτίλι τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ θ᾽ ἀνατινάξη την σατανική πυριτιδαποθήκη τοῦ οἰκουμενισμοῦ στὸ Ἅγιον Ὄρος!
Τὸ Ἅγιο Ὄρος, τὸ προπύργιο ἄλλοτε τῆς Ὀρθοδοξίας, δὲν μπορεῖ νὰ παραδώθηκε ἐξ ὁλοκλήρου στὸν Τοῦρκο Πατριάρχη τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ τῆς Φραγκιᾶς. Ἐκτός ἀπὸ τὴν Ι.Μ. Ἑσφιγμένου ποὺ διώκεται ὑπάρχουν Ὀρθόδοξοι μοναχοι και ἡγούμενοι, ποὺ δὲν εἶναι προδότες τῆς Πίστεως. Ἔδωσαν ὑποσχέσεις ἐνώπιον Θεοῦ και ἀγγέλων, ὅτι θὰ ζήσουν καὶ θὰ πεθάνουν Ὀρθόδοξοι καὶ θὰ τὶς τηρήσουν ἀδιαφορώντας γιὰ τοὺς διωγμούς καὶ περιπέτειες. Ὅλοι αὐτοί περιμένουν κάποιο παλληκάρι τῆς Ὀρθοδοξίας νὰ τραβήξη μπροστά γιὰ νὰ ξεσηκωθοῦν.  Πιστεύουμε ὅτι θὰ ὑψώθη καὶ πάλι τη σημαία της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἐλπίζουμε ὅτι τὰ ἐπόμενα βήματα τοῦ καθηγουμένου Γρηγορίου νὰ εἶναι καθοριστικά.

Γέροντας Γρηγόριος Καθηγούμενος Ι.Μ. Δοχειαρίου: Να πείτε στον Πατριάρχη ότι…

«Ας σταματήσει η Ορθόδοξη Εκκλησία να παιανίζει αυτό το πικρό τραγούδι του Οικουμενισμού»

ΤO KAΣΤΡΟ ΤΗΣ ΦΡΑΓΚΙΑΣ

Ὅταν διερχώμαστε τὴν ἱστορία, βρίσκουμε ἑκατοντάδες κάστρα: τῶν Ἀσσυρίων, τῶν Αἰγυπτίων, τῶν Ἑβραίων, τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, τῶν Βυζαντινῶν… Ὅλα αὐτὰ ἔμειναν μόνον στὴν ἱστορία, μόνον ἀπὸ περιγραφὲς τὰ γνωρίζουμε ἢ ἀπὸ ἐλάχιστα λείψανα ποὺ ἔχουν ἀπομείνει ἀπὸ αὐτὰ τὰ μνημεῖα. Πὲς οἱ ἐχθροί, πὲς οἱ ἀπολίτιστοι καὶ βάρβαροι κατακτητές, τὰ ρήμαξαν, τὰ κατέστρεψαν, δὲν μποροῦνε πιὰ νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ ἀκροπόλεις, ἀλλὰ μόνον τόποι νὰ τοὺς περιδιαβαίνουν οἱ τουριστάδες. Τὸ κάστρο ὅμως τῆς Φραγκιᾶς, ποὺ λέγεται Βατικανό, προστατευόμενο πάντοτε ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις, ἔμεινε ἄσειστο καὶ ἐμεῖς, ἡ χιλιοματωμένη ρωμιοσύνη, ἐνῶ πραγματικὰ σουβλιστήκαμε ἀπὸ τὴν παπικὴ ρομφαία, σὰν τάχατες νὰ εἴμαστε οἱ καλοὶ χριστιανοί, οἱ ἀμνησίκακοι, τὰ ξεχνᾶμε ὅλα, ἐπισκεπτόμαστε τοὺς αἰώνιους ἐχθρούς μας καὶ ἀνοίγουμε κουβέντες γιὰ ἕνωση. Ὁ Θεός, μετὰ τὴν πτώση τοῦ διαβόλου, δὲν ἔκανε κανένα διάλογο μαζί του γιὰ τὴν ἐπαναφορά του. Κι ἐμεῖς σήμερα πᾶμε νὰ γίνουμε ἀνώτεροι ἀπὸ τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης καὶ συνάπτουμε διαλόγους, ποὺ χαρακτηρίζονται «θεολογικοί».
Στὴν ἀρχή, σχεδὸν ὅλοι εἴχαμε παρασυρθῆ. Λησμονήσαμε τὰ συγγράματα ποὺ κυκλοφόρησε ἡ Δύση μετὰ τὸ σχίσμα, «ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς βλακεῖες». Κι ἀφοῦ, κατὰ κάποιον τρόπο ἀπηλλάγησαν ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς «βλακεῖες», ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς παραδόσεις, ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη παράδοση, μετρῆστε μόνοι σας πόσες ἑκατοντάδες βλακεῖες ἔκανε ἡ Ρώμη μὲ τὰ συγχωροχάρτια, μὲ τὸ καθαρτήριο πῦρ, μὲ τὴν ἱερὰ ἐξέταση, μὲ τὴν ἀνάληψη τῆς Παναγίας, καὶ τόσα ἄλλα φρικτὰ καὶ φοβερά, ποὺ δὲν ἔχουμε τὸν χρόνο νὰ τὰ μνημονεύσουμε. Ξεχάσαμε τὶς καταραμένες σταυροφορίες. Ξεχάσαμε ὅτι οἱ Φράγκοι, ὅταν μπῆκαν στὴν Ἁγια-Σοφιά, ὅπως λέγει ὁ ἱστορικὸς τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, ἐπάνω στὴν ἁγία Τράπεζα ἀσέλγησαν καὶ ἐβίασαν τὶς Ρωμιοποῦλες, ἐνῶ ὁ Μωάμεθ ὁ κατακτητής, εἰσερχόμενος στὴν Ἁγία Σοφία, ἀνέβηκε πάνω στὴν ἁγία Τράπεζα καὶ προσευχήθηκε στὸν θεό του, ποὺ τὸν ἀξίωσε νὰ καταπλακώση τὴν ρωμιοσύνη.
Ὑπῆρξε μεγάλη συσκότιση ἀπὸ αὐτὴν τὴν οἰκουμενικὴ κίνηση, ἕως ὅτου τὸ ἁγιασμένο στόμα τοῦ Ἰουστίνου Πόποβιτς ἦρθε καὶ εἶπε: «Ὁ οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ παναίρεσις ὅλων τῶν αἰώνων». Ἀναρτοῦσαν εἰκόνες, στὴν μέση ὁ Χριστὸς καὶ δεξιὰ κι ἀριστερὰ ὁ πάπας κι ὁ Ἀθηναγόρας νὰ τοὺς εὐλογῆ ὁ Θεός! Ὅταν πήγαινα νὰ προσκυνήσω τὶς ἅγιες εἰκόνες, βλέποντας κι αὐτὴν τὴν εἰκόνα, δὲν μοῦ πῆγε ποτὲ νὰ τὴν προσκυνήσω. Read more »

Η πατριδα μας να γινη καστρο για να μη περασουν οι εχθροι της Ορθοδοξιας

Ομιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἠγάπησε πολὺ τὸν Χριστὸν ἡ ἁγία Εὐφημία. Ἀκούσατε τὸ ὡραῖο δοξαστικὸ ποὺ διαβάστηκε; Μιλάει σὲ μιὰ γλῶσσα ἐρωτικὴ ἡ ἁγία καὶ λέει στὸ Χριστό· «…ὅτι τέτρωμαι ὑπὸ τῆς σῆς ἀγάπης». Ὅπως τὸ ἐλάφι ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ θὰ πληγωθῇ δὲν ἡσυχάζει, τρέχει βουνὰ καὶ λαγκάδια μὲ τῆς πληγῆς τὸ βέλος, ἔτσι καὶ ἡ ἁγία εἶχε τὸ βέλος τῆς ἀγάπης. Ἐκαίγετο ἡ ὕπαρξίς της ἀπὸ τὴν ἀγάπη στὸ Χριστό.
Ἰδού, ἀγαπητοί μου, τὸ μυστικὸ τοῦ ἡρωϊσμοῦ, ἰδού τὸ ἐλατήριο τῆς ἡρωϊκῆς αὐτῆς ὑπάρξεως· ἡ ἀγάπη! Ἡ ἀγάπη ἡ τρυφερά, μεγάλη καὶ ἀπέραντος ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστόν.
Ὡδηγήθηκε στὸ ἀμφιθέατρο ἡ ἁγία Εὐφημία, ὅπου εὑρίσκοντο οἱ λέοντες καὶ αἱ ἄρκτοι. Καὶ ἔφτασε ἡ ὥρα, ὅπως τὴν εἶχε ὁρίσει ἡ θεία πρόνοια, ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ πλῆγμα, ἀπὸ ἕνα μικρὸ δάγκαμα, ν᾿ ἀποσπασθῇ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα καὶ ὡς λευκὴ περιστερὰ νὰ φτερουγίσῃ στὸν οὐράνιο κόσμο.

* * *

Ἀδελφοί μου, ἡ ἁγία Εὐφημία ἀγωνίσθηκε ἐναντίον τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἐναντίον τῶν εἰδωλολατρῶν; Ἀλλ᾿ οἱ ἀγῶνες τῆς ἁγίας Εὐφημίας δὲν ἔπαυσαν. Ὕστερα ἀπὸ ἑκατὸν ἑβδομήντα χρόνια ἔκανε ἕνα νέον ἀγῶνα καὶ ἀγωνίσθηκε πάλι ἐναντίον τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ ἐνίκησε τοὺς εἰδωλολάτρας.
–Ὑστερα ἀπὸ ἑκατὸν ἑβδομήντα χρόνια ἔκανε ἀγῶνα ἡ ἁγία Εὐφημία; Μὰ αὐτὴ δὲν εὑρίσκετο ἐδῶ πάνω στὴ γῆ.
Καὶ ὅμως, καὶ μετὰ ἑκατὸ καὶ διακόσια, καὶ τριακόσια καὶ τετρακόσια καὶ πεντακόσια καὶ χίλια χρόνια ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι πιστεύομε ὅτι οἱ ἅγιοι μποροῦν νὰ μᾶς βοηθήσουν.
Ἑκατὸν ἑβδομήντα χρόνια πέρασαν ἀπὸ τὸ μαρτύριό της καὶ ἡ ἁγία Εὐφημία ἔδωσε νέα μάχη καὶ ἐθριάμβευσε ἐναντίον ἄλλων ἐχθρῶν τῆς πίστεώς μας, ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν!
Ἡ Ἐκκλησία τότε εὑρίσκετο σὲ ἀγῶνα δογματικό. Εὑρίσκετο σὲ μία προσπάθεια νὰ ἀποκρυσταλλώσῃ τὸ δόγμα καὶ τὴν ἀλήθειά της. Καὶ τὸ μεγάλο θέμα ποὺ ἀπασχολοῦσε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας ἦτο τὸ Θεανδρικὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία ἐκήρυττε, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεὸς καὶ ἄνθρωπος. Ἀλλὰ πολλοί, καὶ μέχρι σήμερα, δὲν θέλουν νὰ τὸ ἐννοήσουν. Παραδέχονται τὸν Χριστὸ σὰν ἕναν ποιητή, σὰν ἕνα φιλόσοφο, σὰν ἕνα κοινωνιολόγο, σὰν ἕναν ἐπαναστάτη μέσα στοὺς λαούς. Τὸν παραδέχονται καὶ τὸν ὑψώνουν πολὺ ψηλά· ἀλλὰ δὲν θέλουν νὰ ὁμολογήσουν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός. Καὶ αὐτὸ τὸ δόγμα τῆς θεότητος, ποὺ κηρύττει ἡ Ἐκκλησία, ἦταν ἡ πέτρα τοῦ σκανδάλου καὶ γύρω ἀπὸ αὐτὸ τὸ θέμα ἐδόθηκαν οἱ μεγάλες μάχες τῆς ἀρχαίας μας Ἐκκλησίας. Read more »

Οχι στην εκκοσμικευση
ΟΧΙ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«…Σᾶς ἔδειξα παλαιότερα, μὲ παραδείγματα, τὶς ὑποχωρήσεις ποὺ γίνονται στὸν κύκλο τῆς κοινωνικῆς μας ζωῆς. Τώρα θὰ σᾶς παρουσιάσω ὑποχωρήσεις στὸν καθαρῶς ἐκκλησιαστικό μας βίο. Εἶνε πράγματα ποὺ ἐμφανίζονται ὡς ἐκσυγχρονισμός· στὴν πραγματικότητα συνιστοῦν ἐκκοσμίκευσι τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἐδῶ δυστυχῶς δὲν ἀκούεται γενναῖο τὸ «ὄχι».

Ἔρχομαι σὲ συγκεκριμένα ζητήματα.

Οἱ ὑποχωρήσεις

Ὑποχωρήσαμε στὴν κοσμικὴ μουσικὴ καὶ δεχθήκαμε ξένες ἐπιδράσεις, ὑποχωρήσαμε ὅμως καὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ μουσική, ὅπως ἀκοῦμε σὲ ὡρισμένες ἐκκλησίες. Εἴτε στὸ θέατρο εἴτε σ᾿ αὐτὲς βρεθῇς, τὸ ἄκουσμα δὲν διαφέρει· μοιάζει στὸν ἦχο καὶ στὸ μέλος μὲ τὶς καντάδες καὶ τὰ τραγούδια τοῦ κόσμου. Ὑποχωρήσαμε στὴ βυζαντινὴ ἐκκλησιαστικὴ μουσική, ποὺ εἶνε πολύτιμο πετράδι καὶ τῆς ἐθνικῆς μας κληρονομιᾶς, χάριν τῆς εὐρωπαϊκῆς μουσικῆς. Καλῶς θὰ πράξῃ ἡ διοίκησις τῆς ἐκκλησίας ἂν λάβῃ μέτρα κατ᾿ αὐτῆς τῆς ξενικῆς ἐπιρροῆς.
Βλέπουμε ἀκόμη μερικὲς ἐκκλησίες νὰ ἔχουν μεικτὲς χορῳδίες· ἄντρες καὶ γυναῖκες, ἀγόρια καὶ κορίτσια, φωτιὰ καὶ μπαρούτι, μαζὶ κάτω ἀπὸ τὸν πολυέλεο. Ποῦ τὰ βρῆκαν αὐτὰ τὰ πράγματα; ἂς μᾶς δείξουν μέσα στὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ καθηγητὴς Τρεμπέλας ἀπὸ τὸ 1926 ἔβγαλε βιβλίο μὲ τίτλο «Ἡ γυνὴ ἐν τῇ ψαλμῳδίᾳ» καὶ ἀπέδειξε, ὅτι κατὰ τοὺς πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ἡ γυναίκα δὲ μπορεῖ νὰ κάνῃ τὸν ψάλτη. Μαζευτήκανε κοριτσόπουλα καὶ γελᾶνε ἐν ὥρᾳ λατρείας. Ἁμαρτάνουμε ἔξω, ἁμαρτάνουμε καὶ μέσα στὴν ἐκκλησία; Δὲν ὑπάρχει ῥάβδος καὶ ῥομφαία Κυρίου…
Ὑποχωρήσαμε ἀκόμη καὶ στὴ ζωγραφική. Ὅπως ἔχουμε ζωγραφικὴ κοσμική, ἔτσι ἔχουμε καὶ ἐκκλησιαστική. Ἰδέστε τὶς παλαιὲς εἰκόνες, ποὺ προτοῦ νὰ πιάσῃ τὸ πινέλλο ὁ Βυζαντινὸς ἁγιογράφος νήστευε, καὶ τὰ χρώματα τὰ ἔλειωνε μὲ τὰ δάκρυά του. Γι᾿ αὐτὸ ζωγράφιζε τὴν Παναγία καὶ τὴ βλέπεις καὶ δακρύζεις, ζωγράφιζε τοὺς ἁγίους μὲ οὐράνια χάρι. Τώρα ζωγραφίζουν, κ᾿ ἔχουν τὸ τσιγάρο στὸ στόμα ἢ καὶ βλαστημᾶνε Χριστὸ καὶ Παναγία τὴν ὥρα ποὺ ζωγραφίζουν. Ἔτσι γέμισε ἡ ἐκκλησία ἀπὸ καρτ-ποστάλ· νομίζεις πὼς εἶνε κοσμικὲς κυρίες οἱ εἰκόνες τῶν ἁγίων. Πρέπει ἡ ἱερὰ σύνοδος νὰ πάρῃ τὶς εἰκόνες αὐτές, τὶς μαντόνες, νὰ τὶς κάψῃ, καὶ νὰ βάλῃ ἐκεῖ μπροστὰ τὶς εἰκόνες τῶν πατέρων, τὶς βυζαντινές.
Κάποιος βρέθηκε στὴν Ἀμερική. Πῆγε καὶ στὴν ἐκκλησία τῶν φράγκων, ποὺ κοντὰ στὶς ἄλλες καινοτομίες ἔχουν εἰσαγάγει καὶ τὸ ἁρμόνιο. Αὐτός, ἀπ᾿ τὴν Ἀμερική, ἔστειλε στὸν ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης ἕνα μεγάλο ἁρμόνιο καὶ ἐπιστολή, ὅπου τοῦ ἔγραφε νὰ βάλῃ τὸ ἁρμόνιο σὲ μιὰ ἐκκλησία. Καὶ ὁ ἀρχιεπίσκοπος, ἀντὶ νὰ τοῦ ἀπαντήσῃ «Ἐπιστρέφεται ἀπαράδεκτον· λάθος κάνεις, δὲν εἶμαι φράγκος, εἶμαι ἀρχιερεὺς τῆς Ὀρθοδοξίας», ὑποχώρησε καὶ τὸ ἔβαλε. Καὶ οὔτε ἱεροκήρυκας οὔτε καθηγητὴς οὔτε κανεὶς ἄλλος μίλησε. Ἕνας μόνο μίλησε, ἕνα παιδὶ μὲ πνεῦμα ἡρωϊκῆς ἀντιστάσεως, ποὺ ἔπειτα ἔγινε καλόγερος στὸ Σινά· εἰκοσιπέντε ἐτῶν τελείωσε ἀριστοῦχος τὴ θεολογικὴ σχολὴ καὶ φόρεσε τὸ ῥάσο. Μόλις λοιπὸν παρουσιάστηκε τὸ ἁρμόνιο, δημοσίευσε μιὰ ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ στὸν ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοῦ εἶπε· Δὲν εἶσαι φράγκος δεσπότης, εἶσαι ὀρθόδοξος ἀρχιερεύς· ποῦ βρῆκες τὸ ἁρμόνιο;… Τὸ ἀποτέλεσμα· ὁ ἀρχιεπίσκοπος μέσα σὲ λίγες ἡμέρες τοῦ ἔστειλε τὸ χωροφύλακα… Λεπτομέρειες νομίζετε εἶν᾿ αὐτές;
Παντοῦ λοιπὸν ὑποχωρήσεις. Ὑποχωρήσαμε ἀρχικῶς στὰ μικρὰ καὶ οἱ ὑποχωρήσεις ἔφθασαν μέχρι τὰ μεγάλα· τὸ κοσμικὸ πνεῦμα μπῆκε καὶ στὴν Ἐκκλησία. Read more »

ΜΗΝΥΜΑ ΕΝΟΤΗΤΟΣ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ & ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ

ΤΟΥ ΜΗΤΡOΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ, ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ, ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ, ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

Πρέπει νὰ ὑπάρχῃ ἀρμονία καὶ συνεργασία τοῦ λαϊκοῦ καὶ τοῦ μοναχικοῦ στοιχείου. Καὶ αὐτὸ ἐπιτυγχάνεται ὅταν ὑπάρχη ταπείνωση. Καὶ οἱ μοναχοὶ πρέπει νὰ σκέπτονται ταπεινά καὶ ἐμεῖς ποὺ βρισκόμαστε στὸν κόσμο πρέπει νὰ σκεπτόμεθα ταπεινά…
Νὰ μὴν ὑπάρχη τὸ φαρισαϊκὸ φρόνημα, ἔτσι ν᾽ἀγωνιζόμεθα…

—————-

————

• ΑΚΟΥΣΤΕ ὁλόκληρο τὸ ἀπόσπασμα τῆς φλογερῆς ὁμιλίας, ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν σεβάσμιο Γέροντα π. Αὐγουστῖνο. Ἔγινε στις 19(06)-8-1990 στὸν πανηγυρίζοντα Ἱερὸ ναὸ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, στὴν Ἱερα Μονη τοῦ Κουτλουμουσίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου σήμερα διώκονται ὀρθόδοξοι μοναχοί!!!

ANAKOINΩΣΗ

Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά σωματεία Θεσσαλονίκης διοργανώνουν ημερίδα για την Παιδεία με θέμα «Ελληνορθόδοξη παιδεία ή άθεα γράμματα;»

Κυριακή, 7 Μαΐου 2017, 6μ.μ., στο Βελλίδειο

Διαβαστε: http://www.tideon.org/index.php/2012-02-03-08-08-55/2012-02-28-20-

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΥΜΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΙΚΟΥ ΒΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

 ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ «ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΑ ΡΕΥΜΑΤΑ» (Μοναχισμό – Ἱεραποστολή) τὸ ἀφιερώνει: «εἰς τὴν μνήμην τοῦ νεομάρτυρος καὶ ισαποστόλου ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (1714-1779) ὁ ὁποῖος, ὡς ἔζησε καὶ ἔδρασεν, εἶνε ἕνα ὑπόδειγμα τοῦ τε μοναχικοῦ καὶ τοῦ ἱεραποστολικοῦ ἰδεώδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

Ὁ σεβάσμιος ἱεράρχης θεωρεῖ τὸν συνδιασμὸ τὸν δύο ρευμάτων ὡς ἰδεώδη καὶ ἔτσι ἔζησε ὁ ἰδιος. Ἀγωνιζόμενος καὶ προσευχόμενος. Ἦταν ὁ μεγαλύτερος ἀσκητής καὶ ὁ ἀτρόμητος ἀγωνιστής.
Πρὸς ἀπάντηση κάποιων ποὺ ὑποτιμοῦν τὸν ἀληθινὸ μοναχισμὸ ἐναντι τῆς ἱεραποστολῆς καὶ παρουσιάζουν τέτοιον τὸν σεβάσμιο ἀγωνιστὴ ἱεράρχη Αὐγουστίνο, παραθέτουμε ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα ὁμιλίας του, στὴν Κλαδοράχη Φλωρίνης τοῦ 1982, γιὰ τὸ Μοναχισμό. Στὴν συνέχεια ἀναδημοσιεύουμε φύλλο τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας» τοῦ 1962, φ. 250, τοῦ ἰδίου.

• «…Δυστυχῶς τὰ μοναστήρια ποὺ ἦταν ἀξιόλογα καὶ πολύτιμα κέντρα θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς ζωῆς, τὰ μοναστήρια αὐτὰ γιὰ μετρῆστε, χίλια ἦταν στὴν Ελλάδα μας. Φάροι πολύτιμοι καὶ ἀστέρες πολύφωτοι, τὰ μοναστήρια μας αὐτὰ ἔσβησαν. Ποιός τὰ ἔσβησε; Ὁ Τοῦρκος; Ὄχι, ἡ πικρά ἀλήθεια εἶναι ὅτι οἱ δικοί μας οἱ ἄθεοι καὶ οἱ ἄπιστοι οἱ σπουδαγμένοι στὸ Παρίσι, ποὺ ἦρθαν ἀπ᾽ ἐκεῖ, τὸ καιρὸ ποὺ οἱ καλόγεροι ἔδιναν στὴν πατρίδα μας τὴν σκληρὴ μάχη γιὰ νὰ ἐπιβίωση τὸ γένος μας. Μοντέρνοι καὶ ἐπειρεασμένοι ἀπὸ ἰδέας ἐπαναστατικάς, ὑλιστικὰς καὶ ἀθέους, ἦρθαν ἐδῶ στὴν ἐλεύθερη πατρίδα καὶ θεώρησαν σπουδαῖο γεγονὸς νὰ καταργήσουν τὰ μοναστήρια καὶ ὅπως σβήνουν τὰ καντήλια ἔτσι σβήσαν τὰ μοναστήρια, τὸ ἕνα κατόπιν τοῦ ἄλλου. Ἔδιωξαν τοὺς καλογήρους, γκρέμισαν τὰ κελιά τους, σκορπίσαν οἱ καλόγεροι δεξιὰ καὶ ἀριστερά κλαίοντες καὶ ἀναστενάζοντες. Ἡ περιουσία τῶν μοναστηριῶν λεηλατήθηκε κατὰ τὸν ἀγριότερο τρόπο καὶ ἔμειναν μόνο τὰ λείψανα, τὰ ἐξωκκλήσια ἀπ᾽ὅλη τὴν δόξα τῶν μοναστηριῶν.
  Ἕνα τέτοιο κέντρο ἀξιόλογο θρησκευτικό καὶ ἐθνικὸ στὴ Μακεδονία μας ἦτο καὶ τὸ Μοναστήρι τῆς Κλαδοράχης…»
  

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ, Φ.250, Ιούλιος 1962
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αὐγουστινου Καντιώτου

TA ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ

«Τοῖς ἐρημικοῖς ἡ ζωὴ μακαρία ἐστὶ
θεϊκῶ ἔρωτοι πτερουμένοις» (Ἀναβαθμοὶ – πλάγ. Α΄)

Ἐκκλησιαστικὰ θέματα

Νὰ κλείσουν! Ἡ κραυγὴ τοῦ Διαβόλου.
Περὶ μοναστηρίων θὰ γράψετε; Δὲν ἔχετε ἄλλα θέματα διὰ νʼ ἀσχοληθῆτε; Θὰ μᾶς εἴπουν οἱ πολλοί. Μοναστήρια! Δυστυχῶς, καὶ μόνον ἡ λέξις προκαλεῖ τὰς εἰρωνείας, τοὺς χλευασμοὺς καὶ τοὺς μυκτηρισμοὺς τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων. Ἕκαστος ἐξ αὐτῶν ἔχει νὰ διηγηθῆ καὶ ἕν εὐτράπελον ἀνέκδοτον ἐξ ἐκείνων, τὰ ὁποῖα εἰς βάρος τῆς μoναχικῆς ζωῆς καὶ πολιτείας κατασκευάζει ἡ νοσηρὰ φαντασία τῶν πολεμίων(*) τοῦ μοναχισμοῦ. Οἱ τοιοῦτοι ἄνθρωποι, ὡς μυῖαι ἀκάθαρτοι, δὲν ἐλκύονται ἀπὸ τὰ ἄνθη, ἀλλὰ μετὰ μανίας ἀναζητοῦν πληγάς˙ διότι ἀρέσκωνται νὰ ὀσφραίνωνται τὴν δυσοσμίαν καὶ νʼ ἀνασκαλεύουν τὸ πύον. Διὰ τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς καὶ ὁ πλέον ἰδεώδης μοναχὸς θʼ ἀποτελέση ἀντικείμενον δυσμενοῦς κριτικῆς, ἥτις κρίνει τὴν ἥλιον ἐκ τῶν κηλίδων αὐτοῦ, παραβλέπουσα τὸ ἄπλετον φῶς τοῦ ἄστρου τῆς ἡμέρας. Εἰς τὸν εἰκοστὸν αἰῶνα, τὸν αἰῶνα τοῦ διαστήματος, κατὰ τὸν ὁποῖον οἱ ἀστροναῦται ἱπτάμενοι δὲν συνήντησαν πτερὰ ἀγγέλων, δὲν πρέπει, λέγουν, νὰ ὑπάρχουν μοναστήρια. Εὑρίσκονται ἐκτὸς τοῦ ῥυθμοῦ τῆς συγχρόνου ζωῆς. Εἰς τὴν θέσιν τῶν μοναστηρίων πρέπει νὰ κτισθοῦν τουριστικὰ κέντρα, διὰ νὰ κάμνουν ἐκεῖ τὰς ἐκδρομάς των κατὰ τὰς Κυριακὰς τὰ μέλη τῶν φυσιολατρικῶν συλλόγων καὶ νὰ προσφέρουν τὴν λατρείαν των εἰς τὸν θεὸν Πᾶνα, νὰ λατρεύουν τὴν κτίσιν ἀντὶ τοῦ Κτίσαντος! Καὶ ἤδη ἤρχισεν ἡ ἀνέγερσις τουριστικῶν κέντρων εἰς κορυφὰς ὀρέων, τὰς ὁποίας ἄλλοτε ἡ εὐσέβεια τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶχεν ἀφιερώσει εἰς τὸν Σωτῆρα Χριστόν, εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ εἰς τοὺς Ἁγίους. Μοναὶ καὶ ἐξωκκλήσια ἐστόλιζον ἄλλοτε τὰς κορυφὰς μαγευτικῶν τοπίων τῆς Ἑλλάδος, στῆλαι διαλαλοῦσαι τὴν εὐλάβειαν τῶν Ἑλλήνων. Νέα θεότης, ὁ Τουρισμός, ἐξαπλώνει τὴν κυριαρχίαν του καὶ τὰ πάντα θέλει νὰ μεταβάλλη εἰς ναοὺς καὶ ναΰδρια τῆς σαρκολατρίας τοῦ αἰῶνος μας. Τὰ πάντα διὰ τὸ σῶμα, διὰ τὰς ἀνέσεις καὶ ἀπολαύσεις τοῦ σαρκίου. Διὰ τὸ πνεῦμα οὐδεμία θέσις. Πανταχόθεν τοῦτο ἐκτοπίζεται. Ἐπιστρέφομεν εἰς εἰδωλολατρίαν. Ἐντὸς ὀλίγου δὲν θὰ ἀκούεται πλέον ὁ γλυκὺς ἤχος τῆς καμπάνας τῶν ἐξωκκλησίων μας, ποὺ αὐτὸς καὶ μόνος ἔφθανε διὰ νὰ ὑπενθυμίζη εἰς τὸν ἄνθρωπον, ὅτι ὑπάρχουν καὶ ἄλλα καθήκοντα, ὑψηλότερα, καὶ ὅτι ἄλλος κόσμος μᾶς ἀναμένει, τοῦ ὁποίου ὁ παρὼν κόσμος εἶνε μία σκιά. Ἀλλὰ καὶ αὐταὶ ἀκόμη αἱ ὑπομνήσεις τῆς αἰωνιότητος ἐνοχλοῦν τοὺς συγχρόνους ἀνθρώπους, καὶ πρέπει καὶ αὐταὶ νὰ σβήσουν. Οὔτε κρούσεις κωδώνων, οὔτε ψαλμωδίαι, οὔτε θυμιάματα, οὔτε ῥάσα μοναχοῦ Read more »

Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΔEN ΠΑΛΙΩΝΕΙ Η ΠΙΣΤΙ ΜΑΣ

ΣΑΣ ἀπευθύνω, ἀγαπητοί μου, ἐγκάρδιο χαι­ρετισμό. Ἀπ’ ὅλους τοὺς χαιρετισμοὺς ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ ἄνθρωποι, ἐγὼ σήμερα ἐκλέγω τὸν ὡραιότερο· τὸν χαιρετισμὸ ποὺ δὲ θὰ παύσῃ ν’ ἀκούγεται ἐπάνω στὴ φλούδα τῆς γῆς καὶ νὰ θίγῃ τὶς βαθύτερες χορδὲς τῆς ψυχῆς μας, τὸν χαιρετισμὸ τῆς Ἀναστάσεως, τὸ «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».
Δύο λέξεις εἶνε αὐτές. Δύο λέξεις ὅμως πλατειὲς ὅπως ὁ οὐρα­νὸς καὶ βαθειὲς ὅπως ὁ ὠκεανὸς καὶ θερμὲς ὅπως ἡ φωτιά. Δυὸ λέ­ξεις, ποὺ εἶνε τὸ θεμέ­λιο ἐπάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ὁλόκληρος ὁ χριστιανισμὸς καὶ ἡ ᾿Ορθοδοξία. Δυὸ λέξεις – δυναμήτης, ποὺ τι­νάζει στὸν ἀέρα τὰ βράχια τοῦ σατανᾶ. Δυὸ λέξεις – φωνὴ ἀρχαγγέλων, ποὺ σείει τὰ μνή­ματα, τὸ βασίλειο τοῦ ᾅδου, ὅλο τὸν ἁμαρτω­λὸ κόσμο. Δυὸ λέξεις ποὺ ἔχουν μέσα τους τὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ μας, καὶ ὅσο κι ἂν θε­λήσῃ ὁ διάβολος δὲ θὰ μπορέσῃ νὰ τὶς σβή­σῃ. Δυὸ χιλιάδες χρόνια ὁ διάβολος μὲ τὶς μαῦρες ἢ κόκκινες ἢ ἄλλων χρωμάτων γομμολάστιχές του προσπαθεῖ νὰ σβήσῃ μέσα ἀ­πὸ τοὺς αἰῶνας καὶ τὴν ἱστορία τὶς δυὸ αὐτὲς λέξεις· ἀλλ᾿ ὅσο καὶ ἂν κοπιάσῃ, ποτέ δὲ θὰ τὸ κατορθώσῃ. Ὅσο μάλιστα περνοῦν τὰ χρό­νια κ’ οἱ αἰῶνες, τόσο οἱ λέξεις αὐτὲς θὰ ῥιζώνουν βαθύτερα μέσα στὴν ἀνθρώπινη καρδιά. Σὰν δυὸ ἀστέρια θὰ δείχνουν πάντοτε τὸ δρόμο τῆς πίστεως, τοῦ ἀγῶνος, τῆς τιμιότητος, ὅλης συλλήβδην τῆς ἀρετῆς.
«Χριστὸς ἀνέστη!» λοιπόν. Read more »

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Μικρό ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν ἀγωνιστὴ ἱερέα π. Φώτιο Βεζύνια, στὶς 17.3.2017

Τὸ ἰστολόγιο τοῦ π. Φωτίου εἶναι: http://salpismazois.blogspot.gr

————–

————-

Διευκρινίσεις γιὰ τὸ βίντεο

 π. Φώτιος Βεζύνιας <vezinias@gmail.com>

Τὸ παραπάνω μικρό βίντεο, με τον γράφοντα να παρουσιάζει μία διήγηση του μακαριστού Μητροπολίτου Λαγκαδά κυρού Σπυρίδωνος, του αγίου εκείνου ανδρός, να έχουμε την ευχή του. Θεωρώ ότι για να μην γίνουν παρερμηνείες, πρέπει να ακουστούν τα παρακάτω.

• Ο γράφων και όσοι έχουμε διακόψει το μνημόσυνο του Μητροπολίτου μας, και σεβόμαστε, και στην πράξη έχουμε αποδείξει την πεποίθησή μας ότι η Αρχιεροσύνη του είναι εκ των ουκ άνευ για την Εκκλησία.
  Δεν θα μετατρέψουμε την Εκκλησία σε πρεσβυτεριανή.
  Έγινε η διακοπή μνημοσύνου όχι για προσωπικούς λόγους ή εμπάθεια, αλλά γιατί έχουμε συγκεκριμένη άποψη για τα θέματα που προέκυψαν στην Εκκλησία με την σύνοδο της Κρήτης και την θεσμοθέτηση της αιρέσεως του οικουμενισμού.
  Δεν σημαίνει η διακοπή μνημοσύνου δικό μας μπαϊράκι, ή δική μας εκκλησία. Πολύ περισσότερο δεν σημαίνει σχίσμα ή αίρεση. Η διήγηση που ακούγεται στο βίντεο από τον γράφοντα αυτές τις λίγες γραμμές, είναι για να δειχθεί, ότι σε καταστάσεις έκτακτες… η Χάρις δρα κατά τρόπον «υπέρλογον»…. και «ανερμήνευτον»…
  Άλλωστε ο 15ος κανών της ΑΒ συνόδου δείχνει περίτρανα, και δίνει αυτόν τον τρόπον αντίδρασης, για περίπτωση αίρεσης ή υπό Συνόδου ή υπό Αγίων Πατέρων κατεγνωσμένης.
  Αυτά τα ολίγα και παράκληση προς κάθε κατεύθυνση…. ας φροντίσουμε να είμαστε «διακριτικοί»

Με αγάπη Χριστού

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

Ο π.Θεόδωρος Ζήσης ανακοινώνει τὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμου Ρουσσα

———–

——–
ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΔΕΣΠΟΤΗ
—

——

«ΟΥΚ ΕΚΛΕΙΨΟΥΣΙ ΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ»

«ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ»
Ἀπὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 57

«…Ναι, υπάρχει μέγας φόβος και διατρέχει η Εκκλησία μας τεράστιο κίνδυνο εκ μέρους του παπισμού. Σ’ αυτές τις σκληρές ημέρες που διατρέχομεν, τι πρέπει να κάνουμε;
Η ψυχή μου αυτή την ώρα τετάρακται και κατώδυνος εστίν. Ως μικρός και ανάξιος του ευαγγελίου κήρυκας, μη ών άξιος να φιλήσω τα πόδια σας, επιτρέψατε μοι την ώραν αυτήν εν πνεύματι Θεού να ειπώ τα εξής. Αντλών την προφητεία μου από τα κείμενα του αγίου Κοσμά, αντλών την προφητεία μου από τα ιερά θέσμια, σας προειδοποιώ και σας λέγω ότι η Ορθοδοξία θα υποστεί μεγάλο κίνδυνο. Το ιερό αυτό μαντρί της Εκκλησίας θα αραιώσει. Αραίωσαν και θα αραιώσουν οι ορθόδοξοι. Άλλοι θα πάνε στη μασονία, άλλοι στο χιλιασμό, άλλοι στον παπισμό, άλλοι αλλού και θα αραιώσουν οι πιστοί. Θα έρθει μέρα που ούτε ψάλτης δεν θα υπάρχει στην Εκκλησία, ούτε παπάς να λειτουργεί, ούτε διάκονος να εκφωνεί. Θα έρθει μέρα που θα αραιώσουν τα θυσιαστήρια του Θεού. Αλλά μη φοβηθείτε. Ο αγώνας δεν μετριέται με τα κορμιά, ο αγώνας δεν μετριέται με τα νούμερα ο αγώνας νικάται με τα στήθη των ηρώων, ο αγώνας δίδεται με την πίστη.

Read more »

«ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ»

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου
————–

—————-

Κυριακὴ Α΄ Νηστειῶν
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤA KATΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

«Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα» (ἀπολυτ. ἁγ. Θεοδ. Τήρ., 17 Φεβρ.)

Δὲν πᾶμε καλά, ἀγαπητοί μου. Αὐτὸ τὸ λένε ὅλοι. Δὲν πᾶμε καλὰ κοινωνικῶς καὶ ἐ­θνικῶς. Ἀλλ᾽ ἐγὼ περιορίζομαι στὸ ἠθικὸ καὶ θρησκευτικὸ μέρος, καὶ θὰ πῶ ὅτι δὲν πᾶμε καλὰ ἠθικῶς καὶ θρησκευτικῶς.
Ζοῦμε σὲ ἐπο­χὴ δύσκολη. Δύσκολη ὄχι μόνο στὸ νὰ μπορέσῃ ὁ φτω­χὸς νὰ ἐξοικονομή­σῃ τὸ καρβέλι του. Εἶνε ἐ­ποχὴ ἀπεριγράπτου διαφθορᾶς, ἐποχὴ ποὺ διέπραξε τὰ μεγαλύτε­ρα ἐγκλήματα. Καὶ ἐνῷ χύθηκαν ποτάμια αἷμα, ἐν τούτοις δὲ βλέπεις μετάνοια. Ὁ κόσμος ἑ­τοιμάζεται γιὰ ἀκόμα με­γαλύτερα ἐγ­κλήματα. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πιεῖ ἀπ᾽ τὸ κρασὶ τοῦ διαβόλου, μέθυσαν, ἔχουν ζαλιστῆ, οἱ καρδιὲς ἔ­χουν μαυρίσει. Νομίζεις ὅτι ὁ κόσμος ἔχει γίνει ἕνα ἀπέραντο θηριοτροφεῖο· αὐτὴ τὴν εἰ­κόνα παρουσιάζει ἀπὸ ἠθικῆς καὶ θρησκευτικῆς ἀπόψεως. Θέλει νὰ ζήσῃ χωρὶς τὸ Θεό, νὰ λατρέψῃ νέα εἴδωλα. Θεὸς τοῦ κόσμου δὲν εἶνε πιὰ ὁ ἐ­σταυρωμένος Λυτρωτής· εἶνε ὁ μαμωνᾶς – τὸ χρῆμα, ἡ δύναμις – τὰ ὅπλα, ἡ γνῶσις – ἡ ἐπιστήμη. Αὐτὰ ἀκοῦμε νὰ λένε.
Ἀλλ᾽ ἐμεῖς γνωρίζουμε, ὅτι πέρα ἀπ᾽ αὐτὰ τὰ ἐγκόσμια ἁπλώνεται ἕνας ἄλλος κόσμος, ἀ­όρατος· πάνω ἀπ᾽ αὐτὲς τὶς δυνάμεις ὑπάρχει μιὰ ἄλλη δύναμις, τῆς ὁποίας ἀκριβῶς τὸ με­γαλεῖο ψάλλει σήμερα ἡ ἁ­γία μας Ἐκκλησία. Ἡ δύναμις αὐτή, ποὺ νικᾷ κάθε ἄλλη ―τὸ πιστεύουμε ἀπολύτως―, εἶνε ἡ πίστις. Κι ὅταν λέμε πίστι, δὲν ἐννοοῦμε μιὰ ὁποιαδήποτε πίστι· ἐννοοῦμε τὴν πίστι τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τὴν πίστι ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, τὴν πίστι τῶν ἁγίων πατέρων, ποὺ ἔχει φθάσει ἕως ἐμᾶς.
Ἂν προσέξατε σήμερα τὸν ἀπόστολο, θὰ εἴ­δατε ὅτι μιὰ λέξις ἐπαναλαμβάνεται πολλὲς φορές, ἡ λέξις ἡ «πίστις» (Ἑβρ. 11,24,33,39· 12,2). «Πίστει…», λέει. Κ᾽ ἐμεῖς σήμερα, ποὺ ἑορτάζουμε τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἂς δοῦμε μὲ λίγα λόγια τί κατορθώνει ἡ πίστις. Read more »

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

Ἠχητικὰ ὁλόκληρο τὸ ἀπόσπασμα ἐδῶ:
—————-

_________________

Ἀπό τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
«Κόρακες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐξέλθετε τῆς Κιβωτοῦ», ἐκδοση 2017, σελ. 68

Σας προειδοοποιῶ καὶ σᾶς λέγω:

«…Ἡ Ὀρθοδοξία θὰ διέλθῃ διὰ μεγάλης θλίψεως. Ἡ Ὀρθοδοξία θὰ ὑποστῇ μεγάλο κίνδυνο! Τὸ ἱερὸ αὐτὸ μαντρὶ τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἀραιώσῃ! Θὰ ἀραιώσουν οἱ Ὀρθόδοξοι…! Θὰ ἔρθῃ μέρα καὶ ἔρχεται μέρα, ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχῃ οὔτε ψάλτης νὰ ψάλλῃ, οὔτε παπᾶς νὰ λειτουργῇ, οὔτε διάκονος νὰ ἐκφωνῇ. Θὰ ἔρθῃ μέρα κατὰ τὴν ὁποία θὰ ἀραιώσουν τὰ θυσιαστήρια τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ μὴ φοβηθῆτε. Ὁ ἀγώνας δὲν μετριέται μὲ τὰ κορμιά, δὲν μετριέται μὲ τὰ νούμερα, ὁ ἀγώνας δίδεται μὲ τὰ στήθη τῶν ἡρώων, ὁ ἀγώνας δίδεται μὲ τὴν πίστι!
Ἦταν ἐποχὴ, ποὺ ὀχτὼ (8) ἄνθρωποι ὑπῆρχαν ἐπάνω στὴ γῆ, ὁ Νῶε μὲ τὴν γυναίκα του καὶ τὰ παιδιά του. Καὶ ὁ Νῶε ἔγινε ἑκατομμύρια ὁλόκληρα.
Ἕνας ἤτανε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Ἔμεινε μόνος… καὶ ἔζη 3 ὁλόκληρα χρόνια μέσα σ᾽ἕνα τάφο, μέσα σ᾽ἕνα σπήλαιο μὲ τὰ ἄγρια θηρία. Ἕνας ἔμεινε, μόνος ἐναντίον κόσμου ὁλοκλήρου· καὶ αὐτὸς ὁ ἕνας ἐνίκησε, διότι εἶχε τὴν ἀλήθεια μαζί του διότι εἶχε τὸν Θεὸ μαζί του…
Ἄς μὴ φοβηθῶμεν λοιπόν. Οὐκ ἐκλείψουσι τῇ Ὀρθοδοξία στρατιῶται! Ἂν ἐμεῖς οἱ κληρικοὶ καὶ ἂν οἱ θεολόγοι προδώσουμε τὴν πίστι μας καὶ οἱ πέτρες θὰ φωνάξουν ὅτι ἡ πίστι τῶν Ὀρθοδόξων εἶνε ἀληθινή…
Ἔχω ὅμως ὑποχρέωσι νὰ σᾶς εἰδοποιήσω τὴν ἱερὰν αὐτὴν στιγμήν, καὶ ἂς ἀκούσουν οἱ πάντες·

Read more »