Δ Ι Π Λ Ο Υ Σ   Σ Κ Ο Π Ο Σ
ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΕΠΙΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

(Α΄ Κορ.14,19 – Πράξ.2,42)

Ίερέως Ίωάννου Νικολοπούλου
Έξομολογητικά προς Έπίσκοπον

Με κακό οδηγό, Ίουστίνε μου,
«επιβάτης» δε μένει κανένας.
Προσοχή λιγοστή, έστω, δείξε μου.
Έχετ’ άπαντες σώας τάς φρένας.

Τά φθεγγόμενα δεν είναι κηρύγματα
όταν μένουν’ «ηθικολογία».
Σάν, Χριστό δεν εγκλείουν για στήριγμα(;)
Αποβαίνουνε «μωρολογία»!

Ή ευθύνη βαρύνει Έσένανε.
Μη μάς στείλης ξανά Τροχαλάκη!
Έχορτάσαμ’ από «αλογόμυγες».
Άσχολήσου με μάς … λιγουλάκι! Read more »

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟ ΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

«Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει;
τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη….(Παροιμ. 29, 10-31)

To ἄρθρο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό
https://agonasax.blogspot.com/2019/07/29-10-31.html

(ΜΕΡΟΣ Α΄)

Του Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Το βιβλίο τής Παλαιάς Διαθήκης «Παροιμίαι» ή «Σοφία», όπως το λέν οί αρχαιότεροι πατέρες, τελειώνει μ’ ένα ποίημα 22 στίχων, πού είναι αλφαβητάριο, δηλαδή αλφαβητική ακροστιχίδα όπως ό σήμερα λεγόμενος «Ακάθιστος Ύμνος».
Όπως ό Άκάθιστος αποτελείται από 24 στροφές, όσα είναι και τά γράμματα τού ελληνικκού αλφαβήτου, και κάθε στροφή του αρχίζει μ’ ένα γράμμα τού αλφαβήτου, από την πρώτη «Άγγελος πρωτοστάτης» μέχρι την εικοστή τετάρτη «Ώ πανύμνητε», έτσι και το έν λόγω βιβλικό ποίημα έχει 22 στίχους (πού σ’ εμάς φαίνονται σά δίστιχα), όσα είναι και τά γράμματα τού εβραϊκού αλφαβήτου, και κάθε στίχος αρχίζει μ’ ένα γράμμα κατ’ αλφαβητική σειρά. Βέβαια στη μετάφραση των Έβδομήκοντα, και σ’ όποια άλλη μετάφραση, ή αλφαβητική ακροστιχίδα έχει χαλάσει λόγω τής μεταφοράς σέ άλλη γλώσσα με άλλες λέξεις. Ύπάρχει μόνο στο εβραϊκό κείμενο.
Τέτοια αλφαβητάρια στην Π. Διαθήκη υπάρχουν πολλά, περιφημότερα δε είναι τρία. Ό Ψαλμός 118 πού είναι ό μεγαλύτερος και λέγεται σηνήθως «Άμωμος», το έν λόγω ποίημα στο τέλος των Παροιμιών, και οί «Θρήνοι» πού είναι ομάδα πέντε ακροστιχίδων με τη μεσαία τριπλή.
Το έν λόγω ποίημα των Παροιμιών είναι «το αλφαβητάριο τής άξιας γυναίκας». Περιγράφει με στοιχεία πρακτικής, και όχι με ορισμούς, την άξια γυναίκα, αυτή πού είναι το πρότυπο συζύγου, μητέρας και νοικοκυράς, αυτή πού αξίζει να την παντρευτή ένας άντρας. Το ποίημα δηλαδή, καθώς είναι και αλφαβητάριο, έχει το εξής νόημα. «Το άλφα και το ωμέγα πού πρέπει να ξέρη ένας νέος, όταν ψάχνη κοπέλλα για να (την) παντρευτή, είναι όσα λέγονται σ’ αυτό το ποίημα. Αυτό το ποίημα είναι το προσπέκτους τής άξιας συζύγου, μητέρας και νοικοκυράς, πού θα κάνη τον άντρα της ευτυχισμένο». Διότι αρχίζει με τά λόγια «Γυναίκα άξια ποιος μπορεί να βρή»; Και τελειώνει με τη φράση «Κι’ επαινέστε (παινέψτε, εγκωμιάστε) στις αγορές τον άντρα πού τη διάλεξε».
Στη συνέχεια παραθέτω μεταφρασμένο στη σημερινή μας γλώσσα το έκ των Ο΄ κείμενο. Στο τέλος σχολιάζω μερικές λέξεις και φράσεις και πράγματα, για να γίνη όσο το δυνατόν περισσότερο κατανοητό, και να το ξαναχαρούμε όλοι.

΄Η  ά ξ ι α   γ υ ν α ί κ α

Γυναίκα άξια ποιος μπορεί να βρή;
Μια τέτοια γυναίκα είναι ακριβώτερη από τά πολύτιμα πετράδια.
Ή σκέψη τού αντρός της γι’ αυτήν είναι γεμάτη σιγουριά.
Μιάς τέτοιας γυναίκας δεν τής λείπει τίποτε χρήσιμο.
Σ’ όλη τη ζωή κάνει για τον άντρα της όλα τά καλά. Read more »

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΘΕΝΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ
—- . —-

Τοῦ Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Μόλις είχε γίνει 30 ετών. Ένας άντρας ψηλός λεπτός αθλητικός και ιδιαίτερα τριχωτός, δρομέας ταχύτητος πού κάποτε ξεπέρασε στο τρέξιμο άλογα. Και ήταν πολύ αγνός κι’ απόλυτα πιστός στο Θεό. Και είναι ό πρώτος πού έμεινε άγαμος παρθένος.
Ό Θεός πρό Χριστού σέ δύο μόνο ανθρώπους «ώφθη», στο Μωϋσή και σ’ αυτόν.
Τον έθλιβε πολύ το γεγονός ότι οί πατριώτες του είχαν εξοκείλει σέ τέτοια διαφθορά διαστροφή και δυσσέβεια, πού πόρνευαν όλοι τελεστικά με ιέρειες πόρνες και ιερείς κιναίδους, και έκαιγαν τελεστικά τά κάτω των δώδεκα ετών παιδιά τους ζωντανά στην πυρά τού Βάαλ Μολόχ. Τούς έπειθαν να το κάνουν αυτό οί κίναιδοι ιερείς τού κιναιδικού αυτού ψευτοθεού. Διότι οί κίναιδοι φθονούν θανάσιμα τά μικρά παιδιά, και τούς αρέσει να τά βλέπουν να καίγωνται ζωντανά. Οί ανθρωποθυσίες και οί καννιβαλισμοί τής αρχαιότητος οφείλονται στον κιναιδισμό των εξωθούντων. Αυτό φαίνεται και στις Βάκχες τού Ευριπίδου. Ή ανθρωποθυσία και ό καννιβαλισμός είναι προεκτάσεις τού κιναιδισμού.
Και το Παλληκάρι αποφάσισε να ρισκάρη τά νιάτα του, το κεφάλι του, και τούς προκάλεσε σέ κρίση εκείνους τούς κιναίδους «προφήτας τής αισχύνης» και δολοφόνους των νηπίων για το τίνος ό Θεός είναι αληθινός, με στοίχημα τά κεφάλια τους. Όποιου ό Θεός θα ρίξη φωτιά από τον ουρανό στο θυσιαστήριό του, αυτός θα κόψη το κεφάλι τού άλλου. Ή (διαζευκτικό) εκείνοι να τού κόψουν το κεφάλι, ή αυτός να τούς κόψη τά κεφάλια. Read more »

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ (1904) «ΜΝΗΜΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΕΤ’ ΕΓΚΩΜΙΩΝ»

Συνεργάτου μας ιερέως Ἱωάννου Νικολοπούλου

(Μέρος Α΄)

Ίσως, έκ πρώτης όψεως, θα φανή παράξενο, αλλά αλήθεια είναι, ότι μέχρι το 1904 ή Έκκλησία δεν χρησιμοποιούσε μιαν και την αυτήν κυκλοφόρησιν Αγιας Γραφῆς. Χρησιμοποιοῦσε κείμενα που ἐκτυπώνονταν σε τυπογραφεία τῆς Δύσης.

Το 1904 εξέδωσε την Καινή Διαθήκη από αρχαία χειρόγραφα ό Καθηγητής τής Θεολογικής Σχολής τής Χάλκης Βασίλειος Άντωνιάδης. Αυτή είναι ή πρώτη και μόνη Καινή Διαθήκη τής Έκκλησίας μας, που βρίσκεται ἐπάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα.
Το έργο τού Β. Άντωνιάδου ήταν πρωτοβουλία τού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Κωνσταντίνου Ε΄ Βαλλιάδου, ό οποίος επισκόπευσε κάτι λιγώτερο από πέντε χρόνια (1897-1901). Τον εκθρόνισε ό έκπτωτος Πατριάρχης Ίωακείμ Γ΄ (1878-84 και 1901-12), ένας άπιστος πολιτικάντης μασόνος, που ή κάψα του ήταν να είναι «εθνικός ανήρ». Αυτός ό Ίωακείμ Γ΄ υπήρξε κι’ ό πρώτος Λατινόφρων και Παπόφιλος Πατριάρχης.
Ό Κωνσταντίνος Ε΄, πού ήταν Χριστιανός κι’ αγαπούσε την Έκκλησία και τη Βίβλο, μόλις έγινε Πατριάρχης, απαγόρευσε τά ψαλτικά τεριρέμ και τενενά, κήρυξε στη Χριστιανωσύνη τη μελέτη τής Βίβλου, ανέθεσε στον Άντωνιάδη να έκδώση την Καινή Διαθήκη από αρχαία χειρόγραφα, για να έχη ή Έκκλησία Καινή Διαθήκη δική της, και συγκρότησε τριμελή επιτροπή επισκόπων για τη λοιπή μέριμνα τής εκδόσεως. Επειδή δε, μόλις ό Άντωνιάδης άρχισε το έργο του, ό Κωνσταντίνος ό Ε΄ εκθρονίστηκε από τον αχρίστιανο Ίωακείμ Γ΄ και το κόμμα του, ό Κωνσταντίνος ώς σχολάζων πιά χρηματοδότησε την έκδοση τής Καινής Διαθήκης με δικά του χρήματα. Και, καθώς δεν είχε πιά κανένα εισόδημα, δαπάνησε για την Καινή Διαθήκη ό,τι είχε και δεν είχε, και πέθανε φτωχός. Ό δε Βασίλειος Άντωνιάδης έκανε όλο το έργο χωρίς καμμιά απολύτως αμοιβή. Ήταν μάλιστα και πολύ πονεμένος άνθρωπος. Πρό τής εκδόσεως πέθανε πρόωρα ένας γιός του, άλλος γιός του σκοτώθηκε στον πόλεμο ώς ανθυπολοχαγός τού ελληνικού στρατού μετά την έκδοση, κι’ ό ίδιος πέθανε φτωχός πρόσφυγας στην Άθήνα το 1932. Read more »

Ε Ρ Α Ν Ι Σ Μ Α

ΑΚΑΤΑΛΥΤΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ – ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΝ ΑΛΗΘΕΙΩΝ

Του συνεργάτου μας Κ.Θ.

Ή ανάγκη τού Θεού, είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη τού αέρα, είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη τού φαγητού. Κι’ αυτό, ξέρω πόσο παράξενο ακούγεται. Αλλά το μεγάλο λάθος είναι, ότι ακούγεται παράξενο, ενώ είναι αυτονόητο. Ό Θεός μάς λείπει!
«Βάλε (άσε) το νού σου στον άδη και μην απελπίζεσαι» (Γέρων Σιλουανός). Ή σωτηρία σου, ή αγιότητα και ή Χάρις, δεν είναι κατόρθωμα δικό σου. Είναι δώρο τού Θεού.
Ή πίστη είναι πολύ μεγάλο τηλεσκόπιο, βλέπει τά πάντα. Όλοι πιστεύουμε. Κανένας δεν είδε το μποζόνιο τού Higgs, τό οποίο δεν ανατρέπει και τίποτα το καημένο, υπάρχει, ό Θεός το έκανε.
Πίστις, και μετά ή απόδειξις.
Το μυστήριο τής Θείας Κοινωνίας, είναι κάτι πού υπερβαίνει την δυνατότητά μας να το κατανοήσουμε. Όπως είναι ή αγάπη τού Θεού, όπως είναι κάθε τί πού έχει να κάνη με τόν Θεό. Είναι θαύμα.
Ό πιο αμαρτωλός, ό πιο διεστραμμένος, κρύβει μέσα του σπόρο θεϊκής Χάρτιτος.
Ή αγιότητα και ή Χάρις τού Θεού δεν είναι κατόρθωμα.
Τί προτιμάς; Μορφωμένο πού μπορεί να σέ ζαλίση, ή άγιο πού μπορεί να σέ ξυπνήση;
Τί όμορφο όταν ή κοσμική γνώση, ζευγαρώνει με τη Σοφία του Θεού;!
Ή αλήθεια δεν εκφράζεται από αυτούς πού διατείνονται ότι είναι μισοί Μακεδόνες, αλλά από αυτούς πού αποδεικνύουν πώς είναι ολόκληροι Έλληνες.
Για να γίνη ψυχοσωματική ένωση, πρέπει να είναι συμπληρωματικοί οί άνθρωποι, όχι ίδιοι. Δέν ενώνονται δύο άνδρες μαζί, ούτε δύο γυναίκες. Συμπληρωματικοί ανατομικά , είναι ένας άνδρας και μία γυναίκα.
Ό αυθεντικός Χριστιανός ζητεί τη χαρά μέσα από την άσκηση, τη στέρηση, τή θυσία. Ζεί την ελπίδα μέσα από τόν πόνο, τήν ασθένεια, τη διακριτική επιβεβαίωση τής Χάριτος τού Θεού, τη συνεχή προσδοκία (αναμονή) τού σημείου, πού δεν το ζητεί, αλλά το περιμένει, και όταν έρχεται δεν τον ξαφνιάζει. Ζεί την ταπείνωση μέσα από τίς ευλογίες τού Θεού και τίς χαρές. Αυτά όλα στηρίζονται στην πίστη.
Πού είσαι Σεβαστιανέ (Κονίτσης); Πού είσαι Παπαφλέσσα; Πού είσαι Άγιε Μάρκε Ευγενικέ; Τώρα, πού σάς έχουμε τόσο ανάγκη; ; ; Read more »

Δ Ι Δ Α Χ Ε Σ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΜΕΡΟΣ Α΄

(Είσαγωγικόν)

Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

Μέ τό πνευματικό μου σκάφανδρο, πρίν λίγο έκανα καταβύθιση ν’ απολαύσω τήν απεραντωσύνη καί τίς απροσμέτρητες ομορφιές τού ωκεανού τής Σοφίας καί τής Άγάπης τού Θεού. Τί μεγαλείο! Τί εναλασσόμενες εκπλήξεις! «Θαυμαστός, όντως, έν τοίς έργοις Αυτού»! «Πάντα έν σοφία εποίησεν»!

Τί κοράλλια! Τί μαργαριτάρια! Τί θεϊκή αύρα καί άρωμα σκορπά ό κυματισμός τών σελίδων τής, (ανά τούς αιώνας ταξιδευούσης, θαλασσοπόρου, παλεούσης ποτέ έν αυτοίς τοίς κύμασι, καί άλλοτε γαληνιαίως ποιούσης τήν εαυτής πορείαν, ακαταποντίστου Βίβλου! Έπί μακράν σειράν χιλιετιών δροσίζει αύτη καί ευφραίνει ψυχές καί καρδιές, πού θέλγονται, τρέφονται, ζωογονούνται καί αυξάνουν -σωματικά καί πνευματικά-, ροφώντας ικμάδα, νάματα καί άφθονη τή Χάρη Τού Θεού, πρός στηριγμόν, φιλαδελφείαν καί διαρκή εκδαπάνηση καί θυσία τών πάντων γιά «τίς εικόνες τού Θεού», τόν κάθε πλησίον αδιακρίτως, όπως Έκείνος εδίδαξε, καί ανάγλυφη αναδύεται έκ τού πυθμένος της (Βίβλου) ή αλήθεια αυτή καί προβάλει μπροστά στά μάτια μας, γιά νά μάς θυμίζει ότι, Θεός γιά μάς είναι ό συνάνθρωπος, ή χήρα, τό ορφανό. Καί όταν πρός αυτούς εκφράζεται πολυτρόπως ή αγάπη μας, ή από Τού Θεού δανεισθείσα (αύτη), είς τόν Θεόν μεταβαίνει-επιστρέφει (πάλιν) καί καταλήγει. Διά τού «πλησίον» πλησιάζομεν-εγγίζομεν Έκείνος, «Τόν αψαυστόν τε καί ακατάληπτον, Τόν ανεξιχνίαστον Τόν ανεξερεύνητον καί ακατάλυτον, παρ’ ώ (δοτική) πάσα σοφία, εξουσία τε καί δύναμις», ΄Οστις (καί πάλιν) μάς αντιπαρέχει πλουσιώτερες τίς ευεργεσίες Του, γιά νά μεθύσουμε πνευματικά μέ τό κρασί τής άπειρης αγάπης καί τών ευεργεσιών Του, ώστε, αενάως καί ακαταπαύστως ούτως εκδαπανώμενοι, νά φθάσωμεν είς «τό μέτρον ηλικίας τού πληρώματος Αυτού»(Έφες.4,13), θεούμενοι καθ’ ημέραν καί περισσότερον, έως ού εισέλθωμεν καί ήμείς, «έκεί πού Αυτός πρό ημών εισήλθε Πρόδρομος»(Έβρ.6,20) καί μάς αναμένει. Μάς αναμένει δέ, ώς νοήσαντας, ότι, πάντα τά έν τώ κόσμω είναι καί αποδεικνύονται καί αποβαίνουν «μάταια», όταν αυτά δέν δύνανται νά μάς συνοδεύσουν έν τή μεταβάσει ημών πρός τούς ουρανούς, είς τάς εκείσε μονάς πού μάς αναμένουν νά ζώμεν ατελευτήτως(Ίωάν.14,2). «΄Εχοντες τροφάς καί σκεπάσματα, αρκεσθήκαμε» σ’ αυτά(Α΄Τιμ.6,8), (κατά τήν γνώμην τού Παύλου, ήν ησπάσθησαν καί εφήρμοσαν έν τή ζωή των, οί πρό ημών αδελφοί τής είς Χριστόν πίστεως, οί Άγιοι τής Έκκλησίας μας. Δέν πλεονεκτήσαμεν. Ύπηρετήσαμεν τόν πλησίον, καί, «όλίγον κοπιάσαντες, μεγάλας δέ ευεργεσίας παρά Θεού λαβόντες»(Ίωάν.4,38), Read more »

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ, ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (ΤΗΣ ΓΟΝΥΚΛΙΣΙΑΣ)

ή ΤΗΣ ΟΣΦΥΟΚΑΜΨΙΑΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΙΑΣ;

Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

«Ημίν τοίς αμαρτωλοίς, τοίς αναξίοις δούλοις, ών εξέλιπον έν ματαιότητι αί ημέραι ημών, τοίς βεβυθισμένοις έν αμαρτίαις καί αγνοία καί ακηδία, τοίς παραδεχομένοις τήν ελάτωσιν τής ισχύος ένεκεν τού γήρως, τοίς ομολογούσι τήν πρός ασωτείαν απομάκρυνσιν καί ποθούσι τήν πρός τόν Πατέρα επιστροφήν, τοίς εγνωκόσι τό πλήθος τών πλημμελημάτων ημών, τοίς αιτούσιν ασφαλισθήναι τήν ζωήν τοίς αγίοις καί ιεροίς νόμοις Του αλλά πόρω απέχουσιν αυτών, τοίς βουλομένοις περιχαρακωθήναι τή αληθεία Του, τή Έκείνου πίστει μαθητεύσαι καί τή Άγία Τριάδι θεολογείν, πηγήν τε τής σωτηρίας καί τής χάριτος Αυτήν έχουσι, τοίς αγνοούσι (τώ πράγματι) τό πώς δεί, καί υπέρ ών (δεί) προσεύχεσθαι, τοίς βεβυθισμένοις (καί πάλιν) τώ αμετρήτω πελάγει τού πλήθους τών ανομιών, έν απογνώσει ψυχής ισταμένοις, οδόν έν ή δεί πορεύεσθαι μή ειδότες, τοίς επιποθούσι πνεύμα συνέσεως καί σοφίας παρασχεθήναι καί δωρηθήναι αυτοίς, Πνεύμα ευθές εγκαινισθήναι τοίς εγκάτοις, καί Πνεύματι ηγεμονικώ τό τής διανοίας ολισθηρόν στηριχθήναι, μή, παρά Σού καταλιπομένοις, τοίς φθειρομένοις τού κόσμου εναπατάσθαι τερπνοίς, τοίς Σοί μόνον αμαρτάνουσι, αλλά καί Σοί μόνον λατρεύουσι!!!!!

Μετά ταύτα καί άπειρα-αναρίθμητα άλλα. Ούκ οίδαμεν, Βαρθολομαίε, (ειπέ μετά παρρησίας), «Ούκ οίδαμεν προσκυνείν Θεώ αλλοτρίω, ουδέ διαπετάζειν πρός έτερον Θεόν τάς εαυτών (τάς ιδικάς μας) χείρας»(;), όπως πρός … Μωάμεθ! Βούδα! Βράχμαν! Ζωροάστρη! Βελίαλ! Βόδια! Φίδια! Μέγα Άρχιτέκτονα τού Σύμπαντος!, όλο τό κακό συναπάντημα καί δέ συμμαζεύεται;!! ή «οίδαμεν» καί (μάλιστα, κατά σήν γνώμην, παραγγελίαν, παρότρυνσιν καί υπόδειξιν) «δεί διαπετάζειν αυτοίς καί τούτοις»;!!! Νά συνεχίσωμε νά υψώνωμεν -άν όχι όσίας- αναξίους (έστω) χείρας, είς τό «λυτρούσθαι (καί είς τό εξής) ημάς από πάσης ταραχής καί δειλίας, τής έκ τού Διαβόλου ημίν προσγινομένης», ή νά παύσωμεν, ιστάμενοι ατενώς πλέον ενώπιον τού διαβόλου; «Ή αενάως βρύουσα ζωτική καί φωτιστική πηγή, ή συναϊδιος τού Πατρός δημιουργική δύναμις, Ό… Ό… Ό υπερκάλλως πληρώσας πάσαν τήν οικουμένην, Χριστός ό Θεός ημών, Read more »

ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΟΝΕΙΔΙΣΤΟΥ ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑΣ
ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΑΥΤΟΥ

Tου συνεργάτου μας Κ.Θ.

—- . —-
Δώη σοι Κύριος νούν μεταμελούμενον, μετανοίας τε πόθου καί επιστροφής!

Πατριάρχα μου.
Έθελοτυφλών καί, ολίγου δείν, πείθων σχεδόν πάντας, επιμένεις καί ισχυρίζεσαι ότι κινείσαι ανοθεύτως, ασυγκεράστως καί άνευ τής παραμικράς ωσμώσεως, μόνον επί τή βάσει εκκλησιαστικών κριτηρίων καί, ακραιφνώς, εντός τής Όρθοδόξου Παραδόσεως, είς τά καθ’ ημέραν αναφυόμενα καί προκύπτοντα εκκλησιαστικά θέματα-ζητήματα;
Ίσχυρίζεσαι ότι τό Ουκρανικόν αντιμετώπισες ώς καθαρώς εκκλησιαστικόν γεγονός, καί δέν συνεπορεύθης συνδιαχειριζόμενος τούτο ώς «αξεσουάρ» τής πολιτικής;
Πώς τό προϊόν τής αγαπητικής καί ποιμαντικής μερίμνης τής Μητρός εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως πρός τόν χειμαζόμενον ευσεβή Ουκρανικόν λαόν, λόγω ποικίλων διασπάσεων, ήτοι -ή Αυτοκεφαλία τής Έκκλησίας τής Ουκρανίας- έγινε αιτία αποτελεσμάτων διασπάσεως, μίσους καί τόσων άλλων κακών; Πού στέκει καί χωράει τό … «αγαπητική»;!
Ή ανιστόρητη καί ύποκειμενική-Παπική ποιμαντική, ποιό ιστορικό καί ηθικό έρισμα, έκ τού ευαγγελίου αρυόμενα, στηρίζουν τοιαύτην ενέργειαν; ΄Ασοφος -χωρίς ίχνος φόβου Κυρίου-, ασεβής, ανιστόριτος συλλαμβάνεσαι-απαντάσαι καί αποδεικνύεσαι.
Ώς τά πρός τήν συνοδείαν τού Έπιφανίου. Read more »

ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΜΟΥ (ΤΟΥ) ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΣΥΡΜΟΥ

(…Σπιλώσεως υπολήψεων, ανεπιθυμήτων Αυτώ! …)
—- . —-

Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

Τό τρένο κύλαγε βαρύ πάνω στίς δύο ράγες
κι’ εγώ ξωπίσω γαύγιζα. Τί εκατώρθωνα ά-ραγες;
Αυτό, σάν τείχος αρραγές, απόρθητο καί συμπαγές,
τό δρόμο του τραβούσε,
κι’ εμέ, σά σκύλο αδύναμο, μέσ’ από τά βαγόνια του
κανείς δέ μέ ψηφούσε.

΄Ανοιξα … στή «ΡΟΜΦΑΙΑ» διά νά μάθω νέα.
Έκεί πληροφορήθηκα καί τότε αντιλήφθηκα, πώς τό ώς άνω τρένο
στό Μπαλουκλή κατέβασε τόν Πρώτο Πατριάρχη,
σ’ όλο τόν κόσμο πού άρχει,
τό Μήτσο Άρχοντώνη, τόν κόσμο πού ενώνει,
καί τ’ όνομά του γιόρταζε, όχι μέ παντελόνι,
αλλά μέ ράσα πλουμιστά, μέ άμφια αστραφτερά, κορώνα, πατερίτσα,
γιατ’ έχει πράϊτα λογικά στή στρούγκα πιά ν’ «αρμέγη»,
κι’ όχι μέ γκλίτσα ταπεινή στήν Ίμβρο πού γεννήθηκε,
αρνιά νά βγάζη στή βοσκή καί άγνωστος νά μένη.

Σά νεκροκάσα έμοιαζε ό θρόνος σου εφέτος!
Σέ πνίξανε στά λούλουδα όλα αυτά τά «μούσμουλα»
πού ήρθαν πανταχόθεν,
στόν τάφο νά σέ βάλουνε, ευθύς κι’ ανυπερθέτως!
Καί, άν στίς προσφωνήσεις τους & τίς φιλοφρονήσεις τους,
ξεκίναγαν μέ … «΄Οθεν»,
άλλα εκλείνανε στό νού, πούρχονταν .. αλλαχόθεν,
΄Οθεν, κι’ ό Χάρος στή γωνιά, πού βγήκε πάλι παγανιά
κάποιονε νά θερίση, εκεί στήν έχει στήσει. Read more »

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ
ΕΙΣ ΔΥΣΑΝΑΣΧΕΤΟΥΣΑΣ «ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥΣ»

Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

Κατ’ αυτάς, κάποιος Συνταγματολόγος Βουλευτής, πιστός στόν πανεπιστημιακόν του όρκον, αναγκαζόμενος -έκ λόγων πού δέν είμαι υποχρεωμένος νά γνωρίζω- ν’ αυτοαπομακρυνθή από τούδε καί στό εξής τής αιθούσης τής Έλληνικής Βουλής, εδήλωσεν ότι, άν καί απομακρύνεται, θά εξακολουθήση νά είναι «μάχημον καί ενεργόν μέλος τής Έλληνικής Κοινωνίας».
Ίερεύς, χειροτονηθείς Κανονικώς, «Λαβών τήν Παρακαταθήκην .. (ταύτην)- εκείνην», καί ορκισθείς «νά διαφυλάξω αυτήν μέχρι συντελείας τού αιώνος» (Άκολουθία Χειροτονίας είς Πρεσβύτερον). Ίερεύς -λέγω- 59 έτη φέρων επί τού τραχήλου μου (επιτραχήλιον) τήν ευθύνην έναντι τού όρκου μου ν’ αποδώσω λόγον πρός τόν Θεόν (Ματθ.12,36 : Ρωμ.14,12 : Έβρ.13,17) διά τάς εμπεπιστευθείσας μοι ψυχάς, τής τε «στρατευομένης καί θριαμβευούσης» Έκκλησίας. Έχω τό δικαίωμα νά κολοβώσω (Ματθ.24,22 : Μάρκ.13,20) αφ’ εαυτού τόν «μέχρι συντελείας τού αιώνος» (Ματθ.28,20) χρόνον, καί επιόρκως νά λιποτακτήσω, παύων νά είμαι -τουλάχιστον ώς ό άνω Συνταγματολόγος- «μάχημος στρατιώτης τής είς Χριστόν Πίστεως» μου (Β΄Τιμ.2,3), «δίδων λόγον παντί τώ αιτούντι» (Α΄ Πέτρ.3,15), καί οδηγών ψυχάς αθανάτους είς σωτηρίαν, μέσω τού «Ίερού Συντάγματος τού Ευαγγελίου -Παλαιάς καί Καινής Διαθήκης», τών «Ίερών Κανόνων -Πηδαλίου», καί τών Θεοφόρων Άγίων Πατέρων τής Μητρός, Μιάς Άγίας Καθολικής καί Άποστολικής, Έκκλησίας, τής -διά τήν κορυφήν(!), τόν Πατριάρχην(!) κ. Δημήτριον Άρχοντώνη- μιάς … « έξ όλων τών 348» έκκλησιών;!
Παρήλθεν από καιρού -καί ύπό πλείστων, όσων ετόλμησαν νά ορθώσουν φωνήν διαμαρτυρίας- τό «Μεταξύ σού καί αυτού μόνου» (Ματθ.18,15). Έξηντλήθη τό «μεθ’ ενός ή δύο μαρτύρων» (Ματθ.18,16). Παίζοντος τόν ρόλον τού «Παντοκράτορος ΆρχηΠάπα πάσης τής οίκουμένης», δέν αφήκε περιθώριον, χώρον προσπελάσεως καί εγγίσεως τού προσώπου του, ώς υψίστου υπευθύνου-ποιμένος, είς τό «ακούειν τήν εναγώνιον φωνήν τού ποιμνίου» (Ίωάν.10,3-27) πρός (καί δι’) ανατροπήν καί απόρριψιν τών αποβλήτων αιρετικών, αντικανονικών, αντιπατερικών καί αντορθοδόξων κακοδοξιών, ενεργειών καί πρωτοβουλιών του!!!;
Δυσθύμησάν τινες έξ αιτίας «ωμής» (Ίωάν.6,60) -ώς έκριναν αυτήν μονόπαντα- τοποθετήσεώς μου, γύρω από θέματα «οικολογικής ευαισθησίας» τού Πατριάρχου. Έπιπροσθέτων, απαντώ είς τήν «περθενικήν»(!), εξωπραγματικήν καί εθελοτυφλούσαν, μή αντικειμενικήν καί μή στοιχούσαν ταίς Γραφαίς, καί μή εχομένην ορθοδόξως, ευθιξίαν των, μήποτε, «γνώντες τήν αλήθειαν» (Ίωάν.8,32), ελευθερωθώσιν.
Δηλώνω χωριατόπαιδο. Read more »

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ἀθήνα 7.6.1964

«…Ἔχε πίστι στὸ Θεό. Ἐξομολογεῖσαι; κοινωνεῖς τὰ ἄχραντα μυστήρια; διαβάζεις τὴν ἁγία Γραφή; κρατᾷς στὰ χέρια σου τὸν τίμιο σταυρό; ἔχεις ἀγάπη στὴν καρδιά σου; Τότε μὴ φο­­βᾶσαι. Ἀλλοίμονο, ἂν πιστέψουμε ὅτι ὁ δι­άβο­λος εἶνε πιὸ ἰσχυρός. Τρέμει. Τὸν καίει ὁ Χριστός, τὸν καίει ὁ σταυρός, τὸν καίει τὸ Εὐ­αγγέ­λιο, τὸν καίει ἡ θεία κοινωνία. Ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στὸς τί εἶπε· «Θὰ σᾶς δώσω τὴ δύναμι, νὰ πα­τᾶ­τε πάνω σὲ φίδια καὶ σκορπιούς…, καὶ νὰ μὴν παθαίνετε τίποτα» (Λουκ. 10,19). Ἔχε λοιπὸν κοντά σου τὸ Χριστὸ καὶ μὴ φοβᾶσαι κανένα. Αὐτὸν νὰ πιστεύῃς, αὐτὸν νὰ λατρεύῃς, αὐ­τὸν ν᾿ ἀ­γαπᾷς εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν».

Καποιοι ψαχνουν για ξεματιασματα στο διαδίκτυο! Ας προσέξουν, γιατί κοντά σε χριστανικές προσευχες εχουν και  λίγο  σολωμονική.

ΒΑΣΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ

Του συνεργάτου μας Κ.Θ.

Μερικοί Χριστιανοί νομίζουν ότι υπάρχει μαγεία καί βασκανία, ότι δηλαδή τά «μάγεια» έχουν δύναμη καί οί άνθρωποι βασκαίνουν καί βασκαίνονται. Καί τήν ειδωλολατρική αυτή πλάνη τούς τήν ενισχύουν καί μερικοί ολιγογράμματοι κληρικοί καί μοναχοί κι’ όλοι αυτοί στηρίζονται στό ότι «ή εκκλησία έχει ευχή κατά τής βασκανίας».
Άν υπήρχαν μάγια καί βασκανία, άν υπήρχε δηλαδή ή δυνατότης οί άνθρωποι νά έχουν τό βλέμμα τους πιστόλι καί τό δάχτυλό τους καραμπίνα καί νά πυροβολούν μέ πιστολιές αόρατες κι αθόρυβες, κι από τήν αστυνομία ασύλληπτες, ό καθένας εκείνον πού δέν χωνεύει, ή νά μισθώνουν ειδικούς γι’ αυτή τή δουλειά πιστολάδες – μάγους καί πιστολάδες – βασκάνους, πρό πολλού ή ανθρωπότης θά είχε εξοντωθή ολόκληρη. Μάλλον πρίν από τόν κατακλυσμό. Ευτυχώς αυτά είναι μόνο ψέμματα καί άστοχες φοβίες μικρονοϊκών, καί ή ανθρωπότης εξακολουθεί νά ζή. Ή μαγεία καί ή βασκανία είναι πράγματα ανύπαρκτα καί δοξασίες τής πιό ξεπεσμένης ειδωλολατρίας, ή οποία από τήν επιστήμη λέγεται ανιμισμός καί ή οποία ευδοκιμεί σέ ανθρώπους χαμηλής νοημοσύνης ή στερημένους από κάθε παιδεία, σέ διανοητικά κατακάθια δηλαδή ή καί σέ νέγρους τής Κεντρικής Άφρικής ή σέ ημιαγρίους τής Ίνδονησίας, τής Ώκεανίας, καί τής Νοτίου Άμερικής. Ό διάβολος βεβαίως έχει μεγάλη δύναμη, άλλ’ έναντι τού Θεού είναι τελείως ανίσχυρο άχυρο. Αυτό σημαίνει ότι, άν ό άνθρωπος θέλη νά είναι τού Θεού, γιά τό διάβολο είναι απροσπέλαστος απλησίαστος κι απαραβίαστος, θά έλεγα παντοκράτωρ, επειδή είναι κάτω από τήν παντοκρατορία τού Θεού. ΄Αλλά καί γιά τούς ανθρώπους, πού προτιμούν τό διάβολο, επίσης δέν υπάρχει μαγεία καί βασκανία. Άλλιώς τούς λυμαίνεται ό διάβολος, αλλιώς τούς χρησιμοποιεί, αλλιώς τούς φθείρει, καί τό κακό πού θέλει νά τούς κάνη δέν είναι ακριβώς ή φυσική τους φθορά, αλλά τό νά κερδήση τήν προτίμησή τους. Read more »

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Του συνεργάτου μας Κ.Θ.

«Μνημονευτέον μάλλον τού Θεού καί Προσευχητέον Αυτώ,  ή αναπνευστέον»
(Γρηγόριος ό Θεολόγος)

Εισαγωγικά τινα: Άν δέν αγαπούμε τόν Θεό καί τόν άνθρωπο, καλύτερα νά μήν τολμούμε νά προσευχώμεθα. «Ή βασιλεία τού Θεού ούκ έρχεται μετά παρατηρήσεως»(Λουκ.17,20) – εδώ, εκεί, παραπέρα, μέ κάμερες βιντεοληψίας, θορυβωδώς, μέ εντυπωσιασμούς, φρού φρού, γυρλάντες, περικοκλάδες, μπλά μπλά, μπάντες, τυμπανοκρουσίες, επαίνους, εξάρσεις, επιδείξεις, αυτοπροβολές, αλληλοφιλοφρονήσεις, δευτερολογίες, ανταλλαγές δώρων, σιμωνιακές αναρριχήσεις, ανθρώπινες αξιολογήσεις, ανάξιες προωθήσεις, κουφότητες, ριχότητες, υψαυχενότητες καί αλαζονικές επάρσεις – , αλλά «εντός ημών εστι» (Λουκ. 17, 20-21), καί, «έν τοίς ταμιείοις» (Ματθ. 6,6), «έν τώ κρυπτώ», «έν τή λεπτή αύρα αυξάνει»(Γ΄ Βασ. 19,12 :Ιώβ.4,16: Ψαλ.106,29: Ίεζ. 8,2), καί «έν τή ταπεινώσει καί πτωχεία τού πνεύματος»(Ματθ. 5,3) διατηρείται. Καί κάποια λεπτομέρεια, πού μάς διαφεύγει τελείως. ΄Η βασιλεία τού Θεού, εγγίζουσα «ούκ ερίσει ουδέ κραυγάσει» μέν (Ματθ. 12,19), αλλά …κατ’ αντιδιαστολήν «είκή»(=αναιτίως) δέν θά οργισθής κατά τού πλησίον(Παροιμ.28,25: Ματθ.5,22: Ρωμ.13,4: Γαλ.3,4: Κολ.2,18). ΄Αν υπάρξη αποχρών λόγος, τότε καί «ουαί» (Ματθ. 23,14-29 : Λουκ. 11,42-52), καί «μίσος» (Μαλαχ. 2,13) τέλειον (Ψαλμός 138,22) μάλιστα, καί μάχαιρα(Ματθ.10,34: Δευτ.20,13:, καί πύρ (Λουκ. 12,49)… καί «διχάσαι»(Ματθ.10,34)!! ΄Οχι μόνον έν τή Παλαιά Διαθήκη, αλλά καί έν τή Καινή ώς διά χωρίων τής Βίβλου έν τοίς προσημειουμένοις στηρίζω-διαβεβαιώ τόν λόγον. Αυθαιρέτως ό Προφήτης Ήλίας κατέκαυσε διά πυρός έξ ουρανού τούς δύο Πεντηκοντάρχους (51+51=102)(Δ΄Βας.1,9-12), καί κατέσφαξεν «διά μαχαίρας εντολή Θεού»(Γ΄Βας.18,40) τούς 400 «Ιερείς(προφήτας) τών ΄Αλσών»(Γ΄Βασιλ.18,19) καί άλλους 450 «Ιερείς τού Βάαλ»(αυτόθι) στό ΄Ορος Κάρμηλος, ήτοι σύνολον φονευθέντων 952(;!!) καί ανήκει είς τάς τάξεις τών κορυφαίων Άγίων τής ΄Εκκλησίας μας;! ΄Αν δέν τό έκανε, τί επίχειρα θά είχε ό ίδιος; Τί λέγει ό λόγος τού Θεού στόν 105ον Ψαλμό, στίχοι 34 έως 43: «επειδή εφείσθης(τούς λυπήθηκες) καί πάντρεψες τά αγόρια καί τίς θυγατέρες τού Ίσραήλ μέ τά αντίστοιχα (τέκνα) τών ειδωλολατρών… τά επίχειρα σέ σένα Ήλία, καί σέ καθένα!». Σήμερον; Ναί, καί σήμερον!

Δέν είναι παραμύθια αυτά στό Λόγο τού Θεού! «Ώρισε τάς οροθεσίας (σύνορα) τών εθνών, κατοικείν επί πάν τό πρόσωπον τής γής» (Πράξ.17,26). «Μή μέταιρε όρια(σύνορα) αιώνια προγόνων σου» (Παροιμ.22,28). «Πολεμήσης έως θανάτου … καί Κύριος συμπολεμήση σοι» (Σοφ.Σειρ.4,28). «Ωσεί πετροβόλου θυμού πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι=συμπολεμώντας θά ρίχνει χαλάζι σάν μεγάλες πέτρες κατά τού εχθρού»(Σοφ. Σολ.5,22: Ίεζεκ.13,11-13). Μάς «παραμυθιάζουν» οί αγωνισταί τού 1940 στήν Πίνδο; Τά «ευχαριστήρια στήν Υπέρμαχο Στρατηγό» (Άκολ. Άκαθίστου ΄Υμνου) νά παύσουν έν τή Έκκλησία τών Όρθοδόξων; Κι’ αυτό ίσως τό δούμε μέ τίς «Παπο-Λυκοφιλίες». «Οί άρχοντες ούχ είκή (ματαίως-χωρίς λόγο-αναιτίως) φέρουσι τήν μάχαιραν»(Ρωμ.13,4). Ό Κύριος, ανακόλουθος ευρίσκεται, μή στρέψας καί τήν άλλην σιαγόνα, στόν αχάριστο, θεραπευθέντα υπ’ Αυτού, δούλο; (Ίωάν. 18,23). Μήπως μελετάμε τόν Λόγο τού Θεού ανάποδα καί έξω απ’ τά εξώφυλλα, καί πρέπει νά συμφωνήσουμε μέ τούς ψευδομάρτυρες τού Ίεχωβά, νά μή παίρνουμε όπλο καί νά μή στρατευώμεθα, άλλά «διά τής πλαγίας καί παρακαμπτηρίου οδού» νά γραφώμαστε στά Μοναχολόγια τών Ίερών Μονών, καί έν πολλή όσιότητι(!) «ανοσιουργούντες» συστρατευόμενοι μετά τών Μοναχικών Τάξεων ώς δήθεν «Ζηλωταί τού Χριστού», άς στέργωμεν νά σκοτώνωνται διά τήν «αφρατοσύνη» καί «Κοινοβιακή αβροδιαιτητότητά» μας (Ευχή επτά παίδων καί είς μή υπνούντα) … τά κορόϊδα!!! Γιατί νά κάνουν πολέμους; «Σφάξεμε, ΄Αγάμ, ν΄ αγιάσω»! Ή «Πνευματική κεφαλή», Read more »

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ:

ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΑ 30 ΤΟΥ

Του συνεργάτου μας Κ.Θ.

Ρωτούν οί άνθρωποι πολλές φορές. «Τί έκανε ό Χριστός μέχρι τά 30 του χρόνια; Γιατί τό βιογραφικό αυτό κενό; Μήπως πήγε στήν Ινδία καί σπούδασε φακίρης;». ΄Αστειευόμενος κάποιος τούς απήντησε: «Όχι στίς Ινδίες. Στό Νότιο Πόλο πήγε, γιά ραδίκια…!!!»
Τί μανιακοί καί περίεργοι είναι οί άνθρωποι γύρω από τά τού Χριστού; Πόσοι ποτέ ρώτησαν: «Τί έκανε μέχρι τά 30 του ό Πυθαγόρας; Τί έκαναν μέχρι τά 30 τους ό Σόλων, ό Πεισίστρατος, ό Κλεισθένης, ό Μιλτιάδης, ό Θεμιστοκλής, ό Αριστείδης, ό Λεωνίδας, ό Αισχύλος, ό Κίμων, ό Ηρόδοτος, ό Θουκυδίδης, ό Αναξαγόρας, ό Δημόκριτος, ό Ευριπίδης, ό Αριστοφάνης, ό Λυσίας, ό Σωκράτης, ό Ξενοφών, ό Πλάτων, ό Αριστοτέλης, ό Δημοσθένης, ό Αισχίνης, ό Ισοκράτης, ό Ζήνων, ό Επίκουρος, ό Διογένης, ό Επίκτητος, ό Πλούταρχος, ό Λουκιανός, ό Κέλσος, ό Αιμίλιος Παύλος, ό Αννίβας, ό Ιούλιος Καίσαρ, ό Κικέρων, ό Βεργίλιος, ό Οράτιος, ό Σενέκας, ό Πλίνιος, ό Ηρώδης, ό Πιλάτος, ό Άννας, ό Καϊάφας, τί έκαναν μέχρι τά 30 τους τόσοι καί τόσοι άλλοι; Ξέρει κανείς τί έκαναν όλοι οί παραπάνω μέχρι τά 30 τους; Ξέρει κανείς τί έκαναν οί μισοί απ’ αυτούς μέχρι τά 40 τους καί τά 50 τους; Ξέρουν αυτοί οί «εξυπνάκιδες» τών τέτοιων ερωτήσεωνκάτι γιά τό μεταξύ 0 καί 30 ετών διάστημα τής ηλικίας τών προειρημένων; Διερωτήθηκαν ποτέ; Πώς καί ή άρρωστη αυτή περιέργειά τους στρέφεται αποκλειστικά μόνον εναντίον τού Χριστού, καί δέν εκφράζεται καί γιά τόσους άλλους; Προσωπικώς, δέν έχω βέβαια γιά κανέναν από τούς παρά πάνω ούτε ίχνος τής τέτοιας περιεργείας.
Όσο γιά τό Χριστό; Ναί, ό Χριστός είναι από τούς σπανίους (Φίλιππος, Μ. Αλέξανδρος, Μ. Κωνσταντίνος, κ.λ.π.), γιά τούς οποίους ξέρουμε τί έκαναν καί πρίν από τά 30 τους. Τού Χριστού ξέρουμε τήν προσκύνηση τών ποιμένων, τήν αφιέρωσή του στό ναό μετά 40 μέρες σύμφωνα μέ τίς διατάξεις τού Μωϋσέως καί τίς προφητείες τού Συμεών καί τής ΄Αννης γιά τό πρόσωπό Του καί τό μέλλον Του, τήν προσκύνησή του αργότερα κι’ από τούς αλλοδαπούς μάγους καί τήν καταζήτησή Του γιά σφαγή από τόν Ηρώδη Α΄ όταν ήταν περίπου 2 ετών, γιά τά θαυμαστά λόγια Του πρός τή Μητέρα Του στό ναό τής Ιερουσαλήμ όταν ήταν 12 ετών, καί γιά τή βάπτισή Του από τόν Ιωάννη λίγο πρίν από τά 30 Του χρόνια.
Φυσικά τά Ευαγγέλια δέν είναι βιογραφία τού Χριστού, αλλ’ ιστορία τού κηρύγματός Του τής θανατώσεώς Του καί τής αναστάσεώς Του. Κανένα βιβλίο τής Αγίας Γραφής δέν είναι βιογραφία κανενός απολύτως.
Δέν είναι μυθιστόρημα γιά αργόσχολες «κατινίτσες» ή Γραφή. Παρά ταύτα γιά τή ζωή τού Χριστού μάς παρέχουν πλήρη κάλυψη, λέγοντας καί εννοώντας ότι μέχρι τά 30 του ή ζωή Του ήταν μιά συνηθέστατη ρουτίνα χωρικού μεροκαματιάρη. Δέν ύπάρχει τό κενό πού υπάρχει γιά τούς προειρημένους. Read more »

ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

———–

————-

Αναστασημα μηνυματα

και ψυχοφελεις σκεψεις, αξιες προσοχης, που τις αντιπαρερχομεθα

Τοῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

Μέσα στή χαρά τής ΄Αναστάσεως, υψώνοντας φωνήν μέ τρεμάμενα γηραλέα χείλη, καί συμπροσφθεγγόμενος καί συναναφωνών (όση μοι δύναμις) τόν διθυραμβικόν Παιάνα «Χριστός ΄Ανέστη», έρχομαι ταπεινά νά καταθέσω ωρισμένες ψυχοφελείς σκέψεις πού, άν καί είναι τόσο άξιες προσοχής, τίς αντιπαρερχόμεθα, δέν έτυχε κάποιος νά μάς κατηχήση γύρω ἀπ’ αυτές.
Πρώτον. Παρήλθεν μόλις χθές ή εορτή τής υπό τού Άποστόλου Θωμά ψηλαφήσεως τών στιγμάτων-ουλών τού αναστημένου σώματος τού Κυρίου, καί τής σωτηρίου αυτού (τού Θωμά) όμολογίας. Μέσα στά πολλά διδάγματα πού αντλούμε από αυτήν τήν εορτήν, εκτός τής διευκρινίσεως, ότι ό άγιος Απόστολος δέν ήτο «άπιστος» – ώς κακώς παρουσιάζεται υπό πολλών προχειρολογούντων – αλλά δύσπιστος, έχομεν καί πλείστα άλλα νά πληροφορηθώμεν. Κατεδέχθη ό Κύριος νά ψηλαφηθή, γιά νά αρθή πάσα έκ μέρους τού Θωμά αμφιβολία. Πρώτον συμπέρασμα: ΄Ανέχεται καί, τρόπον τινά, αναμένει κάποτε τήν έρευναν ό Κύριος. Γι’ αυτό αλλού επιπροσθέτει, «ψηλαφήσατε καί οίδετε-γνώτε, ότι αυτός εγώ ειμί». «Γεύσασθε καί οίδετε (καί ίδετε) ότι, εγώ (ό Κύριος) είμαι χρηστός (χρήσιμος, απαραίτητος)». Γιά νά επεκταθή καί προσείπη είτα, «χωρίς εμού ού δύνασθε ποιείν ουδέν»(Ίωάν. 15,5). Καί, από υπερβάλλουσα αγάπη, επεκτεινόμενος περαιτέρω λέγει, «κρούετε καί ανοιγήσεται υμίν, αιτείτε καί δοθήσεται, ζητείτε καί ευρήσετε» (Ματθ.7,7 : Λουκ.11,9-10) ΄Εξαιρέτως, «άρατε τόν ζυγόν μου έφ’ υμάς καί οίδετε ότι ό ζυγός μου χρηστός (μέ η) καί τό φορτίον μου ελαφρόν εστί»(Ματθ.11,30). Άρα, δέν αποκλείει τήν έρευνα, τήν επαφή, αλλά καί τήν συνοίκησιν μετά τού πιστού, εισερχόμενος καί εγκατοικών έν αυτώ ολόκληρος, διά τής Θείας μεταλήψεως τού «Άχράντου Σώματος καί τού Τιμίου αυτού Αίματος». Δέν «προστάζει» καί δέν εντέλλεται τήν έρευνα, μέ τόν ένεστώτα όριστικής πρός τούς Έβραίους στό (Ίωά.5,39), πού, μέ λίγη προσοχή διαπιστούμεν ότι δέν πρόκειται περί προστακτικής (:νά ερευνάτε), άλλά περί ενεστώτος χρόνου, οριστικής εγκλίσεως, πού ερμηνεύεται απλά καί ξεκάθαρα: «΄Εβραίοι, ερευνάτε=ψάχνετε νά βρήτε κάποιον, καί αυτός είμαι εγώ, άλλά δέν θέλετε νά έλθετε κοντά μου γιά νά μή ελεγχθούν τά έργα σας» κ.λ.π. /

«Πιστός ό λόγος (υπάρχων) καί πάσης αποδοχής άξιος πρός διδασκαλίαν, έλεγχον, ωφέλειαν κ.λ.π.» (Α΄Τιμ.1,15), δύναται καί επιτρέπεται καί επιβάλλεται νά γίνεται «αντικείμενον» ερεύνης καί μελέτης, γιά νά γίνουν πρόσκτημα ημών τά έξ αυτού απορρέοντα οφέλη. Όλίσθησις πρόχειρη, εκτροπή ανεξέλεγκτη, άτοπη καί μή διά μέσου τής Ιεράς ημών Παραδόσεως επισυμβαίνει περί τό θέμα αυτό, καί απορρίπτεται τό «πίστευε καί μή ερεύνα», χωρίς νά κατατρύχεται, εκδαπανάται, αδημονεί καί αντιπαλαίει ορθολογιστικώς είς τά υπό τού Κυρίου καί τού Αγίου Πνεύματος αποκεκαλυμμένα, ό μυούμενος είς τά περί τήν πίστην, ανατρέχων είς φιλοσοφικάς αναζητήσεις καί ερεύνας, τή στιγμή πού τυχόν αυτός είναι ακόμη νήπιος, «γάλακτος χρείαν έχων» καί «ού στεραιάς τροφής» (Εβρ.5,12), καθ’ ότι είς τάς υψηλάς αναζητήσεις της, ή «τών εφετών ακρότης,»(ΙεράΥμνολογία) ήτοι «τό Θείον, άπειρον καί ακατάληπτόν (εστι) καί τούτο μόνον αυτού καταληπτόν, ή απειρία καί ακαταληψία»! Ή τοποθέτησις αυτή τού Ιερού Δαμασκηνου (Ιωάννου), δέν είναι «ελαφρόν λογοπαίγνιον», αλλ΄απροσμέτρητον καί δυσανάβατον ύψος τή ανθρωπίνη λογική(δοτικές), ώς ήκουσεν ό Απόστολος Παύλος, αναβάς έως τρίτου ούρανού, «άρρητα ρήματα, ά ούκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (Β΄Κορ.12,4). Read more »

«Ερχεται η πεμπτη φαλαγγα στο εθνος μας

για να διαλυση την Ορθοδοξια μας. Ποια ειναι αυτη η πεμπτη φαλαγγα;

Ο αγωνιστής Ορθόδοξος ιεράρχης της Φλώρινας π. Αυγουστίνος Καντιώτης,
πριν από 60 χρόνια, το 1959 είδε τον κίνδυνο και ενημέρωσε τον Ελληνικό λαό.

«…Όπως στα χρόνια του χιτλερισμού, του φασισμού, μέσα στο έθνος μας υπήρχαν Έλληνες-πράκτορες του εχθρού, έτσι και τώρα μέσα στους κόλπους του έθνους μας δημιουργήθηκε η πέμπτη φάλαγγα.
Ποια είναι η πέμπτη φάλαγγα; Είναι οι φίλοι του πάπα. Είναι κάτι ψευτοθεολόγοι, είναι κάτι άνθρωποι – ο Θεός να φυλάξη από δαύτους. Έρχεται η πέμπτη φάλαγγα στο έθνος μας, για να διαλύση την Ορθοδοξία μας. Ποια είναι αυτή η πέμπτη φάλαγγα; Είναι τα παιδιά που πάνε στη Βιέννη, στη Ρώμη, στο Παρίσι, στο Λονδίνο και σπουδάζουν σε ξένα πανεπιστήμια. Δεν αδειάζουν μόνο τα πορτοφόλια των γονέων τους, ούτε μόνο καταστρέφονται και διαφθείρονται, αλλά κινδυνεύουν ψυχικά. Και εδώ στην Ελλάδα κινδυνεύουν, διότι η φτώχεια τους είναι μεγάλη. Το βλέπουν αυτό οι φραγκοπαπάδες και τα παίρνουν σε σπίτια καθολικά, τα παίρνουν στα οικοτροφεία τους.

Φτωχά παιδιά και δυστυχισμένα είναι. Τους δείχνουν αγάπη και τους δίδουν χρήματα, τα ντύνουν και τα περιποιούνται, για να τους πάρουν το διαμάντι, να τους πάρουν την Ορθοδοξία. Έχω πληροφορία, ότι πολλά παιδιά, φοιτηταί που σπουδάζουν στη Ρώμη, στο Μιλάνο, στη Βενετία, στη Βιέννη, φεύγουν από την ορθόδοξον γραμμή. Και θα’ ρθουν εδώ και θα συνεργασθούν με τους ουνίτες και θα βάλουν δυναμίτη στα σπίτια τους. Θα βάλουν δυναμίτη, για να διαλύσουν την Ορθοδοξία μας. Η πέμπτη αυτή φάλαγγα είναι η πιο θλιβερά. Οι νέοι που την αποτελούν είναι οι νέοι Βησσαρίωνες…».
Ὁλόκληρη την ὁμιλία:
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=6363

Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ;

Ἐνδελεχώς ερευνήσας, κατέληξα είς ωρισμένα συμπεράσματα, τά όποία επιθυμώ νά μοιρασθώ μαζί μέ όλους τούς έν Χριστώ αδελφούς μου.

ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ (Β΄Τιμοθ.1,1-14)
ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, που σπουδασε σε «φυτώρια Ουνιτών» & «Ίησουϊτών της Παπικής ΄Εκκλησίας στη Ρωμη

Τού Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Ό Ταρσεύς Παύλος, απόστολος Χριστού Ιησού, διά θελήματος Θεού Πατρός, επαγγελόμενος, αυτήν ακριβώς τήν ζωήν «τήν έν Χριστώ Ιησού», γράφει καί αποστέλλει στό αγαπητό του παιδί Τιμόθεο, τήν Β΄ του επιστολήν, εσωκλείων καί μεταλαμπαδεύων στό μαθητή του ώς διδάσκαλος καί πατέρας, «χάριν, έλεος καί ειρήνην από τόν Θεό Πατέρα καί τόν Υιό του, Κύριον (πάντων) ΄Ιησούν Χριστόν».
Θυμάμαι τά δακρυσμένα σου μάτια, παιδί μου, όταν χωρίσαμε. Διακαώς επιποθώ νά σέ ξαναδώ, γιά νά χαρώ. Δέν ήσουν ποτέ υποκριτής. ΄Ησουν γεμάτος πίστη στό Θεό μας, πού πρωτοκατώκησε στή γιαγιά σου τή Λωϊδα καί στή μητέρα σου Ευνίκη ύστερα, καί κατόπιν αδιαμφισβήτητα καί ολοφάνερα σ΄ εσένα.
Ξέρεις, ότι αυτή τήν ώρα είμαι δέσμιος, καί σού γράφω αυτό τό γράμμα από τή φυλακή. Θέλω νά σοῦ αναθερμάνω τό χάρισμα πού σοῦ μετέδωσα μέ τά χέρια μου τήν ώρα τῆς χειροτονίας σου. Καί στούς δυό μας, δέν έθεσε ό Θεός πνεύμα φόβου καί δειλίας, αλλά (πνεύμα) «δυνάμεως καί αγάπης καί σωφρονισμού». Δυναμωμένοι μέ τήν ΄Ιερωσύνη μας, θά αγαπάμε καί θά σωφρονίζωμε τό λαό. Μή ντραπής γιά τό διαρκές μαρτύριο τῆς συνειδήσεως πρός χάριν τού Κυρίου (μας). Μή σέ προβληματίζει πού είμαι φυλακισμένος. Μή σοῦ φαίνεται περίεργο. Μαζί, άς υποφέρουμε τήν όποια δοκιμασία κηρύττοντας τό Ευαγγέλιο, στηριζόμενοι στό Θεό πού μᾶς έσωσε καί μᾶς κάλεσε νά διακονήσωμε σ’ αυτό τό έργο, όχι επειδή σέ κάποιες ενέργειές μας είχαμε διαφοροποιηθεί από τούς συνανθρώπους μας, αλλά γιατί, προτού γεννηθούμε, εἴμασταν μέσα στήν αϊδιο σκέψη Του (πού δέν έχει αρχή, τήν άναρχο), καί μᾶς είχε προωρισμένους νά διακονήσουμε στό έργο Του αυτό, όχι γιατί τό αξίζαμε, είμασταν, δήθεν, τό κάτι άλλο, αλλά χατηρικά καί προεκλέγοντάς μας μέ μιά δική Του κρίση καί απόφαση νά μάς αναθέση αυτό τό έργο. Καί, νάσου, ή χαριστική πρός ημάς πρόθεσίς Του αυτή, μετεπήδησε στίς υπάρξεις μας – μέσα σέ μιά ταυτόχρονη μετ’ Αυτού συμπόρευσή μας πλέον έν τή γή, άμα τή ενανθρωπήσει Του – δι’ ής (ενανθρωπήσεως) κατήργησε τόν θάνατον, κυριαρχήσας καί καταπατήσας αυτόν διά τού θανάτου Του καί τής αναστάσεώς Του, παρασχών είς ημάς τήν δύναμιν, διά τού κηρύγματος τού ευαγγελίου Του καί τών Μυστηρίων τής εκκλησίας Του, νά μεταβιβάζωμεν στούς αγρευομένους «στή σαγήνη» Του «φωτισμόν, ζωήν καί αφθαρσίαν». Read more »