Τι διδασκει η Ορθοδοξια μας

για το προσωπο της Υπεραγιας Θεοτοκου

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστινο Καντιώτη
στὸν ἱ. ναὸ Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης στις 10-8-1989

Ἔξω ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία οἱ αἱρετικοὶ διχάζονται ὡς πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας· ἄλλοι τὴν ὑπερτιμοῦν, καὶ ἄλλοι τὴν ὑποτιμοῦν. Ἐμεῖς τί λέμε;
Ἡ Ὀρθοδοξία παραδέχεται, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε ἀνώτερη ἀπὸ τοὺς πατριάρχας καὶ τοὺς προφήτας τῆς παλαιᾶς διαθήκης, ἀνώτερη ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο, ἀνώτερη ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους, ἀνώτερη ἀκόμα κι ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους. Ἡ Παναγία εἶνε παραπάνω ἀπ᾿ ὅλους. Ἀλλὰ δὲν εἶνε Θεός· ἐδῶ σταματοῦμε. Διότι ἡ θεοποίησις τῆς Παναγίας εἶνε αἵρεσις. Αἱρετικοὶ εἶχαν θεοποιήσει τὴν Παναγία. Ἐμεῖς δὲν τὴ θεοποιοῦμε· δὲν λέμε, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε Θεός.
Ἡ Παναγία, ἐν σχέσει μὲ τὸ Θεό, μὲ τὸ Χριστό, εἶνε καὶ αὐτὴ μία «δούλη»· ἔτσι ὀνομάζει τὸν ἑαυτό της ἡ ἰδία:  «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ. 1,35-38). Ἔτσι εἶπε ἡ Παναγία· ὅτι εἶνε μιὰ «δούλη» τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ εἶνε ἁμαρτία αὐτὸ ποὺ παρατηρεῖται καμμιὰ φορὰ ἀπὸ ἄγνοια, νὰ τιμοῦν τὴν Παναγία παραπάνω ἀπὸ τὸ Χριστό (κάπου εἶδα λ.χ. μπροστὰ στὸ Χριστὸ νὰ ἔχουν μιὰ μικρὰ καντήλα, καὶ μπροστὰ στὴν Παναγιὰ μιὰ μεγάλη καντήλα).
Ὡρισμένοι αἱρετικοὶ ὅμως, ὄχι ἀπὸ ἄγνοια ἀλλ᾿ ἀπὸ σατανικὴ ἐπιμονή, θεωροῦν τὴν Παναγία σὰν Θεό· ὅπως οἱ ἀρχαῖοι εἰδωλολάτραι πρόγονοί μας εἴχανε τὴν Ἄρτεμι, τὴν Ἀθηνᾶ κ.τ.λ.. Ὄχι τέτοια πράγματα. Αὐτὸ εἶνε τὸ ἕνα ἄκρο, τὸ ὁποῖο κρατοῦν οἱ παπικοί. Αὐτοί, οἱ φράγκοι, τὴν Παναγία τὴν ἔχουν πολὺ ψηλά, τὴν τιμοῦν σχεδὸν σὰν Θεό, τῆς φτειάχνουν καὶ ἀγάλματα. Αὐτοὶ ἔχουν τὴν λεγομένη Μαριολατρία.
Οἱ ἄλλοι ἀντιθέτως πηγαίνουν στὸ ἄλλο ἄκρο. Εἶνε οἱ προτεστάνται. Αὐτοὶ τί λένε; Ὑποτιμοῦν τὴν Παναγία. Τὴν θεωροῦν μιὰ ἁπλῆ γυναῖκα. Τί εἶνε, σοῦ λένε, ἡ Μαρία; εἶνε ὅπως ὅλες οἱ γυναῖκες. Καὶ ἐνῷ οἱ παπικοὶ τῆς ἔχουν καὶ ἀγάλματα, οἱ προτεστάνται δὲν τῆς ἔχουν οὔτε εἰκόνα. Οἱ δὲ χιλιασταὶ οὔτε ν᾿ ἀκούσουν θέλουν γιὰ τὴν Παναγία.
Ἐμεῖς λοιπόν, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, εἴμεθα στὸ μέσον. Ἡ Ὀρθοδοξία οὔτε μὲ τοὺς προτεστάντες πάει, οὔτε μὲ τοὺς παπικοὺς πάει. Καὶ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε ὑπεράνω ὅλων τῶν ἁγίων, ἀλλὰ ὄχι Θεός· καὶ ὅτι ἀξιώθηκε νὰ γεννήσῃ ὑπὲρ φύσιν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστὸς γεννήθηκε κατὰ τρόπο ὑπερφυσικό, θαυμαστό, μυστηριώδη, τρόπον ἄγνωστον τοῖς ἀνθρώποις. Αὐτὰ πιστεύει ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ ἔτσι τιμοῦμε ἐμεῖς τὴν Παναγία.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΩΣΗ ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, ΟΠΩΣ ΕΝΩΣΕ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΕΑ ΨΕΥΤΟ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ! ΕΒΑΛΕ ΣΗΜΕΡΑ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ) ΣΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΝΑ ΚΗΡΥΧΘΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΑΜΒΩΝΟΣ Η ΝΕΑ ΑΙΡΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ!!!

Διαβάστε τὴν ἐγκύκλιο του, που ἀνεγνώσθη στους Ὀρθοδόξους ναούς, «ἐπ᾿ ἐκκλησίας κατά τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, ι΄ Μαρτίου [2019], ἀμέσως μετά τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον».
«…Εὔχεσθε καί προσεύχεσθε, τιμιώτατοι ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, νά ἀξιωθῶμεν, ἄνωθεν ἐπινεύσει καί ἀρωγῇ, πρεσβείαις δέ τῆς Ἁγιοπρώτου Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων…».
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΑ ΖΥΓΙΑ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ!!! «ΑΓΙΟΠΡΩΤΟΥ» λέει, Ή ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΓΙΑΣ!!!  ΓΙΑΝΝΗΣ ὴ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ,  το ἴδιο!

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

Συνεργάτου μας

   Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Κορινθίους Α´ ἐπιστολήν του (1,10) «παρακαλεῖ … ἴνα τό αυτό λέγωμεν πάντες. Νά μή κομματιαζώμαστε (σχίσματα), νάχουμε ἴδιο μυαλό καί ἴδια γνώμη». Καί ἐρωτᾶ (αὐτόθι στιχ.20). «Ποῦ σοφός, ποῦ γραμματεύς, ποῦ συζητητής ..(τότε); Θέλετε; Καί σήμερα.
Αυτοσοφία καί Υπερσοφία ο Θεός αϊδίως, δέν επέτρεψε στόν, σχετικήν σοφίαν έχοντα, άνθρωπον, νά γνωρίση δι’ αυτής τόν Θεόν, αλλά θέλησε (ο Θεός) «διά της μωρίας του κηρύγματος νά σωθούν οι εις το πρόσωπον Αυτού αποθέτοντες την πίστιν και την ελπίδα των» άνθρωποι (Α´ Κορ. 1,20-21).
Πίστις των Ορθοδὀξων, της Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, υπάρχει εκπεφρασμένη εντός, καί εριδομένη εις, τό «κατά τας Γραφάς», εις τα της Ιεράς Παραδόσεως, εια τα των Αγίων καί Θεοσόφων Αποστόλων καί Πατέρων, ως αυτοί, εν Οικουμενικαίς, Τοπικαίς Συνόδοις καί Επιστολαίς αυτών διετάξαντω και επαφήκαν ημίν. Της (Εκκλησίας) σήμερον, «Συνοδικώ Συστήματι» αυτής δογματιζούσης καί συναποφασιζούσης.
Ετι όμως σήμερον, τίς «μόνος» τολμά, υπερβαίνων καί αγνοών πάντας και πάντα, να αποφασίζη και να δογματίζη; Ποῖος μόνος, αυθαιρέτως, δικαιούται να κρίνη, συγκρίνη, αξιολογήση, αναβιβάση, καταβιβάση, υποβιβάση, κατατάξη, ή, αποβάλη, αφορίση, θέση εἰς ακοινωνησίαν, καθαιρέση, ή, θέση τινά εις αργίαν, τρόπω ξένω και αγνώστω τοις Ιεροίς Κανόσι; Παράξενο; Οχι!! Συνηθέστατο! Αρκεί νά «πολιτεύεται η ζωή (σου)» κατά τον Κατηχητικόν Λόγον της ημέρας του Πάσχα, του Ιερού Χρυσοστόμου. Νά κινήσαι απελεύθερος, καί να δραστηριοποιήσαι (ως πρόσωπον), κατά τόν Αριστοτέλην, μετέχων ενεργώς εις τα της Κοινωνίας ως «πολιτικόν ζώον», καί μή, αφιστάμενος της πολιτικής (θέλεις; και της θρησκευτικής ζωής), αποσυνδεόμενος του α’ συνθετικού της προτάσεως, αποβής, ούτω, απολιτικόν «ζώον», ήτοι βοσκηματώδης ύπαρξις, αδυνατούσα να διακρίνη τον αυθαιρετούντα και αντικανονικώς διοικούντα, ενεργούντα, αποφαινόμενον, δογματίζοντα και νομοθετούντα. Ον, ως εκνόμως πράττοντα, θά έδει, από καιρού νά ειχες απορρίψει και απομακρύνει τούτον, Συνοδικώς (δε) καί τής Εκκλησίας Συνόλου συμπρατούσης καί συναποφασιζούσης πρός τούτο.

Ταύτα πάντα, αφορώσιν εις τα υπό τού Πατριάρχου Βαρθολομαίου εσχάτως, δι’ εγκυκλίου, διακανονιζόμενα, καθοριζόμενα καί, αθέσμως και αντικανονικώς, επιβαλλόμενα, περί Τό Πάντιμον Πρόσωπον Τής Πανυπερευλογημένης Μητρός Τού ενανθρωπήσαντος Σωτήρος ημών, Ιησού Χριστού. Ην, ή και ως Θεοτόκον Αυτήν ανέχεται(!) καλείσθαι και ονομάζεσθαι, μειοί (μειώνει, σμικραίνει, ελαττώνει, αδικεί) τό Υψος Αυτής, μέ τό νά Τήν «συστιχεί», έστω και ως Πρώτην τοποθετών Αυτήν, εις τό αυτό επίπεδο, τήν αυτήν ευθυγράμμισιν καί τό αυτό ισοστάσιον, μετά πάντων τών Αγίων, ως «Πρωτ-Αγίας, Πρωταγίας»!!! Πάνυ αστόχως. Mάλιστα ὡς δασεινομένης τῆς λέξεως Ἁγία: «Πρωθ᾽-Ἁγίας, Πρωθαγίας»!! Read more »

Bαρθολομαῖε,

Πάνυ ἄστοχος, ἄκυρος καὶ αἱρετική ἡ, ἀπό μέρους τῆς σῆς ψευτο-Μετριότητος, ἀξιολόγησις Τῆς,  ὄντως, οὔσης Θεοτόκου, ὡς Πρωταγίας!

Ἡ καταπλήξασα καὶ ὑπερβάσα ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων τὴν φύσιν. Ἡ μεγαλυνομένη ὠς Τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ. Ἡ ἀδιαφθρόρως τεκοῦσα Θεὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως. Ἡ προεκλεχθεῖσα ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν, γενέσθαι Μήτηρ Θεοῦ. Ἡ Μόνη Ἀγνὴ καὶ Ἀχραντος, ἡ, πρὸ-κατά-καὶ μετὰ τὸν τόκον, Παρθένος. Ἡ Προφητευθεῖσα ὡς Κλίμαξ, Πόκος, Βάτος, Ράβδος, Μάννα κ.λ.π. Τὸ Ἱερώτατον τῆς Οἰκουμένης Κειμήλιον. Ἡ, ὡς Παρθένος Μήτηρ, προσενεχθεῖσα ὑφ᾽ ἡμῶν, δῶρον τῷ Θεῷ. Ἀλλότριον γάρ τῶν Μητέρων ἡ Παρθενία! Ἡ Ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν καὶ καθαροτέρα λαμπιδόνων ἠλιακῶν… (Ἐπιλείψῃ με ὁ χρόνος καὶ οὐκ ἐξαρκέσῃ ὁ χῶρος διὰ περαιτέρω ἀνάσυρσιν καὶ ἀνάδειξιν πραγμάτων ἐχόντων σχέσιν περὶ τοῦ θέματος).

Συνελόντι εἰπεῖν. Ἡ ἐν δεξιοῖς Τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ Της παρισταμένη Βασίλισσα, μετὰ τῆς τόσης λαμπρότητος· εἶναι ἀνήκουστον καὶ πρωτόγνωρον νὰ τίθεται, παρ᾽ οἱουδήποτε παράφρονος, εἰς σύγκρισιν πρὸς πάντα Ἅγιον· ὡς Ὑπεραγία καὶ Ὑπερευλογημένη ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ Ὀρθοδόξῳ Κυψέλῃ Βασιλεύουσα, σοῦ δὲ, ἐπαισχύντως, οὐδ᾽ ὡς κυφῆνος, πλέον, ἐν αὐτῇ μὴ ἀναγνωριζομένου· καὶ ἀποβαλομένου, ὅσον οὕπω, ὑπό τῶν φρονίμων, σοφῶν καὶ προνοητικῶν μελισσῶν-πιστῶν. Οὐδόλως, ἐν τῇ ἀλόγῳ ἀφυνιάσει σου, μέλει σοι, περὶ τῆς ὑστεροφημίας σου;

Κρίμα! Ἀφοῦ, «ἀντὶ τοῦ διδάσκειν, κατήντησας διδάσκεσθαι» ὑπό τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος, ἐφάρμοσον σεαυτῷ τόν Β´ Κανόνα τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κανόνα ΚΔ´ τῆς ἐν Καρθαγένῃ. Ψαλμ. 118, 15-16. Δευτερ. 16,18. Ὠσηὲ 4,6. Νεαρὰ Ἰουστ. ΡΚΓ´.  Καὶ ὑποσημείωσις (1)   Β´ Καν. Ζ´ Οἰκ. σελ. 323-325, «Πηδάλιο» «Ἀστερος», Παπαδημητρίου.

(Τὸ ὡς ἄνω κείμενον ἀφορᾶ εἰς λεπτομέρειαν, ἐξαποληθείσης παρὰ τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἐγκυκλίου, ἐπὶ τῇ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς)

1. «ΠΑΣΑ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΗΣΙΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗ
αλλοτριαι εισιν της ιερατικης ταξεως και καταστασεως…»

(16ος ΚΑΝΟΝΑΣ, της Ζ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ)

Ο ΦΤΩΧΟΥΛΗΣ

Επιθυμία τοῦ παραπάνω φτωχούλη δεσπότη,
από την Χριστουγεννιάτικη ομιλία του, στον Μητροπολιτικό ναό, στις 25.12.2018

Ποιήμα συνεργάτου μας

Ωσάν Δεσπότης έχω μόνον ένα ράσο
κι` επιθυμῶ μ` αυτό το ένα να γεράσω.
Προσευχηθεῖτε, άλλο να μην ὰποκτήσω
εὶς την εφήμερη ζωή όσο θα ζήσω.
Δύο τσεπούλες έχει πούναι τρυπημένες
κι` ούτε ευρώ δεν έχουν μέσα οι καυμένες!
Τριμμένο είναι, χιλιομπαλωμένο,
μ`αυτό στον τάφο να με βάλουν περιμένω…
Θά πῆς, μπερδεύω το ὰντερί μου με το ράσο;
Αὺτό παθαίνω γιατί έφτασα.. στόν <άσο>!
Κουράστηκα! Θα πέσω αφοῦ.. φτωχοδειπνήσω.
Και -τ` άλλα ψέματα- τα λέμε… το πρωί,
όοοοταν ξυπνήσω!!

Χμμμούού..! Χά χά χά!!!

Το παρακάτω ποίημα σὲ pdf εἶναι για τους ἱερεῖς ποὺ ἐφαρμόζουν τὸν κανόνα τῆς Οὶκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλὰ κατηγοροῦνται ως γύφτοι, γιατί δεν έχουν πολλές στολές.

ΓΥΦΤΟΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΙΗΣΟΥ

 Η «χρυση» γκαρνταρομπα

(Παλαιο ρεπορταζ)
«Ο εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας Τριαντάφυλλος Τασιόπουλος δημοσίευσε [παλαιότερα] πίνακα με τις τιμές των αρχιερατικών στολών. Σύμφωνα με τον πίνακα: Η απλή αρχιερατική στολή κοστίζει από 2.000 έως 13.000 ευρώ στα καταστήματα, ενώ στα μοναστήρια η απλή στολή κοστίζει από 4.500 έως 30.000 ευρώ. Οι μίτρες από 1.000 έως 10.000 ευρώ, οι πατερίτσες από 1.000 έως 12.000 ευρώ, τα μπαστούνια από 450 έως 2.500 ευρώ. Το εγκόλπιο και οι σταυροί από 1.200 ευρώ, ανάλογα με τα πρόσωπα που εικονίζονται και το βάρος σε χρυσό. Το ωμοφόριο από 600 έως 3.000 ευρώ».
Γιὰ νὰ ἀγοράζει ἕνας δεσπότης πολλές, ὡραιες & πανάκριβες στολές, με τόση δυστυχία ποὺ ὑπάρχει γύρω του, θα πρέπει να εἶναι ἀθεόφοβος.

2. ΦΡΙΚΤΗ ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΕΡΑΧΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΑ 33 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ, ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΠΤΩΧΕΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΣΤΟΛΕΣ. ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΜΙΤΡΑ, ΟΥΤΕ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΑΚΚΟ

Διαβάστε ένα παλαιό μας ἄρθρο ποὺ ἐδημοσιεύσαμε στην ιστοσελίδα μας, στὶς 13.10.2010, για να δῆτε ποῖοι εσύλησαν κατα την ταφή τον κεκοιμημένο μεγάλο ιεράρχη. Και τα συλληθέντα δώθηκαν,  πιθανον, ως δῶρα σε πρόσωπα που θα έδιναν κάποιους ψήφους για την προαγωγη του δωρητή

Διαβάστε το ἄρθρο ἐδῶ:
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=16148

Ὁ Γέροντας ἀγωνιστὴς Ἱεράρχης στὰ 33 χρόνια τῆς ἐπισκοπικῆς του διακονίας εἶχε μόνο δύο ἁπλές ἀρχιερατικές στολές. Δεῖτε πῶς ἀντέδρασε, ὅταν τοῦ εἶπαν νὰ τοῦ ράψουν μία καινούργια στολή, ὄχι μόνο δωρεάν ἀλλὰ καὶ μὲ προσευχή.

ΕΥΛΟΓΙΑ ή ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ;

Γραμμένο από την Ανδρονίκη Καπλάνογλου
Θα διηγηθῶ ένα προσωπικό περιστατικό που έχει σχέση με τον Γέροντα π. Αυγουστίνο, για να παρουσιάσω την απλότητά του και στη συνέχεια θα θέσω ένα ερώτημα στους πιστούς.
Ὁ π. Αὐγουστῖνος πέρασε τὰ 33 χρόνια της ποιμαντορίας του μὲ δύο παλιές ἀρχιερατικὲς στολές, που πάντα ήταν καθαρές και σιδερωμένες, χάρη στο πνευματικό του παιδί Αλέξανδρο Φωκά, που τον διακονούσε με πολύ αγάπη. Τὸν πρῶτο καιρὸ τῆς ἐπισκοπικῆς του ζωῆς είχε κατσιάσει το επιγονάτιο της μιας του στολής ἀπὸ τὸ νερὸ τῆς βροχῆς ποὺ ἔμπαινε ἀπὸ τὰ σπασμένα κεραμίδια τῆς Μητροπόλεως.
Βλέποντάς το, σκέφθηκα νὰ ράψω μία νέα ἀρχιερατικὴ στολή. Αγόρασα τὸ ὕφασμα καὶ έμενε να πάρω τὴν εὐλογία.
Πίστευα ότι θα δεχόταν, αφού μόνη μου θα την έραβα και δεν θα έκανα πολλά ἔξοδα. Πήγα στο γραφεῖο του γιά νά πάρω την ευλογία του. Μοῦ τὸ ἀρνήθηκε κατηγορηματικά.
Δὲν ἀπογοητεύτηκα. Στὶς 6-9-1985 τοῦ ἔστειλα ένα μικρὸ σημείωμα, που έγραφε: Read more »

Ἀπόσπασμα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ» Οκτώβριο 1952, φ.135
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ΝΥΜΦΗ ΤΟΥ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ

«…26 Ὀκτωβρίου 1912. Ἡμέρα ἱστορική, ἀλησμόνητος. Μία εἴδησις μετέδωκε ρίγη συγκινήσεως εἰς τὸν Ἑλληνισμόν. Αἱ καμπάνες ὅλων τῶν ἱερῶν ναῶν ἐκρούοντο χαρμοσύνως. Τὰ μάτια τῶν Ἑλλήνων ἐβούρκωνον ἀπὸ δάκρυα, δάκρυα χαρᾶς καὶ ἱερᾶς συγκινήσεως. Ἐκ βάθους τῶν καρδιῶν ἐξήρχετο ὁλόθερμος πρὸς τὸν Θεὸν εὐχαριστία διὰ τὸ γεγονός. Ποῖον τὸ γεγονός; Θαῦμα. Ἀνάστασις νεκροῦ. Ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ πρωτεῦουσα τῆς Μακεδονίας, ἡ ὡραία νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ, ἡ πόλις ἡ ὀνομαστὴ ὕστερα ἀπὸ 472 ὁλόκληρα ἔτη σκλαβιᾶς ἠλευθερώνετο ἀπὸ τὸν Τουρκικὸν ζυγόν. Ἡ ἡμισέληνος ἔπιπτεν. Ὁ Σταυρὸς ὑψώνετο. Ἡ γαλανόλευκος ἐκυμάτιζεν εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ Λευκοῦ Πύργου. Οἱ στρατιῶται τῆς μικρᾶς ἀλλὰ ἡνωμένης τότε Πατρίδος εἰσήρχοντο εἰς τὴν πόλιν. Εἰσήρχοντο οἱ στρατιῶται τῆς Ι Μεραρχίας ὑπὸ τὸν θρυλικὸν Καλλάρην. Εἰσήρχοντο τὴν ἠμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Καὶ ἡ σύμπτωσις αὐτὴ δὲν ἐθεωρήθη τυχαῖα. Δὲν ὑπάρχει τυχαῖον, οὔτε ἐν τῆ φύσει, οὔτε ἐν τῆ ἱστορία τῶν ἀτόμων καὶ τῶν λαῶν. Ὁ μελετῶν προσεκτικῶς τὴν ἱστορίαν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων τῶν Βαλκανικῶν πολέμων πείθεται, ὅτι…»
Τὴν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ἐδῶ:http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=43882

   ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΟΥ

Συνεργάτου μας

Θεσσαλονίκη Ἀρχόντισσα, Ἀντάξια τῆς Παλλάδος,
καὶ πάλιν ἐξανέστησαν τὰ τέκνα τῆς Ἑλλάδος.
«Νυφούλα τοῦ Θερμαϊκοῦ, τῆς ἄνοιξης λουλούδι»,
σὲ ἐβαπτίσαν γλαφυρὰ μὲ κάποιο τους τραγούδι·
Κι’ ἔχουνε δίκηο, ὄχι γιατὶ ἔχεις περίσσια κάλλη
κι’ ὅσα ἐγκώμια κι’ ἂν πῇ κανεὶς, δὲν ὑπερβάλλει.

Ἀτθῖδες, τοῦ Σαρωνικοῦ αὖρες, μὲ τόση χάρη
σκορπίσαν ἀφειδόλεφτα, ὄνομα γιὰ νὰ πάρῃ
ἡ Ἀθηνᾶ προσέφερε τὸ θεῖο ὄνομά της
κι’ ὁ Παρθενώνας τῆς ἀρκεῖ νἆναι τὸ ἔμβλημα της.
Ἡρώδειο, Λυκαβητὸς κρατοῦν πρίμο σεκόντο
καὶ εἰς τῆς Πλάκας τὰ στενὰ ἀκοῦς τὴν λέξη «πρόντο».

Θεσσαλονίκη μάνα μου, πλάϊ εἰς τὴν Ἀθῆνα
προβάλλεις ἀξεπέραστη, πανώρια καὶ πιὸ «φίνα».
Ποιά πόλη κάνει σύγκριση μὲ τὸ Θερμαϊκό σου,
τὰ Τείχη τὰ Βυζαντινά, τὸν Πύργο τὸ Λευκό σου;
Τὸ ὄνομά σου ἔλαβες ἀπ᾽ τὴ Θεσσαλονίκη,
τὴν ἀδελφὴ τ’ Ἀλέξανδρου π’ ἔφερε κάθε Νίκη!

Γείτονες σ’ ἐποφθαλμιοῦν, τὰ θέλγητρα ζηλεύουν
καὶ γιὰ νὰ ρθοῦνε πρὸς τὰ ᾽δῶ… τὰ πόδια ἐκπαιδεύουν.
Δὲ θὰ ἐπιτρέψω, Μάνα μου, ποτέ νὰ σ᾽ ἀτιμάσουν,
τὰ ἅγια καὶ τὰ ἱερὰ ἀνόσια νὰ ψαύσουν·
Γιατὶ μ’ αὐτὰ μεγάλωσα, πάνω σ’ αὐτὰ ἐλπίζω
καὶ μὲ περίφανη καρδιὰ πάντα θὰ τ’ ἀντικρύζω. Read more »

Προσευχη στην Παναγια μας

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1948

Άπό το βιβλίο ΕΘΝΙΚAI ΕΠΕΤΕΙΟΙ
του Μητροπολίτoυ Φλώρινης Αυγουστίνου Καντιώτου

• «Και εδώ, κεχαριτωμένη Παρθένε, πέφτοντας στα πανάχραντα πόδια σου, άλλο δεν επιθυμώ από εσένα, παρά την άμαχή σου προστασία για την καταδίωξη και την εξολόθρευση του αντίθεου τυράννου. Έως πότε, πανακήρατε Κόρη, το τρισάθλιο γένος των Ελλήνων θα βρίσκεται στα δεσμά μιας ανυπόφορης δουλείας; Έως πότε να του πατεί τον ευγενικό λαιμό ο βάρβαρος; Έως πότε θα βασιλεύουν με μισό φεγγάρι οι χώρες εκείνες, στις οποίες ανέτειλε σε ανθρώπινη μορφή από την αγιασμένη σου γαστέρα ο μυστικός της δικαιοσύνης Ήλιος;
• Αχ, Παρθένε! Θυμήσου πως στην Ελλάδα πιο πριν,  παρά σε άλλο τόπο, έλαμψε το ζωηφόρο φως της αληθινής πίστης· το ελληνικό γένος στάθηκε το πρώτο, που άνοιξε την αγκαλιά του και δέχθηκε το θείο Ευαγγέλιο του μονογενούς σου Υιού, το πρώτο που σε γνώρισε για αληθινή Μητέρα του Θεανθρώπου Λόγου, το πρώτο που αντιστάθηκε στους τυράννους, που με μύρια βάσανα γύρευαν να ξεριζώσουν από τις καρδιές των πιστών το σεβάσμιό σου όνομα. Αυτό έδωσε στον κόσμο τους δασκάλους, οι οποίοι με το φως της διδασκαλίας τους φώτισαν τις αμαυρωμένες διάνοιες των ανθρώπων. Αυτό τους ποιμένες, που με την ποιμαντική ράβδο εξόρισαν τους αιμοβόρους λύκους από το εκκλησιαστικό ποίμνιο. Αυτό τους γεωργούς, που με το άροτρο του Σταυρού και με τον ιδρώτα του προσώπου καλλιέργησαν τις καρδιές και σπέρνοντας τον ευαγγελικό σπόρο θέρισαν τις ψυχές για την ουράνια αποθήκη. Αυτό τους μάρτυρες, που με το ίδιο το αίμα τους έβαψαν την πορφύρα της Εκκλησίας.
• Λοιπόν, ευσπλαχνική Μαριάμ, σε παρακαλούμε για το «Χαίρε» εκείνο, που μας προξένησε τη χαρά· για τον αγγελικό εκείνο Ευαγγελισμό, που στάθηκε της σωτηρίας μας το προοίμιο. Χάρισέ του την προηγούμενη τιμή. Σήκωσέ το από την κοπριά της δουλείας στο θρόνο του βασιλικού αξιώματος, από τα δεσμά στο σκήπτρο, από την αιχμαλωσία στο βασίλειο. Και αν αυτές μας οι φωνές δεν σε παρακινούν να μας σπλαχνιστείς, ας σε παρακινήσουν αυτά τα πικρά δάκρυα, που πέφτουν από τα μάτια μας. Αλλά αν και αυτά δεν φθάνουν, ας σε παρακινήσουν οι φωνές και οι παρακλήσεις των αγίων σου, που ακατάπαυστα φωνάζουν από όλα τα μέρη της τρισάθλιας Ελλάδας….
  
• Η προσευχή ὁλόκληρη ἐδῶ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=54

Παραδειγμα «Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ» ας ειναι για μας φωτεινο,

ποὺ μαχόταν εἰς τὰς ΕΠΑΛΞΕΙΣ γιὰ τὸν Ὄρκο του τὸν ἱερό!

.

Συνεργάτου μας

Ὅσοι φυλᾶνε «Θερμοπύλες», φορᾶν στά πόδιά τους ἀρβύλες!
Αὐτοὶ ἐνίκησαν τὴ «μπότα» καὶ τῆς ἀλλάξανε τὰ φῶτα·
τρώγοντας κίτρινη μπομπότα καὶ χύνοντας καφτό ἱδρῶτα!
Αἷμα, δὲν ἔμεινε σταγόνα. Ὅλο τὸ δῶσαν στὸν ἀγῶνα!
Ξύπνησε, πάτερ Αὐγουστῖνε. Παράδειγμα σὲ ὅλους γίνε.
Στάσου ὁρθὸς πάλι μπροστά μας, μὴ χάσουμε τὴν λευτεριά μας.
Τὰ πάντα Ἐσὺ εἶχες ζυγίσει κι ὀρθότατ᾽ εἶχες κάνει κρίση.
Εἶχες, βαθὺ μέσα «πιστεύω», π᾽ οὐδέποτε τὸ ἀμνηστεύω,
Πώς  πρῶτα εἶναι ἡ Πατρίδα, γιὰ νὰ μήν ἔλθη καταιγίδα!…
Χωρὶς αὐτή, οὔτ᾽ Οἰκογένεια, οὔτε Παπάδων θαὕρῃς γένια
νὰ ὑπηρετοῦνε τὴν Θρησκεία, ποὺ ἀποβαίνει οὐτοπία,
ποὺ τὴν κλωτσάει ὁ καθείς, ἀλλοδαπὸς ἢ γηγενής.
«Ἔθεσε ὅρια Ἐθνῶν» μέσα σ᾽ αὐτὰ νὰ κατοικοῦμε,
Τὸν Πλάστη νὰ δοξολογοῦμε, καὶ νὰ Ἀναδημιουργοῦμε.
Ὅλα τὰ ἔχουμε προδώσει. Βρισκόμαστε ἐν καταπτώσει!…
Σάλπιγξ Πατρίδος ἀντηχεῖ σ᾽ Ἔγερση καὶ Συλλαλητήριο.
Κι ἡ Ἐκκλησία τὸ «νοεῖ»: Ἀπήχημα Ἱκετήριο,
ἢ Πένθημο Ἐμβατήριο, ἢ ὡς Σιωπητήριο!!…
Ποὖσε Πελώριε Γέροντα, πού εἶχες Θεῖον Ἔρωτα
Πρῶτα γιὰ τὴν Πατρίδα, τοῦ Κόσμου τὴν Κοιτίδα;

Read more »