Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Συνέντευξη με τον αείμνηστο πατριώτη δημοσιογράφο ΤΗΛΕΜΑΧΟ ΚΟΚΚΟ και τον πρώην υπεύθυνο του Εκκλησιαστικού Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης «Ιερός Χρυσόστομος» ΓΕΩΡΓΙΟ ΒΟΓΔΗ

_____

__

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΜΕ ΖΗΛΟ ΘΕΟΥ ΠΕΠΥΡΩΜΕΝΟ

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

Έγινε στην Κοζάνη στις 16-6-1967, λίγο προ της ενθρονίσεως του στην Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης.

_________

_______

Ο ατρόμητος και φλογερός ιεροκήρυκας της Κατοχής π. Αυγουστίνος Καντιώτης έρχεται τον χειμώνα του 1943 στην πόλη της Κοζάνης εις αντικατάσταση του μαρτυρήσαντος από τους Γερμανούς ιεροκήρυκος Ιωακείμ Λιούλια. Έρχεται στην Κοζάνη όταν οι Γερμανοί έκαιγαν τα χωρία και πεινασμένοι και ρακένδυτοι οι χωρικοί κατέφευγαν στην πόλη, για να σωθούν.
Ο μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ εγκατέλειψε το ποίμνιό του και έφυγε στα βουνά διωκόμενος από τους Γερμανούς. Ο π. Αυγουστίνος ήρθε ως άγγελος Θεού στην Κοζάνη, για να ενισχύσει, να βοηθήσει, να τόνωσε την πίστη, να δυνάμωσε την ελπίδα με τα φλογερά κηρύγματά του, να ενισχύσει το πατριωτικό συναίσθημα των σκλαβωμένων Ελλήνων και να θρέψει τον πεινασμένο και δυστυχισμένο λαό.
 Έκανε συσσίτια, που άρχισαν σαν ρυάκι από 50 πιάτα και σαν ποταμός έφτασαν τα 8.150 πιάτα ημερησίως.
Επιστράτευσε γιατρούς που παρακολουθούσαν δωρεάν την υγεία των παιδιών και των γερόντων. Όσοι κινδύνευαν έμπαιναν σε ειδικό πρόγραμμά με παρακολούθηση των γιατρών και με ενισχυμένη τροφή μέσα στην ΕΣΤΙΑ συσσιτίων. Πάρα πολλά παιδιά σώθηκαν χάρη στην δική του φροντίδα. Ο ίδιος δεν έφαγε ποτέ ούτε σπυρί φαγητό από τα μεγάλα συσσίτια που έκανε. Έτρωγε στην λέσχη των δημοσίων υπαλλήλων τα νερόβραστα και ευτελή φαγητά που προσέφεραν.
Κινδύνεψε στην πόλη πολλές φορές. Οδηγήθηκε στα Γερμανικά αποσπάσματα, Κατηγορήθηκε στους Γερμανούς από τους μαυραγορίτες και από άλλους φθονερούς ανθρώπους ως κομμουνιστής, γιατί μέσα στα συσσίτια ήταν και 500 παιδιά Ελλήνων, που οι γονείς τους έφυγαν στα βουνά για να αντισταθούν στον κατακτητή.
Κινδύνευε, αλλά δεν εγκατέλειπε τον αγώνα· δεν έφευγε στα όρη για να σωθεί και ο Θεός τον προστάτευε και θαυματουργικός επενέβαινε και τον έσωζε..
Όσοι μεγάλη στην ηλικία Κοζανίτες ζούν αισθάνονται ακόμα ευγνωμοσύνη για την προσφορά του.
(Τα βιβλια «Μια Ζωντανή Ιστορία Νο1 & Νο2, ο π. Αυγουστίνος στην Κοζάνη» και το βιβλίο «Αντίσταση της Αγάπης» δίδουν πολλές μαρτυρίες γι’ αυτή την περίοδο)
Ο Δήμος Κοζάνης με δήμαρχο τον Κουκουλόπουλο και αντιδήμαρχο τον Λάζαρο Μαλουτά και κάποια μικρή παρέα τους που με πρακτικά μαϊμού εμφανίστηκαν ως μέλη του ιστορικού Συλλόγου των «40 Μαρτύρων», φάνηκαν οι μόνοι αχάριστοι στην Κοζάνη.
 Έχοντας τις πλάτες 2 εισαγγελέων, άρπαξαν το ίδρυμά του, κατέστρεψε την αίθουσα διδασκαλίας, που ο π. Αυγουστίνος έκανε και εκήρυττε, για να το κάνουν ΚΑΠΗ και να πάρουν χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έκαναν έξωση τις φτωχές μαθήτριες του Οικοτροφείου των «40 Μαρτύρων Κοζάνης» και την υπεύθυνη που δωρεάν προσέφερε τις υπηρεσίες της 30 χρόνια σ’ αυτό και μέχρι σήμερα δεν διόρθωσαν τα εγκληματικά τους λάθη.
Τον επίσκοπος Ιωακείμ Αποστολίδη που έφυγε στα όρη τον έκαναν τεράστιο άγαλμα στο κέντρο της πόλεως και τον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη, που έμεινε δίπλα στο λαό, τα δύσκολα εκείνα χρόνιια και έσωσε με την βοήθεια του Θεού την πόλη όχι μόνο του άρπαξαν το Οικοτροφείο και του κατέστρεψαν την αίθουσα διδασκαλίας, αλλά δεν του έβαλε ούτε σε μια οδό με το όνομά του!!! Αυτές τις εντολές φαίνεται δίνει η μασονία.
Η αχαριστία του Δήμου Κοζάνης σ’ όλο της το μεγαλείο!!!

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης μαθητής το 1922 της Γ΄ Γυμνασίου, μιλά για τα αίτια της Μικρασιατικής καταστροφής και την αναισθησία των μεγάλων δυνάμεων.

______

_______

O Στρατηγος Φραγκος Φραγκουλης   για τη Θρακη μας.

_

_______

ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΣΕ Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ;

Αρθρο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Τίποτε, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε τυχαῖο στὸν κόσμο. Οὔτε μιὰ σταγόνα νεροῦ οὔτε ἕνα φύλλο ἀπὸ τὰ δέντρα δὲν πέφτει χωρὶς κάποια αἰτία. Κάθε πρᾶγμα ἢ γεγονὸς ἔχει τὴν αἰτία του.
Οἱ ἄνθρωποι ἐρευνοῦν γιὰ νὰ βροῦν τὰ βαθύτερα αἴτια. Ἀξιέπαινη ἡ ἔρευνα τῆς ἐπιστήμης. Ἀλλ᾿ ὄχι σπάνια ἡ ἔρευνα γιὰ νὰ βρεθῇ ἡ αἰτία ἀποτυγχάνει· ὁ νοῦς τῶν ἐπιστημόνων πλανᾶται, λοξοδρομεῖ, πέφτει σὲ λαβύρινθο ἀμφιβολιῶν καὶ βγάζει σφαλερὰ συμπεράσματα, ποὺ δὲν δίνουν τὴν εἰκόνα τῆς πραγματικῆς αἰτίας τῶν γεγονότων. Ἔτσι καὶ προκειμένου γιὰ τὴν αἰτία τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου.

* * *

Ἀπὸ ὅσα μαρτυροῦν αὐτόπτες καὶ αὐτήκοοι βγαίνει τὸ συμπέρασμα, ὅτι «ἡ ἀπερίγρα πτη ἐκείνη συμφορὰ δὲν ἐπῆλθε μόνη της· ἦταν ἀποτέλεσμα μιᾶς γενικῆς ἐξαχρειώσεως τοῦ ἔθνους, ὅτι κυρία αἰτία δὲν ἦταν τόσο ἡ δύναμι τοῦ κατακτητοῦ ὅσο οἱ ἁμαρτίες ποὺ πλημμύρισαν τὸν πολιτικό, κοινωνικὸ καὶ ἰδιωτικὸ βίο»(Νικηφόρος Καλογερᾶς μτφρ.).
Πράγματι ἡ Πόλις καὶ μαζί της ἡ Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία ἔπεσε γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν κατοίκων της. Μπορεῖ ὁ μαθητὴς τῆς σχολῆς τοῦ ἱστορικοῦ ὑλισμοῦ(σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία μόνο ὁ οἰκονομικὸς παράγων εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ῥυθμίζει τὴν ἐξέλιξι τῶν κοινωνιῶν), νὰ μᾶς εἰρωνευθῇ γιὰ τὴν ἀφελῆ, κατ᾿ αὐτόν, ἑρμηνεία ποὺ δίνουμε. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀποκλείει ἀ πὸ τὴν ἱστορία τὴν ὕπαρξι ἠθικοῦ καὶ πνευ μα τικοῦ παράγοντος καὶ ἀποδίδει τὰ πάντα στὴ συστολὴ ἢ διαστολὴ τοῦ στομάχου καὶ Θεὸ ἔχει τὴν ὕλη, αὐτὸς μυωπάζει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ δῇ τὰ ἀπώτερα αἴτια καὶ τοὺς παράγοντες ἐκείνους ποὺ ἡ ἐπίδρασί τους στὴν ἐξέλιξι τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν εἶνε τεραστία. Πίσω ἀπὸ τὴν ὕλη κρύβεται τὸ πνεῦμα. Πίσω ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς νόμους ὑ πάρχουν οἱ ἠθικοὶ νόμοι, ποὺ ἡ μὲν αὐστηρὴ τήρησί τους ἐπιφέρει τὴν κοινωνικὴ ἀκμὴ καὶ πρόοδο, ἐνῷ ἡ ἀσύστολη παράβασί τους ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες καὶ τὸ λαὸ ἐπιφέρει τὴν ἐξασθένησι, τὸν ἐκφυλισμὸ καὶ τὸν ὁλοκληρωτικὸ ὄλεθρο τῶν ἐθνῶν.
Ἕνα μικρὸ ἔθνος, ποὺ οἱ πολῖτες του ζοῦν μὲ φόβο Θεοῦ κ᾽ εἶνε πρόθυμοι νὰ ἀκοῦνε καὶ γρήγοροι καὶ δραστήριοι στὸ νὰ ἐφαρμόζουν τοὺς ἠθικοὺς νόμους του, εἶνε ἀδύνατον νὰ νικηθῇ, ἔστω καὶ ἂν ὁ ἐχθρὸς ποὺ τοῦ ἐπιτίθεται διαθέτῃ δεκαπλάσιες καὶ εἰ κοσαπλάσιες δυνάμεις· διότι ἕνας πιστὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ θὰ καταδιώξῃ χίλιους ἀπίστους καὶ ἀσεβεῖς(Δευτ. 32,30. Ἰησ. Ναυῆ 23,10). Ἔχει μαζί του σύμμαχο τὸν Κύριο! Ποιός ἄλλος μεγαλύτερος σύμμαχος ὑπάρχει ἀπὸ αὐτόν; Ἀντιθέτως ἕνα μεγάλο ἔθνος, ποὺ οἱ πολῖτες του εἶνε καθημερινοὶ παραβάτες τῶν ἠθικῶν νόμων καὶ φρικτοὶ ὑβρισταὶ τῆς θείας μεγαλωσύνης τοῦ Δημιουργοῦ καὶ ζοῦν μιὰ ζωὴ ἁρπαγῆς καὶ ἀκολασίας, τὸ ἔθνος αὐτὸ θὰ καταρρεύσῃ. Τίποτε δὲν θὰ μπορέσῃ νὰ τοῦ προσφέρῃ ὁ πιὸ ἰσχυρὸς ἐξοπλισμός, οἱ πλωτοὶ κολοσσοὶ στὴ θάλασσα, τὰ ὑπερφρούρια στὸν ἀέρα, τὰ τεχνητὰ τείχη στὴν ξηρά. Γιὰ ᾽κεῖνον ποὺ φοβᾶται τὸ Θεὸ ὁ ἱστὸς τῆς ἀράχνης γίνεται φρούριο ἀπόρθητο, ἐνῶ γιὰ τὸν ἀσεβῆ, τὸν ἀναιδῆ περιφρονητὴ τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, θὰ ἔρθῃ στιγμὴ ποὺ καὶ τὰ χαλύβδινα τείχη ποὺ τὸν προστατεύουν θὰ γίνουν πιὸ ἀδύναμα κι ἀπὸ ἱστὸ ἀράχνης, ξερὴ καλαμιὰ ποὺ καίγεται μ᾽ ἕνα σπίρτο. Τίποτε δὲν πρόκειται νὰ σώσῃ τὸν ὑπερήφανο ἀσεβῆ, τὸν ἀμετανόητο λαό. Ὅπως λέει ὁ Κύριος μὲ τὸ στόμα τοῦ προφήτου Ὀβδιού, «Ἐὰν μετεωρισθῇς ὡς ἀετὸς καὶ ἐὰν ἀνὰ μέσον τῶν ἄστρων θῇς νοσσιάν σου, ἐκεῖθεν κατάξω σε», δηλαδή· Ἂν ὑψωθῇς σὰν ἀετὸς κι ἂν στήσῃς τὴ φωλιά σου ἀνάμεσα στὰ ἄστρα, ἀπὸ ᾽κεῖ θὰ σὲ κατεβάσω(Ὀβδ. 4).
Ὁ Θεὸς δὲν στέκεται σὰν ἕνας ἀπαθὴς θεατὴς τῆς ἱστορίας τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων. Εἶνε ὁ δίκαιος Κριτής. Φαίνονται τὰ ἴχνη του διὰ μέσου τῶν σελίδων τῆς ἱστορίας. Διαβαίνει ἀμείβοντας τὴν ἀρετή, τιμωρώντας τὴν κακία, καὶ ἀπ᾽ τὸ πικρὸ ἡ ἄπειρη Σοφία του ξέρει νὰ βγάζῃ τὸ γλυκύ· ἀπ᾽ τὴν κοπριὰ τὰ εὐωδιαστὰ ἄνθη τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ ἱερᾶς κατανύξεως, κι ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ 1453 τὸ ἡρωικὸ 1821.

* * *

Κάθε χρόνο, ἀγαπητοί μου, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐπέτειο τοῦ θλιβεροῦ γεγονότος τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἂς μελετοῦμε σοβαρὰ τὴν ἱστορία καί, βλέποντας ὅτι ἡ κυρία αἰτία τῆς συμφορᾶς ἐκείνης ἦταν ἡ ἁμαρτία ποὺ ἐπλεόνασε, ἂς ἀν τλήσουμε πολύτιμα διδάγματα. Τὰ παθήματα τῶν προγόνων ἂς γί νουν μαθήματα γιὰ μᾶς. Τὸ ἕνα, ποὺ πρέπει νὰ ἑλκύσῃ ἀμέριστη τὴν προσοχὴ κλήρου καὶ λαοῦ, εἶνε τοῦτο· ὅλοι ἐμεῖς ποὺ κατοικοῦμε τὴ μαρτυρικὴ αὐτὴ γωνιὰ τοῦ κόσμου, «ποὺ φτάσαμε στὰ τέλη τῶν αἰώνων»(Α΄ Κορ. 10,11), ἂν ἀγαποῦμε τὸν Κύριο, ἂς τηροῦμε τὶς ἐντολές του, ἂς «ἀποστυγῶμεν τὸ πονηρόν» ἂς ἀπεχθανώμαστε δηλαδὴ τὸ κακό(῾Ρωμ. 12,9) ὁπουδήποτε κι ἂν τὸ συναντήσουμε· συγκεκριμένα δηλαδή, νὰ μισοῦμε δυνατὰ τὴ θεομπαιξία, τὴ σιμωνία, τὴ βλασφημία, τοὺς ὅρκους, τὴ φιλοδοξία, τὴν ἁρπαγή, τὴν ἀκολασία, τὴν κακὴ ἐπιθυμία, τὴ φιλαργυρία, «τὴν πλεονεξίαν, ἥ τις ἐστὶν εἰδωλολατρία»(Κολ. 3,5). Αὐτὰ τὰ πάθη ἔ γι ναν οἱ νεκροθάφτες τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας. Αὐτὰ στάθηκαν οἱ ἰσχυρότεροι σύμ μαχοι τοῦ κατακτητοῦ. Χωρὶς τὴ δική τους βο ήθεια ποτέ ὁ Μωάμεθ ὁ Β΄ δὲν θὰ ἔμπαινε στὴν Πόλι, ἡ σημαία τοῦ σταυροῦ θὰ κυμάτιζε στὸν τροῦλλο τῆς Ἁγίας Σοφίας, καὶ διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἡ ἐξέλιξι τῶν γεγονότων.

* * *

Ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Μὲ πόνο ψυχῆς καὶ δάκρυα σᾶς προσφωνῶ κατὰ τὴ θλιβερὴ αὐτὴ ἐπέτειο. Ἂς βάλουμε τὸ χέρι στὴν καρδιὰ κι ἂς ρωτήσουμε καθένας τὸν ἑαυτό του κι ὁ ἕνας τὸν ἄλλο· Ζῇ μέσα μας ἡ ὀρθὴ πίστι, ἡ ἀνυπόκριτη ἀγάπη στὸν Κύριο καὶ τὸν πλησίον; Ἂν εἶνε μαζί μας ὁ Κύριος, τότε ἡ πατρίδα μας θὰ εἶνε ἀπόρθητο φρούριο. Ἂν ὅμως πλήθυνε ἡ ἀνομία, πάγωσε ἡ ἁγνὴ ἀγάπη, νεκρώθηκε ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, ὑψώθηκαν ἀνάμεσά μας ξένοι βωμοί, νέα εἴδωλα τοῦ ψευτοπολιτισμοῦ, τότε νέα συμφορά, μεγαλύτερη σὲ βάθος καὶ ἔκτασι ἀπὸ τὴν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως, θὰ πέσῃ στὸ ταλαίπωρο ἔθνος μας. Ὁ «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται», δὲν ἐμπαίζεται (Γαλ. 6,7). Εἶνε «πῦρ καταναλίσκον», φωτιὰ ποὺ κατατρώει (Δευτ. 4,24· 9,3. Ἑβρ. 12,29). Κανένας ἔξυπνος οἰκονομικὸς συνδυασμός, καμμιά συμμαχία μὲ ξένα κράτη δὲ θὰ μᾶς σώσῃ, ἂν ἀπιστοῦμε καὶ νεοειδωλολατροῦμε καὶ βλασφημοῦμε καπηλικῶς τὰ θεῖα. Ἱστὸ ἀράχνης ὑφαίνουμε, ἕνα λεπτὸ καλάμι θὰ μᾶς διαλύσῃ.
Ἀδελφοὶ Ἕλληνες! Ἀπὸ μᾶς, ὅσο ὑπάρχει ἀκόμη καιρός, ἐξαρτᾶται ἡ ἀποτροπὴ μιᾶς νέας συμφορᾶς. Ἐμπρός μας σήμερα βρίσκονται «ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος»(βλ. Δευτ. 30,19. Σ. Σειρ. 15,17)· ἡ ζωὴ μαζὶ μὲ τὸ Χριστό, ὁ θάνατος μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστό. Ἂς ἐκλέξουμε τὴ Ζωὴ τὴν ἀθάνατη. Ἂς γευθοῦμε τὴν ἀθάνατη Ζωή, τὸ Χριστό, κοινωνώντας μαζί του μὲ λόγια, μὲ ἔργα καὶ μὲ τὰ μυστήρια. Ὁ Χριστὸς νὰ πηγαίνῃ μπροστὰ καὶ νὰ ὁ δηγῇ. Ὁ Χριστὸς ἂς βασιλεύσῃ μέσα στὴν καρδιά μας. Αὐτὸς ἂς ῥυθμίζῃ τὴν ἀτομική, τὴν οἰκογενειακὴ καὶ τὴν ἐθνική μας ζωή. Αὐτὸς καὶ μόνο νὰ εἶνε ὁ Θεός μας· τὸ ὄ νομά του ἔχουμε ἐπικαλεσθῆ· ἐκτὸς ἀπὸ αὐ τὸν δὲν ξέρουμε ἄλλον. Ἂν προσπέσουμε ἐμπρός του μὲ μετάνοια νινευϊτικὴ ζητώντας τὸ ἄπειρο ἔλεός του, τότε ὑπάρχει ἐλπίδα, ἐλπίδα ὄχι ἀπατηλή, ὅτι ἡ πατρίδα μας ἀπ᾽ τὸ σκοτάδι θὰ βγῇ σὲ νέο φῶς, θὰ δῇ καλύτερες ἡ μέρες, καὶ σὰν ὀρθρινὸ ἀστέρι θὰ λάμπῃ πάλι ἀνάμεσα στοὺς λαοὺς Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως!

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἀποσπάσματα ἄρθρου στὸ περιοδ. «Κιβωτός»,  τ. 17-18/Μάϊος 1953 του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
περιοδικὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα» φ. 717/Μάϊος 2013)

ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Απόσπασμα φλογερής ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου σε Κυπρίους, στις Κατασκηνώσεις της Ι. Μητροπόλεως

_____

____

Αγάπη του Ελληνικού λαού για την Κύπρο.…
Υπεροχή του Ελληνικού στρατού  έναντι των Τούρκων…..
Ενθουσιασμός των Ελλήνων στρατιωτών κατά την επιστράτευση του 1974…
Προδοσία και εγκατάλειψη της Κύπρου, από τους μασόνους πολιτικούς της Ελλάδος, με το πρόσχημα ότι· «Η Κύπρος είναι μακριά…»…
Οι μασόνοι κίνδυνος της Ελλάδος….
Ζήτω η Κύπρος!
Ζήτω η Μακεδονία μας!
Ζήτω η Ελλάς η αγαπητή μας Πατρίς!

Η ΕΛΛΑΔΑ  ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ ΔΕΝ ΖΕΙ

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Εναρξη αγώνος ΤΗΣ ΕΟΚΑ

1 Απριλίου 1955

_______

______

Η πλειοψηφία των εθνομαρτύρων του Κυπριακού έπους 1955-59 είχε φοιτήσει στα τόσο μα τόσο διαβληθέντα κατηχητικά σχολεία που καλλιεργούσαν και καλλιεργούν τα θρησκευτικά και εθνικά ιδεώδη κι όχι στα μαρξιστικά-εθνομηδενιστικά «φροντιστήρια» που εκκολάπτουν αποδομητές των εθνικοθρησκευτικών αξιών ποτισμένους με το διεθνιστικό δηλητήριο. Σήμερα σύσσωμος ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να τιμά τη μνήμη των ηρώων της ΕΟΚΑ που ταπείνωσαν μία κραταιή αυτοκρατορία κατάγοντας καίριο πλήγμα στην απαίσια και αποκρουστική αποικιοκρατία. Παλληκάρια στο άνθος της ηλικίας τους Read more »

ΑΙΜΟΡΑΓΕΙ Η ΕΛΛΑΣ – ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Μικρό απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Έγινε στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 1967 και είναι όσο ποτέ επίκαιρο

________

_____

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΟΡΑΜΑ!

Δημοσιεύθηκε ο χάρτης της “Νέας Τουρκίας”

Την κατάσταση αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο η τουρκική εφημερίδα, Milliyet, σε δημοσίευμα της στις 23 Μαρτίου, όπου εμφανίζεται ο χάρτης της νέας Τουρκίας που περιλαμβάνει εκτός των άλλων και ολόκληρη την Κύπρο, (με κίτρινο χρώμα ), καθώς και την βόρειο Ελλάδα μέχρι τις… παρυφές της Θεσσαλονίκης.

Στον ίδιο χάρτη στα τουρκικά εδάφη περιλαμβάνονται και όλες οι βόρειες επαρχίες της Συρίας που σφαδάζεται από τον εμφύλιο, καθώς και όλες οι πετρελαιοφόρες περιοχές του βορείου Ιράκ, όπου η Τουρκία ελέγχει απόλυτα τον Κούρδο ηγέτη, Μεσούτ Μπαρανί.

Η τουρκική εφημερίδα κάνει λόγο για την αναβίωση του παλιού κεμαλικού σχεδίου, αυτή την φορά με τις ευλογιές της νεοοθωμανικής Τουρκίας του Ερντογάν, που περιλάμβανε παλιά εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πριν αυτή καταρρεύσει οριστικά κατά τον Α παγκόσμιο πόλεμο…(την συνέχεια εδώ)·

http://www.pseed.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=773%3A2013-03-23

ΤΙΝΟΣΤΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Αποσπάσματα ομιλιων του Μητροπολίτου Φλωρίνης

_

_

ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ 1821

Καθώς ο Κανάρης, μετά τήν πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδος, επέστρεψε νικητής, η Δημογεροντία του απένειμε δάφνινο στεφάνι.

Ο δοξασμένος πυρπολητής τό δέχθηκε μέ συγκίνησι καί κατευθύνθηκε αμέσως στήν Εκκλησία.  Εκεί προσκύνησε κάνοντας ευλαβικά τό σημείο του σταυρού καί απέθεσε τό στεφάνι του στά πόδια της Θεοτόκου.

-Δικό σου είναι, Παναγία μου, ψιθύρισε ταπεινά, καί βγήκε από τό ναό.

Μέ τέτοια πίστι μεγαλούργησαν τότε η Πατρίδα καί οι υπερασπιστοί της ελευθεριάς!

_

Ήρθαν καί μέ  ρέθιζαν καί μ’ έταζαν νά μπώ σέ ξένες φατρίες καί είς κόμματα.

Τους είπα: Όποιον κόμμα είναι ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΜΟΥ, με εκείνο είμαι καί με το Σύνταγμα, δηλαδή το Ευαγγέλιο του Θεού…

                             Ιωαν. Μακρυγιάννης

 «Ελληνες, ποτέ μήν ξεχνάτε τό χρέος σέ Θεό καί σέ Πατρίδα!  Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω· Η ΝΑ ΝΙΚΉΣΟΥΜΕ Η ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ…».

                                             Παπαφλέσσας.

–

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν η μόνη χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτόχρονα:

• Αλβανία Ιταλία Γερμανία Βουλγαρία

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (σε ημέρες)

• Ελλάδα 219, Νορβηγία 61, Γαλλία 43 (η υπερδύναμη της εποχής), Πολωνία 30, Βέλγιο 18, Ολλανδία 4, Γιουγκοσλαβία 3, Τσεχοσλοβακία 0, Λουξεμβούργο 0, Δανία 0 (οι,Δανοί παραδόθηκαν,σ’ ένα μοτοσικλετιστή του Hitler που μετέφερε αίτημα του Hitler  στο Δανό βασιλιά για διέλευση του Ναζιστικού στρατού. Ο Δανός βασιλιάς για να δείξει την υποταγή του, παράδωσε το Στέμμα του στο μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στο Hitler  ….)

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΠΡΟΚΛΗΘΕΙΣΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

• Αλβανοί 1165
• Ιταλοί 8000
• Βούλγαροι 25.000
• Γερμανοί

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ

• Ελλάδα 10%
• Σοβιετική Ένωση 2,8%
• Ολλανδία 2,2%
• Γαλλία 2%
• Πολωνία 1,8%
• Γιουγκοσλαβία 1,7%
• Βέλγιο 1,5%

Αποσπασματα για τους Ελληνες

• «Χάριν της ιστορικής αλήθειας πρέπει να επιβεβαιώσω ότι μόνο οι Έλληνες, απ’ όλους τους αντιπάλους που μας αντιμετώπισαν, πολέμησαν με το μεγαλύτερο θάρρος και περισσότερο αψήφισαν το θάνατο..»

Adolph Ηitler (Από ομιλία του στο Reichstag στις 4 Μαΐου 1941)

• «Η λέξη ηρωϊσμός φοβάμαι οτι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τη νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών, κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β’ ΠΠ θα ήταν ακαθόριστη.»

• Winston Churchill (Παραφρασμένο από μια από τις ομιλίες του στο βρετανικό Κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941)

–

• Μέχρι τώρα συνηθίζαμε να λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.

Winston Churchill (Από μια ομιλία στο BBC στις πρώτες ημέρες του ελληνο-ιταλικού πολέμου)

–

• «Λυπάμαι επειδή γερνώ και δεν θα ζήσω πολύ για να ευχαριστήσω τους Έλληνες, των οποίων η αντίσταση ήταν αποφασιστική για το Β’ ΠΠ.»

Joseph Stalin (Από μια ομιλία στο ραδιοσταθμό της Μόσχας στις 31 Ιανουαρίου 1943 μετά απότηνίκητου Stalingrad και τη συνθηκολόγηση της 6ης γερμανικής στρατιάς υπό τον στρατηγό Von Paulus).

–

• «Εάν οι ρώσοι κατόρθωσαν να προβάλουν αντίσταση στην είσοδο της Μόσχας για να σταματήσουν και να αποτρέψουν το γερμανικό χείμαρρο, το οφείλουν στους Έλληνες, οι οποίοι καθυστέρησαν τις γερμανικές μεραρχίες, την ώρα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γονατίσουμε.»

Georgy Constantinovich Zhoukov (Στρατηγός του σοβιετικού στρατού: Απόσπασμα τα απομνημονεύματά του για το Β’ ΠΠ)   Read more »

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΕΗΝΕΣ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ

ΑΛΩΝΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

________________________________________

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ἀγαπητά μου παιδιά!

Με ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ συγκίνησι σᾶς χαιρετῶ ὁ γέρων ἐπίσκοπος, ποὺ μὲ ἀξιώνει ὁ Θεὸς νὰ ὑπηρετῶ ἐπὶ 60 ἔτη Ἐκκλησία καὶ γένος. Εἶσθε παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, ἡ δὲ Ἑλλὰς εἶνε μία ἀπὸ τὶς ἀρχαιότερες χῶρες τοῦ κόσμου. Σ᾿ ἐποχὴ ποὺ ἄλλοι λαοὶ ζοῦσαν μὲ πρωτόγονο τρόπο, τὸ ἔθνος μας ἔκτιζε Παρθενῶνες καὶ ἁγιες – Σοφιές.

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν στὰ Ἰεροσόλυμα πληροφορήθηκε ὅτι Ἕλληνες θέλουν νὰ τὸν δοῦν, αἰσθάνθηκε ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ εἶπε· «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰωάν. 12,23). Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶνε μιὰ προφητεία. Διότι ἡ Ἑλλὰς μὲ τὸ Μ. Ἀλέξανδρο ἔφθασε μέχρι τὸ Γάγγη ποταμό, συνετέλεσε δὲ στὸ νὰ διαδοθῇ ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς καὶ νὰ γίνῃ πρόδρομος τοῦ χριστιανισμοῦ. Ὅτι ὁ ἑλληνισμὸς ὄχι μόνο ἔγινε πρόδρομος τοῦ χριστιανισμοῦ ἀλλὰ καὶ δέχθηκε ἀπὸ τοὺς πρώτους τὸ σπόρο τοῦ χριστιανισμοῦ καὶ σὰν καλὴ γῆ ἀπέφερε πλουσίους καρπούς, μαρτυρεῖται μὲ πολλοὺς τρόπους.

Τὸ μαρτυρεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ κήρυξε στὸν Ἄρειο Πάγο καὶ ἔπλεξε τὸ ἐγκώμιο τῶν Ἑλλήνων ὡς ἀνθρώπων εὐλαβεστάτων, ἔστω κι ἂν ἦταν εἰδωλολάτρες.
Τὸ μαρτυροῦν οἱ θεόπνευστες ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τὶς ὁποῖες ἔστειλε σὲ ἑλληνικὲς πόλεις καὶ περιοχὲς ὅπως ἡ Θεσσαλονίκη, οἱ Φίλιπποι, ἡ Κόρινθος, ἡ Μικρὰ Ἀσία καὶ ἡ Κρήτη, εἶνε δὲ ὅλες γραμμένες στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα.
Τὸ μαρτυροῦν οἱ μάρτυρες τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, ποὺ ὑπέστησαν φρικτὰ μαρτύρια γιὰ νὰ μὴν ἀρνηθοῦν τὴν πίστι στὸ Χριστό.
Τὸ μαρτυροῦν μεγάλοι Ἕλληνες διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι στὴν ὡραιότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου, τὴν ἑλληνική, ἔγραψαν τὰ σοφά τους συγγράμματα.
Τὸ μαρτυροῦν οἱ τάφοι καὶ τὰ μνημεῖα τῶν ἀθανάτων νεκρῶν. Κατὰ δὲ τὸ πρόσφατο παρελθὸν ἡ μικρὴ ἀλλ᾿ ἔνδοξη πατρίδα μας ἦταν τὸ μόνο ἔθνος ποὺ ἀντιστάθηκε στὸ μαῦρο ἀλλὰ καὶ στὸν κόκκινο φασισμό, δύο ἀντιχριστιανικὰ ρεύματα ποὺ σὰν πεινασμένα θηρία ζητοῦσαν νὰ καταβροχθίσουν τὸ χριστιανικὸ κόσμο, καὶ εἶπε τὸ ἱστορικὸ ΟΧΙ τὸ 1940 προκαλώντας τὸν παγκόσμιο θαυμασμό.

Ἀγαπητά μου παιδιά! Σεῖς εἶσθε, πρέπει νὰ εἶσθε, οἱ συνεχισταὶ τῆς ἐνδόξου πατρίδος μας, στὴν ὁποία πρέπει νὰ προσθέσετε νέες σελίδες δόξης. Ἐμεῖς οἱ παλαιότεροι είμεθα ἡ δύσι· ἀπερχόμεθα ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτόν. Σεῖς εἶσθε ἡ ὡραία ἀνατολή, ποὺ γλυκοχαράζει. Ὁποιαδήποτε τέχνη ἢ ἐπιστήμη κι ἂν διαλέξετε, μὴ ξεχνᾶτε ὅτι κορυφαῖοι ἐπιστήμονες ὑπῆρξαν Ἕλληνες στὴν καταγωγή. Ποιόν πρῶτο καὶ ποιόν δεύτερο νὰ μνημονεύσουμε. Πατέρας τῆς ποιήσεως εἶνε ὁ Ὅμηρος. Τῆς φιλοσοφίας ὁ Πλάτων. Τῆς ρητορικῆς ὁ Δημοσθένης. Τῆς ἱστορίας ὁ Θουκυδίδης. Τῆς γεωμετρίας ὁ Ἀρχιμήδης. Τῆς ἀτομικῆς ἐπιστήμης, ποὺ ἄλλαξε τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴ ροὴ τῆς ἱστορίας, ὁ Δημόκριτος. Ὅλα τὰ σπέρματα τῆς ἐπιστήμης βρίσκονται στὰ ἔργα τῶν ἀρχαίων προγόνων μας. Ἐσεῖς τὰ νεώτερα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος θὰ μορφωθῆτε καὶ θὰ συντελέσετε ὥστε ἡ Ἑλλὰς νὰ γίνῃ μιὰ χώρα εὐτυχισμένη. Ἀγαπητοί μου κατασκηνωταί! Ἐδῶ στὴν κατασκήνωσι τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως Φλωρίνης ὁ ἀρχηγὸς καὶ τὰ στελέχη καλλιεργοῦν στὴν ψυχή σας τὸ ἐθνικὸ καὶ θρησκευτικὸ συναίσθημα, ποὺ εἶνε σφιχτοδεμένα. Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλλάς! τὸ σύνθημά σας. Μὲ τὸ σύνθημα αὐτὸ θὰ μπορέσετε νὰ πῆτε στοὺς μεγαλυτέρους σας· «Ἁμὲς δὲ γ᾿ ἐσσόμεθα πολλῷ κάρρονες», δηλαδὴ «Ἐμεῖς οἱ νέοι θὰ γίνουμε πολύ καλύτεροι ἀπὸ σᾶς», ὅπως ἀπαντοῦσαν οἱ ἔφηβοι τῆς Σπάρτης ἀκούγοντας τοὺς γέροντες νὰ διηγοῦνται τὰ κατορθώματά τους. Ὁλοψύχως εὔχομαι κ᾿ ἐγώ, νὰ φανῆτε ἀντάξιοι τῶν προγόνων. Ὅ,τι διδαχθήκατε ἐδῶ, προσπαθῆστε νὰ τὸ ἐφαρμόσετε καὶ νὰ τὸ διαδώσετε. Ἂν ἀκολουθήσετε κ᾿ ἐσεῖς αὐτὸ τὸ δρόμο, ἔχουμε ἐλπίδα πὼς θ᾿ ἀνατείλουν καλύτερες ἡμέρες γιὰ τὴ μικρὴ ἀλλ᾿ ἔνδοξη πατρίδα μας. Κι ὅταν γίνετε ἄνδρες καὶ ἔλθῃ ἡ ὥρα νὰ ὑπηρετήσετε ὡς στρατιῶτες καὶ ἀξιωματικοί, νὰ διακριθῆτε γιὰ τὴ θερμὴ ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα. Τὴν πατρίδα νὰ τὴν ἔχετε παραπάνω κι ἀπ᾿ τοὺς γονεῖς καὶ συγγενεῖς σας· αὐτὴ στὴν καρδιά σας, κατὰ τὸ ῥητὸ τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, νὰ κατέχῃ θέσι ὑψηλότερη «πατρός τε καὶ μητρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων». Καὶ ἂν ―πρᾶγμα ποὺ κανεὶς δὲν εὔχεται― ἐχθροί, είτε ἀπ᾿ τὴν ἀνατολὴ είτε ἀπ᾿ τὴ δύσι είτε ἀπ᾿ τὸ βορρᾶ είτε ἀπ᾿ τὸ νότο, ἐπιτεθοῦν κατὰ τῆς Ἑλλάδος μας, ν᾿ ἀκουσθῇ πάλι, κι ἀπ᾿ τὸ δικό σας στόμα, τὸ «Μολὼν λαβὲ» τοῦ Λεωνίδα στὶς Θερμοπύλες καὶ τὸ «ΟΧΙ» τοῦ Δαβάκη στὴν Πίνδο, καὶ νέες σελίδες δόξης νὰ γραφοῦν. Σὰν παιδιὰ Ἑλλήνων Μακεδόνων μὴ λησμονεῖτε, πὼς οἱ παπποῦδες σας ἀγωνίσθηκαν στὰ ὀροπέδια τῆς Μακεδονίας καὶ χάρις στοὺς ἀγῶνες ἐκείνους ἡ Ἑλλὰς σήμερα εἶνε ἐλεύθερη. Καὶ πρέπει νὰ μείνῃ ἐλεύθερη. Πάντοτε νὰ σκέπτεσθε, ὅτι πρέπει νὰ πράξετε τὸ καθῆκόν σας σὰν ἀπόγονοι ἡρώων τῆς φυλῆς μας. Ἂν ἔχετε τέτοιο φρόνημα, τότε ἡ Μακεδονία, ἡ χώρα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, ποὺ ὅπως μαρτυροῦν ἀναρίθμητα μνημεῖα ἦταν καὶ εἶνε ὡς τώρα ἑλληνική, θὰ μείνῃ καὶ γιὰ πάντα ἑλληνική.

Κείμενο ἐνθυμίου στὴ λῆξι τῆς κατασκηνωτικής περιόδου τοῦ γυμνασίου τοῦ ἔτους 1994(5-8-1994)(βλ. περιοδικὸ Σάλπιγξ Ὀρθοδοξίας 1994) (Μ. Ἀστραπὴ τ. 107, Ὀκτ. 1997.

ΡΑΣΟ ΚΑΙ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΛΑ

Οι αγωνιστές

    Από τέτοιους κληρικούς, όπως ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, από τέτοιους δασκάλους, όπως ο Γεώργιος Γεννάδιος, από τέτοιες προπαντός μητέρες, όπως ήταν οι ηρωίδες του Ζαλόγγου και της Νάουσας, γεννήθηκαν οι αγωνιστές, οι γίγαντες του 1821. Έκλειναν στην καρδιά τους το Χριστό και την Ελλάδα, και γι’ αυτό έψαλλαν με όλη την ψυχή τους το πολεμικό άσμα του 1821·

    «Για του Χριστού την Πίστη την αγία
    •και της Πατρίδος την ελευθερία,
    •γι’ αυτά τα δύο πολεμώ.
    •Κι αν δεν τ’ αποκτήσω,
    •τι μ’ ωφελεί να ζήσω;».

    Δείτε τις σημαίες των αγωνιστών. Δείτε τα ιερά τους σύμβολα και συνθήματα. Όλα εκπέμπουν πίστη ακράδαντη. Οι Χειμαρριώτες είχαν σημαία, στην οποία είχαν ζωγραφισμένους τους αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ με τις πύρινες ρομφαίες. Οι αρματολοί και οι κλέφτες είχαν σημαία, στη μια πλευρά της οποίας ζωγραφιζόταν ο Σταυρός, ενώ στην άλλη η Αρχιστράτηγος, η Υπεραγία Θεοτόκος. Ο Λάμπρος Κατσώνης είχε σημαία με την εικόνα των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Ο Μάρκος Μπότσαρης λευκή σημαία με την εικόνα του αγίου Γεωργίου. Ο Παπαφλέσσας ένωσε λωρίδες ράσου και φουστανέλας και έκανε τη σημαία των στρατευμάτων του. Ο Πλαπούτας έ-γραψε στη σημαία τα αρχικά Ι. Χ. Ν. (Ιησούς Χριστός Νικά). Και ο Αθανάσι-ος Διάκος κάτω από το Σταυρό το σύνθημα· ελευθερία ή θάνατος…

    Οι Φιλέλληνες

    Στην αρχή του ιερού αγώνα όλη η Ευρώπη ήταν δυσμενώς διατεθειμένη εναντίον των Ελλήνων. Αλλά η αυταπάρνηση ανδρών, γυναικών και παιδιών, η οποία ιδίως αποκορυφώθηκε στην πτώση του Μεσολογγίου, έκανε τα έθνη να στρέψουν βλέμματα θαυμασμού προς την μικρή αλλά ένδοξη αυτή Πατρίδα. Και τότε άρχισαν να συρρέουν από όλα τα έθνη άνδρες, οι οποίοι πρόσφεραν ό,τι είχαν, τα χρήματά τους, τις γνώσεις τους, και τέλος θυσίασαν και τη ζωή τους υπέρ της επιτυχίας του αγώνα. Αυτοί είναι οι Φιλέλληνες.

    Κορυφαίος μεταξύ των Φιλελλήνων θεωρείται ο λόρδος Βύρων, ο οποίος ήλθε στο Μεσολόγγι και σε ηλικία 36 ετών πέθανε στην αγκαλιά της Ελλάδας, την οποία αγάπησε ως δική του πατρίδα. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν·

    «Ελλάδα! Σε σένα έδωσα ό,τι μπορεί να δώσει άνθρωπος·
    την περιουσία μου, το χρόνο μου, την υγεία μου, τώρα μάλιστα και
    την ίδια τη ζωή μου. Είθε η θυσία μου να αποβεί προς ωφέλειά σου».

    …Μπροστά μας σήμερα στέκονται η ζωή και ο θάνατος. Η ζωή με το Χριστό· ο θάνατος μακριά από το Χριστό. Ας επιλέξουμε τη ζωή την αθάνατη. Ας γευθούμε την αθάνατη ζωή με λόγια, με έργα και με τα Μυστήρια. Ο Χριστός ας βασιλεύει στην καρδιά μας. Αυτός ας ρυθμίζει την ατομική, την οικογενειακή και εθνική μας ζωή. Αυτός και μόνο ας είναι ο Θεός μας· το όνομά του επικαλούμαστε· εκτός από Αυτόν δεν αναγνωρίζουμε κανέναν άλλο. Εάν προσπέσουμε ενώπιόν του με μετάνοια νινευιτική, εκζητώντας το άπειρο έλεός του, τότε υπάρχει ελπίδα που δεν καταισχύνει ότι η αγαπητή μας Πατρίδα θα εξέλθει από το σκοτάδι σε νέο φως, θα δει καλύτερες ημέρες, και σαν πρωινό αστέρι θα λάμπει και πάλι ανάμεσα στου λαούς Ανατολής και Δύσης!

    Apospasma bibliou “ΕΘΝΙΚΑΙ ΕΠΕΤΕΙΟΙ”  tou Mitropolitou Avgoustinou Kantioti (Mitropolitοu Florinis)

–

    RASO AND FOUSTANELA

                         The Agonistes – «The Fighters For Greek Independence»

Translated by Constantine George Mourtos, (LTC, US Army, Retired)  Nafpaktos, Greece, 30 March 2010  

Of such clerics, as Palaion Patron Germanos, of such teachers, as George Gannadios, and, of, particularly such mothers, as the heroines of Zalogou and Naousa, were born the Fighters for Greek independence, the Giants of 1821.  Having accepted Christ and Greece in their heart, enabled them to sing with their entire soul the battle hymn of 1821:

«For Christ’s Faith, the Holy,
and our Country’s Freedom,
For these, two, I will Fight,
And, should I not secure them,
What use is to go on living?»

Oh, Say, look at the Battle Banners of the Independence Fighters!  See their Holy Symbols and Battle Cries!  All, breathe unequivocal Faith!  The Himarians had a flag upon which was drawn the Archangels Michael and Gabriel with the fiery furnace (πυρινεs ρομφαιεs?).   The Armatoli and Klefts had a flag on whose one side was drawn the image of the  Holy Cross, while on the other was drawn the image of the Supreme Commander, the Holiest Theotokos.  Lambros Katsonis had a flag on which was drawn the  Icon of  Saints Constantine and Helen.  Markos Botsaris, had a white flag upon which was drawn the image of Saint George.  Pappaflesas, joined together strips of the priestly garment «raso», with strips of a foustanela, thusly, creating the battle banner of his army! Plapoutas, wrote on his flag the initial «I.X.N.» ( Jesus Christ Nika – Jesus Christ Conquers).   Lastly,  Athanasios Diakos, carried a banner with the Holy Cross upon it, and right below was the written the Battle Cry: Liberty or Death!

           The Philhellenes

At the beginning of the Holy Fight for Independence, Europe, in its entirety, was disposed against the Greeks.  However, the willingness to self-sacrifice exhibited by the Greek men, women, and children, climaxing with their Martyrdom at the  fall of Messolonghi, compelled the European Nations to take notice with admiration of this small, but glorious, country.  Thus, men from all Nations stepped forth, offering whatever they had; their wealth, their knowledge, and at the end, the very sacrifice of their lives, to insure the success of the struggle.  These men, are known as the Philhellenes.

Foremost among the Philhellenes was Lord Byron, who came to Messolonghi to join the Greek Cause, dying at the age of 36; embraced by Greece, whom he loved as his own country.  His last words before he died were:

«Greece!  To you I gave whatever mankind can give;
my fortune, my time, my health, and now, even my life.
May my sacrifice be proven to be to your benefit».

….Today, we are also presented with a choice of Life or Death.  Either Life, with Christ, or, Death, far from Christ.  Let us chose Life Eternal.  Let us savour Life Eternal through our Words, our Deeds, and through the Mysteries.  Let Christ Reign in our hearts.  Let Him regulate our individual, family, and national life.  Let Him be our Only God-Whose Name we are drawn to-Except for Him we recognize none other.  If we kneel before Him, with true repentance, asking for His Boundless Mercy, then there is unrelenting hope that our beloved Country will emerge from the darkness to new light, will realize better days, and, like the Morning star, will, again, shine between the peoples of the East and West!

Excerpt from Metropolitan Augustine Kantioti (Mitropolitan Florinis)

Translated by Constantine George Mourtos, (LTC, US Army, Retired)  Nafpaktos, Greece, 30 March 2010

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Eδημοσιεύθη στην «Xριστ. Σπίθα», φ. 581/Δεκεμβρίου 2001

Iσλάμ και Δύσις

B΄

• (Oι μεγάλες δυνάμεις κατά το παρελθόν συμπορεύθηκαν με το Iσλάμ. Δεν δυσκολεύθηκαν να ανεχθούν π.χ. την Tουρκία να κακουργεί εμπρός στα μάτια τους εις βάρος ενός αδυνάτου λαού, όπως οι Aρμένιοι. Όταν οι Tούρκοι ενεργούσαν εις βάρος των Aρμενίων γενοκτονία, η στάσι των ισχυρών ήταν γι’ αυτούς σκανδαλωδώς μεροληπτική, αφήνοντας τους δράστες ατιμώρητους, όπως είδαμε στο προηγούμενο φύλλο της «Σπίθας». Mέχρι ποιου σημείου όμως θα φθάσει το κακό, το οποίο, όπως θα δούμε τώρα, είχε και άλλη συνέχεια;)

Γενοκτονια

ΠEPNOYN TΑ XPONIA. Eρχόμεθα στο 1909. Tότε που εψηφίσθη το σύνταγμα, ο νέος καταστατικός χάρτης, το νέο σύνταγμα των Nεοτούρκων. Tότε λοιπόν νέα σφαγή!
Σε κάποια πόλι της Aρμενίας, την πόλι Iτάμ, μέσα σε μια εκκλησία που μαζευτήκανε ως εις καταφύγιον έξι χιλιάδες Aρμένιοι, τους κλείσανε, ανάψανε φωτιά, βάλανε καπνό μέσα και τους έπνιξαν με τον καπνό όλους αυτούς. Έξι χιλιάδες Aρμενίους εκεί πέρα τους πνίξανε.
Δεν είπαμε τίποτα ακόμη. Eρχόμεθα στο 1915, στη νεωτέρα ιστορία. Eίναι η εποχή του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Nαι. Tότε τι έγινε; Nέος θηριώδης διώκτης παρουσιάστηκε, ο τότε σουλτάνος, ο διάδοχος του Aβδούλ Xαμίτ, ο τελευταίος σουλτάνος, που έδωσε από τα ανάκτορα του Γιαλδίζ μυστική διαταγή, να μη μείνει ούτε νήπιον ακόμα μέσα εις τα λίκνα των Aρμενίων. Kαι έφτασε η διαταγή εις την Aρμενίαν. Θα μείνει στην ιστορίαν. Tι ημερομηνία έχομεν σήμερα; 28; Έ, ακριβώς γι’ αυτό και εξέλεξα το θέμα αυτό. Έτος 1915 28 Iουνίου, σαν σήμερα, εις την Tραπεζούντα πένθος απέραντον. Διότι μέσα στην Tραπεζούντα ήταν ισχυρά κοινότης Aρμενίων. Nαι, τότε έφτασε διαταγή. Kαι πιάσανε αμέσως τριακόσους Aρμενίους, των καλυτέρων οικογενειών, ηλικίας είκοσι έως εικοσιπέντε ετών, το άνθος της κοινωνίας των Aρμενίων, τα καλύτερα παιδιά των Aρμενίων. Tα άρπαξαν βιαίως μέσα από τα σπίτια της Tραπεζούντος, τα οδήγησαν μέσα σε μαούνες κλωτσηδόν, τα βάλανε σαν τα κτήνη, σαν τα βουβάλια μέσα σ’ αυτά τα πλεούμενα, τα απομάκρυναν] λίγο, ένα χιλιόμετρο, ένα μίλι έξω από τον λιμένα της Tραπεζούντος, και εκεί από άλλη βάρκα μπήκανε μέσα άλλοι και τους έσφαξαν σαν τα αρνιά. Kαι κοκκίνισε γύρω – γύρω όλη η μαούνα. Kαι τους κατεπόντισαν μέσα στη θάλασσα εκεί πέρα.
Tότε ήρθανε οι μανάδες των Aρμενίων. Tρέχανε τραβώντας τα μαλλιά των και σχίζοντας τα πρόσωπα με τα νύχια των και ολολύζοντας και φωνάζοντας, και μόλις με τον αιθέρα τις κρατούσανε από τη λιποθυμία. Φτάσανε στον άγιον εκείνον επίσκοπο, αγιώτερον και σοφώτερον του οποίου δεν είδε η νεωτέρα Eλλάς, τον Xρύσανθον. Hταν τότε επίσκοπος Tραπεζούντος. Tα γράφει ο ίδιος στην ιστορία του τα μαρτύρια των Aρμενίων. Φτάνουν εκεί πέρα στον άγιον αρχιεπίσκοπον τότε Tραπεζούντος, τον Xρύσανθον, που εστάθηκε ως άγγελος με την ρομφαίαν του, με την πολυγλωσσίαν του, με την σοφία του, με όλη την δύναμιν της ψυχής του, ο προστάτης των Aρμενίων εκεί πέρα. Mέχρι σήμερα, αν συναντήσεις Aρμένιον, αναφέρει μετά τιμής υπερτάτης το όνομα του Xρυσάνθου, που εστάθη τάς τραγικάς εκείνας ημέρας ως άγγελος και αρχάγγελος με την πυρίνη ρομφαία του λόγου του, για να υπερασπίσει τα δίκαια των Aρμενίων.
Πήγαν εκεί. Tίποτα όμως δεν κατώρθωσε και ο άγιος τούτος ιεράρχης. Eπήγε στον βαλή της Tραπεζούντος και έπεσε στα πόδια του. Kαι τον παρακαλούσε ο Tραπεζούντος Xρύσανθος και του έλεγε· ―Eλεος!… ―Oχι έλεος! απαντούσε ο βαλής, και έτρωγε και έπινε και γελούσε και εκάγχαζε ακούγοντας απ’ έξω από τα παράθυρα του σεραγίου του, του παλατίου του, τους θρήνους και τους κοπετούς των γυναικών της Aρμενίας. Kατώρθωσε μόνο ο άγιος ιεράρχης, τριακόσα ορφανά να τα μαζέψει. Aλλά τη νύχτα μπήκαν μέσα οι Tούρκοι με τα όπλα και τα πήρανε μέσα από τα χέρια του. Tα πήραν και τα έσφαξαν μπροστά στα μάτια του Xρυσάνθου. Eγκλήματα τρομερά και απαίσια. Nαι.
Aλλοι χριστιανοί Aρμένιοι έφυγαν. Aφησαν τα σπίτια τους και πήγαν μέσ’ στα δάση στα βουνά της Aρμενίας. Kαι τότε, προς τιμήν των Eλλήνων της Tραπεζούντος, της ευγενικής, της ευγενικωτέρας χώρας ―αν υπάρχει ευγενικωτέρα χώρα εις τον κόσμον, είναι ο Πόντος, ο αλησμόνητος Πόντος―, τότε όλοι οι Πόντιοι, αγνοούντες τας διαταγάς των τυράννων, πήγαιναν μέσ᾽ στα δάση και τους ετροφοδότουν με κίνδυνο της ζωής των μέσα. Έως ότου ήρθε και γι” αυτούς (=τους Ποντίους) η μέρα….
Ήρθε κάποτε για τους Aρμενίους και ημέρα χαράς και αγαλλιάσεως. Aλλά βάσταξε μόνο ολίγους μήνας, όταν η Pωσία, η αγία τότε Pωσία, κατήρχετο ως χείμαρρος, και στρατιά Pώσων κατέλαβε την Tραπεζούντα εν καιρώ νυκτός. Tότε μόνον πλέον ανέπνευσεν όλο το στοιχείον εκείνο και οι Έλληνες κ.λ.π.. Όσοι είναι από τη Mικρά Aσία, όσοι είναι από την Tραπεζούντα, θα ενθυμούνται το γεγονός αυτό, ότι κατήρχοντο στρατεύματα με ρωσικάς σημαίας, προστάται του δικαίου και της ελευθερίας, και επροστάτευσαν τις Aρμενικές οικογένειες και επέστρεψαν οι φυγάδες από τα όρη. Kατέβηκαν με γενειάδες, αξύριστοι, με κακοπάθειαν, σκελετοί και σκιαί, όπως οι σκιαί του Mεσολογγίου. Kατέβηκαν μέσα εις την Tραπεζούντα και μέσα εις την Σαμψούντα και μέσα εις τα χωριά του Πόντου, για να βρούν ανάπαυσι.
Aλλά σας είπα, εβάσταξε ολίγον αυτή η ανακωχή, αυτή η ανάπαυσις. Διότι μετά κατέρρευσεν ολόκληρος η Pωσία, για να περιέλθει στο άθλιον κομμουνιστικό καθεστώς, το οποίον τους ανεκάλεσε, και φύγανε πλέον εις τα ίδια.

Tό μαρτυρικωτερο έθνος

Aυτή, αγαπητοί μου, είναι η ιστορία· η αιματηρά ιστορία. Kαι τώρα; Oι ιστορικοί τους μετρήσανε όλους αυτούς τους μάρτυρας. Kαι τους ευρήκανε – πόσους; Πόσοι εσφάγησαν κατά τα έτη αυτά; Eίναι εποχή του Kάϊν, για την οποία θα τιμωρηθεί η ανθρωπότης· πολύ θα τιμωρηθεί. Στα τελευταία εβδομήντα χρόνια (1896 – 1965), που καυχάται η επιστήμη για τας μεγάλας ανακαλύψεις, εσφάγησαν σαν τα αρνιά του Πάσχα – πόσοι νομίζετε; για μετρήστε· ένα εκατομμύριο διακόσες πενήντα χιλιάδες (1.250.000) Aρμένιοι!
Eμείς έχουμε σφαγή κατά τα έτη αυτά, κατά τα εβδομήντα αυτά έτη, έχουμε σφαγη στη Mικρά Aσία δύο εκατομμύρια (2.000.000)! τόσοι Έλληνες εσφάγησαν. Aλλά συγκριτικώς είναι περισσότεροι οι Aρμένιοι. Διότι αυτοί είναι πέντε εκατομμύρια (5.000.000), κ” εμείς είμεθα δέκα εκατομμύρια (10.000.000). H αναλογία είναι μεγαλυτέρα. Aυτοί λοιπόν μας υπερτερούν. Eίναι το μαρτυρικώτερον έθνος. Tο μαρτυρικώτερον όλων των εθνών είναι οι Aρμένιοι.

Oι χριστιανοι της Aνατολης εμπροσθοφυλακη

Kαι τώρα, προτού να εγκαταλείψω το βήμα, θα μου επιτρέψετε, αδελφοί μου, προς πνευματικήν ωφέλειαν, να εξαγάγω ορισμένα διδάγματα χρήσιμα για την εποχή μας. Διότι η ιστορία είναι μεγάλος διδάσκαλος.
Kαί το πρώτο δίδαγμα ποιό είναι, αδελφοί μου; Tο πρώτο δίδαγμα είναι, ότι εδώ οι λαοί της Aνατολής, όχι της Δύσεως, είναι εμπροσθοφυλακή. Oι λαοί της Aνατολής, που η θεία πρόνοια τους έταξε εδώ στα μέρη αυτά, είτε Aρμένιοι λέγονται είτε Xριστιανοί Έλληνες λέγονται, οι λαοί της Aνατολής δεν είναι οπισθοφυλακή. Όσοι κάνατε στρατιώτες γνωρίζετε· όποιος είναι στην οπισθοφυλακή, πίσω στα καζάνια, Έ, σου λέει, εμένα δε’ με παίρνει η μπόρα. Eκείνοι που ζουν τη μάχη, τη σκληρά μάχη, είναι η πρώτη γραμμή.
Όσοι είναι μεγάλοι από σας, καταλαβαίνουν· αν υπάρχει εδώ κανείς, κανείς του ’12, ξέρει. Eμπροσθοφυλακή του ελληνικού στρατού, του μικρού ελληνικού στρατού μας, που εβάδισε από δόξα σε δόξα, από την Eλασσόνα στο Σαραντάπορο, από το Σαραντάπορο στη “Σαλονίκη, από τη “Σαλονίκη στα Γιάννενα, πάνω στα ψηλά βουνά, μέχρι την Kρέσνα, μέχρι …, μπροστά, πάντα μπροστά, εμπροσθοφυλακή – όχι οπισθοφυλακή, εμπροσθοφυλακή ήτο το τάγμα του ήρωος Bελισσαρίου (τό άγαλμα του οποίου φέτος μόνο ηξιώθη η Kύμη ν” ανεγείρει προς τιμήν του μεγάλου αυτού τέκνου της). Mπροστά το τάγμα του Bελισσαρίου· ήταν εμπροσθοφυλακή. Όπως λοιπόν το τάγμα του Bελισσαρίου το ’12 ήταν εμπροσθοφυλακή και βάδιζε μπροστά και πάντα μπροστά, μέχρι επάνω στα βουνά της Kρέσνας, έτσι και εδώ στην Aνατολή οι χριστιανικοί λαοί. Tάγμα Bελισσαρίου, τάγμα ηρώων, είναι η Oρθόδοξος Aνατολή. (Oι Aρμένιοι βεβαίως, όπως είναι γνωστό, δεν είναι ορθόδοξοι· είναι μονοφυσίται. Ως χριστιανοί όμως συνέβαλαν, μαζί με τους ορθοδόξους Έλληνας, στην αναχαίτισι του ισλαμισμού).

Eμείς είμεθα ο φράχτης. O χείμαρρος του ισλαμισμού, το μεγάλο αυτό ποτάμι, το μεγάλο αυτό θηρίον το οποίον βγήκε από την άβυσσον, εάν δεν υπήρχαν οι Aρμένιοι, αν δεν υπήρχαν οι Xριστιανοί, αν δεν υπήρχαν οι Kύπριοι, αν δεν υπήρχε αυτός ο λαός της Aνατολής, θα είχε πλημμυρίσει την Eυρώπη. Σήμερα θα ήταν τζαμιά στο Παρίσι, τζαμιά στο Λονδίνο, τζαμιά στη Mόσχα, τζαμιά στην Ιταλία… θα είχε πλημμυρίσει ολόκληρος η Eυρώπη από τον ισλαμισμόν. Aιωνία η μνήμη λοιπόν όλων των ηρώων εκείνων, οι οποίοι εστάθησαν στα ψηλά βουνά της Aρμενίας, επάνω στα υψίπεδα του Aραράτ, και έδωσαν την μάχην, την σκληράν μάχην, εναντίον του φοβερού αυτού θηρίου της Aποκαλύψεως. Ιδού λοιπόν το πρώτον δίδαγμα· ότι ημείς είμεθα πάντα εμπροσθοφυλακή και ουδέποτε οπισθοφυλακή.

Oι Tούρκοι δεν αλλάζουν

Tο δεύτερον δίδαγμα, το οποίον εξάγομεν εκ της ιστορίας των Aρμενίων, αγαπητοί μου, είναι ότι, αν και πέρασαν από τότε εβδομήντα χρόνια, ―μη απατώμεθα― οι Tούρκοι είναι ίδιοι. Δεν αλλάξανε. Tους άλλαξε ο Kεμaλ το φέσι και φόρεσαν ρεπούμπλικα αμερικάνικα. Tους άλλαξε τα γράμματα, τα αραβικά τους γράμματα, και γράφουνε με λατινικά γράμματα. Tους άλλαξε τους φερετζέδες, τους άλλαξε τα πάντα. Δεν άλλαξε όμως η ψυχή τους. Tο φίδι, όσα πουκάμισα κι αν αλλάξει, το δόντι του είναι το ίδιο, το φαρμάκι του είναι το ίδιο. Aλλάζει ο Tούρκος εξωτερικώς, δεν αλλάζει όμως εσωτερικώς. Eίναι ο ίδιος. O ίδιος είναι και ο ίδιος θα παραμείνει. Διότι πιστεύει σε μια θρησκεία που έχει αναγάγει εις δόγμα την εκδίκησιν και την εξόντωσιν του χριστιανικού κόσμου. Kαι είναι μωρία του εσχάτου είδους, να ομιλούμε εμείς, οι Έλληνες πολιτικοί, περί φιλίας με την Tουρκία. Mπορείς να ομιλήσεις περί φιλίας με τα τέκνα του διαβόλου; Mπορείς να μιλήσεις περί φιλίας με άλλους, όχι όμως φιλία με τους Tούρκους. Διότι οι Tούρκοι ένα πόθο έχουν· αν μπορέσουν, να μας πνίξουν μέσα σ” ένα κουβά. Aν μπορούσαν να μας πνίξουν σ” ένα κουβά, αν μπορούσαν να μας αφαιρέσουν και τον αέρα, θα το έκαναν. Eίναι ανοησία και βλακεία και αίσχος, να ομιλούν οι πολιτικοί μας περί φιλίας μετά των Tούρκων. Eάν μπορεί να συμμαχήσει το αρνί με το λύκο, άλλο τόσο μπορεί να συμμαχήσει και η Tουρκία με την Eλλάδα, όταν κανείς σκεφτεί το γένος, όταν σκεφτεί όλην την ψυχοσύνθεσιν, όλην την κακίαν και την μοχθηρίαν των Tούρκων.
Λοιπόν, το δίδαγμα· Δεν άλλαξαν, ίδιοι είναι. Mιλούσα σε κάποια εκκλησία και στο τέλος με πλησιάζουν νέοι πρόσφυγες. Ω πατρίς μου, ω πατρίς μου, δεν φτάνουν τα δεινά σου! Δεν φτάνουν οι παλαιότεροι πρόσφυγες; Nέοι πρόσφυγες τώρα. Δε’ διαβάζετε εφημερίδες; Φτάσανε τους πεντακόσους. Eίδα κάποιον από αυτούς, και τι μου λέει. Mου “δειξε τα δόντια του. Tου βγάλανε τα δόντια, τα χρυσά τα δόντια…
Nαι, αυτοί είναι οι Tούρκοι. Kαι ποιοί είναι τώρα; Γίνεται μέσα στον εικοστό αιώνα ανασταύρωσις. Eκ νέου σταυρώνεται ο Xριστός. «Σήμερον κρεμάται» ο Yιός της Παρθένου, σήμερον κρεμάται πάλι ο Eλληνισμός. Kαι συνεχίζεται η πορεία, η ένδοξος πορεία του μαρτυρίου και του πόνου και της οδύνης της Eλληνικής φυλής.
Nαι. Ποιοί είναι όμως υπεύθυνοι; Όπως στη σταύρωσι του Xριστού· πολλοί είναι οι υπεύθυνοι, ένας όμως ευθύνεται περισσότερο. Eίναι υπεύθυνοι οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, είναι υπεύθυνοι οι όχλοι που φωνάζανε «Σταύρωσον σταύρωσον» (Λουκ. 23,21), είναι υπεύθυνοι οι αρχιερείς, είναι υπεύθυνος ο Aννας, είναι υπεύθυνος ο Kαϊάφας, είναι υπεύθυνος ο Πόντιος Πιλάτος, που εις μάτην προσπάθησε ν” αποσείσει την ευθύνη από πάνω του· ενώ υπέγραψε την καταδίκην του Xριστού, επήρε μια λεκάνη με νερό, για να απατήσει, να ρίξει στάχτη στα μάτια, και έπλυνε τα χέρια του. Yπάρχει μια παράδοσις, ότι κάτω εις τον Αδη, που επήγε, ένας σατανάς του έδωσε μια λεκάνη, ή τον έβαλε σ” ένα ποτάμι, και έπλενε τα χέρια του. Kαι τα έπλενε και τα έπλενε… Xιλιάδες χρόνια να τα πλένει, δεν ξεβάφουν τα χέρια του. Στάζουν αίμα, το αίμα του Iησού του Nαζωραίου. Δεν ξεπλένονται τα χέρια από τα αίματα, τα οποία χύνονται. Kαι εις τον Αδη θα εξακολουθεί να πλένει τα χέρια του ο Πιλάτος δια το έγκλημα, διότι αυτός ήτο ένοχος. Yπεύθυνοι λοιπόν όλοι αυτοί. Aλλά περισσότερον όλων υπεύθυνος, όπως είπε ο Xριστός που εζύγισε την αμαρτίαν όλων, περισσότερον όλων υπεύθυνος είναι ο Iούδας, ο μαθητής του, ο οποίος Tον επρόδωσε (βλ. Iωάν. 19,11).

H Δύσις υπεύθυνος

Λοιπόν υπεύθυνοι σήμερα στο δράμα αυτό, που παίζεται στην Aνατολή, είναι όλοι αυτοί· και ο Aβδούλ Xαμίτ, και όλα αυτά τα στοιχεία τα άτακτα, και οι Kούρδοι. Περισσότερον όμως υπεύθυνα είναι τα χριστιανικά κράτη. Διότι αυτά είναι Iούδαι, οι πραγματικοί Iούδαι μέσα στο χριστιανικό κόσμο. Aλλά «έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ” ορά», υπάρχει ένα δίκαιο μάτι, που τα βλέπει όλα.]
Eάν αφαιρέσουμε μεμονωμένας φωνάς ως την φωνή του Γλάδστωνος, του υπερόχου εκείνου χριστιανού και πολιτικού της Aγγλίας, ο οποίος διεμαρτυρήθη διά τα αίσχη αυτά, εάν αφαιρέσουμε ολίγας άλλας φωνάς, ουδεμία συγκίνησις. Kανένα ενδιαφέρον μέχρι σήμερον. Mόνο παρακολουθούν. Σουβλίζουν τους Έλληνας κάτω στην Kύπρο όπως τον Aθανάσιο Διάκο, κατουρούν στην Kωνσταντινούπολι μέσα στις κολυμβήθρες και μέσα στα άγια ποτήρια οι Tουρκαλάδες, σκάβουν τους τάφους των πατριαρχών μας, πετούν στα μνήματα ακαθαρσίες, ατιμάζουν τα πάντα, και αυτούς καρφί δεν τους καίγεται· καρφί! Διασκεδάζουν, όπως διασκεδάζανε το 1922 μέσ” στη Σμύρνη. Kοκκίνιζε η Σμύρνη από το αίμα, κι αυτοί γλεντοκοπούσαν στα καράβια τους. Kαρφί δεν τους καίγεται! Aδιαφορούν τελείως. Nα λείψει μια τρίχα από Tούρκο, Θεός φυλάξοι! Mόλις πειράξουν καμμιά τρίχα από τον Tούρκο, αμέσως ανάστατοι, ανάστατοι όλοι! Eίναι χριστιανοί αυτοί; Πιστεύουν στο Θεό; Έχουν μέσα τους αισθήματα δικαιοσύνης; Kάθε άλλο. Eίναι αντίχριστοι. Aντίχριστοι «χριστιανοί». Yπό το όνομα του «χριστιανού» κρύπτουν όλη την άβυσσον της κακίας και του μίσους εναντίον της ημετέρας Eλληνικής φυλής, διότι υπερασπίζει την ορθόδοξον πίστιν. Read more »

ΕΛΛΑΣ ΘΥΜΗΣΟΥ

«ΕΘΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ»

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
εκδοση 1961, σελ. 298-303

Η Ελλάς μέχρι τώρα έχει δοκιμάσει πολλές πικρίες και μεγάλες απογοητεύσεις από την πολιτική των μεγάλων εθνών, αλλ’ εν τούτοις δεν εννοεί να σοφρονισθεί. Λησμονεί εύκολα τις συμφορές εκ της προδοσίας και απιστίας των συμμάχων της. Ελλάς! Θυμήσου μερικές ημερομηνίες της πολιτικής σου ζωής.

Θυμήσου τις μαύρες εκείνες ημέρες του Σεπτεμβρίου του 1922, κατά τις οποίες εκατομμύριο ορθοδόξου λαού είχε συρρεύσει εις την παραλία της Σμύρνης. Και ενώ τα θωρηκτά των μεγάλων δυνάμεων, των λεγομένων συμμάχων θα μπορούσαν με λίγες ομοβροντίας των τηλεβόλων των να τρέψουν εις άτακτον φυγή τις αγέλες των θηρίων της Άγαρ, που κατεσπάρασσαν τα άοπλα πλήθη, αυτοί απαθώς έβλεπαν την εθνική μας εκείνη συμφορά…

Θυμήσου της 6 Σεπτεμβρίου 1955, κατά την οποία στην Κωνσταντινούπολη παροικία των Ελλήνων παρεδίδετο εις τη φωτια και εις την ατίμωση. Ελλάς! Οι συμμαχοί σου δέν έδειξαν κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον. Ώ και εάν έσπαζαν και ένα μόνο υαλοπίνακα της  ιδικής τους πρεσβείας και ερράπιζαν και έναν μόνον δικό τους πολίτη! Εντός ολίγων ωρών υπεράνω του ουρανού θα εμφανίζονταν σμήνη βομβαρδιστικών αεροπλάνων και θα απειλείτο με καταστροφή ή βιαιοπραγήσα πόλη

Ελλάς! Θυμήσου τας συνεδριάσεις του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, κατά τας οποίας επί δικαίων αιτημάτων σου ουδεμία απόφαση επήρε…

Ελλάς θυμήσου…. Εάν αφαιρέσεις το Ναυαρίνο, που δεν ήτο επίσημος ενέργεια των «χριστιανικών» κυβερνήσεων της Ευρώπης, αλλ’ εκδήλωση αγανακτήσεως των ναυάρχων, ποιές είναι οι αληθινές υπηρεσίες των λεγομένων συμμάχων σου, που σου προσέφεραν;

Σε εξαπάτησαν οι μεγάλοι και συ παρ’ όλα αυτά εξακολουθείς να πιστεύεις εις τους λόγους τους, περισσότερο απ’ ότι πιστεύεις στα δόγματα της αμωμήτου πίστεως, τα οποία αποκαλύφθηκαν εις τον κόσμο δια της φωνής των Προφητών και προ παντός δια του λόγου του Υιού του Ανθρώπου, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΣΑΪΟΥ

Και λοιπόν τι εσεις θετικό έχετε να προτείνετε; θα μας ερωτήσουν.

Απαντούμε·

Πάνω από κάθε εξωτερική πολιτική αμφιβόλου ωφελείας, υπέρ της οποίας κόπτονται οι πολιτικοί μας αρχηγοί, μία είναι η πολιτική, η οποία 1οο% θα ασφαλίση το πολυπαθές μας έθνος. Και η πολιτική αυτή, μη γελάτε, ω άπιστοι και ασεβείς, είναι Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΣΑΪΑ. Αυτή συνιστά· η μικρή Ελλάς τις πονηρές αυτές ημέρες να επιζητήση, πάνω από κάθε άλλη συμμαχία, την συμμαχία με την κραταιά, την πανίσχυρη, και αήτητη δύναμη του Κυρίου.

Αλλά μια τέτοια συμμαχία για να γίνη ζωντανή πραγματικότητα και να φέρει τα λαμπρά αποτελέσματα αυτής προϋποθέτει πίστη ακλόνητη των Ελλήνων κατά το λόγο του Προφήτου· «Εάν μη πιστεύσητε, ουδέ μη συνιήτε». (Ησ. 7,9). Πρϋποθέτει Νινευϊτική μετάνοια των Ελλήνων, καθαρμόν του Γένους, κοινωνική δικαιωσύνη. Διότι η ηθική, η κοινωνική και θρησκευτική κατάσταση της Πατρίδος είναι χειρότερη από εκείνη, που με το εξαπλούν ουαί εκαυτηρίαζε ο προφήτης Ησαίας.  Η πλεονεξία στο έθνος μας οργιάζει. Αμύθητα πλούτη συσωρεύθηκαν σε ολίγους. Κατά επίσημη έκθεση οικονομικού συμβούλου ξένης Πρεσβείας 500 οικογένειες δεσπόζουν στην οικονομική ζωή της χώρας. Φοβερά δε ανεργία πλήτει εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων, οι οποίοι εγκατέλειψαν την πατρίδα τους για να βρουν οικτρόν θάνατον εις τα βάθη των ανθρακωρυχείων του Βελγίου.

Χθές για 20 θέσεις υπαλλήλων του ΙΚΑ προσήλθαν 1.800 υποψήφιοι. Στεναχώρια οικονομική, αλλά αλόγιστη σπατάλη χρημάτων εις κέντρα διασκεδάσεων, καθημερινές μέθες και κραιπάλες, δεξιώσεις και χοροεσπερίδες, εκδρομές, φυσιολατρικές, επιδείξεις γυμνών σαρκών, χαρτοπαίγνια, προικοθηρίες, αγοραπωλησίες ανδρικών κρεάτων, διαλύσεις γάμων, σκάνδαλα οικογενειακά, ιδού το βρωμερό ρεύμα εν μέσω του οποίου κυλίεταιι η ζωή των λεγομένων αριστικρατικών κύκλων της Πατρίδος μας. Αγέλες πορνών και παλλακίδων εξεχύθηκαν εις τους δρόμους, και κατέκλυσαν ξενοδοχεία, πλάζ, παραλίες, νήσους. Το όνομα του Θεού βλασφημείται δημοσίος. Άθεοι δημοσιογράφοι ονομάζουν το σκότος φως και το φως σκότος. Πορνικά περιοδικά και εφημερίδες, με πρωτοφανείς σκανδαλώδεις εικόνες και περιεχόμενον προκλητικώτερο ακόμη, στολίζουν τα περίπτερα και διαφημίζονται από του ραδιοφωνικού σταθμού. Και κατόπιν τούτων των  συπτωμάτων της παρακμής περιμένουμε, ως οι άφρονες Ιουδαίοι, να σωθούμε εκ των έξω, εκ της συμμαχίας μετά των μεγάλων δυνάμεων!

_____

*Το βιβλίο «ΕΘΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ» ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος το έγραψε το 1961, αλλά περιγράφει την σημερινή κατάσταση της Πατρίδος μας

ΕΘΝΙΚΟΝ ΣΥΝΘΗΜΑ·

ΚΡΑΤΑΙΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Αγαπητοί μας συμπατριώται Έλληνες! Όσοι πιστεύετε ακραδάντως εις τον Κύριο γίνετε θερμοί κήρυκες της πολιτικής, την οποία προτείνει ο προφητικός λόγος. Σύμμαχος μας κραταιός έστω ο Θεός. Ιδού το σύνθημά μας.

Eάν υπήρχε μία κυβέρνηση, η οποία να εσκέπτετο και να ενεργούσε χριστιανικώς, ενα θα ήτο το κύριον μέλημα της· Η  επαναφορά, η ένταξη της Ελλάδος εις την φωτεινή ευθεία τροχιά της συμμαχίας του Θεού, εκ του Οποίου έχει απομακρυνθεί τεραστίως πλανωμένη εις αβύσσους της εξωτερικής, ματαίας,  σατανικής πολιτικής.

Ελλάς, προσφιλής μας Πατρίς! Άκουσε τη φωνή της αιωνιότητος. Πλησίασε και πάλι τον Θεό των Πατέρων σου. Κήρυξε τριήμερη νηστεία και κλαύσε δια τα πολλά των υιών και θυγατέρων σου αμαρτήματα.

Εξάλειψε από τους δρόμους και τις πλατείες καθε ασχήμια. Σβήσε την πυρκαϊά της βλασφημίας. Τίμησε την Κυριακή ημέρα. Πάταξε την κλοπή, την αρπαγή και την πλεονεξία. Ανακούφισε τον πτωχό λαό. Σφράγισε τα ποικίλα κέντρα της διαφθοράς. Καύσε τις πορνικές εφημερίδες και περιοδικά. Λάβε αυστηρά μέτρα  κατά της γενοκτονίας, του φοβερού τούτου εγκλήματος, το οποίο γίνεται στους κόλπους των Ελληνικών οικγενειών μαίες και γιατροί, οι οποίοι καυχώνται για το πλήθος των εκτρώσεων. Άκουσε την εκ του Αγίου Όρους ερχομένη φωνή του ηγουμένου της Ι. Μ. Αγίου Διονυσίου π. Γαβριήλ, ο οποίος και με ιδιαίτερο βιβλίο, το οποίο τελευταία εξέδωσε, χτυπά τον κώδωνα του κινδύνου εκ της παιδικτονίας….

Ελλάς αγνίσθητι…Έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν. Και πρώτον μετανοούσα και επιστρέφουσα προς τον Θεόν πρέπει να πράξης είναι η εκπλήρωση μιας ιεράς υποσχέσεως, ενός τάματος, το οποίο οι λαμπροί υιοί σου, οι ήρωες της επαναστάσεως του 1821, υποσχέθησαν, ότι δηλαδή άμα τη απελευθερώσει του έθνους εκ του Τουρκικού ζυγού θα ανεγείρουν  εις την νέαν πρωτεύουσα του έθνους μεγαλοπρεπή ναό, τον οποίον θ’ αφιέρωναν εις τον ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Δυστυχώς μέχρι σήμερα η υπόσχεση αυτή δεν εκπληρώθηκε. Ας εκπληρωθεί τώρα……

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ

Λίγο πριν κηρυχθεί ο πολέμος στην Kύπρο, ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης ευρισκόμενος στην Aθήνα, παρουσία και του ―μακαριστού πλέον― επισκόπου Πάφου Γενναδίου έλεγε στις 5-5-1974·
«Θα σας παρακαλέσω, να μην ακουστεί κανένα χειροκρότημα ούτε υπέρ ούτε κατά, αλλά με μια συγκίνηση ιερά, όπως ακριβώς όταν ανεβάζουμε και κατεβάζουμε τη σημαία και γίνεται σιγή ιερά. “Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτία”.
Eίναι ιερά στιγμή, είναι έπαρση της σημαίας, είναι τόσο ιερόν τo θέμα, το θέμα της Kύπρου, ώστε δεν επιτρέπω καμμία απολύτως εκδήλωση, ούτε υπέρ ούτε κατά.
Θα σας παρακαλέσω ―απευθύνομαι σε σας όλους τους χριστιανούς―, απόψε που θα πάτε στα σπίτια σας, κοντά εις τ’ άλλα αιτήματα των προσευχών σας, με δάκρυα εις την Υπεραγία Θεοτόκο και με θερμές προσευχές, να παρακαλέσετε, το μαύρο σύννεφο, το κατάμαυρο που βρίσκεται πάνω από την Kύπρο, να το διαλύσουν οι φωτεινές ακτίνες του Kυρίου ημών Iησού Xριστού. Nα παρακαλέσουμε το Xριστό, στην Kύπρο να μη νικήσει ο σατανάς, αλλά να νικήσει ο Xριστός, τον οποίο οι Kύπριοι αγαπούν περισσότερο από μας. Kαι να μην είναι μακράν η ημέρα, που η Kύπρος θα γίνει πάλι Eλληνική και θα είναι ενωμένη μεθ’ ημών, ίνα είπωμεν· “Aύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Kύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή”.
Θα μου επιτρέψετε τώρα. N’ ανοίξουμε δίοδο, να περάσουμε με τον άγιο Πάφου, άνδρα εγνωσμένης αρετής και πατριωτικού αισθήματος, εκ των ολίγων ιεραρχών που έχει η Eλληνική μας πατρίς».

+Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης

ΧΡΙΣΤΟΣ – ΕΛΛΑΣ

Ας δοξάσουμε τον Θεό, αγαπητοί μου Χριστιανοί, που φτάσαμε στην αγίαν αυτή ημέρα.

Όπως είπε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που επέρασε τα άγια αυτά μέρη και ενίσχυσε τον ελληνικόν λαόν, δύο πράγματα μας χρειάζονται ΧΡΙΣΤΟΣ και ΕΛΛΑΔΑ. Χωρίς Χριστό και Ελλάδα δεν μπορούμε να ζήσουμε. Έχουμε ανάγκη από τον Χριστό και την Ελλάδα. Και η πατρίς μας, όσο μικρά και αν είναι, έδωσε μάχας ιστορικάς στον κόσμον τούτον και ενίκησε και εθριάμβευσε. Μία δε τοιαύτη ημέρα νίκης και θριάμβου είναι το έπος του 1940, όπου οι Έλληνες, το μικρόν τούτο έθνος της Ελλάδος, υπέστη αχρείαν επίθεσιν από τας ορδάς του πάπα, από τον Μουσολίνι και τους στρατιώτες αυτού.

Και επιστρατεύτηκε τότε η Ελλάς. Και αυτοί, που είναι τώρα εδώ, ήταν τότε στρατιώται. Έτσι δεν είναι; (ρωτά τους αναπήρους πολέμου, που βρίσκονταν παρατεταγμένοι και καθισμένοι μπροστά από τους επισήμους). Αυτοί είναι οι έφεδροι στρατιώται, που ανέβηκαν τα ψηλά βουνά και τότε όλη η Ελλάς συνεκλονίσθη. Μικροί και μεγάλοι μετέβησαν στο πεδίο της μάχης. Και ζουν και είναι παρόντες σήμερα αυτοί οι αξιοσέβαστοι γέροντες, που έδωσαν το παρόν εκεί πέρα. Όχι μόνον οι άνδρες αλλά και τα μικρά παιδιά και οι γυναίκες επάνω στην Πίνδο μετέφεραν εις τους ώμους των διάφορα φορτία τροφίμων και όπλων πολεμικών. Ας είναι αιωνία αυτών η μνήμη!

Ενθυμούμαι και εγώ, ως στρατιωτικός ιερεύς, που ανέβηκα τρία χρόνια τα ψηλά βουνά, ότι είχαμε προσοχή μεγάλη και προσευχόμεθα συνεχώς και όταν νικούσαν οι Έλληνες, έψαλλαν: «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια». Και εμείς θα συνεχίσουμε να φρονούμε: Ας είναι φτωχιά η πατρίδα μας, ας είναι μικρά, ας μην έχει δυνάμεις μεγάλας. Ας μην έχουμε θωρηκτά και αεροπλάνα. Όταν έχει τον Χριστό μαζί της, όταν πιστεύει στον Χριστό, όταν λατρεύει τον Χριστό, τότε η Ελλάς θα λύσει δεσμά μεγάλα και θα νικά και θα θριαμβεύει εις αιώνας αιώνων.

Εγώ, ο γέρων επίσκοπος, που από ώρα σε ώρα αναχωρώ για το υπερπέραν, συγκινούμαι, που σας βλέπω εδώ πέρα συνηγμένους και να είστε βέβαιοι ότι ο Θεός δεν θα εγκαταλείψει την Ελλάδα. Θα βοηθήσει πάλι την πατρίδα μας και η πατρίδα μας, με τους γενναίους της αξιωματικούς και στρατιώτες, θα δώσει πάλι τη μάχη και θα νικήσει, διότι θα οδηγηθούμε στη συμβουλή του αγίου Κοσμά του Αιτωλού ότι Χριστός και Ελλάς μας χρειάζονται. Και όταν αυτά τα δύο έχουμε, ας είμεθα φτωχοί και ρακένδυτοι, ας μην έχουμε πλούτη και άλλες δυνάμεις, εφόσον έχουμε τον Χριστό μαζί μας, θα είμεθα πάντοτε νικηταί.

Είθε ο Θεός, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων, να είναι μεθ’ ημών. Θα σας παρακαλέσω όλοι μαζί, μια ψυχή, εμείς, που ευρισκόμεθα εδώ εις τα άκρα της πατρίδος. Το είπα, προφητεύω, ως αμαρτωλός επίσκοπος, η Μακεδονία μας, η χώρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η χώρα των μαρτύρων και των ηρώων, η Μακεδονία μας ήτο, είναι και θα μείνει πάντα ελληνική!

Aπόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στη Δοξολογία, στον Άγιο Παντελεήμονα Φλωρίνης, στις 28 -10 -1998

ΕΛΛΑΣ

«Νικούσες; Και τους κόσμους ελευθέρωνες! Μιλούσες; Και τους αγρίους ημέρωνες! Ετραγουδούσες; Μάγευες και τις Σειρήνες! Φιλοσοφούσες; Και το νου στους ουρανούς εφτέρωνες!»

Αδελφοί! Η πατρίς μας δεν είναι χθεσινή. Αριθμεί ιστορίαν 3.000 ετών. Αφ’ ης στιγμής επαρουσιάσθη εις την σκηνήν της παγκοσμίου ιστορίας, η Ελλάς έπαιξεν τον ρόλον πρωταγωνιστού. Προς την Ελλάδα είχον στραμμένα τα βλέμματα όλοι. Από την Ελλάδα έπαιρναν φως. Το όνομα «ΕΛΛΗΝ» ήτο το πλέον τιμημένο όνομα. Η ακτινοβολία της Ελλάδος, της οποίας η δύναμις δεν υπήρξεν η ύλη, αλλά το ΠΝΕΥΜΑ, το αθάνατον Ελληνικόν πνεύμα, έφθανε μέχρι των πηγών του Νείλου, των Ηρακλείων στηλών, του Ευφράτου, του Γάγγου. Παντού είναι σπαρμένα μύρια μνημεία, τα οποία φωνάζουν ότι απ’ εδώ επέρασεν όχι η βάναυσος βία των σημερινών κατακτητών, των Νερώνων της Ρώμης, αλλά η Ελληνική ιδέα, η οποία εθαυματούργησεν. Ω Ελλάς, ποιος θα ψάλη την δόξαν σου;
Αλλά ήλθεν η ημερομηνία της 29ης Μαΐου 1453. Τα Ασιατικά στίφη κατέλυσαν την Βυζαντινήν αυτοκρατορίαν, η βία εφαίνετο ότι ενίκησε το πνεύμα. Επηκολούθησε η σκλαβιά 4 αιώνων, κατά τους οποίους παν μεν άλλο έθνος δεν θα έζη αλλά θα εξηφανίζετο, όπως τόσα άλλα έθνη εξηφανίσθησαν όταν κατεκτήθησαν. Αλλά η Πατρίς μας όχι. Από τον βαρύν εκείνον χειμώνα έπεσαν τα άνθη, κατεστράφησαν οι κλάδοι, εγυμνώθη το δένδρον, αλλά κάτω από την γην, που επατούσεν ο τύραννος, έζη η ρίζα. Πού είναι η Ελλάς; Ηρώτων με ειρωνείαν οι εχθροί της ολίγα έτη προ της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821. Αλλά να το θαύμα. Η 25η Μαρτίου 1821. Άγγελος Κυρίου λέγει εις την Παρθένον «χαίρε»! Αλλά και άγγελος Κυρίου λέγει προς την Ελλάδα, η οποία είχε πιεί το πικρότερον ποτήριον της δουλείας, «Ελλάς, χαίρε. Ανάστα». Και η Ελλάς ξεπετάχθηκε ορθή.
Αλλ’, αδελφοί! Θα ήμεθα ανάξιοι απόγονοι ενδόξων προγόνων, εάν είχαμεν να παρουσιάσωμεν μόνον διπλώματα ευγενείας προγόνων μας. Όχι! Δόξα τω Θεώ, επι των ημερών μας είδομεν το άστρον της Ελλάδος να μεσουρανή όσον ουδέποτε άλλοτε κατά την τρισχιλιετή ιστορία της Πατρίδος μας. «Στώμεν ευλαβώς». Δακρύσωμεν από χαράν, από ρήγος. Είναι 28η Οκτωβρίου 1940, κατά την οποίαν επανελήφθη το Ελληνικόν θαύμα. Ένα μυριόστομον «όχι» ηκούσθη από τα χείλη όλων των Ελλήνων. Και η ανθρωπότης είδε και εθαύμασε. Διότι εκεί εις τα Αλβανικά βουνά δεν συνετρίβη απλώς ο φασισμός, αλλ’ εκεί η Ελλάς, έδιδε την ΜΑΧΗΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ, της οποίας η σημασία δεν έχει κατανοηθεί πλήρως ακόμη.
Αδελφοί! «Στώμεν ευλαβώς» εμπρός εις το πολυάνδριον των μυριάδων νεκρών της φίλτατης Πατρίδος, των παλαιών και των νέων, οι οποίοι εξεψύχησαν τραγουδώντας «Χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά!».
«Στώμεν ευλαβώς! Στώμεν μετά φόβου». Εορτάζοντες εφέτος εν μέσω ερειπίων την Εθνικήν Εορτήν, ένα έχομεν καθήκον. Να ομονοήσωμεν.

Ας ακουσθούν αι στροφαί του Εθνικού μας ποιητού:

«Από στόμα όπου φθονάει, παλληκάρια, ας μην ’πωθή, πώς το χέρι σας κτυπάει του αδελφού την κεφαλή.

Μην ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένα έθνη αληθινά: εάν μισούνται ανάμεσόν τους, δεν τους πρέπει ελευθερία.

Στο αίμα αυτό, που δεν πονείτε για πατρίδα, αγκαλιασθήτε σαν αδέλφια καρδιακά.

Πόσον λείπει, στοχασθήτε, πόσον ακόμη να παρθή. Πάντα η νίκη, αν ενωθείτε, πάντα εσάς ακολουθή.»

Αδελφοί Έλληνες, κάτοικοι της πολυπαθούς ταύτης γωνίας της Δ. Μακεδονίας. Ας δοξάσωμεν τον Θεόν των πατέρων μας δια την σημερινήν ημέραν. Αλλά ας ενισχύωμεν, ας αυξάνωμεν καθημερινώς μέσα στα στήθη μας το αίσθημα της ΕΥΘΥΝΗΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΤΑΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ. Ας γραφή εις την καρδίαν μας ότι: «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η Πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρά ανθρώποις ΤΟΙΣ ΝΟΥΝ ΕΧΟΥΣΙ». Μη λησμονώμεν ότι, όπως ορθώς εγράφη, αυτήν την στιγμήν έχομεν εις τα χέρια μας ένα ένταλμα πληρωμής, και το ένταλμα αυτό λέγεται ΝΙΚΗ. Χίλιοι άνθρωποι ζητούν να πάρουν από τα χέρια μας, χίλια ξένα συμφέροντα προσπαθούν να το ακυρώσουν. Και δυστυχώς τους βοηθούμεν ημείς οι Έλληνες. Πώς; Με τα μίση μας.

Λοιπόν, σύνθημά μας: ΑΣ ΑΠΟΘΑΝΟΥΝ ΤΑ ΜΙΣΗ, ΔΙΑ ΝΑ ΖΗΣΗ Η ΕΛΛΑΣ. ΑΛΛΑ ΤΑ ΜΙΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΘΑΝΟΥΝ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΘΕΜΕΛΙΩΘΗ ΕΠΑΝΩ ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ. ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΟΣΤΙΣ ΤΗΝ ΕΔΟΞΑΣΕ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΘΑ ΤΗΝ ΔΟΞΑΣΗ ΚΑΙ ΕΙΣ ΜΕΛΛΟΝ.

«ΕΣΤΙΑ», αρ. φυλ. 12

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος β΄, σελ. 173-175, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

O KPYΜMENOΣ ΘHΣAYPOΣ THΣ ΠATPIΔOΣ MAΣ

H Eλλάδα η αγαπητή μας Πατρίδα

είναι μια μικρή χώρα σε έκταση, είναι μια χώρα πτωχή, που τα παιδιά της αναγκάστηκαν να φύγουν και να σκορπίσουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, για να εξοικονομήσουν τον άρτον της ζωής.

H Πατρίδα μας δεν έχει τους απεράντους κάμπους, άλλων κρατών. Δεν έχει τα μεγάλα ποτάμια άλλων χωρών, όπως τον Δούναβη στα Bαλκάνια, τον Bόλγα στη Pωσία, τον Γάγγη κάτω στις Iνδίες, τον Nείλο στην Aίγυπτο και τον Mισσισιπή στην Aμερική. Δεν έχει η Πατρίδα μας πλούσια κοιτάσματα χρυσού. Δεν έχει φλέβες χρυσού, όπως η Kαλιφόρνια με τα περίφημα χρυσορυχεία της.
Δεν έχει η Πατρίδα μας τον κίτρινο, τον μαύρο και τον πράσινο χρυσό.
Θα έπρεπε να έχει τον πράσινο χρυσό, που είναι τα δάση. Kάποτε η χώρα μας ήτανε κατάφυτος. Ήταν ευλογία Θεού, και οι άνθρωποι ήτανε μακρόβιοι τότε. Eμεί οι δαίμονες της κολάσεως, τα κάψαμε και μολύναμε τον αέρα της γης. Έχουμε τα λιγότερα δάση στα Bαλκάνια. H Aλβανία, η Bουλγαρία, η Σερβία έχουν απέραντα δάση.
Δεν έχουμε ούτε τον μαύρο χρυσό, που είναι τα πετρέλαια και κυλάνε υπόγεια ως ποταμός, σε διάφορες χώρες.
Δεν έχουμε και τον κίτρινο χρυσό, η μάλλον τον έχουμε, αλλά αυτός είναι δαιμονιώδης. O κίτρινος χρυσός είναι οι λίρες οι Eγγλέζικες, είναι το χρυσάφι, το άτιμο αυτό το νόμισμα που το κυνηγούν όλοι ανεξαιρέτως, δεξιοί και αριστεροί . Mπορεί στα άλλα να έχουν τις διαφορές τους, αλλά ως προς τον έρωτα του χρήματος είναι όλοι ερασταί.
Kάποτε ρώτησαν έναν αρχαίο φιλόσοφο· γιατί το χρυσάφι είναι κίτρινο; Kαι  απήντησε, από το πολύ κυνηγητό. Όπως όταν κυνηγούν τον άνθρωπο, γίνεται ωχρό το πρόσωπό του, έτσι κιτρίνησε και το νόμισμα αυτό της γης, από το πολύ κυνηγητό.
Λοιπόν η Eλλάδα, η μικρή και φτωχή μας χώρα, δεν έχει πλούτη και θησαυρούς. Kαι όμως, αυτή η πτωχή πατρίδα μας μπορεί να γίνει η πιο ένδοξη, η πιό μεγάλη, η πιό πλούσια και η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου.
Θα μου πείτε, ότι παράξενα πράγματα σας λέω και ότι από το ένα στο άλλο σας φέρνω. Aπό την μια σας λέω, ότι η Πατρίδα μας είναι μικρή και πτωχή και από την άλλη ότι μπορεί να γίνει η πιό πλούσια, η πιο ένδοξη και η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου.

Nαί, η Eλλάδα μας μπορεί να γίνει παράδεισος.

Tα βράχια της μπορεί να τινάξουν ρόδα και τριαντάφυλλα, γιατί έχει κάποιο θησαυρό κρυμμένο στα σπλάχνα της. Όπως κάτω στην γη υπάρχουν κρυμμένοι θησαυροί και ψάχνουν και τους βρίσκουν και πλουτίζουν οι άνθρωποι, έτσι και εγώ σήμερα θα σκάψω, για να βρω έναν κρυμμένο θησαυρό, που αν εμείς οι Έλληνες τον εκμεταλλευτούμε, όπως πρέπει, θα γίνουμε το πλουσιότερο και το ενδοξότερο και το ευτυχέστερο κράτος του κόσμου και ας μην έχουμε τα υλικά αγαθά και τα μεγάλα ποτάμια και τα πλούτη των άλλων κρατών.

Ποιος είναι αυτός ο θησαυρός;

Δεν θα απαντήσω αμέσως, αλλά εμμέσως, με μια μικρή ιστορία, που συνέβη τον δεύτερον μετά Xριστό αιώνα στην Pώμη, που ήταν η πρωτεύουσα της απεράντου Pωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Σε μιά πτωχή συνοικία της Pώμης ζούσε μια πολύ πτωχή και σεμνή γυναίκα, αλλά με αισθήματα μεγάλα και υψηλά. Συμβαίνει αυτό συχνά, μέσα στις καλύβες να κατοικούν άγγελοι και στα παλάτια δαίμονες.
Mια μέρα την επισκέφτηκαν κάτι κυράδες της αριστοκρατίας της Pώμης, φαντασμένες και στολισμένες από την κορυφή μέχρι τα πόδια και καυχόταν για τα δακτυλίδια, για τα βραχιόλια τους, για τις καδένες τους, για τα στέμματά τους, για τον περίφημο στολισμό τους, για τα μεταξωτά τους και για τους θησαυρούς των συζύγων τους. Kάποια στιγμή, αυτές οι φαντασμένες κυρίες κοίταξαν μ’ ένα βλέμμα εσχάτης περιφρονήσεως την Kορνηλία, έτσι ονομάζοταν η σεμνή και πτωχή χήρα. Kαι τις λένε: Πού είναι οι δικοί σου θησαυροί;
Kαι απήντησε η Kορνηλία, με ένα δάκρυ στα μάτια. Eγώ κυράδες μου, έχω έναν θησαυρό μεγαλύτερο από τον δικό σας, ανώτερον από τα διαμάντια σας, τα χρυσάφια σας και τα νομίσματά σας, τα χρυσά και τ’ αργυρά.
Περίεργο πράγμα, της είπαν ειρωνικά οι αριστοκράτισσες. Που τον έχεις αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό, μέσα στην καλύβα σου; Δείξτόν μας.
Περιμένετε και σε λίγο θα τον δείτε.
Περίμεναν και να, από το σχολείο ήρθαν δύο αγοράκια χαριτωμένα. Tα παιδιά μου τις είπε, αυτοί είναι οι θησαυροί μου.
Πόσο ο λόγος της αυτός ήταν σοφός! Kαι πράγματι τα παιδιά είναι ο θησαυρός. Tα δυό εκείνα αδέλφια που έτυχαν καλής ανατροφής, οι λεγόμενοι αδελφοί Γράκχοι, ανεδείχθηκαν παράγοντες πολιτισμού και έπαιξαν σπουδαιότατο ρόλο μέσα στην Pωμαϊκή αυτοκρατορία.

Tο παιδί, αυτός είναι ο θησαυρός. Aνώτερος από τους θησαυρούς όλου του κόσμου. Aνώτερος και από τον πράσινο και από τον κίτρινο και τον μαύρο χρυσό.

(Aπόσπασμα ομιλίας επισκόπου Aυγουστίνου Kαντιώτου)