Σθεναρη αντισταση της Εκκλησιας της Ελλαδος, στα παπικα ανοιγματα του μασονου πατρ. Αθηναγορα. Διαβαστε αποκομμα εφημ. του 1963: «Απεφασισαν ομοφωνως οχι μονον να μηστειλουν στην Β΄ Συνοδον τῶν Ρωμαιοκαθολικων τους ζητηθεντας «παρατηρητας», αλλα ουτε καν να μετασχουν μιας ειδικης συσκεψεως την οποιαν απεφασισε ολως αιφνιδιως να συγκροτηση προς τον σκοπον αυτον εις την Ροδο, το Οικουμενικο Πατριαρχειο»
Το ἀποκομμα ευρεθη στα αρχεια του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιωτου. Οπως φαινεται, και ἀπό τὴν Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία μας στελνει υλικο για τον ἀγωνα.
Αι Ελληνορθοδοξαι εκκλησιαι
ΔΕΝ Θʼ ΑΠΟΣΤΕΙΛΟΥΝ
παρατηρητας εις την Συνοδον της Ρωμης
ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΣΚΕΨΕΩΣ ΕΙΣ ΡΟΔΟΝ
Παρασκευή 30 Αὐγουστου 1963
ΑΘΗΝΑΙ, 29. (Τοῦ συνεργάτου μας κ. Μ. Γεωργίου). – Αἱ Ἑλληνορθόδοξαι Ἐκκλησίαι, σταθμίσασαι τὰς νέας καὶ πάλιν ἐχθρικὰς ἐκδηλώσεις τῆς Ἁγίας Ἕδρας, καὶ συγκεκριμένως 1) τὴν προτροπὴν τοῦ Πάπα Παύλου πρὸς τοὺς Ἑλληνορθοδόξους Ἱεροσπουδαστὰς ὅπως «λαμβάνουν φῶς ἐκ τῶν ἀληθειῶν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας», 2) τὴν διοχέτευσιν καταλλήλως τῆς πληροφορίας περὶ προσκλήσεως τοῦ Πάπα Εὐθὺμ εἰς τὸ Βατικανὸν (πρὸς στάθμευσιν τῶν ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀντιδράσεων) καὶ 3) τὴν ἐμμονὴν ἐπὶ τῆς ἱστορικῶς ἀστηρίκτου ἐκδοχῆς ὅτι εἰς τὴν Ἔφεσον εὑρίσκεται ὁ «Οἶκος τῆς Παναγίας» (προκειμένου οὕτω νὰ δημιουργηθῆ εἰς Μικρὰν Ἀσίαν ἕν ἐλεγχόμενον ἀπʼ εὐθείας ὑπὸ τοῦ Βατικανοῦ Ρωμαιοκαθολικὸν προπαγανδιστικὸν κέντρον), ἀπεφάσισαν ὁμοφώνως ὄχι μόνον νὰ μὴ ἀποστείλουν εἰς τὴν συνερχομένην τὴν 29ην Σεπτεμβρίου Β΄ Σύνοδον τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν τοὺς ζητηθέντας «παρατηρητάς», ἀλλὰ οὔτε κὰν νὰ μετάσχουν μιᾶς εἰδικῆς συσκέψεως τὴν ὁποίαν ἀπεφάσισεν ὅλως αἰφνιδίως νὰ συγκροτήση πρὸς τὸν σκοπὸν αὐτὸν εἰς τὴν Ρόδον, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον.
Ἡ προαναφερθεῖσα σύσκεψις, ἡ ὁποία ἔχει ὁρισθῆ διὰ τὴν 15ην προσεχοῦς Σεπτεμβρίου, ἀπεφασίσθη, κατὰ πληροφορίας μας, ἀπὸ τὸ Φανάριον, ἐν συνεχεία τῆς γνωστῆς ἐπιστολῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Χρυσοστόμου πρὸς τὸν ἀντιπρόσωπον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν (τὴν ὁποίαν ἐδημοσίευσεν ἀποσπασματικῶς ὁ «Ἑλληνικὸς Βορρᾶς»). Ὡς γνωστόν, διὰ τῆς ἐπιστολῆς του ἐκείνης ὁ προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ἀπεδοκίμασε δριμύτατα καὶ τὴν προαναφερθεῖσαν ἐνέργειαν τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῶν Ἑλληνορθοδόξων ἱεροσπουδαστῶν καὶ ἐξέφρασε τὴν πλήρη ἀντίθεσίν του πρὸς οἱανδήποτε ἀπὸ ἐλληνορθοδόξου πλευρᾶς προσπάθειαν, κατετείνουσαν τυχὸν εἰς τὴν συνέχισιν τῶν «ἐρωτοτροπιῶν» μετὰ τοῦ δυτικοῦ κόσμου.
Ἤδη, κατόπιν τῆς ὡς ἄνω ἀρνήσεως τῶν Ἑλληνορθοδόξων ὅπως μετάσχουν εἰς τὴν Πανορθόδοξον σύσκεψιν τῆς Ρόδου, ἀντιμετωπίζεται τὸ δίλημα: Ἤ νὰ ματαιωθῆ αὕτη ὀριστικῶς, ἤ νὰ πραγματοποιηθῆ μὲ τὴν συμμετοχὴν μόνον τῶν Σλαβοφώνων Ἐκκλησιῶν.