AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ «ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (σελ. 79- 85)

3. – ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΙΠΠΟΣ

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΦΡΑΓΙΣ

«Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν σφραγῖδα τὴν δευτέραν, ἤκουσα τοῦ δευτέρου ζώου λέγοντος˙ ἔρχου. Καὶ ἐξῆλθεν ἄλλος ἵππος πυρρός, καὶ τῷ καθημένῳ ἐπʼ αὐτὸν ἐδόθη αὐτῷ λαβεῖν τὴν εἰρήνην ἐκ τῆς γῆς καὶ ἵνα ἀλλήλους σφάξωσι, καὶ ἐδόθη αὐτῷ μάχαιρα μεγάλη» (Ἀποκ. 6, 3-4)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄.

Ἡ δευτέρα σφραγίδα Αποκαλυψεως

Ἡ προθεσμία λήγει – Λέγεται, ὅτι ἀρχαῖος τις βασιλεὺς τῆς Ἀνατολῆς προκειμένου νὰ ὑποτάξῃ ἐχθρικήν τινα πόλιν μετεχειρίζετο τὸν ἑξῆς τρόπον: Μὲ τὰ στρατεύματά του ἐξεστράτευσε καὶ ἐπολιόρκει τὴν πόλιν καὶ πρὶν κατʼ αὐτῆς ἐνεργήσῃ γενικὴν ἔφοδον, ἔκ τινος λόφου ὕψωνε πελωρίαν λευκὴν σημαίαν. Αὕτη ἦτο σημεῖον, ὅτι ὁ βασιλεὺς φειδόμενος τῆς ζωῆς τῶν κατοίκων ἐκάλει αὐτοὺς νὰ παραδώσουν εἰρηνικῶς τὴν πόλιν. Ἔτασσε προθεσμίαν καὶ περιέμενεν. Ἐὰν ἡ προθεσμία ἐξέπνεε καὶ ἡ πόλις δὲν παρεδίδετο, τότε ὁ βασιλεὺς διέτασσε καὶ κατεβιβάζετο ἡ λευκὴ σημαία καὶ ἀντʼ αὐτῆς ὑψώνετο μία ἄλλη σημαία χρώματος κοκκίνου, καὶ ἦτο ἡ σημαία αὐτὴ σημεῖον ὅτι ἤρχιζεν ὁ πόλεμος, ἡ διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου καταστροφὴ τῆς ἐχθρικῆς πόλεως.
Ἀλλὰ πρὸς τί τὸ παράδειγμα τοῦτο ἐν ἀρχῇ τῆς ἑρμηνείας τῆς νέας δράσεως; θὰ εἴπῃ τις. Μήπως θέλετε πρὸς τὸν βασιλέα αὐτὸν νὰ συγκρίνετε τὸν Χριστόν; Πρὸς βασιλεῖς καταστρέφοντας διʼ ἰδιοτελεῖς καὶ ἐγωϊστικοὺς σκοποὺς πόλεις καὶ χώρας καὶ ἐπὶ τῶν πτωμάτων πυργώνοντας τοὺς θρόνους των οὐδεμία σύγκρισις δύναται νὰ γίνῃ τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ. Ἄλλου πνεύματος εἶνε ἡ βασιλεία Του. Ἀνοίξατε τὸ Εὐαγγέλιον καὶ θὰ ἴδετε. Ὅταν εὑρίσκετο ἐπὶ τῆς γῆς καὶ οἱ κάτοικοι μιᾶς κωμοπόλεως τῆς Σαμαρείας, τὴν ὁποίαν ἐπισκέφθη πρὸς διδασκαλίαν, δὲν ἐδέχθησαν οὔτε Αὐτόν, οὔτε τοὺς μαθητάς Του, ἀλλʼ ἀπέπεμψαν αὐτοὺς ἀγροίκους, καὶ οἱ δύο ἐκ τῶν μαθητῶν Του, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, ἐξωργίσθησαν καὶ ἐζήτησαν παρʼ αὐτοῦ, ὅπως καταβιβάσῃ πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατακαύσῃ ἐκ θεμελίων τὴν πόλιν τῶν ἀσεβῶν, ὁ Χριστός, λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, «στραφεὶς ἐπετίμησεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν αὐτοῖς˙ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθεν ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι» (Λουκ. 9,56). Ὁ Χριστὸς κῆρυξ ἀγάπης, ἄρχων εἰρήνης, ἀποστρέφεται τὰ αἵματα καὶ τοὺς πολέμους. Δὲν ζητεῖ διὰ μαχαίρας, ὡς αὐτή, τὴν ὁποίαν κρατοῦν οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ ἡγεμόνες τῆς γῆς, νὰ κατακτήσῃ τὸν κόσμον. Ἄλλοι ἐκυριάρχησαν σφαγιάζοντες λαούς. Αὐτὸς ἐκυριάρχησε διʼ ὅλως ἀντιθέτου πρὸς αὐτοὺς μέθοδον. Ἐκυριάρχησε σφαγιασθείς. Εἶνε, ὠς εἴδομεν, τὸ Ἐσφαγμένον Ἄρνίον. Ποία σύγκρισις δύναται νὰ γίνῃ πρὸς βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι κατὰ μᾶλλον καὶ ἦττον ἀχώριστον σύντροφων τῶν θρόνων ἔχουν τὴν μάχαιραν, τὸ ξῖφος, τὰ ποικίλα φονικὰ ὅπλα; Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ «ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (σελ. 68-78)

2. – ΤΟ ΛΕΥΚΟΝ

Η ΠΡΩΤΗ ΣΦΡΑΓΙΣ

«Καὶ εἶδον, ὅτε ἤνοιξε τὸ ἀρνίον μίαν ἐκ τῶν ἑπτὰ σφραγίδων καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγοντος ὡς φωνὴ βροντῆς˙ ἔρχου. Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν ἔχων τόξον˙ καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. 6, 1-2)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄.

Γ΄) Ο ΙΠΠΕΥΣ

Λέγομεν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς, ὅτι ὁ ἐπὶ τοῦ λευκοῦ ἵππου καθήμενος εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Τὸ ὅτι εἶνε ὁ Κύριος καὶ ὄχι ἄλλος, ὄχι μόνον ὑπεμφαίνεται ἐκ τῆς προφητείας τοῦ Ἀββακούμ, τὴν ὁποίαν προηγουμένως ἀναφέραμεν, ἀλλὰ καὶ σαφῶς ἐξάγεται ἐξ ἄλλης παραλλήλου περικοπῆς τῆς Ἱ. Ἀποκαλύψεως, ἐν τῇ ὁποίᾳ ἐκ νέου παρουσιάζεται ἡ ὀπτασία τοῦ λευκοῦ ἵππου. Ἡ περικοπὴ αὕτη εὑρίσκεται ἐν κεφ. 19 στίχ. 11-16. Εἰς τὴν περικοπὴν αὐτὴν ἡ εἰκὼν τοῦ ἱππέως συμπληρώνεται διὰ νέων στοιχείων. Οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός˙ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διαδήματα πολλά˙ τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ βεβαμμένον αἵματι˙ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται ῥομφαία ὀξεῖα˙ ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον, «Βασιλεὺς βασιλέων καὶ Κύριος κυρίων». «Καὶ τὰ στρατεύματα τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷ ἐφʼ ἵπποις λευκοῖς ἐνδεδυμένοι βύσσινον λευκὸν καθαρόν». Τίς εἶνε ὁ συγκεντρώνων εἰς τὸν ἀπόλυτον, τὸν ὕψιστον βαθμὸν τὰ γνωρίσματα ταῦτα, εἰμὴ μόνον ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός; Τίς ἄλλος δύνατια νὰ κληθῇ Βασιλεὺς βασιλευόντων καὶ Κύριος κυριευόντων; Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ «ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (σελ. 62-68)

Η ΠΡΩΤΗ ΣΦΡΑΓΙΣ

• «Καὶ εἶδον, ὅτε ἤνοιξε τὸ ἀρνίον μίαν ἐκ τῶν ἑπτὰ σφραγίδων καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγοντος ὡς φωνὴ βροντῆς˙ ἔρχου. Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν ἔχων τόξον˙ καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ»(Ἀποκ. 6, 1-2)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄.

Β΄) Ο ΛΕΥΚΟΣ ΙΠΠΟΣ

Ὁ ἵππος φημίζεται διὰ τὴν ταχύτητα, τὴν ἀντοχήν, τὴν ἀνδρείαν καὶ τὴν ἀφοσίωσιν εἰς τὸν κύριόν του. Διὰ τοῦτο ἀπὸ ἀρχαιοτάτης ἐποχῆς βλέπομεν νὰ χρησιμοποιῆται παρὰ τῶν στρατιωτικῶν, νὰ γυμνάζεται καταλλήλως καὶ νὰ προσφέρῃ τὰς ὑπηρεσίας του. Τὸ ἱππικὸν ἔγινε ἰδιαίτερον ὅπλον τῶν στρατῶν, ἡ δὲ ἱστορία τῶν πολέμων ἀναφέρει πολλὰ παραδείγματα, εἰς τὰ ὁποῖα φαίνεται ἡ ἀξία τοῦ πολεμικοῦ τούτου ὅπλου.* Εἰς στιγμὰς κρισίμους, κατὰ τὰς ὁποίας ἐκλονίζετο τὸ στράτευμα, ἡ ἐμφάνισις εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης ἱππικοῦ ἐπελαύνοντος καὶ γενναίως μαχομένου ἀνεπτέρωσε τὸ ἠθικὸν τῶν στρατιωτῶν καὶ ἔδωκε τὴν νίκην. Ὁ πολεμικὸς ἵππος δὲν δειλιᾷ. Μόλις ἀκούσῃ τὴν σάλπιγγα καὶ τὴν κλαγγὴν τῶν ὅπλων χρεμετίζει, κτυπᾷ τοὺς πόδας του ἐπὶ τοῦ ἐδάφους καὶ ἀγωνιᾷ πότε ὁ κύριος του θὰ τὸν διατάξῃ διὰ νὰ ὁρμήσῃ μετʼ αὐτοῦ εἰς μάχην. Δὲν ὀπισθοχωρεῖ, ἀλλὰ διὰ μέσου χαλάζης σφαιρῶν ὡς βέλος ἱπτάμενον διασχίζει ἐχθρικὰς παρατάξεις καὶ εἶνε ἕτοιμος νὰ ἐκτελέσῃ τὰ δυσκολώτερα προστάγματα. Προσφέρεται ὁλόκληρος εἰς τὸν ἀγῶνα. Λόγῳ δʼ ἀκριβῶς τῶν πολεμικῶν του ἰδιοτήτων ὁ ἵππος ἐν τῇ Ἱ. Ἀποκαλύψει συμβολίζει τὸν ἀγωνιζόμενον λαὸν ὑπὲρ ἑνὸς μεγάλου καὶ εὐγενικοῦ ἰδανικοῦ. Ποῖον δὲ μεγαλύτερον καὶ εὐγενέστερον ἰδανικὸν ὑπάρχει ἀπὸ τὸ ἰδανικὸν τοῦ ἀγῶνος, εἰς τὸν ὁποῖον μᾶς καλεῖ ὁ Χριστιανισμός; Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
«ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (Σελίδες 60-62)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄.

Β΄) ΤΟ ΛΕΥΚΟΝ ΧΡΩΜΑ

Τέλος διὰ τοῦ λευκοῦ χρώματος συμβολίζεται:
4. – Τὸ θεῖον μεγαλεῖον καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ. Νοερῶς ἀνέλθωμεν καὶ ἡμεῖς εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὄρους Θαβώρ. Ὁ Κύριος ἐκεῖ. Ὡς διηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος κατὰ τὴν ὥραν τὴς Μεταμορφώσεως τὰ ἱμάτια τοῦ Κυρίου «ἐγένετο στίλβοντα λευκὰ λίαν ὡς χιών, οἷα γναφεὺς οὐ δύναται λευκᾶναι» (Μαρκ. 9, 2). Ἡ λαμπρότης, τὴν ὁποίαν εἶχεν ἡ περιβολὴ τοῦ Κυρίου ἦτο κἄτι τὸ ἀπερίγραπτον. Ἐνίκα πᾶσαν λευκότητα. Οὐδὲν βαφεῖον θὰ ἠδύνατο νὰ προσδώσῃ τοιαύτην λευκότητα εἰς τὸ ὕφασμα, ὅσην λευκότητα προσέλαβον τὰ ἱμάτια τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Κύριος ἐν λευκοῖς, φῶς περιβαλλόμενος ὡς ἱμάτιον. Ὤ! ὁποῖον θέαμα. «Κύριε! Καλὸν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» ἀκούεται λέγων ὁ Πέτρος, ὅστις ἐπροτίμα νὰ μένῃ ἐπʼ ἄπειρον εἰς τοὺς γυμνοὺς ἐκείνους βράχους θεώμενος τὴν δόξαν τοῦ Κυρίου ἤ νὰ κατοικῇ εἰς τὰς μεγαλοπρεπεστάτας τῶν ἐπιγείων ἀνακτόρων αἰθούσας. Μία μόνον ἀκτὶς ἐφάνη καὶ τόσον ὁ Πέτρος ἐνθουσιάσθη. Ἀλλʼ ὅταν ὄχι μία ἀκτίς, ἀλλʼ ὁλόκληρος ὁ ἥλιος τῆς θεϊκῆς ἐκείνης δόξης, Αὐτὸς ὁ Κύριος ἐμφανισθῇ, ὁποία χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις! Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
«ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (Σελ. 58-60)

Β΄) ΤΟ ΛΕΥΚΟΝ ΧΡΩΜΑ

Τὸ λευκὸν σύμβολον τῆς ἁγνότητος. Ἀλλὰ διὰ τοῦ λευκοῦ χρώματος στην Αγια Γραφη εἰκονίζεται:

3. – Ἡ εἰρήνη. Βρεθηκατε ποτὲ εἰς μάχην, εἰς πόλεμον; Τὰ ἐχθρικὰ στρατεύματα πολεμοῦν. Τὰ ὅπλα κρατοῦν δαιμονιωδῶς. Τὰ τηλεβόλα καὶ ἀεροπλάνα βομβαρδίζουν ἀνηλεῶς. Πυκνὸς καπνὸς καλύπτει τὸ ἔδαφος. Νεκροὶ πίπτουν. Τραυματίαι μεταφέρονται εἰς τὰ μετόπισθεν. Ὀσμὴ πυρίτιδος καὶ αἵματος. Βαρεῖα ἡ ἀτμόσφαιρα. Μελαγχολικαὶ αἱ ὄψεις ὅλων. Ἡ κατάστασις αὕτη συνεχίζεται ἐπὶ ἑβδομάδας, ἐπὶ μῆνας, ἐπὶ ἔτη… Ἀλλὰ μίαν πρωΐαν σάλπιγγες ἠχοῦν. Περιστεραὶ ἵπτανται. Λευκαὶ σημαῖαι ὑψώνονται. Οἱ ἄνθρωποι ἐναγκαλίζονται. Τὸ πῦρ ἔπαυσεν. Ὁ πόλεμος ἐτελείωσεν. Ἡ εἰρήνη, γλυκὺ ὡς ὄνομα, γλυκύτερον ὡς πρᾶγμα ἦλθε καὶ σκορπίζει τὴν χαράν… Οὕτω τὸ λευκὸν ἐμφανιζόμενον εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης συμβολίζει τὴν κατάπαυσιν τοῦ πυρός, τὴν εἰρήνην. Read more »

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
«ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ»(Σελίδες 54-58)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄.

Β΄) ΤΟ ΛΕΥΚΟΝ ΧΡΩΜΑ

Τὸ λευκὸν σύμβολον τῆς ἁγνότητος. Ἀλλὰ διὰ τοῦ λευκοῦ χρώματος ἐν ταῖς Γραφαῖς εἰκονίζεται:
2. – Ἡ μετάνοια. Πῶς; Ἰδού. Συμφώνως μὲ τὴν Ὀρθόδοξον ὁμολογίαν ἡ ψυχὴ ἐκ τῆς ἱερᾶς κολυμβήθρας ἐξέρχεται καθαρά, ἀπαστράπτουσα. Οὐδεμία κηλὶς τὴν μολύνει. Τὴν βλέπουν οἱ ἄγγελοι καὶ χαίρουν. Διὰ τοῦτο πρὸς συμβολισμὸν τῆς καθαρότητος αὐτῆς τῆς ψυχῆς λευκὴ στολὴ δίδεται εἰς τὸν νεοφώτιστον. Εἰς τὴν ἀρχαίαν Ἐκκλησίαν οἱ βαπτιζόμενοι τὴν νύκτα τοῦ Πάσχα μέχρι τῆς ἄλλης Κυριακῆς, τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ, καθʼ ὅλην τὴν ἑβδομάδα τῆς Διακαινησίμου, ἐφόρουν τὴν λευκὴν στολὴν τοῦ βαπτίσματος, διὸ καὶ ὠνομάζετο ἡ ἑβδομὰς αὕτη ἡ «ἐν λευκοῖς». Λέγεται δὲ καὶ περὶ τοῦ Μ. Κωνσταντίνου, ὅτι προαισθανθεὶς οὗτος τὸν ἐπερχόμενον θάνατον ἐζήτησε καὶ ἐβαπτίσθη, ἀπὸ τῆς στιγμῆς δὲ ἐκείνης μέχρι τοῦ θανάτου δὲν ἠθέλησε νὰ φορέσῃ τὴν αὐτοκρατορικὴν χλαμύδα, θεωρῶν ὑπὲρ πᾶσαν ἄλλην λαμπρὰν περιβολὴν πολυτιμοτέραν τὴν λευκὴν στολὴν τοῦ ἱεροῦ βαπτίσματος. Read more »

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
«ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ»
(Σελίδες 52-54)

Α΄) ΤΟ ΛΕΥΚΟΝ ΧΡΩΜΑ

Τὸ λευκὸν χρῶμα, ὡς δύναταί τις νὰ ἴδῃ εἰς πλεῖστα χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης, λαμβάνεται ὑπὸ τῶν ἱερῶν συγγραφέως πρὸς συμβολισμὸν ἰδεών. Διὰ τοῦ λευκοῦ χρώματος συμβολίζεται ἐν πρώτοις:
1. – Ἡ ἁγνότης. Ἡ ἀγνότης ὡς βλέπομεν εἰς τὸ ᾎσμα τῶν ᾈσμάτων, πρὸς τὴν λευκότητα τοῦ κρίνου παρομοιάζεται. Σὺ – λέγει – σὺ ἡ κόρη, ἡ ὁποία εὑρίσκεσαι ἐν μέσῳ μιᾶς ἐκφύλου καὶ διεφθαρμένης κοινωνίας ποὺ μὲ τὰ σκανδαλώδη θεάματα καὶ ἀκούσματα ἐμβάλλεσαι διαρκῶς εἰς πειρασμὸν καὶ κεντᾶσαι ὡς νὰ διέρχεσαι ἀκανθοφόρον ἀγρόν, σὺ κόρη, ἡ ὁποία ἀγωνίζεσαι τὸ καλὸν τῆς ἁγνότητος ἁγῶνα καὶ φυλάττεις καὶ τὸ σῶμα καθαρὸν καὶ τὴν καρδίαν ἀμόλυντον ἐκ τῶν ρυπαρῶν καὶ αἰσχρῶν εἰκόνων καὶ παραστάσεων, σὺ εἶσαι ὡς τὸ κρῖνον ἐν μέσῳ ἀκανθῶν (ᾎσμα 2, 2). Ἐν μέσῳ τοιούτων ἁγνῶν καρδιῶν ἀρέσκεται ὁ Κύριος, ὁ «ποιμαίνων ἐν τοῖς κρίνοις» ( ᾎσμ 6, 3). Καὶ τοιούτων κρῖνον, κόρην λευκήν, ἀμόλυντον ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐξέλεξεν ὡς μητέρα ὅταν ἐπρόκειτο νὰ σαρκωθῇ καὶ νὰ ἐμφανισθῇ ἐν τῷ κόσμῳ ὡς ἄνθρωπος διὰ τὴν ἄπειρον πρὸς τὸν ἄνθρωπον ἀγάπην καὶ συγκατάβασιν. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ὑπῆρξε τὸ κρῖνον, τὸ κατʼ ἐξοχὴν κρῖνον. Read more »

ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
«ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (σελίδες 47-52)

2. – ΤΟ ΛΕΥΚΟΝ

Η ΠΡΩΤΗ ΣΦΡΑΓΙΣ

• «Καὶ εἶδον, ὅτε ἤνοιξε τὸ ἀρνίον μίαν ἐκ τῶν ἑπτὰ σφραγίδων καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων λέγοντος ὡς φωνὴ βροντῆς˙ ἔρχου. Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπʼ αὐτὸν ἔχων τόξον˙ καὶ ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καὶ ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. 6, 1-2)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄.

Ἡ πρωτη σφραγις

Τὰ δάκρυα τοῦ Ἰωάννου – Ὡς εἴδομεν εἰς τὸ προηγούμενον κεφάλαιον ἕνα βιβλίον μυστηριῶδες ἐσφραγισμένον μὲ ἑπτὰ σφραγίδας ἐθεάθη ἐν τῷ οὐρανῷ. Οὐδεὶς ἐκ τῶν ἐν τῷ οὐρανῷ, οὔτε ἐκ τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, οὔτε ἐκ τῶν ὑποκάτω τῆς γῆς ἠδύνατο νʼ ἀνοίξῃ καὶ νʼ ἀναγνώσῃ αὐτό. Ὁ Ἰωάννης βλέπων τὴν ἀδυναμίαν ταύτην ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων ἔκλαιε. Ἔκλαιε «πολὺ»* σημειώνει τὸ ἱερὸν κείμενον. Διότι ὁ Ἰωάννης δὲν ἦτο ἀναίσθητός τις ὕπαρξις. Δὲν ὡμοίαζε ποσῶς μὲ τοὺς κακοὺς ἐκείνους ποιμένας τῶν ἡμερῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἐκ τῶν ἀναπαυτικωτάτων καὶ προσοδοφόρων αὐτῶν θρόνων βλέπουν τὴν ζοφερὰν τοῦ ποιμνίου των ἄγνοιαν, τὴν κακίαν διαρκῶς ἐξαπλουμένην καὶ περισφίγγουσαν ὅλας τὰς ἡλικίας καὶ τὰς τάξεις, τὸν λαὸν δυστυχοῦντα καὶ ὑποφέροντα ποικιλοτρόπως, τὸν ὁρίζοντα πλήρη συννεφῶν ἐπαπειλοῦντα ἔκρηξιν σφοδρᾶς καταιγίδος, τὸν ἄνθρωπον σταυρούμενον, τὴν γῆν σειομένην, τὸν ἥλιον ἐκλείποντα καὶ αὐτοί… παίζουν ὡς οἱ ἀγροῖκοι τῆς Ρώμης στρατιῶται παρὰ τὴν ρίζαν τοῦ Σταυροῦ. Ἐνῷ μιμοῦμενοι τὸν Ἰωάννην τὸν Εὐαγγελιστήν, Παῦλον τὸν Ἀπόστολον καὶ τὸν λοιπὸν χορὸν τῶν ἀποστόλων, τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἁγίων, θὰ ἔπρεπε νὰ κλαίουν πολὺ καὶ νὰ πενθοῦν διὰ τὴν ἠθικὴν καὶ θρησκευτικὴν ἀθλιότητα τῶν καιρῶν μας, διὰ τὰς φρικτὰς ὁράσεις τοῦ παρόντος καὶ του μέλλοντος, θεωροῦντες τὰς συμφορὰς τοῦ ποιμνίου των ὡς ἰδικάς των συμφοράς˙ ἐνῷ μιμούμενοι τὴν δραστηριότητα τῶν μεγάλων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἔπρεπε νὰ κάμουν τὸ πᾶν διὰ νὰ ρίψουν ὀλίγον φῶς, ἔστω ὀλίγας ἀκτῖνας εἰς τὸ ὁλονὲν ζοφούμενον σκότος, νὰ περιορίσουν τὸ κακόν, νὰ ἐπουλώσουν πληγάς, νὰ ἀπαλύνουν τὸν πόνον, αὐτοὶ ἀδιαφοροῦν, περὶ ἕν καὶ μόνον φροντίζοντες, περὶ τοὺ ἀθλίου αὐτῶν σαρκίου.

Read more »

Απο βιβλιο «ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ»,
του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου, σελίδ. 39-46

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄.

Τὰ ἐκ τῆς ὁράσεως διδάγματα. – Ἐκ τῆς ἀνωτέρω συντόμου ἀναπτύξεως τῶν δύο κεφαλαίων βλέπομεν σαφῶς κατὰ ποῖον τρόπον ἡ περὶ τῶν 4 χρωμάτων περικοπὴ εἶνε συνδεδεμένη μὲ τὴν ὅλην εἰκόνα, μὲ τὴν μεγαλοπρεπεστάτην ὅρασιν.
Ἀλλʼ ἐφʼ ὅσον ἀνετρέξαμεν εἰς τὰ προηγούμενα ἄς μὴ προχωρήσωμεν ἀμέσως εἰς τὴν πρακτικὴν ἑρμηνείαν τῆς περικοπῆς: Ἄς σταματήσωμεν ἐπʼ ὀλίγον. Ἄς παρατηρήσωμεν ἐκ νέου προσεκτικώτερον τὴν ὅλην ὅρασιν, ἐξάγοντες ἐκ τῆς θέας αὐτῆς ὡρισμένα διδάγματα. Καὶ ἐν πρώτοις:

3. Τὸ Ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον.

Ποιός εκ των πιστῶν μελετῶν τὴν Ἀποκάλυψιν δὲν ἐννοεῖ, ὅτι τὸ Ἀρνίον εἰκονίζει τὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν; Ἡ εἰκὼν τοῦ Ἀρνίου πόσον εἶναι προσφιλής! Βεβαίως καὶ κατʼ ἄλλους πολλοὺς τρόπους ἐν τῇ γραφῇ εἰκονίζεται ὁ Κύριος, τὸ θαυμαστὸν Αὐτοῦ καὶ ἔνδοξον ἔργον καὶ αἱ ποικίλαι πρὸς τὸν κόσμον καὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκδηλώσεις Αὐτοῦ. Μόλις εἰς τὸν προηγούμενον στίχον (κεφ. 5 στίχ. 5ον) ὁ Κύριος παρουσιάζεται μὲ δύο εἰκόνας. Read more »

Βιβλίο: «ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (εκδοθηκε το 1955)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου,  σελ. 31-39 (ΜΕΡΟΣ 7)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ Α΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ «Η ΟΡΑΣΙΣ»

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΒΙΒΛΙΟ

Τὰ ἐκ τῆς ὁράσεως διδάγματα. – Ἐκ τῆς ἀνωτέρω συντόμου ἀναπτύξεως τῶν δύο κεφαλαίων βλέπομεν σαφῶς κατὰ ποῖον τρόπον ἡ περὶ τῶν 4 χρωμάτων περικοπὴ εἶνε συνδεδεμένη μὲ τὴν ὅλην εἰκόνα, μὲ τὴν μεγαλοπρεπεστάτην ὅρασιν.
Ἀλλʼ ἐφʼ ὅσον ἀνετρέξαμεν εἰς τὰ προηγούμενα ἄς μὴ προχωρήσωμεν ἀμέσως εἰς τὴν πρακτικὴν ἑρμηνείαν τῆς περικοπῆς: Ἄς σταματήσωμεν ἐπʼ ὀλίγον. Ἄς παρατηρήσωμεν ἐκ νέου προσεκτικώτερον τὴν ὅλην ὅρασιν, ἐξάγοντες ἐκ τῆς θέας αὐτῆς ὡρισμένα διδάγματα. Καὶ ἐν πρώτοις:

2. Τὸ μυστηριῶδες βιβλίον.

Τὸ βιβλίον, το οποῖο εἶδεν ὁ Ἰωάννης καὶ ἠδυνάτουν νʼ ἀνοίξουν καὶ ἀναγνώσουν οἱ πάντες, εἶνε κατὰ τὴν ἑρμηνείαν τῶν Πατέρων «ἡ ἀλάθητος μνήμη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ πάνσοφος αὐτοῦ γνῶσις, ἡ σαφῶς ἐπισταμένη καὶ οἱονεὶ ἐμβλέπουσα καὶ ἐν βιβλίῳ ἀεὶ ἀναγιγνωσκομένῳ ἅπαντα τὰ τῶν ἀνθρώπων γεγραμμένα».
Ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ ἡ πάνσοφος! Ἀληθῶς οὐδὲν ἀγνοεῖ ὁ Θεός, οὐδὲ διαφεύγει ἐκ τῆς μνήμης Αὐτοῦ. Ποία γνῶσις ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων δύναται πρὸς αὐτὴν νὰ συγκριθῇ; Read more »

(Ἀπo ΒΙΒΛΙΟ «ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» Του Μητροπολιτου
Φλωρινης Αυγουστινου Καντιωτου, σελίδες 25-30 (ΜΕΡΟΣ  6)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ Α΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ «Η ΟΡΑΣΙΣ»

 1. Ἡ ἐν τω Οὐρανω λατρεια του Θεου.

Τὰ ἐκ τῆς ὁράσεως διδάγματα. – Ἐκ τῆς ἀνωτέρω συντόμου ἀναπτύξεως τῶν δύο κεφαλαίων βλέπομεν σαφῶς κατὰ ποῖον τρόπον ἡ περὶ τῶν 4 χρωμάτων περικοπὴ εἶνε συνδεδεμένη μὲ τὴν ὅλην εἰκόνα, μὲ τὴν μεγαλοπρεπεστάτην ὅρασιν.
Ἀλλʼ ἐφʼ ὅσον ἀνετρέξαμεν εἰς τὰ προηγούμενα ἄς μὴ προχωρήσωμεν ἀμέσως εἰς τὴν πρακτικὴν ἑρμηνείαν τῆς περικοπῆς: Ἄς σταματήσωμεν ἐπʼ ὀλίγον. Ἄς παρατηρήσωμεν ἐκ νέου προσεκτικώτερον τὴν ὅλην ὅρασιν, ἐξάγοντες ἐκ τῆς θέας αὐτῆς ὡρισμένα διδάγματα. Καὶ ἐν πρώτοις:
1. Ἡ ἐν τῷ Οὐρανῷ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Ὡς παρατηροῦμεν καθʼ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς ὁράσεως τοῦ ἐπὶ Θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπηρμένου καθημένου εἰς τὴν ἀρχήν, εἰς τὸ μέσον καὶ εἰς τὸ τέλος ἠκούοντο ᾄσματα, ὕμνοι θεσπέσιοι. Εὐωδίαζεν ὁ οὐρανὸς ἐκ τοῦ θυμιάματος τῶν Ἁγίων. Ἔψαλλον ἀκαταπαύστως οἱ οὐράνιοι χοροί, τὰ Χερουβὶμ καὶ τὰ Σεραφίμ. Ἦχοι γλυκύτατοι ἐξήρχοντο ἀπὸ τὰς κιθάρας τῶν 24 πρεσβυτέρων. Πᾶν κτίσμα ὕμνει μὲ τὸν ἰδιαίτερόν του τρόπον «τὸν ζῶντα Θεόν». Ἐνόμιζέ τις ὅτι μία ὀρχήστρα ἐκ μυριάδων ὀργάνων τελείως συντονισμένων εἶχε καταρτισθῆ καὶ ὅτι ἐμμελῶς ἐψάλλοντο ὁ θαυμάσιος τοῦ Δαβὶδ ψαλμὸς ὁ 148ος, ὁ τῶν τριῶν παίδων ἐν καμίνῳ ὕμνος, οἱ καλοῦντες εἰς αἶνον καὶ δοξολογίαν ἅπασαν τὴν λογικὴν καὶ ἄλογον κτίσιν: «Εὐλογεῖτε πάντα τὰ ἔργα Κυρίου, τὸν Κύριον˙ ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε αὐτὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. Εὐλογεῖτε ἄγγελοι Κυρίου, οὐρανοὶ Κυρίου… Εὐλογεῖτε ὕδατα ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν… Read more »

Ἀπo ΒΙΒΛΙΟ «ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ», εκδ. του 1955
Του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου Καντιωτου, σελίδες 19-22  (ΜΕΡΟΣ  4)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ Α΄ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ «Η ΟΡΑΣΙΣ»

• «… Καὶ ἰδοὺ θρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τὸν θρόνον καθήμενος, ὅμοιος ὁράσει λίθῳ ἰάσπιδι καὶ σαρδίῳ˙ καὶ ἶρις κυκλόθεν τοῦ Θρόνου, ὁμοίως ὅρασις σμαραγδίνων˙ καὶ κυκλόθεν τοῦ Θρόνου θρόνοι εἴκοσι τέσσαρες καὶ ἐπὶ τοὺς θρόνους τοὺς εἴκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους, περιβεβλημένους ἐν ἱματίοις λευκοῖς, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν στεφάνους χρυσοῦς καὶ ἐκ τοῦ Θρόνου ἐκπορεύονται άστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταὶ καὶ ἑπτὰ λαμπάδες πυρὸς καιόμεναι ἐνώπιον τοῦ Θρόνου, αἵ εἰσι τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ…»(Ἀποκ. 4, 3-5)

Ἡ ὅρασις. – Ἰδοὺ θρόνος, θρόνοι, ὕμνοι καὶ δοξολογίαι, ἰδοὺ βιβλίον ἐσφραγισμένον, ἰδοὺ Ἀρνίον ἐσφαγμένον. Τί ταῦτα σημαίνουν;

Ἰδοὺ θρόνος. Ἐπὶ τοῦ θρόνου καθήμενος. Τίς οὗτος; Ὁ καθήμενος δὲν εἶναι κάποιος βασιλεύς ἐπίγειος, ο οποῖος μὲ τὴν μεγαλοπρέπειαν τῆς ἐμφανίσεώς του καταπλήσσει πρὸς καιρὸν ὥρας τὰ ὄμματα τῶν ἀνθρώπων καὶ κατόπιν ἐξαφανίζεται μετὰ πατάγου ἐκ τῆς σκηνῆς τοῦ κόσμου. Ὄχι. Ὁ ἐπὶ θρόνου καθήμενος, τὸν ὁποῖον εἶδεν ὁ Εὐαγγελιστής, εἶναι ὁ Θεὸς Πατήρ. Περὶ Αὐτοῦ λέγει καὶ ὁ Δανιὴλ ἐν τῇ περιφῄμω ὁράσει τοῦ 7ου κεφαλαίου τῶν προφητειῶν του: Ἐθεώρουν ἕως ὅτου οἱ θρόνοι ἐτέθησαν, καὶ παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιῶν, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς ὡσεὶ ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ φλὸξ πυρός, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ πῦρ φλέγον˙ ποταμὸς πυρὸς εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ˙ χίλιοι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῷ˙ καὶ μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῷ˙ κριτήριον ἐκάθισε καὶ βίβλοι ἠνεώχθησαν (Δαν. 7, 9-10). Read more »

Απο βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ», σελίδες 22-25 (ΜΕΡΟΣ 5ο)

ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
(Ἀποκ. κεφ. 4ον και 5ον)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α ́
«Τέσσαρα ζῶα», τὸ ἕν ὡς λέων, τὸ δεύτερον ὡς μόσχος, τὸ τρίτον ὠς ἄνθρωπος, τὸ τέταρτον ὡς ἀετὸς ἐν μέσῳ καὶ κύκλῳ τοῦ θρόνου, ἔγγιστα πάντων τὰ πρῶτα φῶτα μετὰ τὸ Πρῶτον καὶ Ἀΐδιον Φῶς κυρίως* συμβολίζουν τὰς ἀγγελικὰς τάξεις, περὶ τῶν ὁποίων ἐν τῇ ἀκολουθίᾳ τοῦ Μεγάλου Ἀποδείπνου κατανυκτικῶς ψάλλει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία
«Ἡ ἀσώματος φύσις, τὰ Χερουβίμ
ἀσιγήτοις σὲ ὕμνοις δοξολογεῖ.
Ἑξαπτέρυγα ζῶα τὰ Σεραφίμ,
ταῖς ἀπαύσταις φωναῖς σὲ ὑπερυψεῖ.
Τῶν ἀγγέλων τε πᾶσα ἡ στρατιά,
τρισαγίοις σε ᾄσμασιν εὐφημεῖ».

____________________________________________
(*) Περὶ τῶν τεσσάρων ζώων ὁμιλεῖ καὶ ὁ προφήτης Ἰεζεκιὴλ εἰς τὸ πρῶτον κεφάλαιον τῆς προφητείας του. Τινὲς τῶν ἑρμηνευτῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας φρονοῦν, ὅτι τὰ τέσσαρα ταῦτα μυστηριώδη ζῶα εἰκονίζουν τὰ τέσσαρα Εὐαγγέλια, ἡ δὲ τοιαύτη ἑρμηνεία εὗρε θέσιν καὶ εἰς τὴν χριστιανικὴν τέχνην, ἡ ὁποία εἰς τὰς γωνίας, τὰ ἡμιθόλια τοῦ τρούλλου τῶν Βυζαντινῶν Ναῶν ἤ καὶ ἀλλαχοῦ ζωγραφίζει τοὺς τέσσαρας Εὐαγγελιστὰς καὶ παραπλεύρως ἑνὸς ἑκάστου ἐξ αὐτῶν τὸ συμβολικὸν αὐτοῦ ζῶον. Read more »

(Ἀπo ΒΙΒΛΙΟ «ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ»
Του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου Καντιωτου) sel. 14-19

(ΜΕΡΟΣ 3)

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ΟΡΑΣΙΣ

(Ἀποκ. κεφ. 4ον και 5ον)

• «… Καὶ ἰδοὺ θρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τὸν θρόνον καθήμενος, ὅμοιος ὁράσει λίθῳ ἰάσπιδι καὶ σαρδίῳ˙ καὶ ἶρις κυκλόθεν τοῦ Θρόνου, ὁμοίως ὅρασις σμαραγδίνων˙ καὶ κυκλόθεν τοῦ Θρόνου θρόνοι εἴκοσι τέσσαρες καὶ ἐπὶ τοὺς θρόνους τοὺς εἴκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους, περιβεβλημένους ἐν ἱματίοις λευκοῖς, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν στεφάνους χρυσοῦς καὶ ἐκ τοῦ Θρόνου ἐκπορεύονται άστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταὶ καὶ ἑπτὰ λαμπάδες πυρὸς καιόμεναι ἐνώπιον τοῦ Θρόνου, αἵ εἰσι τὰ ἑπτὰ πνεύματα τοῦ Θεοῦ…»
• (Ἀποκ. 4, 3-5)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄.

Ἀνάβασις. – «Ἀνάβα ὧδε καὶ δείξω σοι ὅ δεῖ γενέσθαι μετὰ ταῦτα». Εἶναι φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ὡς φωνὴ σάλπιγγος λαλούσης, ἡ ὁποία απευθύενται πρὸς τὸν Ἰωάννην τὸν Εὐαγγελιστήν. Τὸν καλεῖ εἰς ἀνάβασιν. Τὸν καλεῖ εἰς θεωρίαν. Τὸν καλεῖ νʼ ἀφήσῃ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, νὰ ἀπογειωθῇ καὶ διʼ ἱερῶν πτερύγων νὰ πετάξῃ, νὰ φθάσῃ εἰς ὕψη, εἰς τὰ ὄρη ἐκεῖνα τὰ ὑψηλά, εἰς τὰ ὁποῖα μᾶς καλεῖ καὶ ἡ φωνὴ τοῦ Προφήτου Μιχαίου λέγοντος: «Ἐγγίσατε ὄρεσιν αἰωνίοις» (Μιχ. 2, 9). Καρδιά μου! Ἀνάστα καὶ πορεύου, διότι ἐδῶ εἰς τὰ κάτω, τὰ χαμαιπετῆ καὶ ρέοντα, δὲν ὑπάρχει ἡ ἀνάπαυσις. Ἐκεῖ εἰς τὰς κορυφὰς θὰ ἴδῃς. Ὤ, ὁποία θέα! Ἀπὸ τῆς ἀπόψεως ταύτης ἡ Ἀποκάλυψις εἶναια ἕνα θέατρον ἐξαίσιον, μοναδικόν, πρωτότυπον. Διότι πρὸς ποῖον τῶν θεάτρων δύναται νὰ συγκριθῇ τὸ Ἱερὸν τῆς Ἀποκαλύψεως θέατρον; Πρὸς τὰ σημερινὰ θέατρα; Ἀλλὰ ταῦτα εἶνε διδάσκαλοι τῆς φαυλότητος, τῆς ἀνηθικότητος, τοὺ ἐγκλήματος. Τὰ ἐπὶ σκηνῆς τῶν θεάτρων καὶ ὀθόνης τῶν κινηματογράφων προβαλλόμενα ἔργα, πλὴν ἐλαχίστων καὶ τούτων δυστυχῶς ἀναμείκτων μετὰ σκοτεινῶν στοιχείων, μετὰ σταγόνων ἁψινθίου, δραστικοῦ τῆς κακίας δηλητηρίου, ἱκανοῦ νὰ ἐξουδετερώνῃ πᾶσαν τυχὸν ἐκ τοῦ καλοῦ ὠφέλειαν, αἰσχρὸν ἐστὶν καὶ λέγειν. Ἀλλὰ νὰ συγκρίνωμεν τὴν Ἀποκάλυψιν πρὸς τὰ θέατρα ἐκεῖνα τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, εἰς τὰ ὁποῖα κατὰ κανόνα ἀναβιβάζοντα ἔργα σοβαρά, ὡς αἱ τραγωδίαι τῶν κορυφαίων ποιητῶν Αἰσχύλου, Σοφοκλέους καὶ Εὐριπίδου; Read more »

Ἀπo ΒΙΒΛΙΟ «ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ»
Του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου Καντιωτου, σελίδες 13-16

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΜΕΡΟΣ 2

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄.

Πρὸς ὅλην τὴν εἰκόνα. – Ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ, ὡς εἴπομεν, προτιθέμεθα νὰ ἑρμηνεύσωμεν τὴν περικοπὴν ἐκείνην τῆς Ἀποκαλύψεως, ἡ ὁποία ὁμιλεῖ περὶ τῶν τεσσάρων χρωμάτων (Ἀποκ. 6, 1-8). Ἀλλὰ βασικὸς κανὼν τῆς ἑρμηνείας τῶν Ἱερῶν κειμένων εἶναι ὅτι οὐδεμία περικοπὴ πρέπει νὰ ἑρμηνεύεται χωρὶς νὰ συσχετίζεται καὶ νὰ παραλληλίζεται πρὸς ἄλλα χωρία τὰ ὁποῖα ρίπτουν περισσότερον φῶς ἐπὶ τῆς Ἑρμηνευομένης περικοπῆς. Ἡ Γραφὴ διὰ τῆς Γραφῆς. Συνεπῶς καὶ οἱ περὶ τῶν τεσσάρων διαφόρου χρώματος ἵππων θαυμασία περικοπὴ δὲν δύναται νὰ νοηθῇ καὶ ἑρμηνευθῇ μεμονομένως. Τὴν περικοπὴν πρέπει νὰ συσχετίσωμεν ἐν πρώτοις με τὰ προηγούμενα. Πρέπει νὰ τὴν θεωρήσωμεν ὡς ἕνα κρῖκον μιᾶς χρυσῆς ἀλύσεως ἰδεῶν. Πρέπει νὰ τὴν ἴδωμεν μέσα εἰς τὴν ὅλην εἰκόνα. Καὶ ὅπως ἐκεῖνος, ὅστις ἵσταται ἐνώπιον μιᾶς πολυσυνθέτου εἰκόνος μεγάλου ζωγράφου καὶ θέλει νὰ κατανοήσῃ τὴν εἰκόνα, πρέπει πρῶτον νὰ ρίψῃ ἕν βλέμμα εἰς τὴν ὅλην εἰκόνα καὶ νὰ συλλάβῃ τὴν κεντρικὴν ἰδέαν, ἡ ὁποία ἐκίνει τὸν χρωστῆρα τοῦ ζωγράφου καὶ ἔπειτα νὰ στρέψῃ τὴν προσευχήν του καὶ νὰ ἐξετάσῃ ἕν ἕκαστον σημεῖον τῆς εἰκόνος, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐδῶ πρέπει νὰ πράξωμεν. Read more »