Από βιβλίο «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης,
στην Κοζάνη» Νο1, μερος 34, σελ. 86-88, Κοζάνη 2003

________________________________________________

Χριστιανικον Φυλλαδιον (Κατοχῆς) – Κοζάνη, τη 4 Mαρτίου 1944. Αριθμ. Φυλ. 1

+Η ΑΛΗΘΕΙΑ+

– «Ὑπέρ πάντα νικᾶ ἡ ἀλήθεια. Μένει καί ἰσχύει εἰς τόν αἰῶνα καί ζῆ καί κρατεῖ εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος» (Παλαιά Διαθήκη).
– «Ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἶνα,ἵνα μαρτυρήσω τη ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ).

________________________

Διευθυντής – Αρχιμ. Αυγουστῖνος Ν. Καντιώτης – Ιεροκήρυξ

ΑΛΗΘΕΙΑ

Ἡ ἀνθρώπινη ψυχή διψᾶ τήν ἀλήθειαν. Εἶναι ἔμφυτος ἡ δίψα αὐτή, βαθειά ριζωμένη μέσα μας. Εἶναι τόσον βαθειά, ὥστε ὁ ἄνθρωπος ζητῶν καί ἐρευνῶν νά εὕρη τήν ἀλήθειαν παραμερίζει ἄλλας φυσικάς, ἐπιτακτικάς ἀνάγκας πού ἔχει τό σῶμα. Λησμονεῖ τήν τροφήν, τόν ὕπνον, τήν ἀνάπαυσιν καί ἄϋπνος πιέζει τόν ἑαυτόν του, ἐντείνει τάς διανοητικάς του δυνάμεις, ἀγωνίζεται νά πλησιάσει νά κατακτήσει τήν ἀλήθειαν. Καί ὅταν τήν εὕρει ἤ νομίσει ὅτι τήν εὗρε, ώ! τότε ποῖος ἠμπορεῖ νά περιγράψει τήν χαράν του; Σάν ἄλλος Ἀρχιμήδης γεμᾶτος χαρά εἶναι ἕτοιμος καί αὐτός νά φωνάξει: Εὗρον! Εὗρον!
Ἀλλά ἡ ἀλήθεια, ὅπως λέγει ἀρχαῖον λόγιον, εἶναι δυσθήρατος, δηλαδή δύσκολα ἀνακαλύπτεται καί συλλαμβάνεται. Ἡ φωλεά της εἶναι κτισμένη εἰς τό πανύψηλον τῆς ἀρετῆς Ὄρος. Τίς δύναται νά ἀναβεί; Ἐμπόδια φράσσουν τήν ἄνοδον, πυκνή ὁμίχλη σκεπάζει πολλάκις τάς ὑπωρείας τοῦ Ὄρους, αὐτοχειροτόνητοι ὁδηγοί παραπλανοῦν τούς ἐρευνητάς. Τά μονοπάτια εἶναι πολλά καί ἡ μυστική ὁδός πού ὁδηγεῖ εἰς τήν κορυφήν τῆς ἀληθείας εἶναι κρυμμένη ἀπό τούς πολλούς. Δι’ αὐτό ὁ ἄνθρωπος μόνος του ἐρευνῶν νά λύσει τά ὕψιστα προβλήματα περί Θεοῦ, περί ἀνθρώπου, περί ἄλλης ζωῆς πέραν τοῦ τάφου, περιέπεσε καί περιπίπτει εἰς λαβύρινθον ἀλληλοσυγκρουομένων γνωμῶν, θεωριῶν καί ὑποθέσεων, ὥστε ὁ μελετῶν τήν ἱστορίαν τῆς φιλοσοφίας ἀναγκάζεται πολλάκις νά συμφωνήσει μέ τήν γνώμην ἐκείνου τοῦ σοφοῦ, ὅστις εἶπεν ὅτι ἡ ἱστορία τῆς φιλοσοφίας δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἱστορία τῶν πλανῶν τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος. Read more »

Από βιβλίο «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης,
στην Κοζάνη» Νο1, μερος 33, σελ. 80-85

Χριστιανικόν φυλλάδιον αριθ. 9 – Κοζάνη, τη 23 Ιανουαρίου 1944

+Η ΑΓΑΠΗ+

OPΓANON OPΘOΔOΞON XPIΣT. AΔEΛΦOTHTOΣ NEΩN KOZANHΣ
«Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους» (ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ)
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ –Αρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης – Ιεροκήρυξ

ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ;

Πολλοί λέγουν, ὅτι Πίστις καί Ἐπιστήμη δέν συμβιβάζονται. Καί πρός ἀπόδειξιν τοῦ ἰσχυρισμοῦ των, ἀραδιάζουν ὀνόματα ἐπιστημόνων, ἰδικῶν μας καί ξένων, οἱ ὁποῖοι δέν πιστεύουν εἰς τόν Θεόν. «Οἱ Ἐπιστήμονες δέν πιστεύουν», αὐτό εἶναι τό προσφιλές τροπάριον τῆς ἀπιστίας! Νά τό παραδεχθοῦμε; Ὄχι ἀπολύτως. Διότι πλεῖστα ὑπάρχουν παραδείγματα, κατά τά ὁποῖα, ἐπιστήμονες πού ἐπηγγέλλοντο μέχρι χθές τόν ἄπιστον, σήμερον πιστεύουν, πιστεύουν εἰλικρινῶς. Κατά βάθος ἄλλως τε δέν ἦσαν ἄπιστοι. Ἀλλά τί συνέβαινε; Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, νεαροί ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἐπιστήμονες, ἀπό ἕνα πνεῦμα ἀνοήτου ἐπιδείξεως, ἐφόρεσαν αἴφνης τήν φανταχτερήν χλαμύδα τῆς ἀπιστίας, ἔκαναν τόν ἄπιστον, καί μέ τήν ἄρνησιν τῶν μεγάλων ἀληθειῶν τῆς Θρησκείας ἤθελον νά παρουσιασθοῦν ὡς ἄνθρωποι συγχρονισμένοι, ὡς πνεύματα ἰσχυρά, πού δέν ἠμποροῦν νά παραδέχωνται ὅ,τι παραδέχονται καί πιστεύουν οἱ πολλοί. Ἔτσι ἐφαντάζοντο νά κάμουν τήν ρεκλάμαν τοῦ ἀνωτέρου ἀνθρώπου, πού ἔθραυσε δῆθεν τά δεσμά τῶν λαϊκῶν προλήψεων! Παρά τήν ἐπιφανειακήν, ὅμως, αὐτήν ἐπίδειξιν τῆς ἀπιστίας των, μέσα των ὑπῆρχε κρυμμένη ἡ σπίθα τῆς πίστεως. Καί δι΄αυτό, ὅταν εἰς τόν βίον τῶν ἐπιστημόνων αὐτῶν, τῶν δῆθεν ἀπίστων, παρουσιάσθησαν συνταρακτικά τῆς ζωῆς γεγονότα, τότε τό οἰκοδόμημα τῆς ἀπιστίας των παταγωδῶς κατέρρευσεν, ἡ σπίθα τῆς πίστεως ἤναψε καί πάλιν, ἔγινε φλόγα, καί ἀπό τήν καρδίαν των μέσα βγαλμένη ἀκούεται τώρα εἰλικρινής ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως: «Πιστεύω, Κύριε! Βοήθει μοί τή ἀπιστία!». «Τό ἰδικόν μου πιστεύω», λέγει κάποιος φιλόσοφος πού εἰς τήν ἀρχήν τῶν σπουδῶν του εἶχεν ἀρκετάς ἀμφιβολίας καί ἔκλινε πρός τόν σκεπτικισμόν καί τήν ἄρνησιν, «τό ἰδικόν μου» λέγει, «πιστεύω, ἐβγῆκεν μέσα ἀπό τό καμίνι τῆς θλίψεως». Ἀλλά καί ἐάν παραδεχθῶμεν, ὅτι μερικοί ἐκ τῶν ἐπιστημόνων μέχρι τέλους ἐπιμένουν εἰς τήν ἀπιστίαν, ἡ ἀπιστία αὐτῶν τῶν ὀλίγων δέν δύναται νά καταλογισθεῖ εἰς βάρος τῆς Ἐπιστήμης καί νά ἐξαχθεῖ τό γενικόν συμπέρασμα ὅτι ἡ Ἐπιστήμη καταργεῖ τήν Θρησκείαν! Διότι ἡ Ἐπιστήμη, ἡ πραγματική ἐπιστήμη, ἡ ὁποία ἀξίζει νά γράφεται μέ Ε κεφαλαῖον, αὐτή δια τοῦ ὀνόματος τῶν μεγαλυτέρων ἐπιστημόνων ὁμολογεῖ ὅτι Πίστις καί Θρησκεία δέν συγκρούονται καί ὅτι δύναταί τις νά εἶναι ἄριστος ἐπιστήμων χωρίς νά παύσει νά εἶναι πιστός Χριστιανός. Read more »

Απο το βιβλιο «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστινος
Καντιωτης στην Κοζανη» Νο1), αποσπ. 32, σελ. 78-80
Συνεχεια από φυλ. Κατοχῆς «Η ΑΓΑΠΗ», Κοζανη 16.1.1944

ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

Περνάει ὁ Σιδηρόδρομος, καί δυνατά σφυρίζει
καί γιά ταξίδι «ἕτοιμοι» σ’ ὅλους ὑπενθυμίζει.
Ταξίδ’ ὑποχρεωτικό, πού ὅλοι θά τό ἰδοῦμε,
ὅλοι θά τό περάσουμε, ὅλοι θά τό γευθοῦμε.
Γιατί ἐδῶ πού εἴμεθα, προσωρινῶς βιοῦμεν
καί ἄν ἔλθη ἡ ὥρα μας, τότε… ἀναχωροῦμεν.
Φθάνομεν ὑψηλά ἐκεῖ, σ’ ἕνα Σταθμόν μεγάλον
ἀμέσως κατεβαίνομεν, κ’ εὐρίσκ’ ὁ εἰς τόν ἄλλον.
Εἶδα πολλούς νά τρέχουνε, μ’ ἀποσκευάς στό χέρι
Καί ἕκαστος δυό δέματα, μέσα σ’ αὐτάς νά φέρει.
Τά δύο δέματα αὐτά, εἰς τάς ἀποσκευάς των,
τά μέν κακίες ἔκλειον, τά δέ τάς ἀρετάς των.
Ἄγγελος μέ τή ζυγαριά, τά δέματα ζυγίζει,
στέλνει τον κάθε ἄνθρωπον ἐκεῖ πού τοῦ ἀξίζει. Read more »

Από βιβλίο «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος
Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1, μερος 31, σελ. 77-78

_______________________________________________________

Χριστιανικόν φυλλάδιον αριθ. 6 – Κοζάνη, τη 16 Ιανουαρίου 1944

+Η ΑΓΑΠΗ+

«Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους» (ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ)

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ – Αρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης – Ιεροκήρυξ

ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑ

Ἡ πίστις μας δέν φοβεῖται τήν ἔρευναν. Ἐκ τῆς ἐρεύνης καί τῆς πάλης τῶν ἰδεῶν ἐξῆλθε πάντοτε νικήτρια ἡ Πίστις. Ἡ Ἱστορία ἀναφέρει παραδείγματα ἀπίστων, οἱ ὁποῖοι ἀνοίξαντες τήν Ἁγίαν Γραφήν μέ σκοπόν νά εὕρουν τρωτά καί νά διακωμωδήσουν τήν Θρησκείαν μας, ἐξῆλθον ἐκ τῆς ἐρεύνης τοῦ θείου τούτου βιβλίου ἡττημένοι, κατέθεσαν τά ὅπλα τῆς ἀπιστίας των καί ὁμολόγησαν ὅτι ἄπειρον φῶς ὑπάρχει εἰς κάθε στίχον της…
Ἄνθρωπε μωρέ καί ὑπερήφανε! Ἐνώπιόν σου εἶναι ἄπειρα μυστήρια. Κάθε ἄστρον τοῦ οὐρανοῦ, κάθε κόκκος τῆς ἄμμου, κάθε σταγών τοῦ ὠκεανοῦ, κάθε ἄνθος καί κάθε ἔντομον, ἀπό τά μέγιστα ἕως τά ἐλάχιστα τῶν δημιουργημάτων, ἐγκλείουν μέσα τους ἄπειρα μυστήρια. Σέ ἐρωτῶ: Τά ἔλυσες ὅλα αὐτά τά μυστήρια τῆς γῆς, ὥστε νά ζητεῖς τήν λύσιν τῶν μυστηρίων τοῦ Οὐρανοῦ; Ἄνθρωπε, ἔστω καί ἐάν εἶσαι Νεύτων καί Ἀϊνστάϊν, ταπεινώσου! Ἡ διάνοιά σου, ὀσονδήποτε μεγάλη καί ἐάν εἶναι, εἶναι πάντως πεπερασμένη, εἶναι μικρόν κύπελλον, μέ τό ὁποῖον θά εἶναι μωρία καί ἔσχατη παραφροσύνη νά ἐπιχειρήσεις νά ἐκκενώσεις τόν ἄπειρον τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ Ὠκεανόν.
Ἔρευνα! Ναί. Ἀλλά μέχρι ἑνός σημείου! Διότι καί ἀετός ἐάν εἶσαι κατά τάς πνευματικάς σου πτήσεις, κάπου θά σταματήσεις. Ἐάν θά ἠμπορέσεις, λένε, νά ὑψωθεῖς περισσότερο, θά ἐπλούτει ἐνώπιόν σου ἡ χώρα τοῦ μυστηρίου. Λάβε τότε δια τάς περαιτέρω πτήσεις σοῦ ὡς βοηθόν τήν πίστιν, τήν χριστιανικήν πίστιν…

Διά τούς ἡμιμαθεῖς ἐπιστήμονας

-Η ΜΕΤΡΙΟΦΡΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ-

Ὁ Νεύτων, ὁ μέγας οὗτος ἀστρονόμος, δέν ἐκαυχᾶτο διά τάς σπουδαίας του ἀνακαλύψεις. Read more »

Από βιβλίο «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης,
στην Κοζάνη» Νο1, μερος 30, σελ. 75-77, Κοζάνη 2003,

Ένα ανέκδοτον

Ποιος ειναι ο καλυτερος φιλος;

Ἀκούσατε μίαν παραβολήν. Ἕνας ἄνθρωπος ζοῦσε μία ζωή ἀμέριμνη. Ἀλλά κάποτε εἰς τήν πόρτα του ἀκούεται ἕνας δυνατός κρότος. Τί συνέβαινε; Ὁ Δικαστής τόν ἐκάλει νά παρουσιασθεῖ ἐντός τῆς αὔριον εἰς τό Δικαστήριον. Ὁ ἄνθρωπος ἐφοβήθη. Περίεργον πρᾶγμα, εἶπε: τί μέ θέλει ὁ Δικαστής: Δι’ αὐτό ἔσπευσε νά εὕρει φίλους νά τόν ὑπερασπίσουν κατά τήν ἡμέρα τῆς δίκης. Προσεκάλεσε λοιπόν τρείς. Ἀλλά ὁ μέν ἕνας ἐδήλωσε, ὅτι δέν ἠμπορεῖ νά ἀνακατευθεῖ εἰς τάς ὑποθέσεις τοῦ δικαστηρίου αὐτοῦ. Ὁ δεύτερος ἐδέχθη μέν καί τόν συνώδευσε μέχρι τῆς πόρτας τοῦ δικαστηρίου, ἀλλά ἀπό ἐκεῖ καί πέρα ἐδήλωσεν, ὅτι παρ’ ὅλην τήν ἐπιθυμίαν νά μείνη κοντά του κατά τήν ὥραν τῆς δίκης δέν θά ἠμπορέσει, δι’ αὐτό καί ἐπέστρεψεν εἰς τό σπίτι του κλαίων. Καί μόνον ὁ τρίτος δέν τόν ἐγκατέλειψεν: παρέστη εἰς τήν δίκην ὡς μάρτυς ὑπερασπίσεως, ὡς συνήγορος μᾶλλον καί ὁμίλησε μέ τοιαύτην εὐγλωττίαν, ὥστε ἡ ἀπόφασις, ἡ ὁποία ἐξεδόθη μετά τήν θαυμασίαν ἀγόρευσίν του, ἦτο ὑπέρ τοῦ κατηγορουμένου. Αὐτή εἶναι ἡ παραβολή.

Καί ἡ ἑρμηνεία της; Ἰδού: Read more »

Read more »

Από βιβλίο «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης,
στην Κοζάνη» Νο1, μερος 28, σελ. 67-71, Κοζάνη 2003,

Read more »

Απο βιβλίο: «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος
Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1, Μερος 27, σελ. 65-67

ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ

ΠΩΣ ΔΙΕΛΥΘΗ ΕΝΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΙΣΤΩΝ

Ἔχουν περάσει 200 περίπου χρόνια ἀφ’ ὅτου εἰς τήν Γαλλίαν εἶχεν ἱδρυθῆ ἕνας Σύλλογος. Τά μέλη του ἦσαν ὅλοι ἄπιστοι. Συνεκεντρώνοντο κάθε βράδυ καί εἶχαν σκοπό νά ἀποδείξουν ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι ἕνα βιβλίον ἀνάξιον προσοχῆς, τό ὁποῖον περιέχει μόνον ἀνοησίας πού δέν ἠμποροῦν νά σταθοῦν ἐμπρός εἰς τό φῶς τῆς ἐρεύνης τῶν σοφῶν των κεφαλῶν. Αἱ συγκεντρώσεις τοῦ περιέργου αὐτοῦ σωματείου ἐγίνοντο ἀνελλιπῶς καί κάθε ἕνας ἄπιστος προσπαθοῦσε νά διακωμωδήσει τό βιβλίον πού περιέχει τόν λόγον τοῦ Θεοῦ.
Κάποτε ἦλθεν εἰς τήν συγκέντρωσιν ὁ πολύς Διδερότος.
Τόν ὑπεδέχθησαν ὅλοι μέ χειροκροτήματα. Ἦτο ὁ μεγάλος ἀρνητής τῆς πίστεως, ἦτο ὁ μεγαλύτερος ὑλιστής, ὁ ὁποῖος τήν μεγαλοφυΐαν του διέθεσε δια νά κλονίσει τάς αἰωνίας ἀξίας τῆς ζωῆς. Ἦτο ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔλεγεν ὅτι «ἐάν τά χέρια μου δέν ἔχουν σχοινιά, θά πλέξω τά ἔντερα τῶν ἱερέων δια νά ἀπαγχονίσω τούς βασιλεῖς τῆς γῆς». Αὐτός, λοιπόν, ἔκαμε τήν ἐπίσκεψίν του εἰς τήν συγκέντρωσιν τῶν ἀπίστων. Μεγαλύτερον σύμμαχον κατά τῆς πίστεως δέν θά εὕρισκον ἄλλον. Δι’ αὐτό τόν ὑπεδέχθησαν μέ ἀφάνταστον ἐνθουσιασμόν. Τώρα – εἶπαν – θά δοθεῖ τό μεγαλύτερον κτύπημα κατά τῆς Βίβλου. Read more »

Απο βιβλίο: «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος
Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1, μέρος 26, σελ. 62-65

Xριστιανικoν φυλλαδιον – Kοζανη, 25 Δεκεμβρίου 1943 ― αριθμ. 4

+H AΓAΠH+

«Tαύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους» (IHΣOYΣ XPIΣTOΣ)

Tο παρόν διανέμεται δωρεάν προς Xριστιανικόν διαφωτισμόν του λαού. Όποιος το παίρνει παρακαλείται: Nα μη το σχίζει, να μη το πετά. Διότι αυτό είναι ασέβεια. Aλλά να το διαβάζει αυτός και η οικογένειά του και να το δίδει κατόπιν και εις άλλους. Έτσι θα ξαπλώνεται η χριστιανική αλήθεια.

ΣYNTAKTHΣ- Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης- Iεροκήρυξ

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1943

Ἦλθαν καί τά Χριστούγεννα,
ἀλλ’ ἀτυχῶς καί πάλιν
τά Ἔθνη ἐξακολουθοῦν
τήν ἄγριαν τῶν πάλην.

Ἀντί «ΕΙΡΗΝΗ ἐπί γῆς»
νά βασιλεύσ’ ὡς πρέπει,
εἰς μάχας καί εἰς τό κακό
ἡ ἀνθρωπότης ρέπει.

Ποῦνε το «Δόξα τῷ Θεῷ»,
τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις»,
πού οἱ ποιμένες ἤκουσαν
στή Βηθλεέμ τές νύχτες;

Πού εἶναι τό φτερούγισμα
ἐκεῖνο τῶν ἀγγέλων,
πού ἔψαλλον τόν ὕμνον των
ἐν,ἕν μέσῳ τῶν ποιμένων;

Οἱ Ἄγγελοι τριγύρω μας
καί πάλιν φτερουγίζουν
κι’ ἀντί «ΕΙΡΗΝΗΣ» βλέπουνε
τά πάντα νά καπνίζουν

Read more »

«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος 25, σελ. 60-61, Κοζάνη 2003

OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIA – Kοζάνη, τη 27-11-1943

«Ω ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Γλυκειά μας μάννα. Συ χύνεις μέσα στην καρδιά μας χίλιες χρυσές ελπίδες» – (K. Kρυστάλλης)
Xριστιανικόν φυλλάδιον εκδίδεται υπό της I. Mητροπόλεως Kοζάνης και διανέμεται δωρεάν προς χριστιανικόν διαφωτισμόν του λαού. Mελετήστε το όλοι.

ΣYNTAKTHΣ- Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης- Iεροκήρυξ

ΕΧΕΙΣ ΤΙΜΟΝΙ; ΘΑ ΣΩΘΕΙΣ!

Εἶναι νύκτα. Μεσάνυκτα! Κανένα ἀστέρι δέν φέγγει. Ὁ ἄνεμος, πού ἔγινε θύελλα, καταιγίδα, τυφῶνας, μαίνεται εἰς τόν ὠκεανό. Ἕνα μικρό πλοῖο ταξιδεύει. Ὁ πλοίαρχος ἀγρυπνεῖ εἰς τήν γέφυρα. Οἱ ναῦτες βρίσκονται εἰς τίς θέσεις τους. Ὅλοι ἀγωνίζονται γιά νά ἀντιμετωπίσουν τήν θύελλα, μέσα εἰς τήν ὁποία βρέθηκαν χωρίς νά τό θέλουν. Καί τό πλοῖο, ἐπί ὧρες τώρα ἀγωνίζεται ἐναντίων τῶν κυμάτων, ἀντέχει. Τά μηχανήματά του εἶναι ὅλα ἐν τάξει.
Ἀλλ’ αἴφνης – ώ δυστυχία τῶν ἐπιβατῶν! – ἕνα μηχάνημα, τό σπουδαιότερον ἀπ’ ὅλα, τό τιμόνι, σπάει. Καί τό πλοῖον μένει ἀκυβέρνητο. Διότι καί ὁ πιό καλός πλοίαρχος δέν μπορεῖ νά κυβερνήση πλοῖο χωρίς τιμόνι. Τό πλοῖο γίνεται ἕρμαιο τῶν κυμάτων, παρασύρεται ὡς καρυδότσουφλο τῇδε κἀκεῖσε. Τέλους ἀκούεται ἕνας τρομακτικός κρότος, τό πλοῖο προσέκρουσε ἐπάνω εἰς βράχο καί συνετρίβη. Ἔγινε χίλια κομμάτια, πού μερικά θά ἐπιπλέουν ὡς θλιβερά λείψανα τοῦ πρώην μεγαλείου του. Συνετρίβη, διότι ἔσπασε τό σπουδαιότερο τῶν μηχανημάτων του, τό τιμόνι.
Εἰκόνα ὄχι ξένη. Εἰκόνα δική μου καί ἰδική σου, ἀγαπητέ μοῦ ἀναγνῶστα! Μάλιστα! δική μας! Εἰκόνα κάθε ἀνθρώπου, ἔστω καί ἄν μερικοί δέν ταξίδευσαν ποτέ καί δέν ἐγνώρισαν τήν μανία τῆς θαλάσσης. Διότι ἐρωτῶ, ἤ μᾶλλον ἐρώτησαν ἄλλοι πρωτύτερα ἀπό ἐμέ:
-Τί εἶναι ζωή; Read more »

«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ,
ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1
Μέ,ρος 24, σελ. 59

H ΩPAIOTEPH HMEPA ENOΣ ΓEPONTOΣ KOZANITH

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)
Μερος 23,  σελ. 53-54

1912: «Χριστος Ανεστη» στην Κοζaνη

Το δικό μας Χριστός Ανέστη υπήρξε η βακτηρία, όπως λέγει κάποιος ιστορικός, επάνω στην οποία στηρίχθηκε το βασανισμένο μας γένος. Το δικό μας Χριστός Ανέστη υπήρξε ο πολικός αστέρας μέσα στη μαύρη νύκτα που πέρασε το Έθνος μας. Δεν μας έσωσαν οι ψευτοφιλοσοφίες, δεν μας έσωσαν οι διάφορες θεωρίες, μας έσωσε ο Χριστός, ο Αναστάς εκ νεκρών.

Στην Κοζάνη όταν πήγα προ 10 ετών, βρήκα έναν γέροντα.
-Χαρά μου έχω πάντα, αδέρφια μου, όταν κουβεντιάζω με μικρούς της γης, γιατί κρύπτουν μάλαμα, μέσ’ στις καρδιές των, και στεναχωριέμαι όταν κουβεντιάζω με τους μεγάλους της γης.
Βρήκα κάποιον Κοζανίτη 80 χρονών και μου είπε τα βάσανά του.
-Άχ, λέει, βάσανα που έχει η ζωή!
Μου τα είπε όλα. Και τον ρωτώ:
-Δεν πέρασες και χαρές; Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά της ζωής σου;
-Άμ! λέει, πέρασα μια χαρά!
Κ’ εγώ περίμενα να δω τι θα μου πει; Τον αρραβώνα του, την παντρειά του, ποια ήταν τέλος πάντων η μεγαλύτερη χαρά του; Και τι μου είπε: Read more »

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)
Μέρος 22, σελ. 49-52

EYΛABHΣ NOMAPXHΣ THΣ KOZANHΣ

KAI H AΠOΛYΣIΣ TOY

(Διήγηση τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης στον Κύκλο Ἁγίας Γραφῆς Ἂνδρῶν, στὴν Μητρόπολη Φλωρίνης, στὴν πρὸς Κολασσαεῖς Α΄ (Τεταρτ. πρὸ Κυριακῆς Bαίων 1976)

«Πρό ἐτῶν ἦρθε στὴν Κοζάνη ἕνας λαμπρὸς νομάρχης, λαμπρὸ παιδί. Ἔψαλε λιγάκι καὶ ἔψαλε καλά. Μιλοῦσε καὶ πολὺ ὥραία, μιλοῦσε πρακτικά, ζωντανά, μιλοῦσε θαυμάσια. Πήγαινε σὲ χωριά, πήγαινε στὶς διάφορες κοινότητες καὶ ἐκκλησιαζόταν. Πρώτη φορὰ ἔβλεπαν στὴν ἐκκλησία νομάρχη. Οἱ ἄλλοι οἱ μασκαράδες ἔβγαζαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία τὸν πρόεδρο, γιὰ νὰ κουβεντιάσουν. Αὐτὸς ἐμπαινε στὴν ἐκκλησία, ἀνέβαινε καὶ στὸν ἄμβωνα καὶ ἔλεγε τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ. Ἤ!!! ἀκούγαν αὐτοί. Ὠραία λόγια!
Oἱ ἐχθροί του… Εἴπαμε ὅποιος εἶνε χριστιανός θὰ ὑποστῆ διωγμούς.
Kάναν μία ἀναφορά, κάτω στὸ Ὑπουργεῖο καὶ λένε· «Mά, νομάρχη μᾶς στείλατε ή παπά». Ἄκου τὰ τέρατα!
Λοιπόν, τὸ ἀποτέλεσμα· Ἦταν μασόνος ὁ ὑπουργός καὶ τάκ, τὸν ἀπολύει, ἀντὶ νὰ τοῦ πῇ μπράβο.
Nά ὁ σταυρός. Ἦρθε καὶ μὲ βρῆκε. Ἦταν στεναχωρεμένος, ὄχι ἐπειδὴ ἀπελύθη, γιατὶ ἦταν καλὸς καὶ ἱκανός δικηγόρος, ἔβγαζε λεφτά, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀτιμίαν των καὶ γιὰ τὸν λόγο ποὺ τὸν ἀπέλυσαν.
Ἄκουσε, τοῦ λέω, τί θὰ κάνης Read more »

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
(Απόσπασμα από το Β΄ τόμο, έχει σχέση με τον
στρατηγό Βεντήρη & τον πατέρα Αυγουστῖνο

(Μερος 21)

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

Τὸ 1949, ὅταν ὁ π. Αὐγουστῖνος ἦταν στρατιωτικὸς ἱερεύς καὶ ὑπηρετοῦσε τὸ Β´ σῶμα Στρατοῦ, συνέβη ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονός πηγαίνοντας ὰπό την Κοζάνη στα Σέρβια.

Ὁ στρατηγὸς Βεντήρης θὰ ἐπισκεφτόταν τὰ φυλάκια στὴν περιοχὴ τῶν Σερβίων Κοζάνης καὶ πῆρε μαζί του τὸν στρατιωτικὸ ἱερέα, ποὺ ἦταν ὁ π. Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης καὶ ἕναν στρατιώτη.
Στὸ στρατιωτικό τζίπ μπροστά ἦταν ὁ στρατηγός καὶ στὸ πίσω κάθισμα ὁ π. Αὐγουστῖνος. Περνώντας τὰ Σέρβια συνέβη κάτι ποὺ συγκλόνισε τὸν στρατηγό. Εἶδε ἀπὸ μακριά ἕνα κοπάδι ποὺ ἔβοσκε καὶ ἔναν τράγο νὰ φεύγει ἀπὸ τὸ κοπάδι, νὰ κατεβαίνει στὸ δρόμο καὶ νὰ τρέχη πρὸς τὸ τζίπ. Ὁ στρατηγὸς φώναξε: Τί γίνεται, τρελλάθηκε αὐτό; Καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ποὺ τὸ εἶδε, ἀπάντησε: «Ξέρει στρατηγέ μου τι κάνει, μην ἀνισυχεῖς». Πριν τελειώση τὰ λόγια του ὁ π. Αὐγουστῖνος ὁ τράγος ἀνατινάχθηκε μπροστά τους. Ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸ ζῶο, γιὰ νὰ πατήση τὴν νάρκη καὶ νὰ καθαρίση ὁ δρόμος, γιὰ νὰ μὴ σκοτωθῆ ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὁ στρατηγὸς Βεντήρης καὶ ὁ στρατιώτης. (Στὴν περιοχὴ αὐτή, λίγους μῆνες πρίν, πάτησε νάρκη καὶ διαλύθηκε ὁ μικρότερος ἀδελφὸς τῆς μητέρας μου ὁ Ἰωάννης Ἀνθόπουλος, 18 ἐτῶν. Πῆγε νὰ βάλη, πέτρα στο φορτηγὸ, γιατὶ γλυστροῦσε καὶ πάτησε τὴν νάρκη. Σὲ μιὰ ποδιὰ μαζέψε ὁ πατέρας μου, κάποια ὑπολείματα ἀπὸ τὸ σώμα του για νὰ τὸ ἐνταφιασουν. Ἡ περιοχὴ τῶν Σερβίων ἦταν γεμάτι νάρκες καὶ ὑπήρχαν πολλὰ θύματα)
Σταμάτησε τὸ τζίπ καὶ κατέβηκε συγκλονισμένος ὁ στρατηγός. Ἔκανε μετάνοια στον π. Αὐγουστῖνο καὶ ζήτησε συγνώμη. Ζήτησε συγνώμη γιατί ἐκεῖνο τὸ διάστημα ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔκανε κάτι, ποὺ δὲν τόλμησε νὰ τὸ κάνη κανένας δεσπότης καὶ ὁ στρατηγὸς πικράθηκε μαζί του. Read more »

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)
Μέρος 20, σελ. 49-52

AΞIΩMATIKOI TOY B΄ ΣΩMAΤΟΣ ΣTPATOY KOZANHΣ

«Τὸ 40 ποὺ ἦρθα στὴν Μακεδονία καὶ τὴν περιώδευσα πεζῇ, διότι εἶχα τὸ καλύτερο αὐτοκίνητο, τὸ δὲ καλύτερο αὐτοκίνητο εἶνε τὰ πόδια τοῦ ἀνθρώπου. Μὲ τὰ πόδια περιώδευσα τὴν περιοχὴ καὶ εἶδα τοὺς κατοίκους τις….

ΠPOTYΠO AΞIΩMATIKOY O BENTHPHΣ

Ἔφτασε ὁ Βεντήρης στὴν Κοζάνη, ποὺ ἦταν ἡ ἔδρα τῆς στρατιᾶς. Διαλυμένος ὁ στρατός. Τί ἔκανε αὐτός;
Μὲ στρατιωτικὴ ἁπλῆ ἐνδυμασία, ἔπρεπε πολὺ νὰ προσέξῃς γιὰ νὰ διακρίνῃς ὅτι ἦταν στρατηγός ἤ ἀντιστράτηγος.
Kάλεσε ὅλους τοὺς ἀξιωματικούς. Καμμιὰ διακοσαριά ἦταν. Μέναν, παρακαλῶ, μέσα στὴν πόλι, στὸ σπιτάκι τους μὲ τὴν γυναῖκα τους καὶ τὰ παιδιά τους, ἐνῶ διεξήγετο ὁ ὑπὲρ πάντων ἀγών, εἰς τὰ ὑψίπεδα τῆς πατρίδος.
Aμέσως, δίνει πρώτη διαταγή· «Θὰ ἀπέλθουν ὅλες οἱ γυναῖκες σας, δὲν θὰ μείνη καμμία ἐδῶ καὶ τὰ παιδιά σας. Πόλεμος γάρ. Ἀγὼν ὑπὲρ πάντων».
Tίς ἔδιωξε ὅλες. Καὶ ἔστειλε τοὺς ἀξιωματικοὺς στὰ στρατόπεδα. «Ὅπως οἱ στρατιῶτες εἶνε στὰ στρατόπεδα, ἔτσι καὶ ἐσεῖς, ποὺ ἀποτελεῖται τὴν προνομοιοῦχα τάξι θὰ πᾶτε στὰ στρατόπεδα. Kαὶ ἀνεχώρησαν ὅλοι τὴν ἐπομένη ἡμέρα, δὲν ὑπῆρχε οὔτε ἕνας στὴν πόλι. Βέβαια φώναζαν αὐτοὶ καὶ λέγαν Βεντουρά, δὲν ξέρω ἂν κανεὶς τὰ θυμᾶται, ἐκ παραδόσεως. Βλέπετε σᾶς λέγω παλαιὲς ἱστορίες, ἀναμνήσεις εἶνε.
Tὸ ἄλλο εἶνε τὸ ἑξῆς· Read more »