ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)_
(Μερος 4ο), (σελ. 13-15)

Τὸ 1943 πῆρα ἐντολὴ νὰ ἔλθω ὡς ἱεροκήρυξ εἰς τὴν πόλι τῆς Κοζάνης, εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ ἀειμνήστου ἐθνομάρτυρος ἱεροκήρυκος Ἰωακεὶμ Λιούλια, τοῦ ὁποίου, ἐπ’ εὐκαιρίᾳ λέγω, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε στηθῇ προτομὴ εἰς τὴν γενέτειράν του, τὸ χωρίον Κρόκος. Ὁ τότε ἱεράρχης εὑρίσκετο εἰς τὰ ὄρη. Κράτος δὲν ὑπῆρχε. Ἡ πόλις ἐτρομοκρατεῖτο. Ἡ ὕπαιθρος ἐκαίετο ἀπὸ τὶς ὀρδὲς τῶν Οὔννων. Χιλιάδες χωρικῶν κατέφυγον εἰς τὴν πόλιν. Ὁ κίνδυνος διὰ τὴν ἐπιβίωσιν τῆς φυλῆς ἦτο μέγας. Πειναλέος λαὸς περιεφέρετο εἰς τὴν πόλιν.

Ἐστια συσσιτιων

Ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος αὐτοῦ τοῦ ναοῦ ὡς ἱεροκήρυξ ἀπηύθυνα δραματικὴν ἔκκλησιν πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς πόλεως. Ἔρριψα τe σύνθημα· Kανενας νὰ μὴ ἀποθάνῃ ἐκ πείνης. Ἐὰν θέλετε, εἶπα, νὰ ἔχετε τὴν εὐλογία τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὴν προστασία τοῦ ἁγίου Νικολάου, νὰ πᾶτε εἰς τὰ σπίτια σας καὶ ἀπὸ ὅ,τι ἔχετε εἰς τρόφιμα, τὰ μισὰ νὰ τὰ φέρετε εἰς τὸ γκαράζ, ὅπου θὰ ἀρχίσῃ νὰ λειτουργῇ συσσίτιο. Νὰ τὰ φέρετε αὔριο τὸ πρωΐ. Ἡ ἐπομένη ἡμέρα ἦτο μία ἀπὸ τὶς πλέον συγκινητικὲς ἡμέρες τὶς ὁποῖες ἔζησα ὡς ἱεροκήρυκας. Μία μεγάλη οὐρὰ λαοῦ ἐσχηματίσθη ἔξω ἀπὸ τὸ γκαράζ. Καθ’ ἕνας ἔφερε προθύμως τὴν μερίδα τῆς ἀγάπης του. Ἐκλεκτοὶ νέοι μέχρι τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου παρελάμβαναν καὶ ἐζύγιζαν τὰ τρόφιμα. Ἔτσι ἄρχισε ἡ Ἑστία τῶν συσσιτίων. Ἐκ τοῦ μηδενός. Μὲ τὴν πρόθυμον προσφορὰν τοῦ λαοῦ, ἡ Ἑστία ἄρχισε, ηὔξανε τὶς μερίδες τοῦ συσσιτίου καὶ ἔφθασε τὶς 8.000 μερίδες. Ἐπισκεφθεὶς τὴν πόλι Ἑλβετὸς ἐκπρόσωπος τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ ἔμεινε κατάπληκτος διὰ τὴν εὐγένεια καὶ τὸν πλοῦτο τῶν αἰσθημάτων τοῦ λαοῦ τῆς Κοζάνης. Read more »

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)_
(Μερος 3ο), (σελ. 11-13)

Tαπεινον οργανο της βουλης του Θεου

Διατελῶ ὑπὸ τὸ κράτος βαθείας συγκινήσεως, ἡ γλῶσσα ἡ ἀνθρώπινη δὲν μπορεῖ νὰ ἐκφράσῃ τὰ αἰσθήματά μου. Mετρῆστε μὲ τὰ δάχτυλα· πᾶνε 50 χρόνια ἀπὸ τότε, ποὺ σὲ ἡμέρες σκληρές, σὲ ἡμέρες κατὰ τὶς ὁποῖες τὸ ἔθνος μας ἐδοκιμάζετο σκληρῶς ἀπὸ τὴν ἀπαισίας μνήμης Κατοχήν, τόσον τῶν Γερμανῶν ὅσο καὶ τῶν Ἰταλῶν, καὶ πολὺ περισσότερο τῶν Βουλγάρων, ὅπως αἱ ἀκριτικαὶ περιφέρειαι, τότε καὶ ἐγὼ εὑρέθην εἰς τὴν πόλιν τῆς Kοζάνης.
Εδῶ ἡ δυστυχία ἦτο πολὺ μεγάλη. Ἀπέραντη ἦτο ἡ δυστυχία· καὶ διωγμός, καὶ φυλακές, καὶ καταδιώξεις καθημερινές. Τὸ πρωῒ δὲν ἤξερες ἂν θὰ βραδιάσῃς, καὶ τὸ βράδυ δὲν ἤξερες ἂν θὰ ξημερώσῃς. Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶχε πλέον καμμία ἀξία.
Σ’ αὐτὲς τὶς ἡμέρες μᾶς ἐβοήθησε ὁ Θεὸς καὶ ἔγινε θαῦμα. Θαῦμα χαρακτηρίζω ἐγὼ τὸ γεγονὸς (τῶν συσσιτίων). Στὴν πρόσκλησι τοῦ ἱεροκήρυκος τῆς ἐκκλησίας, ὁ πτωχὸς αὐτὸς λαὸς ἤνοιξε τὰ βαλάντιά του καὶ μᾶς ἔδωκε καὶ μᾶς ἔδωκε… Καὶ ἄρχισαν τὰ συσσίτια κατ’ ἀρχὰς ἀπὸ 50 μερίδες καὶ ἔγιναν κατόπιν 8.000 μερίδες. Tὸ ῥυάκιον ἔγινε Ἀχελῶος, μεγάλος ποταμός.
Εὐλογῶ τὸν Θεόν, διότι μὲ ἠξίωσε νὰ εἶμαι ταπεινὸν ὄργανον τῆς βουλῆς του κατὰ τὰ ἔτη ἐκεῖνα. Καὶ εὐλογῶ τὸν Θεόν ἀκόμα, διότι ἐδῶ ὄχι ἅπαξ ἀλλὰ πολλάκις ἐκινδύνευσα νὰ ἐκτελεσθῶ, ἀλλὰ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ αἱ πρεσβεῖαι τοῦ ἁγίου Νικολάου μὲ ἔσωσαν. (Σὲ μνημόσυνο Συνεργατῶν, Kοζάνη 24-10-1993)

Θαυμα του ἁγιου Νικολαου

…Θὰ σᾶς διηγηθῶ ἕνα θαῦμα. Πότε ἔγινε; Ἔγινε στὴν Κοζάνη τὸ 1944, στὰ χρόνια ἐκεῖνα, τὰ φοβερὰ χρόνια τῆς σκλαβιᾶς τοῦ ἔθνους μας. Κακοὶ τότε καὶ διεφθαρμένοι ἄνθρωποι, συνεργαζόμενοι μὲ τὴ Γερμανικὴ ἐξουσία, ἔπιασαν παρακαλῶ ἑκατὸ καὶ πλέον ἀνθρώπους καὶ τοὺς ἔρριξαν στὴ φυλακή. Καὶ ἔγινε κλάμα καὶ θρῆνος στὴν πόλι. Γυναῖκες, ἄντρες καὶ παιδιὰ κλαίγανε, γιατὶ ἦταν πλέον βεβαία ἡ ἐκτέλεσί τους. Read more »

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)_
(Μερος 2ο), (σελ. 10-11)

Πρεπει να γνωριζετε…

Πρέπει νὰ γνωρίζετε ἐσεῖς οἱ νεώτεροι ―γιατὶ οἱ παλαιότεροι τὸ γνωρίζουν―, ὅτι ἐγὼ εἶμαι σὲ δρᾶσι ἀπὸ τὸ 1935. Συμπληρώνονται 60 χρόνια. Τότε ὄχι μόνο ἐσεῖς ἀλλὰ καὶ οἱ γονεῖς σας ἦταν ἀγέννητοι. Ἔχω κάποια ἱστορία. Εἶμαι «σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Ἄλλοι μᾶς κατακρίνουν, μᾶς ὑβρίζουν καὶ μᾶς μισοῦν, καὶ ἄλλοι μᾶς ἀγαποῦν. Δὲν μὲ λένε οὔτε Αὐγουστῖνο, οὔτε σεβασμιώτατο, ἄλλα «Καντιώτη», μὲ λαϊκὴ ἔκφρασι.
Εἶπε ὁ Xριστός· «Οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἰπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (Λουκ. 6,26).
Ἂν σᾶς ποῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι «εὖγε εὖγε», τότε θ᾿ ἀνήκετε σ᾿ ἕνα «κόμμα» ποὺ εἶνε γνωστὸ ὡς «Ο.Φ.Α.». Αὐτὰ εἶνε τὰ ἀρχικὰ γράμματα ἑνὸς «κόμματος», στὸ ὁποῖο ἀνήκουν οἱ περισσότεροι Ἕλληνες.
«O.Φ.A.» σημαίνει «Ὅπου Φυσᾷ ὁ Ἄνεμος». Αὐτὸ εἶνε τὸ κόμμα. Οὔτε δημοκρατία, οὔτε βασιλεία, οὔτε σοσιαλισμός, οὔτε κομμουνισμός, οὔτε κανείς. Εδατε τὸν ἀνεμοδείκτη; Γυρίζει ὅπου φυσᾷ ὁ ἄνεμος.
Ἐμεῖς δὲν ἀνήκουμε στὸ κόμμα «Ο.Φ.Α.». Τὸ ἔχουμε δηλώσει κατ᾿ ἐπανάληψιν, ὄχι μόνο διὰ λόγου ἀλλὰ καὶ διὰ πράξεων. Ἀνήκουμε στὴν Ἑλλάδα, καὶ παραπάνω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἀνήκουμε στὸ Χριστό. Αὐτή εἶνε ἡ ἰδεολογία μας     (Kατασκήνωσι 1993)

Bιβλιο των ἀναμνησεων

Ὑπάρχουν στιγμὲς ποὺ ἡ ἀνθρώπινη γλῶσσα ἀδυνατεῖ νὰ ἐκφράσῃ τὰ ὅσα αἰσθάνεται ἡ καρδία. Read more »

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α· (ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)_
(Το πρῶτο βιβλίο σε συνεχειες (Μερος 1ο), (σελ. 1-9) 

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

(ὁ π. Αὐγουστινος Καντιωτης στὴν Κοζανη)

Ὰφιερωμενο

Στὸν ἄνθρωπο τῆς ζωντανῆς πίστεως, τῆς δυνατῆς ἀγάπης, τῶν χριστιανικῶν ἔργων, τῶν ὑψηλῶν ἀγώνων, τῶν μεγάλων θυσιῶν. Στὸν ἀκατάβλητο μαχητὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἕλληνικοῦ Ἔθνους.
Τὸ ἀφιερώνω στὸν σεβαστό μου πνευματικὸ πατέρεναν απεσταλμενο του Θεου, στην πρωτευουσα της Δυτικης Μακεδονιας.α, ἐπίσκοπο Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνο Ν. Καντιώτη, ποὺ μ’ ἔδειξε μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα, τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶνε δρόμος θυσίας, ἀγώνων καὶ προσφορᾶς.

Ἀνδρονίκη Π.Καπλάνογλου
Κοζάνη τῆ 15.6.2003

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

(σύντομος διάλογος μὲ τὸν π. Αὐγουστῖνο στην ἡλικία τῶν 96 ετῶν)

―Γέροντα, ἂν είχατε τώρα μπροστά σας τοὺς Κοζανῖτες, τί θὰ τοὺς λέγατε;
―Νὰ περιγράψουν τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες καὶ νὰ φυλάξουν τὴν πίστι τους.
―Πῶς τοὺς χαρακτηρίζετε σὰν ἀνθρώπους;
―Εὐγενεῖς.
―Κατὰ τὰ ἄλλα;
―Εἶνε ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι.

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μιὰ ἱστορία ἀπὸ ἕναν κήρυκα τοῦ θείου λόγου, ἀπὸ ἕναν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ, στὴν πρωτεύουσα τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας.
Μιὰ ζωντανὴ ἱστορία ἑνὸς μεγάλου ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτου καὶ ἐθνικοῦ εὐεργέτου τῆς Κοζάνης, ποὺ ἐκτυλίχθηκε τὰ μαῦρα χρόνια τῆς Κατοχῆς. Read more »