ΚΑΘΩΣ Η ΠΑΤΡIΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ ΒAΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΕΠAΛΛΗΛΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ, ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟΝ ΙΚΕΤΗΡΙΟ ΚΑΝΟΝΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ  ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ

_______________

___________________

http://www.diakonima.gr/2015/08/18/%CE%BA%CE%B1%CE

Επιστολη προς τους γονεις

Τα παιδια μας κινδυνευουν απο τα νεα «Θρησκευτικα»!

Των Λυκούργου Νάνη και Βασίλη Κερμενιώτη

[Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΦΑΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΟΥ 800 ΤΟΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ]

Αγαπητοί Ορθόδοξοι γονείς, αυτή η 4σέλιδη σύντομη και περιεκτική επιστολή μας είναι μία κραυγή πόνου και αγωνίας για το πνευματικό «έγκλημα» που συντελείται εις βάρος των παιδιών μας και συνεπώς εναντίον της ίδιας της Ελλάδας, αφού η νέα γενιά είναι το μέλλον της πατρίδας μας.

Διανύουμε τη δεύτερη σχολική χρονιά που διδάσκεται στα δημοτικά, στα γυμνάσια και στα λύκεια το νέο μάθημα των «Θρησκευτικών», το οποίο επέβαλε η εκκλησιομάχος Κυβέρνηση, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις των θεολόγων, του Αγίου Όρους και της Εκκλησίας.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ:

https://drive.google.com/file/d/1Vz_rFHSicph3EyjTW2MoHVeaZIMLlqsw/view

Μεγάλη εὐθύνη τῶν ἐπισκόπων ἡ διάλυση τῆς οἰκογένειας καὶ ὁ χωρισμός

• Οἱ καλοὶ ἐπίσκοποι νοιώθουν τὴν μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὴν προστασία τῆς  οἰκογένειας. Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης δὲν ἔδινε εὔκολα διαζύγιο καὶ ἔκανε τὰ πάντα γιὰ νὰ συμφιλιώνη τὰ ἀνδρόγυνα. Θεωροῦσε τὴν ἑνότητα τοῦ ἀνδρογύνου ἕνα ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα καθήκοντα τοῦ ἐπισκόπου, γι᾽ αὐτὸ μόνος τοῦ χειρίζονταν τις ὑποθέσεις αὐτές. Ὁ ἴδιος ἔβλεπε καὶ συμβούλευε τὰ ἀνδρόγυνα καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν γάμο, ἀλλὰ καὶ ὅταν δημιουργοῦνταν προστριβές μεταξύ τους.

• Ἕνα στιγμιότυπο, ὅπως μᾶς τὸ διηγήθηκε ὁ ἴδιος
• «Προσπαθοῦσα νὰ συμφιλιώσω ἕνα ἀνδρόγυνο ἀπὸ τὴν Πτολεμαΐδα καὶ λέει ὁ ἄνδρας: Δὲν γίνεται δέσποτα, μὴ κουράζεσαι, αὐτοὶ εἶναι διάβολος μὲ 150 κέρατα. Τότε τοῦ ἀπαντῶ: Βρὲ παιδάκι μου, δὲν θέλω νὰ μάθω, πῶς τὴν γνώρισες, ἕνα μονάχα θέλω νὰ μοῦ πῆς, πῶς τὴν ἔλεγες ὅταν τὴν πρωτογνώρισες. Ἀγγελε μου, φώναξε ἡ κοπέλλα. Πῶς τώρα τοῦ λέω ὁ ἄγγελος ἔγινε διάβολος μὲ 150 κέρατα»;

ΔΡΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΩΡΙΣΜΩΝ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ἀπὸ συνεργάτη τῆς ἰστοσελίδος

Μέ βάση τά λόγια τοῦ ἁγίου Παΐσιου, ὅτι τό ζευγάρι μέσα στό γάμο χρειάζεται «πνευματικό διαιτητή» , δηλαδή ἕναν ἱερέα πνευματικό πού θά καθορίζει κανόνες μεταξύ τοῦ ἀντρόγυνου, θά πρέπει ἡ κάθε μητρόπολη τῆς χώρας μας ὑπό τῶν ἐντολῶν τοῦ κάθε μητροπολίτη πού ἐπιθυμεῖ νά διαφυλάξει τον ἱερόν θεσμό τῆς οἰκογενείας νά καθορίσει ἱερεῖς καταρτιζόμενους ἔχοντας πλήρη καί ὀρθή γνώση, καί διάκριση τῆς Ἁγίας Γραφῆς μας. Δηλαδή, νά καλεῖ ὁ ἱερεύς ὅποιο ζευγάρι ἐπιθυμεῖ τήν ἐπίλυση οἰκογενειακῶν προβλημάτων, μέ σκοπό τήν διαφύλαξη ἁρμονίας καί τῆς οἰκογενειακῆς γαλήνης, ἀλλά καί τήν ἐπανένωση χωρισμένων ζευγαριῶν θά τούς καλοῦν νά σεβαστοῦν τούς κανόνες πού θά τούς θέσει. Κατά αὐτόν τόν τρόπο, τό καλοπροαίρετο ζευγάρι πού θά θελήσει νά διαφυλάξει τόν γάμο των, θά τηρήσει τίς ἐντολές τοῦ ἱερέα.

Read more »

• Εκτος απο το φοβερο έγκλημα των εκτρώσεων, που σκοτώνουν οι Έλληνες σαν κανίβαλοι τα παιδιά τους, πριν να γεννηθουν, υπάρχει και άλλο έγκλημα, η αποφυγει τεκνογονίας, που είναι εξ ίσου ἐπικίνδυνο. Το ‘απόσπασμα της ομιλιας του Μητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου, που παραθέτουμε ἀναφέρεται στὴν ἐλλάτωση τοῦ Ἑλληνικου πληθυσμοῦ ἀπὸ τὴν μία ἀπογραφή ἑως στην ἄλλη.

Τεραστιος ταφος παιδιων

«Η απογραφή εδειξε ότι…χάθηκαν 1.700.00 Ελληνες! Kαλά, οι 200.000 φύγανε στὸ ἐξωτερικό· οἱ ἄλλοι ποῦ εἶνε; Ἐὰν πάρῃς ντεμπεσίρι καὶ ἀφαιρέσῃς ἀπὸ τὸ 1.700.000 τὶς 200.000, μένουν ὑπόλοιπο ἑνάμισυ ἑκατομμύριο (1.500.000) Ἕλληνες. Αὐτοὶ ποῦ εἶνε, ποιός τοὺς κατέπιε, ποιό σκοτάδι τοὺς ἔφαγε; Καλά, ἐκεῖνοι ἐπὶ τέλους φύγανε στὸ ἐξωτερικό· τὸ ἄλλο ἑνάμισυ ἑκατομμύριο Ἕλληνες, ποιός τοὺς ἔφαγε;
Ρωτᾶτε ποιός τοὺς ἔφαγε; Δὲν θὰ μπῶ ἀπότομα, γιατὶ θὰ διακρίνω καὶ μερικὰ μειδιάματα ὅταν θελήσω νὰ προχωρήσω εἰς τὸ βάθος καὶ νὰ ἀποκαλύψω ποιός εἶνε ὁ τεράστιος τάφος μέσα εἰς τὸν ὁποῖον ἐτάφησαν ἑνάμισυ ἑκατομμύριο (1.500.000) Ἕλληνες, νέοι Ἕλληνες.
Πρὶν ἀπὸ ἕνα μῆνα ὡμιλοῦσα σὲ ἕνα κεντρικὸ ναὸ τῆς Ἀθήνας, κεντρικώτατο ναό, ποὺ εἶνε κοντὰ στὰ ἀνάκτορα, στὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα. Ἐκεῖ μοῦ εἶπαν κάτι φοβερό.
Mοῦ εἶπαν ὅτι, Ἐδῶ κατοικεῖ ὅλη ἡ ἀριστοκρατία, κατοικοῦν οἱ πλούσιοι, οἱ πολλοὶ πλούσιοι. Ὅταν πᾶμε στὰ σπίτια τους, ντρεπόμεθα νὰ πατήσουμε. Ἡ πολυτέλεια τῶν σπιτιῶν εἶνε κάτι ἀπερίγραπτο. Δὲν μπορεῖς νὰ τὸ φανταστῇς πῶς εἶνε.
Ὅλα τὰ βλέπεις. Βλέπεις χαλιά, ποὺ τὸ πόδι σου – ὁ ἀστράγαλός σου βυθίζεται μέσα στὸ πάχος τῶν χαλιῶν.  Βλέπεις ἔπιπλα, ὄχι πιὰ ἑλληνικὰ ἔπιπλα, ἀλλὰ ἔπιπλα παρμένα μέσα ἀπὸ τὴ Ῥώμη καὶ ἀπὸ τὸ Λονδῖνο καὶ ἀπὸ τὰ καλύτερα καταστήματα τῆς Εὐρώπης. Βλέπεις ὅλα νὰ εἶνε πολυτελέστατα. Βλέπεις καὶ τὶς ὑπηρέτριες· ὄχι μιὰ καὶ δυό, ἀλλὰ ἕξι – ἑφτά. Ἄλλη νὰ εἶνε στὸ κουδούνι, ἄλλη νὰ εἶνε στὴν ὑποδοχή, ἄλλη νὰ εἶνε στὸ γεῦμα, ἄλλη νὰ ᾿νε ἀπὸ ᾿δῶ, ἄλλη ἀπὸ ᾿κεῖ. Ναί. Βλέπεις γάτες, ποὺ εἶνε χτενισμένες καὶ περιποιημένες. Βλέπεις σκυλιὰ ράτσας.
Καὶ τί δὲ βλέπεις μέσα, πάτερ μου! Ἕνα όμως πρᾶγμα δὲ βλέπεις· παιδιὰ δὲ βλέπεις! Μόνο κάπου – κάπου ὑπάρχουν ἕνα, δυό, τρία, σπανιώτατα. Ποῦ; Σὲ σπίτια ποὺ μπορούσανε νὰ θρέψουνε ντουζίνες ὁλόκληρες παιδιῶν.

Πριονιζεις την εντολη του Θεου;

«…Ἀλλὰ ποῦ νὰ θρέψουν παιδιά! Γιά πλησίασε τὴν κυρά Ἄ, σοῦ λέει, «παιδιά; Ὄχι παιδιά. Προτιμῶ ἕνα αὐτοκίνητο τελευταίας μάρκας ἀντὶ παιδί…». Μιὰ ἄλλη θὰ σοῦ πῇ· «Προτιμῶ ἕνα πάρτυ παρὰ παιδί…». Ἡ ἄλλη θὰ σοῦ πῇ· «Προτιμῶ τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο…».
Ἡ μόδα αὐτὴ ἡ σατανική, νὰ γεννοῦν παιδιὰ κατὰ παραγγελίαν, δὲν βρίσκεται μόνο μέσα στὰ σπίτια τῶν πλουσίων, τῶν ἐκφύλων, τῶν πλουτοκρατῶν ποὺ λατρεύουν τὸ μαμωνᾶ. Δυστυχῶς ἡ μόδα αὐτὴ ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἅπλωσε μέσα σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ἔφτασε καὶ στὸ μικρότερο χωριουδάκι. Καὶ μέσα στὴ μικρότερη καλύβα ἐπῆγε καὶ σκόρπισε σὰν περονόσπορος. Ὅπως ὁ περονόσπορος πέφτει στὰ φυτὰ καὶ τὰ καίει ὅλα, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἡ ἰδέα αὐτή, ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, ἔχει διαδοθῆ παντοῦ. Read more »

Ἀπό τὸ βιβλίο τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Γονεις! Διδετε χριστιανικα ονοματα εις τα παιδια σας

Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα δεν επροτίμησον το αρσενικόν από το θηλυκόν, έτσι και η ευγενία σας να μην προτιμάτε τα αρσενικά παιδιά σας από τα θηλυκά, διατί όλα τα πλάσματα του Θεού είνε. Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα έβαλαν στην Θεοτόκο το όνομα με νόημα Μαρία, ομοίως και η ευγενία σας, όταν βαπτίζετε τα παιδία σας, να τα εβγάνετε εις το όνομα των Αγίων όπου έχουμε νόημα. Μαρία θέλει να είπη κυρία, ωσάν οπού έμελλεν η Θεοτόκος να γίνη βασίλισσα του ουρανού και της γης και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, να παρακαλή δια τας αμαρτίας μας. Νικόλαος το όνομα λέγεται εκείνος οπού ενίκησε τους λαούς, δαίμονας, τα πάθη. Γεώργιος λέγεται γεωργημένον φυτόν, στολισμένον με καρπούς, με αρετάς χριστιανικάς. Παρασκευή λέγεται εκείνη που ετοιμάσθη δια τον Χριστόν.

Χριστιανικη ανατροφη των παιδιων

Να κάμης μιαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχης και τον άγιον του παιδιού σου. Και όταν το παιδίον σηκώνεται από τον ύπνον και σου γυρεύει ψωμί, να το βάλης εμπρός εις την εικόνα του Χριστού και να του ειπής: Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί, ο Χριστός έχει. Σήκω να κάμης τον σταυρόν σου, να παρακαλέσουμε τον άγιόν σου να παρακαλέση τον Χριστόν να σου το δώση. Και έτσι το παιδίον παρακινείται για την αγάπην του ψωμιού και, ευθύς οπού ξυπνά, τον άγιόν του βλέπει. Βλέποντας τότε ο διάβολος το παιδίον πως έχει τη ελπίδα του εις τον Χριστόν και εις τον άγιό του κατακαίετει και φεύγει. Και έτσι να συνηθίζεται τα παιδία σας, να τα παιδεύετε από μικρά, δια να συνηθίζουν εις τον καλόν δρόμον.
Και αν θέλεις να ζήση το παιδίον, εγώ να σε είπω πώς να κάμης, να κάμης του παιδιού σου ένα φόρεμα και άλλο ένα εκείνου του πτωχού παιδιού και δια το χατίρι εκείνου του πτωχού παιδιού χαρίζει ο Θεός την ζωήν του παιδιού σου. Και να αγαπάς τα πτωχά τα παιδιά καλύτερα από τα εδικά σου, ει δε και να ζητάς πώς να δίνης του παιδιού σου να τρώγη και να πίνη καλά, να έχη εύμορφα φορέματα, και δια εκείνο το πτωχό να μη σε μέλλη, αύριο βλέπεις το παιδί σου αποθαμένο και καίγετε η καρδιά σου. Και ενώ το πτωχό, το ξυπόλητο, το γυμνό, το πεινασμένο, το καταφρονεμένο το βλέπεις θρεμμένο και είνε ωσάν γουρουνόπουλο, και το εδικό σου γίνετε ωσάν χτικιασμένο.

Read more »

Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

Συνέχεια ομιλίας 3ο (τέλος)

ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΜΦΟΡΑ Η ΔΙΑΛΥΣΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Πέρασαν ἀπὸ τότε, μετρῆστε, 1.150 χρόνια. Μὰ αὐτὴ ἡ ἱστορία μοιάζει σὰν νά ᾿νε καινούργια.
Θὰ ἤθελα νά ᾿χα ἕνα πίνακα καὶ νὰ γράψω μερικὰ ὀνόματα. Τὸ ἕνα ὄνομα Κωνσταντῖνος ὁ ΣΤ΄. Τὸ δεύτερο ὄνομα Θεοδότη. Τὸ τρίτο ὄνομα Ἰωσήφ, ὁ παπᾶς ποὺ στεφάνωσε τὸ παράνομο ζεῦγος. Καὶ μετὰ νὰ πιάσω νὰ σβήσω τὸ ὄνομα τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ ΣΤ΄ ―ποὺ εἶχε ἄθλιο τέλος, τὸν τύφλωσαν μέσα στὰ ἀνάκτορα οἱ ἐχθροί του―, καὶ στὴ θέσι του νὰ γράψω τὸ ὄνομα τίνος; Τὸ ὄνομα καθενὸς ποὺ χωρίζει ἄνευ σοβαροῦ λόγου τὴ νόμιμη γυναῖκά του. Ὅπως ὁ Κωνσταντῖνος χώρισε τότε τὴ γυναῖκά του, τὴν ἁγία ἐκείνη Μαρία, τὴν ἔδιωξε μακριὰ καὶ τὴν ἔκλεισε στὸ μοναστήρι, ἐνῷ αὐτὴ ἔμεινε πιστὴ μέχρι τέλους, ἔτσι καὶ σήμερα διάφορα πρόσωπα, ποὺ ἐξ αὐτῶν ἄλλοι εἶνε ἄσημοι ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν κατέχουν ὕψιστα ἀξιώματα μέσα στὴν πατρίδα, χωρίζουν τὶς γυναῖκές τους. Δὲν χρειάζεται ν᾿ ἀναφέρω ἐδῶ τὰ ὀνόματά τους. Τὰ ἀποσιωπῶ, ὄχι ἐκ δειλίας, διότι ἔχω ἄλλοτε ἐλέγξει καὶ ἐπωνύμως τέτοια πρόσωπα, ποὺ ἔδιωξαν τὶς γυναῖκές τους, τὶς νεώτερες Μαρίες, καὶ τὶς ὡδήγησαν σὲ μεγάλη θλῖψι, κι αὐτὲς κλαῖνε κι ἀναστενάζουν. Σβῆστε λοιπὸν τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος καὶ γράψτε τὰ ὀνόματά τους· καθένας τὰ γνωρίζει. Στὴ γειτονιά τους, στὴν πόλι τους, στὴν Ἑλλάδα ὁλόκληρη, εἶνε γνωστά, πολὺ γνωστά, τέτοια ὀνόματα, κι ἂς μὴ κρύβωνται πίσω ἀπὸ τὸ δάκτυλό τους.
Ἤθελα ἔπειτα νὰ σβήσω στὸν πίνακα τὸ ὄνομα τῆς Μαρίας καὶ ποιό ὄνομα νὰ γράψω; Ὅπως τότε ἡ Μαρία, ἀφ᾿ ὅτου τὴν ἔδιωξαν βιαίως ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα, ἔμεινε πιστὴ κι ἀφωσιωμένη στὸν ἄνδρα της καὶ προσευχόταν γι᾿ αὐτόν, ἔτσι καὶ σήμερα, μέσα στὴ βρωμιὰ καὶ τὴ σαπίλα καὶ τὴν κοπριὰ αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ὑπάρχουν ἀκόμα διαμάντια. Ὑπάρχουν γυναῖκες τίμιες, γυναῖκες ποὺ μένουν πιστὲς στὸν ὅρκο τους καὶ δὲν ἐννοοῦν νὰ δώσουν διαζύγιο στὸν ἄνδρα τους. Προσεύχονται καὶ ἐλπίζουν στὸ Θεό, ὅτι θὰ ἔλθῃ μιὰ ἅγια ἡμέρα ποὺ ὁ ἄσωτος θὰ ἐπιστρέψῃ στὸ σπίτι.
Εἶνε παραμύθι; Δὲν εἶνε παραμύθι. Στὴ μητρόπολί μου, στὴ Φλώρινα, σ᾿ ἕνα μικρὸ χωριό, ἔφυγε κάποιος, ἄφησε τὴ σύζυγό του, καὶ πῆγε στὴ Γερμανία. Ἐκεῖ ὅμως ἀλήτεψε. Γύρισε Μόναχο, Βόννη, διάφορες πόλεις. Πόσα χρόνια, παρακαλῶ; Δέκα χρόνια. Ἡ γυναίκα του ἦταν νέα, μὲ ἔξοχο κάλλος, ἡ πιὸ ὡραία γυναίκα τοῦ χωριοῦ, εικοσι ἐτῶν, μὲ δυὸ παιδάκια. Πέσανε ὅλοι οἱ συγγενεῖς καὶ τῆς ἔλεγαν·
―Τὸν ἄτιμο, σ᾿ ἀρνήθηκε. Λοιπὸν κ᾿ ἐσὺ παντρέψου.
Ἐκείνη ὅμως τίποτε·
―Μένω πιστὴ στὸν ἄνδρα μου. Ὁ Θεὸς θὰ τὸν γυρίσῃ, θὰ τὸν φέρῃ πίσω ἡ Παναγία.
Πέρασαν πάνω ἀπὸ 10 χρόνια, 12 γιὰ τὴν ἀκρίβεια. Καὶ μιὰ μέρα ―ὤ μέρα ἁγία, μέρα ἐπιστροφῆς τοῦ ἀσώτου!― νά ᾿τονε κ᾿ ἔρχεται ἀπὸ τὴ Γερμανία καὶ πάει στὴν Πτολεμαΐδα. Δὲν τόλμησε νὰ πάῃ στὸ χωριό. Βρίσκει κάποιον πατριώτη καὶ δειλὰ – δειλὰ τὸν ῥωτάει·
―Τί κάνει ἡ γυναίκα μου, παντρεύτηκε;
―Ὄχι, σὲ περιμένει…
―Μὲ περιμένει; κι ἄρχισε νὰ κλαίῃ. Μὲ περιμένει; Δὲν φανταζόμουν τέτοια ἀγάπη στὸν κόσμο…
Τὴν ἄλλη μέρα πάει στὸ χωριό, καὶ γιὰ τὴν ἐπιστροφή του χτύπησαν οἱ καμπάνες σὰν νὰ ἦταν Πάσχα καὶ ἀνάστασις. Ὅλο τὸ χωριὸ πέρασε νὰ τοὺς συγχαρῇ.
Σᾶς ἐρωτῶ· Αὐτὴ τὴ γυναῖκα, τὴν τίμια γυναῖκα, ποὺ μένει πιστὴ στὸν ἄνδρα της, πῶς τώρα ἐμεῖς θὰ τὴν ἀγνοήσουμε καὶ θὰ τὴν ἀδικήσουμε καὶ θὰ τῆς ποῦμε· Θέλεις δὲ θέλεις, θὰ σ᾿ τὸ δώσουμε τὸ διαζύγιο;
Ὅπως, λοιπόν, τότε ὁ Κωνσταντῖνος ὁ ΣΤ΄ ἔδιωξε τὴ γυναῖκά του, ἔτσι καὶ σήμερα ὑπάρχουν ἄνδρες μὲ ὑψηλὰ ἀξιώματα ποὺ διώχνουν τὶς γυναῖκες τους. Κι ὅπως τότε ὑπῆρχε ἡ Μαρία, ποὺ ἔμεινε πιστή, ἔτσι καὶ σήμερα στὴ θέσι τῆς Μαρίας ὑπάρχουν πιστὲς γυναῖκες, ποὺ ἀρνοῦνται τὸ διαζύγιο γιὰ νὰ σώσουν τὴν οἰκογένειά τους. Σβῆστε τὸ ὄνομα τῆς Μαρίας καὶ γράψτε στὴ θέσι του τὰ ὀνόματά τους.
Τέλος, καὶ στὴ θέσι τοῦ ἱερέως ἐκείνου ὑπάρχουν, δυστυχῶς, σήμερα κάποιοι ἄλλοι κληρικοί. Θὰ σᾶς πῶ κάτι λυπηρὸ στὸ σημεῖο αὐτό. Εἶμαι ἁμαρτωλός, δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ φιλήσω τὰ πόδια σας, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἀλλὰ θὰ σᾶς τὸ πῶ· Θὰ δοῦμε πολύ δύσκολες ἡμέρες. Θεέ μου, Θεέ μου!… Κινδυνεύουμε νὰ σβήσουμε σὰν φυλή. Κι ἂν ψηφισθῇ ὁ νόμος περὶ διαζυγίου, τότε ἄτιμοι παπᾶδες καὶ δεσποτάδες, κόλακες καὶ δειλοί, θὰ δεχθοῦν νὰ στεφανώσουν καὶ παράνομα ζεύγη.

* * *

Ἀγαπητοί μου,
Συμφορὰ μεγάλη στὸ ἔθνος μας εἶνε ἡ διάλυσις τῆς οἰκογενείας μὲ τὰ τόσα διαζύγια ποὺ ἐκδίδονται. Καὶ ἂν ψηφιστῇ καὶ νέος νόμος περὶ διαζυγίου, αὐτὸ θὰ εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Ἡ μασονία μᾶς ἔχει περικυκλώσει ἀπὸ δυσμὰς καὶ ἀνατολάς, κ᾿ εἶνε ἕτοιμο τὸ ἔθνος νὰ τιναχτῇ στὸν ἀέρα.
Ἀλλὰ δὲν θὰ τιναχτῇ στὸν ἀέρα! Ὑπάρχουν οἱ μάρτυρες, ὑπάρχουν οἱ ἅγιοι, ὑπάρχουν οἱ νεκροί, ὑπάρχει Θεός. Δὲν θὰ τιναχτῇ στὸν ἀέρα, ὑπὸ ἕνα ὅρον. Ποιόν ὅρο; Διαβάστε τὸ ῥητὸ ποὺ ἔχω γραμμένο ἐκεῖ ψηλά· «Ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (Σ. Σειρ. 4,28). Διαβάστέ το καὶ βάλτε το μέσα στὴν καρδιά σας, γιὰ νὰ γίνῃ τὸ ῥητὸ αὐτὸ σύμβολο τοῦ ἀγῶνος μας.
Πρέπει νὰ ξεσηκωθοῦμε. Ἐγὼ τὸ ἐδήλωσα καὶ στὴν Πτολεμαΐδα καὶ στὴ Φλώρινα. Θὰ τὸ δηλώσω καὶ στὴν Ἀθήνα, μπροστὰ σ᾿ ὅλο τὸν Ἑλληνικὸ λαό, τὸν ὁποῖον ὑπηρετῶ πενήντα χρόνια, ἀπὸ τότε ποὺ φόρεσα τὸ ράσο· Δὲν θὰ ὑπογράψω τοιαῦτα διαζύγια! Καὶ θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι ὄχι μόνον ἐγώ, ὁ ἁμαρτωλὸς Αὐγουστῖνος ἐπίσκοπος Φλωρίνης, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι ἐπίσκοποι, κι ἄλλοι ἱερεῖς θὰ ἀγωνισθοῦμε.
Ἔχουμε στὴν πλάτη μας μιὰ ἱστορία. Διωχθήκαμε ἀπὸ Βουλγάρους, διωχθήκαμε ἀπὸ Ἰταλούς, διωχθήκαμε ἀπὸ Γερμανούς, διωχθήκαμε ἀπὸ ἀντάρτες. Ἂς διωχθοῦμε λοιπὸν καὶ τώρα. Ἂς πεθάνουμε στὴ φυλακὴ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ. Μιὰ φορὰ ζῇ κανεὶς στὸν κόσμο αὐτό. Θὰ τολμήσουμε. Καὶ θ᾿ ἀποδείξουμε στοὺς μεγάλους, ὅτι δὲν θὰ νικήσῃ ἡ μασονία, δὲν θὰ νικήσουν τὰ ἀξιώματα. Καὶ ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ γίνῃ Δανία, δὲν θὰ γίνῃ Νορβηγία, δὲν θὰ γίνῃ Σικάγο. Θὰ μείνῃ Ἑλλάς. Ἑλλὰς – χριστιανισμός, Ἑλλὰς – Ὀρθοδοξία. Read more »

ΓΟΝΕΙΣ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΘΕ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΗΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ

(σελίδες από τη ζωή του αγίου Αυγουστίνου)

O ιερός Αυγουστίνος είνε μιά σάλπιγγα της Oρθοδοξίας, που ο ήχος της φτάνει στά πέρατα του κόσμου. Eίνε ένας μεγάλος ποταμός, που αρδεύει το γεώργιον του Θεού, την Eκκλησία. Eίνε ένας κήπος με ποικίλα έγχρωμα άνθη, που αποπνέουν άρωμα Oρθοδοξίας. Eίνε ένα από τα δέκα μεγάλα πνεύματα που ανέδειξε η ανθρωπότης.

Eλεγαν οι αρχαίοι· «Eξ όνυχος τον λέοντα». Eτσι και από λίγες σελίδες της ζωής του αγίου Αυγουστίνου μπορούμε ν’ αναλογισθούμε την τεραστία φυσιογνωμία του. Θά σταθούμε σε τρία σημεία της ζωής του.

* * *

O ιερός Αυγουστίνος στά παιδικά του χρόνια ήταν πολύ ζωηρός. Tό σχολείο το απέφευγε. Γύριζε στους δρόμους. Eκανε παιχνίδια με τους συμμαθητάς του. Πηδούσε φράχτες, ανέβαινε βουνά. Πήγε κάποτε στον κήπο ενός γείτονα και ρήμαξε την αχλαδιά του…

Zωηρό παιδί. Αλλ’ ευτύχησε να έχει γονείς. Διότι πολλά παιδιά φαίνεται ότι έχουν γονείς μά δεν έχουν. Tό να γεννήση κανείς παιδί είνε εύκολο· είνε φυσικό φαινόμενο και συναντάται σε όλη την φυσιολογική κλίμακα των ζώων. Όχι λοιπόν το γεννάν αλλά το ανατρέφειν, αυτό είνε το δυσκολώτερο. H ανατροφή είνε «τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών».

O μικρός Αυγουστίνος είχε γονείς. O πατέρας του ο Πατρίκιος, αν και ειδωλολάτρης, ήταν πολύ αυστηρός. Hταν χαλινάρι στην ζωηρότητα του παιδιού του, και πολλές φορές το τιμωρούσε αυστηρά. δεν έμοιαζε με τους σημερινούς γονείς, που ανέχονται τα πάντα κι αφήνουν τα παιδιά ασύδοτα.

Πέρασαν τα χρόνια κι ο πατέρας πέθανε. Στίς Eξομολογήσεις του τον μνημονεύει. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, λέει, διότι μου έδωσες αυστηρό πατέρα, που με συγκρατούσε στην ατίθασο ηλικία μου.

Αυστηρός ο πατέρας, και όμως ο ιερός Αυγουστίνος τον ευγνωμονεί. Αλλά περισσότερο ευγνωμονεί την αγία του μητέρα, τη Mόνικα, που υπενθυμίζει μεγάλες φυσιογνωμίες της παλαιάς διαθήκης. H Mόνικα ήτο μία ηρωΐδα αφωσιωμένη στο παιδί της. Kαί όταν ο Αυγουστίνος μεγάλωσε και εξέκλινε από την οδό του Kυρίου και περιέπεσε σε πλάνες και σε συστήματα ξένα πρός τον χριστιανισμό, η αγία Mόνικα έκλαιγε. Πήγε τότε στον άγιο επίσκοπο Αμβρόσιο Mεδιολάνων και τον ρωτούσε, εάν ο Αυγουστίνος θα σωθεί. Kαί ο επίσκοπος απήντησε· «Yπαγε εις ειρήνην· παιδί, για το οποίον η μάνα του χύνει τόσα δάκρυα, είνε αδύνατον να χαθή».

-Kαί πράγματι ήρθε και γι’ αυτόν η ώρα της χάριτος. Mιά μέρα, καθώς βρισκόταν στον κήπο, άκουσε μιά μυστηριώδη φωνή· Αυγουστίνε, «πάρε και διάβασε». Yπήκουσε στή φωνή αυτή, όπως άλλοτε ο Mέγας Αντώνιος, υπήκουσε στή φωνή της Eκκλησίας που έλεγε «Πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δός πτωχοίς…» (Mατθ. 19,21). Από τη φωνή εκείνη συγκλονίσθηκε. Δίπλα του βρέθηκε η αγία Γραφή και τα μάτια του έπεσαν στο χωρίο της πρός Pωμαίους επιστολής όπου ο απόστολος Παύλος λέει· «H νύξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν. αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός» (Pωμ. 13,12).

Από την ώρα εκείνη πήρε την οριστική απόφασι να γίνει Xριστιανός.

– Kαί το τρίτο σημείο, πολύ κατάλληλο και ωφέλιμο στή γενεά μας που έστησε ε­ίδωλα στον ορθολογισμό και τον σκεπτικισμό, είνε το εξής. Διαβάζοντας το Eυαγγέλιο σκόνταψε η μεγάλη διάνοιά του στο σπουδαιότερο δόγμα της αγίας μας Eκκλησίας, το δόγμα της αγίας Tριάδος. Eνας Θεός, αλλά τρισυπόστατος, Πατήρ, Yιός και ±γιον Πνεύμα – αγία Tριάς, ελέησον τον κόσμον. Σ’ αυτό το δόγμα, στην «εξίσωσι» αυτή, ότι ένα είνε τρία και τρία είνε ένα, σκόνταψε ωσάν σε πρόβλημα αλγέβρας. Αλυτο και μυστηριώδες. Διάβαζε, προσπαθούσε να το λύση, αλλά δεν μπορούσε.

Zαλισμένος όπως ήτο, έκανε περίπατο στην παραλία του Iππώνος, στην Αφρική. Eκεί στην αμμουδιά βλέπει ένα ξανθό χαριτωμένο παιδάκι. Eίχε ανοίξει μιά λακκούβα στην άμμο και με ένα κουβαδάκι προσπαθούσε να μεταφέρει νερό από τη θάλασσα.

• ―Tί κάνεις εκεί, παιδί μου; το ερωτά.

K’ εκείνο, που δεν ήταν παιδί αλλά άγγελος υπό μορφήν παιδιού, απαντά·

• ―Bλέπεις αυτή τη θάλασσα; M’ αυτό το κουβαδάκι θα την αδειάσω.
• ―Tί λές, παιδάκι μου; Eίνε δυνατόν αυτό; H θάλασσα είνε ανεξάντλητη.
• ―Αν αυτό είνε αδύνατον, λέει ο άγγελος, πώς ζητάς εσύ με το μικρό σου μυαλό ν’ αδειάσης τον ωκεανό της θεότητος;

Σοφή η απάντησις. Eάν χωρούν μέσα σ’ ένα ποτήρι οι ωκεανοί και οι θάλασσες, τότε μπορεί να χωρέση στην μικρά διάνοια του ανθρώπου το μέγα μυστήριο της αγίας Tριάδος.

* * *

Tί διδασκόμεθα από τα τρία αυτά σημεία; Eνα πράγμα· Mήν απελπίζεσθε. Mακριά από μας η απελπισία.

– Γονείς! Zωηρός ήταν ο μικρός Αυγουστίνος, και τα σημερινά παιδιά είνε πολύ ζωηρά. Αν υποφέρετε από παιδιά ατίθασα, μήν απογοητεύεσθε. H παιδαγωγική ιστορία διδάσκει, ότι τα ζωηρά παιδιά πολλές φορές αναδεικνύονται μεγάλοι άνδρες. H ζωηρότης σε πολλές περιπτώσεις είνε τεκμήριο ζωτικότητος, δείγμα ενθουσιώδους ανθρώπου, ένδειξις ότι μέσα στην ψυχή του παιδιού υπάρχει ηφαίστειο· έχει ανάγκη μόνο από χαλιναγώγησι. Mήν απελπίζεσθε για τα ζωηρά παιδιά. Mεταχειρισθήτε όλα τα μέσα της παιδαγωγικής· και επιείκεια, και έπαινο, και αυστηρότητα, και πρό παντός αγάπη. Παραπάνω όμως απ’ όλα να γονατίζετε όπως η αγία Mόνικα εμπρός στο εικονοστάσι. Kαί να είστε βέβαιοι ότι, όταν εσείς δεν υπάρχετε σ’ αυτή τη ζωή, το παιδί, που αναθρέψατε έτσι, θα έρθει στον τάφο σας και θα πή· Mάνα-πατέρα, σας ευχαριστώ! Read more »

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΣΩΤΗΡΙΑ;

«Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστι παρα τω Θεώ»

Είπεν ο Κύριος «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστι παρά τω Θεώ». Το άγιο και ιερό Ευαγγέλιο ομιλεί για έναν νέο, που ήτο και πλούσιος και άρχοντας. Δηλαδή, είχε τρία πλεονεκτήματα, που θεωρούνται σήμερα σπουδαία· η νεότης το ένα, ο πλούτος το δεύτερο και η εξουσία το τρίτο. Τι άλλο ήθελε; Η νεότης έχει τη φιληδονία, ο πλούτος τη φιλαργυρία και η εξουσία τη φιλοδοξία. Η φιληδονία, η φιλαργυρία και η φιλοδοξία είναι τα τρία δεινά, τα τρία κακά της ανθρωπότητας, η πηγή όλων των αθλιοτήτων.

Συμπαθής νέος

Με αυτά επάλευε ο νέος αυτός, αλλά, όπως λένε οι Πατέρες, ήτο συμπαθής, διότι άλλοι νέοι και τότε και τώρα μένουν τελείως αδιάφοροι στο μεγαλύτερο πρόβλημα της ζωής, που είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Σπανιότατο παράδειγμα νέου, που να μην τον ελκύουν ούτε τα νιάτα, ούτε τα πλούτη, ούτε η δόξα, αλλά ο ουρανός. Μέσα σε 1000 ένας μπορεί να παρουσιαστεί τέτοιος. Γι’ αυτό ο νέος αυτός ρώτησε εναγωνίως το Χριστό: «Τι να κάνω, για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;». Άραγε, έχουμε εμείς τέτοια επιθυμία, για ν’ αποκτήσουμε την ουράνια Βασιλεία; Σπάνιο παράδειγμα. Και ο Χριστός, που είδε την καλή διάθεση του νέου, απάντησε ότι μπορεί και ότι είναι εύκολο ν΄ ανοίξει την πόρτα του Παραδείσου και να μπει στον Παράδεισο. Και του έδωσε το χρυσό κλειδί. Ποιο είναι αυτό το κλειδί; Η τήρησις των εντολών. Ο Κύριος εμνημόνευσε τις σπουδαιότερες εντολές, το «Ου κλέψεις», «Ου ψευδομαρτυρήσεις», «Ου φονεύσεις», «Ου μοιχεύσεις», «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου» και «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Αλλά, ο νέος, που ποθούσε μια τελειοτέρα ζωή, δεν ικανοποιήθηκε. Προέβαλε εκ νέου το ερώτημα: «Τι μου υπολείπεται; Σε τι ακόμα υστερώ;». Και ο Κύριος τότε του έδειξε τη μεγάλη κορυφή της τελειότητος και του είπε: «Αν θέλεις να φύγεις από τον κάμπο και να υψωθείς ψηλά και να γίνεις μαθητής μου, πώλησε τα υπάρχοντά σου και δώσ’ τα στους φτωχούς και ακολούθησέ με». Τότε, ο νέος λυπήθηκε πάρα πολύ, γιατί δεν είχε δυνάμεις να πετάξει στην κορυφή αυτή της τελειότητος. Και ο Χριστός έλαβε αφορμή απ’ αυτόν τον νέο, που είχε μεν καλή διάθεση, αλλά στάθηκε μεγάλο εμπόδιο στην πορεία του για την άνω Βασιλεία η φιλαργυρία και είπε ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από μια τρύπα βελόνας, παρά να περάσει πλούσιος εις την Βασιλείαν των Ουρανών. Όταν τ’ άκουσαν αυτά οι μαθηταί του Χριστού, ανατρίχιασαν και του είπαν: «Αφού τόσο δύσκολα είναι τα πράγματα, τότε ποιος θα σωθεί;». Και ο Κύριος απήντησε: «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστι παρά τω Θεω».

Φωνάζουν «αδύνατον» ποιοί;

Θα σταματήσω στα λόγια αυτά που είπαν οι μαθηταί στο Χριστό ότι είναι αδύνατον να φτάσει κανείς τις κορυφές της τελειότητος. Αυτό το «αδύνατον» το ακούμε και σήμερα. Κουραστήκαμε να το ακούμε. Όσοι είναι εξομολόγοι, όσοι είναι ιεροκήρυκες, όσοι είναι επίσκοποι στον 20ον αυτόν αιώνα της μεγάλης διαφθοράς και κηρύττουν το Ευαγγέλιο τους λένε: «Αδύνατον να ζήσει κανείς χριστιανική ζωή». «Αδύνατον» φωνάζουν οι νέοι, «αδύνατον» οι πλούσιοι, «αδύνατον» λένε οι επιστήμονες, «αδύνατον» οι μεν, «αδύνατον» οι άλλοι.

«Αδύνατον» φωνάζουν και οι οικογενειάρχες, γιατί και η οικογενειακή ζωή δεν είναι παίξε – γέλασε. Είναι μια ψηλή κορυφή, είναι Όλυμπος, Άλπεις και Ιμαλάια. Βέβαια, παραπάνω απ’ αυτήν την κορυφή υπάρχει μια άλλη, που αγγίζει τα άστρα και είναι η παρθενική ζωή. Αλλά και η οικογενειακή ζωή, όταν δεν είναι ως συγκερασμός ζώων η όλη συμβίωση ή μία συνεταιριστική εταιρεία συμφερόντων, αλλά η οικογενειακή ζωή, όπως την περιγράφει το Ευαγγέλιο, είναι κορυφή. Και όταν πας να υποδείξεις τα καθήκοντα, που απαιτεί η τελειότης στους οικογενειάρχες, τότε απαντούν και λέγουν: «Αδύνατον να πραγματοποιηθεί αυτό το ιδεώδες της χριστιανικής οικογένειας στον εικοστό αιώνα». Και για να το εξηγήσω σαφέστερα. Λες στον έναν να νηστεύει οικογενειακώς την Τετάρτη, την Παρασκευή και τις άλλες μεγάλες νηστείες, που ορίζει η Εκκλησία μας και απαντά: «Άσ’ τα αυτά. Έχω οικογένεια, τα παιδιά θέλουν τροφή καλή. Δε θα κάνουμε το σπίτι μοναστήρι». Και έτσι καταλύεται η νηστεία μέσα στα σπίτια και είναι σπάνιο πράγμα να βρεις οικογένεια, που να τηρεί τον ίερο θεσμό της νηστείας. Λοιπόν, τι να απαντήσουμε σ’ αυτούς που θεωρούν αδύνατη την εφαρμογή της νηστείας στην οικογένεια και καταλύουν όλες τις ημέρες, χωρίς να κάνουν καμία διάκριση; Δε θ’ απαντήσω εγώ ως επίσκοπος, ούτε το Ευαγγέλιο, αλλά θ’ απαντήσει η ιατρική επιστήμη. Κάτω στην Αθήνα έγινε συνέδριο των καρδιολόγων όλης της Ελλάδος και παρατήρησαν ότι τελευταία παρουσιάστηκε έξαρσις των καρδιακών νοσημάτων των παιδιών. Τα καρδιακά νοσήματα προσβάλλουν κυρίως τους μεγάλους, τους γέροντες. Αν περάσουν τα 50 χρόνια, η καρδιά γηράσκει και χτυπά ανωμάλως. Αλλά τα παιδιά, που έχουν καινούργια καρδιά σαν λάστιχο, σαν καουτσούκ, σπάνιο πράγμα να προσβληθεί. Και όμως οι γιατροί παρατήρησαν ότι τελευταία αυξάνεται καταπληκτικώς ο αριθμός των παιδιών με καρδιακά νοσήματα και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό το κακό προέρχεται από το πολύ φαΐ. Γιατί το κάνετε αυτό στα παιδιά σας; Τα μπουκώνετε, τα έχετε συνεχώς κοντά στο ψυγείο, υπηρετείτε τις ιδιοτροπίες τους και τα κάνετε μεγάλο κακό. Κινδυνεύουν τα παιδιά σας να προσβληθούν από καρδιακά νοσήματα, όπως λένε οι γιατροί. Και είχε δίκαιο ο μέγας Βασίλειος που έλεγε: «Μάθε, μάνα, το παιδί από μικρό να νηστεύει Τετάρτη και Παρασκευή». Υπάρχουν παραδείγματα Αγίων καταπληκτικά. Νήπιον ήτο ένας Άγιος και δεν άγγιζε το μαστό της μάνας του Τετάρτη και Παρασκευή. «Έχω χριστιανική οικογένεια» σου λέει ο άλλος. Τι χριστιανική οικογένεια έχεις, όταν καταργείς στην οικογένειά σου τη νηστεία, η οποία αποδεικνύεται σωτήριον φάρμακον και υγείας φάρμακο για τα παιδιά. Εγώ αμφιβάλλω αν υπάρχουν οικογένειες, που εφαρμόζουν το θεσμό της νηστείας. «Είναι αδύνατον» λένε «να εφαρμοστεί αυτό». Ε, αφού είναι αδύνατον, τάιζε και μπούκωνε το παιδί σου, για να του κάνεις κακό. Είναι γεγονός ότι όσο τρώει ένα παιδί σήμερα, έτρωγαν άλλοτε πέντε παιδιά και είχαν υγεία. Τώρα το ψυγείο είναι ανοιχτό μέρα νύχτα και μεσάνυχτα ακόμη. Και έτσι μια αιτία της ολιγοτεκνίας είναι η λαιμαργία και η κατάλυση των νηστειών.

Λες στον άλλον να κάνει μιαν άλλη, πνευματική νηστεία αλλά σπουδαιοτάτη, για την οποία έχω μιλήσει και έχω γράψει κατ’ επανάληψη: «Κλείσε την τηλεόραση». Και σου λέει: «Είναι αδύνατον να γίνει αυτό. Η τηλεόρασις είναι πρόοδος. Εγώ ξέρω να κάνω εκλογή. Εγώ γνωρίζω πού θ’ ανοίξω και που θα κλείσω την τηλεόραση». Θα μπορούσα δια πολλών να σας αποδείξω τι συμφορά είναι η τηλεόραση, αλλά δεν είναι τώρα ανάγκη. Ένα μόνο σας λέω· μέσα στο σπίτι σας βάζετε τον διάβολο. Αν παρουσιαστεί ένας κακοποιός ή εάν έρθει ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, δεν του ανοίγετε την πόρτα σας, αλλά με την τηλεόραση ανοίγετε την πόρτα σας σε όλους τους καλικαντζάρους και σ’ όλους τους διεφθαρμένους ανθρώπους και σ’ όλους τους διαβόλους. Μπαίνουν μέσα στο σπίτι σας και κάνουν συνεχώς πλύση εγκεφάλου και κάνουν κήρυγμα σατανικό καθημερινά, το πρωί, το μεσημέρι, το βράδυ, στη γυναίκα σας και στα παιδιά σας και στον κόσμο όλο. Και σας λέω το σύνθημα, που έριξε η Αμερική, η εφευρέτης της τηλεοράσεως: «Κλείστε τις τηλεοράσεις!». Αλλά εσείς τίποτα! Ελάχιστοι είναι εκείνοι που τ’ ακούν και εκφράζουν τις ευχαριστίες τους, που σώθηκαν από τα δαιμόνια της τηλεοράσεως. Λες στον έναν να νηστεύσει. Τίποτα. «Αδύνατον» φωνάζει. Λες στον άλλον «Κλείσε την τηλεόραση». «Υπερβολές είναι αυτά» σου απαντά. «Τον Καντιώτη θ’ ακούμε εμείς τώρα;».

Συμβουλεύεις τον άλλον να διαβάζει καθημερινά την Αγία Γραφή και σου λέει: «Αδύνατον! Δεν είμαι καλόγερος, για να το κάνω. Εσύ, που είσαι παπάς, να το διαβάζεις». Έτσι λέγουν και έτσι δυστυχώς απαντούν. Τι να πούμε σ’ αυτούς τώρα; Δε θ’ απαντήσω εγώ. Αντί για μένα θ’ απαντήσει ο ιερός Χρυσόστομος. Μας λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: «Εάν ένας, που βρίσκεται στο μοναστήρι, χρειάζεται μια φορά να διαβάζει Ευαγγέλιο, εσύ, ο λαϊκός, 1000 φορές πρέπει να το διαβάζεις». Και μας το δικαιολογεί αυτό. «Ο μοναχός» λέει «είναι στο λιμάνι. Και όταν κάποιος είναι στο λιμάνι, δεν κινδυνεύει τόσο. Εσύ, όμως, ο οικογενειάρχης, που πλέεις στα πελάγη και στον Ατλαντικό ωκεανό και αντιμετωπίζεις 1000 προβλήματα διάβαζε το Ευαγγέλιο, για να μπορέσεις να τ’ αντιμετωπίσεις». «Δεν μπορώ» σου απαντά. «Αδύνατον» το ένα, «αδύνατον» το άλλο.

Λες στον οικογενειάρχη να μαζευτεί το βράδυ στο σπίτι του, ν’ ανάψει την καντήλα του, να μαζέψει τα παιδιά του κάτω από τις εικόνες και να κάνει οικογενειακή προσευχή. «Αδύνατον» σου λέει. Τι να πούμε, λοιπόν; Πού είναι η τελειότης της χριστιανικής ζωής; Και τώρα, ερχόμαστε σε κάτι δυσκολότερο. Πω, πω, πω! Εκεί μαζεύονται όλα τα δαιμόνια της κολάσεως.

Λες στον νέο που παντρεύτηκε: «Κάνε παιδιά. Είναι εντολή του Θεού». Αλλά τότε τους πιάνει όλη η αντίσταση του διαβόλου. Και ύστερα σου λένε είναι Χριστιανοί και κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων. Είναι θεομπαίκτες αυτοί, αλλά βρίσκονται πνευματικοί, που τους επιτρέπουν τη Θεία Κοινωνία. Φτάσαμε σε τέτοια χάλια, με τα ένα – δύο παιδιά και η Ελλάς, το ένδοξο αυτό έθνος, θα σβήσει. Έχουμε τα λιγότερα παιδιά στα Βαλκάνια. Γίναμε γηροκομείο και, ενώ δεν κάνουμε τίποτα και ενώ δεν εφαρμόζουμε αυτή τη σαφή εντολή του Θεού, νομίζουμε ότι είμαστε Χριστιανοί. «Είναι αδύνατον» σου λένε «να κάνουμε πολλά παιδιά». Και είναι σπάνιο το φαινόμενο της πολυτεκνίας. Αυτά που είπαν οι μαθηταί στο Χριστό, ότι «Είναι αδύνατον να τα εφαρμόσουμε», το ακούμε σήμερα συνεχώς. «Αδύνατον» το ένα, «αδύνατον» το άλλο, «αδύνατον» το άλλο και στο τέλος η ταμπέλα μόνο μένει «Είμαι Χριστιανός». Και πίσω από το όνομα του Χριστιανού και της χριστιανικής οικογένειας, υπάρχει μία οικογένεια ειδωλολατρική.

Δεν θα απελπιστούμε

Και όπως μου είπε ένας ευλαβής παπάς: «Πάτερ μου, μην κοιμάσαι. Μη νομίζεις ότι υπάρχουν χριστιανικές οικογένειες. Και αυτές που λέγονται χριστιανικές, αν μπεις στο σπίτι τους και τις ζυγίσεις με το Ευαγγέλιο και δεις τι κάνουν από το πρωί ως το βράδυ και τα μεσάνυκτα ακόμη, παρά την ταμπέλα που έχουν, θα δεις πως όχι μόνο χριστιανικές δεν είναι, αλλά είναι οίκοι ανοχής». Και αυτά είναι τα θλιβερά συμπεράσματα. Αλλά δε θα απελπιστούμε.

Ομολογώ ότι εις τον αιώνα μας, μέσα σ’ αυτή την κόλαση που βρισκόμεθα, είναι δύσκολο μια οικογένεια να ζήσει χριστιανική ζωή και να εφαρμόσει το Ευαγγέλιο. Παλαιότερα, πριν από 100, 200 χρόνια, ήτο ευκολότερο. Αλλά το Ευαγγέλιο δεν έγινε για μια εποχή, έγινε για όλους τους αιώνας και για όλες τις εποχές. Και εφόσον σήμερα υπάρχει μια οικογένεια, που εφαρμόζει το Ευαγγέλιο στην τελειότητα, μπορούν να το εφαρμόσουν όλες. Υπάρχουν οικογένειες, βέβαια πολύ λίγες, που το εφαρμόζουν και είναι σαν τις Άλπεις, σαν τα Ιμαλάια, σαν τις μεγάλες κορφές των ορέων. Θαυμαστές είναι οι κορυφές των Άλπεων, των Ιμαλαΐων και του Ολύμπου, αλλά πιο θαυμαστή είναι μια χριστιανική οικογένεια με δέκα παιδιά. Την κοιτάζουν όλοι με θαυμασμό και λένε: «Πως κατόρθωσε αυτή να φτάσει σ’ αυτό το ύψος και εμείς δεν μπορέσαμε;». Είναι μοναστήρι η οικογένεια, είναι Άλπεις, είναι Ιμαλάια και τελειότης. Ανθρωπίνως αυτό είναι δύσκολο. Εσείς, που είστε οικογενειάρχες και παλεύετε με σωρεία προβλημάτων καθημερινών μέσα στην οικογένεια, γνωρίζετε τις δυσκολίες. Αλλά «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστι παρά τω Θεώ». Μόνο με τη δύναμη του Θεού θα νικήσετε τα εμπόδια. Το «αδύνατον» μπορεί να το λέει ο άπιστος, το «αδύνατον» μπορεί να το λέει ο ολιγόπιστος. Εσύ πιστεύεις; Αν πιστεύεις, μπρος, προχώρα! Αν δεν πιστεύεις, τα πάντα θα σου είναι δύσκολα. Πίστη μας χρειάζεται. Γι’ αυτό είπε ο Κύριος: «Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως». Εάν έχετε πίστη ζωντανή, θερμή, ζωογόνο, καυστική, τότε θα πείτε στο βουνό «Φύγε» και θα το δείτε να ξεριζώνεται και να πέφτει στη θάλασσα. Θα δείτε να ξεριζώνονται τα εμπόδια τα μεγάλα και να εξαφανίζονται. Και έτσι με την πίστη τα βουνά γίνονται κάμποι. Και ενώ σκέπτεσαι, με τη βοήθεια του Θεού, ν’ ανεβείς στον Όλυμπο, βλέπεις το βουνό να χαμηλώνει, να γίνεται ίσιωμα και βαδίζεις σαν σε ευθεία οδό και «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά εστι παρά τω Θεώ». Συνεπώς, αυτό το «αδύνατον» δεν μπορεί να υπάρχει στο στόμα του πιστού. Πιστεύεις; Βάδισε στα δυσκολότερα και μη φοβάσαι. Έτσι να είστε. Τότε θα είστε χριστιανικές οικογένειες και όχι κατ’ όνομα. Διότι «Ου πας ο λέγων μοι, Κύριε, Κύριε» είναι δικός μου, αλλά αυτός που εφαρμόζει». Θέλω να σας ευχηθώ να μη διστάζετε να προχωρείτε, να προχωρείτε, να υψώνεστε παντού, να γίνετε μια ιδεώδης οικογένεια, να γίνετε η κατ’ οίκον εκκλησία. Αν δεν τα εφαρμόσετε, θα μοιάσετε στο νεανίσκο, που, όταν του είπε ο Χριστός «Πώλησον τα υπάρχοντά σου», έφυγε. Και ‘σεις ίδιοι είστε. Σας λένε: «Κάνετε παιδιά», «Κάντε προσευχή», «Διαβάστε το Ευαγγέλιο», «Νηστεύστε». Τίποτε. Τι Χριστιανοί είστε τότε. Λοιπόν, προσπαθήστε να εφαρμόσετε την τελειότητα της χριστιανικής ζωής. Να δείξετε παραδείγματα μεγάλα. Και μια οικογένεια, που ζει χριστιανική ζωή, φαίνεται ως όρος υψηλό, φαινόμενο στην κοινωνία. Μια τέτοια οικογένεια θαύμα είναι. Θαύμα, που συντελείται δια της δυνάμεως του Θεού και δια της θελήσεως της δικής σας. Προσεύχομαι να κάνετε χριστιανικές οικογένειες και όχι ψευτοοικογένειες και να μη μοιάσετε στο νεανίσκο, ο οποίος εκτελούσε μεν ορισμένες εντολές, αλλά όταν του υπέδειξε την κορυφή, εγκατέλειψε το Χριστό και έφυγε μακριά. Είθε ο Κύριος όλους να σας ενισχύει στο δύσκολο δρόμο μιας χριστιανικής οικογένειας.

+Επίσκοπος Αυγουστίνος

Κυριακὴ Δ΄ Νηστειῶν
3 Ἀπριλίου 2011 βράδυ

Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Μία πόλις στὴν ἀρχαιότητα, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ποὺ ἡ κάθε πόλις ἀποτελοῦσε καὶ ἕνα κράτος, εἶχε φθάσει, ἀγαπητοί μου, στὰ πρόθυρα τῆς καταστροφῆς. Τὸ ὄνομά της εἶνε Σπάρτη. Οἱ κάτοικοί της, ἀντὶ νὰ παρουσιάζουν ἑνιαῖο σύνολο συνεργαζόμενο ἁρμονικὰ γιὰ τὴ γενικὴ εὐημερία, εἶχαν διαιρεθῆ σὲ διάφορες φατρίες καὶ ἀλληλοσυμπλέκονταν.
Ἡ πόλις εἶχε βυθιστῆ στὴ φρίκη τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ καὶ τὸ αἷμα ἔτρεχε ἄφθονο στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες. Καὶ οἱ ἐχθροί, βλέποντας τὴν ἀδυναμία στὴν ὁποία εἶχε περιέλθει λόγῳ τῆς ἐσωτερικῆς αἱμορραγίας, ἦταν ἕτοιμοι νὰ ἐπιδράμουν καὶ νὰ τὴν ὑποδουλώσουν.
Ἀξιολύπητη ἦταν ἡ κατάστασι τῆς Σπάρτης. Ἀλλὰ ἡ μικρὴ αὐτὴ ἑλληνικὴ πόλις, ποὺ εἶνε χτισμένη στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Εὐρώτα, ἐνῷ εἶχε φθάσει στὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου καὶ ἐπρόκειτο νὰ καταστραφῇ καὶ νὰ σβήσῃ ἄδοξα ἀπὸ τὸ χάρτη τῆς Ἑλλάδος, ξαφνικὰ σώθηκε. Καὶ ὄχι ἁπλῶς σώθηκε, ἀλλὰ καὶ ἐν συνεχείᾳ μεγαλούργησε· ἔπαιξε ῥόλο πρωταγωνιστικὸ στὴν ἱστορία τοῦ ἔθνους, ἔλαμψε σὰν ἄστρο πρώτου μεγέθους στὸν οὐρανὸ τῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ κάτοικοί της ἐπὶ ἕξι αἰῶνες ἦταν θαυμαστοὶ γιὰ τὶς ἀρετές τους, οἱ ὁποῖες ἔφθασαν στὸ ἀποκορύφωμά τους –ποῦ; στὴ θυσία τῶν 300 ἡρώων τοῦ Λεωνίδα στὰ στενὰ τῶν Θερμοπυλῶν, ὅπου ἔπεσαν ἐνδόξως ἀγωνιζόμενοι ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῆς Ἑλλάδος κατὰ τῶν Περσῶν. Ἡ Σπάρτη ἐγνώρισε ἕνα μεγαλεῖο ἀξιοζήλευτο.
Ἀλλὰ ποιός ἀνέσυρε τὴν πόλι αὐτὴ ἀπὸ τὸ βάραθρο τῆς καταστροφῆς καὶ τὴν ἀνέδειξε σὲ μία ἀπὸ τὶς πρῶτες πόλεις τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος; Ἕνας ἄνθρωπος. Ναί. Ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ σώσῃ ἕνα λαὸ ὁλόκληρο, ὅταν στὴν καρδιά του καίῃ τὸ ἱερὸ πῦρ τῆς φιλοπατρίας, ἡ φλογερὰ δηλαδὴ καὶ ἀνιδιοτελὴς ἐπιθυμία νὰ ὑπηρετήσῃ τὸν τόπο του. Εὐτυχισμένα τὰ χωριά, οἱ πόλεις, τὰ ἔθνη καὶ οἱ κοινωνίες, ποὺ ἔχουν ἄνδρες ποὺ θυσιάζουν τὰ ἀτομικά τους συμφέροντα ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸν ἑαυτό τους ὑπὲρ τοῦ συνόλου. Τέτοιος ὑπέροχος ἄνδρας γιὰ τὴ Σπάρτη ἀναδείχθηκε ὁ Λυκοῦργος.
Ὁ Λυκοῦργος! Αὐτὸς ἔσωσε τὴν πόλι. Πῶς; Μὲ νόμους; Καλοὶ καὶ ἀναγκαῖοι εἶνε βεβαίως οἱ νόμοι· ἀλλὰ γιὰ μία πολιτεία περισσότερο ἀπὸ μυρίους νόμους σοφῶν νομοθετῶν ἀξίζει ὁ ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος ποὺ καλεῖται νὰ ἐφαρμόσῃ τοὺς νόμους. Πρὸς τὸν ἄνθρωπο λοιπὸν ἔ στρεψε κυρίως τὸ ἐνδιαφέρον του ὁ Λυκοῦργος. Εἶχε συλλάβει τὴν ἀλήθεια ὅτι, ἂν οἱ πολῖτες δὲν δεχθοῦν κατάλληλη ἀγωγὴ―ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπὸ τὴν κούνια―, ἡ Σπάρτη δὲν μπορεῖ νὰ σταθῇ καὶ νὰ εὐημερήσῃ.
Καὶ εἶχε ἀπόλυτο δίκιο. Ἐκδῶστε τοὺς τελειότερους πολιτικοὺς νόμους, ψηφίστε τὰ ὡραιότερα συντάγματα· ὅλα αὐτὰ γίνονται συντρίμμια κάτω ἀπὸ τὰ πόδια ἑνὸς λαοῦ, γιὰ τὸν ὁποῖον οἱ ἄρχοντες δὲν ἔλαβαν τὴν πρόνοια νὰ διαπαιδαγωγηθῇ σωστά. Καὶ γεννᾶται τὸ θλιβερὸ ἐρώτημα· πόσοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κυβερνοῦν τοὺς λαοὺς ἔχουν κατανοήσει τὴ θεμελιώδη αὐτὴ ἀλήθεια;

* * *

Ἂς δοῦμε ὅμως τώρα ποιές ἦταν οἱ ἀπόψεις τοῦ Λυκούργου γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. Ὁ σοφὸς αὐτὸς νομοθέτης, γιὰ νὰ διδάξῃ στοὺς συμπολῖτες του τὸ πρῶτο αὐτὸ καὶ ἀναγκαῖο μάθημα συγκροτήσεως μιᾶς ὑγιοῦς κοινωνίας, κάλεσε μιὰ μέρα στὴν πλατεῖα ὅλη τὴν πόλι γιὰ νὰ τοὺς μιλήσῃ. Ἀλλ᾿ ἀντὶ γιὰ ὁμιλία ὁ λαὸς εἶδε ἔκπληκτος τὸ Λυκοῦργο νὰ φέρνῃ μπροστά τους δύο σκυλάκια. Ἐν συνεχείᾳ ἀφήνει στὸ ἔδαφος ἕνα πιάτο γεμᾶτο ἀχνιστὸ φαγητὸ καὶ ταυτοχρόνως ἐλευθερώνει ἕνα λαγό. Τί ἔγινε τότε· τὸ ἕνα σκυλάκι πετάγεται σὰν βέλος καὶ τρέχει νὰ πιάσῃ τὸ λαγό, ἐνῷ τὸ ἄλλο βυθίζει μὲ λαιμαργία τὸ ῥύγχος του στὸ πιάτο. Ὁ λαὸς παρατηρεῖ τὴν περίεργη αὐτὴ παράστασι, καὶ τέλος ὁ Λυκοῦργος δίνει τὴν ἐξήγησι·
Ἀγαπητοί μου συμπολῖτες! Βλέπετε τὰ δύο αὐτὰ σκυλάκια; Ἡ ἴδια μάνα τὰ γέννησε, ἀλλὰ ἀνατράφηκαν μὲ διαφορετικὸ τρόπο. Τὸ ἕνα τὸ εἶχα πάντα στὴν αὐλή μου οἰκόσιτο καὶ εὕρισκε τὸ φαγητό του ἕτοιμο, ἐνῷ τὸ ἄλλο τὸ ἐκπαίδευσα στὸ κυνήγι. Καὶ ἰδοὺ τώρα μπροστὰ στὰ μάτια σας τὸ ἀποτέλεσμα. Αὐτὸ τὸ παράδειγμα ἂς μᾶς διδάξῃ τὴν τεραστία σημασία ποὺ ἔχει γιὰ τὸ μέλλον τῆς πόλεώς μας ἡ ἀνατροφὴ τῶν νέων. Θέλετε ἡ Σπάρτη νὰ γίνῃ πόλις ἔνδοξη; βοηθῆστε τότε νὰ δώσουμε στὰ παιδιά μας κατάλληλη ἀνατροφή, καὶ αὐτὰ θὰ δοξάσουν τὴν πόλι μας…
Οἱ Σπαρτιᾶτες ἄκουσαν τὶς συμβουλὲς αὐτὲς καὶ ὁ Λυκοῦργος ἔλαβε ὡς νομοθέτης ἐξαιρετικὰ μέτρα γιὰ τὴν διαπαιδαγώγησι τῆς νεολαίας. Ἀπὸ τὴν αὐστηρὴ ἐκείνη ἀνατροφὴ ποὺ ἐφάρμοσε ―ἡ ὁποία βέβαια ὡς ἔργο ἀνθρώπινο εἶχε καὶ τὶς ἀτέλειές της―, βγῆκε γεμάτη σφρῖγος ἡ νέα Σπάρτη, οἱ θαυμαστοὶ ἐκεῖνοι ἄνδρες, ποὺ δὲν εἶχαν ἀνάγκη ν᾿ ἀλλάζουν τοὺς νόμους κάθε εἰκοσιτετράωρο, ἀλλὰ τηροῦσαν μὲ σιδηρᾶ πειθαρχία ἐπὶ αἰῶνες τοὺς λίγους καὶ καλοὺς νόμους τῆς πολιτείας τους, καὶ ἔτσι μορφώθηκαν πολῖτες ποὺ τοὺς θαύμασε τὸ πανελλήνιο. Οἱ Σπαρτιᾶτες ἦταν ἐγκρατεῖς, λιτοδίαιτοι, ἀτρόμητοι στοὺς πολέμους, φιλαλήθεις, σύντομοι στὰ λόγια, σταθεροὶ στὰ ἔργα, εὐλαβεῖς πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους, εὐπειθεῖς πρὸς τὶς ἀρχές. Κάθε Σπαρτιάτης ἦταν καὶ ἕνα ἀπόρθητο φρούριο τῆς πατρίδος.
Πόση δὲ ἀξία ἀπέδιδαν οἱ Σπαρτιᾶτες στὸ ζήτημα τῆς διαπαιδαγωγήσεως τῆς νεολαίας, ἀποδεικνύει καὶ τὸ ἑξῆς γεγονός. Ὅταν ὁ Μακεδὼν Ἀντίπατρος ζήτησε ἀπὸ τὸν Ἆγι τὸν βασιλέα τῆς Σπάρτης 50 παιδιὰ ὡς ὁμήρους, ὁ Ἆγις ἀπήντησε· Ἡ Σπάρτη εἶνε πρόθυμη νὰ δώσῃ ὡς ὁμήρους διπλάσιους γέροντες ἢ γυναῖκες, ἀλλὰ παιδὶ κανένα. Διότι τὰ παιδιὰ ποὺ θ᾽ ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τὴν πατρίδα τους θὰ στεροῦνταν τὴν πατροπαράδοτη ἀγωγὴ κι ὅταν θὰ ἐπέστρεφαν θὰ ἦταν πολῖτες ἄχρηστοι. Καὶ ἐπειδὴ ὁ ἐχθρὸς ἐπέμενε στὴν παράδοσι τῶν 50 παιδιῶν, οἱ Σπαρτιᾶτες, ἀφοῦ ἔκαναν σύσκεψι, ἀπήντησαν ὁμοφώνως, ὅτι προτιμοῦν τὸ θάνατο παρὰ νὰ παραδώσουν στὸν ἐχθρὸ καὶ ἕνα ἀκόμη παιδὶ τῆς Σπάρτης!

* * *

Νεώτεροι Ἕλληνες, προσέξτε τὸ παιδί! φωνάζει ἡ ἐθνική μας ἱστορία μὲ τὸ στόμα τοῦ Λυκούργου, ὁ ὁποῖος ὡς σοφὸς κοινωνιολόγος βρῆκε ὅτι τὸ κλειδὶ τῆς ἀνακαινίσεως μιᾶς πολιτείας βρίσκεται στὴν ἀγωγὴ τῆς νεότητος ἐπὶ ὑγιῶν βάσεων. Ἔχει μεγάλη σπουδαιότητα ἡ ἀνατροφή.
Προσέξτε τὸ παιδί! φωνάζει καὶ μία ἄλλη φωνή, ἀπείρως πιὸ ἐπίσημη, φωνὴ ποὺ δὲν ἔρχεται ἀπὸ τὸν Εὐρώτα, ἀλλὰ διαυγὴς καὶ κρυσταλλίνη ἔρχεται ἀπὸ τὰ βουνὰ καὶ τὶς πεδιάδες τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἀκούστηκαν τὰ ὑψηλότερα μαθήματα γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τί εἶπε ὁ Κύριος γιὰ τὸ παιδί; Τὸ πόση σημασία ἔδωσε ὁ Χριστὸς στὸ παιδὶ καὶ στὴν ἀνατροφή του, φανερώνουν ἐκτὸς τῶν ἄλλων τὰ θεῖα ἐκεῖνα λόγια του «Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με, καὶ μὴ κωλύετε αὐτά»(Μᾶρκ. 10,14).

* * *

Πολλά, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὰ προβλήματα ποὺ ἀπὸ τὴ λύσι τους θὰ ἐξαρτηθῇ ἂν ὁ τόπος μας θὰ σταθῇ ὄρθιος ἐν μέσῳ τῶν ἄλλων λαῶν. Ποιός ὅμως μπορεῖ ν᾽ ἀρνηθῇ ὅτι τὸ σπουδαιότερο, τὸ πρῶτο πρόβλημα, γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴν πρόοδο τοῦ λαοῦ μας εἶνε ἡ παιδεία; Τὸ λύσαμε ὀρθά; Ἐὰν ναί, τότε ἐξασφαλίσαμε ὄχι ἁπλῶς τὴν ἐπιβίωσι ἀλλὰ τὴν πρόοδο καὶ τὴ δόξα του· διαφορετικά, τὸ μέλλον θὰ εἶνε σκοτεινό.
Οἱ Σπαρτιᾶτες ἐξέλεξαν τὸ Λυκοῦργο ὡς νομοθέτη. Ἐμεῖς, δίχως τὸν παραμικρὸ δισταγμό, ἂς ἐκλέξουμε τὸ Χριστό, ὁ ὁποῖος δὲν εἶνε ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ πέσῃ σὲ πλάνη, ἀλλ᾿ εἶνε αὐτὸς ὁ Θεός, καὶ ὡς Θεὸς ἔχει τὴ δύναμι νὰ σώσῃ τὸν τόπο μας. Μὲ τὴ δύναμί του, ποὺ ἀστράφτει ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ σταυροῦ, θὰ σταθῇ ἀνάμεσά μας καὶ θὰ πῇ πρὸς τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις· Πονηρὰ καὶ ἀκάθαρτα πνεύματα, ποὺ ταράζετε καὶ αἱματοκυλίετε τὸν τόπο αὐτόν, ἀπ᾿ ὁποιοδήποτε μέρος κι ἂν ἤρθατε, «ἐγὼ σᾶς ἐπιτάσσω», ἐξέλθετε ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα «καὶ μηκέτι εἰσέλθετε εἰς αὐτήν»(ἔ.ἀ. 9,25). Ἐξέλθετε καὶ πορευθῆτε στὴν ἄβυσσο. Ἡ Ἑλλάδα εἶνε βασίλειο δικό μου!…
Ἡ Ἑλλὰς εἶνε βασίλειο τοῦ Χριστοῦ. Καὶ θὰ ἐξέλθουν τὰ δαιμόνια. Καὶ ἡ χώρα μας θὰ γαληνεύσῃ, καὶ τὰ πλανημένα παιδιά της δὲν θὰ εἶνε πλέον νέοι ποὺ ἀφρίζουν καὶ σπάζουν μὲ ῥόπαλα τὰ κεφάλια τῶν δυστυχῶν γονέων τους, ἀλλὰ θὰ γίνουν πολῖτες ἐκλεκτοὶ τῆς ἐπιγείου καὶ τῆς ἐπουρανίου βασιλείας. Διότι παντοῦ στὴ γῆ μας θὰ βασιλεύῃ Χριστός, ὁ νικητὴς τῶν δαιμόνων, ὁ μέγας εἰρηνοποιός.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Α΄ μέρος γραπτῆς ὁμιλίας· μετεδόθη ὡς ἐκπομπὴ ἀπὸ τὸ ῾Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ Λαρίσσης τὴν 3-4-1949 μὲ ἄλλο τίτλο. Διαίρεσις, μικρὴ προσθήκη, μεταγλώττισις 3-4-2011.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ

Tο πρώτο 10ημερον του Δεκεμβρίου 1996, έγιναν συγκέντρωσεις διαμαρτυρίας των συλλόγων των πολυτέκνων Δυτικής Mακεδονίας (1-12-1996) και Aθηνών (7-12-1996), ο σεβ. Mητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος έστειλε την ακόλουθη προσφώνηση.

___________

____________

KATΩ TA XEPIA AΠO TOYΣ ΠOΛYTEKNOYΣ!

Aγαπητοί πολύτεκνοι!
Λόγω γήρατος αδυνατώ να παραβρεθώ εις την συγκέντρωσιν διαμαρτυρίας των συλλόγων σας.
Oι πολύτεκνες οικογένειες αποτελούν ιδιαιτέραν ευλογίαν δια την πατρίδα μας την Eλλάδα. Eίναι οι αιμοδόται αυτής. H πατρίδα μας κινδυνεύει από την υπογεννητικότητα. Oι Έλληνες έχομεν τα ολιγότερα παιδιά εις τα Bαλκάνια. Eθνικός κίνδυνος είναι η αποοφυγή της τεκνογονίας και οι εκτρώσεις.
Eάν θέλωμεν να ζήσει η πατρίδα μας, πρέπει να δοθούν κίνητρα εις τας πολυτέκνους οικογενείας. Tα επιδόματα και η ισόβιος σύνταξις της ηρωΐδος πολύτεκνης μάνας ήταν μία ελπίδα, μία παρηγοριά ότι η πατρίδα τους σκέπτεται.
Tα μέτρα όμως, τα οποία εξήγγειλε τελευταίως η κυβέρνηση, είναι εγκληματικά, καθήν στιγμήν επιδοοτεί να λειτουργήσει καζίνο τα οποία θα είναι βόμβα εις τα θεμέλια της κοινωνίας μας.
H κυβέρνησις πρέπει όχι μόνον να διατηρήσει τα χορηγούμενα βοηθήματα, αλλά και να τ’ αυξήσει περικόπτοντας άλλας περιττάς δαπάνας.
Tασσόμεθα εις το πλευρόν των πολυτέκνων και με την γεροντικήν μας φωνήν φωνάζομεν· μέχρι τα άστρα του ουρανού· Kάτω τα χέρια από τας πολυτέκνους οικογενείας!
Aγαπητοί πολύτεκνοι·

Eίμεθα εις το πλευρόν σας και θ’ αγωνισθούμε παντοιοτρόπως δια να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά σας. Θαρσείτε, μη φοβείσθε. Έχετε  τον Θεόν μαζί σας.

Mετ’ εγκαρδίων ευχών
+O Φλωρίνης, Πρεσπών και Eορδαίας Aυγουστίνος

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΠΙΣΤΟ,

ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΙΟΣ, ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ

Θα σας πω κάτι πολύ σοβαρό και να έχετε το νου σας. Θα δώσετε λόγο μια μέρα στο Θεό. Δεν αρκεί μονάχα να γεννάτε παιδιά. Και η μάνα του αγίου Κοσμά γέννησε παιδί, αλλά δεν το κράτησε κοντά της, για να το παντρέψει και να δει εγγόνια και δισέγγονα. Δεν είναι, βέβαια, αμαρτία αυτό, αλλά υπάρχει και κάτι ανώτερο. Η μάνα του αγίου Κοσμά είναι ευλογημένη, που ο γιος της δεν έκανε φυσικά παιδιά, αλλά έκανε χιλιάδες πνευματικά παιδιά. Λοιπόν, αυτό που θα σας πω είναι σοβαρό.
Στη σημερινή εποχή που ζούμε, ο άγιος Κοσμάς παρακαλεί και έχει αξίωση από τον ουρανό να βγουν και άλλοι αγίοι Κοσμάδες. Όχι απλώς να τον έχουμε εκεί στην εικόνα και να τον βλέπουμε, αλλά να βγουν και νέοι Κοσμάδες, που θα εργαστούν ιεραποστολικώς μέσα στο λαό μας. Να γίνουν ιερείς σαν τον άγιο Κοσμά. Αν είχαμε δέκα χιλιάδες παπάδες σαν τον άγιο Κοσμά, χαρά στην Ελλάδα· παράδεισος και «οὐρανὸς πολύφωτος» θα ήταν η Ελλάς. Να βγουν ιεραποστολικά πρόσωπα και να δουλέψουν μέσα στις ενορίες μας, με την πνοή του αγίου Κοσμά.
Και όχι μόνο στο εσωτερικό της Ελλάδος να μείνουν, αλλά μέχρι το εξωτερικό να πάνε. Στην Αυστραλία, στην Αφρική, στας Ινδίας, στην Κορέα και σ’ άλλα μέρη ζητούν ιεροκήρυκας, αλλά τίποτα δεν έχουμε να στείλουμε. Οι μανάδες τα παιδάκια τους θέλουν να γίνουν δάσκαλοι, καθηγηταί … Δεν δίνουν ένα παιδί να γίνει ιεραπόστολος, δεν θέλουν το παιδί τους να γίνει άγιος Κοσμάς.
Ευτυχώς, στην εποχή μας μιμήθηκε ένας τον άγιο Κοσμά και πήρε και το όνομά του. Είναι παιδί φτωχιάς αλλ’ εντίμου οικογενείας από τη Θεσσαλονίκη, Ασλανίδης στο όνομα, που πριν είκοσι χρόνια ήταν εδώ στη Φλώρινα. Αυτός έχτισε το Σταυρό (στο λόφο κοντά στη Σιταριά Φλωρίνης) αλλά και κάποιον άλλο πολύ μεγαλύτερο (στο ύψωμα 1020 της Φλωρίνης) και κατόπιν έφυγε και πήγε στην Αφρική. Εκεί εδίδαξε και βάπτισε 3000 ανθρώπους και μαρτύρησε· είχε μαρτυρικό θάνατο. Ευτυχισμένη είναι η μάνα του!
Ποιες από σας τις μανάδες θα φιλοτιμηθούν να δώσουν ένα παιδί στην Εκκλησία, που έχουμε απόλυτον ανάγκη, τόσο για την εσωτερική όσο και την εξωτερική ιεραποστολή; Δεν μπορείτε να καταλάβετε εσείς οι μανάδες τι μεγάλο πράγμα είναι να δώσετε ένα παιδί στο Χριστό. Θα σας μνημονεύουν γενεές γενεών. Να τώρα, τον Κοσμά τον Ασλανίδη· αναφέρουν το όνομά του στην Αφρική και κλαίνε. «Ευλογημένη» λένε «η μάνα του!». Πήγε κάτω εκεί ο πατέρας του και του φιλούσαν οι άγριοι τα πόδια.
Ναι, ναι, ναι! Αναθρέψτε τα παιδιά σας, για να γίνουν ιεραποστολικά πρόσωπα και θα είναι εις μνημόσυνόν σας αιώνιο. Εις την Ρωσία, ένας νέος 25 χρονών πήγε σ’ ένα ρώσο στάρετς (διδάσκαλο) – έχουν σπουδαίους πνευματικούς πατέρας, εξομολόγους οι Ρώσοι – και του λέει:
-Δάσκαλε, πατέρα, να παντρευτώ;
–    Μεγάλο είναι το θέμα που με ρωτάς. Άσε, παιδί μου, να το σκεφτώ.
Πέρασε μια βδομάδα. Ο νέος ξαναπήγε να τον ρωτήσει και ο γέροντας του λέει:
–    Περίμενε λίγο ακόμα, γιατί δεν άκουσα καμιά φωνή.
Περίμενε δεύτερη και τρίτη εβδομάδα. Και τότε απαντά στο νέο:
–    Άκουσα κάτι από τον ουρανό. Ξέρεις τι μου είπε; Αν μπορείς, εις τον αιώνα αυτόν τον κατηραμένο και άπιστο, να γεννήσεις παιδί και να γίνει άγιος, τότε να παντρευτείς· εάν, όμως, δεν μπορέσεις και γίνει το παιδί σου λωποδύτης, κλέφτης, βλάσφημος, άπιστος και άθεος, μην παντρευτείς.
Δεν είναι απλώς να γεννήσετε παιδιά, αλλά να δώσετε τα παιδιά σας στο Θεό, να τα αφιερώσετε.
Εύχομαι, λοιπόν, την αγία αυτή ημέρα, που τελέσαμε το μνημόσυνο του αγίου Κοσμά, του νεομάρτυρος αυτού, ο οποίος μαρτύρησε υπέρ πίστεως, υπέρ της αγίας μας Ορθοδοξίας, εύχομαι και άλλα παιδιά να εμπνευσθούν από το παράδειγμά του και να γίνουν ιεραπόστολοι· και να πάνε στην Αφρική, να πάνε στας Ινδίας, να πάνε στην Κορέα, αλλά και έδω στην Ελλάδα, που οι άνθρωποι ζούνε στο βαθύ σκοτάδι. Έχουμε ανάγκη ιεραποστολής και ο Θεός να ακούσει τους αναστεναγμούς μας και τας προσευχάς μας και ν’ αλλάξει τα μυαλά των γυναικών, των μανάδων.
Στα Γρεβενά – πω, πω! –  κάποια μάνα κόντεψε να με σκοτώσει! Έβγαινε στα παράθυρα και φώναζε: «Ανάθεμά τον! Δεν σπούσε το πόδι του και ήρθε εδώ, για να πάρει το παιδί μου…». Εγώ πήρα το παιδί της; Μου ‘ρχεται να σηκωθώ να φύγω, να πάω στο Άγιον Όρος και να κρυφτώ σε καμιά σπηλιά.
Σπάνιο παράδειγμα μάνας που να χαρεί γιατί το παιδί της αφιερώθηκε στο Θεό. Μέσα στις χίλιες μία. Βέβαια, χαίρεται, όταν το παιδί της παντρεύεται και ύστερα από ένα μήνα … παίρνει διαζύγιο. Α, αυτό είναι ωραίο πράγμα στην εποχή μας!
Λοιπόν, δεν είμαι εναντίον του γάμου. Ευλογώ τον γάμο, που είναι Μυστήριο. Αλλά εύχομαι κάτι ανώτερο να ζητάτε από το Θεό. Ο άγιος Κοσμάς το ζητούσε χάρη· να θυσιαστεί για το Χριστό!

Δευτερολογία στην εκκλησία του αγίου Κοσμά Σιταριάς Φλωρίνης, στις 24 -8 -1989

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΠΕΡΙ ΓΑΜΟΥ

Πως γίνεται ο γάμος των χριστιανών ευλογημένος και πως γίνεται καταφρονημένος, δεν είναι εδικόν μου έργον να ηξεύρω και να το διδάσκω· εγώ πρέπει να ηξεύρω την καλογερικήν μου να σωθώ. Eίναι άπρεπον ο  καλόγερος να διδάσκει περί γάμων. Mα πάλιν από το άπρεπον εβγαίνομεν κέρδος. Eκείνο όπου ήθελα να σου είπω εγώ, παιδί μου, έπρεπεν ο πατέρας σου και η μητέρα σου να σου τα ειπή. Mα επειδή εκείνοι δεν ηξεύρουν να σου τα είπουν, σου λέγω παραμικρόν, ζήτησε και από λόγου σου να μάθεις τα πολλά.

Άκουσε παιδί μου· όταν θέλεις να υπανδρευθείς, να ζητήσεις, πρώτον, γυναίκα να μην είναι από την συγγένειά σου, όπου το εμποδίζει ο νόμος της Eκκλησίας· δεύτερον, να έχει τον φόβον του Θεού εις την ψυχήν της· και τρίτο, να είναι στολισμένη με εντροπήν. Eπήρες γυναίκα πτωχή, επήρες σκλάβα· επήρες γυναίκα πλούσια, έγινες εσύ σκλάβος, επήρες ραβδί της κεφαλής σου  Πρώτον να εξομολογείσθε και να στεφανώνεστε εις την εκκλησίαν….

…Kαι να είναι ο άνδρας ωσάν βασιλεύς και η γυναίκα ωσάν βεζίρης, ήτοι ο άνδρας ωσάν κεφαλή και η γυναίκα ωσάν σώμα, τότε ευλογεί ο Θεός τον άνδρα και την γυναίκα και τα παιδιά σας και δεν σας κολλά κανένα κακό πράγμα, μήτε αμποδέματα, μήτε γητεύματα, μήτε κανένα. Έτσι περνάτε και εδώ  καλά και πηγαίνετε και εις τον παράδεισον να χαίρεστε πάντοτε. Kαι πλέον εξουσίαν δεν έχετε να χωρίζεστε και μόνον ο θάνατος και η πορνεία σας χωρίζει».

Bιβλίο Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου Kαντιώτου «KOΣMAΣ O AITΩΛOΣ»,

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

«ΤΙΣ ΕΣΤΙ ΜΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ;» (Λουκ. 10,29)

Ο Θεός αγαπητοί μου, έπλασε τον άνθρωπο κοινωνικό· τον έβαλε να ζει με άλλους. Γι’ αυτό ο άνθρωπος στενοχωριέται όταν μένει μόνος, νιώθει μοναξιά. Πλησίον του πρέπει να είναι οι γονείς, τ’ αδέρφια, οι συγγενείς, οι φίλοι του. Προ παντός δε στο αντρόγυνο πλησίον πρέπει να είνε ο άντρας για τη γυναίκα και η γυναίκα για τον άντρα, αφού με το ιερό μυστήριο του γάμου ενώνονται με ακατάλυτο δεσμό και δεν είναι πλέον δύο αλλά μία σάρκα.

Σήμερα δυστυχώς οι δεσμοί αυτοί δεν είναι ισχυροί. Ούτε ο δεσμός του γάμου. Στους εκατό γάμους οι εικοσιπέντε διαλύονται και οι υπόλοιποι δεν έχουν τελεία αρμονία. Τέτοια αγάπη και ενότης υπήρχε παλαιότερα στα αντρόγυνα, που το πρωί πέθαινε ο άντρας και το βράδυ πέθαινε η γυναίκα. Που είναι σήμερα η αγάπη αυτή! Έρχονται στιγμές που ο άνθρωπος μένει μόνος. «Και οι εγγιστά μου από μακρόθεν έστησαν», και οι πιο κοντινοί μου δηλαδή πήραν αποστάσεις, απομακρύνθηκαν από μένα (ψαλμ. 37,12).

Θ’ απατηθείς πολύ αν νομίζεις ότι πλησίον σου είναι το παιδί σου κι ότι θα μείνει κοντά σου να σε γηροκομήσει. Πόσα παιδιά δεν εγκαταλείπουν τους γονείς ή τους στέλνουν σε γηροκομεία! Πλησίον μας πρέπει να είναι η μάνα, η σύζυγος, ο σύζυγος, τα παιδιά, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι συμπατριώτες μας. Δυστυχώς πολλές φορές δεν είναι, είναι μακριά μας.

Ο μόνος που μένει αληθινά πλησίον, ο ιδεώδης πλησίον, είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Σαμαρείτη τον έλεγαν οι εχθροί του, έτσι τον αποκαλούσαν περιφρονητικά οι φαρισαίοι. Αλλ’ αυτός κατέβηκε από τον ουρανό, βρήκε τον πληγωμένο από τους ληστάς άνθρωπο για να τον θεραπεύσει. Λησταί είναι οι πονηροί λογισμοί, τα πάθη, οι κακοί άνθρωποι· ληστής προ παντός είναι ο σατανάς.

Αιμορραγεί ο άνθρωπος και ζητά τον πλησίον. Και ο Χριστός έρχεται κοντά στον πληγωμένο, τον περιποιείται, και τον οδηγεί στο πανδοχείο, που είναι η Εκκλησία με τα άγια μυστήριά της. Ο Χριστός είναι ο ιδεώδης πλησίον…

Ο Χριστός είναι ο πλησίον κάθε ανθρώπου… Και αν σ’ εγκαταλείψουν όλοι, εσύ πές·

«Κι αν δεν μου μείνει εντός του κόσμου / που ν’ ακουμπήσω, να σταθώ, / εκεί ψηλά είν’ ο Θεός μου  πως ημπορώ ν’ απελπισθώ;» (Γ. Βερίτης)

(Αποσπάσματα ομιλίας επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Πτολεμαϊδα 15-11-1992)

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

AΓAΠΗ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

―H γυναίκα να περιποιείται τον εαυτό της και να έχει και 15 φουστάνια στο σπίτι, ενώ τώρα συμβαίνει το αντίθετο. Eίναι απεριποίητη στο σπίτι και μόνο όταν βγαίνει έξω περιποιείται, για να αρέσει στους άλλους.
―Mην έχετε εμπιστοσύνη στην σεξουαλική αγάπη.
―Όταν αρχίζει το αντρόγυνο να λέει, το δικό μου και το δικό σου, αρχίζουν τα διαζύγια.
Eσείς εδώ να εφαρμόσετε· αγάπη εν αληθεία.

(Συμβουλές από επίσκοπο π. Aυγουστίνο Kαντιώτη, στην Kατασκήνωση 4-7-88 περίοδο Λυκείου)