ΠΡΟΣΦΑΤΟ BINTEO ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΟΣΣΟΦΟΠΕΔΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ

2.11.2020. Прослава Светог великомученика Артемија небеског заштитника Владике Артемија у Сурдуку

_______

_________

Εαν υπαρχει σημερα κριση στον κοσμο

τοτε αναμφισβητητα η κριση αυτη ειναι κριση Πιστεως

Προσφατη Ὁμιλία του κοιμηθεντος ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ Μητροπολίτου Ράσκας-Πριζρένης, Κοσσυφοπεδίου καί Μετοχίων ἐν ἐξορίᾳ, κυρου Ἀρτεμίου

Ἀνοίγετε αὐτό τό θέμα καί ἐδῶ στό μοναστήρι μας… Ἤλπιζα πώς ἐδῶ τουλάχιστον δέν θά τό συζητούσαμε. Τώρα ὅλος ὁ κόσμος ἀσχολεῖται μέ τόν κορονοϊο! Σάν νά μήν ὑπάρχουν πιό σοβαρά θέματα, τά ὁποῖα μᾶς ἀπασχολοῦν καί γιά τά ὁποῖα θά ἔπρεπε νά συζητᾶμε. Ὑπάρχουν καί πνευματικοί ἰοί. Σέ αὐτούς κανείς δέν ἀναφέρεται. Αὐτοί δέν ἀπειλοῦν τό σῶμα, ἀπειλοῦν κυρίως τό πνεῦμα μας. Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ ἰοί; Σέ κάθε θεία Λειτουργία, σέ κάθε προσευχή καί κάθε στιγμή, ἀκόμη μαθαίνουμε γιά αὐτούς τούς ἰούς. Γινόμαστε πολλές φορές καί μεταδότες αὐτῶν τῶν ἰῶν καί αὐτοί οἱ ἰοί εἶναι οἱ ἁμαρτίες. Αὐτοί οἱ ἰοί εἶναι πιό ἐπικίνδυνοι ἀπό ὁποιονδήποτε ἄλλον ἰό.
Ὁ Κύριος ἀναφέρει στό Εὐαγγέλιο ὅτι ἡ ψυχή ὑπερέχει τοῦ σώματος τόσο ὅσο ὑπερέχει τό σῶμα ἀπό τό ἔνδυμα. Στήν περίπτωση τοῦ σώματος ὅλοι φροντίζουν νά τό προστατέψουν ἀπό τίς ἀρρώστιες, τό κρύο, τήν πεῖνα καί ἀπό πολλά ἄλλα. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι κάποια στιγμή τό σῶμα θά ἐπιστρέψει ἀπό ἐκεῖ πού προῆλθε –στό χῶμα δηλαδή, ὅπως τό ἔλεγε καί χαρακτηριστικά ὁ π.Ἰουστῖνος (Πόποβιτς): τό σῶμα εἶναι τροφή γιά τά σκουλήκια. Read more »

»Η επίσκεψη του π. Σάββα Λαυριώτη στον Επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο»

7 Νοεμβρίου, το 2017

Χωρεπίσκοπος Μάξιμος: Η επίσκεψη των Ορθοδόξων αδελφών από την Ελλάδα και το Άγιο Όρος στην Επαρχία Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία
Η Εκκλησία του Χριστού σταυρώθηκε εξαρχής, καθώς σταυρώθηκε κι αιώνιος της Αρχιερέας κι η Κεφαλή της Εκκλησίας – ο Χριστός. Σταυρωμένη είναι η Εκκλησία και σήμερα, επειδή σήμερα ύπουλα και αλαζονικά, όσο ποτέ άλλοτε, σταυρώνεται η αλήθεια της Εκκλησίας – η αμετάβλητη Ορθόδοξη Πίστη, χωρίς την οποία δεν μπορούμε να υπηρετήσουμε το Θεό και να σωθούμε.
Η αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης, η αλήθεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, σήμερα δέχεται την επίθεση από τον οικουμενισμό, ο οποίος αποτελεί επέκταση της παγκοσμιοποίησης στην πραγματικότητα. Ο οικουμενισμός είναι θρησκεία της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή, ιδεολογική και θρησκευτική της εμφάνιση. Η γενική επίθεση της παγκοσμιοποίησης δεν παραμελούσε ούτε ένα μέρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλο της το οικουμενικό μέγεθος…..

http://aktines.blogspot.gr/2017/11/blog-post_89.html

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΗΤΑΝ & ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΝΟΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΟΥ ΣΕΡΒΙΚΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, ΕΔΙΩΧΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΗΣ ΛΟΓΟΥΣ:

1) ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΑΝΟΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΡΒΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
2) Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΣΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ «ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΗΣ» ΔΥΝΑΜΗΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΚΑΙΓΑΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΝΑΟΥΣ & ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ. ΠΙΕΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΤΙΣ ΜΗΝΥΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΕΚΥΨΕ
3) ΔΕΝ  ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΠΟΥ ΠΥΡΠΟΛΗΣΑΝ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΒΑΖΑΝ ΟΡΟ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΝΑ ΠΡΟΣΛΑΒΟΥΝ ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ  ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ (αυτούς δηλαδὴ που τα πυρπόλησαν)!
4) ΔΕΝ ΔΕΧΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΤΟΥ
ΤΟ ΣΕΡΒΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΞΕΧΑΣΕ ΤΟΥΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ, ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΕ ΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟ, ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ & ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΕ ΕΝΤΟΛΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΨΕΥΔΕΙΣ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ & ΜΟΝΑΧΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟΥ

Περισσοτερα για την δίωξη θα βρῆτε:

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?cat=36

(Από την έκθεση για Παγκόσμιο Συμβουλιο «Εκκλησιων» (Π.Σ.Ε.) του Επισκόπου Ράσκας κ.Αρτεμίου, που υπέβαλε στη Σύνοδο της Σερβικής Ιεραρχίας, δημοσιεύουμε αποσπασματικά τα εξής αξιοπρόσεκτα)

«…Η Εκκλησία είναι μία και καθολική και εις αυτήν είναι συγκεντρωμένη ομού όλη η αλήθεια, όλη η χάρις, όλα όσα ο Κύριος έφερε μετ΄αυτού είς την γην και παρέδωσε εις τους ανθρώπους και άφησε δια την σωτηρίαν των.
Είναι μία και καθολική, επειδή συγκεντρώνει όλους όσους θέλουν την σωτηρίαν, εις μίαν εσωτερική ενότητα, εις το σώμα του Θεανθρώπου Χριστού.
Ούτως, αυτή αύτη η ιδέα ενός «συμβουλίου» ή «ενώσεως» των Εκκλησιών είναι αδύνατος, ανεπίτρεπτος και απαράδεκτος δια την συνείδηση εκάστου Ορθοδόξου.
Τα όρια, τα εγκαθιδρυθέντα υπό των Αγίων Πατέρων μας, έχουν παραβιασθή, τα όρια μεταξύ αληθείας και ψεύδους, φωτός και σκότους, Χριστού και Βελίαρ….»
Την συνέχεια εδῶ:http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=60736#more-60736\

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

Συνεντεύξεως του Μητροπολίτου Αρτεμίου 7.6.2012, για την Πανορθοδοξη Συνοδο

Εδω και πολυ καιρο ετοιμαζεται Πανορθοδοξη Συνοδος.
Αυτή η Σύνοδος αν γινη, θα γινη, αλλά όχι με ορθόδοξο τρόπο.
Τα θέματα που ορίστηκαν για την Σύνoδο έχουνε λυθεί από παλιά, ούτως ώστε να μην έχει νόημα να συζητείται τώρα ο Κανόνας των Αγιογραφικών βιβλίων, ποιά βιβλία ανήκουν εκεί, το ζήτημα της νηστείας, κλπ.
Ένα και μόνο θέμα αξίζει για Πανορθόδοξη Σύνοδο –και εάν θα είναι Οικουμενική εξαρτάτατι από τις αποφάσεις της και αποδοχής των αποφάσεων από το πλήρωμα της Εκκλησίας- και αυτό είναι το ζήτημα της παπικής αιρέσεως.
Ο Πάπας θα πρέπει να κληθεί σε αυτή την Σύνοδο, όχι βέβαια ώς επίσκοπος Ρώμης αλλά ως αιρετικός για να απολογηθεί. Να κριθεί. Μόνο έτσι αυτή η Σύνοδος θα είναι δικαιολογημένη. Read more »

ΚΑΛΟΥΜΕ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΣΟΥΝ ΕΙΣ ΔΕΙΠΝΟΝ

Πατῆστε τον τίτλο και διαβαστε το σε pdf

Ἀπό συνεργάτη της ιστοσελίδος

ΕΥΚΑΙΡΙΑΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΞΟΧΩΤΑΤΟΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΕΡΒΙΑΣ….

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»

https://fdathanasiou.wordpress.com/2017/07/29/

• (Από την έκθεση για Π.Σ.Ε. του Επισκόπου Ράσκας κ.Αρτεμίου, που υπέβαλε στη Σύνοδο της Σερβικής Ιεραρχίας,
  δημοσιεύουμε αποσπασματικά τα εξής αξιοπρόσεκτα)

…Η Εκκλησία είναι μία και καθολική και εις αυτήν είναι συγκεντρωμένη ομού όλη η αλήθεια, όλη η χάρις, όλα όσα ο Κύριος έφερε μετ΄αυτού είς την γην και παρέδωσε εις τους ανθρώπους και άφησε δια την σωτηρίαν των.

Είναι μία και καθολική, επειδή συγκεντρώνει όλους όσους θέλουν την σωτηρίαν, εις μίαν εσωτερική ενότητα, εις το σώμα του Θεανθρώπου Χριστού.
Ούτως, αυτή αύτη η ιδέα ενός «συμβουλίου» ή «ενώσεως» των Εκκλησιών είναι αδύνατος, ανεπίτρεπτος και απαράδεκτος δια την συνείδηση εκάστου Ορθοδόξου.<
Τα όρια, τα εγκαθιδρυθέντα υπό των Αγίων Πατέρων μας, έχουν παραβιασθή, τα όρια μεταξύ αληθείας και ψεύδους, φωτός και σκότους, Χριστού και Βελίαρ.
Ο κύριος στόχος όλων αυτών των υπερεκχυλισμένων συναισθημάτων (ουσιαστικώς πρόκειται περί καθαράς υποκρισίας), είναι η επιθυμία όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να μάθουν την «αλήθεια», ότι είναι αδελφοί εν Χριστώ και μέλη της μιας και αληθούς Εκκλησίας ομού μετά των ετεροδόξων. Τούτο είναι το συζητήσιμο εις τας συναντήσεις, συνδιασκέψεις, το γραφόμενον εις τας εφημερίδας, τα περιοδικά, τα βιβλία, το ακουόμενον εις το ραδιόφωνον και εις την τηλεόρασιν. Πάντα ταύτα απαιτούνται δια να οδηγηθώμεν εις το «κοινόν ποτήριον», την κοινωνίαν μεταξύ ημών, το οποίον αποτελεί τον θεμελιώδη σκοπόν του «διαλόγου της αγάπης».
Πάντα ταύτα, σύμφωνα με τον π.Ιουστίνο Πόποβιτς, αποτελούν την προδοσία του Ιούδα, την τρομερή προδοσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ολόκληρης της Εκκλησίας Του.

…Ως αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας, η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία ελάμβανε από καιρού εις καιρόν υλικήν βοήθειαν από το Π.Σ.Ε., όπως φάρμακα, υποτροφίες, ταξίδια εις Ελβετίαν, οικονομικάς επιδοτήσεις, π.χ. για την κατασκευή του νέου κτιρίου της θεολογικής σχολής. Δι΄αυτά τα ψιχία βοηθείας έχομεν απωλέσει εις την πνευματικήν σφαίραν την καθαρότητα της πίστεως, την κανονικήν κληρονομίαν της Εκκλησίας και την πιστότητα εις την ιεράν Παράδοσιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Read more »

Οι οικουμενισταί επίσκοποι που είναι όλο γλύκα και φιλιά με κάθε είδος αιρετικών, είναι σκληροί και απαίσιοι με τους Ορθόδοξους κληρικούς και επισκόπους!!!

ΑΦΟΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΑΝ, ΠΡΙΝ ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ

 ΤΟΥ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΝ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΩΣ ΠΡΟΣΦΑΤΟ, ΓΙΑΤΙ;

Το σκίτσο για τον αφορισμο δημοσιεύθηκε το 2010

Διαβάσαμε στη romfea.gr την είδηση: «Η σερβικη διαρκής Σύνοδος προχώρησε στον αφορισμό και την καθαίρεση του επισκόπου Αρτεμίου, στις 29-5-2015!
Μήπως ξέχασε η Σερβική Σύνοδος ότι αυτό το έκανε και πριν πέντε χρόνια; Πόσες φορές αφορίζουν και καθαιρούν έναν ορθόδοξο επίσκοπο;
Υπενθυμίζουμε στην «Romfea.gr» ένα παλαιότερό δημοσίευμά της· Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2010. «Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Σερβικής Εκκλησίας, σχετικά με την υπόθεση του Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου.

• Η Ιερά Σύνοδος στην ανακοίνωση της μεταξύ άλλων τονίζει: «η Ιερά Σύνοδος των Ιεραρχών με πλήρη υπευθυνότητα θέλει να επιστήσει την προσοχή της Εκκλησίας μας, της Εκκλησίας του Αγίου Σάββα, του κλήρου, των μοναζόντων και του πιστού λαού, ότι η τέλεση της «Λειτουργίας» από τον πρώην επίσκοπο και τους υποστηρικτές του, οι οποίοι άπαντες είναι καθηρημένοι κληρικοί, όπως και ο ίδιος, δεν είναι Θεία Λειτουργία, η «Κοινωνία» τους δεν είναι Θεία Κοινωνία, τα «Μυστήρια» τους δεν είναι Ι. Μυστήρια της Εκκλησίας του Θεού, ό,τι και αν πράττουν συμβάλλει στην πνευματική καταστροφή, τόσο των ιδίων όσο και των ακολουθούντων και μετεχόντων στις ακολουθίες και τις συνάξεις τους.»
• Εκ του Γραφείου της Ιεράς Συνόδου
• Ο + Επ. Μπάτσκας κ.Ειρηναίος Μπούλοβιτς

Και ο Επίσκοπος Αρτέμιος απολογούμενος το 2010 έλεγε μεταξύ των άλλων σε επιστολή του·

«…Τέσσερεις φορές που ασχολήθηκε η Διαρκής Σύνοδς και το Σώμα της Ιεραρχίας με το θέμα μας
α) 11-2-2010 ΔΙΣ αποφάσισε την προσωρινή απομάκρυνση μας από τον θρόνο,
β) 2-5-2010 Ιεραρχία αποφάσισε την «έκπτωση» μας από τον θρόνο,
γ) 18-9-2010 η ΔΙΣ μας έθεσε σε αργία από κάθε ιεροπραξία,
δ) 18-11-2010 Ιεραρχία μας καθαίρεσε, χωρίς να προηγηθεί ανακριτική διαδικασία, χωρίς να κληθούν μάρτυρες ούτε κατηγορίας ούτε υπερασπίσεως. Δεν κλήθηκα σε απολογία. Δεν κλήθηκα καν στη Σύνοδο… τέλος οι δικαστές μας ήταν εγνωσμένοι κατήγοροι και δεινοί συκοφάντες μας στα ΜΜΕ. (απόσπασμα της απολογίας του επικόπου Αρτεμίου. Δημοσιεύθηκε στο ιστόλογιό μας στις 19-12-2010)

Και στις 9-12-2010 γράφαμε Read more »

• Ὁποιος πιστός θέλει να μάθει ποιος είναι ο επίσκοπος Αρτέμιος, να διαβάσει στη δεξιά στήλη της ιστοσελίδος, στις ετικέτες·  Eпископ Артемије. Περιέχουν 49 παλαιότερα άρθρα με τους διωγμούς και τις περιπέτειές του ορθοδόξου αυτού Μητροπολίτου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΣΟΒΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

 Σχίσμα δεν κάνει αυτός που μένει πιστός στην Ορθοδοξία, αλλά αυτός που φεύγει και παρασύρει τους πιστούς στην πλάνη.

Ιστοσελίδα· www.eparhija-prizren.org

Г. Г. И Р И Н Е Ј У
Патријарш ија
11000 Београд

На Ваше братољубиво писмо одговарамо братољубивије уколико сте спремни да се нађемо на истом, а то је: да нам исповедање непатворене вере, какву су нам од Спаситеља предали богомудри Оци и Светитељи, буде водиља све до Царства небеског.

У црквеном расколу може бити само неко ко је изневерио правоверје. Read more »

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘ Ο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ»

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ Bulovic

Το κίνημα της πανθρησκείας έχει καταλάβει στα δίχτυα του όχι μόνο κάποιους έλληνας πορωμένους και άθεους επισκόπους, που διαμαρτύρονται γιατί δεν γίνονται τζαμιά στην Ελλάδα, αλλά παγκόσμια

Πριν από λίγες ημέρες με τον RTS πρόγραμμα στο σόου που φιλοξένησε εκπροσώπους «των εκκλησιών και των θρησκευτικών κοινοτήτων» στη Σερβία, για την πρόσφατη σφαγή που διέπραξαν οι Μουσουλμάνοι εναντίον δημοσιογράφων εβδομαδιαία Sarli στο Παρίσι. Παρεβρέθηκαν ο Αρχιεπίσκοπος του Βελιγραδίου Stanislav Χόσεβαρ, ο Μουφτής Βελιγραδίου Μωάμεθ Γιουσουφσπάχιτς και Ραβίνος Ισάκ Asiel.

Ο «ορθόδοξος» Επίσκοπος Ειρηναίος Bulovic παρουσιάστηκε ως ο μεγαλύτερος συνήγορος, υπεράσπιστης και απολογητής του Μωάμεθ!!!

Πώς έγιναν αγνώριστοι και συμμάχησαν με τις σκοτεινές δυνάμεις που τους βομβάρδισαν, οι ορθόδοξοι Σέρβοι επίσκοποι!!!!!

Βάλτε στην μετάφραση και διαβάστε από την Σέρβικη ιστοσελίδα www.eparhija-prizren.org, το παρακάτω κείμενο

ЕПАРХИЈА РАШКО ПРИЗРЕНСКА | ЕПИСКОП АРТЕМИЈЕ

или зашто епископ Бачки Иринеј радије брани Мухамеда него Господа Христа –

• • Пре неколико дана на програму РТС-а у емисији Да можда не гостовали су представници „цркава и верских заједница“ у Србији, како је било најављено и представљено. Повод за овај јавни сусрет и разговор био је недавни покољ извршен од стране муслимана над новинарима недељника Шарли у Паризу.
  • Присутни су били епископ Бачки Иринеј Буловић, Надбискуп београдски Станислав Хочевар, муфтија београдски Мухамед Јусуфспахић и рабин Исак Асијел.
  • Емисија по много чему значајна и веома симболична. Епископ Бачки Иринеј потврдио се као значајан и ненадмашан бранилац и апологета пророка Мухамеда. Треба одмах нагласити да је реч о лажном пророку – Мухамеду – не од Бога посланом, и коме се није јављао Бог, нити ангео Божији, него су јављања која је доживљавао била демонске природе и порекла.
  • Као што каже и свети Григорије Палама, приликом разговора који је имао са Турцима током свог заробљеништва, Христос нам није рекао да прихватимо неког Мухамеда, зато и не прихватамо нити волимо Мухамеда. Рекао нам је, напротив, као што сведоче и Апостоли, да не прихватимо никога другог, јер ће Он доћи да суди свету. Ми, додаје свети Григорије Палама, Хришћани, не прихватамо ништа, нити то сматрамо за истину, уколико не постоје сведочанства. Од свих Пророка Старога Завета постоје сведочанства за Христа, због тога и верујемо у Њега и његово Еванђеље. Не верујемо, међутим, и не прихватамо никаквог Мухамеда, јер о њему нема сведочанстава код Пророка, нити је пак учинио нешто необично и достојно вере.
  • Буловић је међутим толико добро бранио пророка Мухамеда – слободно се може рећи да је у томе био најуспешнији од свих учесника емисије (изузимајући, наравно, водитељку, која се у то није упуштала, знајући врло добро оквире свога деловања, своју улогу и задатак) – да је муфтија Јусуфспахић у једном тренутку Буловићевог говора сасвим спонтано узвикнуо Владико нека Вас бог (= Алах) награди! Нема сумње да је г-н Буловић надмашио и муфтију Јусуфспахића у заступању Мухамеда, зато и ово јавно признање није изостало, пред очима целог телевизијског аудиторијума, односно целокупне српске (и православне) јавности!
  • Г-н Буловић познат је по свом заступању (лажног) пророка Мухамеда и претходних година; није му овај ТВ наступ прво огледање на том пољу. Read more »

Ο Αντιοικουμενιστικος Αγώνας

Συνεντεύξεως του Μητροπολίτου Αρτεμίου

Εδω και πολυ καιρο ετοιμαζεται Πανορθοδοξη Συνοδος.

 Άσχετα από τις επιπτώσεις που μπορεί να μας ακολουθήσουν – είτε σταύρωση είτε στέμμα στο κεφάλι.

________

• Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης κ. Αρτέμιος αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι πρόκειται να κάνει χειροτονίες επισκόπων. Και πρόσθεσε: Αυτό θα ήταν δημιουργία μιας άλλης πραγματικότητας, εκτός των κόλπων της Σερβικής Εκκλησίας. Εγώ είμαι επίσκοπος της Σερβικής Εκκλησίας και δεν πρόκειται να δημιουργήσω κάτι άλλο.
• Ο Μητροπολίτης Αρτέμιος δήλωσε ότι δεν αρνήθηκε ποτέ την χάρι στη Σερβική Εκκλησία και διέψευσε τις φήμες ότι προτίθεται να δημιουργήσει την δική του Εκκλησία. Εγώ ποτέ δεν έπαυσα να είμαι μέλος της Σερβικής Εκκλησίας, παρόλο που μερικοί νομίζουν ότι κάνω δική μου Εκκλησία, παρασυναγωγή, σέκτα κλπ. Αυτά δεν στέκονται.
• Ένα άλλο φλέγον θέμα που αρκετά απασχόλησε το κοινό είναι η τυχόν κοινωνία του με διάφορες σχισματικές ομάδες. Και εδώ ο Μητροπολίτης Αρτέμιος ήταν κατηγορηματικός λέγοντας ότι τέτοιο θέμα δεν τίθεται κάν! Και σε συγκεκριμένες ερωτήσεις αρνήθηκε την πιθανότητα κοινωνίας με όποιες σχισματικές ομάδες των Ρώσων (σαν τον Αγαθάγγελο, πρώην Μητροπολίτη της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς) είτε με κάποιες Παλαιοημερολογητικές ομάδες (σαν τον Ωρωπού και Φύλης Κυπριανό).
• Σχετικά με την πρόσκληση μετά την φετινή συνεδρίαση Ιεραρχίας (Μάϊος 2012) να «μετανοήσει», να δεχτεί δηλαδή τις αντικανονικές αποφάσεις και ως μοναχός πλέον να υπαχθεί σε κάποιον επίσκοπο της Σερβικής Εκκλησίας, αναφέρθηκε στη συνάντηση που είχε με τον Πατριάρχη Σερβίας κ. Ειρηναίο πέρυσι, και του γνωστοποίησε πως οι διαπραγματεύσεις μπορούν να γίνονται μόνο με την προϋπόθεση να τον δεχτούν ως επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης. Μετά την συνάντηση αυτή δεν υπήρχε άλλη επαφή ούτε ήρθε κανένα μύνημα από την άλλη πλευρά. Και πρόσθεσε πως μερικοί επίσκοποι της Σερβικής Εκκλησίας δεν παύουν να διαδίδουν αναλήθειες και συκοφαντίες. Ενόψει και άλλων μέτρων εις βάρος του που προανήγγειλε η Ιερά Σύνοδος ο Μητροπολίτης Αρτέμιος σχολίασε πως δεν πρόκειται να δεχτεί όποιες άλλες αντικανονικές αποφάσεις ακολουθήσουν.

Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών για την επιστολή του οικ. Πατριάρχου προς τον Αρχιεπίσκοπο

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΤΕΩΡΗ

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΘΗΝΩΝ

Εἰσαγωγή. Τό ὕφος καί τό ἦθος τῆς Πατριαρχικῆς Ἐπιστολῆς.

Μεσούσης τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, στίς 16.3.2012, ὁ Οἰκουμενικός Πατρι­άρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀπέστειλε ἐπιστολή πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο, ἡ ὁποία ἀναφέρεται σέ θέματα τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως.

Ἡ  πατριαρχική ἐπιστολή μᾶς ὑπενθυμίζει ἄλλη παλαιότερη (τοῦ 2009), πα­ρομοίου περιεχομένου, μέ τήν ὁποία ὁ Πατριάρχης κατήγγειλε τήν «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» ὡς πρόξενο σχίσματος καί ζητοῦσε τήν ἐπι­βολή αὐστηρῶν ποινῶν στούς πρωτεργάτες της. Ὅμως ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἄλλως τά οἰκονόμησε καί -δόξα τῷ Θεῷ- ἡ ἐπιστολή αὐτή ἔγινε ἀφορμή, ὥστε γιά πρώτη φορά νά συζητηθεῖ ἀναλυτικά ἐπί διήμερον (15-16.10.09) στήν Ἱερά Σύν­οδο τῆς Ἱεραρχίας ἡ πορεία τοῦ Διμεροῦς Θεολογικοῦ Διαλόγου μέ τούς Ρω­μαιοκαθολικούς. Στή συζήτηση στήν Ἱεραρχία ἀποκαλύφθηκαν πρακτικές καί στοιχεῖα τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως τά ὁποῖα ἐπιμελῶς ἐκρατοῦντο κρυφά ἀπό τούς Ἱεράρχες μας. Ἡ Ἱεραρχία μας ὀρθῶς ἐνεργοῦσα δέν καταδίκασε τήν «Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» οὔτε τούς πρωτεργάτες της, ὅπως φορτικά τῆς εἶχε ζητηθῆ ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη. Δέν εἶναι τῆς παρούσης ὁ σχολιασμός ἐκείνης τῆς ἀποφάσεως, πού εἶχε τότε γίνει ἀπό μέλη τῆς Συνάξε­ώς μας.

Ὅμως διαβάζοντας τήν πρόσφατη ἐπιστολή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί βλέποντας τό ὕφος μέ τό ὁποῖο εἶναι γραμμένη, δέν μποροῦμε νά μήν ἐν­θυμηθοῦμε τήν παρ. 6 τοῦ ἀνακοινωθέντος τῆς Ἱεραρχίας (16.10.2009), μέ τήν ὁποία ἀπευθύνεται στό πλήρωμα τῶν πιστῶν μέ τήν ἄκρως συγκινητική φρά­ση: ἡ Ἱεραρχία «παρακαλεῖ τούς πιστούς νά ἐμπιστεύονται τούς ποιμένες». Εἶναι πρόδηλη ἡ διαφορά ἤθους καί ὕφους τῆς παλαιᾶς συνοδικῆς ἀποφάσεως καί τῆς παρούσης πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς: Ἡ Ἱεραρχία ἐκφράζουσα τήν Ἐκκλησία – μάνα ἀπευθύνεται στά παιδιά της. Ὁ ἐπίσκοπος, ὡς πατέρας καί ὄχι ὡς πα­τριός, ὁμιλεῖ στά παιδιά του. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπευθύ­νεται μέ ἰδιαίτερο σεβασμό στά πρόσωπα τῶν πιστῶν καί κατανοεῖ τήν εὔλογη ἀνησυχία τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ γιά ὅσα τεκταίνονται στά πλαίσια τῆς Οἰ­κουμενικῆς Κινήσεως. Δυστυχῶς τέτοια ὑγιῆ ἐκκλησιολογικά στοιχεῖα δέν μπο­ροῦμε νά βροῦμε στήν πατριαρχική ἐπιστολή. Ἀντίθετα μέ πολλή λύπη διαπι­στώνουμε ἱεροκρατικές ἀντιλήψεις ἐπιβολῆς, φίμωσης καί πάταξης τῆς φωνῆς, τῆς ἀγωνίας καί τῆς ἀνησυχίας τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ἄς ἐξετάσουμε ὅμως τά βασικά σημεῖα τῆς πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς:

Α´. Βατικάνεια Ἐκκλησιολογία

Τό πατριαρχικό ἔγγραφο, δυστυχῶς, ἑδράζεται ἐπί στοιχείων βατικανείου ἐκκλησιολογίας, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ἕνας ἐπίσκοπος, ὡς δῆθεν «πρῶτος τῆς παγκοσμίου Ἐκκλησίας», μπορεῖ νά «ἀπολαμβάνει ἀνωτάτη, πλήρη, ἄμεση καί παγκόσμια κανονική ἐξουσία στήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία μπορεῖ πάντα ἐλεύθερα νά ἀσκεῖ»!

Διότι, πώς ἀλλιῶς μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ ἡ ἔμμεση, ἀλλά σαφής ἀπαίτηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου νά ἐγκρίνει αὐτός σέ ποιά θεολογικά συνέδρια θά στέλνει ἐκπρόσωπο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί θά μποροῦν νά συμμετέ­χουν οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;

Πῶς ἀλλιῶς μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ τό ὕφος τῆς πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς, ὁ συντάκτης τῆς ὁποίας ἀπευθύνεται ὡσάν σέ ἕνα ὑπό τήν κανονική του δικαιο­δοσία ἁπλό κληρικό; Εἶναι ὕφος αὐτό ἐπιστολῆς σέ ὁμότιμο «ἀδελφό», συνεπί­σκοπο καί μάλιστα Ἀρχιεπίσκοπο Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας; Τό ταπεινό φρόνη­μα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν παραβλέπει ἀσφαλῶς τήν πρός τό πρόσωπό του ἀπρεπῆ λεκτική συμπεριφορά, ὅμως τά θέματα κανονικῆς τάξεως στή διοί­κηση τῶν Ἐκκλησιῶν ἐπιβάλλουν τόν ἐνδεδειγμένο σεβασμό πρός τόν πρῶτον τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος…η συνεχεια εδώ Read more »

Τα δάκρυα του μητροπολίτου Αμφιλοχίου 

(Επιστολή Μητροπολίτου Ράσκας Αρτέμιου)

Την ημέρα του εορτασμού του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς 14 Ιουνίου 2012 εις τη μονή Τσέλιε κοντά στο Valjevo, μπροστά στους λίγους προσκυνητές διεξήχθη μια πρωτοφανής σκηνή. Ο μητροπολίτης Αμφιλόχιος επάνω στον τάφο του αγίου Γέροντος εξεφώνησε ένα βαθύ εξομολογητικό, αλλ’ ευσεβιστικής χροιάς λόγο.

Άρχισε με τα δάκρυα, όπως κάθε ειλικρινά μετανοημένος αμαρτωλός θα άρχιζε την εξομολόγησή του: «Αββά! Συγχώρεσε Αββά! Συγχώρεσε Αββά!…». Και αντί να συνεχίσει να απαριθμεί τις αμαρτίες και τα παραπτώματά του (σ. μτφρ.: προς τον γέροντά του άγιο Ιουστίνο) δια τα οποία μετανοεί και ζητάει συγχώρηση (και είχε όντως λόγους να μετανοεί), αυτός συνέχισε όχι μόνο με δικαιολογίες αλλά και με απίθανα ψέματα και κατηγορίες για τον πλησίον του. Και ποιον άλλον θα κατηγορούσε παρά τον αδελφόν του Αρτέμιον; Γι΄ αυτόν με σπαραξικάρδια φωνή και δάκρυα έλεγε:

• «Ο αδελφός μας Αρτέμιος εκλήθη να είναι σήμερα εδώ.
• Διατί αρνήθηκε να παρευρεθεί στον τάφο του αγίου Γέροντος;
• Διατί δραπετεύει απ’ αυτόν;
• Διατί απομακρύνεται από τα Άγια του Θεού;
• Διατί σχίζει τον χιτώνα τον Αγιοσαββιτικό, τον χιτώνα του αγίου πατρός Ιουστίνου;
• Δεν είναι καλό αυτό…».

Ο πρώτος ισχυρισμός στην απαρίθμιση των αμαρτιών του άλλου (του Αρτεμίου) είναι ψεύτικος –«ο αδελφός μας Αρτέμιος εκλήθη να είναι σήμερα εδώ».

Ένεκα της αλήθειας του Θεού οφείλει να απαντήσει και να δείξει: πότε αυτός (ο Αρτέμιος) εκλήθη, από ποιον εκλήθη και με ποιο τρόπο εκλήθη και με ποιο τρoπo εκλήθη; Και τότε μόνο θα γίνει κατανοητό, διατί ο Αρτέμιος δεν ήλθε. Και ξέρει αυτός πολύ καλά τους λόγους και τις αιτίες της διετούς απουσίας του Αρτεμίου από την αγία μονή Τσέλιε, μέσα εις την οποία εκάρη μοναχός πριν από 52 χρόνια. Και (οφείλει) να παρουσιάσει τους λόγους και τις αιτίες, των οποίων αυτός προσωπικά ήτο ο κυριότερος αλλά όχι και μοναδικός υπεύθυνος. Θα πρέπει να εξηγήσει, τι τον κατηύθυνε και τίνος απόφαση εκτελούσε όταν, παραβαίνοντας τον Καταστατικό Χάρτη της Σερβικής Εκκλησίας και καταπατώντας τους αγίους Κανόνας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, απομάκρυνε και εδίωξε τον αδελφό του Αρτέμιο από την επισκοπική του έδρα της μητροπόλεως Ράσκας και Πριζρένης, όταν με τον έτερο αδελφό του παρανόμως εισέβαλε εις την ξένη μητρόπολη, εξεδίωκε και καθαιρούσε τους μοναχούς από μοναστήρια του Κοσσόβου και των Μετοχίων, αφήνοντας πίσω του πνευματική ερήμωση, όταν εισήγαγε καινοτομίες στην λατρεία και πνευματική ζωή, ρημάζοντας και καταστρέφοντας όλα όσα, αυτός ο Αρτέμιος, έκανε και δημιούργησε σχεδόν είκοσι χρόνια.

Αντί να αναλογισθεί αυτές και τις άλλες ανομίες του, αυτός ρωτάει τον «αδελφό Αρτέμιο» διατί «σχίζει τον χιτώνα τον Αγιοσαββιτικό, τον χιτώνα του αγίου πατρός Ιουστίνου», διατί δημιουργεί σχίσμα «πρώτη φορά στην ιστορία της Αγιοσαββιτικής Σερβικής Εκκλησίας». Αφού τόσο καλά γνωρίζει την ιστορία της Σερβικής Εκκλησίας, θα έπρεπε να γνωρίζει και για τα δύο πρόσφατα σχίσματα (αμερικάνικο και μακεδονικό)⁽³⁾, όπως και δια ποιον λόγο δημιουργήθηκαν. Και εάν θα ήθελε πιο αντικειμενικά να εξετάσει τα πιο πρόσφατα γεγονότα στην Σερβική Εκκλησία, θα έπρεπε να διερωτηθεί: αλήθεια ποιος είναι σε σχίσμα και με ποιον; Είναι σε σχίσμα αυτός που προσπαθεί να παραμείνει σε κοινωνία με τους Αγίους Πατέρες, με τον Άγιο Σάββα, τον άγιο Ιουστίνο του Τσέλιε, να φυλάει τις παραδόσεις τους και να ακολουθεί τον δρόμο τους, τον δρόμο του Θεανθρώπου Χριστού, ή εκείνοι που έχουνε παρεκκλίνει από τον δρόμο αυτό και έχουνε λοξοδρομήσει στην ζούγκλα του Οικουμενισμού, του Παπισμού και λοιπών παρεκτροπών;

Αρκετό θα ήταν (σ. μτφρ.: για να αντιληφθεί ποιος δημιουργεί το σχίσμα) να ρίξει μόνο μια ματιά στο χέρι του και στο καρδινάλιο δαχτυλίδι που υπάρχει σ΄ αυτό, καθώς και στο καρδινάλιο σταυρό που του δώρισε ο «Άγιος Πατήρ» Πάπας! Αυτό θα του υπενθυμίσει τις συμπροσευχές με διάφορους αιρετικούς, τη συναίνεση σε απαράδεκτα πράγματα, που όλα απομακρύνουν από την Εκκλησία του Θεού και οδηγούν σε αίρεση και σχίσμα. Ας αναρωτηθεί εάν τέτοιος ήταν ο δρόμος του αγίου Γέροντος Ιουστίνου, πάνω στον τάφο του οποίου αυτός ούτως μοιρολογεί.

Ύστερα ερωτά: «Διατί (ο Αρτέμιος) απομακρύνεται από τα αδέρφια του;». Μήπως πρόκειται για εκείνα τα αδέρφια, το ένα εκ των οποίων δεκαπέντε χρόνια κοπιάζει, ώστε να του «σπάσει την σπονδυλική στήλη»⁽⁴⁾, το άλλο εδώ και δέκα χρόνια περιμένει⁽⁵⁾ και εντατικά δουλεύει για την απομάκρυνση του αδελφού Αρτεμίου από την έδρα της θεόσδοτης μητροπόλεώς του; ή μήπως εκείνο του αδελφού Αρτεμίου απεεκλίτο⁽⁶⁾ το οποίο δεν σταματά «ευκαίρως, ακαίρως» να συκοφαντεί και να κατηγορεί τον αδελφό Αρτέμιο για οτιδήποτε, χωρίς να προσκομίζει την παραμικρή απόδειξη εκτός από σκαιούς και υβριστικούς λόγους;

Και συνεχίζει: «Τον καλέσαμε να συζητήσουμε. Δεν θέλει. Γιατί δεν θέλει;».

Γιά όλα τα παραπάνω, αγαπητέ μου αδελφέ· επειδή όλα έως τώρα έχουν ειπωθεί και συντελεστεί. Τι εξυπηρετεί η περαιτέρω συζήτηση πάνω σ’ επώδυνα τραύματα; Δεν θέλει (σ. μτφρ.: ο Αρτέμιος) να συζητήσει, όχι «επειδή ασφαλώς φαντάζεται τον εαυτό του Άγιο του Θεού και υπερηφανεύεται»⁽⁷⁾, αλλά επειδή απαξιώθηκε και περιφρονήθηκε ως ακάθαρτο κουρέλι («ως ράκκος αποκαθημένης», Ησ. ξδ΄ 6). Ο Θεός όμως γνωρίζει την καρδία του καθενός και τι έχει μέσα, και σύμφωνα με αυδυζητήσει, όχι επειδ΄πεεκλτά θα κρίνει.

Προαναγγέλλεις «ανακομιδή λειψάνων του Αγίου Αββά» για το επόμενο έτος. Μήπως και τότε ο Αρτέμιος θα κληθή όπως εκλήθη και φέτος; Και εάν κληθεί, με ποια ιδιότητα θα κληθεί; (σ. μτφρ. ως μοναχός ή ως επίσκοπος;). Σκέψου λίγο, έχεις χρόνο. Μεγάλη είναι η χρονιά.

Και στο τέλος η διακαής του ευχή: «Ο Θεός να του δώσει (του Αρτεμίου) σοφία και γνώση και πρωτίστως μετάνοια και ταπείνωση…».

Ούτως προσεύχεται για τον πλησίον εκείνος που δεν έχει αμαρτίες, για τις οποίες θα είχε ανάγκη να μετανοεί, και ο οποίος έχει τόση ταπείνωση, ώστε να μην χρειάζεται περισσότερη.

Μη με παρεξηγήσει ο αδερφός Αμφιλόχιος με το να τροποποιήσω λίγο την ευχή του, διότι κατ’ εμέ θα έπρεπε να είναι: «Ο Θεός να ΜΑΣ δώσει…». Τέτοια ευχή ίσως, άμα είναι εκ καρδίας, θα εισακουόταν από τον πανεύσπλαγχνο και πανσυγχωρητικό Κύριο.

19-6-2012                                                + Ο Μητροπολίτης Ράσκας Αρτέμιος

______________________________

(1) Εννοεί εδώ τον πρώην Ερτζεγοβίνης Αθ. Γιέφτιτς, που εχρημάτησε για ένα χρονικό διάστημα (το 2010) εναλλάξ με τον Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο, Τοποτηρητής της μητροπόλεως Ράσκας και Πριζρένης.

(2) Εννοεί την θητεία του ως Τοποτηρητή της μητροπόλεως Ράσκας και Πριζρένης.

(3) Και τα δυό του δευτέρου ήμισυ του 20^ου αιώνα.

(4) Πρόκειται για τον επίσκοπο Μπάτσκας Ειρηναίο Μπούλοβιτς ο οποίος πρίν από δεκαπέντε χρόνια δήλωσε, και αυτό δημοσιεύτηκε σε σερβική εφημερίδα, ότι επιθυμεί να «σπάσει την σπονδυλική στήλη» του Αρτεμίου.

(5) Ο λόγος είναι για τον Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο, ο οποίος δίνοντας συνέντευξη (αμέσως μετά την καθαίρεση του Αρτεμίου τον Νοέμβριο 2010) σε σερβική εφημερίδα, σε σχόλιο του δημοσιογράφου ότι η απόφαση για καθαίρεση του Σεβ. Αρτεμίου ελήφθη πολύ σύντομα, απήντησε χαρακτηριστικά: «Εμείς περιμέναμε την απόφαση αυτή δέκα ολόκληρα χρόνια! Αυτό είναι η ολοκλήρωση όλων εκείνων των ενεργειών που έγιναν έως τώρα». Στην ίδια συνέντευξη ο Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος δήλωσε ότι ο Αρτέμιος είναι «σαν τον ναρκομανή»! Και πρόσθεσε: «Ο Αρεμιος﷽﷽﷽﷽﷽ν ναρκομανό τα αδέρφιακεεκλτέμιος πλέον δεν είναι εκείνος ο άνθρωπος τον οποίον γνωρίζω εδώ και πενήντα χρόνια. Φαίνεται ότι κατελήφθη από το πονηρό πνεύμα… Μόνο ο άνθρωπος που έχασε τα λογικά του δύναται να συμπεριφέρεται σαν τον Αρτέμιο… Σαν να παίρνει ναρκωτικά, δεν ξέρω πώς αλλιώς να εξηγήσω τη συμπεριφορά του… Το φάρμακο για τον Αρτέμιο είναι η μετάνοια. Φοβάμαι όμως πως η πνευματική του πλάνη είναι τόσο μεγάλη ώστε να είναι ήδη αργά».

(6) Αναφέρεται στον πρώην Ερτζεγοβίνης Αθ. Γιέφτιτς.

(7) Έτσι τον χαρακτήρισε στην Ομιλία του ο Αμφιλόχιος στη μονή Τσέλιε.

Εδημοσιεύθη στην ιστοσελίδα μητροπόλεως Ράσκας και Πριζρένης – http://www.eparhija-prizren.org/episkop/tekstovi/774-suze-mitropolitove.html

_____

__

Током недавног интервјуа за грчку агенцију Амен, Митрополит Пирејски Серафим био је, између осталог, упитан и за већ познати случај ”упада” у СПЦ. У прилогу доносимо његов одговор на то питање, заправо дискусију до које је том приликом дошло са новинарима. Интервју је објављен 7. фебруара 2012. године.

Божић у Љуљацима 

петак, 13 јануар 2012 22:11
Небоземна радост најсветлијег празника Христовог Рођења и очовечења заблистала је у Љуљачкој светињи и у срцима многих верника, који су овај велики празник заједно са својим епископом Артемијем дочекали у њој.
Уочи овог великог празника, „мајке свих празника“ како га назива свети Златоуст, у манастиру светог Претече одслужена је кратка али свечана служба освећења и налагања бадњака. На њој се свечано и торжествено, први пут ове године, заорило сложно и одушевљено појање радосног божићног тропара „Рождество Твоје Христе Боже наш…“.
Након паљења бадњака у манастирској трпезарији постављена је вечера за све присутне, међу којима је било верника и из најудаљенијих Српских земаља.
Тачно у поноћ започела је празнична служба са Великим повечерјем и Јутрењем, у наставку којег је одслужена света архијерејска Литургија. Свету Литургију служио је Његово Преосвештенство, Епископ рашко-призренски и косовско-метохијски у егзилу, уз саслуживање петнаестак клирика наше Епархије.
Током свете Литургије прочитана је Божићна посланица коју је епископ Артемије упутио својој пастви, поводом овог великог празника.
Духовна радост је и овом приликом својим изобиљем надоместила све недостатке овоземаљског живота.

Инфо служба
Прочитајте транскрипт беседе изговорене на Бадње вече.

_________

__________

А  Р  Т  Е  М  И  Ј  Е
ПО МИЛОСТИ БОЖЈОЈ ПРАВОСЛАВНИ ЕПИСКОП
ЕПАРХИЈЕ РАШКО-ПРИЗРЕНСКЕ И КОСОВСКО-МЕТОХИЈСКЕ
У   Е Г З И Л У
Свему свештенству, монаштву и свима правоверним
Синовима и кћерима
Сверадосни хришћански поздрав

МИР БОЖЈИ! ХРИСТОС СЕ РОДИ!

„Засијао си од Дјеве Христе, духовно Сунце правде,
и звезда показа Тебе несместивог Који си се сместио
у пећини. Мудраце си упутио на поклоњење твоје,
са њима Те и ми величамо: Животодавче, слава Ти“!
Тропар на Паримејима на Вечерњи

Небо и земља данас се веселе, Анђели и људи духовно прослављају, јер онима који су у тами и сенци смрти, Бог се јави у телу као „Отроча младо“, рођен од Дјеве у пећини Витлејемској. Пећина и јасле Га са радошћу примише; Пастири витлејемски који му се први поклонише, већ Га проповедају; Мудраци са истока, вођени чудесном звездом, журно хитају дарове носећи; Ирод, цар опаки, се смућује чувши о рођењу Новога Цара. Све је у покрету, све и сви осећају да се нешто необично, нешто ново догађа. А ми, шта ми радимо, браћо и сестре, ове чудесне ноћи и овог сверадосног дана? Ми се придружујемо, иако нечистим устима, хоровима Анђела и са њима Му хвалу приносимо радосно кличући: Слава Богу на висини, и на земљи мир, јер дође очекивање народа – Господ Христос, Емануил, да нас спасе од робовања ђаволима.

Немоћан је људски језик да речима искаже сву дубину тајне данашњег празника, али га срце осећа и, као поигравајући, говори нашем уму да се данас десило преславно чудо: Дјева рађа и утроба остаје неповређена; Реч Божија се оваплоћује и од Оца се не одваја; небо и земља се удружују у једно, јер данас Бог на земљу дође и човек на небо узиђе. Отуда, драга децо духовна, нема ништа важније од Божића. Зашто? Зато што је Бог сишао у овај свет и постао човек. Господ је на Божић добио ново име; назван је Емануил, што значи „с нама Бог“ (Мт. 1, 23). А дотле, до тог првог Божића од пре две хиљаде година ко је био с нама? Ђаво! Ђаво кроз грехе, кроз страсти, кроз сваки грех почев од оног Евиног и Адамовог у Рају па до последњег човека. И још једно име које Архангел Гаврило донесе, име Исус, што значи Спаситељ. Спаситељ од чега? Управо од греха, од смрти, од ђавола. Страшно је било живети људима на земљи где ђавола има, а Бога нема. Такав живот, је живот у паклу.

Али, долази Господ, долази Спаситељ управо да људе ослободи тог ужасног присуства ђавољег, да човека спаси. То је програм и мисија Богомладенца Исуса – Спаситеља, чије рођење данас свечано и радосно прослављамо. Јер, гле, Он је дошао да спасе свет од греха, јер је Он једини јачи од греха. То није могао учинити нико од људи, од царева, од војсковођа, од научника. И нико од Анђела и Арханђела, од Херувима и Серафима. Једино Он, Бог Који је постао човек, могао је да из човека истера грех, да истера то најстрашније чудовиште које човека баца у смрт. До Господа Христа у овоме свету царује смрт, царује кроз грех (Рим. 5, 12-14). Уствари, кроз грех и смрт над људима царује ђаво. Долазак Господа Христа у овај свет представља објаву рата греху, смрти и ђеволу. Јер само је Господ јачи од њих, само их Он побеђује и уништава и тако спасава човека и дарује му живот вечни.

Комплетну посланицу можете прочитати на адреси:

http://www.eparhija-prizren.org/episkop/tekstovi/621-bozicna-poslanica-2011.html

БОЖИЋНА ЧЕСТИТКА

МИТРОПОЛИТА ФЛОРИНЕ о. АВГУСТИНА КАНТИОТА

ОПЕТ ЋЕ ЗАСВЕТЛЕТИ ЗВЕЗДА

понедељак, 09 јануар 2012 10:35

СВЕТОГОРЦИ ЕКУМЕНИСТИ

Прошле године обављена је хиротонија новог Епископа Цариградске Патријаршије Елпидофора, са титулом пруски. Пруса је град у Витинији, у подножју планине Олимпа, недалеко од Цариграда, са азијске стране. Наравно да тамо данас нема православних верника, нема свештеника нити појца у црквама. То је још један Епископ Цариградске Патријаршије без своје пастве. Кога ће онда напасати, о ком ће разумном стаду бринути, ко му је поверен на пастирствовање?

Ради се о једном одабраном изданку Патријарха Вартоломеја, који је у говору на хиротонији веома истакао чињеницу своје привржености и везаности за личност Патријарха Вартоломеја. Са друге стране, Патријарх Вартоломеј је у свом обраћању нагласио да је управо зато што у њега полаже велике наде и дао му име Елпидофорос (од грчке речи ελπίς, елпис – нада; Надоносац). Додао је притом, обраћајући се, тада још увек, о. Елпидофору, да своју службу треба да обавља „чесно, са смирењем, са срцем, јер ‘не видимо добро осим срцем. Суштина је невидљива за очи’. Тако нас учи Мали Принц“, закључио је Патријарх Вартоломеј.

  Опширније..  СВЕТОГОРЦИ ЕКУМЕНИСТИ–

понедељак, 09 јануар 2012 10:30

Солунски Теолошки факултет није доделио Папи медаљу

• Недавно је Теолошки Факултет Универзитета у Солуну издао Саопштење којим демантује да је Богословски одсек овог Факултета доделио Папи Бенедикту златну медаљу.
• Факултет наводи да се тај чин дугује групи студената постдипломаца, који су приступили уручењу ове медаље без знања Теолошког Факултета
• Ватикан је тај чин својевремено приписао Богословском одсеку Теолошког Факултета у Солуну. Факултет је од Ватикана захтевао да демантује вест коју је објавио.

Περισσοτερα www.eparhija-prizren.org

ΙΔΟΥ Η ΔΙΑΦΟΡΑ

Εικόνα των διωκτών και των διωκομένων στην Εκκλησία της Σερβίας

Αριστερά ο πατριάρχης της Σερβίας Ειρηναίος με τους ξυρισμένους του μισθωτούς παπάδες, παρουσία άλλου Σέρβου οικουμενιστή επίσκοπου και στο βάθος, σαν μαϊδανός, συμπροσεύχεται ο καρδινάλιος.

Δεξιά ο σεμνός διωκόμενος ορθόδοξος επίσκοπος της Σερβίας Αρτέμιος με το πλήθος των σεμνών άμισθων ιερέων, μοναχών, μοναζουσών και του πιστού λαού.

Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους!

Εκκλησία  υπό διωγμό και υπο σκηνές εν καιρώ χειμώνος στη Σερβία καρποφορεί. Το πλήθος των άμισθων ιερέων, των διακόνων, των μοναχών και του λαού θυμίζει τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, που οι χριστιανοί ήταν έτοιμοι για κάθε θυσία. Σημαία τους· Τα λόγια του Ιωσήφ Βρυέννιου: «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας· ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, καὶ σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καλέσει καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα.
Ο αγωνιστής Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης μιλούσε γι’ αυτά τα χρόνια που θα έρθουν σύντομα και στην Ελλάδα και έλεγε τα λόγια του αγίου Κοσμά του Αιτωλού.·
«Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω· Κάν ο ουρανός να κατεβή κάτω, κάν η γη να ανεβή επάνω, κάν όλος ο κόσμος να χαλάση, καθώς μέλει να χαλάση, σήμερον, αύριον, να μή σας μέλη τι έχει να κάμη ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν· τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν· μη σας μέλλει· δώστατέ τα· δεν είναι δικά σας. ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση, δεν ημπορεί να σας τα πάρη, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε…

Савети Митрополита Флорине о. Августина Кандиота

православним хришћанима како да препознају

добре и побожне епископе и свештенике

Које су спознаје православног владике и свештеника

(Део беседе Митрополита Флорине о. Августина 1971)

(*) Сиониста, масона,лоших и неморалних. Видели смо српског патријарха Иринеја и епископа Буловића да пале свеће у јеврејским синагогама.Видели смо и Васељенског патријарха Вартоломеја да се поклања великој јеврејској синагоги у Америци.

______

________________

_______________

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

Αφού έδιωξαν από το Κοσσυφοπέδιο τον άξιο ιεράρχη της Αρτέμιο, αφού έβαλαν για επίσκοπο μια μαριονέτα που κάνει τα χατήρια τους και συνεργάζεται με τους εχθρούς του επισκόπου Αρτεμίου, αφού ανάγκασαν τους μοναχούς να εγκαταλείψουν τα μοναστήρια τους στο Κοσσυφοπέδιο και στα Μετόχια, αφού έδιωξαν, «καθαίρεσαν» με ψευδείς και ανυπόστατες κατηγορίες τον πνευματικό πατέρα και ηγέτη του λαού του Κοσσυφοπεδίου κάνουν τώρα τον πατριώτη!!!

Για να ρίξουν στάχτυ στα μάτια του Σέρβικου λαού, ζητούν την προσευχή του!!! Για να τους πιστέψουν στέλνουν επιστολή στον συνεργάτη τους πρόεδρο της Σερβίας  Τάντιτς για να αποτρέψει την τραγωδία, να κρατήσει τον λαό στα σπίτια του και να φυλάξει τα προσκυνήματα!!! Ώ! της υποκρισίας, της αδιαντροπιάς και της ψευτιάς τους!!!

Ο φιλοδυτικός Ταντιτς, που κάνει τα χατήρια των Ευρωπαίων, οι οποίοι βομβάρδισαν και κατέστρεψαν την Σερβία και θέλουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου δεν είναι ικανός να φυλάξει το Κοσσυφοπέδιο. Ο λαός δεν θέλει τον Τάντιτς, αλλά τον πνευματικό του πατέρα και ηγέτη, που αυτοί εσταύρωσαν και απεμάκρυναν από κοντά του. Αν πράγματι θέλουν την σωτηρία του Κοσσυφοπεδίου να φέρουν πίσω τον ποιμένα του και τους μοναχούς του που είναι τα μαντρόσκυλα του. Κοπάδι χωρίς ποιμένα και μαντρόσκυλα είναι αφύλακτο και το κατασπαράζουν οι λύκοι. Αν αυτό δεν έχουν την δύναμη να το κάνουν όλα τα άλλα είναι θεατρικές παραστάσεις, για να εξαπατήσουν τον Ορθόδοξο Σέρβικο λαό και να κάνουν τον πατριώτη.

Ας δουμε τις ανακοινώσεις τους από την www.romfea.gr

• Την έντονη ανησυχία της, για τα σοβαρές απειλές βίας που απειλούν τον λαό του Κοσσυφοπεδίου, εκφράζει η Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
• Η Ιερά Σύνοδος με εγκύκλιο της, καλεί τον Σερβικό λαό να προσευχηθεί και να τηρήσει τριήμερη νηστεία, για την σωτηρία του λαού του Κοσσόβου και Μετόχια….

Απευθυνόμενη με επιστολή στον Πρόεδρο της Σερβίας Τάντιτς, γράφει·

• …«Σας παρακαλούμε ως Πρόεδρος της Σερβικής Κυβέρνησης, να κάνετε, ότι το δυνατόν μπορείτε για να αποτρέψετε μια ακόμη τραγωδία, αλλά και να κρατήσετε τους ανθρώπους μας στα σπίτια τους και να διαφυλάξετε τα ιερά προσκυνήματα μας…», τονίζουν κλείνοντας τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου.

Ὁδοιπορικὸ στὴ Σερβία: Συνάντηση μὲ τὴν Ὀρθοδοξία

Ευλαβικο προσκυνημα

στὶς σύγχρονες ἐπίγειες «κατακόμβες»

____________

________

Δρόμοι χωρὶς μποτιλιάρισμα, μικρά, φτωχά, ζωντανὰ χωριουδάκια, ἀνθρώπινα· καὶ τὸ τοπίο πράσινο, βλάστηση συνεχὴς καὶ πυκνή· χορταίνουν τὰ μάτια, ἠρεμεῖ ἡ καρδιά· μιὰ μικρὴ ἀποζημίωση αὐτοῦ τοῦ κουραστικοῦ ταξιδιοῦ μὲ προορισμὸ τὴν Σερβία καὶ τὶς σύγχρονες κατακόμβες της, ποὺ ἀποφασίσαμε νὰ κάνουμε μὲ δυὸ αὐτοκίνητα, ἑλλαδίτες ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, τὸ Αἴγιο καὶ τὸ Βόλο.

Τὸ τοπίο εὐλογημένο σὲ παρασέρνει νὰ σιγοψάλεις «οὐκ ἐλάτρευσαν τὴν κτίση οἱ θεόφρονες, ἀλλὰ τὸν κτίσαντα»· καὶ ἡ καρδιὰ ἀναμένει ν’ ἀντικρύσει τὶς σύγχρονες κατακόμβες· τὶς ἐπίγειες «κατακόμβες» ποὺ δημιούργησαν οἱ ἀνάλγητες οἰκουμενιστικὲς διώξεις «ὀρθοδόξων ποιμένων» καὶ ἡ σθεναρὰ ἀντίσταση ἑνὸς ἀσθενικοῦ ἀνθρώπου, τοῦ διωκόμενου Σέρβου ἐπισκόπου Ἀρτεμίου, μὲ τοὺς ἡρωϊκοὺς μοναχοὺς καὶ μοναχές, ποὺ ἀψήφισαν τὰ πάντα γι’ Αὐτὸν ποὺ δημιούργησε τὰ πάντα.

Πρὶν γνωρίσουμε ἀπὸ κοντὰ τὰ πράγματα, ζωγραφίζαμε μὲ τὴ φαντασία τὴν πιθανὴ εἰκόνα ποὺ θὰ συναντούσαμε: κάποιους αὐστηροὺς –κυρίως γέρους– μοναχούς, ποὺ ἡ ἄσκηση, τὰ χρόνια, τὰ σκληρὰ πολεμικὰ γεγονότα, οἱ ἀπάνθρωπες Νεοταξικὲς πρακτικές, θὰ εἶχαν αὐλακώσει τὸ σῶμα τους, τὸ πρόσωπο καὶ κυρίως τὴν ψυχή τους, καὶ θὰ τοὺς εἶχαν μεταβάλει σὲ ἀπόκοσμους, καχύποπτους, ὅσο κι ἀσυμβίβαστους ἀνθρώπους, ἕτοιμους νὰ δώσουν ἄλλη μιὰ μάχη μ’ ἐκείνους ποὺ θὰ ἐπιβουλευθοῦν τὸ τελευταῖο ἀγκωνάρι ποὺ ἔχουν γιὰ προσκέφαλο, τὸ κεραμίδι ποὺ ἀπέμεινε στερνὸ σύμβολο ἑνὸς «οἴκου ἄοικου».

Μὰ ὅταν φτάσαμε στὶς κατοικίες τους, συναντηθήκαμε μὲ τὸ ἀπρόσμενο. Ἀντὶ γιὰ σκληραγωγημένους γέρους καὶ ἀγέλαστες γερόντισσες, ἀντικρίσαμε μὲ ἔκπληξη νεότατους μοναχοὺς καὶ μοναχές, ποὺ τὸ μαῦρο τους ράσο τόνιζε πολλαπλασίως τὰ φωτεινά, χαρούμενα πρόσωπά τους· νέους καὶ νέες, ποὺ σὰν μόλις τώρα νὰ ἐπέστρεψαν ἀπὸ κάποιο σπουδαστήριο ἢ νὰ τελείωσαν τὴ διδακτορική τους διατριβή. Καλύτερα· σὰν μόλις νὰ γύρισαν ἀπὸ κάποια κατανυχτικὴ ὁλονυχτία, στὴν ὁποία γεύτηκαν θεῖες ἐμπειρίες.

Μᾶς χαιρετοῦσαν μὲ ἕνα ἀνυπόκριτο αὐθορμητισμό, σὰν νὰ μᾶς γνώριζαν χρόνια· ὅπως τὸ ἴδιο αὐθόρμητα δάκρυσαν μετὰ ἀπὸ λίγο, καθὼς τραγουδοῦσαν πονεμένα τραγούδια τῆς χαμένης τους πατρίδας, τοῦ Κοσσόβου, ἀπ’ τὸ ὁποῖο δὲν τοὺς ξερίζωσαν οἱ Ἀλβανοὶ φρουροί, ἀλλὰ οἱ πρώην σχολάζοντες πατριοὶ ποιμένες καὶ οἱ πατριαρχεύοντες τοποτηρητὲς τῆς Παγκοσμιοποίησης καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Κι ἀνάμεσα στοὺς μοναχοὺς καὶ τὶς μοναχές, καὶ μπρός τους, καὶ δίπλα τους ὁ ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος. Ἁπλός, χαριτωμένος, ποὺ λόγω τοῦ ὕψους του χανόταν ἀνάμεσά τους, «μικρὸς τῇ ἡλικίᾳ», «ὑψηλὸς ταῖς φρεσί». Χωρὶς καμία γοητεία, στόμφο, φαντασία, δύναμη, ἐξουσία. Μὲ φανερὴ τὴ σφραγῖδα τῆς Παύλειας αὐτοσυνειδησίας: «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ».

Κι ἀναρωτιέσαι;

Ἀλήθεια! Αὐτὸς ὁ μικρὸς τὸ δέμας ἄνθρωπος, δίχως ὅπλα καὶ δίχως φαρέτρα, δίχως φίλους, οἰκονομικοὺς πόρους, Μέσα Ἐπικοινωνίας καὶ κοσμικὸ κύρος, αὐτός, ἔχει γίνει ὁ πονοκέφαλος τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας; Αὐτὸς ἔχει προβληματίσει τόσο τοὺς ἐπισκόπους τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ἔχει φοβίσει τόσο τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ὥστε νὰ τοῦ ἀπαγορεύσει ἐδῶ καὶ μιὰ δεκαετία τὴν εἴσοδο στὸ Ἅγιο Ὄρος;

Ἀλήθεια! Αὐτοὶ οἱ εὐφρόσυνοι μοναχοὶ κι αὐτὲς οἱ ἀδύναμες καλωσυνάτες μοναχές, ποῦ βρῆκαν τὴ δύναμη νὰ ἀντισταθοῦν στοὺς περιβεβλημένους «πορφύραν καὶ βύσσον» ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες, πῶς δὲν πτοοῦνται ξέροντας ὅτι πίσω ἀπὸ τοὺς ἀχυρένιους ἐκκλησιαστικοὺς ἄρχοντες στέκονται τὸ Βατικανὸ καὶ οἱ ἀδίστακτοι σχεδιαστὲς τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων καὶ τὰ ὄργανά τους, οἱ Κοσοβάροι ἐξτρεμιστές;

Ἦταν ὁλοφάνερο γιατὶ δὲν πτοοῦνται. Δὲν πτοοῦνται, γιατὶ –ἐπίσκοπος, ἱερεῖς καὶ μοναχοὶ– ἔχουν ἐνστερνισθεῖ καὶ ἀγωνίζονται νὰ ἐφαρμόσουν συνειδητά, ὅσα δίδαξαν καὶ ἐφάρμοσαν οἱ Ἅγιοι Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Μᾶρκος Εὐγενικός, Γρηγόριος Παλαμᾶς, οἱ Μ. Ἀθανάσιος καὶ Βασίλειος, ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». Ἡ ἀπόφαση τῆς θυσίας γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς Πίστεως, μεταποιεῖ τοὺς ἀδύνατους καὶ χοϊκοὺς ἀνθρώπους, σὲ δυνατοὺς καὶ οὐρανοπολίτες, οἱ ὁποῖοι «πάντα ἰσχύουν ἐν τῷ ἐνδυμανοῦντι (αὐτοὺς) Χριστῷ».

Εἶναι, γιατὶ ὁ ἀγώνας τους δὲν ἀποβλέπει σὲ δόξες, ἡδονὲς καὶ ἐξουσία. Ὁ ἀγώνας τους ἀποβλέπει στὴν διατήρηση τῆς σώζουσας ὀρθοδόξου Πίστεως, ποὺ ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μεθοδικὰ ἀνατρέπει καὶ μὲ γρήγορους ρυθμοὺς ἀποδομεῖ. Ἐμμονὴ στὴν ὀρθοδοξία μὲ ὅποιο κόστος.

Πρῶτος σταθμός μας ἡ προσωρινὴ κατοικία τοῦ π. Ἀρτέμιου, ἔξω ἀπὸ ἕνα μικρὸ χωριό, τὸ Ljuljaci, κοντὰ στὴν πόλη Kragujevac. Ἐκεῖ μᾶς ὑποδέχτηκε μὲ ἁπλότητα ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης Ράσκας καὶ Πριζρένης π. Ἀρτέμιος μὲ μερικοὺς ἀπὸ τοὺς ἱερομόναχους καὶ μοναχοὺς ποὺ τὸν ἔχουν ἀκολουθήσει, συμπαραστεκόμενοι στὸν διωγμό του. Εἶναι μιὰ μακρόστενη διώροφη, ἡμιτελὴς οἰκοδομὴ καὶ δίπλα ἕνας μικρὸς ναός. Τὸ κτίριο προοριζόταν γιὰ γηροκομεῖο καὶ προσφέρθηκε γιὰ νὰ καλύψει τὶς ἀνάγκες τους.

Καὶ δὲν εἶναι τὸ μόνο. Κι ἄλλα τέτοια κτίρια, κι ἄλλες τέτοιες ἐκτάσεις ἐμπιστεύθηκαν, ἁπλοὶ πιστοὶ τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, στὸν Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο γιὰ τὶς ἀνάγκες στεγάσεως τῶν 100 περίπου μοναχῶν (ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν) ποὺ τὸν ἀκολούθησαν, ἐπειδὴ στὸ πρόσωπό του εἶδαν τὸν συνεχιστὴ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Γιατὶ οἱ πιστοὶ κατάλαβαν τὸ θέατρο ποὺ παίζεται ἀπὸ τοὺς ἐπικεφαλῆς τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας. Εἶδαν τὴν ἀδικία. Καὶ συρρέουν κατὰ ἑκατοντάδες ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς Σερβίας, γιὰ νὰ λάβουν τὰ μυστήρια ἀπὸ Ὀρθόδοξο κι ὄχι ἀπὸ Οἰκουμενιστὲς Μητροπολίτες καὶ Πατριάρχη.

Αὐτὴν τὴν κοσμοσυρροὴ τὴν ζήσαμε στὴν Θ. Λειτουργία, τὴν ἡμέρα τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, σὲ μιὰ ἄλλη «κατακόμβη», στὴν  περιοχὴ Leusice. Σ’ ἕνα κτῆμα ποὺ κι αὐτὸ δωρήθηκε, χωρὶς ὅμως Ναό, μ’ ἕνα μικρὸ οἴκημα στὴν κορυφή. Γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν πιστῶν –ποὺ μὲ δεκάδες αὐτοκίνητα ἔφτασαν ἀπὸ ὅλη τὴ Σερβία– εἶχαν στηθεῖ δυὸ μεγάλα ὑπόστεγα-σκηνές. Τὸ ἕνα χρησιμοποιήθηκε γιὰ τὴν Θ. Λειτουργία, τὸ ἄλλο γιὰ τὸ γεῦμα «ἀγάπης», ποὺ εἶχαν ἑτοιμάσει μοναχὲς καὶ μοναχοὶ γιὰ τοὺς ἑκατοντάδες πιστούς.

Ἀσφαλῶς, αὐτὴ ἡ Θ. Λειτουργία (παρότι ἔγινε στὰ σερβικά) θὰ τὴν θυμόμαστε γιὰ πολύ. Δεκάδες ἱερομόναχοι συμμετεῖχαν, πολλοὶ μοναχοὶ καὶ μοναχὲς ἦσαν παρόντες καὶ οἱ πιστοί, ποὺ δὲν ἤθελαν νὰ λειτουργηθοῦν καὶ νὰ κοινωνήσουν ἀπὸ τὰ χέρια Πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων, ποὺ ὑψώνουν τὸ ἅγιο δισκοπότηρο καί, ταυτόχρονα, τὰ ἴδια ἐκεῖνα χέρια ὑψώνουν σὲ συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικοὺς καὶ Μουσουλμάνους, μὲ ἐκεῖνα τὰ ἴδια χέρια ἀνάβουν ἑπτάφωτες λυχνίες μὲ Ραβίνους Ἰουδαίους καὶ ἀκόμα, τελοῦν ἀρτοκλασίες μὲ καρδινάλιους. Ἦρθαν στὸ Leusice, γιατὶ ἤθελαν νὰ κοινωνήσουν ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ ἀσυμβίβαστου Μητροπολίτη Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτεμίου καὶ τῶν συλλειτουργῶν του, ποὺ διακρατεῖ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ διεχώρισε τὴ θέση του ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς ἐπισκόπους, ἀλλὰ κι ἐκείνους ποὺ τοὺς ἀνέχονται.

Μιλήσαμε ἀρκετὲς ὧρες μὲ τὸν Σεβασμιώτατο. Ἀπάντησε σὲ πολλὲς ἐρωτήσεις μας σχετικὰ μὲ τὴν κατάσταση, ὅπως διαμορφώνεται τώρα στὴ Σερβία. Δὲν εἶναι τώρα ἡ ὥρα, οὔτε ἐπιτρέπει ὁ χῶρος νὰ παραθέσουμε τὸ περιεχόμενο τῶν συζητήσεων. Θὰ ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ δυὸ σημεῖα.

1. Τὸν ρωτήσαμε γιὰ τὴν ἐναντίον του κατηγορία, ποὺ ἐπαναλαμβάνεται ἀπὸ συγκεκριμένο συνεπίσκοπο (καὶ ἀποδεικνύεται, μαζί μὲ τόσες ἄλλες, καθαρὴ συκοφαντία ἐναντίον του). Ἡ κατηγορία ἔλεγε, πὼς ὁ Σεβασμιώτατος χρησιμοποιεῖ τὸν «ἀντι-οικουμενισμὸ» γιὰ νὰ καλύψει ἄλλες δραστηριότητες. Κατὰ τὴ συζήτηση ἀποκαλύφθηκε, ὅτι ὁ ἀγώνας του δὲν εἶναι καινούργιος· ἐπὶ δεκαετίες ἀγωνίζεται κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀκολουθώντας πιστὰ (κι ὅσο τοῦ ἐπέτρεπαν οἱ συνθῆκες) τὴ γραμμὴ  τοῦ γέροντά του, Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ποὺ ἄλλοι μαθητὲς τοῦ Ἁγίου εἶχαν ἀπὸ χρόνια προδώσει μὲ τὶς πράξεις τους. Μᾶς ἀνέφερε δὲ καὶ συγκεκριμένες γραπτὲς ἀποδείξεις γιὰ τοὺς ἀγῶνες του αὐτούς.

Ψάξαμε καὶ βρήκαμε ὅτι:

* Ἀπὸ τὴν περίοδο τοῦ 1992, ἡ Μητρόπολη Ράσκας καὶ Πριζρένης (τῆς ὁποίας προΐσταται) ἐξέδιδε τὸ περιοδικὸ «Ἅγιος Δούκας Λάζαρος», μὲ τὸ ὁποῖο ἐνημέρωνε τοὺς πιστοὺς γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἀγωνιζόταν ἐναντίον του.

* Τὸ 1994 ἡ «Ἱερὰ Ἀρχιερατικὴ Σύνοδος» τῆς Σερβίας τοῦ ἀνέθεσε νὰ ἑτοιμάσει καὶ καταθέσει Ἔκθεση περὶ τῆς ἱστορίας τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, αὐτὴ τὴ σφηκοφωλιὰ τῶν αἱρέσεων. Προετοίμασε τὴν Ἔκθεση καὶ τὴν κατέθεσε τὸ 1995 μὲ τὴν πρόταση νὰ ἀποχωρήσει ἡ Σερβικὴ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε. Τὴν Ἔκθεσή του αὐτὴ μελέτησε καὶ υἱοθέτησε ἡ «Ἱερὰ Ἀρχιερατικὴ Σύνοδος» καὶ ἔλαβε Συνοδικὰ τὴν ἀπόφαση (ὑπ’ ἀριθ. 3128, 17-11-1997) νὰ ἀποχωρήσει ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε. Δυστυχῶς, ὅμως, ἡ ἐφαρμογὴ τῆς ἀποφάσεως βραχυκυκλώθηκε ἀπὸ ὑψηλόβαθμους οἰκουμενιστὲς καὶ ματαιώθηκε, χωρὶς νὰ προσαχθοῦν ἐπιχειρήματα θεολογικὰ ποὺ νὰ δικαιολογοῦν τὴν ἀνατροπὴ μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς ἀποφάσεως, ἡ ὁποία εἶχε κατοχυρωθεῖ καὶ στηριχθεῖ στὴν ὀρθόδοξη Πατερικὴ Παράδοση καὶ εἶχε ἀποφασισθεῖ Συνοδικά.

2. Θὰ ἀναφέρουμε ἕνα ἀκόμα πρόσφατο γεγονὸς ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε. Ὅταν ἄρχισαν οἱ ἐναντίον του διωγμοὶ καὶ ἔπαυσε ὁ Σεβασμιώτατος νὰ μνημονεύει τοὺς οἰκουμενιστὲς ἐπισκόπους –ποὺ γιὰ λόγους πίστεως τὸν καθήρεσαν–, ἦρθε καὶ τὸν βρῆκε ἕνας Σέρβος πιστὸς ἀπὸ ἄλλη Μητρόπολη καὶ τοῦ ζήτησε νὰ τὸν κοινωνήσει. Γιατί, ὅπως τοῦ ἀποκάλυψε: ἔχω ἕντεκα χρόνια νὰ κοινωνήσω· ἀπὸ τότε ποὺ διαπίστωσα πὼς ἡ Ἐκκλησία μας συμπορεύεται μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ τοὺς οἰκουμενιστές, δὲν ἤθελα νὰ ἐπικοινωνῶ μαζί τους καὶ νὰ κοινωνήσω ἀπὸ τὰ χέρια τους!

Ἔτσι κι ἀλλιῶς ὁ «μοναχὸς» Ἐπίσκοπος καὶ οἱ μοναχοὶ εἶναι διαχρονικὰ τὰ «λόκ» τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἔχει ἀποδείξει ἡ ἱστορία τοῦ ὀρθόδοξου μοναχισμοῦ. Σήμερα, ὁ ἀνανεωτὴς τοῦ Ὀρθόδοξου μοναχισμοῦ στὴ Σερβία (ἔκαρε ὡς μοναχοὺς καὶ μοναχὲς 300 περίπου πνευματικά του παιδιά),  καὶ ὅσοι ἀπ’ αὐτοὺς ἐλεύθερα ἀποφάσισαν νὰ τὸν ἀκολουθήσουν, κατοικοῦν ὄχι σὲ ὑπόγειες κατακόμβες ἢ στὰ «σπήλαια καὶ τὰ ὄρη καὶ τὶς ὀπὲς τῆς γῆς», μὰ στὶς νέες, ἐπίγειες «κατακόμβες», μέσα στὶς χριστιανικὲς κοινωνίες, τὶς κοινωνίες ποὺ ἡ Νέα ἀντίχριστη Τάξη Πραγμάτων, μὲ κερκόπορτα τὸν Οἰκουμενισμό, συστηματικὰ τὶς ἀπονευρώνει ἀπὸ κάθε τι Ὀρθόδοξο. Ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος δίνει τὸ παράδειγμα τῆς ἀντίστασης, τὸ ἔναυσμα τοῦ ἔσχατου ἀγῶνα ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς «τελευταίας αἱρέσεως τῆς ἱστορίας» κατὰ τὸν ἀείμνηστο π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο.

Σ’ ἐμᾶς προσωπικά, ἡ ὅλη εἰκόνα ποὺ ἀντικρίσαμε, θύμισε τὴν περίπτωση τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ θεολόγου, ὁ ὁποῖος κλήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ πολεμήσει τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, τοὺς Ἀρειανούς. Καὶ μόνος αὐτός, κατάφερε νὰ ἀνατρέψει τὴν κατάσταση, παρόλο ποὺ ὅλους τοὺς ὀρθόδοξους ναοὺς κατεῖχαν οἱ Ἀρειανοί· ἔχοντας, λοιπόν, σὰν ὁρμητήριο ἕνα μικρὸ ναὸ στὴν Βασιλεύουσα καὶ ὁμιλώντας στοὺς πιστοὺς ποὺ εἶχαν ἀπομείνει, τοὺς ἐνθάρρυνε καὶ τοὺς βοήθησε νὰ κρατήσουν τὴν πίστη. Σ’ ἕναν ἀπὸ τοὺς λόγους του, λόγο ἐξαίσιου κάλλους, μεταξύ ἄλλων περιλαμβάνονται καὶ οἱ παρακάτω φράσεις:

«Ἔχουσιν οὗτοι (οἱ αἱρετικοὶ) τοὺς οἴκους, ἡμεῖς τὸν ἔνοικον· οὗτοι τοὺς ναούς, ἡμεῖς τὸν Θεόν∙ …οὗτοι θράσος, πίστιν ἡμεῖς· οὗτοι τὸ ἀπειλεῖν, ἡμεῖς τὸ προσεύχεσθαι· οὗτοι τὸ βάλλειν (=τὸ νὰ μᾶς χτυποῦν), ἡμεῖς τὸ φέρειν· οὗτοι χρυσὸν καὶ ἄργυρον, ἡμεῖς λόγον κεκαθαρμένον. Ἐποίησας σεαυτῷ διώροφα καὶ τριώροφα; …ἀλλ’ οὔπω ταῦτα τῆς ἐμῆς πίστεως ὑψηλότερα καὶ τῶν οὐρανῶν πρὸς οὓς φέρομαι. Μικρόν μοι τὸ ποίμνιον; Ἀλλ’ οὐκ ἐπὶ κρημνῶν φερόμενον. Στενή μοι ἡ μάνδρα, πλὴν λύκοις ἀνεπίβατος, πλὴν οὐ παραδεχομένη λῃστήν, οὐδὲ ὑπερβαινομένη κλέπταις καὶ ξένοις» (Ὁμιλία ΓΛ΄, «Πρὸς Ἀρειανοὺς καὶ εἰς ἑαυτόν»).

Εὐχή μας καὶ προσευχή μας νὰ κρατήσει ὁ Σεβασμιώτατος καὶ οἱ συμπορευόμενοι τὸν δρόμο τῆς ἐξορίας καὶ τῶν κατακομβῶν κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, τὴν πίστη ἀνόθευτη, μὲ προσοχὴ καὶ διάκριση, ὥστε οἱ δυσκολίες ποὺ συναντοῦν νὰ μὴν τοὺς ὁδηγήσουν στὶς κινήσεις ποὺ ἐπιδιώκουν οἱ πολεμοῦντες αὐτούς. Τίποτα νὰ μὴ τοὺς πτοήσει καὶ τίποτα νὰ μὴν τοὺς χωρίσει ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τοὺς καθοδηγητικοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας.

Εὐχή, προσευχὴ καὶ μύχιος πόθος μας νὰ δημιουργηθεῖ κι ἐδῶ στὴν πατρίδα μία τέτοια ἑστία ἀντίστασης κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Παγκοσμιοποίησης, μία τέτοια κατακόμβη, ποὺ θυμίζει πρωτοχριστιανικοὺς χρόνους, τότε ποὺ οἱ Χριστιανοὶ εἶχαν τὸν ζῆλο καὶ τὴν πίστη νὰ θυσιασθοῦν γιὰ τὸν Χριστό. Εὐχόμεθα καὶ ἐλπίζουμε νὰ συμβεῖ αὐτὸ ἐγκαίρως, πρὶν χρειασθεῖ νὰ ἐπέμβει ὁ Θεὸς μὲ τοὺς παιδαγωγικοὺς τρόπους ποὺ Ἐκεῖνος γνωρίζει.

Γυρίσαμε πίσω ἔχοντας καταγράψει ἀνεξίτηλα στὴν καρδία καὶ στὸ νοῦ μας αὐτὸ ποὺ ζήσαμε καὶ τὶς ἐμπειρίες ποὺ ἀποκομίσαμε, ἔστω καὶ γιὰ λίγο, σ’ αὐτὴν τὴν μικρὴ ποίμνη τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἑνωμένη μὲ τὴν διαχρονικὴ Ἐκκλησία κι εὐχηθήκαμε ὁ σύγχρονος αὐτὸς γνήσιος ἐπίσκοπος «εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ» νὰ ἀποτελέσει παράδειγμα, ἐγερτήριο σάλπισμα ἀφύπνισης, ἐγρήγορσης καὶ ἀντίστασης γιὰ τοὺς ἐν Ἑλλάδι συλλειτουργούς του.

Οἱ Ἑλλαδίτες ἐπισκέπτες

Κατασυκοφάντηση του επισκόπου Αρτεμίου από τη Σύνοδο της Σερβίας

http://thriskeftika.blogspot.com

Τέλος στην ίδια ανακοίνωση και σε σχέση με τον οικουμενισμό τονίζεται ότι «οι κατηγορίες περί οικουμενισμού είναι αποτέλεσμα παρανόησης από τον Αρτέμιο της αποστολής της Εκκλησίας του Χριστού… Αυτή η παρανόηση προέρχεται, από τη μία πλευρά, από φανατισμό και αδυμανία κατανόησης της φύσης της Εκκλησίας, και από την άλλη από πολιτικά και ιδεολογικά κίνητρα».
Είναι σαφές. Οι Οικουμενιστές της Σερβίας συνεχίζουν να θορυβούνται από την αποδοχή που έχει ο αδίκως και αντικανονικώς από αυτούς τιμωρηθείς επίσκοπος Αρτέμιος. Τρίζουν τα δόντια τους εναντίον του και παρουσιάζουν την παναίρεση του οικουμενισμού ως δήθεν άγνωστη σε αυτούς, ενώ την ίδια στιγμή συμμετέχουν ενεργά σε συμπροσευχές με ετεροδόξους αλλά και αλλοθρήσκουν ενώ ποικιλοτρόπως εργάζονται για μία παγχριστιανική και πανθρησκειακή ενότητα, υποκλινόμενοι στον Πάπα και τους καρδιαναλίους του…

www.eparhija-prizren.org

Мина К: Возљубљеној браћи у Христу Србима из Америке

четвртак, 04 август 2011 17:35

Доносимо коментар поводом тзв. Саопштења Синода, објављеног 3. јула 2011. на сајту који се налази под њиховом контролом – www.spc.rs.

Додатне податке о темама које се помињу у тексту, заинтересовани могу погледати у информативним емисијама на следећим линковима:

• http://www.youtube.com/watch?v=DTErpsgfVYk
• http://www.youtube.com/watch?v=p-iFGfurlfM
• http://www.youtube.com/watch?v=nAA9DjOr30g

Уредништво

• „Против неправде треба се борити.
• Равнодушно гледати неправду
• исто је што и творити неправду“
• Свети Николај Охридски и Жички

И ако сам само посматрач у овим смутним временима, не могу да прећутим када је неправда у питању. Можда мој глас као јединке не значи много, али и то мало уме по некада да буде много. Када би свако као ја размислио и подигао свој глас против безакоња, авај колико би то гласова било? Колико би се гласова вазнело на небеса и колико би молитви као огањ отворило и небо и земљу?

.

БЛАЖЕНИ ЈЕРЕТИЦИ, ПРЕМА ЦАРИГРАДСКОМ ПАТРИЈАРХУ ВАРТОЛОМЕЈУ!

СТАВОВИ О ПРЕТХОДНОМ ПАПИ СТАРЦА ПАЈСИЈА И ПАТРИЈАРХА

ВАСЕЉЕНСКИ ПАТРИЈАРХ г. ВАРТОЛОМЕЈ

”Данас, ко год да говори немогуће је да се не осврне на губитак Његове Светости, Папе Јована Павла Другог… Блаженопочившег Папу срео сам четири пута од 1995. до данас, и заједно са целим светом имао сам прилике и сам да се уверим и да видим његове многобројне дарове. Био је заиста харизматична личност. Путовао је више од било ког претходника да би пренео поруку Еванђеља, мира и правде, љубави, братољубља и сарадње људи и народа”.

”Епискепсис”, бр. 647, 30.4.2005, стр. 2

СТАРАЦ ПАЈСИЈЕ: (†1994)

(У Грчкој га сматрају светим. Имао је дар пророштва и предвиђања)
”Стање у бившој Југославији је производ Ватикана. То су ”благослови” Папе, ”великог хришћанина!”

(Речи Мудрости и Благодати старца Пајсија Светогорца, Јером. Макарије, Келија Успења Богородице, Света Гора, издање ”Света Ана”, Солун 2004, стр. 104 (Грчка))

ПАПА ЈОВАН ПАВЛЕ ДРУГИ:

(Обраћајући се скупу страних дипломата у Ватикану, 1992, током рата у Југославији)
”Разоружајте Србе или наоружајте Муслимане!”
Дневник ”То Вима”, 31.1.1993, према сведочењу бившег посланика европског парламента г. Георгија Ромеа (Грчка)

_______