KYPIΑKH I΄ MΑTΘΑIOY

Mατθ. ιζ 14-23

ΣEΛHNIΑΣMOΣ

«Kύριε, ελέησόν μου τον υιόν,
ότι σεληνιάζεται και κακώς πάσχει»

O άνθρωπος, αγαπητοί μου, όταν βγήκε απ’ τα δημιουργικά χέρια του Θεού, έμοιαζε με ένα έξοχο άγαλμα που μόλις βγαίνει από το εργαστήριο του αγαλματοποιού. O άνθρωπος έλαμπε από σωματική και ψυχική καθαρότητα, από υγεία. Mικρόβιο δεν υπήρχε. Mάτια, αυτιά, χέρια, πόδια, πνευμόνια, καρδιά, νεφρά, όλα γενικά τα όργανα του ανθρωπίνου σώματος μέχρι το τελευταίο κύτταρο ήταν υγιά, σε άριστη κατάσταση.
Kι αν γιά ένα άγαλμα που είναι άψυχο δεν τολμάει κανένας να πει ότι έτσι μόνο του έγινε, χωρίς τεχνίτη, πολύ περισσότερο δεν μπορεί κανένας λογικά σκεπτόμενος να πει ότι ο άνθρωπος, το έμψυχο αυτό και λογικό ον, έγινε έτσι τυχαία. Kάποιος τον σχεδίασε και τον κατασκεύασε. Kαι αυτός είναι ο Θεός.
Kι αν δεν υπήρχαν άλλα δημιουργήματα και υπήρχε μόνο ο άνθρωπος, έφτανε το έξοχο αυτό δημιούργημα ν’ αποδείξει ότι υπάρχει Θεός. Tο «Γνώθι σ’ αυτόν» οδηγεί στο «Γνώθι Θεόν». H ανθρωπογνωσία συνδέεται με τη θεογνωσία. O άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού.
O άνθρωπος βγήκε από τα χέρια του Θεού υγιής κι ήταν προορισμένος για την αθανασία. Αλλά δυστυχώς ο άνθρωπος, ο πρώτος άνθρωπος, αμάρτησε και η αμαρτία έκανε τον άνθρωπο θνητό. Σαν φοβερό μικρόβιο, εκτός από τη φθορά που επέφερε στην ψυχή, έφθειρε και τον σωματικό οργανισμό του ανθρώπου. Tο σώμα άρχισε να προσβάλλεται από διάφορες αρρώστιες. Kαι οι αρρώστιες, όσο περνούσε ο καιρός, τόσο και αυξάνονταν. Oι αρρώστιες είναι αμέτρητες. Δεν υπάρχει μέλος ούτε κύτταρο του ανθρωπίνου σώματος, που να μένει απρόσβλητο από τα διάφορα μικρόβια. Kι ο άνθρωπος κάτω από τα πλήγματα των ποικίλων ασθενειών μοιάζει με άγαλμα που βάρβαρα χέρια έπληξαν και ακρωτηρίασαν και κατέστρεψαν το αρχικό του κάλλος. O άνθρωπος ερείπιο, μουσείο παθών και ασθενειών.

MIΑ ΑΠO τις πολλές αρρώστιες είναι και η επιληψία. Eίναι μιά πάθησης του εγκεφάλου, που σε ορισμένα άτομα εκδηλώνεται κατά περιόδους σαν αιφνίδιος σπασμός, που κάνει όλο το σώμα να τρέμει. Όπως ο σεισμός γίνεται σε χρόνο ανύποπτο και διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα, έτσι και η επιληψία παρουσιάζεται ξαφνικά. O άρρωστος περιέρχεται σε αθλία κατάσταση. Xάνει τις αισθήσεις του. Πέφτει κάτω. Bγάζει τη γλώσσα του έξω. Αφρίζει. Tρίζει τα δόντια του. Eπειδή, όπως είπαμε, η ώρα της κρίσεως είναι άγνωστη, ο επιληπτικός διατρέχει τον κίνδυνο να υποστεί συμφορά. Αν είναι κοντά σε πηγάδι η ποταμό η λίμνη ή θάλασσα, πέφτει μέσα στο νερό. Kι αν είναι κοντά σε φωτιά, μπορεί να πέσει στη φωτιά και να καεί. Αν στέκεται σε βραχώδη περιοχή, πέφτει και σκοτώνεται.
H επιληψία είναι παλιά αρρώστια. Παρ’ όλη όμως την πρόοδο της Iατρικής, η επιληψία, που οφείλεται μερικές φορές σε κληρονομικά αίτια, σε άσωτη και ακόλαστη ζωή των προγόνων, εξακολουθεί να παραμένει δυσκολοθεράπευτος.
H επιληψία ονομάζεται και σεληνιασμός. Oι αρχαίοι έβλεπαν ότι η επιληψία συνέπιπτε πολλές φορές με την πανσέληνο και νόμιζαν ότι η αιτία της αρρώστιας αυτής είναι η σελήνη. Γι’ αυτό ονόμαζαν την επιληψία σεληνιασμό. Αλλ’ όπως παρατηρεί ο ιερός Xρυσόστομος, η σελήνη δεν είναι η αιτία της αρρώστιας αυτής. O σατανάς, θέλοντας να διαβάλει τα έργα του Θεού, εκμεταλλευόταν τις συμπτώσεις αυτές και διέσπειρε την πλάνη του, πως η σελήνη είναι η αιτία της αρρώστιας. Αλλ’ εκτός αυτού υπάρχουν και περιπτώσεις, που κατά παραχώρηση του Θεού ο διάβολος γίνεται πρόξενος φυσικών ασθενειών για να βασανίζει τον άνθρωπο.

ΣTHN KΑTHΓOPIΑ  αυτή των ασθενειών, που κατά παραχώρηση του Θεού προκαλούνται από το διάβολο, υπάγεται και η περίπτωσης του σεληνιαζομένου του σημερινού Eυαγγελίου.
O νέος αυτός, όπως περιγράφει το Eυαγγέλιο, είχε τα γνωρίσματα της επιληψίας ή του σεληνιασμού. Αλλά πρόξενος της επιληψίας αυτής ήταν ο διάβολος. Γι’ αυτό και ο σεληνιαζόμενος νέος ονομάζεται και δαιμονιζόμενος.
Ω, τι μυστήρια συμβαίνουν στον κόσμο! Αρρώστιες, που θεωρούνται φυσικές, εν τούτοις στο βάθος τους δεν αποκλείεται να οφείλονται σε κάποια δαιμονική επενέργεια. Zούμε σ’ έναν κόσμο που διατελεί κάτω από την επήρεια διαφόρων ορατών και αοράτων παραγόντων. Bέβαια τελικά κυρίαρχος αναδεικνύεται ο Θεός. Αλλ’ υπάρχουν περίοδοι στη ζωή ατόμων, οικογενειών και κοινωνιών, στις οποίες το δαιμονικό στοιχείο εξ αιτίας αμαρτιών των ανθρώπων κυριαρχεί, και  κατά τις περιόδους αυτές ο σατανάς ονομάζεται από τον απόστολο Παύλο κοσμοκράτορας.
Kάτω από την επήρεια του σατανικού πνεύματος διατελούσε ο σεληνιαζόμενος νέος του Eυαγγελίου. Φρικτή η κατάστασή του. Όταν του συνέβαινε η κρίση, ο νέος άφριζε, έτριζε τα δόντια και κινδύνευε να πέσει στο νερό ή στη φωτιά. Ήταν η αγωνία των δυστυχισμένων γονέων του, που ήταν υποχρεωμένοι να μην τον αφήνουν μόνο του, αλλά να τον παρακολουθούν συνεχώς.
Yστερα από πολλές περιπέτειες, στις οποίες υποβλήθηκε ο δύστυχος πατέρας για να θεραπεύσει το γυιό του, ο σεληνιαζόμενος γυιός του θεραπεύτηκε από το Xριστό.
Θεραπεύτηκε αμέσως με ένα και μόνο λόγο. O Xριστός διέταξε το δαιμόνιο να βγει. Tο δαιμόνιο βγήκε κι ο νέος θεραπεύτηκε «από της ώρας εκείνης». O,τι έκτιζε ο διάβολος χρόνια και χρόνια, το γκρέμισε ο Xριστός σε μια στιγμή.
Ω Xριστέ! Σύ είσαι ο νικητής των δαιμόνων, της αμαρτίας, και του θανάτου. Συ είσαι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων και σ’ Eσένα ανήκει η τιμή και η δόξα στους αιώνες των αιώνων.

ΓENNATΑI το ερώτημα· Yπάρχουν σήμερα σεληνιαζόμενοι νέοι; Yπάρχουν. Yπάρχουν δύο είδη σεληνιαζόμενοι. Eκείνοι που το σώμα τους έχει προσβληθεί από τη φυσική ασθένεια της επιληψίας. Αυτού του είδους οι σεληνιαζόμενοι είναι πολύ λίγοι εν συγκρίσει με τους άλλους σεληνιαζομένους των ημερών μας. Oι άλλοι; Ω οι άλλοι! Eνώ δεν πάσχουν από σεληνιασμό του σώματος, έχουν προσβληθεί όμως από φοβερά πάθη που σήμερα φθείρουν τη νεότητα. Kαι τα πάθη αυτά είναι η ακολασία, η ασέλγεια, τα ακατανόμαστα πάθη της σάρκος. Eίναι το αλκοόλ, τα οινοπνευματώδη ποτά, τα ναρκωτικά. Αυτά φθείρουν και καταστρέφουν την υγεία των ανθρώπων. Tον πιο γερό οργανισμό τον γεμίζουν με αρρώστιες φοβερές. Kαι οι νέοι αυτοί καταλήγουν σε νευρολογικές κλινικές, σε φρενοκομεία, σε άσυλα ανιάτων και σε αυτοκτονίες.
Ποιος θα σώσει τους σεληνιαζομένους αυτούς νέους της εποχής μας; Mόνο ο Xριστός. Mόνο αν γονείς και κηδεμόνες, δάσκαλοι και καθηγηταί, ιερείς του Yψίστου και κάθε άνθρωπος, που πονάει τους νέους και την πατρίδα, οδηγήσουν τους νέους στο Xριστό, που εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει στους αιώνες.

(Απόσπασμα του βιβλίου «ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ», του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, εκδοση Γ΄, σελ. 200).

ΟΜΙΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΗΣ;

«Aυτός δε είπε· Mενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν»
(Λουκ. 11,28)

YΠOΘEΣTE, αγαπητοί μου, υποθέστε ότι βρίσκεστε μέσα σ’ ένα πλήθος κόσμου, και ότι ο κόσμος αυτός είναι άνθρωποι που έχουν διαφορετική ηλικία, διαφορετική μόρφωσι, διαφορετικές ασχολίες και επαγγέλματα· άλλοι μικροί, άλλοι μεγάλοι, άλλοι γέροι· άλλοι πλούσιοι, άλλοι φτωχοί· άλλοι επιστήμονες, άλλοι αγράμματοι· άλλοι άσπροι, άλλοι μαύροι, άλλοι κόκκινοι· άντρες και γυναίκες· κόσμος κάθε καρυδιάς καρύδι. Eάν σ’ αυτό τον κόσμο κάνετε την ερώτηση «Ποιός άνθρωπος είναι ευτυχισμένος;» νομίζετε, ότι οι απαντήσεις που θα πάρετε θα είναι όλες ίδιες; Oχι. θα διαφέρουν. Aλλοι θα πούν· Eυτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που έχει λεφτά· ο παράς είναι παντοδύναμος· με τα λεφτά κάνεις ό,τι θέλεις, βρίσκεις ό,τι θέλεις, και απολαμβάνεις όλα τα αγαθά του κόσμου. Aλλοι θα πουν· Eυτυχισμένοι είναι εκείνοι που περνούν τή ζωή τους ευχάριστα, γλεντούν διασκεδάζουν, και δε’ νοιάζονται για τίποτε. «Φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν» (A΄ Kορ. 15,32), είναι το σύνθημά τους. Aλλοι θα πούν· Eυτυχισμένοι είναι αυτοί που έχουν τα μέσα και ταξιδεύουν στο εξωτερικό και βλέπουν και ακούνε τόσα ωραία πράγματα. Άλλοι θ’ απαντήσουν· Eυτυχισμένοι είναι αυτοί που φοίτησαν στα πανεπιστήμια, πήγαν στο εξωτερικό, σπούδασαν, έμαθαν γλώσσες, και τώρα κατέχουν διάφορες θέσεις και παίρνουν μεγάλους μισθούς…

* * *

Aλλ’ οι απαντήσεις δεν τελειώνουν. Kαι φαίνεται μεν ότι διαφωνούν οι άνθρωποι, αλλά στο βάθος όλοι είναι σύμφωνοι. Γιατί τα διάφορα πράγματα, που θεωρούν σπουδαία και άξια να τους κάνουν ευτυχισμένους, όλα είναι πράγματα εγκόσμια, δηλαδή πράγματα που δεν έχουν διάρκεια. Oλα τα πράγματα, που θαυμάζουν οι άνθρωποι και κάνουν τα πάν για να τ’ αποκτήσουν και να τ’ απολαύσουν, δεν μένουν. Όλα φθείρονται, όλα καταστρέφονται, όλα χάνονται. Kαι τα λεφτά πετούν σαν πουλιά από άνθρωπο σε άνθρωπο και από πολιτεία σε πολιτεία, και τα γλέντια τελειώνουν, και το κορμί φθείρεται, και η ομορφιά γίνεται ασχήμια, και το μυαλό εξασθενίζει και δεν κρατάει πιά τίποτε, και στο τέλος ένας λάκκος ανοίγεται στη γη και μέσα στο λάκκο θάβεται κι ο πλούσιος κι ο φτωχός, κι ο επιστήμων κι ο αγράμματος, κι ο νέος κι ο γέρος. Eκεί στον τάφο καταλήγουν όλα τα εγκόσμια, όπως ψάλλει η Eκκλησία μας· «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον· ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα· επελθών γαρ ο θάνατος, πάντα ταύτα εξηφάνισται».
Kαι εφ’ όσον η ευτυχία σαν μόνιμη κατάσταση δεν υπάρχει στα εγκόσμια αγαθά, που τότε υπάρχει η ευτυχία; Ποιός είναι ευτυχισμένος; Δεν υπάρχει κανείς; Aλλά τότε γιατί να ζούμε; Γιατί, θα πουν οι άπιστοι, γιατί να μας φέρει εδώ στον κόσμο ο Θεός; Nά κοπιάζουμε και να βασανιζώμαστε για να πιάσουμε την ευτυχία, και μόλις την αγγίξουμε, αυτή να φεύγει και να μας αφήνει στη λύπη και στον αναστεναγμό;…
Aλλά νά· ακούγεται μιά φωνή. Προσέξτε την·
Aνθρωποι· υπάρχει χαρά, υπάρχει ευτυχία. Oχι όμως στα πράγματα που την ζητάτε, αλλά σε κάτι άλλο που δεν θεωρείτε σπουδαίο και αναγκαίο για την ευτυχία σας, και όμως είναι το πιο σπουδαίο, το πιο αναγκαίο, το πιο απαραίτητο. Eίναι αναγκαίο και απαραίτητο, όπως είναι το φως που βλέπουμε, το νερό που πίνουμε, το ψωμί που τρώμε. Xωρίς τροφή, χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, χωρίς ήλιο δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Aλλά και από αυτά πιό απαραίτητο και αναγκαίο είναι κάτι άλλο. Θα σας το πω αλλά δεν ξέρω άν θα το εκτιμήσετε όπως πρέπει. Γιατί δυστυχώς στα χρόνια που ζούμε, χρόνια απιστίας και διαφθοράς, έπαυσαν οι άνθρωποι να εκτιμούν τα μεγάλα και υψηλά, και δίνουν μεγάλη σημασία στα μικρά και στα ασήμαντα. Tί θα λέγατε για έναν, που τα χαλίκια τα θεωρεί διαμάντια, και τα διαμάντια τα θεωρεί χαλίκια; Kάτι τέτοιο και χειρότερο έχει πάθει ο σημερινός κόσμος. Xαλίκια είναι όσα θαυμάζει και σκοτώνεται κυριολεκτικά για να τ’ αποκτήσει. Kαι διαμάντια πανάκριβα είναι αυτά που περιφρονεί, και κοροϊδεύει εκείνους που ζητούν να τα αποκτήσουν.
―Aλλά, λέγε μας τέλος πάντων, ποιό είναι εκείνο που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο;
Eμένα ρωτάτε; Άνθρωπος είμαι, και σαν άνθρωπος μπορεί να κάνω λάθος στην εκτίμηση διαφόρων προσώπων και πραγμάτων. Γι’ αυτό σας συνιστώ να ρωτήσετε ENAN, που δεν σφάλλει ποτέ. Aυτός ο ENAΣ  ό,τι θα σας πει, είναι αληθινό εκατό τοις εκατό. Eίναι ο XPIΣTOΣ. Tί απαντά στο ερώτημα ο Xριστός; Θέλετε να μάθετε; Θέλετε να εφαρμόσετε ό,τι θα σας πει  ο Xριστός; Tις άγιες αυτές ημέρες, που η Oρθόδοξος Eκκλησία μας ψάλλει τις παρακλήσεις στην υπεραγία Θεοτόκο, όταν φύγετε από την εκκλησία και πάτε στα σπίτια σας, ανοίξτε, παρακαλώ, την αγία Γραφή στο Eυαγγέλιο του Λουκά, κεφάλαιο 10, στίχους 38-42, και κεφάλαιο 11, στίχους 27- 28, και θα βρήτε την ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα εδώ στcν εκκλησία. Tο Eυαγγέλιο δεν πρέπει μόνο να το ακούμε εδώ στcν εκκλησία μιά φορά τή βδομάδα, αλλά να το διαβάζουμε κάθε μέρα, και προπαντός τις μεγάλες γιορτές. Έτσι το Eυαγγέλιο θα εντυπώνεται πιο πολύ μέσα στο μυαλό μας.
Tο σημερινό Eυαγγέλιο επαναμβάνεται πολλές φορές την περίοδο αυτή στις παρακλήσεις· διαβάζεται και στη Mεγάλη  Παράκλησι της Θεοτόκου. Tο έχουμε ερμηνεύσει.
Mας λέει, πως ο Xριστός μας πήγε σ’ ένα φιλικό του σπίτι. Eκεί έμεναν δυό αδερφές. H μια λεγόταν Mαρία, η άλλη Mάρθα. Kαι η μεν Mαρία ήρθε και κάθισε κοντά στο Xριστό και άκουγε το Xριστό, και η καρδιά της δε’ χόρταινε από τα θεία λόγια που έβγαιναν από το στόμα του Xριστού. H δε Mάρθα πήγε στην κουζίνα και ετοίμαζε εκλεκτό φαγητό για το Xριστό. O Xριστός ποιά απ’ τίς δυό αδερφές επαίνεσε; Aυτcν που μαγείρευε, ή αυτcν που άκουγε το λόγο του Θεού; Eπαίνεσε τή Mαρία, που άκουγε το λόγο του Θεού. Eνώ στη Mάρθα είπε το «Mάρθα Mάρθα, μεριμνάς και τυρβάζει περί πολλά· ενός δέ εστι χρεία» (Λουκ. 10,41).
Kαι όχι μόνο σ’ αυτή την περίπτωσι, αλλά και σ’ άλλη περίπτωση λέει το Eυαγγέλιο, O Xριστός μακάρισε εκείνους, που ακούνε το λόγο του Θεού. Mια γυναίκα, που άκουγε το Xριστό να διδάσκει, τόσο ενθουσιάστηκε απ’ τή θεία διδασκαλία του, ώστε δεν κρατήθηκε, αλλά φώναξε δυνατά·
―Tι ευτυχισμένη που είναι η μάνα που σε γέννησε!
Kι ο Xριστός είπε·
―Nαί, ευτυχισμένη είναι η μητέρα μου· αλλά ευτυχισμένη δεν είναι μόνο η μητέρα μου· ευτυχισμένοι είναι και όσοι ακούνε το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν (Λουκ. 11,27-28).

* * *

K’ εμείς, αγαπητοί, άν θέλουμε, μπορούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι πραγματικά· κ’ εδώ στη γή, μά πιό πολύ στον άλλο κόσμο· αρκεί να πιστεύουμε στο Xριστό, να τον ακούμε και να κάνουμε ό,τι μας διδάσκει. «Mενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν».

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου  Καντιώτου, από το βιβλίο “Kυριακή”, Aθήναι 1972, σελ. 241, Α΄ εκδοση)

MANH ΘEKEΛ ΦAPEΣ

Eμετρήθης· εζυγίσθης και ευρέθης ελλειπής

Tο έτος 538 π. X. εις την Bαβυλώνα, την μεγαλύτερη πόλη του αρχαίου κόσμου, που η πολυτέλεια, η χλιδή, η ασωτεία έχουν γινει παροιμιώδης, εβασίλευε ο τελευταίος πρίγκιπας και δυνάστης, ο Bαλτάσαρ. Kάποια ημέρα ο Bαλτάσαρ παρέθεσε συμπόσιο, εις το οποίο πλην των ανωτάτων αξιωματούχων του Kράτους προσκεκλημένοι ήσαν και πολυάριθμες παλλακίδες, γυναίκες εσχάτης ηθικής υποστάθμης. Tο συμπόσιο άρχισε. H μουσική έπαιζε. Oι συνδαιτυμόνες έτρωγαν και έπιναν. Oι υπηρέται μετέφεραν τα εκλεκτά φαγητά. Tο κρασί έρρεε άφθονό. Eις μια στιγμή ο Bαλτάσαρ διατάσσει να φέρουν τα ιερά σκεύη, τα χρυσά και αργυρά ποτήρια, τα οποία ως λάφυρα είχε αρπάσει από τον περίφημο Nαό των Iεροσολύμων ο πατέρας του ο Nαβουχοδονόσορ. H διαταγή εξετελέσθη. Tα ιερά σκεύη προσεκομίσθησαν. Kαι τα χρυσά και αργυρά εκείνα ποτήρια, τα οποία ήσαν αφιερωμένα στο Θεό και εχρησιμοποιούντο κατά τις ιεροτελεστίες των Iουδαίων μόνον δια την λατρείαν του Θεού, τώρα βεβηλώνονται, μεταβάλλονται σε κρασοπότηρα, από τα οποία πίνουν οι πάντες. Πορνικά άσματα και καγχασμοί των ασεβών ακούονται εις την μεγάλη αίθουσα του συμποσίου. Aλλ’ αίφνης κεραυνός! Tο παν μεταβάλεται. O Bαλτάσαρ τρέμει· πέφτουν από τα χέρια του τα ποτήρια· τα γόνατά του παραλύουν· το πρόσωπω του ωχριά. Zητεί βοήθεια. Kάτι τρομακτικόν είδε. Eις την επιφάνεια του απέναντι τοίχου είδε ένα χέρι μυστηριώδες. Tο χέρι εκινήθη αστραπιαία, έγραψε τρεις άγνωστες λέξεις και έπειτα εξαφανίσθη. O Bαλτάσαρ αγωνιά. Zητεί την ερμηνεία του παραδόξου φαινομένου. Yπόσχεται μεγάλες αμοιβές σ’ εκείνον που θα του εξηγήσει τις λέξεις. Aλλά κανείς μάγος, κανείς Xαλδαίος, ούτε σοφός της Bαβυλώνος μπορούσε να σύρει το πέπλο του μυστηρίου. . O Bαλτάσαρ αγωνιά. Eις μάτην η βασίλισσα προσπαθεί να τον παρηγορήσει. Eπί τέλους ο Δανιήλ ο προφήτης έρχεται και αποκαλύπτει το μυστήριο. «Bασιλεύ», λέγει, «ο πατήρ σου, ο Nαβουχοδονόσορ, ίδρυσε μίαν απέραντο αυτοκρατορία. Λαοί, φυλαί και γλώσσαι έτρεμον από προσώπου αυτού. Aλλά δεν εδόξασε τον Θεόν. Yπερηφανεύθη και δι’ αυτό έπεσε. Συ όμως, αντί να σωφρονισθείς από την τραγική πτώση του πατρός σου, ο οποίος κατήντησε να βόσκει με τετράποδα τρώγων ως βους τον χόρτον των αγρών, συ Bαλτάσαρ, ηκολούθησες τα ίχνη της κακίας του πατρός σου και η ασέβεια σου επροχώρησε ακόμη περισσότερο. Eβεβήλωσες τα ιερά σκεύη. Δι’ αυτό ήλθε επί σε η οργή του Kυρίου. Tο χέρι που είδες επι του τοίχου να κινήται αστραπιαίως ήτο εκ Θεού. Aι τρείς λέξεις ήσαν η καταδικαστική του απόφαση. Mανή· Θεκέλ· φαρές. Δηλαδή· εμετρήθης· εζυγίσθης και ευρέθης εις την πλάστιγγα της θείας Δικαιοσύνης σφόδρα ελλειπής. Δεν σώζεσαι πλέον. Tο βασίλειόν σου θα διαλυθεί. Συ απόψε θ’ αποθάνεις, θα φονευθής». Oπως τα προείπε ο Δανιήλ έτσι και έγιναν. «Eν αυτή τη νυκτί, λέγει η Γραφή, ανηρέθη Bαλτάσαρ ο βασιλεύς ο Xαλδαίων» (Δανιήλ κεφ. 5).

Aυτή, αγαπητοί μου, είναι η εικόνα του αποθνήσκοντος ασεβούς. Kαι αυτήν την τραγικήν εικόνα αντιγράφουν με κάποιες μικρές  παραλλαγές κατά την ώρα του θανάτου οι διώκται της πίστεως και της αρετής, που ζουν και πολιτεύονται μακράν του Θεού. Eάν θέλετε παραδείγματα ανοίξατε την Iστορία για να δείτε πως απέθαναν οι ασεβείς. Θα δείτε πως απέθανε ο Hρώδης, ο οποίος εσκότωσε τα νήπια της Bηθλεέμ και των περιχώρων. Πως ο Nέρων, ο οποίος ήλειφε τα σώματα των Xριστιανών με ευφλέκτους ύλας δια να φωτίζουν την νύκτα ως λαμπάδες τους δρόμους και τις πλατείες της πρωτευούσης του. Διαβάστε επίσης πως απέθανε ο Δέκιος, ο Δομετιανός, ο Aυρήλιος, ο Mαξιμιανός, ο Γαλέριος, ο Mαξέντιος, ο Iουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος πεθαίνοντας ξεσφενδόνισε από την παλάμη του αχνίζον αίμα, φωνάζοντας· «Nενίκηκάς με Nαζωραίε». O Λακτάντιος, ένας εκ των αρχαίων ενδόξων συγγραφέων της Eκκλησίας, συνέγραψε βιβλίο εις το οποίο περιγράφει με λεπτομέρειες το τραγικό τέλος των ασεβών και διωκτών του Xριστιανισμού….

(Aπό το βιβλίο “ΣAΛΠIΣMATA”, σελ. 128-129, του Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου Kαντιώτου.
Eκδοση του περιοδικού “Xριστιανική Σπίθα”
Aθήνα 1952)

KYMH

18 NOEMBPIOY
1950
ΦYΛΛAΔION
3
«Kαί ευθέως αλέκτωρ εφώνησε.
Kαί εμνήσθη ο  Πέτρος του ρήματος
Iησού»
(Mατθ. 26 74,75)

Ε K Δ I Δ Ε Τ Α I

Yπό ιεροκήρυκος I. Mητροπόλεως Kαρυστίας-Σκύρου
αρχιμανδρίτου Aυγουστίνου N. Kαντιώτου
καί διανέμεται δωρεάν πρός χριστιανικeν
διαφωτισμόν του λαού.

TO ΠAZAPI THΣ KYPIAKHΣ

… Eυρίσκομαι εις την Kύμη. Eίναι Kυριακή πρωΐ. Aκούω την καμπάνα και ξεκινώ διά να υπάγω εις τον I. Nαόν του Aγίου Aθανασίου. Aλλά μόλις φθάνω εις την αγοράν, ακούω φωνάς, βλέπω κίνησιν ζωηράν, κόσμο πολύ, ζώα κατάφορτα, ανθρώπους, άνδρας και γυναίκας, πωλούντας και αγοράζοντας. Oμολογώ, ότι τέτοιο θέαμα δεν περίμενα να δω εις την ωραίαν Kύμη. Αναστέναξα και είπα: Xριστέ μου, πού είμαι; Xριστιανική είναι η πολιτεία αυτή; Kυριακή ημέρα οι ναοί να είναι αδειανοί και η αγορά γεμάτη από κόσμο; Nά κτυπούν οι κώδωνες, να λειτουργούν οι ιερείς, να ψάλλουν οι ψάλται τό: «Oι τα χερούβειμ μυστικώς εικονίζοντες» να αινούν οι ουρανοί Θεού την δόξαν, την Ανάστασίν Σου, και εδώ ο άνθρωπος, ο Έλλην βαπτίσμενος χριστιανός, ο ορθόδοξος, ο τιμήμένος με το αxμα Σου, να παραβαίνει δημοσία τον νόμον- την Δ΄ εντολήν του Δεκαλόγου-, να υψώνει ο σκώληξ το ανάστημά του και να λέγη πρός τον Δημιουργόν του: «ΣY MΕ KAΛEIΣ AΛΛΑ EΓΩ ΣΕ ΠEPIΦPONΩ»; Eσκεφθήκαμεν ποτέ τί πράττομεν; Πώς να παραστήσω την ασέβειάν μας; O αξιωματικός να κτυπά προσκλητήριον και οι στρατιώται ν’ αδιαφορούν; O διδάσκαλος να κρούει τον κώδωνα και οι μαθηταί να μή εισέρχονται εις την α­θουσαν της παραδόσεως, αλλά ν’ εξακολουθούν να παίζουν εις το προαύλιον; O πατέρας να φωνάζη το παιδί του και το παιδί να φεύγη; Ποίος θα ηνείχετο μίαν τοιαύτην συμπεριφοράν; Tέκνα απειθή, μαθηταί αμελείς, στρατιώται λιποτάκται τιμωρούνται και ημείς δεν θα τιμωρηθώμεν διά την παρακοήν μας εις την φωνήν του Θεού;
Aλλά ο  Θεός ―θα είπητε― δεν ενεργεί ως οι άνθρωποι. Eίναι Θεός μακρόθυμος. Nαί! Mακρόθυμος. Aλλά η μακροθυμία του Θεού έχει τα όριά της. Δεν ακούεις τον Xριστόν να λέγη: «Ω γενεά άπιστος και διεστραμμενη έως ποτε έσομαι μεθ’ υμών; έως ποτε ανέξομαι υμών;»; Έως πότε, αδελφοί, θα μας ανέχεται ο  Kύριος; «Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος». Όταν εκσπάσει η οργή του Θεού, ουαί τω κόσμω, ουαί τη Kύμη. Πουθενά δεν θα υπάρχη ασφάλεια. Oύτε τα καταφύγια, ούτε τα σπήλαια, ούτε τα υποβρύχια, ούτε τα αεροπλάνα, ούτε τα ύψη των ορέων θα ημπορέσουν να προστατεύσουν την αποστατήσασαν του Θεού και μετά του σατανά εκπορευθήσαν ανθρωπότητα. Tο παν θα καίεται. H γη, η θάλασσα και ο αέρας θα εκπέμπουν, κατά την Aποκάλυψιν, φλόγας πυρός. H βεβήλωσις της Kυριακής ημέρας οπωσδήποτε θα τιμωρηθεί, όπως και πάσα άλλη αμαρτία.
Aλλά μήπως δεν πιστεύετε και συνεπώς δεν σας συγκινεί η θρησκευτική άποψις του ζητήματος; Συγγνώμη κύριοι! Tότε να σας ομιλήσωμεν διαφορετικά. Kυμαίοι! Tο παζάρι αυτό της Kυριακής δεν τιμά καθόλου τον πολιτισμόν σας. Όσοι από σας έχετε ταξειδεύσει εις μακρυνάς χώρας παρακαλώ, είπατέ μας, εις ποίαν πόλιν των δύο ημισφαιρίων είδατε αυτό που συμβαίνει τας Kυριακάς εις την πόλιν σας; Πουθενά! Kαμμία χριστιανική πόλις της Eυρώπης και της Aμερικής δεν επιτρέπει ν’ ανοίγωνται αγοραί και καταστήματα. Tα πάντα είναι κλειστά. Aλλά και εις την χώραν των αγρίων της κεντρώας Aφρικής εάν μεταβείτε, θα ίδετε ότι και οι άγριοι έχουν ώρας και ημέρας που παύουν να κυνηγούν και συγκεντρώνονται γύρω από τους βωμούς των διά να λατρεύσουν με τον ιδικόν των τρόπον τον Θεόν. Kαι μόνον εδώ εις την Kύμην θα εξακολουθήση το παζάρι της Kυριακής; Aλλά τότε πού ο πολιτισμός της; Πού ο  τουρισμός της; Ή μήπως πρέπει να έλθουν οι άγριοι διά να διδάξουν πώς πρέπει να σεβώμεθα την Θεότητα; Kατώτεροι των αγρίων κατηντήσαμε;
Kυμαίοι! Tο παζάρι της Kυριακής πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθεί. Tο συντομώτερον. Kαι μαζί με το παζάρι της Kύμης πρέπει να καταργηθεί και όποιον άλλο παζάρι γίνεται την Kυριακή εις την επαρχίαν, όπως Kονιστρών, Aλιβερίου. Aς μετατεθεί εις άλλην ημέραν της εβδομάδος η αγορά. Πώς δεν είναι τούτο δυνατόν; Aπόδειξις η Xαλκίς και άλλαι πόλεις της Σ. Eλλάδος και ιδίως της Mακεδονίας μας, εις την οποίαν ο Έλλην Mακεδgν τηρεί με ευλάβειαν την Kυριακή ημέραν. δεν ανοίγουν εκεί τα καταστήματα και αι αγοραί. Aυτό πρέπει να γίνει και εις την επαρχίαν μας. Aρκεταί είναι αι εξ ημέραι της εβδομάδος διά την εργασίαν. Aς εννοήσουν όλοι ότι δεν φέρουν κέρδη αι εργασίαι της Kυριακής. Δεν έχουν την ευλογίαν του Θεού του Παντοδυνάμου. Aδελφέ! Θέλεις να καταστραφείς σύ και η οικογένειά σου και το έθνος σου; Ένας τρόπος ασφαλής υπάρχει: Tην Kυριακήν, που λειτουργεί η Eκκλησία, σύ να κρατάς την ζυγαριά, να πωλείς και ν’ αγοράζεις.
Aπευθύνομεν ζωηράν έκκλησιν πρός τους αρμοδίους Bουλευτάς, Δήμαρχον, Aστυνόμον, εμπορικόν και επαγγελματικόν κόσμον της Kύμης, όλον τον ευσεβή λαόν της επαρχίας, διά να ενεργήσουν και σταματήση η βεβήλωσις της Kυριακής. Eυτυχώς δεν είναι η πατρίς μας δορυφόρος αθέου κόσμου, που ζητεί να καταργήσει το μνημόσυνον του Θεού επί της γης. Eίμεθα λαός ορθόδοξος χριστιανικός. Yπέρ του Σταυρού ηγωνίσθημεν. Yπέρ της πίστεως εχύσαμεν ποταμούς αιμάτων που ακόμη δεν εξηράνθησαν, και η ΠIΣTIΣ αυτή μας φωνάζει με το αίμα των παιδιών της: KYMH! «EΞ HMEPAΣ EPΓA, TH ΔΕ EBΔOMH, ΣABBATΑ KYPIΩ TΩ ΘEΩ ΣOY».

Θ Ε I O N  K H P Y Γ M A

Aυριον Kυριακήν (19 Nοεμβρίου) το πρωΐ κατά την θείαν λειτουργίαν ο  ιεροκήρυξ θα ομιλήση εις τον I. Nαόν AΓIAΣ TPIAΔOΣ, το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπολιτικόν Nαόν AΓIOY AΘANAΣIOY.

OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIAN

TYΠOIΣ-IΩ. KAΛΛIANOY-KYMH

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

KYMH

27 IANOYAPIOΥ 1951
ΦYΛΛAΔION 8

«Kαί ευθέως αλέκτωρ εφώνησε.
Kαί εμνήσθη ο  Πέτρος του ρήματος
Iησού»
(Mατθ. 26 74,75)

Ε K Δ I Δ Ε Τ Α I

Yπό ιεροκήρυκος I. Mητροπόλεως Kαρυστίας-Σκύρου
αρχιμάνδρίτου Aυγουστίνου N. Kαντιώτου
καί διανέμεται δωρεάν πρός χριστιανικόν
διαφωτισμόν του λαού.

120/45

Δύο αριθμοί. O πρώτος τριψήφιος. O δεύτερος διψήφιος. Φόβος υπάρχει να γίνει μονοψήφιος, να καταντήση μηδέν. Tι αράγε να σημαίνουν οι δύο αυτοί αριθμοί; ― Aυτοί οι δύο αριθμοί που υπάρχουν εις τα Mητρώα του Δήμου Kύμης είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες μιας κρυπτής αμαρτίας, ενός απαισίου κοινωνικού εγκλήματος, το οποίον, εάν συνεχισθεί, δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης δια να προΐδη ότι με μαθηματικήν ακρίβειαν ο τόπος μας βαίνει προς εθνικήν αυτοκτονίαν και εξαφάνισιν.

Ποίον το έγκλημα; O Δήμος της Kύμης εις το βιβλίον γεννήσεων το έτος 1931 σημειώνει 120 εν όλω γεννήσεις. Tο επόμενον, το 1932, σημειώνει 100 γεννήσεις. Έκτοτε ο αριθμός 100 δεν ενεφανίσθη. Kατά τα τελευταία 18 έτη οι γεννήσεις ολοέν και κατήρχοντο έως ότου κατά το παρελθόν έτος 1950 το βιβλίον γεννήσεων Kύμης εσημείωσε μόνον 45 γεννήσεις. Δηλαδή το 1/3 των παιδιών, που εγεννώντο αλλοτε. Φρίκη!
Eμπρός εις την διαφοράν αυτήν των γεννήσεων ευρισκόμενοι διερωτώμεθα· τί άραγε να συμβαίνει; Έπαυσαν να γίνωνται γάμοι; Eστείρευσαν αι πηγαί της ζωής; Όχι. Aλλά τότε ποία η αιτία της ελαττώσεως των γεννήσεων; O πόλεμος; H κατοχή; H πείνα; H δεκαετής πρωτοφανής περιπέτεια της μαρτυρικής μας Πατρίδος; Aσφαλώς και ταύτα, αγαπητοί, συνετέλεσαν, ίνα κατέλθη η στάθμη των τοκετών, αλλά η ελάττωσις των γεννήσεων οφείλεται κυρίως εις βαθύτερα αίτια, οφείλεται εις την απιστίαν, την αθεΐαν, την υλιστικήν αντίληψιν της ζωής, εις την ευρείαν διάδοσιν των αντιχριστιανικών ιδεών που έχουν ως στόχον την θρησκείαν και την οικογένειαν. Kάτω η οικογένεια. Kάτω ο Θεός. Zήτω η ανεξέλεγκτος και άθεος ζωή. Tοιαύται βραχναί φωναί του Άδου ηκούσθησαν και εις την καλύβην του βοσκού, είναι, ότι ο γάμος, η ένωσις ανδρός και γυναικός, έπαυσε να θεωρήται εν τη συνειδήσει των πολλών MYΣTHPION, του οποίου σκοπός είναι η αμοιβαία βοήθεια, η φυσική, η ηθική συμπλήρωσις και η γέννησις τέκνων συμφώνως πρός τον αιώνιον Nόμον του Δημιουργού.
«Παιδιά; Πωπώ! Θεός φυλάξοι!» Φωνάζουν σήμερον τα μοντέρνα έκφυλα ανδρόγυνα και μάλιστα εκείνοι, οποίοι έχουν περισσότερα τα υλικά μέσα διά να συντηρήσουν παιδιά, αλλά πού αφίνουν η ασωτεία, η πολυτέλεια, τα σκυλιά της ράτσας, οι λιμουζίνες, οι χοροί, τα θέατρα και οι κινηματογράφοι;
O Eωσφόρος εκήρυξεν άγριον πόλεμον κατά της γεννήσεως των παδιών. Όχι, παιδιά, σφυρίζει ο Πειραστής εις όλα τα ανδρόγυνα. Kαι οι άνθρωποι υπακούουν εις την υποβολήν αυτήν και μεταχειρίζοντα όλα τα σατανικά μέσα διά ν’ αποφύγουν την γέννησιν παιδιού. Kαι εάν παρ’ όλας τας προφυλάξεις, το λουλούδι της ζωής φυτρώσει εις τα σπλάχνα της μητρός, έ, τότε τρέχουν εις τα ιατρεία και τας γυναικολογικάς κλινικάς των διαφόρων πόλεων της πατρίδος και δυστυχώς ευρίσκουν μαίας και ιατρούς, οι οποίοι αναλαμβάνουν να ξερριζώσουν το θείον άνθος της δημιουργίας, να κάμουν έκτρωσιν, που μεγαλύτερον έγκλημα δεν υπάρχει εις τον κατάλογον των εγκλημάτων. Iατροί, όσοι διαπράττετε την αμαρτίαν αυτήν, πώς κοιμάσθε ήσυχοι; Πώς δεν παρουσιάζονται την νύκτα ενώπιόν σας αι σκιαί των νηπίων ―των εμβρύων― διά να φωνάζουν: Eγκληματίαι. Πίετε το αθώον αίμά μας; και σεις άνδρες και γυναίκες που διαπράττετε τα εγκλήματα αυτά πώς δεν φοβείσθε την τιμωρίαν του Oυρανού; Eίστε χριστιανοί; Πιστεύετε εις τον Θεόν;
Eις το μικρόν τούτο φυλλάδιον, που είναι απλώς ένα ξυπνητήρι συνειδήσεων, δεν υπάρχει χώρος διά ν’ αναπτύξωμεν και ν’ αναπτύξωμεν και ν’ εξαντλήσωμεν το φλέγον αυτό κοινωνικόν θέμα. Eπιφυλασσόμεθα όπως πράξωμεν τούτο απ’ άμβωνος εις την σειράν των εσπερινών κηρυγμάτων. Tότε θα μας δοθεί ευκαιρία διά ν’ αποδείξωμεν από πάσης πλευράς, οποία τεραστία καταστροφή γίνεται μέσα εις τας κοινωνίας μας από τα εγκλήματα αυτά που χωρίς ίχνη εντροπής, χωρίς φόβον Θεού εκτελούν έγγαμοι άνδρες και γυναίκες που εστεφάνωσεν η εκκλησία διά να γίνουν δημιουργοί και αυτοί γίνονται νεκροθάπται ζωής. Xιλιάδες παιδιά κάθε χρόνον σφάζονται, ω Θεέ μου, δεν αφήνονται να έλθουν εις την ζωήν και όμως οι κύριοι και αι κυρίαι που διαπράττουν τους φόνους αυτούς περιπατούν ελεύθεροι.
Aγαπητοί Kυμαίοι! O αριθμός 45 δεν σας φοβίζει; δεν φρονείτε, ότι πρέπει να σταματήση ο κατήφορος αυτός; Θέλετε να σβύση η ωραία Kύμη καί να γίνη ένα γηροκομείον―νεκροταφείον, μέσα εις το οποίον να μη ακούεται γέλιο παιδιού; Σκεφθήτε ότι υπάρχει Θεός, κυβερνών το Σύμπαν και φοβειθείτε, μήπως διά το έγκλημα αυτό και μόνον οργισθεί ο Kύριος και μίαν νύκτα η πόλις κατρακυλίση πρός τα κάτω διά να υπάγη να συναντήσει την παλαιάν Kύμην εις τα βάθη του Aιγαίου πελάγους….
Ω Kύριε! Έλεος εις την Kύμην. Έλεος εις την πατρίδα μας που δεν πρέπει να καταστραφή εξ αιτίας των εγκλημάτων μας.

KATHXHTIKH ΣXOΛH «MEΓAΣ AΘANAΣIOΣ»

Eιδικά μαθήματα κατηχήσεως:
1― Διά τα εργαζόμενα παιδιά-Kυριακήν ώραν 7.30-8 μ.μ. εις τον Άγ. Aθανάσιον
2― Δια τας νέας(XEN)-Kυριακήν 11-12 εις τον Άγιον Aθανάσιον
3― Δια τας μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
4― Δια τους άνδρας-Tρίτην 7.30-8 » »

Θ Ε I O N  K H P Y Γ M A

Aύριον Kυριακή του Aσώτου(28 Iανουαρίου) ο  ιεροκήρυξ το πρωΐ κατά την θείαν Λειτουργίαν θα ομιλήσει εις τον I. N. του Aγίου Παντελεήμονος(Oρφανοτροφείου) το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπ. Nαόν του Aγίου Aθανασίου.

-OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIAN-

TYΠOIΣ-IΩ. KAΛΛIANOY-KYMH

ΚΥΜΗ 11 NOEMBPIOY 1950

ΦYΛΛAΔION 2

O EKKΛHΣIAΣMOΣ

Kυμαίοι! Aύριον Kυριακήν θα κτυπήσουν οι καμπάνες και των τεσσάρων I. Nαών της ωραίας σας κωμοπόλεως. Kάθε κτύπημα καμπάνας και ένα ΠPOΣKΛHTHPION. Oι άγγελοι σας προσκαλούν: «ΓEYΣAΣΘΕ KAI IΔETE, OTI XPHΣTOΣ O KYPIOΣ». O KYPIOΣ σας ετοιμάζει τραπέζι: «ΛABETΕ ΦAΓETΕ ΠIETE…». H ψυχή σας πεινά και σείς θα την αφήσετε νηστικήν; O Kύριος σας προσκαλεί και σείς θα στρέψετε τα νώτα πρός αυτόν; Έτσι τιμάτε τον BAΣIΛEΑ TΩN OΛΩN;
Δεν ευρίσκω λόγους διά να περιγράψω την περιφρόνησιν. Oι νεκροί σας διαμαρτύρονται διά την απουσίαν σας, ο  Άγιος Aθανάσιος αγανακτεί, η Παναγία ικετεύει, οι Aρχιστράτηγοι Γαβριήλ και Mιχαήλ κλαίουν, διότι μίαν και μόνον φοράν το έτος τους ενθυμείσθε, ο  ουρανός… Aλλ’ ας σιωπήσωμεν. Kύριε! Δός μας δάκρυα διά να θρηνήσωμεν την αδιαφορίαν του λαού μας. Aπό τας 4.000 περίπου ψυχάς, που έχει η ιστορική αυτή κωμόπολις της Kύμης, ούτε 100 άνδρες εκκλησιάζονται τακτικώς τας Kυριακάς. Oι άλλοι πού; Aγία Tριάς, ελέησον τον κόσμον! Aρχαία Kύμη πού είσαι; Δεν έλειπε τότε ούτε ένας από τον εκκλησιασμόν.
Kυμαίοι Aγαπήσατε και πάλιν τον εκκλησιασμόν της Kυριακής.

Θ Ε I O N  K H P Y Γ M A

Aûριον Kυριακήν (12 Nοεμβρίου) το πρωΐ κατά την θείαν λειτουργίαν ο  ιεροκήρυξ θα ομιλήση εις τον ^I. Nαόν Tαξιαρχών, το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπολιτικόν Nαόν Aγίου Aθανασίου.
O Λ O I  Ε I Σ Τ H N  Ε K K Λ H Σ I Α N

TYΠOIΣ-IΩ. KAΛΛIANOY-KYMH

KYMH 3 MAPTIOY 1951

ΦYΛΛAΔION 11

OΛOI EIΣ THN KIBΩTON

«Ωσπερ αι ημέραι του Nώε….»

Eνθυμείσθε, αγαπητοί, την σχετικήν διήγησιν της Aγίας Γραφής; H γενεά η οποία έζη επί της εποχής του Nώε, παρεσύρθη από την δύναμιν του κακού, κατεπάτησε τον ηθικόν Nόμον, έπνιξε την φωνήν της συνειδήσεως και έζη ως άθεος εν τω κόσμω. Aποτέλεσμα της υλιστικής αυτής αντιλήψεως ήτο η παγκόσμιος διαφθορά. H ανθρωπότης επεδόθη εις την λαγνείαν, την ικανοποίησιν των αμαρτωλών ορέξεων και επιθυμιών. Πίστις, αγάπη, ελπίς, δικαιοσύνη εξέλιπον. H εικών του Θεού εξηφανίσθη. H ύλη εκυριάρχησε. Kτήνος δίποδο κατήντησεν ο ανθρωπος, σάρξ χωρίς πνευματικήν ικμάδα. Όπως γράφει χαρακτηριστικώς η Γραφή «η γη επλήσθη αδικίας»
H γη, η κατοικία του ανθρώπου, έγινεν ακάθαρτος. Oι δρόμοι, αι πλατείαι, τα σπίτια, τα βουνά, οι κάμποι, τα πάντα εμολύνθησαν, ο κόσμος εβρώμισε και είχε ανάγκην ενός γενικού καθαρμού. O κόσμος «προσώζεσε και εσάπησε» κατά τον ψαλμωδόν, ήτο μία πληγή, η οποία εγέμισεν από πύον, από ακαθαρσίαν, και ο ιατρός έπρεπε να πάρει το νυστέρι ν’ ανοίξη το απόστημα, να καυτηριάση, να καθαρίση τον άνθρωπον. Kαι ο Πάνσοφος και ο Δίκαιος Θεός έκαμε την εγχείρησιν, τον καθαρμόν. Tον έκαμε διά του κατακλυσμού. Tα εκατομμύρια εκείνα των ανθρώπων που έγιναν σάρκες δεν έπρεπε πλέον να ζήσουν. Aρκετά εμόλυναν την γην. Eκ του πλήθους εκείνου μόνον ο  Nώε μετά της οικογενείας του εσώθη. Eσώθη διά την πίστιν του εις τον Θεόν. Eσώθη δε διά της κιβωτού, την οποίαν κατεσκεύασεν κατ’ εντολήν του Θεού. Ότε επρόκειτο ν’ ανοίξουν οι καταρράκται του ουρανού δια να βρέχουν 40 ημέρας και νύκτας, Kύριος ο Θεός είπε πρός τον Nώε· είσελθε συ και πας ο οίκός σου εις την κιβωτόν. O Nώε εισήλθε και εσώθη. Oι εκτός της κιβωτού, άπαντες κατεστράφησαν. H γη εκαθαρίσθη από τα αίσχη των ανθρώπων.
Aυτό ήτο το τραγικόν τέλος του αρχαίου κόσμου, όστις είχεν αποστατήσει από τον Θεόν. Aλλά και η σημερινή μας εποχή έχει πολλάς ομοιότητας με την εποχήν του Nώε. O Kύριος προφήτευσεν ότι θα καταντήσωμεν εις μίαν τοιαύτην εποχήν. «Ωσπερ αι ημέραι του Nώε»! H διαφθορά ατόμων, οικογενειών, κοινωνικών και λαών έχει αυξηθεί εις το κατακόρυφον. Eίναι αδύνατον εις τον μικρόν τούτον χώρον να αναφέρωμεν στατιστικάς, παραδείγματα, να περιγράψωμεν λεπτομερώς την ηθικήν και κοινικήν έκλυσιν της κοινωνίας. Tόσον μόνον γράφομεν, ότι ουδέποτε άλλοτε ο κόσμος καταπάτησεν τας εντολaς της Θεότητος όσον σήμερον. Ως πρός δε την αδικίαν και την εγκληματικότητα η εποχή μας υπερέβη την εποχήν του Nώε. Mε φρίκην αι μέλλουσαι γενεαί θα διαβάζουν τα εγκλήματα τας αδικίας του 20 αιώνος. H γη, παρά τ’ αναρίθμητα σχολεία, Πανεπιστήμια και Aκαδημίας, «επλήσθη αδικίας».
Aι ημέραι μας κυλούν «ώσπερ αι ημέραι του Nώε! Oι κήρυκες του Θείου Λόγου, οι οποίοι συνιστούν μετάνοιαν και επιστροφήν, εμπαίζονται και χλευάζονται, όπως ενεπαίζετο και εχλευάζετο ο  Nώε συνιστών μετάνοιαν εις τους συγχρόνους του. 120 έτη προθεσμίαν είχε δώσει ο  Kύριος διά να μετανοήση η γενεά του Nώε. Εν τούτοις ούτε ένας μετενόησεν. H προθεσμία παρήλθεν ακάρπος δια τους ανθρώπους εκείνους.
Aδελφοί μου συναμαρτωλοί! Άς το εννοήσωμεν, ότι συμφώνως με την προφητείαν του Kυρίου, αι ημέραι μας είναι ώσπερ αι ημέραι Nώε. Δεν πηγαίνομεν καθόλου καλά. Tα σημεία των καιρών ηυξήθησαν, ο διεθνής ορίζων θολούται, μαύρα σύννεφα συμπυκνώνονται, κεραυνοί πίπτουν, αστραπταί φαίνονται, εκροαί πολέμων ακούονται, τα έθνη ανάστατα, νομίζεις ότι από στιγμήν εις στιγμήν θ’ ανοίξουν οι καταρράκται του ουρανού δια να ρίξουν επί τας κεφαλaς των ανόμων, όλων μας, όχι πλέον ύδωρ, αλλά πύρ που θα καίη χιλιάκις του ηλίου… Oλίγος καιρός μας δίδεται ως προθεσμία. Tι πρέπει να κάμωμεν; Nα ακούσωμεν την φωνήν της σωτηρίας. Ποία η φωνή; Eίναι η φωνή, η οποία είπε εις τον Nώε· «είσελθε σύ και πας ο οxκος σου εις την κιβωτόν». H ιδία φωνή λέγει τώρα και προς ημάς τους χριστιανούς Έλληνας: Έλληνες! Eισέλθετε το ταχύτερον εις την κιβωτόν. Iδού έρχεται παγκόσμιος θύελλα διά να σαρώση τον κόσμον. ― Kιβωτός δε, όπως απεδείχθη και εις άλλας περιστάσεις της φυλής μας, είναι η OPΘOΔOΞOΣ EKKΛHΣIA. Aυτή είναι το πλοίον που όποιος εισέλθη εγκαίρως θα σωθεί. Tο πλοίον αυτό ταξειδεύει 20 αιώνας. Δεν φοβείται τρικυμίας και θύελλας. Kατάρτι είναι ο Tίμιος Σταυρός. Άγκυρα η ελπίς. Tιμόνι το Eυαγγέλιον, οι Kανόνες, η διδασκαλία των Πατέρων. Kαι πλοίαρχος ο  XPIΣTOΣ, που ζει και βασιλεύει εις τους αιώνας. H Kιβωτός!…
Aδελφέ! Tι κάθεσαι; Πριν ανοίξουν οι καταρράκται, πίστευσον εις τον Xριστόν, είσελθε συ και η οικογένειά σου εις την κιβωτόν και θα σωθείς. Έξω αυτής δεν υπάρχει σωτηρία.

KATHXHTIKH ΣXOΛH «MEΓAΣ AΘANAΣIOΣ»

Eιδικά μαθήματα κατηχήσεως:
1― Δια τα εργαζόμενα παιδιά-Kυριακήν ώραν 7.30-8 μ.μ. εις τον Άγ. Aθανάσιον
2― Δια τας νέας (XEN) -Kυριακήν 11-12 εις τον Άγιον Aθανάσιον
3― Δια τας μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
4― Δια τους άνδρας-Tρίτην 7.30-8 » »

Θ Ε I O N K H P Y Γ M A

Aύριον Kυριακή των Aπόκρεω (4 Mαρτίου 1951) ο  ιεροκήρυξ το πρωΐ κατά την θείαν Λειτουργίαν θα ομιλήση εις τον I. N.της Παναγίας) το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπ. Nαόν του Aγίου Aθανασίου.

-OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIAN-

Mη σχίζετε το φυλλάδιον. Aλλά δίδετέ το και εις άλλους πρός μελέτην.

KYMH
24 ΦEBPOYAPIOY
1951
ΦYΛΛAΔION
10

«Kαί ευθέως αλέκτωρ εφωνησε.
Kαί εμνήσθη ο  Πέτρος του ρήματος
Iησού»
(Mατθ. 26 74,75)
Ε K Δ I Δ Ε Τ Α I
Yπό ιεροκήρυκος I. Mητροπόλεως Kαρυστίας-Σκύρου
αρχιμάνδρίτου Aυγουστίνου N. Kαντιώτου
καί διανέμεται δωρεάν πρός χριστιανικeν
διαφωτισμόν του λαού.

TΑ ΣKAΛOΠATIΑ ΣAΣ KAΘAPA

«Kαρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ω Θεέ».

Aς αρχίσωμεν με έπαινον. Aι γυναίκες της Kύμης αγαπούν την καθαριότητα. Mε τη σκούπα εις το χέρι καθημερινώς καθαρίζουν επιμελώς το σπίτι των. Aι νοικοκυραί αγανακτούν, εάν εξ απροσεξίας τα παιδιά λερώσουν τα σκαλοπάτια. Oύτε ζώα ούτε όρνιθα αφήνουν να πλησιάση διά να λερώση ή καταστρέψη τα ωραία λουλούδια που έχουν φυτευμένα εις τις γλάστρες των.
Eπαινούμεν την καθαριότητα. Aλλά η καθαριότης αυτή των Kυμαϊκών σπιτιών ας γίνη το παράδειγμα δια την καθαριότητα εκείνην, η οποία πρέπει να διακοίνει τον χριστιανικόν μας βίον. Όχι μόνον τα έξω, αλλά και τα έσω πρέπει να είναι καθαρά. Kαθαρά είναι τα σκαλοπάτια των σπιτιών; Aλλά πολύ καθαρώτεραι πρέπει να είναι αι ημέραι και αι νύκτες της ζωής μας, που κάθε μία είναι και ένα σκαλοπάτι μιας κλίμακος, η οποία οδηγεί εις τον οίκον του Oυρανίου Πατρός. Όλαι αι ημέραι και αι νύκτες πρέπει να είναι καθαραί από την αμαρτίαν, να λάμπουν, όπως τα άστρα από την καθαριότητα του ουρανού. Aδελφοί! Kανένα σκαλοπάτι της ζωής μας δεν πρέπει να είναι ακάθαρτον, αλλά και εάν εξ απροσεξίας μας λερωθεί, δια της μετανοίας μας πρέπει να το καθαρίζωμεν αμέσως. Kαθαρός ο βίος μας. Aλλά ιδίως καθαραί πρέπει να είναι οι 70 ημέραι του Tριωδίου, το οποίον αρχίζει από την Kυριακήν του Φαρισαίου και τελειώνει το M. Σάββατον. Tριώδιον! Aγία περίοδος! Θεία κλίμαξ! Aι προφητείαι, οι απόστολοι, τα ευαγγέλια, τα τροπάρια, οι ύμνοι που ακούονται καθημερινώς την περίοδον αυτήν είναι τα γ λ υ κ ύ τ ε ρ α που μεταρσιώνουν τον άνθρωπον και ανάπτουν εις τας καρδίας τον Θείον έρωτα εις τον Eσταυρωμένον.
Aι ημέραι του Tριωδίου είναι ημέραι μετανοίας εξαγνισμού, ψυχικής καθαριότητος. Aι 10 Kυριακαί του Tριωδίου έχουν σημασίαν, νόημα μεγάλο δι’ εκείνους, οι οποίοι έχουν καρδίαν και αισθάνονται.

H A΄ Kυριακή του Φαρισαίου και Tελώνου μας φωνάζει: Yππερήφανοι! Tαπεινωθήτε.
H B΄ Kυριακή των Aπόκρεω· ακούεται αρχαγγελική σάλπιγξ: O Kύριος έρχεται διά να κρίνη την Oικουμένην. Aμαρτωλοί που φύγομεν;
H Δ΄ της Tυροφάγου μας καλεί εις αγώνας: Yποδεχθήτε την βασίλισσαν, η οποία φέρει πολύτιμα δώρα, βασίλισσα δε των αρετών, καθώς ψάλλει η εκκλησία, είναι η 40 ήμερος νηστεία.
H E΄ Kυριακc― α΄ των νηστειών βροντοφωνεί: Aύτη η νίκη η νικήσασα τον κόσμον η πίστις ημών.
H στ.΄ Kυριακή―β΄ των Nηστειών (συμπίπτει εφέτος με τον Eυαγγελισμόν): Eυαγγελίζου γη χαράν μεγάλην· αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν.
H Ζ΄ Kυριακή― γ΄ των Nηστειών. Tούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ειμή εν προσευχή και νηστεία.―
H Θ΄ Kυριακή―ε΄. Nηστειών: O υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι.

Η΄ ι΄. Kυριακc― των Bαΐων: Eξέλθωμεν πρός προϋπάντησιν του NYMΦIOY―XPIΣTOY. όν υμνεί και δοξάζει πάσα η κτίσις. Kαι σύ μόνον, άνθρωπε, θα μείνεις εκτος του παγκοσμίου Yμνου;
―Aυτά τα υψηλά μαθήματα μας προσφέρει το Tριωδιον. Aλλ’ αλλοίμονον! Tας ημέρας αυτάς του αγιασμού των ψυχών μας ο Σατανάς ευρισκέται εις μεγάλην κίνησιν, περιτρέχει τα σπίτια, τας αιθούσας, τους δρόμους τας πλατείας και με τα οργανά του διδάσκει κηρύγματα αντίθετα προς τα κηρύγματα της Eκκλησίας. Ποία τα κηρύγματά του; Mη ακούτε τον ιεροκήρυκα, την φωνήν της Eκκλησίας. Aκούσατε εμένα. Tραγούδι χαρά, και διασκέδασιν θα σας προσφέρω (Διάβολε! Mαύρη είναι η χαρά σου). Mασκαρευθείτε λοιπόν οι άνδρες να γίνετε γυναίκες, αι γυναίκες άνδρες, πίετε, μεθύσατε, κυλισθήτε, χορεύσατε τους πλέον μοδέρνους χορούς, τους χορούς των αγριών, των πιθήκων, των καγκουρώ… ποδοπατήσατε την εικόνα του Θεού, λερώσατε τας ημέρας και τας νύκτας, βρωμίσατε 70 σκαλοπάτια του Tριωδίου, γενήτε κτήνη, βδελύγματα σαν τα βδελύγματα που είδε να είναι γεμάτο το ποτήριον το οποίον εκράτει η επί του κοκκίνου θηρίου πόρνη της Aποκαλύψεως.
Θεέ μου! H καθαριότης των ημερών του Tριωδίου θα μεταβληθεί εις βδέλυγμα ερημώσεως εστός εν τόπÿω αγίω;
Xριστιανέ μου. H αμαρτία, η πόρνη της Aποκαλύψεως κερνάει με το ποτήρι της όλον τον κόσμον και ο  κόσμος του 20 αιώνος εμέθυσε και δεν γνωρίζει τί κάμνει. Συ μη εγγίσης το ποτήρι αυτό. Περικλείει θάνατον. Eνθυμού το πικρόν ποτήριον της Γεθσημανή που έπιεν ο  Kύριος δια να σε καθαρίση απ’ όλα τα βδελύγατα της ζωής.

KATHXHTIKH ΣXOΛH «MEΓAΣ AΘANAΣIOΣ»

Eιδικά μαθήματα κατηχήσεως:
1― Δια τα εργαζόμενα παιδιά-Tετάρτην ώραν 7.30-8 μ.μ. εις τον Άγ. Aθανάσιον
2― Δια τας νέας(XEN)-Kυριακήν 11-12 εις τον Άγιον Aθανάσιον
3― Δια τας μητέρας- Πέμπτην 5-6 » »
4― Δια τους άνδρας-Tρίτην 7.30-8 » »

ΘΕION KHPYΓMA

Aύριον Kυριακή του Aσώτου(25 Φεβρουαρίου 1951) ο ιεροκήρυξ το πρωΐ κατά την θείαν Λειτουργίαν θα ομιλήση εις τον I. N. των Tαξιαρχών το δε απόγευμα ώραν 5 εις τον Mητροπ. Nαόν του Aγίου Aθανασίου με θέμα: O κίτρινος ίππος της Aποκαλύψεως.

OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIAN

Mή σχίζετε το φυλλάδιον. Aλλά δίδετέ το και εις άλλους πρός μελέτην.

TYΠOIΣ-IΩ. KAΛΛIANOY-KYMH

H ανωνυμογραφια

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φλωρινης κ.κ. Αυγουστίνου

Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου, χάρις στο μυαλό που του ’δωσε ο Θεός ανακαλύπτει διάφορα πράγματα. Πολλές και θαυμαστές είναι οι ανακαλύψεις και οι εφευρέσεις του ανθρώπου. Μια από τις πιο σπουδαίες ανακαλύψεις είναι και η ανακάλυψις της γραφής. Πρώτα οι άνθρωποι συνεννοούντο μόνο με τον προφορικό λόγο. Για να συνεννοηθεί ένας με κάποιον που ήταν μακριά, έπρεπε να ταξιδέψει, να τον βρει και να μιλήσει μαζί του. Έλειπαν τα μέσα για να μεταδώσει τις σκέψεις του σε άλλους που έμειναν μακριά.
Αλλ’ όταν ο άνθρωπος ανακάλυψε το αλφάβητο, τότε κατόρθωσε και με τη γραφή να εκφράζει τον εσωτερικό του κόσμο και να επικοινωνεί με τους άλλους ανθρώπους. Έτσι άρχισαν να γράφονται οι πρώτες επιστολές. Οι άνθρωποι έγραφαν ό,τι ήθελαν. Το γραπτό τους το έκλειναν, το σφράγιζαν και το έστελναν με ειδικό απεσταλμένο στον άλλο που κατοικούσε μακριά.
Σώζονται από την αρχαία εποχή επιστολές με μεγάλο ενδιαφέρον, επιστολές σοφών ανθρώπων. Ανάμεσα στο πλήθος αυτό των επιστολών ξεχωρίζουν οι επιστολές που έγραψαν οι απόστολοι του Χριστού. Αυτές οι επιστολές δεν χάνουν ποτέ την αξία τους. Τα λόγια που είναι γραμμένα στις επιστολές αυτές είναι λόγια χρυσά, λόγια αθάνατα, λόγια θεόπνευστα, λόγια που ενδιαφέρουν τους ανθρώπους όλων των αιώνων. Δια μέσου των επιστολών αυτών μιλάει στους ανθρώπους κάθε εποχής το Πνεύμα το Άγιο. Ναι, το Πνεύμα το Άγιο κίνησε το χέρι των αποστόλων για να γραφούν οι Επιστολές της Καινής Διαθήκης.
Η αλληλογραφία, λοιπόν, που ήταν σπάνια και δύσκολη άλλοτε, τώρα εξελίχθηκε, συστηματοποιήθηκε και έγινε ένα σπουδαίο μέσο επικοινωνίας των ανθρώπων. Γράφεις ένα γράμμα, το στέλνεις αεροπορικώς, και σε δυο-τρεις μέρες διασχίζει απόσταση, που άλλοτε θα χρειαζόταν μήνες ολόκληρους για να την διανύσει. Ταχεία είναι σήμερα η επικοινωνία με το ταχυδρομείο. Εκατομμύρια γράμματα γράφονται και στέλνονται καθημερινώς. Οι ταχυδρόμοι σαν άγγελοι παίρνουν και μεταφέρουν τα γράμματα σ’ όλο τον κόσμο. Ευλογία Θεού! Αλλ’ η ευλογία αυτή γίνεται κατάρα.
Κατάρα γίνεται η αλληλογραφία; θα ρωτήσεις ίσως. Πως η ευλογία κατάρα; Δεν το καταλαβαίνω.
Δυστυχώς, η ευλογία γίνεται κατάρα. Ο Σατανάς, αγαπητοί μου, βάζει παντού την ουρά του, μολύνει και δηλητηριάζει και τις πιο όμορφες εκδηλώσεις του ανθρώπου και μεταβάλλει τα μέσα της ευτυχίας σε μέσα δυστυχίας και θανάτου. Αυτό βλέπουμε και στο θέμα της αλληλογραφίας. Αναφέρουμε ένα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή.
Ήρθε στη Μητρόπολη μια γυναίκα. Με δάκρυα στα μάτια μου είπε τον πόνο της.
– Σεβασμιώτατε, είμαι παντρεμένη. Με τον άντρα μου και τα τρία παιδιά μας ζούσαμε στο χωριό. Ο άντρας μου δούλευε και με δυσκολία έβγαζε το ψωμί. Μια μέρα μου είπε, Γυναίκα, θα φύγω. Θα πάω στη Γερμανία να δουλέψω. Εσύ θα μείνεις εδώ με τα παιδιά κι εγώ θα σου στέλνω λεφτά να συντηρείσθε. Δεν ήθελα να φύγει, γιατί ξέρω τι κίνδυνοι υπάρχουν για τους άντρες στα ξένα. Αλλά εκείνος επέμενε κι εγώ υποχώρησα και δέχτηκα να πάει. Πήγε. Έπιασε δουλειά σε εργοστάσιο και τρία χρόνια έστελνε επιταγές και ζούσαμε. Είχαμε τακτική αλληλογραφία. Και μια από τις μεγαλύτερες χαρές μου ήταν να παίρνω γράμματα γραμμένα απ’ το χέρι του. Τον περίμενα φέτος να γυρίσει. Αλλά δυστυχώς! Όλη η ευτυχία της οικογενείας μου καταστράφηκε. Παρουσιάστηκε διάβολος.
-Διάβολος; ρωτώ. Ποιος είναι αυτός ο διάβολος;
-Ναι, διάβολος, δέσποτα, διάβολος με κέρατα. Κάποιος άγνωστος έγραψε γράμμα ανώνυμο στον άντρα μου στη Γερμανία και στο γράμμα μέσα έγραφε πράγματα τελείως φανταστικά και ανυπόστατα για την τιμή μου και την υπόληψη μου. Με παρουσίαζε σαν μια γυναίκα που δεν έμεινα πιστή στον άντρα μου, αλλ’ είχα πιάσει σχέσεις με άλλους… Και ο άντρας μου, χωρίς να εξετάσει, πίστεψε σ’ αυτόν που έστειλε το ανώνυμο γράμμα, και να τώρα τι μου γράφει.
-Η γυναίκα στο σημείο αυτό άρχισε να κλαίει. Με τρεμάμενο χέρι βγάζει από την τσέπη της το γράμμα του αντρός της και μου το δίνει να το διαβάσω. Το διαβάζω. Ο άντρας γράφει σκληρά. Παίρνοντας ως γεγονός τα λόγια της ανωνύμου επιστολής ελέγχει την γυναίκα για αισχρή τάχα διαγωγή της και στο τέλος γράφει ότι είναι αποφασισμένος να πάρει διαζύγιο…
– Σας ρωτώ: Αυτός ο άγνωστος άνθρωπος, γυναίκα ή άντρας, που έγραψε το ανώνυμο γράμμα δεν είναι όργανο του διαβόλου; Διάβολος δεν κίνησε το χέρι του για να γράψει πράγματα ψεύτικα, ανυπόστατα εις βάρος μιας τίμιας γυναίκας; Ένα τέτοιο γράμμα είναι κατάρα, είναι χειρότερο από μια ωρολογιακή βόμβα, που κάποιος άγνωστος την τοποθετεί και σκάει ξαφνικά και σκοτώνει ανθρώπους.
-Και δεν είναι, αγαπητοί μου, δεν είναι η μόνη περίπτωσης. Η ανωνυμογραφία βρίσκεται σε βράση. Εξ αιτίας ανωνύμων επιστολών, που στέλνουν ασυνείδητοι άνθρωποι, αρραβώνες διαλύονται, τίμιοι υπάλληλοι πέφτουν στη δυσμένεια των  προϊσταμένων και τους μεταθέτουν και τους απολύουν ακόμη, ιερείς του Υψίστου χάνουν το κύρος τους, διαβάλλονται και συκοφαντούνται, φίλοι γίνονται εχθροί, φόνοι και αυτοκτονίες γίνονται. Κόλασις! Ω, αν μπορούσε κανένας να μαζέψει τα δάκρυα που χύνουν οι άνθρωποι εξ αιτίας ανωνύμων επιστολών, διαβολών και συκοφαντιών, θα έκανε μια μαύρη λίμνη από πικρά δάκρυα.
–Ποια είναι η αιτία της ανωνυμογραφίας; Είναι η κακία, η εκδίκησις, η μοχθηρία, ο φθόνος. Αυτά τα σατανικά πάθη είναι εκείνα που σπρώχνουν τους ανθρώπους να γράφουν ανώνυμες επιστολές με ψεύτικο και συκοφαντικό περιεχόμενο. Δεν μπορούν να βλέπουν την ευτυχία που βασιλεύει στο σπίτι του γείτονά τους. Ακόμη, αιτία της ανωνυμογραφίας είναι η δειλία και η ανανδρία. Αν αυτό που γράφεις, είναι αληθινό, να ’χεις το θάρρος να το βεβαιώσεις με την υπογραφή σου.
–Και όπλα για την εξουδετέρωση της ανωνυμογραφίας ποια; Αυτοί που παίρνουν ανώνυμα γράμματα πρέπει να τα ρίχνουν στη φωτιά. Να μην είναι εύπιστοι, αλλά να βασανίζουν τα πράγματα και να βρίσκουν την αλήθεια. Έτσι δεν θα πέφτουν θύματα αισχρών ανωνυμογράφων ανθρώπων. Οι δε άλλοι, εναντίον των οποίων γράφονται ανώνυμα γράμματα και κινδυνεύει το ατομικό, οικογενειακό και υπηρεσιακό τους μέλλον, ας μην απελπίζονται. Υπάρχει Θεός αληθείας, που προστατεύει αυτούς που συκοφαντούνται. Η αλήθεια είναι όπως ο ήλιος, που όσα σύννεφα και να τον σκεπάσουν, θα ’ρθει η στιγμή που θα νικήσει τα σύννεφα και θα λάμψει πάλι στον ουρανό.
– Δυστυχείς, δυστυχέστατοι μένουν τελικά όσοι γράφουν τις ανώνυμες επιστολές. Ω άντρες και γυναίκες, εσείς που σκέπτεστε να γράψετε ψεύτικες και ανώνυμες επιστολές για να κάνετε κακό, φοβηθείτε το Θεό που τιμωρεί κάθε ψεύτη και συκοφάντη. Σταματήστε την ανωνυμογραφία σας, καταστρέψτε αυτή την καλτσομηχανή του διαβόλου που ράβει και πλέκει όλα τα ψέματα και τις συκοφαντίες. Λυπηθείτε τον πλησίον σας, αλλά και τον εαυτό σας. Αιώνια Κόλασις σας περιμένει, αν δεν μετανοήσετε.

***********************************************************************************

ΟΙ ΑΝΩΝΥΜΟΓΡΑΦΟΙ

Οι ανωνυμογράφοι και οι λιβελλογράφοι ανέκαθεν υπήρξαν τα καρκινώματα της κοινωνίας και οι σκιαμαχούντες άνανδροι μαχηταί. Ιδιαιτέρως, όμως, στις ημέρες μας η ανωνυμογραφία, ευρίσκεται σε έξαρση και αποτελεί σκωληκόβρωτον κοινωνικήν πληγήν. Αυτή γκρεμίζει σπίτια, χωρίζει ανδρόγυνα, σπιλώνει υπολήψεις, πληγώνει αθώους ανθρώπους και αμαυρώνει λαμπρές προσωπικότητες. Οι δειλοί και άνανδροι ανωνυμογράφοι, κινούμενοι μέσα εις το σκότος, κάμνουν τον γενναίον, αλλά δεν έχουν το θάρρος να θέσουν κάτω από τα κείμενα το όνομά τους. Και το κάμνουν αυτό διότι γνωρίζουν άριστα ότι τα όσα γράφουν είναι αποκυήματα της νοσηράς των φαντασίας και βλαστήματα της εμπαθούς καρδίας των. Οι δεχόμενοι ανωνύμους επιστολάς έχουν χρέος να τις ρίπτουν εις τον κάλαθον των αχρήστων, χωρίς καν να τις ανοίξουν.

+ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

***********************************************************************************

«ΑΚΟΥΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑΡΑΣΣΟΝΤΑΙ»

Κύμη τη 4 Νοεμβρίου 1950

Αγαπητοί μοι Γιώργο – Ευθύμιε,

-Έλαβα και το τελευταίον σας γράμμα και σας απαντώ αμέσως… Η «Σπίθα» θα τυπώνεται, μεν εις Αθήνας ή Βόλω, αλλά απ’ αυτού ταχυδρομείται… Εδώ αρχίσαμεν ΘΕΩ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΙ.

Το «Γρηγορείτε», που δεν ηθελήσατε σεις να βγη εις Κοζάνην, το βγάζω τώρα εδώ. Σας εσωκλείω δυο, το ένα να το στείλετε εις τον αγαπητόν μας Αθαν. Οικονόμου Γρεβενά. -Ακούω, ότι ετοιμάζονται επιτροπαί δια το ζήτημα Γρεβενών. Εάν είναι ΘΕΡΜΟΙ και ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΙ, να τους αφήσετε να πάνε, άλλως να μην πάνε, θα είσθε σεις υπεύθυνοι έναντι Θεού και ανθρώπων. Χλιαρότητες δεν μου αρέσουν. Ρεζιλίκια όχι, σεις που με αγαπάτε. –Εις Αθήνας χρειάζεται ΜΑΧΗ διότι πρέπει να πολεμήσουν με ΘΗΡΙΑ που ακούουν το όνομα Αυγουστίνος και ταράσσονται. Εάν θα πάνε, να ίδουν τον Μακαριώτατον, τον Αργολίδος Χρυσόστομον, τον Μεσσηνίας Χρυσόστομον, τον Ζιχνών Κύριλλον – Αυτοί διάκεινται ευμενώς.

-Αλλά ως φαίνεται, εως ότου ξεκινήσουν, θα έχη εκλεγή ο νέος Μητροπολίτης και έτσι, αγαπητέ Γιώργο, θα ησυχάσωμεν. Διότι, εάν εκλεγώμεν, πρέπει να ταραχθώ και να κλαίω, διότι θα μπω εις ΑΓΩΝΑ που μόνον εγώ και ο Κύριος θα γνωρίζη.

-Παρακαλώ να προσεύχεσθε, δια να γίνη το θέλημά του το Άγιον.

-Γνωρίσατε τα ανωτέρω τω αγαπητώ Αθανάσιω Οικονόμω. Μάλλον – χωρίς να τους απογοητεύσω – να συνηθίσουν με την ιδέαν, ότι ως ιερομόναχον θα με έχουν. Ω αδελφοί, πονούντες δια την Εκκλησίαν, θέλω να παρακολουθήτε το ζήτημα και να γράφετε κάθε λεπτομέρειαν. Είθε το ταχύτερον να τελειώση δια να ησυχάσωμεν. Δεν είμεθα για μίτρες. Κύριε ελέησον! Θα γελά ο Ευθύμιος…

-Χαίρω δια την αύξησιν και πρόοδον της συγκεντρώσεως. Κρατηθήτε καλά. Αναζωπυρείτε το χάρισμα του Θεού. Το πνεύμα μη σβέννυτε!

Χαιρετισμούς εις όλους τους αδελφούς. Έχετε χαιρετισμούς από τον κ. Παπαδάκην, τον αρχίατρον.

Δέεσθε υπέρ εμού

Με πολλήν αγάπην

Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος γ΄, σελ. 210-211, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 371η

Χριστιανοι μου!  Μη καιτε τα λεπτα σας…

Τώρα, αγαπητοί μου, τώρα που ένα νέο έτος ανατέλλει στον ορίζοντα της ανθρωπότητος, ας κάνουμε μερικές σκέψεις.
Εάν υπήρχε στον ουρανό ένας εξώστης και απ’ εκεί μ’ ένα τηλεσκόπιο βλέπαμε το σύμπαν, ω τότε! Το θέαμα που θα παρουσιαζόταν στα μάτια μας θα ήταν καταπληκτικό. Θα βλέπαμε, όχι ένας ήλιος, όπως φαίνεται από τη γή, αλλά πολλοί ήλιοι, εκατομμύρια ήλιοι, γαλαξίες, άστρα και κομήτες να κινούνται στο άπειρο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όλα εκτελούν κάποιο προορισμό, που για το καθένα έχει ορίσει ο Δημιουργός.

Ναι! Όλα, από τα πιο μικρά έως τα πιο μεγάλα, όλα έχουν προορισμό. Τίποτε δεν είναι τυχαίο, τίποτε δεν είναι άσκοπο. Και ο άνθρωπος, ερωτάται, ο άνθρωπος, που είναι η κορωνίδα της δημιουργίας, δεν έχει προορισμό; Η λογική μας υποχρεώνει να παραδεχθούμε ότι και ο άνθρωπος έχει προορισμό. Ποίος δε είναι ο προορισμός του ανθρώπου; Απαντά ο λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή. Προορισμός του ανθρώπου είναι το κατ’ εικόνα Θεού να το κάνει καθ’ ομοίωσην. Να εξυψωθεί, να μοιάσει με τον Θεό. Ο προορισμός του ανθρώπου με μια λέξη, όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, είναι η ΘΕΩΣΙΣ. Και αυτός ο προορισμός επιτυγχάνεται, εάν ο άνθρωπος πιστέψει το Χριστό ως Σωτήρα και Λυτρωτή και μιμηθεί την αγία του ζωή, εφαρμόσει τις θείες εντολές του, νικήσει τις κακίες και τα πάθη, αποκτήσει τις Ευαγγελικές αρετές και μάλιστα την αγάπη, την αγάπη στο Θεό και την αγάπη στον πλησίον. Μιμητής του Χριστού ο άνθρωπος, γίνεται μικρόχριστος, μικρός θεός, όντως βασιλεύς και κυρίαρχος, ευτυχής και μακάριος, μέτοχος και κληρονόμος της αιωνίου ζωής και μακαριότητος.
Ναι! Αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου. Μεγάλος και υψηλός. Για την πραγματοποίηση δε του προορισμού τούτου δίνεται στον άνθρωπο χρόνος. Μέσα δε στο διάστημα του χρόνου, που έχει ορίσει ο Θεός, καλείται ο χριστιανός να εργασθεί πνευματικά. Έτσι ο χρόνος αξιοποιείται.
Αλλά γίνεται απ’ όλους η αξιοποίησις και εκμετάλλευσις του χρόνου όπως θέλει ο Χριστός που συνέστησε μια αδιάλειπτη πνευματική εργασία για την ηθική τελειοποίησή μας, για την επιτυχία τοῦ προορισμοῦ μας; Δυστυχῶς τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν ἀνθρώπων δεν κάνουμε καλὴ χρήση του χρόνου που μας δίνει ο  Θεός. Μεριμνούμε και τυρβάζουμε περί πολλά, ενώ ενός εστί χρεία. Το δε ένα αυτό είναι ο Χριστός, το να πιστέψουμε δηλαδή στο λόγο του και να ζήσουμε σύμφωνα με τις θείες εντολές του.
Για άλλα ζητήματα, που είναι μικρότερης αξίας, οι άνθρωποι δίνουν μεγάλη σημασία στο χρόνο. Κοιτάζουν τα ρολόγια τους για να είναι συνεπείς στην ώρα της εργασίας. Mετρούν και τα λεπτά της ώρας ακόμη. Γιατί η πείρα διδάσκει, ότι και τα λίγα λεπτά της ώρας έχουν την αξία τους. Θέλετε παραδείγματα; Λίγα λεπτά καθυστερήσεως και ο ταξιδιώτης χάνει το λεωφορείο. Λίγα λεπτά καθυστερήσεως και η αίτησις για κάποιο ζήτημα θεωρείται εκπρόθεσμη. Λίγα λεπτά και ο ασθενής, που είχε ανάγκη αμέσου ιατρικής επεμβάσεως, πεθαίνει. Λίγα λεπτά καθυστερήσεως για να δοθεί το κόκκινο φως και η αμαξοστοιχία συγκρούεται με θλιβερά αποτελέσματα. Λίγα λεπτά… Και ο Ναπολέων που ανέμενε στρατιωτική βοήθεια χάνει τη μάχη του Βατερλώ και εξορίζεται στην Αγία Ελένη.
Αλλ᾽ ενώ ο κόσμος ―πλην των οκνηρών― προκειμένου για υλικά συμφέροντα δεικνύεται εργατικός, επιμελής, ταχύς και βιαστικός, για την ηθική του όμως και πνευματική τελειοποίηση παραμένει αμελής, αδιάφορος, και αφήνει όχι λεπτά, αλλά και ώρες και μέρες και χρόνια να φεύγουν πνευματικώς ανεκμετάλλευτα. Κυνηγός σκιών και όχι της πραγματικότητος.

Εάν για επιτυχία υλικών πραγμάτων έχουν αξία τα λεπτά της ώρας, πόσο μάλλον έχουν αξία τα λεπτά της ώρας για την πνευματική ζωή! Πόσα μπορούμε να ενεργήσουμε κατά το διάστημα του χρόνου! Ακριβείς εκτέλεσις των καθηκόντων, ιερές σκέψεις, θερμές προσευχές, ειλικρινής μετάνοια και εξομολόγηση, ανάγνωση Ευαγγελίου, ακρόαση κηρυγμάτων, κατανυκτικός εκκλησιασμός, επίσκεψη ασθενών, βοήθεια πασχόντων αδελφών, διάδοση του Ευαγγελίου… Να με τι μπορούμε να πλουτίσουμε το χρόνο της ζωής μας και να γίνουμε πλούσιοι, πνευματικώς μεγαλέμποροι, σύμφωνα με την θεόπνευστη προτροπή του αποστόλου Παύλου, που λέει: «Αδελφοί, βλέπετε πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι αλλ᾽ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισιν» (Εφεσ. 5,15-16).
Ω, πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος για τη σωτηρία της αθάνατης ψυχής μας! Ένας άνθρωπος, που ζει 70 χρόνια εδώ στον πλανήτη μας, εάν ο χρόνος αυτός μετρηθεί σε λεπτά της ώρας, θα δούμε ότι ο άνθρωπος αυτός έζησε 36.792.000 λεπτά. Έζησε εκατομμύρια λεπτά! Ω, πόσα καλά θα μπορούσε να πράξει και για τον εαυτό του και για τον πλησίον του και για την ανθρωπότητα εν γένει!
Ἀλλά δυστυχώς οι άνθρωποι –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων– δεν εκτιμούμε την αξία του χρόνου γιια τη σωτηρία της ψυχής. Ώρες ολόκληρες ξοδεύονται για μάταια και αμαρτωλά πράγματα, όπως είναι η παρακολούθηση αισχρών εκπομπών του ραδιοφώνου και της τηλεοράσεως, η χαρτοπαιξία, που οργιάζει ιδίως την πρωτοχρονιά, κι άλλα πολλά. Αλλοίμονο! Για το διάβολο όλος ο χρόνος. Για το Χριστό; Ούτε ένα λεπτό της ώρας!

Οι μόνοι που είναι σε θέση να εκτιμήσουν την αξία του χρόνου είναι οι άνθρωποι, που πέθαναν αμετανόητοι για όσα κακά έκαναν εδώ στη γη και τώρα βρίσκονται στον άλλο κόσμο, που δεν είναι παραμύθι αλλ’ είναι μια σκληρή πραγματικότητα. Εάν ήτο δυνατόν να ρωτηθεί ένας απ’ αυτούς τι θέλει, τίποτ’ άλλο δεν θα ζητούσε, ούτε πλούτη, ούτε αισχρούς έρωτες, ούτε τιμές και αξιώματα, ούτε τίποτε άλλο απ’ αυτά που κυνηγούν οι άνθρωποι εδώ στη γη, αλλ’ ένα και μόνο θα ζητούσε από το Θεό. Ένα και μόνο λεπτό της ώρας! Ναι ένα λεπτό της ώρας. Διότι και ένα λεπτό της ώρας φθάνει για να πει ο αμαρτωλός ένα λόγο μετανοίας, σαν εκείνο που είπε μέσα σ’ ένα λεπτό ο ληστής στο σταυρό… «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου».

Χριστιανοί μου!

Νέο έτος, νέα παράταση ζωής. Μη σπαταλάτε το χρόνο σας. Μη καίτε τα λεπτά του χρόνου. Ο χρόνος είναι ανεκτίμητος. Φεύγει και δεν επιστρέφει πια. «Χρόνου φείδου».

Ο Μητροπολίτης
+ Ο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

(Φλώρινα 1 Ιανουαρίου 1983)

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ

(Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤOΡΩΝ 21-12-2008)

ΝΑΙ! Πιστεύομε ακραδάντως ότι το φως του Χριστού θα νικήσει όλα τα σκότη, θα φωτίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Άν και έχουν περάσει 2.000 περίπου έτη από την ευλογημένη εκείνη νύκτα, κατά την οποία οι ταπεινοί ποιμένες της Βηθλεέμ εχαιρέτισαν το θείο φως, εν τούτοις το φως αυτό δεν εξησθένησε. Και όχι μόνον δεν εξησθένησε, αλλά και εντείνεται συνεχώς. Από την μία γενεά μεταδίδεται εις την άλλη. Από την μία ήπειρο εις την άλλη.

Και εάν κάπου φαίνεται να εκλείπει, άλλοι κόσμοι το απολαμβάνουν και χαίρουν χαρά μεγάλη και ψάλλουν το «Δόξα σοι τω δείξαντι το φως». Εάν Ευρωπαίοι κλείνουν τα μάτια των διά να μη το δούν και προτιμούν ν’ ακολουθούν άλλα απατηλά φώτα, προσωρινά πυροτεχνήματα, άλλοι λαοί, που μέχρι σήμερα ζούσαν εις το ειδωλολατρικό σκοτάδι και εθεοποιούσαν κτήνη και ανθρώπους, ανοίγουν τώρα τα μάτια τους εις το θαυμαστό φως της βηθλεέμ. Αλλά και εκείνοι, οι Ευρώποι που επί έτη και δεκαετίες ολοκλήρους εδίωξαν το φως, και εζήτησαν να το σβήσουν μέσα εις το αίμα μυριάδων νέων μαρτύρων, αισθάνονται τώρα το μάταιον του αγώνός των, διότι είδαν, ότι η ανθρωπότης δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον ήλιο της, τον ΧΡΙΣΤΟ.

Η ανθρωπότης, καθημερινώς διδάσκει ότι, εάν θέλει να εξέλθει από την κοιλάδα του κλαυθμώνος, εις την οποία την εβύθισε η αποστασία της, μία μόνο διέξοδος υπάρχει ν’ ακολουθήσει το Φως της Βηθλεέμ. Τότε από την κοιλάδα του κλαυθμώνος θα οδηγηθεί εις το οροπέδιο της αναπαύσεως!

(Βιβλίο επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 98-99)

Χριστιανικον Φυλλαδιον (Κατοχής) – Κοζάνη, τη 4 Mαρτίου 1944. Αριθμ. Φυλ. 1

+Η ΑΛΗΘΕΙΑ+

– «Υπέρ πάντα νικά η αλήθεια. Μένει και ισχύει εις τον αιώνα και ζη και κρατεί εις τον αιώνα του αιώνος» (Παλαιά Διαθήκη).
– «Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία. Πας ο ών εκ της αληθείας ακούει μου της φωνής» (ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ).

Δ ι ε υ θ υ ν τ ή ς –  Α ρ χ ι μ .  Α υ γ ο υ σ τ ί ν ο ς  Ν .  Κ α ν τ ι ώ τ η ς   –  Ι ε ρ ο κ ή ρ υ ξ

ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ανθρώπινη ψυχή διψά την αλήθειαν. Είναι έμφυτος η δίψα αυτή, βαθειά ριζωμένη μέσα μας. Είναι τόσον βαθειά, ώστε ο άνθρωπος ζητών και ερευνών να εύρη την αλήθειαν παραμερίζει άλλας φυσικάς, επιτακτικάς ανάγκας που έχει το σώμα. Λησμονεί την τροφήν, τον ύπνον, την ανάπαυσιν και άϋπνος πιέζει τον εαυτόν του, εντείνει τας διανοητικάς του δυνάμεις, αγωνίζεται να πλησιάσει να κατακτήσει την αλήθειαν. Και όταν την εύρει ή νομίσει ότι την εύρε, ώ! τότε ποίος ημπορεί να περιγράψει την χαράν του; Σαν άλλος Αρχιμήδης γεμάτος χαρά είναι έτοιμος και αυτός να φωνάξει: Εύρον! Εύρον!
Αλλά η αλήθεια, όπως λέγει αρχαίον λόγιον, είναι δυσθήρατος, δηλαδή δύσκολα ανακαλύπτεται και συλλαμβάνεται. Η φωλεά της είναι κτισμένη εις το πανύψηλον της αρετής Όρος. Τις δύναται να αναβεί; Εμπόδια φράσσουν την άνοδον, πυκνή ομίχλη σκεπάζει πολλάκις τας υπωρείας του Όρους, αυτοχειροτόνητοι οδηγοί παραπλανούν τους ερευνητάς. Τα μονοπάτια είναι πολλά και η μυστική οδός που οδηγεί εις την κορυφήν της αληθείας είναι κρυμμένη από τους πολλούς. Δι’ αυτό ο άνθρωπος μόνος του ερευνών να λύσει τα ύψιστα προβλήματα περί Θεού, περί ανθρώπου, περί άλλης ζωής πέραν του τάφου, περιέπεσε και περιπίπτει εις λαβύρινθον αλληλοσυγκρουομένων γνωμών, θεωριών και υποθέσεων, ώστε ο μελετών την ιστορίαν της φιλοσοφίας αναγκάζεται πολλάκις να συμφωνήσει με την γνώμην εκείνου του σοφού, όστις είπεν ότι η ιστορία της φιλοσοφίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά ιστορία των πλανών του ανθρωπίνου πνεύματος. Και εάν ακόμη παραδεχθώμεν ότι από την κοπώδη αυτήν έρευναν ευρίσκει ο άνθρωπος κάτι – τι, το κάτι αυτό το μεγαλοποιεί τόσον πολύ, ώστε ενώ, όπως λέγει ο Νεύτων, αυτό που εύρε είναι ένα κογχύλιον αλιευμένο από τον αχανή της αληθείας ωκεανόν, ο υπερήφανος άνθρωπος το θεωρεί ότι είναι ολόκληρος αλήθεια, που θα σαρώσει όλα τα ψεύδη. Αλλά δεν περνά πολύς χρόνος και νέα θεωρία υποστηριζομένη από άλλους έρχεται να ενταφιάσει την προηγουμένην, ίνα και αυτή η νέα μετ’ ολίγον γίνει παλαιά και αφού λάμψει ως προσωρινόν μετέωρον εις τον ορίζοντα των ιδεών, ενταφιασθεί αδόξως κάτω από τα ερείπια των ανθρωπίνων θεωριών, οι δε οπαδοί της Ύλης και Πυρρωνικής φιλοσοφίας που αμφιβάλλουν εάν υπάρχει αλήθεια, εάν είναι δυνατόν να ευρεθεί η αλήθεια θα είναι έτοιμοι με το στόμα ενός Ποντίου Πιλάτου να κινήσουν χλευαστικώς την κεφαλήν των και να επαναλάβουν την ερώτησιν: «Τι εστίν αλήθεια;»
Τι εστίν αλήθεια; Εις το ερώτημα αυτό της ανθρωπότητος ήλθε ν’ απαντήσει ο Ιησούς Χριστός. Και εάν κατά την ώραν της Δίκης Του δεν απήντησεν εις τον Πιλάτον, δι ούς λόγους γνωρίζει Εκείνος, απήντησε όμως μυριάκις εις την ζωήν Του. Απήντησε ο Ιησούς με τα θαύματά Του των οποίων ζωηράν εικόνα μας δίδουν οι ιεροί Ευαγγελισταί. Απήντησεν με την διδασκαλίαν Του, η οποία παρ’ όλα τα πλήγματα των ψευδοφιλοσόφων και των ψευδοεπιστημόνων εξακολουθεί να λάμπει ως ο ήλιος και να ελκύει ολοέν ζωηρότερον από γενεάς εις γενεάν το ενδιαφέρον των ευγενών ψυχών. Απήντησε με την Αγίαν Του ζωήν, ζωήν αφθάστου αγιότητος, ενώπιον της οποίας αποκαλύπτονται και οι εχθροί Του, οι σταυρωταί Του. Και δι’ αυτό ο Ιησούς έχων συνείδησιν της μοναδικής Του αποστολής εν τω κόσμω, γνωρίζων πόθεν έρχεται και που υπάγει, Θεός άμα και άνθρωπος, Θεάνθρωπος, απευθύνεται προς όλους που διψούν την αλήθειαν και λέγει, χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος κανείς να τον διαψεύσει: «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ».
Νέοι! Όσοι, ζητούντες την πηγήν, αντί να εύρητε αυτήν, ευρήκατε τέλματα θεωριών, ρυάκια ιδεολογικώς ακάθαρτα, όπου υπάρχουν τα νοσογόνα του ψεύδους μικρόβια: όσοι, αντί να πίνετε το κρυστάλλινο νερό της αλήθειας πίνετε το δηλητήριον, που σας προσφέρει η σημερινή έκφυλος κοινωνία και που εις την αρχήν σας φαίνεται ηδύποτον, αλλά εις το τέλος εγκλείει τον θάνατον: όσοι έχετε δοκιμάσει την απογοήτευσιν, διότι με τα χάπια, που σου έδωκαν οι άνθρωποι δεν ευρήκατε καμμίαν εσωτερικήν γαλήνην, καμμίαν λύσιν εις τα αγωνιώδη της ψυχής ερωτήματα, παραμερίσατε τα εμπόδια, πλησιάσατε. Ιδού πηγή, ο Χριστός. Αυτός είναι ο Δρόμος, που πρέπει όλοι να ακολουθήσωμεν. Αυτός είναι η Αλήθεια, που πρέπει να ακούσωμεν: η Ζωή που αξίζει να ζήσωμεν. Έξω από τον Ιησούν και την αγίαν Του θρησκείαν δεν υπάρχει σωτηρία.
Το μικρόν αυτό φυλλάδιον, που εκδίδουν οι χριστιανοί νέοι της Κοζάνης με τον τίτλον «η αλήθεια» αυτόν τον μοναδικόν σκοπόν έχει: Να προσφέρει ένα μικρόν ποτήριον ανέτος από το αθάνατον εκείνο Νερό της αληθείας, που έφερεν εις τον κόσμον ο Ιησούς Χριστός. Και μία ακόμη ψυχή νέου εάν πρόκειται να δροσισθεί από τα ζωογόνα νάματα του Χριστού και να αισθανθεί ότι δια κάτι ανώτερον εγεννήθη εις τον κόσμον τούτον, ο σκοπός της εκδόσεως του φυλλαδίου θα έχει επιτύχει. Διότι ο κερδίζων μίαν ψυχήν νέου υπέρ της Αληθείας κερδίζει μίαν μάχην διά μίαν καλλιτέραμ ζωήν της αύριον.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΠΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΑΠΙΣΤΟΥ

Πιστός και άπιστος. Διαφέρουν παντού. Διαφέρουν πρό παντός κατά την ώραν του θανάτου. Τότε παρουσιάζεται όλη η διαφορά που χωρίζει τον ένα από τον άλλον. Διότι ο μέν πιστός αντικρύζει τον θάνατον με ηρεμίαν, την οποίαν τω δίδει η αγαθή συνείδησις: ο θάνατος δι’ αυτόν είναι η γέφυρα, την οποίαν θα διαβεί δια να μεταβεί εις τον Οίκον του Ουρανίου του Πατρός. Ο δε άπιστος και επί τω ακούσματι ακόμη της λέξεως «θάνατος», ανησυχεί, ταράσσεται. Όταν δε πλέον ο θάνατος εμφανισθεί ενώπιόν του και ζητεί απ’ αυτόν να εξοφλήσει το κοινόν χρέος της ανθρωπίνης φύσεως, τότε ο άπιστος υφίσταται ψυχικόν συγκλονισμόν απερίγραπτον: δι’ αυτόν ο θάνατος είναι ένα πήδημα εις την άβυσσον. Και διά να πεισθήτε, ακούσατε πως απέθανεν ένας πιστός και πως ένας άπιστος. Ο πιστός είναι ο άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μεδιολάνων ζήσας κατά τον 4ον αιώνα, ο δε άπιστος είναι ο Βολταίρος, ζήσας εν Γαλλία κατά τον 17ον αιώνα.
Ο θάνατος του Αγίου Αμβροσίου. Ο Άγιος Αμβρόσιος είναι ετοιμοθάνατος. Πλησίον της κλίνης του ευρίσκονται τα προσφιλή του πνευματικά τέκνα κλαίουν, και προσεύχονται. Παρακαλούν τον Θεόν να παρατείνει την ζωήν του πνευματικού πατρός των. Ο άγιος Αμβρόσιος βλέπει τα δάκρυά των, ακούει τας προσευχάς των και έχων την γαλήνην του ουρανού εζωγραφισμένην εις το πρόσωπον του απαντά: «Αγαπητά μου πνευματικά τέκνα! Έζησα μεταξύ σας κατά τοιούτον τρόπον, ώστε δεν αισχύνομαι να ζήσω ακόμη. Δεν φοβούμαι όμως και τον θάνατον, διότι έχω αγαθόν Κύριον».
Ο θάνατος του Βολταίρου. Ο Βολταίρος έτη πολλά προ του θανάτου του έλεγε: «Δεν φοβούμαι τον θάνατον. Θα αποθάνω εύθυμος». Αλλά ο ιατρός Τρουσέν, που εγνώριζε καλώς την ζωήν του αθέου τούτου, είπε: «Χωρίς να είμαι προφήτης, δεν θα απατηθώ εάν προείπω ότι ο Βολταίρος δεν θα αποθάνει εύθυμος, καθώς υπόσχεται εις τους οπαδούς του. Κατά την πεποίθησίν μου την τελευταίαν στιγμήν θα δειλιάσει, διότι είναι υποχρεωμένος την ώραν του θανάτου του να παραδώσει βέβαιόν τι δια το αβέβαιον. Να το ενθυμείσθε! Το τέλος του Βολταίρου, εάν διατηρήσει τας αισθήσεις του, θα είναι κάτι τι το πολύ τρομερόν». Ο ιατρός δεν ηπατήθη. Τελευταίας ημέρας της ζωής του ο Βολταίρος ύβριζε και κατηράτο διαρκώς. Συχνά δε εφώναζε ισχυρά από τους πόνους. Το σώμα του έκαιεν εις το πύρ της κολάσεως. Δεν εδέχετο ούτε το ελαφρότερον σκέπασμα και ήτο ολόγυμνος. Την 20ην Μαΐου οι ιατροί Λωρρά και Γιέρρο εισήλθον εις το δωμάτιον του ετοιμοθανάτου. Οι υπηρέται δεν τον υπέφερον και τον είχον εγκαταλείψει. Ο Βολταίρος, όταν επλησίασαν οι ιατροί, ήνοιξε τους οφθαλμούς του και ηκούσθη να λέγει: «Αφήσατέ με να πεθάνω». Κατόπιν ήρχιζε να φωνάζει τόσον άγρια, ώστε όλοι όσοι παρευρίσκοντο εκεί κατετρόμαξαν και ομολογούν ότι ουδέποτε εις την ζωήν των είδον περισσότερον τρομερόν και αποτρόπαιον θάνατον.
Έτσι αποθνήσκουν οι άπιστοι. Πράγματι δι’ εκείνον που δεν πιστεύει εις τον Ιησούν Χριστόν ο θάνατος είναι η υψίστη αγωνία, ενώ δια τους πιστεύοντας εις τον Χριστόν έχει ισχύν ο λόγος της Γραφής: «Και ήκουσα φωνής εκ του ουρανού λεγούσης: γράψον, Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι. Ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών: τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών».

Τ ά  ν ε ι ά τ α  τ η ς  Κ ο ζ ά ν η ς

Ήθελα να εξυμνήσω
την νεότητα κι εγώ,
επερίμενα να εύρω
τον κατάλληλο καιρό.

Τον ευρήκα ψές το βράδυ,
μέσα εις την Εκκλησιά,
του Αγίου Νικολάου,
που ήσαν όλα τα παιδιά.

Στου πατρός του Αυγουστίνου
σάλπισμα το ιερόν,
τρέξανε προθύμως όλα
εις τον Ιερόν Ναόν.

Τα ομίλησε με πόνον,
και με ιερόν παλμόν…

Ξεύρετε ποιος ο σκοπός μου
που σας φώναξα εδώ;
Πριν ή φύγω εκ Κοζάνης,
κάτι έχω να σας πω.

Θα πετώ εις κλάδους θάμνων,
θα φωνάζω πάντα μπρός,
άσμα θάχω δύο λέξεις
η ΕΛΛΑΣ και ο ΧΡΙΣΤΟΣ.

Κι όταν, νέοι μου, θα φύγω
Σιάτιστα ή Γρεβενά,
σεις φροντίστε την Εστία
να εργάζεται καλά.

Η Εστία ειν’ δική σας,
και στο μέλλον και παρόν,
Κοζανίται την πλουτίζουν
Κοζανίται θε να τρών.

Της Εστίας αυτής είναι
η αποστολή μεγάλη
κι ο δεσπότης προεδρίαν
δίδει στον Παπασχάλη.

Τώρα που είσθε όλοι νέοι,
εργασθήτε και εσείς,
για να ευτυχεί καθ’ όλα
η καλή μας η πατρίς.

Η πατρίς σας η Κοζάνη
είναι φάρος φωτεινός
όστις την καλογνωρίσει,
μένει έτσι ενεός.

Βλέπει τις, θαυμάζει όντως.
πλούτον τον πνευματικόν,
πόχει η βιβλιοθήκη
της Κοζάνης εκλεκτόν.

Επιστήμονας μεγάλους
των γραμμάτων σκαπανείς,
έχει βγάλει η Κοζάνη
και σοφούς αρχιερείς.

Στα Σχολεία της διδάξαν
δάσκαλοι επιφανείς
ο Ευγένειος και άλλοι,
ρήτορες της εποχής.

Τέτοια ένδοξη πατρίδα
με ωραίον παρελθόν,
να φυλάξετε, ω νέοι,
ωσάν κόρην οφθαλμών.

Νειάτα μου χαριτωμένα,
είσθε μέλλον της φυλής,
εργασθήτε εν Κυρίω,
ίνα ζήσει η πατρίς. .

Υποχρέωσιν μεγάλην
έχει πας τις εξ υμών,
να προσφέρ’ υπηρεσίαν
στην πατρίδα, στο Κοινόν.

Είσθε επιστρατευμένοι,
από ταύτην την στιγμήν,
της μητρός μας Εκκλησίας
Να ακούτε την φωνήν.

Εθελοντικώς οι πάντες,
στην Εστία δι’ αυτήν,
γράφουν, κοπιάζουν, τρέχουν
δίχως καμμίαν αμοιβήν

Ακόμη δύο λέξεις, νέοι,
σαν πατέρας θα σας πω
ν’ αγαπάτε την αλήθεια,
ν’ αγαπάτε τον Χριστό

Ω Ελλάδα πικραμένη,
σφίξε λίγο την καρδιά.
Μη φοβάσαι όταν έχεις
τέτοια ευγενή παιδιά.

Κοζάνη 7-3-44
Παπασχάλης, πρωθιερεύς.

(ΑΠΟ ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη,

Ανδρονίκης Καπλάνογλου -Εκδοση Κοζάνη 2003, σελ.86-91) Βλέπε Νέα Βιβλία

ΟΛΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Κοζάνη τη 4 Δεκεμβρίου 1943, αριθ. 2

«Χριστιανοί! Μελετάτε το Ιερόν Ευαγγέλιον. Έχει μέσα πολλά και διάφορα νοήματα τα οποία είναι όλα μαργαριτάρια, διαμάντια, θησαυρός, πλούτος, χαρά, ευφροσύνη, ζωή αιώνιος» (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
Tο παρόν εκδίδεται και διανέμεται δωρεάν πρός χριστιανικόν διαφωτισμόν του λαού

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ Αρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης – Ιερικήρυξ

ΘΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙΣ; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙΣ

Θεία κοινωνία! Φυλακτήριον σώματος. Εφόδιον ζωής αιωνίου. Ουράνια ένεσις. Κορυφή των χαρίτων του Θεού. Τράπεζα θεϊκή. Σώμα και Αίμα Χριστού. Μέγα το μυστήριον του χριστιανισμού. Το ίδρυσεν ο Χριστός την Μεγάλην Πέμπτην. Το τελεί η Εκκλησία μας κάθε φορά που γίνεται η Θεία Λειτουργία, και ο ιερεύς, υψώνων το θείον Ποτήριον, προσκαλεί τους πιστούς λέγων: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Μέγα το μυστήριον! Τρέμουν οι άγγελοι, το θαυμάζουν οι πιστοί. Ο Βολταίρος, ένας από τους φανατικούς εχθρούς της πίστεώς μας, εθαύμασε και αυτός ακόμη ο μεγάλος άθεος το μυστήριον τούτο και έγραψε: «Δεν υπάρχει άλλο μυστήριον που να συγκρατεί τους ανθρώπους εις τον δρόμον της αρετής τόσον, όσον το μυστήριον της Θείας Κοινωνίας».
Μέγα το μυστήριον! Οι παλαιοί χριστιανοί εκοινωνούσαν με δάκρυα, με μετάνοιαν, με κατάνυξιν, με φόβον Θεού. Ημείς, οι σημερινοί Χριστιανοί, τι κάμνομεν; Ποία είναι η στάσις μας εμπρός εις το φρικτό αυτό μυστήριο; Εάν εξετάσωμεν τους Χριστιανούς της σήμερον, θα τους κατατάξωμεν εις τρεις κατηγορίας.
Πρώτη κατηγορία. Είναι οι ακοινώνητοι. Οι δυστυχείς! Έχουν να κοινωνήσουν 5, 10, 15, 20 χρόνια. Μερικοί απ’ αυτούς έχουν να κοινωνήσουν από τότε που ήσαν μικρά παιδιά και μια χριστιανή μητέρα τους οδηγούσεν εις την εκκλησίαν. Τι αμαρτία! Τι φρίκη! Να έρχονται αι μεγάλαι εορταί και αυτοί να μένουν ασυγκίνητοι, ακοινώνητοι. Οι δυστυχείς! Ζουν χωρίς Χριστόν, χωρίς χαρά. Αυτοί δεν θα εορτάσουν Χριστούγεννα, έστω και εάν έχουν όλα του κόσμου τα αγαθά. Εφ’ όσον δεν έχουν τον Χριστόν, δεν έχουν την χαράν. Διότι γιορτάζει εκείνος μόνον που έχει τον Χριστόν εις την καρδίαν του.
Δευτέρα κατηγορία. Είναι εκείνοι που κοινωνούν, αλλά, αλλοίμονον, κοινωνούν αναξίως. Τους βλέπετε; Όταν έλθουν τα Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια και το Πάσχα, τρέχουν εις την εκκλησίαν και κοινωνούν. Κοινωνούν χωρίς καμίαν ψυχικήν προετοιμασίαν. Μερικοί από αυτούς έχουν διαπράξει μεγάλα αμαρτήματα, έχουν βλασφημήσει και ψευδορκήσει, έχουν κλέψει και απατήσει, έχουν υβρίσει και ατιμάσει, και τι δεν έχουν! Και όμως κοινωνούν. Κοινωνούν αυτοί που θα έπρεπε να μείνουν 2-3 χρόνια μακράν της Θείας Κοινωνίας. Αλλά κοντά εις αυτούς κοινωνούν και άλλοι πολλοί και πολλές, που δεν έχουν κάνει βέβαια μεγάλα αμαρτήματα, αλλά πάντως είναι χρεώσται και ένοχοι ενώπιον του Θεού δια πλείστα όσα αμαρτήματα, που φαίνονται μεν μικρά, εάν τα ζυγίσωμεν με ανθρώπινες ζυγαριές, αλλά, εάν τα ζυγίσωμεν επάνω εις την πλάστιγγα του Ευαγγελίου, τότε θα δούμε ότι δεν είναι παρωνυχίδες αλλά είναι και αυτά αμαρτήματα, σοβαρά και μεγάλα που θα μας κλείσουν την πόρτα του Παραδείσου, εάν μείνουν έτσι μέσα εις την ψυχήν μας.
Άνθρωποι! Όσοι θέλετε να κοινωνήσετε, προσέξατε! Μη κοινωνήσητε, εάν πρωτύτερα δεν καθαρισθείτε από κάθε αμάρτημά σας. Μη ειπήτε ότι δεν έχετε αμαρτήματα! Όποιος θα πει αυτό, είναι ψεύτης. Διότι ένας υπήρξεν ο Άγιος, ο Χριστός. Η ψυχή όλων ημών των άλλων είναι ακάθαρτος. Μια τέτοια ψυχή πως θα πλησιάσει τα Άγια; Πρέπει πρωτύτερα να καθαρισθεί, να λουσθεί, να αρωματισθεί, να στολισθεί με την στολήν της χάριτος και να γίνει ωραία ως νύμφη Χριστού. Και που θα γίνει αυτός ο καθαρισμός και ο καλλωπισμός της ψυχής; Μέσα εις το μυστήριον της Μετανοίας και εξομολογήσεως, απαντά η Εκκλησία μας. Εκεί εις το μυστήριον αυτό ενώπιον του πνευματικού πατρός λύονται και καθαρίζονται αι ψυχαί. Εκεί και σύ, αγαπητέ μου αναγνώστα, πρέπει να καθαρισθείς. Άλλως, σε παρακαλώ ανεξομολόγητος μη ζυγώσεις την Θείαν Κοινωνίαν. Διότι είναι φωτιά που καίει. Πρόσεχε! Εάν κοινωνήσεις χωρίς εξομολόγησιν, περίμενε να πέσουν επάνω σου ως κεραυνοί αι τιμωρίαι του Θεού. Διότι πολλοί που κοινωνούν αναξίως, έπεσαν εις το κρεβάτι των άρρωστοι και απέθανον φρικτόν θάνατον, βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος.
Τρίτη κατηγορία. Ώ, τους μακαρίζω! Είναι ευτυχείς, πανευτυχείς. Κανείς δεν ημπορεί να περιγράψει την χαράν των, χαράν εσωτερικήν, υπερφυσικήν, αγίαν. Είναι οι Χριστιανοί που ως ο Πέτρος και ο ληστής και η αιμορροούσα γυναίκα του Ευαγγελίου έκλαυσαν πικρά δια τα αμαρτήματά των, μετενόησαν ειλικρινώς, εξομολογήθησαν ενώπιον του πνευματικού, έλαβον την συγχώρησιν των αμαρτημάτων των και τώρα καθαροί, συμφιλιωμένοι με τον Θεόν και τον πλησίον των, με φόβον, με πίστιν και αγάπην κοινωνούν τα άχραντα μυστήρια. Κοινωνούν όχι εις καταδίκην, όπως ο Ιούδας, αλλά κοινωνούν εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιωνίαν. Υπάρχουν άνθρωποι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς;
Δεν τους ζηλεύετε, Χριστιανοί μου; Εμπρός, λοιπόν, ας τους μιμηθώμεν. Άς καθαρίσωμεν τας ψυχάς μας και ας κοινωνήσωμεν. Ο καλός μας Χριστός μας περιμένει όλους στο θεϊκό τραπέζι. Χριστιανοί της πόλεως Κοζάνης, κανείς ας μη ζυγώσει την Θείαν Κοινωνίαν χωρίς να εξομολογηθεί! Μη πείτε: «Που θα βρούμεν πνευματικόν πατέρα;». Ευτυχώς εφέτος εις την πόλιν μας ευρίσκεται ο άριστος πνευματικός πατέρας, ο αρχιμανδρίτης Κων/τίνος Πλατής, ιεροκήρυξ Θεσ/νίκης.
Ιδού ευκαιρία μοναδική!
Είθε κανείς ακοινώνητος, αλλά και κανείς ανεξομολόγητος να μη μείνει κατά τας αγίας αυτάς ημέρας.
Το ευχόμεθα και το ελπίζομεν.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΙΣ

Θείον κήρυγμα

Αύριον Κυριακήν (5 Δεκεμβρίου 1943)
1)    Εν τω Ι. Ναώ του αγίου Δημητρίου θα λειτουργήσει και θα ομιλήσει ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Ξάνθης κ. Ιωακείμ, Συνοδικός Σύνεδρος παρά τη Ι. Μητροπόλει Σερβίων και Κοζάνης.
2)    Εν τω Ι. Ναώ του Αγίου Κωνσταντίνου θα λειτουργήσει και θα ομιλήσει ο αρχιμ. Κων. Πλατής, ιεροκήρυξ. Κατά την λειτουργίαν θα ψάλλει η χορωδία των Κατηχητικών Σχολείων.
3)    Εν τω Ι. Ναώ του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου θα ομιλήσει ο ιεροκήρυξ αρχιμ. Αυγουστίνος Καντιώτης.

4)    Εν τω Ι. Ναώ του Αγίου Γεωργίου ο καθηγητής κ. Ι. Βασιλείου.

ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Την μεν πρωΐαν θα τελεσθεί αρχιερατική Λειτουργία εν τω Μητροπ. Ναώ, καθ’ ήν θα ομιλήσει ο αρχιμ. Κ. Πλατής.
Το απόγευμα της ιδίας ημέρας ώραν 3.30 μ. μ. θα ομιλήσει ο αρχιμ. Αυγουστίνος Καντιώτης.

ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Εν τω Μητροπολιτικώ Ναώ λειτουργούν τα εξής Κατηχητικά Σχολεία.
1)    Κάθε Τρίτην και ώραν 2.30 – 3.30. Κατηχητικόν Σχολείον Αρρένων.
2)    Κάθε Τετάρτην και ώραν 2.30 – 3.30. Κατώτερον Κατηχ. Σχολείον Θηλέων.
3)    Κάθε Πέμπτην και ώραν 2.30 – 3.30. Κατώτερον Κατηχ. Σχολείον Αρρένων.

ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ

Προτρέπετε τα παιδιά σας να φοιτούν ανελλιπώς εις τα Κατηχητικά Σχολεία. Χωρίς χριστιανικήν μόρφωσιν το παιδί σας, και επιστήμων εάν γίνει, θα καταστραφεί. Μόνον η θρησκεία του Χριστού μας στηρίζει τον νέον εις τον δρόμον της αρετής. Όπως απέδειξαν παρατηρήσεις και πειράματα διασήμων ψυχολόγων της Ευρώπης, «η θρησκεία δεν θεωρείται πλέον το καταφύγιον των ασθενών πνευμάτων, αλλά το όπλον εκείνων που θέλουν να γίνουν ισχυροί, είναι ο ενεργητικός τρόπος ζωής, δια του οποίοι το άτομον καθίσταται κύριος του περιβάλλοντός του και όχι το ευχαριστημένον θύμα. Είναι το μέσον της ειρηνεύσεως του εσωτερικού ανθρώπου παλαίοντος υποσυνειδήτως προς εαυτόν».

Tο παρόν φυλλάδιον δι’ έλλειψιν χάρτου εκδίδεται εις ολίγα αντίτυπα. Δι’ αυτό παρακαλείται ο αναγνώστης όπως, αφού το μελετήση, το δώση και εις άλλους. Kαθήκον όλων μας είναι η σπορά της αλήθειας εις όσον το δυνατόν περισσοτέρας ψυχάς.

«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,

μέρος β΄, σελ. 67-71, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου

TO ANΘPΩΠINON ΣΩMA

Eάν το σώμα ενός νεκρού ανθρώπου που ζυγίζει 65 κιλά οδηγηθεί εις το χημείο και γίνει ανάλυσις των στοιχείων, εκ των οποίων συνίσταται, ο χημικός θα μας είπει, ότι το σώμα αυτό περιέχει τα εξής συστατικά·
Nερό 45 κιλά.
Λίπος τόσον, όσο χρειάζεται δια να κατασκευασθούν 7 σαπούνια.
Άνθρακα τόσον, όσο χρειάζεται δια να κατασκευασθούν 9.000 μολύβια.
Φώσφορον τόσον, όσο χρειάζεται δια να κατασκευασθούν 2.200 σπίρτα.
Mαγνήσιον διά μίαν δόση καθαρτικού.
Σίδηρον δια τήν κατασκευήν ενός καρφιού. Και ασβέστιο διά να ασβεστωθεί ο τοίχος ενός μικρού δωματίου.

Αυτή είναι η χημική σύσταση του ανθρώπου. Και τώρα, εφ’ όσον γνωρίζεις από ποιά ακριβώς στοιχεία αποτελείται το ανθρώπινο σώμα, μπορείς με ελάχιστη τιμή ν’ αγοράσεις τις μικρές ποσότητες των ανωτέρων υλικών, να φωνάξεις ένα χημικό και να του πεις· «Ιδού τα υλικά. Κατασκεύασε μου ένα άνθρωπο». «Αδύνατον», θ’ απαντήσει ο επιστήμων, εάν δεν σε περάσει για παράφρονα. Αλλά τότε, ω χημικέ μου, πως έγινε ο άνθρωπος; Προήλθεν αυτομάτως εκ της γης;

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 121

Eξέλεξε ο Θεός το ευτελέστερον, το χώμα, δια να κατασκευάσει εξ αυτού το ανθρώπινον σώμα. Kαι τούτο όχι ασκόπως. Ως φιλοσοφεί ο Γρηγόριος Nύσσης, η θέα και μόνον της γης, εκ της οποίας προήλθε το ανθρώπινο σώμα, αρκεί δια να διδάξει την ματαιότητα της επιγείου ζωής.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 123

Tο χώμα δια της σοφής και αρρήτου ενεργείας του Δημιουργού έγινε σάρκα, μύες, οστά, μυελός, νεύρα, φλέβες και αρτηρίες, όργανα ευγενή και πολύτιμα, όπως οι οφθαλμοί, οι, πνεύμονες, οι νεφροί, η σπλήνα,  το ύπαρ, οι αδένες, η καρδία, ο εγκέφαλος, και τα μικρότερα όλων, οι ίνες και τα τριχοειδή αγγεία.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 124-125

Tο σώμα είναι μία αυτόματη μηχανή. Tο ωρολόι σου, αν δεν θέλεις να σταματήσει, πρέπει να το κουρδίζεις κατά διαστήματα. Aλλά η μηχανή, αυτή που λέγεται σώμα, έχει κουρδισθεί μιά φορά από τον Δημιουργό. (το μυστικό κλειδί το κατέχει Eκείνος μόνον) και εργάζεται συνεχώς και αδιαλείπτως, ημέρα και νύκτα, έως ότου έλθει η ώρα του θανάτου.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 127

Aπό όλα τα ζώα μόνον ο άνθρωπος είναι ορθοβάμων. O πίθηκος, από τoν oποίον ηθέλησαν μερικοί ανόητοι τcν καταγωγήν μας, περιπατεί κανονικώς με τα τέσσαρα. Oσάκις δε αναγκασθεί να βαδίσει όρθιος, με πόση δυσκολία περιπατεί! Aντιθέτως ο άνθρωπος βαδίζει όρθιος. Mε πολύ μεγάλη δυσκολία κινείται όταν αναγκασθεί να βαδίσει χρησιμοποιώντας και τας χείρας ως πόδας. H ορθή στάσις είναι η κανονική του. H κεφαλή του στηρίζεται όρθίως επί του τραχήλου. Διατί; Η στάσις αυτή του ανθρωπίνου σώματος δεν είναι άσκοπος. Eίναι και αυτή ενδεικτικό του υψηλού σκοπού δια τον οποίον επλάσθη ο άνθρωπος. Όπως δείχνει δε και η ετυμολογία της ελληνικής λέξεως άνθρωπος (εκ του άνω θρώσκειν), το δημιούργημα τούτο πρέπει να βλέπει και να τείνει προς τα άνω, προς τα μεγάλα και υψηλά.

+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Καντιώτης – Aπό βιβλίο «ΘAYMATA», σελ. 130