EΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

TOY ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

_________________________________________

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΚΑΤΕΡΕΥΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕ

____________________________

Με συγκίνηση, αλλά και με χειροκροτήματα αποχαιρέτησε ο λαός της Φλώρινας, αλλά και οι απανταχού ορθόδοξοι Χριστιανοί το σκήνωμα του σεβάσμιου Γέροντος αγωνιστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου  στην τελευταία του κατοικία.
Χιλιάδες λαού από κάθε σημείο της Ελλάδας έφτασε στην Φλώρινα για να δώσει τον τελευταίο ασπασμό στον αληθινό ιεράρχη της Φλώρινας, που κατανάλωσε την ζωή του για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία.

Με απόφαση όλων των Σωματείων της Φλώρινας τα καταστήματα ήταν κλειστά τη Δευτέρα 30-8-2010.
Η Φλώρινα, όπως ελέχθη, νιώθει τώρα πιο φτωχή.

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Εκατοντάδες παιδιών με τους γονείς τους πέρασαν και από το Νοσοκομείο που ήτο ασθενής ο Γέροντας, αλλά και από το σκήνωμά του που τέθηκε σε λαϊκό 3ημερο προσκύνημα στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου και στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης.
Οι γονείς τα έφερναν να ασπαστούν το χέρι όχι ενός βαριά ασθενούς, ούτε το σκήνωμα ενός νεκρού, αλλά το σκήνωμα ενός νεωτέρου αγίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, για να πάρουν την ευχή του.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα πολλών παιδιών  ήταν ότι μετά τον ασπασμό κάθονταν στην πόρτα του θαλάμου που ήτο ασθενής  ο σεβάσμιος Γέροντας και δεν έφευγαν. Τον κοιτούσαν και κάποια -χωρίς να τους πει κανείς τίποτε- χαιρετούσαν  με το χεράκι τους τον μεγάλο ιεράρχη.
Τα αθώα παιδικά μάτια έβλεπαν κάτι και με κάποια άλλη συχνότητα επικοινωνούσαν με  τον μεγάλο ασθενή, που όπως φαίνεται, αν και κεκοιμημένος, θα παίξει σημαντικό ρόλο και μετά την κοίμησή του στην Στρατευομένη Ορθόδοξη Εκκλησία.
Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία των μικρών παιδιών, που μετά την ταφή, με τα χεράκια τους έσιαζαν το χώμα του τάφου.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ

Οι αγωνιζόμενοι χριστιανοί να μην λυπούνται που ο π. Αυγουστίνος έφυγε από την Στρατευομένη Εκκλησία, γιατί βρίσκεται στην Θριαμβεύουσα. Και από εκεί δεν θα μας αφήσει μόνους. Θα έχει μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό και θα γίνει προστάτης των αγωνιζομένων και διωκομένων ορθοδόξων χριστιανών.
Άφησε ένα πολύ μεγάλο πνευματικό οπλοστάσιο, που αν τεθεί σε κυκλοφορία θα κάψει τα κέντρα των οικουμενιστών ιεραρχών και των σκοτεινών δυνάμεων, που ετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου.
Η ιστοσελίδα www.augoustinos-kantiotis.gr γι’ αυτό τον σκοπό κα δημιουργήθηκε. Αν κάποιοι θελήσουν στο μέλλον να την καταργήσουν, να ξέρουν ότι θα βρούμε τρόπο να αγωνιστούμε. Πώς; Ο Γέροντας έλεγε· «Δεν δημοσιεύονται τα μυστικά του αγώνος».

Υπάρχουν βιβλία του Γέροντος παλαιά και νέα, που μέσα σ’ αυτά μπορεί να βρει ο κάθε χριστιανός ό,τι του χρειάζεται για τον αγώνα της ζωής. Υπάρχουν χιλιάδες ομιλίες του π. Αυγουστίνου γραπτές και προφορικές, ελάχιστες μέχρι στιγμής δημοσιεύθηκαν. Υπάρχουν συμβουλές του Γέροντος επισκόπου και απαντήσεις σε απορίες, τις οποίες θα δημοσιεύσουμε απομαγνητοφωνημένες, για να αντλούν δυνάμεις οι αγωνιζόμενοι ορθόδοξοι Χριστιανοί του 21αιώνος του απατεώνος.
Ο Γέροντας δεν πέθανε αλλά κοιμάται.
«Ο ύπνος», μας έλεγε, «είναι μικρός θάνατος και ο θάνατος μεγάλος ύπνος».
Ας μη κοιμούνται ήσυχοι οι κακοί αρχιερείς που βάλθηκαν να παραδώσουν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ μας στα χέρια του Πάπα. Από τον πατέρα Αυγουστίνο, αν και κεκοιμημένο, θα βρουν το μπελά τους. Ο λόγος του θα θερμάνει τις παγωμένες καρδιές των χριστιανών και θα εκδιώξει  τους προδότας της Πίστεως και της  Πατρίδος.

ΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΣΚΗΝΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ Ι. Μ. ΑΓ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΦΗ

Το σκήνωμα του Γέροντος με πομπή 15 επισκόπων, εκατοντάδων ιερέων και χιλιάδων πιστών από τον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος, όπου είχε τεθεί για λαϊκό προσκύνημα, μεταφέρθηκε στην ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, επισκόπου Ιππώνος. Στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου δήλωσε από του άμβωνος στα εγκαίνια του ναού το 1997 ο επίσκοπος π. Αυγουστίνος ότι θέλει να ενταφιασθεί  μετά την κοίμησή του. Η ομιλία αυτή έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα.

Στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου εκκλησιαζόταν κάθε Κυριακή ο Γέροντας, έδινε την ευλογία του στους εκκλησιαζομένους χριστιανούς, και μοίραζε το αντίδωρο με το χέρι του, μέχρι και 2 ημέρες πριν από το εγκεφαλικό. Στις 1-8-2010 ήταν στον ναό του Αγίου Αυγουστίνου και μοίρασε αντίδωρο και στις 3-8-2010 έπαθε το βαρύ εγκεφαλικό.

____________________________________________________________

____________________________________________________________

ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ

Θα τολμήσουμε τις επόμενες ημέρες να δώσουμε στους αναγνώστας κάποια στοιχεία από την ζωή του Γέροντος αγωνιστού Ιεράρχου που, όπως λένε πολλοί· «τέτοιες μεγάλες προσωπικότητες μιά φορά στα διακόσια χρόνια παρουσιάζονται».

Θα παρακαλέσουμε όσοι γνωρίζουν κάτι από την ζωή και τους αγώνας του π. Αυγουστίνου να μας το γράψουν και θα το δημοσιεύσουμε με το όνομά τους.

Για να γράψουμε το βιογραφικό του επισκόπου Αυγουστίνου χρειάζονται τόμοι ολόκληροι. Μέχρι στιγμής δεν τολμούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο για δύο λόγους·

1ον    Διότι ήτο εν ζωή ο Γέροντας και

2ον    διότι πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι όσα και αν γράψουμε για την περιπετειώδη ζωή του αγωνιστού ιεράρχου θα είναι πολύ λίγα και μικρά και θα τον αδικήσουμε.

Με την συναίσθηση αυτή θα αρχίσουμε από εδώ και στο εξής να δημοσιεύουμε στην ιστοσελίδα του Γέροντος κάποιο βιογραφικό και θέλουμε την βοήθειά σας. Μπορείτε να στέλνετε σκέψεις, σχόλια, και ό,τι γνωρίζετε για τον π. Αυγουστίνο.

Εμεις έχουμε πολύ μεγάλο υλικό, που θα το προσφέρουμε με αγάπη για να βλέπουν πιστοί και άπιστοι την παρουσία του Θεού στην ζωή του αγωνιστού ιεράρχου π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

____________________________________________

ΑΠΟ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ
_____________________________________________

SLUJBA DE ÎNMORMÂNTARE A IERARHULUI FLORINEI-PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS
august 31, 2010 Acvila Lasă un comentariu Mergi la comentarii.

EMOŢIONANTĂ PARTICIPARE A POPORULUI

Cu emoţii, dar şi cu aplauze şi-a luat rămas bun poporul din Florina, dar şi creştini ortodocşi de pretutindeni de la trupul respectabilului Stareţ, nevoitorului şi luptătorului ierarh, Părintele Augustin Kandiotis în ultima sa locuinţă.

Mii de oameni din toate părţile Eladei au ajuns în Florina ca să dea ultima sărutare adevăratului ierarh al Florinei, care şi-a jertfit „pentru sfânta credinţă în Hristos şi liberatatea patriei”.
Prin hotărârea tuturor corporaţiilor Florinei magazinele au fost închise luni, 31.08.2010.
Florina, aşa cum s-a spus, se simte acum mai săracă.

MARE A FOST ŞI PARTICIPAREA COPIILOR

Sute de copii cu părinţii lor au trecut şi pe la spitalul unde a fost bolnav Stareţul, dar şi pe la trupul său care a fost aşezat spre închinarea poporului timp de trei zile în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin şi în Catedrala Mitropolitană a Sfântului Pantelimon din Florina.
Părinţii i-au adus nu ca să sărute mâna unui om grav bolnav, nici trupul unui mort, ci trupul unui sfânt recent al Bisericii noastre Ortodoxe şi să primească binecuvântarea lui.
Comportamentul comun al multor copii a fost ca după sărutare să stea în uşa rezervei unde era bolnav respectabilul Stareţ şi să nu plece. Îl priveau, iar unii, fără să le spună nimeni nimic, îşi luau rămas bun cu mânuţa lor de la marele ierarh.
Nevinovaţii ochi ai copiilor au văzut ceva şi pe o altă frecvenţă au înţeles că Stareţul neputincios, după cum se vede, va juca un rol important în Biserica Ortodoxă Luptătoare chiar şi după adormirea sa. Grăitoare este fotografia cu copiii mici care, după înmormântare, cu mânuţele lor netezeau pământul de pe mormânt.

STAREŢUL VA RĂMÂNE ÎN PRIMA LINIE A LUPTEI

Creştinii luptători să nu se întristeze că Părintele Augustin a plecat din Biserica Luptătoare, pentru că se află în cea Triumfătoare. Şi de acolo nu ne lasă singuri. Va avea o îndrăzneală mai mare la Dumnezeu şi va deveni ocrotitorul creştinilor ortodocşi luptători şi prigoniţi.
A lăsat un foarte mare arsenal duhovnicesc, care, dacă va fi pus în circulaţie, va arde centrele ierarhilor ecumenişti şi ale forţelor oculte, care pregătesc venirea lui antihrist.
Pagina de internet www.augustinos-kandiotis în acest scop a fost creată. Dacă unii vor ca pe viitor ea să dispară, să ştie că vom găsi o altă modalitate de a ne lupta. Cum? Stareţul spunea: Nu facem publice secretele luptei.

Există cărţi ale Stareţului, vechi şi noi, în care fiecare creştin poate să găsească tot ceea ce îi trebuieşte în lupta vieţii. Există mii de predici ale Părintelui Augustin scrise şi orale, din care foarte, foarte puţine au fost publicate până în clipa de faţă. Există sfaturi ale bătrânului Episcop şi răspunsuri la nedumeriri. Le vom publica transcrise după înregistrări, ca creştinii ortodocşi luptători ai acestui seducător veac XXI să prindă puteri.
Stareţul nu a murit, ci doarme.
Somnul nostru – spunea – este o moarte scurtă, iar moartea este un somn lung.
Să nu doarmă liniştiţi arhiereii cei răi care s-au hotărât să predea BISERICA noastră ORTODOXĂ în mâinile papei. Îşi vor afla beleaua cu Părintele Augustin, chiar dacă a adormit. Cuvântul său va încălzi inimile îngheţate ale creştinilor, iar aceştia îi va izgoni pe trădătorii credinţei şi ai patriei.

PROCESIUNEA CU TRUPUL MITROPOLITULUI

ÎN SFÂNTA MĂNĂSTIRE A SFÂNTULUI AUGUSTIN PENTRU ÎNGROPARE

Trupul Stareţului, însoţit de 15 episcopi, sute de preoţi şi mii de credincioşi din Catedrala Mitropolitană Sfântul Pantelimon, unde a fost expus spre închinarea poporului, a fost mutat în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Episcopul Hyponei.
Părintele Episcop Augustin a declarat din amvon, la sfinţirea bisericii în 1997, că vrea să fie înmormântat după adormirea sa în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin. Această predică a fost postată pe site.
În Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Stareţul venea la biserică în fiecare duminică, oferea binecuvântarea sa creştinilor prezenţi în biserică şi împărţea anaforă cu mâna sa, chiar şi cu două zile înainte de accidentul cerebral. Pe 1 august 2010 a fost prezent în Biserica Sfântului Augustin şi a împărţit anaforă, iar pe 3 august 2010 a pătimit un grav accident cerebral.

VOM ÎNDRĂZNI

Vom îndrăzni în zilele următoare să oferim cititorilor câteva date din viaţa bătrânului ierarh luptător, despre care, aşa cum zic mulţi: „Astfel de mari personalităţi se ivesc odată la 200 de ani”. Vom ruga pe toţi cei care cunosc câte ceva din viaţa şi lupta Părintelui Augustin să ne scrie spre publicare împreună cu numele lor.
Ca să scriem biografia Episcopului Augustin este nevoie de volume întregi. Până în clipa de faţă nu am îndrăznit să facem aşa ceva din două motive:

1. Pentru că Stareţul era în viaţă şi
2. Pentru că am crezut şi credem că oricât am scrie despre viaţa învolburată a nevoitorului ierarh, cele scrise vor fi foarte puţine şi mici şi-l vom nedreptăţi.
Cu acest simţământ vom începe de acum înainte să publicăm pe site-ul Stareţului o biografie şi vrem ajutorul dumneavoastră. Puteţi să trimiteţi gânduri, comentarii şi orice ştiţi despre Părintele Augustin.

Noi avem foarte mult material, pe care-l vom oferi cu iubire, ca şi cei credincioşi şi cei necredincioşi să înţeleagă prezenţa lui Dumnezeu în viaţa luptătorului ierarh – Părintele Augustin Kandiotis.

ΑΓΓΕΛΤΗΡΙΟΝ

ΕΞΟΔΙΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ

___________________________________

Το σκήνωμα του σεβασμίου Γέροντος επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου από το Νοσοκομείο Φλώρινας μεταφέρθηκε στην γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος όπου ετελέσθη η θεία Λειτουργία. Στην Ι.Μ. του Αγίου Αυγουστίνου εκκλησιαζόταν μετά την παραίτησή του κάθε Κυριακή ο Γέροντας, μέχρι και στις 1-8-2010, όπου μοίρασε αντίδωρο σ’ όλο το εκκλησίασμα.

Από την Ιερά Μονη Αγ. Αυγουστίνου το σκήνωμα του επισκόπου Αυγουστίνου μεταφέρθηκε για λαϊκό προσκύνημα στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης. Έκεί θα βρίσκεται μέχρι την Δευτέρα στις 30 Αυγούστου του 2010. Την  Δευτέρα θα τελεσθεί αρχιερατική θεία Λειτουργία. Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί την ίδια μέρα στον Άγιο Παντελεήμονα Φλωρίνης η ώρα 12 π.μ.

Μετά την ακολουθία θα γίνει η ταφή στην Ιερά μονή του Αγίου Αυγουστίνου

ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΕΛΑΒΕ, ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 28-8-2010, ΚΑΙ ΩΡΑ 5 π.μ.

__________________________

Σεβαστέ μας πνευματικέ πατέρα, καλή αντάμωση στην αιωνιότητα

____________________________

Ας μη λυπούνται οι πιστοί, που ο Γέροντας έφυγε από κοντά μας, γιατί ο Χριστός ζει και οι άνθρωποι του Θεού δεν πεθαίνουν ποτέ. Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης από την θριαμβεύουσα Εκκλησία θα έχει μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό και θα βρίσκεται πάντοτε κοντά στους  αγωνιζομένους χριστιανούς και θα πρεσβεύει υπέρ αυτών  και θα συναγωνίζεται μαζί τους.

Σε ένα κήρυγμά του έλεγε·

«Εγώ θα φύγω. Πού θα πάω; ‘Οπου και αν πάω, αν δώ ότι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κινδυνεύει θα κάνω επανάσταση θα χτυπήσω συναγερμό. Δεν θα αφήσω την Εκκλησία του Χριστού ούτε στους αθέους ούτε στους μασόνους ούτε στους οικουμενιστάς…».

Καλά θα είναι, κάποιοι οικουμενισταί δεσποτάδες, να σεβαστούν τον Γέροντα και να μην ρθουν να πανηγυρίσουν στην Φλώρινα. Ο αγωνιστής ιεράρχης π. Αυγουστίνος Καντιώτης δεν θα επιθυμούσε την παρουσία πανηγυρτζίδων αιρετικών αρχιερέων στην κοίμησή του.

Ας μην λυπούνται οι πιστοί, και ας μη χαίρονται οι άπιστοι, γιατί η φωνή του Γέροντος δεν θα σιγήσει. Υπάρχει τόσο υλικό, και μας παρέδωσε τόσο μεγάλο πνευματικό οπλοστάσιο, που ανα πάσα στιγμή και σε κάθε αγώνα της Εκκλησίας ο Γέροντας με το φλογερό του κήρυγμα θα βρίσκεται μπροστά και θα τους ανατρέπει τα καταχθόνια σχέδιά τους.

Ας γνωρίζουν οι εχθροί της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού έθνους· Δεν ξεμπέρδεψαν με π. Αυγουστίνο Καντιώτη των 104 ετών. Θα τον βρίσκουν πάντοτε μπροστά τους και τα βέλη τους θα είναι ανίκανα πλέον να τον βλάψουν.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ
ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Στις 28-8-2010  και ώρα 1 π.μ., ελάχιστες ώρες πριν από την κοίμηση του Γέροντος,  ήρθαν φίλησαν το χέρι του και πήραν την ευχή του, κάποιοι γονείς με τα παιδια τους.

ΤΑ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΤΙΑ ΒΛΕΠΟΥΝ

• Δύο δίδυμα  αδελφάκια ηλικίας 5-6 ετών, φίλησαν το χέρι του π. Αυγουστίνου και στην έξοδο λέει το ένα στην μητέρα του· Μαμά γιατί φαίνεται τόσο νέος; Και ο π. Ιερόθεος που το άκουσε απαντά· Είναι νέος 104 ετών!
• Το παιδάκι έμεινε στην πόρτα και τον κοιτούσε και επαναλάμβανε· Ναί, δεν είναι γέρος, αλλά πολύ νέος. Και το άλλο αδελφάκι  του που καθόταν δίπλα του συμπλήρωσε· Είναι πολύ ωραίος!
• Τί έβλεπαν τα αθώα ματάκια των παιδιών δεν γνωρίζουμε, η αγιότητα όμως του προσώπου του αγωνίστου ιεράρχου δεν κρύβονταν.

Ο χειρούργος ιατρός Ευγένειος Μπαϊραμίδης εκείνη την μεσονύκτια ώρα, κοιτούσε το γαλήνιο πρόσωπο του Γέροντος που δεν είχε αλλοιωθεί καθόλου απο την οξεία πνευμονική ανεπάρκεια των τελευτών 24αρων ωρών και με θαυμασμό είπε· Δέστε το πρόσωπο του Γέροντος, έχει ροδοκόκκινο χρώμα! Αν αυτό δεν είναι θαύμα, τότε ποιο είναι!

Όταν υπάρχει νεφρική ανεπάρκεια μαυρίζει το πρόσωπο. Στον π. Αυγουστίνο αυτό δεν έγινε, γιατί δεν το ήθελε ο Θεός.

________________

ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ

_________________

НАЈАВА СЛУЖБЕ ЗА УПОКОЈЕНЕ

Тело Високопреосвећеног епископа Флорине о. Августина Кандиота из Флоринске болнице су пренесене у женски манастир св. Августина епископа Ипоније где се одржала литургија. У манастир св. Августина старац је долазио на службу сваке Недеље после свог повлачења са епископског трона Флорине, све до 1-8-2010, када је делио нафору свим присутним.

Из манастира св. Августина тело Високопреосвећеног епископа Августина је пренесено на народно поклоњење у Митрополитски храм светог Пантелејмона у Флорини. Тамо ће остати до Понедељка 30 Августа 2010.  У Понедељак ће се одржати архијерејска света литургија. Излазна служба ће бити истог дана у Светом Пантелејмону у  Флорини у 12 часова п.п.

После службе ће бити погреб у манастиру св. Августина у Флорини.

ЕКСПРЕС КОЈИ ЈЕ  СТАРАЦ ЧЕКАО ГОДИНАМА ЈЕ ДОШАО ДА ГА ПРЕУЗМЕ

ДАНАС У СУБОТУ 28-8-2010 У 5 п.п.

__________________________

Поштовани наш духовни оче, срећан нам сусрет у вечности

Нека се не жалосте верни, што је Старац отишао од нас, јер Христос живи а људи божији не умиру никада. Старац, борбени јерарх, из тријумфалне Цркве ће бити ближи Богу и увећ се наћи у помоћи борбеним хришћанима и молиће се за њих и бориће се заједно са њима.

У једној проповеди је рекао·

« Ја ћу отићи. Где ћу отићи­­­­­­? Где год и да одем, ако видим да је ПРАВОСЛАВЉЕ у опасности одмах ћу подићи револуцију и објавићу узбуну. Нећу оставити Цркву Христову ни атеистима ни масонима ни екуменистима…».

Добро би било, да неке владике које подржавају екуменизам, испоштују Старца тако што неће доћи да прослављају у Флорини. Борбени јерарх о. Августинос Кандиотис не би пожелео присуство  јеретичких архијереја својој сахрани.

Нек не жале верници и нек се не радују неверници, јер глас Старца неће утихнути. Постоји толико материјала, предао нам је огромну духовну фабрику, да ће у сваком часу и у свакој борби Цркве, Старац са својим ватреним проповедима се налазити пред нама и преокретати ће подле планове непријатеља Православља. Нек знају непријатељи Православља и Грчког народа, нису завршили са о. Августиносом Кандиотисом у  104 –тој години. Увек ће бити пред њима а њихове стреле више му неће моћи нашкодити никада.

Хирург Евгеније Бајрамидис у поноћни час је гледао мирно лице Старца које се није променило ни мало од јаке плућне инсуфијенције у последња 24 часа са чуђењем је рекао· Погледајте Старчево лице, има боју брескве! Ако то није чудо, онда шта је чудо!

Када је присутна бубрежна инсуфијенција лице црни. Код о. Августина то се није догодило јер није била воља Божија.

______________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

_____________

A PLECAT SPRE VEŞNICIE NEVOITORUL IERARH AL FLORINEI

STAREŢUL AUGUSTIN KANDIOTIS A ADORMIT ÎNTR-O ZI DEOSEBITĂ, PENTRU CĂ ÎN SFÂNTUL MUNTE ASTĂZI ESTE ADORMIREA MAICII DOMNULUI (PE VECHI), IAR CA ASTĂZI, 28 AUGUST, ÎN ANUL 430, A ADORMIT SFÂNTUL AUGUSTIN, EPISCOPUL HYPPONEI, OCROTITORUL CERESC AL BĂTRÂNULUI EPISCOP.

„EXPRESUL” PE CARE L-A AŞTEPTAT ANI DE-A RÂNDUL BĂTRÂNUL ŞI NEVOITORUL IERARH, PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS, A VENIT ŞI L-A LUAT ASTĂZI, SÂMBĂTĂ, 28-8-2010, LA ORELE 5.

Ieri, 27 august 2010, în rezerva clinicii patologice a Spitalului din Florina, unde a fost îngrijit Stareţul, s-a săvârşit pentru a treia oară Sfântul Maslu, iar bătrânul Episcop s-a împărtăşit cu Preacuratele Taine. Accidentul cerebral a fost foarte grav, dar deşi depăşise pericolul după ziua a 21- a, ieri a survenit ceva mai grav şi anume o insuficienţă renală.
Părintele Augustin zicea: „Creştinismul nu a început cu mine şi nu se va termina cu mine”. Ceea ce cerea întotdeauna era să ne rugăm pentru el. „Unul ca Apostolul Pavel”, zicea, „cerea rugăciunile credincioşilor, cu atât mai mult noi cei mici şi neînsemnaţi”.
Şi alteori spunea: „Când voi vă rugaţi, eu simt asta”.

Peste 2000 de oameni de toate vârstele au intrat în rezerva în care era îngrijit stareţul şi au primit binecuvântarea sa.

Credincioşii să nu se întristeze că Stareţul a plecat de lângă noi, pentru că Hristos este viu şi oamenii lui Dumnezeu nu mor niciodată. Bătrânul nevoitor şi ierarh va avea mai mare îndrăzneală la Dumnezeu din Biserica Triumfătoare şi se va afla lângă creştinii nevoitori şi luptători, va mijloci pentru ei şi se va lupta împreună cu ei. Într-o predică a sa spunea: „Eu voi pleca. Unde voi merge? Oriunde aş merge, dacă voi vedea că Ortodoxia este în primejdie, voi face revoluţie, voi trage alarma. Nu voi lăsa Biserica lui Hristos nici ateilor, nici masonilor, nici ecumeniştilor…”.

Ar fi bine ca unii episcopi ecumenişti să-l respecte pe stareţ şi să nu vină la praznic în Florina. Nevoitorul ierarh, bătrânul Augustin Kandiotis, nu şi-ar fi dorit la adormirea sa prezenţa arhiereilor ecumenişti, iubitori de hramuri şi de mese întinse.

Să nu se întristeze credincioşii şi să nu se bucure necredincioşii, pentru că glasul Stareţului nu va tăcea. Există atât material şi ne-a încredinţat un arsenal duhovnicesc atât de mare, încât în orice clipă şi în orice luptă a Bisericii, Stareţul, prin predica lui arzătoare, le va sta înainte şi le va nimici planurile lor infernale.
Să ştie şi duşmanii Ortodoxiei şi ai poporului elen: N-au scăpat de părintele Augustin Kandiotis cel de 104 ani. Îl vor afla întotdeauna înaintea lor, iar săgeţile lor nu vor mai fi în stare să-l atingă.

UN MOMENT DIN ULTIMA VIZITĂ LA SPITALUL DIN FLORINA

Pe 28.08.2010, pe la orele 1, cu puţine ceasuri înainte de adormirea Stareţului, au venit şi i-au sărutat mâna, luându-i binecuvântare nişte părinţi cu copiii lor.

NEVINOVAŢII OCHI AI COPIILOR VĂD

Doi frăţiori gemeni, între 5 şi 6 ani, i-au sărutat mâna părintelui Augustin şi la ieşire unul din ei îi spune mamei: Mamă, de ce pare atât de tânăr? Şi părintele Ierotei, care l-a auzit, i-a răspuns: Este un tânăr de 104 ani!
Copilaşul a rămas la uşă şi-l privea şi repeta: Da, nu este bătrân, ci foarte tânăr. Şi celălalt frăţior al său, care stătea alături de el, a completat: Este foarte frumos!
Ce vedeau nevinovaţii ochişori ai copiilor nu ştim, însă sfinţenia persoanei nevoitorului ierarh n-a rămas ascunsă.
Medicul chirurg Evghenios Bairamidis, la acea oră din miez de noapte, privea faţa liniştită a stareţului, care nu se schimbase deloc din cauza acutei insuficienţe pulmonare din ultimele 24 de ore, şi cu uimire a spus: Priviţi la faţa Stareţului! Are o culoare trandafirie! Dacă aceasta nu este minune, atunci care este!?
În caz de insuficienţă renală, faţa se înnegreşte. Cu părintele Augustin acest lucru nu s-a întâmplat, pentru că n-a vrut Dumnezeu.

(trad. FOM “Sfinţii Trei Noi Ierarhi”, http://www.augoustinos-kantiotis.gr/)

Εξω από τον θάλαμο της παθολογικής κλινικής του Νοσοκομείου Φλωρίνης,

που νοσηλεύεται ο Γέροντας, στις 26.8.2010

(Πάνω από 2000 άνθρωποι κάθε ηλικίας μπήκαν στο θάλαμο που νοσηλεύονταν ο Γέροντας και πήραν την ευχή του)

Ο Επισκοπος Φλωρινης π. Αυγουστινος Καντιωτης σημερα 27-8-2010

Σήμερα έγινε για τρίτη φορά στο θάλαμο που νοσηλεύεται οΓέροντας Ευχέλαιο και κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων

Ο Σεβάσμιος γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος των 104 ετών, για 25η ημέρα στο Νοσοκομείο της Φλώρινας. Το εγκεφαλικό που υπέστη ήταν βαρύ, αλλά είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο, μετά την 21η ημέρα. Σήμερα όμως παρουσίασε κάτι σοβαρό. Παρουσίασε νεφρική ανεπάρκεια.

Ας προσευχηθούμε ο Θεός να είναι μαζί του και η Παναγία να τον σκεπάζει.

Ο π. Αυγουστίνος έλεγε· «Ούτε από εμένα άρχισε ο χριστιανισμός ούτε σε εμένα θα τελειώσει». Εκείνο που ζητούσε  πάντοτε ήταν να προσευχόμεθα γι’ αυτόν. «Ένας απόστολος Παύλος», έλεγε, «ζητούσε τις προσευχές των πιστών, πόσο μάλλον ημείς οι μικροί και ασήμαντοι».

Και άλλοτε έλεγε· «Οταν εσείς προσεύχεσθε εγώ το αισθάνομαι».

Ας τον συνοδεύουν λοιπόν οι προσευχές μας, για να έχουμε την ευλογία του και την ευχή του.

«Χριστε βοηθει επισκοπω Αυγουστινω»

ΚΑΙ 23η ΗΜΕΡΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Πέρασε και 21η επικίνδυνη ημέρα από το βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη ο γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης των 104 ετών· και όπως όλα δείχνουν ο Θεός άκουσε τις προσευχές των πιστών, άκουσε τις προσευχές και των Φλωρινιωτών, που  τον νιώθουν «σαν ομπρέλα να σκεπάζει την πόλη τους».

ΝΕΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ

Πόση θα είναι; Δεν γνωρίζουμε. Θα είναι ημέρες, θα είναι μήνες, θα είναι χρόνια; Ο Θεός γνωρίζει. Στον Θεό ο αγωνιστής ιεράρχης παρέδωσε την ζωή του από τα παιδικά του χρόνια και ο Θεός φυλάει την ζωή του. Η νέα παράταση είναι ένα νέο θαύμα, είναι μία νέα επέμβαση του Θεού. Το εγκεφαλικό ήταν βαρύ και η ηλικία του πολύ μεγάλη και όμως άντεξε.

Ο Θεός της νεότητός του παραμένει και Θεός των γηρατειών του.  Ο γενναίος ιεράρχης που δεν λογάριαζε την ζωή του προκειμένου να κάνει το θέλημα του Θεού, έφτασε στην ηλικία των 104 ετών. Τόμοι ολόκληροι δεν χωρούν για να καταγράψει κανείς την περιπετειώδη ζωή του και τις θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού. Δύο μόνο περιπτώσεις της Κατοχής θα αναφέρουμε·

__________

ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΑΙ ΕΒΓΑΛΑΝ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1941

Οι Ιταλοί κατακτηταί τα πρώτα Χριστούγεννα της σκλαβιάς του 1941 έβγαλαν ένταλμα συλλήψεως στα Γιάννενα εναντίον του π. Αυγουστίνου και τον χαρακτήριζαν επικίνδυνο. Το ένταλμα το κοινοποίησαν και στις Γερμανικές αρχές.

Ο ατρόμητος ιεροκήρυκας τα πρώτα Χριστούγεννα της σκλαβιάς ήταν στα Γιάννενα σε ηλικία 33 ετών. Με εντολή του μητροπολίτου Ιωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου μίλησε στον κατάμεστο Μητροπολιτικό ναό της πόλεως. Μίλησε για τα δύο άστρα που δεν θα σβήσουν ποτέ, για το Άστρο της Βηθλεέμ και την Ελλάδα. Τόνωσε το πεσμένο ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων και καυτηρίασε τους έλληνας εκείνους που υποχωρούσαν στην προπαγάνδα των Ιταλών και γίνονταν Ιταλοί υπήκοοι. Για τον λόγο του ενημερώθηκαν αμέσως οι Ιταλοί κατακτηταί που βρίσκονταν εντός του ναού και περίμεναν στην έξοδο για να τον συλλάβουν. Ο Μητροπολίτης του το κατάλαβε και τον φυγάδευσε από την μικρή είσοδο του ιερού.

Μετά το ιστορικό εκείνο κήρυγμα γίνεται μεγάλη αναστάτωση. Οι απεσταλμένοι της καραμπιναρίας έρχονται στον μητροπολίτη Σπυρίδωνα και ζητούν να τους παραδοθεί ο ιεροκήρυκας. Ο Σπυρίδων τους καθησυχάζει με την υπόσχεση πως θα τον τιμωρήσει ο ίδιος. Καλεί ύστερα επειγόντως τον ιεροκήρυκα.
―Αυγουστίνε, του λέγει, από σήμερα σε προάγω σε πρωτοσύγκελλο. Θα αναλάβεις αυτόν τον τομέα και θ᾽ αφήσεις το κήρυγμα.
Κοντοστέκεται ο μικρόσωμος ιεροκήρυκας.
―Δηλαδή δεν θα ομιλώ; Και τι θα κάνω; Θα γυρίζω σαν χασαπόσκυλο στους δρόμους και τις πλατείες των Ιωαννίνων; Αδύνατον!
―Βρε Αυγουστίνε, δεν το κατάλαβες ακόμα πως κινδυνεύει το κεφάλι σου; Και μαζί με το δικό σου κινδυνεύει και το δικό μου.
―Τότε να μου δώσετε απολυτήριο να φύγω.

Ας δούμε τι ακόμη είπε στον δεσπότη του, για την απαγόρευση του κηρύγματος ο  π. Αυγουστίνος· Το ακούσαμε από τον ίδιο

• Δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε. Αν δεν κηρύττω θα γίνω σκύλος ενεός (=σκυλί που δεν γαυγίζει) και σκυλί που δεν γαυγίζει είναι άχρηστο. Έπρεπε να πείτε στους Ιταλούς· Ο Αυγουστίνος δεν είναι παιδί μου. Εμένα δεν μου έκανε κανένα κακό, αν εσάς σας ενοχλεί, συλλάβετέ τον και πετάξτέ τον στην θάλασσα, αλλά να ξέρετε ότι η Ελλάδα έχει πολλούς σαν τον Αυγουστίνο.

Μετά από την ηρωϊκή αυτή απάντηση ο π. Αυγουστίνος έφυγε από τα Γιάννενα εν καιρώ νυκτός, χωρίς να ενημερώσει ούτε την γερόντισσα μητέρα του που έμενε μαζί του. Οι Ιταλοί περικύκλωσαν το σπίτι του και επειδή δεν βρήκαν  τον ίδιο, συνέλαβαν την μητέρα του. Ο δεσπότης τότε την πήρε υπό την προστατασία του και κατόρθωσε να την ελευθερώσει από τα χέρια τους.

Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης γλύτωσε για μιά ακόμη φορά από βέβαιο θάνατο.

Oι Ιταλοί κατακτηταί έβαλαν σ’ ένα καράβι πολλούς πατριώτες Έλληνες με σκοπό να τους μεταφέρουν στην Ιταλία και το βύθισαν σκόπιμα στην Αδριατική. Ο π. Αυγουστίνος σώθηκε από το ύποπτο ναυάγιο των Ιταλών για να ριχθεί σε μια δραματική και απίστευτη περιπέτεια, τη «μεγάλη περιπέτεια της Μακεδονίας μας», όπως γράφει ο ίδιος και μπήκε για καλά μέσα στην άγρια θύελλα που σάρωνε την κατοχή την πατρίδα μας.
Η Μακεδονία ήταν κάτι περισσότερο από τραγική. Οι βία των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών, οι σφαγές, ο αποκλεισμός και η προπαγάνδα των Βουλγάρων οργίαζαν.

________

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Η μαρτυρία είναι του αειμνήστου μητροπολίτου Ναυπάκτου Χριστοφόρου και την διασώζει ο αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Θεοδωρόπυλος:

• «Ήτο κατοχή. Ήμην τότε Μέγας Πρωτοσύγκελος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είχον μεταβεί κάποιαν ημέραν εις το Υπουργείον Παιδείας. Εκει εύρον τον Γερμανόν Διοικητήν, όστις συνωμίλει μετά του Υπουργού. Η συνομιλία εγίνετο Γερμανιστί. Αντελήφθην όμως ότι θέμα της συνομιλίας ήτο ο πατήρ Αυγουστίνος, ο όποιος υπηρετούσε τότε εις την Μακεδονίαν και ότι αι διαθέσεις του Γερμανού κάθε άλλο παρά αγαθαί ήσαν δια τον πατέρα Αυγουστίνον. Παρενέβην και παρεκάλεσα τον Υπουργόν να με συστήσει και να ειπεί εις τον Διοικητήν να ζήτηση παρ’ εμού πληροφορίας περί του πατρός Αυγουστίνου…
  Μετ’ ολίγας ημέρας ήλθεν αυτοπροσώπως ο Διοικητής εις το Γραφείον μου εν τη Αρχιεπισκοπή με διερμηνέα, καθώς και με τρεις άλλους, ας τους είπω στενογράφους. Ετοποθέτησε τον ένα εδώ, τον άλλο πάρα κάτω και τον άλλο πιο πέρα. Και τότε ήρχισεν αμέσως ένα καταιγισμόν ερωτημάτων προς εμέ. Όταν ετελειώσαμεν, μου είπεν:
  -«Έχει αποφασισθεί η εκτέλεσις του Αυγουστίνου Καντιώτου. Μετά τα όσα μου είπατε, διστάζω να προχωρήσω, θα διαταξω να ανασταλεί. Ταυτοχρόνως όμως θα διαταξω να γίνει πλέον άγρυπνος και πλέον συστηματική η παρακολούθησίς του. Με το παραμικρόν που θα προκύψει εις βάρος του, θα εκτελεσθεί, αλλά θα έχετε και σεις ευθύνας. Νομίζω ότι κάποια καταχθόνια μηχανή υπάρχει εις την Εκκλησίαν, η οποία τεκταίνεται κακά εις βάρος του στρατού κατοχής… »
  Όταν έφυγε, επήρα αμέσως την πέννα και εχάραξα λίγες γραμμές εις τον πατέρα Αυγουστίνον: «Πάτερ Αυγουστίνε, συνέβη αυτό και αυτό. Η ζωή σου κρέμεται σε μια κλωστή, θα σε παρακολουθούν συνέχεια. Πρόσεχε κάθε σου βήμα. Πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχε…».
  Λαμβάνω, αγαπητοί μου, ένα γράμμα, που θα έπρεπε και εγώ που είμαι επίσκοπος και σεις που είσθε λαϊκοί, να το έχομεν επάνω από το κρεββάτι μας και να το διαβάζωμεν κάθε ημέραν: «Αγαπητέ μου πάτερ Χριστόφορε, έλαβα το γράμμα σου και σ’ ευχαριστώ διά την αγάπην σου. Σ΄ ευχαριστώ και διά τις συμβουλές σου, τις οποίες όμως δεν πρόκειται να τηρήσω. Η ζωή μου δεν αξίζει μία δεκάρα. Αν δεν με σκοτώσουν οι Γερμανοί, κάποια αρκούδα των μακεδονικών δασών θα με φάγη. Ας πέσω λοιπόν υπηρετών και υπερασπιζόμενος τον μαρτυρικόν και εγκαταλελειμμένον απ΄ όλους λαόν μας. Εάν δεν σε επανίδω, καλήν αντάμωσιν εις την Αιωνιότητα.

Με αγάπην Χριστού

Αυγουστίνος».

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΓΙΑ 14η ΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Η κατάσταση της υγείας του π. Αυγουστίνου παραμένει σοβαρή, αλλά είναι σταθερή. Τα ζωτικά σημεία του σώματος· σφυγμός, πίεση, θερμοκρασία, καρδιά… μέχρι στιγμής δεν παρουσίασαν κάποιο πρόβλημα.

Το Σάββατο στις 14-8-2010 το απόγευμα στον θάλαμο του Γέροντος έγινε Ευχέλαιο με 3 ιερείς, με μοναχές της Ιεράς Μονής του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος και πολλούς πιστούς, που βρίσκονταν εντός και εκτός του θαλάμου. Ο Γέροντας άνοιξε τα μάτια του και για αρκετή ώρα μετά το ιερό Ευχέλαιο ήταν ξύπνιος. Το Σάββατο το βράδυ, μετά την αγρυπνία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που έγινε στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου ο π. Λαυρέντιος μετέφερε την Θεία Κοινωνία στο Νοσοκομείο και ο σεβάσμιος γέροντας κοινώνησε για δεύτερη φορά στο Νοσοκομείο Φλωρίνης των άχραντων Μυστηρίων.

Συγκινητικό στιγμιότυπο

Ευλαβής ιερεύς της Φλώρινας πήγε στον ασθενή επίσκοπο του π. Αυγουστίνο και είπε·

• Σ’ ευχαριστούμε Γέροντα για ότι έκανες για μας. Το ψωμί που τρώμε δικό σου είναι, αλλά δεν μας έδωσες μόνο το υλικό ψωμί, αλλά μας έδωσες και την πίστη στο ΧΡΙΣΤΟ. Γέροντα σ’ ευχαριστούμε για όλα, συγχώρεσέ μας που δεν φτάσαμε στο ύψος που εσύ περίμενες…

Ο Γέροντας τότε άνοιξε τα μάτια του, τον κοίταξε κατάματα και του έσφιξε το χέρι. Μετά ένωσε τα δάκτυλά του, στην θέση που ευλογεί  και προσπάθησε να σηκώσει το χέρι του.

ΣΧΟΛΙΑ

• ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΖΩ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΡΙΝΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, Ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ.
  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΑΤΑ. ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΛΟΓΕΡΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΑ ΤΑ ΕΧΩ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ. ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΩΝ.
• ΜΕ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ .
  ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

• Σας αγαπούμε πολυ και ευχόμαστε καλή ανάρρωση.Την Ευλογία σας να έχουμε.

Ηλίας Παντέλης

Aπο Σερβία

• Ελπίζω να είναι καλύτερα o πατήρ Αυγουστίνος. Διάβασα τα θαύματα εκείνα που  έκαναν καλά τον π. Αυγουστίνο. Μπορεί και τώρα να το ξεπεράσει, γιατί λένε οτι οι πρώτες 10 μερες ειναι κρίσιμες στα εγκεφαλικά και αυτές τις έχει κατά πολύ ξεπεράσει.

Aleksandra Majher

Kαλή ανάρρωση και δύναμη

Kαλή ανάρρωση, ο Θεός να του δίνει δύναμη και «παράτα» (παράταση)όπως λέει κι ο (παππούς μου) παπαΜελέτης! (ετών 92)

Γραβάνη Κατερίνα

Σχόλιο Ελληνορθόδοξου:

Όλοι μας οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι άς ενώσουμε τις προσευχές μας για την υγεία του π. Αυγουστίνου. Δυστυχώς η Ιεραρχία είναι λιγάκι φειδωλή προς ανάδειξη τέτοιων Επισκόπων και η προσφορά του συγκεκριμένου επισκόπου στην Εκκλησία μας κρίνεται μέγιστη, ειδικά σε χαλεπούς καιρούς που κάποιοι δήθεν Ορθόδοξοι ταγοί του κλήρου φιλούν χέρια και πόδια παπικών… Πάντως ένα είναι σίγουρο. Ότι ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης έχει δώσει μεγαλύτερες μάχες απο αυτήν στο Νοσοκομείο Φλώρινας με εχθρούς σαν τις αιρέσεις, τους «ψευτοκουλτουριάρηδες» του Τύπου (βλέπε Ιός), τους Σκοπιανούς (βλέπε Τσαρκνιάς και το λοιπό συνάφι), τους μαρξιστές (βλέπε εδώ) και πάει λέγοντας… Βλέπετε εκεί που κανείς δίνει αγάπη, ο άλλος θα του προσφέρει μαχαίρι δίκοπο και εκεί που κάποιος μάχεται για την Αλήθεια, το ψέμα θα κάνει οτιδήποτε για να τον σταματήσει.

Αξίζει, επίσης, να δεί κανείς και τις σωτήριες επεμβάσεις του Θεού στην ζωή του π. Αυγουστίνου, επεμβάσεις που αποδεικνύουν ότι ο Θεός προστατεύει αυτούς που αγωνίστηκαν για τη Αλήθειά Του.

Αναρτήθηκε από ellinorthodoxos στις 10:57 π.μ.

«ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ»

Ένα απόσπασμα της ομιλίας που έκανε στα εγκαίνεια του ιερού ναού του Aγίου Aυγουστίνου επισκόπου Iππώνος στην Φλώρινα στις 9.11.1997, στην γυναικεία Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, μπορείτε να ακούσετε στο βίντεο

______________________

___________________________

Ο σεβαστός Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης πάντοτε ήτο έτοιμος για την αναχώρησή του. Πολλές φορές στα κηρύγματά του, αλλά και στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις έλεγε· “Περιμένω το «εξπρές», για να αναχωρήσω για την άλλη ζωή, αν δεν σας δώ καλή αντάμωση στην αιωνιότητα”.
Το εξπρές που χρόνια τώρα περιμένει, αργεί για να τον πάρει· Mή το περιμένετε, του είπε πριν μια δεκαετία ο γιατρός ο Iωαν. Κουντουρας , θα αργήσει πολύ ακόμη να έρθει, γιατί χάλασε.

Το συμφέρον του Γέροντος Αυγουστίνου ήτο να απέλθει, το λέει ο ίδιος· «Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να απέλθω εκ της ματαίας αυτής ζωής, η οποία για μας τους ιερομονάχους δεν προσφέρει κανένα επίγειο θέλγητρο, προπαντώς δε για τους ιεροκήρυκας εκείνους οι οποίοι είναι όντος ελεγκτικοί ποτίζονται καθημερινά εις τον κόσμον αυτόν της αδικίας και αμαρτίας με πικρίας απεριγράπτους…. Aλλά στο συμφέρον αυτό αντιτάχθηκε το δικό σας θέλημα, αντιτάχθηκε το θέλημα ένος ολοκλήρου ευσεβούς λαού.

–
ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ
________

„КАДА ЗАТВОРИМ МОЈЕ ОЧИ“

Један део говора приликом освећења храма Светог Августиноса, епископа Ипоније у Флорини 09.11.1997 године, у женском манастиру Светог Августиноса, можете послушати видео запис овде:

Високопреосвећени митрополит Флорине о. Августинос Кандиотис увек је био спреман за свој полазак. Много пута је у својим проповедима и сусретима говорио: „Чекам «експрес», да кренем у други живот, уколико вас не будем више видео, сретан нам сусрет у вечности“. Његов експрес већ годинама чека да га одвезе. Немојте га очекивати, рекао му је пре неких десет година доктор Јоанис Кудурас, још дуго ће каснити, јер се покварио.

За Старца Августина било је корисније да оде, то нам говори исти: „ Мени је корисније да сам отишао из овога узалудног живота, који за нас јеромонахе не нуди никакве земаљске радости, посебно за оне проповеднике који су заиста настројени опомињању света, напајају их свакодневно из тога истог света неправде и греха са неописивом горчином…. „ Али тој користи се супротставила наша воља, супротставила се воља једног побожног народа.

«KAΠOIOI BIAZONTAI, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΟ!

Και δημιουργούν θόρυβο για τον τάφο του Γέροντος, ἐνῶ ἐκεῖνος εἶναι ἀκόμη εἰς τὴν ζωή!!!

Ἐκυκλοφόρησε επιστολή στις εφημερίδες της Φλώρινας, στο Δημοτικό Συμβούλιο Φλωρίνης, στην Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης, στον Άγιο Νικόλαο Φλωρίνης, στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και ορίζουν που να γίνει η ταφή του Γέροντος Μητροπολίτου π. Αυγουστίνου.
Η επιστολή φέρει το όνομα του γνωστού θεολόγου Νικόλαου Σωτηρόπουλου, που είναι πνευματικό παιδί του Γέροντος. Ο κ. Σωτηρόπουλος που αναρρώνει από κάποια σοβαρή ιατρική επέβαση στην Πάτρα, δεν γνώριζε τίποτε γιὰ τὴν ἐπιστολή. Ὅταν τοῦ τηλεφώνησα στην Πάτρα, μοῦ ζήτησε να τὴν διαβάσω από το τηλέφωνο.
«Δεν είναι δική μου, μοῦ είπε, η επιστολή και δεν γνωρίζω τίποτε γι’ αυτήν». Αν ὑπάρχει νεώτερη επιθυμία του π. Αὐγουστίνου και ζητᾶ: Ὅταν τον καλέση ο Κύριος, να τον θάψουν στο Μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου στην Φλώρινα και εγώ το ίδιο θέλω. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ π. Αὐγουστίνου εἶναι και δική μου. Στὴν συνέχεια μοῦ εἶπε:
«Τηλεφώνησε στὸν Σωτήρη καὶ ρώτησέ τον ποιός τὴν ἔγραψε; Ἄν σοῦ πῆ ὁ Σωτηρόπουλος, πέστου ὅτι με τηλεφώνησες και δὲν ἤξερα τίποτε».
Στην ἀρχή δίσταζα, γιατί δὲν ἤθελα νὰ ἔχω πάρε δωσε μαζί του. Ἀλλὰ ὁ κ. Νίκος ἐπέμενε. Ἐγώ σου λέω, νὰ τηλεφωνήσης καὶ μοῦ ἔδωσε τὸ τηλέφωνό του. Ἔκανα ὑπακοή και τον τηλεφώνησα.

Ακοῦστε ἀπομαγνητοφωνημένη τὴν συνομιλία

Ανδρονίκη· -Ποιος συνέταξε την επιστολή, μὲ τὴν ὑπογραφή τοῦ Σωτηρόπουλου και κυκλοφόρησε στὴν Φλώρινα καὶ στὶς γύρω περιοχές, ὁπου ορίζει που να γίνη ο τάφος του γέροντος, ἐνῶ ακόμα εἶναι στην ζωή!;
Εὐσταθίου· -Ρώτα τον Σωτηρόπουλο.
Ανδρονίκη· -Τον τηλεφώνησα και δὲν ἤξερε τίποτε γιά τὴν ἐπιστολή.
Εὐσταθίου· -Θα τον τηλεφωνήσω και εγώ τωρα.
Ανδρονίκη· -Είναι πολύ αργά για να τον ενημερώσετε, γιατί ενημερώθηκε από εμένα.
Τὸν μίλησα μὲ ἀσέβεια, ἀλλὰ μοῦ φάνηκε πολύ φοβερό αὐτὸ που ἔκανε καὶ τοῦ εἶπα: «Εἴστε ἄνδρας και δεν ἔχετε το θάρρος νὰ βάλετε τ᾽ ὄνομά σας σ᾽ αὐτὰ που γράφετε και βάζετε ἄλλα ονόματα ή ψευδώνυμα στὶς ἐπιστολές σας; Αλλά ἔχετε ἐξασκηθῆ σ᾽ αυτήν την δουλειά, πολλὰ χρόνια πρὶν ἀπό τὴν παραιτήση του Γέροντος. Ντροπή σας»! καὶ τοῦ ἔκλεισα τὸ τηλέφωνο, πρίν προλάβει να μοῦ το κλείση ἐκεῖνος.

_______________________________________
STA ROYMANIKA
_________________________________________

UNII SE GRĂBESC…

„CÂND VOI ÎNCHIDE OCHII”

Dacă ştiţi greceşte, puteţi să ascultaţi în filmuleţul video de mai jos un fragment din omilia, pe care a ţinut-o Vlădica Augustin de Florina, la sfinţirea bisericii cu hramul Sfântul Augustin, Episcopul Hypponei, pe 9.11.1997, în Sfânta Mănăstire de maici a Sfântului Augustin din Florina.
Respectabilul Mitropolit de Florina, părintele Augustin Kandiotis, întotdeauna a fost gata de plecarea sa din această viaţă. De multe ori, în predicile sale, dar şi în întâlnirile particulare spunea: „Aştept „expresul” ca să plec în cealaltă viaţă, dacă n-am să vă văd, la bună vedere în veşnicie”.
Expresul, pe care-l aşteaptă de ani de zile, întârzie să-l ia. „Nu-l aşteptaţi – i-a spus înainte cu zece ani medicul Ioannis Kuduras – va întârzia încă mult până să vină, pentru că s-a stricat”.
În folosul stareţului Augustin era să plece, o spune el însuşi: „Aşadar, pentru mine era folositor să plec din această viaţă deşartă, care pentru noi, ieromonahii, nu oferă nicio atracţie pământească, iar în ceea ce priveşte pe acei predicatori, care într-adevăr sunt mustrători, ei se adapă zilnic cu o amărăciune de nedescris în această lume a nedreptăţii şi a păcatului… Dar la acest folos s-a împotrivit voia voastră, s-a împotrivit voia unui întreg popor binecinstitor”.

UNII SE GRĂBESC, VOR SĂ I-O IA ÎNAINTE CHIAR ŞI LUI DUMNEZEU!
Şi fac gălăgie referitor la mormântul său!!!

Aceştia au trimis o scrisoare la ziarele din Florina, la Consiliul Municipal din Florina, la Sfânta Mitropolie a Florinei, la Sfântul Nicolae din Florina, la Sfântul Sinod al Bisericii Eladei, la Sfânta Arhiepiscopie a Atenei şi hotărăsc unde să aibă loc înmormântarea bătrânului Mitropolit, a părintelui Augustin. Scrisoarea poartă numele cunoscutului teolog Nikolaos Sotiropoulos, care este fiu duhovnicesc al stareţului. Domnul Sotiropoulos, care este în convalescenţă, după o grea intervenţie medicală, în Patra, nu ştie nimic de această scrisoare şi a cerut să i-o citim la telefon.
A spus: „Nu este a mea scrisoarea şi nu ştiu nimic despre ea”. Dacă dorinţa mai recentă a stareţului este ca, atunci când Domnul îl va chema, să fie îngropat în Mănăstirea Sfântului Augustin din Florina, acelaşi lucru îl doresc şi eu.
Aşadar, scrisoarea care a circulat în Florina nu este a domnului Sotiropoulos, ci a unuia care, şi acum zece ani, trimitea scrisori cu pseudonim bătrânului Episcop, părintelui Augustin, şi spunea: Retrage-te, pentru că nu te vrea poporul din Florina.

Convorbire (transcrisă după înregistrarea doamnei Androniki Kaplanoglou) cu redactorul ocult al scrisorilor, care doreşte să hotărască unde va fi mormântul Stareţului chiar înainte de a adormi!
Androniki: – Cine a alcătuit scrisoarea?
Redactorul: – Întreabă-l pe Sotiropoulos.
Androniki: – L-am întrebat pe Sotiropoulos şi nu ştie nimic de ea.
Redactorul: – Îl voi suna eu chiar acum.
Androniki: – Este foarte târziu ca să-l informaţi, pentru că a fost informat de către mine. De ce nu aveţi curajul să vă puneţi numele dumneavoastră pe cele pe care le scrieţi şi puneţi nume străine sau pseudonime? Dar sunteţi învăţat să faceţi acest lucru, pentru că l-aţi făcut şi înainte de retragerea Stareţului. Să vă fie ruşine.

ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Μετα το εγκεφαλικό επεισόδιο, -αν το πάθαινε κάποιος νέος θα πέθαινε αμέσως-, η κατάσταση της υγείας του σεβαστού αγωνιστού ορθοδόξου ιεράρχου παραμένει σοβαρή, αλλά σταθερή. Δεν δημιούργησε καμία επιπλοκή. Κάποια δέκατα πυρετού παρουσίασε στις 9-8-2010, δηλαδή χθες, αλλά υποχώρησαν μόνα τους, χωρίς αντιπυρετικά. Η φωτογραφία είναι χθεσινή. Σήμερα 10-8-2010 δεν έχει καθόλου πυρετό

Ας προσευχηθούμε· Το θέλημα του Θεού να γίνει και όσο θέλει ο Κύριος να μας τον χαρίσει.

ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΣΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ

Θα αναφέρουμε εδώ, μόνο 3-4 περιπτώσεις για να δούμε πως επεμβαίνει ο Θεός

2008

• Στην ηλικία των 102 ετων ο π. Αυγουστίνος παρουσίασε αρχόμενο πνευμονικό oίδημα. Θεραπεύτηκε.
  

2004·

• Σε ηλικία 97 ετών, ο αριστερός πνεύμονας του γέροντος  επισκόπου π. Αυγουστίνου καλύφθηκε από αιματηρό υγρό που δυσκόλευε την αναπνοή του. Οι πατέρες που ήταν κοντά του όταν αντιλήφθηκαν ότι η αναπνοή του δεν είναι καλή, κάλεσαν τον γιατρό και μέσα στην νύκτα έβγαλαν ακτινογραφία θώρακος. Ο πνεύμονας ο αριστερός δεν φαίνονταν στην ακτινογραφία, είχε πάθει αιμοθώρακα, από το σπάσιμο τριών πλευρών.

• Μπήκε στο Νοσοκομείο της Φλώρινης και έγινε η πρώτη παρακέντηση, στην συνέχεια με ασθενοφόρο μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης. Συνολικά από τις παρακεντήσεις και το ιδικό μηχάνημα που διαθέτει το Ιπποκράτειο του αφαιρέθηκαν 2,5 κιλά περίπου αιματηρού υγρού. Ο διευθυντής του τμήματος, ο γιατρός κ. Τσιαντήλας, πνευματικό παιδί του Γέροντος, είπε· Αν ήταν κάποιος νέος μπορεί να μην άντεχε.

1988·

• Στην ηλικία των 81 ετών έκανε πολύ υψηλό πυρετό και είχε δυνατούς πόνους. Διαπιστώθηκε ότι είχε πέτρες στην χολή και έπρεπε επειγόντως να μπεί στο χειρουργείο για να του αφαιρεθούν. Η ηλικία του ήταν μεγάλη, αλλά η εγχείρηση έγινε με την βοήθεια του Θεού.

• Στην εντατική, που ήταν τον επισκεφθήκαμε, αφού ο ίδιος το ζήτησε και απευθυνόμενος σ’ ένα πρόσωπο, είπε·

• –Γιατί παιδάκι μου δεν με αφήσατε να φύγω;
  -Κοιτούσαμε τον συμφέρον μας πάτερ. Αν φεύγατε, εμάς που θα μας αφήνατε;
  –«Ουκ εκλείψουσι τη Εκκλησία στρατιώται», απήντησε.

Το 1964·

Ο π. Αυγουστίνος στην φωτογραφία, εξέρχεται από τον “Ευαγγελισμό”

• Στην ηλικία των 57 ετών, ο ιεροκήρυκας τότε των Αθηνών π. Αυγουστίνος Καντιώτης μπήκε στον Ευαγγελισμό, για κάποια μικρή επέμβαση, έπαθε μόλυνση στην κλινική και ανέβασε πυρετό 40 βαθμούς και 40,5. Οι μέρες περνούσαν και ο πυρετός δεν έπεφτε. Οι ενέσεις δημιουργούσαν αποστήματα. Ο ίδιος μας έλεγε έχω ακόμα στο σώμα μου τις ουλές από τις ενέσεις.

• Τρείς γιατροί του Ευαγγελισμού καθηγηταί πανεπιστημίου, έκαναν σύσκεψη και μετά είπαν στο πλήθος που περίμενε εναγώνιο έξω από τον “Ευαγγελισμό”. Εμείς δεν μπορούμε τίποτε να του προσφέρουμε, μόνον ο Θεός αν επέμβει. Όρισαν μάλιστα και την ώρα του θανάτου του στις 12 τα μεσάνυκτα. Ο διευθυντής του Ευαγγελισμού έστειλε έναν νεαρό γιατρό να είναι κοντά του μέχρι να εκπνεύση.

Γέροντας, θυμόταν αυτό το περιστατικό και μας έλεγε· Εβλεπα τον γιατρό που δεν έφευγε από κοντά μου και απορούσα. Του μιλούσα για την αιωνιότητα και εκείνος με κοιτούσε με απορία.

Ο ΘΕΟΣ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ

Στις 12 τα μεσάνυκτα,  την ώρα που οι γιατροί περίμεναν την αναχώρηση μου απ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο με έπιασε δυνατό ρίγος και ο πυρετός από 40 έπεσε απότομα στους 36,4 βαθμούς. Όταν το είδε ο νεαρός γιατρός πήρε τηλέφωνο στον διευθυντή του Ευαγγελισμού που βρίσκονταν σπίτι του. Εκείνος δεν το πίστευε. Ξαναβάλε θερμόμετρο, του είπε. Ο διευθυντής ήρθε αμέσως και όταν βεβαιώθηκε ότι έπεσε ο πυρετός έδωσε εντολή να βγάλουν όλα τα καλώδια και τους ορούς.  Δεν χρειάζεται είπε τίποτε, αυτό είναι θαύμα.

Το θαύμα αυτό το είδε και ένας ασκητής του Αγίου Όρους.

Ένας από τους γιατρούς του Ευαγγελισμού επισκέφτηκε το Άγιον Όρος, αμέσως μετά την ανάρρωση του π. Αυγουστίνου και ένας ασκητής που έμαθε ότι κοντά στην σκήτη του είναι γιατρός των Αθηνών ζήτησε να τον δει·

Ρωτούσε να μάθει άν ήξερε κάτι για τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη, που εκείνο το διάστημα ήτο ιεροκήρυκας των Αθηνών·

Του απεκάλυψε το εξής θαυμαστό· Είδε σε όραμα νεκρό τον πατέρα Αυγουστίνο και ένας άγγελος τον έπιασε το χέρι και είπε· Σήκω, δεν αφήνουν οι προσευχές των πνευματικών παιδιών σου να σε πάρω. Και όταν είπε το χρόνο και την ώρα στον γιατρό θαύμασε γιατί ήταν τότε που έπεσε ο πυρετος.

Την ομιλία που έκανε στον Ευαγγελισμό ο π. Αυγουστίνος

την παραθέτουμε απομαγνητοφωνημένη

• Τα ίδια λόγια θα απηύθυνε και σήμερα σε όλους που προσεύχονται και φροντίζουν γι’ αυτόν.

OMIΛIA ΣTO NOΣOKOMEIO «EYAΓΓEΛIΣMOΣ»
META THN ANAPPΩΣH  1-9-1964

«Eυχαριστουμε τον Θεο περι παντων ων ανταπεδωκεν ημιν»

Tην στιγμή αυτή αγαπητοί μου χριστιανοί συγκινούμαι βαθύτατα, που αντικρίζω τα προσφιλή σας πρόσωπα, διότι γνωρίζω με πόσην αγάπη, με πόσο ενδιαφέρον, με πόση αγωνία παρακολουθήσατε την μακράν και επώδυνον ασθένεια του ιεροκήρυκος. Για εκείνους μάλιστα που από κοντά παρακολούθησαν τας δυσκόλους ημέρας του ιεροκήρυκος είναι απίστευτον ότι την στιγμήν αυτήν εμφανίζομαι ενώπιον σας ζωντανός και έχω την τιμή να σας ομιλώ.

H γλώσσα μου είναι αδύνατον να εκφράση τα βαθιά αισθήματα που πλημμυρίζουν την καρδιά μου, γι’ αυτό θα προσπαθήσω λίγα λόγια να πω προς αίνον και δοξολογία του εν Tριάδι Θεού, του σώσαντος με.

Eδώ στο νοσοκομείο του «Eυαγγελισμού», υπάρχει μιά έξοδος η οποία διαφέρει από τις άλλες δύο ή τρείς εξόδους του Eυαγγελισμού. Aπό τις άλλες εξόδους εισέρχονται και εξέρχονται οι επισκέπτες. Eξέρχονται επίσης, με την ευλογία του Θεού ασθενείς οι οποίοι μένουν εδώ και θεραπεύονται. Aλλά υπάρχει και μία άλλη έξοδος η οποία ανοίγει εις τραγικήν στιγμήν, υπάρχει μία έξοδος η οποία προκαλεί την φρίκην. Yπάρχει η έξοδος του θανάτου.

Eπάνω ακριβώς από την έξοδο αυτή, επάνω ακριβώς από τον νεκροθάλαμο του «Eυαγγελισμού», ευρισκόμουν στο πρώτο δωμάτιο προτού επιδυνωθεί η κατάστασίς μου και μεταφερθώ στο 420 δωμάτιο του νοσοκομείου.

Kάθε πρωΐ άκουγα έναν περίεργο θόρυβο. Άκουγα πολλές φορές και έναν κρότον της σιδηράς πύλης και απορούσα. Tί άραγε συμβαίνει κάθε πρωΐ μέ τον θόρυβον αυτόν. Pωτούσα αυτούς που ήταν γύρω μου, αλλά αυτοί απέφευγαν να μου πουν την πραγματικότητα. Kατόπιν πληροφορήθηκαν τί συνέβαινε εκεί. Έμαθα ότι εκεί βρισκόταν η έξοδος από την οποία εξέρχονταν οι ασθενείς εκείνοι οι οποίοι παρ’ όλες τις προσπάθειες των γιατρών εκμετρούσαν το ζήν και απέθνησκαν. Aπό την έξοδον αυτήν έπρεπε και εγώ να εξέλθω.

Kαι βέβαια για έναν ο οποίος πιστεύει εις την αθανασία της ψυχής, για έναν ο οποίος πιστεύει ότι η ζωή μας δεν τελειώνει μέ το φκάρι του νεκροθαύτου, για έναν ο οποίος πιστεύει εις τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν, που είπε: «Eγώ ειμί η Aνάστασις και η Zωή», για έναν ο οποίος πραγματικά πιστεύει στον Xριστό, ο θάνατος δεν είναι η μεγαλύτερη συμφορά. H μεγαλύτερη συμφορά είναι μόνον το χωριστεί κανείς από τον Xριστόν. Mεγαλύτερη συμφορά είναι μόνον η αμαρτία. O θάνατος είναι για τον πιστό ένα επεισόδιο, το τελευταίο επεισόδιο της επιγείου ζωής του, διότι η χώρα και η Πατρίδα που πρέπει να αγαπούμε είναι ο Ουρανός, είναι η Βασιλεία των ουρανών. Eκεί είναι κατά την Πίστη μας, τα πλούτη μας, εκεί είναι η δόξα μας, εκεί είναι οι ηδονές μας, εκεί είναι προπαντώς ο Aγαπητός μας των αγαπητών, εκεί είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός, μέ τους αγίους του αγγέλους και αρχαγγέλους. Eάν αυτά για τους άλλους είναι μύθος, για μας είναι μία ωραιοτάτη πραγματικότης και πρός αυτήν την πραγματικότητα πρέπει διαρκώς ν’ ατενίζουμε τους οφθαλμούς της ψυχής μας.

Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να απέλθω εκ της ματαίας αυτής ζωής, η οποία για μας τους ιερομονάχους δεν προσφέρει κανένα επίγειο θέλγητρο, προπαντώς δε για τους ιεροκήρυκας εκείνους οι οποίοι είναι όντος ελεγκτικοί ποτίζονται καθημερινά εις τον κόσμον αυτόν της αδικίας και αμαρτίας με πικρίας απεριγράπτους.

Mε αξίωσε ο Θεός να υπηρετήσω όχι μόνον στην πρωτεύουσα, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις του Eλληνισμού επί τριάντα έτη και γνωρίζει ο Kύριος μου τα δάκρυα μου, τους πόνους μου και τις πικρίες μου.

Tο συμφέρον λοιπόν το δικό μου ήταν να φύγω. Aλλά στο συμφέρον αυτό αντιτάχθηκε το δικό σας θέλημα, αντιτάχθηκε το θέλημα ένος ολοκλήρου ευσεβούς λαού. H είδησις ότι ασθενεί ο ιεροκήρυκας από στόμα σε στόμα μεταδόθη εις όλον τον ευσεβή λαόν, αδιακρίτως αποχρώσεων και παρατάξεων. Διαδόθηκε ακόμα και έξω των Aθηνών, εις όλας τας πόλεις του Eλληνισμού και ομολογώ μετά συγκινήσεως ότι χιλιάδες ψυχές γνωστές και άγνωστες, επώνυμες και ανώνυμες έκλειναν γόνυ πρός τον Kύριο και με πύρηνες προσευχές που απηύθυναν πρός τον Kύριο και την Yπεραγία Θεοτόκο πρακαλούσαν για την θεραπεία του ιεροκήρυκος. Ομολογώ εν συντριβεί καρδίας και ειλικρινίας ότι η αγάπη αυτή με συνεκίνησε. Ομολογώ ακόμη ότι δεν ήμουν άξιος μιας τόσης αγάπης του ευσεβή Eλληνικού λαού. Kαι πιστεύω άκόμη ότι οι προσευχές αυτές έκαναν το θαύμα τους. Eπωλιόρκησαν τον ουρανόν και τις ουράνιες δυνάμεις, εξεπόρτησαν τις πύλες του άδου, με αφίρπαξαν από τις χείρες του θανάτου και ιδού εγώ ως Λάζαρος τετερταίως ευρίσκομαι ενώπιον της αγάπης σας. Άς έχει δόξα το Όνομα του Aγίου Θεού.

Aυτά λέγοντας και αποδίδοντες το θαύμα στις προσευχές χριστιανών, δεν υποτιμούμε την ανεκτίμητη βοήθεια την οποία προσέφερε η ιατρική επιστήμη, η οποία είναι βοηθός και συμπαραστάτης από τον Θεό στις ασθένειες του ανθρωπίνου σώματος. Την στιγμήν αυτήν της Θείας Λειτουργίας θεωρώ καθήκον μου για να εκφράσω και από την θέσιν αυτήν τις βαθιές ευχαριστίες μου πρός τον αξιώτιμον διευθυντή της κλινικής. Tον εξαίρετο άνθρωπο και επιστήμονα τον κ. Aπόστολον Βελβελιότην. Eπίσης δε και στις αδελφές νοσοκόμους, οι οποίες ως άγγελοι και αρχάγγελοι επιστατούσαν καθ’ όλη την διάρκειαν της ασθενείας μου. Eπίσης δε και στους ιατρούς οι οποίοι αποτελούσαν το επιστημονικό προσωπικό της κλινικής που και αυτοί έκαναν το παν και διανυκτέρευσαν την νύχτα της Kοιμήσεως της Θεοτόκου, παρακολουθούντας τις σκληρές στιγμές της ασθενείας μου. Aλλά θα ήταν παράλειψη την ώρα αυτή, άν μνημονεύοντας όλα εκείνα τα πρόσωπα τα οποία συμπαραστάθηκαν στον πόνο και στην ασθένεια του ιεροκήρυκος, δεν μνημόνευα τον ευλαβέστατο εφημέριο του ναού, τον πατέρα Hλία, ο οποίος ως αδελφός συμπαρεστάθηκε σ’ όλο το διάστημα της ασθενείας μου. Όλων αυτών, των ιατρών και του πατρός Hλία και των νοσοκόμων και όλων εκείνων που προσευχήθηκαν για μένα και συμπαρεστάθηκαν εις την ασθένειά μου. Mνησθείη ο Θεός εις την φρικτή εκείνη ημέρα, κατά την οποία θα ακουστούν τα παρήγορα εκείνα λόγια: «Aσθενής ειμί και επισκέψασθέ με». Kατα την ημέρα εκείνη που και ένα ποτήρι που προσφέρει κανείς εις τον συνάδελφόν του, εις τον συνανθρωπό του δεν θα μείνη αβράβευτο.

Kαί τώρα αδελφοί μου στο τέλος της μικρής αυτής σύντομης ομιλίας μου, που δεν μπορώ να συνεχίσω, λόγο της βαθυτάτης συγκινήσεως μου που αντικρίζω τα προσφιλή σας πρόσωπα, έχω να κάνω μια μικρή εξομολόγηση.

Eξήντα πέντε μέρες έζησα μέσα σ’ αυτό το θεραπευτήριο στην κολυμπήθρα αυτή του Σιλωάμ. Eξηνταπέντε ημέρες πόνων και ποικίλων θλίψεων. Aλλά όταν μετά από εξηντα πέντε ημέρες με επισκεύτηκε ο διευθυντής της κλινικής και με είπε ότι σήμερα είσαι ελεύθερος να εξέλθης από την κλινική, αισθάνθηκα ένα περίεργο συναίσθημα. Mαζί με την χαρά, ότι εξέρχομαι επιτέλους του νοσοκομείου, αισθάνθηκα κάποιο ρίγος να διατρέχη την ψυχή μου και το ρίγος αυτό προκαλείτο διότι συναισθάνομαι τις ευθύνες τις οποίες έχει δημιουργήσει η παράταση της επιγείου ζωής μου. Διότι αγαπητοί μου από μας τους ιεροκήρυκας ο ευσεβής Eλληνικός λαός περιμένει πολλά. Aπό μας τους ολίγους ιεροκήρυκας που έχουμε παραμείνει στο ταλαίπωρο τούτο έθνος, εργαζόμενοι εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένεις, εν ημέρες πονηρές πονηρότατες όπως λέγει ο απόστολος, εν ημέρες σκότους και ζόφου, εν ημέρες Aποκαλύψεως, από μας τους ιεροκήρυκας που πιστεύουμε στον Kύριον ημών Iησού Xριστό περιμένει ο Kύριος πολλά, περιμένει ο λαός μας πολλά. Περιμένει ο λαός μας μιά ρωμαλέα αντιμετώπησι των διαφόρων ζητημάτων, τα οποία συγκλονίζουν την κοινωνία και το έθνος μας. Περιμένει παρησίαν και θάρρος. Mαρτυρίαν όχι μόνον διά λόγου προφορικού και γραπτού, αλλά μαρτυρίαν ακόμη που θα σφραγήσουμε μέ το αιμα μας. Περιμένει να έχουμεν την απόφασιν του θανάτου. Περιμένει να πέξουμε την ζωή μας κορώνα γράμματα για Εκείνον που έχυσε το αίμα του στον φρικτό Γολγοθά.

Tαύτα σκεφτόμενος, ταύτα αναλογιζόμενος, ότι πάλι υγειής γενόμενος, θα ριχτώ μέσα στην περιπέτεια του ευαγγελικού κηρύγματος, συναισθάνομαι περισσότερο από κάθε άλλη φορά τις ευθύνες μου και δεν είμαι πλέον 30 και 40 ετών, αγγίζω το εξηκοστό έτος και οι δυνάμεις μου οι πνευματικές και οι σωματικές είναι λίγες, αλλά έχω απόφαση και ζήλο το υπόλοιπο της ζωής μου να το διαθέσω για την δόξα του Kυρίου.

Σείς βέβαια που είστε εδώ στον ναό είστε ελάχιστο μέρος ένος ολοκλήρου λαού, τόσο της πρωτευούσις όσο και των επαρχιών οι οποίοι παρακολουθούν με ζήλο το προφορικό και γραπτό κήρυγμα του ιεροκήρυκος.

Θα ήθελα να σας παρακαλέσω την ημέρα αυτήν, με την θερμότητα εκείνη που παρακαλέσατε τον Kύριο για την θεραπεία του σαρκίου μου, να παρακαλέστε πολύ περισσότερο όχι μόνο για μένα γιατί δεν είμαι ο μοναδικός ιεροκήρυκας εις το έθνος μου, υπάρχουν και άλλοι απείρως καλύτεροι και ικανότεροι από μένα, να παρακαλέστε τον Kύριο για την Eκκλησία του η οποία κλυδωνίζεται εκ βάθρων, να παρακαλέσετε για τους ιεράρχας της για τους ιεροκήρυκας και θεολόγους. Nα παρακαλέσετε για την θρηκευτική ζωή του τόπου μας. Nα παρακαλέσετε τον Kύριο να έρθη Πνεύμα Άγιον μέσα στην Eκκλησία του. Nα έρθη Πνεύμα Άγιον στις καρδίες των ιεραρχών μας και στις καρδιές των ιεροκηρύκων και θεολόγων. Nα έρθη μία απόφαση για να ζήσουμε μιά ζωή πολύ διαφορετική απ’ αυτήν που ζούμε σήμερα, για να δώσουμε στην γενεά μας την μαρτυρίαν των δακρύων μας, να δώσουμε την μαρτυρίαν του προφορικού και γραπτού μας κηρύγματος. Nα είμεθα εις θέσιν να ελέγξουμε όλους ανεξαιρέτως από των ανακτόρων μέχρι της τελευταίας καλύβης. Nα είμεθα έτοιμοι να φυλακισθούμε και να υποστούμε κάθε μαρτύριο για την δόξα του Eσταυρωμένου Kυρίου μας.

Σας παρακαλώ θερμά, ένας απόστολος Παύλος παρακαλούσε τους χριστιανους να προσεύχονται για να είναι σε θέσι «Πώς δεί λαλήσε τω κόσμω». Kαι άν ένας απόστολος Παύλος παρακαλούσε τους χριστιανούς να προσεύχονται για να απολογήται ενώπιον βασιλέων και μεγιστάνων, εμείς οι οποίοι είμαστε σκουλίκια, εμείς που είμαστε μηδέν μπροστά στον απόστολο Παύλο, πόσο μάλλον έχουμε ανάγκη των προσευχών σας.

Προσεύχεστε, οι δικές σας προσευχές έκαναν το θαύμα και ενώ το δικό μου συμφέρον ήταν να απέλθω από αυτών τον κόσμο και γνωρίζουν αυτοί που ήταν κοντά μου μέ πόση αταραξία αντιμετώπιζα τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου. Σας παρακαλώ πολύ περισσότερο να προσεύχεσθε ώστε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μου, αλλά και της ζωής όλων των ιεροκηρύκων της Πατρίδος μας να είναι λιβάνι,  το οποίο να  καίη μέσα στο θυσιαστήριο της ψυχής μας και όλη μας να γίνουμε μιά κυθάρα ενηρμοσμένη, να μήν έχουμε μεταξύ μας διαιρέσεις που καταστέφουν την ενώτητα της Eκκλησίας μας, αλλά όλοι μέ ένα στόμα, όλοι μέ μία καρδιά, να γίνουμε μιά κυθάρα η οποία να ψάλλη αιωνίως το άσμα του Iησού Xριστού και να μας αξιώση ο Kύριος όπως λέγει ο απόστολος, να περιπατήσουμε ως τέκνα φωτός. Eίμαστε παιδιά του φωτός και όχι της νύχτας και άν τα παιδιά της νύχτας δουλεύουν συνεχώς για να εκθεμελιώσουν την κοινωνία και το έθνος μας, εμείς τα παιδιά του φωτός που γνωρίσαμε κάπως το φώς το ανέσπερο, άς εργαστούμε τις ολίγες αυτές ημέρες και όπως λέγει ο αξιότιμος διευθυντής της κλινικής: Mικρή, πολύ μικρή είναι η ζωή μας και μέσα στην μικρή αυτή ζωή πολλά μπορούμε να κάνουμε.

Eίθε ο Θεός διά πρεσβειών της Yπεραγίας Θεοτόκου να μας βοηθήση όλοι μας να εργαστούμε πρός δόξαν του Kυρίου να αξιωθούμε και εμείς της Βασιλείας των Ουρανών. Aμήν.

________________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

_____________________

MINUNATE INTERVENŢII ALE LUI DUMNEZEU – MULŢUMIRI ALE LUPTATORULUI IERARH, PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS  (I)

LA O SĂPTĂMÂNĂ DUPĂ ACCIDENTUL ENCEFALIC AL PĂRINTELUI AUGUSTIN

După marele accident encefalic, – daca ar fi pătimit aceasta un tânăr ar fi murit imediat -, situaţia sănătăţii respectabilului ierarh rămâne serioasă, dar stabilă. Nu s-a ajuns la nicio complicaţie. Febră de câteva zecimi a avut în ziua de 9.08.2010, adică ieri, dar a scăzut înapoi fără antipiretice. Fotografia este de ieri. Astăzi 10.08.2010 nu are deloc febră.
Să ne rugăm! Să fie voia lui Dumnezeu şi cât vrea Domnul să ni-l dăruiască!

BĂTRÂNUL EPISCOP, PĂRINTELE AUGUSTIN, A FOST ÎN PRIMEJDIE DE MULTE ORI, DAR DUMNEZEU L-A MÂNTUIT

Vom menţiona doar două-trei cazuri, ca să vedem cum intervine Dumnezeu.
2004

La vârsta de 97 de ani, plămânul stâng al bătrânului episcop, părintele Augustin, a fost acoperit de un sac de fluid sângeros, care îi îngreuna respiraţia. Părinţii care erau alături de el, când şi-au dat seama de lucrul acesta, au chemat medicul şi în aceeaşi noapte i-au făcut o radiografie la torace. Plămânul stâng nu se vedea. Era acoperit de un sac cu fluid sângeros. Se crease din cauza fracturării a trei coaste.
A intrat în Spitalul din Florina, unde a avut loc prima puncţie, după care a fost transferat cu ambulanţa la Spitalul Ipocratio din Tesalonic. În total, de la puncţii şi cu aparatura specială de care dispune Spitalul Hipocrate, i-au scos cca 2,5 kg de fluid sângeros. Directorul secţiei, domnul doctor Tsiandilas, fiu duhovnicesc al stareţului, a spus: “Dacă ar fi fost un tânăr, poate că nu rezista”.
1988
La vârsta de 81 de ani a avut o febră foarte ridicată şi a avea dureri puternice. S-a dovedit că avea pietre la bilă şi trebuia să intre urgent la chirurgie, ca să i le scoată. Avea o vârstă înaintată, dar operaţia a avut loc cu ajutorul lui Dumnezeu.
La Urgenţe, unde era, l-am vizitat, de vreme ce el însuşi a cerut-o, iar adresândui-se unei persoane, i-a spus:
– De ce, copilaşul meu, nu m-aţi lăsat să plec?
– Am căutat la folosul nostru, părinte. Dacă aţi fi plecat, pe noi cui ne-aţi fi lăsat?
– “Nu vor lipsi din Biserică soldaţii!” – a răspuns.

ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ acvila30.wordpress.com

Istrate Maria Magdalena

august 11, 2010 la 1:03 am | #1

Răspunde | Citat

Dumnezeule,Doamne Iisuse Hristoase ai grija de robul Tau, binecredinciosul AUGUSTIN – Parinte al Adevarului, si fa ca lucrarea sa de marturisire a credintei cea curata, sa fie cunoscuta in toata lumea,LUMINAND mintile incetosate de inselatorii vicleni si CALEA MANTUITOARE SA STRALUCEASCA ORBIND PE URATORII BINELUI!

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ των 104 ετών ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Ο π. Ιερόθεος διαβάζει μιά κόλλα ζωγραφισμένη με τα «περαστικά», που έστειλαν μικρά παιδιά στον Γέροντα

Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης, ο σεβάσμιος αυτός αγωνιστής ιεράρχης βρίσκεται από την Τρίτη το μεσημέρι με σοβαρό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο στο Νοσοκομείο της Φλώρινας.
Δεν έχει πυρετό. Η καρδιά του όπως είπε ο καρδιολόγος κ. Λυκούργος Νάνης λειτουργεί σαν καινούργιο μηχάνημα. Οι εξετάσεις αίματος κ.τ.λ. είναι όλες καλές.

______________

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΙΣ 1-8-2010

___________________________________________________________________________________

______________________________________________________________

Την Κυριακή στις 1-8-2010 εκκλησιάστηκε όπως πάντα στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος στην Φλώρινα. Έδωσε την ευχή του, κοινώνησε και μοίρασε αντίδωρο σε όλο το εκκλησίασμα.

___________________________________________

Την Τρίτη το μεσημέρι συνέβη το εγκεφαλικό. Διαπίστωσαν οι πατέρες· ο π. Ιερόθεος και ο π. Λαυρέντιος -πνευματικά παιδιά του Γέροντος που βρίσκονται πάντοτε κοντά του- διαπίστωσαν ότι το αριστερό του χέρι έχει πρόβλημα. Κάλεσαν τον γιατρό και μπήκε επειγόντως στο Νοσοκομείο. Δεν χρειάστηκε καμία μηχανική υποστήριξη. Έχει μόνο ορό και οξυγόνο.

Μαζί τους έκανε προευχή ο Γέροντας το Σάββατο το πρωϊ στο Νοσοκομείο

Το άξιο θαυμασμού είναι ότι την 5η ημέρα μετά το εγκεφαλικό, το Σάββατο δηλαδή το πρωϊ συμμετείχε στην πρωινή προσευχή που έκαναν στο θάλαμό του με τους πατέρας 2 γιατροί και 2 νοσηλευτές που ήρθαν από την Αθήνα για ένα 3ήμερο, να προσφέρουν τις υπηρεσίες στον Γέροντα.
Την ώρα που ο χειρούργος ιατρός Ευγένιος Μπαϊραμίδης έλεγε το «Πάτερ ημών», ο π. Αυγουστίνος έλεγε την συνέχεια. Στο τέλος είπε μόνος του το Αμήν. Την Κυριακή το πρωϊ κοινώνησε στο Νοσοκομείο των αχράντων Μυστηρίων. Στην ερώτηση μας, πως είναι; απάντησε καλά.

Ο Γέροντος αγωνιστής ιεράρχης δεν είναι μόνο υπόδειγμα αληθινού ποιμένος της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, αλλά είναι και υπόδειγμα μεγάλης υπομονής. Ποτέ δεν παραπονέθηκε για τίποτε. Σηκώνει με αξιοθαύμαστη υπομονή τον σταυρό των γηρατειών του.

______________________________________

Συγκινητική είναι η αγάπη των ιατρών του Νοσοκομείου. Συγκινητικότερη η προσέλευση των πιστών…

Πρόσωπα κάθε ηλικίας μπαίνουν συγκινημένα στο θάλαμο, για να πάρουν την ευχή του και να φιλήσουν το χέρι του. Οι περισσότεροι είναι νέοι.

Μια φλωρινιώτισσα ήρθε με το σύζυγό της και κλαίγοντας έλεγε· «Πάτερ η Μακεδονία μας θα μείνει Ελληνική».

Οι φλωρινιώτες νιώθουν τον γέροντα επίσκοπό τους, σαν ομπρέλλα να φυλάει την πόλη.

________________________

ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

_______________________
11 Αυγούστου 2010 3:36 π.μ.
Άγιε Γέροντα μην μας φύγεις, σε έχουμε ανάγκη και μόνο να σε βλέπουμε!

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

Στέφανος είπε...
O Παντοδύναμος να χαρίσει κι άλλα χρόνια στον ακάματο εργάτη της Ορθοδοξίας π. Αυγουστίνο! Αμήν. Γένοιτο.
11 Αυγούστου 2010 1:04 μ.μ.

lykourgos nanis είπε…

• Ο μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνος δεν υπέστη καρδιακό επεισόδιο όπως λανθασμένα αναφέρει Η ΡΟΜΦΑΙΑ αλλά αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Ταύτα προς αποκατάσταση της αλήθειας. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ, ΙΑΤΡΟΣ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
• 08 Αυγούστου 2010 10:12 μ.μ.

Ανώνυμος είπε…

• ΘΛΙΒΕΡΟΤΑΤΟ!!!
• ΧΑΘΗΚΑΜΕ!!!
• ΟΥΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΜΑΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ!
• ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΩΘΕΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ!!!
• 08 Αυγούστου 2010 11:17 μ.μ.
  

thriskeftika είπε…

• Eυχαριστούμε πολύ κ. Νάνη. Και άλλοι μας ενημέρωσαν περί του λάθους στο δημοσίευμα της Romfea
  09 Αυγούστου 2010 12:25 π.μ.
  

• Ανώνυμος είπε…
  Κύριε Νάνη σας παρακαλούμε πάρα πολυ πεστε μας λίγα λόγια.
  Τί διαφορά έχει το εγκεφαλικό αγγειακό απο το καρδιακό; Ποιό είναι πιο σοβαρό; Τί επιπτώσεις έχει το εγκεφαλικό που υπέστη; Είναι σοβαρό; Κινδυνεύει να μας φύγει απο κοντά μας;
• Παρατηρητής

Blogger Ο/Η π. Κωνσταντίνος Πετάσης είπε…

• Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτές οι κραυγές «χαθήκαμε»!
• Ο Γέροντας Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης είναι ένας άγιος που βρίσκται ακόμα εν ζωή! Όσο ζει, και στην ηλικία που είναι, έχουμε τις προσευχές του, την παρουσία του και μπορούν να πάρουν, όσοι βρεθούν κοντά του, την ευχή του! Αλλά, όπως όλοι, και αυτός θα έρθει η ώρα που θα φύγει από τον κόσμο αυτό! Να απολαύσει τα αποτελέσματα του αγώνα του και να κερδίσει «τον της νίκης στέφανο» που τον περιμένει! Ας σκεφθούμε τον σεισμό που θα γίνει στην κηδεία του!
• Σίγουρα κάποιοι που τον εχλέβαζαν κάποτε ως «τρελλό», θα τρίβουν τα μάτια τους! Σίγουρα κάποιοι που νομίζουν ότι η Εκκλησία δεν έχει «οπαδούς» σήμερα, θα νομίζουν ότι βλέπουν εφιάλτη! Θα σκεφθούν πιο ώριμα τον πόλεμο που κάνουν κατά της Εκκλησίας!
• Ας σκεφθούμε ότι θα έχουμε άλλον ένα πρεσβευτή στον ουρανό!
• Τελικά αύτος ο Αγιος του Θεού, είτε είναι κοντά μας σωματικά, είτε όχι, είναι ευλογία του Θεού για την Ελλάδα μας, για την Εκκλησία μας!
• Με τη δοκιμασία από το βαθύ γήρας, και τώρα από το εγκεφαλικό, ο Θεός τον δοκιμάζει «ως εν χωνευτήρίω» για να τον αναδείξει «αστέρα πολύφωτο» της Εκκλσίας μας! Ας προσευχηθούμε να αντέξει την δοκιμασία!
• 09 Αυγούστου 2010 11:18 π.μ.

Ανώνυμος Ο/Η Ανώνυμος είπε…

• ΣΕΒΑΤΕ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ,
• ΣΩΣΤΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΤΟΣΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ. ΜΗΝ ΟΝΟΜΑΖΕΤΕ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.
• ΣΚΕΦΘΗΚΑΤΕ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ;
• ΣΚΕΦΘΗΚΑΤΕ ΠΟΤΕ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΓΗ;
• ΣΚΕΦΘΗΚΑΤΕ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΟΡΙΟ ΑΝΟΧΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΣΟ ΤΟΝ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΓΗ, ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΕΧΟΤΑΝ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΥΤΟΥ;
• Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ 08 Αυγούστου 2010 11:17 μ.μ.
• 09 Αυγούστου 2010 1:07 μ.μ.

____________________________________

METAΦΡΑΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ

______________________

Епископ Августинос у болници  у Флорини

О. Јеротеј чита једно писмо које су послала мала деца Старцу

О. Августинос Кандиотис, овај поштовани високопреосвећени јерарх се налази од Уторка поподне са  симптомима озбиљног можданог  удара   у  болници града Флорине. Није имао повишену температуру. Његово срце као што је навео кардиолог г. Ликургос Нанис ради као нова машина. Налази крви и остало  је уредно.

Фотографије од претходне Недеље 1-8-2010

У Недељу  1-8-2010 био је присутан као увек у манастиру Светог Августиноса епископа Ипоније у Флорини на литургији. Дао је свој благослов, причестио се и поделио нафору присутним.

___________________________________________

У Уторак поподне је доживео мождани удар. То су установила његова духовна деца о. Јеротеј и о. Лаврентије, који су иначе били увек поред њега- приметили су да нешто није у реду са његовом левом руком. Позвали су лекара и морали су га превести хитно у болницу. Није била потребна никаква механичка подршка осим инфузије и кисеоника.

Заједно са њима се помолио Старац у Суботу ујутро у болници

Достојно дивљења је што је пети дан после можданог удара, у Суботу ујутру дакле учествовао у јутарњој молитви коју су одржали у његовој соби два свештеника, два лекара и две болничарке које су дошле из Атине на три дана да негују Старца. У часу када је лекар Евгеније Бајрамидис изговорио „Оче наш“ , о. Августинос је наставио, а на крају је рекао Амин. У Недељу ујутро се причестио у болници са Пресветим тајнама. На наше питање како је, одговорио је да је добро.

Преосвећени јерарх није само пример правог пастира ПРАВОСЛАВНЕ ЦРКВЕ, већ је и пример великог стрпљења. Никада се није на нешто пожалио. Подиже са стрпљењем достојним дивљења крст своје старости.

Заиста је дирљива љубав лекара у болници. Још је дирљивија посета многих верника…

Људи сваке доби су улазили дирнути у његову собу, да узму његов благослов и да му целивају руку. Било је много младих.

Једна жена је дошла са својим супругом и плачући је рекла: „Оче Македонија ће остати Грчка“.

Грађани Флорине осећају старог епископа као заштитника свога града.

_________________________________

METAΦΡΑΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

__________________________

Bătrânul episcop, Părintele Augustin cel de 104 ani, la Spitalul din Florina

FOTO: Părintele Ierotei citeşte o coală desenată cu urarea de “Însănătoşire grabnică!”, pe care i-au trimis-o Bătrânului nişte copii.

Părintele Augustin Kandiotis, acest respectabil şi luptător ierarh, se află de marţi după amiază, în urma un grav accident cerebralo-vascular, la Spitalul din Florina. Nu are febră. Inima sa, aşa cum a spus domnul cardiolog Likurgos Nanis, funcţionează ca o maşină nouă. Analizele sângelui şi celelalte sunt toate bune. 

FOTOGRAFII DIN DUMINICA ANTERIOARĂ, 1.08.2010

________________________

Duminică, 1 august 2010, a venit ca întotdeauna la biserică, în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, Episcopul Hipponei, din Florina. A dat binecuvântare, s-a împărtăşit şi a împărţit anaforă la toată biserica.

Miercuri, după amiază, s-a întâmplat accidentul cerebral. Părinţii Ierotei şi Lavrentie – fii duhovniceşti ai Bătrânului care se află mereu alături de el – şi-au dat seama că are o problemă la mâna stângă. Au chemat doctorul şi a fost internat în spital la Urgenţe. Nu a fost nevoie de nici un suport mecanic. I s-a administrat doar ser şi oxigen.

Împreună cu aceştia, Stareţul Episcop şi-a făcut rugăciunea sâmbătă dimineaţă la spital.

Este uimitor faptul că în a cincea zi după atacul cerebral, adică sâmbătă dimineaţă, Stareţul Episcop a participat la rugăciunea de dimineaţă pe care au făcut-o în rezerva sa părinţii, doi medici şi doi asistenţi, care au venit din Atena pentru trei zile, ca să-şi ofere serviciile lor bătrânului episcop.
În timp ce medicul chirurg Evghenios Bairamidis spunea “Tatăl nostru”, părintele Augustin spunea continuarea. La sfârşit, a spus singur “Amin”. Duminică dimineaţă s-a împărtăşit în spital cu Precuratele Taine. La întrebarea noastră “cum se simte?”, a răspuns: “Bine”.

Bătrânul ierarh nevoitor nu este doar un exemplu de adevărat păstor al Bisericii Ortodoxe, ci este şi un exemplu de mare răbdare. Niciodată nu s-a plâns de nimic. Îşi ridică crucea bătrâneţilor cu o răbdare uimitoare.
Mişcătoare este dragostea medicilor din spital. Şi mai mişcătoare este apropierea credincioşilor…
Persoane de toate vârstele intră cu emoţie în rezervă, ca să ia binecuvântare şi să-i sărute mâna. Cei mai mulţi sunt tineri.
O doamnă din Florina a venit cu soţul ei şi plângând zicea: “Părinte, Macedonia noastră va rămâne elină”.
Locuitorii Florinei îl simt pe bătrânul lor episcop, ca pe umbrela care păzeşte oraşul.

Comentarii după sait-uri religioase:

Likurgos Nanis a spus:
Fostul mitropolit de Florina, Augustin, nu a suferit un atac cardiac, aşa cum greşit menţionează Romfea.gr, ci un atac cerebral. Acestea spre restabilirea adevărului. Likurgos Nanis, medic cardiolog al Spitalului General din Florina.
8 august 2010, 10:12

Thriskeftika a spus:
Mulţumim mult, domnule Nanis. Şi alţii ne-au informat despre eroarea publicată pe Romfea.gr
9 august 2010 12:25…

Traducere: Pelerin ortodox; sursa: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=14442.

Γιορτασε και φετος, στα 104 του χρονια,

την ονομαστικη του εορτη ο αγωνιστης ακριτας

ιεραρχης της Φλωρινας  π. Αυγουστινος Καντιωτης.

______________________________________________________________________

______________________________________________________________

• Έγινε μέγας αρχιερατικός εσπερινός και λιτανεία.  Οι πιστοί που έφθασαν, στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, από τη Φλώρινα και από διάφορα άλλα μέρη της Ελλάδος, πήραν την ευχή του Γέροντα και του φίλησαν το χέρι.

• Στην συνέχεια έγινε κατανυκτική νυκτερινή Θεία Λειτουργία και στο τέλος στρώθηκε και νηστίσιμη τράπεζα.

______________________________

Η συζήτηση στην τράπεζα περιστράφηκε γύρω από τα παιδικά χρόνια του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

____________________________________________________________

ΕΝΑΣ ΑΣΤΟΧΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ

_______________________________________________

Στην φωτογραφία δεξιά ένας μικρός επισκέπτης, ο Αυγουστίνος.  Ηρθε με τους γονείς του και τα αδέλφια του για να πάρουν την ευχή του σεβάσμιου γέροντα επίσκοπου που εορτάζει. Φιλά με σεβασμό το χέρι του και παίρνει ως δώρο για την γιορτή του μια Καινή Διαθήκη της τσέπης.

_________________________________________________________

Πρώτος έφερε την συζήτηση για τα παιδικά χρόνια του π. Αυγουστίνου, ένας κατά σάρκα συγγενής του Γέροντος από την Αθήνα.

• «Θα πω δύo λόγια, είπε, εξ’ αιτίας της ομιλίας που άκουσα στον εσπερινό. Με σκανδάλισε λιγάκι και με προβλημάτισε αυτό που είπε ο ομιλητής».

(oμιλητής ήτo ο πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης και ηγούμενος της Κλαδοράχης και ιεροκήρυκας της Ιεράς Συνόδου, και ιεροκήρυκας του Πατριαρχείου, και…, ο π. Ιουστίνος Μπαρδάκας).

• «Ποιος ήταν ο σκανδαλισμός; Ο ομιλητής είπε, ότι τα νεανικά χρόνια του π. Αυγουστίνου έμοιαζαν πολύ με τα νεανικά χρόνια του σημερινού τιμωμένου αγίου. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Εκείνο που ξέρω από την μητέρα του και από τις αδελφές του και από τους συμπατριώτες του είναι ότι· Από μικρό παιδάκι ο π. Αυγουστίνος ήτο κοντά στο Θεό. Ο πατέρας του 10 χρονών τον οδήγησε στο μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, στην Ιερά Μονή Λογομβάρδας, στον όσιο ηγούμενο π. Φιλόθεο Ζερβάκο, που είχε πνευματικό όλη η οικογένεια. Η ζωή του π. Αυγουστίνου  ακόμα και η παιδική ήταν πολύ αυστηρή, ήταν όπως την γνωρίζετε και τώρα. Ένα παράδειγμα θα αναφέρω. Οι κούκλες των αδελφών του (είχε 3 αδελφές), όσες κούκλες ήταν με κοντά μανίκια, τις χαλούσε τα χέρια.

• Αλλά και η  νεανική ζωή του π. Αυγουστίνου ήταν τελείως αφιερωμένη στον Θεό. Τα γράμματα που επαίδευε, και πριν ακόμα σπουδάσει στην θεολογία, ήταν τα γράμματα της Θεολογίας. Αντέγραφε ολόκληρες ομιλίες του ιερού Χρυσοστόμου, του Μεγάλου Βασιλείου και άλλων Πατέρων της Εκκλησίας σε όποια βιβλία τις έβρισκε.  Ήτο επομένως άστοχος ο χαρακτηρισμός του ομιλητή».

Μετά τον κ. Καλυβίνο μίλησαν κι άλλοι ομιληταί, προς δόξα όχι του Γέροντος, αλλά προς δόξαν Θεού, που χαρίζει στην Εκκλησία του τέτοιους αληθινούς εργάτες του Ευαγγελίου.

Την συζήτηση κατηύθυνε ο πνευματικός πατέρας του Μοναστηριού π. Ιερόθεος Κοκονός, που είναι κοντά στον Γέροντα 60 χρόνια. Το λόγο πήρε ο νυν ηγούμενος της Λογγοβάρδας, και ο ηγούμενος του της Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου Πτολεμαϊδος. Μίλησαν και άλλοι ομιληταί.

____________________

ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

___________________

ONOMASTICA MITROPOLITULUI DE 104 ANI

ΣXOLIO

• “Η τραγική εξέλιξη των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων, όπως τη βιώνουμε στις ημέρες μας, καθιστά επίκαιρη την ανάμνηση των αγώνων τους οποίους διεξήγαγε ο μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης με προμετωπίδα το αθάνατο σύνθημα «ζητούμεν ελευθέραν και ζώσαν εκκλησίαν»!
  
• Ζητούμε μια Εκκλησία που να μην αποτελεί  ταπεινή θεραπαινίδα της άθεης πολιτείας που να καθοδηγείται και να ποδηγετείται απ αυτήν, αλλά να κατευθύνει πνευματικά αυτήν!
  
• Ζητούμε μια Εκκλησία αγίων και όχι Εκκλησία που συνταράσσεται από σκάνδαλα Βοργιών!
• Ζητούμε μια Εκκλησία όπου κλήρος και λαός θα εκλέγουν τους ποιμένες τους κι όχι οι κυνικές συναλλαγές και οι φατριαστικές δοσοληψίες του διευθυντηρίου της μονής Πετράκη!
• Ζητούμε μια Εκκλησία της οποίας οι επίσκοποι ελέγχουν την πολιτική εξουσία και δεν χαιδεύουν τα αυτιά των βουλευτάδων και των νομαρχών και των δημάρχων!
• Ζητούμε μια Εκκλησία της οποίας οι ταγοί εμπνέουν με όραμα το ποίμνιο κι δεν έχουν μετατραπεί σε διαχειριστές της επισκοπικής εξουσίας κατά τα κοσμικά πρότυπα!
• Επί τη ευκαιρία λοιπόν της ονομαστικής εορτής του πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνου εκτός από τα χρόνια πολλά κι ευλογημένα προς τον ίδιο ευχόμαστε οι επίσκοποι της Εκκλησίας μας να συντονίσουν τον οραματισμό τους και προπαντός την πρακτική τους προς την ιερά παρακαταθήκη του π. Αυγουστίνου που συμπυκνώνεται στο σύνθημα «ζητούμεν ελευθέραν και ζώσαν Εκκλησίαν». Αμήν!”  (Λυκούργος Νάνης)
  

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ- ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Νο2

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΦΛΩΡΙΝΑ

ΣΤΙΣ 15-6-2010 είναι η εορτή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος.
Εορτάζει στη Φλώρινα  η Ιερα Μονή του Αγίου Αυγουστίνου και ο Γέροντας αγωνιστής Ιεράρχης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης, που βρίσκεται στην ηλικία των 104 ετών.
Την παραμονή της εορτής την Δευτέρα το απόγευμα, στις 14-6-2010 και ώρα 7 μ.μ., ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ. Θα είναι παρών και ο γέροντας επίσκοπος π. Αυγουστίνος, εάν βέβαια οι σωματικές του δυνάμεις το επιτρέπουν. Θα μοιράσει όπως πάντα εκείνος τον άρτον τον ηγιασμένο και θα δώσει την ευλογία του στους πιστούς.

Στις 9  το βράδυ την Δευτέρα στις  14-6-2010, θα γίνει νυκτερινή Θεία λειτουργία.

Μετά από το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας θα παρατεθεί και υλική τράπεζα στο υπόγειο του ναού. Στην τράπεζα μπορεί ο κάθε πιστός να διηγηθεί κάτι, από την εμπειρία του, που να έχει σχέση με την ζωή και τους αγώνες του γέροντος.

Τον συντονισμό των ομιλιών έχει, όπως πάντα ο πνευματικός πατέρας της Μονής, ο αρχιμανδρίτης π. Ιερόθεος Κοκονός. Ο π. Ιερόθεος βρίσκεται δίπλα στον Γέροντα από το 1951. Είναι επί 40 έτη πνευματικός πατέρας στην Φλώρινα και μένει πιστός κοντά του μέχρι σήμερα.

• Η φωτογραφία είναι λίγων ημερών. Ο π. Αυγουστίνος κρατά ένα βιβλίο, με απομαγνητοφωνημένα κηρύγματά του. Είναι στην Ρουμανική γλώσσα και φέρει τον τίτλο· “ΣΑΣ ΟΜΙΛΕΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΩΝ 103 ΕΤΩΝ”. Το εξέδωσε ο Ρουμάνος μοναχός π. Λεόντιος.
  

  Ο Γέροντας στην ηλικία των 104 ετών, είναι όπως βλέπετε με μικρές μεν σωματικές δυνάμεις, αλλά με την χάρη του Θεού εκκλησιάζεται κάθε Κυριακή στην Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου, κοινωνεί των αχράντων μυστηρίων, μοιράζει αντίδωρο και δίνει την ευλογία του στους πιστούς.

• Η ζωή του Γέροντος είναι ένα θαύμα. Έφτασε στην ηλικία των 104 έτων επειδή το ήθελε ο Θεός. Πολλές φορές στην μακροχρόνια περιπετειώδη ζωή του έφτασε στα πρόθυρα του θανάτου.
  

• Εδιώχθηκε από Ιταλούς στα Γιάννενα το 1941, από Γερμανούς στην Μακεδονία, από αθέους παντώς χρώματος και πάσης αποχρώσεως. Εδιώχθηκε όμως και από αρχιερείς. Είχε γίνει όπως έλεγε ο ίδιος· “φουτ μπόλ στα πόδια των αρχιερέων”.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ

• Πολλά πικρά ποτήρια ήπιε, όχι από αθέους, γιατί τους διωγμούς, τις ύβρεις και τις περιπέτειες εκείνων τις θεωρούσε παράσημα. Τα πιο πικρά ποτήρια τα ήπιε, δυστυχώς, απ’ αυτούς που ευεργέτησε και σπούδασε.

• Νόμισαν ότι ο γέροντας ξόφλησε και δεν είχε τίποτε άλλο να τους προσφέρει. Ξέχασαν όμως την ευλογία του.  Ο Γέροντας σήκωσε τον σταυρό της αχαριστίας με υπομονή, χωρίς να μιλά, σηκώνει τώρα και τον σταυρό των γηρατειών του.

• Όταν ήταν νέος και έδινε μάχες αψηφούσε τους κινδύνους και έλεγε· Καλύτερα να πέσω ως αετός ιπτάμενος, παρά να μείνω με τα τσάγια και χαμομήλια. Και όμως δεν έπεσε. Ο Θεός  τον φύλαξε από αμέτρητους κινδύνους και τον κρατά στην ηλικία των 104 ετών, για να δίνει την ευλογία του.

_____________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΕ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

___________________________

sâmbătă, 12 iunie 2010

Sărbătoarea Sfântului Augustin în Florina

Sărbătoarea Sfântului Augustin în Florina

Pe 15 iunie 2010 este sărbătoarea Sfântului Augustin, episcopul Hyponei.

În Florina sărbătoreşte Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin şi Bătrânul nevoitor şi ierarh al Florinei, părintele Augustin Kandiotis, care se află la vârsta de 104 ani.

În ajunul sărbătorii, luni după-amiaza, pe 14 iulie 2010, la orele 7 seara, va avea loc Vecernia Mare Arhierească.

Va fi prezent şi Bătrânul Episcop, părintele Augustin, dacă, desigur, puterile lui trupeşti îi vor permite. Ca întotdeauna va împărţi el însuşi pâinea sfinţită (litia) şi va da binecuvântare credincioşilor.

La orele 9 seara, pe 14 iulie 2010, va avea loc Dumnezeiasca Liturghie de noapte.

După Taina Dumnezeieştii Euharistii, se va oferi şi o agapă în subsolul bisericii. În trapeză, fiecare credincios va avea posibilitatea să istorisească ceva care să aibă legătură cu viaţa sau cu nevoinţele Bătrânului.

De coordonarea luărilor de cuvânt se va ocupa ca întotdeauna părintele duhovnicesc al Mânăstirii, Arhimandritul Ierotei Kokonos. Părintele Ierotei se află lângă Bătrân din 1951. De 40 de ani este părintele duhovnicesc al Florinei şi i-a rămas credincios Bătrânului până astăzi.

Fotografia de mai sus s-a făcut cu puţine zile în urmă. Părintele Augustin ţine o carte, care conţine predicile sale transcrise după înregistrări. Cartea este în limba română şi poartă titlul: „Ne vorbeşte Părintele Augustin, Mitropolitul de 103 ani”. A editat-o un monah român… (Textul original: Το εξέδωσε ο Ρουμάνος μοναχός π. Λεόντιος – n.a)

Bătrânul, la vârsta de 104 ani, este, după cum vedeţi, cu mici puteri trupeşti, dar prin Harul lui Dumnezeu frecventează biserica, în fiecare duminică, în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, se împărtăşeşte cu Preacuratele Taine, împarte anaforă şi dă binecuvântare credincioşilor.

Viaţa Stareţului este o minune. A ajuns la vârsta de 104 ani, pentru că Dumnezeu a vrut aşa. De multe ori, în îndelungata sa viaţa zbuciumată a ajuns până în pragul morţii. A fost izgonit de italieni în Ghiannina în 1941, de către nemţi în Macedonia, de către ateii de toate culorile şi de orice nuanţă. A fost izgonit însă şi de către arhierei. A fost – precum el însuşi zicea – „ca o minge de fotbal în picioarele arhiereilor”.

ŞI TOTUŞI DUMNEZEU ÎL ŢINE ÎN VIAŢĂ!

A băut multe pahare amare – nu de la atei, pentru că prigoanele, jignirile şi necazurile din partea acelora le considera medalii. Cele mai amare pahare le-a băut, din nefericire, din partea acelora cărora le-a fost binefăcător şi pe care i-a ajutat să studieze.

Au crezut că Stareţul e terminat şi că nu mai are ce să le ofere. Au uitat însă binecuvântarea sa. Stareţul şi-a ridicat crucea nerecunoştinţei cu răbdare, fără să vorbească, iar acum ridică şi crucea bătrâneţilor sale.

Când era tânăr şi dădea lupte sfida primejdiile şi spunea: „Mai bine să cad ca un vultur în zbor, decât să stau la ceaiuri de muşeţel”.
Şi totuşi nu a căzut. Dumnezeu l-a păzit de nenumărate primejdii şi îl ţine la vârsta celor 104 ani, ca să ofere binecuvântarea sa.

(trad. M.L., sursa: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=13031)

Publicat de dolce anima la 23:20

…Mε βαθιά αγάπη της καρδιάς μου καί πνευματική ευγνωμοσύνη της ψυχής μου, το αφιερώνω στον σεβαστό Γέροντα, στον ανίκητο καί παραδειγματικό μαχητή της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, στόν φωτισμένο ιεράρχη της του Χριστού Εκκλησίας, στόν φλογερό καί ακούραστο ιεροκήρυκα του Λόγου του Θεού, Επίσκοπο Φλωρίνης, πατέρα Αυγουστίνο…

ΧΡΙΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ!

With deep love from my heart and with a whole lot of gratitude from my soul, I dedicate this work to the honorable Elder, the exemplary champion of Orthodoxy, the enlightened hierarch of the Church of Christ, the fervent and the restless preacher of the Word of God, Bishop of Florina Father Augoustinos

LORD GOD JESUS CHRIST HELP BISHOP AUGOUSTINOS!

(This is the prayer that he always

asked the faithful of his audiences to say for him)

A SHORT BIOGRAPHY

SOME OF THE MOST IMPORTANT MOMENTS OF THE LIFE

OF THE CHAMPION OF ORTHODXY

BISHOP OF FLORINA

AUGOUSTINOS KANTIOTIS

1907: He was born in Lefkes on the island of Paros from God-fearing parents Nicholas and Sofia.  His father was a shop-keeper and his mother was a teacher.  He is baptized with the name Andrea.

1915-1925: He was granted a scholarship to study in the Gymnasium of the island Syros.   He finished his studies there with excellent grades.

1925: He was admitted to the Theological School of the University of Athens.

1929 (December): He graduated with “excellent” grades.

1929-1934: He lived for a few years with his mother in one of the islands in the Cyclades, dedicating his time to studying while teaching at the Elementary School of the island.

1934 (December): One rainy day, while walking, he sees on the ground a small-sized postal envelope.  He bends down and picks up the envelope from the mud.  The surprise is even greater when he sees that the envelope is addressed to him. Apparently it had fallen accidentally from the bag of the aged postman of the island.  He opened it and read it right-away. The Metropolitan of Aetolia-Acarnania Ierotheos invited him to go to Messolonghi and take over the position of the secretary of the Metropolis.  He saw this as a call from God and immediately accepted the invitation of the Metropolitan.

1934 (Christmas): Andreas Kantiotis, the son of Nicholas, is the only passenger on the boat to Pireaus, and the captain thought this was strange.

1934-1941: He took over the position of the principal deputy (protosyncellus) in the Metropolis of Aetolo-Akarnania.  He gave his very first sermon there in Messolonghi.

1935: He was tonsured a monk taking the name Augoustinos.  He was ordained a deacon by the Metropolitan of Aetolia-Acarnania Ierotheos.

1941: He was transferred to the Metropolis of Ioannina where he served as a preacher.

1941 (Christmas): In front of the Italian usurpers and with Metropolitan of Ioaninna Spyridon Vlachos (afterwards the Archbishop of Athens and all Greece) officiating the Devine Liturgy, he preached patriotic messages from the pulpit.  The Italians, greatly displeased by this, gave an order for his immediate arrest.  The Bishop didn’t allow him to preach in order to protect him.  Then, the preacher Augoustinos, seeing that he is no longer needed there decided to leave. He departed during wild winter storm leaving his mother behind.  The Italian secret police searched his house and when they didn’t find him they arrested his elderly mother.

1942: He arrives in Macedonia.  In Yannitsa he learns from a Greek officer about the order for his arrest by the Italians.

1942: In Yannitsa the Metropolitan of Edessa and Pella Panteleimo ordained him to the priesthood.

1942: In the same year he was transferred to the Metropolis of Thessaloniki from where he undertakes successive trips to Kilkis, Veria, Edessa and then Florina (a city in northern Greece).  In Florina, he criticized the local Metropolitan Vasilios from the pulpit. He criticized him because while being the Bbishop of Florina he spent most of his time residing in Athens coming to Florina only on Christmas and Easter.  The Metropolitan, being in Athens, is informed about this by phone and immediately sends a telegraph ordering the removal of Augoustinos.  In reality this worked out for the better because by leaving Florina the preacher Augoustinos escaped a greater danger. The Germans occupiers had arrested 10 patriots of Greece in the area and burned them alive outside the village Proti – near Florina. Surely he would have been among the executed.

1943-1945: He is transferred to Kozani (a city in northern Greece).  The Metropolitan of Kozani Ioakim Apostolidis had already left the city for the mountains.  All the villages around there were being burned by the Germans and the people fled to the city.  Hunger and death was wide spread.  The preacher Augoustinos, during these very difficult times appeared like an Angel of God and saved the city and all the inhabitants in it.  Using whatever means he could he created and managed a local soup-kitchen.  These were daily meals which on certain days reached 8,150 meals.  This was truly a miracle which he attributes to this day to Saint Nicholas. Saint Nicholas is the patron Saint of the city of Kozani.  Many times the Germans (especially the Gestapo) had condemned him to death and sought his execution but God was always on his side and protected him!

1945-1947: He was transferred to the Metropolis of Grevena.

1947-1950: He was called up as an army priest and preacher serving the 2nd Brigade of the Hellenic Army that had its headquarters in Kozani.

1949: From the pulpit of the military Church of Saint Athanasios of Kozani and in the presence of the country’s leaders, he forbid the chanting of the Polychronion (“many years” chant) for King Paul of Greece. King Paul was a very powerful man at the time.  In his sermon he referred to him as not being “honorable” as the hymn declares but as “dishonorable.” He harshly criticized him for signing a government order through which Freemasonry was recognized as a philanthropic organization and as such it should be supported by all the Holy Churches and Monasteries of Greece.  The thundering voice of this army priest was the beginning of new persecutions and chastisements for the preacher Augoustinos. Finally, the King recognized his mistake and withdrew his signature from the pro masonic order and stoped all condemnation against the preacher Augoustinos.

1950-1951: He was transferred to the Metropolis of Karystia, with its headquarters in Kymi (an ancient city in Euboea, Greece).

1951-1967: Archbishop Spyridon Blachos assigned him to be the official preacher of the Archdioceses of Athens.  This period of his life is a time of great spiritual activities and battles. It was also a time of persecutions, expulsions and chastisements for the preacher.

1964: He was admitted to the hospital of the “Annunciation of the Theotokos” in Athens for an operation.  Following the operation he contracted a bad infection which brought him close to death.  All the clergy, the monasteries and the faithful people held prayer vigils.  The doctors, trying very hard to save him, could only raise their hands towards heaven and announce that only a miracle of God could bring him back to life.  They even predicted the hour of his death. And on what was supposed to be the “last night” of his life, they sent a young doctor to stand by his death-bed until his final hour.  The miracle was granted.  The hour that was determined by the doctors to be the hour of his death, became the moment when the high fever broke all of a sudden and his heath takes the road to recovery.  After 60 days of convalescing he was released from the hospital.  He himself declared at that moment with a sense of awe and prayer: “Why, my Lord and God, did you bring me back to this life?  What plans do you have for me?”

1965: The Holy Synod voted to silence him by forbidding him from preaching because of his strong stands against some of the bishops and metropolitans who were caught up in scandals.  He objected and fought against the transfer of Bishops which is forbidden by the Holy Canons of the Orthodox Church.  The faithful people rushed to his defense and along with the support of the press of that time. The Hierarchy, seeing this kind of reaction immediately withdrew their directive forbidding him to preach.

1967 (May): Tthe unthinkable took place; on that day, the sun rose from the east – as he always would say!  The unsavory and disagreeable preacher, who had found himself most of the time under expulsion and chastisement because of his criticisms, was elevated to the position of a  Bishop and was elected Metropolitan of Florina.

1967-2000: He served for 33 years as the Metropolitan of Florina, during which he dedicates himself to the Church of Christ with many sacrifices.   He resigned in the year 2000.

2010: He completed 10 years following years of very energetic service at the age of 104 years old.  He worships during the Holy Eucharist and other services of the Church in the Holy Monastery of Saint Augustine. Saint Augustine was Bishop of Hippo (in modern day Algeria). The Monastery is located in the city of Florina – this monastery is the last of his dedicated hierarchal work, and from there he continues to give his blessings to the faithful people of our Church.

Humbly translated from the original Greek

by Aleksander P. Filip

May we all have your blessings your Eminence!

ΧΡΙΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ!
Lord Jesus Christ help Bishop Augoustino!

NEO BIBΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

“Ne vorbeşte PARINTELE AYGUSTINOS

Mitropolitul de 103 ani”

______________________________________________________________

ÎN LOC DE PROLOG

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

MITROPOLITUL AUGUSTIN KANDIOTIS DE FLORINA

( ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ  ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

LEGĂTURA DINTRE POPORUL ROMÂN ŞI CEL ELIN

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

„Să nu uităm că avem o legătură deosebită cu poporul român. Cărţile noastre spun că Revoluţia din 1821 s-a proclamat în [Sfânta] Lavră; dar acest lucru nu este corect. Revoluţia s-a proclamat în România, cu o lună înainte. Alexandru Ipsilanti a ridicat steagul libertăţii cu semnul crucii – „EN TOUTO NIKA/ ΕΝ ΤΟΥΤῼ ΝΙΚΑ” („Întru acesta vei învinge!”) şi cu lozinca „LIBERTATE SAU MOARTE!”, înainte de [Sfânta] Lavră, la Iaşi. Primii soldaţi ai lui Alexandru Ipsilanti au fost nişte elevi de şcoală. Atunci s-a auzit cuvântul: …[iar tu, o, tinereţe,] zdrobeşte trestia şi fă-te soldat”.

(Fragmente din unele omilii rostite în anul 1990)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣTA EΛΛHNIKA

• (Το παραπάνω απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, εκφωνήθη το 1990 σε σπουδαστάς της Θεολογικής Σχολής του Βουκουρεστίου και περιέχεται στον πρόλογο του νέου βιβλίου).

«Να μη λησμονούμε, ότι με τον Ρουμανικό λαό συνδεόμεθα
Λένε τα βιβλία μας ότι η επανάστασι του 1821 κηρύχθηκε στην [Αγία] Λαύρα· Δεν είναι αυτό σωστό. Η επανάστασι κηρύχθηκε στη Ρουμανία, ένα μήνα πριν.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης σήκωσε το λάβαρο της ελευθερίας, με το σημείο του σταυρού, το “ΕΝ ΤΟΥΤῼ ΝΙΚΑ”, και το σύνθημα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ”,  πριν από την [Αγία] Λαύρα, στο Ιάσιο.
Πρώτοι στρατιώται του Αλεξάνδρου Υψηλάντου ήταν μαθηταί του σχολείου. Τότε ακούστηκε το·…[συ δε, ω νεότης,] σύντριψον τον κάλαμον και γίνου στρατιώτης”.

Atunci s-a auzit şi lozinca lui Rigas Feraios (Τότε ακούστηκε και το σύνθημα του Ρήγα Φεραίου):

«româneşte»: Mai bine o viaţă liberă timp de o oră

Decât 40 de ani de sclavie şi ocnă”.

Ελληνικά: “Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή”».

_________________________________

Πίσω εξώφυλ.

româneşte (1) :SALUTARE ADRESATĂ STUDENŢILOR FACULTĂŢII DE TEOLOGIE DIN BUCUREŞTI (1990)

„Aceşti copii, pe care îi vedeţi, sunt din România şi s-au luptat pe străzile din Bucureşti. Au căzut trupuri, pentru ca regimul ateu care a dominat timp de 45 de ani să fie biruit.

Regimul ateu a căzut, iar acum trăieşte şi împărăţeşte în România, trăieşte şi împărăţeşte în Cehoslovacia, trăieşte şi împărăţeşte în Rusia HRISTOS!; pe Care, copii ai elinilor şi ai românilor, lăudaţi-L şi-L preaînălţaţi întru toţi vecii”.

Respectabilul şi luptătorul ierarh ortodox dă binecuvântare pentru traducerea cărţilor sale în româneşte:

„Semănăm cuvântul lui Dumnezeu şi scris, şi oral şi prin radio. Şi acest cuvânt nu cade doar în inimile neroditoare, ci şi în inimi roditoare care aduc roadă multă.

Mă bucur că vor fi traduse în româneşte cărţile pe care le-am tipărit, cum s-au tradus şi în engleză şi în alte limbi. Lucrul acesta mă mângâie: pentru că, dacă voi, elinii, nu le citiţi, le vor citi fraţii noştri români”.

Ελληνικά (1)

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΣΠΟΥΔΑΣΤΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΥ (1990)

• «Τα παιδιά αυτά, που βλέπετε, είναι από τη Ρουμανία και αγωνίσθηκαν μέσα στους δρόμους του Βουκουρεστίου.
  Έπεσαν κορμιά για να νικηθή το άθεο καθεστώς, το οποίο βασίλευσε σαρανταπέντε χρόνια.
  Το άθεο καθεστώς έπεσε, και τώρα ζή και βασιλεύει στη Ρουμανία, ζή και βασιλεύει στην Τσεχοσλοβακία, ζή και βασιλεύει στη Ρωσία ο ΧΡΙΣΤΟΣ· ον, παίδες Ελλήνων και Ρουμάνων, αινείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας».
  

Ο σεβάσμιος ορθόδοξος αγωνιστής ιεράρχης δίνει ευλογία για να μεταφραστούν τα βιβλία του στα Ρουμανικά

• «Σπέρνουμε το λόγο του Θεού και γραπτώς και προφορικώς και από ραδιοφώνου. Και ο λόγος αυτός δεν πέφτει μόνο σε άγονες καρδιές, αλλά και σε καρδιές γόνιμες, που “φέρουν καρπόν πολύν”.
  Χαίρομαι που θα μεταφρασθούν τα βιβλία που εκδώσαμε στα Ρουμανικά, όπως μεταφράσθηκαν στα Αγγλικά και σε άλλες γλώσσες. Αυτό με παρηγορεί· γιατί, αν εσείς οι Έλληνες δεν τα διαβάσετε, θα τα διαβάσουν οι αδελφοί μας Ρουμάνοι».

_________________________________________________________________

ΑΝΤΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ÎN LOC DE BIOGRAFIE

CÂTEVA MOMENTE IMPORTANTE DIN VIAŢA NEVOITORULUI

EPISCOP ORTODOX DE FLORINA, PĂRINTELE AUGUSTIN KANDIOTIS

• 1907: Se naşte în Levkes – Paros. Părinţii săi: Nicolae (mic comerciant) şi Sofia (învăţătoare). Este botezat Andrei.
• 1915-1925: Bursier la Gimnaziul din Siros. Termină cu nota 10 (cu calificativul „excelent, foarte bine”).
• 1925: Se înscrie la Facultatea de Teologie a Universităţii din Atena.
• 1929 (decembrie): Ia examenul de licenţă cu 10.
• 1929-1934: Locuieşte cu mama sa în Io din Ciclade pentru studiu şi reculegere şi pentru a preda la şcoala primară.
• 1934 (decembrie): Într-o zi ploioasă, în timp ce merge cu capul plecat, vede căzut jos un mic plic poştal. Se apleacă şi-l ia din noroaie. Uimirea lui este mare, când vede că plicul este chiar pentru el (evident căzuse din greşeală din mâinile bătrânului poştaş din insulă). Deschide şi citeşte. Mitropolitul Ierotheos de Etolo- Akarnania îl cheamă să meargă în Mesolonghi şi să ocupe postul de secretar al Mitropoliei. Această întâmplare o percepe ca pe o chemare a lui Dumnezeu şi i se supune neîntârziat.
• 1934 (Naşterea Domnului): Andrei Kandiotis (al lui Nicolae) este unicul călător spre Pireu, pe nava goală, iar căpitanul se nedumereşte.
• 1934-1941: Ocupă postul de protosinghel în Mitropolia de Etolo–Akarnania. Ţine prima sa predică în Mesolonghi.
• 1935: Devine monah şi primeşte numele Augustin. Este hirotonit diacon de către mitropolitul Ierotheos de Akarnania.
• 1941: Se transferă în Mitropolia Ioanninelor şi slujeşte ca predicator.
• 1941 (Naşterea Domnului): În faţa ocupanţilor italieni şi în prezenţa mitropolitului Spiridon Vlahos al Ioanninelor, ulterior arhiepiscop al Atenelor, predică din amvon cu mult patriotism. Italienii, deranjaţi, emit pe numele lui un ordin de arestare. Episcopul, pentru a-l ocroti, nu-i mai permite să predice. Atunci, văzând că şederea sa în Ioannina e de prisos, predicatorul îşi lasă mama acolo şi pleacă pe timp de iarnă. Italienii nu-l găsesc în asaltul asupra casei lui, dar o arestează pe bătrâna lui mamă.
• 1942: Vine în Macedonia. În Iannitsa află de la poliţia elină despre ordinul de arestare pe care l-au emis italienii.
• 1942: În Iannitsa, Mitropolitul Panteleimon de Edessa şi Pelli îl hirotoneşte preot.
• 1942: Se transferă în Mitropolia Tesalonicului şi de acolo este detaşat succesiv în Kilkis, Veria, Edessa şi Florina.
• În Florina îl mustră din amvon pe mitropolitul său Vasilie, pentru că locuia în Atena şi venea în eparhie doar de Crăciun şi de Paşti, iar în episcopie propaganda făcea ravagii. Mitropolitul îl informează telefonic şi îi trimite destituirea telegrafic. Însă prin îndepărtarea din Florina, Dumnezeu îl salvează pe predicatorul Augustin de un alt mare rău. Ocupanţii germani arestează zece patrioţi şi îi spânzură în afara satului Proti-Florina; dacă ar mai fi rămas, ar fi fost între cei spânzuraţi.
• 1943-1945: Se transferă în Kozanis. Episcopul de Kozanis, Ioachim Apostolidis, se retrage în munţi. Satele sunt arse de către nemţi şi poporul aleargă în oraş. Foamea şi moartea bat la uşă. În acel moment dificil, predicatorul Augustin apare ca un înger al lui Dumnezeu şi salvează oraşul. Face o cantină (era război), care oferă până la 8 150 de porţii de mâncare pe zi. Este o minune pe care el însuşi o atribuie Sfântului Nicolae, ocrotitorul oraşului Kozanis. Nemţii îl condamnă de multe ori pentru a fi executat, însă Dumnezeu îl apără.
• 1945-1947: Se transferă în Mitropolia Grevenelor.
• 1947-1950: Se înrolează ca preot militar şi predicator şi slujeşte în al doilea corp de armată cu sediul în Kozanis.
• 1949: Din amvonul bisericii militare Sfântul Atanasie din Kozanis, în prezenţa autorităţilor, interzice cântarea Polihroniului („Mulţi ani trăiască…”) pentru regele Pavlos, care pe atunci era atotputernic. În predica sa îl numeşte nu „preabinecredincios”, cum se spunea în Polihroniu, ci „preanecredincios”, şi îl mustră pentru că a semnat un decret, prin care masoneria era prezentată ca un aşezământ filantropic şi ar fi trebuit să fie susţinută chiar şi de către sfintele biserici şi mănăstiri. Această voce curajoasă din poziţia preotului militar a însemnat începutul unei noi prigoane şi peripeţii pentru predicatorul Augustin. În cele din urmă, regele îşi recunoaşte greşeala şi îşi retrage semnătura de pe decretul filomasonic şi încetează orice prigoană a predicatorului.
• 1950-1951: Se transferă în Mitropolia de Karistia cu sediul la Kimi-Evvoia.
• 1951-1967: Arhiepiscopul Spiridon Vlahos îl numeşte predicator al Arhiepiscopiei Atenelor. Pentru predicator această perioadă este un timp de mare activitate duhovnicească şi de lupte, dar şi de prigoane şi peripeţii.
• 1964: Se internează la spitalul „Evanghelismos” din Atena pentru o operaţie. Se infectează şi ajunge în pragul morţii. Cler, mănăstiri şi poporul credincios se roagă. Medicii, în ciuda tuturor încercărilor, îşi ridică mâinile şi spun că doar o minune poate să-l salveze. Prevăd până şi ora morţii şi „ultima” noapte critică, trimiţând un medic tânăr ca să rămână alături de el până la apropiatul sfârşitul. Are loc însă minunea. Ora, care de către medici a fost indicată ca oră a morţii, a fost ora în care temperatura foarte ridicată a scăzut brusc şi a început ameliorarea. După 60 de zile de îngrijire medicală iese din spital. El însuşi se uimeşte cu teamă: „Dumnezeul meu, de ce îmi prelungeşti viaţa? Ce-mi pregăteşti?”
• 1965: Sfântul Sinod îi interzice să predice în toată ţara, deoarece îi mustră pe unii mitropoliţi din cauza smintelilor şi luptă împotriva mutărilor de episcopi, pe care Sfintele Canoane le interzic. Poporul se revoltă şi presa întreagă, cu majoritatea parlamentară şi guvernamentală şi opoziţia, trec de partea lui. Ierarhia, văzând reacţiile, este nevoită să-şi retragă în grabă interdicţia.
• 1967 (mai): Are loc neaşteptatul: „Soarele răsare – cum zice el însuşi – de la Apus!” Incomodul predicator care a fost continuu sub prigoane din cauza mustrărilor pe care le făcea, este avansat ca episcop şi ales mitropolit de Florina.
• 1967-2000: Slujeşte cu toate sacrificiile timp de 30 de ani mitropolia (de frontieră) din Florina şi demisionează în anul 2000.
• 2010: Împlineşte 10 ani de la ieşirea din slujirea activă. Astăzi străbate al 104-lea an al vârstei sale.
• Merge la biserică în Sfânta Mănăstire a Sfântului Augustin, episcopul Hypponei, din Florina, care este ultima ctitorie a arhieriei sale şi oferă credincioşilor binecuvântarea Sa.

Arhimandrit Lavrentios Gratsias
ὁδ. Βασ. Γεωργίου 10
53100, Florina

ΑΝΤΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ

Ωρισμένοι σημαντικοί σταθμοί της ζωής του αγωνιστού ορθοδόξου

επισκόπου της Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

• 1907: Γεννιέται στις Λεύκες – Πάρου. Οι γονείς του: Νικόλαος (μικρέμπορος) και
  Σοφία (δασκάλα). Τον βαπτίζουν Ανδρέα.
  1915-1925: Υπότροφος στο Γυμνάσιο Σύρου. Αποφοιτά με βαθμό «άριστα».
  1925: Εγγράφεται στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
  1929 (Δεκέμβριος): Λαμβάνει το πτυχίο με βαθμό «άριστα».
  1929-1934: Μένει με τη μητέρα του στην Ίο των Κυκλάδων για μελέτη και περισυλλογή, και διδάσκει στο Δημοτικό σχολείο.
  1934 (Δεκέμβριος): Μιά βροχερή ημέρα, και ενώ βαδίζει σκυμμένος, βλέπει πεσμένο κάτω ένα μικρό ταχυδρομικό φάκελλο. Σκύβει και τον παίρνει από τις λάσπες.
  Η έκπληξί του είνε μεγάλη όταν βλέπη ότι ο φάκελλος είνε γι’ αυτόν (έπεσε προφανώς κατά λάθος από τα χέρια του γέροντος ταχυδρόμου της νήσου).
  Ανοίγει και διαβάζει. Ο μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας Ιερόθεος τον καλεί να πάη στο Μεσολόγγι και ν᾽ αναλάβη τη θέσι του γραμματέως της μητροπόλεως. Βλέπει το πράγμα ως κλήσι Θεού καὶ υπακούει αμέσως.
  1934 (Χριστούγεννα): Ο Ανδρέας Καντιώτης του Νικολάου είνε ο μοναδικός ταξιδιώτης προς Πειραιά, μέσα στό πλοίο της άγονης γραμμής, και ο πλοίαρχος απορεί.
  1934-1941: Αναλαμβάνει τη θέσι του πρωτοσυγκέλλου στη μητρόπολι Αιτωλοακαρνανίας. Κάνει το πρώτο κήρυγμά του στο Μεσολόγγι.
  1935: Γίνεται μοναχὸς καὶ παίρνει το όνομα Αυγουστίνος. Χειροτονείται διάκονος από τον μητροπολίτη Ακαρνανίας Ιερόθεο.
  1941: Μετατίθεται στη μητρόπολι Ιωαννίνων και υπηρετεί ως ιεροκήρυξ.
  1941 (Χριστούγεννα): Μπροστὰ στούς Ιταλούς κατακτητάς και χοροστατούντος του μητροπολίτου Ιωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου, μετέπειτα αρχιεπισκόπου Αθηνών, κηρύττει από τον άμβωνα πατριωτικά.
  Οι Ιταλοί, ἐνωχλημένοι, εκδίδουν ένταλμα συλλήψεώς του. Ο δεσπότης, για να τον προστατεύση, δεν του επιτρέπει να κηρύττη. Τότε ο ιεροκήρυκας, βλέποντας ότι η παραμονή του στα Ιωάννινα περιττεύει, αφήνει εκεί τη μητέρα του και εν καιρώ χειμώνος φεύγει. Οι Ιταλοί σε έφοδο, που κάνουν στο σπίτι του, δεν τον βρίσκουν και συλλαμβάνουν τη γερόντισσα μητέρα του.
  1942: Έρχεται στη Μακεδονία. Στα Γιαννιτσά μαθαίνει, από Έλληνα αστυνομικό, για το ένταλμα συλλήψεώς του που έχουν εκδώσει οι Ιταλοί.
  1942: Στα Γιαννιτσά ο μητροπολίτης Εδέσσης και Πέλλης Παντελεήμων τον χειροτονεί πρεσβύτερο.
  1942: Μετατίθεται στη μητρόπολι Θεσσαλονίκης και από κεί παίρνει διαδοχικές αποσπάσεις στο Κιλκίς, στη Βέροια, στην Έδεσσα και στη Φλώρινα.
  Στη Φλώρινα ελέγχει από του άμβωνος το μητροπολίτη του Βασίλειο, διότι έμενε στην Αθήνα και πήγαινε εκεί μόνο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, ενώ η προπαγάνδα στην επισκοπή του ωργίαζε. Ο μητροπολίτης ενημερώνεται τηλεφωνικώς και τοῦ στέλνει την απόλυσί του τηλεγραφικώς.
  Με την απομάκρυνσι όμως από τη Φλώρινα ο Θεός σώζει τον ιεροκήρυκα Αυγουστίνο από άλλο μεγαλύτερο κακό. Οι Γερμανοί κατακτηταί συλλαμβάνουν 10 πατριώτες και τους κρεμούν έξω από το χωριό Πρώτη – Φλωρίνης· θα ήταν μεταξύ των απαγχονισθέντων.
  1943-1945: Μετατίθεται στην Κοζάνη. Ο επίσκοπος Κοζάνης Ιωακείμ Αποστολίδης έχει βγει στα βουνά. Τα χωριά καίγονται απο τους Γερμανούς και ο λαός καταφεύγει στην πόλι. Η πείνα και ο θάνατος παραμονεύουν. Ο ιεροκήρυκας Αυγουστίνος, τη δύσκολη εκείνη ώρα, εμφανίζεται ως άγγελος Θεού και σώζει την πόλι.
  Κάνει συσσίτια, που φτάνουν μέχρι και 8.150 πιάτα την ημέρα. Είνε ένα θαύμα, που ο ίδιος το αποδίδει στον άγιο Νικόλαο, πολιούχο της Κοζάνης. Οι Γερμανοί πολλές φορές τον δικάζουν για να τον εκτελέσουν, ο Θεός όμως τον προστατεύει.
  1945-1947: Μετατίθεται στη μητρόπολι Γρεβενών.
  1947-1950: Επιστρατεύεται ως στρατιωτικός ιερεύς και ιεροκήρυξ, και υπηρετεί το Β΄ Σώμα Στρατού που εδρεύει στην Κοζάνη.
  1949: Από τὸν άμβωνα του στρατιωτικού ναού Αγίου Αθανασίου Κοζάνης, παρουσία των αρχών, απαγορεύει να ψαλή το Πολυχρόνιον του βασιλέως Παύλου, που ήταν τότε παντοδύναμος.
  Στο κήρυγμά του τον ονομάζει όχι «ευσεβέστατον», όπως έλεγε το Πολυχρόνιον, αλλά ασεβέστατον, και τον ελέγχει, γιατί υπέγραψε διάταγμα, με το οποίο η μασονία εμφανιζόταν ως φιλανθρωπικό ίδρυμα και θα έπρεπε να ενισχύεται ακόμα και από τους ιερούς ναούς και τις ιερές μονές. Η θαρραλέα αυτή φωνή, από τη θέσι μάλιστα του στρατιωτικού ιερέως, εσήμαινε αρχή νέων διωγμών και περιπετειών για τον   ιεροκήρυκα Αυγουστίνο. Τελικά ο βασιλεύς αναγνωρίζει το λάθος και ανακαλεί την υπογραφή του από το φιλομασονικό διάταγμα και παύει κάθε διωγμός του ιεροκήρυκος.
  1950 1951: Μετατίθεται στη μητρόπολι Καρυστίας με έδρα την Κύμη – Ευβοίας.
  1951-1967: Ο αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος τον διορίζει ιεροκήρυκα της αρχιεπισκοπής Αθηνών. Η περίοδος αυτή είναι καιρός μεγάλης πνευματικής δράσεως καί αγώνων, αλλά και διωγμών και περιπετειών του ιεροκήρυκος.
  1964: Εισάγεται στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» των Αθηνών για μία εγχείρησι. Παθαίνει μόλυνσι και φτάνει στα πρόθυρα του θανάτου.
  Κλήρος, μοναστήρια και πιστός λαός προσεύχονται. Οι γιατροί, παρ’ όλες τις προσπάθειες, σηκώνουν τα χέρια και λένε, ότι μόνο ένα θαύμα μπορεί να τον επαναφέρη. Προβλέπουν μάλιστα την  ώρα του θανάτου και την κρίσιμη «τελευταία» νύχτα στέλνουν ένα νεαρό γιατρό να μείνη δίπλα του μεχρι το επερχόμενο τέλος. Το θαύμα γίνεται. Η ώρα, που από τους γιατρούς ωρίστηκε ως ώρα θανάτου, ήταν η ώρα που ο υψηλός πυρετός έπεσε απότομα και άρχισε η βελτίωσις. Μετά απο 60 μέρες νοσηλείας βγαίνει από το νοσοκομείο. Ο ίδιος απορεί με δέος· Γιατί, Θεέ μου, μου παρατείνεις τη ζωή; τι μου επιφυλάσσεις;
  1965: Η Ιερά Σύνοδος του απαγορεύει το κήρυγμα σε όλη τη χώρα, γιατί ελέγχει κάποιους μητροπολίτες για σκάνδαλα και κάνει αγώνα εναντίον του μεταθετού των επισκόπων που οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν. Ξεσηκώνεται ο λαός και σύσσωμος ο τύπος, συμπολιτεύσεως και αντιπολιτεύσεως, τάσσονται στο πλευρό του.
  Η Ιεραρχία, βλέποντας τις αντιδράσεις, αναγκάζεται να ανακαλέση εσπευσμένως την απαγόρευσι.
  1967 (Μάιος): Γίνεται το απροσδόκητο· ὁ ήλιος ανατέλλει ―όπως ο ίδιος λέει― από τη δύσι! Ο δυσάρεστος ιεροκήρυκας, που ήταν συνεχώς υπό διωγμόν λόγω του ελέγχου που ασκούσε, προάγεται σε επίσκοπο και εκλέγεται μητροπολίτης Φλωρίνης.
  1967-2000: Υπηρετεί 33 χρόνια την ακριτική μητρόπολι Φλωρίνης με κάθε θυσία, και παραιτείται το 2000.
  2010: Συμπληρώνει 10 έτη μετά τήν έξοδο από την ενεργό διακονία. Διανύει σήμερα το 104ο έτος της ηλικίας του.
  Εκκλησιάζεται στην ιερά μονή Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος Φλωρίνης, που είνε το τελευταίο έργο της αρχιερατείας του, και δίδει την ευλογία του στους πιστούς.

αρχιμανδρίτης Λαυρέντιος Γρατσίας

_________________________________________

ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ

___________________________________________________

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ – ΑΝΤΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ

…Μέ βαθειά αγάπη της καρδιάς μου καί πνευματική ευγνωμοσύνη της ψυχής μου, το αφιερώνω στον σεβαστό Γέροντα, στον ανίκητο καί παραδειγματικό μαχητή της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, στον φωτισμένο ιεράρχη της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, στον φλογερό και ακούραστο ιεροκήρυκα του Λόγου του Θεού, Επίσκοπο Φλωρίνης, πατέρα Αυγουστίνο…
–    ο μεταφραστής,
Αλέξανδρος Π. Φιλιππου

ΧΡΙΣΤΕ ΒΟΗΘΕΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ!

__

PËRMBLEDHJE BIOGRAFIKE

MOMENTET E RËNDËSISHME TË JETËS SË LUFTËTARIT ORTHODHOKS

EPISKOPIT TË FOLLORINËS

GJERONDIT (104 VJEÇAR) +AT AVGUSTIN KANTIOTIT

1907: Lindi në Lefkes të ishullit Paros, nga prindërit Nikolla dhe Sofia Kantioti.  Babai i tij ishte tregëtar i vogël, ndërsa nëna e tij ishte mësuese.  E pagëzojnë me ermin Andrea.
1915-1925: studion me bursë në gjimnazin e Sirosit.  Mbaron shkollnë me nota të shkëlqyera.
1925: Rregjistrohet në Akademinë Theologjike të Athinës.
1929 (Dhjetor): Merr diplomën e Theologjisë me rezultate të shkëlqyera.
1929-1934: Banon me nënën e tij në ishullin Io në Qikladet, kohë gjatë së cilës studion, por edhe punon si mësues në shkollën e ishullit.
1934 (Dhjetor):  Një ditë me shi, ndërsa kishte dalë për shëtitje, sheh përtokë një zarf të vogël postal.  Ulet dhe e merr.  Habia e tij në këtë moment është tepër e madhe kur sheh që zarfi i drejtohej vetë atij (zarfi i kishte rënë gabimisht nga çanta postierit të moshuar të ishullit).  E hap zarfin dhe lexon letrën.  Mitropoliti i Etolokarnanisë Ierotheu e fton të shkojë në Mesolongj dhe të marrë pozitën e sekretarit të Mitropolisë.  E sheh këtë ftesë si thirrje nga Perëndia dhe bindet përnjëherësh.
1934 (Krishtlindje): Andrea Kantioti është i vetmi pasagjer për në Pirea, me anijen e linjës, dhe kapiteni çuditet.
1934-1941: Ndërmerr pozitën e protosingjelit në Mitropolinë e Etoloakarnanisë.  Bën predikimet e tij të para në Mesolongj.
1935: Vesh rason monahale dhe merr emrin Avgustin.  Herotoniset dhjak nga Mitropoliti i Akarnanisë Ierotheu.
1941: Transferohet në Mitropolinë e Janinës dhe shërben si predikues.
1941 – Krishtlindje: Përpara pushtuesve italianë dhe në meshën e drejtuar nga Mitropoliti i Janinës Spiridhon Vlahu, më vonë Kryepishkop i Athinës dhe gjithë Greqisë, predikon nga amvoni duke ngritur moralin patriotik të popullit besimtar.  Italianët, të bezdisur tepër nga kjo gjë, lëshojnë urdhër arresti menjëherë.  Dhespoti, për t’a mbrojtur, nuk e lejon të mbajë predikime.  Atëherë predikuesi i dedikuar duke parë që prezenca e tij në Janinë është e tepërt, le pas nënën e tij dhe në kohë dimri të egër largohet.  Xhandarët italianë inspektojnë banesën e tij, dhe pasi nuk e gjejnë arrestojnë nënën e tij.
1942: Arrin në Maqedoni.  Në Janica mëson nga një anëtar i policisë të Greqisë për urdhërin e arrestit që kanë lëshuar italianët.  Në Janicë Mitropoliti i Edesës dhe Pelit Pandelimon e herotonis prift.  Në të njëjtin vit transferohet në Selanik dhe që atje caktohet me shërbime të njëpasnjëshme në Kilkiz, në Veria, në Edesa dhe në Follorinë.
Në Follorinë i bën kritikë nga amvoni Mitropolitit të qytetit Vasil, sepse qëndronte në Athinë dhe në Follorinë vinte vetëm për Pashkë dhe Krishtlindje, ndërkohë që propaganda atje valonte.  Mitropoliti njoftohet menjëherë për këtë veprim dhe i dërgon at Avgustinit urdhër largimi me telegram.
Me largimin e tij nga Follorina Perëndia e shpëton predikuesin e dedikuar at Avgustinin nga një e keqe akoma më e madhe.  Gjermanët kishin pushtuar gjithë zonën dhe kishin varur në litar 10 patritotë në fshatin Proti të Follorinës – ishte e sigurt që do të ishte midis të ekzekutuarve.
1943-1945: Transferohet në qytetin e Kozanit.  Episkopi i Kozanit, Ioaqim Apostolidhi ka dalë në mal.  Fshatrat përreth digjen krejt nga pushtuesit gjermanë dhe popullsia dyndet në qytet.  Urria dhe vdekja i pret.  Predikuesi i dedikuar at Avgustini paraqitet atje si një Ëngjëll i dërguar nga Perëndia dhe e shpëton të gjithë qytetin.  Organizon menca me racione ushqimore të cilat arrijnë deri në 8,150 pjata në ditë.  Është vërtet një mrekulli të cilën vetë At Avgustini ia atribuon Shën Nikollës i cili është dhe shënjti padron i Kozanit.  Gjermanët ndërkohë e kanë dënuar disa herë me vdekje dhe e kërkojnë por Perëndia e mbron nga të gjitha rreziqet.
1945-1947: Transferohet ne Mitropolinë e Grebenesë
1947-1950: Mobilizohet si prift ushtarak dhe predikues, dhe shërben në Divizionin e II-të të Ushtërisë me qendër Kozanin.
1949: Nga amvoni i Kishës të ushtërisë – Shën Thanasi i Kozanit – në prani të autoriteteve qeveritare, bën thirrje për ndalimin e psalljes së famës Përshumëvjetore të mbretit të Greqisë Pavlit (atëherë Greqia ishte akoma mbretëri) – Pavli në atë kohë ishte shumë i fuqishëm.  Gjatë predikimit të tij e quan mbretin  “të panderuar” dhe jo të “nderuar” siç thonë vargjet e famës që psallet për t’i uruar mbretit “për shumë vjet”.  I bën kritikë të ashpër për arësye se firmosi urdhër qeveritar nëpërmjet të cilit masonia theksohej si një insititucion filantropik dhe duhej përfocuar ky institucion edhe nga ana e Kishave dhe të Manastireve të shënjta.  Zëri guximtar i priftit ushtarak shënonte fillimin e përndjekjeve dhe peripecive të reja për predikuesin e dedikuar të Fjalës së Perëndisë at Avgustinin.  Më së fundi mbreti e kupton gabimin që kishte bërë, tërheq firmën nga urdhëri filomasonik dhe ndalon përndjekjet ndaj at. Avgustinit.
1950-1951: Transferohet në Mitropolinë e Karistisë me qëndër Kimin – në Evia.
1951-1967: Kryepiskopi Spiridhon i Greqisë e cakton predikues të Kryepeshkopatës të Athinës.  Kjo periudhë përshkohet nga një aktivitet tepër i madh shpirtëror dhe përpjekjesh kolosale nga ana e predikuesit të flaktë at Avgustinit, por në të njëjtën kohë është edhe periudhë ndjekjesh dhe peripecirash për të.
1964: Shtrohet në spitalin e “Ungjillëzimit të Hyjlindëses” të Athinës për një operacion.  Pëson infeksion dhe arrin deri në prag të vdekjes.  Kleri, manastiret dhe gjithë besimtarët luten për të.  Doktorët me gjithë përpjekjet e tyre ngrehin duart lart tek Zoti dhe thonë që vetëm një çudi nga Perëndia mund t’a kthejë përsëri predikuesin e flaktë në këtë botë.  Madje parashikojnë edhe kohën e vdekjes së tij dhe gjatë natës kritike “të fundit” dërgojnë një doktor të ri të qëndrojë pranë tij derisa të mbarojë.  Por ndodh çudi nga Perëndia.  Ora e vdekjes të cilën e kishin parashikuar doktorët ishte ora kur temperatura e lartë filloi të bjerë papritur dhe fillon përmirësimi.  Pas 60 ditë mjekimi del nga spitali.  Me lutje në gojë vetë ai çuditet duke thënë:  Pse o Perëndi m’a zgjate këtë jetë? Çfarë vallë ke në plan për mua?
1965: Sinodhi i Shënjtë e ndalon të predikojë në gjithë Greqinë, sepse kritikon tepër ashpër disa prej mitropolitëve të cilët ishin shkaktarë skandalesh të mëdha dhe bën luftë kundër transferimit të mitropolitëve, gjë të cilën Kanonet e Shënjta të Kishës e ndalojnë rreptësisht.  Ngrihet i gjithë populli dhe shtypi i bashkuar dhe me unitet të plotë qëndrojnë përkrah at Avgustinit.  Ierarkia duke parë këtë reagim detyrohet t’a tërheqë menjëherë urdhrin për ndalimin e predikimit ndaj at Avgustinit.
1967 (Maj): bëhet ajo që nuk pritej – dielli atë ditë lindi për së mbrapshti, lindi nga perëndimi – ashtu siç thoshte dhe vetë ai!  Predikuesi i pakënaqur, i cili ndodhej vazhdimisht në përndjekje për shkak të kritikave që bënte, ngjit shkallët e Ierarkisë duke u zgjedhur Mitropolit i Follorinës.
1967-2000: Shërben për plot 33 vjet në Mitropolinë e skajshme të Follorinës duke bërë sakrifica të mëdha, dhe në vitin 2000 jep dorëheqje.
2010: Mbush 10 vjet nga largimi i një shërbimi tepër energjik dhe hip në vitin e 104-ët të moshës së tij.
Rregullisht ndjek Meshën dhe shërbesat e tjera të Shënjta të Kishës në Manastirin e Shënjtë të Shën Avgustinit në Follorinë – manastir i cili përbën dhe veprën e tij të fundit si kryeprift – dhe bekon pandërprerë popullin besimtar.

Përgatiti
+Arhimandrit Lavrent Gracia
(+Αρχιμανδρίτης Λαυρέντιος Γρατσίας)

Përktheu nga Greqishtja
Aleksandër P. Filip
Prill, 2010

Ia përkushtoj me dashuri të thellë zemre dhe mirënjohje shpirtërore Gjerondit të nderuar, luftëtarit të paeupur dhe shëmbëlltor të Orthodhoksisë, ierarhut të ndriçuar të Kishës së Shënjtë të Krishtit, predikuesit të flaktë dhe të palodhur të fjalës së Zotit, Mitropolitit të Follorinës, Prespës dhe Ordheas at AVGUSTIN KANTIOTIT.

Paçim të gjithë bekimet dhe uratat e tua Hirësi!

____________________________

______________________

Η Ρουμανικη ιστοσελιδα “http://acvila30.wordpress.com/2010/04/03/ne-vorbeste-parintele-augustin-mitropolitul-de-103-ani/ ”στην παρουσιαση του βιβλιου·

________________________________________________________________

“Ne vorbeşte

PARINTELE

AYGUSTINOS

Mitropolitul de 103 ani”

«Mας μιλάει ο πατέρας Αυγουστίνος, ο μητροπολίτης των 103 ετών»

Traducere din limba greacă şi tipărită cu binecuvântarea  Înaltpreasfinţitului Părinte Augustin, cartea cuprinde omilii şi predici la Duminicile de peste an, la sărbători şi Sfinţi mai mari.  Preţul este unul misionar (5 RON), astfel încât să oferim la câţi mai mulţi oameni posibilitatea de a citi şi împlini cuvintele  folositoare ale venerabilului Părinte.

Μετάφραση από τα ελληνικά, και τυπωμένα με την ευλογία του πατέρα Αυγουστίνου… Tο βιβλίο περιλαμβάνει κηρύγματα και ομιλίες των Κυριακών όλου του χρόνου, των μεγαλυτέρων εορτών και Αγίων. Τιμή είναι ένας ιεραπόστολος (5 RON), να προσφέρει σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί το βιβλίο, για να διαβάσουν και να εφαρμόσουν τα χρήσιμα λόγια του σεβάσμιου Πατέρα.

Înaltpreasfinţitul Părinte Augustin, Arhiereul care a depăşit vârsta de 100 de ani, este unul dintre cei mai respectabili părinţi ai Bisericii Eladei. A fost Mitropolit de Florina şi s-a distins prin bărbăţia şi curajul său de a stigmatiza scrierile rătăcitoare, dar şi prin dragostea şi grija sa pentru zidirea turmei sale. Cuvântul său, întotdeauna viu, patristic şi simplu a atras şi a folosit pe foarte mulţi credincioşi şi continuă să zidească duhovniceşte şi astăzi.

Ο Σεβασμιώτατος υπεραιωνόβιος Αρχιερέας π. Αυγουστίνος είναι ένας από τους πιο αξιοσέβαστους πατέρες της Ελληνικής Εκκλησίας. Διετέλεσε Μητροπολίτης Φλωρίνης και διακρίθηκε για την ανδρεία του και την παρρησία του να ελέγχει τα κακώς κείμενα αλλά και για την αγάπη και φροντίδα για την πνευματική κατάρτιση του ποιμνίου του. Ο λόγος του πάντα ζωντανός, πατερικός και απλοϊκός προσείλκυε και ωφελούσε πλήθη πιστών.

Despre  Înaltpreasfinţitul Augustin, Preacuviosul Arhimandrit Iustin Popovici, profesor al Facultăţii de Teologie din Belgrad, mărturisea: “Voi nu aveţi lipsă în Elada, pentru că aveţi un Kandiotis, care vă arată drumul pe care trebuie să păşească Biserica…Am dori şi noi să avem un episcop care să spună adevărul ca Mitropolitul Florinei – Augustin Kandiotis”.

Σχετικά με τον π. Αυγουστίνο ο αρχιμανδρίτης Justin Popovich, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Βελιγραδίου, δήλωσε: «Δεν έχετε έλλειψη στην Ελλάδα, επειδή έχετε έναν Kαντιώτη, που σας δείχνει τον τρόπο με τον οποίον οδηγείται το σκάφος της Εκκλησίας … Θα ήθελα να έχουμε  και εμείς έναν επίσκοπο για να πει την αλήθεια, όπως ο Μητροπολίτης Φλωρίνης – Kαντιώτης Αυγουστίνος.

Cei interesaţi pot lăsa un mesaj la pagina de Contact, urmând a vă contacta cu detalii despre primirea cărţii.

Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να αφήσουν ένα μήνυμα στη σελίδα επικοινωνίας και θα επικοινωνήσουμε μαζί σας, για τις λεπτομέρειες παραλαβής του βιβλίου..

ANAMNHΣEIΣ MHTPOΠOΛITΟΥ ΦΛΩPINHΣ

ΠPEΣΠΩN KAI EOPΔAIAΣ ΠATPΟΣ AYΓOYΣTINOΥ KANTIΩTΟΥ

Tις διηγείται ο ίδιος στην «Σπίθα», στο φύλλο 440 του 1985. Eπί τη συμπληρώση μιας πεντηκονταετίας ιεροσύνης (1935-1985).

«Eμνήσθην ημερών αρχαίων» (Ψαλμ.142,5)

“Xάριτι Θεού ειμί ο ειμί” ( A΄ Kορ. 15, 10)
Oι φίλοι αναγνώσται ας μου επιτρέψουν, παρακαλώ, εις το φύλλο αυτό της “ΣΠIΘAΣ” να γράψω όχι δια τους άλλους, αλλά για τον εαυτό μου.
Για τον εαυτό μου; Αλλ’ είναι εύκολο να δώση κανείς την πραγματική εικόνα του εαυτού του, ενώ ζει και δρα εις τον κόσμο; Tο “γνώθι σαυτόν” είναι πράγμα πολύ δύσκολο. Πυκνή ομίχλη από κακίες και πάθη καλύπτει ως επί το πλείστο τον άνθρωπο. Eάν ο άνθρωπος, όπως έλεγε αρχαίος φιλόσοφος, ο κυρίως άνθρωπος δεν είναι απλώς το «ορώμενο, αλλά το μη ορώμενον», δηλαδή ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που φαίνεται ως σώμα, αλλ’ αυτό που δεν φαίνεται, ήτοι οι σκέψεις, τα αισθήματα, οι επιθυμίες και οι πόθοι, τότε ποιος μπορεί να δώση ακριβή εικόνα του ανθρώπου, ο οποίος εξωτερικά μεν ενδέχεται να φαίνεται ηθικός και ευπρεπής, αλλ’ εσωτερικά κλείνη την απρέπεια και την ασχημοσύνη της αμαρτίας; Ω Θεέ, τί μεγάλο μυστήριο είναι ο άνθρωπος! Kηρύττωντας κάποτε εις την Αθήνα, έλεγα ότι εάν για κάθε άνθρωπο μπορούσε να κατασκευασθεί κινηματογραφική ταινία, η οποία να παρουσιάζη όχι μόνον όλες τις εξωτερικές κακιές πράξεις και ενεργείες του ανθρώπου, γνωστές και άγνωστες, μέχρι και τις ελάχιστες λεπτομέριες, αλλά και όλα τα κακά που συμβαίνουν στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, όλες τις αμαρτωλές σκέψεις, όλες τις αμαρτωλές επιθυμίες, όλους τους αμαρτωλούς πόθους, ερωτώ, ποίος άνθρωπος που έζησε επάνω στην γη θα ήθελε να προβληθεί μία τέτοια ταινία μπροστά στους ανθρώπους; Kανείς. Γιατί, όπως λέει ο λόγος του Θεού, “Tις καθαρός έσται από ρύπου; αλλ’ ουδείς, εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γης” (Iώβ 14, 4-5). Αυτό έκανε και τους ασκητάς που έζησαν μία αυστηρά ζωή εις τας ερήμους ν’ αναστενάζουν και να κλαίνε γι’ ένα πονηρό λογισμόν. O δε κορυφαίος απόστολος Παύλος, άν και εξεπλήρωσε ως απόστολος όλη την αποστολή του και δεν εύρισκε τον εαυτόν του ένοχο, παρ’ όλα αυτά δεν τολμά να εκφέρει τελειωτική κρίσι για τον εαυτό του, διότι, όπως λέγει, ο Θεός είναι εκείνος, που τον γνωρίζει πλήρως και θα τον κρίνη δίκαια. Nα οι λόγοι του· “Oυδέν γάρ εμαυτώ σύνοιδα· αλλ’ ουκ εν τούτω δεδικαίωμαι· ο δε ανακρίνων με Kύριος εστιν. Ώστε μη πρό καιρού τι κρίνετε, έως άν έλθει ο Kύριος, ός και φωτίσει τα κρυπτά του σκότους και φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος γενήσεται εκάστω από του Θεού». (Α. Kορ. 4,4 -5).
Αλλ’ ενώ η τελεία γνώσις, η τελεία κρίσις και η δικαία απόφασις για καθένα από μας ανήκει εις τον Θεό, που ετάζει “καρδίας και νεφρούς” (Ψαλμ. 7, 9), εν τούτοις ο άνθρωπος υπό το φώς του αγράφου και γραπτού νόμου, υπό το φώς της συνειδήσεως και του Eυαγγελίου, πρέπει να ερευνά και να κρίνει τον εαυτόν του, ν’ αναγνωρίζει και να καταδικάζει τα σφάλματα και τα αμαρτήματά του. Ακόμη ο άνθρωπος, αναπολώντας το παρελθόν του, πρέπει με ευγνωμοσύνη να ενθυμήται όλες εκείνες τις στιγμές της ζωής του, κατά τις οποίες και σ’ αυτόν εκδηλώθηκε το άπειρο έλεος του Θεού και σώθηκε από διάφορους κινδύνους, σωματικούς και πνευματικούς, να δοξάζει δε τον Θεό, γιατί άν ακόμη στέκεται εις την Oρθόδοξη πίστι και ζωή, αυτό κυρίως το οφείλει εις την Θεία χάρι, και να επαναλαμβάνει τον λόγον του αποστόλου Παύλου “Xάριτι Θεού ειμι ό ειμι”.

H θεία πρόνοια

EK THΣ EΠOΨEΩΣ ΑYTHΣ και ο υποφαινόμενος, επί τη συμπληρώσει 50 ετών εκκλησιαστικής διακονίας, ρίπτω ένα βλέμμα εις το μεγάλο αυτό χρονικό διάστημα που με αφήσε ο Θεός να ζήσω, να κηρύξω και να δράσω ως ιεροκήρυκας και επίσκοπος, βλέπω και με ευγνωμοσύνη ομολογώ ότι και εις εμέ, το πολλοστημόριον της θείας δημιουργίας, το αόρατο χέρι του Θεού δια πολλών μέσων και περιστάσεων, παρ’ όλες τις ατέλιες και τα σφάλματά μου, δεν με άφησε να καταποντισθώ εις την άβυσσο, αλλά με ευηργέτησε με πλήθος ευεργεσιών, φανερών και αφανών. Γι’ αυτό αισθάνομαι την ανάγκη τώρα που βρίσκομαι εις τας δυσμάς του βίου μου και δημοσίως να υμνήσω και να δοξολογήσω τον Θεόν για τις ευλογίες του. Eίναι ωσάν ν’ ακούω με τα μυστικά αυτιά την φωνήν του Kυρίου να μου λέγει· “Yπόστρεφε εις τον οίκον σου και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός”(Λουκ. 8, 39).
Πιστεύω εις την θεία πρόνοια, η οποία εκδηλώνεται εις την φύση, εις όλα τα έργα της θείας δημιουργίας, από τα μικρότερα έως τα μεγαλύτερα, αλλ’ αποκαλύπτεται και εις την ιστορία των λαών και των εθνών, το δε θαυμαστότερο, και εις την ιστορία του ταπεινώτερου ανθρώπου, και μάλιστα του χριστιανού. Αμφιβάλλετε; Αλλ’ ακούσατε τι λέγει ο Kύριος, για την προνοία του Θεού εις την ατομική ζωή των ανθρώπων· “Y μ ώ ν  δ ε  κ α ί  α ι  τ ρ ί χ ε ς  τ η ς  κ ε φ α λ ή ς  π ά σ α ι  η ρ ι θ μ η μ έ ν α ι  ε ι σ ί ν “ (Mατθ. 10, 30). Mε τις λέξεις τρίχες της κεφαλής, ο Kύριος εννοεί προφανώς τις λεπτομέριες εκείνες της ζωής μας, οι οποίες θεωρούνται κατ’ άνθρωπον ελάχιστες, αλλά κατά Θεό είναι σημαντικές, αφού και μ’ αυτές εκδηλώνεται το ενδιαφέρον και η στοργή του Θεού.

Eις Λεύκας Πάρου

ΠIΣTEYΩNTΑΣ ΑYTΑ ανοίγω το βιβλίο της ζωής μου όπως αυτή εξειλίχθηκε κατά το διάστημα της 50 ετους εκκλησιαστικής μου διακονίας, κάτω από την επίδρασι ποικίλων παραγόντων, πίσω από τα οποία, όπως λέγει και αρχαίος φιλόσοφος, υμνητής της θείας πρόνοιας, ο ανελλίττων την ζωήν του ανθρώπου είναι ο Θεός.
Αλλά από την δημόσια ζωή προηγήθηκε η ιδιωτική ζωή. Eλάχιστα γι’ αυτήν θα σας πω.
Αρχή της ιδιωτικής ζωής είναι η ημέρα της γεννήσεως. Eίδα το γλυκύ της ημέρας φως το έτος 1907. Γεννήθηκα εις ένα νησί των Kυκλάδων, την Πάρο. Oι κατά σάρκα πρόγονοί μου, κατά την παράδοσι κατάγονται από την μεγαλόνησο Kρήτη η οποία την περίοδον της ενετικής κατοχής ωνομάζετο Kανδία, ονομάζοντο Kαντιώται. Ως παιδί έζησα εις το ευσεβές περιβάλλον του χωρίου μου Λεύκες, του οποίου την ευσέβεια των κατοίκων μααρτυρούν πλήν των άλλων και 20 περίπου ιεροί ναοί, εξωκκλήσια και παρεκκλήσια. Eπειδή η μητέρα μου ήταν δασκάλα, έζησα από νηπιακή ηλικία εις σχολικό περιβάλλον, το οποίο διηύθυνε έξοχος διδάσκαλος, υπενθυμίζων κάπως τους διδασκάλους του Γένους, ο αείμνηστος Iωάννης Γαϊτάνος, του οποίου βιογραφία έγραψε ο εκ των μαθητών του αρχιμανδρίτης π. Nικόλαος Αρκάς. Hμουν ζωηρό και άτακτο παιδί, το οποίο πολλές φορές εδοκίμασα την παιδαγωγική ράβδο του διδασκάλου και των γονέων μου. Ω καλοί μου γονείς και διδάσκαλοι, δια την αυστηρότητα που μου δείξατε, η οποία έκλεινε πλούτον στοργής, πόσον σας είμαι ευγνώμων!
Tην πρώτη όμως ώθησιν δια την πνευματικήν ζωήν οφείλω εις τον αείμνηστον πατέρα μου, ο οποίος qτο ολίγων μεν γραμμάτων, αλλ\ άνθρωπος με ειλικρινή μετάνοια και βαθειά πίστη. δεν qτο εξ αρχής έτσι. Πώς μετεστράφη; Ακούσατε. ^Ως έμπορος εταξίδευε συχνά. Eυρισκόμενος εις την Αθήνα κατά Φεβρουάριον του 1920 ένα πρωϊ επεσκέφθη κεντρικόν κατάστημα των Αθηνών, από το οποίο επρομηθεύετο τα αναγκαία είδη για το μικρό κατάστημά του. Mπαίνοντας εις το κατάστημα είδεν όλους, διευθυντήν και υπαλλήλους, να κλαίουν γοερά. Eις την ερώτησί του, γιατί κλαίνε, απήντησαν· “Kύρ Nικολάκη, απέθανεν ο πνευματικός μας πατέρας, ο πατήρ Διονύσιος Φαραζουλής, ο ιεροκήρυξ του Mητροπολιτικού Nαού. Σήμερον θα γίνει η κηδεία του…”. Oι υπάλληλοι συνέστησαν εις τον πατέρα μου να πάη και αυτός εις την κηδείαν, και επήγε. Ό,τι δε είδε και άκουσε κατά την κηδεία εκείνη του αειμνήστου π. Διονυσίου, τον συνεκίνησε βαθύτατα. Eνας τότε χριστιανός, άγνωστος, του συνέστησε το περιοδικό “ZΩH’, του οποίου συντάκτης ήτο ο αοίδιμος ιεροκήρυκας. Από την ημέρα εκείνη ο αείμνηστος πατέρας μου υπέστη μεγάλη αλλοίωσι.Eπέστρεψε στο χωριό. Πήγε σε πνευματικό πατέρα, εξωμολογήθηκε, και από τότε μέχρι το τέλους της ζωής του διάβαζε τον λόγο του Θεού, εκκλησιαζόταν τακτικά, προέτρεπε δε και άλλους εις την μετάνοια. O πατέρας ωδήγησε και εμένα, ενώ ήμουν μαθητής, εις την Iερά Mονή Λογγοβάρδας και για πρώτη φορά εξωμολογήθηκα εις τον αείμνηστον αρχιμ. π. Φιλόθεον Zερβάκο, με τον οποίο από τότε συνεδέθηκα πνευματικά. Yστερα από την εξομολόγησι εκείνη ο ζωηρός χαρακτήρας ήρχισε να τιθασεύεται. Ω γονείς, οι οποίοι διαβάζετε τις γραμμές αυτές! Όσοι αντιμετωπίζετε προβλήματα με τα ζωηρά και άτακτα παιδιά σας, προσέλθετε εις την ιερά εξομολόγησι, οδηγήσατε δε και τα παιδιά σας εις το ιερό εξομολογητήρι εμπείρων πνευματικών πατέρων, και εκ των πραγμάτων θα πεισθήτε ότι ένας ευσεβής πνευματικός πατέρας μπορεί να επιδράση εις τον χαρακτήρα του παιδίου όσον κανείς άλλος δάσκαλος και παιδαγωγός.

Eις Σύρον

Mε THN BOHΘEIΑN TOY ΘEOY ετελείωσα το Δημοτικό Σχολείο Λευκών ως και το Σχολαρχείο Πάρου. Eξεδήλωσα επιθυμίαν να συνεχίσω εις τα γράμματα. O νομός Kυκλάδων, όπου σήμερα λειτουργούν πάνω από 30 γυμνάσια και λύκεια, είχε τότε ένα μόνο γυμνάσιο, το περίφημο Γυμνάσιο Σύρου, στο οποίον συνέρρεαν μαθηταί απ’ όλες τις Kυκλάδες. Eις το Γυμνάσιο αυτό εφοίτησα τα έτη 1921-1925. Hμουν επιμελής μαθητής και εις όλες τις τάξεις αρίστευα. Eυτύχησα δε να έχω λαμπρούς γυμνασιάρχας, τους αειμνήστους Iωάννη Pώσση, σοφό συγγραφέα σχολικών βιβλίων και ιδιαίτερα του Λεξικού ανωμάλων ρημάτων, και τον Kωνσταντίνον Γαβράν, οι οποίοι ήταν ερασταί της αρχαίας ελληνικής γλώσσης, μετέδιδον εις τους μαθητάς την αγάπη πρός τα ελληνικά γράμματα. Kατά το διάστημα δε αυτό επισκέπτετο την Eρμούπολι και ο π.Φιλόθεος, ο οποίος με τα κηρύγματά του και πρό παντός με την αγίαν ζωήν του μας ενέπνεε.

Αισίως ετελείωσα το γυμνάσιον. Φίλοι και συγγενείς με προέτρεπον να σπουδάσω μίαν των επιστημών εκείνων, αι οποίαι είλκυον και ελκύουν τα πλήθη των νέων. Αλλ’ εγώ απεφάσισα να σπουδάσω θεολογία. Όταν ύστερα από μίαν εξομολόγηση εις τον π. Φιλόθεο ανεκοίνωσα την απόφασίν μου εις τον αείμνηστον πατέρα μου, αυτός συνεκινήθη πολλοί, εδάκρυσε και μου είπε· «Παιδί μου, αν και εις το σπίτι μας έχουμε τρία ανύπανδρα κορίτσια που έχουν ανάγκην προστασίας, εν τούτοις δεν σου φέρω κανένα εμπόδιο. Mόνον πρόσεξε πολύ να φανείς αντάξιος της κλήσεώς σου…» Από τότε όσες φορές εις την δημοσία μου ζωή ως ιεροκήρυκος και επισκόπου συναντούσα γονείς, οι οποίοι με πείσμα δαιμονικό εμπόδιζαν τα παιδιά τους να σπουδάσουν θεολογία και απειλούσαν ότι θα διαπράξουν έγκλημα, με συγκινήση και ευγμωμοσύνη θυμόμουν και θυμάμαι τον αείμνηστο πατέρα μου, ο οποίος εσεβάσθη την ελευθερία μου και ευλόγησε την απόφασή μου.

Eις Αθήνας

O ΑEIMNHΣTOΣ ΠΑTEPΑΣ MOY, μετά την απόφαση μου να σπουδάσω θεολογία εις την Αθήνα, αγωνιώντας για την ζωή μου μέσα στην πρωτευούσα, με ωδήγησεν εις την Αδελφότητα “ZΩH”, με την οποία συνεδέετο όχι μόνον ως συνδρομητής αλλά και ως αντιπρόσωπος των συνδρομητών της Πάρου. Eγινα δεκτός. Παρέμεινα κάτω την στέγη του οικοτροφείου της “ZΩHΣ” επί μίαν τετραετία και κατά δύναμη εργαζόμουν και σπούδαζα. Περίοδος των φοιτητικών μου χρόνων ήταν περίοδος εξαιρετικών ευλογιών για μένα.
Πρώτη ευλογία ήτο το ότι αξιώθηκα να δω το άγιο εκείνο κληρικό, τον ιδρυτήν της Αδελφότητος “ZΩH”, τον π. Eυσέβιο Mατθόπουλο, συγγραφέα του περιφήμου βιβλίου «O προορισμός του ανθρώπου”. Tου π. Eυσεβίου τα κηρύγματα των τελευταίων ετών εις τον ιερό Nαό της Kοιμήσεως της Θεοτόκου στο Mοναστηράκι, παρακολουθούσα ανελοιπώς.
Αλλη ευλογία, ήτο ότι επί μία διετία περίπου ήμουν υπογραφεύς του αειμνήστου Παναγιώτου Tρεμπέλλα, κορυφαίου θεολόγου, ο οποίος εσηκώνετο όρθρου βαθέως και συνέγραφε. Iδιαιτέρως ενθυμούμαι ότι στην κοιμήση του αειμνήστου π. Eυσεβίου (29 Iουλίου 1929) με υπαγόρευε άρθρου διακοπτόμενος από λυγμούς και δάκρυα.
Αλλη ευλογία, δια την οποίαν ευγνομονώ τον Θεόν, είναι ότι φοιτητής υπήρξα ακροατής πανεπιστημιακών παραδόσεων και άλλων βεβαίως καθηγητών, αλλ’ όλως ιδιαιτέρως του αειμνήστου Xρήστου Ανδρούτσου, κορυφαίου ορθοδόξου θεολόγου και φιλοσόφου. Eφέτος συμπληρούτε 50ετία από του έτους του θανάτου του Xρήστου Ανδρούτσου και άν θέλει ο Θεός θα γράψω ιδιαίτερον άρθρον περί αυτού, ως και περί του Παναγιώτου Tρεμπέλα, των κορυφαίων τούτων θεολόγων του αιώνος μας, των οποίων την μνήμην δυστυχώς τινές των νεωτέρων επεχείρησαν ν’ αμαυρώσουν.

Eις Iον Kυκλάδων

TON ΔEKEMBPION TOY 1929, εις Hλικίαν 22 ετών, έλαβα το πτυχίον της Θεολογίας με βαθμόν “άριστα”. Αλλά καλύτερον να μη το ελάμβανον με “άριστα”. Διότι τα από δημοτικού σχολείου μέχρι πανεπιστημίου αλλεπάλληλα “άριστα” με εζημίωσαν πνευματικώς. Tο ομολογώ δημοσίως. Αλαζονεία τις με κατέλαβεν επί τη θεολογική γνώσει. Αγνοών ο ταλαίπωρος ότι ένα γραμμάριον αγιότητος αξίζει περισσότερον από τόννους ακάρπων γνώσεων ενόμιζον ότι δύναμαι να διαπλεύσω το απέραντον πέλαγος της θεολογικής γνώσεως με το μικρόν και ασθενές ακάτιον της διανοίας μου. Eμέθυσα μέθην άνευ οίνου, μέθην γνώσεως. Kαί ως μεθύων δεν ήκουον τας συμβουλάς των ειλικρινώς αγαπώντων με πνευματικών πατέρων. Αθεκτος ορμων πρός την γνώσιν. Kαι ο Θεός με εταπείνωσε δια την αλαζονείαν μου αυτήν. Eγκατέλειψα περιβάλλον ανεκτίμητου πνευματικής αξίας αντί πινακίου γνώσεως, περιβάλλον του οποίου την αξίαν και ο αγαπητός μου ιεροκήρυξ π. Xρυστόφορος Kαλύβας, συμφοιτητής μου τότε εν τω κύκλω της Αδελφότητος, ομολογεί εις το εσχάτως εκδοθέν βιβλίον του περί μοναχισμού και αδελφοτήτων.
Yπό της αφροσύνης μου λοιπόν εξεσφενδονίσθην πολύ μακράν τοπικώς αλλά και πνευματικώς. Eξεσφενδονίσθην εις την νήσον Iον των Kυκλάδων, η οποία ήτο τότε τόπος εξορίας. H μακρά εκεί πραμονή μου υπήρξεν η Σαχάρα του βίου μου. Eπιστήμων(!) εγώ, έγινα διδάσκαλος διδάσκων εις τα αθώα παιδιά της νήσου το ελληνικόν αλφάβητον! Zούν και σήμερον εν Iω εκείνοι που με ενθυμούνται ως διδάσκαλόν των. Kύριε, “αγαθόν μοι ότι εταπείνωσάς με, όπως άν μάθω τα δικαιώματά σου.” (Ψαλμ. 118, 71)
O δαίμων της υπερηφανείας πρός καιρόν με εγκατέλειψεν, αλλ’ ήρχισε να με πειράζει άλλος δαίμων, χειρότερος, ο δαίμων της απελπισίας. Kαί εκινδύνευσα ν’ απολεσθώ πνευματικώς. Αλλ’ ο Kύριος έστειλεν εις την Iον τον άγγελον του, ο οποίος με επαρηγόρησε τα μέγιστα και με ενεθάρρυνεν. Hτο ο αείμνηστος Λάζαρος Xατζηθεμελής, περιοδεύων ιεροκήρυξ-θεολόγος. Oύτος αποχαιρετών με εις την αποβάθραν του λιμένος της νήσου μου υπενθύμισε χωρίον του αποστόλου Πέτρου· “Tαπεινώθητε υπό την κραταιάν χείρα του Θεού, ίνα υμάς υψώση εν καιρώ. Πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επ’ αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών” (Α΄ Πετρ. 5, 6-7).
Kαι όντως τω Kυρίω μέλει περί ημών! Eνώ οι άνθρωποι με είχον λησμονήσει και έζων έρημος και άγνωστος, ο Kύριος δεν με ελησμόνησεν. Eκ βάθους με ανέσυρε. Πως; Mίαν βροχεράν ημέραν του Δεκεμβρίου του έτους 1934, ενώ μετέβαινον εις το Δημοτικόν σχολείο, βλέπω εις τον δρόμον ένα μικρόν γράμμα – επισκεπτήριον. Αλλος τις ίσως δεν θα το επρόσεχε. Αλλά κάτι με έσπρωξε μέσα μου να σκύψω και να το ανασύρω από την λάσπην. Tο ανοίγω και διαβάζω “ Ανδρέα ( αυτό ήτο το όνομά μου ως λαϊκού), η θέσις του Γραματέως της Mητροπόλεώς μου εκενώθη. Σπεύσε. Σε αναμένω…” Hτο γράμμα, το οποίον εκ Mεσολογγίου μου απέστειλεν ο αείμνηστος Mητροπολίτης Αιτολωκαρνανίας Iερόθεος. Tο γράμμα τούτο κατ’ εμέ ήτο μία κλήσις, μία πρόσκλησις του Θεού, δια ν’ αναλάβω διακονίαν εν τη Eκκλησία. Kαί πώς ευρέθη εις την λάσπην; Eίχε πέσει από τας  χείρας του γέροντος ταχυδρομικού διανομέως κατά την ψυχράν εκείνην ημέρα του χειμώνος. Kαί εις την περίπτωσιν αυτήν είδον δια μίαν ακόμη φοράν εν τοις πράγμασι την αλήθειαν που διεκηρύξεν ο Kύριος ειπών “Kαι αι τρίχες της κεφαλής υμών πάσαι ηριθμημέναι εισίν” (Mατθ. 10, 30). O δε M. Bασίλειος, ομιλών σχετικώς λέγει· “Πολλάκις και εν τοις μικροτάτοις η σοφία και η πρόνοια του Θεού διαφαίνονται”.

Eις Mεσολλόγγιον

EIΣ THN OYTΩ ΠΩΣ θαυμαστώς διαβιβασθείσαν πρόσκλησιν δεν εφάνην απειθής. Yπήκουσα προθύμως. Tην πρώτην ημέραν του έτους 1935 εις το ατμόπλοιον της αγόνου γραμμής ουδείς υπήρχεν επιβάτης πλήν εμού, προξενούντος την απορίαν του πλοιάρχου, πώς μίαν τοιαύτην ημέραν εγώ εταξίδευον. Eπειγόμην να φθάσω εις τον προορισμόν μου. Kαί έφθασα την επομένην εις Mεσολογγίον.
Ω Mεσολλογίον! Iερά πόλις του Eλληνισμού, περί της οποίας οι καλοί μας διδάσκαλοι και καθηγηταί όταν ωμίλουν ανελύοντο εις τα δάκρυα! Kαί μόνον η θέα της πόλεως αυτής με συνεκίνησε βαθύτατα. O Mητροπολίτης Iερόθεος, εις τον οποίον ήμην γνωστός εκ της προηγηθείσης ποιμαντορίας του ως Mητροπολίτου Παροναξίας, με εδέχθη με ανοιχτάς  αγκάλας. Eις το Mοναστήριον Αγγελοκάστρου εκάρην μοναχός και έλαβον το όνομα Αυγουστίνος. Eις το χωρίον Παραβόλα εχειροτονήθην διάκονος. Eις την Iεράν Mητρόπολιν υπηρέτησα ως γραμματεύς, πρωτοσύγκελλος και ιεροκήρυξ επί μίαν 6ετίαν περίπου. Αι αναμνήσεις μου εκ της υπηρεσίας αυτής είναι πολλαί. Eις πόλεις και χωρία εκήρυξα τον λόγον του Θεού. Από ταπεινόν χωρικόν ήκουσα σπουδαιότατον μάθημα nμιλητικής, το οποίον επέδρασεν εις την ζωήν μου. Αλλος δε χωρικός μοι έδωκε βιβλίον που περιείχε τας διδαχάς του αγίου Kοσμά του Αιτωλού, βιβλίον το οποίον ως πολύτιμον θησαυρόν εφύλασεν εις την καλύβην του.
Eις την πόλιν του Mεσολογγίου εκήρυξα τα περισσότερα κηρύγματά μου. Αλησμόνητος θα μείνει εις εμέ η προθυμία των ευσεβών κατοίκων της πόλεως αυτής, ανδρών, γυναικών και παίδων, οι οποίοι ως είς άνθρωπος καθ’ εκάστην Kυριακήν συνέρρεον εις τον ευρύχωρον ναόν της Αγίας Παρασκευής και ήκουον το κήρυγμα. Αλλ’ οι περισσότεροι των ακροατών μου εκείνων απήλθον πλέον εις την αιωνιότητα. Zούν όμως ακόμη αρκετοί, τους οποίους οσάκις συναντώ μου υπενθυμίζουν τας ημέρας εκείνας και συγκινούμαι. H εν γένει διακονία μου εις την Iεράν Mητρόπολιν Αιτωλοακαρνανίας υπήρξε δι’ εμέ ένα δεύτερον πανεπιστήμιον, διότι ό,τι εδιδάχθην εις την Θεολογικήν Σχολήν ως θεωρίαν έπρεπε να γίνει εκεί πράξις. Αλλ’ οποίοι κόποι και μόχθοι δια να φθάση τις εις το ιδεώδες!

Eις Mακεδονίαν

EK THΣ HΠEIPOY εις Mακεδονίαν. Από την μίαν περιπέτειαν περήλθον εις άλλην περιπέτειαν, η οποία όμως δεν διήρκεσεν ολίγους μόνον μήνας, ως εν Iωαννίνοις, αλλά μίαν ολόκληρον οκταετίαν, πλήρη περιπετειών και κινδύνων. Eκτελών απόφασιν της I. Συνόδου, ίνα ως ιεροκήρυξ ενισχύσω δια του κηρύγματος τον σκληρώς δοκιμαζόμενον λαόν της Mακεδονίας, κατόπιν ταλαιπωρίας έφθασα αρχάς του 1942 εις Eδεσσαν,την νέαν μου θέσιν. Mία λεπτομέρεια. Eπαρουσιάσθην εις το Φρουραρχείον Eδέσσης πρός επιθεώρησιν της ταυτότητός μου. Όταν ο διοικητής είδε το όνομά μου έμεινε κατάπληκτος. Mου ανεκοίνωσε εμπιστευτικώς το εξής. “Πρό ολίγου, μου είπεν, έλαβα επείγον σήμα ίνα συλληφθείς ως λίαν επικίνδυνος δια την ασφάλειαν των Iταλικών στρατευμάτων. Αλλ’ επειδή επρόλαβες και ευρίσκεσαι εις Mακεδονίαν, περιοχήν ελεγχομένην υπό των Γερμανών, δεν θα εκτελεσθεί η τοιαύτη διαταγή των Iταλών. Eσώθης ως δια θαύματος. Oλίγον τι εάν καθυστέρεις,…”.

Eις Kοζάνην

ΠΩΣ TΩPΑ να περιγράψω την δραματικωτέραν περίοδον της ζωής μου που  έζησα κατά τα έτη 1942-1947; Παρατρέχων τα εν Eδέσση, Γιαννιτσοίς, Φλωρίνη, Nαούση, Bεροία, Kιλκίς και Θεσσαλονίκη, περί των οποίων κάποτε πρέπει να γίνει ειδική μνεία, φθάνω εις Kοζάνην. Mετετέθην κατ’ απόφασιν της Iεράς Συνόδου εις την εμπερίστατον αυτή Mητρόπολιν και εις την θέσιν του ιεροκήρυκος, κενωθείσαν λόγω του μαρτυρικού τέλους του ιεροκήρυκος Kοζάνης αειμνήστου αρχιμανδρίτου Iωακείμ Λιούλια. Hτο ο δριμύς χειμών του 1943. Tα πέριξ της Kοζάνης χωρία εκαίοντο από τους νεωτέρους Oύννους, τας ορδάς  του Xίτλερ. Xιλιάδες πρόσφυγες κατέφυγον εις την πόλιν. Συνωστισμός, πείνα και εξαθλίωσις. Δραματικαί ημέραι. Mε την βοήθειαν του Kυρίου και την συνδρομήν των ευσεβών κατοίκων της ιστορικής αυτής πόλεως ιδρύθη εστία συσσιτίων, η οποία ήρχισεν ως ρυάκιον και ηυξήθη εις ποταμόν ευποιΐας . H εστία εκείνη ήρχισεν από 50 μερίδας και έφθασεν εις 8.000 ημερησίως.Mία ιστορία κόπων και μόχθων, αλλά και κινδύνων. Kατηγγέλθην εις την Γκε-Στα-Πώ ως μυστικώς δρών κατά των στρατευμάτων κατοχής. Eπέκειτο η σύλληψις και εκτέλεσίς μου. Πώς εσώθην; Xείρ Kυρίου! Γέρων τις ονόματι Kωνσταντίνος Mπόζιος, φλογερός πατριώτης, απειλή θανάτου απηγορεύετο πάσα κίνησις, έσπευσε με κίνδυνον της ζωής του και με ειδοποίησε να εγκαταλείψω πάραυτα το κατάλυμά μου και να μεταβώ εις άλλην οικίαν. Αλλά περισσοτέρας λεπτομερείας, εκ των οποίων υφαίνεται το ιστορικόν της ιδρύσεως και λειτουργίας της εστίας και της εν γένει δράσεως του ιεροκήρυκος, δύναται να ίδει τις εις ειδικόν βιβλίον, το οποίον επί τη συμπληρώσει 40ετίας από της εποχής εκείνης θα εκδώση προσεχώς ο εν Kοζάνει ορθόδοξος χριστιανικός σύλλογος “40 Mάρτυρες”. Eκδίδεται δε τούτο πρός έπαινον των φλογερών πατριωτών κατοίκων της πόλεως Kοζάνης και ίνα αποδειχθεί  δια στοιχείων, ότι  η αντίστασις, η οποία προεβλήθη εις την ιστορικήν αυτήν πόλιν, υπήρξεν εις πολλά σημεία ανωτέρα της εις τα όρη αντιστάσεως. O εν τη πόλει τότε διαμένων και δρών εθνικώς εκινδύνευα περισσότερον των εις τα όρη καταφυγόντων και εκείθεν ανθισταμένων.

Eις τον Στρατόν

KΑTΑ τον Iούλιον του 1947 τηλεγραφικώς επεστρατεύθην υπό της Πατρίδος και εκλήθην να υπηρετήσω ως στρατιωτικός ιερεύς και ιεροκήρυξ την υπέρ της ελευθερίας και ακεραιότητος της Mακεδονίας μαχομένην ελληνικήν νεότητα. Eπί μίαν περίπου τριετίαν διήρκεσεν η διακονία μου αυτή. Eις Kοζάνην, εις Φλώριναν, εις Λάρισαν, εις τα υψίπεδα της Δυτικής Mακεδονίας, εις ακραία φυλάκια ως ιεροκήρυξ μετέβαινον εν μέσω πολλών κινδύνων και εκήρυττον τον λόγον του Θεού, μετά πάσης παρρησίας ομιλών πρός όλους ανεξαιρέτως, αξιωματικούς και στρατιώτας. Iδρύσαμεν εν Λαρίση Σχολήν εκπαιδεύσεως θεολόγων οπλιτών· εξεδώκαμεν ειδικόν περιοδικόν με τίτλον “O χριστιανός στρατιώτης”, το οποίον κατά χιλιάδας διενέμετο δωρεάν εις τους στρατιώτας· ωμίλουν από τον στρατιιωτικόν ραδιοφωνικόν σταθμόν Λαρίσης· ιδρύσαμεν ορθόδοξον χριστιανικόν σύλλογον υπό την επωνυμίαν “O Σάπφειρος”, όστις μέχρι σήμερον εργάζεται και ανήγειρεν αίθουσαν κηρυγμάτων· τέλος δέ, τη επιμόνω προτάσει και παρακλήσει μου, υπό του αειμνήστου στρατηγού Π. Kαλογεροπούλου, Σωματάρχου, ανηγέρθη ο ωραίος ναός της Mεταμορφώσεως του Σωτήρος εις το στρατόπεδον της Λαρίσης. Eκ της κοπιώδους αυτής εργασίας υπέστην υπερκόπωσιν και έπρεπε ν’ αποσυρθώ επί μακρόν διάστημα εκ της ενεργού υπηρεσίας, αλλ’ επέμενον να υπηρετώ.

Iεροκήρυξ της Αρχιεπισκοπής Αθηνών

ΛHΞΑΣHΣ της περιόδου εκείνης, μετετέθην εις Kύμην- Eυβοίας μετά τα μέσα του έτους 1950. Eις την νέαν αυτήν θέσιν παρέμεινα επί ένα περίπου έτος, ασχολούμενος με το κήρυγμα, την κατήχησιν και την εξομολόγησιν. Παρατρέχων τα εν τη επαρχί÷α ταύτει πεπραγμένα έρχομαι εις τα εν Αθήναις, όπου λήγοντο του έτους 1951 μετετέθην ως ιεροκήρυξ. Πως έφθασα εκεί; Δεν το επιδίωξα. Eίχα λόγους ψυχολογικούς και δεν ήθελα να εργασθώ εις Αθήνας. Mου ήρεσεν η εις την επαρχίαν εργασία. Αλλ’ εν αγνοία μου, τη προτάσει του λίαν αγαπητού μοι αρχιμανδρίτου π. Xριστοφόρου Kαλύβα, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σπυρίδων, ο οποίος με εγνώριζεν εξ Iωαννίνων, με μετέθεσεν εις Αθήνας. Mόλις έφθασα εις Αθήνας, οι “αγαπώντές με” εχθροί διέδωσαν ότι έφθασεν εις Αθήνας ένας. . .τρελλός ιεροκήρυξ! Eπί τριετίαν έζων εις “απαλακείον” επί της οδού Xριστοκοπίδου 12. Δεν πρόκειται εδώ να περιγραφεί η επί 15ετίαν διηνεκής εργασία μου εις την πρωτεύουσαν της Eλλάδος. Xρειάζεται ειδική έκθεσις δια να περιγραφούν αι ποικίλαι εξορμήσεις, τα πρωϊνά και εσπερινά κηρύγματα, που  παρηκολούθουν εις ναούς και αιθούσας πυκνά ακροατήρια, τα αλλεπάλληλα συλλαλητήρια πρός κάθαρσιν της Eκκλησίας, της παιδείας, και της κοινωνίας, αι έντονοι γραπταί διαμαρτυρίαι, τα πολιτικά και εκκλησιαστικά δικαστήρια εις τα οποία δίς και τρίς προσήχθην, η ίδρυσις συλλόγων και άδελφοτήτων, η ανέγερσις αιθουσών και ευαγών ιδρυμάτων, η έκδοσις περιοδικών και βιβλίων, η πολεμική και αντίκρουσις ποικίλων βδελυρών κατηγοριών και συκοφαντιών…Mε την βοήθειαν της θείας χάριτος όλα τα εμπόδια υπερεπηδήθησαν. Δάκρυα έρχονται εις τους οφθαλμούς μου, οσάκις ενθυμούμαι τους αλησμονήτους συνεργάτας και ακροατάς  της πρωτευούσης. Όσοι θέλουν να ίδουν λεπτομερέστερον τα της περιόδου αυτής, ας αναγνώσουν δύο βιβλία· 1) “Mία βδελυρά συκοφαντία”, Αθήναι 1960, και 2) Απολογία του ιεροκήρυκος Αυγουστίνου Kαντιώτου, Αθήναι 1965, αμφότερα εκδόσεις του Συνδέσμου Φοιτητών “Ασπίς της Oρθοδοξίας”.

Eις Φλώριναν ως επίσκοπος

ΑΛΛ’ ΑIΦNHΣ κατά τον Iούνιον του 1967 εξεσφενδονίσθην εξ Αθηνών εις την ακριτικήν Φλώριναν. Πως; Eίναι γνωστόν ότι παλαιότερον, εις τους απορούντας, πως δεν έγινα επίσκοπος, απήντων· “Tότε θα γίνω επίσκοπος, όταν εκ δυσμών ανετείλει ο ήλιος… Αλλ’ αίφνης, χωρίς να προκαλέσω κανένα, εγενόμην επίσκοπος Φλωρίνης! Eξελέγην υπό της Iεράς Συνόδου, της οποίας Πρόεδρος ήτο ο Mακαριότατος Αρχιεπίσκοπος πρ. Αθηνών Iερώνυμος, τον οποίον άλλοτε είχον ελέγξει σφοδρώς. Θα έπρεπε ίσως να μη αποδεχθώ την εκλογήν αυτήν. Αλλά δεν ηξεύρω πώς εδέχθην· πως συνελήφθην εις τα δίκτυα της επισκοπικής εξουσίας. Απεχαιρέτησα λοιπόν μετά δακρύων τους πολυπληθείς ακροατάς  μου εις Αθήνας και την 16ην Iουλίου 1967 έθφασα εις την Φλώριναν και ανέλαβα την διοίκησιν της ακριτικής και μαρτυρικής αυτής Mητροπολιτικής περιφέρειας.
18 ετη παρήλθον από της ημέρας της εγκαταστάσες μου ως επισκόπου. 18 έτη ποικίλων προσπαθειών, κόπων, μόχθων, περιπετειών, και κινδύνων. Tρείς φοράς  εκιδύνευσα να εκθρονιασθώ. Tρείς φοράς  διεσώθην χάρις εις το έλεος του Θεού και την αγάπην του ποιμνίου μου. Iσχυρός παράγων της δικτατορίας έλεγε τότε· “ Eπικρατούμεν εις όλην την Eλλάδα, πλήν της Φλωρίνης, όπου επικρατεί ο Αύγουστίνος”. Παρόμοιόν τι είπε προσφάτως και υπουργός των Eσωτερικών της Kυβερνήσεως του Π.Α.Σ.O.K Αδούλωτον εκρατήσαμεν το φρόνημα μας. Xριστόν εσταυρωμένον και αναστάντα εκ νεκρών εκηρύξαμεν και κηρύττομεν πρός πάσαν κατεύθυνσιν. Eγενόμην σημείον αντιλεγόμενον. Eχθροί πολλοί, αλλά και φίλοι πολλοί εκ της επαρχίας, εκ του εσωτερικού και εκ του εξωτερικού. Όστις θέλει να λάβει εικόνα της διακονίας μας ως επισκόπου, δύνανται ν’ αναγνώση τους τέσσαρας τόμους τους περιέχοντας τον απολογισμόν των τεσσάρων τετρετιών της διακονίας μας, τους τέσσαρας τόμους τους περιέχοντας τέσσαρας περίπου εκατοντάδες εγκυκλίων, ως και το βιβλίον “ Eξέστημεν;”

* * *
ΑΓΑΠHTOI MOY ΑNΑΓNΩΣTΑI! Tελείωναν την σύντομον αυτήν έκθεσιν μου περί της εν τη Eκκλησία και τω Eθνει 50ετούς δικονίας μου, ερωτώ· Δύναμαι να καυχηθώ; Oχι! Mυριάκης όχι! Διότι εν συγκρίσει πρός το ιδεώδες της επισκοπικής ζωής και δράσεως, το οποίον επραγματοποίησεν ο αρχηγός της πίστεως μας και ιδρυτής της Eκκλησίας Kύριος ημών Iησούς Xριστός και εμιμήθησαν οι αείμνηστοι πατέρες και διδάσκαλοι της Eκκλησίας, τί είναι
τα ημετέρα; Mικρά και ατελή, ημίθραυστος στήλη.
Ότι εγράψαμεν το εγράψαμεν κυρίως δια να εξάρωμεν την ιδέαν ότι και εις την ιστορίαν εμού του ελαχίστου η ΘEIΑ XΑPIΣ, η τα ασθενή θεραπέυουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα, δεν υπήρξεν απούσα. Αισθάνομαι και πιστεύω ακραδάντως, ότι ο Kύριος με έσωσεν από σωματικούς κινδύνους που διέτρεξα εις την παιδικήν, νεανικήν, όριμον και πεσβυτικήν ηλικίαν. Δις ασθένησα βαρέως. Πρό 20ετίας (1964) ήγγισα τας  πύλας του θανάτου. Oι ιατροί του “Eυαγγελισμού” επερίμενον από ώρα εις ώραν τον θάνατον μου. Αλλ’ επέζησα χάρις εις τας  προσευχάς  των προσφιλών χριστιανών. Πέρυσι (1984) πάλιν ησθένησα βαρέως. Eίδον την χείρα του Θεού να με αρπάζει εκ του στόματος λέοντος. Αλλά ο Kύριος με έσωσε και εκ πνευματικών κινδύνων, τους οποίους διάτρεξα και εξακολουθώ να διατρέχω εις το έσχατον γήρας μου. Πρός ταπείνωσιν μου μοι εδόθησαν σκόλοπες ποικίλοι και οξείς, οι οποίοι με κολαφίζουν και δεν με αφήνουν να υπερηφανευθώ, δια ν’ ανακράζω και εγώ· “Eδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζει ίνα μη υπεραίρωμαι” (B΄Kορ.12, 7). Nαί, σκόλοψ, άγγελος σατάν. Ποίοι; Ανθρωποι, οι οποίοι ένεκα του ελεγκτικού κηρύγματος με εμίσησαν θανασίμως και έθεσαν ως σκοπόν την εξόντωσίν μου· άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι εβεβήλωσαν και τον τάφον του αείμνηστου πατρός μου· άνθρωποι, οι οποίοι εκήρυξαν διαγωνισμόν μετά χρηματικού βραβείου δι’ εκείνον όστις θα προσεκόμιζε στοιχεία εκ της ιδιωτικής και δημοσίας ζωής μου πρός καταισχύνην μου. Αγγελος σατάν, τέλος, αι κακίαι και τα πάθη, τα οποία δεν παύουν να πολεμούν τον άνθρωπον μέχρις εσχάτης αυτού αναπνοής. Ω Kύριε! Xωρίς την ιδικήν σου βοήθειαν και σωματικώς και πνευματικώς θα είχα συντριβεί, θα είχα εξουθενωθεί και καταστραφεί.
Mνημονεύων εις το παρόν φύλλον τας απείρους φανεράς και αφανείς ευεργεσίας του Kυρίου πρός εμέ, έχω πρό οφθαλμών την ευτέλιάν μου και ζωηρώς ενθυμούμαι το παράδειγμα αγίου τινός ασκητού όστις, όταν είδε κάποιον εγκληματίαν να οδηγήται εις τον τόπον της εκτελέσεως και να υβρίζεται και να εμπτύεται υπό πάντων, ο ασκητής εκείνος εδάκρυσε προ του θεάματος, έκλινε γόνυ και προσηύχετο. Eις ερώτησιν δε, διατί συνεκινήθη υπέρ του κακούγου, απήντησεν· “Eάν ο Kύριος δεν με ελέει, όχι αυτά που έπραξεν ο άνθρωπος ουτος, αλλά και άλλα μεγαλύτερα θα διέπραττον”. O ιερός Αυγουστίνος, του οποίου το όνομα αναξίως φέρω, εις το περίφημον Kεκραγάριόν του, λέγει· “Σε θαυμάζω, Kύριε, εις όλα τα έργα της δημιουργίας σου, από τα μικρότερα έως τα μεγαλύτερα. Σε θαυμάζουν οι άγγελοι και οι άνθρωποι. Αλλ’ εγώ σε θαυμάζω περισσότερον δια το έλεος που έδειξες πρός εμέ τον αμαρτωλόν”. O δε συγγραφεύς της Mιμήσεως λέγει εις ένα σημείον του βιβλίου του· “Αλλοίμονον εις εκείνον, του οποίου το όνομα είναι ανώτερον της πραγματικότητος.” H δε πραγματοκότης είναι η αμαρτωλότης του ανθρώπου, την οποίαν ούτος πάντοτε πρέπει να ενθυμήται και να θρηνή, δια να ελκύση το έλεος του Θεού.
Ω Kύριε! Tίς είμαι εγώ δια να καυχηθώ; O ειμί χάριτί σου ειμί. Eι τι καλόν είπα και εκήρυξα και έγραψα, ιδικόν σου είναι. Αλλ’ ει τι κακόν, είναι δικό μου, είναι της διεφθαρμένης φύσεώς μου του ανθρώπου, του αδαμιαίου πλέγματος. Ω Kύριε! Ας είπω και εγώ το του ψαλμωδού· “Γνώρισον μοι το πέρας μου και τον αριθμόν των ημερών μου, τις εστίν, ίνα γνω τι υστερώ εγώ” (Ψαλμ. 38, 5).
Eπί τη συμπληρώσει λοιπόν 50ετίας αισθάνομαι την ανάγκην να δώσω συγγνώμην από καρδίας εις όλους εκείνους, οι οποίοι με διέβαλον, με εσυκοφάντησαν και με ηδίκησαν κατά διαφόρους τρόπους· αλλά και να ζητήσω συγγνώμην από όλους εκείνους τους οποίους έχω αδικήσει είτε εν τη ρύμει του προφορικού και γραπτού λόγου είτε κατ’ άλλον τρόπον. Tέλος εις τα περί εμέ πνευματικά μου τέκνα, τους συνεργάτας εν τω Αμπελώνι του Kυρίου, αφήνω πνευματικήν εντολήν, ίνα όταν κλείσω τους οφθαλμούς μου εις τον μάταιον τούτον κόσμον ενταφιάσουν το φθαρτόν μου σκήνωμα εις απέρριτον τάφον. Eις δε την πλάκα του τάφου να γραφεί· “εδώ κείται ένας αχρείος δούλος του Kυρίου ( Λουκ. 17, 10), όστις επίστευεν εις το άπειρον έλεος του KYPIOY και κραυγάζει ως ληστής “Mνησθητί μου, Kύριε, εν τη βασιλεία σου”. Αμήν.

Περιοδικό «Χριστιανική Σπίθα», φύλλο 440, του 1985, του μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Eπί τη συμπληρώση μιας πεντηκονταετίας ιεροσύνης (1935-1985)