OMAΔΑ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΥΓΙΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

για αγορά ποιοτικών προϊόντων κατευθείαν από παραγωγούς σε σούπερ τιµές

Το οφείλουµε στον εαυτό µας, στην παραπαίουσα (πτωχευµένη ?) οικονοµία της Χώρας µας, στην αντιµετώπιση της ανεργίας, στα παιδιά µας και σε πολλούς άλλους τοµείς, που µπορεί να δουν ßελτίωση αν το τηρήσουµε ευλαßικά !!!!!

Οι Ξένοι το κάνουν χωρίς εξαιρέσεις . . . . . . . . Εµείς γιατί να το αποφεύγουµε ή να το αναßάλλουµε ? Είναι πιά ή µόνη µας άµυνα!!!!

Διαßάστε και δυό επεξηγηµατικά λόγια, γιατί να προτιµήσουµε το καθένα και όχι τον άλλο . . . . .
Προωθήστε το και διαδώστε το σε όσους πιο πολλούς φίλους και γνωστούς έχετε…ίσως κάτι κατορθώσουμε συλλογικά…

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ !..

Την ίδια ώρα που η κινδυνολογία έχει πάρει φωτιά και ένα από τα βασικά επιχειρήματα για την ψήφιση του μνημονίου 2 ήταν ότι δεν θα έχουμε προϊόντα πρώτης ανάγκης, την ίδια ώρα που οι πολυεθνικές ετοιμάζουν βαλίτσες για να εγκαταλείψουν την ελληνική κατεστραμμένη αγορά, οι Έλληνες καταναλωτές ευαισθητοποιούνται και ανταλλάζουν το παρακάτω mail που αναφέρει τις ελληνικές εταιρείες που πρέπει να στηρίξουν. Πολλές είναι οι ελληνικές εταιρείες που από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η κρίση κάνουν προσφορές στους καταναλωτές με σκοπό να αλληλοβοηθηθούν και να παραμείνουν και οι ίδιοι με ανεβασμένα τα ρολά. Ταυτόχρονα έχει αυξηθεί το ποσοστό των καταναλωτών που επιλέγουν ελληνικά προϊόντα, κυρίως για συναισθηματικούς λόγους, καθώς οι τιμές στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι καν ανταγωνιστικές.

«ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»

Τη δημιουργία κινήματος με σαφή αντιμνημονιακό εθνικοπατριωτικό  και χριστιανορθόδοξο προσανατολισμό και με την ονομασία «Ανεξάρτητοι Έλληνες» ανακοίνωσε σήμερα το πρωί ο ανεξάρτητος βουλευτής, Πάνος Καμμένος.

Όπως δήλωσε ο κ. Καμμένος  πρόκειται για μία αντιμνημονιακή κίνηση που θα απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες και ότι φιλοδοξεί να συγκεντρώσει  περί τις 200.000 υπογραφές πολιτών-συνιδρυτών. Στο μήνυμα που συνοδεύει το σήμα του κόμματος, που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο κ. Καμμένος σημειώνει: «Το δικό μας κίνημα γεννήθηκε. Η Παναγία να είναι βοηθός και προστάτης. Είμαστε Πολλοί. Είμαστε Ανεξάρτητοι. Είμαστε Έλληνες».

Στον ιδρυτικό πυρήνα πάντως ανήκουν και άλλα στελέχη όπως ο κ. Χρήστος Ζώης και ο κ. Γιάννης Μανώλης, ο κ. Δημήτρης Σταμάτης που προσφάτως αποχώρησαν από τη ΝΔ. Σύμφωνα με πληροφορίες έχουν γίνει συζητήσεις και με στελέχη που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ.

Στην ιδρυτική του διακήρυξη αναφέρεται ότι οι « Έλληνες πολίτες που συναντηθήκαμε τα τελευταία δυο χρόνια, αντιμετωπίζοντας την επίθεση της Νέας Τάξης πραγμάτων μέσω μνημονίων, εθνικής ταπείνωσης και βίαιης οικονομικής επίθεσης στην Ελληνική οικογένεια, συμφωνήσαμε να ιδρύσουμε πολιτικό φορέα με το όνομα «Ανεξάρτητοι Έλληνες».

Ο φορέας διακηρύσσει ότι:

-«Καθιστά αδιαπραγμάτευτες τις αρχές της Εθνικής Ανεξαρτησίας και περηφάνιας και της λαϊκής κυριαρχίας,

-Απαιτεί την κατάργηση του μνημονίου και αρνείται να δεχτεί το επαχθές, παράνομο χρέος που διαμορφώθηκε με τοκογλυφικά επιτόκια.

– Απορρίπτει την εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας και την κατάργηση του Έθνους-Κράτους.

– Απαιτεί την κατάργηση κάθε ασυλίας αξιωματούχων, βουλευτών και υπουργών για εγκλήματα που διέπραξαν κατά του Ελληνικού λαού και της Δημόσιας περιουσίας. Απαιτεί την τιμωρία των καταχραστών του Δημοσίου χρήματος και την δήμευση των περιουσιακών τους στοιχείων.

– Εγγυάται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας σε σχέση με:

α) Τον καθορισμό των Ελληνικών ΑΟΖ.

β) Την διεκδίκηση των οφειλόμενων από την Γερμανία αποζημιώσεων

και των κατοχικών δανείων.

Επίσης δηλώνει ότι:

 -«πιστεύουμε στις αξίες και την διαχρονικότητα της Ορθοδοξίας. Αναγνωρίζουμε την προσφορά της στο Έθνος και ταυτόχρονα εγγυόμαστε το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας και του ατομικού αυτοπροσδιορισμού σε κάθε πολίτη.

– Πιστεύουμε στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και ταυτόχρονα

αρνούμαστε την εξάρτηση που οδηγεί στην διεθνή απομόνωση και στερεί από τη

χώρα άλλες γεωπολιτικές συμμαχίες.

-Πιστεύουμε σε μια ορθολογική ανάπτυξη με κυρίαρχο μοχλό την ελεύθερη αγορά.

____

Κοινή δήλωση 5 γεναίων Συνταγματολόγων

κατά του Μνημονίου για παράβαση του Συντάγματος

και της Ευρωπαϊκής νομιμότητας…

ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ

Των καθηγητών Συνταγματικού Δικαίου

• Γιώργου Κασιμάτη, Ομότιμου Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών
• Ανδρέα Δημητρόπουλου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών
• Γιώργου Κατρούγκαλου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Θράκης
• Ηλία Νικολόπουλου, Καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου
• Κώστα Χρυσόγονου, Καθηγητή Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Αισθανόμαστε την υποχρέωση να επισημάνουμε προς τη Βουλή και τον ελληνικό λαό ότι το κείμενο, το οποίο καλείται σήμερα να ψηφίσει η λαϊκή αντιπροσωπεία, παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος και του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου για τους λόγους που ακολουθούν:

1. Η παρούσα Βουλή εκλέχθηκε τον Οκτώβριο του 2009 κάτω από εντελώς διαφορετικές πολιτικές προϋποθέσεις και η λαϊκή εντολή προς αυτή, κατά την έννοια του άρθρου 41 του Συντάγματος, ήταν διαμετρικά αντίθετη από όσα προβλέπει τώρα το κατατεθειμένο κείμενο. Λείπει, συνεπώς, η δημοκρατική νομιμοποίηση για την ψήφισή του.

2. Tο περιεχόμενο του κειμένου, που καλείται να ψηφίσει η Βουλή είναι προϊόν οικονομικού και πολιτικού εκβιασμού, εκ μέρους των εκπροσώπων των δανειστών, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου (άρθρο 52 της Διεθνούς Σύμβασης της Βιέννης του 1969).

3. Το κείμενο που κατατέθηκε για ψήφιση δεν αποτελεί κατά το Σύνταγμα ούτε σχέδιο νόμου, δεδομένου ότι δεν περιλαμβάνει διατάξεις νομοθετικού περιεχομένου ούτε σχέδιο νόμου κυρωτικού διεθνούς σύμβασης, δεδομένου ότι δεν περιέχει το υπογεγραμμένο κείμενο της διεθνούς σύμβασης. Πρόκειται για κείμενο προγράμματος, που επιχειρείται να δεσμεύσει ανεπίτρεπτα επί δεκαετίες το μέλλον της χώρας. Παρουσιαζόμενο, συνεπώς, ως δεσμευτικό κείμενο νόμου, παραβιάζει την αντιπροσωπευτική αρχή και την κατά το Σύνταγμα άσκηση της νομοθετικής λειτουργίας (άρθρο 26 Σ).

4.  Το κείμενο επιχειρείται να υπερψηφιστεί κατά παράβαση του άρθρου 29 του Συντάγματος, στο βαθμό που επιβάλλεται κομματική πειθαρχία χωρίς προηγούμενη εσωτερική ψηφοφορία και απόφαση συλλογικών κομματικών οργάνων.

5.  Η πρόβλεψη ότι οι νέες δανειακές συμβάσεις θα ισχύουν από την υπογραφή τους, χωρίς κύρωση από την Βουλή, παραβιάζει τα άρθρα 28 παρ. 2 και 36 παρ. 2 του Συντάγματος, καθώς και το διεθνές δίκαιο.

6.   Οι συνταγματικές και οι διεθνούς δικαίου εγγυήσεις σεβασμού και προστασίας της εθνικής κυριαρχίας προσβάλλονται επιπλέον: (α) Με την επανάληψη –όπως και στη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης της 10.5.2010- της ρήτρας παραίτησης από τις ασυλίες της εθνικής κυριαρχίας, (β) με τον υπερδανεισμό της χώρας και την άμεση στέρηση της δυνατότητας ικανοποίησης των βασικών αναγκών του ελληνικού λαού και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των ελλήνων πολιτών, (γ) με τη σώρευση «επαχθούς» δανεισμού και (δ) με την εφαρμογή του αγγλικού δικαίου και όχι του δημοσίου διεθνούς δικαίου που διέπει τις διεθνείς συμβάσεις των κρατών. Συνεπώς, το κείμενο που καλείται η Βουλή να ψηφίσει παραβιάζει στον πυρήνα τους τις συνταγματικές εγγυήσεις της εθνικής κυριαρχίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατικής αρχής (άρθρο 1 του Συντάγματος).

7.   Τα μέτρα που προβλέπει το προς ψήφιση κείμενο ότι θα επιβληθούν στον ελληνικό λαό παραβιάζουν τις αρχές της ισότητας των βαρών, του κοινωνικού κράτους δικαίου (άρθρα 4 παρ. 5 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος) και τις εγγυήσεις των κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων (άρθρα 22 και 23 του Συντάγματος). Παραβιάζουν επίσης θεμελιώδεις εγγυήσεις της Συνθήκης της Λισαβόνας (του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων) και του διεθνούς δικαίου, καθώς και εγγυήσεις του διεθνούς εργατικού δικαίου.
Η ψήφιση του νομοσχεδίου συνιστά, συνεπώς, εκτροπή από τη συνταγματική, την ευρωπαϊκή και τη διεθνή νομιμότητα.  Περισσότερα

 http://www.tideon.org

_______

______

______

_______

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν στηρίζει τὴν

«ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ  ΕΚΤΡΟΠΗ  ΕΠΙΔΟΞΩΝ  ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΩΝ  ΘΕΟΛΟΓΩΝ»

Ὁ καθηγητὴς Τσελεγγίδης τονίζει:

Ἡ μεταπατερικὴ θεολογία δὲν ἔχει ἁπλῶς χαρακτῆρα «πατρομαχίας, ἀλλὰ κυρίως συνιστᾶ μία θεομαχία»

Στὴν Ἡμερίδα ποὺ πραγματοποιήθηκε στὶς 15 Φεβρουαρίου 2012 στὸν Πειραιᾶ καὶ στὸ Στάδιο «Εἰρήνης καὶ Φιλίας» μὲ θέμα «Πατερικὴ Θεολογία καὶ Μεταπατερικὴ Αἵρεση», μίλησε καὶ ὁ καθηγητὴς θεολογίας κ. Δημ. Τσελεγγίδης.

Ἡ εἰσήγησή του εἶχε τὸν τίτλο: «Νεοπατερικὴ ἢ νεο-βαρλααμιτικὴ θεολογία; Ἄγνοια ἢ ἄρνηση τῆς ἁγιότητας; Κριτήρια τοῦ ὀρθοδόξως καὶ ἀπλανῶς θεολογεῖν». Καὶ ὑπότιτλο: «Ἡ ὑπεροψία καὶ ἡ θεολογικὴ ἐκτροπὴ τῶν ἐπίδοξων μεταπατερικῶν θεολόγων». Ἀσφαλῶς (ὅπως συμβαίνει σὲ παρόμοιες περιπτώσεις) τὸ κείμενο αὐτὸ θὰ δημοσιευθεῖ, μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες εἰσηγήσεις (ὅπως τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου Ἱερόθεου, τῶν πρωτοπρεσβυτέρων καθηγητῶν π. Γ. Μεταλληνοῦ καὶ π. Θ. Ζήση κ.ἄ.) στὴν πληρότητά του ὡς γραπτὸς λόγος, μὲ τὶς στίξεις, τὴν προσθήκη ὅσων δὲν ἀναγνώστηκαν λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου, καὶ μὲ τὶς ὑποσημειώσεις.

Ἐπειδὴ ὣς τὴν δημοσίευση θὰ παρέλθη ἀρκετὸς χρόνος –καὶ τὰ γεγονότα τρέχουν– σκεφτήκαμε πὼς ἡ ἀπομαγνητοφώνηση ἑνὸς τμήματος τῆς εἰσηγήσεως αὐτῆς ἦταν ἀναγκαία τώρα, γιατὶ α) γιὰ πρώτη φορὰ ἐπίσημα σὲ Ἡμερίδα ἀποκαλύπτεται μὲ ὑπεύθυνο θεολογικὸ λόγο, πὼς ἡ μεταπατερικὴ θεολογία ἀποτελεῖ μέρος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ προσβολὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας (ἔστω κι ἂν δὲν κατονομάστηκαν ἀπὸ τὸν ὁμιλητὴ οἱ μεταπατερικοὶ θεολόγοι) καὶ β) καθόσον ἡ «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» Βόλου ἀνακοίνωσε μιὰ Ἐκδήλωση-Διάλεξη ποὺ διοργανώνει στὶς 5 Μαρτίου 2012! Καὶ ποῦ θὰ γίνει αὐτὴ ἡ Διάλεξη; Στὴν Ἀθήνα καὶ στὴν αἴθουσα Ἐπιμορφωτικῶν ἐκδηλώσεων τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς!

Δηλαδή, τὴν στιγμὴ ποὺ ἕνα μεγάλο τμῆμα τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἐδῶ καὶ καιρὸ (καὶ μὲ τὴν ἐν λόγῳ Ἡμερίδα) καταδικάζει τὴν μεταπατερικὴ θεολογία καὶ τὴν Ἀκαδημία τοῦ Βόλου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος, συνεχίζουν ἀπτόητοι τὸ διχαστικό τους ἔργο καὶ

Ι) Ἤδη στὶς 2 Δεκεμβρίου 2011 ὁ κ. Ἱερώνυμος δέχτηκε στὸ Ἀρχιεπισκοπικὸ Μέγαρο «τὸ Δ. Σ. τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Πρόεδρό του …Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιο» καὶ τότε, εἶχε τὴν εὐκαιρία «ὁ Μακαριώτατος νὰ ἐκφράσει τὴν εὐαρέσκεια καὶ ἱκανοποίησή του γιὰ τὴν πλούσια καὶ καρποφόρα δράση τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν, ἐνῶ δὲν παρέλειψε νὰ ἐπαναλάβει τὴ στήριξη καὶ ἐκτίμησή του γιὰ τὸ πρωτοποριακὸ ἔργο ποὺ ἐπιτελεῖται στὸ Βόλο. Σημείωσε δὲ ὅτι … ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ φωνὲς σὰν τῆς Ἀκαδημίας τοῦ Βόλου, γι’ αὐτὸ καὶ ἐνθάρρυνε τοὺς ὑπευθύνους της νὰ συνεχίσουν στὸν ἴδιο δρόμο, ἀψηφώντας τὶς ἀνοίκιες καὶ ἄδικες ἐπιθέσεις» ἐναντίον της!

ΙΙ) Παραχωρεῖ (ὁ Ἀρχιεπίσκοπος) χῶρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς γιὰ ἐκδηλώσεις τῆς Ἀκαδημίας Βόλου, ὅπου διδάσκεται ἡ αἱρετικὴ μεταπατερικὴ θεολογία, ἐνῶ δὲν παρέστη στὴν Ἡμερίδα τοῦ Πειραιᾶ, κατὰ τὴν ὁποία ἦταν γνωστὸ  πὼς θὰ εἶχε ὡς θέμα τὴν αἵρεση τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας! (Ἀντίθετα τὸ 2010, σὲ ἄλλη Ἡμερίδα στὸν Πειραιᾶ μὲ παρόμοιο θέμα εἶχε δώσει τὸ παρόν).

Ἐπειδή, λοιπόν, ἡ κάθε καινοτομία ἐπιφέρει σύγχυση καὶ διχασμὸ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκκλησίας, παραθέτουμε ἕνα μέρος τῆς εἰσηγήσεως τοῦ κ. Τσελεγγίδη, ποὺ ἐκφράζει τὶς πατερικὲς θέσεις γιὰ τὸ θέμα, καὶ ὡς ἐκ τούτου δρᾶ προληπτικὰ καὶ (γιὰ ὅσους θέλουν) θεραπευτικά.

«Τὸ κατεστρεπτικότερο ἔργο στὶς συνειδήσεις τοῦ χριστιανικοῦ θεολογικοῦ κόσμου εὐρύτερα, τὸ ἔκαναν κατὰ τὴν γνώμη μας οἱ Προτεστάντες. Καὶ τοῦτο, ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀμφισβήτησαν εὐθέως τὸ κύρος τῶν Οἰκουμ. Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἄλλωστε καὶ τὴ σύνολη Ἀποστολικὴ καὶ Πατερικὴ Παράδοσή της. Ταυτόχρονα ἀκύρωσαν ἐπισήμως, οὐσιαστικὰ καὶ τυπικά, τὴν ἁγιότητα ὅλων τῶν ἐπωνύμων ἁγίων, ἀμφισβητώντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καὶ τὴν ἁγιοπνευματικὴ ἐμπειρία τῆς ἑκάστοτε ἐπὶ γῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας.

Ἀντίστοιχα, τὸ κατεστρεπτικότερο ἔργο στὴν δογματικὴ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τὸ ἔκανε καὶ ἐξακολουθεῖ, ἀμείωτα, νὰ τὸ κάνει ὁ Οἰκουμενισμός. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀποτελεῖ σήμερα τὸν δυσσώδη φορέα, τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ, καὶ κατὰ συνέπεια τὸν πιὸ ἐπίσημο φορέα τῆς ἐπικινδυνότερης πολυαιρέσεως ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἐπειδὴ συμβάλλει ἀποφασιστικὰ στὴν ἄμβλυνση τοῦ ὀρθοδόξου κριτηρίου καὶ τῆς ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας.

Συγκεκριμένα διὰ τῶν ἐκπροσώπων του, τοπικῶς καὶ διεθνῶς, ἐπιχειρεῖ διαρκῶς καὶ βαθμιαίως, ὅλο καὶ μεγαλύτερες ἐκπτώσεις στὴν ἐκκλησιολογική-δογματικὴ συνείδηση τῶν ἀνυποψίαστων πνευματικῶς ὀρθοδόξων πιστῶν. Καὶ αὐτὸ τὸ ἐπιτυγχάνει εἰδικότερα μὲ τὴν σχετικοποίηση ἢ καὶ τὴν ἀκύρωση στὴν πράξη τοῦ κύρους τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ μάλιστα συλλογικῶν ἀποφάνσεών τους, στὸ πλαίσιο τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Βλέπε λ.χ. τὴν κατάφορη καὶ κατ’ ἐξακολούθησιν –ἐδῶ καὶ χρόνια– παραβίασιν τοῦ 2^ου κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ ἀπαγορεύει ρητῶς τὴν συμπροσευχὴ μὲ ἀκοινωνήτους καὶ ἑτεροδόξους, μὲ τὴν σαφῆ ἀπειλὴ τῆς καθαιρέσεως τῶν κληρικῶν καὶ τοῦ ἀφορισμοῦ τῶν λαϊκῶν ποὺ τὴν παραβιάζουν.

Στὸ παραπάνω εὐρύτερα ἐκκοσμικευμένο θεολογικὸ κλίμα καὶ εἰδικότερα καὶ κατ’ ἐξοχὴν στὸ καθαυτὸ πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ περιγράψαμε ἐντάσσεται ὀργανικὰ καὶ τὸ ἐμφανιζόμενο τὸν τελευταῖο καιρὸ κίνημα τῶν ἐπίδοξων μεταπατερικῶν θεολόγων…

Στὴ σύντομη θεολογικὴ τοποθέτησή μας θὰ ἑστιάσουμε κατ’ ἐξοχὴν στὸ φρόνημα καὶ ὄχι στὸ πρόσωπο τῶν μεταπατερικῶν θεολόγων, καθὼς καὶ στὰ κριτήρια τῆς ὑποδηλουμένης θεολογίας τους. Δυστυχῶς, οἱ ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μας μεταπατερικοὶ θεολόγοι, μὲ τὶς παράτολμες ἢ μᾶλλον μὲ τὶς θρασύτατες καὶ οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν, ἴσως, διατυπώσεις τους, ἐμφανίζονται πρακτικῶς νὰ ἀγνοοῦν πλήρως, τί εἶναι ἡ ἁγιότητα καθ’ ἑαυτήν, καὶ κατ’ ἐπέκτασιν, τί εἶναι καθ’ ἑαυτὴν ἡ ἁγιοπνευματικὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ κατὰ τὴν ἐμπειρίαν τῆς Ἐκκλησίας, τὴν θεμελιώδη προϋπόθεση τοῦ ὀρθοδόξως καὶ ἀπλανῶς θεολογεῖν. Ἀκόμα εἰδικότερα, ἐμφανίζονται στὰ κείμενά τους, νὰ ἀγνοοῦν ὅτι ὀρθόδοξη καὶ ἀπλανῆ θεολογία παράγουν πρωτογενῶς, μόνο ὅσοι καθαρίστηκαν ἀπὸ τὴν ἀκαθαρσία τῶν παθῶν τους, καὶ κυρίως, ὅσοι φωτίστηκαν καὶ θεώθηκαν ἀπὸ τὶς ἄκτιστες ἐνέργειες ἐλλάμψεις τῆς θεοποιοῦ χάριτος.

Ἡ ἐπιχειρούμενη αὐθαδῶς ὑπέρβαση τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἐκ μέρους τῶν μεταπατερικῶν θεολόγων, κλονίζει τὴν ἀπαραίτητη γιὰ τοὺς πιστοὺς βεβαιότητα, ὡς πρὸς τὴν διαχρονικὴ ἰσχὺ τῆς ἁγιοπατερικῆς θεολογίας, ἐνῶ παράλληλα εἰσάγει ἀθέμιτα καὶ πονηρὰ τὴν προτεσταντικοῦ τύπου θεολογικὴ πιθανολογία. Μὲ τὸν τρόπο, ὅμως, αὐτὸ στὴν πραγματικότητα, «μεταίρονται ὅρια ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν». Ἀλλὰ τοῦτο παραβιάζει βάναυσα, τόσο τὸν ἁγιοπατερικό, ὅσο καὶ τὸν θεόπνευστο βιβλικὸ λόγο.

Μὲ βάση τὰ παραπάνω… θὰ μπορούσαμε νὰ ὑποστηρίξουμε ἐπιστημονικῶς, ὅτι οἱ ἐπίδοξοι μεταπατερικοὶ θεολόγοι, σαφῶς δὲν ἔχουν τὶς προϋποθέσεις τῆς ἁγιοπατερικῆς θεολογίας. Γιατί, ἀλήθεια, πῶς θὰ μποροῦσαν νὰ ὑποστηρίξουν ὅτι τὶς ἔχουν, ὅταν συμβαίνει νὰ εἰσηγοῦνται αὐθαδῶς τὴν ὑπέρβαση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἢ ὅταν ἐπιχειροῦν νὰ εἰσαγάγουν στὴν ἐκκλησιαστικὴ θεολογικὴ σκέψη μιὰ δυτικοῦ τύπου θεολογικὴ καὶ γνωσιολογικὴ πιθανολογία, ποὺ ὡς προϋπόθεσή της ἔχει τὴν ἐπιστημονικὴ ἀκαδημαϊκὴ θωράκιση καὶ τὸν θεολογικὸ στοχασμό;

Αὐτὴ καθεαυτήν, ἄλλωστε, ἡ ἔπαρση ὁδηγεῖ στὴν ἀπεμπόλιση τῆς χαρισματικῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖο ἐγγυᾶται τὴν γνησιότητα τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας. Τὰ ἐπιστημονικά-ἀκαδημαϊκὰ κριτήρια ποὺ εἰσηγοῦνται οἱ μεταπατερικοὶ θεολόγοι, ὡς τεκμήρια τῆς ἀντικειμενικότητάς τους, δὲν συμπίπτουν ἀπαραιτήτως μὲ τὰ ἐκκλησιαστικὰ κριτήρια τῶν θεολογεῖν ὀρθοδόξως καὶ ἀπλανῶς, ὅταν μάλιστα τὰ κριτήρια αὐτὰ χρησιμοποιοῦνται ἀπροϋποθέτως.

Ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ θεολογία ἔχει σαφῶς καὶ κυρίως ἁγιοπνευματικὰ κριτήρια. Τὸ κατ’ ἐξοχὴν καὶ κορυφαῖο κριτήριο τοῦ ἀπλανοῦς χαρακτῆρα τῆς ἐκκλησιαστικῆς θεολογίας εἶναι ἡ ἁγιότητα τῶν θεοφόρων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι τὴν διατύπωσαν. Προκαλεῖ βαθύτατη θλίψη ἡ παχυλὴ ἄγνοια καὶ ἡ ἐπ’ αὐτῆς ἐρειδομένη ἔπαρση τῶν μεταπατερικῶν θεολόγων, οἱ ὁποῖοι ἐπιχειροῦν, ὅλως ἀμαθῶς, νὰ ὑποκαταστήσουν τὴν ἐνοχλητικὴ μᾶλλον γι’ αὐτοὺς ἁγιοπατερικὴ θεολογία τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μὲ τὴν ἐπικαιροποιημένη ἐπιστημονικὴ ἀκαδημαϊκὴ θεολογία τους.

Μὲ τὴν στάση τους αὐτὴ φανερώνουν σαφῶς, ὅτι δὲν γνωρίζουν τὴν πραγματικότητα, πὼς οἱ Πατέρες εἶναι ἐνεργῶς θεοφόροι καὶ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας. Ἀγνοοῦν, ὅμως, κυρίως ὅτι ἡ ἁγιότητα τῶν Ἁγίων καὶ ἡ ἁγιότητα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ εἶναι μία καὶ ἡ αὐτὴ κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης. Δηλ. ἡ ἁγιότητα τῶν Ἁγίων ἔχει ὀντολογικὸ χαρακτῆρα καὶ εἶναι ἄκτιστη ἰδιότητα τοῦ Θεοῦ, στὴν ὁποία μετέχοντας ὁ πιστὸς ἄμεσα καὶ προσωπικά, καὶ ὑπὸ σαφεῖς ἐκκλησιαστικὲς προϋποθέσεις, καθίσταται ἐν πάσῃ αἰσθήσει κοινωνὸς τῆς ἁγιότητος τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι λοιπὸν εὐνόητο ὅτι ὁ χαρακτὴρ τῆς ἁγιότητος τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι ἄκτιστος.

Οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐξέφρασαν ἀπλανῶς τὴν ἀποστολικὴ Παράδοση στὴν ἐποχή τους, ἀφοῦ ὅμως προηγουμένως τὴν βίωσαν ἡσυχαστικῶς, ἀσκητικῶς καὶ κατ’ ἐξοχὴν μυστηριακῶς. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ Μ. Βασίλειος, ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ νέος Θεολόγος καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς (ἐνδεικτικὰ) ἐπικαιροποίησαν τὴν Ἀποστολικὴ καὶ Πατερικὴ Παράδοση, ἐκφράζοντας σὲ λόγια θεολογικὴ γλῶσσα, αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ βίωναν ἀκτίστως καὶ ἐν πάσῃ αἰσθήσει καὶ οἱ ἄλλοι, μὴ λόγιοι ἅγιοι Πατέρες, ἀλλὰ καὶ οἱ ὀλιγογράμματοι χαρισματοῦχοι, ὅπως καὶ οἱ ἁπλοὶ θεοφόροι πιστοὶ στὴν εὐχή τους. Ἡ χαρισματικὴ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ δημιουργεῖ τὴν πρωτογενῆ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἁπλοϊκὴ ἢ τὴν ἔντεχνη καὶ λόγια ἐκφορά της. Ἡ θεολογία αὐτὴ ἀποτελεῖ πιστὴ ἔκφραση καὶ ἑρμηνεία τῆς ζωντανῆς καὶ ἄκτιστης ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν συγκεκριμένη ἱστορικὴ πραγματικότητα τῆς ζωῆς τῶν θεουμένων πιστῶν της. «Ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἀπὸ Θεοῦ ἄνθρωποι», μᾶς διαβεβαιώνει ὁ κορυφαῖος ἀπὸ τοὺς ἐπόπτες τῆς θείας μεγαλειότητας.

Νὰ ἐπανέλθουμε, ὅμως, στὰ κριτήρια τοῦ θεολογεῖν. Τὰ ἐπιστημονικὰ ἀκαδημαϊκὰ κριτήρια εἶναι κτιστά. Γι’ αὐτό, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἀσφαλέστατο κριτήριο τῆς ἀκτίστου ἁγιότητας, ἡ μόνη διασφάλιση γιὰ ἀπλανῆ ὀρθόδοξη ἐπιστημονικὴ θεολογία, μπορεῖ νὰ ἀναζητηθεῖ καὶ ἀπὸ τοὺς στερουμένους τὴν ἁγιότητα ἐπιστήμονες θεολόγους, στὸ ταπεινὸ φρόνημα ποὺ ἐνέχει καὶ ἐκφράζει ἡ διαχρονικῶς ἐφαρμοζομένη ἐκκλησιαστικὴ μέθοδος, ἡ ὁποία σημαίνεται στὴν γνωστὴ ἁγιοπατερικὴ διατύπωση: «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι». Αὐτὸ ἄλλωστε τὸ ταπεινὸ φρόνημα, τὸ ὁποῖο διασφάλιζε τὴν ἁγιότητά τους, εἶχαν ὅλοι οἱ θεοφόροι Πατέρες ποὺ συμμετεῖχαν στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, οἱ ὁποῖοι ὁριοθέτησαν ἀπλανῶς τὴν ἐκκλησιαστικὴ θεολογία.

Ὁ θεολογικὸς στοχασμός, στὸν ὁποῖον ἀρέσκονται νὰ ἀναφέρονται οἱ μεταπατερικοὶ θεολόγοι καὶ ἡ συνεπαγόμενη θεολογικὴ πιθανολογία, δὲν προσιδιάζουν στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ θεολογία, ἀλλὰ στὴν ἑτερόδοξη καὶ αἱρετική, ἡ ὁποία, ὅπως εὔστοχα χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τοὺς θεοφόρους Πατέρες, εἶναι τεχνολογία μᾶλλον, παρὰ θεολογία.

Εἶναι ἀξιοσημείωτη στὴν προκειμένη περίπτωση καὶ ἡ καίρια παρατήρηση τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Σιναΐτη τῆς Κλίμακος, ὅτι «ὁ Θεὸν μὴ γνούς», ἐννοεῖται …βιωματικῶς, «στοχαστικῶς ἀποφαίνεται». Ἀλλὰ καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς θὰ χρεώσει στοὺς λατινόφρονας βαρλααμίτες, τὸν χαμαίζηλο καὶ ἀνθρώπινο θεολογικὸ στοχασμό, σημειώνοντας ἀντιθετικῶς ὅτι «ἡμεῖς οὐ στοχασμοῖς ἀκολουθοῦντες, ἀλλὰ θεολέκτοις λογίοις τὴν ὁμολογίαν τῆς πίστεως πεπλουτήκαμεν».

Ἀλλά, ὅταν ἀγνοεῖται καὶ παραμερίζεται ἡ ἁγιότητα, …ἡ θεολογικὴ μεθοδολογία τοῦ «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι», εἶναι ἀναπόφευκτη ἡ υἱοθέτηση τοῦ ἐλεύθερου θεολογικοῦ στοχασμοῦ καὶ τῆς θεολογικῆς πιθανολογίας. Τοῦτο, ὅμως, ὁδηγεῖ οὐσιαστικὰ σὲ μιὰ νεο-βαρλααμικὴ θεολογία ποὺ εἶναι ἀνθρωποκεντρικὴ καὶ ὡς κριτήριό της ἔχει τὴν αὐτονομημένη λογική. Ὅπως δηλ. ὁ Βαρλαὰμ καὶ οἱ ὁπαδοί τους, ἀμφισβήτησαν τὸν ἄκτιστο χαρακτῆρα τοῦ θείου φωτὸς καὶ τῆς θείας χάριτος, ἔτσι καὶ οἱ μεταπατερικοὶ θεολόγοι σήμερα, παραγνωρίζουν στὴν πράξη τὸν ἄκτιστο καὶ ἄρα διαχρονικὸ χαρακτῆρα τῆς ἁγιότητας καὶ τῆς διδασκαλίας τῶν θεοφόρων Πατέρων, τοὺς ὁποίους ἀξιώνουν νὰ ὑποκαταστήσουν στὴν διδασκαλία, παράγοντας κατὰ τὴν γνώμη τους, οἱ ἴδιοι πλέον, πρωτογενῆ θεολογία.

Αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ μιὰ ἐξωτερικοῦ χαρακτῆρα πατρομαχία, ἀλλὰ κυρίως συνιστᾶ μία θεομαχία, ἐπειδὴ ἐκεῖνο ποὺ καθιστᾶ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὄντως Πατέρες, εἶναι ἡ ἄκτιστη ἁγιότητά τους, τὴν ὁποίαν ἔμμεσα, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ παραμερίζουν καὶ ἀκυρώνουν, μὲ ὅσα εἰσηγοῦνται μὲ τὴν μεταπατερικὴ θεολογία τους.

Ἡ μεταπατερικὴ θεολογία, σύμφωνα μὲ τὰ κριτήρια τῆς Ἐκκλησίας ποὺ προαναφέραμε, εἶναι ἀπόδειξη ἐπηρμένης διανοίας. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀδύνατη ἡ ἐκκλησιαστικὴ νομιμοποίησή της. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ θεολογία εἶναι ταπεινὴ καὶ πάντοτε «ἑπόμενη τοῖς ἁγίοις πατράσι».

Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ ἐκκλησιαστικὴ θεολογία στερεῖται πρωτοτυπίας, δυναμισμοῦ, ἀνανεωτικοῦ πνεύματος καὶ ἐπικαιρότητας. Ἀπεναντίας, ἔχει ὅλα τὰ παραπάνω χαρακτηριστικά, γιατὶ ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς ζώσης παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σ’ ἐκεῖνον ποὺ θεολογεῖ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐξέφρασαν ὅσα βίωσαν ἀπὸ τὴν ἐνεργοποίηση τῆς προσωπικῆς τους Πεντηκοστῆς, πάντοτε ὅμως πρακτικῶς, ἑπόμενοι καὶ ἐν συμφωνίᾳ μὲ τοὺς προγενεστέρους θεοφόρους Πατέρες.

Ἡ ὀρθόδοξη ἐπιστημονικὴ ἀκαδημαϊκὴ θεολογία δὲν καλεῖται, βεβαίως, νὰ ὑποκαταστήσει τὴν ἁγιοπατερικὴ χαρισματικὴ θεολογία. Οὔτε, ὅμως, καὶ δικαιοῦται νὰ παρουσιάζει ἄλλη, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν αὐθεντικὴ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἔργο της εἶναι νὰ  προσεγγίζει, νὰ διερευνᾶ καὶ νὰ παρουσιάζει ἐπιστημονικὰ τὸ περιεχόμενο τῆς πρωτογενοῦς χαρισματικῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας. Νὰ διακρίνει καὶ νὰ γνωστοποιεῖ τὰ κριτήρια τῆς ἀληθινῆς θεολογίας. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ πετυχαίνεται καὶ θὰ ἰσχυροποιεῖται ὅλο καὶ περισσότερο ἡ σύζευξη τῆς ἁγιοπατερικῆς χαρισματικῆς θεολογίας, ὡς πρωτογενὴς θεολογία ποὺ προηγεῖται, μὲ τὴν ἐπιστημονικὴ θεολογία, ποὺ ὀφείλει νὰ ἀκολουθεῖ ταπεινῶς. Καὶ ὅλα αὐτὰ θὰ προωθοῦνται, μόνο ὅταν οἱ ἐκφραστὲς τῆς ἐπιστημονικῆς θεολογίας, δὲν θὰ εἶναι προσωπικῶς ἄνευ(;) τῶν πνευματικῶν προϋποθέσεων καὶ ἄγευστοι τῶν ἐκκλησιαστικῶν βιωματικῶν δεδομένων…

Ὅμως, οἱ ἐπίδοξοι μεταπατερικοὶ θεολόγοι, γνωρίζουν πολὺ καλά, ὅτι ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων θέτει σαφῆ ὅρια, τὰ ὁποῖα εἴτε δὲν τοὺς εὐνοοῦν προσωπικῶς, εἴτε ἐμποδίζουν τοὺς στρατηγικοὺς στόχους, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν τὸν ἀγαπημένο τους Οἰκουμενισμό. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια…

Συμπερασματικῶς: …Ἡ μεταπατερικὴ θεολογία συνιστᾶ σαφῆ καὶ κραυγαλέα ἀπόκλιση, τόσο ἀπὸ τὴν μέθοδο, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ φρόνημα τῶν Ἁγίων Πατέρων.

ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»

ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΕΚΤΕΛΟΥΝ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΛΑΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ, ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ;

_____

______

_______

_

ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ: ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚ​Ο ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ Γ’ ΛΥΚΕΙΟΥ… «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ​» ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟ​ΥΛΟΥ !!!

Καταρχάς οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από το βιβλίο της Γ’ Λυκείου όπου σας παρουσιάζουμε οι Έλληνες μαθητές . Είναι αστείο αυτοί οι τύποι που είναι στην εξουσία να θέλουν να εκπροσωπήσουν τα εθνικά μας θέματα όπως το Μακεδονικό και να παρουσιάζουν τα Σκόπια ως Μακεδονία . Η κυρία Διαμαντοπούλου θα μου πείτε είναι ανίκανη να μας παραχωρήσει βιβλία , με μια τέτοια «λεπτομέρεια» θα ασχολείται …
Διαβάστε περισσότερα…

 —

_____

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΝ ΤΑ ΟΧΥΡΑ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ

_____

______

Ἡ σπανιότητα ἀποστολικῶν ποιμένων

Πὼς θὰ εὕρομεν πνευματικὸν ὁδηγὸν

ΥΠΑΚΟΗ ΣΕ ΠΟΙΜΕΝΕΣ, ΑΛΛ’ ΟΧΙ ΣΕ ΨΕΥΔΟ-ΠΟΙΜΕΝΕΣ

(Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, Ἅπαντα, Ἐκδ. Β. Ρηγόπουλου)

Στὴν σύγχυση τῆς ἐποχῆς μας γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τῆς ὑπακοῆς στοὺς ποιμένες, παραθέτουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ ἕνα καθοριστικὸ λόγο (τὸν 13ο) τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, ποὺ δίνει πολυσήμαντες ἀπαντήσεις.
Θεωρεῖ τοὺς ποιμένες ἀπεσταλμένους τοῦ Θεοῦ, στοὺς ὁποίους ὀφείλουμε ὑπακοή, καθόσον ὅμως αὐτοὶ ἔχουν ἀποστολικὸ ἦθος, ἐφαρμόζουν τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, καὶ γνωρίζουν τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς καὶ τὰ Δόγματα τῆς Ἐκκλησίας. Διαφορετικά, δὲν πρόκειται περὶ ποιμένων, ἀλλὰ περὶ ψευδοποιμένων καί, σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση, δὲν πρέπει νὰ ξεγελαστοῦμε νὰ τοὺς ἀκολουθήσουμε.

ΔΕΚΑΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
α) Ὁ ὁποῖος ἐγράφη εἰς ἕνα του μαθητὴν κοσμικόν, καὶ διαλαμβάνει μὲ ποῖον τρόπον δύναται τινάς νὰ γνωρίση ἅγιον ἄνδρα.
β) Καὶ πῶς, ἢ τί νὰ κάμνῃ, διὰ νὰ τὸν εὕρῃ.
γ) Καὶ ἀφ’ οὗ τὸν ἐπιτύχῃ, πῶς πρέπει νὰ τὸν ἔχῃ.

Ὦ ἀγαπητέ μοι ἐν Κυρίῳ· ἐγὼ σὲ ἐδέχθηκα μέσα εἰς τοὺς κόλπους μου, ὅταν ἦλθες εἰς ἐμέ, καὶ μὲ ζέσιν πολλὴν σὲ ἔκαμα μαθητὴν διὰ τῆς διδασκαλίας, καὶ μὲ κόπους πολλοὺς σὲ ἀνεμόρφωσα μὲ τὴν μορφὴν τοῦ Χριστοῦ διὰ τῆς μετανοίας, καὶ σὲ ἀνεγέννησα τέκνον πνευματικὸν διὰ πολλῆς ὑπομονῆς, καὶ πόνων σφοδρῶν, καὶ καθημερινῶν δακρύων, ἀγκαλὰ καὶ σὺ δὲν ἐγνώρισες κανένα ἀπὸ τοῦτα ὁποῦ ἐδοκίμασα ἐγὼ διὰ σέ. (σελ. 69) Διὰ τοῦτο ἠθέλησα νὰ γράψω εἰς τὴν ἀγάπήν σου διὰ ἐνθύμησιν ἐκεῖνα ὁποῦ συμφέρουν εἰς ἐσέ. Ἴξευρε λοιπὸν ὅτι τὸ κάμνω αὐτό, πρῶτον διὰ νὰ μὴ κατακριθῶ, καθὼς ἐκατακρίθη ἐκεῖνος ὁ πονηρὸς δοῦλος, ὁποῦ ἔκρυψε τὸ τάλαντον τοῦ δεσπότου του. Λοιπὸν μὴ δεχθῇς τὸν διάβολον ὁποῦ ἔρχεται, καὶ σοῦ λέγει, ὅτι ἐγὼ τὰ γράφω αὐτὰ διὰ ἐπίδειξιν καὶ ἀνθρωπαρέσκειαν. (σελ. 70) …Αὐτὰ νὰ συλλογίζεσαι, ἀδελφέ, καὶ νὰ ἐνθυμῆσαι τὸν Ἀπόστολον ὁποῦ λέγει ἔτζι, «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν, καὶ ὑπείκετε, αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, ὡς λόγον ἀποδώσοντες…». Καὶ νὰ ἐνθυμῆσαι καὶ τὸν Κύριον μας, ὁποῦ φωνάζει κάθε ἡμέραν μὲ τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον. «Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς, ἐμὲ δέχεται· καὶ ὁ ἀκούων ὑμῶν, ἐμοῦ ἀκούει· καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς, ἐμὲ ἀθετεῖ». Καὶ νὰ ἐπιμελῆσαι τὴν σωτηρίαν σου μὲ φόβον, καὶ τρόμον, καὶ νὰ πείθεσαι εἰς ἐμένα, καὶ νὰ κάμνῃς ὑπακοήν. Καὶ ἂς μὴ σοῦ λέγῃ ὁ λογισμός, ὅτι αὐτὰ εἰπώθησαν διὰ μόνους τοὺς Ἀποστόλους, καὶ ἐκείνους μοναχὰ χρεωστοῦμεν νὰ ἀκούωμεν. Ἀμὴ ἄκουσε τί λέγει πάλιν εἰς αὐτοὺς ὁ Χριστός· «ἃ δὲ λέγω ὑμῖν, πᾶσι λέγω»· εἰς ποίους ὅλους; Εἰς ἐκείνους ὁποῦ μέλλουν νὰ πιστεύσουν εἰς ἐμένα μὲ τὸ μέσον τῆς διδασκαλίας σας, καὶ νὰ φυλάξουν τὰς ἐντολάς μου καθὼς καὶ ἐσεῖς.
…Λοιπὸν εὐγαίνοντες οἱ Ἀπόστολοι, ἐδίδασκαν, καὶ ἐκήρυτταν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ πολλὰ ἔθνη ἐπίστευαν εἰς τὸν Χριστόν. Καὶ ἐγίνοντο ἐκκλησίαι πιστῶν εἰς πολιτείας. Καὶ ὅταν κάθε ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ἔμελλε νὰ ἀφήσῃ ἐκείνους τοὺς πιστεύσαντας, καὶ νὰ ὑπάγῃ ἀπὸ ἐκεῖ εἰς ἄλλους τόπους, καὶ πολιτείας, καὶ χωρία ἐχειροτονοῦσεν εἰς αὐτούς, ἀντὶ διὰ τὸν ἑαυτόν του Ἐπισκόπους, καὶ Ἱερεῖς, καὶ τοὺς ἄφινεν εἰς αὐτοὺς διδασκάλους, καὶ πατέρας πνευματικούς, καὶ ὁδηγούς. Καὶ ἐκεῖνοι πάλιν, ὅταν ἀπέθαιναν, ἐδιάλεγαν ἄλλους ἀξίους διὰ τέτοιαν ὑπηρεσίαν, καὶ τοὺς ἐχειροτονοῦσαν, καὶ τοὺς ἄφιναν ἀντὶ διὰ τὸν ἑαυτόν τους. Καὶ ἔτζι ἐγίνετο κατὰ διαδοχήν, ἕως ὁποῦ ἔφθασεν εἰς ἡμᾶς ἡ τέτοια τάξις, καὶ νομοθεσία διὰ τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ διαφυλάττεται ἕως τῆς σήμερον.
…Οἰκονόμησεν ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ προστεθοῦν εἰς τοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς ἀκόμη καὶ ἡγούμενοι, καὶ πνευματικοὶ πατέρες ἐκεῖνοι, ὁποῦ δείχνουν μὲ τὰ ἔργα βεβαίαν τὴν πίστιν εἰς Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ ἔχουν μέσα τους τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ νὰ συμποιμαίνουν καὶ αὐτοί, καὶ νὰ συνεργοῦν μαζὶ μὲ αὐτοὺς εἰς τὴν σωτηρίαν ἐκείνων, ὁποῦ μέλλουν νὰ σωθοῦν. Ἀνίσως λοιπὸν ἕνα ἀπὸ ὅλους αὐτούς, ἤγουν ἀπὸ τοὺς ποιμένας, …ἡμεῖς ἤθελε τολμήσωμεν νὰ τὸν καταφρονήσωμεν, ἢ νὰ τὸν παραβλέψωμεν, …ἆρα γε δὲν ἐδιώξαμεν αὐτὸν τὸν ἴδιον Παῦλον, καὶ Πέτρον; καὶ καθολικὰ ὅλον τὸν χορὸν τῶν Ἀποστόλων; καὶ ὅποιος διώξῃ ἐκείνους ἆρα γε δὲν ἐκαταφρόνησεν αὐτὸν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν…
β. Διὰ τοῦτο λοιπὸν χρειαζόμεθα (σελ. 71) πολλὴν προσοχήν, πολλὴν ἀγρυπνίαν, πολλὰς προσευχὰς διὰ νὰ μὴ περιπέσωμεν εἰς κανένα πλάνον, ἢ ψεύστην, ἢ ψευδαπόστολον, ἢ ψευδόχριστον. Ἀμὴ νὰ ἐπιτύχωμεν ὁδηγὸν ἀληθινόν, καὶ φιλόθεον, καὶ ὁποῦ νὰ ἔχῃ τὸν Χριστὸν μέσα του, καὶ νὰ ἰξεύρη καταλεπτῶς τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, τοὺς κανόνας, καὶ τὰς παραγγελίας τους, καὶ τὰ δόγματα τῶν Πατέρων. Ἢ νὰ εἴπω καλλίτερα, ὁποῦ νὰ ἰξεύρη τὰ θελήματα, καὶ μυστήρια αὐτοῦ τοῦ ἰδίου Δεσπότου καὶ Διδασκάλου τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ. Τέτοιον διδάσκαλον πρέπει νὰ ζητοῦμεν, καὶ νὰ εὑρίσκωμεν, ὁποῦ πρῶτον μὲν νὰ τὰ ἤκουσεν αὐτὰ μὲ λόγον, καὶ νὰ τὰ ἐδιδάχθη, καὶ ὕστερον νὰ τὰ ἐδιδάχθη καὶ μυστικὰ ἐν ἀλήθειᾳ ἀπὸ αὐτὸ τὸ παράκλητον Πνεῦμα μὲ πρᾶξιν, καὶ μὲ δοκιμήν. Ὥστε ὁποῦ νὰ καταξιώθῃ καὶ αὐτὸς νὰ ἀκούσῃ ἀπὸ τὸν ἴδιον Χριστόν, ὁποῦ ἐδίδαξε τοὺς Ἀποστόλους, «τὸ μυστήριόν μου ἐμοί, καὶ τοῖς ἐμοῖς». καὶ τό, «ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν».
Διατὶ ἂν ζητήσωμεν χωρὶς ἄλλο θέλει εὕρομεν, ὅτι δὲν εἶναι ἄδικος ὁ Θεός, οὔτε χαίρεται εἰς τὴν ἀπώλειαν τῶν ἀνθρώπων. Ἆρα γε πῶς εἶναι δυνατόν, ὅταν ἡμεῖς τὸν παρακαλοῦμεν νὰ μᾶς φανερώσῃ κανένα ἅγιον, καὶ ἀληθινὸν δοῦλον του, διὰ νὰ μᾶς ὁδηγήση εἰς σωτηρίαν, καὶ νὰ μᾶς διδάξῃ τὰ θελήματά του; πῶς, λέγω, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποκρύψῃ τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον ἀπὸ ἡμᾶς, καὶ νὰ μᾶς ὑστερήσῃ ἀπὸ ὁδηγόν; ὄχι, ὄχι. Δὲν εἶναι δυνατόν. Καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ πιστεύσωμεν ἀπὸ ἐκεῖνο ὁποῦ ἔγινεν εἰς τὸν ἑκατόνταρχον Κορνήλιον… Βλέπεις ὅτι ὄχι μόνον τὸ ὄνομα τοῦ ὁδηγοῦ ἐφανέρωσεν ὁ Ἄγγελος, ἀμὴ καὶ τὸ ὄνομα ἐκείνου ὁποῦ τὸν ἐδέχθη, καὶ τὸν τόπον ὁποῦ ἦτον κονευμένος (=φιλοξενούμενος)· καὶ τοῦτο τὸ ἔκαμεν  ὁ Ἄγγελος διὰ νὰ μὴν ἀπατηθῇ ὁ Κορνήλιος, καὶ προσκαλέσῃ ἄλλον ἀντὶ διὰ τὸν (σελ. 72) Πέτρον, καὶ καταντήση εἰς λύκον, ἀντὶ διὰ ποιμένα.
Ἀνίσως λοιπὸν θέλεις καὶ σὺ νὰ δείξῃς τὸν ἑαυτόν σου ἀληθινόν, καὶ πιστόν, καὶ διαλεκτὸν μαθητὴν τοῦ Χριστοῦ, μεταχειρίσου τέτοιαν ζωήν, κάμε τέτοιας πράξεις, πρόσπεσε, καὶ παρακάλεσε τὸν Θεὸν τοιουτοτρόπως, μὲ ἐλεημοσύνην, μὲ νηστείαν καὶ προσευχήν, καὶ θέλει ἀνοίξει τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς σου, νὰ ἴδῃς τὸν τέτοιον ἄνθρωπον καὶ σύ, καθὼς εἶδε τὸν Ἄγγελον ὁ Κορνήλιος. Μιμήσου κἂν τὸν ἄπιστον ἐσὺ ὁποῦ λέγεις πὼς εἶσαι πιστός· τὸν ἐθνικόν, καὶ ἀδίδακτον, ἐσὺ ὁποῦ ὀνομάζεσαι ἀπὸ παιδὶ χριστιανός, καὶ εἶσαι ἀναθρεμμένος μὲ ταῖς διδασκαλίαις τῶν Ἀποστόλων, καὶ ὑψηλοφρονεῖς ἀκούωντας τὰς φλυαρίας τῶν ἀμαθεστέρων… Ἀμὴ ἀνίσως καταφρονῇς ἐκεῖνα τὰ πράγματα ὁποῦ εὑρίσκονται εἰς τὴν ἐξουσίαν σου, καὶ εἰς τὴν προαίρεσίν σου, ἀκόμη καὶ ἐκείνας τὰς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ ὁποῦ ἰξεύρεις τὰς καταφρονῇς, καὶ δὲν τὰς κάμνεις, ἀλλὰ ταῖς ἀμελεῖς, καὶ δὲν διορθώνεις μήτε τὸν ἑαυτόν σου, μήτε ἐκείνους ὁποῦ ἔχεις εἰς τὴν ἐξουσίαν σου, εἶπέ μου, πῶς θέλει σοῦ δείξει ὁ Θεὸς διδάσκαλον, ὁποῦ νὰ σὲ διδάσκῃ τὰ τελειότερα, καὶ ὑψηλότερα; καὶ ὅταν δὲν σοῦ τὸν φανερώση ὁ Θεός, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ τὸν εὕρῃς ἐσύ, ἢ νὰ τὸν γνώρισες;…
Ἀμὴ ἐκείνους ὁποῦ καταφρονοῦν τοὺς ἄλλους, καὶ νομίζουν τὸν ἑαυτόν τους πὼς εἶναι σοφοί, καὶ εὑρίσκονται εἰς ἀμεριμνίαν, καὶ ἀμέλειαν, καὶ δὲν παρακαλοῦν τὸν Θεόν, καθὼς ὁ Κορνήλιος, καὶ οἱ ὅμοιοί του, μὲ κάθε προθυμίαν, μὲ ἐλεημοσύνην, μὲ νηστείαν, καὶ μὲ προσευχήν…, τοὺς τοιούτους τοὺς ἀφίνει καὶ ὁ Θεὸς νὰ εὑρίσκωνται μέσα εἰς ἐκείνην τὴν πλάνην, ὁποῦ ἔπεσαν μοναχοί τους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ νὰ εἶναι σκοτισμένοι ἀπὸ τὸ σκότος τῶν ἐδικῶν τους παθῶν, καὶ ἐπιθυμιῶν, καὶ θελημάτων, καὶ περιπατοῦν μέσα εἰς αὐτό, ὡσὰν μέσα εἰς βαθεῖαν νύκτα, εὑρίσκουν καὶ τέτοιους διδασκάλους. Καὶ μὲ δίκαιον τρόπον.
Ἐπειδὴ ὁ διαφεντευτὴς τοῦ σκότους ἔχει ἐξάπαντος καὶ ὑπηρέτας, καὶ μαθητάς του ἐκείνους, ὁποῦ περιπατοῦν μέσα εἰς τὸ σκότος. Τοὺς ὁποίους τοὺς εὑρίσκουν οἱ τέτοιοι, καὶ τοὺς δέχονται μετὰ χαρᾶς, ὡσὰν ὁμόφρονας τους, καὶ διδάσκονται ἀπὸ αὐτοὺς τὰ ἴδια, ἐκεῖνα  ὁποῦ ἐδιάλεξαν προτήτερα μοναχοί τους, καὶ ἐπρόκριναν νὰ τὰ κάμουν διὰ τὴν ἀπώλειαν τους. Διατὶ ποῖος δὲν τὸ ἰξεύρει, ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρχὴν ὁ διάβολος ἀσύκωσεν ἐνάντιον εἰς τοὺς Προφήτας, τοὺς ψευδοπροφήτας; εἰς τοὺς Ἀποστόλους, τοὺς ψευδαποστόλους; εἰς τοὺς Ἁγίους Διδασκάλους, τοὺς ψευδαγίους, καὶ ψευδοδιδασκάλους; καὶ ἀγωνίζεται μὲ διαφόρους τρόπους, καὶ μὲ ψευδολογίας νὰ πλανᾷ τοὺς ἀμελεῖς, καὶ νὰ τοὺς ρίπτῃ μέσα εἰς τὸν λάκκον τῆς ἀπωλείας…
Ἐκεῖνοι λοιπὸν ὁποῦ θέλουν νὰ ἀποφύγουν τοὺς τέτοιους, καθὼς συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος, χρέος ἔχουν νὰ ἀποχωρισθοῦν ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ σκότους. Ἐπειδὴ ἐν ὅσῳ θέλουν νὰ εἶναι δουλωμένοι εἰς αὐτά, καὶ νὰ περιπατοῦν εἰς τὸ σκότος, δὲν ἠμποροῦν νὰ ἀποφύγουν ἀπὸ τοὺς τέτοιους διδασκάλους, μήτε δύνανται νὰ ἔλθουν (σελ. 73) εἰς τὸ φῶς τῶν ἀληθινῶν διδασκάλων…
Καὶ ἀνίσως θέλεις να ἐπιτύχῃς πνευματικὸν καὶ ἅγιον ἄνδρα, καὶ ἀληθινὸν διδάσκαλον, μὴ λογιάσῃς ὅτι ἠμπορεῖς νὰ τὸν γνωρίσῃς ἀπὸ λόγου σου, καὶ ἀπὸ τὴν ἐδικήν σου γνῶσιν, ὅτι τοῦτο εἶναι ἀδύνατον. Ἀμὴ προτήτερα ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα, καθὼς προείπαμεν, ἀγωνίσου μὲ ἀγαθὰς πράξεις, καὶ μὲ ἐλεημοσύνην, μὲ νηστείαν καὶ προσευχήν, καὶ μὲ δέησιν ἀδιάκοπον, διὰ νὰ σοῦ γένῃ ὁ Θεὸς συνεργὸς εἰς τοῦτο, καὶ βοηθός.
γ’. Καὶ ἀφ’ οὗ μὲ τὴν βοήθειαν, καὶ χάριν τοῦ Θεοῦ καταξιωθῇς νὰ τὸν εὕρῃς, τότε δεῖξε εἰς αὐτὸν περισσοτέραν τὴν ἐπιμέλειαν, μεγαλητέραν τὴν προθυμίαν, πολλὴν τὴν ταπείνωσιν, πολλὴν τὴν εὐλάβειαν, ὑπερβολικὴν τὴν τιμήν, τὴν πίστιν καθαράν, καὶ ἀδίστακτον. Ἐπειδὴ διὰ τοὺς τέτοιους εἶπεν ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, καὶ Θεός. «Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς, ἐμὲ δέχεται»…
Καθὼς πάλιν καὶ ἐκεῖνα  ὁποῦ γίνονται εἰς τοὺς ψευδοδιδασκάλους ἀναφέρονται εἰς τὸν ἀντίχριστον, καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ δέχονται ἐκείνους, δέχονται αὐτὸν τὸν διάβολον. Καὶ ἂς μὴ προφασίζεταί τινας πὼς δὲν τοὺς ἰξεύρει λέγωντας, ἀπὸ ποῦ ἠμπορῶ ἐγὼ νὰ γνωρίσω τοὺς τοιούτους; καὶ ἐγὼ ἄνθρωπος εἶμαι, καὶ κανένας δὲν ἰξεύρει τὰ διανοήματα τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου, πάρεξ τὸ πνεῦμα ὁποῦ κατοικεῖ εἰς αὐτόν· κἀνένας ἂς μὴ πάρῃ αὐτὸ τὸ ρητὸν διὰ εὔλογον πρόφασιν.
Διατὶ ἀνίσως ἦτον ἀδύνατον νὰ γνωρίζωνται, δὲν ἤθελεν ὁρίζῃ ὁ Κύριος, «βλέπετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν. Ἤγουν φυλάγεσθε ἀπὸ τοὺς ψευδοδιδασκάλους, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δὲ εἰσὶ λύκοι ἅρπαγες». Καὶ κατόπιν ἀπὸ αὐτὰ λέγει· «ἐκ τῶν καρπῶν αὐτῶν, ἐπιγνώσεσθε αὐτούς». Ἀνίσως λοιπὸν ὁ Δεσπότης Χριστὸς εἶναι ἀληθινός, καθὼς εἶναι ἀληθινός, δυνατὸν εἶναι εἰς ἡμᾶς νὰ γνωρίσωμεν ἀπὸ ἐκεῖνα ὁποῦ  κάμνουν, καὶ ἀπὸ ἐκεῖνα ὁποῦ  ὁμιλοῦν.
Ἂς εἰποῦμεν λοιπὸν πρῶτον τοὺς καρποὺς τοῦ ἀληθινοῦ, καὶ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ ὕστερον θέλει φανερώσωμεν καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ ἐναντίου, καὶ πονηροῦ. Καὶ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς καρποὺς θέλει γνωρίσετε καλώτατα, πὼς εἶναι φανεροὶ οἱ ἀληθινοί, καὶ δίκαιοι, καὶ ἅγιοι, καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ  δὲν εἶναι τέτοιοι, καὶ ὑποκρίνονται, καὶ ἐγὼ ἀπὸ λόγον μου δὲν λέγω τίποτε, ἀμὴ ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ Σωτῆρος, καὶ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων του. Μὲ τὰ ὁποῖα θέλει δοκιμάσω νὰ πληροφορήσω τὴν ἀγάπην σου. Ἄκουε λοιπὸν τί λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
«Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ Πνεύματι. Μακάριοι οἱ πενθοῦντες». Καὶ εἰς ἄλλο μέρος πάλιν λέγει, «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες, ὅτι ἐμοὶ μαθηταὶ ἐστέ, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἀλλήλοις». Καὶ πάλιν, «ὑμεῖς δὲ πῶς δύνασθε πιστεύειν, δόξαν τὴν παρ’ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;… Ἄκουε δὲ καὶ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον ὁποῦ  λέγει. «Ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐστίν, ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθοσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια». Ἄκουε καὶ τὸν Θεολόγον Ἰωάννην ὁποῦ  λέγει. (σελ. 74) «Ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν Θεόν, ἀγαπᾷ καὶ τοὺς γεγεννημένους ἐξ αὐτοῦ, ἤγουν τοὺς ἀδελφούς του». Λοιπὸν ἐκεῖνοι ὁποῦ  ἔχουν διάκρισιν, μὲ τοῦτον τὸν τρόπον γνωρίζουν ποῖοι εἶναι οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, καὶ ποῖοι εἶναι οἱ υἱοὶ τοῦ διαβόλου. Καὶ οἱ καρποὶ τοῦ Παναγίου, καὶ ἀγαθοῦ Πνεύματος εἶναι αὐτοὶ ὁποῦ  εἴπαμεν ἀνωτέρω. Πρέπει λοιπὸν νὰ φανερώσωμεν καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ πονηροῦ πνεύματος…
Προσέχετε λοιπόν, καὶ πάλιν ὁ Δεσπότης καὶ Θεὸς ἡμῶν λέγει· «οὐ δύναται δένδρον καλόν, καρπὸν σαπρὸν ποιεῖν… Καὶ πάλιν ὁ λύσας μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων, καὶ διδάξας οὕτω τοὺς ἀνθρώπους ποιεῖν, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Καὶ τί λέγει πάλιν διὰ τοὺς γραμματεῖς, καὶ φαρισαίους; «δεσμεύουσι φορτία βαρέα, καὶ δυσβάστακτα, καὶ προτιθέασιν ἐπὶ τοὺς ὤμους τῶν ἀνθρώπων, τῷ δὲ δακτύλῳ αὐτῶν οὐ θέλουσι κινῆσαι αὐτά… Φιλοῦσι δὲ τὴν πρωτοκλισίαν ἐν τοῖς δείπνοις, καὶ τὰς πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς, καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς, καὶ καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ραββί, ραββί».
Ὅταν λοιπὸν ἴδῃς τινά, ὁποῦ  νὰ κάμνῃ κανένα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ ζητῇ ἐπιμόνως τὴν ἀνθρωπίνην δόξαν, καὶ νὰ παραβαίνῃ τὰς  ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ ἀρέσῃ εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ἴξευρε ὅτι εἶναι πλάνος, καὶ ὄχι ἀληθινός. Διατὶ λέγει ὁ Ἀπόστολος. «Ὅπου δὲ ὑμῖν  ἔρις, καὶ φθόνος, καὶ ζῆλος, καὶ διαβολαί, καὶ διχοστασίαι, οὐχὶ σαρκικοί ἐστε; Ὁ δὲ σαρκικός, καὶ ψυχικὸς ἄνθρωπος, οὔτε χωρεῖ, οὔτε δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος, μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν». Ἐκεῖνος δὲ ὁποῦ  δὲν χωρεῖ τὰ τοῦ Πνεύματος, εἶναι φανερόν, ὅτι οὐδὲ τὸ Πνεῦμα ἔχει μέσα του. Καὶ ὁποῖος δὲν ἔχει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, αὐτὸς δὲν εἶναι τοῦ  Χριστοῦ, καθὼς τὸ βεβαιώνει ὁ Παῦλος, λέγοντας. «Εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὐκ ἐστιν αὐτοῦ».
Ἤκουσες ποῖοι εἶναι τοῦ Χριστοῦ, καὶ ποῖοι τοῦ ἀντιχρίστου; ἀπὸ ἐδῶ ἐγνώρισες βεβαιότατα, ὅτι ἐκεῖνοι ὁποῦ  προσέχουν, εὔκολα γνωρίζουν, καὶ τοὺς ἀγαθούς, καὶ τοὺς πονηρούς. Διότι ἐκεῖνοι ὁποῦ  δὲν προσέχουν, ὄχι μόνον τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους δὲν γνωρίζουν, ἀμὴ οὐδὲ τὸν ἑαυτόν τους. Διατὶ ὅταν τινὰς ἔχει φροντίδας, καὶ περισπασμούς, ὡσὰν νὰ εἶναι ἀθάνατος εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, καὶ καταγίνεται νύκτα καὶ ἡμέραν, εἰς τὰ κοσμικὰ πράγματα μοναχά, καὶ τεχνεύεται τρόπους, πῶς νὰ κερδίση καὶ κτίζει σπήτια καλά, καὶ πολυέξοδα, …καὶ κάμνει εἰς τὸν ἑαυτόν του κάθε ἄλλην σωματικὴν περιποίησιν, καὶ σαρκικὴν ἀπόλαυσιν, ὁ τοιοῦτος (εἰπέ μου) γνωρίζει τὸν ἑαυτόν του; ὄχι…
Γνωρίζει τὸν ἑαυτόν του τόσον μόνον, πὼς εἶναι αὐτὸς ὁ ἴδιος, ὅμως μὲ ἐκεῖνα ὁποῦ  κάμνει φανερώνει πὼς δὲν γνωρίζει τὸν ἑαυτόν του καὶ τὴν κατάστασίν του, οὔτε ἠξεύρει τί κάμνει. Διατὶ πολιτεύεται τοιουτοτρόπως, ὡσὰν νὰ ἦτον ἀθάνατος… Ὁμολογεῖ πὼς τὰ πράγματα τοῦ κόσμου εἶναι τὸ οὐδέν, καὶ διὰ παραμικρὸν καὶ εὐτελὲς πρᾶγμα, φιλονεικεῖ, καὶ μάχεται μὲ τοὺς ἀδελφούς του. Φιλοσοφεῖ πὼς εἶναι στάκτη, καὶ κονιορτός, καὶ στολίζεται πάντοτε μὲ στολίδια, καὶ τοῦ φαίνεται μὲ τοῦτο πὼς εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ τοὺς λοιποὺς ἀνθρώπους. Ἀκούει τὰς  θείας (σελ. 75) γραφὰς ὁποῦ  λέγουν, «οὐαὶ οἱ τρυφῶντες, καὶ οἱ ἐπὶ στρωμνῶν ἁπαλῶν κατασπαταλῶντες», καὶ αὐτὸς κοιτάζει μὲ κάθε προθυμίαν νὰ κάμνῃ τὸ κρεββάτι ὁποῦ  ἔχει εἰς τὸ σπῆτι του πλέον λαμπρότερον, καὶ τὰ στρώματα τοῦ πλέον ἁπαλώτερα, καὶ τὴν τράπεζάν του πλέον πολυέξοδον, καὶ πλουσιοπάροχον…
Ὅτι διὰ ἐκεῖνα ὁποῦ  ἔπρεπε μάλιστα νὰ ἐντρέπωνται, ὁποῦ  τόσοι ἀδελφοὶ πεινοῦν, ἢ νὰ εἴπω καλλίτερα ὁ Χριστός, αὐτοὶ καυχῶνται, καὶ ὑψηλοφρονοῦν δι’ αὐτὰ νομίζοντές τα καλλωπισμόν, καὶ δὲν αἰσθάνονται, πῶς μὲ αὐτὰ ὁποῦ  κάμνουν, μαρτυροῦν τὸν ἑαυτόν τους, πὼς εἶναι πλεονέκται, καὶ ἀδικηταὶ τῶν πτωχῶν, καὶ ἄσπλαγχνοι. Λοιπὸν εἶπέ μου, ὁ τέτοιος τί λογῆς γνωρίζει τὸν ἑαυτόν του; καὶ εἰς ποίαν κατάστασιν εὑρίσκεται, καὶ εἰς ποία πάθη εἶναι δουλωμένος; καὶ ἀληθινὰ δὲν γνωρίζει τὸν ἑαυτόν του, ἀγκαλὰ καὶ τοῦ φαίνεται πὼς τὸν γνωρίζει. Καὶ ἐκεῖνος ὁποῦ  δὲν γνωρίζει τὸν ἑαυτόν του, καὶ τὴν κατάστασίν του, πῶς θέλει δυνηθῇ νὰ γνωρίσῃ ἄλλον, ἢ τὰ πάθη τοῦ ἄλλου; …δὲν ἠμπορεῖ νὰ γνωρίσῃ ἀκόμη καὶ τοῦτο, ὅτι χωρὶς πνευματικὸν πατέρα, καὶ ὁδηγόν, καὶ διδάσκαλον εἶναι ἀδύνατον ὁ ἄνθρωπος νὰ φυλάξῃ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ ζήση ἐνάρετα, καὶ νὰ μὴ πιασθῇ ἀπὸ τὰς παγίδας τοῦ διαβόλου. Καὶ ἐκεῖνος ὁποῦ  δὲν τὸ γνωρίσει αὐτό, αὐτὸς ἔχει ὑπόληψιν εἰς τὸν ἑαυτόν του, πὼς δὲν χρειάζεται διδασκαλίαν, ἢ συμβουλήν… Καὶ εὑρισκεται εἰς βάθος ἀγνωσίας, ἢ νὰ εἴπω καλλίτερα, ἀπωλείας… (σελ. 76) Αὐτὴ ἡ ἁγία ταπείνωσις μᾶς διδάσκει, πὼς δὲν δυνάμεθα νὰ μάθωμεν κανένα καλόν, χωρὶς διδάσκαλον. Καὶ εἰς ἐκείνους ὁποῦ  μᾶς ἐρωτοῦν, καὶ μᾶς λέγουν, ἆρα γε γινώσκεις, ἃ ἀναγινώσκεις; αὐτὴ μᾶς διδάσκει νὰ ἀποκρινώμεθα εἰς αὐτούς, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ καταλάβωμεν ἐκεῖνα ὁποῦ  διαβάζομεν, ἂν δὲν μᾶς ὁδηγήσῃ τινάς; Αὐτὴ μᾶς διδάσκει νὰ μὴ περιπατοῦμεν τὴν στράταν, ὁποῦ  δὲν ἠξεύρομεν χωρὶς ὁδηγόν. Αὐτὴ μᾶς παραγγέλλει, ὅταν θέλωμεν νὰ μετανοήσωμεν, νὰ μὴ πλησιάζωμεν εἰς τὸν Θεὸν χωρὶς μεσίτην, καὶ ὁδηγόν…
Θέλωντας ὁ Δεσπότης μας, καὶ Θεὸς νὰ μᾶς διδάξῃ, ὅτι πρέπει νὰ πλησιάζωμεν εἰς τὸν Θεὸν μὲ τὸ μέσον τινὸς  (σελ. 77) μεσίτου, καὶ ἐγγυητοῦ, αὐτὸς ὁ ἴδιος, καθὼς καὶ εἰς ὅλα τὰ λοιπὰ ἔγινεν εἰς ἡμᾶς τύπος, καὶ παράδειγμα, ἔτζι καὶ εἰς τοῦτο, αὐτὸς πρῶτος ἔγινε μεσίτης, καὶ ἐγγυητὴς τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, καὶ τὴν ἐπρόσφερεν εἰς τὸν ἴδιόν του Πατέρα, καὶ Θεόν. Καὶ ὕστερα ἐχειροτόνησεν ὑπηρέτας τῆς μεσιτείας ταύτης, καὶ τῆς ἐγγυήσεως, τοὺς ἁγίους του Ἀποστόλους. Καὶ αὐτοὶ ἐπρόσφεραν πάλιν εἰς τὸν Δεσπότην Χριστὸν ὅλους ἐκείνους ὁποῦ  ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν, καὶ ἀπὸ ἐκείνους ἐδιάλεξαν, καὶ ἐχειροτόνησαν, καὶ διαδόχους τους, ὑπηρέτας τῆς μεσιτείας ταύτης, καὶ αὐτοὶ πάλιν ἄλλους, καὶ ἄλλους πάλιν ἐκεῖνοι. Καὶ τοιούτης λογῆς ἕως τώρα φυλάττεται τοῦτο κατὰ διαδοχήν.
Καὶ δὲ θέλει ὁ Θεὸς νὰ παραβαίνωμεν, καὶ νὰ καταπατοῦμεν τὴν ἐδικήν του προσταγήν, καὶ παράδοσιν. Ἀμὴ νὰ μένωμεν εἰς ἐκεῖνα ὁποῦ μας ἐδιώρισεν. Ὅθεν λέγει, «οὐδεὶς «ἔρχεται πρός με, ἐὰν μὴ ὁ Πατήρ μου ἑλκύσῃ αὐτόν»· καὶ πάλιν, «οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα, εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ». Ἔτζι πάλιν καὶ κανένας δὲν ἔρχεται εἰς τὴν πίστιν τῆς ἁγίας, καὶ ὁμοουσίου Τριάδος, ἂν δὲν διδαχθῇ ἀπὸ κανένα διδάσκαλον τὰ δόγματα τῆς πίστεως. Καὶ κανένας δὲν βαπτίζεται χωρὶς Ἱερέα, μηδὲ κοινωνεῖ ἀφ’ ἑαυτοῦ του τὰ θεῖα Μυστήρια…
Φανερὸν εἶναι, ὅτι ἐκεῖνα ὁποῦ  ἐμετάδιδαν εἰς τοὺς πιστοὺς ἐκεῖνοι ὁποῦ  ἦσαν τότε εἰς τὸν κόσμον, τὰ ἴδια δίδουν, καὶ αὐτοὶ (σ.σ. οἱ σημερινοὶ ἱερεῖς) εἰς ἡμᾶς… ὅτι εἴ τι ἔκαμναν εἰς τοὺς πιστοὺς τότε οἱ Ἀπόστολοι, καὶ ὅ,τι ἐδίδασκαν, τὰ ἴδια κάμνουν καὶ εἰς ἡμᾶς τώρα οἱ Πνευματικοὶ Πατέρες μας, οἱ Ἀρχιερεῖς, λέγω, καὶ Ἱερεῖς, ἀπαράλλακτα, καὶ χωρὶς νὰ λείψῃ τίποτε. Καὶ μᾶς διδάσκουν, καὶ μᾶς νουθετοῦν, καθὼς καὶ ἐκεῖνοι. Καὶ ἐπειδὴ δὲν διαφέρουν τίποτε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους, ἐξάπαντος εἶναι καὶ υἱοὶ  τῶν Ἀποστόλων, καὶ Ἀπόστολοι.
Ἰξεύρεις λοιπόν, τέκνον μου περιπόθητον, ὅτι εἰς τούτους τοὺς καιροὺς κανένας ἀπὸ τοὺς λαϊκούς, οὐδὲ ἀπὸ τοὺς μοναχοὺς οὐδὲ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, ἢ ἀρχιερεῖς τινα ἢ ἀγαπᾷ, ἢ φοβεῖται, ἢ περιποιεῖται, ἢ δέχεται κανένα ὡσὰν ἀπόστολον Θεοῦ, καὶ μαθητὴν Χριστοῦ διὰ ἀγάπην μόνον τοῦ Χριστοῦ, ἢ διὰ τὴν ἐντολήν του, ἢ διὰ τὰ αἰώνια ἀγαθὰ ὁποῦ  δίδονται ἀπὸ αὐτὸν εἰς ἡμᾶς. Ἀμὴ ὅλοι μας ἕνας τὸν ἄλλον καταφρονοῦμεν· ἕνας τὸν ἄλλον διαβάλλομεν… (σελ. 78) Καὶ ἐκεῖνον ὅπου μὲ ἐβάπτισε σήμερον, καὶ μὲ ἐλευθέρωσεν ἀπὸ τὸν θάνατον, καὶ τὴν φθορὰν τῆς ψυχῆς, καὶ μὲ ἐγέμισεν ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ μὲ ἔλυσεν ἀπὸ τὰς  ἁμαρτίας, καὶ μὲ ἐκοινώνησε τὸ ἄχραντον Σῶμα, καὶ τὸ σωτήριον Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ μὲ ἔκαμαν υἱὸν Θεοῦ· (τί ἄλλο περισσότερον ἔκαμναν τότε εἰς τοὺς χριστιανοὺς οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ;) αὐτὸν ἐγὼ αὔριον δὲν καταδέχομαι, μηδὲ κἂν νὰ τὸν χαιρετήσω…
Καὶ ἀπερνῶντας ὁ καιρός, μήτε ἰξεύρει παντελῶς ὁ τοιοῦτος πὼς ἔχει πνευματικὸν πατέρα, ἢ διδάσκαλον. Καὶ ἀνίσως ὁ πνευματικὸς δὲν πηγαίνη εἰς ἐκεῖνον, καὶ δὲν κάμνῃ τὰ θελήματά του, μήτε συγκαταβαίνη εἰς ἐκεῖνα ὁποῦ  θέλει, ἢ νὰ εἴπω καλλίτερα, ἂν δὲν πίπτῃ καὶ αὐτὸς μαζὶ μὲ ἐκεῖνον νὰ ἀπολεσθῇ, τὸν ἀφίνει ἐκεῖνον, καὶ ζητεῖ ἄλλον, ὁποῦ νὰ τοῦ ἀκολουθῇ εἰς τὰ σαρκικά του θελήματα.
Ἔτζι λοιπὸν ὅλα τὰ πνευματικά, (καθὼς καὶ ἐσὺ τὰ βλέπεις, καὶ τὰ ἰξεύρεις) εἶναι συγχυσμένα, καὶ τεταραγμένα τὴν σήμερον, καὶ ἀφανίσθη κάθε τάξις, καὶ θεία παράδοσις τῶν Ἀποστόλων, καὶ ἀθετήθησαν ὅλαι αἱ ἐντολαὶ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τοῦτο ὅλον τὸ κακόν, καὶ ὀλέθριον γίνεται εἰς τὴν τωρινὴν γενεάν, μὲ τὸ νὰ φαντάζωνται ὅλοι, πὼς εἶναι διδαγμένοι τὰ θεῖα, καὶ ἰξεύρουν τὰς  ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἠμποροῦν νὰ διακρίνουν ἐκεῖνα ὁποῦ τοὺς συμφέρει. Καὶ πρὸς τούτοις ἀκόμη μὲ τὸ νὰ λογιάζουν, πῶς ὅλον τὸ ἱερατεῖον εἶναι ἁμαρτωλοί, καὶ ἀνάξιοι, εἶναι ὅμως πληροφορημένοι, ὅπως ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ, καὶ διὰ μέσου τῶν ἀναξίων….
Ἔτζι ὅλη ἡ οἰκουμένη ἐγέμισε τώρα ἀπὸ τέτοιαν πλάνην, καὶ ἀπὸ τέτοιον κακόν. Καὶ ἡ παράβασις καὶ ἡ καταφρόνησις μιᾶς ἐντολῆς, ἐγύρισεν ἄνω κάτω ὅλην τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν ἐγκρέμισεν ἕως εἰς τὸ ἔδαφος. Διατὶ ἐκατήντησεν εἰς τόσην ἀταξίαν, καὶ ταραχὴν ἡ ἐκκλησία, ὁποῦ σχεδὸν δὲν φαίνεται πουθενὰ παντάπασιν ἡ οἰκοδομή της, μήτε γνωρίζεται εἰς ἡμᾶς τελείως κατασκευὴ τοῦ Δεσποτικοῦ Σώματος. Ἀμὴ ὡσὰν νὰ μὴν ἔχωμεν κεφαλήν μας τὸν Χριστόν, μηδὲ νὰ εἴμεσθε ἕνας μὲ τὸν ἄλλον συνδεδεμένοι, καὶ συγκολλημένοι ἀπὸ τὸ ζωοποιὸν Πνεῦμα, καὶ ἀδελφοὶ κατὰ Πνεῦμα, μήτε καταδεχόμεθα νὰ οἰκοδομούμεθα ὁ κάθε ἕνας εἰς τὴν ἐδικήν του τάξιν ἀπὸ τοὺς πρωτομαϊστόρους τῆς ἐκκλησίας, διὰ τοῦτο εἴμεσθε διασκορπισμένοι, ὡσὰν μία ἄψυχος ὕλη. Τόσον πολλὰ ἐδουλώθημεν εἰς τὰ θελήματά μας, καὶ ἐκυριεύθημεν ἀπὸ τὰς  ἐπιθυμίας τῶν ἡδονῶν, καὶ ὑπατήθημεν ἀπὸ αὐτάς, καὶ ἐδιασκορπισθήκαμεν. Καὶ ἀπὸ τὸ μῖσος, καὶ τὴν ὑπερηφανίαν ὁποῦ  ἔχομεν, ἐχωρίσθηκαμεν, καὶ ἐσχισθήκαμεν ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, καὶ ἐχάσαμεν τὸ γνώρισμα, καὶ τὸ σημεῖον τῆς πίστεως μας, ἤγουν τὴν ἀγάπην, διὰ τὴν ὁποίαν εἶπεν ὁ Κύριος, «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες, ὅτι ἐμοὶ μαθηταὶ ἐστέ, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις». Διατὶ ὅταν χάσωμεν αὐτήν, ματαίως ὀνομαζόμεθα χριστιανοί…
Ταλαίπωρε ἄνθρωπε! διατί δὲν τιμᾷς τὸν πνευματικόν σου πατέρα, ὡσὰν  ἀπόστολον τοῦ Χριστοῦ; Διατὶ (λέγει) δὲν τὸν βλέπω νὰ φυλάττει τὰς  ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, καὶ διὰ τοῦτο δὲν τὸν τιμῶ. Αὐτὰ εἶναι ματαία πρόφασις. Διότι, (εἰπέ μου), σὺ καλλίτερα ἀπὸ ἐκεῖνον τὰς φυλάττεις, καὶ διὰ τοῦτο τὸν καταφρονεῖς ἐκεῖνον, καὶ τὸν κατακρίνεις; καὶ μὲ ὅλον ὁποῦ, ἂν καὶ ἐσὺ ἐφύλαττες ὅλας τὰς ἐντολάς, μηδὲ ἔτζι πάλιν σοῦ ἔπρεπε νὰ τὸν κατακρίνῃς. Μήτε νὰ τὸν ἀποστρέφεσαι ἢ νὰ τὸν διαβάλλῃς, καὶ νὰ τὸν κατηγορῇς διὰ τὴν ἀμέλειάν του, ἀμὴ ἔπρεπε μάλιστα νὰ τὸν ἀγαπᾷς καὶ νὰ τὸν ὑπομένῃς, καὶ νὰ τὸν τιμᾷς διὰ τὰ ἀγαθὰ ὅπου σοῦ ἐχάρισεν ὁ Θεὸς μὲ τὸ μέσον ἐκείνου, καὶ νὰ τὸν κάμῃς συγκοινωνὸν εἰς τὰ σωματικά, διὰ τὰ καλὰ ὁποῦ σοῦ ἐπροξένησεν, ὅσον ἠμπορεῖς, διὰ νὰ φυλάξῃς, ὄχι μοναχὰ ἐκεῖνα ὅπου σοῦ ἐχαρίσθησαν ἀπὸ τὸν Θεὸν μὲ τὸ μέσον ἐκείνου, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ πολλαπλασιάσης μὲ τὰ τοιαῦτα ἔργα. Ὅμως τώρα, καθὼς βλέπεις, μὲ τὴν ἀπιστίαν καὶ ἀχαριστίαν, καὶ ἀθέτησιν ὅπου κάμνεις εἰς τὸν πνευματικὸν πατέρα σου, καὶ διδάσκαλον, ὄχι μόνον ἔχασες ἐκεῖνα ὅπου ἔλαβες, ἀμὴ ἐξάλειψες ἀπὸ τὸν ἑαυτόν σου, καὶ αὐτὸ τὸ νὰ εἶσαι χριστιανός, καὶ ἐζημιώθης τὸν Χριστόν.
Διατί, ὑπόθεσαι μὲ τὸν νοῦν σου, πῶς ὁ ἐπίγειος βασιλεὺς ἔστειλεν εἰς ἐσένα ἕνα ἀπὸ τοὺς παραμικρούς του δούλους, ὁ ὁποῖος φορεῖ πτωχικά, καὶ παλαιὰ φορέματα, καὶ δὲν εἶναι καββαλάρης εἰς ἄλογον, μήτε εἰς μουλάρι, ἀμὴ βαστᾶ μοναχὰ ἕνα γράμμα, καὶ ἔχει βοῦλλαν βασιλικήν, καὶ εἶναι ὑπογεγραμμένον μὲ τὸ ἰδιόχειρον τοῦ βασιλέως, καὶ μέσα εἰς αὐτὸ τὸ γράμμα σὲ ἀνακηρύττει ὁ βασιλεὺς γνήσιόν του ἀδελφόν, καὶ φίλον, καὶ ὑπόσχεται ὕστερα ἀπὸ ὀλίγον καιρόν, νὰ σὲ κάμῃ σύντροφον τῆς βασιλείας του, καὶ νὰ σοῦ στεφανώσῃ τὴν κεφαλὴν μὲ βασιλικὸν στέφανον, καὶ νὰ σὲ ἐνδύσῃ φόρεμα βασιλικόν. Εἰπέ μου, τί ἤθελε κάμῃς εἰς αὐτόν; ἆρα γε ἤθελε τὸν δεχθῇς καὶ τὸν τιμήσῃς, ὡσὰν  δοῦλον τοῦ βασιλέως, διὰ τὰς  μεγάλας καὶ βασιλικὰς ὑποσχέσεις, καὶ διὰ τὴν λαμπρότητα τῆς δόξης ὅπου μέλλει νὰ λάβῃς, καὶ ἤθελε χαρῇς μαζὶ μὲ αὐτόν, καὶ τὸν εὐεργετήσῃς ὅσον τὸ κατὰ δύναμιν, καὶ πάλιν νὰ τοῦ ὑποσχεθῇς νὰ τὸν εὐεργετήσῃς καὶ ὑστερώτερα; ἢ ἤθελε τὸν καταφρόνεσης, καὶ τὸν στείλῃς ὀπίσω εὔκαιρον, καὶ ἀτιμασμένον, διατὶ εἶναι ἐνδυμένος πτωχικὰ φορέματα, καὶ ἦλθε πεζός;
Εἰδὲ ὑποθέσωμεν, πὼς τὸν ἐκαταφρόνεσες ἐσὺ τοιουτοτρόπως, καὶ τὸ ἔμαθεν καὶ ὁ βασιλεύς, ἆρα γε ἤθελε σὲ ἐπαινέσῃ εἰς τοῦτο, ἢ ἤθελε σὲ μεμφθῇ, καὶ σὲ κατακρίνῃ; ἂν ἤσουν ἐσὺ ὁ ἴδιος βασιλεύς, τάχα δὲν ἤθελε λογιάσῃς διὰ ἐδικήν σου ὕβριν, καὶ ἀτιμίαν, ἐκείνην τὴν καταφρόνεσιν ὁποῦ ἔγινεν εἰς τὸν δοῦλον σου; τάχα δὲν ἤθελε στοχασθῇς, ὡσὰν ἐδικόν σου ὄνειδος, τὸν ὀνειδισμὸν ἐκείνου; καὶ ἀληθινὰ ἔτζι εἶναι. Διατὶ τόσον πολλὰ ἤθελε θυμωθῇς κατεπάνω του, ὡσὰν  νὰ ἐκαταφρόνεσεν ἐσένα τὸν ἴδιον, καὶ νὰ σὲ ἐμέμφθη, πὼς ἔχεις τοιούτους δούλους. Καὶ ἤθελε εἴπῃς ἔτζι. Ποῖος τὸν ἐκατάστησεν ἐκεῖνον κριτὴν ἐπάνω εἰς τοὺς ἐδικούς μου δούλους; Διατὶ αὐτὸς δὲν ἐκατηγόρησε τὸν δοῦλον τὸν ἐδικόν μου, πὼς ἀπὸ τὴν ἐδικήν του ἀμέλειαν φορεῖ τὰ τοιαῦτα πτωχικά, καὶ λαιρωμένα φορέματα, ἀλλὰ κατηγορεῖ ἐμένα τὸν ἴδιον, πὼς εἶμαι ἄσπλαγχνος, καὶ ὑποφέρω νὰ βλέπω τοὺς δούλους μου ἐνδεδυμένους μὲ τέτοια παλαιοφορέματα, καὶ ἔτζι ἤθελε μετανοήσῃς εἰς ἐκεῖνα ὅπου ὑποσχέθης νὰ τοῦ κάμῃς διὰ αὐτὴν τὴν ἀτιμίαν ὅπου ἔκαμεν εἰς τὸν δοῦλόν σου. Καὶ βεβαιότατα δὲν ἤθελε τὸν ἀποδεχθῇς τελείως, ὅταν ἤθελε ἔλθῃ εἰς ἐσένα. Διατὶ αὐτὸς ὡς ἀδιάντροπος ἅρπασε τὴν κρίσιν τὴν ἐδικήν σου, καὶ ἔκρινε τοὺς δούλους σου, ὅπου δὲν εἶχεν ἄδειαν νὰ τοὺς κρίνῃ αὐτός.
Αὐτὰ λοιπὸν ὅλα στοχαζόμενος εἰς τὸν ἑαυτόν σου, ὡς πνευματικόν, καὶ ἠγαπημένον μου τέκνον, καὶ μανθάνοντας τῶν πραγμάτων τὴν τάξιν τελείαν, καὶ καθαράν, ἀγωνίσου ὅσον δύνασαι, νὰ γένῃς χριστιανός, (σελ. 81) ὄχι μὲ λόγον μοναχά, ἀλλὰ μάλιστα μὲ τὸ ἔργον. Ἀπόκτησαι πατέρα πνευματικόν, ἀπόκτησαι διδάσκαλον, μεσίτην, καὶ ἐγγυητὴν πρὸς τὸν Θεόν. Συγκολλήσου μαζί του μὲ ἀγάπην, καὶ πίστιν, καὶ μὲ φόβον, καὶ πόθον, ὡσὰν νὰ ἤσουν μαζὶ μὲ αὐτὸν τὸν ἴδιον Χριστόν, διὰ νὰ ἀξιωθῇς μὲ τὸ μέσον αὐτοῦ, νὰ ἑνωθῇς καὶ μὲ αὐτὸν τὸν Χριστόν, καὶ νὰ γένης συμμέτοχος, καὶ συγκληρονόμος τῆς αἰωνίου δόξης, καὶ βασιλείας του, καὶ νὰ ἀνυμνῇς, καὶ δοξάζῃς αὐτὸν μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα του, καὶ τὸ πανάγιόν του Πνεῦμα, εἰς τοὺς ἀτελευτήτους αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὁλόκληρος ὁ «Δέκατος Πρῶτος Λόγος» τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου ὑπάρχει στὴν διεύθυνση:

http://eugenikos.blogspot.com/2012/02/blog-post_12.html

Da: ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Inviato: martedì 7 febbraio 2012 21.08

    ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟΣ ΠΥΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

    ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ ΣΗΜΕΡΑ

ΕΧΕΤΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

    «ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ» (STATE OF NECESSITY):

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ «ΟΠΛΟ» ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ!

    Διαβάστε προσεκτικά το παρακάτω άρθρο του Μιχάλη Βάρδα, οικονομολόγου και παραγκωνισμένου (γιατί άραγε;)  στελέχους του Λαος.

    Περιγράφει με απόλυτη σαφήνεια τι θα έκαναν οι πολιτικοί που «διαπραγματεύονται» ΑΝ ΗΤΑΝ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ:

==========================================================================

    Το Αγγλικό Δίκαιο και τα Ελληνικά Ομόλογα, η Στάση Πληρωμών και η Κατάσταση (έκτακτης) Ανάγκης (State of Necessity)

Μιχάλη Βάρδα, οικονομολόγου

Με τις επερχόμενες δανειακές συμβάσεις (παλαιά και νέα), η Ελλάδα καλείται να παραδώσει το Όπλα της !

Αυτά είναι το Ελληνικό Δίκαιο που διέπει την έκδοση και διαχείριση των Ελληνικών Ομολόγων και η Στάση Πληρωμών.

Αν η Ελλάδα υποκύψει τώρα ένεκα της ολιγωρίας των αδυνάμων πολιτικών ηγεσιών της, θα εξαθλιωθεί , θα καταστραφεί και, τελικά, θα υποδουλωθεί στους νέους δυνάστες της οριστικά και αμετάκλητα !

Πέρα από την τρομοκρατία που ασκείται στους Έλληνες για το ενδεχόμενο «χρεωκοπίας» της Ελλάδας, επιστροφής στη δραχμή κλπ., η ουσία είναι ότι ενώ η στάση πληρωμών αποτελεί πλέον ρεαλιστικό ενδεχόμενο, δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά σοβαρή προετοιμασία της Ελλάδας για να την αντιμετωπίσει, εάν χρειασθεί (δημιουργία αποθεμάτων τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων , πολεμοφοδίων κλπ).  Η γενική παραπληροφόρηση – τηλεοπτική και μη – συσκοτίζει την κατάσταση ακόμη περισσότερο. Ο κόσμος ακούει «στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» και πανικοβάλλεται.

Η αλήθεια είναι όμως, ότι ακόμη και εάν ένα κράτος κηρύξει στάση πληρωμών προς τους δανειστές του (αυτό εννοεί ο όρος «χρεωκοπία» κράτους), το κράτος εξακολουθεί να έχει στη διάθεσή του χρήματα από φόρους για πληρωμές των βασικών του λειτουργιών. «Στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» κράτους στο διεθνές οικονομικό λεξιλόγιο δεν σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει καθόλου χρήματα, αλλά ότι το κράτος παύει να εξυπηρετεί τα δάνειά του. Άσχετα από το επιθυμητό ή μη μίας στάσης πληρωμών των ελληνικών δανείων, η Ελλάδα πρέπει να προετοιμασθεί για μία τέτοια περίπτωση, για τον πολύ απλό λόγο ότι το ενδεχόμενο αυτό γίνεται όλο και πιό πιθανό. Πώς όμως θα πρέπει να χειρισθεί μια τέτοια κατάσταση;

Αυτό που δεν μας λένε: Κατάσταση (έκτακτης) Ανάγκης ή State of Necessity.

Επιμελώς αποκρύπτεται στην Ελλάδα από όλους ότι το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει σε ένα κράτος που βρίσκεται σε κατάσταση δημοσιονομικής αδυναμίας (αγγλ.: State of Necessity) το δικαίωμα να αναστείλει την πληρωμή των δανείων του. Αυτό αποτελεί κοινό τόπο για όσους ασχολούνται με το διεθνές δίκαιο, έχει δε αυτή κωδικοποιηθεί από την Διεθνή Νομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (International Law Commission) από εφαρμογή αυτού του κανόνα για πάνω από έναν αιώνα στο διεθνές δίκαιο. Δείτε στο ILC-Yearbook του 1980 , πόσα ενδιαφέροντα επιχειρήματα μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα έναντι των δανειστών της (από τη σελίδα 14 και μετά, ειδικά από το σημείο 25 και έπειτα . Η Ελλάδα έχει στο χέρι της τη δυνατότητα να πει ένα νομιμότατο «ελάτε να πάρετε όταν έχουμε» στους δανειστές της !

Αυτό που αποκρύπτεται ακόμη πιο επιμελώς είναι ότι υπάρχει σήμερα όλο και πιο έντονη διεθνής αμφισβήτηση της δυνατότητας αναστολής των πληρωμών όταν τα δάνεια οφείλονται σε ιδιώτες δανειστές (όχι κράτη) και υπάγονται σε αλλοδαπό δίκαιο. Η σημαντικώτερη αμφισβήτηση αυτού του είδους τα τελευταία χρόνια προήλθε από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο το 2007, σε σχέση με τα χρέη της Αργεντινής, τη στιγμή που άλλα ανώτατα δικαστήρια (όπως της Ιταλίας το 2005) είχαν αναγνωρίσει ότι η Αργεντινή δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές των δανείων προς ιδιώτες πιστωτές, ακόμη και εάν αυτά υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο

Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος, για τον οποίο υπάρχει τέτοια πίεση για το αγγλικό δίκαιο και ταυτόχρονα (κάτι που καθόλου δεν λέγεται δημοσίως) για το δικαστήριο που θα κρίνει α) αν η Ελλάδα είναι πράγματι σε state of necessity και β) αν δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές προς ιδιώτες. Είναι η μόνη ελπίδα που έχουν σήμερα οι ιδιώτες πιστωτές να ξεπεράσουν το σημαντικότατο νομικό εμπόδιο της State of Necessity.

Οι δυνατότητες της Ελλάδας σε καθεστώς State of Necessity

Η δυνατότητα να επικαλεσθεί η Ελλάδα State of Necessity σε περίπτωση χρηματοδοτικού αδιεξόδου είναι το βασικό της όπλο, που κινδυνεύει με το αγγλικό δίκαιο. Το ελληνικό δίκαιο (άρθρο 31 ν. 1914/1990) προβλέπει ότι οι όροι των ομολόγων (επιτόκιο, χρόνος αποπληρωμής κλπ.) ρυθμίζονται με απλές υπουργικές αποφάσεις. Αυτό σημαίνει ότι, όταν η Ελλάδα επικαλεσθεί State ofNecessity, μπορεί την άλλη στιγμή με μια απλή υπουργική απόφαση να σταματήσει την τοκογονία των ομολόγων (0% επιτόκιο) και να αναστείλει την πληρωμή τους για όσο διαρκεί η State ofNecessity. Με τον τρόπο αυτό, ρίχνει το έλλειμμά της κατά 6% ή περισσότερο (όσο είναι η δαπάνη των τόκων ως ποσοστό του ΑΕΠ) και σταματάει να έχει την πίεση της αποπληρωμής του χρέους.

Το σημαντικώτερο :

Η νομιμότητα μίας τέτοιας ενέργειας θα κριθεί (πλην περιπτώσεων όπου ενεργοποιούνται ρήτρες διεθνούς διαιτησίας) από τα ελληνικά δικαστήρια αποκλειστικά!

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να κάνει και με τα δάνεια του Μνημονίου, με τη διαφορά ότι εδώ θα χρειαστεί νέος νόμος της Βουλής και όχι απλή υπουργική απόφαση. Εδώ η επίκληση της State ofNecessity θα είναι όμως πιο ασφαλής, διότι η εφαρμογή της State of Necessity δεν αμφισβητείται έναντι άλλων κρατών ή διεθνών οργανισμών – ασχέτως του ότι η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου προβλέπει παραίτηση της Ελλάδας από ασυλίες εθνικής κυριαρχίας: Αυτά δεν ισχύουν όταν υπάρχει State of Necessity, που αποτελεί Αναγκαστικό Διεθνές Δίκαιο! Εδώ η νομιμότητα της State of Necessity θα κριθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πολύ δύσκολαθα αρνηθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται πράγματι σε State of Necessity.

Το σημαντικώτερο :

Σε απλή αριθμητική, η επίκληση της State of Necessity σημαίνει για την Ελλάδα αυτόματη μείωση του ελλείμματός της στο 3-4%, το οποίο μπορεί να καλυφθεί (εντός του ευρώ και χωρίς καμία ανάγκη για μετάβαση στη δραχμή) είτε με εσωτερικό δανεισμό, είτε με στοχευμένες περικοπές δαπανών, είτε με δανεισμό από τρίτα κράτη, που θα είχαν ενδιαφέρον ή συμφέρον να δανείσουν την Ελλάδα.  Για τους δανειστές της Ελλάδας σημαίνει ότι κρατούν όλο το κεφάλαιό τους, αλλά θα ξεκινήσουν ξανά να εισπράττουν τόκους και να μπορούν να ζητήσουν αποπληρωμή του κεφαλαίου τους, όταν η Ελλάδα δηλώσει ότι έχει ξεπεράσει τη State of Necessity. Αυτό θα συμβεί από τη στιγμή που θα επιτευχθούν τα πρώτα πλεονάσματα και βελτιωθεί η διεθνής χρηματοπιστωτική εικόνα της Ελλάδας, ώστε να μπορεί να απευθυνθεί ξανά στις αγορές χρήματος.

Θεωρίες συνωμοσίας

Εδώ τίθεται το ερώτημα: Αν είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο, γιατί δεν θέλουν όλοι να ακολουθήσει η Ελλάδα αυτή την λύση, που αφήνει ευχαριστημένους και την Ελλάδα, που θα ξεφύγει από το Μνημόνιο, και τους δανειστές, που δεν θα πρέπει να υποστούν κανένα haircut;

Πρώτον, διότι από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά η ηγεσία της Ελλάδας υπηρετεί οποιαδήποτε άλλα συμφέροντα, εκτός από τα ελληνικά.

Δεύτερον, διότι η ελληνική κρίση προκλήθηκε στα πλαίσια ευρύτερου νομισματικού πολέμου και συντηρείται στα πλαίσια του ίδιου νομισματικού πολέμου.

Τρίτον, διότι η ελληνική κρίση είναι μια μοναδική ευκαιρία για την λεηλασία της ελληνικής δημόσιας περιουσίας και του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και αυτοί που κινούν τα νήματα δεν θέλουν να αφήσουν τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη.

Αυτά όλα μπορούν να ακούγονται σαν θεωρίες συνωμοσίας, όμως είναι και η μόνη λογική εξήγηση για το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει διερευνηθεί η προφανής (και νόμιμη) λύση για την Ελλάδα, που είναι η, σε διαπραγμάτευση με τους εταίρους, κήρυξη της Ελλάδας σε προσωρινή State of Necessity (δημοσιονομική αδυναμία), ζητώντας από τους πιστωτές να μην χάσουν κεφάλαιο (όπως θα συμβεί αν τελικά συμφωνηθεί το PSI), αλλά μόνον τόκους για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να βελτιώσει η Ελλάδα τα οικονομικά της.

Δεδομένα πάντως είναι ότι α) η State of Necessity ως κανόνας του διεθνούς δικαίου είναι σήμερα σε ισχύ και ήταν σε ισχύ και πριν το 2009 και β) κανείς δεν μιλάει για αυτή την πολύ ρεαλιστική εκδοχή, ενώ διαδεδομένες είναι οι πολύ λιγότερο ρεαλιστικές συζητήσεις για λογιστικό έλεγχο του χρέους κλπ.

Αν αυτά από μόνα τους δεν μας υποψιάζουν ότι οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν κάποια βάση, ας δούμε τουλάχιστον θετικά την πραγματικότητα μίας ενδεχόμενης ελληνικής Στάσης Πληρωμών : Η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να σχεδιάσει την διαχείριση μίας τέτοιας κατάστασης προς το συμφέρον της. Και το καθαρό συμφέρον της είναι, αν χρειασθεί, να επικαλεσθεί State of Necessity, όπως είναι όλο και πιθανότερο, να το κάνει αυτό με τα ελληνικά ομόλογα υπό το υπάρχον σημερινό καθεστώς τους, εκείνο του Ελληνικού Δικαίου,  σε καμία δε περίπτωση του Αγγλικού!

==============================================================================

ΠΗΓΗ: ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ (STATE OF NECESSITY): ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ «ΟΠΛΟ» ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ!http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/02/state-of-necessity.html#ixzz1lj8ESWn9

==============================================================================

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡ. ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ. ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

–

Συμφωνία ή σύγκρουση;

09 Φεβ 12

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως, ίσως είναι φρόνιμο να τα πηγαίνουμε καλά με τους ισχυρούς και να υποχωρήσουμε και σε κάτι άδικο που μας ζητούν, ώστε να μη οξύνονται τα πράγματα. Έτσι ίσως καταφέρουμε να είμαστε σε μια ανεκτή κατάσταση. Ίσως μάλιστα να είναι αυτό καλύτερο από μια σύγκρουση μαζί τους που θα μας διέλυε εντελώς.

Τι μας δίδαξε όμως η ιστορία. Δεν πέρασε και πολύ καιρός από τότε που οι πρόγονοί μας είπαν ¨ελευθερία ή θάνατος¨. Γιατί το είπαν; Γιατί η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Γιατί δεν άντεχαν άλλο. Γιατί οι κατακτητές καταπατούσαν κάθε τι και δε σέβονταν τίποτα. Γιατί και η πείνα τους ρήμαζε και η τιμή τους μαγαρίζονταν και η πίστη τους βιάζονταν. Γιατί όπως πολύ εύστοχα λέει ο τίτλος ενός βιβλίου ¨δρόμος χωρίς Χριστό δεν αντέχεται¨.

Αν οι τούρκοι τα έκαναν αυτά στο παρελθόν, δε θα τα κάνουν σήμερα οι ιδιώτες της παγκοσμιοποίησης; Οίδατε εσείς να έχουν αυτοί Χριστό; Όποιος δεν έχει Χριστό δε μπορεί παρά να έχει διάβολο. Τι είναι αυτό που δε μπορεί να κατακτήσει ο διάβολος εκτός από τον Χριστό; Όταν λοιπόν κάποιος έχει τον διάβολο, όσα και ό, τι και αν του δώσεις δε θα ικανοποιηθεί. Αυτός σε βάζει σε μια κόλαση χωρίς λήξη. Αυτός σε πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Μόνη ελπίδα είναι να αντισταθείς, να συγκρουστείς και να ξεφύγεις ή πεθαίνοντας ή νικώντας. Σκληρό αλλά αυτήν είναι η πραγματικότητα. Συμφωνίες με τον διάβολο ωφέλεια δεν μπορεί να έχουν.

Αυτά όλα νομίζω πως φάνηκαν στην δανειακή σύμβαση που μας ρήμαξε και προχωράει σταθερά να μας ρημάζει. Μια συμφωνία με τον διάβολο είναι. Από τη μια η φοβέρα πως χωρίς τη συμφωνία πάμε χαμένοι και από την άλλη συμφωνώντας χανόμαστε.

Όσο είναι καιρός λοιπόν φίλοι, να κοιτάξουμε να διαλύσουμε την συμφωνία κηρύσσοντας το χρέος και την συμφωνία παράνομα όπως όντως είναι.

Αυτό απαιτεί αλλαγή των πολιτικών αρχηγών. Δώστε λοιπόν σε όποιον σας πείθει ότι θα κηρύξει το χρέος απεχθές και παράνομο. Εγώ σας προτείνω την πολιτική παράταξη ¨ΚΟΙΝΩΝΙΑ¨ .

Στην εκκλησιαστική αρχηγία τα πράγματα είναι ίσως ακόμα χειρότερα. Αυτό γιατί ο λαός ούτε καν ψηφίζει για να εκλεγεί ένας επίσκοπος ή ένας πατριάρχης. Είναι έτσι ένα «κλειστό κύκλωμα» με λιγότερους ανθρώπους οι οποίοι είναι ευκολότερο να πλανηθούν ή να διεφθαρθούν. Αυτό βέβαια προφυλάσσει από τον κίνδυνο της εκκοσμίκευσης, γιατί συνήθως το πλήθος είναι παραδομένο στα πάθη και αν ήλεγχε τους εκκλησιαστικούς άρχοντες, θα διάλεγε όσους ικανοποιούσαν τα πάθη του. Πάλι όμως έχουμε το ιστορικό γεγονός της συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας και το άλλο του Αγίου Μαξίμου του ομολογητή. Οπότε εδώ ούτε να ζητήσουμε να ψηφίζει ο λαός μπορούμε, αλλά ούτε να εμπιστευτούμε αδιάκριτα.

Τώρα πηγαίνουμε με το σκεπτικό ότι είναι καλά να μη τα χαλάσουμε με τους ευρωπαίους εταίρους και αυτοί δήθεν εταίροι και σύμμαχοι μας εξαθλίωσαν και κερδοσκοπούν εις βάρος μας. Το θέμα αυτό έχει σαφείς πνευματικές και ηθικές προεκτάσεις.

Μάλλον είναι καιρός να αντιληφτούμε ότι αυτήν η τακτική μας υποδουλώνει και να αγωνιστούμε για ελευθερία.

Χρίστος Τσικούρας

Θεολόγος

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

Από : ΚΟΙΝΩΝΙΑ : Πολιτική Παράταξη συνεχιστών του Καποδίστρια

Νέο πολιτικό φορέα προαναγγέλλει ο Πάνος Καμμένος

Οριστικό το διαζύγιο του με τη ΝΔ

Το οριστικό του διαζύγιο με τη ΝΔ και τις προθέσεις του για δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα προαναγγέλλει ο ανεξάρτητος βουλευτής Πάνος Καμμένος, μετά την απόφαση του Αντώνη Σαμαρά, όπως αναφέρει, να υπερψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση.
«Είναι δεδομένο ότι δεν θα κατέβω με τα ψηφοδέλτια της ΝΔ, εφόσον ψηφίζει τη δανειακή σύμβαση» δηλώνει ο κ. Καμμένος στην Realnews.
«Θα παραμείνω στην κεντρική πολιτική σκηνή και θα ζητήσω την ψήφο του Ελληνικού λαού σε σχηματισμό, ο οποίος θα έχει σαφή και καθαρή θέση για την αντισυνταγματικότητα και την ακυρότητα της δανειακή σύμβασης και της παράδοσης της χώρας στους δανειστές» προσθέτει.
Εξάλλου, σε συνέντευξή του στον «Τύπο της Κυριακής», ο κ. Καμμένος ανακοινώνει και την ημερομηνία που θα κάνει τις σχετικές ανακοινώσεις. «Στις 19 Φεβρουαρίου, την ημέρα της κόκκινης γραμμής των εκλογών, θα μάθετε τις λεπτομέρειες. Προέχει η καταψήφιση της δανειακή σύμβασης» αναφέρει
Ο ανεξάρτητος βουλευτής εξαπολύει σφοδρή επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο αλλά και στη ΝΔ, ξεκαθαρίζει πως η υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης από τη ΝΔ τον οδηγούν στο οριστικό διαζύγιο, κάνει λόγο για συνταγματική εκτροπή, ενώ επαναφέρει στο προσκήνιο και το θέμα των CDS ασφάλιστρα κινδύνου).

_____

ΣΤΟΧΟΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

_____

  Ιδού η δράση  των ξένων υπηρεσιών

_____

ΤO ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

«ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ, ΣΥΛΛΗΨΗ, ΚΡΑΤΗΣΗ…»

;Eνα συγκλονιστικό απόσπασμα από το νέο Μνημόνιο που αποδεικνύει ότι όχι απλώς παραδίδεται η χώρα στους ξένους δανειστές, αλλά όπως το defencenet.gr έχει αποκαλύψει ανοίγει το δρόμο ακόμα και για επέμβαση των στρατιωτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, αλλά και συλλήψεις Ελλήνων δημόσιων λειτουργών στο εξωτερικό ή όπου βρίσκονται, δημοσιεύουμε σήμερα. Πρόκειται όχι για επιστροφή στην βαυαροκρατία, αλλά επιστροφή στην Φραγκοκρατία.
Ιδού τι αναφέρει το κείμενο της ντροπής που υπερψήφισαν οι 199 βουλευτές της εθνικής αντιπροσωπείας:

«Κάθε ένα από τα (σ.σ.: συμβεβλημένα) μέρη αμετάκλητα και χωρίς όρους αίρει κάθε ασυλία την οποία έχουν ή θα μπορούσαν να έχουν στο μέλλον σε σχέση με τον εαυτό τους ή τα περιουσιακά τους στοιχεία ή έσοδα από νομικές διαδικασίες  που σχετίζονται με αυτή την Συμφωνία. Κάθε ασυλία συμπεριλαμβανομένης χωρίς περιορισμούς ασυλία από (σ.σ.: συνέπειες) μήνυσης/αγωγής, αποφάσεις δικαστηρίων ή άλλη αρχή, από σύλληψη, κράτηση ή  περιοριστικό  ένταλμα πριν από την ανακοίνωση της δικαστικής απόφαση και από κάθε μορφή εκτέλεσης και επιβολής κατά αυτής, των περιουσιακών της στοιχείων ή έσοδα μετά την δικαστική απόφαση μέχρι το σημείο που δεν απαγορεύεται από υποχρεωτικό νόμο.

Εφαρμοστικός Νόμος και Δικαιοδοσία

Αυτή η συμφωνία και κάθε μη υποχρεωτικές υποχρεώσεις που προέρχονται από ή σε σχέση με αυτή θα διέπονται και θα ερμηνεύονται από το αγγλικό δίκαιο. Τα μέρη αποδέχονται να καταθέσουν την διαφορά τους στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου»

Το περιεχόμενο του κειμένου είναι ανατριχιαστικό και απορεί κανείς πως μπορεί κάποιοι έχουν εκπέσει του εθνικού φρονήματος σε τέτοιο βαθμό ώστε να ψηφίζουν τέτοιο κείμενο.

Το οποίο κείμενο τι λέει; Πρώτον ότι το δημόσιο στερείται πλέον κάθε ασυλίας και τα περιουσιακά στοιχεία ή έσοδά του μπορούν να κατασχεθούν! Και αυτό αφορά και τα έσοδα από υδρογονάνθρακες, από πάσης φύσεως ορυκτά, από πάσης φύσεως δημόσια περιουσία κλπ.

Αλλά μπορούν μέχρι και να συλληφθούν και να κρατηθούν Έλληνες πολίτες αν δεν πληρωθούν τα δάνεια των τοκογλύφων!

Μπορεί να εκδοθεί διεθνές ένταλμα κατά της χώρας. Και το ερώτημα είναι πως θα συλληφθούν και θα κρατηθούν; Καλά στο εξωτερικό, μπορούν να συλλάβουν τους πρεσβευτές (με το παρόν άρθρο δεν ισχύει η ασυλία τους τουλάχιστον στις χώρες που δεν απαγορέυεται με υποχρεωτικό νόμο, όπως π.χ. οι ΗΠΑ). Στην Ελλάδα, όμως πως θα συμβεί αυτό αφού η χώρα παραιτήθηκε του δικαιώματος της ασυλίας;

Μήπως με «εισαγώμενη» εκτελεστική εξουσία;

Γιατί πως αλλιώς θα συλληφθούν ή θα κρατηθούν οι Έλληνες που θα θεωρηθούν υπεύθυνοι για την μη πληρωμή τόκων σε περίπτωση χρεοκοπίας; Αλήθεια, ποιοι είναι οι καθ’ύλην αρμόδιοι; Γιατί δεν αναφέρονται στο κείμενο; Και τι εννούμε «εισαγώμενη εκτελεστική εξουσία»; Στρατεύματα; Ευρωχωροφυλακή, τι;

Και προσέξτε πως υποθήκευσαν μέσα σε μία νύχτα όλο τον εθνικό πλούτο με μία φράση: «Κάθε ένα από τα μέρη  αμετάκλητα και χωρίς όρους αίρει κάθε ασυλία την οποία έχουν ή θα μπορούσαν να έχουν στο μέλλον  σε σχέση με τον εαυτό τους ή τα περιουσιακά τους στοιχεία ή έσοδα από νομικές διαδικασίες».

Δηλαδή το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα έσοδα που προκύπτουν από όλη την παραγωγή του ελληνικού κράτους τέθηκαν ως «εγγύηση» και αν κάτι «δεν πάει καλά», που λέει κι ο έτερος (από την … ανάποδη σε σχέση με τον Α.Σαμαρά) «νεοφώτιστος» Γ.Καρατζαφέρης κατάσχεται επι τόπου.

Και να είστε σίγουροι ότι θα φροντίσουν κάτι να μην πάει καλά. Ακριβώς για να λεηλατήσουν το «χρυσάφι» που θα έχουν στα χέρια τους. Και τότε…

Και για να επιβεβαιωθεί το ότι επιστρέφουμε στην Φραγκοκρατία, «αποκλειστική αρμοδιότητα» για την εκτέλεση των παραπάνω, έχουν τα δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

Πάντως είμαστε υποχρεωμένοι να παραθέσουμε και την θέση του υπουργού Οικονομικών Ε.Βενιζέλου για το θέμα, καθώς γνωρίζοντας το τι ακριβώς σημαίνει αυτό (αλίμονο!) μίλησε ειδικά στην Βουλή επί του ζητήματος δύο φορές και μάλιστα την δεύτερη σχεδόν αποκλειστικά γι’αυτό:

Ιδού λοιπόν τι υποστήριξε ο ΥΠΟΙΚ:

«Γιατί επιλέγεται το αγγλικό Δίκαιο συνήθως; Γιατί είναι το πιο παλιό, το πιο επεξεργασμένο, αυτό που παραπέμπει στην πιο πλούσια νομολογία, αυτό που γίνεται διεθνώς αποδεκτό, αυτό που γνωρίζει όχι απλά και μόνο η αγορά με την έννοια των ιδιωτών, αλλά και η αγορά με την έννοια των δημοσίων θεσμών που μετέχουν σε τέτοιου είδους διαδικασίες και συμβάσεις. (σ.σ.: !!!)»

»Και όσοι κόπτονται για την εθνική κυριαρχία (σ.σ.: ούτε καν το δικαίωμα δεν τους αναγνωρίζει να ενδιαφέρονται για την εθνική κυριαρχία), για τα πολιτιστικά αγαθά, για τον ορυκτό πλούτο, για την υφαλοκρηπίδα, για την ΑΟΖ, για τις έρευνες προκειμένου να ανακαλύψουμε κι εμείς πολύ σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, πρέπει να είναι ήσυχοι (σ.σ.: Είδαμε πόσο ήσυχοι πρέπει να είμαστε πιο πάνω»»

» Γιατί γίνεται από όλους δεκτό ότι στα θέματα αναγκαστικής εκτέλεσης το Δίκαιο που ισχύει, είναι το Δίκαιο της χώρας στην οποία κινείται η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης, άρα το ελληνικό Δίκαιο (σ.σ.: Μα, αφού οικειοθελώς παραιτηθήκαμε της ασυλίας!).»

» Η δικαιοδοσία ανήκει στα ελληνικά Δικαστήρια και οι κανόνες εκτέλεσης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου είναι παρόμοιοι με αυτούς που το Σύνταγμά μας προβλέπει για κάθε Έλληνα ή ξένο ιδιώτη, που εγείρει αξιώσεις κατά του Ελληνικού Δημοσίου και μπορεί να εκτελέσει μια απόφαση που εκδίδεται σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου (σ.σ: Τα ελληνικά δικαστήρια έχουν παράρτημα στο «Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου»;)

» Επαναλαμβάνω ότι αυτό αφορά μόνο την ιδιωτική περιουσία και όχι τη δημόσια περιουσία, όχι τη δημόσια κτήση, όχι τα δημόσια αγαθά, όχι τα πολιτιστικά αγαθά, όχι τον ορυκτό πλούτο (σ.σ.: Ποια ιδιωτική περιουσία; Το χρέος είναι 100% του δημοσίου. Λέει πουθενά μέσα για ιδιωτική περιουσία το Μνημόνιο;)!

Τὴν Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου τὸ ἀπόγευμα, ἀπὸ 4 ἕως 9 μ.μ.

Η Iερα Μητρόπολις Πειραιῶς διοργανώνει μία ἐνδιαφέρουσα θεολογικὴ ἡμερίδα στὸ Στάδιο Εἰρήνης καὶ Φιλίας, Ν. Φάληρο Πειραιώς (αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη») μέ ελεύθερη είσοδο  Ημερίδα θεολογικού προβληματισμού, κατά τό Επισυναπτόμενο Πρόγραμμα, μέ τό εξόχως ενδιαφέρον θέμα:

«Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση » Η Ημερίδα θα μεταδοθεί απευθείας από την διαδικτυακή τηλεόραση της Πειραικής Εκκλησίας.

Η NYXTA ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…

www.sofokleous 10.gr

Απώλειες στη ‘μετάφραση’, μια συμφωνία που θα αλλάξει την όψη της χώρας για πολλά – πολλά χρόνια με οδυνηρό τρόπο ξεφουσκώνοντας βίαια ό,τι ματαίως φούσκωσε στα 10 χρόνια του ευρώ, ο φόβος του πολιτικού αρχηγού μπροστά στα … πέναλτι, τρομοκρατικά δελτία ειδήσεων, και … όποιος νέος θελήσει από αύριο να δουλέψει εκτός από την οικογενειακή επιχείρηση, καλό θα είναι να την κάνει για κάποια άλλη χώρα – εδώ τα λεφτά δεν πάνε στους εργαζόμενους, πάνε στους πολιτικούς, τα στελέχη τους και τις συντάξεις των πρώην των ΔΕΚΟ…

Η μέρα πρέπει να ήταν εφιαλτική για τους πολιτικούς αρχηγούς της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ και τα επιτελεία τους. Οι τρεις  είχαν λάβει  το 50σελιδο τελικό αγγλικό κείμενο από το πρωί καθώς η σύσκεψη με το Λουκά Παπαδήμο ήταν προγραμματισμένη για το μεσημέρι αλλά καθυστέρησε κάποιες ώρες επειδή  ο ηγέτης του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης αρνήθηκε να κάτσει στο τραπέζι με ένα αγγλικό κείμενο και ζήτησε να προηγηθεί επίσημη μετάφραση του εγγράφου από το ΥΠΕΞ…

«Το νέο μνημόνιο είναι δυσβάστακτο»  απεφάνθησαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ του 8 % Μιχ. Καρχιμάκης, Χρ. Πρωτόπαπας, Π. Μπεγλίτης, Ν. Αθανασάκης που βρίσκονταν σε συνεχή επαφή με τον κ. Γ. Παπανδρέου καθώς κύλαγαν οι ώρες, χωρίς όμως να επιχειρήσουν  πολιτικές εκτιμήσεις για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η αποδοχή του στο άκρως συρρικνωμένο εκλογικό σώμα του ΠΑΣΟΚ – κι αυτό προοιώνιζε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν αποφασισμένος να το στηρίξει.

Πιο τεταμένο ήταν όμως το κλίμα στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, όπου τα συνδικαλιστικά στελέχη ασκούσαν ασφυκτικές πιέσεις προς τον Αντώνη Σαμαρά να μην προσυπογράψει μια συμφωνία που σαρώνει όλα το εργατικό και συνδικαλιστικό οικοδόμημα της χώρας, ενώ χαρακτηριστικό ήταν ένα μήνυμα που κυκλοφορούσε από το μεσημέρι στα κινητά στελεχών της Νέας Δημοκρατίας προκαλώντας ευρείες συζητήσεις: «Ένα φτωχό κράτος μπορεί να ορθοποδήσει. Ένα ταπεινωμένο έθνος ποτέ. Ας βάλουμε ένα τέλος στη συνεχή ροή των παράλογων απαιτήσεών τους, σώζοντας το πιο πολύτιμο. Την εθνική μας αξιοπρέπεια».

Η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών με το Λουκά Παπαδήμο άρχισε τελικά το απόγευμα στις 5 και συνοδεύτηκε από διαρροές των κύριων προβλέψεων της συμφωνίας, με έμφαση στα συνταξιοδοτικά και τα εργασιακά.

Η διαπραγματευση συνεχιζονταν μεχρι τις πρωτες πρωινες ωρες με αγκαθι το θεμα των συνταξεων στο οποιο υπαρχουν 4 ενναλακτικα σεναρια : …Περισσότερα…

ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Προδότης ανέκαθεν θεωρείτο αυτός ο οποίος για προσωπικό του όφελος έβλαπτε την πατρίδα. Ανεξάρτητα από το μέγεθος του προσωπικού οφέλους και ανεξάρτητα από το μέγεθος της εθνικής ζημιάς που προκάλεσε.

Ο Κικέρωνας ζωγράφισε πανέμορφα τον προδότη και τις ενέργειες του στο πιο κάτω κείμενο:

«Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους και ακόμα και τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία στο εσωτερικό του.Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη.

Αλλά οι προδότες που κινούνται μεταξύ των εγκλείστων ελεύθερα, οι δικοί τους ύπουλοι ψίθυροι που σιγοψιθιρίζονται μέσα σ’όλες τις αυλες, ακούονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας… γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με εκφράσεις γνωστές στα θύματά του, και φορά τα πρόσωπά τους και τα ενδύματά τους, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει τη ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και άγνωστος στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης μολύνει το πολιτικό σώμα έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ο δολοφόνος πρέπει να είναι λιγότερο τρομακτικός…»

ΚΙΚΕΡΩΝ

Δύο χρόνια τώρα η χώρα καταστρέφεται. Οι άνθρωποι αυτοί παρουσιάζουν τον όλεθρο για δημιουργία, τον εκβιασμό για ελευθερία, την παραίτηση, την εγκατάλειψη και το ξεπούλημα της πατρίδας μας για επιλογή. Η χώρα ατιμάζεται, εξανδραποδίζεται, καταδικάζεται να χάσει την κυριαρχία της, την εθνική της ταυτότητα, την ύπαρξή της. Με απλά λόγια έχοντας «σφετεριστεί» την ιδιότητά τους ως οργάνων του κράτους έχουν «αλλοιώσει» εντελώς το δημοκρατικό μας πολίτευμα (ζούμε μια πρωτοφανή κοινοβουλευτική δικτατορία).

Κατά το άρθρο 134 παρ.2 περ.α του Ποινικού μας Κώδικα, τιμωρείται με την ποινή της ισόβιας ή πρόσκαιρης κάθειρξης «όποιος …επιχειρεί με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς η προσκαίρως το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού».

Το άρθρο 122 παράγραφος 4 του Συντάγματος, ορίζει : « Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ και ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ να ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ με ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ

Διαβάστε περισσότερα http://news.kozaninet.gr

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΑΜΑΡΑ

Φτάνει πια ο μύθος του αγωνιστή Σαμαρά που παλεύει ώστε να μην παρθούν νέα μέτρα! Αρκετές βλακείες έχουμε ακούσει πια. Η κοροϊδία έχει και τα όρια της. Αυτό το αισχρό θέατρο που παίζεται μπροστά στα μάτια μας, με έχει αηδιάσει και με έχει εξοργίσει. Σε όσες φορές τον ζορίσανε, ΠΟΤΕ ΕΙΠΕ ΕΝΑ ΟΧΙ ο […]

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ
ποὺ μόλις κυκλοφόρησε

Πραγματεύεται τὴν στάση μας ἀπέναντι
στὴν σύγχρονη παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
καὶ συγκεκριμένα ἀπέναντι στοὺς ἡγέτες του

Ἡ ἀνάγκη ἀπομακρύνσεως τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἐπιτακτική· γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας πάντα –πορευόμενη τὴν ὁδὸ τῶν Ἁγίων– κατεδείκνυε καὶ κατονόμαζε τοὺς αἱρετικοὺς καὶ μὲ κηρύγματα, συγγράμματα, φυλλάδια καὶ ἐγκυκλίους σήμαινε συναγερμό, ὁσάκις ἀντιλαμβανόταν τὴν ὕπαρξη καὶ δράση τους. Ταυτόχρονα μὲ τὴν ἐγρήγορση γιὰ τὴν προφύλαξη τῶν πιστῶν, φρόντιζε νὰ συναντᾶ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ –ἀπὸ εἰλικρινῆ ἀγάπη– νὰ συζητᾶ καὶ νὰ διαλέγεται μαζί τους, ὥστε, ἐὰν ἔδειχναν καλὴ διάθεση, νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἐπανέλθουν πάλι στὴν Ἐκκλησία.
Αὐτὴ τὴν πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας τὴν χάσαμε κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ 20ου αἰῶνα, γιατὶ χάσαμε τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο καὶ ὑποτιμήσαμε τὸν θανατερὸ κίνδυνο ἐκ τῆς νεοφανοῦς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ δολιότητα τῆς παπικῆς προπαγάνδας καὶ ἡ πολυδιάσπαση στὸ προτεσταντικὸ χῶρο συνήργησαν καὶ κατόρθωσαν νὰ προσεταιρισθοῦν ἡγετικὰ πρόσωπα τῆς ἐμπερίστατης –στὶς ἀρχὲς τοῦ αἰῶνος– Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί, ἀπὸ κοινοῦ, νὰ βαδίσουν τὸ δρόμο τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Πολλοὶ πνευματικοὶ Πατέρες διαπίστωσαν τὸν κίνδυνο καὶ προσπάθησαν μὲ συμβουλές, ὁμιλίες καὶ ἑκατοντάδες κείμενα νὰ τὸν καταδείξουν καὶ νὰ διεγείρουν τὶς συνειδήσεις. Ὅμως, ἡ διακριτική, κατ’ ἀρχάς, διείσδυση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ παραπλάνηση τῶν πιστῶν μὲ πρόσχημα τὴν πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ἀγάπη, ἡ ἀναδίπλωσή τους κάθε φορὰ ποὺ ὑπῆρχε ἰσχυρὴ ἀντίδραση ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ κ.λπ., ἐπέτρεψε τὴν ἐξάπλωση τῆς αἱρέσεως στὸν ὀρθόδοξο κόσμο, τὴν περαιτέρω καὶ παράλληλη ἐκκοσμίκευση τῶν πιστῶν καὶ τὴν χαλαρή τους σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία.
Ἔτσι, οἱ ἡγετικὲς ὁμάδες τῶν «ὀρθόδοξων» οἰκουμενιστῶν προχώρησαν στὸ ἑπόμενο στάδιο, τὴν ἐπιθετικὴ πλέον ἐπιβολὴ τῆς αἱρέσεως, ἡ ὁποία ὡς μολυσματικὴ νόσος πλήττει σήμερα ἕνα μεγάλο μέρος τῶν πιστῶν.
Ἡ διάβρωση δέ, εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ἀκόμα καὶ ἐκεῖνοι οἱ ἱερεῖς καὶ ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ πρὶν μιὰ δεκαετία συνιστοῦσαν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς «ὀρθοδόξους», (τότε ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦταν ἀκόμα στὰ σπάργανα), τώρα νὰ διεξάγουν ἕνα ἀναποτελεσματικὸ ἀγῶνα, καὶ νὰ συνιστοῦν προσευχὴ καὶ ὑπομονή, ἀλλὰ καὶ ὑπακοὴ στοὺς οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους!
Στηρίζουν, μάλιστα, αὐτήν τους τὴν πρόταση σὲ ἕνα ἱερὸ κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ΙΕ΄ τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Ὁ κανόνας αὐτὸς διδάσκει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπισκόπους· αὐτοί, ὅμως, τὸν ἑρμηνεύουν ὡς προαιρετικό.
Σὲ αὐτὸ τὸ κρίσιμο σημεῖο γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἔρχεται τὸ νέο βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τοῦ ὁποίου παρελαύνουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ τὰ κείμενά τους, δίνουν ξεκάθαρη ἀπάντηση στὸ ζωτικὸ αὐτὸ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία πρόβλημα. Ἡ θέση τοῦ βιβλίου, δηλαδή, εἶναι πὼς ἡ ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι κοινὴ θέση καὶ ἔμπρακτη διδασκαλία ὅλων τῶν Ἁγίων· θέση ποὺ τὴν ἐπισφράγισαν πολλάκις μὲ τὴν ζωή τους· εἶναι θέμα ὁμολογίας καὶ σωτηρίας.
Τὸ μεγάλο προσὸν τοῦ βιβλίου εἶναι, ὅτι δὲν χρησιμοποιεῖ μιὰ νομικίστικη νομοκανονικὴ ἐπιχειρηματολογία γιὰ νὰ ἀποστομώσει τοὺς ἔχοντας διαφορετικὴ τοποθέτηση. Ἀλλὰ μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση, μὲ λιτὸ λόγο, ἑκατοντάδες πατερικὰ καὶ ἁγιολογικὰ κείμενα, καταθέτει τὴν μαρτυρία τῶν Ἁγίων, ἔχοντας ἀφετηρία καὶ ὁδηγό του –κατ’ ἀρχὰς– τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη (στοῦ ὁποίου τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ συγγράμματα χρόνια ἐντρυφᾶ).
Μὲ τοὺς Ἁγίους, λοιπόν,  ὁδηγούς, μᾶς ἐξηγεῖ στὸ βιβλίο του ὁ π. Εὐθύμιος, πὼς ἡ ὑποχρεωτικὴ τήρηση τοῦ συγκεκριμένου ἱεροῦ κανόνα εἶναι ὁλοφάνερη, ὅπως αὐθεντικὰ ἑρμηνεύεται ἀπὸ τὴ διδασκαλία καὶ τὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων. Πὼς ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν ἀποτελεῖ μιὰ καινοτομία στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ καθιερώθηκε τὸν ἔνατο αἰῶνα, ἐποχῆς θεσπίσεως τοῦ ἱεροῦ κανόνα. Ἀντίθετα ὁ ἱερὸς κανόνας συνοψίζει τὴν διδασκαλία καὶ «συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων» (Consensus Patrum), ἡ ὁποία ἐφαρμοζόταν ὄχι μόνο πρίν, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν θέσπιση τοῦ ΙΕ΄ κανόνα καὶ ὡς καὶ τὸν προηγούμενο αἰῶνα, πρὶν ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀλλοιώσει τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια καὶ ὁδηγήσει σεβαστοὺς σύγχρονους γέροντες νὰ τὸν ἀξιολογήσουν –κατ’ οἰκονομίαν– ὡς προαιρετικό.
Συγκεκριμένα οἱ Πατέρες διδάσκουν ἀπὸ κοινοῦ, πὼς οἱ πιστοὶ ὀφείλουν νὰ ἀπομακρύνονται ἐκκλησιαστικὰ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὄχι μόνο ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο –γιατὶ γι’ αὐτοὺς ἡ ἀπομάκρυνση εἶναι αὐτονόητη– ὅσο, καὶ κυρίως, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἀρχίσει νὰ διαδίδουν τὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες τους (ἔργῳ καὶ λόγῳ) ὑπούλως καὶ ἀνεντίμως. Δηλαδή, ἐνῶ θεωροῦνται καὶ μνημονεύονται ὡς Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καὶ Πατριάρχες, στὴν οὐσία εἶναι ψευδεπίσκοποι καὶ ψευδοποιμένες· καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο εἶναι πλέον ἐπικίνδυνοι.
Εἶναι, λοιπόν, φοβερὸ νὰ ἐρίζουμε σήμερα γιὰ τὴν ὑποχρεωτικότητα ἢ τὴν προαιρετικότητα ἑνὸς κανόνος, καὶ νὰ μὴν βλέπουμε ὅτι ὁ κανόνας αὐτὸς εἶναι ἡ συμπερίληψη ὅλης τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως στὸ θέμα. Πὼς ὁ ΙΕ΄ κανόνας δὲν κάνει τίποτ’ ἄλλο, παρὰ νὰ καταγράφει τὴν αὐτονόητη καὶ ἐξ ἐνστίκτου ἀντίδραση τῶν πιστῶν, κάθε φορὰ ποὺ ἐμφανιζόταν μιὰ καινούργια αἵρεση. Ἐρίζουμε γιὰ τὸ ὑποχρεωτικὸ ἢ μὴ ὑποχρεωτικὸ τοῦ κανόνος, καὶ δίνουμε τὴν εὐκαιρία στοὺς οἰκουμενιστὲς νὰ ὀργανώνονται καλύτερα, νὰ διεισδύουν ὅλο καὶ περισσότερο στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, νὰ ἀλλοιώνουν ὅλο καὶ περισότερο τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα, ὅπως συμπεραίνει κανεὶς βλέποντας τὴν ἀνυπαρξία ἀντιδράσεων στὴν λαίλαπα τῶν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων καὶ ἑτεροθρήσκων συμπροσευχῶν, οἱ ὁποῖες πλέον διαπράττονται ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως.
Εὐχαριστοῦμε τὸν π. Εὐθύμιο γιὰ τὸ βιβλίο αὐτὸ καὶ ἐλπίζουμε, πὼς ἡ μελέτη τοῦ νέου βιβλίου, θὰ πληροφορήσει γιὰ τὴν ἀλήθεια τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως στὸ θέμα· θὰ προκαλέσει γόνιμο προβληματισμὸ καὶ ἐποικοδομητικὸ διάλογο, καὶ θὰ βοηθήσει τοὺς καλοπροαίρετους ἀναγνῶστες νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς λανθασμένες τοποθετήσεις ποὺ ἀπὸ ἄγνοια ἢ κακὴ κατανόηση ἔχουν ἐπικρατήσει· καὶ τέλος, πὼς θὰ συντελέσει νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς (σ’ αὐτοὺς τοὺς κρίσιμους καιροὺς) ἀπαιτεῖται ἑνότητα καὶ ἐπίκληση τοῦ θείου ἐλέους, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν «ἔσχατη αἵρεση τῆς ἱστορίας», κατὰ τὸν ἀείμνηστο π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο.

Σημάτης Παναγιώτης

ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Πρόλογος. 13
Α΄.    Ὁ 15ος κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου καί προσέγγισις τῶν νοημάτων του. . 17
Β΄ Ἡ σύγκρισις τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου μέ ἄλλους καί ἡ ἐκ ταύτης ὑποχρεωτική ἐφαρμογή του. . 53
Γ΄.    Ἡ στάσις τῶν Ὀρθόδοξων πρός τούς κηρύσσοντας αἵρεσι ἐπισκόπους. Ἡ πρακτική ἐφαρμογή του 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνοδοῦ διαχρονικά. . 75
1.    Ἡ Καινή Διαθήκη διά τήν στάσι τῶν πιστῶν ἀπέναντι στούς αἱρετικούς. . 76
2.    Ἡ συμφωνία τῶν ἀποστολικῶν Πατέρων διά τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό αἱρετικούς ψευδοποιμένες. . 78
3.    Ἡ διαχρονική ἐφαρμογή τοῦ 15ου Κανόνος ἀπό τούς μετά τόν γ΄ αἰῶνα μεγάλους Πατέρες. . 80
α΄. Ὁ Μέγας Βασίλειος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81
β΄. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87
γ΄. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. . . . . . . . . . . . . 94 v 10 v
δ΄. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος. . . . . . . . . . . . . . . 101
ε΄. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας. . . . . . . . . . . . . 106
ϛ΄. Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. . . . . . . . . . . . . 114
ζ΄. Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ἱεροσολύμων 130
η΄. Ἡ Ἀποτείχισις στά χρόνια τῆς Εἰκονομαχίας . . . 131
i. Πρώτη Περίοδος: Ἡ ἀντιμετώπισις ἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο ὅσων δέν ἀποτειχίστηκαν καταδεικνύει τήν ὑπάρχουσα Παράδοσι.. . . . . 131
ii. Δεύτερη Περίοδος τῆς Εἰκονομαχίας . . . . . . . . 137
θ΄. Ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. . . . . . . . . . . . . . 143
ι΄. Ὁ Μέγας Φώτιος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 147
ια΄. Ἡ ἐφαρμογή τοῦ 15ου Κανόνος σέ ἐπίπεδο Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150
ιβ΄. Ἡ ἀποτείχισις τῶν Ἁγιορειτῶν ἐπί Πατριάρχου
Ἰωάννου τοῦ Βέκκου. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 155
ιγ΄. Ἡ ἀποτείχισις τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ. . . 169
ιδ΄. Ἰωσήφ ὁ Βρυέννιος: Διδασκαλία περί Ἀποτειχίσεως ἔμπρακτος. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
ιε΄. Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός: Οἱ ἀγῶνες καί ἡ ἀποτείχισίς του . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
4.    Τό Αὐτοκέφαλο τοῦ 1850: Μιά κακή καί λανθασμένη ἀποτείχισις, πού ἰσοῦται μέ σχίσμα. 220
5.    Ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί οἱ δύο ἀποτειχίσεις τοῦ 20ου αἰῶνος. 222
α΄. Ἡ ἀποτείχισις τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου. . . . . 227
β΄. Ἡ ἀποτείχισις τῶν Ἁγιορειτῶν ἀπό τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 258
Δ΄.    Ἡ σύγχρονος ἐκκλησιαστική κατάστασις ἐν σχέσει μέ τόν 15ον Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου . 275  v 11 v
α΄. Ὁ φόβος ὅτι ἡ ἀποτείχισις θα ὁδηγήση σέ σχίσμα 281
β΄. Ὁ φόβος ὅτι ὁ ἀποτειχιζόμενος ἐξέρχεται τῆς Ἐκκλησίας. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 285
γ΄. Ἡ ἄποψις τῆς δυνητικῆς ἑρμηνείας τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου . . . . . . . . . . 287
δ΄. Τό ὅτι θά μνημονεύωμε «ἄχρι καιροῦ» μέ τελευταῖο ὅριο τό «κοινό ποτήριο». . . . . . . . . . . . . . . . 299
ε΄. Τό ἐπιχείρημα ὅτι δέν μολυνόμεθα, οὔτε συμμετέχομε εἰς τήν αἵρεσι, ἄν δέν ἀποτειχισθοῦμε, ἐφ’ ὅσον ἔχωμε ὀρθόδοξο φρόνημα. . . . . . . . . . . . . . 300
στ΄. Ὁ φόβος μήπως καταλήξωμε ὡσάν τίς παρατάξεις καί τά σχίσματα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν . 302
ζ΄. Ἡ θεωρία τῆς συντεταγμένης ἀποτειχίσεως μέ τούς στρατηγούς πρωτοστάτας εἰς αὐτήν. . . . . . 303
η΄. Ὁ φόβος τῶν πνευματικῶν ἐπιπτώσεων (ποινῶν, καθαιρέσεων, στερήσεως μυστηρίων κλπ.). . . . . 306
θ΄. Τό ἐπιχείρημα ὅτι οἱ λαϊκοί δέν ἀποτειχίζονται, ἀλλά μόνον οἱ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι καί μνημονεύουν 307
ι΄. Τό ἐπιχείρημα ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός δέν ἔχει καταδικασθῆ ὑπό Συνόδου ὡς αἵρεσις, καί ὡς ἐκ τούτου δέν ἀποτελεῖ καταδικασμένη αἵρεσι. . . . 308
Ἐπίλογος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 313

ΔΙΚΑΖΟΥΝ ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΟΥΝ!!!

Τετάρτη, 1 Φεβρουαρίου 2012
Δίκη Καμμένου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο κύριος Καμμένος πρέπει να καταβάλει το ποσόν των 200.000 ευρώ (και όχι γερμανικών μάρκων)….

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ·     http://alithiastofos.blogspot.com/2012/02/blog-post_9839.html

ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΤΑ ΣΚΛΑΒΟΠΑΖΑΡΑ!!!

ΑΦΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ!!!

ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΧΑΡΑΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ!!!

Έκτακτη εισφορά «μόνιμου χαρακτήρα», όμοια με αυτή που εφαρμόζεται σήμερα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ σχεδιάζει το υπουργείο Οικονομικών, και μάλιστα το συζητά κιόλας στο πλαίσιο της διαμόρφωσης του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος. Με πρόσχημα κάποια ακριβά ακίνητα, στη Μύκονο και το Κολωνάκι, που χαρακτηρίζονται αγροτεμάχια, ενώ πρόκειται για οικόπεδα, το…

Υπ. Οικονομικών σχεδιάζει να επιβάλλει χαράτσι, ακόμα και σε αγρότες – μικροϊδιοκτήτες που προσπαθούν να επιβιώσουν με μικρές εκτάσεις γης.

Ο συλλογισμός των …εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Οικονομικών είναι σχεδόν ο ίδιος με αυτόν που εφαρμόστηκε για την επιβολή έκτακτης εισφοράς στα ακίνητα, μέσω της ΔΕΗ, με βάση δηλαδή την αντικειμενική τους αξία. Προφανώς οι …εμπειρογνώμονες του Υπουργείου Οικονομικών θεωρούν ότι ένα χωράφι με πατάτες στη Δράμα έχει την ίδια ανταποδοτικότητα στον ιδιοκτήτη με μια αλάνα που νοικιάζεται για πάρκινγκ στη Μύκονο ή τη Ρόδο.

ΠΗΓΗ: http://www.trelokouneli.gr