Κυκλοφόρησε το 2^ο και 3^ο τεύχος του περιοδικού

ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ

Με θέματα:
1. Θεολογικές και Ηθικές διαστροφές της Παναιρέσεως του Παπισμού
2. Αιρετικές αποκλίσεις και απρέπειες του Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου

Το 2ο τεύχος (εκτός από τα επίκαιρα σχόλια) παρουσιάζει τα Πρακτικάς της αντι-οικουμενιστικής Ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στην Πάφο της Κύπρου στις 22 Μαΐου 2010, λίγες μέρες πριν την επίσκεψη στην Κύπρο του Πάπα Βενέδικτου, όπως επίσης και άρθρα και σχόλια για την στάση των Κυπρίων Ιεραρχών και του Αρχιεπισκόπου Κύπρου.
Το θέμα της Ημερίδας ήταν:

Θεολογικές και Ηθικές διαστροφές της Παναιρέσεως του Παπισμού

Οι φοβερές αλήθειες που αποκρύπτουν ο Αρχιεπίσκοπος
και η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Κύπρου.

Δημοσιεύονται οι χαιρετισμοί και οι εισηγήσεις των: π. Γεώργιου Μεταλληνού, καθηγητή Ιωάννη Κορναράκη, Νικολάου Σωτηρόπουλου, Χρήστου Λιβανού, Κωνσταντίνου Κουρτελλάρη, Λαυρέντιου Ντετζιόρτζιο, Κωνσταντίνου Σιαμάκη, Ευαγγελίας Πουλλά-Μακαρούνα κ.ά.

Το 3^ο τεύχος, εκτός άλλων επικαίρων άρθρων και σχολίων, ασχολείται με τις καταγγελίες και τα κείμενα που έχουν κατατεθεί στην Ιερά Σύνοδο για τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο από τον Μητροπολίτη Κυθήρων π. Σεραφείμ, τον πανεπιστημιακό καθηγητή Δογματικής κ. Δημ. Τσελλεγίδη και την ΦΕΚΦ. Κείμενα τα οποία η Ιερά Σύνοδος με απαράδεκτες και παράνομες μεθοδεύσεις εξαφάνισε και δεν εξέτασε. Με τα κείμενα αυτά αποδεικνύονται οι αιρετικές τοποθετήσεις του Μεσσηνίας και καταγγέλλεται το οικουμενιστικών προδιαγραφών παιχνίδι των συγκαλύψεων που απετόλμησε η Ιερά Σύνοδος και ο Αρχιεπίσκοπος, όπως επίσης και ο ρόλος του Ποντίου Πιλάτου των Ιεραρχών της διοικούσης Εκκλησίας, οι οποίοι με την σιωπή, την αδράνεια και αδιαφορία αμνήστευσαν την αίρεση και επωμίσθηκαν τις ευθύνες της συγκάλυψης.

Μερικά από τα άρθρα:

Η Ιερά Σύνοδος υιοθετεί πάσαν αίρεση και κακοδοξία, Ντετζιόρτζιο Λαυρέντιου
Η Οικουμενιστική Ιεραρχία της Σερβίας διώκει την Ορθοδοξία στο Κόσσοβο, «Γιατί διώκομαι», Ιερομ. Συμεών Βιλόφσκι.
«Ειπέ τη Εκκλησία», Αρχιμ. Παύλου Δημητρακόπουλου.
Το δράμα της Φλωρεντίας, β) Η ψευδής Ένωσις, † Αρχιμ. Σπυρίδωνος Μπιλάλη.
Η θέσις του οσ. Θεοδώρου Στουδίτου δια τα αιρετικά μυστήρια, Ιερομ. Ευθύμιος Τρικαμηνάς.
Αιρετικές αποκλίσεις και απρέπειες του Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, Η Ιερά Σύνοδος αιδημόνως σιωπά και αδρανεί, Σημάτη Παναγιώτη.
Ο Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος δεν ορθοτομεί τον λόγον της Αληθείας, Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ.
Ο επί αιρέσει ελεγχόμενος και καταγγελλόμενος Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος δεν αποπτύει την αίρεση, αλλά απαντά με ύβρεις και ψευδολογίες, Φιλορθοδόξου Ενώσεως «Κοσμάς Φλαμιάτος».
Δεν ισχύει πλέον το Σύμβολον της Πίστεως των Οικουμενικών Συνόδων, αλλά το αιρετικό κείμενο της Ραβέννας, κατά την εκκλησιολογίαν του Μεσσηνίας, καθηγητή Δογματικής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Τσελεγγίδη Δημητρίου.
Το Σύμβολον της Πίστεως και το κείμενο της Ραβέννας έχουν διαφορετικές ιστορικές και μεθοδολογικές προϋποθέσεις, Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου.
Κατάθεση Μηνυτηρίου Αναφοράς προς την Ιερά Σύνοδο για τις αντορθόδοξες ενέργειες του Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, Φιλορθοδόξου Ενώσεως «Κοσμάς Φλαμιάτος».

Από τη Συντακτική Επιτροπή του περιοδικού

______________________________

Τα 2 τεύχη μπορείτε να τα παραγγείλετε στην Διεύθυνση:
Κοσμάς Φλαμιάτος, Δροσερό Τρικάλων:
Τηλ. κιν. 6972176314
Τηλ. σταθ. 24310 29897 (και 26910 25143).
Τιμή τεύχους: 2,50 ευρώ (+ταχυδρ.).

Ασύδοτοι, πλέον, οι Οικουμενισταί παγιώνουν την παρανομία

Ούτε τον λαόν εντρέπονται,

ούτε τον Θεόν φοβούνται

Απροκάλυπτα πλέον και μη λαμβάνοντες υπ’ όψιν τίποτε και κανέναν, συμμετέχουν σε κάθε συναντησή των στις απαγορευμένες συμπροσευχές με τους αιρετικούς παπικούς οι Οικουμενιστές εκπρόσωποί μας στους Διαλόγους, μεταβάλλοντες την παρανομία σε νόμιμη «αγιοπνευματική» πράξη(!) και καθιστώντας τις τιμωρούμενες με καθαίρεση συμπροσευχές σε    εκκλησιαστική παράδοση!
Φαίνεται ολοκάθαρα ότι προχωρούν αδίστακτα βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου, ούτε τον λαόν του Θεού εντρεπόμενοι (Επισκόπους, πανεπιστημιακούς καθηγητάς, μοναχούς και λαϊκούς αδελφούς μας, που διαμαρτύρονται διά την ασέβειά των), ούτε τον  Θεόν φοβούμενοι (ο Οποίος δια μέσου των Πατέρων της Εκκλησίας και των Ιερών Κανόνων έχει απαγορεύσει ακόμα και τις απλές προσευχές με αιρετικούς).
Αδελφοί, όλο και περισσότερο, μαζί με τους πολλούς προβληματίζομαι:
Τι δέον γενέσθαι;
Μπορούμε να ανεχόμεθα και άλλο αυτή την ασέβεια;
Μήπως κάποιοι έχουν δίκιο
που προτείνουν ισχυρότερα μέτρα;
Οι αντι-οικουμενιστές Πατέρες (είναι θερμή παράκλησίς μας) να μας καθοδηγήσουν.
Ας εντραπούμε εμείς, τουλάχιστον τον λαόν και ας φοβηθούμε τον Θεόν, διά να μη ευρεθούμε αναπολόγητοι εν ημέρα κρίσεως.
Λεόντιος Διονυσίου

Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟΝ «ΣΑΡΑΚΙ» ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΜΑΣ:

Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ

Η ΣΥΜΦΟΡΑ ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Α.Η ΝΗΣΟΣ ΣΑΣΩΝ, Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ-
Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ

1. Ἡ νῆσος Σάσων, ἤ Σάσωνα, ἤ Σάζενο, ἤ Σάσενο, ἀλβανιστί: Sazan ἤ Sazanit, ἰταλικὰ Saseno δεσπόζει τοῦ Ἀδριατικοῦ κόλπου καὶ κεῖται πρὸ τῆς εἰσόδου τοῦ  κόλπου τῆς Αὐλῶνος. Ἀποτελεῖ μεγίστης σημασίας στρατηγικὸν σημεῖον, καθ᾿ ὅσον ἐλέγχει τὰ στενὰ τοῦ Ὀτράντο. Εἶναι βραχώδης νῆσος ἐκτάσεως σχεδὸν 5 τετραγωνικῶν χιλιομέτρων καὶ ἀνήκει εἰς τὸ σύμπλεγμα τῶν Ἰονίων Νήσων. Ἀπέχει 3 ναυτικὰ μίλια βορείως τοῦ ἀρχαίου ἀκρωτηρίου Ἀκροκεραύνια (Linguetta) (Συντεταγμένες: 40°30’N  19°17’E/40,5, 19.283). Παρ᾿ ὅλον ὅτι εἶναι βραχώδης καὶ ἄγονος, ἐν τούτοις ἀπὸ στρατιωτικῆς σημασίας εἶναι ἡ θέσις της ἀνεκτίμητος διὰ τὸ Ἰόνιον πέλαγος καὶ τὸν Ἀδριατικὸν κόλπον.

2. Ἀναφέρεται ὑπὸ τοῦ Στράβωνος, ὁ ὁποῖος δίδει ὁδηγίας διάπλου τοῦ στενοῦ τοῦ Ἄδρια. Ἐπίσης ἀναφέρεται ὑπὸ τοῦ Πολυβίου,  τοῦ  Σκύλακος, τοῦ Καρυανδρέως καὶ ἄλλων, μὲ ποῖον τρόπον εἶναι ἐφικτὴ ἡ περίπλους. Ὁ Πλίνιος ἀναφέρει ὅτι ὑπῆρξεν ὁρμητήριον πειρατῶν. Τὸ 1279 κατελήφθη ὑπὸ τῶν Ἀμευγαδῶν καὶ τὸν 14ον αἰῶνα ὑπὸ τῶν Βενετῶν, ἀπὸ τοὺς ὁποίους τὴν κατέλαβαν οἱ Τοῦρκοι τὸ 1417. Τελικῶς τὸν 17ον αἰῶνα, τὴν καταλαμβάνουν οἱ  Ἑνετοί, οἱ ὁποῖοι καὶ τὴν κατέταξαν εἰς τὰς ἑνετοκρατουμένας νήσους τοῦ Ἰονίου πελάγους.

3. Τὸ 1863, μὲ τὴν ἔλευσιν τοῦ Βασιλέως Γεωργίου τοῦ Α’ παρεχωρήθη εἰς τὴν Ἑλλάδα. Δυστυχῶς ὅμως, οἱ Ἕλληνες ἰθύνοντες ἠδιαφόρησαν νὰ τὴν ἐνσωματώσουν καὶ αὐτὴν εἰς τὸ σύμπλεγμα τῶν Ἰονίων Νήσων, ὅπως ἐκ τῶν  συνθηκῶν Κάμπο Φορμίου (1797), Κωνσταντινουπόλεως (1800), Ἀμυένης (1802), Παρισίων (1815) καὶ ἐκ τοῦ ἐγγράφου ἀπὸ 22 Ἰανουαρίου 1804 τῆς «Ἑπτανήσου πολιτείας» συνάγεται καὶ τὴν κατεκράτησαν οἱ Τοῦρκοι, ποὺ κατεῖχον καὶ τὴν Αὐλῶνα. Τὸ 1912 κατελήφθη ὑπὸ τῶν ἑλληνικῶν δυνάμεων καὶ ἔκτοτε ἀνῆκεν εἰς τὴν Ἑλλάδα. Δυστυχῶς ὅμως, τὸ 1914 διὰ τῆς διακοινώσεως τῶν δυνάμεων, ἀπητήθη ἡ ἐκκένωσίς της, καθὼς καὶ ἡ κατάργησις τῆς Αὐτονομίας καὶ τῆς Βορείου Ἠπείρου. Τὸ 1914 μὲ Νόμον ἡ Κυβέρνησις Βενιζέλου μεταβιβάζει τὴν νῆσον Σάσωνα εἰς τὴν Ἀλβανίαν καὶ ἀπομακρύνεται ἡ ἑλληνική σημαία. Ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Σάσωνος, Βλάχοι μὲ ἑλληνικὴν συνείδησιν, σφαγιάζονται ἀπὸ τοὺς Ἀλβανούς…

4. Τὸ 1951 οἱ Ἀλβανοὶ μὲ τὴν βοήθειαν τῶν Ρώσων κατασκευάζουν μεγάλην ναυτικὴν βάσιν μὲ ὑπογείους ἐγκαταστάσεις διὰ πυρηνικὰ ὑποβρύχια τοῦ Σοβιετικοῦ στόλου μέχρι τὴν 3.12.1961, ὁπότε ἡ Ρωσία διέκοψεν τὰς σχέσεις της μὲ τὴν Ἀλβανίαν.

5. Τὸ 1962 ὀργανώνεται ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐπιχείρησις ἀνακαταλήψεως τῆς νήσου Σάσωνος μὲ τὸ κωδικὸν ὄνομα  «Ἀντιπάτρεια» (Κεντρικὴ Ὑπηρεσία Πληροφοριῶν -Γίγας- μὲ  τὶς Εἰδικὲς Δυνάμεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ -ὁ Διοικητὴς τῶν ΛΟΚ Ἀντιστράτηγος Κ. Κόλλιας, ὁ ἀρχηγὸς τῆς ΚΥΠ Ἀλ. Νάτσινας, ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ ΓΕΕΘΑ Στρατηγὸς Κων/νος Δόβας). Ὁ ἀείμνηστος Σεραφείμ, τότε Μητροπολίτης Ἰωαννίνων,  ἀνέλαβεν τὸν συντονισμὸν τῶν Βορειοηπειρωτῶν καὶ τῶν Ἑλλαδιτῶν ἐθελοντῶν. Δυστυχῶς ὅμως, ἡ ἐν λόγῳ προσπάθεια διαρρέει καὶ ματαιώνεται ἡ κατάληψις τῆς νήσου Σάσωνος.

6. Τὸ 1998 ἡ Ἰταλία ἀγοράζει τὴν νῆσον Σάσωνα ἀπὸ τὴν Ἀλβανίαν ἔναντι πενήντα ἑπτὰ δισεκατομμυρίων (57.000.000.000) δρχ.

Β. Η ΑΝΑΜΕΙΞΙΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.

ΤΟ «ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ »

1. Ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, κατώρθωσαν αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις τῶν μεγάλων συμφερόντων νὰ προσεταιρισθοῦν διαφόρους πολιτικοὺς καὶ νὰ ἁμιλλῶνται εἰς τὸ νὰ πραγματοποιοῦν τὰ καταχθόνια σχέδιά των. Οὕτως ἐδημιουργήθησαν οἱ ἀγγλόφιλοι, οἱ γαλλόφιλοι, οἱ ἀμερικανόφιλοι, οἱ ρωσόφιλοι κ.λπ., κ.λπ. καὶ ἡ κάθε πολιτικὴ φατρία ἐποφθαλμιοῦσε τὰς ἄλλας, καὶ ὄχι μόνον δὲν συνειργάζοντο ὅλοι διὰ τὸ κοινὸν καλὸν τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας διέσυρον καὶ ἐτορπίλιζον, μέχρι καὶ σήμερον, ἀκόμη καὶ θετικὰς πράξεις τῆς ἑκάστοτε κυβερνώσης παρατάξεως…

2. Τοιουτοτρόπως ἐπέτυχον αἱ σκοτειναὶ δυνἀμεις, μὲ τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε» τοῦ σατανᾶ, νὰ ἀποτυγχάνουν ὅλαι αἱ σοβαραὶ προσπάθειαι τῆς Ἑλλάδος. Ἡ μεγίστη ἀδιαντροπία, ἡ ὁποία κατέχει πολλάκις ξενοδούλους Ἕλληνας ἰθύνοντας, ἔφθασε μέχρι τὴν ἀναισχυντίαν νὰ ἀναφωνῇ ὁ Ἕλλην Πρωθυπουργὸς Κων/νος Σημίτης διὰ τὰ Ἴμια: «Εὐχαριστοῦμε τὰς Ἡνωμένας Πολιτείας».

Γ. «ΑΙ ΕΠΙΔΡΟΜΑΙ ΑΛΛΟΦΥΛΩΝ » ΚΑΙ ΑΙ ΠΟΛΛΑΙ,

ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑΙ ΤΩΝ

1.Ἐπειδὴ οἱ φίλοι τῶν Ἀμερικανῶν, οἱ Τοῦρκοι δὲν μᾶς «ἐκτύπησαν» καὶ ἀλλαχοῦ, ἀλλὰ μόνον εἰς τὰ Ἴμια, μᾶς κατατρομοκρατοῦν καὶ διὰ τὰς ἄλλας νήσους μας. Διότι πιστεύουν, ὅτι, μὲ τὴν ἄφρονα ἐγκληματικὴν πολιτικὴν τῶν ἰθυνόντων τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι κατήντησαν «φερέφωνα» τῶν καταχθονίων σχεδίων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, πολλαὶ ἄλλαι ἑλληνικαὶ κατοικήσιμοι νῆσοι θὰ μετατραποῦν εἰς βραχονησῖδας, τὰς ὁποίας θὰ καταλάβουν οἱ Τοῦρκοι καὶ ἐπισήμως. Ἐπὶ τοῦ παρόντος τὰς καταλαμβάνουν συνεχῶς μὲ τὴν μεγίστην ἄμεσον ἤ ἔμμεσον διευκόλυνσιν, ποὺ τοὺς κάμνομεν, νὰ ὀργανώνουν  τήν «ἐπιδρομὴν ἀλλοφύλων».

2.. Οἱ «φίλοι μας» Τοῦρκοι, κατὰ τὴν Ἑλληνικὴν Ἀστυνομίαν, μᾶς ὀργανώνουν ἀποστολὰς ὀρδῶν ἀλλοφύλων εἰς βάρος μας (μέχρι καὶ 1000 ἡμεσησίως…), δηλαδὴ μᾶς εἰσαγάγουν καὶ ἐπιβάλλουν 365.000 ἐπιδρομεῖς ἀλλοφύλων ἐτησίως. Πρὸς τοῦτο, οἱ «φίλοι μας»Τοῦρκοι δουλέμποροι εἰσπράττουν κατὰ μέσον ὅρον 4.000 δολλάρια κατὰ κεφαλήν, δηλαδὴ 4.000.000 ἡμερησίως. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι μὲ τὶς 365.000 μωαμεθανῶν, ποὺ μᾶς προωθοῦν οἱ Τοῦρκοι ἐτησίως, ἔχει ἡ «φίλη» Τουρκία 1.460.000.000 δολλάρια ἐτησίως συνάλλαγμα!!!

3. Καὶ μὲ τὴν νομιμοποίησιν καὶ τὴν ἑλληνοποίησιν αὐτῶν τῶν ἐπιδρομέων, καθὼς καὶ μὲ τὰς ὀργανωμένας δολιοφθοράς, οἱ ξενόδουλοι ἄφρονες Ἕλληνες ἰθύνοντες ὑλοποιοῦν τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων (π.χ. ἀποψιλώσεις τῆς ξηρᾶς μὲ πληθώραν διασπάρτων πυρκαϊῶν, κυρίως μετὰ μεσημβρίαν -ὅταν ὁ κρατικὸς μηχανισμὸς νεκροῦται- εἰς περιόδους ἰσχυρῶν ἀνέμων). Διότι, δυστυχῶς, οἱ  ἄφρονες αὐτοὶ Ἕλληνες ἰθύνοντες, νομιμοποιοῦν τὰς ἐπιδρομὰς τῶν ἀλλοφύλων, μὲ τὸ νὰ ἑλληνοποιοῦν εἰδεχθέστατα ἐγκληματικὰ στοιχεῖα, διὰ νὰ μᾶς καταληστεύουν, νὰ μᾶς «κατακερατώνουν» καὶ νὰ μᾶς κατακαίουν. . .

4. Ἐπαναλαμβάνομεν ὅτι ἀκόμη δὲν εἴδαμε τὰ χειρότερα… Ὅσον καιρὸν δύνανται ὅλαι αὐταὶ αἱ «ἐπιδρομαί» ἀλλοφύλων νὰ εὑρίσκουν ἡμεροκάματον ἡ κατάστασις εἶναι ἀνεκτή. Διότι «κακομαθημένα» ἑλληνόπουλα ἔχουν τόσον πολὺ ἐκμαυλισθῆ ἀπὸ τά «χαζοκούτια» καὶ χυδαῖα ἠλεκτρονικὰ παίγνια, οὕτως, ὥστε προτιμοῦν εἰς τὸ «κηφηνεῖον ἡ Ἑλλάς» νά «μουχλιάζουν» εἰς τὰ καθίσματα τῶν καφετεριῶν «ἀμπελοφιλοσοφοῦντα» περὶ ἀνέμων καὶ ὑδάτων καὶ νά «σαπίζουν» εἰς τὰ καταγώγια «ξενυκτάδικα», παρὰ νὰ κάμνουν χειρονακτικὰς ἐργασίας, τονίζοντες ὑποτιμητικῶς ὅτι «αὐτὲς οἱ δουλειὲς εἶναι διὰ Ἀλβανούς, Πακιστανούς, τοὺς ἀπὸ τὸ Μπαγκλαντὲς καὶ Νιγηριανούς…»

5. Ἐπίσης, ὅσον καιρὸν δύνανται νὰ πωλοῦν τὴν ἀφορολόγητον καὶ λαθραίαν εἰσαγωμένην «πραμάτειαν» των κάνοντες ἀθέμιτον ἀνταγωνισμὸν πρὸς τοὺς νομοταγεῖς καὶ βαρύτατα φορολογουμένους Ἕλληνας καταστηματάρχας, κάπως θὰ ὑποφέρεται ἡ κατάστασις.

6. Οἱ ἀλλόφυλοι ἐπιδρομεῖς ἤδη ἔχουν καταλάβει τοὺς περισσοτέρους πεζοδρόμους, πεζοδρόμια, πλατείας, εἰσόδους-ἐξόδους Μετρό, Ἠλεκτρικοῦ καὶ λοιπῶν Μέσων Μαζικῆς Μεταφορᾶς καὶ οὐσιαστικῶς παραμένουν σχεδὸν ἀνενόχλητοι ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν καὶ Δημοτικὴν Ἀστυνομίαν. Ἐὰν τύχῃ ὅμως, κάποιος Ἕλλην ἄνεργος νὰ θέλῃ νὰ ἐπιβιώσῃ καί, ἀντὶ νὰ γίνῃ «κλεφτρόνι»,νὰ προσπαθῇ νὰ «βγάζῃ τὸν ἄρτον τὸν ἐπιούσιον» πωλῶν ὁμοίως διάφορα ἀντικείμενα, τοῦ κατάσχονται τὰ πάντα, ὅπως προσφάτως φίλου, ὁ ὁποῖος συνήθως δραστηριοποιεῖται εἰς τὴν ὁδὸν Δραγατσανίου-Πλατείαν Κλαυθμῶνος. Ὁποία ἀνισότης!

7. Ἡ «γκετοποίησις» κατήντησεν μία μὴ ἀναστρέψιμος πραγματικότης. Ἡ ζωὴ τῶν Ἑλλήνων κατέστη εἰς αὐτὰς τὰς περιοχάς, ποὺ κατακλύζονται ἀπὸ τοὺς ἀλλοφύλους ἐπιδρομεῖς, ἄκρως ἀφόρητος οὕτως, ὥστε ἀναγκάζονται νὰ πωλοῦν ὅσον-ὅσον τὰς οἰκίας των, τὰ καταστήματά των καὶ τὰ οἰκόπεδά των, καὶ νὰ ἀπομακρύνωνται.

8. Ἐφ’ ὅσον ἡ τέως Δήμαρχος Ἀθηνῶν κ. Ντόρα Μπακογιάννη δὲν ἠμπόρεσε νὰ ὑλοποιήσῃ πλήρως τὸ σχέδιόν της καὶ νὰ εἰσαγάγῃ 10.000 πόρνας ἀπὸ τὰς χώρας τοῦ τέως Σοβιετικοῦ Συνασπισμοῦ, διὰ νὰ ἔχουν οἱ «ἀθάνατοι» καὶ οἱ λοιποὶ τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων ἀφθονίαν «δοχείων ἡδονῆς» καὶ νὰ μὴ στερηθοῦν τὸ παραμικρὸν κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων, ἀνέλαβεν τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον τοῦ Δήμου Ἀθηναίων τὴν κατάργησιν τοῦ Νόμου 2734/1999.
Συγκεκριμένως, μὲ τὴν ὁμόφωνον ἀπόφασίν του ὑπ’ἀριθμ.  1185 τῆς 23ης Ἰουλίου 2007, ἐζήτησεν τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον τοῦ Δήμου Ἀθηναίων  τὴν τροποποίησιν τοῦ ἐν λόγῳ Νόμου καὶ ἀντὶ νὰ  ἀπέχουν τὰ πορνεῖα εἰς ἀκτῖνα ἄνω τῶν 200 μέτρων μεταξύ των καὶ ἀπὸ σχολεῖα, ἀθλητικὰ κέντρα, πλατείας, νοσοκομεῖα, κλινικὰς κ.λπ.,κ.λπ., τὴν ἐλαχιστοποιοῦν τὴν ἀπόστασιν εἰς τὰ 100 μέτρα καὶ ὄχι ἀκτῖνα.

9. Τώρα δέ, χάριν τῆς νομιμοποιήσεως καὶ τῆς ἑλληνοποιήσεως τῶν ἐκδιδομένων ἀλλοδαπῶν, ἠμπορεῖ νὰ ἐκμηδενίσουν πλήρως τὰς ἀποστάσεις. Οὕτω καὶ οἱ δυστυχισμένοι οἰκογενειάρχαι ἠμπορεῖ νὰ ἔχουν δίπλα των πορνεῖα, ὅταν δὲ θὰ μεταβαίνουν ἐκεῖ οἱ παθιασμένοι, πιθανῶς νὰ συμβαίνῃ, ἀντὶ νὰ κτυποῦν τὸν κώδωνα τοῦ διπλανοῦ διαμερίσματος, ποὺ εἶναι αἱ πόρναι, νὰ κτυποῦν τὸ διαμέρισμά των καὶ νὰ κινδυνεύουν οἱ σύζυγοι, θυγατέρες, ἀδελφαί, μητέρες των !…

10. Παρ᾿ ὅλον ὅτι εἰς τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτὸς τῶν ἄλλων εὐχῶν, συμπεριλαμβάνεται ἀκόμη καὶ ἡ εὐχή «ὁ Θεὸς νὰ μᾶς σώζῃ καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιδρομὴν ἀλλοφύλων», ἐν τούτοις, ἡ πνευματική, καὶ ἰδίως ἡ θρησκευτικὴ ἡγεσία οὐσιαστικῶς ἔπαυσαν νὰ πιστεύουν καὶ εἰς αὐτὴν τὴν εὐχὴν, καὶ κατατρέχουν, ὅσους συνεχίζουν νὰ τὴν πιστεύουν καὶ νὰ ἐναντιώνωνται…

11. Ἤδη μὲ τὰς ἐπιδρομὰς τῶν ἀλλοφύλων σχηματίζονται συμμορίαι ἀπὸ Νέγρους καὶ ἄλλους εἰσβολεῖς, καὶ εἰς κεντρικὰς πλατείας καὶ ὁδοὺς τῶν Ἀθηνῶν  οἱ Ἕλληνες πολῖται δὲν τολμοῦν ὄχι μόνον τὴν νύκτα, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὴν ἡμέραν νὰ περάσουν, διότι αἱ συμμορίαι ἐπιτίθενται εἰς τοὺς Ἕλληνας, καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὰς συμμορίας τοὺς κρατοῦν, ἄλλοι τοὺς κτυποῦν καὶ ἄλλοι τοὺς ἁρπάζουν, ὄχι μόνον χρήματα, ἀλλὰ καὶ σταυρούς, ἁλυσίδες, κινητά, δακτυλίδια καὶ ὁ,τιδήποτε ἄλλον πολύτιμον εὕρουν.
Ἡ δὲ  Ἀστυνομία πολλάκις ἀπαθῶς θεᾶται τὰ δρώμενα καὶ πραττόμενα… Ὅταν καταφεύγουν μερικοὶ Ἕλληνες νὰ καταγγείλουν τὸ γεγονός, οἱ Ἀστυνομικοὶ τοὺς λέγουν ὅτι ἐνασχολοῦνται μὲ αὐτούς, ποὺ ἔχουν ἤδη συλλάβει, καὶ τοὺς προτρέπουν νὰ ἐπανέλθουν πολὺ ἀργότερα ἤ τὴν ἑπομένην νὰ κάμνουν τὴν καταγγελίαν. Δέον νὰ σημειωθῇ ὅτι διὰ κλοπὰς δὲν προφυλακίζονται πλέον καὶ ὅσοι παραπέμπονται νὰ δικασθοῦν, μετὰ ἀπὸ πολὺ μακρὸν διάστημα, ἀθωώνονται!!!

12. Τὸ ἴδιον συμβαίνει καὶ εἰς τὰς στάσεις τῶν Μέσων Μαζικῆς Μεταφορᾶς καὶ ἐντὸς τῶν ὀχημάτων. Συμμορίαι αὐτῶν τῶν παρανόμων μεταναστῶν, ποὺ νομιμοποιοῦνται καὶ ἑλληνοποιοῦνται, κρατοῦν τοὺς Ἕλληνας καὶ ἄλλοι ἀπὸ τὰς συμμορίας ὑφαρπάζουν ὅ,τι πολύτιμον φέρουν μαζύ των καὶ ἄλλοι, ποὺ τὸ «παίζουν» ἀδιάφοροι, ἐμποδίζουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἀντιδράσουν καὶ νὰ καταδιώξουν τοὺς ληστάς…

Δ. Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΜΑΡΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ.

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ

1. Ἤδη δεκάδες χιλιάδες καταστήματα Ἑλλήνων ἔκλεισαν, μὴ δυναμένων τῶν Ἑλλήνων ἐμπόρων νὰ ἀνθέξουν τὸν ἀθέμιτον ἀνταγωνισμόν, τὴν βαρυτάτην φορολογίαν καὶ προπαντὸς λόγῳ τοῦ φόβου καὶ τρόμου τῶν πελατῶν, ποὺ δὲν τολμοῦν νὰ μεταβοῦν εἰς τοὺς παραδοσιακούς των προμηθευτάς.

2. Ὑπολογίζεται ὅτι ἐντὸς τοῦ 2011 θὰ κλείσουν ἄνω τῶν 170.000 καταστημάτων καὶ μικρῶν ἐπιχειρήσεων διὰ τοὺς ἰδίους λόγους καὶ ἄνω τῶν 300.000 Ἑλλήνων ὑπαλλήλων θὰ μείνουν ἄνεργοι…

3. Οἱ ἀνεγκέφαλοι ἰθύνοντες συνεχίζουν νὰ θεωροῦν ὡς ἀνέργους μόνον αὐτούς, οἱ ὁποῖοι λαμβάνουν παχυλὰς ἀποζημιώσεις ἀπὸ τὰς ἐπιχειρήσεις, ποὺ δὲν ἀντέχουν νὰ κρατήσουν ὅλον τὸ προσωπικόν των καὶ οἱ ὁποῖοι αὐτοὶ ἄνεργοι καταχωρίζονται εἰς τὰς καταστάσεις τῶν ἀνέργων καὶ λαμβάνουν ἐπιδόματα.

4. Ὅσοι ὅμως, ἔχουν κουρασθῆ καὶ δὲν μεταβαίνουν πλέον εἰς τὰ γραφεῖα τοῦ Ο.Α.Ε.Δ., διότι μακροχρονίως οὐδὲν ἐπιτυγχάνουν, καὶ ὑπολογίζουν ἀκόμη καὶ τὰ εἰσιτήριά των, διὰ νὰ μεταβαίνουν νὰ ἀνανεώνουν τὴν καταχώρισίν των ὡς ἀνέργων, καθὼς ἐπίσης καὶ ὅλοι οἱ «προλετάριοι», ποὺ ἐτελείωσαν τὸ Γυμνάσιον καὶ τὸ Λύκειον καὶ τὰς ἑκατοντάδας ἀνωτέρας καὶ ἀνωτάτας σχολάς, ποὺ λόγῳ ἐλλείψεως σωστοῦ ἐπαγγελματικοῦ προσανατολισμοῦ δὲν εὑρίσκουν ἐργασίαν, ὅλοι αὐτοί, ποὺ εἶναι πολλαπλάσιοι τῶν ἐγγεγραμμένων εἰς τὰς καταστάσεις τῶν ἀνέργων, δὲν θεωροῦνται ὡς ἄνεργοι…

5. Εἰς ἄλλα χρηστὰ κράτη δικαίου ὅμως, ὡς π.χ. εἰς τὴν Γερμανίαν, ἀκόμη καὶ αἱ οἰκοκυραὶ καὶ οἱ φοιτηταί, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νὰ ἐργασθοῦν διὰ ἡμισείαν ἡμέραν, καταχωρίζονται εἰς τὰς καταστάσεις τῶν ἀνέργων καὶ μέχρις ἐξευρέσεως ἐργασίας, λαμβάνουν κάποιον ἐπίδομα.

Ε. ΤΟ Δ. Ν. Τ. ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΟΥ

1. Ἀνεγκέφαλοι καὶ ἀνέντιμοι πολιτικοί, ἀφοῦ παρέσυραν τὸν δύσμοιρον λαόν, πράττουν ἐντελῶς τὰ ἀντίθετα ἀπ᾿ ὅ,τι προεκλογικῶς καὶ εἰς παλαιοτέρας δεκαετίας διεβεβαίουν αὐτόν.

2. Μὲ τὸ νὰ διατυμπανίζουν εἰς τοὺς πάντας ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶναι ὑπερχρεωμένη καὶ ἀνίκανος νὰ ἀνταποκριθῇ εἰς τὰς ὑποχρεώσεις της, εὗρον τὴν εὐκαιρίαν τὰ διεθνῆ «γεράκια» νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἄκρως ἀνησυχαστικὴν αὐτὴν κατάστασιν καί, ἐπάνω εἰς τὸν δημιουργηθέντα πανικόν, νὰ διπλασιάσουν καὶ πολλαπλασιάσουν τοὺς λίαν δυσμενεῖς ὅρους δανεισμοῦ. Ἔχοντες προφανῶς ἐκ τῶν προτέρων οἱ ἰθύνοντες ὁμόσει «γῆ καὶ ὕδωρ» εἰς τοὺς ἐντολεῖς των, δὲν ἠθέλησαν νὰ κάμνουν χρῆσιν δανεισμοῦ ἀπὸ τὴν Κίναν μὲ ἐπιτόκιον 3% καὶ μὲ 4,5% ἀπὸ τὴν Ρωσίαν, ἀλλὰ συνῆψαν τὸ περιβόητον ἄκρως ὑποτιμητικὸν καὶ ἀσύμφορον μνημόνιον μὲ δυσμενεστάτους ὑποτελεῖς ὅρους. Δι᾿αὐτοῦ τοῦ ὑποτελεστάτου μνημονίου ὑποθη­- κεύσαμε τὴν ἐθνικήν μας κυριαρχίαν καὶ κατηντήσαμε ἄκρως ἀναξιόπιστοι, ἀνυπόληπτοι καί «ρεντίκολο τῶν σκυλιῶν» διεθνῶς. . .

3. Ὅλαι αἱ λαϊκαὶ κατακτήσεις πολλῶν δεκαετιῶν, ποὺ ἐπετεύχθησαν μὲ ἀπεριγράπτους ἀγῶνας καὶ αἵματα, ἤρθησαν, καὶ οἱ ἀνεγκέφαλοι πολιτικοί μας ἀγωνίζονται νὰ κάμνουν «πλύσιν ἐγκεφάλου» τοῦ πτωχοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὅτι δηλαδὴ ὅλα αὐτά, ποὺ κάμνουν, εἶναι διὰ τὸ συμφέρον τῶν λαϊκῶν μαζῶν…

4. Ἀπὸ τὴν μίαν πλευρὰν μὲ τοὺς βαρυτάτους φόρους καὶ τὰς περικοπὰς μισθῶν καὶ συντάξεων (ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν ἀλόγιστον σπατάλην τῶν « ἡμετέρων τρωκτικῶν καὶ ἀετονύχηδων»),   καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην μὲ τὴν ἀσυγχώρητον ἐγκληματικὴν πολιτικὴν νὰ διπλασιάζουν καὶ πολλαπλασιάζουν τὸ Φ.Π.Α. ἀκόμη καὶ εἰς τὰ βασικὰ καὶ ἀναγκαῖα ἀγαθὰ διαβιώσεως τοῦ λαοῦ (ἀντὶ νὰ διπλασιάσουν καὶ πολλαπλασιάσουν τὰς φορολογίας εἰδῶν καπνίσματος, οἰνοπνευματωδῶν ποτῶν καὶ εἰδῶν πολυτελείας μὲ εἰδικοὺς φόρους καταναλώσεως), αὐξάνουν τὸν πληθωρισμόν, τὴν ἀνεργίαν καὶ συλλήβδην μειώνουν ἀφαντάστως τὴν ἀγοραστικὴν δύναμιν τῶν κατωτάτων στρωμάτων.

5. Μὲ τὴν ἀνεγκέφαλον αὐτὴν πολιτικήν των οἱ ἰθύνοντες συρρικνώνουν τὰ μάλα τὴν ἐθνικὴν οἰκονομίαν καὶ μὲ τὴν ἔλλειψιν παραγωγικότητος καὶ τὴν μὴ δημιουργίαν πλούτου, ὄχι μόνον δὲν θὰ εἴμεθα εἰς θέσιν νὰ πληρώνωμεν τὰ θαλασσοδάνεια, ἀλλὰ οὔτε κἄν τοὺς ὑπερόγκους τόκους, ὁπότε αἱ ἐλπίδες ἀποτινάξεως τοῦ ζυγοῦ τῆς «ΤΡΟΪΚΑ»θὰ ἐξανεμίζωνται καὶ ἡ ὑποτέλειά μας θὰ διαιωνίζεται…

6. Ἡ μεγίστη ἠθικὴ κρίσις, ποὺ ὑποβόσκει ἐδῶ καὶ πολλὰς δεκαετίας, καθὼς καὶ ἡ οἰκονομικὴ κρίσις, ποὺ μᾶς ἐδημιούργησαν οἱ ἄφρονες, ἀνίκανοι καὶ ἀνέντιμοι πολιτικοί μας., ἔφεραν τὸν κόσμον εἰς μεγίστην ἀπόγνωσιν καί, διὰ νὰ παρηγοροῦνται, «ἔπεσαν μὲ τὰ μούτρα» εἰς τὰ θεάματα καὶ ἰδίως εἰς τὸν τζόγον. . .

7. Ἐπωφελουμένη ἡ κυβέρνησις τῶν ἀποφάσεων τῶν ἀφεντικῶν μας, δηλαδὴ τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης καί, πρὸς ἀποφυγὴν τῶν τεραστίων ποινῶν, ποὺ ἐπιβάλλουν κατ᾿ ἔτος εἰς τὴν Ἑλλάδα, διότι δὲν ἐφαρμόζει τὰς διατάξεις τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης νὰ εἶναι ἐλεύθερα τὰ τυχηρὰ παιχνίδια, ἐκμεταλλεύεται αὐτὴν τὴν περίπτωσιν καὶ θὰ τὰ νομιμοποιήσῃ καὶ θὰ τὰ δώσῃ εἰς τοὺς «ἡμετέρους» «πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς» καὶ τοὺς «ἀετονύχηδες»,  διὰ νὰ ἀπομυζοῦν καὶ τὴν τελευταίαν ἰκμάδα ἀπὸ τὸν λαόν, καὶ νὰ ἔχῃ καὶ ἔσοδα τὸ Κράτος. . .

8. Τοιουτοτρόπως θὰ βασιλεύουν τά «λησταρχεῖα», ποὺ λέγονται καζῖνο καὶ ἐν γένει  τὰ τυχηρὰ παιχνίδια.

9. Θέλομεν νὰ ἐλπίζωμεν ὅτι ἡ Κυβέρνησις, ὄχι μόνον Φ.Π.Α. θὰ ἔβαλε ἐπιτέλους εἰς τά «λησταρχεῖα καζῖνο», ἀλλὰ καὶ θὰ θελήσῃ νὰ ἐπιβάλλῃ βαρυτάτους εἰδικοὺς φόρους εἰς ὅλα τὰ τυχηρὰ παιχνίδια.

ΣΤ. ΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΑΞΙΑΙ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ,

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΘΥΜΑΤΑ

1. Τὸ ἁμαρτωλὸν καὶ σπάταλον κράτος, κυβερνώμενον ἀπὸ ἀνεγκεφάλους καὶ κοινωνικῶς ἀναλγήτους ἰθύνοντας, οἱ ὁποῖοι εἶναι «θεωρία ἐπισκόπου καὶ καρδία μυλωνά»καὶ οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν νὰ εἶναι «ἀκριβοὶ εἰς τὰ πίτουρα καὶ φθηνοὶ εἰς τὸ ἀλεύρι», ἔχει χρήματα νὰ σπαταλᾶ διὰ θεάματα, ἀκόμη καὶ διὰ τὴν οἰκοδόμησιν μωαμεθανικοῦ τεμένους εἰς δημοσίαν ἤ ἐκκλησιαστικὴν περιουσίαν, ἀλλὰ δὲν ἔχει χρήματα, ὄχι μόνον διὰ τὴν πραγματοποίησιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, ἀλλὰ οὔτε κἄν νὰ πληρώνῃ τοὺς ὑπηρετοῦντας καθηγητὰς καὶ τοὺς διδασκάλους. Ἡ ἰδία ἡ κυρία Ὑπουργὸς Παιδείας ὁμολογεῖ, ὅτι ἡ ἐπερχομένη σχολικὴ χρονιὰ θὰ εἶναι ἡ χειροτέρα μετὰ τὴν μεταπολίτευσιν.

2. Εἰς τὰ πλαίσια τῆς ἰσοπεδώσεως τῶν πάντων, κατέβασαν οἱ ἀνεγκέφαλοι καὶ ἀνάξιοι πολιτικοὶ τὴν βάσιν εἰσαγωγῆς μέχρι καὶ 0,9 καὶ εἰσαγάγουν πολλαπλασίους φοιτητὰς εἰς τὴν κάθε σχολὴν Ἀνωτάτων καὶ Ἀνωτέρων Ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων, διὰ νὰ δημιουργοῦν στρατιὰς «προλεταρίων»… Δηλαδή παίζουν «ἐν οἷς οὐ παικτοῖς».

3. Οἱ ἑκάστοτε ἰθύνοντες τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ἔχουν ὁμόσει «γῆ καὶ ὕδωρ» εἰς τοὺς ἐντολεῖς των νὰ ἐφαρμόσουν τὰ σχέδια Henry Kissinger καὶ Georg Sorros καὶ προσπαθοῦν παντοιοτρόπως νὰ πραγματοποιήσουν τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, ποὺ εἶναι ὁ ἀφελληνισμὸς καὶ ὁ ἀποχριστιανισμὸς τῶν Ἑλλήνων.  Δὲν ἔφθανον αἱ ἀθλιότητες τοῦ κ. Καραμανλῆ μὲ τὴν νεοεποχίτισσα κ. Γιαννάκου, ἡ ὁποία δαιμονιωδῶς ὑπεστήριζε τὸ κατάπτυστον βιβλίον τῆς κ. Ρεμπούση καὶ ΣΙΑ μὲ τὰς ἀνθελληνικώτατας διατυπώσεις «συνωστισμὸς εἰς τὴν Σμύρνην» κ.λπ, κ.λπ., ὁ ὁποῖος ἐδαιμονίσθη καὶ ἔγραψε ὅλους τοὺς νουνεχεῖς Ἕλληνας καὶ εὐλαβεῖς Χριστιανοὺς εἰς τὰ παλαιά του ὑποδήματα καὶ ἐτίμησεν τὴν κ. Γιαννάκου θέτων αὐτὴν  ὡς ἐπικεφαλῆς τῶν Εὐρωεκλογῶν˙ ἔρχεται καὶ ἡ νέα πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ ἀντὶ νὰ βραβεύσῃ τὴν ἡρωίδα δασκάλαν Χαρὰν Νικοπούλου, ἔκαναν τὸ πᾶν νὰ τὴν κατατρέξουν καὶ νὰ τὴν ἐκδιώξουν ἀπὸ τὸ θεάρεστον καὶ ἐθνικὸν ἔργον, ποὺ ἐπιτελοῦσεν εἰς τὰ Πομακοχώρια τῆς Θράκης!!!

4.  Ἒπίσης ἡ ἱστορία τῆς Γ’ Γυμνασίου, ποὺ συνέγραψαν οἱ ψευδοδιανοούμενοι Εὐαγγελία Λούβη καὶ Δημήτριος Ξυράφας μὲ κριτὰς ἀξιολογήσεως τοὺς κ.κ. Ἀλ. Ρήγαν, Ὄλγαν Καραγιώργου καὶ Μ. Βενιέρη εἰς τὴν σελ. 163 ἀναφέρει τὴν ἄκρως ἀνθελληνικὴν φράσιν:
«…τὴν ἰδίαν ἐποχὴν μὲ ἀφορμὴν τὴν διεκδίκησιν τῆς βραχονησῖδος Ἰμίων εἰς τὰ Δωδεκάνησσα, ξέσπασε κρίσις στὶς ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις, ποὺ ἀποκλιμακωθήκανε μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις τὸ 1996…»!…

5. Πληθώρα ἄλλων ψευδοδιανοουμένων, ὡς π.χ. ὁ καθηγητὴς εἰς τὸ Τμῆμα Πολιτικῆς Ἐπιστήμης καὶ Διεθνῶν Σχέσεων τοῦ Πανεπιστημίου Πελοπονήσσου, πλανώμενοι ἤ ἐνσυνειδήτως ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, πασχίζουν νὰ ἐφαρμόζουν τὰ καταχθόνια σχέδια αὐτῶν, ποὺ εἶναι ὁ κατακρημνισμὸς τῶν αἰωνίων συνδετικῶν κρίκων τῆς φυλῆς μας Θρησκεία, Πατρὶς καὶ Οἰκογένεια. Ὁ ἐν λόγῳ καθηγητής, κ. Ἀστέριος Χουλιάρας, ἐζήλευσεν  τὴν  προβολὴν καὶ δόξαν τῆς κ. Ρεμπούση καὶ πολλῶν ἄλλων διαστρεβλωτῶν τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας. Μὲ τὸ ἄρθρον του εἰς τὴν «Καθημερινήν» τῆς 1.8.2010 «Ἡ πολιτικὴ τῆς χαρτογραφίας» ἀνερυ­θριάστως ἐγκαλεῖ τὸν μεγάλον ἐθνικὸν ἱστορικόν μας, ἀείμνηστον Κων/νον Παπαρρηγόπουλον καὶ ἄλλους ἀντικειμενικοὺς ἱστορικοὺς μὲ εὐαίσθητον ἐθνικὴν συνείδησιν καὶ λοιποὺς σοβαροὺς ἐπιστήμονας γεωγράφους, χαρτογράφους κ.λπ., ὅτι δῆθεν ἔχουν παραποιήσει σκοπίμως τὴν ἐθνικὴν ποικιλομορφίαν καὶ παραλείπουν ὁλοκλήρους ἐθνοπολιτιστικὰς ὁμάδας γύρωθεν τῆς Ἑλλάδος. Διερωτᾶται κανείς, ἐὰν ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ψευδοδιανοούμενοι» εἶναι ὄντως πλανεμένοι ἤ ἔχουν εἰδικὴν ἐκπαίδευσιν ὑποστῆ ὡς «γενίτσαροι τοῦ πνεύματος» καὶ ἔχουν ἐντολὰς νὰ γελοιοποιοῦν τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ νὰ διαστρεβλώνουν τὴν ἱστορίαν μας «ράβοντάς» την  εἰς τὰ μέτρα των ἤ μᾶλλον συμφώνως πρὸς τὰ μέτρα, ποὺ ἔχουν ἀποφασίσει οἱ ἐντολεῖς των.

Ζ. ΟΙ «ΦΙΛΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ»

α) ΕΞ ΑΝΑΤΟΛΩΝ

1. Ἀπὸ τὰ συνεχῆ καὶ παρατεταμένα «χαϊδεύματα» ποὺ κάμνουν Ἕλληνες ἰθύνοντες εἰς τοὺς Τούρκους, ἀποθρασύνονται οἱ Τοῦρκοι τόσον πολύ, ὥστε μᾶς ἀποστέλουν καθημερινῶς τὰς φρεγάδας των μέχρι πρὸ τῆς Ραφήνας καὶ πρὸ τοῦ Σουνίου, Καστελλορρίζου κ.λπ., κ.λπ., τὰ δὲ  ἐξωπλισμένα ἀεροπλάνα των παρενοχλοῦν συνεχῶς τὰς περισσοτέρους νήσους μας. Δοτοὶ πολιτικοί, ὄχι μόνον δέχονται νὰ μοιρασθῶμεν τὰς βραχονησῖδας μας καὶ τὴν αἰγιαλίτιδα ζώνην αὐτῶν, ἀλλὰ πασχίζουν νὰ κάμνουν καί «πλύσιν ἐγκεφάλου» τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὅτι μὲ τὴν συνεκμετάλλευσιν τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου μας θὰ ἔχωμεν τεράστια ὀφέλη ἐμεῖς καὶ ἡ Τουρκία….

2. Ἀφ’ἑνὸς μὲν ἡ Τουρκία διὰ τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Α. Νταβούτογλου «στριμωγμένη» ἀπὸ ἄλλους ἑταίρους τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης -ὄχι ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία συνεχῶς «χαίδεύει τὰ αὐτιὰ τὼν Τούρκων»-προτίθεται νὰ ἄρῃ τὸ casus belli, διὰ νὰ κατορθώσῃ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν Ἡνωμένην Εὐρώπην, ἀφ’ἑτέρου δὲ ὄχι μόνον δὲν διατίθεται νὰ ἀποδεχθῆ τὴν διεθνῆ ἀπόφασιν τῶν 12 μιλίων καὶ τῶν νήσων, ἀλλὰ τονίζει ὅτι αἱ νῆσοι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἔχουν καθόλου ὑφαλοκρηπῖδα καὶ ὅτι ἡ ὑφαλοκρηπὶς ἀνήκει μόνον εἰς τὴν ὀγκώδη στερεὰν γῆν.

3. Πρὸς τοῦτο οἱ ἴδιοι ἐπρομηθεύθησαν ἤ πρόκειται νὰ προμηθευθοῦν εἰδικὰ ἀποβατικὰ σκάφη δι᾿ ἀστραπιαίας ἀποβάσεις εἰς τὰς νήσους μας.

4. Φέρεται δε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἔχουν ἤδη προμηθευθῆ ἤ παραγγείλει ἀκόμη καὶ πλωτὰς γεφύρας, διὰ νὰ δύνανται αἱ κατεστρεμμέναι γέφυραι νὰ ἀντικαθίστανται ἀστραπιαίως καὶ νὰ περνοῦν τὰ τὰνκς τῶν Τούρκων χωρὶς τὴν παραμικρὰν δυσχέρειαν καὶ χρονοτριβὴν ἀπὸ τὰ σημεῖα τῶν κατεστραμμένων γεφυρῶν.

5. Δυστυχῶς, ὅταν πρὸ 30-40 ἐτῶν ἡ Τουρκία ἦτο ἀνίσχυρος ἐξ ἀπόψεως ἀέρος καὶ θαλάσσης, οἱ Ἕλληνες ἰθύνοντες ἠνείχοντο ὅλους τοὺς εὐτελισμοὺς καὶ κατατρεγμοὺς τῶν Ἑλλήνων τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Σμύρνης, Τενέδου, Ἴμβρου καὶ λοιπῶν, καὶ δὲν τούς «ἔτριζαν τὰ δόντια», ὁπότε θὰ εἴχαμε λύσει πάρα πολλὰ προβλήματα καὶ ἰδίως θὰ εἴχαμε σώσει τὴν Θράκην μας ἀπὸ τοὺς μωαμεθανοὺς. Τώρα, ποὺ καθίσταται συνεχῶς ἡ Τουρκία πανίσχυρος, κοπτόμεθα νὰ τοὺς δεχθῶμεν εἰς τὴν Ἡνωμένην Εὐρώπην καὶ νὰ ὑπάγωμεν εἰς τὸ Δικαστήριον τῆς Χάγης, διὰ νὰ ἐπιλύσωμεν τὰ προβλήματα μὲ τὴν ὑφαλοκρηπῖδα κ.λπ.

6. Ἐξ ἴσου ἀφελεῖς ἦσαν καὶ οἱ Σέρβοι καὶ προσέφυγαν εἰς τὸ Δικαστήριον τῆς Χάγης καὶ τὸ ἐν λόγῳ Δικαστήριον ἀπεφάνθη διὰ τὴν τύχην τοῦ Κοσσυφοπεδίου ὑπὲρ τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Κοσσυφοπεδίου. Καὶ μάλιστα, διὰ νὰ ἀνοίξουν τὸν δρόμον ὑπὲρ τοῦ ΝΑΤΟ καὶ τῆς Η.Ε. οἱ Σέρβοι ἐδέχθησαν νὰ ἐκδιωχθῇ ὁ μέγας ἀκραιφνὴς Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος, διὰ νὰ μὴ ἔχουν ἐμπόδια, καὶ διὰ μίαν «χούφτα δολλάρια» νὰ ἀναγνωρίσῃ καὶ ἡ Σερβία τὸ Κοσσυφοπέδιον τῶν Οὐτσεκάδων! ! !

7. Ἡ Τουρκία πιέζεται ἐπίσης ἀπὸ τοὺς ἑταίρους μας, ὅτι, διὰ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν Η.Ε., ὀφείλει νὰ δείξῃ πρόοδον εἰς τὰς θρησκευτικὰς ἐλευθερίας…

8. Παρατηρεῖ ἡ Τουρκία ὅτι ἔχει τεραστίαν εἰσροὴν συναλλάγματος μὲ τὸν θρησκευτικὸν τουρισμόν. Οὕτω προτίθεται νὰ ἐπιτρέπῃ τὴν τέλεσιν Θείας Λειτουργίας ὄχι μόνον εἰς τὴν Παναγίαν Σουμελᾶ καὶ τὴν Καππαδοκίαν, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ νὰ δίδῃ τὴν ἐντύπωσιν, διὰ νὰ δημιουργῇ εὐνοϊκὴν εἰκόνα παγκοσμίως, καὶ εἰς τὴν Ἁγίαν Σοφίαν, διὰ νὰ προστρέχουν καὶ ἑκατομμύρια εὐλαβεῖς προσκυνηταὶ ἐτησίως καὶ νὰ ἔχῃ, ὡς ἐκ τούτου, πολλὰ δισεκατομμύρια εὐρώ συνάλλαγμα καὶ τὸ ἄριστον κλίμα, ποὺ χρειάζεται.
Τοιουτροτρόπως, ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν θὰ βοηθῇ εἰς τὴν ἀνάπτυξιν τῆς οἰκονομίας της, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου θὰ δείχνῃ ἀγαθὴν πρόθεσιν διὰ νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν Η.Ε.
Παραλλήλως θὰ διατηρῇ καὶ  θὰ ἐνισχύῃ τοὺς «γκρίζους λύκους », οὕτως, ὥστε νὰ ἐξαναγκασθοῦν  νὰ ἀπομακρυνθοῦν καὶ οἱ τελευταῖοι Ἕλληνες τῆς Κων/πόλεως, Ἴμβρου, Τενέδου καὶ λοιπῶν περιοχῶν ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴν Θράκην, ὅπου ὀργιάζει τὸ τουρκικὸν προξενεῖον μὲ τὰς διαφόρους «προβοκάτσιες», ποὺ κάθε τόσον καὶ λιγάκι μᾶς δημιουργοῦν.

β. ΒΟΡΕΙΩΣ
1. Ἡ Τουρκία ἔχει ἀποκτήσει στρατιωτικὰς βάσεις καὶ εἰς τὴν ἑτέραν «φίλην» χώραν Ἀλβανίαν, καὶ τοιουτοτρόπως μᾶς ἔχει μαζὶ μὲ τοὺς οὐτσεκάδες Κοσσυφοπεδίου καὶ Σκοπίων «πλευρίσει» πανταχόθεν βορειοδυτικά. Δηλαδή, ὡς τὰ γεγονότα βοοῦν, ἡ Τουρκία ἐκμεταλλεύεται ἀγρίως τὴν μετριοπαθῆ καὶ φιλήσυχον στάσιν, ποὺ μᾶς ἐπιβάλλουν αἱ διεθνεῖς σκοτειναὶ δυνάμεις καὶ ἀσμένως ἀποδέχονται καὶ ἐφαρμόζουν οἱ ξενοκίνητοι ἰθύνοντες τῆς Ἑλλάδος.

2. Ἐν ὀλίγοις «ὁ λύκος ἠμπορεῖ χρῶμα νὰ ἀλλάζῃ, ἀλλὰ γνώμην δὲν ἀλλάζει». Τὸ ἀνθελληνικὸν μένος, τὸ ὁποῖον καλλιεργοῦν οἱ «φίλοι μας» οἱ Τοῦρκοι ἔχει ριζώσει τόσον βαθέως, ποὺ θὰ ἀπῃτοῦντο πολλαὶ δεκαετίαι διὰ νὰ «ἀποτοξινωθοῦν », ἐὰν δὲν συνεχίζετο νὰ καλλιεργῆται τὸ ἀνθελληνικὸν μένος.

3.  Δὲν ἀρκεῖ τὸ ὅτι οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν «φίλοι μας»ἔχουν καλλιεργήσει θανάσιμον μῖσος ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων εἰς τοὺς ὑπηκόους των, ἀλλὰ τοῦτο ἐπεκτείνεται καὶ εἰς ὅλους τοὺς μωαμεθανοὺς τοῦ Κοσσυφοπεδίου, τῆς Ἀλβανίας καὶ τῶν Σκοπίων.

4. Τοιουτοτρόπως φανατικαὶ ὀρδαὶ τῆς βορείου Ἀλβανίας κατέρχονται εἰς τὴν Βόρειον Ἤπειρον καὶ ἐπαναλαμβάνουν εἰς τοὺς βορειοηπειρώτας αὐτά, ποὺ ἐφήρμοσαν οἱ γκρίζοι λύκοι τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν κ.λπ.,  τονίζοντες εἰς τοὺς βορειοηπειρώτας νὰ ἐξαφανισθοῦν ἀπὸ τὴν Ἀλβανίαν. Ὡς γνωστόν, προσφάτως ἀγέλαι ἀλβανῶν τοῦ βορρᾶ μὲ αὐτὴν τὴν τακτικὴν εἰς τὴν Χειμάρραν ἐδολοφόνησαν τὸν βορειοηπειρώτην Ἀριστοτέλη Γκούμαν καὶ ἡ Ἑλλάς δυστυχῶς τοιαύτας «προβοκάτσιες» ἀγωνίζεται νὰ τὰς ὑποβαθμίζῃ καὶ νὰ τὰς «κουκουλώνῃ».

5. Ἄς ὄψεται ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Παπούλιας, πού, ὡς Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος τὸ 1985, ᾖρε μονοπλεύρως τὴν ἐμπόλεμον κατάστασιν μὲ τὴν Ἀλβανίαν χωρὶς δυστυχῶς νὰ ἀπαιτήσῃ τὴν κατοχύρωσιν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν Βορειοηπειρωτῶν.
Τοιουτοτρόπως ὁ κ. Παπούλιας προπαρεσκεύασεν τὸ ἔδαφος, διὰ νὰ ἔλθῃ ὁ κ. Σαμαρὰς ὡς Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τὸ 1992 νὰ ἀνοίξῃ τὰ σύνορα καὶ νὰ εἰσβάλλουν ἑκατοντάδες χιλιάδες καὶ ἑκατομμύρια Ἀλβανοὶ εἰς τὴν δύσμοιρον Ἑλλάδα, ἄλλοι μὲν νὰ ἐργάζωνται (εἰς βάρος τῶν ἑλλήνων ἐργατῶν) καὶ ἄλλοι, τὰ «ἀποβράσματα» τῶν ἐγκλείστων εἰς τὰς φυλακάς, ποὺ ἀπηλευθέρωσε ὁ Μπερίσσα, διὰ νὰ ἔλθουν εἰς τὴν Ἑλλάδα, νὰ κλέβουν καὶ νὰ ληστεύουν, καὶ ἀμφότεροι νὰ στέλλουν τὸ συνάλλαγμα εἰς τὴν Ἀλβανία. . .

6. Τοιουτοτρόπως Ἀλβανοὶ ὁμοῦ μὲ ἄλλους ὁμοθρήσκους των, ὡς π.χ. ἀπὸ Ἰράκ, Ἀφγανιστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Νιγηρίαν κ.λπ., κ.λπ. ἐπιδράμουν, ὄχι μόνον εἰς τὰς πόλεις, ἀλλὰ καὶ εἰς ὅλα τὰ χωρία τῆς Ἑλλάδος, καὶ πολλαπλασιάζουν τὴν ἐγκληματικότητα καὶ γίγνονται ὁ  φόβος καὶ τρόμος διὰ τοὺς Ἕλληνας, οἱ ὁποῖοι αἰσθάνονται ἄκρως ἀνασφαλεῖς καὶ ἐντελῶς ξένοι εἰς τὴν Ἑλλάδα μας.

Η. ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟΝ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ

Ὡς ἄν νὰ μὴ ἔφθανεν ἡ ἀνθελληνικὴ πολιτικὴ τῶν ἰθυνόντων εἰς τὴν Θράκην μας, οἱ ὁποῖοι ἔκαμνον τά «χατίρια» τῶν ἐντολέων των καὶ ἀπεμάκρυναν τὴν ἡρωίδα δασκάλαν Χαρὰν Νικοπούλου ἀπὸ τὰ Πομακοχώρια, ἔφθασαν οἱ ἰθύνοντες τῆς κυβερνώσης παρατάξεως εἰς τὸ σημεῖον νὰ τοποθετήσουν ὡς Πρόεδρον τῆς Διεθνοῦς Ἐκθέσεως Θεσσαλονίκης τὸν φιλοσκοπιανὸν Ἰωάννην  Κωνσταντίνου, ὁ ὁποῖος οὔτε κἄν τὰ προσχήματα τοῦ «καμουφλαρίσματος» δὲν κρατᾶ, ὅπως πολλοὶ ἄλλοι ξενόδουλοι, ποὺ διατείνονται ὅτι εἶναι Ἕλληνες, ἀλλὰ δροῦν ἀνθελληνικῶς. Οὗτος ἀρνεῖται ὅτι εἶναι Ἕλλην καὶ χαρακτηρίζει τὸν ἑαυτόν του ὡς «ἑλληνόφωνον  Εὐρω­παῖον»κρυπτόμενος ὅτι προφανῶς εἶναι Σκοπιανός, ἐνῷ συμμετεῖχε ὡς ὁμιλητὴς καὶ εἰς τὴν παρουσίασιν τοῦ ἐκτρώματος τοῦ «μακεδονικοῦ ἀναγνωστικοῦ »…
Τοιουτοτρόπως διευκολύνουν τὴν σκοπιανὴν προπαγάνδαν, διὰ νὰ ἑδραιώνουν τὰς θέσεις των καὶ ἐντὸς τῆς Ἑλλάδος.

Οἱ ἐξωμόται αὐτοὶ Ἕλληνες, ὅπως καὶ ὁ περιβόητος παπὰ Τσαρκνιᾶς θὰ εἶναι εὐτυχέστατοι, διότι ὁ ὀλετὴρ τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν σχεδίων, ὁ θρυλικὸς γέρων Αὐγουστῖνος, ὁ ὁποῖος ἔσωσεν τὴν Μακεδονίαν μας ἀπὸ τὴν σλαβικὴν προπαγάνδαν, ἐξεδήμησεν καὶ δὲν ζῆ πλέον νὰ ἀνατρέπει τὰς καταστρεπτικὰς διὰ τὸ γένος μας βλέψεις των…

Θ. ΑΚΡΩΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

ΤΩΝ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

(ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ)

1. ΟΙ ΟΧΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ  500 ΓΝΩΣΤΟΙ-ΑΓΝΩΣΤΟΙ

Ὅλοι οἱ ὑγιῶς σκεπτόμενοι Ἕλληνες εἶναι τελείως ἀδύνατον νὰ διανοηθοῦν ὅτι ἐπὶ δεκαετίας ὁλοκλήρους οἱ κυβερνῆται εἶναι τόσον ἀνίκανοι καὶ ἀχρεῖοι, ὥστε νὰ ἐντοπίσουν καὶ νὰ ἐξουθενώσουν τοὺς περίπου 500 γνωστούς-ἀγνώστους. Διερωτῶνται δέ, μήπως αὐτὸ ἐξυπηρετεῖ τὰ καταχθόνια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ ἐπιβάλλουν εἰς τοὺς Ἕλληνας ἰθύνοντας οὐσιαστικῶς νὰ μὴ τοὺς θίγουν καὶ νὰ τοὺς διατηροῦν καὶ χρησιμοποιοῦν ἑκάστοτε μὲ ἀπανθρώπους ἀντικοινωνικὰς καὶ βανδαλιστικὰς πράξεις, διότι οὕτω τοὺς ἐξυπηρετεῖ;;;

2. Ὁ μὲ τὴν δραστηριότητά του ἀποδειχθεὶς εὐσυνείδητος καὶ ἰδεολόγος δημοσιογράφος ἀείμνηστος Σωκράτης Γκόλιας, ποὺ  «ἔβγαζε τὰ ἄπλυτα» ἰθυνόντων εἰς γνῶσιν τῶν πάντων, καὶ ἐπρόκειτο νὰ γνωστοποιήσῃ καὶ δεκάδας ἄλλων ὀνομάτων, ἑβδομάδας ὁλοκλήρους ἐνωρίτερον ἔκρουε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ὅτι ἐκινδύνευε ἡ ζωή του καὶ ὅτι τὸν ἀπειλοῦσε πρώην συνεργάτης του. Ἀντὶ νὰ προστατευθῇ ὁ ἀείμνηστος Σωκράτης καὶ νὰ συλληφθῆ ὁ τρομοκράτης του, ἐξηφάνισαν τὸν ἴδιον, διὰ νὰ μὴ συνεχίσῃ τὸ ἔργον του. Ὅλοι οἱ νουνεχεῖς καὶ ὑγιῶς σκεπτόμενοι Ἕλληνες διερωτῶνται μήπως καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα εἶδος «προβοκάτσια» καὶ ἐμεθόδευσαν, ὅτι δῆθεν ἡ δολοφονία του διεπράχθη ἀπὸ ἀριστερὰν ὀργάνωσιν; Μήπως ὅλαι αὐταὶ αἱ ἀριστεραὶ ὀργανώσεις ἐξυπηρετοῦν ἀπολύτως τὸ κατεστημένον ; ; ;

3. Περαιτέρω οἱ νουνεχεῖς καὶ ὀρθῶς σκεπτόμενοι Ἕλληνες διερωτῶνται, μήπως καὶ ἡ ἔκρηξις εἰς τὸ παραπλεύρως γραφεῖον τοῦ Ὑπουργοῦ Προστασίας τοῦ Πολίτου, ὅπου ἐφονεύθη ὁ ὑπασπιστής του, ἀείμνηστος ἀστυνομικὸς ὑποδιευθυντὴς  Γεώργιος Βασιλάκης, εἶναι καὶ αὐτὸ μία «προβοκάτσια», διὰ νὰ δύνανται οἱ ἰθύνοντες νὰ καταλύουν ὅλας τὰς λαϊκὰς κατακτήσεις δεκαετιῶν;;;
Ὄντως εἶναι ἄκρως ἀδιανόητον νὰ ὑπάρχῃ τοιαύτη ἀνικανότης τῶν ὀργάνων τῆς τάξεως, ὥστε νὰ φθάνουν οἱ τρομοκράται ἀκόμη μέχρι καὶ τὰ γραφεῖα τοῦ Ὑπουργοῦ Προστασίας τοῦ Πολίτου!

4. Ἡ ἐπιστήμη ἔχει τόσον πολὺ προοδεύσει,  ὥστε δύνανται εἰδεχθέστατοι καὶ ἀπάνθρωποι ἐγκληματίαι κατὰ τῆς φύσεως καὶ τῶν ἀνθρώπων, μὲ ἀκτῖνας λέιζερ νὰ ἐνσπείρουν τὸν ὄλεθρον εἰς διαφόρους περιοχάς, τὸν ὁποῖον ὄλεθρον, δὲν θὰ ἠδύναντο νὰ ἐπιτύχουν ὁλόκληραι στρατιαί. Παράδειγμα αἱ πολυάριθμοι ταυτόχρονοι πυρκαϊαὶ εἰς τὴν Πελοπόννησον καὶ ἀλλαχοῦ, ἡμέρας δυνατῶν ἀνέμων, διὰ νὰ μὴ γνωρίζουν αἱ πυροσβεστικαὶ δυνάμεις ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσουν καὶ ποῦ νὰ καταλήξουν, καὶ νὰ μὴ ἐπαρκοῦν καὶ τὰ μέσα πυροσβέσεως.

5. Ὑπάρχει δὲ ὑποψία ὅτι αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις ἐξεμεταλλεύθησαν προσφάτως εἰς τὴν Μόσχαν τὴν παρατεταμένην ξηρασίαν, τὰς ὑψηλὰς θερμοκρασίας καὶ τοὺς ἀνέμους καὶ ἐνέσπειραν τὸν ὄλεθρον μὲ ἀκτῖνας λέιζερ μὲ τὴν βοήθειαν καὶ φανατικῶν μουσουλμάνων ἀπὸ Τσετσενίαν, Καζακστάν κ.λπ. κ.λπ.

6. Ὁ Θεὸς νὰ βάζῃ πάντοτε τὸ χέρι του ἀπὸ τοιαύτας ἀπανθρώπους χαοτικὰς ἐπεμβάσεις διεστραμμένων ὑποκειμένων, ὀργάνων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων.

7. Η ΑΠΟΦΡΑΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ 11ης/9/2001.
α. Παρῆλθον ἤδη ἐννέα (9) ἐπέτειοι ἀπὸ ἐκείνην τὴν θλιβερὰν ἡμέραν καὶ ὅλον καὶ περισσότεροι ὑγιῶς σκεπτόμενοι ἄνθρωποι ἀνὰ τὴν ὑφήλιον διερωτῶνται, καθὼς γνωστοποιοῦνται διάφορα σχετικὰ γεγονότα, μήπως καὶ αὐτὸ ἦτο μία «προβοκάτσια».

Διατί κατ᾿ ἐκείνην τὴν ἡμέραν δὲν ἐφονεύθη οὔτε εἷς Ἑβραῖος, ἀλλὰ μόνον Ἰνδοί, Κορεάτες, Ἕλληνες, Ἰταλοὶ καὶ ἀπὸ πολλὰς ἄλλας ἐθνότητας προερχόμενοι – ἐργαζόμενοι, ἐνῷ τὰς σπουδαιοτέρας θέσεις-κλειδιὰ εἰς τοὺς διδύμους πύργους τὰς κατεῖχον ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἐργαζόμενοι ; ; ;

β. Μήπως αὐτὸ τὸ εἰδεχθέστατον ἔγκλημα ἦτο ἄριστα ὠργανωμένον καὶ ἐχρησιμοποιήθησαν καμικάζι Μωαμεθανοί, διὰ νὰ δύνανται αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις νὰ ἐπιβληθοῦν παγκοσμίως ἄνευ οὐσιαστικῶν ἀντιδράσεων τῶν διαφόρων λαῶν, καὶ νὰ τοὺς κατακρημνίσουν ὅλας τὰς ἐλευθερίας, ποὺ μὲ αἵματα ἑκατονταετιῶν κατώρθωσαν νὰ κατακτήσουν ; ; ;

γ. Ὄντως εἶναι ἀπορίας ἄξιον εἰς ὅλους τοὺς ὑγιῶς σκεπτομένους ἀνθρώπους τῆς ὑφηλίου, πῶς ἐφηρμόσθησαν μὲ μαθηματικὴν ἀκρίβειαν τὰ σχέδια τῶν εἰς τὰ παρασκήνια δρώντων ἰθυνόντων. Αὐτὸ τὸ κολοσσιαῖον ἀνοσιούργημα τοὺς διευκόλυνεν τόσον πολὺ εἰς τὸ καθυποτάξουν ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον δὲν θὰ ἐπετύχαινον ἀκόμη καὶ ἐὰν διέθετον χιλιάδας στρατιάς . .

δ. Μὲ τὰς χιλιάδας στρατιὰς θὰ εἴχαμε παγκοσμίως ἑκατοντάδας ἑκατομμύρια θύματα καὶ ἑκατοντάδας τρισεκατομμυρίων δολλαρίων ὑλικὰς ζημίας . . .

ε. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἐπέτυχον οἱ εἰδεχθέστατοι ἐγκληματίαι θυσιάζοντες μόνον μερικὰς χιλιάδας μὴ Ἑβραίους ἐργαζομένους εἰς τοὺς διδύμους πύργους καὶ μερικὰ δισεκατομμύρια δολλάρια εἰς ζημίας..

στ. Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ὅτι, παρ᾿ ὅλον ὅτι παρῆλθον ἐννέα (9)  συναπτὰ ἔτη, ἀκόμη δὲν ἐπετράπη ἡ ἐπανοικοδόμησις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ποὺ ἦτο πλησίον τῶν διδύμων πύργων, ἐνῶ ἔγινε γνωστόν, ὅτι ἐκεῖ προωθεῖται ἡ ἀνέγερσις μουσουλμανικοῦ τεμένους. Πρὸς τιμήν της ἡ Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς προτίθεται νὰ καταφύγῃ ἀκόμη καὶ εἰς τὰ δικαστήρια, διὰ νὰ πραγματοποιηθῇ ἐπιτέλους ἡ ἐπανοικο­- δόμησις τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου.

Ι. ΚΑΤΑΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΙΣ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΜΑΖΩΝ

ΕΠΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΠΕΔΟΥ

1. Ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχομεν ἀναφέρει, ἰδίως εἰς τὸ τεῦχος 43 τῆς «Φωτεινῆς Γραμμῆς» σελ. 29, κολοσσοὶ φαρμακευτικῶν παρασκευασμάτων, διὰ νὰ μὴ πτωχεύσουν, ἐφεῦρον τὴν ἀπάτην τοῦ ἰοῦ Η1Ν1 καὶ κατὰ τὸ δίκην «ἅρπα κόλλα» ἐκυκλοφόρησαν τὸ ἐμβόλιον «τῆς γρίππης τῶν χοίρων» χωρὶς οὔτε κἄν νὰ δοκιμασθῇ, ὡς ἐπιβάλλεται. Μάλιστα δὲ ἔλαβον τήν «πατέντα» παρασκευῆς καὶ κυκλοφορίας τοῦ ἐμβολίου, προτοῦ κἄν νὰ ἔχη ἐκδηλωθῆ ἡ «γρίππη τῶν χοίρων!!!…»

2. Πρὸς τοῦτο προσεταιρίσθησαν καὶ ἕξ (6) μέλη ἐκ τῶν δεκαπέντε (15) ἰατρῶν τῆς ἐπιτροπῆς τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν διὰ τὰς ἐπιδημίας, τοὺς ἄμειβον ὡς συμβούλους των καὶ μὲ τὴν ἐξαγορὰν «ἀργυρωνήτων» δημαγωγῶν, ποὺ ἐργάζονται εἰς τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως = «παραπληροφορήσεως», ἐνέσπειραν τὸν πανικὸν ἐπὶ διεθνοῦς ἐπιπέδου.

3. Ὅλαι αἱ χῶραι  ἐνέβαζον προκαταβολικῶς τεράστια ποσὰ καὶ ἐκλιπαροῦσαν διὰ τὴν ἀποστολὴν μεγάλων ποσοτήτων τῶν ἐν λόγῳ ἐμβολίων.

4. Παρὰ τὴν κατατρομοκράτησιν τῶν δημαγωγῶν, εὐτυχῶς οἱ περισσότεροι Ἕλληνες δὲν παρεσύρθησαν ἀπὸ τοὺς διαστρεβλωτὰς τῆς ἀληθείας καὶ τοὺς ἀσυνειδήτους «ἀργυρωνήτους» ἰατροὺς καὶ δὲν ἐνεβολιάσθησαν εἰ μὴ μόνον μερικαὶ δεκάδες χιλιάδες. Μεταξὺ τῶν ἐμβολιασθέντων ὑπῆρξεν δυστυχῶς καὶ ἐπιστήμων συνεργάτης μας, εἰς τὸν ὁποῖον τοῦ ἐπεβλήθη ἀπὸ τὴν σύζυγόν του νὰ ἐμβολιασθῇ καὶ μετὰ ἀπὸ μερικὰς ἡμέρας ὑπέστη ἐγκεφαλικόν.

5. Ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνησις ἔχει πολλὰ ἑκατομμύρια τοιαῦτα ἐμβόλια ἀχρησιμοποίητα καὶ προσδοκᾶ νὰ τὰ ἀνταλλάξῃ μὲ ἄλλα ἐμβόλια.

6. Οἱ ἰθύνοντες τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, ποὺ συμμετεῖχον εἰς τὴν ἐν λόγῳ «καραμπινάτην ἀπάτην»,  καθὼς καὶ οἱ ἐπιχειρηματίαι τῶν ἐν λόγῳ φαρμακοβιομηχανιῶν, ὡς καὶ οἱ μεγάλοι «ἀργυρώνητοι δημοσιογραφίσκοι», οἱ ὁποῖοι δημαγω- γικῷ τῷ τρόπῳ συνέβαλαν εἰς τὴν ἐξαπάτησιν τῶν λαῶν, θὰ ἔπρεπε νὰ δικασθοῦν καὶ καταδικασθοῦν παραδειγματικῶς μὲ συνοπτικὰς διαδικασίας ἀπὸ τὰς κυβερνήσεις τῶν διαφόρων χωρῶν ἤ τὸ ποινικὸν Δικαστήριον τῆς Χάγης, ὡς εἰδεχθέστατοι ἐγκληματίαι.

7. Δυστυχῶς ὅμως, αὐτὸ εἶναι μία οὐτοπία, διότι αὐτοὶ οἱ μεγαλοαπατεῶνες ὡς διεθνῆ «γεράκια» ἀποφασίζουν καὶ διατάσσουν μέσῳ τῶν δοτῶν κυβερνητῶν τῶν διαφόρων χωρῶν, καὶ ὡς ἐκ τούτου, πάντοτε «βγαίνουν λάδι».

8. Τοιουτοτρόπως οἱ πτωχοὶ καὶ ἀνίσχυροι λαοὶ θὰ εἶναι πάντοτε θύματα τῶν θυτῶν= ἰσχυρῶν τῆς γῆς.

9. Εἰς τοιαύτας περιπτώσεις ὁ Θεὸς «νὰ βάζῃ τὸ χέρι», διότι ὁ Διάβολος διὰ τῶν ὀργάνων του «χορεύει» τοὺς λαοὺς διὰ τὰ καλά.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

1. Οἱ ἀνεγκέφαλοι ἰθύνοντες, δυστυχῶς, δὲν θέλουν νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι ὁ κακοποιός, ἐὰν κατωρθώσῃ καὶ σοῦ συλλάβῃ ἕνα δάκτυλον, προσπαθεῖ νὰ αἰχμαλωτίσῃ καὶ κακοποιήσῃ τὸ ὅλον σῶμα…

2. Αὐτὸ τὸ ἐπιβεβαιοῦν περιτράνως ἡ κατάργησις τῆς αὐτονομίας τῶν νήσων Ἴμβρου καὶ Τενέδου καὶ ὁ κατατρεγμὸς τῶν Ἑλλήνων εἰς  αὐτάς, ὁ συστηματικὸς ξερριζωμὸς τῶν Ἑλλήνων τῆς Κων/πόλεως μὲ ἀποκορύφωσιν τὰ γεγονότα τοῦ 1954, χωρὶς νὰ ἀπαντήσῃ ἡ Ἑλλάς μὲ ἀμοιβαίαν ἐκδίωξιν τῶν μουσουλμάνων τῆς Θράκης, τό «κεράτωμα» τῶν συζύγων τῶν Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν τοῦ ΝΑΤΟ εἰς τὴν Σμύρνην κ.λπ., κ.λπ. ἀνδραγαθήματα τῶν «φίλων καὶ συμμάχων» μας Τούρκων!…

3. Ἐντολεῖς τῶν δοτῶν ἰθυνόντων τοὺς καθωδήγησαν, πῶς νὰ συγκεντρώσουν ὅλους τοὺς προοδευτικούς, δραστηρίους καὶ δυναμικοὺς νέους ἀνθρώπους μὲ τὰ ἐπαναστατικὰ συνθήματα «Ἀμερικᾶνοι, γουρούνια, δολοφόνοι τῶν λαῶν» καί «ΕΟΚ καὶ ΝΑΤΟ τὸ ἴδιο συνδικᾶτο».  Καὶ τώρα ὅλας τὰς μακροχρονίους λαϊκὰς κατακτήσεις, ποὺ ἐπετεύχθησαν μὲ αἵματα καὶ θυσίες, νὰ τὰς κρημνίζουν οἱ ἴδιοι δοτοὶ ἰθύνοντες αὐταρχικῶς, ἄνευ οὐσιαστικῆς ἀντιδράσεως.

4. Ἀποφεύγουν ὄχι μόνον τὰ ἀδέσμευτα καὶ ἐλεύθερα δημοψηφίσματα δι’ὅλα τὰ σπουδαῖα αὐτὰ ἐθνικὰ καὶ κοινωνικὰ θέματα, ἀλλὰ καταπατοῦν καὶ αὐτὸ τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖον οἱ ἴδιοι ἐψήφισαν καὶ τὸ ὁποῖον προβλέπει, ὅτι διὰ ἀποφάσεις, διὰ σπουδαῖα ἐθνικὰ θέματα καὶ διὰ διεθνεῖς συμβάσεις ἀπαιτεῖται ἡ πλειοψηφία τῶν 180 «ἐθνοπατέρων» καὶ ὄχι κάποια σμικρὰ πλειοψηφία τῆς Βουλῆς, τὴν ὁποίαν ἐπιτυγχάνουν χάριν τῆς κομματικῆς πειθαρχίας καὶ τῆς ὀνομαστικῆς ψηφοφορίας…

5. Μάλιστα δέ, ἐπέτυχον, ὥστε μόνον μὲ τὴν ὑπογραφὴν τοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Οἰκονομικῶν νὰ δεσμεύεται ἡ Ἑλλὰς δι᾿ ὁποιανδήποτε συμφωνίαν ὑπογράψει μὲ τὴν ὀνομαζομένην «τρόικα» (Διεθνὲς Νομισματικὸν Ταμεῖον, Ἡνωμένην Εὐρώπην καὶ Εὐρωπαϊκὴν Τράπεζαν)…

6. Ἀκόμα καὶ νὰ ὑποθηκεύεται ὁ χερσαῖος, ὁ ἐναέριος καὶ ὁ θαλάσσιος χῶρος τῆς Ἑλλάδος καὶ μία δανείστρια χώρα, ἤ χώρα κάτοχος ἑλληνικῶν ὁμολόγων νὰ δύναται νὰ ἐκχωρῇ τὰ δικαιώματά της εἰς μίαν τρίτην χώραν καὶ αὐτὴ νὰ ἐκποιῇ τὰ ὑποθηκευθέντα…

7. Βαβαὶ τῆς ἀθλιότητος καὶ τῆς ἐνδοτικῆς συμπεριφορᾶς τῶν Ἑλλήνων ἰθυνόντων πρὸς τοὺς ἐντολεῖς των…

Αμερικανός φυσικός: «Η μεγαλύτερη επιστημονική απάτη της ιστορίας η υπερ-θέρμανση του πλανήτη»

http://redskywarning.blogspot.com

O διακεκριμένος αμερικανός καθηγητής φυσικής Harold Lewis και καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, παραιτήθηκε από την ένωση αμερικανών φυσικών APS (American Physical Society) καταγγέλλοντάς την ότι εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα αλλά και κατηγορώντας τα μέλη της για χρηματισμό, για τη συντήρηση όπως λέει της μεγαλύτερης επιστημονικής απάτης αυτής της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Ο αμερικανός καθηγητής στην σχεδόν οργισμένη και λάβρα επιστολή παραίτησής του προς το πρόεδρο της APS αναφέρει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων (όλη η επιστολή – στα αγγλικά – ΕΔΩ):

«Για λόγους που θα φανούν στη συνέχεια καλύτερα η περηφάνια που είχα παλαιότερα όντας μέλος της ένωσης έχει εκπέσει σήμερα σε ντροπή και είμαι υποχρεωμένος, χωρίς πάντως καμιά ικανοποίηση να υποβάλλω την παραίτησή μου. Είναι φυσικά το μεγάλο ψέμα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη το οποίο κυριολεκτικά απορροφά τρισεκατομμύρια δολάρια, που έχει διαφθείρει τόσους πολλούς επιστήμονες και έχει παρασύρει όλη την APS σαν ένα μεγάλο κύμα. Είναι η μεγαλύτερη και πιο «επιτυχημένη» επιστημονική απάτη που έχω δει σε όλη μου τη ζωή σαν φυσικός. Οποιοσδήποτε έχει την παραμικρή αμφιβολία για αυτό θα πρέπει να ανατρέξει στα παγκόσμια κλιματολογικά στοιχεία (Climate Gate documents) – (Σημείωση ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ: Θεωρώ λάθος την μετάφραση. Πρόκειται για το γνωστό σκάνδαλο ‘ClimateGate’, που αποκαλύφθηκε λίγο πριν την Σύνοδο για το Κλίμα στην Κοπεγχάγη, δηλαδή, το σκάνδαλο στο οποίο αποκαλύφθηκε, από «χακαρισμένα» e-mails που ήρθαν στο φως, ότι οι επίσημοι επιστήμονες που ασχολούνται με το κλίμα αγωνίζονται να κατασκευάσουν μία καθολική «συναίνεση» σχετικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη, αλλοιώνοντας τα δεδομένα και τιμωρώντας τους διαφωνούντες. Δες ΕΔΩ και ΕΔΩ).

Δεν πιστεύω πως υπάρχει ούτε ένας φυσικός ούτε και επιστήμονας που θα διαβάσει τα στοιχεία αυτά χωρίς να νιώσει αποστροφή. Και τι έκανε ο APS σαν οργανισμός ενόψει αυτής της πραγματικότητας; Αποδέχθηκε την διαφθορά σαν κανόνα και πήγε μαζί με το ρεύμα.»

Ο Lewis στη συνέχεια επικρίνει την APS για συγκεκριμένες μεθοδεύσεις εναντίον όσων από την επιστημονική κοινότητα των ΗΠΑ επιχείρησαν να φέρουν προς συζήτηση. Στη συνέχεια παρατηρεί:

«Στο ενδιάμεσο διάστημα το σκάνδαλο της υπερθέρμανσης του πλανήτη ξέσπασε στα ΜΜΕ και οι μηχανισμοί αυτών που έκρουαν το κώδωνα του κινδύνου αποκαλύφθηκαν στον κόσμο. Ήταν μια απάτη που όμοιά της δεν έχω ξαναδεί και δεν έχω λόγια για να περιγράψω την έκτασή της. Και πια ήταν η επίπτωσή της στην στάση της APS; Καμία. Καμία τίποτα. Αυτό δεν είναι επιστήμη. Άλλες δυνάμεις απεργάζονται σχέδια εδώ».

Και ο παλαίμαχος αμερικανός φυσικός τελειώνει την επιστολή του λέγοντας: «Νιώθω την ανάγκη να προσθέσω και κάτι ακόμη και αυτό είναι εικασία καθώς είναι επικίνδυνο να σχολιάζει κανείς τα κίνητρα άλλων ανθρώπων. Αυτή η συνωμοσία όμως στο «αρχηγείο» της APS είναι τόσο παράξενη που δεν αρκεί μια απλή εξήγηση για αυτή την κατάσταση. Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι σημερινοί φυσικοί δεν είναι τόσο έξυπνοι όσο ήταν παλιά. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Νομίζω πως είναι θέμα χρημάτων, ακριβώς αυτό που ο Eisenhower είχε προειδοποιήσει μισό περίπου αιώνα πριν. Υπάρχουν στην πραγματικότητα τρισεκατομμύρια δολάρια που εμπλέκονται στην ιστορία για να μην πω τίποτα για τη φήμη και τη δόξα (αλλά και για μαγευτικά ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς) που είναι συνυφασμένα με το να είσαι μέλος του κλαμπ. Το δικό σας τμήμα της φυσικής κύριε πρόεδρε, θα χάσει εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο, εάν η φούσκα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη σκάσει. Όπως ένα παλιό ρητό λέει δεν χρειάζεται είσαι μετεωρολόγος για δεις προς τα που φυσά ο άνεμος, και καθώς δεν είμαι φιλόσοφος, δεν πρόκειται να επιχειρήσω να ανακαλύψω σε πιο σημείο συναντάται το προσωπικό συμφέρον με τη διαφθορά αλλά μια προσεκτική ανάγνωση των δεδομένων των κλιματολογικών συνθηκών καταστά σαφές πως αυτό δεν είναι μια Ακαδημαϊκή ερώτηση».

Πηγή: http://www.defencenet.gr

(orthodoxi-pist…)

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείφ: «Να μην παραλάβει κανένας Έλληνας πολίτης την «κάρτα του πολίτη» – «Μέσω αυτής θα υποδουλωθούν οι λαοί»

Δημοσιεύτηκε: Οκτώβριος 15 2010 12:56 Ενημερώθηκε: Οκτώβριος 15 2010 12:56
http://news247.gr/ellada/h_karta_polith_gia_serafeim.582667.html

Μετά την επίθεση στον φυσικό Στίβεν Χόκινγκ, για τον οποίο είχε πει ότι λόγω της αναπηρίας του βρίσκετε σε δραματική κατάσταση, και γι’ αυτό οι απόψεις του είναι τραγικές, ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ ξαναχτύπησε.

Αυτή τη φορά με παρέμβασή του στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα», καλεί τον λαό σε ξεσηκωμό και ζητά τη σύσταση εδιικής επιστημονικής επιτροπής από την εκκλησία, η οποία θα εξετάσει το ζήτημα της κάρτας του πολίτη.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Μητροπολίτης,η κάρτα πολίτη θα αποτελέσει προπομπό της παγκόσμιας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και θα οδηγήσει σε μια τυρρανική διακυβέρνηση.

Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες του κ. Σεραφείμ, στην κάρτα θα αναγράφεται το 666, το νούμερο δηλαδή του θηρίου.

«Φημολογείται ότι η συγκεκριμένη κάρτα θα φέρει τον δυσώνυμον αριθμόν του θηρίου της οριακής Αποκαλύψεως του Ευαγγελιστού Ιωάννου και ότι στόχος αυτής της διαδικασίας θα είναι να προετοιμασθεί ο κόσμος δια την διαδικασίαν του χαράγματος μέσω της εμφυτεύσεως microchip εις το ανθρώπινο σώμα» προειδοποιεί ο Μητροπολίτης.

Καταλήγοντας, προτείνει στην Ιερά Σύνοδο, να συσταθεί επιτροπή ειδικών ώστε να μελετήσει όλες τις παραμέτρους της πρωτοβουλίας της κυβέρνησης και να παραδώσει το πόρισμά της, ώστε να προστατευθούν οι πιστοί από το σχέδιο ποδηγέτησής τους, το οποίο σύμφωνα με τον κ. Σεραφείμ θα υλοποιηθεί μέσω της κάρτας του πολίτη.

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείφ: «Να μην παραλάβει κανένας Έλληνας πολίτης την «κάρτα του πολίτη» – «Μέσω αυτής θα υποδουλωθούν οι λαοί»

_______

Αποκαλυπτικη ομιλια του Δημητρη Αντωνιου

του γιατρού που μήνυσε μαζί με άλλους τον πρωθυπουργό για εσχάτη προδοσία

____________________________________

Ανεξάρτητο Τουρκικό κράτος της Θράκης – Σχολικά φανελάκια για όλα τα παιδάκια!

http://helleniclegion.blogspot.com/2010/10/blog-post_547.html

Όλα τα παιδάκια φόρεσαν τα φανελάκια της προπαγάνδας που είχαν τυπώσει οι οραματιστές του ανεξάρτητου Τουρκικού κράτους της Θράκης. Για όσους δεν κατάλαβαν γιατί τονίζουμε οτι το θέμα με την Χαρά Νικοπούλου είναι σοβαρό και ο πόλεμος που έχει υποστεί δεν είναι καθόλου τυχαίος, αντιθέτως φανερώνει τα πολλά ύποπτα σημεία της σημερινής κυβέρνησης.

Το πρόβλημα της Θράκης, έχει της ρίζες του στη βαθιά αδιαφορία που έχει επιδείξει εδώ και χρόνια το ανεύθυνο Αθηνοκεντρικό κράτος που δυστυχώς αντιμετωπίζει τη Θράκη μόνο ψηφοθηρικά αδιαφορώντας για τα πραγματικά προβλήματα εκεί σαν να επρόκειτο για μακρινή αποικία σε κάποιο νησί του Ατλαντικού.

Απ’την άλλη πλευρά το βρώμικο σύστημα μέσα απο τα ΜΜΕ φρόντισε να αρρωστήσει την Ελληνική κοινωνία με το «μικρόβιο» του Μιθριδατισμού για να αποδομήσει τα πάντα χωρίς να υπάρχουν κοινωνικές αντιδράσεις. Έτσι η Ελληνική κοινωνία πάσχει σήμερα απο αυτή την «ασθένεια» και… πνέει πλέον τα λοίσθια, αφού το δηλητήριο έχει χτυπήσει όλα τα ζωτικά όργανα…

«Μιθριδατισμός», για όσους το έχουν ξεχάσει, λέγεται η πρακτική της απόκτησης ανοσίας απέναντι σε κάποιο δηλητήριο, μέσω της βαθμιαίας χορήγησής του σε μικρές και μη θανατηφόρες δόσεις. Ο όρος προέρχεται από τον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη, ο οποίος και εφάρμοσε τη μέθοδο, φοβούμενος μη τυχόν τον δηλητηριάσουν άλλοι.

Σιωπή λοιπόν…. η πατρίδα κοιμάται…

ΥΓ.: Ο δικος μας τρεχει να λυσει αλλονων προβληματα, το μαυρο χαλι δεν το κοιτταει ο τυρανοκρατωρας.

ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΤΩΡΑ και προωθείστε: Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ

Αποστολέας Press TIDEON

Παγκόσμια διαμαρτυρία και κατακραυγή:

ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΤΩΡΑ ΕΔΩ
http://www.macedoniaontheweb.eu/el/petition-gr

MacedoniaOnTheWeb.Eu

Τώρα, την ύστατη στιγμή, συμμετέχουμε στην παγκόσμια ελληνική φωνή:

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ

1. ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΕΡΜΕΝΙΩΤΗ

ΑΛΛΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΟΤΙ ΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΦΟΒΕΡΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ

ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΤΑΦΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 4Ε

Όταν χιλιάδες πιστοί βρίσκονταν έξω από την Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου και μέσα γινόταν η ταφή, κάποιοι έκαναν κάτι φοβερό. Ενημερώσαμε τον Μητροπολίτη Θεόκλητο και περιμένουμε.

Αν χρειασθεί θα δώσουμε σε δημοσιότητα φωτογραφικό υλικό και βίντεο, για να δει ο πιστός λαός της Φλώρινας, μέχρι ποιο σημείο ασεβείας φθάνουν κάποιοι, που όψιμα θυμήθηκαν να δείξουν την αγάπη τους στον Γέροντα ιεράρχη.

2. ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΑΞΗΓΗΣΗ

Με το όνομα του κ. Νικολαου Σωτηρόπουλου, μέλος της Αδελφότητος Σταυρός κυκλοφόρησε μια επιστολή, αρκετές ημέρες πριν από την κοίμηση του Γέροντος και δημοσιεύθηκε σε εφημερίδα της Φλώρινας. Στην επιστολή ζητούν  να γίνει η ταφή του Γέροντος επισκόπου π. Αυγουστίνου στο ύψωμα 1020, πιθανόν για να έχουν καλύτερη πρόσβαση οι Σκοπιανοί και να πραγματοποιήσουν ανενόχλητοι τις απειλές που εκτοξεύουν από ιστοσελίδες του ιντερνέτ εναντίον του Γέροντος!

Ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος που υποτίθεται ότι έγραψε την επιστολή ήτο άρρωστος στην Πάτρα και δεν είχε ιδέα για την επιστολή, εμείς τον ενημερώσαμε. Δεν γνώριζαν για την επιστολή αυτή και άλλα μέλη της Αδελφότητος «ΣΤΑΥΡΟΣ» στην Αθήνα, που εμείς επικοινωνήσαμε.

Γράφουμε την σχετική ενημέρωση που κάναμε στις 13-8-2010 από την ιστοσελίδα μας, όταν ανακαλύψαμε τον πλαστογράφο της επιστολής.

KAΠOIOI BIAZONTAI, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΟ!

Και δημιουργούν θόρυβο για τον τάφο!!!

• Εστάλη επιστολή στις εφημερίδες της Φλώρινας, στο Δημοτικό Συμβούλιο Φλωρίνης, στην Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης, στον Άγιο Νικόλαο Φλωρίνης, στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και ορίζουν που να γίνει η ταφή του Γέροντος Μητροπολίτου  π. Αυγουστίνου. Η επιστολή φέρει το όνομα του γνωστού θεολόγου Νικόλαου Σωτηρόπουλου, που είναι πνευματικό παιδί του Γέροντος. Ο κ. Σωτηρόπουλος που αναρρώνει από κάποια σοβαρή ιατρική επέβαση στην Πάτρα, δεν γνώριζε τίποτε για αυτήν την επιστολή  και ζήτησε να την διαβάσουμε από το τηλέφωνο.

• «Δεν είναι δική μου», είπε, «η επιστολή και δεν γνωρίζω τίποτε γι’ αυτήν». Αν νεώτερη επιθυμία  του Γέροντος είναι· Ότι· όταν τον καλέσει ο Κύριος, να τον θάψουν στο Μοναστήρι του Αγίου Αυγουστίνου στην Φλώρινα και εγώ το ίδιο θέλω.

• Η επιστολή λοιπόν που κυκλοφόρησε στην Φλώρινα δεν είναι του κ. Σωτηρόπουλου, αλλά κάποιου άλλου που πριν από μιά 10ετία έστειλνε επιστολές στον γέροντα επίσκοπο π. Αυγουστίνο με ψευδώνυμα και του έλεγε· Παραιτήσου γιατί δεν σε θέλει ο λαός της Φλώρινας. Τις επιστολές εκείνες τις ταχυδρομούσε από Θεσσαλονίκη με ψευδώνυμα· έφεραν δήθεν ονόματα φοιτητών της Φλώρινας και είχαν ψεύτικες διευθύνσεις.

• Απομαγνητοφωνημένη συνομιλία της Ανδρονίκης Καπλάνογλου
  με τον σκοτεινό συντάκτη των επιστολών που θέλει να ορίσει και που θα γίνει ο τάφος του γέροντος, πριν ακόμα κοιμηθεί!
  Ανδρονίκη· -Ποιος συνέταξε την επιστολή;
  Συντάκτης· -Ρώτα τον Σωτηρόπουλο.
  Ανδρονίκη· -Ρώτησα τον Σωτηρόπουλο και δεν γνωρίζει τίποτε γι’ αυτή.
  Συντάκτης· -Θα τον πάρω εγώ τωρα.
  Ανδρονίκη· -Είναι πολύ αργά για να τον ενημερώσετε, γιατί ενημερώθηκε από εμένα.
  Γιατί δεν έχετε το θάρρος να βάζετε το όνομά σας σ’ αυτά που γράφετε και βάζετε ξένα ονόματα ή ψευδώνυμα; Αλλά είστε μαθημένος να κάνετε αυτή την δουλειά γιατί την κάνατε και προ της παραιτήσεως του Γέροντος. Ντροπή σας.

Παρακολούθησα, στο μητροπολιτικό Ναό της Φλώρινας, την εξόδιο ακολουθία του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτη. Πικράθηκα, σκανδαλίστηκα και συγχύστηκα μ’ αυτά που είδα και άκουσα. Ένιωσα, ότι κάποιοι μετέτρεψαν την ιερή αυτή στιγμή σε μια εκκοσμικευμένη παράσταση, ομοιάζουσα με τις γνωστές φιέστες των δεσποτάδων ―στα «ονομαστήρια», «πολυαρχιερατικά συλλείτουργα» κ.λ.π.― όπου αντί να τιμηθούν οι εορτάζοντες Άγιοι, προβάλλονται και αλληλολιβανίζονται οι ίδιοι.

ΑΠΟΣΙΩΠΗΘΗΚΕ

Η ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

• Η εξόδιος ακολουθία διήρκησε τρεις ώρες, από τις οποίες οι δύο (2), περίπου, ήταν οι επικήδειοι λόγοι! Με εξαίρεση την ομιλία του ηγουμένου της μονής Δοχειαρίου του Αγίου Όρους, κανείς άλλος επικήδειος δεν με άγγιξε.

• Οι ομιλήσαντες αναφέρθηκαν στην πολύπλευρη δράση αυτού του μεγάλου εκκλησιαστικού άνδρα: Την πλούσια φιλανθρωπική του δραστηριότητα, τη δημιουργία πλήθους αγαθοεργών ιδρυμάτων, αλλά και τους θαρραλέους ελεγκτικούς του λόγους απέναντι σε όλους τους ισχυρούς: από τους Ιταλούς κατακτητές, μέχρι Βασιλείς και πρωθυπουργούς! Επίσης, μνημόνευσαν τους αγώνες του για την Εκκλησία την οποία ήθελε «ζώσα και ελευθέρα», αλλά και για την πατρίδα, την οποία υπεραγαπούσε. Όλα αυτά, για τα οποία ο π. Αυγουστίνος αγωνίστηκε με απαράμιλλο πάθος, ήταν αρκετά για να τον κάνουν να ξεχωρίσει από κάθε άλλο επίσκοπο της Εκκλησίας μας.

• Ωστόσο, το διακριτικό γνώρισμα του του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτη, το χαρακτηριστικό που τον ανέδειξε σύγχρονο σύμβολο της Ορθοδοξίας, ήταν οι σκληροί αγώνες του για τη διαφύλαξη του ανόθευτου της Ορθοδόξου Πίστεως∙ οι αγώνες του ενάντια στις αιρέσεις, και ιδιαίτερα ενάντια στις αιρέσεις του Παπισμού και του Οικουμενισμού! Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για να το τεκμηριώσει αυτό. Το αποδεικνύουν οι ομιλίες και τα κείμενά του.
  Το ομολογούν και τα δύο πολυσέλιδα βιβλία που έγραψε εναντίον των δυό αυτών αιρέσεων : «Η Ορθοδοξία έναντι του Οικουμενισμού» και το «Αντιπαπικά» (εκδ. «Ο Σταυρός»). Κανένας επίσκοπος της ελλαδικής Εκκλησίας δεν έγραψε ποτέ βιβλία για τον Οικουμενισμό και τον Παπισμό. Μόνο ο π. Αυγουστίνος!¹ Αυτοί οι αγώνες του Γέροντα ήταν που τον έκαναν γνωστό στα πέρατα της γης. Σε όλο τον κόσμο ήταν, για χρόνια, δεδομένο ότι «ο φάρος της Ορθοδοξίας» ήταν το Άγιον Όρος και το «κάστρο της Ορθοδοξίας» η Φλώρινα. Αυτοί οι αγώνες ήταν που ανάγκασαν τον προηγούμενο Πάπα να ομολογήσει σε ομάδα Ελλήνων που τον επισκέφθηκαν στο Βατικανό ότι: «Δυστυχώς, την υπόθεση της Ένωσης τη δυσκολεύει ένας επίσκοπος από τη χώρα σας, ονόματι “Καντιώτης”»!²

• Εν τούτοις, κανείς ―ούτε ο εντεταλμένος της μητρόπολης Φλωρίνης!― δεν μίλησε για τη δράση του κατά του Οικουμενισμού. Μακρόσυρτοι επικήδειοι συνολικής διάρκειας, σχεδόν, δύο ωρών και ούτε μια κουβέντα για το θέμα αυτό! Φυσικά, αυτό δεν αποτελεί …μυστήριο. Έχει την εξήγησή του, για την οποία θα μιλήσουμε λίγο αργότερα.

ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΕΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ!

Επικήδειο λόγο για τον κεκοιμημένο εκφώνησε και ένας γραμματέας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Ωστόσο, εντύπωση προκάλεσε το ότι για τον π. Αυγουστίνο απέστειλε μήνυμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Κατ’ εμέ, αυτή η κίνηση του επικεφαλής της παναιρέσεως του Οικουμενισμού ήταν υποκριτική και προκλητική. Η μεγαλύτερη, όμως, πρόκληση ήταν η φυσική παρουσία δύο Οικουμενιστών Αρχιερέων στην εξόδιο του Γέροντα. Πρόκειται για τους μητροπολίτες Δημητριάδος και Σύρου.

Εκτός των άλλων αντορθόδοξων ενεργειών του, ο μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος ήταν ο Αρχιερεύς που το 2006 στο Porto Alegre της Βραζιλίας, στην τελευταία Συνέλευση του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.), ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος, αποδέχθηκε το πιο αντίχριστο «εκκλησιολογικό» κείμενο-συμφωνία που γράφτηκε ποτέ. Αποδεχόμενος το επαίσχυντο αυτό κείμενο, ο μητροπολίτης Δημητριάδος «ισοπέδωσε» την ορθόδοξη εκκλησιολογία εξισώνοντας την Ορθοδοξία με τις 340 αιρετικές προτεσταντικές παραφυάδες! Δέχτηκε ότι αυτό που οριοθετεί την Εκκλησία είναι το κάθε είδους «βάπτισμα» και όχι η κοινή ορθή Πίστη, η Παράδοση και η Αποστολική διαδοχή! Επίσης, δέχτηκε ότι η Εκκλησία μας είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται σε κοινωνία με όλες τις αιρέσεις του Π.Σ.Ε., προκειμένου να εκπληρώσει την Καθολικότητά της! Είναι ανήκουστες και φρικτές οι βλασφημίες κατά του Αγίου Πνεύματος που συνομολόγησε ο εν λόγῳ Ιεράρχης, όπως λόγου χάριν το ότι, με αυτή τη συμφωνία, οι κακοδοξίες και τις πλάνες των αιρετικών ψευδοεκκλησιών του Π.Σ.Ε. ονομάστηκαν «διαφορετικές διατυπώσεις της ίδιας πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»!³

Και μόνο γι’ αυτή του την πράξη θα έπρεπε, ο Δημητριάδος, να καθαιρεθεί∙ τουλάχιστον, έπρεπε να του γίνει αυστηρή επίπληξη. Για να συμβεί αυτό, όμως, θα έπρεπε κάποιος να φέρει το θέμα στη Σύνοδο. Δεν διαμαρτυρήθηκε κανένας! Ούτε και ο διάδοχος του π. Αυγουστίνου! Άραγε, αυτά τα γνωρίζει ο πιστός λαός της Φλώρινας;

Είναι γνωστό ότι ο μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος είναι λατινόφρων. Στην επαρχία του, στην οποία ζει πολυπληθής ρωμαιοκαθολική κοινότητα, συμπεριφέρεται σαν να είναι μια εκκλησία ο Παπισμός και η Ορθοδοξία, αμβλύνοντας το ορθόδοξο αισθητήριο των πιστών! Μάλιστα, μέχρι πρόσφατα, εξέδιδε κάθε χρόνο από κοινού με τον Παπικό «επίσκοπο» της Σύρου ποιμαντορική εγκύκλιο για το νέο έτος! Σταμάτησε μόνο όταν ένας χριστιανικός σύλλογος ζήτησε, εγγράφως, από την Ιερά Σύνοδο την καθαίρεσή του σε περίπτωση που θα επαναλάμβανε το εν λόγῳ ατόπημα.⁴ Σημειωτέoν, ότι δεν άκουσα να διαμαρτύρεται ποτέ η μητρόπολη Φλωρίνης απέναντι στις αντορθόδοξες ενέργειες τόσο του μητροπολίτη Σύρου, όσο και του άλλου μεγάλου και προκλητικού λατινόφρονα της ελλαδικής Εκκλησίας, του μητροπολίτη Μεσσηνίας.

Ο Άγιος Μάρκος, επίσκοπος Εφέσου, ο Ευγενικός, ο οποίος, στη ψευδοσύνοδο Φεράρρας–Φλωρεντίας, έζησε στο «πετσί» του την υποτέλεια και την προδοτική στάση των λατινοφρόνων «ορθόδοξων» συνεπισκόπων του, όρισε στη διαθήκη του να μην επιτραπεί σε κανέναν απ’ αυτούς να έρθει στην κηδεία του!⁵ Τόση αποστροφή ένιωθε για τους «ορθόδοξους» λατινόφρονες! Είμαι βέβαιος ότι και ο π. Αυγουστίνος θα έφριττε αν γνώριζε ότι στην κηδεία του θα παρίσταντο μεγαλόσχημοι αποστάτες της Ορθοδοξίας. Δεν προέβλεψε, όμως, κάτι σχετικό στη διαθήκη του διότι, απλούστατα, …δεν περίμενε ποτέ ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο! Ερωτάται η μητρόπολη: Ποιός κάλεσε αυτούς τους αιρετικούς να παραστούν στην κηδεία του Γέροντα;

ΑΣΕΒΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ:

ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΑΠΗ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ (*)

ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΟΥ ΙΔΡΥΣΕ

Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!

Κατά τη διάρκεια της εκφώνησης των επικηδείων, στον αυλόγυρο του Ναού, συνάντησα ένα νεαρό μέλος της αδελφότητας του “Σταυρού”, ονόματι Αντώνη, τον οποίο γνώριζα από τα φοιτητικά μου χρόνια στην Αθήνα. Τον είδα πολύ λυπημένο. Τον ρώτησα και μου είπε ότι ο πρωτοσύγκελλος της μητρόπολης, π. Ιουστίνος Μπαρδάκας, δεν επέτρεψε να διαβαστεί ο σύντομος λόγος του αντιπροέδρου της αδελφότητας, κ. Νίκου Σωτηρόπουλου, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραστεί λόγῳ ασθενείας.

Θα πω κάτι που θα ξενίσει κάποιους, αλλά δεν θα φανεί περίεργο σ’ εκείνους που γνώριζαν καλά τον π. Αυγουστίνο: Ο Γέροντας αγαπούσε την Αδελφότητα του “Σταυρού” εξ’ ίσου με τη μητρόπολη! Έλεγε συχνά: «Είμαι στη Φλώρινα αλλά η καρδιά μου βρίσκεται στην Αθήνα»! Αυτή, λοιπόν, η πράξη του πρωτοσυγκέλλου ήταν μια ασέβεια όχι μόνο απέναντι στην αδελφότητα, αλλά και απέναντι στον ίδιο τον π. Αυγουστίνο. Είναι εξοργιστικό: Ο πιστός λαός κουράστηκε ακούγοντας, επί δύο ώρες, επικήδειους από άτομα που ελάχιστη σχέση είχαν με τον π. Αυγουστίνο –μεταξύ αυτών και από δύο δημάρχους και δύο Νομάρχες!– αλλά δεν υπήρχε χρόνος για να ειπωθούν δυό λόγια από πνευματικά τέκνα του Γέροντα! Ωστόσο, η αντιμετώπιση αυτή έχει και …μια «λογική»: μπροστά στους εκπροσώπους του αρχιοικουμενιστή Πατριάρχη και του φιλοοικουμενιστή Αρχιεπισκόπου, η παρουσία της αδελφότητας που ασκεί δριμεία κριτική στον Οικουμενισμό θα ήταν …μια παραφωνία!

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο κ. Μπαρδάκας φέρθηκε άσχημα στα πνευματικά παιδιά του Καντιώτη. Στον «Χαριστήριο Τόμο» που εξέδωσε η μητρόπολη για τον π. Αυγουστίνο, και του οποίου την επιμέλεια είχε ο ίδιος, είναι υποτυπώδης η αναφορά στην αδελφότητα που με κόπο ίδρυσε ο Γέροντας και η οποία εξέδωσε τα 82 βιβλία του!

Όλ’ αυτά, όμως, δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό που έκανε ο πρωτοσύγκελλος πριν από τρία χρόνια. Όπως είναι γνωστό, κάποια στιγμή, αρκετά μέλη της αδελφότητας πήγαν στην Πάρο και επάνδρωσαν την εκεί ιστορική Μονή της Λογγοβάρδας, η οποία και συνέχισε την έκδοση του μαχητικού φυλλαδίου που εξέδιδε ο π. Αυγουστίνος, της «Χριστιανικής Σπίθας». Το Μάιο του 2007, λοιπόν, η «Σπίθα» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο ένα άρθρο με τίτλο: «Ζητείται Επίσκοπος». Το κεντρικό νόημα του άρθρου ήταν ότι μετά την βδελυρή επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι και τα όσα απαράδεκτα έγιναν εκεί, ζητείται Επίσκοπος που θα υψώσει, επιτέλους, φωνή διαμαρτυρίας απέναντι στον οικουμενιστικό κατήφορο του Πατριάρχη. Εξεπλάγην όταν, στον Ι. Ναό Αγίας Τριάδος Πτολεμαΐδος, άκουσα τον πρωτοσύγκελλο της μητρόπολης να καταφέρεται με μένος κατά της «Σπίθας» και να λέει ότι οι συντάξαντες το άρθρο «κινήθηκαν από το Διάβολο»!

Κατ’ αρχάς, αρμόδιοι να απαντήσουν στο δημοσίευμα ήταν αυτοί που «θίγονταν», δηλαδή οι μητροπολίτες της Εκκλησίας μας. Τη στιγμή, λοιπόν, που αυτοί λούφαξαν και δεν τόλμησαν να απαντήσουν (και τί να πουν;), ποιά δουλειά είχε ο π. Ιουστίνος να εμφανιστεί «βασιλικότερος του Βασιλέως» και αυτόκλητος «συνήγορος» υπεράσπισης των δεσποτάδων;

Με την ενέργειά του αυτή ο πρωτοσύγκελλος εκτέθηκε. Έδειξε πόσο ανίδεος και άσχετος είναι με τον π. Αυγουστίνο. Αν τον παρακολουθούσε λιγάκι, θα καταλάβαινε ότι η εναγώνια έκκληση «ζητείται Επίσκοπος» ήταν ένα από τα βασικά και χρόνια αιτούμενα του πατρός. Θα αναφέρω απομαγνητοφωνημένα απόσπάσματα από ομιλίες του Γέροντα: «Αλωνίζουν εδώ στην Ελλάδα οι αιρετικοί, αλωνίζουν οι άθεοι, αλωνίζουν οι πάντες, διότι δεν έχουμε επισκόπους που να ζούνε και να πεθαίνουν για την Πίστη μας∙ δεν υπάρχουν! […]

Δυστυχώς, δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δεν υπάρχει σήμερα Βασίλειος. Δυστυχώς, οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος να αγωνισθούν! Τρέμουν, φοβούνται να μη καθαιρεθούν!»⁶ Μήπως και ο πατήρ «κινούνταν από το Διάβολο» εκφραζόμενος έτσι; Άπαγε της βλασφημίας! Την ίδια άποψη με τον π. Αυγουστίνο είχε και ο Γέρων Παΐσιος, ο οποίος γράφει: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με πατερικές αρχές»! ⁷

Από τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι ο προσβλητικός λόγος που εξεστόμισε ο πρωτοσύγκελλος δεν στρεφόταν μόνο κατά των πνευματικών παιδιών, αλλά, στην ουσία, και κατά του προσώπου του ιδίου του π. Αυγουστίνου. Αντί, λοιπόν, να απολογηθεί ο π. Ιουστίνος που η μητρόπολη «δεν έβγαλε άχνα» για τα όσα φοβερά διαδραματίστηκαν, τότε, στην Κωνσταντινούπολη, που ατίμασαν και εξευτέλισαν την Ορθοδοξία, είχε το θράσος να καθυβρίσει αυτούς που αγωνιούν για την Πίστη και ενδιαφέρονται να ενημερωθεί ο κόσμος! Το ότι το Ευαγγέλιο αποτρέπει τους χριστιανούς από το να τρέχουν σε κοσμικά δικαστήρια και να καταφέρονται κατ’ αλλήλων⁸, δεν πρέπει να το εκμεταλλεύονται κάποιοι, υβρίζοντας και συκοφαντώντας συνανθρώπους τους.

Ας μου επιτρέψει ο πρωτοσύγκελλος να του πω ότι «κινούμενοι από το Διάβολο» είναι οι Οικουμενιστές, με τους οποίους φαίνεται να έχει καλές σχέσεις, καθώς και οι επισκοπομανείς αρχιμανδρίτες, οι οποίοι ξεπουλάνε τα πάντα προκειμένου να φορέσουν μίτρα! Κατά τον πατέρα Αυγουστίνο, αυτοί οι αθεόφοβοι ρασοφόροι που κολακεύουν και κάνουν “τεμενάδες” στους μητροπολίτες για να αποκτήσουν την εύνοιά τους, είναι η αιτία της κακοδαιμονίας στην Εκκλησία σήμερα. Λέγει ο Γέροντας:

«Εκείνοι που έχουνε μέσα τους μια μικρά ευλάβεια, που πιστεύουν στο Θεό, ακούνε επισκοπικό αξίωμα και τρέμει η ψυχή τους! [Γι’ αυτό] και τους άρπαζε δια της βίας ο λαός και τους έκανε επισκόπους! Άρπαξε τον Μέγα Βασίλειο δια της βίας, άρπαξε τον Χρυσόστομο δια της βίας, άρπαξε τον Αθανάσιο δια της βίας…Τώρα αρπάζουν αυτοί δια της βίας το επισκοπικό αξίωμα! Ιδού η μεγάλη διαφορά. Και σας ερωτώ: Από τέτοιους δεσποτάδες, που μπήκαν όχι από την πόρτα αλλά από τα παράθυρα κι από τα κεραμίδια, μπορείς να περιμένεις κάτι καλό; Διότι για να γίνει κανείς δεσπότης πρέπει να είναι ή θεόκλητος ή δημόκλητος. Αυτούς ούτε ο Θεός τους κάλεσε, ούτε ο λαός τους διάλεξε! Και εν γένει σήμερα τους δεσποτάδες στην Εκκλησία μας ούτε ο Θεός τους καλεί, ούτε ο λαός τους διαλέγει»!⁹

ΑΤΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΥ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ,

ΩΣ ΟΜΙΛΗΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΛΙΠΟΝΤΑ ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ

Ο π. Αυγουστίνος ήταν σημείο αντιλεγόμενο ακόμη και μέσα στο χώρο της Εκκλησίας! Άλλοι τον θεωρούσαν εφάμιλλο των Πατέρων της Εκκλησίας και άλλοι ―ακόμη και επίσκοποι― τρελό, ακραίο και φανατικό. Αυτό που μετράει, όμως, δεν είναι η γνώμη η δική μας, αλλά η γνώμη του Θεού. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο μίλησαν με θερμά λόγια σύγχρονοι πνευματοφόροι Άγιοι: Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης και ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης. Αυτά έχουν καταγραφεί σε βιβλία¹⁰. Επίσης, ο γνωστός χαρισματούχος γέροντας Πορφύριος ο καυσοκαλυβίτης, είχε πει, κάποτε, σε γνωστό μου πρόσωπο, επί λέξει, τα εξής: «Τον π. Αυγουστίνο τον έχω μέσα στην καρδιά μου∙ ομοιάζει με τους Πατέρες της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου»!

Δεν υπάρχει, λοιπόν, αμφιβολία ότι ο π. Αυγουστίνος ήταν μια αγιασμένη μορφή της Εκκλησίας μας. Όμως, ο Γέρων Παΐσιος έλεγε ότι «για τους Αγίους δικαιούνται να μιλήσουν μόνο οι Άγιοι». Στην συγκεκριμένη περίσταση, κατ’ οικονομίαν, ελλείψει αγίων, πιστεύω ότι θα έπρεπε να μιλήσουν άνθρωποι που, επί χρόνια, έδωσαν κοινούς αγώνες με το Γέροντα, όπως, λόγου χάρη, ο π. Νικηφόρος Μανάδης ή ένα εκ των γηραιοτέρων μελών της αδελφότητας που ίδρυσε ο Γέροντας στην Αθήνα. Αντ’ αυτών, όμως, μίλησε ο νεαρός πρωτοσύγκελλος της μητρόπολης, π. Ιουστίνος Μπαρδάκας! Και ερωτώ: Ποιες εμπειρίες έχει και ποιους αγώνες έδωσε με τον Γέροντα ο εν λόγῳ κληρικός που έχει, σχεδόν, το ένα τρίτο της ηλικίας του; Κατ’ αρχάς, είναι ασέβεια το να μιλούν οι νέοι και οι άσχετοι και να παρακολουθούν, άφωνοι, οι γέροντες, οι «μπαρουτοκαπνισμένοι» από τις μάχες που έδωσαν από κοινού με τον π. Αυγουστίνο. Εγώ ξέρω ότι η τάξη στην Εκκλησία μας είναι να ομιλούν οι γέροντες και να ακούν με σεβασμό οι νεότεροι, και όχι το αντίθετο.

Ο νεαρός πρωτοσύγκελλος μίλησε όχι εκ μέρους του μητροπολίτη, αλλά «ως εκπρόσωπος του κλήρου και του μοναχισμού της μητροπόλεως». Άραγε, πότε οι ιερείς και οι μοναχοί/ές της Φλωρίνης και της Εορδαίας συνεννοήθηκαν και αποφάσισαν να εξουσιοδοτήσουν τον π. Ιουστίνο να μιλήσει εκ μέρους τους; Εξ’ άλλου, στην εκφώνηση των επικήδειων για τον εκλιπόντα, την παρουσίαση των ομιλητών την έκανε ο ίδιος ο πρωτοσύγκελλος. Είναι αδόκιμο και πρωτοφανές ο παρουσιαστής να είναι, ταυτόχρονα, και ομιλητής!

Στην ομιλία του ―μπροστά στις κάμερες και τους προβολείς του τηλεοπτικού σταθμού 4Ε, που μετέδιδε απευθείας την ακολουθία στην Ελλάδα και το εξωτερικό― με ύφος υιού που έχασε τον πολυαγαπημένο του πατέρα και με φωνή που έδειχνε κατάφορτη από συγκίνηση, ο π. Ιουστίνος σκιαγράφησε τον εκλιπόντα. Να με συμπαθά ο νεαρός αρχιμανδρίτης, αλλά δεν με έπεισε. Δεν πείστηκα ότι αυτά που έλεγε τα πίστευε.

Αυτό, λοιπόν, που, κατά τη γνώμη μου, κατέστησε ατυχή και ακατάλληλη την επιλογή του πρωτοσύγκελλου της μητρόπολης, ως ομιλητή για την εξόδιο του πατρός Αυγουστίνου, δεν ήταν τόσο το νεαρό της ηλικίας του, ούτε το γεγονός ότι ήταν αμέτοχος στους αγώνες που ο Γέροντας έδωσε, αλλά κάποια άλλα δεδομένα πολύ πιο σοβαρά. Και το σοβαρότερο απ’ όλα είναι το γεγονός ότι επί των ημερών του, η μητρόπολη Φλωρίνης άλλαξε γραμμή πλεύσης, κάνοντας στροφή 180 μοιρών, εγκαταλείποντας την πνευματική παρακαταθήκη του π. Αυγουστίνου Καντιώτη. Όσο ήταν εκείνος επίσκοπος και πρωτοσύγκελλος ο π. Θεόκλητος Πασσαλής, η μητρόπολη ήταν το άπαρτο «φρούριο της Ορθοδοξίας». Πρωτοστατούσε σε όλους τους αγώνες της Εκκλησίας και ήταν ο φόβος και ο τρόμος των αιρετικών και ιδιαίτερα των λατινοφρόνων και των Οικουμενιστών «ορθόδοξων» Αρχιερέων. Μετά την (εξαναγκασμένη) παραίτηση του Γέροντα, την μετακίνηση του κ. Θεοκλήτου στο θρόνο του και την τοποθέτηση του κ. Ιουστίνου στη θέση του πρωτοσυγκέλλου, η μητρόπολη εσιώπησε. Η αγωνιστική διάθεση εκμηδενίστηκε και ακολουθήθηκε η βολική και «ασφαλής» τακτική του στρουθοκαμηλισμού απέναντι στην επελαύνουσα και οργιάζουσα αίρεση του Οικουμενισμού, η οποία άνοιξε μέτωπο και στην Ελλάδα μετά την αναρρίχηση του μακαριστού Χριστοδούλου στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Την τελευταία δεκαετία ο πιστός λαός της Φλώρινας και της Πτολεμαΐδας βρίσκεται σε βαθύ σκοτάδι, στο οποίο, σκόπιμα, τον κρατά η μητρόπολη.

Η αλλαγή πορείας της μητρόπολης αποτυπώνεται και στο επίσημο περιοδικό της, την «Σάλπιγγα Ορθοδοξίας», διευθυντής σύνταξης της οποίας είναι ο πρωτοσύγκελλος. Το άλλοτε αγωνιστικό περιοδικό, αποκρύπτει από τους συνδρομητές του την αποθρασυμένη οικουμενιστική λαίλαπα και τα εμφανίζει όλα «ρόδινα» μέσα στην Εκκλησία! Για τους υπεύθυνους της «Σάλπιγγας», ο κακόδοξος μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος που, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλαδικής Εκκλησίας, αναγνώρισε εκκλησιαστική υπόσταση σε Παπισμό και Προτεσταντισμό, ήταν «μεγάλος» ιεράρχης και το κενό που μας άφησε …δυσαναπλήρωτο! Συχνά, στις πρώτες σελίδες του περιοδικού, ο αιρεσιάρχης Πατριάρχης Βαρθολομαίος φοράει το ορθόδοξο προσωπείο του και στέλνει μηνύματα στους χριστιανούς, με τη φωτογραφία του να πλασάρεται δίπλα σε φωτογραφία του π. Αυγουστίνου!

Στο έντυπο που διευθύνει ο π. Ιουστίνος, δεν θα πληροφορηθείς για τις προδοτικές συμφωνίες που υπογράφονται σε βάρος της Ορθοδοξίας∙ δεν πρόκειται να μάθεις για τις διαχριστιανικές και πανθρησκειακές κακοδοξίες του «Πατριάρχη του Γένους» (…των δαιμονίων), για τις επισκέψεις του στις εβραϊκές Συναγωγές και για τα Κοράνια που (αντί Ευαγγελίου) δωρίζει εδώ κι εκεί! Πρόσφατα, ένας δημοσιογράφος από θεσσαλονίκη πρότεινε στον πρωτοσύγκελλο της Φλώρινας να μετονομάσει το περιοδικό από «Σάλπιγγα Ορθοδοξίας» σε «Λήθαργο Ορθοδοξίας»!

Όπως ήταν φυσικό και επόμενο, αυτή η απομάκρυνση της μητρόπολης από το δρόμο που χάραξε ο π. Αυγουστίνος, προκάλεσε έντονο κραδασμό και πνευματική διαίρεση και διχασμό σε κλήρο και λαό. Πάντως, στον επικήδειο λόγο του ο πρωτοσύγκελλος είπε: «Πατέρα Αυγουστίνε… σου ζητούμε συγνώμη γιατί πάμπολες φορές σε πικράναμε, σε συκοφαντήσαμε, σε αδικήσαμε, σου φερθήκαμε αχάριστα∙ δεν σε κατανοήσαμε∙ διαρρήξαμε την ενότητα και συνεχίζουμε να παραμένουμε διηρημένοι». Το αν αυτή η συγνώμη είναι ειλικρινής, θα φανεί στο άμεσο μέλλον.

Δεν έχω κάτι προσωπικό με τον πρωτοσύγκελλο, ούτε στο κείμενο αυτό θέτω προσωπικά μου ζητήματα. Άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη. Αν έγραψα κάποια ανακρίβεια, αν δεν κατάλαβα κάτι καλά και το απέδωσα εσφαλμένα, αν έκανα μια λάθος εκτίμηση, τον παρακαλώ να με διορθώσει.

Ομολογώ ότι ο εν λόγῳ νεαρός κληρικός έχει πολλά τάλαντα και είναι ικανότατος. Πιστεύω, όμως, ότι τοποθετήθηκε σε θέση που δεν του ταίριαζε. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε κάποιο άλλο διακόνημα. Μάλιστα, τον τελευταίο χρόνο τον βλέπω συχνότατα στο εκκλησιαστικό τηλεοπτικό κανάλι 4Ε σε ρόλο δημοσιογράφου του σταθμού. Τη μία βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα, την άλλη στην Αντιόχεια της Συρίας, την άλλη στα πιο απίθανα μέρη της Ελλάδας. Αν η εκκλησιαστική δημοσιογραφία τον θέλγει τόσο πολύ, τότε ας του δώσει ο Σεβασμιώτατος απολυτήριο προς μια μητρόπολη της κεντρικής Μακεδονίας ―για εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων― και ας βάλει στη θέση του έναν άνθρωπο που θα αφοσιωθεί απερίσπαστα στα της μητρόπολης.

ΕΚΚΛΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

Η προς Κύριον εκδημία του πατρός Αυγουστίνου, μάς συγκλόνισε όλους. Τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι της μητρόπολης έπαιζαν «κρυφτούλι» με τον Γέροντα, εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση στην οποία βρισκόταν, λόγῳ του γήρατος. Αποκορύφωμα της ασέβειας προς το πρόσωπό του ήταν η θριαμβευτική υποδοχή, το 2005, των δύο κεφαλών της αίρεσης του Οικουμενισμού, του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, στην Φλώρινα και την Πτολεμαΐδα.

Τώρα, όμως, «τα ψέματα τελείωσαν». Ο Λέοντας της Ορθοδοξίας ελευθερώθηκε από το ασθενικό, κουβαριασμένο κορμάκι στο οποίο ήταν φυλακισμένος και μας βλέπει όλους. Κανείς δεν μπορεί, πλέον, να του κρυφτεί.

Κάνω, λοιπόν, θερμή, ικετευτική έκκληση στο μητροπολίτη μας, τον κ. Θεόκλητο, να αφήσει τους εγωισμούς, να αναγνωρίσει το μεγάλο σφάλμα που διέπραξε και να ακολουθήσει τα άγια χνάρια του προκατόχου του. Δεν θέλω, δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο άνθρωπος που, επί τόσες δεκαετίες, ήταν στο πλευρό του πατρός Αυγουστίνου, δεν πήρε ούτε μια σπίθα από την φλόγα του. Πιστεύω ότι, όλ’ αυτά τα χρόνια, κάποια πρόσωπα ―καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα, δεν έχει σημασία― επηρέασαν και αποπροσανατόλησαν τον Σεβασμιώτατο.

Όμως, «οι καιροί ου μενετοί»! Η οικουμενιστική αιρετική πυρκαγιά σαρώνει και κατακαίει τα πάντα. Υπάρχει άμεση ανάγκη ανάληψης δράσης από τους ευλαβείς επισκόπους της Εκκλησίας μας. Δόξα τῳ Θεῴ, υπάρχουν ακόμη αγωνιστές Αρχιερείς, όπως οι Δρυϊνουπόλεως, Κυθήρων, Αιτωλοακαρνανίας και Πειραιώς, που βάζουν το Χριστό πάνω από το θρόνο τους, με τους οποίους μπορεί να έλθει σε συνεννόηση ο π. Θεόκλητος. Το ευχόμαστε και προσευχόμαστε γι’ αυτό, ώστε να αξιωθούμε να δοξολογήσουμε τον Θεό λέγοντας: «Τοιούτος ημίν έπρεπεν Αρχιερεύς, άξιος διάδοχος του, εν Αγίοις, Πατρός ημών Αυγουστίνου!». Αμήν. Γένοιτο!

Πτολεμαΐδα, 14/9/2010

Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού

Βασίλης Π. Κερμενιώτης

Kermeniotis_b@yahoo.gr

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

• 1. Εσχάτως, ο μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ έγραψε ένα βιβλίο για τις αιρέσεις του Παπισμού.
• 2. Μέσα στην ομάδα των Ελλήνων που επισκέφθηκαν στο Βατικανό και συνάντησαν τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ, ήταν και κάποιο πρόσωπο που, πρόσφατα, διετέλεσε αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης, το όνομα του οποίου είναι στη διάθεση όποιου το ζητήσει.
• 3. «Κείμενο επί της Εκκλησιολογίας της Θ’ Συνελεύσεως του “Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών”(ΠΣΕ)»: http://orthodoxia-agiapisti.blogspot.com/2008/01/porto-alegre-2006.html
• 4. Την ανοιχτή επιστολή της «Φιλορθοδόξου Ενώσεως “Κοσμάς Φλαμιάτος”» προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, μπορείτε να τη διαβάσετε από την ιστοσελίδα:
• http://orthodoxia-agiapisti.blogspot.com/2008/01/2008.html
• 5. Βλ. Migne 160, σελ. 536,537.
• 6. Αποσπάσματα από απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του π. Αυγουστίνου. Από το βιβλίο: «Προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως», εκδ. Α. Καπλάνογλου, Φλώρινα 2007, σελ. 32, 33 και 55. (Διάθεση: βιβλιοπωλείο «Έλαφος», Φλώρινα).
• 7. Επιστολή που ο Γέρων Παΐσιος έστειλε στις 23/1/1969 στον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο. Δημοσιεύτηκε από το περιοδικό «Παρακαταθήκη», τεύχος 52 του 2007.
• 8. Βλ. Α´Κορ. 6: 1 – 7 και σε συνάφεια με τα Ματθ. 18:15-17, Α´ Κορ. 4:12.
• 9. Απόσπασμα ομιλίας του πατρός από το βιβλίο της παραπομπής 6 και στις σελ. 33 και 35.
• 10. Από το βιβλίο «Ο Μακάριος Γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959)», Μωϋσέως Μοναχού Αγιορείτου, Έκδοσις Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχαι Δράμας 2002, Δ’ Έκδοσις», σελ. 127 και από το βιβλίο «Πνευματική αφύπνιση», Γέροντος Παϊσίου αγιορείτου λόγοι Β΄, Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», 1999, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, σελ. 40.

Εν κρυπτώ και παραβύστω ο διάλογος που ενδιαφέρει άμεσα τους πιστούς

ΜΗΔΕΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ

Δεύτερη μέρα, σήμερα, που συνεδριάζει η Μικτή Θεολογική Επιτροπή στη Βιέννη και ουδεμία πληροφόρηση-ενημέρωση έγινε για τα μαγειρέματα που γίνονται κεκλεισμένων των θυρών. Γιατί αυτή η μυστικότητα; Μήπως διαβουλεύονται υπό ποίαν μορφή θα μας σερβίρουν  το παπικό Πρωτείο; Ή με ποιες διατυπώσεις και εκφράσεις, με ποιές μεθοδεύσεις δεν θα αντιδράσουν οι ορθόδοξοι χριστιανοί;
Έστω και αν δεν συνηθίζεται, κακώς,  η δημοσιοποίηση των συζητήσεων, δεν θα έπρεπε —μετά τον θόρυβο που έγινε, μετά τα γεγονότα στην Χλώρακα της Πάφου τον περασμένο Οκτώβριο, μετά τις μηνυτήριες Αναφορές, μετά τις καταγγελίες στην Ιερά Σύνοδο— να μας έδιναν κάποιες πληροφορίες για τις διαβουλεύσεις του διαλόγου, τις απόψεις —αν υπάρχουν— και από ποίους διατυπώνονται, πριν το τελικό ανακοινωθέν; Και για να εκφραστούμε ως αφελείς, μήπως γι’ αυτό θέλουν στις συναντήσεις και στα συνέδριά τους να είναι όλοι οι συμμετέχοντες Επίσκοποι της ιδίας οικουμενιστικής και λατινόφρονης γραμμής, ώστε να μη διαρρέουν οι πραγματικές συζητήσεις και μεθοδεύσεις;
Πράγματι, προκαλεί έκπληξη το γεγονός, ότι παρά τις καταγγελίες εναντίον του εκπροσώπου μας στον Διάλογο, Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, για αίρεση και σε πείσμα των πιστών που δεν τον εμπιστεύονται πλέον, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος τον διατήρησε στη θέση του ως εκπρόσωπο των Ορθοδόξων. Μήπως κάποιοι υψηλά ιστάμενοι —και φίλα προσκείμενοι στον οικουμενιστή Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο— τον επιβάλλουν και τον προστατεύουν, επειδή συμφρονεί και συμφωνεί με τις αντορθόδοξες θεωρίες «περί Πρώτου» του συμπροέδρου της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής, τον και Περγάμου κ. Ιωάννου Ζηζιούλα;
Δυστυχώς αυτή φαίνεται να είναι η πραγματικότητα, αν δει κανείς και τη συνέντευξη του Μεσσηνίας που σήμερα προ-δημοσιεύεται (μήπως ως αντιπερισπασμός στην νέα θαυμάσια και θαρραλέα επιστολή του Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ, που θυμίζει τις αιρέσεις του Μεσσηνίας και την απραξία της Ιεράς Συνόδου και επαναφέρει το θέμα;). Και σε αυτή τη νέα συνέντευξή του ο κ. Χρυσόστομος αποδεικνύει ότι είναι διαχρονικός και αμετανόητος οικουμενιστής. Ούτε οι επισημάνσεις-συστάσεις της Ιεράς Συνόδου, ούτε οι καταγγελίες συναδέλφων του (στην Ι. Σύνοδο και στο Πανεπιστήμιο) τον σταματούν από το να διαδραματίσει τον πεμπτοφαλαγγίτικο και προδοτικό για την Αγία Ορθοδοξία μας ρόλο του.
Αλλά θα επανέλθουμε.

Θεσσαλονίκη, 21 Σεπτεμβρίου 2010
Γιά την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο                   Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης

__________________

STA ROYMANIKA

___________________

În secret şi pe ascuns se desfăşoară dialogul

de care credincioşii sunt direct interesaţi.

INFORMAŢII ZERO DE LA DIALOGUL DE LA VIENA

Este a doua zi, astăzi, (a treia – când publicăm noi traducerea – n.tr.) în care se întruneşte Comisia Teologică Mixtă la Viena şi nu s-a emis nicio informaţie despre ceea ce se pregăteşte în spatele uşilor închise. De ce acest secret? Poate se consultă în ce formă să ne servească primatul papal? Sau cu ce formule şi expresii, cum să-i pregătească pe creştinii ortodocşi, ca să nu se împotrivească?
Chiar dacă nu se obişnuieşte, şi e foarte rău, publicarea dezbaterilor, nu ar trebui ca – după gălăgia creată, după evenimentele din Hloraka Pafos-ului din octombrie anul trecut, după rapoartele cu reclamaţii, după acuzaţiile din Sfântul Sinod – să ni se fi oferit unele informaţii despre consultările în cadrul dialogului, puncte de vedere – dacă există – şi de către cine sunt formulate, înainte de comunicatul final? Şi ca să ne exprimăm ca nişte naivi, nu cumva de asta vor ca la întâlnirile şi congresele lor, toţi episcopii participanţi urmeze aceeaşi linie ecumenistă şi latinofronă, ca să nu divulge adevăratele dezbateri şi abordări?
Într-adevăr, este surprinzător că, în pofida reclamaţiilor de erezie la adresa reprezentantului nostru la Dialog, Mitropolitul Hrisostomos de Messinia, şi în pofida credincioşilor, care nu mai au încredere în el, Sfântul Sinod Permanent l-a păstrat în poziţia de reprezentant al ortodocşilor. Nu cumva unii cu poziţii înalte – şi simpatizanţi ai ecumenistului Patriarh Ecumenic Bartolomeu –  îl impun şi îl şi protejează, deoarece gândeşte la fel şi este de acord cu teoriile anti-ortodoxe „despre primat” ale co-preşedintelui Comisiei Teologice Mixte, Mitropolitul de Pergam, Ioannis Zizioulas?
Din păcate, aceasta pare să fie realitatea, dacă ne uităm la interviul Mitropolitului Hrisostom de Messinia, care se publică astăzi în avans (poate ca o distragere a atenţiei de la noua minunată şi curajoasă scrisoare a Mitropolitului Serafim de Kithire, în care sunt amintite ereziile Mitropolitului de Messinia şi inacţiunea Sfântului Sinod şi care readuce tema?!). Şi în acest nou interviu al său, kir Hrisostomos demonstrează că este un ecumenist în evoluţie şi un nepocăit. Nici semnalările-recomandări ale Sfântului Sinod, nici obiecţiile confraţilor lui (din Sfântul Sinod şi de la Universitate) nu îl opresc să joace rolul celei de-a cincea falangă şi trădător pentru Sfânta noastră Ortodoxie.
Dar vom reveni.

Tesalonic, 21 septembrie 2010

Pentru „Uniunea Filortodoxă „Kosma Flamiatos””
Preşedinte: Lavrentios Dedziordzio
Secretar: Panaghiotis Simatis

ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ

ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ

From: anastasi
Subject: To Arrest People for Orthodox Belief in Georgia

Message Body:
O, Lord, save Your people, And bless Your inheritance.
Grant victories to the Rulers over Barbarians.
And by virtue of Your Cross, Preserve Your commonwealth.
In order to say; Glory to You, Lord” _
With this chant 8 orthodox Christian defendants met unfair and slanderous sentence passed by Tbilisi City Court under the government instructions. Such was, first of all, an order of American Ambassador to Georgia, Mr. Bass, who in the very first days made a statement about the incident in Television Company “Caucasia” and expressed hope that the case would be properly investigated. In several days following this statement he visited Ilia Chavchavadze State University. By doing so, he showed his respect to Mr.Gigi Tevzadze and to a handful of individuals, so called “liberals” associated with him, representing an opposition party against the Orthodox Christians during the “Caucasia” incident. Acting in this manner the American Ambassador clearly showed the Georgian Government what kind of Justice was to be administered and who was to be punished.
The State Prosecutor patched up the case against 8 orthodox Christians, 6 of whom were invited guests to the studio, and brought concrete charge home to them, qualifying according to 154-th clause of Georgian Criminal Code (Intervention of Journalistic Activity) and 239-th (Hooliganism). It is noticeable, that the State Prosecutor presented 32 witnesses, 24 of which were policemen, 2 victims, others –TV channel employees and representatives of the so called “Liberals”. The Court allowed the Defense to present no more than one witness. It should be remarked that the eight orthodox Christian defendants were recognized guiltless by all the witnesses, including the victims, except the policemen. Only 23 policemen, some of which were in charge of arresting and the rest were responsible for identifying the accused, gave contradictory and groundless evidences.
From the very materials presented by the prosecutors during the court discussion it was revealed that the police hadn’t had witnessed the incident occurring in the yard of the Caucasia television. It came up to the place 10-15 minutes later after the incident was over. Everything happening in the studio was thoroughly shot on videotapes, since several video cameras were recording the event. These videotapes were presented by the prosecutors themselves and they depicted not a single picture of quarrel, swear or demand for stopping the program. Afterwards, the police began unsystematic arrests and detained 3 of the defendants, as well as an operator and a lawyer of the “Caucasia” television –who were snatched out of the hands of the police by the television employees themselves. The rest 5 of the accused were detained in the Central Police Administration, where they came on their own to give testimonies about the incident. The detention motive was –concealment prevention. (?!) None of the detainees was arrested with the motive of catching red-handed. Thus, the police gave their own non-existing interpretations of the events, never witnessed by them since the incident had already been over 15 minutes before their arrival.
The victims flatly declared that they had no claims against the convicted and demanded for a real investigation. Legally it is nonsense that the TV anchor was presented in the case not as a victim, but as a witness, while one of the charges was journalistic activity intervention. The very host of the program solemnly confirmed the innocence of the defendants at the court.
Almost all the documents in the case are breached: detention, search, identification reports. Regardless these facts, the court did not consider the petition for neglecting these documents. The court took an unprecedented action by ignoring petitions for several warranties. Besides the several MPs and the Vice-Speaker of the Parliament, the petition was presented by two Metropolitans, including the Chorus Bishop of the Patriarch of All Georgia, but in vain, the court neglected all of them. Such an exemplary justice aimed at punishing and intimidating Orthodox Christians was carried out by the Georgian Government under the orders of their western partners neglecting democracy. It should be remarked that the convicted are those persons who fight to defend the church and belief, national consciousness, who contradict spreading immorality and wickedness in the country. They defeated the evil at the very court: when the judge was reading their sentence, the 8 convicted met this defamatory verdict chanting and praying in the hall of the court: _”Glory to you, Lord!”
Union of Orthodox Parents

To: Antonios Markou <antoniosmarkou@yahoo.com>
Sent: Sun, September 12, 2010 3:07:28 PM
Subject:

Πριν πολλά χρόνια και μετά την λήξη του εμφυλίου σπαραγμού και του αδελφοκτόνου πολέμου, σε κάποιο χωριό, έγινε ένας φόνος, για πολιτικούς μάλλον λόγους και εξαιτίας του μεγάλου φανατισμού, που επικρατούσε εκείνη την εποχή.

Κατηγορήθηκε, λοιπόν, κάποιος χωριανός, ο Πέτρος Γ. και με τις μαρτυρίες πέντε συγχωριανών του δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση.

Ο κατηγορούμενος όμως ισχυρίζετο συνεχώς ότι ήτο αθώος. Κλείσθηκε σε αγροτικές φυλακές, αλλά μέρα-νύχτα διαλαλούσε και μονολογούσε ότι ήτο αθώος.
Σ’ αυτές τις φυλακές πήγαινε μια φορά τον μήνα ένας ….
ευλαβέστατος ιερεύς και λειτουργούσε στο εκκλησάκι που υπήρχε και κατόπιν εδέχετο για εξομολόγηση όσους εκ των φυλακισμένων το επιθυμούσαν. Ύστερα από 5-6 μήνες, πήγε και ο εν λόγω χωριανός στον ευλαβή εκείνον ιερέα και εξομολόγο, και ενώπιον του Αγίου Θεού και μπροστά στο πετραχήλι του Πνευματικού, βεβαίωνε με όρκους ότι ήταν αθώος.
Από τότε που εξομολογήθηκε μέσα στις φυλακές ο Πέτρος Γ., άλλαξε τελείως διαγωγή και έγινε ο άνθρωπος της προσευχής και της μελέτης του Ευαγγελίου, που του δώρησε εκείνος ο καλός ιερεύς. Μέσα σ’ έναν χρόνο αλλοιώθηκε τόσο πολύ, που όλοι οι συγκρατούμενοί του και βαρυποινίτες άρχισαν να τον σέβωνται και να του φέρωνται φιλικά. Και με την Χάρι και τον φωτισμό του Θεού γρήγορα πείσθηκε ο ευλαβής ιερεύς για την αθωώτητά του, ώστε του επέτρεπε να κοινωνή κάθε φορά που λειτουργούσε στις φυλακές.
Ο ιερεύς προσπάθησε κάτι να κάμη μέσω κάποιων δικηγόρων, αλλά οι μάρτυρες ήσαν απολύτως κατηγορηματικοί, γιατί ήσαν δήθεν παρόντες στον φόνο. Παρά ταύτα ο Εξομολόγος πίστευε ότι όντως ήτο αθώος και θύμα σκευωρίας. Ο Πέτρος Γ. όχι μόνο προσηύχετο με το Όνομα του Ιησού Χριστού, που το έμαθε από το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού», αλλά μελετούσε το Ευαγγέλιο και κοινωνούσε των αχράντων Μυστηρίων, σκορπώντας σε όλους τους συγκρατουμένους του πολλή καλωσύνη. Συγχωρούσε δε με όλη του την καρδιά και τους κατηγόρους του και αυτόν ακόμα τον άγνωστο φονιά. Δεν φταίνε, οι καημένοι, έλεγε. Φταίει το πολιτικό και ιδεολογικό πάθος, φταίει και ο διάβολος που τους σκοτείνιασε το μυαλό κι έτσι κρύψανε την αλήθεια. Θεέ μου, συγχώρεσέ τους. και από μένα να ‘ναι συγχωρεμένοι. και χάρισέ τους πλούτη και αγαθά πολλά, αλλά χάρισέ τους προπαντός και ιδιαιτέρως φωτισμό και υγεία.
Έτσι πέρασαν 19 χρόνια. Κατόπιν, λόγω της καλής και αρίστης διαγωγής και επειδή έκανε και στις τότε αγροτικές φυλακές, όπου εμειώνετο η ποινή, αποφυλακίσθηκε. Ήτο πλέον 50 ετών. Στο χωριό όμως δεν έγινε δεκτός, επειδή τον πίστευαν όλοι για φονιά και κυρίως οι συγγενείς του φονευμένου. Έτσι, μετακόμισε σε μια γειτονική πόλι και έκαμε τον εργάτη, τον οικοδόμο και κυρίως τον μαραγκό, δουλειά που την έμαθε στην φυλακή. Η ζωή του όμως εξακολουθούσε να είναι ζωή ενός αληθινού χριστιανού, με την ακριβή συμμετοχή στα Μυστήρια, με την σωστή τήρηση των ευαγγελικών εντολών και ιδιαιτέρως με την προσευχή. Η προσευχή ήταν το οξυγόνο της ζωής του. Η Ευχή και το Ευαγγέλιο ήσαν γι’ αυτόν «άρτος ζωής» και «ύδωρ ζων».
Μία κοπέλα 42 ετών, θεολόγος σε κάποιο Γυμνάσιο της περιοχής, πληροφορήθηκε από τον Πνευματικό των φυλακών, που ήτο και δικός της Πνευματικός, τα πάντα για τον Πέτρο Γ. και ιδιαιτέρως για το πόσο ήτο αφοσιωμένος στον Χριστό και στην Εκκλησία Του. Πήγε, τον βρήκε και κατόπιν τον ζήτησε η ίδια σε γάμο!. Από τον ευλογημένο αυτό γάμο προήλθαν δυό παιδιά, υγιέστατα.
Ύστερα από μερικά χρόνια, στο χωριό που έγινε ο φόνος, κάποιος αρρώστησε βαρειά με ανεξήγητους φοβερούς πόνους σε όλο του το σώμα. Η επιστήμη με τους γιατρούς και τις κλινικές εξετάσεις, που ήσαν προηγμένες, στάθηκαν αδύνατον να τον βοηθήσουν!!! Ούτε καν την αιτία δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν!
Έτσι, μια βραδυά στο σπίτι του, αφού επέστρεψε από το νοσοκομείο, σ’ αυτήν την φοβερή κατάστασι, άρχισε να κραυγάζη μέσα στους φοβερούς του πόνους ότι αυτός ήτο ο φονιάς και με τους 4 ψευδομάρτυρες, τους οποίους εξηγόρασε με μεγάλα χρηματικά ποσά, κατηγόρησαν τον Πέτρο Γ., που συμπτωματικά περνούσε από εκείνο το σταυροδρόμι, την ώρα που έγινε ο φόνος.
Φώναξαν τον αστυνόμο του τμήματος του χωριού, υπέγραψε την ομολογία του κατονομάζοντας και τους 4 ψευδομάρτυρες και συνεργούς του. Ποια νομική διαδικασία ακολουθήθηκε μετά, δεν γνωρίζω. Η ομολογία του όμως έκανε κρότο στο χωριό, προκαλώντας σύγχυσι, ταραχές και πολλές κατάρες, οι οποίες βάραιναν τον φονιά. Παρά ταύτα, η ψυχή του φονιά δεν έφευγε. Κι αυτός εξακολουθούσε να τσιρίζη και να κραυγάζη.
Ο Πέτρος Γ., όπως ήτο επόμενον, το έμαθε. Δεν κίνησε όμως καμιά διαδικασία για την αποκατάστασι της τιμής του με αναθεώρησι της δίκης, με μηνύσεις κατά των ενόχων και άλλων ενδίκων νομίμων μέσων. Αλλά τι έκανε; Πήγε στο σπίτι του φονιά!…Οι πάντες πάγωσαν. Οι περισσότεροι χωρικοί, όταν τον είδαν να περνάη μέσα από το χωριό, από την ντροπή τους κρύφθηκαν. Πάγωσε και ο φονιάς όταν τον αντίκρυσε, και με γουρλωμένα τα μάτια από την έκπληξι και την φρίκη, τον άκουσε να του λέη: Γιώργο, σε συγχωρώ με όλη μου την καρδιά. Και σ’ ευχαριστώ, γιατί ήσουν η αιτία να γνωρίσω τον Χριστό με την Εκκλησία Του και τα άγια Μυστήριά της. Εύχομαι να Τον γνωρίσεις κι εσύ, με μετάνοια και προσευχή!
Τον αγκάλιασε, τον φίλησε και έφυγε, ενώ κάποια δάκρυα κρυφά έτρεχαν από τα μάτια του.
Ο θρίαμβος της δικαιοσύνης του Θεού ήλθε, ύστερα από 35 χρόνια! Αλλά υπήρξε και θρίαμβος της εμπιστοσύνης, της πίστεως και της αδιαλείπτου προσευχής του αδικημένου Πέτρου Γ. στην Πρόνοια του Θεού. Και ταυτόχρονα στέφανος δόξης στην υπομονή και μακροθυμία, που έδειξε τόσα χρόνια. Ευλογήθηκε η μετέπειτα ζωή του, όπως προείπαμε, μ’ έναν χριστιανικό γάμο και με οικογένεια που ήτο «κατ’ οίκον εκκλησία» και με δύο τρισευλογημένα παιδιά. Και μάλιστα, μετά την ολοκάρδια συγχώρησι που έδωσε και την αγάπη που έδειξε προς όλους, πολλαπλασιάσθηκε η ευλογία του Θεού στο σπιτικό του. Είχε την Χάρι του Θεού πάνω του, την ευλογία της Παναγίας, την προστασία των Αγίων και την συμπαράστασι των Αγγέλων.
Εκοιμήθη οσιακώς σε ηλικία 80 ετών, το 1999. Παρών στην κοίμησί του ήτο και ο εννενηντάχρονος ιερεύς των φυλακών, που μού διηγήθηκε αυτό το γεγονός, για να με διαβεβαιώση ότι λίγο πριν το τέλος του Πέτρου Γ., Άγγελοι και Αρχάγγελοι πλημμύρισαν το δωμάτιο του, τους οποίους έβλεπε όχι μόνο ο ψυχορραγών με τα μάτια του, αλλά και ο εν λόγω ιερεύς. Αυτοί και παρέλαβαν την ψυχή του, μετά το τελευταίο σημείον του σταυρού που έκανε ο Πέτρος Γ., λέγοντας:
– Άγγελέ μου! Άγγελέ μου. , δεν την αξίζω αυτή την τιμή. Και τούτο ειπών, εκοιμήθη!.
Ο άνθρωπος αυτός, παρ’ όλο που ήταν έγγαμος και ζούσε μέσα στον σημερινό κόσμο, μετά από την τεράστια και άδικη δοκιμασία και ταλαιπωρία του στην φυλακή, μαζί με βαρυποινίτες, είχε καρπούς της Ευχής, της θείας Κοινωνίας και της ευαγγελικής ζωής. Η έγγαμη ζωή του δεν τον εμπόδισε να λέγη μερα-νύχτα την Ευχή, όπως την έμαθε από το βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού».
Από το βιβλίο «Η Ευχή Μέσα στον Κόσμο», Πρωτοπ. Στεφάνου

http://news24gr.blogspot.com/2010/09/35_12.html

ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙΟ;

Εν όψει της κρίσιμης συνάντηση της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής στη Βιέννη

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Οι  «διάλογοι του ψεύδους»
Φαναρίου-Ρώμης  καταργούν  την  Μετάνοια,
το μόνο δρόμο επιστροφής των Παπικών στην ΜΙΑ  Αδιαίρετη Εκκλησία

Το αποτέλεσμα των Διαλόγων δεν είναι η μετάνοια των παπικών, αλλά η πρόσληψη
αιρετικών ιδεών ακόμα και από Επισκόπους. Όπως ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος,
που ―διαφθαρείς από τις οικουμενιστικές «παρέες»― αρνείται την πίστη στην Μία
Αδιαίρετη Εκκλησία. Και παρά ταύτα η Ι. Σύνοδος τον επέλεξε εκπρόσωπός της στη Βιέννη

Ποιος είναι ο μοναδικός τρόπος επανόδου των αιρετικών στην ΜΙΑ Εκκλησία από την οποία έφυγαν; Σύμφωνα με τη διδασκαλία των Πατέρων μας, και όχι σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και της ζηζιούλειας θεολογίας που διακινεί ο εκπρόσωπός μας στους Διαλόγους κ. Χρυσόστομος, ο μόνος τρόπος είναι η μετάνοια.
Έτσι μας διδάσκουν οι Άγιοι της Εκκλησίας, ερμηνεύοντας ορθόδοξα και αυθεντικά την διδασκαλία του Ευαγγελίου και των Οικουμενικών Συνόδων: η ΜΕΤΑΝΟΙΑ και μόνο αυτή. ΟΧΙ οι αντιστρατευόμενοι το Ευαγγέλιο Διάλογοι. Και ένας από τους πρώτους που ξεκαθάρισε το θέμα αυτό, είναι ο μέγας Απόστολος Παύλος: «αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τιτ. 3,10).
Αλλά τους Αγίους, ο Πατριάρχης και όλοι οι Οικουμενιστές, τους παρακάμπτουν. Εμείς, με τους Διαλόγους θα λύσουμε το πρόβλημα, επιμένουν, όχι με την μετάνοια. Μόλις προχθές, ο «ορθόδοξος» Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος, επανέλαβε όλη τη φιλοσοφία της αιρέσεως του οικουμενισμού (thriskeftika.blogspot.com/2010/09/blog-post_573.html): «Ο οικουμενικός διάλογος, είπε, δεν επιδιώκει την ενοποίηση (unification) της Εκκλησίας αλλά την ενότητα εν τη διαφορετικότητι». Έτσι, με πρωτομάστορα τον Πατριάρχη, βοηθό στην κατασκευή αθεολόγητων θεωριών τον Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη και διακινητή αυτών (και λογοκλόπο) τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, οικοδομούν οικουμενιστικές θεωρίες, με τις οποίες προσπαθούν να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα, την αίρεση με την αλήθεια.
Ας δώσουμε, όμως, τον λόγο στους Αγίους Πατέρες, όχι μόνο στους Αγίους των παλαιών εποχών, αλλά και εκείνους του 20ου αιώνα, όπως στον γνωστό καθηγητή Πανεπιστημίου και σύγχρονο Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, ο οποίος μέχρι πριν μερικές δεκαετίες ζούσε ανάμεσά μας, γνώρισε τους παπικούς και οικουμενιστές αιρετικούς της εποχής μας, διέκοψε το μνημόσυνό τους και με τα γραπτά του κονιορτοποιεί τους ισχυρισμούς κάποιων ορθοδόξων ποιμένων, που διστάζουν να διαφοροποιηθούν ριζικά από τους οικουμενιστές Πατριάρχες, και γι’ αυτό ισχυρίζονται ότι, οι θεμελιακές αρχές για το πώς αντιμετωπίζουμε τους αιρετικούς, δεν μπορούν να ισχύουν για σήμερα· λες και η Εκκλησία δεν έχει διαχρονική διδασκαλία, λες και ο Χριστός δεν είναι «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας».
Να λοιπόν, μερικά αντιπροσωπευτικά κείμενα πατέρων: Ο Άγιος  Μάξιμος σημειώνει: «Σημειωτέον δε ότι δει τους θεοφιλείς δια βίου παντός νουθετείν τους πεπλανημένους, και εις επίγνωσιν αληθείας έλκειν. …Τότε γαρ εύλογος η μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραίτησις, όταν ο διδάσκων προς την παραίτησιν έλθη, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος, και λανθάνει, ων αυτοκατάκριτος» (Μαξίμου Ομολογητού, Σχόλια εις την επιστολήν η΄ Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, εκδ. «ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ», τόμος 15Δ, σελ. 450).
Στον Πατριαρχικό Τόμο του 1351 διαβάζουμε: «Δια πάντων τούτων …προσεκλήθησαν παρά της Εκκλησίας εις μετάνοιαν… Οι δε ου κατεδέξαντο, άντικρυς λέγοντες, το “οδούς σου ειδέναι ου βούλομαι”. Ενέμενον γαρ οις κακώς έγνωσαν εξ αρχής». Στη συνέχεια και ο τότε Πατριάρχης Κων/πόλεως τους παρεκάλεσε «νουθετών, ελέγχων, πάσι προς μετάνοιαν αυτούς εκκαλούμενος…, ως δε τούτοις εώρα ανιάτως έχοντας, …και την μετάνοιαν παντάπασιν αποσειομένους» κατεδίκασε (Ρωμανίδη Ιω., Δογματική και Συμβολική Θεολογία, τομ. Β΄, σελ. 240).
Στην επιστολή τους, επίσης, οι αγιορείτες Πατέρες προς τον αυτοκράτορα Μιχαήλ (1273 μ.Χ.) γράφουν: Δεν μπορούμε να δεχθούμε τον Πάπα αν δεν μετανοήσει. Και παραθέτουν τα παρακάτω λόγια του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Αν βέβαια δεν μετανόησαν, ούτε εγώ τους δέχομαι. Θα τους δεχθώ μόνο αν σκύψουν, αν προσέλθουν αξίως, αν διορθώσουν το κακό που έκαναν». Και ερωτούν οι αγιορείτες τον αυτοκράτορα (όπως ρωτάμε κι εμείς σήμερα τον Πατριάρχη): «Που είναι όμως σ’ εκείνον (τον Πάπα) και τους δικούς του η διόρθωσις; Που η μετάνοια προς το καλό;» (Οι Αγώνες των Μοναχών υπέρ της Ορθοδοξίας, Ι. Μ. Οσ. Γρηγορίου Αγίου Όρους, σελ. 234-235).
Γράφει ο Μ. Βασίλειος: «Ότι δει εν ανεξικακία και πραότητι παιδεύειν τους αντιδιατιθεμένους, προσδοκώντα αυτών την μετάνοιαν…». Ο άγιος Συμεών Θεσ/νίκης, ακόμα, λέγει πως «οι Λατίνοι μόνον δια της μετανοίας είναι δυνατόν να εγερθούν εκ της πτώσεως και να επανέλθουν εις την Ορθοδοξίαν…» (Μπιλάλη Σπ., Ορθοδοξία και Παπισμός, τ. Β , σελ. 624).
Τέλος ο Άγιος του αιώνα μας Ιουστίνος Πόποβιτς ερωτά: «Υπάρχει φάρμακον και διέξοδος» από τας αιρέσεις του παπισμού-οικουμενισμού; «Υπάρχει, βεβαίως υπάρχει: η μετάνοια… “Μετάνοια εις επίγνωσιν αληθείας” (2Τιμ. 2,25). Άλλως δεν δύναται κανείς να πιστεύη εις το πανσωστικόν Ευαγγέλιον του Θεανθρώπου: “Μετανοείτε και πιστεύετε εν τω ευαγγελίω” (Μαρκ. 1, 15)… Η μετάνοια είναι το φάρμακον και δι’ αυτήν την “παναμαρτίαν” του παπισμού» (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός, σελ. 220-221).
Οι εκπρόσωποι όμως, των Επισκόπων μας, ουδόλως ομιλούν περί μετανοίας. Λες και η μετάνοια, που αποτελεί την πεμπτουσία της σωτηριολογίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι μια απηρχαιωμένη και αποβλητέα μέθοδος σωτηρίας και επιστροφής των ετεροδόξων. Προτείνουν έτσι, εν τοις πράγμασι, μια άλλη σωτηριολογία, μια αιρετική σωτηριολογία: «Να τα βρούμε με τους Διαλόγους».
Κανείς δεν ερωτά και δεν σκέπτεται, ―γιατί αυτή η ερώτηση δεν χωρά στα αιρετικά τους σχέδια― τι θα γίνει, όταν θα τα βρούμε; Θα ζητήσουν εν μετανοία συγγνώμη οι αιρετικοί για την αναστάτωση που προκάλεσαν τόσους αιώνες στην Εκκλησία; Για τις ψυχές που ταλαιπώρησαν με την αιρετική διδασκαλία τους; Για τα εγκλήματα που διεπράχθησαν εν ονόματι και στην προσπάθεια επιβολής της αίρεσης;
Δυστυχώς στους Διαλόγους δεν περιλαμβάνονται τέτοιες «λεπτομέρειες». Στους Διαλόγους τον πρώτο λόγο έχει ο συγκρητισμός, η εφαρμογή της θεωρίας των κλάδων και των αδελφών Εκκλησιών με κατάληξη την Πανθρησκεία. Ό,τι ακριβώς απεχθάνεται και μισεί ο Θεός, ήδη από την Παλαιά Διαθήκη. Δεν είναι τυχαίο, ότι τον τελευταίο χρόνο οι τέσσερις Ορθόδοξοι Πατριάρχες είτε δώρισαν «Άγιο(!) Κοράνιο», είτε ευχήθηκαν και συνέφαγαν στη γιορτή των Μουσουλμάνων, το Ραμαζάνι.
Και τι λέγει η Γραφή; Ποια η στάση των χριστιανών απέναντι αυτών των «Εκκλησιών» που δεν είναι Εκκλησία; «Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου μη άπτεσθε, καγώ εισδέξομαι υμάς» (2Κορ. 6, 17).
Πολύ ωραία μας εξηγεί τα πράγματα ο Άγιος Ιουστίνος:
«Ο παπισμός και οι προτεστάντες» ούτε είναι Εκκλησία, ούτε «γνωρίζουν την Εκκλησία, ούτε γνωρίζουν έξοδον από τα αδιέξοδα… Ευρώπη ίσον αναγέννησις της ειδωλολατρίας. Ψευδόχριστοι και ψευδόθεοι έχουν πλημμυρίσει την Ευρώπην και από εκεί εξάγονται εις όλας τας αγοράς της οικουμένης., έχοντες ως κύριον έργον των να φονεύουν τον Θεόν και την ψυχήν εις τον άνθρωπον…
»Οικουμενισμός είναι το κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. …Αι διάφοροι αιρέσεις ηρνούντο ή παρεμόρφωνον ιδιώματα τινά του Θεανθρώπου και Κυρίου Ιησού, αι δε ευρωπαϊκαί αύται αιρέσεις απομακρύνουν ολόκληρον τον Θεάνθρωπον…
»Το ορθόδοξον δόγμα περί της Εκκλησίας απερρίφθη και αντικαταστάθη δια του λατινικού αιρετικού παν-δόγματος περί του πρωτείου και του αλαθήτου του πάπα, δηλαδή του ανθρώπου» (224).
Και αλλού: «Αφού ούτως έχουν τα πράγματα, τότε δια τον παπιστικόν-προτεσταντικόν Οικουμενισμόν με την ψευδοεκκλησίαν του…δεν υπάρχει διέξοδον από το αδιέξοδόν του, άνευ ολοψύχου μετανοίας ενώπιον του Θεανθρώπου Χριστού και της Ορθοδόξου Εκκλησίας Του. Η μετάνοια είναι το φάρμακον… Άνευ της μετανοίας και εισδοχής εις την Αληθινήν Εκκλησίαν του Χριστού είναι αφύσικον και αδιανόητον να ομιλεί τις περί ενώσεως “των Εκκλησιών”, περί του διαλόγου της αγάπης, περί της intercommunio (δηλαδή της διακοινωνίας)» (σελ. 225).
«Ο σύγχρονος “διάλογος της αγάπης”, ο οποίος τελείται υπό μορφήν γυμνού συναισθηματισμού», δι’ εκποιήσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι στην «πραγματικότητα ολιγόπιστος άρνησις του σωτηριώδους αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της Αληθείας (Β΄ Θεσ. 2,13), δηλαδή της μοναδικής σωτηριώδους “αγάπης της αληθείας”. Η ουσία της αγάπης είναι η αλήθεια· η αγάπη ζη και υπάρχει αληθεύουσα» (σελ. 226).
«Ας μη απατώμεθα. Υπάρχει και ο “διάλογος του ψεύδους”, όταν οι διαλεγόμενοι συνειδητώς ή ασυνειδήτως ψεύδονται ο είς εις τον άλλον. Τοιούτος διάλογος είναι οικείος εις τον “πατέρα του ψεύδους”, τον διάβολον… και εις όλους τους εκουσίους ή ακουσίους συνεργάτας του, όταν αυτοί θελήσουν να πραγματοποιήσουν το καλόν των δια του κακού… Ο αιρετικο-ουμανιστικός χωρισμός και η διαίρεσις της αγάπης και της αληθείας είναι σημείον ελλείψεως της θεανθρωπίνης πίστεως» και «τούτο δεν ήτο η οδός των Πατέρων. Ο γυμνός ηθικιστικός μινιμαλισμός και ο ανθρωπιστικός ειρηνισμός του συγχρόνου Οικουμενισμού πράττουν μόνο έν πράγμα: φέρουν εις το φως τας φυματικάς ουμανιστικάς ρίζας των…, φανερώνουν την δοκητιστικήν αναισθησίαν των δια την ιστορίαν της Εκκλησίας, δηλαδή δια την αποστολικήν συνέχειά της, εν τη αληθεία…» (σελ. 227).
(Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός).

Όχι, λοιπόν, με τους αιρετικούς, όχι με τους Πατριάρχες και τους Επισκόπους που έχουν συμβιβασθεί με την παναίρεση του αιώνος μας, τον Οικουμενισμό, αλλά δια της Μίας, Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Εκκλησίας και ενωμένοι με τους Αγίους μας:
«Εν τω θεανθρώπω Χριστώ “κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς” δια να ημπορεί να πληρωθή καθείς από ημάς εν τη Εκκλησία και δια της Εκκλησίας με το πλήρωμα αυτό της Θεότητος (Κολ. 2, 9-10). Και τούτο είναι δυνατόν να επιτύχη έκαστος εξ ημών μόνον “συν πάσι τοις αγίοις”, δια των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών, προηγουμένης της αγίας πίστεως και της αγίας αγάπης (Εφ. 3, 17-20)» (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός, σελ. 207).

Παναγιώτης Σηµάτης

Eπίσκεση συμπαραστάσεως

στον επίσκοπο Αρτέμιο

Από την Πάτρα στο Sisatovac της Β. Σερβίας

του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου

Αυτό συνέβη σε τέσσερις κληρικούς και δύο λαϊκούς ταξιδεύοντας στην Ι. Μονή Sisatovac της Β. Σερβίας (30 km πριν από τα Κροατικά σύνορα, στη Βοϊβοδίνα). Ήμουν μαζί με τους αρχιμανδρίτες π. Παύλο Δημητρακόπουλο, π. Αυγουστίνο Σιάρρα και π. Ιγνάτιο Καλαϊντζόπουλο, καθώς και με το θεολόγο Παύλο Καλλίκα και το γιο μου Κωνσταντίνο Γκοτσόπουλο, μαθητή Γυμνασίου. Από διάφορα μέρη της Ελλάδος (Φλώρινα, Βόλο, Αθήνα, Πειραιά και Πάτρα) με την άδεια των Ποιμεναρχών μας ξεκινήσαμε για την Εκκλησία της Σερβίας με σκοπό να εορτάσουμε σε ένα από τα βορειότερα μοναστήρια της Σερβίας το «Πάσχα του καλοκαιριού», την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που με το παλαιό ημερολόγιο (που ακολουθούν οι Σλαβικές Εκκλησίες) εορτάσθηκε το Σάββατο 28 Αυγούστου.

6. Συμπερασματικά:
Είναι προφανές ότι η παρουσία και η ποιμαντική δράση του Επισκόπου Αρτεμίου ήταν κάρφος στο μάτι του διαβόλου. Ο διάβολος φθόνησε το έργο του και μεθόδευσε την εξόντωσή του. Φαίνεται ότι ο μισόκαλος νίκησε και θριάμβευσε στέλνοντας στην εξορία τον ποιμένα και διασκορπίζοντας τα πρόβατα, όπως τότε που κατέφερε να σταυρώσει τον «καλό Ποιμένα», το πρότυπο του Ποιμενάρχου Αρτεμίου. Αλλά η εκκλησιαστική ιστορία μας έχει διδάξει ότι τον τελευταίο λόγο τον έχει πάντα η Αλήθεια, δηλ. ο Χριστός. Τα παραδείγματα του Ι. Χρυσοστόμου και πολύ πρόσφατα του Αγ. Νεκταρίου τι άλλο αποδεικνύουν ; Και ας είμαστε βέβαιοι ότι «οίδε Κύριος ευσεβείς εκ πειρασμού ρύεσθαι» και «ου βραδύνει ο Κύριος της επαγγελίας». Άλλωστε δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ήδη η Χάρις του Θεού τον Επίσκοπο Αρτέμιο τον δοξάζει αναδεικνύοντας σε σύγχρονο Ομολογητή. Η αυτή Χάρις αξιοποίησε την περιπέτεια του, ώστε στην μεν Σερβία να «αποκαλυφθώσι εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί», ενώ στην Ελλάδα πολλοί που ζούσαμε με ψευδαισθήσεις να προσγειωθούμε στην τραγική, δυστυχώς, πραγματικότητα ! και ο νοών νοείτω !

ΠΕΡΙ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ
ΑΜΠΕΛΑΚΙΑ ΛΑΡΙΣΗΣ

Είναι ανάγκη να δημοσιευθοῦν κάποιες σκέψεις, εξ αιτίας της επικείμενης εορτής του Χρυσοστόμου Σμύρνης, την οποία πρόσφατα εθέσπισαν οι Επίσκοποι, κατατάσσοντας στο αγιολόγιο και στα συναξάρια της Εκκλησίας τον εν λόγω εθνομάρτυρα. Ο λόγος λοιπόν που ζητώ την δημοσίευσι των σκέψεών μου είναι ότι  σύμφωνα με τα λόγια των αγίων μας «αληθείας ουδέν προτιμώτερον» και «μη προδούς τον Χριστόν προδιδούς την αλήθεια» του οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου˙ είναι προδοσία της αληθείας, δηλαδή του ιδίου του Χριστού, το να μην ομιλούμε ευκαίρως ακαίρως δι’ αυτήν την μεγάλη απάτη, η οποία πρόσφατα συνέβη στο καθαρώτερο μέρος της Εκκλησίας, το αγιολόγιό της.
Θα αναφερθώ λοιπόν με τις παρούσες σκέψεις στο βασικό και μοναδικό επιχείρημα των υπασπιστών της αγιοποιήσεως, το οποίο είναι το μαρτύριο του Χρυσοστόμου Σμύρνης. Ισχυρίζονται λοιπόν οι αγιοποιήσαντες αυτόν Επίσκοποι και οι παρατρεχάμενοι κληρικοί, οι οποίοι για ευνοϊκούς λόγους  επιζητούν  την στήριξι της εξουσίας, ότι το μαρτύριο συγχωρεί όλες τις αμαρτίες και ως εκ τούτου, ό,τι και να έκανε ο εν λόγω εθνομάρτυς στην ζωή του είναι διά του μαρτυρίου συγχωρημένο και έτσι μπορεί να είναι άγιος.  Και για να γίνουμε κατανοητοί όταν λέγομε αμαρτίες εις την περίπτωσι του Χρυσοστόμου Σμύρνης εννοούμε όχι απλές και καθημερινές θα λέγαμε αμαρτίες, τις οποίες δύναται να διαπράττη ο οιοσδήποτε, αλλά αμαρτίες σε βαθμό προδοσίας και  αρνήσεως του Χριστού.  Τέτοιες είναι η μασονική του ιδιότης, (ήταν μέχρι το τέλος της ζωής του μέλος της στοάς Ιωνία), τα αιρετικά του φρονήματα (ήταν τόσα πολλά ώστε μελετώντας κανείς τη ζωή του δεν ευρίσκει τίποτε ορθόδοξο), οι ειδωλολατρικές και πανθεϊστικές του αντιλήψεις (ήταν αρχαιολάτρις και μύστις του αρχαίου ελληνικού πνεύματος), οι αντιμοναχικές του αντιλήψεις  (ήταν πολέμιος του μοναχισμού σε θεωρητικό επίπεδο), οι δυτικές του αντιλήψεις περί Εκκλησίας, επιστήμης, εκσυγχρονισμού κλπ. (ήταν δυτικομανής και δυτικόπληκτος), η αγάπη στην πατρίδα σε βαθμό παραλογισμού και θυσίας των πάντων (τον ονόμαζαν οι σύγχρονοί του ιστορικοί και  βιογράφοι εθνικιστή και πατριδολάτρη) και άλλα πολλά. Όλα αυτά ισχυρίζονται οι αγιοποιήσαντες αυτόν και οι παρατρεχάμενοι ότι συγχωρούνται δια του μαρτυρίου, διότι αυτό λειτουργεί ως λουτρό βαπτίσματος.  Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη από αυτόν τον ισχυρισμό, διότι αυτό που εδέχθη η Εκκλησία υπό αυστηρές προϋποθέσεις, ως βάπτισμα δι’ αίματος, το γενικεύομε και το προσαρμόζομε απροϋπόθετα στον οιονδήποτε και μάλιστα αιρετικό και Μασόνο.
Οι προϋποθέσεις λοιπόν που πρέπει να υπάρχουν δια να δεχθή η Εκκλησία το βάπτισμα του αίματος είναι οι εξής:
1. Στην περίπτωσι των ειδωλολατρών οι οποίοι εφωτίζοντο λόγω της αγαθής των προαιρέσεως, βλέποντας το μαρτύριο των αγίων, ομολογούσαν δημοσίως την πίστι των στον Χριστό και ελάμβανον και αυτοί μαρτυρικό θάνατο.
2. Στην περίπτωσι των βαπτισμένων μεν Χριστιανών, οι οποίοι όμως είχαν αρνηθεί την πίστι των και είχαν αλλαξοπιστήσει, όταν μετανοούσαν, ομολογούσαν στους απίστους την πλάνη των, εσυντάσσοντο δημοσίως (όπως δημοσίως αρνήθηκαν την πίστι των) πάλι με τον Χριστό δια της ομολογίας και ελάμβανον από τους απίστους μαρτυρικό θάνατο.
Και στις δύο λοιπόν αυτές περιπτώσεις που η Εκκλησία εδέχθη το βάπτισμα του αίματος υπάρχουν τα εξής στοιχεία:
α) η μεταμέλεια δια τον πρότερον βίο της πλάνης,
β) η δημοσία ομολογία της πλάνης ενώπιον των απίστων και
γ) η ομολογία και η σύνταξις με τον Χριστό ως αληθινό Θεό.
Από αυτά λοιπόν τα στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν δια να ονομασθή το μαρτύριο βάπτισμα δι’ αίματος, ο Χρυσόστομος Σμύρνης δεν είχε κανένα.  Διότι ούτε μεταμέλεια έδειξε δια τον πρότερον βίο του και ειδικά δια τα αιρετικά του φρονήματα και την μασονική του ιδιότητα, ούτε δημόσια ομολογία έκανε ενώπιον των απίστων, όπως μαρτυρούν οι βιογράφοι του, ούτε βεβαίως ομολογία και σύνταξι με τον Χριστό ως αληθινό Θεό, ενώπιον πάλι των απίστων.  Και ήταν φυσικό να μην υπάρχουν αυτά τα στοιχεία, διότι οι Τούρκοι στο πρόσωπο του Χρυσοστόμου Σμύρνης δεν έβλεπαν τον πολέμιο της πίστεώς των, ούτε τον αρνητή των πατρώων θεσμών των, αλλά έβλεπαν τον εχθρό του έθνους των και τον αρχηγό, οργανωτή, καθοδηγητή και εμψυχωτή όλης της αντιστάσεως των Ελλήνων.  Όπως λοιπόν ήτο φυσικό ο στρατιωτικός διοικητής των Τούρκων Νουρεντίν τον ονόμασε «εχθρό του έθνους των» και τον παρέδωσε στον λαό να τον τιμωρήση.
Πέραν όμως όλων αυτών των στοιχείων πρέπει να καταθέσωμε και αυτό. Ποτέ η Εκκλησία δεν εδέχθη το μαρτύριο κάποιου ως βάπτισμα δι’ αίματος, αν αυτό δεν εγίνετο αποκλειστικώς και μόνο δια την ορθόδοξο πίστι στον Χριστό.  Και λέγομε ορθόδοξο πίστι, διότι ούτε το μαρτύριο των αιρετικών (Παπικών ιεραποστόλων κλπ) εδέχθη η Εκκλησία, ακριβώς επειδή δεν υπήρχε ως προϋπόθεσις η ορθόδοξος πίστις. Εις την περίπτωσι δε του Χρυσοστόμου Σμύρνης πέραν όλων αυτών, έχομε και το αδιάσειστο στοιχείο, ότι δηλαδή το μαρτύριό του έγινε αποκλειστικώς και μόνο χάριν της πατρίδος. Αυτό μαρτυρούν, αφ’ ενός μεν η όλη ζωή του και οι δραστηριότητές του, αφ’ ετέρου δε οι Τούρκοι οι οποίοι τον εθανάτωσαν και οι βιογράφοι που κατέγραψαν τα γεγονότα.  Μελετώντας όλα αυτά δεν μας απομένει η παραμικρά αμφιβολία, ότι δηλαδή ο Χρυσόστομος Σμύρνης δεν εμαρτύρησε υπέρ πίστεως και πατρίδος (όπως τον παρουσιάζουν οι αγιοποιήσαντες και οι παρατρεχάμενοι) αλλά μόνον υπέρ πατρίδος.
Και εις την περίπτωσιν βεβαίως κατά την οποίαν το μαρτύριό του είχε κάποια στοιχεία ομολογιακά δια την πίστι (το αναφέρομε τελείως υποθετικά προς κατανόησι της απάτης) πάλι θα ήταν εθνομάρτυς και όχι ιερομάρτυς και άγιος, διότι όπως προαναφέραμε, δια να λογισθή ως μαρτύριον αίματος, πρέπει να μην εμφιλοχωρή κανένα άλλο στοιχείο, αλλά μόνο η πίστις και η ομολογία στον Χριστό ως αληθινό Θεό.
Πιστή η Εκκλησία σ’ αυτήν την Παράδοσι, του δι’ αίματος δηλαδή μαρτυρίου, δεν προέβη στην αγιοποίησι του Αθανασίου Διάκου, του Παπαφλέσσα, του Ησαΐα Σαλώνων και όλων των εθνομαρτύρων οι οποίοι όντως επολέμησαν υπέρ πίστεως και πατρίδος και επιπλέον δεν ήταν Μασόνοι και αιρετικοί, ούτε αρχαιολάτρες και δυτικόπληκτοι. Ως εκ τούτου γίνεται κατανοητό ότι οι αγιοποίησις αυτή ήτο μασονοκίνητος, οι δε αγιοποιήσαντες αυτόν Επίσκοποι ήταν τα φερέφωνα  της Μασονίας και της Νέας Εποχής.
Είναι όμως, άξιον απορίας πως όλοι αυτοί οι Επίσκοποι, οι οποίοι είναι υπέρμαχοι των διαλόγων  και της αγάπης, οι οποίοι διακηρύσσουν την δημοκρατία και την ελευθερία στην Εκκλησία, οι οποίοι σκύβουν δουλικά το κεφάλι στους ισχυρούς της γης και σιωπούν εκεί όπου πρέπει να ομιλήσουν με παρρησία, πώς λέγω δεν δέχονται καμμία συζήτησι και διάλογο επί του θέματος αυτής της παρανόμου αγιοποιήσεως; Κατ’ επανάληψι τους το προτείναμε, αλλά αυτοί με την στάσι των κατέδειξαν ότι ανήκουν σε κάποια «εκκλησία» η οποία δεν διαφέρει από τα απολυταρχικά καθεστώτα, τις μασονικές στοές και την οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά.  Σ’ αυτή την «εκκλησία των», δια να ανήκης πρέπει να κάνης τυφλή υπακοή και να τους θεωρής ασυζητητί διαδόχους των Αποστόλων και εις τύπον και τόπον Χριστού.  Τότε μόνο έχεις προαγωγές, μισθούς και οφφίκια. Κατά τα άλλα ο χορός βαστάει καλά και ο Χρυσόστομος Σμύρνης ευρίσκεται με φωτοστέφανο δίπλα στους μεγάλους φωστήρες της Εκκλησίας και θα τιμηθή και φέτος ως άγιος, ενσυνειδήτως και ασυνειδήτως, μέχρις ότου ξυπνήσει ο φύλακας της πίστεως πιστός λαός, ο οποίος πρέπει να πάρη το φραγγέλιο και να βάλη τάξι στον οίκο του.

Μετά τιμής
Iερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς

ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΘΡΑΣΥΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΗΘΟΥΣ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ

ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΡΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡ. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καλύπτει συστηματικὰ ἐνόχους Ἀρχιερεῖς Τεράστια ἡ εὐθύνη τῶν Ἐπισκόπων ποὺ ἔχουν ἀκόμα φόβον Θεοῦ

Ἡ καταγγελία τῶν αἱρετικῶν τοποθετήσεων, προδιαθέσεων καὶ πράξεων τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, ἀντὶ νὰ λειτουργήσει ἀνασχετικὰ καὶ θεραπευτικά, συνετέλεσε νὰ σπάσει τὸ πυῶδες αἱρετικὸ ἀπόστημα ποὺ χρόνια συσσωρεύεται στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας μας διὰ μέσου τῶν Οἰκουμενιστῶν ―τῇ ἀνοχῇ κυρίως τῶν Ἐπισκόπων― καὶ νὰ ἀποκαλυφθοῦν οἱ διαθέσεις τῶν καρδιῶν τῶν Ποιμένων μας• ἰδιαιτέρως δὲ νὰ ἀποκαλυφθεῖ ὁ προκλητικὸς χαρακτῆρας τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας, ὁ ὁποῖος διὰ τῶν Ἐπιστολῶν του ἀπάντησε μὲ προσβλητικὸ τρόπο α) πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, β) πρὸς τὸ πρόσωπο τῶν Μητροπολιτῶν (μελῶν τῆς Ἱεραρχίας) τοὺς ὁποίους ἐμμέσως θεωρεῖ συνενόχους τῆς αἱρετικῆς του διατυπώσεως ἐν Συνόδῳ, γ) πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Μητροπολίτη Κυθήρων δ) πρὸς τὸ προσωπο τοῦ καθηγητοῦ Τσελεγγίδη καί ε) πρὸς τὰ προσωπά μας καὶ ὅποιων ἄλλων μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀντέδρασαν κατὰ τῶν αἱρετικῶν φληναλημάτων του.

Θλιβερὸς ἐπίλογος, ἡ τελευταία ἐπιστολή του πρὸς τὸν καθηγητὴ κ. Τσελεγγίδη. Ἡ προσπάθειά του νὰ ἀποκρύψει -πελαγοδρομὼν καὶ ἀσθμαίνων- τὴν ψευδολογίαν, ποὺ ἡ ἀρχιερατική του γραφίδα διεζωγράφησε στὴν κατὰ τοῦ Μητροπολίτη Κυθήρων ἐπιστολή του, τὸν ἀνάγκασε, νὰ περιπέσει σὲ νέες ἀντιφατικές, ἕως καὶ ἀσυνάρτητες διατυπώσεις καὶ ἔτσι νὰ ἀποκαλυφθεῖ, ὅτι οἱ κακόδοξες διατυπώσεις του, δὲν ἀποτελοῦσαν «στιγμιαῖο» ἀνθρώπινο λάθος του, ἀλλὰ λάθος διαρκείας• πὼς δυστυχῶς, οἱ αἱρετικὲς θέσεις του εἶναι συνειδητὰ «πιστεύω» του!

Διαβάσαμε καλὰ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Σεβασμιωτάτου. Τελεῖ κάτω ἀπὸ καθεστὼς πανικοῦ, ἕνα πανικὸ ποὺ τὸν ὁδήγησε νὰ προσθέσει μὲ τὴν τελευταία ἐπιστολή του ―στὰ ὅσα αἱρετικὰ ὣς τώρα εἶπε καὶ ἔγραψε―κάποια ἀκόμα. Καὶ ἀσφαλῶς ἔχει τὴν «ἄνωθεν» πατριαρχικὴ βοήθεια, ἀφοῦ χρησιμοποιεῖ τὴν Ζηζιούλιαν θεολογία ποὺ ἔχει καταστεῖ πλέον ἡ ἐπίσημη θεολογία τοῦ Φαναρίου. Ἀλλ’ αὐτὴ ἡ βοήθεια εἶναι ἀνίσχυρη, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ φυγαδεύσει τὴν ἀνασφάλεια, ποὺ ἀκολουθεῖ κάθε ἔνοχο. Νὰ σημειώσουμε, πὼς Λίγες μέρες μετὰ τὴν καταγγελία τοῦ Κυθήρων κατὰ τοῦ Μεσσηνίας, εἴμαστε θεατὲς τῆς ἑξῆς σκηνῆς: Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τὴν Κυριακὴ 27/6/10, πραγματοποίησε Προσκύνημα στὰ ἱερὰ τῆς Καππαδοκίας, ἔχοντας δίπλα του τὸν καταγγελθέντα ἀπὸ τὸν Κυθήρων «ἐπὶ αἱρέσει» Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστομο! Ἐκλεκτικὲς «πνευματικὲς» συγγένειες, βλέπετε!
Στὴ συνέχεια θὰ παρουσιάσουμε τὰ γεγονότα, γιὰ νὰ φωτίσουμε αὐτὴ τὴν περίπτωση Ἐπισκόπου, ποὺ πιστὸς στὸ «οἰκουμενιστικό» του καθῆκον, δείχνει νὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὶς ἀντιδράσεις τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.

Στὶς 3 ΦΕΒ. 2010 ἐνημερώσαμε (Δελτίο 04) γιὰ τὴν κατάθεση ΜΗΝΥΤΗΡΙΟΥ ΑΝΑΦΟΡΑΣ πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατὰ τοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου «γιὰ τὶς ἀντορθόδοξες ἐνέργειες καὶ αἱρετικὲς θέσεις του», οἱ ὁποῖες, ἂν καὶ ἔχουν γίνει γνωστὲς σὲ ὅσους παρακολουθοῦν τὰ θρησκευτικὰ μπλόγκς, ἀφήνουν ἀδιάφορους καὶ «δὲν ἐξεγείρουν τοὺς Ἱεράρχες», καὶ ἔτσι μὲ ἀποκλειστικὰ δική τους εὐθύνη ἀποθρασύνουν τὸν κ. Χρυσόστομο.

Κάθε αἵρεση εἶναι βλασφημία καὶ κάθε αἱρετικὸς εἶναι ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ, κατὰ τοὺς Πατέρες. Οἱ σύγχρονοι «Πατέρες», ὅμως, ἐξεγείρονται μὲν καὶ ἐπαναστοῦν καὶ συγκαλοῦν Συνόδους μόλις θιγοῦν τὰ ἠθικὰ καὶ οἰκονομικὰ μεγέθη τους, ἂν θιγεῖ ἡ Μακεδονία καὶ ἡ Βόρεια Ἤπειρος, ἂν θιγεῖ τὸ κῦρος καὶ ἡ ἐξουσία τους, ἂν θιγεῖ ἕνας συνάδελφός τους φυλακισμένος (ἔστω καὶ γιὰ κατάχρηση ἑκατομυρίων), ἀλλὰ ἀδιαφοροῦν ὅταν θίγονται τὰ ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ὅταν ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ εἶναι συγκάθεδροί τους καὶ συμπροσευχόμενοί τους.

Συγκεκριμένα, ὁ ἐν λόγῳ Μητροπολίτης εἶχε ἀπὸ καιρὸ δώσει δείγματα γραφῆς κακοδοξιῶν, τελευταία ὅμως, αὐτὲς εἶχαν πληθυνθεῖ καὶ εἶχαν ἐμφανιστεῖ ὄχι μόνον στοὺς χώρους ὅπου προωθοῦνται οἱ οἰκουμενιστικὲς αἱρετικὲς ἰδέες, ἀλλὰ καὶ στὸ περιοδικὸ «Ἐκκλησία» (τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) καὶ ἀκόμα εἶχαν διατυπωθεῖ μέσα στην ἴδια τὴν Ἱερὰ Σύνοδο χωρὶς συνοδικὴ ἀντίδραση καὶ καταδίκη τους. Καὶ τοῦτο μπορεῖ νὰ ἐκληφθεῖ ὡς ἀποδοχὴ τῶν κακοδοξιῶν τοῦ ἐν λόγῳ Μητροπολίτη Συνοδικά. Καὶ δὲν ἐπισημάναμε μόνο στὰ λόγια τοῦ Μεσσηνίας κακοδοξίες, ἀλλὰ καὶ στὶς πράξεις του. Ἐνδεικτικὰ παρουσιάσαμε πώς:

1. Ὁ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, παρεχώρησε Ὀρθόδοξο Ἱερὸ Ναὸ σὲ αἱρετικοὺς Παπικοὺς τῆς Καλαμάτας, παρὰ τὴν ἀπαγόρευση ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς καὶ τὴν ἀντίδραση τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι καὶ τοῦ ἐπεσήμαναν ὅτι σκανδαλίζει καὶ προκαλεῖ μὲ τὶς ἐνέργειές του, εἰσάγων νέα Οἰκουμενιστικὰ ἤθη στην Ὀρθοδόξη Ἐκκλησία. Καὶ προέβη σ’ αὐτὴ τὴν ἐνέργεια παρὰ τὸν σάλο ποὺ εἶχε ξεσπάσει, ὅταν τὸ ἴδιο ἐπεχείρησε νὰ κάνει ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων. Ὁ Μεσσηνίας, ὅμως, δὲν ὑπολογίζει κανένα καὶ γιὰ νὰ ἀποδείξει τὸ ἐξουσιαστικὸ του ταπεραμέντο, ἀκολουθώντας τὸ ἀξίωμα «καλύτερη ἄμυνα εἶναι ἡ ἐπίθεση» (ὅπως φαίνεται καὶ σὲ ἑπόμενες ἐνέργειές του), ἔδωσε συνεντεύξη στὴν ὁποία ἐδήλωσε, ὅτι ὄχι μόνο τοὺς Παπικούς, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς αἱρετικούς, ἀκόμα καὶ τοὺς Μωαμεθανούς, «εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ τοὺς ἐξυπηρετήσουμε (ὡς Ἐκκλησία!) στις θρησκευτικὲς τους ἀναγκες». «Ἐγὼ (συνέχισε ὁ Μεσσηνίας) δὲν μπορῶ να χτίσω τζαμί, μοῦ δινεῖ ὅμως τὸ δικαίωμα τὸ κανονικὸ δίκαιο νὰ προσφέρω ἕνα ναὸ» στοὺς Μουσουλμάνους!!!

2. Ὁ κ. Χρυσόστομος τιμώρησε τὸ 2009 τὶς μοναχὲς Ἱ. Μονῆς (Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Καλαμάτας) μὲ τὸ ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας, χωρὶς δίκη καὶ ἀπολογία, ὡς …ἀπόλυτος μονάρχης–Δεσπότης!

3. Ὁ κ. Χρυσόστομος τὸν Ὀκτώβριο 2009 στὴν Κύπρο, ὡς μέλος τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ παρὰ τὴν ρητὴ Ἐντολὴ τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ κινηθεῖ μέσα «στὰ κανονικὰ καὶ ἐκκλησιολογικὰ πλαίσια», τουτέστιν νὰ ἀποφύγει τὶς συμπροσευχές, ἀγνόησε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ποὺ τὸ ἀπαγορεύουν, ἀλλὰ καὶ τὶς Ὁδηγίες τῆς Ἱεραρχίας καὶ συμπροσευχήθηκε μὲ αἱρετικούς. Ἐπίσης, πρὸ διετίας λειτούργησε στὴν Παναγία τῆς Τήνου, ὅπου συμπροσευχήθησαν μαζί του καὶ παπικοὶ κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, τὴν δὲ 8η Μαΐου 2007 στὸ Μπάρι τῆς Ἰταλίας, ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὸν Παπικὸ ἀρχιεπίσκοπο κ. Francesco Cacucci, συμπροσευχήθηκε καὶ παρευρέθηκε στὸν ἁγιασμὸ τῆς θαλάσσης, ρίχνοντας ἁγίασμα μὲ μύρο ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Νικολάου.

4. Τέλος, διετύπωσε τὴν ἐξωφρενικὴ αἱρετικὴ θέση ὅτι ἡ Ὀρθοδόξη Ἐκκλησία, δὲν εἶναι ἡ Μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἀνηκεῖ στὴν Μία Ἐκκλησία! Δηλαδή, ἐνῶ ὁ Χριστὸς δίδαξε ὅτι ἵδρυσε ΜΙΑ Ἐκκλησία καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι ὁμολογοῦμε στὸ «Σύμβολο τῆς Πίστεως» ὅτι ἀποτελοῦμε αὐτὴ τὴν ΜΙΑ, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ὁ κ. Χρυσόστομος διδάσκει ὅτι ὑπάρχει κάποια ἄλλη Ἐκκλησία, μεγαλύτερη καὶ περιεκτικότερη τῆς Ὀρθόδοξης, ἐντὸς τῆς ὁποίας –ὡς ἕνας κλάδος ἢ ἕνα τμῆμα– ὑπάρχει καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ τοποθέτησή του αὐτὴ εἶναι ἀνατρεπτικὴ τῆς Πίστεως μας καὶ τῆς ὀρθοδόξης ἐκκλησιολογίας καὶ ἀποτελεῖ υἱοθέτηση τῆς αἱρετικῆς θεωρίας τῶν «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν» ἢ τῆς «θεωρίας τῶν κλάδων», στὴν ὁποία πιστεύουν καὶ προσπαθοῦν ὑπομονετικὰ νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν οἱ Οἰκουμενιστές.
Τὶς ἴδιες θέσεις δὲν δίστασε, ὅπως προαναφέραμε, νὰ διατυπώσει καὶ μέσα στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, χωρὶς οὔτε τότε, οὔτε ἐκ τῶν ὑστέρων, οἱ Ἱεράρχες νὰ τὸν ὑποχρεώσουν πάραυτα νὰ ἀνακαλέσει! Ὁ μόνος ποὺ μίλησε (ὅπως ἀνεπίσημα ἔγινε γνωστὸ) ἦταν ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Ἐκτὸς Συνόδου, ὅμως, ἀντιτάχθηκαν στὶς βλάσφημες θέσεις του πολλοὶ πιστοί, κάποιοι φορεῖς καὶ Μ.Μ.Ε. ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς Δογματικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Τσελεγγίδης.

Ἡ κατάθεση Μηνυτήριου Ἀναφορᾶς ἐξυπηρετοῦσε τὸ καθῆκον τῆς ὑπεράσπισης τῆς Πίστεως, ἀλλὰ καὶ ἀποσκοποῦσε στὸ νὰ συνειδητοποιήσει τὸ ὀλίσθημα του ὁ Μεσσηνίας καὶ νὰ ἀνασκευάσει αὐτὲς τὶς θέσεις ποὺ ἔρχονταν σὲ ἀντιθεση μὲ τὸ ἔνατο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καὶ οὐσιαστικὰ τὸ διέγραφαν. Διότι μπορεῖ κανεὶς νὰ δικαιολογήσει μιὰ ἀτυχῆ ἔκφραση ὁποιουδήποτε Ἐπισκόπου ἢ θεολόγου, ἀλλ’ ὡς γνωστόν, ἡ ἐπιμονὴ σὲ κακόδοξη διδασκαλία καθιστᾶ αὐτὸν ποὺ μὲ ἐπιμονὴ τὴν διδάσκει αἱρετικό.

Αὐτὰ περίπου γράφαμε, πρὶν καταθέσουμε τὴν Μηνυτήριο Ἀναφορά, ἀποκαλύπτοντας τὸ περιεχομενό της, ἐλπίζοντες ὅτι θὰ ἐπενέβαιναν κάποιοι Ἱεράρχες, θὰ κατανοοῦσε ὁ Σεβασμιώτατος τὸ λάθος του καὶ πρὸς δικό του καλὸ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, θὰ διευθετεῖτο αὐτὴ ἡ θλιβερὴ ὑπόθεση, τελειώναμε δὲ μὲ τὴν παρατηρήση:

«Ἂν ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος δεχθεῖ τὶς παραινέσεις “χαρὰ ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ”. Ἂν ἀρνηθεῖ, τότε εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ἀπαιτήσουν τὴ συμμόρφωσή του, διαφορετικά, καὶ σύμφωνα πάλι μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, πρέπει νὰ ἀπομακρυνθεῖ: (α) ἀπὸ τὴν Μικτὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, (β) ἀπὸ τὴν Ἐπισκοπὴ ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλησία μὲ ἐντολὴ νὰ ὀρθοτομεῖ καὶ διδάσκει τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη αὐθεντική, ἀνόθευτη καὶ ἀκεραία, (γ) ὅπως καὶ ἀπὸ κάθε ἄλλο ἱερατικὸ ἀξίωμα• ὥστε ἐλεύθερος πλέον να διδάσκει τὶς προσωπικές του ἀπόψεις σὲ ἄλλα θεολογικὰ περιβάλλοντα, σ’ ἐκεῖνα ποὺ τὶς ὑποβάλλουν καὶ τὶς καλλιεργοῦν …καὶ μετὰ χαρᾶς θὰ ἀποδέχονταν τὶς κακοδοξίες του καὶ τὸν ἴδιο».

Ὅμως, οὔτε ὁ κ. Χρυσόστομος ἔλαβε ὑπόψιν τὴν ἀναγγελία τῆς Μηνητυρίου Ἀναφορᾶς, οὔτε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἔδειξε νὰ συγκινεῖται, οὔτε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Οἱ «φύλακες τῆς Πίστεως» Ἐπίσκοποι, ποὺ (ὅπως κατὰ καιροὺς δημαγωγοῦντες λένε), εἶναι ἕτοιμοι καὶ τὴ ζωὴ τους νὰ δώσουν γιὰ τὸ Χριστό, οὐδόλως ἐταράχθησαν. Συνέχισαν τὴν μακάρια σιωπή τους! Ἔτσι, ἀφοῦ περιμέναμε δύο βδομάδες, μήπως κάποιος Ἐπίσκοπος παρέμβει καθ’ οἱονδήποτε τρόπο πρὸς διευθέτηση αὐτοῦ τοῦ σκανδάλου, καταθέσαμε τὴν Μηνυτήριο Ἀναφορὰ μὲ Δικαστικὸ Ἐπιμελητὴ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ὡς μέλη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἔχουμε ἔννομο «συμφέρον» γιὰ τὴν διατήρηση ἀνοθεύτου τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.
Ὅταν ἔγινε γνωστὴ αὐτὴ ἡ καταγγελία, πολλὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας (ἱερεῖς, ἡγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν καὶ μοναχοί, ἁπλοῖ πιστοὶ τέλος) μὲ τοὺς ὁποίους εἴχαμε ἐπικοινωνία, ἀνακουφίστηκαν ποὺ ἐπὶ τέλους ἐπισημάνθηκε καὶ καταγγέλθηκε αὐτὴ ἡ μεγάλη πρόκληση.
Καὶ πάλι, ὅμως, ἀπὸ τὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία «οὐκ ἦν φωνῇ, οὐκ ἦν ἀκρόαση». Κυριολεκτικά, κατὰ τὴν λαϊκὴ ἔκφραση, «ἔγραψαν στὰ παλιά τους τὰ παπούτσια» τὴν ὑπόθεση. Τόσο μεγάλη πιά, περιφρόνηση σὲ μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ! Κι ὅμως, ὄχι μόνο σὲ Πατερικὰ κείμενα, ἀλλὰ καὶ στὸ Κείμενο τῆς Ραβέννας, ποὺ σιωπηλὰ ἀποδέχτηκαν, διαβάζουμε: «Ἅπαντες οἱ πιστοὶ καλοῦνται, δεσμεύονται καὶ θεωροῦνται ὑπεύθυνοι –ἕκαστος κατὰ διαφορετικόν, ἀλλ’ οὐχ ἧττον πραγματικὸν τρόπον– …(καὶ οὐχί μόνον οἱ ἐπίσκοποι) διὰ τὴν πίστιν, τὴν ὁποίαν ὁμολογοῦν κατὰ τὸ Βάπτισμά των».

Ἐπίσης, ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία δὲν καταδέχτηκε νὰ προβεῖ σὲ κάποια παρατηρήση πρὸς τὴν Ἕνωσή μας, στὴν περίπτωση ποὺ εἶχαν διαφωνία στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἔγινε ἡ καταγγελία• οὔτε σκέφτηκαν τὸ σκανδαλισμὸ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἡ καταγγελία αὐτὴ ἔγινε γνωστὴ Πανελληνίως, οὔτε δημοσιοποίησαν κάποια in cognito σύσταση ποὺ τυχὸν ἀπηύθυναν πρὸς τὸν Μεσσηνίας, ὥστε νὰ διορθώσει τὶς κακόδοξες ἐκφράσεις του. Δὲν καταδέχτηκαν ἀκόμη, παρόλο ποὺ ὑποχρεοῦνται νομικὰ καὶ ἠθικά, νὰ μᾶς ἐνημερώσουν γιὰ τὴν τύχη τῆς Μηνυτηρίου Ἀναφορᾶς, ἡ ὁποία ἦταν ἕνα ἐπίσημο ἔγγραφο ποὺ πρωτοκολλήθηκε στὰ βιβλία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ ὡς ἐκ τοῦ νόμου εἶχαν ὑποχρέωση νὰ τὴν ἐξετάσουν καὶ νὰ μᾶς ἐνημερώσουν!!!

Ὄχι μόνο δὲν προβληματίστηκαν γιὰ τὶς «περίεργες» θέσεις τοῦ Μεσσηνίας, ἀλλὰ καὶ τὸν ἐπαίνεσαν!!! Αὐτὸ τὸ ἰσχυρίζεται ὁ ἴδιος ἀργότερα (17.6.2010) μὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο, στὴν ὁποία (ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ἂν τὴν ἀναλύσει), ὅτι ἐμπεριέχεται ἡ προειδοποίηση-ἀπειλή: μὴ διανοηθεῖτε νὰ προβεῖτε σὲ κάποια ἐνέργεια ἐναντίον μου, ἐσεῖς οἱ ἄτολμοι Ἐπίσκοποι πού, ὅταν ἔπρεπε, δὲν ἀρθρώσετε ἐναντίον μου κάποιο λόγο, οὔτε λάβατε κάποιο μέτρο.

Γράφει στὴν πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο ἐπιστολή του: «οὐδεμία ἐπιφύλαξη ἐξεφράσθη γιὰ τὶς ἐκκλησιολογικές μου τοποθετήσεις, οὔτε ἀπὸ τὴν ἁρμόδια Συνοδικὴ Ἐπιτροπή, οὔτε ἀπὸ τὴν Δ.Ι.Σ., ἀντίθετα μάλιστα ὁ Σεβ. Πρεβέζης, Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς, στὸ Εἰσηγητικὸ Σημείωμα πρὸς τὴν Δ.Ι.Σ. ἀναφέρει: “Ταῦτα ὑποβάλλομεν εὐλαβῶς εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον διὰ τὰ κατ’ Αὐτήν, μὲ τὴν πρότασιν-παράκλησιν, νὰ ἐκφρασθοῦν θερμαὶ εὐχαριστίαι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τὸν Μητροπολίτην Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομον, καὶ διὰ τὰς θέσεις ποὺ διατύπωσε κατὰ τὴν συνάντησιν τῆς Πάφου, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν σαφῆ καὶ τεκμηριωμένη ἔκθεσίν του”, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ὑλοποιήθηκε καὶ ἀπὸ μέρους τῆς Δ.Ι.Σ.»!

Μετὰ ἀπὸ παρέλευση 4 περίπου μηνῶν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων, ποὺ δὲν μίλησε νωρίτερα (ὅπως μὲ ταπείνωση γράφει), γιατὶ περίμενε κάποια ἐνέργεια ἀπὸ τοὺς ἀρχαιότερους (καὶ φυσικὰ τοὺς θεολογικὰ λόγιους Μητροπολίτες), βλέποντας ὅτι τὸ θέμα ἀποσιωπήθηκε εἰς βάρος τῆς Πίστεως (σ.σ. ἀφοῦ καὶ ἡ Μηνυτήρια Ἀναφορά τοῦ «Κοσμᾶ Φλαμιάτου» ἐξαφανίστηκε), ἀποφάσισε νὰ τὸ ἀνακινήσει καὶ ἔστειλε Ἐπιστολή, καταγγέλοντας ὅτι «Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΔΕΝ ΟΡΘΟΤΟΜΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ», γεγονός που χαρακτηρίστηκε στὸ διαδίκτυο ὡς «Πελώρια ἐκκλησιολογικὴ ἐκτροπή». Συγκεκριμένα ὁ Κυθήρων, μεταξὺ ἄλλων ἔγραφε:
«Ἄναυδος καὶ ἐμβρόντητος ἐκ τῆς τοιαύτης πελωρίας ἐκκλησιολογικῆς ἐκτροπῆς τοῦ Σεβασμιωτάτου ἁγίου Ἀδελφοῦ ἐσιώπησα ἐπὶ 8μηνον προσευχόμενος καὶ ἀναμένων τὴν ἐπισήμανσιν τοῦ δεινοῦ αὐτοῦ ἐκκλησιολογικοῦ ἀτοπήματος ὑπὸ ἀρχαιοτέρων ἐμοῦ…, ἵνα μὴ παραμένη ἐπισήμως ἐκπεφρασμένη ἡ ἄστοχος καὶ βλάσφημος αὕτη…ἐκκλησιολογικὴ τοποθέτησις» τοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας. Ἀφοῦ, ὅμως, κανεὶς δὲν μίλησε, «διὰ τοῦτο ἀπεφάσισα νὰ θέσω ἐπισήμως τὸ φλέγον τοῦτο θέμα, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς ἐπικειμένης συγκλήσεως τῆς ἐν θέματι Μικτῆς Ἐπιτροπῆς εἰς Βιέννην, ἀφοῦ ἐπισήμως, δημοσίᾳ καὶ «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ὑπεστηρίχθη ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας, ἀλλὰ καὶ ἐπισήμως κατηγγέλθη ὑπὸ Ὀρθοδόξων πιστῶν εἰς τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον καὶ συχνῶς ἀπασχολεῖ τὸν ἐκκλησιαστικὸν τύπον».

Ποία ἦταν ἡ ἀντιδράση τοῦ Μεσσηνίας στὴν Ἐπιστολὴ τοῦ Κυθήρων; Ἀλλοπρόσαλλη. Ὁ Μεσσηνίας (διαβάζουμε στὸ ἐκκλησιαστικὸ ρεπορτὰζ) ἐγκαλεῖ τὸν Κυθήρων στὴν Ἱερὰ Σύνοδο», γιὰ ἐξύβριση, δυσφήμηση καὶ διασυρμό!!!
(http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2688).
Ὁ Μεσσηνίας δηλ., χωρὶς στὴν οὐσία νὰ ἀπαντᾶ στὴ συγκεκριμένη καταγγελία, καὶ χωρίς νὰ συναισθάνεται τὸ κακὸ ποὺ προκαλεῖ στὴν Ἐκκλησία, ἀντὶ γιὰ ταπείνωση καὶ μετάνοια, μὲ ἀνοίκειο καὶ κοσμικὸ τρόπο («καλύτερη ἄμυνα εἶναι ἡ ἐπίθεση»), στρέφεται κατὰ τοῦ Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ κατηγορώντας τον ὡς ἀθεολόγητο(!!!) καὶ ὑποβάλλοντας μήνυση ἐναντίον του!

Ταυτόχρονα κυκλοφορεῖται ἡ ἑξῆς πληροφορία στὸ διαδίκτυο, χωρὶς νὰ ἔχει διαψευσθεῖ ὡς τώρα ἀπὸ καμιά πλευρά: «Νὰ σημειωθεῖ πὼς ἡ Νομοκανονικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἡ ὁποία ἐξέτασε τὴν καταγγελία τοῦ Μητροπολίτη Κυθήρων θεώρησε ἐπαρκεῖς τὶς διευκρινήσεις ποὺ ἔκανε ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας» (Δὲς amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=2688 μὲ τίτλο: Ὁ Μεσσηνίας ἐγκαλεῖ τὸν Κυθήρων στὴν Ἱερὰ Σύνοδο). Ἀσφαλῶς αὐτὴ ἡ εἴδηση δημιουργεῖ πολλὰ ἐρωτήματα καὶ ἐρωτηματικά. Πότε πρόλαβε ἡ Νομοκανονικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ―ποὺ σὲ ἄλλες περιπτώσεις καθυστερεῖ ἐπὶ μῆνες γιὰ νὰ συνέλθει― νὰ συγκληθεῖ, νὰ ἀποφασίσει ἀστραπιαία γιὰ τὴν ὑπόθεση τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας καὶ νὰ τὸν ἀθωώσει; Ἐκλήθη ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων στὴν Νομοκανονικὴ νὰ καταθέσει; Ὡς γνωστὸν ὁ Μεσσηνίας εἶναι μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς• ἐρωτᾶται: συμμετεῖχε, ὡς μέλος της, στὴν ἀπόφαση ἀθωώσεώς του;(!) Μάθαμε ἀπὸ ἔγκυρο πρόσωπο, ὅτι μέλος τῆς Νομοκανονικῆς ποὺ ἐρωτήθη, ἀπάντησε πὼς οὐδέποτε συνεκλήθη ἡ Ἐπιτροπὴ γιὰ τὸ ζήτημα αὐτό; Τότε ποιός διέρευσε τὴν εἴδηση; Ποιός εἶχε συμφέρον νὰ βγεῖ αὐτὴ ἡ χαλκευμένη «πληροφορία» στὸν ἀέρα; Καὶ ἀφοῦ βγῆκε καὶ δὲν εἶναι ἀληθής, ἡ Δ. Ἱ. Σύνοδος ἐπελήφθη τοῦ θέματος; Εἶναι γνωστὸ πὼς καταγγέλθηκε αὐτὴ ἡ περίεργη ἀπόφαση «ἀθωώσεως» τοῦ Μεσσηνίας ἁρμοδίως, ἀλλὰ καὶ πάλι ἡ Ἱ. Σύνοδος ἐσιώπησε. Αὐτὴ ἡ σιωπή, ὅμως, μᾶς κάνει νὰ σκεφθοῦμε, πὼς ὁ ἐνδιαφερόμενος Μητροπολίτης μὲ τὶς πλᾶτες τὶς Ἱ. Συνόδου διέρευσαν στὸ Amen τὴν ψευδῆ αὐτὴ πληροφορία; Εἶναι κι αὐτὸ δυνατόν;(!)
Συνεχίζουμε τὸ χρονικό. Ταυτόχρονα ὁ Μεσσηνίας, μὲ τὴν ἴδια ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Κυθήρων, ἐμπλέκει καὶ τὸν καθηγητὴ Τσελεγγίδη, καὶ ἰσχυρίζεται ψευδῶς, ὅτι «τὴν ἐπιφύλαξη τοῦ Σεβ. Κυθήρων δὲν τὴν ἔχει ἐκφράσει μέχρι σήμερα οὔτε προφορικά, οὔτε γραπτά ὁ Ἐλλογιμ. Καθηγητὴς κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης».

Τέτοια ὀφθαλμοφανῆ διαστροφὴ τῆς ἀλήθειας, ὡς αὐτὴ τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας καὶ τέτοιο θράσος εἴχαμε νὰ συναντήσουμε στὰ ἐκκλησιαστικὰ χρονικά, ἐδῶ καὶ ἀρκετὲς ἑκατονταετίες! Ὄχι μόνο, ὁ καθηγητὴς Τσελεγγίδης, ἔχει ἐκφράσει ἐπιφυλάξεις κατὰ τῶν θέσεων τοῦ Κειμένου τῆς Ραβέννας, ὑποστηρικτὴς τοῦ ὁποίου παρουσιάζεται ὁ Μεσσηνίας, ὄχι μόνο ἔχει καταγγείλει τὶς ἀπαράδεκτες θεολογικὰ θέσεις του, ἀλλὰ καὶ ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων ἔχει πρὸ ὀφθαλμῶν τὴν ἐπιφύλαξη τοῦ κ. Τσελεγγίδη (καταγγέλοντάς τον στὴν Ἱ. Σύνοδο) καὶ στηρίζεται γιὰ ὅσα καταμαρτυρεῖ κατὰ τοῦ Μεσσηνίας στὰ γραπτά κείμενα τοῦ καθηγητῆ τῆς Δογματικῆς κ. Τσελεγγίδη!!!!!! (Πόσα θαυμαστικὰ ἀπορίας νὰ βάλει κανείς, γιὰ νὰ ἐκφράσει τὴν διαστροφὴ ποὺ συναντᾶ σὲ ἐπιστολὴ Ἐπισκόπου; Πρόκειται γιὰ τέτοια «χοντράδα» ποὺ δὲν χωρᾶ τὸ μυαλὸ τοῦ Ὀρθόδοξου).

Ἀλλὰ ἕπεται καὶ συνέχεια. Ἡ γραφίδα τοῦ Μεσσηνίας δὲν μποροῦσε νὰ ἀφήσει ἀπέξω καὶ τὴν Ἕνωσή μας, ἡ ὁποία κατέθεσε τὴν Μηνυτήρια ἀναφορά. Καὶ ναὶ μέν, δὲν ἀπάντησε τόσους μῆνες εὐθέως σ’ αὐτή, δείχνοντας τὴν ἀπαξίωση καὶ περιφρόνηση τοῦ «καλοῦ» ποιμένος στὰ πρόσωπά μας (ἢ τὴν ἀδυναμία νὰ ἀντικρούσει τὰ στοιχεῖα ποὺ παραθέτουμε), βρῆκε -ὅμως- τώρα εὐκαιρία νὰ στάξει πλαγίως τὸ «μέλι» γιὰ τὴν «Φιλορθόξη Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”». Γράφει: «Δυστυχῶς ὁ Σεβ. Κυθήρων μαθαίνει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία ἀπὸ δεύτερο χέρι, ἀπὸ τὴν αὐτοαποκαλούμενη “Φιλορθόδοξη Ἕνωση Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”, τὴν ὁποίαν κανένα ἐπίσημο ἐκκλησιαστικὸ ὄργανο (συνοδικὸ) δὲ τῆς ἔχει ἀναγνωρίσει τὴν “φιλορθοδοξία” της, παρὰ μόνο τὸ ἄλλο αὐτοχαρακτηριζόμενο προπαγανδιστικό του ὄργανο “Ὀρθόδοξος Τύπος”».

Δὲν θὰ ἀπαντήσουμε διὰ πολλῶν στὸ σημεῖο αὐτό. Νὰ παρατηρήσουμε μόνο, α) ὅτι καὶ κανένα ἐκκλησιαστικὸ ὄργανο δὲν ἀμφισβήτησε τὴν ὀρθοδοξία μας, ἐνῶ ἀντίθετα τὴ δική σας τὴν ἀμφισβητοῦν ἐπίσημα ―ἐκτὸς τῶν ἄλλων― ἕνας Ἐπίσκοπος καὶ ἕνας καθηγητὴς Δογματικῆς, β) ὅτι καλύτερη ἐπίσημη ἀναγνώριση ὅτι ὁ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» ἐκφράζεται ἀγωνιστικὰ καὶ κατὰ δύναμιν ὀρθόδοξα, δὲν μποροῦσε νὰ ὑπάρξει ἀπὸ τὴν «χολὴ» ἑνὸς Οἰκουμενιστὴ Ἐπισκόπου!

Ὡς τελευταῖο ἐπεισόδιο ―τουλάχιστον γιὰ τὶς μέχρι τώρα ἐξελίξεις― θὰ ἀναφέρουμε α) τὴν ἀπάντηση τοῦ καθηγητῆ Τσελεγγίδη στὰ ὅσα γιὰ τὸ πρόσωπό του καὶ τὶς θέσεις ποὺ ἐξέφρασε καὶ β) τὴν ἀνταπάντηση τοῦ Μεσσηνίας, ἕνα κείμενο ποὺ θὰ μείνει στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ὡς τὸ ἀποκορύφωμα τῆς στρεψοδικίας-ἀσυναρτησίας.
Καὶ πρῶτα ὡς πρὸς τὴν ἐπιστολὴ τοῦ κ. Τσελεγγίδη:

Ὁ καθηγητὴς Τσελεγγίδης ἀπαντᾶ μὲ τὸν μειλίχιο καὶ εὐγενικὸ τρόπο ποὺ τὸν διακρίνει, ἀλλὰ καὶ μὲ ἐλεγκτικὴ γλῶσσα, ποὺ στὴν περίπτωση αὐτὴ προσιδιάζει. Κατ’ ἀρχάς, εὐθαρσῶς καὶ ὁμολογιακῶς, «ἐλέγχει» διακριτικὰ καὶ μὲ σεβασμὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ἡ ὁποία δὲν λειτούργησε στὴν συγκεκριμένη περίπτωση μὲ «ἁγιοπνευματικὰ κριτήρια» καὶ δὲν πῆρε ―ὡς ἡ πρώτη καὶ αὐτοδικαίως ἁρμόδια― θέση στὶς αἱρετικὲς θέσεις τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας, (σ.σ. ὑποχωρῶν ἀντιχριστιανικῶς στὸ «φιλάδελφον»). Γράφει πρὸς τὸν Μεσσηνίας: «Σκέφτηκα τότε, Σεβασμιώτατε, ὅτι τὸ συγκληθὲν σῶμα τῆς Ἱεραρχίας εἶναι τὸ πλέον ἁρμόδιο νὰ κρίνει τὸ ὀρθὸ ἢ τὸ ἐσφαλμένο τῆς ἐκκλησιολογικοῦ χαρακτῆρα διατυπώσεώς σας… μὲ ἁγιοπνευματικὰ κριτήρια» (σ.σ. καὶ δὲν τὸ ἔκανε).
Στὴ συνέχεια, δηλώνει, ὅτι «ὡς δογματολόγος γνωρίζω, ὅτι ἐκπίπτει ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὁ κάθε πιστὸς –καὶ πολὺ περισσότερο ὁ κληρικὸς– ποὺ συνειδητὰ ἀμφισβητεῖ ἢ ἀπορρίπτει μερικῶς ἢ ὁλικῶς τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας… (σ.σ. ὅπως συμβαίνει μὲ τὸν Μητροπολίτη Μεσσηνίας). Γιατί, ἀσφαλῶς, κανείς δὲν μπορεῖ νὰ καταλύει οὔτε νὰ σχετικοποιεῖ τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδή κανείς δὲν βρίσκεται ὑπεράνω αὐτῆς». Καὶ παρακάτω: «Κατὰ συνέπεια, ἡ θεώρηση τῆς Ἐκκλησίας ὡς διηρημένης, σήμερα, ἀντίκειται σαφῶς στὴ ρητὴ διατύπωση τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, πρᾶγμα ποὺ συνεπάγεται, κατὰ τὰ Πρακτικὰ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καθαίρεση καὶ ἀφορισμό, κατὰ περίπτωση, σ’ ὅποιον ἐμμένει στὴ θεώρηση αὐτή».

Στὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ τοῦ κ. Τσελεγγίδη ἀπάντησε μὲ εἰρωνεία, ὑποτιμητικὲς ἐκφράσεις, θυμὸ καὶ ἕνα ἀκατάσχετο ὑβρεολόγιο «θεολογικῆς» ὑφῆς, συντεταγμένο στὴν «θεολογικὴ» γλῶσσα ποὺ γνωρίζει ὁ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος(1), γι’ αὐτὸν ποὺ ἀποκαλεῖ σεβαστὸ καὶ ἐλλογιμώτατο: χαρακτηρίζει τὶς ἐξηγήσεις τοῦ κ. Τσελεγγίδης ὡς «δικαιολογίες παιδαριώδεις», τοῦ ἀποδίδει Αὐγουστίνειες ἀντιλήψεις καὶ Νεοπλατωνικὲς ἐπιρροές, «μεθοδολογικὰ λάθη ἀνεπίτρεπτα γιὰ ἕναν ἐπιστήμονα!», γιὰ «θεολογικοὺς ἀκροβατισμοὺς …ποὺ δὲν θὰ ἀνέφερε οὔτε πρωτοετὴς μεταπτυχιακὸς φοιτητὴς τῆς Δογματικῆς», χειρισμὸ καὶ ἑρμηνεία τῶν Ἱ. Κανόνων μὲ «ἐπιπολαιότητα», καὶ τὴν κατηγορία ὅτι «ἀμφισβητεῖ» ὁ κ. Τσελεγγίδης τὴν διδασκαλία καὶ αὐτοῦ τοῦ «Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ»! (Δὲν γνωρίζουμε, ἂν ὁ καθηγητὴς Τσελεγγίδης κρίνει ὅτι πρέπει νὰ δοθεῖ ἀπάντηση σὲ ἕνα τέτοιο ἀνάπηρο θεολογικὰ λόγο ―καθόσον μάλιστα ἀπὸ τὴν μεριά του ὁ Μεσσηνίας κόβει τὶς γέφυρες τοῦ Διαλόγου, διαμηνύων ὅτι δὲν θὰ ἐπανέλθει― νομίζουμε, ὅμως, ὅτι πρέπει νὰ δοθεῖ ἀπάντηση, γιατὶ ἐδῶ πρόκειται, ὄχι γιὰ προσωπικὰ θέματα, ἀλλὰ γιὰ θέματα Πίστεως).

Ὡς πρὸς τὸ ψεῦδος ποὺ εἶχε διατυπώσει στὴν πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο ἐπιστολὴ (μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτη Κυθήρων) ὅτι τάχα ὁ κ. Τσελεγγίδης δὲν ἐξέφρασε καμία ἐπιφύλαξη γιὰ τὶς αἱρετικὲς θέσεις τοῦ Μεσσηνίας οὔτε προφορικά, οὔτε γραπτά, ὁ κ. Χρυσόστομος ἀναδιπλώνεται καὶ τὸ παίρνει πίσω κατὰ τὸ ἥμισυ. Δηλώνει, δηλαδὴ τώρα, ὅτι μόνο προφορικά δὲν τοῦ ἐξέφρασε τὴν ἐπιφύλαξή του ὁ κ. Τσελεγγίδης (γιὰ τὸ ἂν ἡ Ἐκκλησία εἶναι διηρημένη), γιατὶ γραπτὰ -ὅπως ἀναφέραμε- τὴν εἶχε ἐκφράσει. Γράφει: Στὶς συναντήσεις ποὺ εἴχαμε «οὐδεμία συζήτηση ἢ ὑπόδειξη μοῦ κάνατε ἢ κάποια ἐπιφύλαξη μοῦ ἐκφράσατε γιὰ τὸ σχετικὸ θέμα».

Ἀλλὰ καὶ ἐδῶ, ὅμως, πάλι δὲν ἐκφράζει ὅλη τὴν ἀλήθεια. Γιατὶ ἦταν παρὼν ὡς ὁμιλητὴς στὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης τὸ Μάϊο τοῦ 2009, ὅπου ἄκουσε τὴν εἰσήγηση τοῦ κ. Τσελεγγίδη, στὴν ὁποία ἀκριβῶς εἶχε ἐκφράσει τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα ἀπὸ ὅσα αἱρετικὰ ὁ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος ὑποστήριξε καὶ συνεχίζει ἀμετανοήτως νὰ ὑποστηρίζει!
Καὶ συνεχίζει μὲ εἰρωνεῖες: «Μοῦ γεννᾶται ὅμως μία ἀπορία. Πῶς ἀντέξατε Κύριε Καθηγητὰ ἕναν ὁλόκληρο χρόνο νὰ δοκιμάζεται ἡ θεολογική Σας ἀγωνία, καὶ πῶς ὑπομείνατε τὴ δοκιμασία τῆς ἐκκλησιολογικής Σας αὐτοσυνειδησίας, ὡς πιστὸ καὶ ἐνεργὸ μέλος τοῦ Σώματος τῆς Ὀρθοδόξης Ἐκκλησίας καὶ δὲν ἀντιδράσατε; Εἶμαι σίγουρος, ὅτι καὶ τοῦ χρόνου ἀλλὰ καὶ κάθε χρόνο, λίγο πρὶν τὴ σύγκληση τῆς Μικτῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς θὰ Σᾶς ὑπομιμνήσκουν οἱ ὁμόφρονές Σας τὴ θεολογική Σας ἀγωνία καὶ τὴ τρωθεῖσα ἐκκλησιολογική Σας αὐτοσυνειδησία, πρὸς ἀφύπνιση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος Σας(!!!)».

Στὴν ἑπόμενη παράγραφο ἢ πάλι ψεύδεται ἢ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀποπροσανατολίσει τὴ συζήτηση ἢ τὸ παίζει… (ἂς ἀποφύγω νὰ θέσω τὸ χαρακτηρισμό). Ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ δηλώνει ὅτι δὲν εἶναι ὑποχρεωμένος (τουλάχιστον ὡς ἐπιστήμονας) νὰ παρακολουθεῖ τὶς εἰσήγησεις τριῶν καθηγητῶν Πανεπιστημίου ποὺ ἐκεῖ ἔγιναν (καὶ τοῦ καθηγητὴ Δογματικῆς κ. Τσελεγγίδη)! Τότε τι παρακολουθεῖ; Τὸ Ὡροσκόπιο; Ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ λέγει: «μόνοι Σας τὰ εἴπατε, μόνοι Σας τὰ ἀκούσατε» γιὰ μιὰ Ἡμερίδα μὲ παρόντα τὸν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο, τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς καὶ ὅσους ἄλλους Μητροπολίτες ἦσαν παρόντες, τοὺς Ἡγουμένους καὶ μοναχούς, τοὺς δεκάδες συγγραφεῖς, καθηγητὲς τοῦ Πανεπιστημίου, τῆς Μέσης ἐκπαιδεύσεως καὶ θεολόγους, τοὺς πάνω ἀπὸ χίλιους πιστοὺς οἱ ὁποῖοι ἦσαν παρόντες στὴν Ἡμερίδα τοῦ Πειραιῶς. Γράφει ὁ Μεσσηνίας:

«Ἐπιπλέον δὲν ἀποτελοῦν ἄλλοθι γιὰ Σᾶς, τὰ ὅσα δηλώνετε στὴν παραγραφο 1, τῆς ἐπιστολῆς τῆς 7-7-2010 πρὸς τὸν γράφοντα, σχετικὰ μὲ τὴν Εἰσήγησή Σας, σὲ Ἡμερίδα, στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Πειραιῶς (28-4-2010), κατευθυνομένης καὶ ποδηγετούμενης νοοτροπίας, στὴν ὁποίαν δὲν ἐκλήθησαν καὶ «ἄλλες» φωνές, ὥστε νὰ γίνει διάλογος. Δὲν εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀσχολοῦμαι καὶ νὰ παρακολουθῶ μὲ ὅ,τι μπορεῖτε νὰ ἐκφράζετε καὶ να δηλώνετε. Στὴν παραπάνω Ἡμερίδα μόνοι Σας τὰ εἴπατε, μόνοι Σας τὰ ἀκούσατε(!!!), σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης (20-5-2009), ὅπου κληθήκατε, προκειμένου ἐλεύθερα νὰ ἐκφράσετέ τὶς ἀπόψεις Σας καὶ μάλιστα «ἐν πομπῇ». (Μιᾶς καὶ μᾶς θυμήσατε τὴν Οἰκουμενιστικὴ Ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης, γιὰ τὴν ὁποία ὡς φαίνεται σεμνύνεσθε, Σεβασμιώτατε Μεσσηνίας, νὰ σᾶς θυμήσουμε κάτι ἀπὸ τὴν ποιότητά της; Ἐπειδὴ δὲν ἦρθε καὶ στὴν δική σας Ἡμερίδα (ὅπως φαίνεται τὴν θεωρεῖται) ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, βάλατε ἕνα πρωτοπρεσβύτερο νὰ ἀπαγγείλει ἕνα μήνυμα ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, τὸ ὁποῖο …δὲν εἶχε στείλει! Ἀναγκάστηκε μάλιστα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νὰ κάνει δημόσια διάψευση, ὅτι τὸ ἔστειλε!).

Καὶ γιὰ νὰ τελειώσουμε μὲ τὴν ἐπιστολὴ πρὸς τὸν καθηγητὴ Τσελεγγίδη: πρόκειται γιὰ ἕνα πρωτοφανὲς στὰ θεολογικὰ χρονικὰ κείμενο. Μὲ τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀναιρέσει τὶς θέσεις τοῦ κ. Τσελεγγίδη, χρησιμοποιώντας ὡς ἀντεπιχειρήματα θέσεις τοῦ κ. Τσελεγγίδη(!!!)(2) ὡς ἐὰν νὰ ἦσαν δικές του, καὶ προβάλλοντας ὡς ὀρθὲς θέσεις, τὶς θέσεις τοῦ …κ. Τσελεγγίδη τὶς ὁποῖες ἀναιρεῖ!!!

Γιὰ τὸ αὐστηρῶς θεολογικὸ μέρος τῆς ὑποθέσεως, ἐλπίζουμε πὼς ὁ κ. Τσελεγγίδης θὰ ἀπαντήσει. Μετὰ τὴν ἀπάντησή του καὶ ἀνάλογα μὲ ποιὰ ἀπὸ τὰ σημεῖα τῶν θέσεων τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας θὰ σχολιάσει, θὰ δημοσιεύσουμε κι ἐμεῖς κάποιες πατερικὲς θέσεις γιὰ τὰ ἐκκλησιολογικὰ θέματα ποὺ θίγει ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας.
(Ἄρθρο ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» Ἰουλίου-Αὐγούστου)

_____________________
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

(1) Δὲς ἐπιλεκτικὰ κριτικὴ στὰ ἱστολόγια α) panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/08/blog-post_7099.html: «ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ Ο ΚΑΚΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΘΡΑΣΥΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΑΒΒΑΤΟΣ» (2.8.2010). «Μὲ ἕνα κατάπτυστο καὶ ἀθεολόγητο κείμενο γεμᾶτο ἐμπάθεια καὶ ἀγένεια πρὸς τὸν διαπρεπῆ Καθηγητὴ κ. Τσελεγγίδη ὁ κακόδοξος καὶ προπετὴς Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος (Σαββάτος) προσπαθεῖ μὲ προπηλακισμοὺς καὶ τραμπουκισμοὺς νὰ ἀποφύγει τὴ συζήτηση γιὰ τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία του ὅτι “ἡ Ἐκκλησία εἶναι “διηρημένη”, ὅπως ἀσεβέστατα εἶχε τὴ θρασύτητα νὰ δηλώσει στὴ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας, χωρὶς νὰ τὸν ἀνακαλέσει σὲ τάξη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος». β) thriskeftika.blogspot.com/2010/08/blog-post_7638.html: «Mὲ τρόπο εἰρωνικό, προσβλητικὸ καὶ ὑποτιμητικὸ ἀποφάσισε νὰ ἀπαντήσει στὴν Ἐπιστολὴ τοῦ καθηγητὴ Τσελεγγίδη ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας».
(2) Γράφει π.χ. ὁ Μεσσηνίας πρὸς τὸν καθηγητὴ Τσελεγγίδη: «Ἡ Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι προϊὸν μιᾶς ἀθροιστικῆς ἕνωσης ἐπιμέρους τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπως ἀφήνετε νὰ ἐννοήσουν οἱ ἀναγνῶστες τῆς Ἐπιστολῆς Σας, ( 7-7-2010 πρὸς τὸν γράφοντα), οὔτε ἡ Καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἄθροισμα ἐπιμέρους ἀριθμητικῶν ἐκκλησιαστικῶν μονάδων». Ἀπορεῖ κανεὶς καὶ ἐξίσταται: πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνας καθηγητὴς Πανεπιστημίου, νὰ μὴ καταλαβαίνει τί διαβάζει! Ὅσο κι ἂν ψάξαμε στὴν Ἐπιστολὴ τοῦ κ. Τσελεγγίδη ἢ στὰ τελευταῖα κείμενά του, πουθενὰ δὲν βρήκαμε νὰ γράφει κάτι τέτοιο. Ἀντίθετα βρήκαμε νὰ διατυπώνει τὸ ἀντίθετο. Γράφει καὶ κατοχυρώνει ἁγιογραφικά: «Οἱ κα¬τά τό¬πους (Ὀρ¬θό¬δο¬ξες) Ἐκ¬κλη¬σί¬ες ἀ¬πο¬τε¬λοῦν φα¬νέ¬ρω¬ση ἐν τό¬πῳ καί χρό¬νῳ τῆς ΜΙΑΣ καί μό¬νης Ἐκ¬κλη¬σί¬ας (βλ. ἐν¬δει¬κτι¬κῶς, Α΄ Κορ. 1,2)». Καὶ στὴν ὁμιλία του στὴν ἡμερίδα τῆς Θεσσαλονίκης, μὲ παρόντα τὸν Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, γράφει: «ἡ Ἐκκλησία θὰ ὑφίσταται ὡς τὸ ἕνα, τὸ πλῆρες καὶ ἀκέραιο Θεανθρώπινο σῶμα ἕως τῆς συντελείας, σύμφωνα μὲ τὴν ἁγιογραφικὴ μαρτυρία. Καὶ φυσικά, θὰ ὑφίσταται μὲ ὅλες ἀνεξαιρέτως τὶς λειτουργίες της, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἔκπτωση μεμονωμένων μελῶν της ἢ καὶ ὁλοκλήρων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἐξαιτίας σχίσματος ἡ αἱρέσεως… Ἡ οἰκουμενικότητα δεν εἶναι ἁπλῶς γεωγραφικὴ ἔννοια, ἀλλὰ καὶ ποιοτικὴ ἔννοια, ἀκόμη καὶ ἔννοια διαχρονική». Μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς παραθέσεις, πῶς τολμάει ὁ Μεσσηνίας καὶ ἀποδίδει σὲ καθηγητὴ Πανεπιστημίου πράγματα ποὺ αὐτὸς δὲν εἶπε καὶ δὲν πιστεύει, καὶ νὰ τοῦ χρεώνει θέσεις ἀντίθετες αὐτῶν ποὺ ἔχει διατυπώσει; Μήπως, τελικά, καταλαβαίνει πολὺ καλὰ ὁ Μεσσηνίας τὶ ἔχει πεῖ ὁ καθηγητὴς τῆς Δογματικῆς, ἀλλὰ σκοπίμως τὸ διαστρέφει, ἐπειδὴ ἡ παρέμβαση Τσελεγγίδη χάλασε τὴν Οἰκουμενιστικὴ σοῦπα τῆς Ραβέννας; Πῶς ὅμως, εἶναι δυνατὸν νὰ διαστρέφει τόσο θρασύτατα τὴν ἀλήθεια ἕνας Ἐπίσκοπος!

Η Κοιμησις της Θεοτοκου

Ὁμιλία π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

Ἡ Κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀποτελεῖ ἕνα σκάνδαλο γιὰ κάθε αἱρετικὸ ἢ ὀρθολογικὰ σκεπτόμενο «ὀρθόδοξο», ποὺ θέλει νὰ πιστέψει καὶ νὰ ἐξηγήσει τὰ πάντα μὲ βάση μόνο τὴν …Ἁγία Γραφή! Διότι, ἡ Ἁγ. Γραφὴ καὶ οἱ ἀρχαῖες πηγὲς τῆς Ἐκκλησίας δὲν μᾶς παραδίδουν τίποτα περὶ τῆς Κοιμήσεως καὶ Ἀναστάσεως τῆς Θεοτόκου, γιὰ τὰ ὁποῖα μιλᾶ ἡ Ἱερὰ Παράδοση. Καὶ ὅμως, ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως, κατέχει σπουδαιότατη θέση στὸν ἑορτολογικὸ κύκλο καὶ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκλησίας μας, σὲ μεγάλο βαθμό, ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ δευτερεῦον, βέβαια, γεγονός, πὼς κατὰ τὴν Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ―ποὺ ἑορτάζεται μέσα στὴν δεκαπενθήμερη νηστεία-προετοιμασία γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως― δὲν γίνεται κατάλυση κρέατος, ἀλλὰ μόνο ἰχθύος!
Ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως, λοιπόν, εἶναι καὶ μιὰ ἀπόδειξη ὅτι ἡ Ἐκκλησία «κεῖται ὑπεράνω» μιᾶς ἀντικειμενοποιημένης Ἁγίας Γραφῆς, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία στηρίζεται καὶ στὴν Ἱερὰ Παράδοση, ὅπως τὴν διαμόρφωσαν οἱ ἔχοντες τὴν ἐμπειρία τῆς θεώσεως Ἅγιοι· σὲ ἀντίθεση δέ, μὲ ὅσα διδάσκουν καὶ πιστεύουν οἱ αἱρετικοί, ἡ Ἐκκλησία διέσωσε καὶ ἑρμηνεύει σωστὰ τὴν Ἁγία Γραφὴ διὰ μέσου τῶν θεοφόρων Ἁγίων καὶ Πατέρων της, οἱ ὁποῖοι καὶ ἐθέσπισαν, φωτισθέντες ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὴν μὴ μαρτυρούμενη στὴν Ἁγία Γραφὴ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως καὶ ὅλη τὴν θεολογία ποὺ τὴν συνοδεύει, ὅπως μᾶς τὴν παρουσιάζει ὁ μακαριστὸς π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος στὴν παρακάτω ὁμιλία, 010 Η THEOTOKOS, 14-08-1981.mp3 ποὺ πήραμε ἀπὸ τὸν ἱστότοπο:
pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=55
Στὴν ὁμιλία αὐτὴ μᾶς ἐξηγεῖ γιὰ τὴν Μετάσταση καὶ Ἀνάσταση τῆς Θεοτόκου, ἡ ὁποία συνέβαλε στὴν σωτηρία ὄχι μόνο τῶν ἀνθρώπων, μὰ καὶ τῶν ἀγγέλων καὶ ὅλης τῆς κτίσεως.

Τὸ κείμενο τῆς ὁμιλίας τοῦ π. Ἀθανασίου (μὲ ἐλάχιστες συντομεύσεις) ἔχει ὡς ἑξῆς:
Ἀπὸ τὰς θεομητορικὰς ἑορτάς, ἀγαπητοί, ξεχωρίζει ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ περιλαμβάνει, πρῶτον, τὸν θάνατον καὶ τὴν ταφήν της καὶ δεύτερον, τὴν Ἀνάστασίν της καὶ τὴν Μετάστασίν της εἰς τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα αὐτά, τῆς ἑορτῆς, περιλαμβάνονται κατὰ ἕναν θαυμαστὸν τρόπον εἰς τὸ πρῶτον τροπάριον τῆς Λιτῆς, τὸ ὁποῖον ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Ἔπρεπε τοῖς αὐτόπταις τοῦ Λόγου καὶ ὑπηρέταις, καὶ τῆς κατὰ σάρκα Μητρὸς αὐτοῦ, τὴν Κοίμησιν ἐποπτεῦσαι…»: Ἔπρεπε, λέγει, εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι στάθηκαν αὐτόπται τοῦ Θεοῦ Λόγου, …οἱ περιγράψαντες τὴν ζωήν του, ἔπρεπε νὰ σταθοῦν καὶ αὐτόπται καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ νὰ ἐποπτεύσουν τὴν δικήν της τὴν Κοίμησιν·
«…τελευταῖον οὖσαν ἐπ’ αὐτῇ μυστήριον»: καὶ τὸ ὁποῖον -ἡ Κοίμησίς της- εἶναι τὸ τελευταῖον εἰς αὐτὴν μυστήριον. Ἀπ’ ὅλα τὰ μυστήρια τὰ ὁποῖα συνέβησαν εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ἀπὸ τὸν Εὐαγγελισμὸν ἕως τὴν Ἀνάστασίν της καὶ τὴν Ἀνάληψίν της·
«… ἵνα μὴ μόνον τὴν ἀπὸ γῆς τοῦ Σωτῆρος ἀνάβασιν θεάσωνται, ἀλλὰ καὶ τῆς Τεκούσης αὐτὸν τῇ μεταθέσει μαρτυρήσωσι»: ὥστε νὰ μὴν εἶναι μόνον μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως καὶ Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἀναστάσεως καὶ Ἀναλήψεως καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου·
«…Διόπερ πάντοθεν, θείᾳ δυνάμει περαιωθέντες, τὴν Σιὼν κατελάμβανον»: γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, οἱ αὐτόπται καὶ ὑπηρέται τοῦ Θεοῦ Λόγου ἔπρεπε νὰ βρίσκονται παρόντες εἰς τὴν Σιών. Ἔπρεπε λοιπόν, ὅλοι αὐτοὶ νὰ ἔρθουν εἰς τὴν Σιών, εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ·
«…καὶ πρὸς οὐρανὸν ἐπειγομένην, προέπεμπον τὴν ἀνωτέραν τῶν Χερουβίμ»: Αὐτὴ ἡ ὁποία θὰ ἀνήρχετο στὸν οὐρανόν, αὐτὴν ἀκριβῶς θὰ προέπεμπον ὡς ἀνωτέραν τῶν Χερουβίμ·
«ἣν καὶ ἡμεῖς, σὺν αὐτοῖς προσκυνοῦμεν, ὡς πρεσβεύουσαν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Πολὺ ὡραῖα μᾶς τὰ λέγει τὸ τροπάριον αὐτὸ τῆς Λιτῆς, ποὺ περιλαμβάνει ὅλον τὸ περιεχόμενον τῆς ἑορτῆς. Καὶ πράγματι, ἡ Παράδοσις μᾶς λέγει, ―διότι ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν ἀναφέρει τίποτε ἀπὸ τὸν θάνατον, τὴν ταφήν, τὴν ἀνάστασιν καὶ τὴν ἀνάληψιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, παρὰ μόνον ἡ Παράδοσις μᾶς διασώζει― ὅτι τρεῖς ἡμέρες πρὸ τοῦ θανάτου της, ὁ Υἱός της, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἔστειλε εἰς αὐτὴν ἄγγελον καὶ τὴν εἰδοποίησε ὅτι θὰ ἀπέλθει τοῦ κόσμου τούτου. Καὶ ἐκείνη, μόλις ἔλαβε τὴν πληροφορίαν, ἀνῆλθεν εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ποὺ κατὰ τὴν συνήθειάν της ἐπήγαινε συχνὰ καὶ προσηύχετο, ἀνῆλθεν ἐκεῖ καὶ προσηυχήθη, καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸ σπίτι της ―εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα― καὶ ἑτοιμάστηκε διὰ τὴν ἀναχώρησίν της.
Λίγο πρὶν τὴν ἀναχώρησίν της, κατὰ θαυμαστὸν τρόπον, οἱ Ἀπόστολοι ἦρθαν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ ὁποιοδήποτε σημεῖο τῆς οἰκουμένης καὶ ἂν εὑρίσκοντο. Μάλιστα στὴν εἰκονογραφία δείχνει τοὺς Ἀποστόλους νὰ καταφθάνουν στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ νεφέλη, μ’ ἕνα σύννεφο…
Αὐτοὶ ἦλθαν ὅλοι διὰ νὰ προπέμψουν τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ νὰ σταθοῦν μάρτυρες τοῦ ἀληθινοῦ θανάτου της, τῆς ἀληθινῆς ἀναστάσεώς της καὶ τῆς ἀληθοῦς μεταστάσεώς της εἰς τοὺς οὐρανούς. Κι ὅταν ἔφθασαν, ἐκείνη τοὺς εὐλόγησε καὶ τοὺς χαιρέτησε. Καὶ τότε, ὅπως ἐκείνη θέλησε, εἰς τὸ κλινίδιόν της ―εἰς τὸ μικρό της τὸ κρεβάτι― ἔπεσε καὶ ἐκοιμήθη, δηλαδὴ ἀπέθανε.
Καὶ τότε, οἱ μαθηταὶ καὶ ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου, μαζὶ μὲ τοὺς Ἱεράρχας …τὴν ἔθαψαν…Καὶ ἐκεῖ στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅταν ἐτάφη, ἕνας ἐκ τῶν μαθητῶν κατά τὴν Παράδοσιν, ἔλειπε. Κατ’ οἰκονομίαν ἦτο πάλιν ὁ Θωμᾶς.
Γιατὶ ἔλειπεν ὁ Θωμᾶς στὴν πρώτην ἐμφάνισιν τοῦ Κυρίου στοὺς μαθητάς; Ἀκριβῶς, γιὰ νὰ διαπιστωθεῖ κατὰ τὸν καλύτερον τρόπον ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι καὶ τώρα λείπει ὁ Θωμᾶς, ὁ ὁποῖος καταφθάνει τὴν τρίτην ἡμέραν. Καὶ τότε τοῦ εἶπαν οἱ ἄλλοι μαθηταί, ὅτι ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου ἐκοιμήθη. Ἐκεῖνος ἐπεθύμησε νὰ προσκυνήσει τὸ τίμιον λείψανόν της καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸν τάφον… Καὶ τότε ὅταν πῆγαν εἰς τὸν τάφον… ἔλειπε τὸ σῶμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ὑπῆρχε μόνον τὸ σινδόνι ποὺ ἦτο τυλιγμένη. Καὶ ἐκεῖ ἀντελήφθησαν ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶχεν ἀναστηθεῖ καὶ ἀναληφθεῖ εἰς τοὺς οὐρανούς.
Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ γεγονὸς τονίζεται εἰς τὴν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως, τὴν ὁποίαν ἔχουμε μπροστά μας, ὅταν προσκυνοῦμε· καὶ αἰσθανόμαστε κάτι τὸ ἐντελῶς ξεχωριστό, ὅτι, ἐκείνη ποὺ ἔδωσε τὸ σῶμα της εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ γίνει ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, αὐτὴ ἔγινε τὸ κεφάλαιον, δηλαδὴ ἡ βάσις τῆς σωτηρίας μας και ὄχι μόνον τῆς σωτηρίας τῆς ἰδικῆς μας, ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας.
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἡ σωτηρία καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τῆς ἀλόγου κτιστῆς δημιουργίας. Δὲν θὰ ἦτο δυνατὸν δὲ ποτὲ νὰ μείνει στὸν τάφον ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, καὶ τὸ σῶμα ἐκεῖνο, ποὺ ἔδωκε τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν εἰς τὸν ζωοδότην Θεὸν καὶ Δημιουργὸν τῶν πάντων, νὰ ὑποστεῖ τὴν φθοράν, διότι ἀπὸ τὰ σπλάχνα της ἐπῆρε ὁ Θ. Λόγος καὶ ἀφθάρτησε τὴν δική του ἀνθρωπίνη φύση…
Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀκολουθεῖ τὴν ἰδίαν πορείαν τὴν ὁποίαν ἠκολούθησε καὶ ὁ Υἱός της, ὁ ὁποῖος ἀπέθανεν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ πραγματικά, ἐτάφη πραγματικά, ἀνέστη πραγματικὰ καὶ ἐψηλαφήθη καὶ ἀνελήφθη εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἐνώπιον ἑκατοντάδων μαρτύρων. Τὴν ἰδίαν πορείαν ἀκολουθεῖ ἡ μητέρα Του. Εἶναι τὸ πρῶτον λογικὸν κτῖσμα ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινον γένος ποὺ ἀκολουθεῖ αὐτὴν τὴν πορείαν καὶ εἰσέρχεται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, δεδομένου ὅτι κανεὶς ἀκόμη, ἀπὸ ὅσους ἐπίστευσαν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, δὲν ἔφτασε εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ἀκόμη δὲν ἔγινε ἡ Ἀνάστασις τῶν νεκρῶν.
Σημειώσατε ὅτι οὔτε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, οὔτε οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι βρίσκονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι (βρίσκονται) εἰς τὸν Παράδεισον, εἰς τὸν χῶρον ἐκεῖνον ποὺ ὡς ψυχὲς ἀναμένουν τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν.
Ἀλλ’ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐπῆρε τὸ σῶμα της, τὸ παλαιό της σῶμα, ἄφθαρτο καὶ ἀθάνατο, τὸ ὁποῖο ὁδήγησε ὁ Υἱός της εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. (Οὔτε ὁ προφήτης Ἠλίας, οὔτε ὁ Ἐνώχ, οὔτε ὁ ληστὴς εἶναι εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ληστὴς ἀπέθανε, ἐτάφη καὶ τὸ σῶμα του ὑπέστη φθοράν, δὲν ἀνεστήθη, εἶναι εἰς τὸν παράδεισον). Εἶναι συνεπῶς τὸ πρῶτον κτῖσμα, ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ εἰσέρχεται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
Γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανοὺς εἶναι μία δευτέρα μαρτυρία, μετὰ τὴν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, μία μαρτυρία ὅτι ὁ Χριστὸς ἀνεστήθη καὶ ὅτι πραγματικὰ θὰ ἀναστηθοῦμε καὶ θὰ εἰσέλθομεν εἰς τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο δέ, τὸ βλέπομεν εἰς τὴν Ὑπεραγίαν μητέρα Του, ἡ ὁποία πλέον ἄφθαρτη καὶ ἀθάνατη μὲ ὅλη της τὴν ἀνθρωπίνη φύση βρίσκεται εἰς τὸν οὐρανόν.
Γιὰ μᾶς συνεπῶς, ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ νηστεύομεν ξέρετε γιὰ νὰ προϋπαντήσουμε τὸ γεγονός, ὄχι διὰ νὰ πενθήσουμε τὴν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ―ἄπαγε τῆς βλασφημίας…―, ἀλλὰ γιὰ νὰ καθαρθοῦμε καὶ νὰ προετοιμαστοῦμε νὰ προϋπαντήσουμε τὴν ἀνάστασιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία εἶναι παιδὶ τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, εἶναι ἀπὸ τὸ αἷμα μας, εἶναι ἀπὸ τὴ σάρκα μας, εἶναι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ ἀναστήνεται, ἀφθαρτίζεται καὶ εἰσέρχεται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
Γιὰ μᾶς συνεπῶς, ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως εἶναι ἕνα δεύτερον Πάσχα. Εἶναι ὁ ἀπόηχος ἐκείνου τοῦ Πάσχα, ὅπως θὰ λέγαμε, ὅτι τὸ Πάσχα ―ὅπως λέγει ὁ Κανὼν τοῦ Πάσχα― δὲν εἶναι τι ἄλλο, παρὰ μίας «ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν». Ἔ, καὶ ἡ ἑορτὴ αὐτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἶναι ἕνα Πάσχα μιᾶς ἄλλης βιοτῆς, εἶναι ἡ ἀπαρχὴ μιᾶς αἰωνίου ζωῆς. Κι αὐτὸ γιὰ μᾶς εἶναι τεράστιο.
Ἀγαπητοί μου, ἡ Κοίμησις γιὰ μᾶς εἶναι ἕνας σταθμός. Μποροῦμε νὰ χαίρουμε πιά: ἐμπῆκε τὸ νερὸ στ’ αὐλάκι. Ἡ φθαρτότης μπῆκε στὴν ἀφθαρσία καὶ ἡ θνητότητα μπῆκε εἰς τὴν ἀθανασία. Στὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἔχουμε τὴν μεγάλην ἐλπίδα. Ἀπαρχὴ ὁ Χριστὸς, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Καὶ ὁ πρῶτος καρπὸς αὐτῆς τῆς ἀπαρχῆς εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Γιὰ μᾶς εἶναι μεγάλη ἐλπίδα, εἶναι μεγάλη χαρά. Πρέπει λοιπόν, νὰ ζοῦμε αὐτὴν τὴν χαρά.
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι «ἡ ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν». Οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μὲ χαρά τὴν ὑποδέχονται, γιατὶ ξέρουν ὅτι εἶναι καὶ ἡ δική τους σωτηρία.
Τί θὰ πεῖ σωτηρία; Θὰ πεῖ: νὰ ἴδω τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ εἶναι ἡ σωτηρία. Κι ἂν ἐρωτήσετε: γιατί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ἀγγέλων; θὰ σᾶς ἀπαντοῦσα. Γιατὶ οἱ ἄγγελοι δὲν εἶχαν δεῖ ποτὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Καὶ τώρα, ποὺ ὁ Θεὸς Λόγος ἐνηνθρώπησε, εἶδαν τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος πῆρε τὴ σάρκα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Νὰ γιατί, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι καὶ ἡ σωτηρία τῶν ἀγγέλων, ὄχι μόνο τῶν ἀνθρώπων, γιατὶ θὰ δοῦμε, εἴδαμε ἤδη, τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ εἶναι καὶ ἡ σωτηρία ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας… Ἀπομαγνητοφώνηση: Σ. Π.

Θεσσαλονίκη, 12 Αὐγούστου 2010
Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης

MΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ

Η Αντιμετωπισις της Αιρεσεως του Οικουμενισμου

κατα τον Όσιο Θεοδωρο τον Στουδιττη

Η Διακοπη της Μνημονευσεως

Η αίρεσις του Οικουμενισμού ξεκίνησε πριν ενενήντα περίπου χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα παραδόξως αντί να κατασταλή και καταδικαστή, συνεχώς εξαπλούται, σε σημείο που να έχη αλλοιώσει το φρόνημα και αυτών των συνειδητών Ορθοδόξων. Η εξάπλωσις και μη καταδίκη της αιρέσεως των καιρών μας αποτελεί πρωτάκουστο και πρωτοφανές γεγονός εις την διαχρονική ιστορία της Εκκλησίας. Κάποιες προσπάθειες που κατά καιρούς έγιναν δια την απομάκρυνσι από την αίρεσι, οδήγησαν σε άλλες εκκλησιολογικές εκτροπές και πλάνες, εις τρόπον ώστε και οι θέλοντες σήμερα να απομακρυνθούν από αυτή να προβληματίζωνται όχι δια το από που να φύγουν, αλλά δια το που να πάνε.

Ποία η επίπτωσις της αιρέσεως δια την Εκκλησία.

Ποία η ευθύνη όλων των Ορθοδόξων κληρικών και λαϊκών.

Ποία η σωστή αντιμετώπισις δια την κατάσβεσι της αιρετικής πυρκαϊάς.

Πως δεν θα λοξοδρομήσουμε ούτε προς τα αριστερά (συμμετοχή στην αίρεσι), ούτε προς τα δεξιά (δημιουργία παρατάξεων και σχισμάτων).

Ποίες τέλος οι συνέπειες της ομολογίας εις την εποχή μας.

Όλα αυτά εξετάζονται με βάσι την διδασκαλία και την ζωή του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου, ο οποίος σε ανάλογες περιστάσεις αιρέσεως, η οποία εξαπλούτο μέσα εις την Εκκλησία, ετήρησε απαράμιλλη στάσι και είναι δια τις ημέρες μας ο απλανής οδηγός μας.

• ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΙΣ
• ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»
• 23ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 11- ΛΑΡΙΣΑ
• ΤΗΛ: καί FAX: 2410284449
• e-mail: vorthodoxia@yahoo.gr

6η  Ανοιχτη  Επιστολη  Ερημιτου  Ασκητου

Τό κίνημα τῶν Μοναχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας στήν Σερβία θυμίζει τό κίνημα τῶν «Κολλυβάδων».
Θά ἀναδειχθοῦν καί πάλι Μακάριοι, ὄχι τώρα ἀπό τήν Κόρινθο ἀλλά ἀπό τήν Σερβία.
Θά ἀναδειχθοῦν καί πάλι Νικόδημοι καί Ἀθανάσιοι πού θά κρατήσουν τήν Ἀλήθεια, γιά νά τήν φανερώσουν στόν πιστό λαό.
Ἡ διοίκηση στήν Ἐκκλησία χωρίς Χριστό φέρνει πάντα ἀποτελέσματα τραγικά!!!
Οἱ διῶκται κατόρθωσαν τελικά καί ξήλωσαν τόν Χριστό ἀπό τήν καρδιά τους καί τόν ἔφεραν στά χείλη.
Βεβήλωσαν τόν Λόγον καί τόν ἔκαμαν λόγια. Συνταίριασαν τά λόγια τους μέ τήν λογική τους καί τήν Θεολογία τήν ἔκαμαν Φιλοσοφία.Καί ἔπεσαν στήν αἴρεση.
Ἀποτυχία ζωῆς!!!
Ξεμάκρυναν τήν ζωή τους ἀπό τήν ΖΩΗ. Καί ἔχασαν τήν Ταπείνωση.
Ξέχασαν ὅτι θυσία δέν εἶναι καταστροφή, ἀλλά ἁγιασμός.
Οἱ Μοναχοί ἀγωνίζονται νά προσφέρουν τήν ζωή τους στόν Θεό ὡς θυσία.Καί οἱ διῶκται μισοῦν καί καταστρέφουν τήν προσφερόμενη θυσία στόν Θεό.
Στούς ἀδελφούς μας Μοναχούς τοῦ Κοσσόβου πού ζοῦν διασκορπισμένοι ἀπό τήν μανία τῶν διωκτῶν, «κακουχούμενοι καί διωκόμενοι» γιά τήν ὀρθή πίστη τους στόν Θεόν, ταπεινά εὐχόμεθα πάντα νά ἔχουν κέντρο τῆς ζωῆς τους τόν Θεόν καί νά διατηροῦν τήν ἀγάπη τους πρός τήν Ἀλήθεια. Καί ὁ Θεός θά ἀνταποδώσει τόν ἀγῶνα τους. Μέσα ἀπό τόν ἀγῶνα αὐτόν θά ἀναδειχθοῦν Νέοι Στουδίται, ὁμολογηταί τῆς Πίστεως καί τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐμεῖς ταπεινά ἐπικαλούμεθα τίς εὐχές τους.

Ἀμήν.

ΦΟΒΕΡΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ!

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΥΝΤΑΞΗ!!!

22/07/2010

Απάντηση του καθηγητή Δ. Τσελεγγίδη στο Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο

πηγή: ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ

Με μία θεολογικότατη καί ἄκρως τεκμηριωμένη πατερικά ο Καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης απαντά στις αντορθόδοξες θέσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, που υποστηρίζει ότι η Εκκλησία σεν είναι πλέον ΜΙΑ όπως την ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, αλλά διηρρημένη!
Δημοσιεύουμε εδώ ολόκληρο το κείμενο της επιστολής του Καθηγητή, το οποίο κοινοποιήθηκε προς όλους τους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ Θεσσαλονίκη, 7-7-2010
ΤΟΜΕΑΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ
———–
541 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Τηλ. Γραφ. 2310-996957
Οἰκ. 2310-342938
Πρός
τόν Σε­βα­σμι­ώ­τα­το
Μη­τρο­πο­λί­τη Μεσ­ση­νί­ας
κ. Χρυ­σό­στο­μο
Μη­τρο­πο­λί­του Με­λετίου13
24100 ΚΑ­ΛΑ­ΜΑ­ΤΑ
Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε,
Μοῦ γνω­στο­ποι­ή­θη­κε ἀ­πό Ἱ­ε­ράρ­χες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας ἡ ἐ­πι­στο­λή σας πρός τόν Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο Ἀ­θη­νῶν καί πά­σης Ἑλ­λά­δος κ. Ἱ­ε­ρώ­νυ­μο μέ κοι­νο­ποί­η­σή της πρός ὅ­λους τούς Μη­τρο­πο­λί­τες τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος, ἀ­ριθ. πρωτ. 311/17-6-2010…….ι Στήν ἐ­πι­στο­λή σας αὐ­τή ἀ­να­φέ­ρε­σθε καί στό ὄ­νο­μά μου, σελ. 2, παρ. 3, ἐδάφ. α. Συγ­κε­κρι­μέ­να, γρά­φε­τε τά ἑ­ξῆς: «Τήν ἐ­πι­φύ­λα­ξη τοῦ Σεβ. Κυ­θή­ρων δέν τήν ἔ­χει ἐκφρά­σει μέ­χρι σή­με­ρα οὔ­τε προ­φο­ρι­κά οὔ­τε γρα­πτά ὁ Ἐλ­λο­γιμ. Κα­θη­γη­τής κ. Δη­μή­τριος Τσελεγ­γί­δης, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­λα­βε τήν ἐ­πι­στο­λή, τήν ὁ­ποί­α ἐ­πι­κα­λεῖ­ται ὁ Σεβ. Κυ­θή­ρων, καί μέ τόν ὁ­ποῖ­ον κα­τ’ ἀν­τί­λη­ψιν ἐ­πι­κοι­νώ­νη­σα τό­σο τη­λε­φω­νι­κά ὅ­σο καί διά ζώ­σης, ἐξ ἀ­φορ­μῆς πα­νε­πι­στη­μια­κῶν θε­μά­των καί ὑ­πο­χρε­ώ­σε­ων.
Ἕ­να τέ­τοι­ου εἴ­δους σο­βα­ρό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό ἀ­τό­πη­μα πέ­ρα­σε ἀ­πα­ρα­τή­ρη­το ἀ­πό τόν καταξιωμέ­νο Κα­θη­γη­τή τῆς Δογ­μα­τι­κῆς καί Συμ­βο­λι­κῆς Θε­ο­λο­γί­ας καί ἀ­σχο­λί­α­στο;».
Νά ση­μειώσω δι­ευ­κρι­νι­στι­κά, ὅ­τι τό ἐ­πί­μα­χο ση­μεῖ­ο τῆς δι­α­φω­νί­ας ἐ­δῶ εἶ­ναι ἡ θε­ο­λο­γι­κή θέ­ση, πού δι­α­τυ­πώ­σα­τε σέ προ­η­γού­με­νη ἐ­πι­στο­λή σας (01-10-2009, σ.4) πρός ἐ­μέ, καί ἡ ὁ­ποί­α ἔ­χει ὡς ἑ­ξῆς: «Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­ναι μί­α καί­ ἀ­δι­αί­ρε­τη πρίν τό σχῖ­σμα, σή­με­ρα εἶ­ναι δι­η­ρη­μέ­νη, ἀ­φοῦ βρι­σκό­μα­στε σέ σχῖ­σμα, αὐ­τό ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νει τό πε­ρι­ε­χό­με­νο τῆς παρ. 41 τοῦ Κει­μέ­νου τῆς Ρα­βέν­νας».
Ἐ­πει­δή δέν θέ­λω, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, νά καλ­λι­ερ­γοῦν­ται καί νά δι­αδ­ίδον­ται ἐ­σφαλ­μέ­νες πλη­ρο­φο­ρί­ες γιά τήν το­πο­θέ­τη­σή μου σέ ἕ­να τό­σο σο­βα­ρό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό θέ­μα, ἀ­ναγ­κάζ­ομαι πλέ­ον τώ­ρα νά σᾶς γρά­ψω.
Κα­ταρ­χήν, νά σᾶς ἐ­νη­με­ρώ­σω, για­τί δέν ἀ­πάν­τη­σα τό­τε στήν ἀ­πό 01-10-2009 ἐ­πι­στο­λή σας. Τήν ἐ­πι­στο­λή σας αὐ­τή τήν ἔ­λα­βα, ὅ­λως πε­ρι­έρ­γως, μό­λις τήν πα­ρα­μο­νή τῆς Συ­νό­δου τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος. Ἀλ­λά ἐ­κεῖ­νο πού μέ ἐμ­πό­δι­σε κα­τε­ξο­χήν νά προ­χω­ρή­σω τό­τε σέ ἀ­παν­τη­τι­κή ἐ­πι­στο­λή ἦ­ταν τό γε­γο­νός ὅ­τι ἡ ἐ­πι­στο­λή σας ἐ­κεί­νη κοι­νο­ποι­ή­θη­κε στόν Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πο καί στούς Μη­τρο­πο­λί­τες, Μέ­λη τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος.
Σκέ­φτη­κα τό­τε, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ὅ­τι τό συγ­κλη­θέν σῶ­μα τῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας εἶ­ναι τό πλέ­ον ἁρ­μό­διο νά κρί­νει τό ὀρ­θό ἤ τό ἐ­σφαλ­μέ­νο τῆς ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κοῦ χα­ρα­κτή­ρα δι­α­τυ­πώ­σε­ώς σας. Ἡ Ἱ­ε­ραρ­χί­α ἤ λει­τουρ­γεῖ μέ ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κά κρι­τή­ρια καί παίρ­νει θέ­ση στό θέ­μα –σκέ­φτη­κα– ἤ ἁ­πλῶς τό ἀν­τι­πα­ρέρ­χε­ται. Για­τί, δη­λα­δή, θά ἔ­πρε­πε νά ἀ­παν­τή­σω ἐ­γώ, ὅ­ταν αὐ­τό τό καί­ριο πρό­βλη­μα ἦ­ταν ἤ­δη ἐκ­πε­φρα­σμέ­νο ἐγ­γρά­φως ἐ­νώ­πιόν της; Πί­στε­ψα, δη­λα­δή, συγ­κε­κρι­μέ­να, ὅ­τι ὁ Μα­κα­ρι­ώ­τα­τος Πρό­ε­δρος καί τά Μέ­λη τῆς Δια­ρκοῦς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου θά ἔ­θε­ταν ὡς πρῶ­το θέ­μα στήν Ἱ­ε­ραρ­χί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού συγ­κλή­θη­κε τόν Ὀ­κτώ­βριο τοῦ 2009, «τό σο­βα­ρό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό ἀ­τό­πη­μα», ὅ­πως ὁ ἴ­διος τό χα­ρα­κτη­ρί­σα­τε στήν ἐ­πι­στο­λή σας, καί ὅ­τι θά σᾶς κα­λοῦ­σε νά δώ­σε­τε τίς ἀ­πα­ραί­τη­τες δι­ευ­κρι­νί­σεις, καί νά τό ἀ­να­κα­λέ­σε­τε. Καί τοῦ­το, για­τί ὡς δογ­μα­το­λό­γος γνω­ρί­ζω, ὅ­τι ἐκ­πί­πτει ἀ­πό τό σῶ­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὁ κά­θε πι­στός –καί πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο ὁ κλη­ρι­κός– πού συ­νει­δη­τά ἀμ­φι­σβη­τεῖ ἤ ἀ­πορ­ρί­πτει με­ρι­κῶς ἤ ὁ­λι­κῶς τήν πί­στη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ὅ­πως αὐ­τή δι­α­τυ­πώ­νε­ται μέ ἀ­κρί­βεια στούς Ὅ­ρους τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων. Για­τί, ἀ­σφα­λῶς, κα­νείς δέν μπο­ρεῖ νά κα­τα­λύ­ει οὔ­τε νά σχε­τι­κο­ποι­εῖ τήν ἀ­λή­θεια τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἐ­πει­δή κα­νείς δέν βρί­σκε­ται ὑ­πε­ρά­νω αὐ­τῆς.
Δυ­στυ­χῶς, ἡ Ἱ­ε­ραρ­χί­α τό­τε δέν ἀ­σχο­λή­θη­κε μέ τό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό αὐ­τό θέ­μα, πού ἀ­φο­ρᾶ καί­ρια τήν ταυ­τό­τη­τα καί τήν αὐ­το­συ­νει­δη­σί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.
Με­τά ἀ­πό τίς πα­ρα­πά­νω ἐ­ξη­γή­σεις γιά τήν ἕ­ως τώ­ρα σι­ω­πή μου, θά πε­ρι­ο­ρι­στῶ νά ἀ­παν­τή­σω μέ τήν πα­ρού­σα ἐ­πι­στο­λή μό­νο στήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἄ­πο­ψη, πού δι­α­τυ­πώ­σα­τε στήν πρός ἐ­μέ ἐ­πι­στο­λή σας (01-10-2009). Καί αὐ­τό τό κά­νω γιά τρεῖς κυ­ρί­ως λό­γους: Πρῶ­τον, γιά χά­ρη τῆς δογ­μα­τι­κῆς ἀ­λή­θειας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Δεύ­τε­ρον, ἐ­ξαι­τί­ας τῆς ση­μα­σί­ας πού ἔ­χει ἡ πα­ρα­πά­νω ἀ­λή­θεια στόν ἤ­δη δι­ε­ξα­γό­με­νο Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο μέ τούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους καί εἰ­δι­κό­τε­ρα μέ τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς. Κα­τά σύμ­πτω­ση, τόν τε­λευ­ταῖ­ο και­ρό ἡ Ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γί­α εἶ­ναι ὁ πυ­ρή­νας τοῦ Δι­με­ροῦς Θε­ο­λο­γι­κοῦ Δι­α­λό­γου, ὁ ὁ­ποῖ­ος με­τά τήν μή ὁ­λο­κλή­ρω­σή του πέρυ­σι στήν Κύ­προ θά συ­νε­χι­στεῖ τόν Σε­πτέμ­βριο τοῦ 2010 στή Βι­έν­νη. Στήν πα­ρού­σα πε­ρί­στα­ση τό εὔ­λο­γο καί καί­ριο ἐ­ρώ­τη­μα πού τί­θε­ται εἶ­ναι: Μέ ποι­ά αἴ­σθη­ση αὐ­το­συ­νει­δη­σί­ας τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας προ­σέρ­χον­ται οἱ ἐκ­πρό­σω­ποί της στόν Δι­με­ρῆ Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο; Ἀ­κό­μη πιό συγ­κε­κρι­μέ­να, προ­σέρ­χε­ται ἡ Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α μας διά τῶν ἐκ­προ­σώ­πων της ὡς ἡ «ΜΙΑ, ἁ­γί­α, κα­θο­λι­κή καί ἀ­πο­στο­λι­κή Ἐκ­κλη­σί­α» ἤ ὡς δι­η­ρη­μέ­νη Ἐκ­κλη­σί­α, ἡ ὁ­ποί­α ἀ­να­ζη­τᾶ τήν ὀν­το­λο­γι­κή ἑ­νό­τη­τά της στήν ἕ­νω­σή της μέ τούς κα­τά και­ρούς ἀ­πο­κομ­μέ­νους ἀ­πό αὐ­τήν ἑ­τε­ρο­δό­ξους; Τρί­τον –μέ ὅ­λο τό σε­βα­σμό πρός τό πρό­σω­πο καί τό ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό ἀ­ξί­ω­μά σας– σᾶς γρά­φω αὐ­τήν τήν ἐ­πι­στο­λή, ἐ­πει­δή θε­ω­ρῶ ὅ­τι μέ τήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή το­πο­θέ­τη­σή σας ἀλ­λοι­ώ­νε­ται οὐ­σι­ω­δῶς ἡ δογ­μα­τι­κή ἀ­λή­θεια τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί ἀ­δι­κεῖ­ται κα­τά­φω­ρα ὁ ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κός νοῦς σας, ἐ­νῶ δι­και­ώ­νε­ται ὁ κά­θε Ἀρ­χι­ε­ρέ­ας, ἀλ­λά καί ὁ κά­θε ἁ­πλός πι­στός πού ὑ­πε­ρα­σπί­ζε­ται, ὡς ὀ­φεί­λει, τήν ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῆς δι­α­τυ­πώ­σε­ως τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς ἀ­λή­θειας στόν Ὅ­ρο τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου ἀ­πό τούς θε­ο­φό­ρους Πα­τέ­ρες.
Τώ­ρα, ὡς πρός τό ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κό ἐ­ρώ­τη­μα –ἄν δη­λα­δή ἡ Ἐκ­κλη­σί­α με­τά τό σχῖ­σμα τοῦ 1054 εἶ­ναι ΜΙΑ καί ἀ­δι­αί­ρε­τη ἤ δι­η­ρη­μέ­νη– ἔ­χω νά κα­τα­θέ­σω ἀ­πε­ρι­φρά­στως τά ἑ­ξῆς:
Στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως ὁ­μο­λο­γοῦ­με, ὅ­τι πι­στεύ­ου­με «εἰς μί­αν, .­.. Ἐκ­κλη­σί­αν». Ἀ­πό τήν δι­α­τύ­πω­ση αὐ­τή τοῦ Συμ­βό­λου προ­κύ­πτει ὅ­τι ἡ ἑ­νό­τη­τα, ὡς θε­με­λι­ώ­δης ἰ­δι­ό­τη­τα τοῦ ἑ­νός, στήν προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση ὡς ἡ ἰ­δι­ό­τη­τα τῆς ΜΙΑΣ Ἐκ­κλη­σί­ας, εἶ­ναι τό ἀ­σφα­λές δε­δο­μέ­νο τῆς πί­στε­ώς μας. Στή συ­νεί­δη­ση τοῦ σώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἡ ἑ­νό­τη­τά της εἶ­ναι δε­δο­μέ­νο ὀν­το­λο­γι­κό, ἀ­πο­λύ­τως καί ἀ­με­τα­κλή­τως δι­α­σφα­λι­σμέ­νο ἀ­πό τήν κε­φα­λή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τόν Χρι­στό, διά τῆς συ­νε­χοῦς πα­ρου­σί­ας τοῦ Πα­ρα­κλή­του Πνεύ­μα­τός του σ’ αὐ­τήν, ἤ­δη ἀ­πό τήν Πεν­τη­κο­στή. Ἡ ἑ­νό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὡς δογ­μα­τι­κή ἀ­λή­θεια ἐκ­φρά­ζει τό­σο τήν αὐ­το­συ­νει­δη­σί­α της ὅ­σο καί τήν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κή ἐμ­πει­ρί­α της. Ἄν ὅ­μως ἡ Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι ΜΙΑ κα­τά τό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως, τό­τε μέ τήν συ­νε­πῆ ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἔν­νοι­α καί κα­τά κυ­ρι­ο­λε­ξί­α δέν μπο­ροῦν νά ὑ­πάρ­χουν ἑ­τε­ρό­δο­ξες ἐκ­κλη­σί­ες, ἀλ­λά οὔ­τε μη­τέ­ρες, ἀ­δελ­φές, θυ­γα­τέ­ρες καί ἐγ­γο­νές ἐκ­κλη­σί­ες. Ἡ ΜΙΑ καί μό­νη –ἀ­δι­αί­ρε­τη πάν­το­τε– Ἐκ­κλη­σί­α γεν­νᾶ μυ­στη­ρια­κῶς «δι’ ὕ­δα­τος καί Πνεύ­μα­τος» τά μέ­λη της, δέν γεν­νᾶ ἄλ­λες ἐκ­κλη­σί­ες. Οἱ κα­τά τό­πους (Ὀρ­θό­δο­ξες) Ἐκ­κλη­σί­ες ἀ­πο­τε­λοῦν φα­νέ­ρω­ση ἐν τό­πῳ καί χρό­νῳ τῆς ΜΙΑΣ καί μό­νης Ἐκ­κλη­σί­ας (βλ. ἐν­δει­κτι­κῶς, Α΄ Κορ. 1,2). Οὔ­τε βέ­βαι­α μπο­ρεῖ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α νά εἶ­ναι ταυ­τό­χρο­να ΜΙΑ καί δι­η­ρη­μέ­νη. Για­τί ἡ δι­αί­ρε­ση ση­μαί­νει κα­τά­τμη­ση ἑ­νός ὅ­λου σέ δύ­ο ἤ πε­ρισ­σό­τε­ρα μέ­ρη (βλ. Λε­ξι­κό, Γ. Μπαμ­πι­νι­ώ­τη). Κα­τά συ­νέ­πεια, ἡ θε­ώ­ρη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὡς δι­η­ρη­μέ­νης, σή­με­ρα, ἀν­τί­κει­ται σα­φῶς στή ρη­τή δι­α­τύ­πω­ση τοῦ Συμ­βό­λου τῆς Πί­στε­ως, πράγ­μα πού συ­νε­πά­γε­ται, κα­τά τά Πρα­κτι­κά τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, κα­θαί­ρε­ση καί ἀ­φο­ρι­σμό, κατά περίπτωση, σ’ ὅ­ποι­ον ἐμ­μέ­νει στή θε­ώ­ρη­ση αὐ­τή.
Στήν ἐ­πι­στο­λή σας, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ἐ­πι­χει­ρεῖ­τε νά θε­με­λι­ώ­σε­τε τήν ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή το­πο­θέ­τη­σή σας ὄ­χι στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως, ἀλ­λά στό πε­ρι­ε­χό­με­νο τῆς παρ. 41 τοῦ Κει­μέ­νου τῆς Ρα­βέν­νας, τό ὁ­ποῖ­ο κά­νει λό­γο γιά τήν «ἐ­πο­χή τῆς ἀ­δι­αί­ρε­της Ἐκ­κλη­σί­ας». Ἔ­τσι, δί­νε­τε τήν ἐν­τύ­πω­ση ὅ­τι ἀ­πο­δί­δε­τε με­γα­λύ­τε­ρη ση­μα­σί­α σέ ἕ­να Κοι­νό Κεί­με­νο μιᾶς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς γιά τό Θε­ο­λο­γι­κό Δι­ά­λο­γο, συ­νι­στα­μέ­νης ἀ­πό ἀν­θρώ­πους πού ἀ­να­ζη­τοῦν τήν ἀ­λή­θεια, πα­ρά σέ ἀ­πο­φά­σεις καί Ὅ­ρους Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, οἱ ὁ­ποῖ­ες ἀ­πο­φαί­νον­ται ἐν Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι γιά τήν ἀ­λή­θεια τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Πάν­τως, ἀ­πό τή δι­α­τύ­πω­ση τοῦ Κοι­νοῦ Κει­μέ­νου γί­νε­ται, πράγ­μα­τι, σα­φές ὅ­τι γιά τά Μέ­λη τῆς Μι­κτῆς Δι­ε­θνοῦς Ἐ­πι­τρο­πῆς δέν ὑ­φί­στα­ται σή­με­ρα ἡ ἀ­δι­αί­ρε­τη Ἐκ­κλη­σί­α. Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α δη­λα­δή σή­με­ρα εἶ­ναι δι­η­ρη­μέ­νη, πα­ρά τήν δογ­μα­τι­κή ἀ­λή­θεια τῆς ἴ­διας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, πού ὁ­μο­λο­γοῦ­με λε­κτι­κά στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ώς μας. Αὐ­τό ὅ­μως ἔ­χει ὡς συ­νέ­πεια τήν ἀ­πο­κο­πή ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α ὅ­λων ἐ­κεί­νων, πού συ­νει­δη­τά ὑ­πο­στη­ρί­ζουν ὅ­σα δι­α­λαμ­βά­νει τό Κεί­με­νο τῆς Ρα­βέν­νας γιά τήν ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ἐ­πει­δή ἐμ­μέ­σως πλήν σα­φῶς δέν ἀ­πο­δέ­χον­ται μέ­ρος τῆς δογ­μα­τι­κῆς δι­δα­σκα­λί­ας τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου.
Ὅ­μως, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, κα­νέ­να ἀ­πο­λύ­τως κεί­με­νο δέν μπο­ρεῖ νά γί­νει ἀ­πο­δε­κτό ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α, ἐ­φό­σον αὐ­τό ἀν­τί­κει­ται στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως, στόν Ὅ­ρο δη­λα­δή τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου.[1]
Τέ­λος, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, θε­ω­ρῶ ὅ­τι ἡ ἐκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κή ἄ­πο­ψη πού ἐκ­φρά­ζε­ται στήν ἐ­πι­στο­λή σας γιά τήν ἑ­νό­τη­τα καί ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἀ­πο­τε­λεῖ τήν πρω­το­γε­νῆ αἰ­τί­α τῆς σύγ­χρο­νης πρα­κτι­κῆς τῶν συμ­προ­σευ­χῶν ὁ­ρι­σμέ­νων Ὀρ­θο­δό­ξων -κλη­ρι­κῶν καί λα­ϊ­κῶν- μέ τούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους. Για­τί, ἔ­τσι ἑρ­μη­νεύ­ε­ται θε­ο­λο­γι­κῶς ἡ σα­φής πα­ρα­βί­α­ση Κα­νό­να Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου (2ου τῆς Πεν­θέ­κτης, μέ ἀ­να­φο­ρά στόν 10ο Κα­νό­να τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων), πού ἀ­πα­γο­ρεύ­ει τήν συμ­προ­σευ­χή, μέ ἐ­πι­τί­μιο τόν ἀ­φο­ρι­σμό ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α.

Fr. Peter Alban Heers
I. N. Prophet Elias
Petrokerasa, Greece
57012
(30) 23930-71404
www.uncutmountain.com
www.uncutmountainsupply.com

ΦΟΒΕΡΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ!

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΥΝΤΑΞΗ!!!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Κοσμοιστορικό γεγονός! Η ερευνητική δημοσιογραφία έκανε και πάλιν το θαύμα της! Aπεκαλύφθη τεράστιο σκάνδαλο. Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος παίρνει σύνταξη ύστερα από εργασία σαράντα χρόνων!!!
Για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της κακοήθειας της “ανακάλυψης” πρέπει να προσμετρήσει τρεις παραμέτρους.

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
_________
Την εμπάθεια συγκεκριμένου δημοσιογράφου ο οποίος υπέσκαψε συστηματικά όλους ανεξαίρετα τους Αρχιεπισκόπους Αμερικής. Για να βοηθήσω τους αναγνώστες να αντιληφθούν το ποιον των επικριτών του Αμερικής Δημήτριου αναφέρω μόνον ότι ανήκουν σε αυτούς που διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι “τους λείπει ο Χριστόδουλος”. Δεν νομίζω ότι χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις.

ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
_______________
Δύο αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος – εκ των δελφίνων του Αρχιεπισκοπικού θρόνου – ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος και ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθιμος, με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, θεώρησαν σκόπιμο να χαρίσουν το μισθό τους στο δημόσιο.

Γιατί προέβησαν σε αυτή την ενέργεια; Για να βοηθηθεί η οικονομία της δυσπραγούσης πατρίδας μας; Για να δοθεί ένα θετικό μήνυμα στον Ελληνικό λαό ότι οι ιεράρχες δεν θησαυρίζουν “επί γης όπου σης και βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται διορύσσουσιν και κλέπτουσιν”; Ή μήπως πρόκειται για θεατρική πράξη που εμπλουτίζει το βιογραφικό τους για την επόμενη Αρχιεπισκοπική εκλογική αναμέτρηση;
Ο Θεός ξέρει!
Το σίγουρο είναι ότι ο μισθός των δύο επισκόπων θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πολύ πιο αποτελεσματικά. Αντί να δοθεί στο αδηφάγο κράτος θα μπορούσε κάλλιστα να κατατεθεί στο ταμείο των φιλανθρωπικών οργανισμών της Εκκλησίας.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
____________
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ως μη όφειλε, έχει καταστεί ο “his master’s voice” του “ολίγιστου” πρωθυπουργού μας όπως ευστοχότατα ο κ. Γιανναράς αποκαλεί τον εν λόγω “ευπατρίδη” της πολιτικής δυναστείας. Με την “τιμία ψήφο” μας ανέλαβε εργολαβικά να ξεθεμελιώσει εκ βάθρων ότι υπάρχει όρθιο από την παιδεία μέχρι τις ένοπλες δυνάμεις, από τα εθνικά δίκαια μέχρι την οικονομία, από την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας μέχρι την ψήφιση αντιχριστιανικών νόμων και από το ασφαλιστικό σύστημα των εργαζομένων μέχρι το μεταναστευτικό νόμο. Με ότι συνεπάγεται η υιοθέτηση αυτών των πολιτικών του επιλογών.

Αντί να υψώσει φωνή υπέρ των εθνικών δικαίων και των καταπατημένων δικαίων του πενομένου ποιμνίου του, όπως έκαναν πάντοτε οι Αγιοι της Εκκλησίας, αντι να αντιστέκεται στη συστηματική προσπάθεια απογαλακτισμού των Εθνους μας από την Εκκλησία, βοηθά τον “ολίγιστο” να ξελασπώσει χωρίς να του προβάλλει αντίσταση.

Η ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
_________
Μέσα σε αυτό το κλίμα άρχισε η απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων στην τιτάνια προσπάθεια να ξεχρεώσει η πατρίδα μας από τους τοκογλύφους. Ετσι οι δημοσιογράφοι “ανακάλυψαν” το φοβερό επτασφράγιστο μυστικό! Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος παίρνει σύνταξη για τα σαράντα χρόνια υπηρεσίας που δούλεψε στο Ελληνικό δημόσιο. Ω! του εγκλήματός του το μέγεθος! Γι’ αυτό αποφάσισαν να τον διαπομπεύσουν. Ούτε πώς χρησιμοποιεί τα χρήματα αυτά νιάστηκαν, ούτε για το αυτονόητο να παίρνει σύνταξη ένας που δούλεψε σαράντα χρόνια ενδιαφέρτηκαν.

ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ
_________
Από μια άποψη, όμως, οι συκοφάντες του εξετέθησαν επειδή ο Σεβασμιότατος αναγκάστηκε να αποκαλύψει με ποιο τρόπο διαχειρίζεται τη σύνταξή του. Ετσι αποδείχθηκε, όχι απλώς η ακεραιότητά του, αλλά η κατά Θεόν φιλανθρωπία που ασκεί χωρίς τυμπανουκρουσίες για την αγάπη του Χριστού και του πλησίον.
Μάθαμε, λοιπόν, ότι τα χρήματα αυτά ουδέποτε βγήκαν από την Ελλάδα και διετίθεντο μέχρι και το τελευταίο ευρώ για αγαθοεργίες και κυρίως για υποτροφίες απόρων φοιτητών.
Ετσι οι δημοσιογράφοι, που ανέλαβαν το θεάρεστο έργο της κατασυκοφάντησης του Σεβασμιότατου, κατόρθωσαν δύο πράγματα! Τον μεν Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο να στενοχωρήσουν υπερβολικά, όπως φαίνεται από τη συνέντευξη που έδωσε σε ομογενειακή εφημερίδα, αλλά και να κλείσουν ένα λογαριασμό που αποσκοπούσε αποκλειστικά να βοηθά εμπερίστατους φοιτητές για να σπουδάσουν.
Κατόρθωμα ε;! Νομίζω ότι πρέπει να τους δοθεί το βραβείο Πούλιτζερ, όπως τους δημοσιογράφους που απεκάλυψαν το σκάνδαλο Watergate επί Νίξον.

ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΘΕΟ;
__________
Ειλικρινά διερωτώμαι με ορισμένους: Πιστεύουν στο Θεό; Συνειδητοποιούν ότι μια μέρα θα πεθάνουμε; Κατανοούν ότι θα βρεθούμε μπροστά στο φοβερό βήμα του αδέκαστου Κριτή; Δεν μας φτάνουν οι υπόλοιπες αμαρτίες μας τολμούμε να σπιλώσουμε την υπόληψη ενός ακατηγόρητου κληρικού επειδή παίρνει σύνταξη ύστερα από σαράντα χρόνια εργασίας την οποία μάλιστα διαθέτει εξ ολοκλήρου σε αγαθοεργίες;