ΓIATI OI MOYΣOYΛMANΟΙ TIMOYN ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ;

____________

Χιλιάδες μουσουλμάνοι συρρέουν από χθες το απόγευμα στα μοναστήρια της Μέσης Ανατολής για να τιμήσουν τον Αγιο Γεώργιο του οποίου τη μνήμη γιορτάζει σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία. Το παράδοξο φαινόμενο του προσκυνήματός του από τους μουσουλμάνους χάνεται στο διάβα των αιώνων.

Οπως επισημαίνει στο «Βήμα» ο Εξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα Αρχιμανδρίτης κ. Δαμιανός, τρεις είναι οι λόγοι που οι μουσουλμάνοι λατρεύουν τον Αγιο Γεώργιο: Το πράσινο χρώμα της στολής του, που για εκείνους σημαίνει τη ζωή, και γι΄ αυτό τον ονομάζουν «ο Πράσινος», δεύτερον, είναι επειδή πολλοί μουσουλμάνοι δήλωναν ότι βίωναν τα θαύματά του και, τρίτον, επειδή ως τροπαιοφόρος με το ξίφος και τη στολή, τους προκαλούσε φόβο και σεβασμό. Αυτός ο σεβασμός των μουσουλμάνων φαίνεται και από το γεγονός ότι όλα τα μοναστήρια του Αγίου Γεωργίου που βρίσκονται στη Μέση Ανατολή διασώθηκαν και δεν γκρεμίστηκαν, όπως άλλωστε και οι ναοί που είναι αφιερωμένοι στην Παναγία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αγιος Γεώργιοςέζησε στα τέλη του 3ου αιώνα και στις αρχές του 4ου. Ηταν αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού και διακρίθηκε για τον ηρωισμό του.

ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ
Το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στη Λύδδα: Πρόκειται για το κενοτάφιο του αγίου, καθώς το λείψανο εκλάπη από τους σταυροφόρους και έχει απομείνει μόνο ένα μικρό κομμάτι του. Με το παλαιό ημερολόγιο που τηρεί για λόγους παράδοσης το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, το μεγάλο πανηγύρι θα τελεστεί στις αρχές Μαΐου αλλά ήδη οι μουσουλμάνοι έχουν αρχίσει να αγοράζουν τα αρνιά που θα θυσιάσουν για να τιμήσουν τον άγιο. Ο Αγιος Γεώργιος στο Κάιρο: Πρόκειται για παλιό φρούριο του ρωμαϊκού στρατού όπου κατά την παράδοση έζησε φυλακισμένος ο άγιος. Καθημερινά συρρέουν εκεί μουσουλμάνοι προσκυνητές.

Το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Κουδουνά στην Πρίγκιπο: Επί ώρες περιμένουν για να επισκεφθούν το ιστορικό μοναστήρι. Μάλιστα ξεσπούν και φασαρίες με τους ορθόδοξους κληρικούς όταν το Πάσχα, που εορτάζεται με βάση τη Σελήνη και την ισημερία, πέφτει μετά τη γιορτή του αγίου, οπότε και αυτή μετατίθεται, όπως και το πανηγύρι του μοναστηριού.

__________________________________________

ΘΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣIΣ

______________

Ζούμε στην εποχή του μεγαλύτερου ολοκληρωτισμού, όπως ορθά και συχνά άλλωστε αναφέρουν οι συντάκτες του Ρεσάλτο. Εγώ θα το διατυπώσω λίγο πιο ωμά και άκομψα για τους αμύητους: ζούμε στην εποχή του Αντιχρίστου!

Τα γεγονότα τρέχουν, και όποιος δεν αντιλαμβάνεται τί συμβαίνει γύρω του, ακόμα κι αν αυτοαποκαλείται πολέμιος της παγκοσμιοποίησης, είναι δυνατόν να πλανηθεί και μάλιστα πολύ άσχημα.

Καταρχάς, να σημειώσουμε πως η παγκοσμιοποίηση –«το καλλιτεχνικό όνομα του μυστηρίου της ανομίας», όπως εύστοχα αναφέρει ο δάσκαλος κ. Νατσιός- είναι ένα συμπαγές και άρρηκτο τρίπτυχο που οδηγεί σε: παγκόσμια κυβέρνηση, παγκόσμια οικονομία και παγκόσμια θρησκεία.

Γιʼ αυτό και ομιλούμε για τον μεγαλύτερο ολοκληρωτισμό όλων των εποχών.

Και ετούτος ο ολοκληρωτισμός έχει την εξής σημαντική –κατά την ταπεινή μου άποψη- παράμετρο: εάν δεν αντιληφθείς πως η μετωπική επίθεση αφορά και τα τρία προαναφερόμενα πεδία, τότε αυτομάτως –επαναλαμβάνω- έστω και αν εξακολουθείς να δηλώνεις πολέμιος της παγκοσμιοποίησης, ενσωματώνεσαι στο νεοταξικό μηχανισμό στήριξης του συστήματος, ακριβώς διότι αποκτάς –έστω και εξ αγνοίας- ειδικό ρόλο.
Τί θέλω να πω; Με λίγα λόγια, δεν γίνεται να καταγγέλεις την παγκοσμιοποίηση σε θέματα πολιτικής και οικονομίας, και να αφήνεις απʼ έξω την θρησκευτική ομογενοποίηση των λαών.
Όπως μερικοί, όντως πλανεμένοι συνάνθρωποί μας και συμπατριώτες μας, που «το παίζουν» αντι-παγκοσμιοποιητές, και ταυτόχρονα πολεμούν με λύσσα την Ορθοδοξία. Στην οποία, ναί μεν πολλά πρόσωπα με την εκκοσμίκευσή τους και τον αντι-πατερικό τους βίο, όντως δίνουν δικαιώματα στους εκκλησιομάχους, αλλά να μην ξεχνούμε ότι αυτός ακριβώς ήταν εξ αρχής ο σκοπός της Νέας Τάξης.

Όπως σχολίαζε εύστοχα ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος:

«Σκοπός της παγκοσμιοποίησεως δεν είναι να αδειάσουν οι εκκλησίες, αλλά να αλλοιωθεί το Ορθόδοξο φρόνημα». Επομένως, οι «αντι-παγκοσμιοποιητές» εκείνοι, συμβάλλουν προς έναν αποφασιστικό στόχο της Νέας Τάξης, όπως είναι η καθυπόταξη της Ορθοδοξίας.

Σε προηγούμενη και πρόσφατη δημοσίευση που έγινε στη φιλόξενη ιστοσελίδα του Ρεσάλτο, ο αρθρογράφος έθεσε έναν πολύ σημαντικό προβληματισμό, εάν πιστεύουμε οι λαοί (των διαφορετικών δογμάτων και θρησκειών) στον ίδιο Θεό.

Είναι ένα πολύ κρίσιμο ερώτημα που οι περισσότεροι στις μέρες μας δεν δύνανται να το αποκωδικοποιήσουν επαρκώς, απλούστατα διότι κατʼ ουσίαν οι Έλληνες έχουμε απορθοδοξοποιηθεί, και άρα δυτικοποιηθεί, όμως επιμένω είναι ένα από τα πλέον κρίσιμα ερωτήματα.

Γιατί, εάν δεν απαντήσουμε σε αυτό το φαινομενικά απλό ερώτημα, δεν δυνάμεθα να κατανοήσουμε για ποιο λόγο το Σύστημα λυσσάει έναντι της Ορθοδοξίας (νομίζω πως είναι ολοφάνερο αυτό) και κόπτεται τόσο πολύ για την θρησκευτική ένωση των λαών, που ικανοποιεί το τρίτο σκέλος του τρίπτυχου της παγκοσμιοποίησεως.

Η απάντηση –έτσι ξερά και χωρίς πολλά-πολλά- είναι πως οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όχι μόνο δεν πιστεύουμε στον ίδιο Θεό με τους ετερόθρησκους, όπως οι Μουσουλμάνοι κ.α., αλλά δεν πιστεύουμε στον ίδιο Θεό ούτε με τους Χριστιανούς της Δύσεως, έπειτα από την επικράτηση στο ευρωπαϊκό χώρο, των Φράγκων που διέστρεψαν ολοκληρωτικά το Χριστιανισμό και από ζωντανή Πίστη, τον μετέτραψαν σε νεκρή ιδεολογία, με στοιχεία έντονου εξαναγκασμού, βασανισμού και τελικά δεσμεύσεως του ανθρωπίνου αυτεξουσίου.

Αυτή ακριβώς η διαστροφική «χριστιανική» ιδεολογία τροφοδοτεί σήμερα και τη Νέα Τάξη των Πραγμάτων, μια ιδεολογία πέρα για πέρα ξένη προς την ανόθευτη και πατροπαράδοτη Ορθοδοξία. Και επειδή η Ορθοδοξία δεν καθυποτάχτηκε από τους –ανά τους αιώνες- σταυρο-δολοφόνους του Βατικανού, η αταλάντευτη πολιτική της Δύσεως αναπροσαρμόστηκε και παρουσιάζει πλέον τον εαυτό της ως φίλο και όψιμο εραστή της Ορθόδοξης Ανατολής. Καθότι το Νεοταξικό δόγμα της πονηρίας συνίσταται σε τούτο: σου βίασα τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου, σου έκαψα το σπίτι, αλλά τώρα ας τα ξεχάσουμε όλα (=γενοκτονία της μνήμης), διότι οι καιροί άλλαξαν και πρέπει να φανούμε πολιτισμένοι.

Το δυστύχημα είναι πως η Ορθόδοξη Ανατολή αποδέχεται τούτα τα σαλιαρίσματα ψευτο-αγάπης και ψευτο-ειρήνης, που όμως την οδηγούν στην εθελούσια υποταγή της.

Οι Ορθόδοξοι καλοθελητές πολλαπλασιάζονται και η δυτική απολυταρχία αρχίζει και κάνει την εμφάνισή της και στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Όποιος δεν υποτάσσεται στο νεοταξικό σχεδιασμό, που οδηγεί στην «ένωση των εκκλησιών» αρχικά, και μετέπειτα στην Πανθρησκεία, δυσφημείται, λοιδορείται ή και διώκειται. Ετούτες τις ημέρες, έχουμε γίνει μάρτυρες ενός τέτοιου διωγμού με γκανγκστερικές προεκτάσεις, και αναφερόμαστε φυσικά στο πογκρόμ που εξαπολύθηκε στο Κοσσυφοπέδιο, στον αληθινά Άγιο Επίσκοπο Ράσκας κα Πριζρένης, Αρτέμιο, τον ήρωα του Κοσσόβου, ο οποίος ήταν μια προσωπικότητα που προεβάλε σθεναρή αντίσταση στην περιοχή, κόντρα στις ΝΑΤΟϊκές βλέψεις.

Η παράνομη εκθρόνισή του υπήρξε προϊόν χαφιεδικής προδοσίας, από –τί ειρωνεία!- τα ίδια του τα πνευματικά αδέλφια, και συνεπισκόπους του, Ειρηναίο Μπούλοβιτς, Αθανάσιο Γέφτιτς και Αμφιλόχιο Ράντοβιτς. Όλοι τους συνήργησαν και αποδέχθησαν το «μεσσιανικό» όραμα της, από καιρό υποταγμένης, Σερβικής Κυβέρνησης, για ένταξη στο τυρρανικό καθεστώς της Ε.Ε. .

Όμως ο Αρτέμιος ήταν ανυπότακτος και στα περί του Οικουμενισμού. Υπήρξε ο μόνος από τους μαθητές του σύγχρονου Οσίου της Σερβικής Εκκλησίας, π. Ιουστίνου Πόποβιτς, ο οποίος τήρησε και τηρεί απαρέγκλιτα Ορθόδοξη στάση αντίστασης στα Νεοεποχίτικα κελεύσματα, κάτι που ήταν ρητή εντολή του Αγίου γέροντά του. Αυτή την άκαμπτη στάση του δεν του τη συγχώρεσαν με τίποτα οι Παπόφιλοι και Οικουμενιστές της Σερβικής Εκκλησίας. Και μόνο πάντως που ο τοποτηρητής του θρόνου, Αθανάσιος Γέφτιτς, συνεργάστηκε για την απομάκρυνση του Αρτεμίου, με δυνάμεις της KFOR, αλλά και της «αστυνομίας του Κοσσόβου», φανερώνει πως το τρισάθλιο έργο που παίχτηκε έλαβε διαστάσεις «εθνικής προδοσίας».
Φυσικά σε τούτη τη πολλαπλή προδοσία τα καθεστωτικά ΜΜΕ της Σερβίας, πολύ δέ περισσότερο των υπολοίπων χωρών, τήρησαν σιγή ασυρμάτου. Αλλά και οι πληροφορίες που δίδονταν, ήταν προς μια κατεύθυνση, με σκοπό την παραπληροφόρηση του κοινού και την προσπάθεια να πειστεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αρχίσει να αμφιβάλλει για τον Αρτέμιο.

Ήδη κατασκευάστηκε ένα σκάνδαλο σε βάρος στενού συνεργάτη του, με στόχο να πληγεί ο ίδιος ως ανίκανος για να διοικεί. Επίσης ότι είναι ανυπάκουος και μη συνεργάσιμος με την Σύνοδο της Εκκλησίας της Σερβίας. Εννοείται στα οικουμενιστικά ανοίγματα της τελευταίας.

Όμως ο Επίσκοπος Αρτέμιος δεν κάνει κάτι διαφορετικό από το να μη συντάσσεται με την Παναίρεση του Οικουμενισμού, όπως έπρατταν όλοι οι Άγιοι Πατέρες σε όλες τις περιόδους που η Εκκλησία αντιμετώπιζε αιρέσεις. Όπως εκείνοι διώχθησαν απο τους καθεστωτικούς μηχανισμούς της εποχής τους, έτσι κι ο Αρτέμιος. Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός το είχε προαναγγείλει στους Μαθητές Του: «εί εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν…» (Ιω. ιε΄ 20).

Το σημαντικότερο όμως και ίσως το μοναδικό ευχάριστο στην όλη υπόθεση είναι πως ο κατατρεγμένος και χιλιοβασανισμένος Σέρβικος πληθυσμός του Κοσσόβου, συμπαρίσταται με όλες του τις δυνάμεις, σε έναν άνθρωπο που όπως αποδείχτηκε, ήταν ο μόνος που δεν τους πρόδωσε.

Σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου που έδωσε στο Βελιγράδι (18.3.10) μια αντιπροσωπεία Σέρβων από το Κοσσυφοπέδιο, έπειτα από συνάντηση που είχαν για το θέμα αυτό με το νέο Πατριάρχη Σερβίας, Ειρηναίο, και συγκεκριμένα το μέλος της αντιπροσωπείας, Ίγκορ Βογίνοβιτς, δήλωσε μεταξύ πολλών άλλων συγκλονιστικών και αφοπλιστικών αληθειών ότι: «Το Λαϊκό Κίνημα της Πατρίδας από την πρώτη μέρα είναι με το πλευρό του Επισκόπου Αρτεμίου επειδή με το πλευρό του είναι ο Θεός και η αλήθεια, επειδή ο ίδιος είναι ένα καλό παράδειγμα πως πρέπει να ενεργεί ένας επίσκοπος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας».

Αγιαντωνίτης
από resaltomag

http://elladacom.blogspot.com/2010/04/blog-post_4537.html

___________________________________________________________

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΑΠΟΨΕΙΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΕΑ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Με τον εύγλωττο τίτλο “Θαυμάστε απόψεις ορθόδοξου ιερέα!” το ιστολόγιο “Επαλήθευση” παραθέτει το πιο κάτω άθλιο προτεσταντικό και Βαρλααμικό κείμενο του παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου ο οποίος ποτέ δεν θα έπρεπε να έχει χειροτονηθεί.

Θα επανέλθω, συν Θεώ, να σχολιάσω εν εκτάσει τις προτεσταντικές αθλιότητες του Μπέη αλλά δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω σε όλους τους τόνους ότι αν θέλουμε να χαλιναγωγηθεί ο Νεοβαρλααμισμός ο άνθρωπος αυτός πρέπει να καθαιρεθεί! Ανυπερθέτως!

Να σημειώσω επίσης ότι το συγκεκριμένο άρθρο αποδεικνύει περίτρανα ότι ψεύδονται ασύστολα οι θιασώτες της λεγόμενης “λειτουργικής αναγέννησης” όταν ισχυρίζονται ότι δήθεν επιδιώκουν μόνον τη μεταγλώττιση της θείας λατρείας. Ορίστε που ο αχαρακτήριστος Μπέης έχει την προπέτεια να δημοσιεύει άρθρο για την ιερωσύνη των γυναικών λες και απευθύνεται σε Επισκοπελιανούς ή Μεθοδιστές και όχι σε Ορθόδοξους και χωρίς να αναφέρει στο άρθρο του ότι είναι κληρικός!!! Τόση περιφρόνηση πια προς την ιερωσύνη;

Θα δώσει λόγο στο Θεό ο Σεβασμιότατος Νικοπόλεως όχι μόνον επειδή τον χειροτόνησε αλλά και επειδή του κάνει υπακοή και τον ακολουθεί τυφλά στη Νεοβαρλααμική αίρεση που προωθεί.

Παρακαλούμε θερμά το Σεβασμιότατο να επανεύρει το παλιό καλό του εαυτό αυτόν που όλοι θαυμάζαμε και τιμούσαμε υπέρμετρα και να οδηγήσει αμέσως σε καθαίρεση ένα άνθρωπο που ποτέ δεν θα έπρεπε να έχει χειροτονηθεί έτσι και αλλιώς.

“Θαυμάστε”, λοιπόν, πιο κάτω καλοί αναγνώστες τις αθλιότητες που εκπορεύει η εκπροτεστανισμένη συνείδηση και το Νεοβαρλααμικό φρόνημα του καθαιρετέου αυτού κληρικού.

*****

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Του Κώστα Μπέη

“Αργά τη νύχτα της Κυριακής των Βαΐων παρακολούθησα κάποια συνέντευξη για εκκλησιαστικά ζητήματα, στο πλαίσιο της οποίας τέθηκε και το ερώτημα «πότε οι Ορθόδοξες Εκκλησίες θα δεχθούν στους κόλπους τους γυναίκες ιερείς».

Η απάντηση ήταν μονολεκτική και κοφτή: «ποτέ»! Αναμενόμενο, κατά τις παρακαταθήκες του Παύλου ότι «ουκ εκτίσθη ανήρ διά την γυναίκα, αλλά γυνή διά τον άνδρα» (Α’ Κορινθ ια’ 9), έτσι που «αι γυναίκες υμών εν ταις εκκλησίαις σιγάτωσαν. Ου γαρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν, αλλ’ υποτάσσεσθαι, καθώς και ο νόμος λέγει. Ει δε τι μαθείν θέλουσιν, εν οίκω τους ιδίους άνδρας επερωτάτωσαν» (Α’ Κορινθ ιδ’ 34). Αυτές οι ακραίες αντιλήψεις διαπότισαν το βυζαντινό οικογενειακό δίκαιο, με κάποια δειλά ανοίγματα του ελληνικού εθιμικού δικαίου, ώς το 1983. Ετσι θυμήθηκα τη μακαρίτισσα τη μητέρα μου. Ηταν άριστη μαθήτρια και ήθελε να σπουδάσει στο Αρσάκειο της εποχής της για να γίνει δασκάλα. Ομως ο συντηρητικός οικογενειακός και κοινωνικός περίγυρός της δεν της το επέτρεψε. Παντρεύτηκε, δόθηκε προίκα στον άντρα της (ακίνητα και μετρητά) για τη διαχείριση της οποίας εκείνη ποτέ δεν ρωτήθηκε. Πολλά χρόνια αργότερα, λίγο πριν από τις πρώτες μεταπολεμικές εκλογές (1946) παροτρύνθηκε από νεότερη αδελφή της να συνυπογράψει δημόσια έκκληση για να δοθεί ψήφος στις γυναίκες, εκείνη επιφυλάχθηκε να ρωτήσει σχετικώς τον άντρα της, ο οποίος, δίχως ιδιαίτερες εξηγήσεις, της απάντησε αρνητικά. Ημουν ήδη πανεπιστημιακός δάσκαλος και ήμουν υποχρεωμένος ν’ αναφέρομαι στις ρυθμίσεις του Αστικού Κώδικα, που διακήρυσσαν ότι «ο ανήρ είναι η κεφαλή της οικογενείας και αποφασίζει περί παντός»σχετικά μ’ αυτήν. Μετά την πτώση της απριλιανής δικτατορίας, την είσοδο της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ και την άνοδο των αριστερών δυνάμεων στην εξουσία γκρεμίστηκαν τα νομοθετικά τείχη τής έως τότε αδιαφιλονίκητης αντροκρατίας.

Οπωσδήποτε, στο εύλογο ερώτημα «πότε οι Ορθόδοξες Εκκλησίες θα δεχθούν στους κόλπους τους γυναίκες ιερείς» και η δική μου πιθανολογική απάντηση θα ήταν η ίδια: «ποτέ»! Και ναι μεν δεν αποκλείεται, στο μέλλον, να ξεσηκωθούν κάποιες γυναικείες οργανώσεις να ιδρύσουν Εκκλησίες, πιστές μεν στα ορθόδοξα δόγματα, αλλά με σεβασμό της συνταγματικής αρχής της ισότητας των δύο φύλων, ιδίως δε του σεβασμού της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου και του δικαιώματός του σε προηγούμενη ακρόαση, προτού να τον ξεφορτωθούν σκαιώς οι «ολίγιστοι», σύμφωνα με τον εύστοχο δημόσιο καημό του Χρήστου Γιανναρά. Οπωσδήποτε, οι Ελληνίδες, που διεκδικούν δυναμικά τα δικαιώματά τους, ενθαρρύνονται από την πρακτική των γερμανικών Ευαγγελικών Εκκλησιών, οι οποίες από πολλών ετών δέχθηκαν στους κόλπους των γυναίκες ιερείς, και αρχιερείς, όπως την κυρία δ/ρα Μάργκοτ Καίζμαν, την οποία είχαν εκλέξει ως πρόεδρο του Ανωτάτου Συμβουλίου των -μια θέση που, διοικητικώς, είναι περίπου αντίστοιχη του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Είναι αλήθεια ότι αυτή η πρώτη πρόεδρος των γερμανικών Ευαγγελικών Εκκλησιών δεν ευδοκίμησε. Ομως, αξίζει να προσεχθεί η περίπτωσή της, δηλαδή ότι οικειοθελώς παραιτήθηκε, τόσο από τη θέση του προέδρου της Εκκλησίας της όσο και από τη θέση του αρχιερέα της, όταν ήρθε στη δημοσιότητα μια παρεκτροπή της, πολύ πιο ήπια από τα κακουργήματα Ορθοδόξων αρχιερέων, που καταδικάστηκαν μεν από τα αρμόδια κρατικά δικαστήρια σε πολυετή ειρκτή, όμως αν και έγκλειστοι στον Κορυδαλλό, κατά πλειοψηφία, και δίχως ειδική αιτιολογία, απαλλάχθηκαν από τα αντίστοιχα εκκλησιαστικά όργανα, μολονότι ο ανακριτής αρχιερέας είχε υποβάλει όζοντα φάκελο με ανεπίδεκτο δικανικής αντίρρησης παραπεμπτικό πόρισμα.

Η Γερμανίδα πρόεδρος των Ευαγγελικών Εκκλησιών, λοιπόν, αυθορμήτως και εκουσίως υπέβαλε την παραίτησή της, ακόμη και από το διακόνημα του επισκόπου, όταν αποκαλύφθηκε ότι, σε βραδινό αστυνομικό έλεγχο διερχομένων οδηγών αυτοκινήτων, είχε βρεθεί θετική στο τεστ αλκοόλ. Υποθέτω ότι, όχι μόνο για τις δικές μου ευαισθησίες, αλλά και για την κοινή φρόνηση των αναγνωστών της στήλης, ξαφνιάζει η πληροφορία ότι η αρχηγός πολλών εκατομμυρίων Γερμανών πιστών των Ευαγγελικών Εκκλησιών δεν κυκλοφορούσε με κρατικό πολυτελές αυτοκίνητο, με σοφέρ και συνοδευτική αστυνομική φρουρά, αλλά οδηγούσε η ίδια το προσωπικό αμαξάκι της. Ακόμη ότι η οπωσδήποτε σεβαστή ιδιότητά της δεν εμπόδισε τους αστυνομικούς να της ζητήσουν να υποβληθεί σε τεστ αλκοόλ. Και, τέλος, ο αυτοσεβασμός της, που της απαγόρευε να εκθέσει περαιτέρω την ιερότητα του λειτουργήματός της, παραμένοντας στην υψηλή θέση της, παρά τον δημόσιο διασυρμό της. Αλλοι λαοί – άλλο ήθος ευαισθησιών… Και μάλιστα από «αιρετικούς», όπως τους αντιπαρέρχονται οι πιστές στην παράδοση της «αντροκρατίας» μεγάλες Εκκλησίες της Ορθοδοξίας και του Βατικανού, αν και το τελευταίο δέχεται ήδη στη Γερμανία γυναίκες διακόνισσες. Οπωσδήποτε, στις ΗΠΑ, αυτές οι δύο προαναφερόμενες Εκκλησίες αναγκάστηκαν να πουλήσουν μεγάλα και πολλά ακίνητα για να ικανοποιήσουν τις αξιώσεις αποζημιώσεων των χιλιάδων πιστών που, ως ανήλικοι, είχαν κακοποιηθεί από στυλοβάτες της ιουδαϊκής παράδοσης.

Φυσικά, η φρόνηση πειθαναγκάζει στην απορία, ποια ουσιώδη συνάφεια μπορεί τάχα να έχει αυτή η, κάθε άλλο παρά ασκίαστη, αντροκρατούμενη παράδοση, με εκείνην την ειδυλλιακή σκηνή της συνάντησης και της αποκαλυπτικής συζήτησης του Ιησού με τη Σαμαρείτιδα, δίπλα στο πηγάδι του Ιακώβ. Στην παρατήρηση της γυναίκας ότι, κατά την ιερή παράδοση της δική της φυλής, οι πατέρες της είχαν προσκυνήσει τον θεό πάνω σ’ εκείνο το βουνό της Συχάρ, κατ’ αντίθεση προς την ιουδαϊκή νομική υποχρέωση της προσκύνησης του θεού αποκλειστικώς μέσα στον μοναδικό ναό της Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς την είχε διαβεβαιώσει ότι «έρχεται ώρα, ότε ούτε εν τω όρει τούτω, ούτε εν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τω πατρί» (Ιω δ’ 21). Και τούτο, γιατί είναι «πνεύμα ο θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν» (Ιω δ’ 24), κάτι όμως που δεν φαίνεται να αποδέχθηκαν οι Εκκλησίες. Ετσι, είκοσι αιώνες αργότερα, ο ευσεβής δάσκαλός μου στη Νομική, Αλέξανδρος Τσιριντάνης, είχε απαριθμήσει τα ιστορικά σφάλματα, εξαιτίας των οποίων η Εκκλησία απέτυχε στην ιερή αποστολή της (βλ. σχετικώς Τσιριντάνη, Για μια πορεία με επίγνωση, σελ. 117 επ.), με ειδικότερη αναφορά στις δογματικές διαμάχες, την ανόητη προσέγγιση των σχέσεων των δύο φύλων ως προβλήματος αμαρτίας, το τυφλό πολεμικό πάθος εναντίον των αιρέσεων, που με την πάροδο των χρόνων εκφυλίστηκε σε άγονο φανατισμό και τελικώς κατέληξε σε άσβεστο μίσος που διψάει για εγκλήματα σε βάρος των αιρετικών, μεταλλάσσοντας τη θρησκεία της αγάπης σε θρησκεία του μίσους, τη θλιβερή μετεξέλιξη των λατρευτικών τύπων σε τυφλή τυποκρατία και την απάθεια της Εκκλησίας απέναντι στην κοινωνική και οικονομική ανισότητα, ιδίως δε την ανισότητα των δύο φύλων στους κόλπους της Εκκλησίας”.

_______________________________________

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΙΟΥ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Από το γραφείο τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ανακοινώθηκε πώς διεξήχθη η γιορτή του Ιερού Φωτίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, προστάτου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, η όλη δε περιγραφή μαρτυρεί ότι και φέτος διεξήχθη με λαμπρότητα. Μετά τη θεία λειτουργία στο διορθόδοξο κέντρο της εκκλησίας της Ελλάδος που βρίσκεται στο χώρο της ιεράς μονής Πεντέλης πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη σύσκεψη των μελών της Ιεράς Συνόδου με τους καθηγητάς των θεολογικών σχολών. Το θέμα της φετινής συσκέψεως ήταν «Ο Ιερός Φώτιος και το πρωτείον του επισκόπου Ρώμης», εισηγητής δε ο καθηγητής επίσκοπος Αβύδου κ. Κύριλλος Κατερέλος.

Ο εισηγητής καλώς μνημόνευσε την σύνοδο (879-880) η οποία, όπως τόνισε, «μετά από μια πολυτάραχη και οδυνηρή για την Ανατολή εκκλησιαστική περίοδο, αναγνώρισε το Φώτιο ως οικουμενικό πατριάρχη, απηγόρευσε οποιαδήποτε προσθήκη στο Σύμβολο της πίστεως και μεταξύ των άλλων όρισε ότι έκαστος θρόνος μπορεί να διατηρεί τα αρχαία έθη και τις παραδόσεις του… Ο πατριάρχης Φώτιος και ο πάπας Νικόλαος, ακόμα και μέσα στην περίοδο της κοινής παραδόσεως της α΄ χιλιετίας, εμφανίζονται να εκπροσωπούν διαφορετικές μεταξύ τους εκκλησιολογίες… Απέναντι σ’ αυτές τις εκκλησιολογικές θεωρήσεις ίστανται στη Δύση πολιτικές και πολιτιστικές εξελίξεις κατά τον 9^ο αιώνα, που δεν αφήνουν αδιάφορη τη θεολογική σκέψη και την εκκλησιαστική ζωή, που ήδη είχε αρχίσει να πορεύεται το δικό της δρόμο».

Τέλος ο θεοφιλέστατος ομλητής συμπλήρωσε: «Η ρωμαλέα και γεραρά στάση του Ι. Φωτίου απέναντι στους πάπες Νικόλαο Ανδριανό και Ιωάννη καταδεικνύει ότι η ποικιλομορφία γίνεται δεκτή σε δευτερευούσης σημασίας θέματα, ποτέ όμως σε θέματα πού εγγίζουν και αφορούν τη δογματική διδασκαλία του filioque, ενώ η όλη πολιτεία του Ι. Φωτίου καταδεικνύει επίσης ότι ο 34 Αποστολικός κανών (σ.σ. ο οποίος κατά τον Νικόδημο Αγιορείτη διορίζει ότι «Καθώς οι επίσκοποι δεν πρέπει να πράττωσι κανένα πράγμα κοινόν χωρίς την γνώμην του Μητροπολίτου, έτσι παρομοίως και ο Μητροπολίτης δεν πρέπει να κάμνει κανένα τοιούτον κοινόν πράγμα μόνος του καθ’ εαυτόν, χωρίς την γνώμην όλων των επισκόπων») ίσχυσε κατά την α΄ χιλιετία όχι μόνο στο επαρχιακό επίπεδο αλλά και στο παγκόσμιο. Το πρωτείο σε οποιοδήποτε επίπεδο δεν νοείται και δεν ασκείται έξω από τη συνοδικότητα. Η θέση του επισκόπου Ρώμης δεν μπορεί να νοηθεί έξω ή υπεράνω της Πενταρχίας των Πατριαρχών, έξω και υπεράνω της οικουμενικής συνόδου».

Ας επιτραπεί να πούμε ότι καλώς έθεσε το θέμα της θέσεως του επισκόπου Ρώμης στην α΄ χιλιετία ο εισηγητής, αλλά ίσως θα μπορούσε να είναι το ύφος των λεγομένων του περισσότερο εύτονο και τα στοιχεία του λεπτομερέστερα, πράγμα που αδίκησε τη σύνοδο του 879-880 και τον Ι. Φώτιο που τη συνεκάλεσε. Κατά τη γνώμη μας ήταν σοβαρή παράλειψη το ότι ο εισηγητής δεν την ονόμασε Η΄ οικουμενική σύνοδο, ενώ ο Φώτιος την ονομάζει και την ταξινομεί ως τέτοια, αφού με αυτήν αναγνωρίζει ως προηγουμένη την Ζ΄, που συνήλθε μόλις 93-94 χρόνια πριν. Τόνισε βέβαια ο ομιλητής ότι «είναι εντυπωσιακό και ενδιαφέρον ότι γίνεται η αναγωγή σε μια σύνοδο (εννοεί την Κωνσταντινουπόλεως του 879-880) που συνιστά την τελευταία συναγωγή Ανατολής και Δύσης πριν από την οριστική τους ρήξη το 1054», αλλ’ ήταν υποβαθμισμένη και υποτονική η παρουσίαση του κύρους της συνόδου, μιας συνόδου οικουμενικής, που υπήρξε καταπέλτης των τάσεων του παπισμού, αφού καταδικάζει το filioque και κάθε προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως καθώς και το πρωτείο και το έκκλητο του πάπα Ρώμης και τις εγκόσμιες και ιμπεριαλιστικές βλέψεις του στη Βαλκανική (Βουλγαρία). Σημειωτέον ότι, για όσους δεν γνωρίζουν, «έκκλητο» είναι η απαίτηση του πάπα να αναγνωριστεί το πρωτείο του και το δικαίωμα να προσφεύγει σ’ αυτόν όλη η εκκλησία της οικουμένης τόσο για τα πνευματικά όσο και για τα διοικητικά θέματα σαν σε ανώτατη και μοναδική πάνω στη γη και από το Χριστό και το μέγα Κωνσταντίνο χορηγημένη αρχή και εξουσία!

Προκειμένου να εξαρθούν οι κυριαρχικές τάσεις του πάπα Ιωάννου, ο οποίος δεν έλαβε μεν μέρος αυτοπροσώπως στη σύνοδο του 879-880, αλλ’ έστειλε αντιπροσώπους του με συγκεκριμένες γραπτές θέσεις του, τις επιστολές του προς τον αυτοκράτορα Βασίλειο και τον πρόεδρο της συνόδου Φώτιο, θα έπρεπε ο ομιλητής να αναφερθεί σε χαρακτηριστικές λεπτομέρειες της διεξαγωγής των εργασιών της Η΄ οικουμενικής συνόδου, όπου φαίνονται σαφώς οι διαμορφωμένες επεκτατικές και ιμπεριαλιστικές και εξουσιαστικές τάσεις του παπισμού, φαίνονται οι τάσεις του για πρωτείο, δεδομένου ότι σώζονται και κυκλοφορούν τα πρακτικά της συνόδου αυτής. Στις επιστολές του αυτές ο πάπας εμφανίζει σαφείς τάσεις να θέλει να διαφευντεύσει στην Ανατολή και να μιλάει σαν κυρίαρχος και εξουσιαστής. Θα μπορούσαν να προσφερθούν στους ακροατάς της συσκέψεως αποσπάσματα από τις επιστολές του, στις οποίες εμφανίζεται να χρησιμοποιεί σε πρώτο πρόσωπο τα ρήματα «κελεύω», «ακυρώνω», «αναθεματίζω», ενώ υποτίθεται ότι τα ζητήματα αυτά αποφάσισε η εν Ρώμη προπαρασκευαστική σύνοδος. Σε κάποιο μνημόνιο επιστολής του ο πάπας δίνει μεταξύ άλλων και την εξής οδηγία σ’ αυτούς που θα τον εκπροσωπήσουν στη σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως· «Αναστάντες είπατε αυτώ (σ.σ. τω Φωτίω. Απαξιοί ν’ αναφέρει το όνομά του)· Κελεύει ο Κύριος ημών, ο αγιώτατος πάπας ίνα πάντες… γένωνται εν μεθ’ ημών». Ιδού το εξουσιαστικό και κυριαρχικό και άκρως αυταρχικό και απεχθές ύφος του πάπα. Φτάνει στο σημείο να ονομάζει ο ίδιος τον εαυτό του «αγιότατο» και «κύριο των ανθρώπων»!, ενώ στην αρχή της επιστολής ο υποκριτής αυτοαποκαλείται «Ιωάννης δούλος των δούλων του Θεού»!

΄Ηταν απαραίτητη μια τουλάχιστον τέτοια αναφορά από τις πολλές στο ύφος του πάπα, για να φανεί πόσο και με τι τρόπο επιδίωκε ο πάπας την αναγνώριση του πρωτείου του 174 χρόνια πριν από το 1054, ότι δηλαδή οι δογματικές και διοικητικές διαφορές εκ μέρους των παπών δεν εμφανίστηκαν το 1054, αλλά πολύ νωρίτερα.

Τέτοιο είναι το ύφος και του σημερινού πάπα, όπως αυτό το έχει εκδηλώσει σε κάποιες αμετροεπείς και ακριτόμυθες εκφράσεις του, όπως: Είναι δύσκολο να επιτευχθεί ενότητα με τους Ορθοδόξους, διότι υπάρχει ισχυρή μερίδα που δεν αναγνωρίζει το παπικό πρωτείο. Επίσης «Ο διάλογος δεν μπορεί να είναι μία αφορμή για να προσαρμόσει ή να μαλακώσει (το Βατικανό) αυτό που πιστεύει ότι είναι».

Η Ιερά Σύνοδος, η οποία έχει για προστάτη της τον Ι. Φώτιο, οφείλει τα πορίσματα της εισηγήσεως του επισκόπου Κυρίλλου να τα αναγνωρίσει και ενισχύσει συνοδικώς, ώστε να μπορεί να έχει εκπεφρασμένη άποψη για το ρόλο του πάπα στην πρώτη χιλιετία, ένα θέμα που θα συζητηθεί από τα μέλη του διαλόγου προσεχώς.

Ας ακολουθήσει τη στάση του προστάτου της Φωτίου. Δεν είναι τυχαίο ότι Ιερά Σύνοδος του παρελθόντος επέλεξε το Φώτιο ως προστάτη της.

Η θέση που πήρε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος πρόσφατα πάνω στο θέμα της ομολογίας πίστεως, αλλά και το θέμα της ομιλίας κατά την γιορτή του Φωτίου, που είναι μια καλή προεργασία, ενθαρρύνουν το λογικό ποίμνιο της ελλαδικής εκκλησίας ότι θα ασκεί ανασχετικό ρόλο στις ελαφρότητες και υπερζηλωτικές τάσεις κάποιων που εμφανίζονται ως ιδιοκτήτες της Ορθοδοξίας, και δη του κ. Βαρθολομαίου και του κ. Ζηζιούλια.

Aπό το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ 1ης Απριλίου 2010

___________________________________________________________________________

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΩΤΕΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

_______________________________________

Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθιμος δημοσίευσε αξιοπρόσεκτο άρθρο πριν λίγο καιρό για τη διαμάχη για τα πρεσβεία τιμής των Ορθοδόξων Εκκλησιών και την αναβίωση του λεγόμενου “πανρωσισμού”, δηλαδή του Ρωσικού εκκλησιαστικού ιμπεριαλισμού. Ο σχολιασμός του άρθρου εξακολουθεί να είναι επίκαιρος επειδή το θέμα της σύγκλησης της πανορθοδόξου Συνόδου συζητείται στις μέρες μας επίμονα και θα γίνει ακόμη πιο επίκαιρο μετά την επικείμενη επίσκεψη του Παναγιότατου στο Πατριαρχείο Ρωσίας.

Παραθέτουμε αποσπάσματα του άρθρου και σχολιάζουμε στη συνέχεια ορισμένες από τις θέσεις του επειδή καταγράφει με γλαφυρό τρόπο πολλές αλήθειες. Δυστυχώς, όμως, αποσιωπά πολλά και είναι ανακόλουθος σε άλλα.

ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ “ΠΑΝΡΩΣΙΣΜΟΥ”

________________

“Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος προσπαθεί να αποσείσει επάνω από την Ορθόδοξη Εκκλησία την μομφή της εθνικιστικής και εγωϊστικής ασυνεννοησίας, συντονίζοντας την σύγκληση πανορθοδόξου Συνόδου, προκειμένου η Ορθοδοξία να αρθρώσει λόγο που θα αντικαταστήσει το σημερινό της ψέλλισμα. Και ξαφνικά, η ρωσική Εκκλησία προτάσσει το θέμα των πρεσβείων των Πατριαρχείων. Αφού παλλινόρθωσε και επιχρύσωσε τους δικεφάλους, ανασύρει τώρα από τα τσαρικά σεντούκια τα οράματα που καλλιέργησε ο φεουδαρχικός 18ος αιώνας της. Ξέρουμε ότι, η γενική ιστορία ένα πράγμα μόνο διδάσκει: ότι δεν διδάσκει τίποτε! Αλλά και η εκκλησιαστική το ίδιο; Κατά τη διάρκεια των 80 χρόνων της κομμουνιστικής απάτης, ξεχάσαμε τους ρώσσους αξιωματικούς που ως ρασοφόροι, πριν και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, έκρυβαν κάτω από τα ράσα τους τα διπλωματικά έγγραφα με τα οποία αλώνιζαν στο Άγιο Όρος, στα Βαλκάνια και στη Μικρά Ασία. Και προσκυνήσαμε τους στάρετς της Σιβηρίας και τις Λαύρες του Βορρά. Αγαπήσαμε τον Σεραφείμ του Σάρωφ, τον Ιωάννη τον Ρώσσο, τον Ιωάννη της Κροστάνδης και εκατοντάδες ακόμα αγίους της ρωσσικής γης. Μια συζήτηση για τα Πρεσβεία των Θρόνων, ακούγεται τόσο ανεδαφική και γελοία στην εποχή μας. Είναι θεματολογία αυτή που θα αγγίξει τον σύγχρονο άνθρωπο και τα προβλήματά του; Εγκληματική για το σώμα της Εκκλησίας μαχαιριά. Απαρχή κυοφόρησης καινούργιων σχισμάτων. Εκκλησιαστικός μεγαλοϊδεατισμός. Αλλά κυρίως, εωσφορική περιφρόνηση των παιδιών μας, που ενώ μας ζητούν ψωμί, εμείς ετοιμαζόμαστε να τους δώσουμε πέτρες! Στην κομψή και ύπουλη αθεΐα, στην παγερή μεταφυσική αδιαφορία, στην επιστροφή στον παγανισμό και στην ειδωλολατρία, στην οικονομική ανέχεια, στην χαλάρωση της οικογένειας, στον εκτροχιασμό των ηθών, στην ανεργία, στις αυτοκτονίες, στις αθρόες μεταναστεύσεις, στους βιοηθικούς ακροβατισμούς, στην επιστημονική προσπάθεια υποκατάστασης του Δημιουργού, στην παγκοσμιοποιημένη πολιτική τακτική για θρησκευτικό συγκρητισμό, εμείς θα προτάξουμε «επιχειρήματα» για την πρωτοκαθεδρία των θρόνων μας;”

Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

______________________________

Σωστές βέβαια οι παρατηρήσεις του Σεβασμιότατου αναφορικά με την επέλαση και το αντορθόδοξο ήθος του “πανρωσισμού”. Ο “πανρωσισμός” (παρακλάδι του “Πανσλαβισμού”) είναι εθνοφυλετισμός. Ο εθνοφυλετισμός είναι αίρεση που καταδικάστηκε από τη σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως το 1872. Εξίσου ορθές είναι οι παρατηρήσεις του για την ανάγκη η Εκκλησία να αρθρώσει λόγο για τα ουσιώδη, έστω και αν αποτυγχάνει ο Σεβασμιότατος να διαγνώσει τα ουσιώδη για τα οποία πρέπει να μιλήσει η Εκκλησία.

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

______________

Γιατί, όμως, αποσιωπά ότι το Πατριαρχείο δεν αντιλαμβάνεται την τραγική κρισιμότητα των καιρών; Πώς εξηγεί το σημερινό οικουμενιστικό παραλήρημα της πρωτόθρονης Εκκλησίας για το οποίο ο Σεβασμιότατος τηρεί ένοχη σιωπή; Ο “Πανρωσισμός” επέρχεται μετά ακανθών και τριβόλων και ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι υπόλοιποι Οικουμενιστές παίζουν παιγνίδια πολιτικά, διπλωματικά και οικουμενιστικά που δεν πείθουν για τις κατά Θεόν προθέσεις τους. Το αντίθετο! Δημιουργείται η ορθή εντύπωση ότι ενδιαφέρονται μόνον να κρατήσουν τα αρχαία πρωτεία όχι ως πρωτεία θυσίας και διακονίας αλλά ως κληρονομικώ δικαίω ράβδον δυνάμεως ενός ένδοξου παρελθόντος. Με άλλα λόγια: Προσφέρουν “ζεστή πατάτα” στο πιάτο του “πανρωσισμού”. Εχω κατ’ επανάληψη γράψει πάλαι τε και επ’ εσχάτων και επαναλαμβάνω και τώρα ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι ο αρχαιότερος και ενδοξότερος θεσμός της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Ελληνικού Γένους. Αλίμονον αν υπάρχουν Ελληνες χριστιανοί Ορθόδοξοι που υποσκάπτουν το κύρος και την ύπαρξή του. Οσων τα δακτυλικά αποτυπώματα θα βρεθούν στο λαιμό του Πατραρχείου θα καταστούν εσαεί δοσίλογοι στη συνείδηση του ευλογημένου μας Γένους και της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΟΧΙ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ

_________________

Αλλά δυστυχώς ο Σεβασμιότατος παραλείπει να αναφέρει ότι αντί να εμπνέει το Πατριαρχείο τους πιστούς ως Εκκλησία μαρτυρίου τους απογοητεύει με τους οικουμενιστικούς τους ακροβατισμούς, τις πλωτές οικολογικές ανησυχίες του και το αφόρητα προκλητικό κοσμικό πνεύμα του. Ορθά ο Σεβασμιότατος σημειώνει ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για πρωτεία και εξουσίες και ότι η Εκκλησία διαδραματίζει ρόλο σε κοινωνικά θέματα επειδή δεν υπάρχει ακόμη η δέουσα κρατική κοινωνική μέριμνα. Ακολούθως, όμως, εντελώς ανακόλουθα, σημειώνει ότι η μέλλουσα να συνέλθει Πανορθόδοξος Σύνοδος πρέπει να ασχοληθεί με θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους ανθρώπους όπως η ανεργία, τα ναρκωτικά και οι οικονομικοί μετανάστες, λες και οι Οικουμενικές και τοπικές σύνοδοι συνέρχονται για να υποκαταστήσουν την κοινωνική μέριμνα του κράτους!!!

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ

_______________

Καταρχήν πώς μπορεί να επηρεάσει η Εκκλησία τη διακίνηση των οικονομικών μεταναστών ή των ναρκωτικών ή να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας; Το πολύ που μπορεί να κάνει είναι να δημιουργήσει κέντρα απεξάρτησης από τα ναρκωτικά και να αγκαλιάσει, όπως είναι χρέος της, με στοργή τους οικονομικούς μετανάστες και να τους μεταλαμπαδεύσει την αλήθεια της πίστης μας. Γίνονται τόσες προσπάθειες για να ευαγγελίσουμε τον κόσμο σε όλες τις ηπείρους με ιεραποστολικά κλιμάκια που χρηματοδοτούμε από το υστέρημά μας. Είναι δυνατόν να αδιαφορούμε για τους αλλόθρησκους που ήρθαν στην αυλή μας να φάνε ψωμί; Αλλά χρειάζεται Πανορθόδοξος σύνοδος για να υπάρξει ποιμαντική μέριμνα γι’ αυτά τα θέματα;

ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΕΣ (ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ) ΣΥΝΟΔΟΙ;

__________________

Οι Οικουμενικές (Πανορθόδοξες) Σύνοδοι συνέρχονται για να θεολογήσουν την αλήθεια της Εκκλησίας και υπάρχουν, δυστυχώς, πολλές αιρέσεις σήμερα για τις οποίες χρειάζεται η σύγκληση Οικουμενικής (Πανορθοδόξου) Συνόδου. Αναφέρω ορισμένες: Οικουμενισμός, εθνοφυλετισμός και μάλιστα ο “πανρωσισμός”, σχισματικοί, Νεοβαρλααμισμός, αιρέσεις, παραθρησκείες, κτλ.. Μια Πανορθόδοξη Σύνοδος πρέπει να μελωδήσει εναρμόνιο μέλος θεολογίας για όλα αυτά και πολλά άλλα θέματα. Χρειάζεται, επίσης, να νομολογήσει νέους κανόνες που να στοιχούνται ΑΠΟΛΥΤΑ στο πνεύμα όσων υπάρχουν και αφορούν τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους, το μεταθετό των επισκόπων και για πολλά άλλα θέματα, που σχετίζονται με τη βιοηθική, την εκκλησιαστική δικαιοδοσία στη διασπορά, κτλ..

ΑΝΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΩΝ

___________________

Ας δούμε, όμως, πόσο αξιόπιστος είναι ο λόγος του Σεβασμιότατου Αλεξανδρουπόλεως. Ως γνωστόν ο Γέροντάς του, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος, έγινε “μοιχεπιβάτης”, δηλαδή κατέλαβε παράνομα Μητρόπολη που δεν κενώθηκε κανονικά. Επιπλέον εγκατέλειψε την Μητρόπολή του για να μετατεθεί στην πολύφερνη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Διέπραξε, επομένως, διπλή πνευματική μοιχεία. Η “μοιχεπιβασία” και το “μεταθετόν” δεν είναι μάχη για πρεσβεία και πρωτεία; Αρθρωσε λόγο ο Σεβασμιότατος γι’ αυτές τις αντικανονικές ενέργειες; Γιατί συντάχθηκε με τον εκκλησιαστικό μεγαλοιδεατισμό του Χριστόδουλου που προσπάθησε να στραγγαλίσει το Πατριαρχείο προσαρτώντας τις “Νέες Χώρες” στην Ελλαδική Εκκλησία; Η ανίερη αυτή προσπάθεια δεν ήταν μάχη για τα πρωτεία; Αλλωστε υπάρχει καιρός που η διαμάχη για τα πρωτεία είναι θεμιτή; Μόνον σήμερα είναι ανεπίτρεπτες αυτές οι διαμάχες;

ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ…

____________________________

Αντί σύγκληση Συνόδου για να ασχοληθεί με τις σύγχρονες αιρέσεις παρατηρούμε την εισαγωγή του κοσμικού θεσμού των “προσυνόδων” (που στηλίτευσε ο μακαριστός Ιουστίνος Πόποβιτς), οι οποίες συζητούν ατέρμονα, για δεκαετίες, θέματα μηδαμινής ή ανύπαρκτης σημασίας, όπως είναι τα πρεσβεία των Θρόνων. Πότε μίλησε για την καταγέλαστη και αντορθόδοξη αυτή πρακτική ο Σεβασμιότατος; Δεν είναι, λοιπόν, πειστική η προσέγγισή του στο αιρετικό εθνοφυλετικό παραλήρημα της Μόσχας. Τον ευχαριστούμε, βέβαια, ολόθυμα για το γλαφυρό του άρθρο και για όσες ορθές θέσεις καταθέτει σε αυτό, αλλά όταν υπάρχει τόσο κραυγαλέα αναντιστοιχία λόγων και πρακτικής η επιχειρηματολογία του αυτοπαγιδεύεται. Οι “άκρω δακτύλω αψάμενοι” των εκκλησιαστικών θεμάτων επιδοκιμάζουν τις ορθές θέσεις του Σεβασμιότατου. Ταυτόχρονα, όμως, κινούν περίλυπα το κεφάλι και μονολογούν: “Δάσκαλε που δίδασκες”!…

__________________________________________________________

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ,

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

______________________________________________

Μια σύντομη αναφορά σχετικά με τη στάση των πολιτικών ηγεσιών τριών Ορθόδοξων κρατών μας βοηθά να αντιληφθούμε πόσο μακρυά βρίσκονται από τη χριστιανική μας πίστη και τις ρίζες μας οι πολιτικοί του Ελλαδικού και του Κυπριακού κράτους.

ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ
_________

Ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας κ. Ντιμίτρι Μεντβέντεφ εξέπληξε τους πάντες, όταν στο Αμερικάνικο Τηλεοπτικό δίκτυο (ABC) δήλωσε, ότι η ζωή του άλλαξε ριζικά αφότου ασπάσθηκε την Ορθοδοξία.
«Πιστεύω είναι καλό για μένα, γιατί από τότε η ζωή μου, έχει αλλάξει! Δεν μιλάς ποτέ δυνατά για κάτι τέτοιο, γιατί τα θρησκευτικά αισθήματα πρέπει να παραμένουν κάπου βαθειά μέσα σου. Όταν κάποιος επιδεικνύεται γι’ αυτό δεν είναι ειλικρινής, το κάνει για δημόσιες σχέσεις και αυτοπροβολή».
Ερωτηθείς ο Πρόεδρος Μεντβέντεφ γιατί μπήκε μέσα στην Εκκλησία, μεταξύ άλλων τόνισε: «Ένιωσα ότι το έχω ανάγκη, ένιωσα εσωτερικά την επιθυμία να το κάνω».
Επίσης, σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Ρωσίας κ. Μεντβέντεφ, στην ερώτηση γιατί οι άνθρωποι πηγαίνουν στην Εκκλησία; απάντησε «επειδή αισθάνονται μια εσωτερική ανάγκη».
Τέλος, ο ισχυρός άνδρας της Ρωσίας, τόνισε: «Εγώ στα 23 μου αισθάνθηκα ότι το είχα ανάγκη».

ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
_____________

Aυτά στην ομόδοξη Ρωσία. Και στην Κύπρο; Ο μεν πρόεδρος Χριστόφιας είναι – και το ομολογεί – συνειδητός Μαρξιστής. Αρνείται να τηρήσει ακόμη και τα προσχήματα.
Δεν βάζει σταυρό και δεν προσκυνά εικόνες. Οταν ρωτήθηκε αν πιστεύει απάντησε ότι πιστεύει “η μάνα του η Αννού”.
Ο υπουργός παιδείας κ. Δημητρίου έκανε πρώτο μέλημά του αφότου εγκαταστάσθηκε στον υπουργικό θώκο να αποχριστιανοποιήσει και να αφελληνίσει την παιδεία της Κύπρου. Η καθολική αντίδραση που βρήκαν στα σχέδιά τους εξανάγκασε τους άθεους κυβερνώντες να βάλουν νερό στο κρασί τους. Οχι επειδή άλλαξαν απόψεις αλλά επειδή ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών από την Εκκλησία, τους συνδέσμους γονέων, τους πνευματικούς ομίλους, τις συντεχνίες, τις οργανώσεις του απελευθερωτικού αγώνα κτλ.

Δυστυχώς εργάζονται πυρετωδώς υπόγεια με τη συγγραφή νέων σχολικών εγχειριδίων για τα θρησκευτικά με τα οποία προωθείται η αποχριστιανοποίηση του μαθήματος και η μετατροπή του σε προαιρετικό, πολιτιστικό και θρησκειολογικό σε πρώτο στάδιο και σε μεταγενέστερο η πλήρης κατάργησή του όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ.
Οσο για το εθνικό μας θέμα ο πρόεδρος Χριστόφιας επιδιώκει συμφωνία τύπου Ανάν με τους Τούρκους με την οποία οι Τούρκοι θα γίνουν κυρίαρχοι στο Βορρά και συγκυρίαρχοι στο νότο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα σε πρώτο στάδιο η Κύπρος να μετατραπεί ουσιαστικά σε προτεκτοράτο της Αγκυρας και σε μεταγενέστερο να καταστεί επαρχία της Τουρκίας.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
_____________

Και στην Ελλάδα; Η κατάσταση δεν είναι δυστυχώς καλύτερη από την Κύπρο. Η υπουργός διά βίου μάθησης και παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου εισηγήθηκε τα Αγγλικά να διδάσκονται σε ισότιμο επίπεδο με τα Ελληνικά. Η υφυπουργός παιδείας κα. Χριστοφιλοπούλου είναι αλλόθρησκη. Η ειδική γραμματεύς του υπουργείου κα Δραγώνα – ένα έντονα διαμφισβητούμενο πρόσωπο – αρνείται την εθνική καταγωγή των Ελλήνων. Επομένως πώς μπορούμε να ελπίσουμε ότι οι κύριες αυτές μπορούν να προωθήσουν οτιδήποτε εθνικό και θρησκευτικό στην παιδεία μας τοσούτον μάλλον εφόσον ο κ. Γιαγκάζογλου σύμβουλος των θρησκευτικών στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στενός συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου γίνεται το εφαλτήριο των σχεδίων των κυβερνώντων; Οι απειλές της κυρίας Δραγώνα εναντίον της εξαίρετης και ηρωικής δασκάλας Χαράς Νικοπούλου είναι χαρακτηριστικές των προθέσεων των άθεων κυβερνώντων.
Οσο για το σημερινό πρωθυπουργό υπενθυμίζω ότι προωθεί τον πλήρη χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας, την κατάργηση των εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων και πλήθος άλλων αντιχριστιανικών και αντιεκκλησιαστικών νόμων. Ταυτόχρονα εκφράζει προωθημένα ενδοτικές θέσεις για όλα τα εθνικά μας θέματα τις οποίες υλοποιεί ο κ. Δρούτσας.

ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
___________

Πώς ξεφτιλιστήκαμε τόσο πολλοί ως Ελληνες;
Γιατί στην ομόδοξη Ρωσία οι ηγέτες της τιμούν την Εκκλησία και τη θεωρούν συνεκτική δύναμη του έθνους τους ενώ στην Ελλάδα και στην Κύπρο οι πολιτικοί άρχοντες την αντιμετωπίζουν ως εχθρό και προσπαθούν με κάθε τρόπο να την περιθωριοποιήσουν;
Γιατί οι ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου ναρκοθετούν τα εθνικά μας θέματα με την προβολή ενδοτικών θέσεων; Ποια είναι η ευθύνη όλων μας για την πολιτική που ακολουθείται για τις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας; Γιατί υπάρχει τόσο υποτονική αντίδραση για την προσπάθεια αφελληνισμού της παιδείας μας και αποχριστιανοποίησης του μαθήματος των θρησκευτικών και της Ιστορίας; Πως δεν συνειδητοποιούμε ποιες συμφορές θα πλήξουν την πατρίδα μας αν οι σημερινές ηγεσίες Ελλάδας και Κύπρου αφεθούν ανενόχλητες να διαπραγματεύονται τα εθνικά μας θέματα;

________________________________________________________________

Ο π. ΔΑΝΙΗΛ ΑΕΡΑΚΗΣ, Ο ΧΑΤΖΑΒΑΤΗΣ,

Η ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΕΦΑΝΤΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
============

Στο πρόσφατο τεύχος του περιοδικού “Ιωάννης ο Βαπτιστής” ο π. Δανιήλ Αεράκης παραθέτει κείμενο που επιγράφει “Αναγκαίες διευκρινήσεις”, στο οποίο διαμαρτύρεται επειδή ο “Ορθόδοξος Τύπος” τον απεκάλεσε αθεολόγητο (που είναι!), αποστάτη της ορθοδόξου πίστεως (που είναι!) και Νεοβαρλααμίτη (που είναι!).

ΣΧΙΖΕΙ ΤΑ ΙΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΩΣ ΚΑΙΑΦΑΣ
_______________
Ο π. Δανιήλ σχίζει τα ιμάτιά του ως άλλος Καιάφας και προσποιείται ότι δεν έγραψε τίποτα κακόδοξο στις χιλιάδες σελίδες που εξέδωσε ή τις χίλιες ομιλίες που έκανε! Πρόκειται για αφέλεια ή για κουτοπονηρία; Δηλαδή – απλά υπέγραψε – δεν διάβασε την επιστολή που μου έστειλε στην οποία συγχύζει την ορθόδοξη ησυχαστική θεολογία με τον αποφατισμό των Νεοπλατωνικών και των σούφι; Σε κάθε περίπτωση υπέγραψε και δημοσίευσε την κακόδοξη επιστολή. Είναι επομένως απολύτως υπεύθυνος για το κακόδοξό της περιεχόμενο. Ας σταματήσει, λοιπόν, να “ποιεί την νήσσαν” επειδή ουδείς πείθεται με τους κλαυθμηρισμούς του.

ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΗΝ “ΑΠΟΦΑΤΙΚΗ” ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ!
______________________
Και συμπληρώνει: “Για τον Βαρλααμισμό – την εποχή του Γρηγορίου Παλαμά- έγραψα εκτενώς στο τεύχος του Ιωάννη του Βαπτιστή του Οκτωβρίου του 2009). (Και επειδή, δηλαδή, έγραψε κάτι έγινε! Ούτε που συνειδητοποιεί ότι αυτά που έγραψε είναι που τον καθιστούν Νεοβαρλααμίτη!). “Αν”, συνεχίζει, “δύο πρόσωπα στην Ελλάδα” (δύο πρόσωπα λες και μιλά για “κάποιο Τελεβάντο” και για “κάποιο Παπαδόπουλο” και όχι για τους κορυφαίους ορθόδοξους θεολόγους π. Θεόδωρο Ζήση και π. Σαράντη Σαράντο) έγιναν “αιρεσιοπλάστες” (και γλωσσοπλάστης ο παππούλης!) και κατασκεύασαν τον όρο Νεοβαρλααμισμός αυτό είναι πλέον θέμα της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων”!!! (“promise or a threat?”). Σε κάθε περίπτωση η Σύνοδος – και όχι απλά Συνοδική επιτροπή – πήρε ήδη σαφή απόφαση την οποία ο Νικοπόλεως και οι άλλοι Νεοβαρλααμίτες έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και έτσι κατέστησαν εαυτούς διπλά αναπολόγητους: Και για το “Νεοβαρλααμισμό” και για την ανυπακοή στις αποφάσεις της Συνόδου.

ΠΕΡΙ ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ
_____________
Και προχωρεί απτόητος: “Το να καλούμαι από τη θρησκευτική εφημερίδα (εννοεί τον “Ορθόδοξο Τύπο”) να αποδείξω εμπράκτως ότι δεν είμαι κακόδοξος είναι σαν να καλούμαι να αποδείξω ότι δεν είμαι.. ελέφαντας”. Δεν γνωρίζω την άποψη του “Ορθόδοξου Τύπου” επί του θέματος αλλά εγώ θα παρακαλούσα θερμά τον Πανοσιολογιότατο να αντιληφθεί ότι πρέπει να ενεργήσει ακριβώς όπως οι ελέφαντες. Και εξηγούμαι: Οι ελέφαντες όταν αντιληφθούν ότι το τέλος τους πλησιάζει οδηγούν τα βήματά τους στο “νεκροταφείο” των ελεφάντων. Ο π. Δανιήλ παρακαλείται θερμά να πράξει το ίδιο. Τώρα που αντελήφθη ότι η θεολογική του επάρκεια έχει καταρρακωθεί είναι καιρός να οδηγήσει τα βήματά του στο νεκροταφείο των αιρέσεων για να αποτινάξει στον Καιάδα της κακοδοξίας το Νεοβαρλααμικό φρόνημα που ενστερνίστηκε και να επιστρέψει μετανοημένος στην ορθή πίστη και να αφήσει κατά μέρος τους θεολογικούς λεονταρισμούς του Χατζαβάτη για αξιολόγηση του Νεοβαρλααμισμού από τη συνοδική επιτροπή.

ΘΛΙΨΗ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑ ΩΣ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ!!!
______________
Στο ίδιο κείμενο ο π. Δανιήλ εκφράζει τη λύπη του επειδή ανάγκασα “την Αυτοκέφαλο Εκκλησία της Κύπρου να με καταγγείλη και να με καταδικάση (10 Μαρτίου 2010) και για άλλες ενέργειές μου”. Καταρχήν πόσο λυπήθηκε γι’ αυτό; Ενα από τα δέκα; Δύο από τα δέκα; Εννιά από τα δέκα ή έντεκα από τα δέκα; Εχει και η υποκρισία τα όριά της, παππούλη μου!. Αν οι υποκρισίες σας ηδονίζουν εμένα μου προκαλούν εμετική αηδία. Εγώ πάντως δεν λυπήθηκα καθόλου επειδή η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος καταδίκασε τους Νεοβαρλααμίτες και έδωσε σαφείς εντολές να σταματήσουν το ανόσιο έργο τους. “Χάρηκα χαράν μεγάλη” επειδή καταδικάστηκε ο Νεοβαρλααμισμός και αναμένω με μεγάλη ανυπομονησία πότε θα τον καταδικάσει και η Σύνοδος της Ιεραρχίας. Αυτό δα έλειπε! Να λυπάμαι επειδή καταδικάζονται οι αιρετικοί και οι κακοδοξίες τους!

ΚΑΤΑΓΓΕΛΘΗΚΑ ΔΙΟΤΙ ΠΟΛΕΜΩ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ!
ΟΧΙ ΤΟΝ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟ!
_______________
Προπαντός! Προσποιείται ο π. Δανιήλ ότι δεν αντελήφθηκε ότι η καταγγελία της Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου αφορά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ τις θέσεις που εκφράζω για τον Οικουμενισμό. Οχι το Νεοβαρλααμισμό! Ούτε ως άνθρωπο, ούτε ως θεολόγο, ούτε ως κληρικό τον τιμά η διατύπωση τόσο απροκάλυπων ψευδών.

“ΛΕΥΚΑΝΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”
_____________
Διαμαρτύρεται ακόμη επειδή λευκάνθηκε στην υπηρεσία της Εκκλησίας και δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο όταν διατυπώνει κακοδοξίες!!! Πρωτοφανούς πρωτοτυπίας θεωρία! Αντί ένας πρεσβύτης κληρικός να σκεφτεί ότι “το τέλος εγγύς” και αντί να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να κολλήσει σαν στρείδι στο βράχο της Ορθοδόξου Πίστεως έχει την προπέτεια να επικαλείται το προβεβηκώς της ηλικίας του για να δικαιολογήσει τις κακοδοξίες του!!!

ΣΙΓΑ… ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΑΓΑΘΩΝΑ!
___________
Και συμπληρώνει το εξής πανθαύμαστο: “για όλα κατηγορείστε με μόνον αιρετικό μη με πείτε.!” Γέροντα μου! Ουδείς διαμφισβήτησε την ανιδιοτέλεια, το ήθος την ιεραποστολική σας δράση και τον όγκο του συγγραφικού και κηρυκτικού σας έργου! Για ένα ΜΟΝΟΝ είστε δοσίλογος: Επειδή διατυπώνετε κακόδοξη “αποφατική” θεολογία με την οποία συγχύζετε τη διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά με τις κακοδοξίες των Νεοπλατωνικών και διότι υπερασπίζεστε ανθρώπους οι οποίοι θέλουν η Εκκλησία να επιστρέψει στην προ της εικονομαχίας περίοδο, εκφράζουν την πλάνη ότι οι ψαλμοί του Δαβίδ δεν μιλούν στην καρδιά του σύγχρονου ανθρώπου και πρέπει να αντικατασταθούν, πηγαίνουν στα λειτουργικά συνέδρια και διορθώνουν τους Αγίους, συγχύζουν την πνευματική ψυχοθεραπεία των αγίων Πατέρων με την ψυχανάλυση, θέλουν να αντικαταστήσουν τα υλικά που τελείται η Θεία Ευχαριστία, κοκ.

ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ
___________
Αντί να κολοκυνθίζετε και να παριστάνετε τον ανήξερο εισηγούμαι να μετανοήσετε δημόσια για τις κακοδοξίες που εξεμέσατε, να διαχωρίσετε και να καταδικάσετε ρητά, ονομαστικά και κατηγορηματικά τους Νεοβαρλααμίτες, τους βλάσφημους και τους νεωτεριστές και να αφήσετε κατά μέρος τα καμώματα της Μαρίας Αντουανέττας. Οποτε δέχεστε κριτική για τις κακοδοξίες σας βγάζετε τα μεταξωτά μαντηλάκια σας και τα καταβρέχετε με τα ποταμηδόν ρέοντα σας δάκρυα για την κριτική που σας ασκείται. Δυοίν θάτερον: ΄Η θα αποστείτε του Νεοβαρλααμικού φρονήματος και θα καταδικάσετε τους νεωτεριστές και τους βλάσφημους ή θα δέχεστε κριτική. Και το περισσόν εκ του πονηρού.

____________________________________

12/04/2010

Aπο ιστολόγιο Ειρήνης Βούλγαρη

EKEINOI ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 28 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ (2001/8) ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΧΩΡΑ.

‘Αρθρο 28 – (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)

1. Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.

2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.

3. H Eλλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.

** Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Μέσω της ψήφισης της ανωτέρω προδοτικής κερκόπορτας στις αναθεωρήσεις του Συντάγματος του 2001 και του 2008, κάθε φορά που η Ελλάδα υπογράφει μια Ευρωπαϊκή ή Διεθνή Συνθήκη, οι νόμοι και οι διατάξεις της Συνθήκης αυτής υπερισχύουν των αντιστοίχων του Ελληνικού Συντάγματος, και στην περίπτωση που δεν υπάρχουν καθόλου αντίστοιχοι ελληνικοί νόμοι, υιοθετούνται οι Ευρωπαϊκοί ή Διεθνείς χωρίς να περάσουν από διαδικασία επικύρωσής τους στην Ελληνική Βουλή. Δηλαδή καταργείται στην ουσία η ελευθερία των Ελλήνων να ρυθμίζουν μόνοι τους, ανεξάρτητα, τα της εδαφικής τους ακεραιότητας, νομοθεσίας, υγείας, πολιτικής, παιδείας, οικονομίας, κλπ, κλπ.

Οι Βρετανοί  έχουν το περίφημο «supremacy clause» στο Συντάγμά τους. Δηλαδή το Σύνταγμα της Βρετανίας έχει άρθρο, μη επιδεχόμενο αναθεώρηση, που λέει ρητά ότι πάντα το Σύνταγμα της Βρετανίας και οι διατάξεις του υπερισχύει όλων των Ευρωπαϊκών ή Διεθνών Συνθηκών που υπογράφει η Βρετανία.

Η πράξη των προδοτών βουλευτών, υπουργών, υφυπουργών και λοιπών πολιτικών που ψήφισαν το 2001 και το 2008 το ανωτέρω άρθρο 28 του Συντάγματος, έκαναν αυτό που οι Βρετανοί συνάδελφοί τους θα αποκαλούσαν «κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας», κατάργηση του «supremacy clause».
Γιατί αυτό έκανε το άρθρο 28.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΥ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΑΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤ’ ΕΥΦΗΜΙΣΜΟΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ «ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ»;

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΔΩ:
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=972146&publDate=

H ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΕΔΩ:
http://www.evenizelos.gr/constitutionalreview2008/220-2009-03-25-21-53-15

ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗΣ

Δεδομένης της δεινής επιτήρησης στην οποία ευρίσκεται η χώρα μας από την κερκόπορτα που άνοιξαν οι ανωτέρω, και δεδομένης της πρωτοφανούς σε κρισιμότητα για τις ατομικές ελευθερίες κατάστασης που βρίσκεται σε εξέλιξη στις ΗΠΑ, και την οποία σκιαγραφώ στις αναρτήσεις μου για το νομοσχέδιο για την υγεία που ψήφισαν οι Αμερικάνοι, και δεδομένων των τάσεων για μεταφορά και επιβολή ανάλογου νομοσχεδίου και στην Ελλάδα, επιβάλλεται βάσει των άρθρων 1 και 120 του Ελληνικού Συντάγματος, να κινητοποιηθούν άμεσα πρωτίστως όσοι δικαστές,  βουλευτές, πολιτικοί και ευρωβουλευτές έχουν μείνει άνθρωποι με συνείδηση και καρδιά σε αυτήν την χώρα  και, εάν αυτοί δεν το κάνουν, τότε όλοι οι ευσυνείδητοι πολίτες αυτής της χώρας, και να πάρουν όποια μέτρα χρειάζεται και να κάνουν ό,τι ενέργειες απαιτούνται για να επαναφέρουν την ανεξαρτησία στην Ελλάδα.

Και κατ’ αρχήν, να καταργήσουν το άρθρο 28 έτσι ώστε να δώσουν πάλι στον Ελληνικό λαό την συνταγματική δυνατότητα που είχε σε όλη την μακραίωνη ιστορία του να αποφασίζει ο ίδιος για την Ελλάδα.
Αν δεν το κάνουν τώρα, ίσως αύριο να είναι πια πολύ αργά.

Επίσης προτείνω να προστεθεί στην παράγραφο 4 του άρθρου 120 του Συντάγματος και η φράση «ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο», έτσι ώστε να συμπεριλαμβάνεται και ο μη βίαιος μεν, αλλά ύπουλος τρόπος τορπίλλισης του Συντάγματος που διεξάγεται εντός και εκτός της Βουλής των Ελλήνων, και ο οποίος έχει γίνει παγιωμένη πολιτική πρακτική της τελευταίας 15ετίας τουλάχιστον.

ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Άρθρο 1
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Άρθρο 120
2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. Ο σφετερισμός, με οποιαδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε και αρχίζει η παραγραφή του εγκλήματος.

4. Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

_____________________________________________________________

Tο πιο ακριβό οικόπεδο … η Μακεδονία …

ΤΟ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ….Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ…

Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 Μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150 !
Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ.
Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ.
Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!.
Εμείς ερωτάμε…. ΠΟΙΟΣ  ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ;
Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ. Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.
Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.
Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (το 1998) ήταν 20.000 δολάρια το γραμμάριο !.
Βάσει των παραπάνω, με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με υπολογισμούς από τα παραπάνω, εμπεριέχονται 48 εκατ τόνοι ουρανίου προς 20δις δολάρια ο τόνος δηλ. συνολικά $ 960.000.000.000.000.000 (τα μηδενικά είναι σωστά και είναι : 960 τετράκις εκατομμύρια δολάρια !!!!
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ $ 96.000.000.000Διαβάστε το δυνατά (96 δισεκατομμύρια δολάρια) !!!!

ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ …  ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ….

Να γιατί θέλουν λοιπόν τη Μακεδονία….

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΚΛΕΦΤΕΣ ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ; ;

Δ Ι Α Δ Ω Σ Τ Ε  Τ Ο ……..

ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ

ΤΟΝ ΠΙΟ ΥΠΟΥΛΟ ΚΑΙ ΑΓΡΙΟ ΕΧΘΡΟ

_________________________________

800 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΤΟ 1204

Στο όνομα του Πάπα

Oχτακόσια χρόνια ακριβώς το (2004) από εκείνη την 13η Απριλίου του 1204, όταν οι Φράγκοι και Φλαμανδοί στην πλειονότητά τους, αλλά και Γερμανοί, Λομβαρδοί, Τοσκάνοι και φυσικά Βενετοί, που αποτελούσαν το σώμα της Δ΄ Σταυροφορίας, κατελάμβαναν και λεηλατούσαν την Κωνσταντινούπολη, στο όνομα του Πάπα Ιννοκεντίου Γ΄ και σε παρέκκλιση της πορείας προς τους Αγίους Τόπους, επωφελούμενοι από τις εσωτερικές διαμάχες και τις δυναστικές έριδες στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Η Δ΄ Σταυροφορία υπήρξε καταλυτική για την μετέπειτα εξέλιξη της ιστορίας αλλά πέρα από τις πολιτικές συνέπειές της, που θα μετρούνται για αιώνες, οι πολιτιστικές εξακολουθούν να υφίστανται μέχρι και σήμερα, εδραιωμένες προ πολλού από το δίκαιο του κατακτητή. «Η Κωνσταντινούπολη άδειασε από κάθε πλούτο δημόσιο, ιδιωτικό και εκκλησιαστικό».

«…Έβλεπε κανείς όχι μόνο τις ιερές εικόνες του Χριστού να θραύονται με αξίνες και να ρίχνονται στη φωτιά, αλλά και τα σεπτά και πανάγια σκεύη να αρπάζονται με θράσος από τους ναούς, να ρίχνονται στη φωτιά και να παρέχονται στα εχθρικά στρατεύματα ως απλούς άργυρος και χρυσός».

Αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της λεηλασίας της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204 ο Νικήτας Χωνιάτης, ιστορικός της αλώσεως της Πόλης, περιγράφει με λεπτομέρεια τις δραματικές σκηνές της απογύμνωσης της Βασιλεύουσας από τους θησαυρούς της. Μιλάει για όσα χάθηκαν δια παντός, αλλά και για εκείνα που όδευσαν προς τη Δύση. Για τα χρυσά «βαρυτάλαντα» έπιπλα και τις αργυρές λυχνίες της Αγίας Σοφίας, που μετατράπηκαν σε άμορφη μάζα από τη φωτιά μαζί με την ολόχρυση και στολισμένη με πολύτιμες πέτρες Αγία Τράπεζα, που τεμαχίστηκε και διανεμήθηκε στους λαφυραγωγούς. Αλλά και για εκείνα -ιερά λείψανα και θρησκευτικοί θησαυροί, καθώς και έργα τέχνης- τα οποία μετά την διανομή της λείας έφθασαν στην Βενετία, στη Γαλλία, στη Γερμανία.

Στη συνέχεια, άρχισε η λεηλασία της πόλης. Το αυτοκρατορικό θησαυροφυλάκιο και ναύσταθμος τέθηκαν υπό φρούρηση, αλλά με εξαίρεση αυτά τα δύο, οι στρατιώτες και οι ναύτες είχαν το δικαίωμα να λαφυραγωγήσουν ότι ήθελαν χωρίς διάκριση. Ποτέ στην Ευρώπη δεν είχε πραγματοποιηθεί μια τόσο συστηματική και ανελέητη λεηλασία. Ποτέ ο στρατός ενός χριστιανικού κράτους δεν είχε λεηλατήσει μια πόλη με τόσο βάρβαρο τρόπο, όσο εκείνος με τον οποίο λεηλάτησαν την Πόλη· εκείνοι οι στρατιώτες του Χριστού, που είχαν ορκιστεί να παραμείνουν αγνοί, είχαν υποσχεθεί ενώπιον του Θεού να μη χύσουν χριστιανικό αίμα και έφεραν πάνω τους το έμβλημα του Πρίγκιπα της Ειρήνης. Περιγράφοντας τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Σταυροφόροι, ο Χωνιάτης γράφει με οργή. «Πήρατε το σταυρό και ορκιστήκατε πάνω σ’ αυτόν και στα ιερά ευαγγέλια, ότι θα περνούσατε από την επικράτεια των χριστιανών χωρίς να χύσετε αίμα και χωρίς να στραφείτε προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά. Μας είπατε ότι είχατε πάρει τα όπλα μόνο εναντίον των Σαρακηνών και θα πνίγατε μόνο εκείνους στο αίμα τους. Υποσχεθήκατε να παραμείνετε αγνοί ενόσω φέρατε το σταυρό, όπως άρμοζε σε στρατιώτες που υπηρετούν τη σημαία του Χριστού. Αντί να υπερασπιστείτε τον τάφο του, βιαιοπραγήσατε σε βάρος των πιστών που είναι μέλη του. Φερθήκατε στους χριστιανούς χειρότερα απ’ ότι οι Άραβες φέρονται στους Λατίνους, γιατί οι τελευταίοι σέβονται τουλάχιστον τις γυναίκες».

Η λαγνεία των στρατιωτών δεν φείσθηκε ούτε των κοριτσιών ούτε των αφιερωμένων στο Θεό παρθένων. Η βία και η ακολασία ήταν παρούσες παντού. Οι κραυγές, οι θρήνοι και τα βογκητά των θυμάτων αντηχούσαν σε ολόκληρη την πόλη και παντού η λεηλασία ήταν απεριόριστη και η λαγνεία αχαλίνωτη. Αυτοί οι ευσεβείς ληστές, όπως τους αποκαλεί προσφυώς ο Γκούντερ, ενεργούσαν σαν να είχαν άδεια να διαπράξουν οποιοδήποτε έγκλημα. Κράδαιναν τα ξίφη τους και λεηλατούσαν κατοικίες κι εκκλησίες. Η θρησκεία των ηττημένων υφίστατο κάθε είδους προσβολή. Οι μοναχοί και οι ιερωμένοι υπέστησαν προσβλητική μεταχείριση. Οι Σταυροφόροι τοποθετούσαν τα άμφια των ιερέων στις ράχες των αλόγων τους. Οι εικόνες αποσπώνταν ανελέητα από τα πλαίσιά τους ή θρυμματίζονταν. Οι στρατιώτες βεβήλωσα το μέγιστο ναό της Χριστιανοσύνης. Μια πόρνη κάθισε στην πατριαρχική καθέδρα και χόρευε και τραγουδούσε ένα άσεμνο τραγούδι προς τέρψη των στρατιωτών.

Η λεηλασία του ίδιου ναού το 1453 εκ μέρους του Μωάμεθ Β΄, δεν ήταν τόσο εκτεταμένη όσο εκείνη εκ μέρους των Σταυροφόρων του Πάπα το 1204. Αυτούς τους ευσεβείς ληστές -νέο Σταυροφόρους- τους γνωρίσαμε πρόσφατα στην Σερβία και τώρα στη μαρτυρική Κύπρο μας, σαν Σχέδιο Ανάν!..

(Ελληνοκαναδική Ορθόδοξη Ιεραποστολική Αδελφότητα «Ορθόδοξη Φωνή»).
«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» 30-04-2004
Αναδήμοσίευση: http://www.pmeletios.com/ar_meletios/ethnikes_eortes/h_alosh_ths_konstantinoypoleos.html

ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΔΥΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΣΕΜΝΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΣΟΒΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

Ένας ο χοντρός με τα γένια και τα παντελόνια, που παίζει ποδόσφαιρο είναι ο πρώην Ερτζεγοβίνης Αθανάσιος Γιέφτιτς, ο συνταξιούχος δεσπότης που έδιωξε τον κανονικό επίσκοπο Αρτέμιο και ανέλαβε αυτός την Μητρόπολη του Κοσσόβου. Ο δεύτερος ο νεώτερος με την γενιάδα και τα παντελόνια είναι ο νύν Ερτζεγοβίνης Γρηγόριος. Η καλόγρια που παίζει ποδόσφαιρο είναι η μοναχή Rebeka από το μοναστήρι τους!

______________________________

_________________________

Απο ιστοσελίδα ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΡΒΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Εάν υπερισχύσουν οι Οικουμενιστές, ο Ειρηναίος Μπούλοβιτς και ο Ιγνάτιος Μίντιτς (Μπρανίτσεβο), εμείς θα πάμε στα βουνά
——————————————–

Ο μοναχός Αντώνιος βρίσκεται στο Βελιγράδι και προσπαθεί να συντάξη Διαμαρτυρία η οποία θα καλεί τα μέλη της Ιεραρχίας να διαφυλάξουν την ενότητα της Εκκλησίας.

Η συλλογή αρχίσε από την Πέμπτη της Διακαινησίμου 9 Απριλίου και θα κρατήση εως ότου κρατήση η συνεδρίασι της Ιεραρχίας 25 μεχρι τέλη Απριλίου.
Και έτσι σε δημόσιους χώρους στις πόλεις θα γίνη συλλογή υπογραφών.
Καλεί τους επισκόπους να διαφυλάξουν την Πίστι, και να επιτρέψουν στον Αρτέμιο να γυρίση στην έδρα του.
Καλεί τις Κρατικές αρχές να μην πιέζουν την Ιερά Σύνοδο με τις αιτήσεις τους.

Ο επίσκοπος Αρτέμιος εχει την υποστήριξι της πλειοψηφίας των μοναχων όλης της Σερβίας.
Οσο ο Αρτέμιος ενοχλούσε με τις αντιοικουμενιστικές θέσεις του, τοσο ενοχλούμε και εμείς οι ίδιοι οι μοναχοί που βρισκόμαστε σε ομοφωνία μαζί του.

Αυτή η εξέλιξι της υπόθεσης προέρχεται από το Κράτος και από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο και από την μονή Ντέτσανι και μάλιστα από τον επίσκοπο Θεοδόσιο Λίπλαν.

Αυτή η υπόθεσι είχε προγραμματισθεί από χρόνια.
Το σωστό θα ήταν να πούμε ότι η απομάκρυνσι του Αρτέμιου συνιστά την κατάκτησι μιας μητροπόλεως η οποία δεν συμμορφώθηκε στο Οικουμενιστικό μέλλον της Εκκλησίας.
Αυτή η υπόθεσι είναι Κρατικοσυνοδική υπόθεσι και μέσω του Κράτους μπαίνει μετά στο λαό η Παγκοσμιοποίησι.
Ενώ μέσω της Εκκλησίας μπαίνει μέσα ο Οικουμενισμός.
Ο π. Συμεών που καταδικάστηκε εκ των προτέρων ως ένοχος, ήταν μία πρόφασι γιά να αρχίσουν την απομάκρυνσι του Αρτεμίου και του μοναχισμού του.
Εάν δεν κατηγορούσαν τον Συμεών, θα εύρισκαν οτιδήποτε άλλο.
Ο επίσκοπος Αρτέμιος εδώ και χρόνια είναι εμπόδιο γιά τις αιρετικές τάσεις μέσα στην Σερβία. Ενώ πολλοί άλλοι επίσκοποι είναι ήδη Οικουμενιστές. Και αυτή είναι η αιτία της απομάκρυνσης από την μητρόπολί του.
Η πιό σωστή αιτία ειναι, να έλθη ο Πάπας στη Σερβία.
Ο μακαριστός Παύλος όταν κατάλαβε οτι κοντεύει να πεθάνη αντιστάθηκε στις πιέσεις στις οποίες κάποιες φορές παλαιότερα υπέκυπτε.
Τελευταία όμως αντιστάθηκε στις πιέσεις, οι οποίες προέρχονταν από την μητρόπολι Νόβισαντ (Ειρηναίο Μπούλοβιτς), με σκοπό τον ερχομό του Πάπα.
Μόλις αντιστάθηκε δημοσίως ο Παύλος, τον έστειλαν στο νοσοκομείο.

Ερώτημα μεγάλο εδώ.
Αυτό κυκλοφορούσε όταν ακόμη ήταν επί δύο χρόνια στο νοσοκομείο.
Απλά ηταν γέρος και όχι άρρωστος.
Εγώ υποψιάζομαι γιά την μακροχρόνια κράτησί του στο νοσοκομείο και αμφιβάλλω και για την κοίμησί του.
Ναι, εχω ιδιαίτερες αμφιβολίες.
Και όλα αυτά διότι βιάζονται να έλθουν στην αγκαλιά του Πάπα και στους Μασώνους.
Για τον Γιέφτιτς: Ο λαός της Ράσκας καταλαβαίνει ότι δεν είναι σωστός, και για να καταλάβουν πόσο ο λαός δέχτηκε τον τοποτηρητή πρέπει να κοιτάξουμε τις Κυριακές.
Ο κόσμος που έως τώρα πήγαινε στις εκκλησίες, τώρα δεν πηγαίνει.
Ενώ αυτοί που πηγαίνουν τώρα, έρχονται με τις εντολές του Γιέφτιτς.
Διατάζει τους δασκάλους της περιοχής να φέρουν τα παιδιά και κόσμο στην εκκλησία.

_________________________________

Εκοιμήθη σήμερα, Παρασκευή 16 Απριλίου σε ηλικία 73 ετών ο Αρχιμανδρίτης Μάρκος Μάνωλης, γνωστός ως «Άγιος των φυλακισμένων».

Ε Κ Ο Ι Μ Η Θ Η

ο πνευματικός πατήρ του «Ορθοδόξου Τύπου».

ο αγωνιστής Πατήρ Μάρκος Μανώλης


Ευχόμεθα ο Θεός να αναπαύση την αγία ψυχή του και να βρεθή ο άξιος αντικαταστάτης του στον καλόν αγώνα της πίστεως
που ο ίδιος διεξήγαγε καθόλη την διάρκεια της ζωής του.

_____________

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====================
Σήμερα ο μόνος που δεν κλαίει και δεν θλίβεται για την κοίμησή του είναι ο αείμνηστος π. Μάρκος Μανώλης.
Ολοι συνειδητοποιούν την τεράστια σημασία της προσφοράς και της παρουσίας του στα εκκλησιαστικά μας πράγματα.
Ο Αγιος Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του εν χώρα ζώντων.
Υπήρξε ενάρετος και αγωνιστής κληρικός.

Αγωνίστηκε για δεκαετίες για την πίστη μας, εξομολογούσε χιλιάδες ανθρώπους και επιτελούσε πρωτοφανές σε έκταση και σε επίδραση έργο μεταξύ των φυλακισμένων.
Ηταν για δεκαετίες από τους στυλοβάτες του αγώνα κατά του Οικουμενισμού και ο πνευματικός καθοδηγητής της αγωνιστικής εκκλησιαστικής εφημερίδας “Ορθόδοξος Τύπος”.
Αφήνει πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό, επειδή επιτελούσε πολυσχιδές έργο και επειδή εξισορροπούσε πολλές αντιμαχόμενες τάσεις και καταστάσεις με τη σύνεση, την ταπείνωση, τη μειλιχιότητα και τη μετριοπάθειά του.
Αιωνία αυτού η μνήμη!
___________________________________________

ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ ΔΙΑΒΟΗΤΩΝ ΚΑΚΟΠΟΙΩΝ…

πατήρ Μάρκος Μανώλης. Από τόν «Ορθόδοξο Τύπο» τού οποίου υπήρξε ο «πνευματικός πατέρας» ( μετά τον θάνατο τού Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου), σήμερα πνευματικός καί εξομολόγος διαβόητων κακοποιών…

Αθηνα

Η άσπρη γενειάδα του και τα ράσα του μπορεί να μην ταιριάζουν με τα στενά κελιά των φυλακών, εκείνος όμως δεν διστάζει να φτάσει μέχρις εκεί προκειμένου να επιτελέσει το θεάρεστο έργο του σώζοντας ανθρώπινες ψυχές.

Διαβόητοι κακοποιοί τον θεωρούν τον πιο κοντινό τους άνθρωπο, τον εμπιστεύονται, του ανοίγουν την καρδιά τους, του εκμυστηρεύονται τους προβληματισμούς τους και επιζητούν να πάρουν άφεση αμαρτιών.

Ο πατήρ Μάρκος, ο ιερέας που τα τελευταία 25 χρόνια έχει σταθεί στο πλευρό εκατοντάδων ανήλικων εγκλεισμένων και έχει γίνει ο προσωπικός εξομολόγος μερικών από τους ανθρώπους που με τις αποτρόπαιες πράξεις τους συγκλόνισαν το πανελλήνιο, μιλάει στην «Espresso της Κυριακής» για τις συναντήσεις του με τους διαβόητους κακοποιούς……

«…Ηταν το 1985, όταν ο 73χρονος σήμερα ιερέας Μάρκος Μανώλης, που λειτουργεί στον ιερό ναό Αγίου Διονυσίου, ξεκίνησε να επισκέπτεται σωφρονιστικά ιδρύματα και να αναπτύσσει στενή επικοινωνία με έγκλειστους. Η αρχή έγινε από τις στρατιωτικές φυλακές Αυλώνας, όπου ο πατέρας Μάρκος περνούσε ατελείωτες ώρες εξομολογώντας και δίνοντας συμβουλές σε νεαρούς στρατιώτες που είχαν παραστρατήσει.

Εκεί συνάντησε για πρώτη φορά το «θεριό των Βαλκανίων», τον Κώστα Πάσσαρη, με τον οποίο ανέπτυξε μια πιο προσωπική σχέση. Στο πρόσωπο του ιερέα ο νεαρός τότε κακοποιός είδε τον άνθρωπο στον οποίο μπορούσε να εκμυστηρευτεί τα πάντα. Του μίλησε για τα μελλοντικά σχέδιά του, ενώ παράλληλα του ζήτησε τη βοήθειά του. Οι δρόμοι τους χάθηκαν για αρκετά χρόνια, μέχρι τη στιγμή που συναντήθηκαν και πάλι, ύστερα από παράκληση του διαβόητου κακοποιού, αυτήν τη φορά στη φυλακή της Ρουμανίας.

Εκτός από τον Πάσσαρη, έπειτα από περίπου δέκα χρόνια παρουσίας στα σωφρονιστικά καταστήματα της Ελλάδας, ο πατήρ Μάρκος Μανώλης ήρθε τετ α τετ και με δύo ανθρώπους που οι πράξεις τους προκάλεσαν ανατριχίλα στο πανελλήνιο, τα μέλη των σατανιστών της Παλλήνης Ασημάκη Κατσούλα και Μανώλη Δημητροκάλη…

Το «θηριο των Βαλκανιων» στον δρομο του Θεου…

Ο Κώστας Πάσσαρης, το αιματοβαμμένο βιογραφικό του οποίου περιλαμβάνει μεταξύ άλλων στυγνές δολοφονίες, αιματηρές ληστείες, ναρκωτικά και βιασμούς, ήταν ένας από τους έγκλειστους στρατευμένους που είχαν την τύχη να γνωρίσουν και να ανοίξουν την καρδιά τους στον πατέρα Μάρκο.

Το 1995, σε ηλικία μόλις είκοσι ετών, ο Κώστας Πάσσαρης, που εκείνη την περίοδο υπηρετούσε τη θητεία του στην Κομοτηνή, συνελήφθη από άνδρες της Στρατονομίας κατηγορούμενος για τον βιασμό μιας ηλικιωμένης αλλά και για κλοπές. Λίγες ημέρες αργότερα, το «θεριό των Βαλκανίων» πέρασε τις πύλες των στρατιωτικών φυλακών Αυλώνα.

Εκεί σημειώνεται η πρώτη επαφή του αδίστακτου κακοποιού με τον χριστιανισμό, καθώς συναντάει τον πατέρα Μάρκο, ακούει με προσοχή τα χριστιανικά διδάγματα και ουσιαστικά κάνει το πρώτο βήμα που τον οδήγησε στη σημερινή του επιθυμία να απαρνηθεί τα εγκόσμια -όταν και εφόσον αποφυλακιστεί- και να γίνει μοναχός στο Αγιον Ορος.

Ο ιερωμένος θυμάται: «Από τις πρώτες μας επαφές στην Αυλώνα, μου έκανε πολύ αληθινές εξομολογήσεις και δήλωνε μετανιωμένος. Μάλιστα, θυμάμαι που μου είχε πει μία φορά ότι ευχαριστεί τον Θεό που τον βοήθησε και δεν έφτασε στο έγκλημα. Ωστόσο, ύστερα από λίγο καιρό άλλαξαν όλα. Εχει ένα αγγελικό πρόσωπο και δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα έφτανε μέχρις εκεί. Ομως, η αλήθεια είναι πως ο Κώστας μια ζωή έδινε μάχες με τον ίδιο του τον εαυτό».

Εναν χρόνο μετά τον εγκλεισμό του, ο Κώστας Πάσσαρης δραπέτευσε από τις φυλακές Αυλώνα και για μία ακόμη φορά παρασύρθηκε από τους «δαίμονές» του, αυτούς που τον βασάνιζαν από μωρό, καθώς ποτέ δεν έζησε χαρούμενες οικογενειακές στιγμές. Τα χρόνια πέρασαν και οι δρόμοι των δύο ανδρών χώρισαν, αφού από το 2001 μέχρι και σήμερα ο Κώστας Πάσσαρης βρίσκεται έγκλειστος στις περίφημες φυλακές υψίστης ασφαλείας Γκέρλας στη Ρουμανία καταδικασμένος για τις παράνομες πράξεις του σε δις ισόβια.

Ολα αυτά μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι, όταν ο πατέρας Μάρκος επισκέφτηκε ξανά ύστερα από χρόνια τον διαβόητο κακοποιό στις φυλακές της Ρουμανίας. Η συνάντηση αυτή ήταν αποτέλεσμα της επιθυμίας του Πάσσαρη, που ζήτησε από την Αριστέα Κατσούλη -τη γυναίκα που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται κοντά του κι έχει σχέση με την ενορία- να μεσολαβήσει προκειμένου να πραγματοποιηθεί.

Ο πατέρας Μάρκος μας εξομολογείται πως ο Πάσσαρης «ήταν πολύ ειλικρινής και ταπεινός. Η αλήθεια είναι πως χάρηκε πολύ που με είδε ξανά. Ο Κώστας είναι χαρισματικό παιδί και αν η ζωή δεν τον είχε οδηγήσει εκεί που είναι τώρα, θα μπορούσε να είναι ακόμη και καθηγητής πανεπιστημίου. Μου ζήταγε πάντα βιβλία και τα ρουφούσε σαν σφουγγάρι».

Το περασμένο Πάσχα, ο διαβόητος εντός και εκτός ελληνικών συνόρων κακοποιός εξέφρασε την επιθυμία του στον αρχιμανδρίτη Γερβάσιο ζητώντας του να μονάσει. Αυτήν τη σκέψη του την εξομολογήθηκε στον πατέρα Μάρκο, κάτι που όπως ο ίδιος δήλωσε στην «Espresso της Κυριακής», τον χαροποίησε ιδιαίτερα.

«Μακάρι ο Θεός να τον αξιώσει και να καταφέρει να πραγματοποιήσει αυτό που επιθυμεί. Θα είναι μία αληθινή μετάνοια. Ετσι και αλλιώς η μόνη του έννοια είναι να ζήσει αληθινά στον δρόμο του Θεού».
Σύμφωνα με όσα δηλώνει ο ιερέας, τα τελευταία χρόνια ο Κώστας Πάσσαρης έχει αλλάξει πολύ. Τον ενοχλούν οι φωνές και αγριεύει όταν οι πάνοπλοι φρουροί των φυλακών Γκέρλας μιλάνε άσχημα στους συγκρατούμενούς του.

Μάλιστα, ο πατέρας Μάρκος μας αποκάλυψε πως ο Πάσσαρης του εξομολογήθηκε ότι δεν είναι ένοχος και δεν έχει σχέση με όλα αυτά για τα οποία τον έχουν κατηγορήσει στη Ρουμανία. «Εγώ τον πιστεύω. Μου είπε ότι δεν ήθελε φασαρίες και πως όταν τον συνέλαβαν τους είπε “φορτώστε τα πάνω μου να τελειώνουμε αλλά να ξέρετε ότι δεν ευθύνομαι για όλα εγώ”».

Οι σατανιστες της Παλληνης…

Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1994 και η Ελλάδα συγκλονίζεται από την αποκάλυψη μίας από τις πιο σκοτεινές υποθέσεις που απασχόλησαν ποτέ τη χώρα, την εξάρθρωση των σατανιστών της Παλλήνης. Τα ονόματα Ασημάκης Κατσούλας, Μανώλης Δημητροκάλης και Δήμητρα Μαργέτη μένουν ανεξίτηλα χαραγμένα στις μνήμες των Ελλήνων και το άκουσμά τους προκαλεί τρόμο και ανατριχίλα.

Τον Αύγουστο του 1992, οι τρεις νέοι ξεκίνησαν την παράνομη δράση τους αποπλανώντας νεαρά κορίτσια, πολλές φορές ακόμη και ανήλικα. Στη συνέχεια, τις παρέσυραν σε ομαδικά σεξουαλικά όργια και τελετές μαύρης μαγείας, ενώ δύο από τις ανυποψίαστες γυναίκες βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια της σατανικής τριάδας.

Μετά την καταδίκη τους οι δύο άντρες της ομάδας οδηγήθηκαν στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο πατέρας Μάρκος, που τότε τους είχε επισκεφτεί στο σωφρονιστικό κατάστημα για να τους γνωρίσει από κοντά και να μιλήσει μαζί τους, θυμάται:

«Οταν τους πήγαν στις φυλακές, όλοι οι κρατούμενοι ήθελαν να πέσουν να τους φάνε. Πρώτα συνάντησα τον Δημητροκάλη. Ο Μανώλης από μικρός πίστευε πάρα πολύ στον Θεό. Δυστυχώς αργότερα έμπλεξε με κακές παρέες που τον παρασύρανε και άκουγε κι αυτή την πολύ σκληρή και άγρια μουσική, τη heavy metal. Ολα αυτά τον ώθησαν στο να κάνει στροφή 360 μοιρών.

Οταν όμως μπήκε στη φυλακή, όλα άλλαξαν και πάλι μέσα του και θυμήθηκε τον παλιό του εαυτό. Ζήταγε συνεχώς να εξομολογηθεί και μάλιστα παρακινούσε και τους υπόλοιπους κρατουμένους να έρχονται σε μένα».

Ο πατέρας Μάρκος μας οδηγεί και στην κοντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στον Διόνυσο και βγάζει από το Ιερό μία μεγάλη εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. «Αυτή μας της έχει χαρίσει ο Μανώλης. Παίρνει ξύλα και κολλάει πάνω τους εικόνες. Θυμάμαι πως μου ζήταγε συνεχώς θρησκευτικά βιβλία για να διαβάζει».

Οπως μας αποκαλύπτει ο ιερέας, όταν έφτασε η στιγμή να συναντήσει από κοντά τον αρχηγό και τελετάρχη της σατανικής ομάδας των τριών, τον 23χρονο τότε Ασημάκη Κατσούλα, ήταν λίγο διστακτικός.

«Να φανταστείτε πήγα πρώτα από τον ψυχολόγο που τον παρακολουθούσε για να τον ρωτήσω πώς θα έπρεπε να τον αντιμετωπίσω και ο ίδιος ο ψυχολόγος του μου είπε πως όταν πάει στο κελί του Κατσούλα κάνει την προσευχή του πρώτα».

Τελικά, σύμφωνα με όσα μας αποκαλύπτει ο πατέρας Μάρκος, η επικοινωνία τους ήταν άριστη.

«Πρόκειται για ένα πολύ ερευνητικό και έξυπνο παιδί. Οταν μας ζήτησε βιβλία, αποφασίσαμε να του δώσουμε τις εξομολογήσεις του Αγίου Αυγουστίνου που ήταν πιο φιλοσοφικό από άλλα θρησκευτικά βιβλία και τελικά πράξαμε σωστά, γιατί του άρεσε πολύ».

Ο πατέρας Μάρκος έχει ακόμη (έστω και αραιές) επαφές μαζί τους. Υποστηρίζει πως πρόκειται για παιδιά που είχαν παρασυρθεί, αν και σε όλη τους τη ζωή -ακόμα και μετά την αποκάλυψη των φρικιαστικών πράξεών τους- είχαν τη στήριξη και τη συμπαράσταση της οικογένειάς τους.

Κοντα στους νεους…

Τα τελευταία χρόνια, ο πατέρας Μάρκος έρχεται σε επαφή με ανήλικους παραβάτες ηλικίας από 14-15 έως και το πολύ μέχρι 21 ετών, αφού οι φυλακές Αυλώνας μετατράπηκαν από στρατιωτικές σε φυλακές ανηλίκων. Μας εξομολογείται πως τα παιδιά πάντα τον περιμένουν με χαρά και συμπληρώνει:

«Χαίρονται και μόνο που βλέπουν ότι υπάρχει κάποιος που νοιάζεται γι’ αυτούς. Μερικές φορές δεν χρειάζεται ούτε να τους μιλήσουμε. Η παρουσία μας και μόνο τους κάνει καλό».
Οπως μας λέει ο ιερέας, τα παιδιά έχουν ανάγκη επικοινωνίας και είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει συναντήσει «αγρίμια». «Ολοι θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει άσχημες πράξεις, όμως όλα αιτιολογούνται, καθώς τα περισσότερα παιδιά που έχω γνωρίσει προέρχονταν από προβληματικές οικογένειες και έδειχναν την αντίδρασή τους μέσα από την παρανομία».

Τα παιδιά στις φυλακές είναι μόνα τους και χωρίς να τους το επιβάλλει κανείς νηστεύουν τις Αγιες Ημέρες του Πάσχα, ενώ δεν είναι λίγοι οι αλλοδαποί που έχουν βαφτιστεί και ζητάνε θρησκευτικά βιβλία μεταφρασμένα στη γλώσσα τους για να διαβάσουν.

«Προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε και να τους στηρίξουμε γιατί ζητάνε τη μετάνοια. Δεν πρέπει να παραμελούμε τους συνανθρώπους μας και πόσω μάλλον τα νεαρά παιδιά που έχουν ανάγκη τη φροντίδα και την αγάπη περισσότερο απ’ όλους μας» μας λέει ο πατέρας Μάρκος και μας αποχαιρετά ευχόμενός μας «Καλό Πάσχα».

Μπορεί ο 73χρονος ιερέας να έχει συνομιλήσει επί ώρες με κάποιους από τους πιο διάσημους και στυγερούς εγκληματίες της χώρας μας, όμως δεν φάνηκε στιγμή να τους ξεχωρίζει από άλλους έγκλειστους που έχει γνωρίσει τα είκοσι χρόνια που επισκέπτεται τις φυλακές της χώρας.

Πίσω από τα μάτια όλων είδε το ίδιο πράγμα… παιδιά που η ζωή τα έβγαλε σε λάθους δρόμους είτε από ανάγκη είτε επειδή παρασύρθηκαν, είτε επειδή κάποιος τα αμέλησε όταν είχαν την ανάγκη του.

http://thriskeftika.blogspot.com/2010/03/blog-post_9242.html

Του Βασίλη Κερμενιώτη, κατοίκου Πτολεμαΐδας,
υπαγ. στην Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας.

Αποθρασύνθηκε ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου!

Εξέφρασε και νέες αθεολόγητες θέσεις και απαίτησε την άμεση εκδίωξη των Εσφιγμενιτών.
Να του απαντήσουν δεόντως οι 19 Μονές του Αγίου Όρους.

Διαβάζοντας την ομιλία του Αρχιγραμματέα του Πατριαρχείου κ. Ελπιδοφόρου στην προχθεσινή Ημερίδα που έγινε στη Θεσσαλονίκη για το ζήτημα της Μονής Εσφιγμένου, κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να μετανοήσουν οι Οικουμενιστές και να εγκαταλείψουν την πλάνη τους: Ο εγωισμός και το θράσος τους είναι απίστευτα και απύθμενα!

ΦΑΡΙΣΑΪΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Όπως αναμενόταν, στην ομιλία του μετέφερε την «ιερήν αγανάκτησιν» της «Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος» γι’ αυτούς τους ξεροκέφαλους «σχισματικούς» που δεν λένε «να μας αδειάσουν τη γωνιά», μια και ο «Καίσαρας», η ελληνική Πολιτεία, ―πέρα από τον αποκλεισμό που επέβαλε στους ταλαίπωρους «καταληψίες», που θυμίζει την πολιορκία του Μεσολογγίου― διστάζει να προχωρήσει στην, με κλωτσιές, εκδίωξή τους από το περιβόλι της Παναγίας (και όχι το τσιφλίκι κανενός Πατριάρχη).
Προσπάθησα, αλλά δυστυχώς δεν το κατόρθωσα, να είμαι κι εγώ εκεί, προχθές, γιατί επιθυμούσα σφόδρα να του θέσω δημόσια τα εξής ερωτήματα: Κύριε Αρχιγραμματέα του Πατριαρχείου, μήπως διυλίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον; (Ματθ. 23:24). Σας ενοχλεί που κάποιοι σχισματικοί μοναχοί ―που όμως πονούν την Πίστη του Χριστού― δεν εγκαταλείπουν το Άγιο Όρος, ενώ δεν σας «καίγεται καρφάκι» που ο Πατριάρχης μας, εδώ και χρόνια, αδιάλειπτα και αδιάντροπα, ποδοπατεί το Ευαγγέλιο, περιφρονεί τις Οικουμενικές Συνόδους και τους Ιερούς Κανόνες και ατιμάζει τους Αγίους της Εκκλησίας μας, παλαιούς και νέους;
● Δεν σας πείραξε που προσέβαλε βάναυσα τον Μέγα Φώτιο και άλλους Πατέρες, αποκαλώντας τους “θύματα του Σατανά” (Κατά τη θρονική εορτή του Πατριαρχείου, το 1998);
● Δεν σας ενοχλεί που προσβάλλει όλους τους Αγίους που καταδίκασαν την παπική πλάνη αναγνωρίζοντας, τόσο τον αμετανόητο Παπισμό, όσο και τις εκατοντάδες κακόδοξες προτεσταντικές ομολογίες, ως «Εκκλησίες του Θεού»;
● Δεν σας θλίβει που ατιμάζει τη μνήμη όλων των Αγίων Νεομαρτύρων ―που υπέστησαν φρικτά μαρτύρια επειδή αρνήθηκαν να αλλαξοπιστήσουν― ισχυριζόμενος ότι και άλλες Θρησκείες λατρεύουν τον ίδιο Θεό μ’ εμάς;  Μια ομολογία που καθιστά «ανώφελη» τη Σταυρική θυσία του Κυρίου και στην ουσία ισοδυναμεί με άρνηση του Χριστιανισμού!
Όλ’ αυτά δεν σας δυσαρέστησαν κύριε Αρχιγραμματέα;  Δεν τάραξαν καθόλου την ηρεμία σας; Εκτός κι αν συμφωνείτε κι εσείς μ’ αυτές τις φρικτές αιρετικές κακοδοξίες!
Αλλά γιατί να σας πειράξουν, αφού στο χορό της κακοδοξίας μπήκατε κι εσείς. Ενθυμούμαι τα όσα  απαράδεκτα δηλώσατε πέρυσι στην Αμερική σχετικά με την… υποχρέωση «αναγνωρίσεως πρωτείου τινός στην Ορθόδοξη Εκκλησία»! Μάλιστα, σχεδόν αποκαλέσατε αιρετικούς όσους δεν θα συμφωνούσαν μ’ αυτές τις αθεολόγητες απόψεις που εκστομίσατε!  Ζηλέψατε τη «θεολογία» του Παπισμού κύριε Ελπιδοφόρε;  Ωστόσο, έχετε το… ελαφρυντικό ότι δεν είσθε Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεολογίας. Εάν ήσασταν ή εάν επρόκειτο να γίνετε, το ολίσθημά σας θα ήταν πολύ μεγαλύτερο.
Ήταν πολύ εύστοχο το σχετικό ντοκουμέντο που δημοσίευσε η αγωνιστική ιστοσελίδα «Αυγουστίνος Καντιώτης», στο οποίο, στην αριστερή πλευρά, αποτυπώνονταν οι εξωφρενικές θέσεις σας, και στα δεξιά οι θέσεις της Ορθοδοξίας επί του θέματος, τις οποίες διατύπωναν δύο Άγιοι της Εκκλησίας μας και ο Σεβ. μητροπολίτης της περιοχής μου, ο κ. Θεόκλητος.

ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΑ

Διαβάζοντας τα όσα απίθανα και αθεολόγητα είπε, αυτός ο ρασοφόρος, στην ημερίδα, θέλεις να κλάψεις για το πνευματικό κατάντημα του ιστορικού Πατριαρχείου των ορθοδόξων!
Το θέμα της ομιλίας του ήταν: «Εκκλησιαστική – Εκκλησιολογική προσέγγιση: Η θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου».
● Αναφερόμενος στην από δεκαετίες διακοπή του μνημοσύνου του Πατριάρχη, είπε: «η Εκκλησία εθεώρησε ως ένα βαθμό αναμενομένη και λογική την ύπαρξη αντιδράσεων σε ένα θέμα, το οποίο αποτελούσε ταμπού, τροφοδοτηθέν από χίλια έτη σχίσματος και μισαλλοδοξίας μεταξύ ανατολής και δύσεως».
Εδώ, ο Αρχιγραμματέας, , διαπράττει δύο ολισθήματα: Πρώτον, ταυτί-ζει την «Εκκλησία» με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εκκλησία, π. Ελπιδοφόρε, είναι και η Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία διαφωνούσε κάθετα με τα φιλοπαπικά ενδοτικά ανοίγματα του Αθηναγόρα. Μάλιστα, υπήρξαν και τρεις Αρχιερείς, αλλά και πολλές Μονές του Αγίου Όρους, που διέκοψαν το μνη-μόσυνό του. Αυτό το θέμα γιατί το αποκρύπτετε;
Δεύτερον, για ποιο «ταμπού» και ποια «μισαλλοδοξία» μιλάει ο κ. Αρχι-γραμματέας;  Οι Άγιοί μας που απέκοψαν και διαχρονικά πολέμησαν το Παπισμό, το έπραξαν γιατί ήταν “μισαλλόδοξοι” και είχαν «ταμπού» ή γιατί οι δυτικοί διέστρεψαν το δόγμα εισάγοντας πλήθος αιρετικών κακοδοξιών;  Ήταν “μισαλλόδοξος” ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και ο σύγχρονός μας Άγιος Νεκτάριος; Όλοι αυτοί οι πνευματοφόροι Άγιοι ήταν «φανατικοί» και «εμπαθείς» και παρεξήγησαν τους Δυτικούς και έπρεπε να γεννηθούν οι σημερινοί, πλήρεις «σοφίας», «αγάπης» και «κατανοήσεως», λατινόφρονες Πατριάρχες, Αρχιερείς και θεολόγοι για «λύσουν» την “παρε-ξήγηση”;  Ντροπή!
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αρχιγραμματέα, θα πρέπει να διακατέχονταν από «ταμπού» και «μισαλλοδοξία» και οι νεώτερες πατριαρχικές Σύνοδοι της Κωνσταντινουπόλεως των ετών  1722, 1727 και 1838, οι οποίες κατα-δίκασαν τον Παπισμό!  Αλλά τότε, το Φανάρι ήταν ορθόδοξο και αναμένο, ενώ τώρα αιρετικό και σβησμένο!
●  «Χαρακτηρίσαντες [οι Εσφιγμενίτες] αιρετικούς και τον Οικουμενικό Πατριάρχη και πάντας τους Πατριάρχας και αρχηγούς των Ορθοδόξων Εκκλησιών μετά των Ιεραρχών αυτών, έπαυσαν να μνημονεύουν του κανονικού ονόματος του οικείου αυτών επισκόπου, του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, με αποτέλεσμα να αποκοπούν από το σώμα της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας». Και οι πρωτοετείς φοιτητές της θεολογίας γνωρίζουν ότι οι Ιεροί Κανόνες (ΛΑ’ Αποστολικός και ΙΕ’ Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου) δίδουν το δικαίωμα διακοπής μνημοσύνου, όταν κηρύσσεται απροκάλυπτα αίρεση. Και αν οι Εσφιγμενίτες  το έπραξαν άκαιρα, σήμερα που η παναίρεση του Οικουμενισμού έχει αποθρασυνθεί εντελώς, διακοπή μνημοσύνου μπορεί να γίνει. Μάλιστα, οι Κανόνες αυτοί λένε ότι μια τέτοια ενέργεια όχι μόνο δεν εγκυμονεί κίνδυνο σχίσματος, αλλά αντίθετα προλαμβάνει το σχίσμα. Επί λέξει ο ΙΕ’ Κανόνας λέει: «Ουκ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, και ου σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι».  Συνεπώς, π. Ελπιδοφόρε, αυτοί που πρέπει να «αποκοπούν από το σώμα της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι ομοϊδεάτες του Οικουμενιστές.
● «…υποκύψαντες [οι Εσφιγμενίτες] εις τον εκ δεξιών πειρασμόν ότι έφθασαν εις τοιούτον ύψος αρετής, ώστε να είναι άξιοι να κρίνουν το ορθόδοξον ή μη του φρονήματος ουχί μόνον του οικείου αυτών επισκόπου, αλλά συμπάσης της Ορθοδόξου ανά τον κόσμον Ιεραρχίας».
Στη θεολογική Σχολή που σπουδάσατε, π. Ελπιδοφόρε, δεν μάθατε ότι όταν κινδυνεύει η πίστη έχουν υποχρέωση ακόμη και οι «πέτρες» να σηκωθούν και να διαμαρτυρηθούν; Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, γράφει: «Είναι εντολή Κυρίου να µή σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη, διότι λέγει “εάν ούτοι σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται” [Λουκ. 19, 40]. Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πη κανείς “Εγώ ποιός είµαι;» (Επιστολή προς Παντολέοντι Λογοθέτη, PG 99, 1321Α.Β, μετάφρα-ση).
● «Ο “προεστώς” της ευχαριστιακής συνάξεως, ως “κατέχων τον Θρόνον του Θεού” στο ιερό Θυσιαστήριο, ανεδείχθη στη συνείδηση της Εκκλησίας ως καθήμενος εις “τόπον Θεού”, όπως έχει αποδείξει με τη διδακτορική του διατριβή ο επιφανής Ιεράρχης του Θρόνου και κορυφαίος θεολόγος της Ορθοδοξίας Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας. Και καταλήγει: “Δια του τρόπου τούτου η ενότης της Εκκλησίας εν τη Ευχαριστία καθίσταται αυτομάτως και ενότης εν τω επισκόπω”».
Κύριε Αρχιγραμματέα, το Άγιο Πνεύμα το οποίο φωτίζει την Εκκλησία οδηγώντας την εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιω. 16: 13) δεν περίμενε να γεννηθεί ο Ζηζιούλας για να «αποδείξει με τη διδακτορική του διατριβή…» οτιδήποτε. Η θεολογία δεν είναι μηχανολογία ή μαθηματικά για να «αποδείξουμε» κάποιο θεώρημα, αλλά μέθεξη του Θείου, την οποία μόνο οι Άγιοι αξιώθηκαν.  Η ζαλισμένη «θεολογία» του Ζηζιούλα τείνει να καταλήξει στο ότι κέντρο «της ευχαριστιακής συνάξεως» είναι, μάλλον, ο επίσκοπος και όχι ο Χριστός! (κι εδώ οσμή Παπισμού!)
Όσον αφορά τον επίσκοπο που είναι  «εις “τόπον Θεού”», θα πρέπει να ξέρει ο Άγιος Αρχιγραμματεύς, ότι αυτό παρέχει μεν κάποια δικαιώματα (απαίτηση σεβασμού, υπακοής, κ.λ.π.), αλλά, κυρίως, έχει τεράστιες υποχρεώσεις. Συνεπάγεται σταυρική και μαρτυρική πορεία, παρόμοια με εκείνη που ακολούθησε ο Μέγας Αρχιερεύς, ο Χριστός:
◊  Ο Κύριος νήστευσε 40 ημέρες. Οι σημερινοί επίσκοποι νηστεύουν;
◊  Ο Χριστός συνέχεια αγρυπνούσε και προσευχόταν γονατιστός με δάκρυα για το ποίμνιό του. Οι τωρινοί Αρχιερείς και Πατριάρχες ενδιαφέρονται όσο πρέπει για το ποίμνιο που τους εμπιστεύθηκε ο Θεός ή το παρακολουθούν αδιάφοροι να το κατασπαράζουν οι ποικιλώνυμοι προβατόσχημοι λύκοι, οι αιρετικοί;
◊  Ο Χριστός είχε φτωχική και ταπεινή εμφάνιση, παρ’ όλο που είναι Θεός. Οι  πλείστοι σημερινοί Αρχιερείς κυκλοφορούν με λιμουζίνες και αεροπλάνα και φορούν πανάκριβα άμφια, τα οποία επιδεικνύουν σαν τις φιλάρεσκες γυναίκες! Επίσης, αρέσκονται στις κολακείες και στα αλληλολιβανίσματα. Έτσι ήταν ο  Χριστός;
◊  Ο Μέγας Αρχιερεύς οδηγήθηκε στο Γολγοθά και προειδοποίησε τους μαθητές Του ότι κι αυτοί θα μισηθούν και θα υποστούν διώξεις. Ερωτούμε: οι σημερινοί επίσκοποι και Πατριάρχες διώκονται, υποφέρουν υπερασπιζόμενοι την Πίστη του Χριστού ή αδιαφορούν γι’ αυτήν, γι’ αυτό και καλοπερνούν, αφού τα έχουν καλά με όλους τους «ισχυρούς της ημέρας», θρησκευτικούς και κοσμικούς;
◊  Επίσης, όταν είσαι «εις τόπον Θεού» δεν προσφέρεις Κοράνια. Δεν αποκαλείς «ιερό» και «άγιο» το βιβλίο που αρνείται τη Θεότητα του Χριστού και παρακινεί σε πόλεμο κατά των χριστιανών, τους οποίους κατηγορεί ότι νόθευσαν το Ευαγγέλιο!
◊  Τέλος, π. Ελπιδοφόρε, όταν είσαι «εις τόπον Θεού», την Κυριακή της Ορθοδοξίας καταφέρεσαι κατά των αιρετικών και των  εχθρών της Εκκλησίας και όχι εναντίων των ορθοδόξων χριστιανών!

Όντως, ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι «εις “τόπον Θεού”». Έχετε υπ’ όψιν, όμως, ότι και ο προκάτοχός του, ο Νεστόριος, ήταν κι αυτός «εις “τόπον Θεού”». Και βέβαια, «εις “τόπον Θεού”» θα καθίσει και ο Αντίχριστος (Β’ Θεσ. 2:4).

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ

Επίσης, ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου, επικαλέσθηκε τον «δ’ και η’ κανόνα της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου», καθώς και τους «κανόνες λδ’ της Πενθέκτης εν Τρούλλω Οικουμενικής Συνόδου και α’ της εν Κων/πόλει Πρωτοδευτέρας Συνόδου» βάσει των οποίων οι μοναχοί οφείλουν υπακοή στον επίσκοπό τους (εν προκειμένω, για τους αγιορείτες, στον Πατριάρχη). Σύμφωνοι, π. Ελπιδοφόρε, αλλά με την αυτονόητη προϋπόθεση ότι αυτός «ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας». Όταν όμως, κηρύττει ρήματα διεστραμμένα, τότε οι μοναχοί έχουν υποχρέωση να κάνουν ανυπακοή, κατά το «πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πραξ. 5:29).  Ο Απόστολος Παύλος καλεί τους Γαλάτες να διώξουν και να αναθεματίσουν ακόμη και τον ίδιο, στην υ-ποθετική περίπτωση που όταν ξαναερχόταν τους κήρυττε διαφορετικά πράγματα, απ’ όσα αρχικά, τους είχε ευαγγελίσει! (Γαλ. 1:8)
Έχετε πτυχίο θεολογίας κ. Αρχιγραμματέα. Δεν μάθατε από την εκκλησιαστική ιστορία, ότι υπήρξαν και εποχές, όπως η σημερινή, όπου ήταν κακή η υπακοή και αγία η ανυπακοή; Λόγου χάρη, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ήταν απλοί μοναχοί. Κι όμως δεν έκαναν «υπακοή». Ο μεν πρώτος κατατρόπωσε τους εικονομάχους Πατριάρχες και Αρχιερείς, ο δε δεύτερος, αγωνίσθηκε με σθένος κατά της επικρατούσας, τότε, αίρεσης του μονοθελητισμού!
Και γιατί χρησιμοποιείτε τους Ιερούς Κανόνες «κατά το δοκούν»; Τους Κανόνες ΞΕ’ των Αγίων Αποστόλων και Θ’, ΛΓ’ της Συνόδου της Λαοδικείας, που απαγορεύουν ρητώς τις συμπροσευχές με ετερόδοξους, επισείοντας την ποινή της καθαίρεσης για τους παραβάτες, τους έχετε «καταργήσει»; Γιατί; Επειδή δεν σας συμφέρουν και επειδή, βάσει αυτών, θα πρέπει να καθαιρεθεί ο Πατριάρχης και οι ομοϊδεάτες του Οικουμενιστές; Και δεν είναι μόνο αυτοί οι Ιεροί Κανόνες που αθετούν οι Οικουμενιστές. Υπάρχουν και άλλοι που απαγορεύουν την είσοδο αιρετικών κληρικών σε ορθόδοξο Ναό… κ.λ.π.

ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΠΥΡΓΟΣ ΟΙ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Αυτή η ομιλία που εκφώνησε ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου, απο-τελεί, για μένα, απόδειξη ότι η «αγάπη» που φαίνεται να ξεχειλίζει από τις καρδιές των Οικουμενιστών είναι μια “σαπουνόφουσκα”. Το είπε και ο Γέρων Παίσιος: «Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότητα ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει»(«Παρακαταθήκη» τεύχος 52 του 2007).  Οι φουκαράδες  σχισματικοί μοναχοί της Εσφιγμένου, τραβούν τα πάνδεινα, λόγω της, αδιάκριτης έστω, υπερευαισθησίας τους στα θέματα των ορθόδοξων παραδόσεων. Ερωτώ: Από τους ωκεανούς αγάπης του κ. Βαρθολομαίου προς τον παναιρετικό Πάπα, δεν περισσεύει καμμιά σταγόνα και γι’ αυτούς τους ταλαί-πωρους αδελφούς μας;
Είπε ο Αρχιγραμματέας:
□  «Ομοιάζουν [οι Εσφιγμενίτες] με όσους χαρακτηρίζει ο Κύριος ως κλέπτας της ποίμνης, λυμαινομένους αυτήν και μη εισερχομένους δια της θύρας, αλλά νύκτωρ, εν κρυπτώ και παραβύστω»
Πατέρα Ελπιδοφόρε, με «κλέπτας της ποίμνης, λυμαινομένους αυτήν και μη εισερχομένους δια της θύρας» ομοιάζουν οι φίλοι σας οι Οικουμενιστές. Αν εισέρχονταν δια της «θύρας», που είναι ο Χριστός (Ιω. 10:7), θα αγαπούσαν τα πρόβατα και δεν θα τα παρέδιδαν στους νοητούς «λύκους» του Παπισμού και του Π.Σ.Ε.
Όσον αφορά το «εν κρυπτώ και παραβύστω», αυτή η τακτική είναι ιδί-ωμα του Οικουμενιστών (και του πονηρού πνεύματος που τους υποκινεί) που ενώ είναι ισχνή μειοψηφία μέσα στην Εκκλησία, επειδή βρίσκονται σε υψηλές θέσεις, περνούν τα δικά τους θελήματα, καταλύοντας το σύστημα της Συνοδικότητας. Την ουσιαστική κατάλυση της συνοδικότητας κατείγγειλε και ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός.
□  «Πολλήν έκαμε υπομονή τόσο το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως Μήτηρ Εκκλησία, όσο και η Ιερά Κοινότης, ως εν Χριστώ αδελφότης μεριμνώσα για τη σωτηρία και την ανάνιψή τους εκ της πλάνης».
Πράγματι, κ. Αρχιγραμματέα,  «πολλήν υπομονή έκαμε» τόσο το Άγιο Όρος όσο και οι Ελλαδίτες Αρχιερείς με τον αθεόφοβο προϊστάμενό σας. Καλά θα είναι να εγκαταλείψουν την τακτική του στρουθοκαμηλισμού και να υπερασπίσουν την ατιμαζόμενη απ’ αυτόν, Εκκλησία του Χριστού. Έτσι, υπάρχει ελπίδα, λόγω του «ραπίσματος» που θα δεχθούν οι Οικουμενιστές, να συνέλθουν και να «ανανήψουν εκ της πλάνης».
□  «Δεν αρκέσθησαν στην ιδία πλάνη, αλλά εξήσκησαν καθ’ όλα αυτά τα χρόνια συστηματική προσπάθεια να παρασύρουν στην εκτός της Εκκλησίας πνευματική απώλεια και άλλους πιστούς και κληρικούς, διαδίδοντες με κάθε τρόπο τις δοξασίες τους»
Αυτή η κατηγορία «ταιριάζει-γάντι» για τους Οικουμενιστές που, τον τελευταίο καιρό, επιδίδονται σε μια πρωτοφανή προπαγάνδα των κακοδοξιών τους, μέσω νεοεκδοθέντων εντύπων, ημερίδων, του διαδικτύου, κ.λ.π.
Πάντως, αν με τα λόγια αυτά εννοεί, ο κ. Αρχιγραμματέας, ότι οι Εσφιγμενίτες ενημερώνουν τον κόσμο για την αίρεση του Οικουμενισμού, θα σημείωνα ότι καλά θα κάνουν να τους μιμηθούν και οι υπόλοιπες Μονές του Αγίου Όρους, καθώς και οι δεσποτάδες μας, οι οποίοι κρατούν τον πιστό λαό στο σκοτάδι.
□  «Δεν είναι πρώτη φορά που η Εκκλησία αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις» [σαν αυτό της Μονής Εσφιγμένου].
Θα έλεγα στον π. Ελπιδοφόρο ότι «δεν είναι πρώτη η φορά που η Εκκλησία» βρίσκεται υπό την κυριαρχία μιας αίρεσης, όπως αυτής του Οικουμενι-σμού. Ας θυμηθούμε την εποχή του Αρειανισμού.

ΚΟΛΑΚΕΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Εν συνεχεία, ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου, πλέκει το εγκώμιο των δύο κορυφαίων Οικουμενιστών σε τέτοιο βαθμό, ώστε αναρωτήθηκα “γιατί το κάνει αυτό; Επιδιώκει τίποτα; Εν τέλει, σε ποιους απευθύνεται; Στους παριστάμενους της Ημερίδας ή στον Πατριάρχη και στον Περγάμου;”  Ακούστε τι είπε γι’ αυτούς: «…ο επιφανής Ιεράρχης του Θρόνου και κορυφαίος θεολόγος της Ορθοδοξίας Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας»!  Και για τον Παναγιώτατο: «ο νυν ευκλεώς Πατριαρχεύων Αυθέντης και Δεσπότης ημών Παναγιώτατος κ. κ. Βαρθολομαίος»!
Κύριε Λαμπρυνιάδη, «Αυθέντης ημών» με κεφαλαίο άλφα και «Δε-σπότης ημών» με κεφαλαίο δέλτα, καλείται μόνον ο Θεός! Επίσης, αν και αυτό καταχρηστικά χρησιμοποιείται για τους μητροπολίτες, και τα «κ.κ.» είναι τα αρχικά των λέξεων «Κύριος Κύριος» με τις οποίες κλήθηκε μόνο ο Θεός (Ιεζ. 12:10, Αμώς 5:3, Κριταί 2:1, κ.ά.) Όσον αφορά το «ευκλεώς Πα-

τριαρχεύων»… καλύτερα να μην το σχολιάσουμε!
Πάντως, ας μου επιτρέψει ο π. Ελπιδοφόρος –δια παν ενδεχόμενον– να του πω ότι είναι χίλιες φορές προτιμότερο να γίνει ένας άσημος μοναχός του Αγίου Όρους, έστω και της σχισματικής Μονής Εσφιγμένου, παρά να γίνει Πατριάρχης και να κινδυνεύσει η σωτηρία της αθάνατης ψυχής του (τι γαρ ωφελείται ανθρωπος εαν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; Ματθ. 16:26)

ΝΑ ΕΚΔΙΩΧΘΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΟΙ «ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ»

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΟΙ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

Προς το τέλος της ομιλίας του, ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου, αγανακτισμένος είπε: «Η Εκκλησία έδωσε τη λύση. Η Μονή Εσφιγμένου έχει την αδελφότητά της [εννοεί την νέα συνοδεία που μένει στις Καρυές]. Διάλογος πλέον με τους κατέχοντες το κτιριακό συγκρότημα της Μονής δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με προοπτική είτε την εν μετανοία ένταξή τους στην κανονικότητα και στην υπό τον Ηγούμενο αδελφότητα, είτε τον τρόπο και το χρονοδιάγραμμα της οριστικής αποχωρήσεώς τους από τον Ιερό τόπο. Γένοιτο!»
Κύριε Λαμπρυνιάδη, ποιο είναι το μείζον: η αίρεση ή το σχίσμα;  Προφανώς το πρώτο. Επειδή λοιπόν ο Θεός μας, είναι Θεός δικαιοσύνης, πιστεύω ότι το δικαιότερο θα ήταν το να εκδιωχθούν πρώτα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο οι Οικουμενιστές και έπειτα οι Εσφιγμενίτες από το Άγιο Όρος. Προσευχόμαστε στο Θεό να μας χαρίσει ένα νέο «Μάρκο Ευγενικό» που θα πάρει το «φραγγέλιο» και θα εκβάλει όχι από τον περίβολο (Ιω. 2:15), αλλά μέσα από το Ναό του Θεού αυτούς που προσέβαλλαν και μαγάρισαν με τις κακοδοξίες τους τον ιερό και ιστορικό Πατριαρχικό Θρόνο. Πιστεύω ότι αν συμβεί αυτό, τότε θα λυθεί αυτόματα και το ζήτημα της Μονής Εσφιγμένου, διότι μη ούσης της αίρεσης του Οικουμενισμού, οι αδελφοί δεν θα έχουν κανένα πλέον λόγο να μην ενσωματωθούν στην Εκκλησία του Χριστού. Γένοιτο!

Πτολεμαΐδα, 18/4/2010
Βασίλης Κερμενιώτης
Kermeniotis_b@yahoo.gr

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!

Ο ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΥΝΟΔΙΚΑ!

_______________________________________

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

1. Το θέμα όμως αυτό θα συνεχισθεί να συζητείται στις αρμόδιες Συνοδικές Επιτροπές, σε Συνέδρια που θα διοργανωθούν για τον σκοπό αυτόν, σε συνεργασία με τις Θεολογικές Σχολές και όταν ωριμάσει η συζήτηση, και κριθεί αναγκαίο, θα εισαχθεί στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία είναι το ανώτατο όργανο διοικήσεως της Εκκλησίας, προκειμένου να αντιμετωπισθεί Συνοδικώς.”

_________________________________________

Από: Gezerlis Velissarios <vgezerlis@ote.gr>
Ημερ/νία: April 14, 2010 9:42:19 AM GMT+03:00
Πρός: Undisclosed recipients:;
Θέμα: FW: ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ, του ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ

____

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                                              ………………………………………….
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ                                                          Ασπρόπυργος, 25-3-2010
ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ …………. Αρ. Πρωτ.: Δ.Υ.
ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ  .                                                                 ………………
ΔΗΜΟΣ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ                                         ΠΡΟΣ: -Τους ΠΟΛΙΤΕΣ του ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
ΓΡΑΦΕΙΟ  ΔΗΜΑΡΧΟΥ
Ταχ. Δ/νση : Λ. Δημοκρατίας 18..                                                       ……………………………….
Ταχ. Κωδ.  : 193 00                                                                               -Τα Μ.Μ.Ε.
Τηλέφωνο : 210-5572698
FAX           : 210-5572276
email :grafeiodimarxou@aspropyrgos.gr

Δ  Ε  Λ  Τ  Ι  Ο     Τ  Υ  Π Ο Υ

ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ

*ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ, ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, ΜΕΤΑΔΟΣΗ,ΠΡΟΒΟΛΗ

*ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.

Τοῦ ἀρχιµανδρίτη Μαξίµου Καραβᾶ, Καθηγουµένου τῆς
Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου Ἐορδαίας
(Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἐορδαίας)

Η Ελλαδα (ποτε δεν) πεθαινει

και η Ορθοδοξία (ποτε δεν) ξεπουλιεται!

Πού καταντήσαμε, αδέλφια μου, στους εσχάτους τούτους καιρούς· να μας κυβερνούν από μεν την εκκλησία αρνησίθρησκοι από δε την πολιτεία απάτριδες και ανθέλληνες, δηλαδή γενίτσαροι! Και εξηγούμαι.

Εωρτάσαμε προ ημερών την Κυριακή της Ορθοδοξίας.

___________________________________________________________-

________________________________________________________________

Και αντί να ακούσωμε κεραυνούς και αστραπές κατά των επωνύμων και ανωνύμων εχθρών της αγίας μας Εκκλησίας, δηλαδή αναθεματισμούς κατά των παλαιών και νέων αιρέσεων και ιδίως κατά του Παπισμού και του Οικουμενισμού, σύμφωνα με το τυπικό της ημέρας, ακούσαμε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να εξαπολύη διά της εγκυκλίου του κεραυνούς και αστραπές εναντίον των ορθοδόξων των υπογραψάντων την Ομολογία πίστεως κατά του Οικουμενισμού. Και ευτυχώς πού λησμόνησε να εξαπόλυση τα αναθέματα κατά των ορθοδόξων Χριστια-νών… Ποιός ο τούτο πράξας; Ο πρώτος τη τάξει στην Ορθοδοξία! Και μη χειρότερα…

Αλλά μήπως από εθνικής πλευράς τα πράγματα είναι καλύτερα; Δυστυχώς, το μόνο πού ενδιαφέρει τους Νεοέλληνες είναι να μην ελαττωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Όσο για την πίστι και την πατρίδα, «άλλα λόγια ν’ αγαπιώμαστε». Αξιωθήκαμε να δούμε να καταργούνται τα υπουργεία Αιγαίου και Μακεδονίας, η ονομασία του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης, ο όρος «εθνικής» από τα υπουργεία Παιδείας και Αμύνης, και ακόμα οι παρελάσεις στις εθνικές μας εορτές. Φθάσαμε στο σημείο να εξαφανίσωμε από το Μουσείο τής Χίου τον πίνακα του Ντελακρουά «Η σφαγή τής Χίου», για να μη στενοχωρήσουμε τους «φίλους» μας τους Τούρκους… Και μη νομίση κανένας ότι οι Τούρκοι άλλαξαν. Αν κάτι τέτοιο πιστεύη, ας κάνη ένα ταξιδάκι μέχρι την Κύπρο και θα άλλάξη αμέσως γνώμη. Και ποιος ξέρει τι μάς επιφυλάσσει το μέλλον;…
Αλλά ποιος Ιερεμίας θα κλάψη τον εθνικό και θρησκευτικό θάνατο τής φιλτάτης μας πατρίδος; Και λέγω τής πατρίδος, γιατί για την πίστι μας έχομε την διαβεβαί-ωσι αυτού τούτου τού Θείου Ιδρυτού της ότι «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Για την πατρίδα μας όμως ποιος θα μας δι-αβεβαίωση ότι, έτσι πού πάμε, δεν έτοιμάζομε τον θάνατο της;
Αδέλφια μου Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όσοι στους εσχάτους τούτους καιρούς τής προδοσίας και τής αποστασίας έχετε ακόμα μία σπίθα αγάπης στο Χριστό και στην Ελλάδα, «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου». Ας αφήσωμε την θανατηφόρο αδιαφορία και ευδαιμονία, και ας αναλάβωμε ιερόν αγώνα «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» προτού να είναι αργά. «Μη φοβού, το μικρόν ποίμνιον ότι ο πατήρ υμών ευδόκησε δούναι υμίν την βασιλείαν» (Λουκ. 12:32). Από την διοικούσα εκκλησία ας μη περιμένωμε τίποτε το καλό, αφού ανέχεται ή μάλλον συμβαδίζει με τον καίσαρα, για να μη χάση τα δισεκατομμύρια ευρώ τής Ε.Ο.Κ.. Επομένως το βάρος τού αγώνος τούτου πίπτει στους τού πιστού λαού, που είναι ο φύλαξ τής Πίστεως και τής Πατρίδος. «ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ».

Ή Ελλάδα ποτέ δεν πτωχεύει,
δεν τής λείπουν ποτέ τα λεφτά·
κι αν αμέσως σχεδόν τα …ξοδεύη,
ξανά πάλι για δάνεια τραβά.

Νέα χρέη και πάλι μάς βάζουν,
για ν’ αρπάξουν οι …ειδικοί·
κι ο ραγιάς, που τους βλέπει ν’ αρπάζουν,
δεν μιλά, κι ας τά χρεωθη!

Και στην Πίστι το ίδιο συμβαίνει
μάς τ’ αρπάζουν, κανείς δεν μιλά…
Ως κι ο Πάπας συχνά μπαινοβγαίνει
και σε λίγο θα μάς κυβερνά.

Λες κι η Πίστι μας είναι τσιφλίκι
κι ο Πατριάρχης μας ο τσιφλικάς
για κανένα δεκάρα δε δίνει
κι όσο θέλει μάς ξεπουλά…

† Αρχιμανδρίτης Μάξιμος Καραβάς 16-3-2010

(Αναδημοσίευση ἀπό τήν «Χριστιανική Σπίθα»,

φύλλου 683, Απριλίου 2010)

*******************************************

ΕΠΙΣΤΟΛΗ  ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

προς τον «βοηθό του» επίσκοπο Θεοδόσιο Λιπλιάν

ΤΩ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΩ ΕΠΙΣΚΟΠΩ ΤΟΥ ΛΙΠΛΙΑΝ

Κ. ΘΕΟΔΟΣΙΩ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΝΤΕΤΣΑΝΗ

____________________________________

ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΜΙΩΘΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ!!!

ΔΕΝ ΔΙΕΘΕΣΕ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟ ΤΣΙΠ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΙΤΑΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΟΔΕΥΤΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ!!!

Διαβάστε την διαμαρτυρία τού Μητροπολίτου Καλαβρύτων

στο ιστολόγιο: http://mkka.blogspot.com

Στα καρναβάλια όχι μόνων οι δήμοι αύξησαν τα κονδύλια και σπατάλησαν χιλιάδες ευρώ, αλλά και το Ελληνικό Δημόσιο δεν σκέφτηκε την κρίση και ενίσχυσε τους καρναβαλιστάς Δήμους!!!

Για την εικόνα της Παναγίας λυπήθηκε τα  καυσιμα των 10 ευρώ!!!

Γελοιοποιούνται με τις βλακώδεις δικαιολογίες τους.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Πολιτική Παράταξή μας «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» δεν μπορεί να ανεχθεί άλλο τον εμπαιγμό του Ελληνικού λαού με πρόφαση το, τάχα, οικονομικό πρόβλημα της Πατρίδος μας και κηρύσσει ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ προσκαλώντας όλους εκείνους πού ΔΕΝ ΕΧΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ ΣΕ ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ:

«ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ»

και με ομιλητές τον Πρόεδρο της Παρατάξεως Εμμανουήλ Β. Βολουδάκη και τον υπεύθυνο του οικονομικού σχεδιασμού της Παρατάξεώς μας, Δρ. Κωνσταντίνον Γ. Πολυχρονίου, καθηγητή της Διεθνούς Οικονομολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σινσιννάτι του Οχάϊο των Ην. Πολιτειών.

ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010 στις 18:00. ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ

ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ

Απο ιστοσελιδα ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Ημερα μνημης του π. Ιουστινου Ποποβιτς

Επισκέπτης μας, μας συνέστησε να δούμε κάποιο μπλόγκ που εκδίδεται στην καρναβαλούπολι Πάτρα και το διαχειρίζεται κάποιος κληρικός http://nikopoulos.blogspot.com .

Θα περιμέναμε λοιπόν, να δούμε και να ακούσουμε ολόκληρη την αλήθεια. Καθότι, «χείλη ιερέως, ού ψεύδωνται». Αμ, δε;

Είναι δυνατόν από κόλακα των δεσποτάδων, να μάθης την αλήθεια; Παντού και πάντοτε διαστρεβλώνουν την αλήθεια και παραμορφώνουν την πραγματικότητα.

1ον. Αποκαλεί τον σφαγιασμένο και καρατομημένο μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο απλά με το όνομά του και τίποτα περισσότερο.

Ενώ τον πραξικοπηματία ασλούπωτο στο στόμα και στην εμφάνισι, Αθανάσιο Γιέφτιτς συνταξιούχο φουτμπολίστα, «Τοποτηρητή της Μητροπόλεως Ρασκοπριζρένης και Μετοχίων του Κοσσόβου»

2ον. Πλέκει ένα αηδιαστικό εγκώμιο στον υβριστή του αγίου Νικοδήμου Γιέφτιτς – που κληρονόμησε από τον πάτρωνα και διδάσκαλό του Γιανναρά – που σε καταλαμβάνει αηδία.

Μας είπε αναίσχυντα ο ….φουτμπολίστας, στην ημερίδα της Γουμένισσας Κιλκίς: «ο Αγιος Νικόδημος εισέρχεται πολύ στις κρεβατοκάμαρες των εγγάμων». Και όχι μόνον. Οι εξοργισμένοι πατέρες και οι άλλοι παρόντες, …..παρολίγον να τον πετούσαν …έξω της μονής. Αλλά γιά τελευταία φορά ….την γλύτωσε!!!

30ν . Δεν μας καταχώρησε μία φρικτή γι’ αυτούς και πολλούς άλλους ειδησεογραφική πραγματικότητα.

Οτι όλοι σχεδόν οι παρόντες στο μνημόσυνο του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς λαϊκοί, πλησίαζαν, υποκλίνονταν και ασπάζονταν επιδεικτικά και ΜΟΝΟΝ, το χέρι του σφαγιασμένου μητροπολίτη Κοσσόβου ΑΡΤΕΜΙΟΥ, και σε κανέναν άλλο από τους παρόντες στο μνημόσυνο Σέρβους αξιοθρήνητους ρασοφόρους Γιέφτιτς, Μπούλοβιτς, Λιπλιάνης Θεοδόσιο. Ούτε και στους άλλους. Και αυτό το ανακοινώνουμε, ως αυθεντική ΕΙΔΗΣΙ, που προέρχεται, από παρόντα στο μνημόσυνο Σέρβο. Γιά να αποδειχθή περίτρανα και …εκκωφαντικά, πώς και ποιούς ποιμένες ακολουθεί ο λαός του Θεού και ποιους διαπομπεύει, απεχθάνεται και αποδοκιμάζει. Εστω εις γνώσιν και του ιστολόγου παππούλη του εκ Πατρών και μαθητεύσαντος στην Σερβία την αιρετική θεολογία των Ζηζιούλα-Γιέφτιτς.

40ν. Ο εκ Πατρών ορμώμενος παππούλης, διαπιστώνει ότι όσους αποδοκιμάζουν τους πραξικοπηματίες ρασοφόρους της Σερβίας Γιέφτιτς, Μπούλοβιτς, Ράντοβιτς, κ.α. που πρόδωσαν τις θέσεις του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς και κατάντησαν θερμοί Λατινόφρονες και Οικουμενιστές, αποκαλεί «οργανωμένες επιθέσεις εναντίον τους».
Αλήθεια, εκ της καρναβαλούπολης των Πατρών προερχόμενε, παππούλη; Οι Λατινόφρονες και οι Οικουμενιστές κοσμούν το ορθόδοξο στερέωμα; Η το προσβάλλουν και το εξευτελίζουν;
Εσυ βλέποντάς τους, (παραθέσαμε σωρεία φωτογραφιών), να συγχρωτίζωνται και να συμφωτογραφίζωνται και να συμπροσεύχωνται με τους Λατίνους και τους Μουσουλμάνους, τους αντιλαμβάνεσαι και τους αισθάνεσαι, να κοσμούν την Ορθοδοξία;
Τέτοια γράφει στα βιβλία του, ο Γίγαντας της Πίστεως, άγιος Πόποβιτς;
Μα δεν ντρέπεσαι λίγο, διαστροφέα παππούλη;
Επιτέλους θα ακούσουμε από το στόμα σας παππούληδες, μία, μα έστω και μία αλήθεια;

• Λές και ότι περνάει δύσκολες ώρες, η Εκκλησία της Σερβίας;
  Εδώ λές την αλήθεια. Αλλά και αυτή μισή.
  Ποιοί δημιούργησαν, αυτές τις δύσκολες ώρες;
  Ποιοί επιδείνωσαν, την κατάστασι;
  Ποιοί εξεδίωξαν τον άγιο μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης ΑΡΤΕΜΙΟ;
  Τι …μαγειρεύεται στην Σερβία;
  Και από ποιούς;
  Ο σέρβος πατριάρχης, μόλις εξελέγη (μήπως ήταν μεθοδευμένη η εκλογή του;) στόχευσε και σφυροκόπησε τον Αρτέμιο.
  Γιατί;
  Τι κακό τους έκαμε ο Αρτέμιος;
  Ομως αργά ή γρήγορα, «ουδέν κρυπτόν, ό ου μη φανερόν γενήσεται».
  Ποιοί, λοιπόν, είναι οι ένοχοι στο δράμα και στις δύσκολες ώρες, της Σερβίας;
  Οχι τα εγκωμιαζόμενα από σένα «κοσμήματα της Ορθοδοξίας»;

• Πάτερ άγιε.

Και ο Ιούδας ήταν κάποτε μαθητής του Χριστού.
Και μετά κατάντησε προδότης.
Το ίδιο κατάντησαν και οι εγκωμιαζόμενοι από σένα, φίλτατοί σου αξιοθρήνητοι ρασοφόροι της Σερβίας.

Στο Μοναστήρι Τσέλιε κοντά στο Βάλιεβο, χθες 7 Απριλίου 2010, πανηγυρικώς η γυναικεία μοναστική αδελφότητα γιόρτασε την ημέρα γέννησης και κοίμησης του Οσίου Γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς, ημέρα του Ευαγγελισμού.

Στην πολυαρχιερατική Θ. Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μπάτσκας Ειρηναίος Μπούλοβιτς, ενώ συλλειτούργησαν ο Επίσκοπος Αρτέμιος Ραντοσάβλιεβιτς, ο Τοποτηρητής της Μητροπόλεως Ρασκοπριζρένης – Κοσσόβου και Μετοχίων Αθανάσιος Γιέβτιτς, ο Σεβασμιώτατος Σάμπατς Λευρέντιος, ο Επίσκοπος Λιπλιάνης Θεοδόσιος και ο Σεβασμιώτατος Βαλιέβου Μιλούτιν.

Διαπιστώνουμε, παρά τις τελευταίες δύσκολες ωρες που περνάει η Εκκλησία της Σερβίας και παρά τις οργανωμένες επιθέσεις εναντίον των πνευματικών τέκνων του γέροντος Ιουστίνου- που κοσμούν όχι μόνο της Σερβική Εκκλησία αλλά ευρύτερα την Ορθόδοξη Οικουμένη- την πνευματική ενότητα των ως ανω Πατέρων και τους ισχυρούς δεσμούς αγάπης και ευγνομωσύνης προς τον Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς.