Αυγουστίνος Καντιώτης



Archive for the ‘ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.’ Category

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιαν 8th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ

ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ
ΑΜΠΕΛΑΚΙΑ ΛΑΡΙΣΗΣ
40004 ΛΑΡΙΣΑ

ΠΡΟΣ

1. ΤΗΝ ΙΕΡΑ  ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ     ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΑΣΙΟΥ 1-ΑΘΗΝΑ

2. ΤΟΝ  ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΘΗΝΩΝ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΑΓ. ΦΙΛΟΘΕΗΣ 21-ΑΘΗΝΑ


Xρυσ. Σμυρνης εξ ιστΑΜΠΕΛΑΚΙΑ 9 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010

Σεβαστοί Πατέρες,

Ἀπεφάσισα νά σᾶς ἐνοχλήσω ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι ἔπεσε στήν ἀντίληψί μου ἕνα βιβλίο τοῦ Μιχάλη Φυσεντζίδη, προσφάτως ἐκδοθέν ἀπό τίς ἐκδόσεις Βογιατζῆ (Ἀθήνα 2008), μέ τίτλο «Ἐπιφανεῖς καί διάσημοι Ἕλληνες Ἐλευθεροτέκτονες 1800-1970». Σ’ αὐτό μεταξύ τῶν ἄλλων εἰκονίζεται στό ἐξώφυλλο καί σέ εἰδικό κεφάλαιο ἀναφέρεται καί ἐκθειάζεται ὡς μασόνος καί ὁ προσφάτως ὑφ’ ὑμῶν ἁγιοποιηθείς Ἐθνομάρτυς Χρυσόστομος Καλαφάτης, Μητροπολίτης Σμύρνης.  Αἰσθανόμενος λοιπόν τήν εὐθύνη ὅλων μας καί εἰδικά τῆς  Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τοῦ 1992, ἡ ὁποία τόν ἁγιοποίησε καί ὑμῶν πού ὡς συνεχιστές αὐτῶν διατηρεῖτε καί προωθεῖτε τήν τεχνητή αὐτή ἁγιοποίησι, σᾶς γνωστοποιῶ αὐτό  τό γεγονός καταθέτοντας συγχρόνως καί κάποιες σκέψεις, οἱ ὁποῖες δυνατόν νά σᾶς κινήσουν στήν ἀναψηλάφησι τοῦ ὄζοντος αὐτοῦ θέματος.

Ἤδη, ὅπως γνωρίζετε, ἔχει ἐκδοθῆ ἕνα βιβλίο τό ὁποῖο μέ πάμπολλα ἐπιχειρήματα ἀναιρεῖ τήν παράνομο αὐτή ἁγιοποίησι, ἀναιρεῖ τά πρόχειρα ἐπιχειρήματα τά ὁποῖα ὁ προαπελθών Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ἐφεῦρε καί οἱ ὑπόλοιποι κληρικοί, συνεργάτες του καί μή, ἀναμασοῦν κατά καιρούς, φέρνει στό φῶς πολλά ἄγνωστα στούς πολλούς στοιχεῖα περί τῆς προσωπικότητος καί κυρίως τῆς πίστεως τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης καί γενικῶς ἀποδεικνύει τήν σκευωρία ἡ ὁποία ὑπῆρξε στήν ἐν λόγῳ ἁγιοποίησι.

Θά ἔπρεπε, Πατέρες, ἐφ’ ὅσον τό βιβλίο αὐτό ἀπεστάλη στή Σύνοδο, μέσῳ τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ἡ ἁρμοδία διά τά θέματα αὐτά Συνοδική Ἐπιτροπή νά ἀσχοληθῆ καί, ἤ διεξοδικῶς νά ἀναιρέση τά ἐπιχειρήματα τά ὁποῖα ἀναπτύσσονται σ’ αὐτό, οὕτως ὥστε νά καταδείξη καθαρό τόν «ἅγιο», ἤ νά τόν ἐκβάλη ἀπό τό ἁγιολόγιο διά νά μήν σκανδαλίζεται ὁ λαός καί ἀποδεικνύεται διά τῶν ἔργων ὅτι ἀλλάξατε καί ἀλλοιώσατε τήν ὀρθόδοξο Παράδοσι σέ ἕνα τόσο λεπτό καί οὐσιαστικό σημεῖο.

Δυστυχῶς μέ τό θέμα αὐτό ὄχι μόνο δέν ἀσχοληθήκατε, ὄχι μόνο δέν μᾶς ἀπαντήσατε ἔστω καί τυπικά, ὄχι μόνο  δέν προβληματιστήκατε διά τό ποῦ ὁδηγεῖτε τήν «Ἐκκλησία» σας, ἀλλά ἀπεναντίας συνεχίζετε κανονικά τίς ἑορταστικές φιέστες, σχετικά μέ τόν Χρυσόστομο Σμύρνης καί τήν, θά λέγαμε χιτλερική καί σταλινική ἐπιβολή του ὡς ἁγίου. Ἔτσι λοιπόν ἐπαληθεύετε  διά  τῶν ἔργων τήν  λαϊκή  παροιμία   «στοῦ κουφοῦ τήν πόρτα ὅσο θέλεις βρόντα». Τό χειρότερο εἶναι ὅτι μέ αὐτά τά ὁποῖα διακηρύσσετε διά τόν Χρυσόστομο Σμύρνης, ὅτι δηλαδή ἐμαρτύρησε ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, ἀναιρεῖτε, χωρίς νά τό ἀντιλαμβάνεσθε, ὅτι εἶναι ἅγιος καί ἀποδεικνύετε ὅτι δέν εἶναι Ἱερομάρτυς ἀλλά Ἐθνομάρτυς. Διότι τρεῖς περιπτώσεις ὑπάρχουν  διά τό μαρτύριο κάποιου.

1.Τό μαρτύριο ὑπέρ τῆς πατρίδος ὁπότε ὁ μαρτυρήσας εἶναι Ἐθνομάρτυς.

2.Τό μαρτύριο ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, ὁπότε πάλι ὁ μαρτυρήσας  εἶναι Ἐθνομάρτυς, ὅπως ὁ Ἀθανάσιος Διάκος, ὁ Παπαφλέσσας, ὁ Ἠσαΐας Σαλώνων, ὁ Σαμουήλ κ.ἄ.

3.Τό μαρτύριο ὑπέρ πίστεως, ὁπότε ὁ μαρτυρήσας εἶναι ἅγιος, ὑπό τήν αὐστηρά ὅμως προϋπόθεσι ἡ πίστις του νά εἶναι ὀρθόδοξος,  (διότι ὑπάρχουν καί «ἅγιοι» τῶν αἱρετικῶν), πρᾶγμα τό ὁποῖο βεβαίως καί αὐτό τό ἐστερεῖτο ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης, διότι εἶχε πάμπολλα αἱρετικά φρονήματα, εἰδωλολατρικές ἀντιλήψεις, μασονική ἰδιότητα, λατρεία στήν πατρίδα σέ βαθμό παραλογισμοῦ, πλήρη καί ἰσοπεδωτική ὑποταγή στό πνεῦμα τῆς Δύσεως, στήν θεωρία τῶν κλάδων κλπ.

Εἶναι ἀπορίας ἄξιον, Πατέρες, πῶς δέν αἰσθάνεσθε τό μέγεθος τῆς διγλωσσίας καί ἀντιφατικότητος τό ὁποῖο χρησιμοποιεῖτε διά τόν Χρυσόστομο Σμύρνης, ἀφ’ ἑνός μέν νά τόν ἀνακηρύσσετε ἅγιο, νά τόν ἐγκωμιάζετε ὡς ἅγιο, νά κτίζετε ἐπ’ ὀνόματί του ναούς, νά τόν κοσμῆτε μέ τό φωτοστέφανο, νά τοῦ γράφετε ἀκολουθίες καί παρακλητικούς κανόνες κλπ. καί ἀφ’ ἑτέρου νά διακηρύσσετε στεντορείως ὅτι ἐμαρτύρησε ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος (πρᾶγμα τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἀπό μόνο του ἀναιρετικό τῆς ἁγιότητος, διότι οὐδείς ἅγιος ὑπάρχει στήν Ὀρθοδοξία ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος), νά τόν ἀναγνωρίζετε ὡς ἅγιο μετά παρέλευσι ἑβδομήντα ἐτῶν, (οἱ μάρτυρες στήν Ὀρθοδοξία ἀναγνωρίζονται εὐθύς ἀμέσως μετά τό μαρτύριό των), γεγονός τό ὁποῖο ἀποδεικνύει σκοτεινά παρασκήνια καί μασονικές παρεμβάσεις, νά τόν ἀφήνετε ἀπροστάτευτο στόν καταιγισμό τῶν κατηγοριῶν (διά τίς ὁποῖες εἴστε ὑπεύθυνοι διότι ἐξ αἰτίας τῆς ἁγιοποιήσεως ἦλθαν στήν ἐπιφάνεια), τό ὁποῖο ἀποδεικνύει ὄχι μόνο ἀδυναμία, ἀλλά καί διά τῶν ἔργων ἀναίρεσι τῶν ὅσων διά τῶν λόγων διακηρύσσετε καί κυρίως νά ἀφήνετε τούς μασόνους νά τόν θεωροῦν γνήσιο τέκνο των, (αὐτοί διακηρύσσουν ὅτι ἄν ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης δέν ἦτο Τέκτων δέν θά ἠδύνατο νά φθάση στό ὕψος τοῦ μαρτυρίου καί τῆς ἁγιότητος), νά τόν προβάλλουν εὐκαίρως ἀκαίρως καί μάλιστα νά τοποθετοῦν τήν φωτογραφία του στά ἐξώφυλλα τῶν βιβλίων των, προκειμένου νά παρουσιάσουν τήν μασονία ὡς ἀθώα περιστερά καί ὅτι οἱ μασόνοι δέν ἀποτελοῦν μόνο τήν ἀφρόκρεμα τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί τῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα τοῦ καθαρότερου μέρους της, δηλαδή τῶν ἁγίων, καί γενικῶς νά εἶναι κατά τό δή λεγόμενο «μέσ’ τήν τρελή χαρά» διά τήν ἀνέλπιστη συμπόρευσι, στό θέμα τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, τῶν δύο θρησκειῶν, τῆς μασονίας δηλαδή καί τῆς «Ἐκκλησίας» σας.

Ἐπειδή, Πατέρες, ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἰδιοκτησία οὐδενός, οὔτε πολύ περισσότερο ἔχουν δικαίωμα κάποιοι νά τήν ὁδηγοῦν αὐθαιρέτως καί κατά τό ἴδιον θέλημα ἤ τά θελήματα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καί προκειμένου νά προστατευθοῦν οἱ ἁπλοί καί ἀθῶοι χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ὅπου ἰδοῦν στήν Ἐκκλησία εἰκόνα καί φωτοστέφανο βάζουν ἀνεξέταστα μετάνοια καί ἀποδίδουν τιμή στόν Χριστό διά μέσου τῶν ἁγίων, σᾶς ἀποστέλλω τήν παρούσα ἐπιστολή μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά κατανοήσετε τό τραγικό ἀδιέξοδο στό ὁποῖο, διά τῆς ἁγιοποιήσεως τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, ὁδηγηθήκατε καί ὡς ἐκ τούτου θά θελήσετε νά τοποθετήσετε τά πράγματα στήν κανονική τους θέσι. Τούς ἁγίους δηλαδή μέ τούς ἁγίους, τούς μασόνους μέ τούς μασόνους, τούς αἱρετικούς μέ τούς αἱρετικούς, τούς ἐθνομάρτυρες μέ τούς ἐθνομάρτυρες κλπ.  Ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει θά συνειδητοποιήση πολύ καθαρώτερα ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὅτι ὁ ἀγῶνας τῶν Ὀρθοδόξων θά ἑστιάζεται στό ἑξῆς ὄχι ἐναντίον τῶν ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἐναντίον τῶν ἐσωτερικῶν, δηλαδή ἐναντίον σας, διότι διά τῶν ἔργων σας ἀπεδείξατε καί ἀποδεικνύετε καθημερινῶς ὅτι ἡ μόνη σας σχέσι μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἐξωτερική σας ἐμφάνισι. Εἶναι πρωτάκουστο καί πρωτοφανές νά ὑπάρχη μεταξύ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς μασονίας, δηλαδή μεταξύ τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ διαβόλου, τοῦ σκότους καί τοῦ φωτός, ἕνας κοινός κρίκος καί σύνδεσμος καί μία συμπόρευσι, εἰρήνη καί ἀλληλοπεριχώρησι σέ βαθμό πού νά μήν συγκινῆσθε οὔτε ἀπό τήν προβολή τοῦ ἁγίου σας στά ἐξώφυλλα τῶν βιβλίων τῶν μασόνων,  δηλαδή σέ βαθμό ἀφασίας.

Εἶναι σά να διεκδικοῦμε συγχρόνως ἐμεῖς καί οἱ Παπικοί σάν γνήσιο τέκνο μας καί ἐκφραστή τῆς Παραδόσεώς μας τόν ἅγ. Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, τόν ἅγ. Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, τόν Θωμᾶ τόν Ἀκινάτη, τήν Τερέζα καί τόν Στέπινατς.  Ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι στήν Ὀρθοδοξία καί δή στό ἁγιολόγιο δέν ὑπάρχουν ἱπποκένταυροι καί γοργόνες, οὔτε κἄν ὀνομάζονται Ὀρθόδοξοι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἐπρόδωσαν  τήν πίστι καί μετεπήδησαν, ἔστω καί κρυφά, σέ ἄλλη θρησκεία.

Γιά οἱαδήποτε διευκρίνησι ἤ συζήτησι εἶμαι πάντοτε στή διάθεσί σας.  Σᾶς ἀποστέλλω σέ φωτοτυπία τό ἐξώφυλλο τοῦ προαναφερομένου νέου βιβλίου τῶν μασόνων μαζί μέ τό κεφάλαιο τό ὁποῖο ἀναφέρεται στόν Χρυσόστομο Σμύρνης.  Αὐτά καθώς καί τήν παρούσα ἐπιστολή θά τά κοινοποιήσω πρός πᾶσα κατεύθυνσι διά τήν ἐνημέρωσι καί ἀφύπνισι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Κοινοποιεῖται:
1.    Ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος τύπος» καί διάφορα ἐκκλησιαστικά ἔντυπα.
2.    Θρησκευτικές ἰστοσελίδες στό διαδίκτυο.
3.    Ἱ. Μονές Ἁγ. Ὄρους, Μετεώρων κλπ.
4.    Ἱ. Μητροπόλεις Δημητριάδος, Λαρίσης, Πειραιῶς, Αἰτωλοακαρνανίας, Δρυϊνουπόλεως, Φλωρίνης, Ναυπάκτου, Μεσογαίας, Γλυφάδος, Ν. Ἰωνίας, Καισαριανῆς,  Δράμας, Φιλίππων, Κυθήρων.
5.    Καθηγητές Πανεπιστημίου, π. Θεόδ. Ζήση, π. Γ. Μεταλληνό,  κ. Ἰωάννη Κορναράκη, κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη, κ. Μιχαήλ Τρίτο κλπ.
6.    Θεολόγους καί κληρικούς κατ’ ἐπιλογή.
7.    Κληρικούς καί ἔντυπα  τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου.
8.    Ὁπουδήποτε κρίνεται ἀναγκαῖο πρός ἐνημέρωσι.

Εὔχομαι ἐπί τῷ νέῳ ἔτει κάθε πνευματική εὐφορία καί ἀφύπνισι.

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιαν 8th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

images-12Σ’ αυτή την ιστορική καμπή που βρισκόμαστε, τρία είναι τα κύρια μέτωπα στα οποία οφείλουμε να πάρουμε σαφή στάση:

Το πρώτο αφορά την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν. Το δεύτερο αφορά τα Σκόπια και το όνομα «Μακεδονία». Και το τρίτο την υπεράσπιση της ελληνικότητας μπροστά στην επίθεση που δέχεται από ελληνικές και διεθνείς οργανωμένες δυνάμεις.

1)  Κύπρος: Παρά το ότι ο ελληνοκυπριακός λαός απέρριψε το Σχέδιο Ανάν με μεγάλη πλειοψηφία (70%), εν τούτοις τόσο μέσα στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα υπάρχουν πρόσωπα και δυνάμεις που συνωμοτούν, ώστε με την δημιουργία καταλλήλων συνθηκών να το επιβάλουν τελικά, μιας και η επικράτησή του εξακολουθεί να αποτελεί βασικό στόχο της πολιτικής των ΗΠΑ, που θέλουν μ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν ένα σημαντικό στρατηγικό έρεισμα για τα άμεσα και μακροπρόθεσμα σχέδιά τους στην Μέση Ανατολή.

Είναι ανάγκη λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε να ακουστεί η φωνή της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού που δεν συμφωνεί στην εφαρμογή αυτού του Σχεδίου, το οποίο είναι αντίθετο με τα συμφέροντα της Κύπρου και ειδικότερα των Ελληνοκυπρίων, που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού Έθνους.

2) Σκόπια: Δεν θα πρέπει να έχει για μας καμμιά απολύτως σημασία το γεγονός ότι τα έχουν ήδη αναγνωρίσει με το όνομά τους πολλά κράτη δια διάφορους εμφανείς λόγους. Στην πραγματικότητα όσοι το κάνουν, αγνοούν ή και περιφρονούν την ιστορική αλήθεια. Άγνοια ασυγχώρητη, που οδηγεί στην ουσιαστική γελοιοποίησή τους. Το γεγονός και μόνο ότι έτσι θα νομίζουν ότι με την επιλογή τους αυτή θα συνυπάρχουν με τα τρισέγγονα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα αποτελεί γι’ αυτούς αιτία χλευασμού και υποτίμησης της σοβαρότητάς τους. Και υποθέτουμε ότι είναι περιττό να επαναλάβουμε εδώ τα λόγια του ίδιου του πρώην Προέδρου των Σκοπίων κ. Γκλιγκόρωφ, ότι δηλαδή οι Σκοπιανοί είναι Σλαύοι , η εθνικότητά τους Σλαυική και η γλώσσα τους ένα μείγμα Σλαυικής και Βουλγαρικής διαλέκτου.

Εκείνο όμως που θα πρέπει να μας αφορά ως Έλληνες, είναι το γεγονός ότι ορισμένοι ηγέτες των Σκοπιανών αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν το όνομα «Μακεδονία», ανακηρύσσοντας τους εαυτούς τους ως μοναδικούς απογόνους-κληρονόμους της αρχαίας Μακεδονίας, του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και με το εύρημα της «Μακεδονίας του Αιγαίου» να διεκδικούν χωρίς ντροπή τα εδάφη της σημερινής ελληνικής Μακεδονίας από δύση σε ανατολή χαράζοντας σαν σύνορα στον νότο τις παρυφές του Ολύμπου! Φτάνουν στο σημείο μάλιστα  να διατείνονται ότι η Θεσσαλονίκη, που την προορίζουν ως πρωτεύουσά τους, βρίσκεται σήμερα υπό ελληνική κατοχή!

Πρόκειται για ένα βλακώδες, αισχρό και προσβλητικό παραλήρημα, απέναντι στο οποίο το μόνο που ταιριάζει σ’ έναν υπεύθυνο λαό και ένα υπεύθυνο κράτος είναι η απόλυτη περιφρόνησή. Που σημαίνει ότι δεν δεχόμαστε καμμιά σχέση και ακόμα πιο πολύ καμμιά συζήτηση μαζί τους. Είτε μόνοι μας είτε με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ όπως γίνεται σήμερα. Και το μόνο που οφείλουμε να πράξουμε είναι να δηλώσουμε καθαρά ότι εμείς δεν πρόκειται ποτέ να τους χαρίσουμε το όνομα

«Μακεδονία» και ότι δεν θέλουμε να έχουμε καμμιά σχέση οικονομική και διπλωματική μαζί τους. Κλείνουμε τα σύνορα. Και δεν καταδεχόμαστε ούτε να τους εμποδίσουμε να μπουν στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης, που τόσο πολύ επιθυμεί την παρουσία ανάμεσά τους των γνήσιων απογόνων του … Μεγάλου Αλεξάνδρου. (***) Ας τους χαίρονται λοιπόν, μιας και στην πραγματικότητα απολαμβάνουν την πλήρη εύνοια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που έχουν ήδη μεταβάλει μαζί με το Κόσοβο και τα μισά Σκόπια σε μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές τους βάσεις στον κόσμο. Με άλλα λόγια αποτελούν ήδη ένα στρατηγικής σημασίας προτεκτοράτο των ΗΠΑ και για τον λόγο αυτόν οι απειλές τους με στόχο τα εδάφη μας θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψιν.

Μετά από όλα αυτά η συμμετοχή μας στις διαδικασίες που μας επιβάλλονται άνωθεν για δήθεν σύνθετες ονομασίες για όλες τις χρήσεις και πράσινα άλογα -γιατί αυτό που θα γίνει τελικά είναι να παραμείνει το όνομα «Μακεδονία»- αποτελεί απαράδεκτη υποχώρηση, που θίγει την σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά μας. Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά ότι. η στάση αυτή δεν ταιριάζει σε λαούς όπως ο δικός μας, που είχε το θάρρος να αντιταχθεί στους ισχυρούς σε δύσκολες και κρίσιμες περιόδους προστατεύοντας την ιστορία του, την τιμή και την υπερηφάνεια του.

3) Το τρίτο και σημαντικότερο εθνικό πρόβλημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει, είναι η αποκάλυψη και καταγγελία στον ελληνικό λαό των κύκλων, ομάδων και οργανώσεων που σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς επιδιώκουν την κατεδάφιση της ελληνικότητας. Μεταξύ των διεθνών οργανώσεων πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε το «Ίδρυμα Σόρος», που συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων των δυνάμεων που αποφάσισαν την διάλυση της Γιουγκοσλαυίας, τον πόλεμο στην Γεωργία και την αποσύνθεσή της, την υποταγή στη Δύση της Ουκρανίας και που σήμερα αναμοχλεύουν τους εθνικισμούς στην Αλβανία προετοιμάζοντας το όραμα για την Μεγάλη Αλβανία με τη δημιουργία του Κοσόβου και με στόχο την Ήπειρο (Τσαμουριά) αλλά και στα Σκόπια με την ενίσχυση της προβολής της «Μακεδονίας του Αιγαίου». Όσον αφορά τη χώρα μας, με στόχο το χτύπημα της ελληνικότητας αποβλέπουν στην αποδιοργάνωση της συνοχής του ελληνικού έθνους ξεκινώντας από την παραμόρφωση ιδιαίτερα της σύγχρονης ιστορίας μας -πριν, κατά και μετά την επανάσταση του 1821- και την εξάλειψη του ελληνικού πολιτισμού, παραδοσιακού και σύγχρονου.

Ορισμένοι Έλληνες, συνειδητά ή ασυνείδητα, πράκτορες αυτών των ύποπτων διεθνών οργανώσεων εργάζονται εδώ και πολύ καιρό συστηματικά. Έχουν διεισδύσει μέσα στους πλέον σημαντικούς και ευπαθείς τομείς της κοινωνικής μας ζωής, όπως η Παιδεία, η εξωτερική πολιτική, τα ΜΜΕ, καθώς και στους κομματικούς χώρους έχοντας ήδη κατορθώσει να σταθεροποιήσουν ένα σημαντικό προγεφύρωμα με την οικονομική ενίσχυση των ξένων και στηριζόμενοι στην άγνοια των πολλών και στην αποσιώπηση εκ μέρους των οπορτουνιστών έχουν ήδη προξενήσει μεγάλες βλάβες στην παραδοσιακή συνοχή του λαού μας τουλάχιστον ως προς τις παραδοσιακές του αξίες, που τον έκαναν να είναι αυτός που είναι. Σε πείσμα όλων των δεινών που κατά καιρούς δοκιμάζουν την αντοχή του.

Επομένως η καλλιέργεια του πατριωτισμού αποτελεί σήμερα την μοναδική απάντηση, ώστε ο λαός μας να μπορέσει να αποκρούσει ενημερωμένος, ενωμένος και άγρυπνος αυτό το σατανικό σχέδιο ξεσκεπάζοντας και απομονώνοντας τους εχθρούς του, όποιοι και αν είναι και όπου κι αν βρίσκονται. Αρκετά κοιμηθήκαμε έως τώρα. Καιρός να ξυπνήσουμε, να εγερθούμε, να εξεγερθούμε και ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε όπως αρμόζει τους μεγάλους κινδύνους που απειλούν την ιστορία, τον πολιτισμό, το ήθος, τις παραδόσεις και τελικά την ακεραιότητά μας.

Μίκης Θεοδωράκης – Αθήνα, 7.12.2009

Συνωμοσια και συνωμοτες

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιαν 8th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

imagesΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Επιφανούς 1
117 42, Αθήνα
τηλ: 210-9214863
fax 210-9236325
e-mail: mikisthe@otenet.gr
Προς: κ. Στέφανο Ληναίο

Αθήνα, 21.12.2009

Αγαπητέ μου Στέφανε,

Προχτές το βράδυ στην ΝΕΤ ο Νίκος Δήμου στην εκπομπή «Στα άκρα» επαναλάμβανε τις γνωστές απόψεις Ρεπούση-Λιάκου-Κουλούρη-Άννας Φραγκουδάκη και του νέου «φρούτου», της κ. Δραγώνα, βουλευτού του ΠΑΣΟΚ και «ειδικής γραμματέως του Ενιαίου Διοικητικού Τομέα Θεμάτων Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων», δηλαδή στην καρδιά της διαμόρφωσης της σκέψης, των γνώσεων και του ήθους των Ελλήνων του μέλλοντος. Στην συμμορία συμμετέχει και ο κ. Νίκος Μουζέλης, σύζυγος της κ. Θ. Δραγώνα, καθηγητής του LSE (?) και επιστημονικός υπεύθυνος του «Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ»!!! Άλλο ένα πόστο-κλειδί. Το 1999 συναντάμε την κ. Δραγώνα μαζί με τους «επιφανέστερους Έλληνες αναθεωρητές ιστοριογράφους» σε διεθνές συνέδριο στην Χάλκη του CDRSEE (Κέντρο για την Δημοκρατία και την Συμφιλίωση στην Νοτιοανατολική Ευρώπη) και του ΕΛΙΑΜΕΠ (έδρα του κ. Βερέμη) με θέμα την «Εθνική Μνήμη» (δηλ. λέω εγώ, «πώς θα καταργήσουμε την εθνική μας μνήμη»). Η κ. Δραγώνα στο βιβλίο της «Τι είν’ η πατρίδα μας;» πιάνει τον … ταύρο από τα κέρατα (θαύμασε ύφος γραφής): «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε μια εποχή εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού. Κοντολογίς κάποιοι από το εξωτερικό μάς είπαν τον 19ο αιώνα ότι είμαστε Έλληνες κι εμείς το δεχθήκαμε για να κονομήσουμε (!!!) πουλώντας το παραμύθι ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων». (Τρέμετε άθλιοι «κονομάκηδες» Σεφέρη και Ελύτη, που στην ομιλία σας κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ υμνήσατε την συνέχεια του ελληνικού έθνους από τον Όμηρο έως σήμερα). Στο εν λόγω βιβλίο της η σύμβουλος της κ. Άννας Διαμαντοπούλου αναφέρει σχετικά: «Η αρχαιότητα χρησιμοποιείται σαν πρότυπο υπεριστορικό (!) με αποτέλεσμα να «αποδεικνύει» την αναξιότητα της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτισμού της».
Επίσης το Έθνος περιγράφεται ως «οντότητα υπερχρονική και στατική», με αποτέλεσμα να ναρκοθετείται η έννοια της εξέλιξης και να καλλιεργούνται αντίθετα με τις αξίες της εποχής μας εθνοκεντρισμός και ξενοφοβία».
Ο μόνος που απάντησε δημοσίως σ’ αυτά, απ’ ό,τι γνωρίζω, είναι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος σε τελευταίο άρθρο του στα «ΝΕΑ», ο οποίος προς τιμήν του απαντώντας σε σχετικό με τα παραπάνω άρθρο της κ. Άννας Φραγκουδάκη, στενής φίλης και ομοϊδεάτισσας της ειδικής γραμματέως του υπουργείου Παιδείας: «Η κ. Φραγκουδάκη θεωρεί πως κάθε αναφορά σε πατρίδα, πατριωτισμό, έθνος είναι συντηρητική, δεξιά και σχεδόν φασιστική πολιτική (…). Έτσι καλό θα είναι να απαλειφθούν από τα σχολικά βιβλία όλα τα ποιήματα, τα διηγήματα και τα δοκίμια που αναφέρουν θετικούς χαρακτηρισμούς ως έννοιες «πατρίδα», «έθνος». Πρέπει ευθύς να αφαιρεθούν από τα σχολικά εγχειρίδια όλες οι αναφορές που υπάρχουν στο έργο του Σολωμού και ιδίως στον πατριδοκαπηλικό «Ύμνο εις την Ελυθερίαν» στις έννοιες «πατρίδα» και «έθνος». Αν δεν γίνεται να καταχωνιαστεί η «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» του Παπαρηγόπουλου, καλό θα είναι να καεί. Οπωσδήποτε όμως θα πρέπει να καεί και μάλιστα δημοσίως το φασιστικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Για την Πατρίδα». Να εξοβελισθούν τα δεκατετράστιχα του Παλαμά «Πατρίδες» (…). Εντός σύντομης προθεσμίας πρέπει να αλλάξουν όνομα η ποδοσφαιρική ομάδα «Εθνικός», το «Εθνικό Θέατρο», η εφημερίδα «Έθνος», το «Πατριωτικό Ίδρυμα», το «Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών», το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης και το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, η Εθνική Λυρική Σκηνή κλπ. κλπ.».
Όπως καταλαβαίνεις, μπροστά σ’ αυτή την βαρυχειμωνιά που μας προέκυψε ξαφνικά, ένας μονάχα κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. Εκτός πια κι αν όλοι οι Έλληνες, ανώνυμοι και επώνυμοι, έχουν περιπέσει σε χειμερία νάρκη ή έχουν (έχουμε) χάσει τα ανακλαστικά μας ως Έλληνες πατριώτες…

Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός, πρώτον να ενημερώσουμε όσο γίνεται πιο πλατειά, πιο υψηλά και πιο βαθειά τους Έλληνες πολίτες, ανεξάρτητα από μόρφωση, ιδιότητα, ειδικότητα, επάγγελμα και αξίωμα. Δεύτερον να αποκαλύψουμε τη συνωμοσία και τους συνωμότες έναν-έναν, να αποκαλύψουμε τις απόψεις, τις προσπάθειες, τις πράξεις και τα έργα τους και κυρίως αυτούς που κρύβονται πίσω τους, που φαίνεται ότι είναι τόσο ισχυροί και επικίνδυνοι, ώστε να έχουν ως τώρα κατορθώσει να τους προωθήσουν στα νευραλγικότερα σημεία της εθνικής μας ζωής και ειδικά στην Παιδεία, στα ΜΜΕ, ακόμα και στο Κέντρο όπου σχεδιάζεαι η εξωτερική μας πολιτική, στο Υπουργείο Εξωτερικών! Τρίτον, να προβάλουμε τις λεπτομερείς αποκαλύψεις του «ΑΡΔΗΝ» για την ΕΛΙΑΜΕΠ, που φαίνεται ότι παίζει τον ρόλο της ραχοκοκκαλιάς απ’ όπου εκπορεύονται οι ειδικευμένες ομάδες των συνωμοτών. Τέταρτον, να περάσουμε όσο γίνεται περισσότερο στην αντεπίθεση, αφού πρώτα πεισθούν όλοι ότι η πατρίδα μας αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο ίσως κίνδυνο στην ιστορία της, γιατί αυτή τη φορά προέρχεται από τα μέσα και όχι από έξω, όπως έως τώρα. Δεν αντιμετωπίζουμε εχθρικούς στρατούς με όπλα που τραυματίζουν και σκοτώνουν τα σώματα αλλά την ψυχή μας! Γιατί έχουμε μέσα στο σώμα μας έναν καρκίνο, που αν τον αφήσουμε να γενικευθεί, το αποτέλεσμα θα είναι να καταστραφούν τα ευαίσθητά μας «όργανα», δηλαδή οι αξίες, πάνω στις οποίες στηρίζεται η ίδια η ζωή του «σώματος», που είναι η ελληνική κοινωνία, η ελληνική πατρίδα και το ελληνικό έθνος, που κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε και γίναμε αυτοί που είμαστε -καλοί, κακοί αλλά είμαστε εμείς και όχι κάποιοι απρόσωποι, όπως επιχειρούν ως φαίνεται να μας κάνουν ξένοι και ντόπιοι συνωμότες, για τα δικά τους συμφέροντα.
Επειδή γνωρίζω ότι συμφωνείς μ’ αυτές τις απόψεις, σου στέλνω μαζί με το γράμμα αυτό (που, αν νομίζεις, μπορεί να πάρει δημοσιότητα), μια προσωπική έκκληση προς τους συμπατριώτες μας, με τον τίτλο «Για την υπεράσπιση της εθνικής μας συνείδησης».
Πιστεύω ακράδαντα ότι όπως στην εποχή της Εθνικής Αντίστασης ο κύριος στόχος ήταν η Ελευθερία της πατρίδας και τον καιρό της Αντίστασης κατά της Χούντας η Δημοκρατία, σήμερα που προβάλλουν όλο και πιο πολύ οι κίνδυνοι, τόσο εξωτερικοί όσο και εσωτερικοί, για την ακεραιότητα της πατρίδας μας (κάθε μορφής), ο κύριος στόχος όλων των Ελλήνων, ανεξάρτητα από ιδεολογίες και κόμματα, θα πρέπει να είναι ο Πατριωτισμός.

Σε χαιρετώ με αγάπη,
Μίκης Θεοδωράκης

Επιστολή δεύτερη:
Αθήνα, 22.12.2009
Αγαπητέ μου Στέφανε,
Η φιλοδοξία μου αυτή τη στιγμή είναι να ξεκινήσουμε μιαν αληθινή εκστρατεία για τα θέματα αυτά που τα θεωρώ εξ ίσου σημαντικά και κρίσιμα με τον κίνδυνο της Δικτατορίας. Τουλάχιστον αυτό μου λέει η πείρα και η διαίσθησή μου.
Μακάρι να συμφωνείς μαζί μου. Όλα αυτά τα χρόνια μας προωθείς κείμενα συναφή καταγγέλλοντας το μαράζι που ροκανίζει την χώρα και τον λαό μας.
Πιστεύω πως ήρθε η ώρα. Το κείμενο αυτό, αν σε βρίσκει σύμφωνο, πρέπει να πάει παντού.
Στην αρχή σκέφτηκα να βρω διάφορους επώνυμους. Όμως τελικά βρίσκω τον «ηλεκτρονικό» τρόπο δημοκρατικότερο κα ασφαλέστερο. Εξ άλλου μας ενδιαφέρουν οι χιλιάδες απλοί πολίτες, που σίγουρα υποφέρουν όπως εμείς.
Γι’ αυτό προτείνω στο τέλος του κειμένου (εννοώ και τις αποκαλύψεις του ΑΡΔΗΝ) να μπει μια σχετική έκκληση προς τον κόσμο που συμφωνεί, να υπογράψει στην δική σου ηλεκτρονική διεύθυνση, προσθέτοντας αν το επιθυμεί τα δικά του σχόλια και προτάσεις.
Για όλα αυτά σε παρακαλώ να έχουμε μια τακτική επαφή και όταν χρειαστεί, να περάσεις να τα πούμε και δια ζώσης…

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Μίκης Θεοδωράκης

ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιαν 8th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΤΕΛΕΒΑΝΔΟΥ


ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
__________________
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ+ΓΚΑΖΙΡΟΥΛΗΣ+1
Η δημιουργία νέων Μητροπόλεων ή η κατάργηση υφισταμένων είναι θέμα που πρέπει να απασχολήσει την Ιερά Σύνοδο. Εκείνο που προέχει αυτή τη στιγμή είναι να ανακοπεί η φόρα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ο οποίος έχει εισπηδήσει ως μονιός άγριος στον αμπελώνα του Κυρίου.

ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΡΟΒΙΒΑΣΤΟΣ
_______________
Στις εξετάσεις που έδωσε, κατά τη διάρκεια της Αρχιεπισκοπίας του, πήρε απροβίβαστο στη συνείδηση του ποιμνίου του. Εγινε εφαλτήριο για τα οικουμενιστικά άλματα του Φαναρίου. Διαπρέπει ως μαικήνας των Νεοβαρλααμιτών και των άλλων νεωτεριστών. Είναι ιχθύος αφωνότερος και βατράχου απραγότερος στην επέλαση του κοσμικού κράτους που επιδιώκει τον απογαλακτισμό του έθνους μας από την Εκκλησία. Προωθεί συστηματικά άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς ακατάλληλα πρόσωπα προς επισκοποίηση. Σεκοντάρει την καθιέρωση αντιχριστιανικών νόμων. Εγινε υποχείριο των κυβερνώντων. Και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός…

ΤΟ ΝΕΟ ΑΤΟΠΗΜΑ
____________
Και τώρα; Τώρα κατέβηκε ακόμη ένα σκαλοπάτι στου κακού τη σκάλα: Χωρίς κανένα δισταγμό ξεπουλά όσα-όσα στους κυβερνώντες τα δικαιώματα της Εκκλησίας για να πάρει ως αντίδωρο την τακτοποίηση ημετέρων (και μάλιστα φυντανιών του περιβάλλοντός του) στη Μητρόπολη Αττικής.

Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΤΤΙΚΗΣ ΕΧΕΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ
________________
Η Μητρόπολη Αττικής, Μακαριότατε και Αγιοι Αρχιερείς, έχει Μητροπολίτη: Το Σεβασμιότατο Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημο.
Διχοτόμησή της δεν επιτρέπεται να γίνει χωρίς την άδειά του.
Προπαντός πρέπει να αποκατασταθεί στο θρόνο του από τον οποίο εξεβλήθη χωρίς δίκη και απολογία παρά πάσαν έννοια ηθικής και δικαίου. Αν στην Εκκλησία γίνονται αυτές οι ανομίες τι πρέπει να περιμένουμε από την Πολιτεία και τους άλλους θεσμούς; Πώς προτρέπουν το λαό σε μετάνοια οι Αρχιερείς, όταν οι ίδιοι για 35 χρόνια, δεν αποκαθιστούν την κατάφωρη αδικία που προξένησαν εναντίον των αθώων συνεπισκόπων τους;

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΡΙΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ
_____________________
Πέρασαν τριανταπέντε χρόνια και ακόμη δεν βρέθηκε ένας Αρχιεπίσκοπος και μια σύνοδος για να αποκαταστήσει την ανομία του 1974. Πώς δεν βλέπουν οι διώκτες του Σεβασμιότατου Αττικής κ. Νικοδήμου ότι βρίσκονται μπροστά σε μια τελευταία ευκαιρία να για αποκατασταθούν ενώπιον Θεού και ανθρώπων και προπαντός ενώπιον της συνείδησής τους; Σταύρωσαν τους δώδεκα Μητροπολίτες με τους ήλους της εμπάθειας και της αφιλαδελφίας. Και στη θέση τους εγκατέστησαν μοιχεπιβάτες. Στις πλείστες περιπτώσεις διαβεβλημένους και σκανδαλοποιούς κληρικούς. Δεν βαραίνει τη συνείδησή τους το αίμα των αδελφών τους που έχυσαν τόσο άδικα;

Η ΕΞΙΛΕΩΣΗ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΩΤΩΝ ΤΟΥΣ
______________
Οι έντεκα από τους δώδεκα έχουν φύγει ήδη ένθα ουκ έστιν πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Μένει μόνο ο Σεβασμιότατος Αττικής. Επομένως παρέχεται μια θαυμάσια ευκαιρία στους σταυρωτές του! Ας δείξουν τη μεταμέλειά τους με το μόνο τρόπο που μπορεί να γίνει δεκτός: Με την αποκατάσταση του Σεβασμιότατου κ. Νικόδημου στο θρόνο του.

Η ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗ ΤΗΣ
________________
Επιπλέον! Ο Σεβασμιότατος κ. Νικόδημος πρέπει να αποκατασταθεί όχι μόνον επειδή είναι ο μόνος νόμιμος επίσκοπός της, αλλά και επειδή έχει το ηθικό σθένος και το ανάστημα να ανυψώσει το κύρος της! Μια πολύπαθη Μητρόπολη που, με εξαίρεση το φωτεινό διάλειμμα της ποιμαντορίας του, γνώρισε μόνον σκάνδαλα και αίσχη που τη διέσυραν στο Πανελλήνιο. Τώρα περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται το νόμιμο ποιμενάρχη της.

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ
_____________________
Δυστυχώς η Ιεραρχία ή για να ακριβολογούμε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, με τη γνωστή καμαρίλα του, μεθοδεύει, με σιμωνία, όπως πολύ σωστά επισημάνθηκε, να σφραγίσει τον τάφο της αδικίας μετά της κουστωδίας της διχοτόμησης της Μητρόπολης! Και από μεν τον Αρχιεπίσκοπο και την καμαρίλα του ουδείς σοβαρός άνθρωπος αναμένει πολλά. Δεν πρέπει, όμως, οι υπόλοιποι Ιεράρχες να ορθώσουν το ανάστημά τους και να βάλουν έλεγχο στην Αρχιεπισκοπική αυθαιρεσία;

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ «ΤΥΧΕΡΩΝ», ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιαν 8th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Ο Μητροπολίτης Τορόντο Σωτήριος απαγόρευσε στους ιερείς να παίρνουν «τυχερά»

Πέμπτη, 07 Ιανουάριος 2010

torontoΜε αυστηρή επιστολή- «καταπέλτη», ο Μητροπολίτης Τορόντο και Καναδά κ. Σωτήριος απαγορεύει στους ιερείς του να «απαιτούν τυχερά» από τους πιστούς όταν κάνουν ιεροπραξίες, μυστήρια, κηδείες, κ.λπ.

Ο Μητροπολίτης κ. Σωτήριος αναγκάσθηκε να απευθύνει αυτή την επιστολή διότι για καιρό τώρα και κατά συχνά διαστήματα γίνεται αποδέκτης της αγανάκτησης των Χριστιανών του Καναδά, επειδή υπάρχουν ιερείς οι οποίοι φτάνουν στο σημείο να απαιτούν «τυχερά» για ο,τιδήποτε κάνουν.

Στην επιστολή του προς τους ιερείς, την οποία χαρακτηρίζει «προσωπική και απόρρητη», η οποία όμως διέρρευσε όταν σε μεγαλούπολη του Τορόντο συγκεντρώθηκε κρυφά ομάδα ιερέων για να συσκεφθεί πώς να αντιδράσει στον Μητροπολίτη Σωτήριο, αναφέρει χαρακτηριστικά, πως «πολύ συχνά αντιμετωπίζω την αγανάκτηση των χριστιανών», γιατί ορισμένοι αδελφοί ιερείς «απαιτούν τυχερά».

Επισημαίνεται ότι τα «τυχερά» είναι τα φιλοδωρήματα που δίνουν οι πιστοί στους ιερείς όταν τελούν μυστήρια και ιεροπραξίες και είναι φυσικά πάνω και πέρα από τον μισθό τους με τον οποίο αμείβονται για να εκτελούν ακριβώς αυτές τις ιεροπραξίες και τα μυστήρια. Είναι κάτι παρόμοιο, λόγου χάρη, που δίνουν οι πελάτες στους σερβιτόρους στα εστιατόρια.
Ο Μητροπολίτης Σωτήριος στην επιστολή του αυτή, με ημερομηνία 5 Αυγούστου 2009, αποκαλύπτει τη σύμπραξη ιερέων με νεκροπομπούς για να βγαίνουν από εκεί τα τυχερά τους, χρεώνοντας οι νεκροπομποί επί πλέον τους συγγενείς του νεκρού.
Αναφέρει στην επιστολή του, πως «μίλησα και έγραψα σε ορισμένους ιδιοκτήτες νεκροπομπείων, ιδιαίτερα στην περιοχή του Τορόντο και εξήγησα, ότι δεν είναι επιτρεπτό και σύμφωνο με την τάξη και την πράξη της Εκκλησίας μας να απαιτούνται ‘τυχερά’ για τους ιερείς μας και να χρεώνονται οι συγγενείς των τεθνεώτων» και συμβουλεύει τους ιερείς «μην αφήνετε την ιεροσύνη σας να πέφτει τόσο χαμηλά».

Τους λέγει ακόμα πως αμείβονται αξιοπρεπώς και τους ρωτά «πώς ζουν πολλοί από τους ενορίτες σας των οποίων οι μισθοί είναι πολύ λιγότεροι από ό,τι οι δικοί σας μισθοί;», ενώ τους προειδοποιεί πως εάν δεν συμμορφωθούν θα υπάρξουν κυρώσεις, λέγοντας «θα με αναγκάσετε να λάβω μέτρα». Αποκαλύπτει ακόμα πως ο ίδιος δεν δέχεται «τυχερά» αλλά ούτε και μισθό από τότε που συμπλήρωσε το 65ο έτος της ηλικίας του.

Ολόκληρη η επιστολή του Μητροπολίτη Σωτήριου έχει ως εξής:

«Αγαπητοί εν Κυρίω, Με πολύ πόνο ψυχής γράφω την επιστολή μου αυτή. Ελπίζω να μπορέσω να αγγίξω τις ψυχές σας.
Πολύ συχνά αντιμετωπίζω την αγανάκτηση των Χριστιανών, γιατί ορισμένοι αδελφοί ιερείς ‘απαιτούν τυχερά’. Καίτοι ο ίδιος δεν δέχομαι ‘τυχερά’ ούτε και μισθό από τότε που συμπλήρωσα το 65ο έτος της ηλικίας μου, δεν εμποδίζω τους Χριστιανούς μας να προσφέρουν κάτι στους ιερείς μας για να δείξουν την αγάπη τους και την εκτίμηση του έργου των ιερέων. Το γεγονός όμως, ότι ορισμένοι ιερείς, όντως, ‘απαιτούν τυχερά’ και φτάνουν μέχρι το σημείο να συνεργάζονται με τους ιδιοκτήτες των νεκροπομπείων και να έχουν ορισμένη ‘ταρίφα’ για την κηδεία για τους εαυτούς τους και για τον ψάλτη και τον νεωκόρο, είναι ειλικρινά εξοργιστικό.
Γνωρίζετε όλοι σας πόσο εργάστηκα, ώστε η αμοιβή (ο μισθός) των ιερέων να είναι ικανοποιητική. Φτάσαμε στο σημείο οι ιερείς μας να πληρώνονται πολύ καλύτερα από τους δασκάλους των Δημοτικών μας σχολείων και τους καθηγητές των Γυμνασίων. Σκεφθείτε ότι οι κληρικοί δεν πληρώνουν τους ίδιους φόρους που πληρώνουν οι δάσκαλοι. Σκεφθείτε επίσης ότι ‘τα τυχερά’ δεν φορολογούνται. Οι αδελφοί ιερείς που ‘απαιτούν τυχερά’ δείχνουν απληστία και πλεονεξία.
Μελετείστε την Αγία Γραφή και θα δείτε ότι ‘η πλεονεξία είναι ειδωλολατρία’. Θέλομε να είμαστε λειτουργοί και υπηρέτες του ζώντος Θεού ή ειδωλολάτρες; Σας υπενθυμίζω ότι όλους, με την εξαίρεση δύο, σας χειροτόνησα ή σας έφερα στον Καναδά ο ίδιος. Και για τους δύο συντέλεσα τα μέγιστα για την χειροτονία τους.
Δεν θα ήθελα κανείς σας να με φέρει σε δύσκολη θέση που βρίσκομαι όταν αντιμετωπίζω την αγανάκτηση των Χριστιανών μας για τα ‘τυχερά’. Μίλησα και έγραψα σε ορισμένους ιδιοκτήτες νεκροπομπείων, ιδιαίτερα στην περιοχή του Τορόντο και εξήγησα, ότι δεν είναι επιτρεπτό και σύμφωνο με την τάξη και την πράξη της Εκκλησίας μας να απαιτούνται ‘τυχερά’ για τους ιερείς μας και να χρεώνονται οι συγγενείς των τεθνεώτων.
Γράφω και σε όλους την παρούσα και παρακαλώ θερμά, μην αφήνετε την ιεροσύνη σας να πέφτει τόσο χαμηλά. Όσοι αμείβεσθε όσο ορίζουν οι κανονισμοί της Ιεράς μας Μητρόπολης, (ελάχιστοι πλέον δεν αμείβονται όπως ορίζουν οι κανονισμοί της Ιεράς μας Μητρόπολης) μπορείτε να κάνετε μία αξιοπρεπή ζωή.
Πώς ζουν πολλοί από τους ενορίτες σας των οποίων οι μισθοί είναι πολύ λιγότεροι από ό,τι οι δικοί σας μισθοί; Βεβαίως η αμοιβή σας δεν είναι αρκετή για να οδηγείτε μερσεντές και άλλα πανάκριβα αυτοκίνητα ή να κατοικείτε σε σπίτια 500 χιλιάδων δολαρίων και πλέον. Πρέπει όμως οι ιερείς μας να οδηγούν τόσο ακριβά αυτοκίνητα και να μένουν σε τόσο ακριβά σπίτια και να κάνουν και άλλα περιττά έξοδα; Ταπεινά παρακαλώ να σταματήσετε ‘την απαίτηση τυχερών’.
Εάν δεν το κάνετε, θα με αναγκάσετε να λάβω μέτρα. Εάν δεν σταματήσει η χρέωση των κηδειών διά μέσου των νεκροπομπείων, θα αναγκασθώ να μεταθέσω τον ιερέα ο οποίος θα συνεχίσει να κάνει αυτό. Γνωρίζω ότι σε μία πόλη μεγάλη συζητείται αυτό μεταξύ των ιερέων και μερικοί λένε ‘εάν όλοι μας κρατήσουμε την ίδια γραμμή δεν θα μπορέσει ο Μητροπολίτης να μας βάλει χέρι’. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ νοοτροπία [union].
Αυτός πρέπει να είναι ο τρόπος του σκέπτεσθαι του Ορθόδοξου ιερέα; Βεβαίως γνωρίζω πως δεν μπορώ να μεταθέσω πέντε ή επτά ιερείς από μία μεγάλη πόλη, αλλά υπάρχει λύση. Θα βάλω τα ονόματα των πέντε ή των επτά κληρικών σε ένα καλάθι, θα τραβήξω κλήρο και όποιου το όνομα βγει θα μεταθέσω αυτόν.
Ύστερα από ένα ή δύο χρόνια, εάν οι υπόλοιποι συνεχίζουν την ‘ασχημία’ αυτή, θα κάνω το ίδιο ξανά. Γνωρίζω τη δύναμη των ιερέων, όταν δεν κάνουν το θέλημα του Θεού, αλλά το θέλημα του Σατανά και αρχίσουν να συκοφαντούν τον Αρχιερέα τους, τον πατέρα τους, δεν θα με φοβίσει όμως αυτό. Υπηρετώ την Εκκλησία μας σαν ιερεύς έντεκα και πλέον έτη και σαν Αρχιερεύς 35 και πλέον έτη.
Προτιμώ συκοφαντημένος να πέσω και μάλιστα από τους ιερείς τους οποίους ή εχειροτόνησα ή έφερα στον Καναδά, παρά να νοιώθω, ότι οι ιερείς μας είναι άπληστοι και πλεονέκτες, δηλαδή ειδωλολάτρες.
Παραδέχομαι ότι στην επιστολή μου αυτή χρησιμοποιώ σκληρούς όρους. ‘Υμείς με αναγκάσατε’ όπως λέγει και ο Απόστολος Παύλος. Προσεύχομαι και θα προσεύχομαι να φωτίζει όλους σας ο Θεός να είσθε όντως ιερείς του ζώντος Θεού και να μην αναγκασθώ να προβώ σε καμία από τις ενέργειες που αναφέρω παραπάνω. Θερμά σας παρακαλώ, ακούστε στην πονεμένη πατρική μου φωνή»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΥ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιαν 7th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Νέα Υόρκη,
13/ 1 /2009
Αγαπητέ κ. Νούση,

Με πολλή χαρά διαπίστωσα, για μια ακόμη φορά, ότι ευτυχώς παραβήκατε την υπόσχεση να μην ξαναμιλήσετε. Μου δίνει ιδιαίτερη χαρά να συνομιλώ εν αγάπη και αληθεία με εκλεκτό εν Χριστώ αδελφό για την πίστη μας. Παράλληλα χαίρομαι τη γλαφυρή πένα σας και σας επαινώ εκ βαθέων για τα πολλά χαρίσματα που σας προίκισε ο καλός Θεός.

ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ

_________________
Στην επιστολή σας κ. Νούση μου απευθύνετε τα ακόλουθα ερωτήματα:
“Τι είναι γιανναρικός και γιανναρισμός;
·       Ποιοι είναι ακριβώς οι γιανναρικοί; Συγκεκριμένα θεολογικά-όχι γλωσσολογικά-χαρακτηριστικά.
·       Μπορούμε να χαρακτηρίζουμε καταχρηστικώς ως εκκλησίες συνάξεις αλλοδόξων χωρίς να πιστεύουμε στη θεωρία των κλάδων;
·       Τι είναι οι νεονικολαΐτες και ο νεονικολαϊτισμός ακριβώς;
·       Τι εστί νεορθοδοξία και νεορθόδοξος;
·       Αν αποκαλέσεις παιδί του Θεού ένα αλλόδοξο ή αλλόθρησκο, είσαι οικουμενιστής;
·       Οι ΓΟΧ τελικά να αναβαπτίζονται και να αναχειροτονούνται ή όχι; Με τι κριτήρια κρίνεις την αποστολική τους διαδοχή;
·       Αν ένας ρωμαιοκαθολικός γίνει δεκτός στην ορθόδοξη εκκλησία μόνο με χρίσμα, ο επίσκοπος ή η σύνοδος που το επέτρεψε εγκαλούνται ως οπαδοί της «βαπτισματικής θεολογίας»;
.      Το αντίδωρο που έδιναν οι αγιορείτες – δες το βιβλίο του ρκ/κου μοναχού Λαυρεντίου – και δίνουν ακόμη σε αλλοδόξους, τους καθιστά οικουμενιστές και συγκρητιστές;
·       Οι πατέρες που συνδιελέγοντο με αιρετικούς και αλλοθρήσκους (βλέπε π.χ. Παλαμά Γρηγόριο) μήπως παρέβησαν την αποστολική διαταγή – κανόνα «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τιτ. 3,10);
·       Η συμπαρουσία σε αγιορείτικες μονές στην τράπεζα του γεύματος αλλοδόξων και αλλοθρήσκων μήπως μολύνει τους αγιορείτες πατέρες και λαϊκούς προσκυνητές με το αμάρτημα της συμπροσευχής;
Έχω και άλλους δικούς μου καταλόγους αλλά θα αρχίσω με αυτά ενδεικτικώς. Περιμένω εναγωνίως και με ενδιαφέρον τις απαντήσεις σου θεολογικώς πλήρως κατοχυρωμένες”.

ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΟ ΓΛΥΚΟ ….
_____________
Τώρα θα μου επιτρέψετε να σας μαλώσω αδελφικά. Μου δείχνετε το γλυκό και μετά μου λέτε: Δεν θα σου δώσω να φας. Πρώτα μου ανοίγετε την όρεξη ότι θα συζητήσουμε τόσο ωραία ερωτήματα και μετά ο κ. Ανδρεόπουλος γράφει ότι αναλάβατε δέσμευση να μην ξαναγράψετε. Για σκεφτείτε το καλύτερα: Αν τηρήσετε την υπόσχεσή σας, πώς θα μπορέσουμε να συζητήσουμε όλα αυτά τα ενδιαφέροντα θέματα και τον ακόμη πιο μακρύ κατάλογο θεμάτων που έχετε υπόψη σας να μου υποβάλετε; Σας παρακαλώ, λοιπόν, θερμά να παραβείτε τη δέσμευση που αυτοβούλως αναλάβατε ότι μου γράφετε για τελευταία φορά για να μπορέσουμε να συζητήσουμε εν εκτάσει όλα τα θαυμάσια ερωτήματα που μου θέσατε.

ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ…
__________________
Με κατηγορείτε στην επιστολή σας κ. Νούση: “Έχει καταστεί περιφανώς σαφές, αγαπητέ, ότι δεν έχεις πρόθεση να διαλεχθείς αλλά να προπηλακίσεις και προβοκάρεις. Φοβάμαι ότι το κακό αυτό συνήθειο δεν είναι δικό σου εφεύρημα αλλά μιας ολόκληρης των παρελθόντων ετών γενιάς –  θεολόγων καταληψιών της επικαιρότητας – που ελέγχεται κρινομένη σε θεολογικό αρχικώς επίπεδο επιστημονικώς,  αλλά κυρίως σε πνευματικό επίπεδο – ήτοι αυτής ταύτης της ζωής, την οποία άλλωστε θεραπεύει και η θεολογία, ειδάλλως εκπίπτει στο γήινο και χθαμαλό επίπεδο της ψιλής θεωρητικής επιστήμης. Αναπαράγεις φωτοτυπικώς δεδοκιμασμένες παλαιόθεν γκαιμπελοειδείς θεολογοσχήμονες τακτικές προδίδων την εκ του ορίζοντος διαφαινομέμην ως ουράνιον τόξον θεολογική ηττοπάθεια και απροδιοριστία. Ήδη κατέστης αιρετικός ερμηνευτής των δικών μου λόγων και ιδεών και γλαφυρός υβριστής μου δοκησιφρονών ότι με επαναφέρεις στην ορθόδοξη τάξη, ης παρεξέκλινα. Είσαι απλά εις κοινός μιμητής ενός παλαιοντολογικού θεολογικού συντηρητικοευσεβιστικού κατεστημένου με προκάτ αντιλήψεις και τακτικές. Δεν μπορείς να διανοηθείς ότι ο θεολογικός κατά παραδοσιολάγνων αντίλογος μπορεί να προέλθει από ετέρα φωνή ει μη μόνον αυτή του γιανναρά ή άλλου τινός νεορθοδόξου. Συνεχίζεις την πάγια βαπτισματική σου τακτική – για δε γινόσουν, αδελφέ, ιερέας να πας στη Αφρική να βαπτίσεις μιλιούνια παγανιστές, εκεί θα έσωζες εαυτόν και αλλήλους ασφαλέστερα – να με  προσομοιώνεις με το γνωστό θεολόγο και να με χρίεις και με άλλα πολλά ων ουκ έστιν αριθμός. Ίσως νιώθεις ότι μόνον εξ αυτού βάλλεσαι ομού μετά των μυστακοφόρων παλαιοτέρων αγίων θεολόγων της εποχής σου συνοψίζοντας και ενσαρκώνοντας, όπως ευκοπώτερον στοχοποιήσητε,  επ’ αυτόν τον αόρατο και απροσδιόριστο εχθρό σας πάσχοντες από μανιοκαταδιωκτικά σύνδρομα δειλοί όντες εκ της πολυχρονίου πνευματικής σας υπανάπτυξης. Γκρεμίζεται όντως το ένδον προπύργιο, ένας ολόκληρος εσωτερικός κόσμος ερεισμένος στα ξυλοπόδαρα του ευσεβοφανούς ορθοδοξοδοκητισμού. Οι κατακτήσεις τόσων ετών. Η αυταπάτη της αυθεντίας. Το ψευδές σας αυτοείδωλο. Η φθίνουσα εξουσία. Πάλι η ψυχολογία μπροστάρης και καταλύτης, ενώ ο Θεός το άλλοθι και η πρόφαση του αγώνα. Ουραγός μιας απερχόμενης και ασθμαίνουσας σχολής θεολόγων. Λάτρης  θεολογικού γένους του οποίου ήδη ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος. Δώστε πια τη σκυτάλη σε άλλους. Ίσως πετύχουν περισσότερα από σας που εκθρέψατε έστω και άκοντες περισσότερους αθέους, αναρχικούς και τρομοκράτες.”

ΑΠΑΝΤΩ

__________

Απαντώ στις κατηγορίες σας: Ολα αυτά που αναφέρετε κ. Νούση για μένα είναι ακριβή. Είμαι αυτός ακριβώς που περιγράφει η γλαφυρή σας πένα. Η αντίληψή μου πάντως ήταν ότι η συζήτηση δεν γινόταν για μένα αλλά για κάτι που άξιζε τον κόπο να μιλήσουμε. Μιλούσαμε για την πίστη μας. Μιλούσαμε για το Χριστό, για την Εκκλησία Του, για την Ορθοδοξία, για τον Οικουμενισμό, για την κατάφωρη παραβίαση των κανόνων της Εκκλησίας, για τη σχετικοποίηση των δογμάτων, για την εισαγωγή αιρέσεων, για τη συνομολόγηση προδοτικών συμφωνιών, για την υπογραφή αιρετικών κειμένων με τους Παπικούς, για τη συμμετοχή μας στον ΠΣΕ, για τη μοναδικότητα και την ενότητα της Εκκλησίας. Γι’ αυτά μιλούσαμε. Οχι για μένα! Οπως σας είπα: Ολα όσα μου καταμαρτυρείτε και ακόμη περισσότερα είναι αλήθεια. Αλλά σε μένα σταθήκατε; Εγώ, κ. Νούση, στάθηκα έμπορος κακός. Το ένα τάλαντο που μου έδωσε ο Χριστός ούτε στη γή δεν κατόρθωσα να το κρύψω για να το βρει κάποιος άλλος να το αξιοποιήσει. Το περιέφερα και το περιφέρω ακόμη, όπως βλέπετε, στις οδούς της ματαιοδοξίας και στις αγυιές της φιληδονίας και της πλεονεξίας. Αυτός είμαι. Οχι κάτι καλύτερο. Γι’ αυτό και δεν αξίζει τον κόπο να συζητούμε για μένα.

“ΜΕΖΟΝΕΣ ΜΟΙΡΑΙ”

_____________

Αλλά εσείς κ. Νούση; Δεν είστε, όπως μας διαβεβαιώνετε, ώσπερ οι λοιποί των θεολόγων της ανέραστης ζωής. Εσείς προικισθήκατε με τα πέντε τάλαντα. Γι’ αυτό κάναμε τόσο καιρό το διάλογο. Αφού βλέπετε τι συμβαίνει στην Εκκλησία πώς αξιοποιείτε τα πολλά σας τάλαντα για τη δόξα του Χριστού μας;  Ακριβώς επειδή διέκρινα ότι δεν είστε ώς ούτος ο άθλιος Παναγιώτης αλλά ένας διαλεχτός άνθρωπος για ποιο λόγο στέκεται βόδι στη γλώσσα σας για τον Οικουμενισμό; Γιατί αρνείστε να ομολογήσετε την αλήθεια του Χριστού; Γιατί δεν μας λέτε τι ακριβώς πιστεύετε για το συγκρητισμό; (Επαναλαμβάνω τα ερωτήματα: Συμφωνίες Μπαλμάντ και Σαμπεζύ. Κοινά κείμενα Πόρτο Αλέγκρε, Ραβέννας και Ελούντας. Συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους. Ισότιμη συμμετοχή στον ΠΣΕ. Βαπτισματική θεολογία. Θεωρία των κλάδων. Θεολογία των αδελφών Εκκλησιών. Θεολογία των δύο πνευμόνων). Για όλα αυτά, κ. Νούση, σας παρακαλώ ως ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός να μας πείτε τι φρονείτε. Οχι για να σας δώσω πιστοποιητικό υγιών θρησκευτικών φρονημάτων αφού όπως ορθά επισημαίνετε είμαι εν παντί αναρμόδιος να το πράξω αλλά για να αναπαύσετε τη συνείδηση εν Χριστώ αδελφών σας. Σας παρακαλώ θερμά! Για μια ακόμη φορά! Για την αγάπη του Χριστού μας ως προικισμένος άνθρωπος που δεν υπόκειστε στους περιορισμούς της δικής μου ανέραστης θεολογικής γενιάς αλλά ως φέρελπις θεολόγος της νέας γενιάς με τα πολλά χαρίσματα και την ευφράδεια του λόγου να μας πείτε τι πιστεύετε. Και όχι μόνον να μας πείτε αλλά αφού κάνετε την ορθόδοξη ομολογία πίστεως για τον Οικουμενισμό να σας καμαρώσουμε ως δεινό πολέμιο των σύγχρονων αιρέσεων. Οχι βέβαια με τον ανέραστο τρόπο της απολιθωμένης μου θεολογικής γενιάς αλλά με το δικό σας φρέσκο και νεανικό τρόπο. Θα το κάνετε; Προσεύχομαι στο Θέο ότι θα βρείτε το κουράγιο και ότι συναγωνιστές ο καθένας από το μετερίζι του με τα δικά του τάλαντα ή την έλλειψη ταλάντων ο καθένας μας ας κάνουμε το χρέος μας απέναντι στο Χριστό και την Εκκλησία Του.

“LAPSUS CALAMI;”

____________

Θα σταματούσα εδώ και θα ανέμενα την απάντηση στα ερωτήματα που σας υπέβαλα αλλά μια πρόταση της επιστολής σας με εξαναγκάζει να σταθώ με πολύ σκεπτικισμό. Γράφετε συγκεκριμένα ότι είμαι: “Εκπρόσωπος μιας ασπρόμαυρης εποχής και θεολογίας βλέπεις τα πάντα καταθλιπτικά μη διακρίνοντας την ποικιλόχρουν περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ζωής, την οποία λίαν καλώς ο Κύριος έκτισε τοιουτοτρόπως”. Ελπίζω να μην κατάλαβα καλά αυτό που γράφετε, κ. Νούση, επειδή αν το κατάλαβα καλά πόθεν άρξομαι θρηνείν; Δηλαδή για σας τα θέματα της πίστεως δεν είναι μαύρα και άσπρα; Είναι παρδαλά; Ελπίζω να πρόκειτια για lapsus calami. Γιατί αν δεν πρόκειται για lapsus calami τότε το ζητούμενο (κατά τον ισχυρισμό σας πάντοτε) δεν είναι το “αιωνία η μνήμη” και το “ανάθεμα έστω” αλλά η “περιεκτικότητα”, ο νεοεποχιτισμός, ο συγκρητισμός, ο Οικουμενισμός, η “θεωρία των κλάδων”. Μαύρο και άσπρο, κ. Νούση είναι οι αλήθειες της πίστης μας. Καμιά απόχρωση μεταξύ των δύο. “Ούτε ιώτα εν” ή “κεραία μία”; Προσεύχομαι γονυκλινής η νέα φέρελπις θεολογική γενιά να μην έλθει να ανατρέψει αυτό το μαυρόασπρο αξίωμα. Αλλιώς κ. Νούση όσο ερωτευμένη και αν είναι η γενιά σας, όσο Γιανναρά και να διάβασε, θα μας εισαγάγει όχι στην αποδέσμευση από την ανέραστη θεολογία της δικής μου γενιάς, αλλά στο συγκρητισμό. Διαβεβαιώστε με σας παρακαλώ ότι δεν δέχεστε τους ιριδισμούς του ουράνιου τόξου στα της πίστεως. Αναπαύσετε τη συνείδησή μου ότι φρονείτε ότι ου χωρεί συγκατάβασις εις τα της πίστεως. Αλλιώς αδελφέ μου κρίμα στα πέντε τάλαντα και την ερωτευμένη θεολογία που εκπροσωπείτε. Αν η ανάγκη να ξεκαθαρίσετε τις θέσεις σας προηγουμένως ήταν αναγκαία ύστερα από αυτό που γράψατε η σαφής ομολογία της πίστεως κατέστη απολύτως επιτακτική. Σας παρακαλώ, λοιπόν, θερμά μην ολιγωρήσετε να δώσετε τις απαιτούμενες εξηγήσεις. Αναμένω προσευχόμενος ότι πρόκειται για lapsus calami. Οτι θα ομολογήσετε ότι δεν είστε εισηγητής του αθλιότατου συγκρητισμού και ότι είστε έτοιμος να ομολογήσετε ενώπιον Θεού και ανθρώπων: Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Γένοιτο.

Εν αγάπη εκτενώς δεόμενος προς τον Κύριον διατελώ εν αναμονή,
Παναγιώτης Τελεβάντος

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΙΩΠΟΥΜΕ;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιαν 4th, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.
Αγαπητέ κ. Νούση, ……………………………………………………………………………………………………………

ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΙΩΠΟΥΜΕ;

________________

Να πάω ένα βήμα παρακάτω; Υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι και για τις συμπροσευχές θα ήταν διατεθειμένοι να δείξουν “οικονομία” εξαιτίας της εμπερίστατης κατάστασης του Πατριαρχείου. Ποια ανοχή, όμως, είναι δυνατόν να επιδειχθεί, όταν η ορθόδοξη εκκλησιολογία ποδοπατείται; Οταν αυτός ούτος ο εκπρόσωπος της Ελλαδικής Εκκλησίας στο διάλογο με τους Παπικούς Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος ισχυρίστηκε στη σύνοδο της Ιεραρχίας ότι η Εκκλησία είναι διαιρεμένη; Οταν ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας) ισχυρίζεται ότι το βάπτισμα των εκτός Εκκλησίας είναι υποστατό λές και αγνοεί ακαδημαικός της δικής του εμβέλειας ότι “η Εκκλησία εν τοις μυστηρίοις σημαίνεται”; Πώς να αποδεχθεί κάποιος τη “θεωρία των κλάδων” και των “αδελφών Εκκλησιών” χωρίς να προσβάλει βάναυσα την πίστη του; Δεν απαγγέλλουμε το Σύμβολο της Πίστεως κάθε φορά που μετέχουμε στο μυστήριο της Θεία Ευχαριστίας; Δεν ομολογούμε πίστη εις ΜΙΑΝ Εκκλησία και ΕΝ βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών; Οταν, λοιπόν, κάποιοι ομολογούν τα αντίθετα δεν πρέπει να πάρουμε θέση; Και όταν λέγω κάποιοι εισάγουν κακοδοξίες αναφέρομαι πρώτιστα στον Ορθόδοξο συμπρόεδρο της Μικτής επιτροπής Ορθοδόξων και Παπικών Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη (Ζηζιούλα) τον στρατηγικό νου των Οικουμενιστικών σχεδιασμών! Δεν είναι ο εισηγητής της “Βαπτισματικής θεολογίας”; Δεν νομίζετε ότι όλοι πρέπει να ανησυχούμε σφόδρα και να εκφράζουμε (με ευπρέπεια πάντοτε) την έντονη αποδοκιμασία μας για τις κακόδοξες θέσεις του; Δεν συγκλονιστήκατε, όταν ακούσατε στην Ημερίδα για το διάλογο, που διοργάνωσε η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τον εκπρόσωπο του Αρχιεπισκόπου π. Παύλο Κουμαριανό να λέγει ότι για να προχωρήσει ο διάλογος πρέπει να εφαρμοστεί πρώτα η “διακοινωνία”; Με άλλα λόγια να γίνουμε Ουνίτες;

ΣΑΦΕΣΤΕΡΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ “ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ”

______________________________

Είναι εύκολο να λέμε: Ξέρεις! Το θέμα της “Βαπτισματικής θεολογίας” πρέπει να εξεταστεί συνοδικά. Ασφαλέστατα και πρέπει. Μόλις πρόσφατα δημοσίευσα άρθρο στο οποίο αναφέρω ότι η “Βαπτισματική θεολογία” και ο εισηγητής πρέπει να απασχολήσουν τις συνόδους των Ορθοδόξων Εκκλησιών αυτεπάγγελτα ή κατόπιν καταγγελίας των πιστών. Εσείς κ. Νούση πώς τοποθετείστε σ’ αυτό το θέμα; Θα προσυπογράφατε μια τέτοια καταγγελία ή έστω έκκληση για να επιληφθεί η Ιερά Σύνοδος του σοβαρότατου αυτού θέματος; Η “Βαπτισματική θεολογία”, όπως γνωρίζετε, είναι το θεμέλιο των οικουμενιστικών ανοιγμάτων του Πατριαρχείου. “Ορθοδοξοποιεί” τη “θεωρία των κλάδων”. Στην πτώση ή στην ανάσταση αυτής της θεολογίας εδράζεται η λεγόμενη “οικουμενική κίνηση”. Σ’ αυτή, την Αγγλικανικής προέλευσης θεωρία, στηρίζεται και η συμμετοχή πολλών Ορθοδόξων Εκκλησιών στο ΠΣΕ. Πώς να πιστέψω ότι για ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν έχετε άποψη; Είναι εύκολο κάποιος με το δικό σας χάρισμα της πένας να γράφει σειρά άρθρων και να εκθέτει όσους τον πίκραναν και τον σκανδάλισαν. Αραγε η προσωπική μας πικρία για οποιοδήποτε θέμα (όσο δικαιολογημένη και αν υποτεθεί ότι είναι) μπορεί να είναι ποτέ ισχυρότερος παράγοντας από την ανάγκη να ομολογήσουμε την πίστη μας;

ΦΑΡΙΣΣΑΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

_____________

Σας παρακαλώ θερμά να πάρετε θέση για τα πιο πάνω σοβαρά θέματα. Είναι αποδεκτό (ή αν θέλετε επιβεβλημένο) να στηλιτεύετε το φαρισσαισμό. Τελικά, όμως, πρέπει να σας προβληματίσει τι απήχηση έχουν οι εκκλήσεις σας να συμπεριφερθούν με ευπρέπεια οι παρεκτρεπόμενοι αν στο μυαλό τους υπάρχει αμφιβολία ότι δεν τους κατηγορείτε απλά για τον ακραίο τρόπο που εκφράζονται αλλά αν εκλαμβάνουν την κριτική σας ως υποστήριξη των Οικουμενιστών. Αν έχουν σχηματίσει τη λανθασμένη έστω πεποίθηση, ότι αρνείστε ότι υπάρχει πρόβλημα με την εισαγωγή κακοδοξιών από τα πιο επίσημα χείλη των διαλόγων. Το ξεκαθάρισμα της θέσης σας θα βοηθήσει, όσους ελέγχετε, να συνειδητοποιήσουν ότι αυτοί που διαφωνούν με το ύφος και τις ακρότητες ορισμένων αντιπάλων του Οικουμενισμού δεν είναι κατ’ ανάγκην Οικουμενιστές. Είναι ορισμένες φορές πιστά μέλη της Εκκλησίας που αποδοκιμάζουν τις ακρότητες και την έλλειψη ευπρέπειας. Η δική σας ξεκάθαρη τοποθέτηση θα βοηθήσει του Θεού συνεργούντος τους παρεκτρεπόμενους να προβληματιστούν για την ορθότητα της τακτικής τους.

ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΕΥΘΥΝΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ

___________________

Οπως προσέξατε γράφω σε τρίτο πρόσωπο γι’ αυτούς που υπερβαίνουν τα όρια στην κριτική τους για τον Οικουμενισμό. Σας διαβεβαιώ ότι αναγνωρίζω ότι και εγώ γράφω πολλές φορές με οξύτητα που υπερβαίνει το μέτρο. Σας παρακαλώ, όμως, η δεδομένη δική μου εμπάθεια και ορισμένων άλλων να μη σας αποτρέψει από το να εκπληρώσετε το χρέος σας έναντι του Θεού. Μην παραθεωρήσετε ότι οι ηγέτες του αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού είναι όλοι ανεξαίρετα ευπρεπείς και γνήσιοι άνθρωποι. Για αναλογιστείτε ποιος από τους επικεφαλής του αντιοικουμενιστικού αγώνα δεν είναι άνθρωπος του Θεού (π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Σαράντης Σαράντος, π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, π. Γεώργιος Καψάνης, οι Σεβασμιότατοι Μητροπολίτες που υπέγραψαν την Ομολογία, ο κ. Τσελεγγίδης, κτλ)! Τώρα αν πάλιν κάποιοι από μας τους ασήμαντους δείχνουμε “ζήλον ου κατ’ επίγνωσιν”, αν είμαστε μικροπρεπείς και υποκριτές, αν ενεργούμε με ασέβεια προς ανθρώπους και θεσμούς, αν δεν έχουμε την αίσθηση του μέτρου, αν σας σκανδαλίζουμε με την ακρισία και την έλλειψη διάκρισης των λόγων ή και των ενεργειών μας, μη διστάσετε, να μας ελέγξετε. Μην επιτρέψετε, όμως, σας παρακαλώ, οι δικές μας ατέλειες να σταθούν εμπόδιο στο δικό σας καλό αγώνα της πίστεως.

ΕΡΩΤΗΣΑΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΑΣ

_______________

Τοποθετηθήκατε ήδη με σαφήνεια για την ανάγκη επιστροφής των αιρετικών στην Εκκλησία ως πλανηθέντων από το διάβολο αδελφών μας. Η τοποθέτησή σας αυτή αναπαύει τη συνείδησή μας. Σας παρακαλώ. κ. Νούση, κάνετε ένα επιπλέον βήμα: Οταν βρεθείτε “ενώπιος ενωπίω”, σε κάποια στιγμή που η σιωπή και η νήψη βοηθούν να ιχνηλατήσουμε τα βήματα του Κυρίου που ακούονται  παρηγορητικά ανάμεσα στις οιμωγές των σκοτεινών παθών, ερωτήσατε, σας παρακαλώ τη συνείδησή σας, αν συμφωνεί με τη “Βαπτισματική θεολογία”, τη θεωρία των “αδελφών Εκκλησιών”, τη συμφωνία του Σαμπεζύ τα κοινά κείμενα του Πόρτο Αλέγκρε, της Ραβέννας και της Ελούντας καθώς και για τις συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους. Σχημάτισα την εντύπωση, κ. Νούση, ότι η απάντηση της συνείδησής σας είναι αρνητική. Αν σας ερμηνεύω ορθά σας παρακαλώ θερμά από όποιο μετερίζι αποφασίσετε να κάνετε τον αγώνα σας (χωρίς επαναλαμβάνω να έχετε σχέση με την Ομολογία ή τους ανθρώπους που την υπέγραψαν), να δώσετε τον καλό αγώνα της πίστεως. Ως ελεύθερος σκοπευτής της Εκκλησίας και της αλήθειας Της. Οπως σας φωτίσει ο Θεός. Ας μην κλείνουμε τα μάτια μπροστά στο συγκρητισμό και τη σχετικοκρατία σε θέματα πίστεως που μας κάνει να ασφυκτιούμε. Οχι επειδή ο Θεός μας χρειάζεται για να οικονομήσει τη σωτηρία του κόσμου. Εμείς έχουμε ανάγκη να δίνουμε την καλή ομολογία της πίστεως, για να μην προσθέσουμε κοντά στις υπόλοιπες αμαρτίες μας και την άρνηση να συμπαραταχθούμε με την παράδοση των αγίων Πατέρων. Ας μην προσποιηθούμε ότι απλά και μόνον κάποιοι έξαλλοι και φανατικοί δημιουργούν εκ του μη όντος προβλήματα. Υπάρχει, δυστυχώς, εξ αντικειμένου, πολύ σοβαρό πρόβλημα με τον Οικουμενισμό. Είναι αλήθεια ότι ορισμένοι αντιδρούμε χωρίς εκκλησιαστικό φρόνημα: Με ύβρεις, μίσος, φανατισμό και κακεντρέχεια. Πιστεύετε, όμως, ότι εμείς είμαστε το πρόβλημα; Οχι οι δυσάρεστες παρενέργειές του;

“Ο ΦΥΛΑΞ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ”

_________________

Η ομολογία της αλήθειας της Εκκλησίας και η υπεράσπιση της πίστεως δεν είναι, όπως γνωρίζετε, υπόθεση των επισκόπων μόνον. Η σύνοδος της Κωνσταντινουπόλεως των Πατριαρχών της Ανατολής το 1848 αναγνωρίζει το ποίμνιο της Εκκλησίας, ως το “φύλακα της πίστεως”. Οταν, όσοι υπέγραψαν την προδοτική για την Ορθοδοξία σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας, επέστρεψαν οίκαδε αντιμετώπισαν την αποδοκιμασία των πιστών. “Πώς τα ημέτερα;” τους ρωτούσαν. “Πώς τα της Συνόδου;” “Ει ετύχομεν την νικώσαν;”. Και οι εξωμότες έλεγαν: “Πεπράκαμεν την πίστιν ημών. Αντηλλάξαμεν την ευσέβειαν προδόντες την καθαράν θυσίαν. Αζυμίται γεγόναμεν”. Και συμπλήρωσαν: “Η δεξιά αύτη υπέγραψεν; Κοπείτω. Η γλώττα αύτη ωμολόγησεν; Εκριζούσθω”. Αλλωστε στα άρθρα σας ομολογείτε ότι πολλοί επίσκοποι απέχουν πολύ από το να ενσαρκώνουν τον καλόν ποιμένα. Ορθά επίσης επισημαίνετε ότι η υπακοή στο Γέροντα δεν ισχύει, όταν το θέμα αφορά την ενότητα και την αλήθεια της Εκκλησίας. Ολοι οι πιστοί έχουν ευθύνη και λόγο “όταν Θεός το κινδυνευόμενον”.



Με εκτίμηση,

Παναγιώτης Τελεβάντος

50ό ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Ιαν 3rd, 2010 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Αποστολέας     theodromos

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ
«Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»
ΤΟΜΕΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ
ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ 32 – 106 80 ΑΘΗΝΑΙ
Τηλ. 210. 3614135

50 ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΘΕΜΑ: Ἡ πρόκληση τῆς σύγχρονης Παιδείας

γιά διαχρονικές Ἀξίες καί Πρότυπα

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 29/12/2009

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

∙ Ἡ στροφή στίς διαχρονικές ἀξίες δέν εἶναι ὀπισθοδρόμηση ἀλλά ἀναβαπτισμός στό πνεῦμα καί τήν ἀλήθεια. Γιά νά πᾶμε μπροστά εἶναι ἀνάγκη νά γυρίσουμε πίσω, νά μαθητεύσουμε στό δοκιμασμένο παρελθόν. Τίς ἀξίες δέν χρειάζεται νά τίς δημιουργήσουμε ἤ νά τίς ἀνακαλύψουμε, ἀλλά νά τίς ἀποκαλύψουμε.

∙ Τό σχολεῖο ἔχει ἀλλάξει. Τίποτε πλέον δέν εἶναι δεδομένο. Ὑπάρχει ἀνάγκη ἱεραποστολικοῦ πνεύματος. Ἡ κοινωνία μπορεῖ νά ἐμποδίζει νά διδάσκουμε μέ τόν λόγο, δέν μπορεῖ ὅμως νά μᾶς ἐμποδίσει νά ἐμπνέουμε μέ τή ζωή μας. Ἡ βίωση τῶν ἀξιῶν εἶναι ἡ καλύτερη μαρτυρία τους. Πρίν διδάξουμε πρέπει νά ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τίς ἀρχές καί ἀξίες πού πιστεύουμε, πρέπει νά γίνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι διαχρονικοί.

∙ Ὁ δάσκαλος, γιά νά εἶναι δημιουργικός καί ἀποτελεσματικός, πρέπει νά λειτουργήσει ὡς πραγματικός παιδαγωγός, ὡς φορέας καί μυσταγωγός τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.

∙ Τό μοντέλο τῆς ἀγωγῆς τοῦ νέου ἀνθρώπου πού θά ἐπιλέξει γιά νά ἐφαρμόσει θά εἶναι τό «θεανθρωποκεντρικό». Σύμφωνα μ’ αὐτό, ἡ παιδευτική διαδικασία θά ἔχει ὡς ἀφετηρία καί τέλος τόν Θεό. Θά κατευθύνεται πρός τόν Θεό καί θά πραγματοποιεῖται διά τοῦ Θεοῦ.

∙ Ὁ δάσκαλος στό πλαίσιο αὐτῆς τῆς ἀγωγῆς προσφέρεται ὡς ζωντανό πρότυπο τελειότητος. Γι’αὐτό θά πρέπει νά χαράσσει μιά ἐσωτερική πορεία πνευματικῆς ἀναζητήσεως καί ἀσκήσεως.

∙ Ὁ δάσκαλος – παιδαγωγός πρέπει νά παρακολουθεῖ τίς ἐξελίξεις τῶν Ἐπιστημῶν τῆς Ἀγωγῆς καί νά ἀξιοποιεῖ στό ἔργο του τά ἑκάστοτε νέα πορίσματά τους. Νά εἶναι ὁ ἄρτια πεπαιδευμένος ἤ τουλάχιστον νά στοχεύει στήν κατάκτηση ἄρτιας γνωστικῆς ἀρματωσιᾶς.

∙ Νά στέκεται στίς πύλες τοῦ Πνεύματος, ἀποδυόμενος στόν εὐγενέστερο ἀγώνα γιά τή μετάδοση τῆς γνώσης, τήν κατάκτηση τῆς ἐλευθερίας τοῦ πνεύματος, τό φωτισμό τοῦ νοῦ, τήν ἐκλέπτυνση τῆς εὐαισθησίας τῶν μαθητῶν, τή συμπόρευση στό δρόμο τῆς ἀναζήτησης τῆς ἀλήθειας.

∙ Νά δαπανᾶ γιά τήν ἐπιτέλεση τοῦ ἔργου του ὁλόκληρο τόν ἑαυτό του, μέ θυσία καί τῆς ζωῆς του ἀκόμη.

∙ Ἡ σπουδή τῶν ἀξιῶν δέν ἀποτελεῖ ἐκπαιδευτικό ἀντικείμενο· εἶναι παιδεία καί μαθητεία. Δέν γίνεται μέ διδασκαλία καθημερινῶν κοινωνικῶν δεξιοτήτων ἤ βιωματικῶν δραστηριοτήτων. Ἡ ἀγωγή πρέπει ἀπό μάθημα καί κανόνες συμπεριφορᾶς νά γίνει πολιτισμός καί δημιουργία.

∙ Ἡ ἱστορία χαρακτηρίζεται ἀπό περιοδικότητα. Αὐτό συντηρεῖ τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἐπανέλθουν οἱ ἀξίες, οἱ ὁποῖες, ὅταν περιφρονοῦνται καί ἀγνοοῦνται, στήν οὐσία κυοφοροῦνται γιά τήν ἑπόμενη γενιά. Δικό μας χρέος εἶναι νά ὁμολογοῦμε τήν ἀλήθεια καί νά συντηροῦμε τίς ἀξίες.

∙ Ἡ μόνη ἀντάξια τοῦ ἀνθρώπου παιδεία, ἡ μόνη ἀναγκαία γιά τίς ψυχές μας καί τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας ἀγωγή εἶναι ἐκείνη πού ἀναζητεῖ τόν ἐμπνευστή της καί τό ἰδεῶδες της, τό πρότυπο καί τήν ὕψιστη ἀξία της στό Θεανθρώπινο Πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ· ἐκείνη πού προβάλλει τήν τελειότητά Του καί ἐμπλουτίζεται ἀπό τίς αἰώνιες ἀρχές τῆς διδασκαλίας Του.

ΠΟΙΟΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΡΕΠΤΟΙ;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Δεκ 30th, 2009 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.
Του Παναγιώτου Τελεβάντου

ΠΟΙΟΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΡΕΠΤΟΙ;

____________________

Ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ κ. Πέτρος Βασιλειάδης δημοσίευσε άρθρο (“Η αναγκαιότητα του διαθρησκειακού διαλόγου και τα προβλήματά του”) με αφορμή σχετικό άρθρο (“Διαθρησκειακός διάλογος: Μια προσέγγιση”) του Μητροπολίτη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ. Σεραφείμ. Ο κ. Βασιλειάδης παραπέμπει σε άρθρο μου “Προυποθέσεις διαλόγου με τους αλλοθρήσκους” και το θεωρεί τρόπο τινά απάντηση στις θέσεις που διατυπώνει ο Σεβασμιότατος Ιωαννουπόλεως. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καθόλου υπόψη το άρθρο του κ. Σεραφείμ. Στην πραγματικότητα ήταν ένα παλιό αδημοσίευτο κείμενο που έγραψα για την ανάλυση της Ομολογίας Πίστεως για τον Οικουμενισμό το οποίο διασκεύασα για να δημοσιευθεί στον ιστοχώρο.


ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

_____________________

Υπάρχουν πολλά θέματα που δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε  με τον κ. Βασιλειάδη. Ο προβληματισμός του κινείται σε απροκάλυπτα οικουμενιστικό πλαίσιο και οι όροι του είναι δανεισμένοι κατευθείαν από την προτεσταντική θεολογία. Το σίγουρο είναι ότι καμιά αντίρρηση δεν έχουμε να διεξάγονται διάλογοι με αλλόθρησκους, σχισματικούς και αιρετικούς. Μας θλίβει βαθύτατα η συστηματική κατασυκοφάντηση των παραδοσιακών πιστών ότι δήθεν αντιτιθέμεθα στη διεξαγωγή διαλόγων με τους αλλόθρησκους, τους σχισματικούς και τους αιρετικούς. Δεν ξέρω γιατί μετέρχονται πολλοί αδελφοί μας συστηματικά αυτή τη συκοφαντία. Πάλιν και πολλάκις έχουμε τονίσει ότι οι αντιρρήσεις μας αφορούν αποκλειστικά και μόνον το συγκρητιστικό και αντικανονικό πλαίσιο που διεξάγονται. Οχι τους διάλογους αυτούς καθ’ εαυτούς. Οχι μόνο δεν έχουμε αντίρρηση αλλά θεωρούμε επιβεβλημένο καθήκον των Ορθοδόξων να πορευθούν “εις πάντα τα έθνη και να μαθητεύσουν πάντας τους λαούς βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και να τους διδάξουν να τηρούν πάντα όσα ενετείλατο ημίν”. Πιο απλά: Αντιλαμβανόμαστε τους διαθρησκειακούς και διαχριστιανικούς διαλόγους ως ορθόδοξο ευαγγελισμό του κόσμου, ακριβώς όπως ο εκ των κορυφαίων θεολόγων του εικοστού αιώνα π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ διακήρυξε, επειδή “το σκάνδαλο του σχίσματος και των αιρέσεων” μας πληγώνει βαθύτατα.

“ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ” = ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ

__________________

Ατυχώς αυτή την πεποίθηση ο κ. Βασιλειάδης αξιολογεί ως “νεωτερικά φονταμενταλιστική”, “σεχταριστική” και μη ανταποκρινόμενη στην “ολιστική πνευματικότητα” της εποχής μας. Ο όρος “ολιστική” εκφράζει απροκάλυπτα συγκρητισμό. Ατυχώς ο κ. Καθηγητής θεωρεί ότι η πίστη στη μοναδικότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως Κιβωτού βεβαίας σωτηρίας του ανθρώπου ερείδεται στον προτεσταντικό “φονταμενταλισμό” (ατόφια προτεσταντικός όρος) και όχι στο Ευαγγέλιο και στην Παράδοση της Εκκλησίας. Ο Απόστολος των εθνών Παύλος στην Πνύκα κατήγγειλε  τον άγνωστο Θεό, τον ποιητήν του ουρανού και της γης ο οποίος ανέστησε τον Χριστόν εκ νεκρών, έστω και αν οι ρασιοναλιστές Αθηναίοι τον λοιδόρησαν με το “Ακουσόμεθα σε και πάλιν.” Την ίδια ακριβώς στάση τήρησαν οι Αγιοι Ιωάννης Χρυσόστομος με τους Εβραίους, όπως ακριβώς έκαναν οι Μέγας Φώτιος, Κύριλλος και  Μεθόδιος με τους Σλαύους και οι Αγιοι Ιωάννης Δαμασκηνός και Γρηγόριος Παλαμάς με τους Μουσουλμάνους.

ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

_____________________

Η κυριότερη αστοχία της ερμηνευτικής του κ. Καθηγητή είναι ότι συγχύζει τη σωτηρία με την πίστη στη μοναδικότητα της αλήθειας της Εκκλησίας. Μια σύγχυση που φανερώνει την επίδραση της λεγόμενης “φιλελεύθερης” (liberal) προτεσταντικής θεολογίας στη σκέψη του. Κανένας Ορθόδοξος ποτέ δεν είπε ότι όσοι είναι Ορθόδοξοι σώζονται αυτόματα. Η sola fides (μόνον η πίστη) είναι θεμέλιο του Προτεσταντισμού. Οχι της Ορθοδοξίας. Επιπλέον ενώ είναι ακράδαντη πεποίθηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι είναι η Μόνη κιβωτός της θείας χάριτος και η βεβαία οδός της σωτηρίας επειδή είναι το Σώμα του Σωτήρα Χριστού ουδέποτε πιστέψαμε ότι ο Θεός θα καταδικάσει στην Κόλαση όσους δεν είναι Ορθόδοξοι. Αυτές οι αντιλήψεις είναι ατόφια προτεσταντικές. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουν ότι η “Κρίσις εδόθη εις το Υιόν μόνον”. Με κανένα τρόπο δεν θέλουμε να νοσφισθούμε την εξουσίαν του Χριστού την ημέραν της Κρίσεως. Στη Β΄ Παρουσία θα είμαστε κρινόμενοι και απολογούμενοι. Οχι συμπάρεδροι του Κυρίου. Προσευχόμαστε εκτενώς να σωθούν όλοι ανεξαίρετα οι άνθρωποι. “Ζώντες τε και τεθνεώτες”. Και στη Θεία Λειτουργία, και στις ακολουθίες της Εκκλησίας και στις ατομικές μας προσευχές. Κηρύσσουμε την αλήθεια του Ευαγγελίου Του. Τους καλούμε να εγκεντριστούν στο πανάγιο σώμα Του: Την Ορθόδοξη Εκκλησία. Από εκεί και πέραν, όμως, αφήνουμε τα πάντα στην Κρίση και στο έλεος του Αγίου Θεού. Αγνοούμε ποιοι θα σωθούν και πώς ο Θεός θα κρίνει τα πλάσματά Του. Ενα γνωρίζουμε: Οτι ο Θεός ήρθε να σώσει. Οχι να καταστρέψει τον κόσμο. Πώς θα το κάνει; “Τις έγνω νουν Κυρίου”; Εχουμε, όμως, εμπιστοσύνη στη σοφία και στην αγάπη Του. Μια αγάπη που έδωκεν τον Μονογενήν αυτού Υιόν να σταυρωθεί για τον κόσμο. Η αντίληψη ότι όλοι όσοι δεν πιστεύουν στο Χριστό θα πάνε στην κόλαση είναι γνήσια Προτεσταντική. Ως ορθόδοξοι χριστιανοί γνωρίζουμε το “σπερματικό λόγο” του Αγίου Ιουστίνου του φιλοσόφου και μάρτυρος και την περί “διαθηκών” διδασκαλία του Αγίου Ειρηναίου Λουγδούνου. Ενθυμούμεθα πάντοτε το νόμο της συνείδησης που αναφέρει ο Απόστολος Παύλος. Δεν ξεχνούμε επίσης ότι “το πνεύμα όπου θέλει πνει”, όπως δεν μας διαφεύγει η διδαχή που αποτυπώνεται τόσο εύγλωττα στην ιστορία της κολοκύνθης του Ιωνά. Η απόδοση προτεσταντικών δοξασιών σε ορθόδοξους πιστούς είναι είτε απαύγασμα άγνοιας για το τι φρονούμε είτε συκοφαντία για να σπιλωθούμε.


ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

_______________

Η ακράδαντη πεποίθηση για την αποκλειστικότητα της Ορθοδοξίας δεν αποκλείει συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων θρησκειών με τις οποίες επιδιώκεται η διασφάλιση της αρμονικής συμβίωσης των ανθρώπων και των θρησκειών. Απαραίτητη, όμως, προυπόθεση στις συναντήσεις αυτές είναι οι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι να μην προβαίνουν σε κατάφωρη παραβίαση των Ιερών Κανόνων που απαγορεύουν αυστηρά και επί ποινή καθαιρέσεως (για κληρικούς) και αφορισμού (για λαικούς) τη συμπροσευχή με σχισματικούς και αιρετικούς. Πολλώ μάλλον με αλλόθρησκους. Ακόμη χειρότερα! Δεν επιτρέπεται να διεξάγονται διάλογοι με αλλόθρησκους που εδράζονται σε συγκρητιστικό υπόβαθρο (“ολιστική πνευματικότητα”). Δηλαδή διάλογοι οι οποίοι αρνούνται στη θεωρία ή και στην πράξη ότι η Ορθοδοξία είναι η Θεία Αποκάλυψη του μόνου αληθινού Θεού: Του Τριαδικού Θεού. Αυτό δεν σημαίνει ότι αναμένουμε τους αλλόθρησκους να εμφορούνται από ορθόδοξες δοξασίες. Υπογραμμίζουμε μόνον την ανάγκη οι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι στους διαθρησκειακούς διαλόγους να προσέρχονται με ξεκάθαρες θέσεις και στόχους. Αν με άλλα λόγια οι διαθρησκειακοί διάλογοι και οι συναντήσεις διεξάγονται για κοινωνικά θέματα (λχ. συντονισμός βοήθειας προς σεισμοπαθείς, πλημμυροπαθείς ή άλλους εμπερίστατους αδελφούς μας) ή ως προσπάθεια υπέρβασης της καχυποψίας και της έχθρας μεταξύ των ανθρώπων, διασφάλιση της ανεξιθρησκείας, κτλ. κανένας δεν έχει αντίρρηση για τη διεξαγωγή τους. Αν, όμως, με αυτές τις συναντήσεις και τους διαλόγους, παραβιάζεται το δογματικό και κανονικό πλαίσιο της Ορθόδοξης παράδοσης τότε οι αντιρρήσεις μας είναι δεδομένες.

ΟΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟΙ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

________________________________

Πέραν, όμως, των διαλόγων για διασφάλιση της ανεξιθρησκείας, συντονισμό για κοινωνικά και άλλα θέματα είναι επιβεβλημένο να διεξάγονται θεολογικοί διάλογοι για να καταγγέλλεται στα έθνη ο αληθινός Θεός και Σωτήρας του κόσμου Ιησούς Χριστός. Αποκλειστικός στόχοςτων ορθόδοξων αντιπροσώπων πρέπει να είναι ο εγκεντρισμός των αλλοθρήσκων (όπως και των αιρετικών και των σχισματικών) εις την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησία. Την μόνη αληθινή Εκκλησία, την Κιβωτό της χάριτος και ακαταίσχυντη ελπίδα του ανθρωπίνου Γένους. Η Ορθοδοξία δεν είναι θησαυρός αποκλειστικής μας χρήσης. Ανήκει σε όλους του ανθρώπους και έχουμε χρέος, κατά τις επιταγές του Κυρίου, να τον προσφέρουμε σε όλους τους καλοπροαίρετους συνανθρώπους μας. Και για να εκπληρώσουν αυτόν ακριβώς το στόχο πρέπει να προσέρχονται οι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι στους διαθρησκειακούς διαλόγους και συναντήσεις.

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Δεκ 27th, 2009 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΥ

ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ
============================

images Το κείμενο της Ομολογίας για τον Οικουμενισμό λέγει ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Tριαδικός Θεός και η μόνη ασφαλής οδός της σωτηρίας είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Η σωτηρία επιτυγχάνεται ΜΟΝΟΝ στο Σώμα του Χριστού την Εκκλησία στην οποία εγκεντρίζεται ο πιστός με το βάπτισμα.  Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι προκαταλαμβάνουμε την κρίση του Θεού στη Β΄ Παρουσία.


ΠΕΡΙ “ΙΟΥΔΑΙΖΟΥΣΩΝ” ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

________________

Οσοι υπογράφουν την Ομολογία πίστεως για τον Οικουμενισμό, εκφράζουν τη διαφωνία τους με όσους επιδίδονται σε διαλόγους με άλλες θρησκείες με βάση την πλάνη ότι ο Χριστιανισμός είναι δήθεν Ιουδαίζουσα (Αβρααμιτική) θρησκεία διότι δήθεν οι Ιουδαίοι, οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν στον ίδιο Θεό, το Θεό της Παλαιάς Διαθήκης. Σύμφωνα με αυτή την πλανεμένη δοξασία οι τρεις αυτές θρησκείες έχουν κοινό έδαφος για διάλογο επί ίσοις όροις ως μέλη της ίδιας θρησκευτικής ρίζας. Αυτή η θεωρία είναι πλάνη επειδή οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι δεν δέχονται τη θεότητα του Χριστού. Οι μεν Μουσουλμάνοι, τον θεωρούν ως προφήτη (αλλά σε κάθε περίπτωση ΟΧΙ Θεό). Ακόμη χειρότερα! Οι Εβραίοι τον θεωρούν τσαρλατάνο και ψευδοπροφήτη και ασφαλέστατα ΟΧΙ Θεό.


Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

________________

Τι πιστεύουν οι χριστιανοί; Οτι ο Θεός Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο Χριστός. Οπως μας διδάσκει η ορθόδοξη εικονογραφία ο Χριστός στο φωτοστέφανο που περιβάλλει το πανάγιό Του Πρόσωπο φέρει ΠΑΝΤΟΤΕ ενχαραγμένος σταυρός που δείχνει την ανθρώπινη φύση και τη σταύρωσή Του. Υπάρχει, όμως, επίσης εγχαραγμένο το μονόγραμμα “Ο ΩΝ” (δηλαδή αυτός που υπάρχει) που είναι ακριβώς η απάντηση που ο “Γιαχβέ” (“ο ων”) έδωσε στο Μωυσή όταν τον ρώτησε ποιος είναι. Επομένως οι Χριστιανοί ΔΕΝ πιστεύουν στον ίδιο Θεό με τους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους επειδή ο Θεός των χριστιανών είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός. Αρα οι διάλογοι μεταξύ Ορθόδοξων και αλλόθρησκων Αβραμιαίας ή μη ρίζας έχουν νόημα ΜΟΝΟ αν όσοι εκπροσωπούν την Ορθοδοξία στους διαλόγους προσέρχονται για να “καταγγείλουν” Χριστό (και επομένως και την Αγία Τριάδα) ως τον μόνον αληθινό Θεό και σωτήρα τους.


ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙΣ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙΝ ΕΠΟΜΕΝΟΙ

__________________________

Μεγάλοι Αγιοι της Εκκλησίας όπως ο Ιερός Χρυσόστομος με τους Εβραίους και ο Αγιος Δαμασκηνός, Γρηγόριος Παλαμάς, κτλ. με τους Μουσουλμάνους επιχείρησαν διάλογο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο Απόστολος Παύλος έκανε διάλογο με τους ειδωλολάτρες Αθηναίους στην Πνύκα: “Ον ουν αγνοούντες ευσεβείτε τούτον εγώ καταγγέλω υμίν”. Επομένως πρέπει να  ακολουθήσουμε τον Απόστολο Παύλο, τον Αγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, τον Αγιο Δαμασκηνό, τον Αγιο Γρηγόριο Παλαμά και τους άλλους Αγίους Πατέρες, όταν διαλεγόμεθα με τους αλλόθρησκους. Πρέπει να λέμε, όπως ακριβώς κάνει το κείμενο της Ομολογίας πίστεως για τον Οικουμενισμό στους αλλόθρησκους ότι ο Θεός που πιστεύουν είναι πλάσμα της φαντασίας τους και καρπός του πονηρού. Ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Τριαδικός Θεός. Αν θέλουν να ανοίξουν τα μάτια τους για να δουν τον αληθινό Θεό “τω Θεώ η δόξα” αλλιώς οι διάλογοι μαζί τους “αέραν δέρουσιν”.


ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΥΣ

________________________

Οικουεν.Οι συζητήσεις, οι συναντήσεις, τα συνέδρια και ακόμη χειρότερα οι συμπροσευχές με τους αλλόθρησκους είναι με τον επιεικέστερο δυνατό χαρακτηρισμό άσκοπες αν αποτυγχάνουν οι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι να μιλήσουν με τους αλλόθρησκους τη γλώσσα της αλήθειας. Χάσιμο χρόνου. Στην πραγματικότητα, όμως, με τις συναντήσεις αυτές και τους διαλόγους γίνεται κάτι πολύ χειρότερο από χάσιμο χρόνου. Βλαστημείται το πρόσωπο του Χριστού αφού διαμφισβητείται η θεότητά Του με την πλάνη ότι δήθεν οι “Αβρααμιτικές” θρησκείες πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Η πίστη στην Αγία Τριάδα και η πίστη στο Χριστό ως το Σωτήρα του κόσμου είναι οι sine qua non όροι για να διεξαχθεί θεολογικός διάλογος με αλλόθρησκους. Οποιοι διάλογοι και συναντήσεις στοχεύουν σε κάτι διαφορετικό συνιστούν απροκάλυπτη βλασφημία έναντι του προσώπου του Κυρίου. Εξ ου και η τεράστια ευθύνη όσων διεξάγουν με τους αλλόθρησκους αυτής της μορφής διαλόγους ή ακόμη χειρότερα όποιοι συμπροσεύχονται μαζί τους σε “Διαθρησκειακές συναντήσεις” (Ασσίζης, Καμπέρρας, Νεάπολης, Λευκωσίας, κτλ.). Αυτές οι αχαρακτήριστες ενέργειες συντελούν, με τον πιο αρνητικό τρόπο, στην εμπέδωση της πεποίθησης ότι οι οπαδοί των λεγομένων “Ιουδαιζουσών” θρησκειών πιστεύουν στον ίδιο Θεό. Οσοι διοργανώνουν, εγκρίνουν, ή ανέχονται με την ένοχη σιωπή τους ή συμμετέχουν σε αυτές τις ασχημίες ας συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους έναντι του Θεού.

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Δεκ 26th, 2009 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

32Ο Πάπας εκφώνησε το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα στην υποτιθέμενη «Μακεδονική» – Απαιτούμε απάντηση από το υπουργείο Εξωτερικών!

Αναρτήθηκε από starnick Παρασκευή, 25 Δεκεμβρίου 2009

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ Ο ΠΑΠΑΣ ΕΚΦΩΝΗΣΕ ΤΟ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ». ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΕΝΑΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΗΓΕΤΗ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΑ.

ΚΟΝΤΑΡΙ: Παρακαλούμε ή μάλλον απαιτούμε άμεση απάντηση από το Υπουργείο Εξωτερικών ή πείτε μας τουλάχιστον ότι η «Μακεδονία» (ξε)πουλήθηκε;; να το ξέρουμε, ώστε να μην αγωνιζόμαστε τσάμπα για κάτι που δεν μας ανήκει πλέον. Η κατάσταση είναι τραγική. Το μήνυμα αυτό του Πάπα ακούγεται σε όλον τον κόσμο σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Aπo istoselida
http://kontari.blogspot.com

Aς μη ξεχνάμε ότι πρώτος που ανάγωρισε το κρατίδιο των Σκοπίων ως Μακεδονία είναι Πάπας.

Ας τον χαίρεται ο πατριάρχης Βαρθολομαίος και οι μετ’ αυτού προδόται της Ορθοδοξίας και της Ελλάδος

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ τον ΠΑΠΙΣΜΟ ΩΣ ΑΙΡΕΣΗ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Δεκ 25th, 2009 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ τον ΠΑΠΙΣΜΟ ΩΣ ΑΙΡΕΣΗ

ΣΥΝΟΔΙΚΑ και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ,

και ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ την ΣΥΝΟΔΟ του 879-880 ως ΟΓΔΟΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ

(Παρέμβαση μὲ ἀφορμὴ διάλογο Τελεβάντου–Ἀνδρεόπουλου)

Ὁ κ. Ἀνδρεόπουλος φαίνεται πὼς δὲν ἀποδέχεται ὅτι ὁ Παπισμός ἔχει ἀποκοπὴ μὲ ἀπόφαση Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὡς αἵρεση ἀπὸ τὴν ΜΙΑ Ἐκκλησία. Αὐτὸ συμπεραίνεται ἀπὸ σχόλιό του σὲ κείμενο τοῦ κ. Π. Τελεβάντου στὸ μπόγκ  religiousnet.blogspot.com/2009/12/blog-post_22.html#comments. Ἐπικαλούμενος «Σημειώσεις» τοῦ καθηγητὴ Δ. Τσελεγγίδη  (ποὺ βρῆκα ὅτι ἔχουν ἐκδοθεῖ ἀπὸ τὸ 1988), γράφει ὁ κ. Ἀνδρεόπουλος:
«…Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θεωρήθηκε από τοπικές ορθόδοξες Συνόδους, ως ετερόδοξη και αιρετική, αποκεκομμένη δηλαδή από τη Μία, Αγία Καθολική και Αποστολική του Χριστού Εκκλησία … Ο καθηγητής Δογματικής, πάντως, κ. Δημ. Τσελεγγίδης («Δυτική Θεολογία και Πνευματικότητα, Σημειώσεις από τις πανεπιστημιακές παραδόσεις. Εκδ. υπηρεσία Δημοσιευμάτων ΑΠΘ, σελ. 38) για το θέμα αυτό επισημαίνει ότι «η απόφανση αυτή (ότι η Ρ/Κ Εκκλησία είναι αιρετική) δεν είναι οριστική και τελεσίδικη. Αφού δεν θεσπίσθηκε από Οικουμενική Σύνοδο (…) Μέχρι αποφάνσεως οικουμενικής συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι σκόπιμο να περιβάλλουμε τους πιστούς της Ρ/Κ Εκκλησίας με αγάπη και να περιμένουμε την επιστροφή τους στην Ορθοδοξία. Μ’ απλά λόγια: αναμφίβολα υπάρχουν δοξασίες της Ρ/Κ Εκκλησίας (π.χ. για το Filioque, το πρωτείο του Πάπα, κ.α.) οι οποίες είναι προδήλως αιρετικές, ΔΕΝ υπάρχει, όμως, απόφαση, που να χαρακτηρίζει ως «αιρετική» την Ρ/Κ Εκκλησία».
Ἐπειδὴ ἀσχολήθηκα μὲ τὸ θέμα πρόσφατα, ἀποφάσισα νὰ παρέμβω καὶ νὰ παραθέσω τὰ στοιχεῖα ποὺ συνέλεξα, διὰ τῶν ὁποίων φαίνεται ὅτι ἡ Ἐκλησία ἔχει καταδικάσει οὐσιαστικὰ καὶ διὰ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοὺς Παπικούς.
Ὡς πρὸς τὶς θέσεις τοῦ κ. Τσελεγγίδη ἁρμόδιος εἶναι νὰ ἀπαντήση ὁ ἴδιος, ἂν τὸ ἀπόσπασμα ἀποδίδει τὴν ὁριστική του τοποθέτηση στὸ θέμα ἢ μὲ τὰ δεδομένα τοῦ 1988 (ἂν ἀποδίδονται στὴν ὁλότητά τους). Σὲ μιὰ πρόχειρη ἔρευνα, ὅμως, ποὺ ἔκανα σὲ πρόσφατες δημοσιεύσεις του (2009 καὶ ὄχι σὲ δημοσιεύσεις τοῦ 1988), δὲν ἀποκόμισα τὴν ἴδια ἐντύπωση. Γράφει π.χ. Πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους γιὰ τὸν «Διάλογο Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν»:
«Η διαφορά μας στο δόγμα, σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα των Οικουμενικών Συνόδων που σαφώς προκύπτει από τα Πρακτικά τους, θέτει εκτός Εκκλησίας τους Ρωμαιοκαθολικούς, πράγμα που επιβεβαιώνεται και εμπειρικώς από την επί μία χιλιετία διακοπή της μεταξύ μας διαμυστηριακής κοινωνίας… Εύλογα, λοιπόν, προκύπτει το θεολογικό ερώτημα: Πως θα μπορέσουμε να συζητήσουμε ορθολογικώς στον επικείμενο Θεολογικό Διάλογο με τους Ρωμαιοκαθολικούς για τη θεσμική-ιεραρχική θέση ενός προσώπου (δηλαδή του Πάπα) εντός Εκκλησίας, ενόσω το πρόσωπο αυτό βρίσκεται ακόμη ουσιαστικά αλλά και τυπικά εκτός της Εκκλησίας.
Καὶ σὲ ἄρθρο του στὸ περιοδ. «Ἐν Συνειδήσει» μὲ τίτλο «Είναι οι Ετερόδοξοι μέλη της Εκκλησίας;» (Ι. Μ. Μ. Μετεώρου, Ιούνιος 2009), γράφει ὁ κ. Τσελεγγίδης: «Και όπως τα κλαδιά της αμπέλου δεν μπορούν να ζήσουν και να καρποφορήσουν, αν αποκοπούν από την άμπελο, έτσι και ο αποκομμένος από την Εκκλησία πιστός η και ολόκληρες κοινότητες πιστών- ανεξάρτητα από το αριθμητικό τους πλήθος- δεν μπορούν ούτε να υπάρξουν εν Χριστώ ούτε να συστήσουν άλλη Εκκλησία.
Οι Ρωμαιοκαθολικοί έχουν εκπέσει από την Εκκλησία επισήμως τον 11ο αιώνα… Είναι λοιπόν προφανές ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί –κατ’ επέκταση και οι Προτεστάντες που υιοθέτησαν το Filioque- έχουν εκπέσει από την αποστολική πίστη της Εκκλησίας…».

Αὐτὰ γιὰ τὴν ἀφορμή. Στὴ συνέχεια παραθέτω τὶς θέσεις τῶν Πατέρων, γιὰ τὴν Η΄ Οἰκουμενική καὶ τὴν καταδίκη τῶν Παπικῶν ἀπὸ αὐτήν καὶ ἄλλες Συνόδους. Προέρχονται ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Παπισμός, Αἵρεση ἤ σχίσμα;» (Ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ»).
«Ἰσχυρίζονται κάποιοι, πὼς ναὶ μὲν εἶναι αἵρεση ὁ Παπισμός καὶ τὸ Filioque, ἀλλὰ δὲν ἔχουμε καταδίκη τοῦ Παπισμοῦ ἀπὸ Οἰκουμενικὴ ἢ Πανορθόδοξη Σύνοδο. Ἂς γνωρίσουν, λοιπόν, ὅσοι ἀκόμα τὸ ἀγνοοῦν, ὅτι ὑπάρχουν, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἐπίσημες πρῶτες ἑπτὰ Οἰκουμενικὲς Συνόδους (κατά τὸν Ρωμανίδη αὐτές ἐξέφραζαν τὴν βούληση τοῦ αὐτοκράτορα, ποὺ καὶ τὶς συγκαλοῦσε, ἦσαν δηλαδὴ οὐσιαστικὰ αὐτοκρατορικὲς Σύνοδοι), ὑπάρχουν καὶ πολλές ἄλλες, ποὺ ρυθμίζουν ἀπὸ αἰώνων τὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ πρῶτες ἑπτά, καὶ εἶναι ὑποχρεωτικὲς γιὰ τοὺς πιστούς, ἄσχετα ἂν λέγονται τοπικές, γενικὲς ἢ Οἰκουμενικές.
Εἰδικά, ἡ ὑπὸ τὸν Μέγα Φώτιο Σύνοδος τοῦ 879-880 ἀποκαλεῖται Η΄ (ὀγδόη) Οἰκουμενικὴ ἀπὸ πολλοὺς Ἅγιους καὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ σύγχρονους Ἐπίσκοπους καὶ θεολόγους, ἀφοῦ πληροῖ ὅλες τὶς προϋποθέσεις καὶ ἔχει ὅλα τὰ γνωρίσματα ποὺ εἶχαν καὶ οἱ ὑπόλοιπες ἑπτά. («Κριτήριον ἐξωτερικὸν τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἶναι ἡ ἀναγνώρισις τῶν ἀποφάσεων αὐτῆς ὑπὸ τῆς καθόλου Ἐκκλησίας» (Ἀνδροῦτσος Χρ., Δογματική…, σελ. 252).  Κατὰ τὸν καθηγητὴ Βλ. Φειδᾶ: «Ἡ μετὰ τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ σύνοδον λειτουργία τῆς Ἐνδημούσης συνόδου παρουσιάζει διττὴν μορφήν, ὅτε μὲν συγκροτουμένη ἐν στενωτέρᾳ ἐννοίᾳ, ὁπότε ἐταυτίζετο πρὸς τὴν Πατριαρχικήν, ὅτε δὲ ἐν εὐρυτέρᾳ ἐννοίᾳ, ὁπότε προσελάμβανε τὸν χαρακτῆρα γενικῆς συνόδου τῶν Ἐκκλησιῶν» (Φειδᾶ Βλ., Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, τ. ΙΙ, σελ. 439-440).

Ἡ Η΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν ἔχει ἀκόμη ἐπισήμως ἀνακηρυχθεῖ ὡς Οἰκουμενική, διότι δὲν ὑπῆρξε ἄλλη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος –μετὰ ἀπὸ αὐτὴ– γιὰ νὰ τὴν ἀνακηρύξη, ἀλλὰ καὶ γιὰ λόγους «οἰκονομίας» τῆς Ἐκκλησίας ποὺ θὰ ἀναφερθοῦν στὴ συνέχεια. Στὴ συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων, ὅμως, ἔχει πολιτογραφηθεῖ ὡς ἡ Η΄ Οἰκουμενική, διότι συνεκλήθη κανονικὰ ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου Φωτίου καὶ σὲ αὐτὴ ἔλαβεν μέρος ὅλα τὰ Πατριαρχεῖα, καὶ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης διὰ τοῦ καρδινάλιου Πέτρου ὡς ἐκπροσώπου «τοῦ ἁγιωτάτου πάπα Ἰωάννου τοῦ ἀδελφοῦ καὶ πνευματικοῦ πατρὸς ἡμῶν», ὅπως εἰς τὰ Πρακτικὰ τῆς Η΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀποκαλεῖται (Ρωμανίδη Ἰω., Κείμενα Δογματικῆς καὶ Συμβολικῆς Θεολογίας…, τόμ. Β΄, σελ. 138).
Ὅμως, στὴ συνέχεια οἱ Δυτικοί, καὶ σήμερα οἱ Λατινόφρονες, ἀρνοῦνταν νὰ τὴν δεχτοῦν ὡς Οἰκουμενική, ἀφοῦ ἀποδοκίμασε τὶς πλάνες τους, γι’ αὐτὸ ὁ Γεννάδιος Σχολάριος ἔλεγε στοὺς χαρακτηρίζοντας τὴν Σύνοδον τοῦ 879 ὄχι Οἰκουμενική, ἀλλὰ “μερικήν”: «Ἡ ἔλλειψις τῶν σχισματικῶν (Λατίνων) οὐχ ὑφαίρεσιν ποιεῖται τοῦ οἰκουμενικοῦ» τῆς Συνόδου ( Μπιλάλη Σπ., Ἡ Αἵρεσις τοῦ Filioque, τόμ. 1ος, σελ. 280). Ἡ Σύνοδος αὐτὴ «ἀναθεματίζει τὴν προσθήκην τοῦ Filioque στὸ Σύμβολον τῆς πίστεως, καὶ ὅσους εἶχαν τὸ θράσος “τὴν ἀρχαιότητα τοῦ ἱεροῦ τούτου καὶ σεβασμίου ὅρου (Συμβόλου) κατακιβδηλεῦσαι” (=νὰ νοθεύσουν).
«Ἡ σύνοδος ὠνόμασεν ἑαυτὴν “οἰκουμενικὴν” πολλαχοῦ ἐν τοῖς πρακτικοῖς καὶ μάλιστα ἐν τοῖς κανόσιν αὐτῆς…πρὸς τούτοις ὁ Θεόδ. Βαλσαμών (12ος αἰ.), καὶ ἄλλοι…ὠνόμασαν «αὐτὴν “ὀγδόην Οἰκουμενική”» (Στεφανίδη Β., ὅπ. παρ., σ. 364). Ὅμως ὡς «Η΄ Οἰκουμενικὴ» τὴν μνημονεύει καὶ ἡ Σύνοδος τεσσάρων Πατριαρχῶν τοῦ 1484 μὲ εἴκοσι παρόντες Μητροπολίτες» (Μπούμη Π., Τὰ Ἀναθέματα Ρώμης-Κων/πόλεως…, σελ. 115).
Γιὰ τὴν Η΄ Οἰκουμενικὴ ἔχουμε καὶ τὶς μαρτυρίες Ἁγίων, ὅπως:
α) τοῦ ἁγίου Συμεὼν Θεσ/νίκης ὁ ὁποῖος μαρτυρεῖ, ὅτι: «Ἑτέρα μετὰ τὴν ἑβδόμην οἰκουμενικὴ οὐ γέγονε σύνοδος, εἰ μὴ ἡ ὀγδόη λεγομένη». Ἡ «Σύνοδος αὕτη τοὺς ἐκ τοῦ Υἱοῦ  τὸ θεῖον Πνεῦμα ἐκπορεύεσθαι τολμῶντας λέγειν ἀναθέματι καθυπέβαλε. Τηρεῖν τε τὰ τοῦ ἱεροῦ Συμβόλου ἀμείωτα παντὶ τρόπῳ παραδέδωκεν. Ἀλλ’ οὐκ οἶδ’ ὅπως οἱ Λατῖνοι ταῦτα παρεῖδον… Ταῦτα οὖν καὶ τῇ τῶν λατίνων Ἐκκλησίᾳ μεγίστου πτώματος ὑπῆρξεν αἰτία» (Μπιλάλη Σπ., ὅπ. παρ., σελ. 135-136).
β) τοῦ ἁγίου Νεκταρίου ὁ ὁποῖος γράφει: ἡ Η΄ Οἰκουμενικὴ «κατεδίκασε διὰ συνοδικῆς ἀποφάσεως τὴν προσθήκην τοῦ Filioque, ἣν οὗτοι ἐποιήσαντο ἐν τῷ συμβόλῳ τῆς πίστεως καὶ ἔθηκεν ὑπὸ ἀφορισμὸν τοὺς δράστας· τούτου ἕνεκα συναισθάνονται ἑαυτοὺς βεβαρημένους ὑπὸ τὸ ἀνάθεμα τῆς Συνόδου ταύτης, ἧς τὸ κῦρος μάτην ἀγωνίζονται νὰ καταρρίψωσιν…Ἐὰν ὁ Φώτιος δὲν συνεκρότει τὴν Η΄ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον, ἅπασα ἡ Ἀνατολὴ θὰ ὑπετάσσετο τῷ Πάπᾳ» (Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, Τίνες λόγοι τῆς μήνιδος τῶν Δυτικῶν κατὰ τοῦ Φωτίου, περ. «Θεοδρομία», τ. 20, 2001, σελ. 29-32).
Ἐπίσης, ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ ἁγ. Νεκταρίου  «Ὀρθόδ. Ἱ. Κατήχησις», (κεφ. Περὶ τῶν ἱ. Συνόδων) ἡ ἑξῆς σημείωση: «Εἰς ταύτας προσθετέα καὶ ἡ ἐν ἔτει 879 μ.Χ. ἐπὶ Φωτίου, πατριάρχου Κων/λεως, συγκροτηθεῖσα ὀγδόη Σύνοδος, συμμετέχοντος διὰ τοποτηρητῶν καὶ συναινοῦντος καὶ τοῦ Πάπα Ρώμης Ἰωάννου τοῦ Η’, ἔχουσα μὲν οἰκουμενικὸν τὸ κύρος, ἀλλ’ οὐχὶ ἀκόμη καὶ τὸ ὄνομα, πρὶν ἀνακηρύξη αὐτὴν ὡς τοιαύτην, κατὰ τὸ ἐπικρατῆσαν ἔθος, ἄλλη διάδοχος οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Ἴδ. Νείλ. Περὶ τῶν ἁγ. Συνόδων ἐν τῷ Συντάγματι τῶν κανόνων, ἐκδ. Ράλλη καὶ Ποτλῆ, τόμ. α’. σελ. 392. «Οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἀκαδημαϊκοὶ ἔχουν ἐπανειλημμένως σχολιάσει πὼς οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ἔχουν συγκαλέσει -καὶ μάλιστα πὼς δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἔχουν συγκαλέσει- ἄλλες Οἰκουμενικὲς Συνόδους πέραν τῆς Ἑβδόμης, μετὰ ἀπὸ τὸν χωρισμό τους ἀπὸ τὴν Ἕδρα τῆς Ρώμης τὸ 1054. Αὐτὸ τὸ σχόλιο εἶναι ἐντελῶς ἀδικαιολόγητο καὶ παραπλανητικό. Ἡ ἔλλειψη ἀρίθμησης δὲν συνεπάγεται καὶ ἔλλειψη πραγματοποίησης. Ἡ Ὀρθόδοξη ἱστορικὴ διαδρομὴ τῶν Συνόδων, καθὼς καὶ τὰ σχετικὰ συνοδικὰ ἔγγραφα, ἀποδεικνύουν ξεκάθαρα τὴν ὕπαρξη ὁρισμένων Οἰκουμενικῶν Συνόδων μετὰ ἀπὸ τὶς πρῶτες Ἑπτὰ Συνόδους…» (π. Γεωργίου Δραγᾶ, Ἡ Ὀγδόη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος …καὶ ἡ Καταδίκη τῆς Προσθήκης καὶ τοῦ Δόγματος τοῦ «Filioque»). Καὶ δυστυχῶς, αὐτὴ τὴν ἄποψη τῶν Δυτικῶν τὴν ἐνισχύουν καὶ ἡμέτεροι «Ὀρθόδοξοι» Ἐπίσκοποι καὶ θεολόγοι!
Μαρτυρία γιὰ τὴν συναρίθμηση τῆς Ὀγδόης Συνόδου στὶς Οἰκουμενικές δίδουν οἱ: Νικ. Καβάσιλας καὶ τὸν τότε Μητρ. Ρόδου Νεῖλος, Συμεὼν Θεσ/νίκης, Νεῖλος Θεσ/νίκης, Ἰωσὴφ Βρυέννιος, Μακάριος Ἀγκύρας, Ζωναρᾶς, Βαλσαμών, Ἀριστηνός, Μᾶρκος Εὐγενικός, Γεννάδιος Σχολάριος, Δοσίθεος Ἱεροσολύμων, Κων/νος Οἰκονόμου, Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, Ἅγιος Νεκτάριος, Ἀνδρόνικος Δημητρακόπουλος (Ἀρχιμ.), Χρυσόστομος Παπαδόπουλος (Ἀρχιεπ. Ἀθηνῶν), Σπυρ. Μπιλάλης (Ἀρχιμ.) κ.ἄ. Ἀπὸ τοὺς σύγχρονους Ἐπισκόπους, Καθηγητὲς Δογματικῆς καὶ θεολόγους ἀναφέρω: Ἰω. Καρμίρη, π. Ἰω. Ρωμανίδη, Νικ. Ματσούκα, Μητροπ. Ναυπάκτου Ἱερόθεο, π. Θεόδ. Ζήση, π. Γεώργιο Μεταλληνό, π. Ἐμμαν. Καλύβα, τὴν καθηγήτρια Α.Π.Θ. Δέσποινα Κοντοστεργίου κ.ἄ.
Ἂν ἀπαιτεῖται ἀπόφαση Οἰκουμενικῆς ἢ Πανορθοδόξου Συνόδου γιὰ νὰ χαρακτηρίσουμε ὅτι κάποιος εἶναι αἱρετικός, τότε: ποιά Πανορθόδοξος Σύνοδος, ἀλήθεια, ἀποφάσισε ὅτι οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ καὶ οἱ διάφορες Προτεσταντικὲς παραφυάδες εἶναι αἱρετικοί; Ποιά Πανορθόδοξος Σύνοδος ἔδωσε τὸ δικαίωμα στὴν Ἀντιαιρετικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ χαρακτηρίσει ἑκατοντάδες καὶ πλέον ὁμάδες ὡς αἱρετικές; Ἐπίσης: ἡ Σύνοδος τοῦ 1351 ἀποφάσισε γιὰ τὸ ἂν εἶναι κτιστὲς ἢ ἄκτιστες οἱ θεῖες ἐνέργειες: Ἰσχύουν οἱ ἀποφάσεις της ἢ θὰ περιμένουμε κάποια μελλοντικὴ Πανορθόδοξο Σύνοδο γιὰ νὰ τὶς ἐπικυρώσει; Στὸ ἐν λειτουργικῇ χρήσει «Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας» καταδικάζονται καὶ ἀναθεματίζονται οἱ παπικὲς διδασκαλίες τοῦ Βαρλαὰμ ὡς αἱρετικές: Ποιά Πανορθόδοξος Σύνοδος τὸ ἀποφάσισε;
Νεκρώθηκε ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μετὰ τὸ 787, χρόνο τῆς συγκλήσεως καὶ τῶν ἐργασιῶν τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου; Δὲν ἔχουν ἰσχὺ ὅλες αὐτὲς οἱ Σύνοδοι ἀπὸ τὸ 787 ὣς τὶς μέρες μας, ποὺ ἀποφάσισαν γιὰ πλῆθος θεμάτων καὶ καθόρισαν τὸ πρακτέο γιὰ τὴν ζωὴ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας; Μάταια οἱ ἅγιοι βασανίστηκαν ἀγωνιζόμενοι ὄχι μόνο ἐναντίον τῶν λατίνων,  ἀλλὰ καὶ τῶν λατινοφρόνων; Γιὰ νὰ ὑπερασπίσουν μιὰ  θεολογούμενη  ἄποψη  θυσιάστηκαν  οἱ ἅγιοι  ἢ  τὴν ἀλήθεια  τῆς Πίστεως;  Καὶ ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε, χωρὶς νὰ περιμένει τὴν ἔγκριση μιᾶς Πανορθόδοξης Συνόδου, μήπως πρέπει νὰ θεωρηθεῖ καὶ ἠθικὴ αὐτουργὸς τῶν εἰς μάτην θυσιασθέντων;
Ὅλες αὐτὲς οἱ Σύνοδοι, ἐφ’ ὅσον ἔγιναν ἀποδεκτὲς ἀπὸ τὴ Συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ρυθμίζουν ἐπὶ αἰῶνες τὴ ζωή της καὶ δὲν χρειάζονται ἄλλη ἐπικύρωση ἀπὸ μιὰ Πανορθόδοξη Σύνοδο. Οἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμ. Συνόδων «ὑπόκεινται εἰς τὸν ἔλεγχον τῆς “Ἐκκλησιαστικῆς Συνειδήσεως”, τῆς ὁμοθύμου δηλ. κοινῆς γνώμης κλήρου καὶ λαοῦ, ἡ ὁποία…ἀποτελεῖ τὴν ὑψίστην δύναμιν ὑπὲρ τὰς Οἰκουμ. Συνόδους, ὁ τελικὸς χαρακτηρισμὸς τῶν ὁποίων ὡς Οἰκουμενικῶν δὲν ἐξαρτᾶται τόσον ἐκ τῆς συγκλήσεως αὐτῶν ὡς τοιούτων, ὅσων ἐκ τῆς ἀναγνωρίσεως αὐτῶν ὡς Οἰκουμενικῶν ὑπὸ τῆς Συνειδήσεως τῆς Ἐκκλησίας» (Μουρατίδου Κ., Καν. Δίκαιον, τ. Β΄, σ. 303). Παρατηρεῖ σχετικὰ ὁ Μητροπολίτης Πρεβέζης Μελέτιος:
«Κατά τινας Δυτικοὺς θεολόγους ἡ καταχώρησις  (εἰς μίαν Σύνοδον Κειμένων προηγουμένων Συνόδων) γίνεται διὰ νὰ δηλωθῇ ὅτι διατηροῦνται ἐν ἰσχύι καὶ διὰ νὰ προσδοθῇ εἰς αὐτὰ κῦρος. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεωρεῖ τὴν ἄποψιν αὐτὴν βλάσφημον διὰ δύο λόγους: α) διότι εἰς οὐδεμιᾶς Συνόδου τὸ Πρακτικὸν εὑρίσκει ἔρεισμα ἡ ἄποψις αὐτή, καὶ β) διότι αἱ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι ὡς ἅγιαι, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ διασκεψάμεναι, δὲν ὑπόκεινται εἰς ἀναθεώρησιν. Τὰ κείμενά τους εἶναι ἀσάλευτα» (Μελετίου, Μητροπ. Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης, Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, σελ. 436).
Εἰς τὴν «Ἐγκύκλιον Φωτίου πρὸς τοὺς τῆς Ἀνατολῆς ἀρχιερατικοὺς θρόνους» διαβάζουμε γιὰ τὸ Filioque καὶ γιὰ τὴν καταδίκη τῶν Φράγκων (καὶ ὅσων ἀκολούθησαν τὶς κακοδοξίες τους): «Τίς ὅλως ἀνάσχοιτο τῶν ἐν χριστιανοῖς τελούντων ἐπὶ τῆς ἁγίας Τριάδος δύο εἰσάγει αἴτια, Υἱοῦ μὲν καὶ Πνεύματος τὸν Πατέρα, τοῦ Πνεύματος δὲ πάλιν τὸν Υἱόν…; Ταύτην τὴν ἀσέβειαν οἱ τοῦ σκότους ἐκεῖνοι ἐπίσκοποι…ἐνέσπειραν, …τούτους τοὺς ἀπατεῶνας συνοδικῇ …κατεκρίναμεν ψήφῳ· οὐ νῦν αὐτῶν τὴν ἀπόφασιν καθορίζοντες, ἀλλ’ ἐκ τῶν ἤδη Συνόδων καὶ Ἀποστολικῶν θεσμῶν τὴν προωρισμένην αὐτοῖς καταδίκην ὑπεκφαίνοντες καὶ πᾶσι ποιοῦντες πάλιν ἐπίδηλον» (Ρωμανίδη Ἰω., Κείμενα Δογματικῆς…, ὅπ. παρ., σ. 145-149). Δηλαδή, «ὁ Μ. Φώτιος λέγει ὅτι τοὺς παπικούς, ἐπειδὴ δὲν μετανοοῦν, τοὺς κατεδίκασαν. Ἐφήρμοσαν δι’ αὐτοὺς τὴν διαχρονικὴν Συνοδικὴν καταδίκην, ”συνοδικῇ καὶ θείᾳ κατεκρίναμεν ψήφῳ… ἐκ τῶν ἤδη Συνόδων“ καὶ τοὺς ἀπεκόψαμεν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν» (Καλύβα Ἐμμ., ἀρχιμ., ὅπ. παρ., σελ. 5).
Καὶ σὲ ἄλλο βιβλίο του γράφει ὁ Ρωμανίδης: «Σημειωτέον ὅτι ἡ Η’ Οἰκουμ. Σύνοδος ἀναθεματίζει 1) τοὺς μὴ ἀποδεχομένους τὴν Ζ’ Οἰκουμ. Σύνοδον καὶ 2) τοὺς προσθέσαντας ἢ ἀφαιρέσαντάς τι εἰς τὸ Σύμβολον, χωρὶς ὅμως νὰ κατονομάζωνται οἱ ἐν λόγῳ αἱρετικοί, πράγμα πρωτοφανὲς ἐν τοῖς πρακτικοῖς καὶ ὅροις Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων. Τὸ φαινόμενον τοῦτο ἐξηγεῖται μόνον βάσει τῆς ἀνωτέρω περιγραφείσης γενικῆς καταστάσεως τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Κάτω Ἰταλίας καὶ τῆς ἰσχύος τοῦ Πάπα μεταξὺ τῶν ἡγεμόνων καὶ τοῦ κλήρου τῆς Εὐρώπης. Φαίνεται ὅτι πράγματι ὑπῆρχεν, ἢ ὁ Ἰωάννης ἐνόμιζεν ὅτι ὑπῆρχε, δυνατότης ἀφαιρέσεως τοῦ Filioque ἀπὸ τὸ Σύμβολον τῶν Φράγκων καὶ τῶν Λογγοβάρδων» (Ρωμανίδη Ἰω., Δογματικὴ καὶ Συμβολικὴ Θεολογία, τόμ. Α΄, σελ. 372-373.).
Ἡ Οἰκουμενικῆς σημασίας ἀξία τῆς Συνόδου τοῦ 879-880 εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ὁ καθηγητὴς Φειδᾶς ἔχει προτείνει τὴν ἀναγνώρισή της ὡς Οἰκουμενικῆς καὶ ἀπὸ τοὺς Παπικούς, θεωρώντας ὅτι τοῦτο θὰ ἐπιτάχυνε θεαματικὰ τὴν ἕνωση Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν. Γράφει συγκεκριμένα: «…ἀνυπολογίστου ἐκκλησιαστικῆς, ἐκκλησιολογικῆς καὶ θεολογικῆς σημασίας καὶ σπουδαιότητος πρωτοβουλία θὰ ἠδύνατο νὰ θεωρηθῇ ἡ ὑπὸ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν κοινὴ ἀναγνώρισις τῆς ἐν Κων/πόλει συνόδου (879-880) ὡς Οἰκουμενικῆς» διότι διὰ τῶν ἀποφάσεων τῆς συνόδου αὐτῆς, αἱ ὁποῖαι ἐγένοντο δεκταὶ τότε καὶ ὑπὸ τῶν ἐκπροσώπων τοῦ παπικοῦ θρόνου, ἤρθησαν οἱ ὀξύταται ἀντιθέσεις αὐτῶν καὶ ἐθεμελιώθησαν ὀρθαὶ θεολογικαὶ καὶ ἐκκλησιολογικαὶ προϋποθέσεις ἀποκαταστάσεως τῆς ἑνότητος.  Ἡ κοινὴ ἀνακήρυξις τῆς συνόδου αὐτῆς  ὡς Οἰκουμενικῆς  θὰ ἀπετέλει …τὴν μεγίστην προσφορὰν διὰ τὴν κατ’ οὐσίαν ἐπιτυχίαν τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου καὶ τὴν ταχύτατην ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας» (Φειδᾶ Βλ., Θεολογικὸς Διάλογος Ὀρθοδόξου καὶ Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας…, σελ. 62).
Καὶ κάποιες ἄλλες τοποθετήσεις Πατέρων στὸ θέμα: Ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, «ἀποκρούει τὸ ἐπιχείρημα τῶν ἑνωτικῶν», οἱ ὁποῖοι ὑποστήριζαν ὅτι δὲν ἔχουμε δὰ καὶ μεγάλες διαφορὲς μὲ τοὺς Λατίνους, «ὅτι ἡ ἕνωσις ἐγένετο ἁπλῶς μετὰ σχισματικῶν καὶ οὐχὶ μεθ’ αἱρετικῶν», καὶ διακηρύττει «ὅτι οἱ λατῖνοι εἶναι αἱρετικοὶ ὡς νοθεύσαντες τὸ Τριαδικὸν δόγμα, διὸ καὶ ἀποτρέπει ἀπὸ πάσης κοινωνίας μετὰ τῶν ἑνωτικῶν».
Ἐπίσης, «ὁ Πατριάρχης Ἰωσὴφ μετὰ τῆς περὶ αὐτὸν συνόδου» γράφει: «ἐπεὶ γὰρ ἐρώτησις προέβη ἀπαιτοῦσα ἡμᾶς εἰπεῖν ἐν ποίᾳ τάξει ἔχομεν τοὺς Ἰταλούς», στὴν τάξη «τῶν αἱρετικῶν», στὴν τάξη «τῶν σχισματικῶν» ἢ «ἐν τῇ τῶν παρασυναγωγὰς ποιούντων» ἀπαντᾶ: «Οἴδαμεν γὰρ τοῦτο καὶ προδιαγγέλλομεν ὅτι ἐν τῇ πρώτῃ τάξει (τῶν αἱρετικῶν)» τοποθετοῦμε τοὺς Παπικούς».
Καὶ ὁ ὅσιος Μακάριος ἔγραφε: «Ἀπὸ τὰς τόσας Συνόδους τοπικὰς καὶ Οἰκουμενικὰς ἀφωρίσθησαν καὶ ἀναθεματίσθησαν οἱ Λατῖνοι, καὶ ἀκόμη ἀμφιβάλλεις…, ἀκόμη δὲν τὸ πιστεύεις πῶς εἶναι αἱρετικοί;… Αὐτοὶ «ἔλυσαν σχεδὸν τὰς περισσοτέρας ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ», ἀνάστησαν «τὴν εἰδωλολατρείαν τοῦ Πάπα».
Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ τὴ θέση ὅλων τῶν Ἁγίων, ὅπως καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης συνοψίζει,  οἱ Παπικοὶ  ὡς  αἱρετικοί,   δὲν ἔχουν  μυστήρια καὶ ὁ Πάπας ἱερωσύνη (ΠΗΔΑΛΙΟΝ, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, σελ. 91,92).
Αὐτὸ ἀποδεικνύει πόσο ἐπικίνδυνη καὶ ὑπηρετικὴ τῶν Παπικῶν σχεδίων γιὰ τὴν ἀπορρόφηση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὸν Πάπα, εἶναι ἡ θέση ἐκείνων τῶν Ὀρθοδόξων -κυρίως τῶν Ἱεραρχῶν-, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ὀνομάσουν τοὺς Παπικοὺς αἱρετικούς. Ἐπικίνδυνη καὶ γιὰ ὅσους τὸ κάνουν σκόπιμα καὶ συνειδητά, προδοτικὴ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἀπαντώντας στὸν αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Η΄ ἡ Σύνοδος καὶ ὁ Πατριάρχης Ἰωσήφ μᾶς παραδίδουν τὶς τοποθετήσεις γιὰ τὸ θέμα τῶν Ὀρθοδόξων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς (1273 μ.Χ.): «Ὅλοι σχεδὸν οἱ Πατέρες… συνιστοῦν τὴν παντελῆ ἀποκοπὴ ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τῶν αἱρετικῶν, ἄρα καὶ τῶν Λατίνων, καὶ τὴν πνευματική τους ἀπομόνωση, γιὰ νὰ μὴ μολυνθεῖ καὶ τὸ ὑπόλοιπο μέρος τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὶς κακοδοξίες τους. Στὴν περίπτωση ὅμως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης οἱ Πατέρες καὶ ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία “προοικονομήσαντες μετὰ τοῦ Πνεύματος ἐχαρίσαντο, ἀποδιαστάντες αὐτῶν ὡς λοιμῶν, οὐχ ὑποβάλλοντες δὲ τούτους τῷ ἀναθέματι καὶ μετριάσαντες μὲν τὴν τιμωρίαν αὐτοῖς δι’ οἰκονομίαν, ἑαυτοῖς δὲ τὸ ἀσφαλὲς ἐκ τούτων διὰ τῆς ἀποβολῆς περιποιησάμενοι”» (Ἀραμπατζῆ Χρ., Ἡ Ὀρθόδοξη ἀντιρρητικὴ Γραμματεία τὸν 13ο  αἰῶνα, τ. Β΄, σελ. 202).
Ἡ “Οἰκονομία” λοιπὸν τῆς «Ἐκκλησίας  στὴν περίπτωση τῶν λατίνων, κατὰ τὴν Σύνοδο καὶ τὸν Πατριάρχη, ἀσκεῖται ἐδῶ καὶ αἰῶνες μὲ τὴν ἀποκοπή τους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. “Πρὸς πρόσωπον γὰρ τοῦτον τὸν ἀναθεματισμὸ οὐκ ἐκφωνῶ, τῇ οἰκονομίᾳ τῶν πατέρων ἀρκούμενος… Καὶ τὸ τῶν Ἰταλῶν γένος οὔτε ἀναθεματισθῆναι ὡρισμένως μὴ μεθιέμενον τῆς σφετέρας κακοδοξίας παρ’ ἐμοί γε κριθείη διαιτητῇ, δι’ ἅπερ εἴρηται, εἰ καὶ ἀναθεματίζεσθαι ἄξιον”». Στὸν ἐπίλογο καθορίζεται ἡ πρὸς τοὺς λατίνους στάση τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας: «Μὴ μέντοι ὡς ἐχθροὺς αὐτοὺς ἡγητέον, μηδὲ μισητέον, εἰ καὶ αὐτοὶ καθ’ ἡμῶν ἀεὶ λυσσῶσι καὶ μαίνονται» (Ἀραμπατζῆ Χρ., ὅπ. παρ., σελ. 202-203).
Ἀργότερα παρόμοια στάση κράτησε καὶ ὁ Ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός. Δέχεται ἀπὸ ἀγάπη καὶ πόθο γιὰ τὴν Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν νὰ συμμετάσχει στὴν Σύνοδο Φερράρας, καὶ μιλάει κολακευτικὰ στὴν ἀρχὴ γιὰ τὸν Πάπα, ὅταν ὅμως ἀντιλαμβάνεται τὸ ἀμετανόητο τῶν Παπικῶν καὶ τὴν ἐμμονή τους στὴν αἵρεση, συνιστᾶ νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε. Ἔλεγαν στὸν ἅγιο Μᾶρκο: «Οὐκ ἔστιν αἵρεσις (ὁ Παπισμός) οὐδὲ δύνασαι εἰπεῖν αὐτὴν αἵρεσιν· οὐδὲ γάρ τινες τῶν πρὸ σοῦ ἐλλογίμων καὶ ἁγίων ἀνδρῶν ἐκάλεσαν αὐτὴν αἵρεσιν. Ἔφη οὖν ὁ Ἐφέσου, ὅτι· Αἵρεσίς ἐστι καὶ οὕτω εἶχον αὐτὴν καὶ οἱ πρὸ ἡμῶν, πλὴν οὐκ ἠθέλησαν θριαμβεύειν (=δημοσιεύειν) τοὺς Λατίνους ὡς αἱρετικούς, τὴν ἐπιστροφὴν αὐτῶν ἐκδεχόμενοι» (=ἀναμένοντες).
Καὶ ὁ Ἱεροσολύμων Δοσίθεος γράφει: «Οἱ Ἀνατολικοί οἰκονομικῶς, σεσιγήκασιν ἐπὶ πολὺν καιρόν, οἰόμενοι τοὺς Ἰταλοὺς πρὸς τὰ κρείττω μετακινῆσαι τὰς καινοτομίας αὐτῶν, μείναντας δὲ ἐν τῇ οἰκείᾳ πεισμονή, ἀπέβαλον αὐτοὺς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνώσεως» (Δωδεκάβιβλος, βιβλ. στ΄, κεφ. ζ΄).
Τέλος θὰ ἀναφέρω καὶ τὴ γνώμη τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου: Δέχεται ὁ Ἅγιος Νικόδημος «ὅτι καλῶς οἱ πρὸ ἡμῶν Πατέρες οἰκονόμησαν καὶ ἀποδέχθησαν μὲ Θεῖο Μῦρο τοὺς Λατίνους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, διότι ὁ παπισμός τότε ἤκμαζε καὶ κατεῖχε ὅλες τὶς δυνάμεις τῶν Βασιλείων τῆς Εὐρώπης, τὸ δὲ δικό μας Βασίλειο ἔπνεε τὰ λοίσθια. Ἦταν τότε ἀνάγκη νὰ γίνη αὐτὴ ἡ οἰκονομία, γιὰ νὰ μὴ ἐξεγείρη ὁ πάπας τὰ λατινικὰ γένη ἐναντίον τῶν Ἀνατολικῶν, ὥστε νὰ αἰχμαλωτίζουν καὶ νὰ φονεύουν καὶ μύρια ἄλλα κακὰ καὶ δεινὰ νὰ πράττουν. Τώρα ὅμως (συνεχίζει) ποὺ ἡ λύσσα τοῦ παπισμοῦ δὲν ἰσχύει καὶ ἡ Θεία Πρόνοια κατέβαλε τὴν ἐπηρμένην ὀφρὺν τῶν παπικῶν, τί χρειάζεται πλέον ἡ οἰκονομία; Ἡ οἰκονομία ἔχει μέτρα καὶ ὅρια, καὶ δὲν εἶναι παντοτινὴ καὶ ἀόριστη. Ὥστε τώρα “τῆς οἰκονομίας παρελθούσης, ἡ ἀκρίβεια καὶ οἱ ἀποστολικοὶ κανόνες πρέπει νὰ ἔχωσιν τὸν τόπον τους”» (Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία εἰς 46ον Ἀποστολικὸν κανόνα).
Μετὰ λοιπὸν τόσους αἰῶνες «ποὺ στὸν παπισμὸ συνεχίζει νὰ ὑπάρχει ἀνυποχώρητη καὶ σατανικὴ ἐπιμονὴ στὴν αἵρεση» (ἡ μετάφρ. ἀπὸ τὸν π. Μάξιμο, Ἡγούμενο τῆς Ἱ. Μ. Ἁγ. Διονυσίου) εἶναι ἄμεση καὶ ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ προβληθεῖ ἡ «ἀκρίβεια», τώρα μάλιστα ποὺ ὁλοκάθαρα φαίνεται, ὅτι ὄχι μόνο καλό δὲν ἀπέφερε ἡ ὅποια οἰκονομία, ἀλλὰ αὔξησε τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁδήγησε στὴν παναίρεση ποὺ λέγεται Οἰκουμενισμός: Ἅπαξ καὶ εἰσαχθεῖ στὰ τῆς πίστεως κάποια καινοτομία, γεννᾶ συνεχῶς νέες αἱρεσεις  καὶ δὲ σταματᾶ πουθενά, ὅπως διδάσκει καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἡ αἵρεση εἶναι μεταδοτικὴ ἀσθένεια καὶ οἱ συνειδητὰ αἱρετικοὶ ἀδιόρθωτοι: «Ὅταν γάρ τι καινὸν ἐπεισενεχθῇ, ἀεὶ καινοτομίας τίκτει· καὶ ἄπειρος ἡ πλάνη τοῦ ἐξελθόντος τὸν λιμένα τὸν εὔδιον, καὶ οὐδαμοῦ στήσεται. Ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας, φησί, καὶ ὁ λόγος αὐτῶν, ὡς γάγγραινα, νομὴν ἕξει. Ἀκάθεκτον κακόν, οὐκέτι ἰατρείᾳ κατασχεθῆναι δυνάμενον, ἀλλὰ τὸ πᾶν λυμαίνεται. Δείκνυσιν ὅτι νόσος ἐστὶν ἡ καινοφωνία, μᾶλλον δὲ νόσου χαλεπωτέρα. Ἐνταῦθα τὸ ἀδιόρθωτον αὐτῶν δηλοῖ, καὶ ὅτι οὐχ ἁπλῶς, ἀλλ’ ἑκόντες ἀπεπλανήθησαν· ὅθεν καὶ μάλιστα οὗτοί εἰσιν ἀδιόρθωτοι».

Παναγιώτη Σημάτη

ΑΓΑΠΗ ΧΩΡΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗ

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Δεκ 23rd, 2009 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.
Του Παναγιώτου Τελεβάντου

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΛΠ. ΣΤΩΜΕΝΟ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΣ

__________________

Στο λόγο του, την Κυριακήν προ της Χριστού Γεννήσεως που εκφώνησε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου (20 Δεκεμβρίου 2009), ο Μέγας Αρχιδιάκονος κ. Μάξιμος είπε μεταξύ άλλων και τα εξής αξιοπρόσεκτα: “Ἡ εἰς Χριστόν πίστις δέν εἶναι ἰδεολογία, συνώνυμος πρός τήν κοσμικήν τοιαύτην, ἡ ὁποία ἀντιμάχεται μίαν ἄλλην ἰδεολογίαν, ὡς ἐπί παραδείγματι αἱ πολιτικαί ἰδεολογίαι. Ἐσχάτως, παρατηροῦνται φαινόμενα ἰδεολογικοποιήσεως τῆς Ἐκκλησίας εἰς ὡρισμένας κύκλους ὀρθοδόξων χριστιανῶν, μελῶν μάλιστα τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ἐκ μίσους καί ἐγωϊσμοῦ κινούμενοι, ὡς ἄλλοι Νάρκισσοι, συμπεριφέρονται ὡς οἱ οπαδοί τῶν πολιτικῶν κομμάτων, ὑβρίζοντες ἑτεροδόξους χριστιανούς, τουθ’ ὅπερ ἀπάδει πρός τό ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ ὑπερτελεία ἐνσάρκωσις τῆς θείας ἀγάπης ὁ Κύριος ἡμῶν συνωμίλησε καί διελέχθη μετά τῆς Σαμαρείτιδος, ἡ ὁποία, ὡς γνωστόν, ἦτο ἐθνική καί ἐθεωρεῖτο ὑπό τῶν Ἰουδαίων ὡς βδέλυγμα. Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος μιμούμενος τό εὐαγγελικόν παράδειγμα τοῦ Κυρίου ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Αἱ δογματικαί διαφοραί ὡς ἀναγόμεναι πρός μόνον τό κεφάλαιον τῆς πίστεως ἀφίενται ἐλεύθερον καί ἀπρόσβλητον τό τῆς ἀγάπης κεφάλαιον∙ τό δόγμα δέν καταπολεμεῖ τήν ἀγάπην∙ ἡ δέ ἀγάπη χαρίζεται τῷ δόγματι, διότι πάντα στέγει, πάντα ὑπομένει…. Διά τῆς ἀγάπης ἐστί λίαν πιθανόν νά ἑλκύσῃ πρός ἑαυτόν (ὁ ἐπίσκοπος) καί τήν ἐξ ἐσφαλμένης περιωπῆς κρίνουσαν δογματικόν τι ζήτημα ἑτερόδοξον ἐκκλησίαν. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε χάριν δογματικῆς τινος διαφορᾶς πρέπον νά θυσιάζεται. Παράδειγμα ἔστω ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὅστις ἐξ ἀγάπης καί πρός αὐτούς τούς σταυρωτάς τοῦ Χριστοῦ ηὔχετο ἀνάθεμα εἶναι αὐτῶν». Οἱ κατανοοῦντες, λοιπόν, τήν Ἐκκλησίαν ὡς ἰδεολογίαν εἶναι ψευδοπροφῆται καί διαστρεβλώνουν τό ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ ὀρθή πίστις, χωριζομένη τῆς κατά Θεόν ἀγάπης, ἐκφυλίζει τήν Ἐκκλησίαν εἰς ἰδεολογίαν. Καί ἡ ὑπ’ αὐτῶν ἰδεολογική κατανόησις τῆς Ἐκκλησίας ὁδηγεῖ τούτους εἰς ἀντιπαράθεσιν μέ τούς ποιμένας των, εἰς τούς ὁποίους ὁ Κύριος ἐνεπιστεύθη τήν διαποίμανσίν των. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἰδεολογία, διότι εἶναι ἡ πραγμάτωσις τῆς ἀγάπης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Συμφώνως πρός τήν διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, τό μέτρον τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ θά εἶναι καί ἡ ἀγάπη καί οὐχί μόνον ἡ διαφύλαξις τῆς πρός τόν Θεόν ὀρθῆς πίστεως. Ὁ Κύριος συνεχώρησε τήν ἁμαρτωλόν γυναῖκα, διότι ἠγάπησε πολύ (Λουκ.). Ἄνευ ἀγάπης πίστις εἰς Χριστόν δέν νοεῖται καί ἄνευ ὀρθῆς πίστεως ἡ πρός Χριστόν ἀγάπη δέν νοεῖται”.


ΠΙΣΤΗ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ

__________

Ορθότατες οι παρατηρήσεις του Αρχιδιάκονου Μάξιμου. Αλλο να εξηγείς στον αδελφό σου ότι είναι αιρετικός, δηλαδή ότι προσβάλλει την αλήθεια του Χριστού και ότι ως εκ τούτου χρειάζεται να μπεί στην Εκκλησία όπως ο ασθενής στο νοσοκομείο για να θεραπευθεί (επειδή η αίρεση είναι θανατηφόρα ασθένεια) και άλλο να του κάνεις προσωπικές επιθέσεις και να τον βρίζεις χυδαία. Το μίσος, οι προσωπικές επιθέσεις και η χυδαιότητα δεν συμβαδίζουν ποτέ με την χριστιανική ιδιότητα. Για να είμαστε δίκαιοι με την αλήθεια πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν ορισμένοι που μιλούν για τους αλλόθρησκους, τους αιρετικούς και τους σχισματικούς ή ακόμη και για μέλη της Εκκλησίας χωρίς αγάπη. Τους βρίζουν χυδαία και τους κάνουν προσωπικές επιθέσεις. Ούτε που χρειάζεται να συζητήσουμε ότι αυτή δεν είναι χριστιανική συμπεριφορά. Ούτε εμπνέει, ούτε οικοδομεί, ούτε οδηγεί στην Ορθοδοξία μια τέτοια στάση.


ΚΟΜΠΟΓΙΑΝΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ

____________________

Από την άλλη, όμως, εκτός από τους φανατικούς που βρίζουν χυδαία υπάρχουν και οι Οικουμενιστές που θωπεύουν τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους. Οι Οικουμενιστές είναι κομπογιαννίτες. Οχι πραγματικοί πνευματικοί γιατροί. Το πρώτιστο χρέος μας προς κάθε άνθρωπο και η ύψιστη έκφραση αγάπης είναι η φανέρωση της αλήθειας του Χριστού όπως τη βιώνουν οι Αγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μήπως ο π. Θεόδωρος Ζήσης βρίζει όταν γράφει εναντίον του Οικουμενισμού; Ο π. Γεώργιος Καψάνης είναι χυδαίος; Ο π. Επιφάνος Θεοδωρόπολους ήταν εμπαθής; Ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς; Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός; Ο π. Σαράντης Σαράντος; Ο π. Αναστάσιος Κωτσόπουλος; Ο κ. Τσελεγγίδης; Οι άλλοι ηγέτες του αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού; Αλλο έλεγχος για την κατάφωρη παραβίαση της αλήθειας και άλλο ύβρεις, χυδαιότητες, μίσος και εμπάθεια.


ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

_____________________

Οταν ο γιατρός λέγει στον ασθενή ότι έχει καρκίνο και πρέπει να κάνει εγχείρηση ή του συνιστά άλλες επώδυνες θεραπευτικές μεθόδους δεν το κάνει επειδή ΔΕΝ τον αγαπά αλλά ΕΠΕΙΔΗ τον αγαπά. Εστω και αν στενοχωρέσει τον ασθενή με την ανακοίνωση της διάγνωσης ο μόνος τρόπος να του δείξει αγάπη είναι να τον υποβάλει στα επώδυνα θεραπευτικά μέσα που είναι διαθέσιμα. Θα ήταν άραγε καλός γιατρός αν του έλεγε: Δεν έχεις τίποτα. Ενα μικροκρυολόγημα είναι. Να σου δώσω παυσίπονα για να αισθάνεσαι καλά. Μη στεναχωριέσαι. Ολα θα πάνε πρίμα. Και ο καρκίνος στο μεταξύ ανενόχλητος αφηνόταν να κάνει μετάσταση; Αυτή δυστυχώς είναι η αγάπη που δείχνουν οι Οικουμενιστές προς τους αλλόθρησκους και τους αιρετικούς. Γι’ αυτό τους αποκαλούμε κομπογιαννίτες της πνευματικής ιατρικής και όχι Ορθόδοξους πνευματικούς γιατρούς, επειδή δεν ακολουθούν τη θεραπευτική αγωγή των Αγίων Πατέρων. Αντικατέστησαν τη Θεανθρώπινη αγάπη του Χριστού με ανθρώπινες αγαπολογίες. Σε κάθε περίπτωση η προσέγγιση αυτή δεν βοηθά. Δεν είναι έλλειψη αγάπης να λέμε την αλήθεια. Είναι η ύψιστη εκδήλωση αγάπης και ενδιαφέροντος για τη σωτηρία των συνανθρώπων μας. Απολύτως σύμφωνοι με τον Μέγα Αρχιαδιάκονο Μάξιμο: Χωρίς ύβρεις, μίσος και εμπάθεια! Να τους λέμε την αλήθεια ότι ο Τριαδικός Θεός είναι ο ΜΟΝΟΣ αληθινός Θεός και η Ορθόδοξη Εκκλησία η ΜΟΝΗ αληθινή και αδιαίρετη Εκκλησία.


ΤΙ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Δεκ 22nd, 2009 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Η ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ TOY ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗ ΓΡΟΙΛΑΝΔΙΑ

(ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ)

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ+12

http://anastasiosk.blogspot.com/2009/12/blog-post_7713.html

Lykourgos Nanis

Το ΑΠΕ μετέδωσε την είδηση της συμπροσευχής στη Γροιλανδία του οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου με εκπροσώπους άλλων 12 θρησκειών μπροστά σε άγαλμα της θεάς γαίας με θέμα και αίτημα (της συμπροσευχής) τη σωτηρία του Βορείου Πόλου και των παγετώνων του! Μαλιστα ο οικουμενικός σε δήλωση του μετά το πέρας της συμπροσευχής ανέφερε ότι ο καθένας τους προσευχήθηκε στο δικό του θεο για τη σωτηρία του κοσμου!

Είναι πολύ λυπηρό που ο θεματοφύλακας της ιεροκανονικής ευταξίας στο χώρο της Εκκλησίας διολισθαίνει συνεχώς σε επικίνδυνες ατραπους! Αλήθεια δεν τον συνέχει το γεγονός ότι σκανδαλιζει συνεχώς το ορθόδοξο πλήρωμα καταπατώντας πλειάδα ιερών κανονών? Οτι αποξενώνεται απ’ αυτό? Ευχαριστείται άραγε αποσπώντας τα θετικά σχόλια των αυτοαποκαλουμένων προοδευτικών κυκλων με επικεφαλής τους κυρίους Αλαβάνο και Τσίπρα? Γιατι αυτη η ανθρωπαρεσκεια και το μονιμο αγχος καποιων ποιμενων μας να δινουν εξετασεις δηθεν προοδευτισμου στους εκκλησιομαχους και αθεους? Το πληρωμα της Εκκλησιας που τοσο σκανδαλιζεται και θλιβεται δεν αξιζει καποια ψιχουλα αγαπης και σεβασμου απο μερους του κου Βαρθολομαιου?

***

tsopanis-128Μεχρι πότε θα χρησιμοποιεί την κλιματική αλλαγή ως πρόσχημα ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, για να ποδοπατεί τους Θείους και Ιερούς Κανόνας;

Ας μας πει σε ποιον θεό πιστεύει, και ποιοι είναι οι πραγματικοί σκοποί του!

Αν είναι μασώνος, γιατί φοβάται για να το πεί;

Και εάν πάλι συνεργάζεται με τις σκοτεινές εκείνες δυνάμεις, που ετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου και την υποταγή όλων των θρησκειών σ’ αυτόν, δεν θ’ αργήσουν να το αντιληφθούν τα πιστά της Ορθοδοξίας τέκνα και θα τα βρει απέναντί του. O ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΘΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ.

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννου (22, 10-16), ο Χριστός μας λέει· «Ο καιρός γαρ εγγύς εστιν. Ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι, και ο δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι. Ιδού έρχομαι ταχύ και ο μισθός μου μετ’ εμού, αποδούναι εκάστω ως το έργον έσται αυτού. Εγώ το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, αρχή και τέλος. Μακάριοι οι ποιούντες τας εντολάς αυτού, ίνα έσται η εξουσία αυτών επί το ξύλον της ζωής, και τοις πυλώσιν εισέλθωσιν εις την πόλιν. Έξω οι κύνες και οι φαρμακοί και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και πας ο φιλών και ποιών ψεύδος. Εγώ Ιησούς έπεμψα τον άγγελόν μου μαρτυρήσαι υμίν ταύτα επί ταις εκκλησίες…».

Το παραμύθι με τις κλιματικές αλλαγές κάποια στιγμή θα τελειώσει, αφού καταστρέψουν τον πλανήτη  οι δήθεν προστάτες του. Οι συμπροσευχές του πατριάρχου Βαρθολομαίου με αλοθρήσκους είναι καραγκιοζλίκια, δεν προσφέρουν τίποτε, και δείχνουν την απιστία του στον Έναν αληθινό Θεό, που ζουν οι Ορθόδοξοι, που τον ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, και τον βλέπουν στην Αγία Γραφή.

ΜΗΠΩΣ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΝΕΙ ΠΛΑΤΕΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ;

author Posted by: Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης on date Δεκ 20th, 2009 | filed Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.

Του Panayiotou Televantou

Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

_________________

ΜεσσηνιαςΠολλοί επεσήμαναν, σε διάφορα ιστολόγια και θρησκευτικά περιοδικά, τις απαράδεκτες θέσεις που εκφράζει τον τελευταίο καιρό ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος. Συνυπογράφω όλα όσα του καταμαρτυρούν για τις αντιευαγγελικές θέσεις που εκφράζει και τις αντικανονικές ενέργειες που προβαίνει. Για λόγους αληθείας και δικαιοσύνης, όμως, θέλω να επισημάνω ένα σημείο που, κατά την άποψή, μου έχει δίκαιο. Καταρχήν νομίζω ότι πρέπει να του αναγνωριστεί ότι έχει το θάρρος ή αν θέλετε το θράσος της γνώμης του. “Αν μας θεωρούν προδότες ας απευθυνθούν στη Σύνοδο”, λέγει προκλητικά. Μήπως σε τελευταία ανάλυση έχει δίκαιο;

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ

___________________

Δεν είναι η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος που τον εξέλεξε να την εκπροσωπήσει στο διάλογο με τους Παπικούς; Δεν είναι η Ιεραρχία που του έδωσε εντολή να διεξάγει το διάλογο μέσα στα κανονικά πλαίσια δηλαδή να μην κάνει συμπροσευχές με τους αιρετικούς Παπικούς; Δεν συμμετέσχε σε συμπροσευχές με τους Παπικούς στη συνάντηση στην Πάφο και στη Λευκωσία και μάλιστα κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας; Επομένως παρέβη κατάφωρα και ξεδιάντροπα τις εντολές της Ιεραρχίας.

ΤΟΝ ΚΑΛΕΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΑ;

_____________________

Αφού, λοιπόν, αυτά είναι τα δεδομένα τον κάλεσε κανείς, ως όφειλε, σε απολογία; Εξ όσων γνωρίζω ούτε ο Αρχιεπίσκοπος, ούτε η ΔΙΣ, ούτε η Σύνοδος της Ιεραρχίας τον εγκάλεσαν για οτιδήποτε. Ούτε υπέπεσε στην αντίληψή μου έστω και ένας επίσκοπος που να διαμαρτυρήθηκε επειδή ο Σεβασμιότατος Μεσσηνίας έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις εντολές της Ιεραρχίας. Αρα έχει δίκαιο ο κ. Χρυσόστομος να παραπέμπει στη Σύνοδο όσους τον επικρίνουν.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ
______________________________
___

synodos-thumb-largeΕχω γράψει κατ’ επανάληψη πρόσφατα ότι ήρθε ο καιρός ο αγώνας εναντίον του Οικουμενισμού να περάσει στη δεύτερη φάση. Οι πιστοί πρέπει να αρχίσουν να καταθέτουν στη Σύνοδο εμπεριστατωμένες καταγγελίες εναντίον των Οικουμενιστών και των νεωτεριστών. Η πρόκληση του Σεβασμιότατου Μεσσηνίας είναι σαφής και εύγλωττη. Ας την αδράξουμε αποφασιστικά.

****************************************************************************************************************