ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου (1979 ἀπόσπ. ὁμιλίας)

«…Ποῦ καταντήσαμε! Ποιοί φταῖνε [για τὴν κατάντια τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων]; Φταίει ἡ μάνα, ὁ πατέρας, ὁ δάσκαλος, ὁ παπᾶς, ὁ δε­σπότης, φταῖμε ὅλοι οἱ μεγαλύτεροι, ποὺ δὲ δίνουμε καλὰ παραδείγματα στὰ παιδιά μας. Φταίει προπαντὸς τὸ κράτος, γιατὶ μποροῦσε πολλὰ νὰ κάνῃ, ὅπως γίνεται ἀλλοῦ. Ἐδῶ; Ἕ­να μασονικὸ – ἄθεο κράτος ἔχει ἀφήσει τὰ παι­διὰ νὰ διαφθαροῦν καὶ νὰ καταστραφοῦν. Στὰ ἑκατὸ παιδιὰ ζήτημα ἂν παρουσιαστῇ ἕνα ποὺ νὰ μένῃ ἔξω ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τῶν δαιμονίων.

Ὁ μόνος, ἀδελφοί μου, ποὺ ἀγαπάει εἰλικρι­νὰ τὸ παι­δί, ὁ ἀληθινὸς φίλος του, εἶνε ὁ Χριστός. Ἐκεῖνος τὸ πῆρε στὴν ἀγκαλιά του καὶ τὸ εὐλόγησε. Ἐκεῖνος εἶπε ὅτι ὅποιος σκανδα­λίσῃ ἕνα μικρὸ παιδί, εἶνε προτιμότερο νὰ δέσῃ στὸ λαιμό του ἕνα λιθάρι καὶ νὰ πάῃ νὰ φουντάρῃ – νὰ πνιγῇ στὴ θάλασσα (βλ. Ματθ. 18,6). Ἔδωσε μεγάλη σημασία στὸ παιδί.
Χαιρόμεθα ὅταν βλέπουμε παιδιά. Εὐχό­μεθα ὁ Θεὸς νὰ προστατεύῃ τὴ νεολαία μας μὲ ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους. Καὶ παρακαλοῦ­με, νὰ φωτίσῃ τοὺς κρατοῦντας νὰ λάβουν αὐ­στηρὰ μέτρα γιὰ τὸ παιδὶ καὶ τὴν παιδεία.
Ἔχουμε καλὸ λαό, καλὴ πάστα. Ἀλλ᾽ αὐτοὶ ποὺ μᾶς κυβερνοῦν δυστυχῶς ―τὸ λέω μὲ παρ­ρησία― Θεὸ δὲν ἔχουν! Ψηφίζουν νόμους ποὺ διαλύουν τὴν οἰκογένεια κι ἀφήνουν τὰ παιδιὰ στὸ σκοτάδι. Καὶ ὁ λαός; Φαίνεται νὰ κοι­μᾶ­ται. Ἀλλὰ θά ᾽ρθῃ ὥρα ποὺ θὰ ξυπνήσῃ καὶ θὰ ζητήσῃ κυβερνήτας Χριστιανούς, νὰ πιστεύουν στὸ Εὐαγγέλιο. Τότε καὶ τὰ παιδιὰ θὰ προστα­τευθοῦν καὶ καλύτερες ἡμέρες θὰ δοῦμε.
Δὲν ἀνήκω σὲ κόμματα. Πενήντα χρόνια δου­λεύω στὸ ἔθνος. Δύο πράγματα ἀγαπῶ· τὴν Ἑλ­λάδα, καὶ παραπάνω ἀπ᾽ τὴν Ἑλλάδα τὸ Χριστό. Καὶ θέλω τὴν πατρίδα μου νὰ εἶνε ἄ­στρο φωτεινό, νὰ λάμπῃ, νὰ εἶνε ὑπόδειγμα, καὶ ὄ­χι σκύβαλο καὶ καταπάτημα τῶν ἐθνῶν…»

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η θρησκευτικότητα των πρώτων χριστιανών

Η Χριστιανικὴ Πίστη εξύψωσε σε άφθαστα ύψη τη θρησκευτικότητα του ανθρώπου. Διότι δίδαξε ότι τα είδωλα των εθνών δαιμόνια· ότι ένας ο αληθινός Θεός, ο εν Τριάδι Θεός· ότι ο Πατήρ δι’ Υιού εν Πνεύματι Αγίω δημιουργεί τα πάντα· ότι ο Θεός «οὐρανοῦ καὶ γῆς Κύριος ὑπάρχων οὐκ ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, οὐδἒ ὑπὸ χειρῶν ἀνθρώπων θεραπεύεται προσδεόμενός τινος» (Πράξ. 17, 24 – 25)· ότι «πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ιωάν. 4, 24)· ότι η καθαρή καρδιά είναι ο λαμπρότερος ναός, μέσα στον οποίοι το Πνεύμα το Άγιο κατοικεί· ότι ο Θεός ζητεί «θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν» (Ρωμ. 12, 1).
Αλλά ενώ αυτά διδάσκει η Θρησκεία του Χριστού, ας μη νομίσει κανείς ότι αυτή καταργεί τα εξωτερικά, τα ορατά, τα αισθητά σημεία της λατρείας. Όχι! Γιατί, εφόσον ο άνθρωπος αποτελείται και από ύλη και ζει μέσα στον αισθητό κόσμο, αισθάνεται εκ φύσεως την ανάγκη να εξωτερικεύσει την ενδόμυχη πίστη του και με λέξεις και με ύμνους και με κινήσεις και με εικόνες και με χρήση ιερών σκευών και αμφίων και με τύπους και με ναούς και με τελετές και εορτές και πανηγύρεις. Ο ίδιος ο Κύριος έδωσε το παράδειγμα. Επειδή συμμετείχε στις λατρευτικές εκδηλώσεις του Ισραηλιτικού λαού· ίδρυσε νέες τελετές· όρισε νέο ιερατείο· και στο υπερώο τέλεσε το υπερφυέστατο μυστήριο. Πόσες φορές κατά την επίγεια ζωή του δεν επισκέφτηκε το ναό του Ισραήλ! Αλλά και οι Απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί, ακολουθώντας το παράδειγμα του Κυρίου, τελούσαν τα της λατρείας τους κατ’ αρχάς σε κάποια στοά του Ιουδαϊκού ναού, κατόπιν όμως λόγω του διωγμού εκ μέρους των Ιουδαίων, ευτρέπιζαν ιδιαίτερο τόπο μέσα σε χριστιανικά σπίτια και εκεί συνάζονταν και λάτρευαν το Θεό. Αυτές ήταν οι κατ’ οίκον Εκκλησίες. Στον καιρό μάλιστα των φοβερών διωγμών, τους οποίους ήγειραν οι αυτοκράτορες της Ρώμης, οι χριστιανοί για τις λατρευτικές τους ανάγκες αναγκάστηκαν να καταφύγουν στα σπήλαια, στις οπές της γης και τις κατακόμβες. Αλλά συχνά και τα κελία των φυλακών, στα οποία ήταν εγκλεισμένοι οι μελλοθάνατοι για την πίστη του Χριστού, μεταβάλλονταν σε εκκλησίες. Τα στήθη των μαρτύρων γίνονταν Αγία Τράπεζα, όπου ετελείτο το μυστήριο της θείας Ευχαριστίες, για να κοινωνήσουν αυτοί που θα γίνονταν μάρτυρες μετά από λίγο… Είδε ποτέ ο ουρανός συγκινητικότερη τέλεση θείας Λειτουργίας;

«Αν ὅλη η πόλις ή το χωριό σου, αρνηθούν το Χριστό,

σὺ πίστευε στὸ Θεό καὶ ἕνας νὰ μείνεις θὰ νικήσεις

«…Στα χρόνια αυτά που ζοῦμε, αδέρφια μου, «στώμεν καλώς»! Μέσα στη γενεά μας αυτή, γενεά Σοδόμων και Γομόρρας, γενεά απίστων και διεφθαρμένων ανθρώπων, γενεά πονηρά και διεστραμμένη απ᾿ άκρου εις άκρο, «στώμεν καλώς»! Σάν στρατιώτης που κρατάει τη σημαία του Χριστού, ας σταθούμε καλώς! Κι αν ακόμα μείνεις ένας, αδελφέ μου, μην απογοητευθείς. Κι αν ακόμα όλη η πόλις ή το χωριό σου, αρνηθούν το Χριστό, συ μην τον αρνηθείς. Κι αν ακόμη πάνω στο κάθε σπίτι υψωθεί η παντιέρα του διαβόλου, στο δικό σου το σπίτι να μην υψωθεί. Ένας να μείνεις, πίστευε στο Θεό! Γιατί μπορεί να είναι ψέματα τα άστρα, ψέματα ο ήλιος, ψέματα ο κόσμος, ψέματα και οι βασιλιάδες, ψέματα τα παλάτια, όλα να είναι ψέματα· ένα δεν είναι ψέμα, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· όν, παίδες, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Αμήν».

† επίσκοπος Αυγουστίνος

ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ 30.1.2016 (pdf)

www.fotgrammi.gr
Τὴν 30.1.2016 ἡμέρα Σάββατο, Ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, πρὸς τιμὴ καὶ τῆς σπουδαζούσης νεολαίας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας συλλειτουργοῦμε καὶ προσευχόμεθα γιὰ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους καὶ ἐνημερώνουμε γιὰ τὴν πορεία τῆς ὅλης προσπάθειας.
Παρ᾿ ὅλον ὅτι ἰθύνοντες πασχίζουν παντοιοτρόπως νὰ καταργήσουν ἀκόμη καὶ τὰ πρότυπα – τοὺς 3 φωστῆρες τῆς Τρισηλίου Θεότητος καὶ νὰ προβάλωνται ὡς πρότυπα οἱ «φελλοί», οἱ «παλλακίδες», οἱ ἀνώμαλοι, οἱ «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς καὶ οἱ «ἀετονύχηδες», ἐν τούτους ἐμεῖς ἐπιβάλλεται διὰ τοῦ παραδείγματος νὰ διδάσκουμε καὶ νὰ παρουσιάζουμε ὡς πρότυπα προσωπικότητες μὲ ἀκέραιο χαρακτῆρα, μὲ ἦθος, μὲ εὐσυνειδησία, μὲ εὐπρέπεια καὶ εὐποιΐα καὶ νὰ τὰ ἔχουν οἱ νέοι μας ὡς πυξίδα στὴν ζωή τους. Read more »

Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΦΘΟΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΝ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ

ΦΘONΩ ΔIABOΛOΥ ΕΙΣHΛΘEΝ H AMAPTIA ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Συμβουλές σὲ στελέχη τῆς Κατασκηνώσεως στὶς 29.6.1987

Συστενάζει ἡ γῆ. Ὁ δὲ μέγας Βασίλειος διατυπώνει μία περίεργη θεωρεία· Ὅτι ὁ σατανᾶς ἔβλεπε ὅλη τὴν δημιουργία, τὰ μεγάλα, τὰ τεράστια ἔργα ποὺ ἔκανε ὁ Θεός καὶ μετὰ εἶδε τὸν ἄνθρωπο καὶ χαχάνισε, δὲν τὸ λέει ἔτσι ὁ Μέγας Βασίλειος.
Εἶδε ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐξ ἐπόψεως ὕλης σωματικῆς ὑστερεῖ πολύ. Ὑστερεῖ τοῦ ἐλέφαντος, ὑστερεῖ τῶν μεγάλων ζώων, ὑστερεῖ τοῦ βοός, τῆς ἀγελάδος, ὑστερεῖ ἀκόμα περισσότερον τῶν δημιουργημάτων τῆς φύσεως. Εἶνε μία μικρὰ φοῦχτα ὕλη. Δὲν τὸ φανταζόταν ὅτι αὐτὸ τὸ μικρὸν δημιούργημα κατ᾿ ὅψιν, θὰ ἦταν ὁ βασιλεὺς τῆς φύσεως καὶ κυρίαρχος τοῦ σύμπαντος. Τότε τὸν ἐφθόνησε· Πῶς ὁ ἄνθρωπος νὰ ἔχει μία τόσο μεγάλη ἐξουσία! «Φθὀνο διαβόλο εἰσῆλθε ἡ ἁμαρτία στὸν κόσμο». Ἀλλὰ εἴμεθα ἀχάριστοί καὶ δὲν εὐγνωμονοῦμε τὸν Θεό γιὰ τὴν ἀγάπη του.
Ἐγὼ τὸ εἶδα αὐτὸ τὸ θέμα· Τὴν παλιὰ τὴν ἐποχὴ ἔβλεπα γέροντες σεβάσμιους, ποὺ πολλοὶ ἀπ᾽ αὐτοὺς ἦταν παιδιὰ ἡρώων τοῦ 21, ἀγαποῦσαν τὸν Θεό καὶ εἶχαν τόσο εὐλάβεια ὥστε πίναν ἕνα ποτήρι νερὸ καὶ κάναν τὸ σταυρό τους καὶ δοξάζαν τὸν Θεό.
Ὁ π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος ἀπὸ τὴν Πάτρα ἐπίστευε πολύ στὸ Θεό καὶ εἶχε ἰδέα ἀπὸ τὸν φθόνο τοῦ διαβόλου. Δίπλα στὴν ἀσκητική του καὶ ἀπέριτο κλίνη εἶχε ἕνα κανάτι νερό. Δίψασε τὴν νύκτα καὶ προτοῦ νὰ ξαπλώσῃ τὸ χέρι του γιὰ νὰ πιάσῃ τὸ κανάτι τὸ σταύρωσε. Ἔκανε ἕνα μπάμ καὶ ἔσκασε τὸ κανάτι. Καὶ λέει ὁ π. Γερβάσιος· τὸ κενό ποὺ ὑπῆρχε μέσα στὸ κανάτι, ὑπῆρχε ὁ σατανᾶς. Εἰσέρχετε καὶ περιμένει, γιὰ νὰ μᾶς ἐξοντώσῃ
Ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα τύπος ἔγιναν ὅλα καὶ δὲν ὑπάρχει εὐλάβεια.

• Ἀποροῦμε πῶς ἡ κοινωνία ἀγρίεψε τόσο πολύ; Πῶς οἱ χριστιανοὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν Θεό; Πῶς οἱ κληρικοὶ οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ πατριάρχαι γίνονται χειρότεροι ἀπὸ τοὺς λαϊκους καὶ μασωνίζουν καὶ οικουμενίζουν ἀδιάντροπα; Μᾶς εἶπε ὁ Χριστὸς τὸν λόγο, διαβᾶστε κατὰ Λουκᾶ 11, 24-26.
  «῞Οταν τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ μὴ εὑρίσκον λέγει· ὑποστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον. τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων»

Πῶς θὰ ζωντανέψουμε πάλι τὴν πίστη μας καὶ θὰ γίνομαι συνειδητοὶ χριστιανοί; Χρειάζεται πνευματικὸς ἀγων.

Η ΤΡΕΛΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ

ΦΡΙΚΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΜΠΑΤΑΚΛΑΝ

TIMΩΡΟΥΝ ΤΟΝ ΙΕΡΕΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΙ ΓΙΑΤΙ ΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΤΑΚΛΑΝ

Του Γιώργου Θεοχάρη

Σε μία απίστευτη πράξη που δείχνει το μέγεθος της εκκοσμίκευσης της Καθολικής Εκκλησίας προέβη ο Καρδινάλιος της Λυών, καθαιρώντας τον μοναδικό ιερέα της Γαλλίας που τόλμησε να πει πικρές αλήθειες σχετικά με την τρομοκρατική ενέργεια που στοίχισε την ζωή 90 ανθρώπων στο θέατρο Μπατακλάν.

Ο [καθολικός] ιερέας Hervé Benoît δημοσίευσε στις 20 Νοεμβρίου του 2015 ένα συγκλονιστικό άρθρο στην καθολική εφημερίδα Riposte catholique, με τίτλο «Οι αετοί (χωρίς φτερά) αγαπούν το διάβολο», το οποίο προκάλεσε μεγάλο σάλο στο γαλλικό κοινό και τελικά οδήγησε στην καθαίρεση και απομάκρυνσή του σε μοναστήρι.
Στην πραγματικότητα όμως η Καθολική Εκκλησία απέδειξε ότι, προκειμένου να αρέσει στους ανθρώπους, είναι έτοιμη να υπερασπιστεί ακόμη και τον διάβολο εις βάρος των ίδιων των κληρικών της!
Ποιες είναι όμως οι αλήθειες τις οποίες τόλμησε να ξεστομίσει δημόσια ο καταδιωκόμενος κληρικός;
Γράφει στο άρθρο του, «ποια είναι τα σημάδια των καιρών; Δεν είναι τα σώματα που είχαν συσσωρευτεί, ματωμένα στους δρόμους, οι κραυγές των τραυματιών. Όχι, εικόνες υποκείμενες, στο παρασκήνιο, όχι τόσο ισχυρές ώστε να τυφλώσουν.

Τι είδαμε; Read more »

TPIKYMIA ΠAΘΩN

«Kαμμία λίμνη, καμμία θάλασσα, κανείς ωκεανός δεν ταράσσεται τόσο βαθιά, όσο η ανθρωπίνη καρδία. ΄Aγρια κύματα μαινομένης θαλάσσης, κύματα φιληδονίας, φιλοδοξίας, φιλαργυρίας, μίσους, θυμού και εκδικήσεως, μοχθηρίας και φθόνου, αγνωμοσύνης, αχαριστίας, απιστίας και βλασφημίας και κάθε άλλης κακίας εγείρονται εν τη ανθρωπίνη καρδία και το πλοιάριόν μας κλυδωνίζεται εν μέσω πρωτοφανούς τρικυμίας, η οποία καταποντίζει υπάρξεις και γεμίζει ηθικών ναυαγίων τὴν κοινωνία. Ποιός τώρα θα πεί εις την μαινομένην θάλασσα των παθών το «Σιώπα, πεφίμωσο»; Mόνον ο Θεάνθρωπος Kύριος. Aυτού και μόνον η φωνή, μυστικώς ακουομένη εις τα βάθη της πιστευούσης καρδίας, είναι ικανή να κοπάσειτους ανέμους και να γαληνεύσει την θάλασαν, να τιθασεύσει και να φιμώσει τα ωρυόμενα θηρία των παθών».

+ EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Bιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ.111).

ΚΤΗΝΟΣ ΚΑΤΗΝΤΗΣΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

  Πατρίδα μας δὲν εἶναι ἐδῶ ἡ γῆ,«ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας»

«Μοιάζουμε μὲ τοὺς χοίρους, ποὺ ἔχουν τὸ ῥύγχος καὶ τὰ μάτια συνεχῶς κάτω, στὴ λάσπη, καὶ ποτέ δὲν ὑψώνουν τὸ βλέμμα ἐπάνω παρὰ μόνο μιὰ φορά. Πότε; Ὅταν τοὺς πᾶνε στὸ σφαγεῖο καὶ τοὺς ἀναποδογυρίζουν γιὰ νὰ μπῇ τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό· τότε γιὰ πρώτη φορὰ τὰ μάτια τους ἀντικρύζουν οὐρανό. Ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς. Λησμονοῦμε ποιά εἶνε ἡ πατρίδα μας κι ὅτι ἐδῶ στὴ γῆ εἴμεθα πρόσκαιροι καὶ παρεπίδημοι· καὶ μόνο ὅταν πλέον ἔρθῃ ἡ μάχαιρα τοῦ ἀρχαγγέλου, τὴν τελευταία στιγμή, βλέπουμε ἔκπληκτοι ποιός ἦταν ὁ προορισμός μας. Μὰ τότε εἶνε ἀργά.
Ἄνθρωπος εἶνε αὐτὸς ποὺ βλέπει πρὸς τὰ ἄνω, αὐτὸς ποὺ σκέπτεται τὸ Θεό, αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾷ τὸν πλησίον, αὐτὸς ποὺ ἔχει εὐγενῆ αἰσθήματα· πίστι, ἐλπίδα, εὐσυνειδησία, στοργή, δικαιοσύνη, πατριωτισμό, αὐτοθυσία… Ὤ τί ὡραῖο πρᾶγμα εἶνε ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶνε πράγματι ἄνθρωπος! ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας. Τώρα ὅμως κατήντησε σὰν τὰ κτήνη καὶ χειρότερα, ἀφοῦ τὰ πάθη του τὸν ἀποκτηνώνουν, ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.
Καὶ ὄχι μόνο κτῆνος κατήντησε ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ θηρίο, τὸ ἀγριώτερο θηρίο. Μὴ φοβηθῆτε τὰ λιοντάρια καὶ τὶς τίγρεις. Ἕνα θηρίο πόσους μπορεῖ νὰ φάῃ; 100; 200; παραπάνω ὄχι. Ἐνῷ ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὸ μυαλὸ ποὺ τοῦ ᾿δωσε ὁ Θεός, ἀντὶ νὰ γίνῃ ἄγγελος, γίνεται ἐπιστημονικὸ θηρίο.

Read more »

ΜYΣTHPIΩΔHΣ EΛΞH

Ω! H πίστη στο Xριστό είναι η μυστηριώδης έλξης, με την οποία ελκύεται η ψυχή από τον Xριστό, και από την στιγμή της έλξεως εκείνης εισέρχεται εις την θείαν τροχιά και γίνεται δορυφόρος αυτού, κέντρον της ζωής της έχει τον Kύριο.

EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Bιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ.128)

ΜΗ ΦΟΒΕΙΣΘΕ ΚΑΙ ΑΣ ΣΕΙΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ

Ώ πισταί ψυχαί! Oσοιδήποτε και εάν είναι οι σεισμοί που σείουν την οικουμένην, οσαδήποτε και εάν είναι τα ερείπια, τα οποία συσσωρεύουν καθημερινώς η απιστία και η διαφθορά του αιώνος μας, σεις μη κλονισθείτε. Έχετε βράχον, επί του οποίου μπορείτε να σταθείτε. Έχετε άγκυρα, εκ της οποίας δύνασθε να εξαρτηθείτε. Έχετε φως, δια να περιπατείτε εν αυτώ. Έχετε Ήλιον, ο οποίος ανέτειλεν εκ του τάφου. Έχετε Iησούν Eσταυρωμένον και Aναστάντα εκ νεκρών. Tι δειλιάζετε; Tι φοβείσθε; Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Aυτώ, Xριστώ τω Nικητή του θανάτου, τω Nεκρεγέρτη, τω Nικοποιώ, τω Bασιλεί των αιώνων.

+ EΠIΣKOΠOΣ π. AYΓOYΣTINOΣ KANTIΩTHΣ
(Bιβλίο «Aκολούθει μοι», σελ.326)

ΘΑ ΝΙΚΗΣΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
στις μαθήτριες του Λυκείου, στις κατασκηνώσεις Πρώτης

Δὲν εἶνε πλέον ἡ Ἑλλὰς οἱ ὁποῖα διεκρίνετο γιὰ τὰ βαθιά της θρησκευτικά συναισθήματα. Εἶνε μία νέα Ἑλλάδα ἡ ὁποῖα κάτω ἀπὸ ἀθεϊστικὰ καὶ ὑλιστικὰ κηρύγματα ἐγαλουχίθη καὶ παρουσιάζει ἕνα οἰκτρό φαινόμενο.

Ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶνε σπάνια σήμερα στὴν Ἑλλάδα. Σὲ πολλὰ σπίτια δὲν ὑπάρχει πλέον τὸ εἰκονοστάσι, μπροστὰ στὸ ὁποῖο γονατιστὴ μετὰ δακρύων προσευχόταν ὁλόκληρη ἡ οἰκογένεια.
Δὲν ὑπάρχει πλέον στὰ σπίτια ἡ οἰκογενιακή προσευχή. Στὰ περισσότερα σπίτια δὲν ὑπάρχει ἡ ἀνάγνωση τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ ἀνάγνωση τοῦ μοναδικοῦ αὐτοῦ βιβλίου τῆς ἀνθρωπότητος. Εἰς τὰ σπίτια τὰ σημερινά κατὰ μεγάλη πλειοψηφία, ὄχι 1% καὶ λιγότερο ἀκόμη, δὲν ὑπάρχει τὴν Κυριακὴ ὁ ἐκκλησιασμός ἐκεῖνος, ποὺ λέει εἰς τὸ ὡραῖο του ποίημα ὁ Σούτσιος, ὅτι μετέβαιναν οἰκογενειακῶς στὴν ἐκκλησία καὶ ἐπέστρεφαν ὡς ἄγγελοι Κυρίου Παντοκράτορος.
Ὑπάρχει μία ὑλιστικὴ ἀντίληψη τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ἔχει φτάσει στὰ ἄκρα αὐτά. Ὑπάρχουν δυστυχῶς καὶ γονεῖς οἱ ὁποῖοι πολεμοῦν θανασίμως αὐτὴ τὴν θρησκευτική ζωή. Καὶ δὲν εἶνε λίγα τὰ παραδείγματα τῶν γονέων ποὺ ἐπιρεαζόμενοι ἀπὸ τὰ ὑλιστικὰ κηρύγματα, μισοῦν καὶ πολεμοῦν τὰ παιδιά τους, ὅταν τὰ δοῦν νὰ ἔρχονται πλησιέστερα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐπαναλαμβάνεται τὸ δράμα τῆς ἁγίας Βαρβάρας, ποὺ κινδύνευσε νὰ σκοτωθῆ ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ πατέρα της. Read more »

ΟΣΩΝ ΛΙΓΟΤΕΡΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ

ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ὁ Σπυρίδων, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ποὺ μὲ ἀγαποῦσε μὲ καλοῦσε καμμιὰ φορὰ γιὰ νὰ φάω μαζί του. Μιὰ μέρα ἦταν ἐκεῖ καὶ κάποιος φοβερὸς καπνιστής, ποὺ ἢξερε ὅτι ἐγὼ ἐλέγχω τὸ κάπνισμα. Καὶ γιὰ νὰ μὲ ξεφτελίση μπροστὰ στὸν Σπυρίδωνα ποὺ κάπνιζε κι ἐκεῖνος, λέει:
Τί φρονεῖς Αὐγουστῖνε περὶ τοῦ καπνίσματος;
Καὶ ἐγὼ γιὰ νὰ μὴν ταράξω τὸ περιβάλλον καὶ τσακωθῶ, δὲν μιλοῦσα. Αὐτὸς ὅμως ἦταν ἀναιδὴς καὶ ἐπέμενε.
Ὁ Σπυρίδων ὅμως χαμογελοῦσε καὶ μοῦ λέει: Λέγε βρὲ Αὐγουστῖνε, τί ἔχεις νὰ πῆς;
Καὶ τοῦ ἀπαντῶ: Ἐγὼ δὲν θ᾿ ἀπαντήσω σ᾿ αὐτὸ, θὰ ἀπαντήση ὁ Πλάτων, ποὺ λέει: Ὅσο λιγοτέρων πραγμάτων ἔχουμε ἀνάγκη, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε τὸν Θεό.
Σοφὰ λόγια. Ἁνεδέες γὰρ ἐστὶ τὸ Θεῖον».

* * *

Ὁ Διογένης ποὺ ἦταν ἀσκητής ἦταν σύμβολο αὐτῆς τῆς μεγάλης ἀληθείας. Ὅταν ὁ Ἀλέξανδρος ἦταν στὴν Κόρινθο, πῆγε καὶ τὸν εἶδε.
Τί θὲς παιδί μου, τοῦ εἶπε;

Read more »

Μικρο ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄
ὁ π. Αὐγουστῖνος στὴν Κοζάνη»
Της Ανδρονίκης Καπλάνογλου

Πρεπει να γνωριζετε…

«Πρέπει να γνωρίζετε εσείς οι νεώτεροι – γιατί οι παλαιότεροι το γνωρίζουν-, ότι εγώ είμαι σε δράση από το 1935. Τότε όχι μόνο εσείς αλλά και οι γονείς σας ήταν αγέννητοι. Έχω κάποια ιστορία. Είμαι «σημείον αντιλεγόμενον». Άλλοι μας κατακρίνουν, μας υβρίζουν και μας μισούν, και άλλοι μας αγαπούν. Δεν με λένε ούτε Αυγουστίνο, ούτε σεβασμιώτατο, άλλα «Καντιώτη», με λαϊκή έκφραση. Είπε ο Χριστός… «Ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι».

 Αν σας πουν όλοι οι άνθρωποι «εύγε εύγε», τότε θ’ ανήκετε σ’ ένα «κόμμα» που είναι γνωστό ως «Ο.Φ.Α.». Αυτά είναι τα αρχικά γράμματα ενός «κόμματος», στο οποίο ανήκουν οι περισσότεροι Έλληνες.
«Ο.Φ.Α.» σημαίνει «Όπου Φυσά ο Άνεμος». Αυτό είναι το κόμμα. Ούτε δημοκρατία, ούτε βασιλεία, ούτε σοσιαλισμός, ούτε κομμουνισμός, ούτε κανείς. Είδατε τον ανεμοδείκτη; Γυρίζει όπου φυσά ο άνεμος.
Εμείς δεν ανήκουμε στο κόμμα «Ο.Φ.Α.». Το έχουμε δηλώσει κατ’ επανάληψιν, όχι μόνο δια λόγου αλλά και δια πράξεων. Ανήκουμε στην Ελλάδα, και παραπάνω από την Ελλάδα ανήκουμε στο Χριστό. Αυτή είναι η ιδεολογία μας.

Χίλιες φορές φτωχός με τον Χριστόν παρά εκατομμυριούχος με τον διάβολον

«Χίλιες φορές φτωχός με τον Χριστόν παρά εκατομμυριούχος με τον διάβολον. Χίλιες φορές υπηρέτρια, να σκουπίζεις τα πεζοδρόμια παρά κυρία του Κολωνακίου να ζεις με φαυλότητα και ανηθικότητα. Χίλιες φορές διάκος, χίλιες φορές καλόγερος με Χριστό, παρά πατριάρχης ποδοπατών θείους και Ιερούς Κανόνας. Χίλιες φορές εξόριστος στα μπουντρούμια, παρά άθλιος ρασοφόρος κηρύττων το ψεύδος».

(Οι σκοτεινές δυνάμεις προσπαθούν να καταλάβουν τα πάντα και εργάζονται για την διάλυση της ανθρωπότητας, αλλά ας μη φοβηθούμε). Ο γέροντας αγωνιστής ιεράρχης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος έλεγε·

«Δεν θα νικήσουν οι άθεοι, δεν θα νικήσουν οι άπιστοι, θα νικήσει ο Χριστός….
Αν έρθη ημέρα κατηραμένη που όλοι στο σπίτι σου αρνηθούν τον Χριστό, εσύ παιδί μου, να μήν τον αρνηθείς. Και εάν έρθη ημέρα που όλοι στην πόλι σου αρνηθούν το Χριστό και γίνουν γιαχωβάδες, προτεστάντες, παπικοί και άπιστοι, εσύ να μείνεις πιστός στο Χριστό και να λες· Πιστεύω Κύριε. Και αν έρθη ημέρα που θα μείνεις μόνος στον κόσμο όλο, να μη φοβηθείς, εσύ ο ένας με το Χριστό θα νικήσεις».

‘Aπόσπασμα επιστολής του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου σὲ συνεργάτες του από τὴν Κοζάνη. Ἐστάλη ἀπὸ Κάρυστο 16 Απριλίου 1951 καὶ δίδει τὰ γνωρίσματα τοῦ χριστιανικοῦ ἀγῶνος·

• Αγαπητοί μου αδελφοί…,
  Έλαβα τα γράμματά σας και χαίρω χαράν μεγάλην δια την πρόοδόν σας. Έχοντες ως θεμέλια της εργασίας σας τὴν πίστι τὴν ἀκράδαντη, τὴν ταπείνωσι την ειλικρινή, την γνήσια ἀγάπη καὶ πρόθυμη εξυπηρέτησι τῶν πασχόντων ἀδελφῶν, μὴ φοβηθῆτε ποτέ, ἔστω καὶ ἂν
• ὅλοι οἱ δαίμονες μαζευθοῦν καὶ σᾶς ἐπιτεθοῦν. Δὲν θὰ μπορέσουν νὰ σᾶς βλάψουν. Τὸ οἴκημα μπορεῖ νὰ τὸ γκρεμίσουν καὶ νὰ τὸ κάνουν γιαπί, μὰ οἱ ψυχὲς ποὺ γνώρισαν τὴν ἐν Χριστῷ φιλία δὲν παραδίδονται εἰς κατακτητάς, εἰς τοὺς «κατακυριεύοντας τῶν ἐθνῶν».
• Αποτελούμεν ζώσαν διαμαρτυρίαν εντός των κόλπων της επισήμου Eκκλησίας. Ημείς οι ελέγχοντες ευεργετούμεν αυτήν απείρως και όχι οι κολακεύοντες θεολόγοι και ιεροκήρυκες, οι οποίοι κάμνουν τούμπες, αρκεί να τα έχουν καλά και να μη διωχθούν. Οπωσδήποτε ανατέλλει ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ.
  -Προβλέπω, ότι ο ΑΓΩΝ εναντίον σας θα προσλάβη ακόμη μεγαλυτέραν σφοδρότητα. Ο Σατανάς βάλθηκε να σας διαλύση. Ξεύρει αυτός τι ειμπορεί να προκύψη από αυτό το ταπεινό γκαράζ. Δεν ενθυμείσθε τον πόλεμον που υφιστάμεθα τας πρώτας ημέρας που ιδρύθη η Εστία; Εάν υπεκύπταμεν τότε, ο Σατανάς θα εθριάμβευε. Μας εβοήθησεν ο Θεός και εμείναμεν σταθεροί. Έτσι και τώρα. Ηνωμένοι με άρρηκτον αγάπην αντιστθήτε. «Αντίστητε τω Διαβόλω και φεύξεται αφ’ υμών». Άμα ίδη την υπομονήν και επιμονήν σας εις το έργον του Κυρίου, θα σας αφήση.

Read more »

Ὅλοι ἐὰν σ᾿ ἐγκαταλείψουν, ὁ Χριστὸς δὲ᾿ θὰ σ᾿ ἐγκαταλείψῃ. Τὸ εἶπε ὁ ἴδιος·

Μoνο o Χριστoς μενει πιστος στις υποσχεσεις του

 «Πιστὸς δέ ἐστιν ὁ Κύριος»(Θεσ. 3, 3)

.Ὅλοι μπορεῖ νὰ μᾶς ἀπατοῦν, ὅλοι. Ἕνας δὲν μᾶς ἀπατᾷ ποτέ, ὁ Θεός. Ὅ,τι ὑποσχέθηκε ὁ Χριστός, θὰ μᾶς τὸ δώσῃ. Δὲν εἶνε σὰν κάτι τράπεζες ποὺ χρεωκοποῦν.

Τώρα τί θὰ γίνῃ μὲ τὶς καταθέσεις, δὲν θέλω νὰ μιλήσω. Καταθέτουν στὶς τράπεζες τὰ χρήματά τους οἱ ἄνθρωποι καὶ κάθονται ἥσυχοι. Μέχρι στιγμῆς κρατιέται ἡ πίστις στὶς τράπεζες, καὶ εἶνε καλὸ αὐτό. Ἔτσι ἔχουν μαζέψει τὰ ταμιευτήρια χρήματα πολλά, μὲ τὰ ὁποῖα γίνονται τὰ ἔργα, γέφυρες δρόμοι κ.ἄ..
Ἐκεῖ στὰ Γρεβενά, θυμᾶμαι, ἦταν κάποιος φοβερὸς τσιγγούνης καὶ δὲν ἔδινε καμμιά ἐλεημοσύνη. Τοῦ εἶχα πεῖ μιὰ φορά· ―Κατάθεσε κ᾿ ἐσὺ μιὰ φορὰ στὴν τράπεζα τοῦ Θεοῦ· «δανείζει Θεῷ ὁ ἐλεῶν πτωχόν» (Παρ. 19,17). ―Ἄσε με, μωρέ, λέει, ἐγὼ ξέρω τί κάνω· ξέρω ποῦ βάζω τὰ χρήματά μου. Μετὰ ἔγινε ἕνα κράχ, χρεωκόπησε τὸ κράτος, καὶ οἱ τριακόσες χιλιάδες ποὺ εἶχε στὴν τράπεζα δὲν εἶχαν ἀξία οὔτε γιὰ τριακόσα πλατανόφυλλα.
Τίποτε δὲ᾿ μένει σταθερὸ καὶ ἀκλόνητο. Καὶ οἱ μεγαλύτερες τράπεζες χρεωκοποῦν. Ὅλα πέφτουν, ὅλα εἶνε ματαιότης καὶ μιὰ ψευτιά. Μέσα στὴν Ἀθήνα πρὸ 60 ἐτῶν, ὅταν ἔγινε ἡ Ῥωσικὴ ἐπανάστασι, περπατοῦσαν διωγμένοι πλουσιώτατοι Ῥῶσοι, ἔκπτωτοι πρίγκιπες, ποὺ εἶχαν τὰ ρούβλια καὶ τά ᾿διναν μὲ τὴν ὀκᾶ γιὰ νὰ πάρουν τσιγάρα. Τὸ ρούβλι ἦταν τότε ἕνα ἀπὸ τὰ καλύτερα νομίσματα τῆς ἐποχῆς. Ἀλλὰ ξέπεσε μὲ τὶς ἐπαναστάσεις.
Λοιπὸν ὅλα μᾶς ἀπατοῦν, ἕνας δὲ᾿ μᾶς ἀπατᾷ, ὁ Χριστός. Πρέπει νὰ ἔχουμε πίστι. Ὅλοι ἐὰν σ᾿ ἐγκαταλείψουν, ὁ Χριστὸς δὲ᾿ θὰ σ᾿ ἐγκαταλείψῃ. Τὸ εἶπε ὁ ἴδιος· Πιστεύεις σ᾿ ἐμένα, μ᾿ ἀκολουθᾷς, ἐκτελεῖς τὸ θέλημά μου; δὲ᾿ θὰ σ᾿ ἐγκαταλείψω, δὲ᾿ θὰ σὲ ἀφήσω, θὰ σ᾿ ἔχω κάτω ἀπὸ τὴν προστασία μου (βλ. Γέν. 28,15· Δευτ. 31,6· Γ΄ Βασ. 6,13· Α΄ Παρ. 28,20· Ἰουδίθ 7,30).

Aπόσπασμα βιβλίου· «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

AN ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΘΑ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΧEΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡH
Επὶ παραδείγματι ἔπεσε ὁ Μουσσολίνι καὶ ὁ Χίτλερ, ἀλλὰ κοντὰ σ᾿ αὐτοὺς εμφανίζονται ἄλλοι χειρότεροι.

Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Ξέρετε καλὰ ποιός μᾶς κυβερνάει, ποιόν ἔχουμε ἀφέντη τώρα, ποιός ἔχει ἀπόλυτη ἐξουσία. Διότι δὲν ἦταν μόνο δικτάτωρ ὁ Νέρων. Ἦταν κάτι χειρότερο ἀπὸ δικτάτωρ. Οἱ σημερινοὶ δικτάτορες θὰ ἦταν παιχνιδάκια καὶ ἀθῳότητες μπροστὰ σ᾿ ἐκεῖνον.

Γιατί ἆραγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν τὸν ὀνομάζει; Λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ὅτι δὲν ὀνομάζει τὸ Νέρωνα, γιατὶ δὲν ἤθελε ν᾿ ἀνακατευτῇ σὲ πολιτικὲς διαμάχες. Ἔπεσε ὁ Νέρων, καὶ παρουσιάστηκαν ἄλλοι Νέρωνες. Ἔπεσε ὁ Χίτλερ· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Χίτλερ; Ἔπεσε ὁ Μουσσολίνι· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Μουσσολίνι; Ἔπεσε ὁ Στάλιν· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Στάλιν;
Τὸ κακὸ εἶνε ἀπὸ μέσα. Καὶ εἶνε ὡραιότατος ἐκεῖνος ὁ μῦθος τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, ποὺ μιλάει γιὰ τὴ Λερναία Ὕδρα. Μῦθος εἶνε, ἀλλ᾿ ἐκφράζει μιὰ ἀλήθεια. Λέει, ὅτι κάτω στὴν Πελοπόννησο ἦταν ἕνα φοβερὸ θεριό, ποὺ εἶχε ἐννιὰ κεφάλια. Κόβανε τὸ ἕνα κεφάλι, κ᾿ ἔβγαινε ἄλλο. Κουράζονταν νὰ κόβουν κεφάλια. Ὅσο αὐτοὶ κόβανε, βγαίνανε συνεχῶς ἄλλα. Μέχρις ὅτου παρουσιάστηκε ὁ Ἡρακλῆς· ὁ ὁποῖος, γιὰ νὰ μπόρεσῃ νὰ ἐξοντώσῃ τὸ θηρίο, πῆρε βοηθὸ ἕνα φίλο του, τὸν Ἰόλαο. Καὶ ἐνῷ ὁ Ἡρακλῆς ἔκοβε τὰ κεφάλια, ὁ φίλος του τὰ ἐκαυτηρίαζε.
Αὐτὸ κάνει καὶ ἡ ἀνθρωπότητα σήμερα. Κόβουν ἕνα τύραννο ἢ μιὰ διεφθαρμένη ἐξουσία, καὶ βγαίνουν ἄλλες. Καὶ χρειάζεται ἕνας Ἡρακλῆς κ᾿ ἕνας Ἰόλαος, γιὰ νὰ ἐξοντώσουν αὐτὴ τὴ Λερναία Ὕδρα.

Τὸ κακὸ βρίσκεται μέσα στον ἄνθρωπο

Τὸ κακὸ ὅμως δὲν εἶνε τόσο ἐξωτερικὸ ὅσο ἐσωτερικό. Σφάλλουν ὅλες αὐτὲς οἱ θεωρεῖες ποὺ λένε, Read more »

Ποιo πετραδι θα προτιμησετε;

Αγαπητά μου παιδιά,

ΔIΑBΑTEΣ είμαστε σ’ αυτό το μάταιο κόσμο. Tα αγαθά της γης μοιάζουν με χρωματιστά πετράδια, τα οποία που βρίσκουμε καθώς περπατούμε στο δρόμο μας. Eχει διάφορα αγαθά η ζωή, ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε… Tα πετράδια αυτά ποιά είναι; Eίναι λ.χ. το παραδάκι. Kυνηγούν πολύ το παραδάκι οι άνθρωποι. Αμα, σου λέει, έχεις λεφτά, αγοράζεις όλα τα πράγματα στον κόσμο. Αλλο πετράδι, που ελκύει τους ανθρώπους, είναι η ομορφιά. Αν μιά κοπέλλα είναι όμορφη, καυχιέται για το πετράδι αυτό. Αλλοι καυχώνται για τη δόξα, για το αξιώματά τους. Αλλο πετράδι είναι οι γλώσσες, η επιστήμη, η σοφία κ.ο.κ.. Αλλά τα πετράδια αυτά έχουν αξία πραγματική; Πηγαίνετε σ’ ένα νεκροταφείο και ιδέστε. που να διακρίνης εκεί το βασιλιά, το στρατιώτη, τον πλούσιο, το φτωχό, την όμορφη κοπέλλα, την άσχημη κοπέλλα, το μαύρο, τον άσπρο… «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα». Όλα μηδέν. Όλα κάλπικα, ψεύτικα, δεν αξίζει να μας ελκύουν. Eνα μόνο έχει αξία, παιδιά, ένα. Eίναι το διαμάντι, είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. O ίδιος ονόμασε τον εαυτό του μαργαρίτη. Πουλήστε τα, λέει, όλα και πάρτε τον πολύτιμο μαργαρίτη… Tώρα βρίσκεστε στον καιρό της εκλογής. Ποιό πετράδι θα προτιμήσετε;

Απόσπασμα προσφωνήσεως του Mητροπολίτου Φλωρίνης Πρεσπών και Eορδαίας π. Aυγουστίνου Kαντιώτη, στην έναρξι της σειράς λυκείου του έτους 1984 (βλ. περιοδικό «Σάλπιγξ Oρθοδοξίας» 1984, σελ. 223).

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΑΠΕΛΠΙΣΟΥΝ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ

«Γράφω υμίν, νεανίσκοι, ότι νενικήκατε τον πονηρόν» (Α΄ Iωάν. 2,13)

Αγαπητό μου παιδί,

Mε τη βοήθεια του Θεού…είδες και έζησες ἐδῶ (στην κατασκήνωση τῆς Πρώτης), σάν μέλος μιας μεγάλης και θαυμαστῆς ενωμένης οικογενείας, καθῶς ἦταν η πρώτη χριστιανική κοινότητα (Πράξ. 4,32). Yπολείπεται τώρα να εφαρμόσης στον κόσμο όλα όσα διδάχθηκες και έζησες. Αλλ᾽ είνε τούτο εύκολο;

Mόνος σου αντιλαμβάνεσαι ότι στον αιώνα μας, που είνε ο πιό διεφθαρμένος αιώνας της ιστορίας, που η απιστία και η διαφθορά κυριαρχούν, δεν είνε εύκολο να εφαρμοσθή η χριστιανικὴ ζωή της κατασκηνώσεως.

Θα συναντήσης εμπόδια, που αναγκάζουν πολλοὺς να λυγίζουν και να απελπίζωνται. Θ᾽ ακούσης να λένε, ότι η ηθική του Eυαγγελίου σήμερα είνε ανεφάρμοστη. Σύ όμως, παιδί μου, μή απελπιστῆς, όσα εμπόδια κι αν παρουσιαστούν στή ζωή σου. Διότι δεν είσαι μόνος. Kοντά σου, ναί πολύ κοντά σου, είνε ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός, που είνε O ΔYNΑTOΣ. Σε κάθε ψυχή που αγωνίζεται τον καλό αγώνα, δίνει μιά μυστηριώδη δύναμι, με την οποία και η ασθενέστερη ψυχή εξέρχεται νικήτρια, καθως αποδεικνύουν τόσα ηρωικά παραδείγματα ανδρών, αλλά και γυναικών, που με την ακράδαντη πίστι στο Xριστό μεγαλούργησαν ως παρθένοι ή ως σύζυγοι και μητέρες, νίκησαν όλα τα εμπόδια και προκάλεσαν το θαυμασμό ανθρώπων και αγγέλων. Συνδέσου, λοιπόν, με το Xριστό με την καθημερινή προσευχή, τη μελέτη του Eυαγγελίου και τη θεία κοινωνία, και προχώρα. H νίκη θα είνε δική σου.

Απόσπασμα από το ενθυμίο, που έδωσε ο Μητροπολιτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης στή λήξι της κατασκηνωτικῆς περιόδου του λυκείου θηλέων, του έτους 1989

ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΘΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Τέλος ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Τί διδασκόμεθα; Πρῶτα – πρῶτα· νὰ κρατήσουμε τὴν πίστι μας. Ἂν ἡ ἁγία Εἰρήνη ἔμεινε πιστὴ μέσα σὲ τόσα μαρτύρια, πολὺ περισσότερο ἐμεῖς σήμερα, ποὺ κανείς δὲν μᾶς ἀπειλεῖ. Ἐλεύθερες εἶνε τώρα οἱ ἐκκλησιὲς καὶ χτυποῦν οἱ καμπάνες, ἐλεύθερα κινοῦνται οἱ ἱερεῖς μας καὶ τελοῦν τὰ μυστήρια. Νὰ μείνουμε λοιπὸν ῥιζωμένοι στὴν πίστι μας.
Καὶ τὸ ἄλλο ποὺ διδασκόμεθα εἶνε, ὅτι ἡ γυναίκα ἔχει ἀξία. Δῶστε μου μιὰ γυναῖκα σὰν τὴν ἁγία Εἰρήνη, νὰ πέσω νὰ τὴν προσκυνήσω. Μιὰ γυναίκα ποὺ πιστεύει στὸ Χριστὸ ἀξίζει παραπάνω ἀπὸ ἑκατὸ δασκάλους, ἀπὸ ἑκατὸ παπᾶδες καὶ ἑκατὸ δεσποτάδες. Χαρὰ στὸν κόσμο, ὅταν ὑπάρχουν γυναῖκες πιστές. Ὄχι γυναῖκες ποὺ τρέχουν σὲ κέντρα διασκεδάσεως καὶ χοροπηδοῦν καὶ πίνουν κ᾿ ἔχουν στὰ χείλη τὸ τσιγάρο καὶ κάνουν ἔρωτες κι ἀλλάζουν τοὺς ἄντρες σὰν τὶς ρόμπες τους, ὄχι γυναῖκες τῆς μόδας καὶ τῆς ἀσωτίας. Δῶστε μου γυναῖκες σὰν τὴν ἁγία Εἰρήνη. Μεγάλο πρᾶγμα ἡ Χριστιανὴ γυναίκα.
Θέλετε παράδειγμα; Ἤμουν στὴν Ἀθήνα καὶ μὲ πλησίασε κάποιος. Μοῦ λέει· ―Πάτερ, ἐγὼ ἤμουν ἄθεος, δὲν πίστευα τίποτα. Πήγαινα στὶς ταβέρνες, ἔπαιζα χαρτιά, ὅλες τὶς ἀτιμίες ἔκανα. Ἐκκλησία δὲν πατοῦσα, ποτέ δὲν ἐξωμολογήθηκα, τὸ Χριστὸ βλαστημοῦσα, ἀνθρώπους χτυποῦσα, ἕνας ἄγριος ἤμουνα· πῆγα φυλακή, πῆγα ἐξορία… Ποιός μὲ ἄλλαξε; Λέω· ―Κανένας παπᾶς; ―Ὄχι. ―Κανένας δεσπότης; ―Ὄχι. ―Κανένας θεολόγος; ―Ὄχι. ―Κανένα θαῦμα; ―Ὄχι. Ἡ γυναίκα μου, πάτερ!… Ἡ σύζυγός του, μιὰ εὐλαβὴς γυναίκα, τὸν ὑπέφερε δέκα χρόνια μὲ ἀγάπη, μὲ ὑπομονή, μὲ πραότητα· αὐτὴ τὸν ἄλλαξε καὶ φύτευσε μέσ᾿ στὴν καρδιά του τὴν πίστι.
Ὦ γυναῖκες! Ἔχετε στὰ χέρια σας τεραστία δύναμι. Νὰ τὴ χρησιμοποιήσετε ἐπ᾿ ἀγαθῷ. Καὶ εὔχομαι ὅλες, μικρὲς καὶ μεγάλες, νὰ γίνετε σὰν τὴν ἁγία Εἰρήνη, νὰ γίνετε ἄγγελοι, μέσα σ᾿ ἕνα κόσμο ποὺ δαιμονίζεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Καθεμιὰ ἂς προσπαθήσῃ νὰ μιμηθῇ τὸ παράδειγμα τῆς μεγαλομάρτυρος ἁγίας Εἰρήνης.