Το σύνθημα αυτό τὸ απευθύνει και σήμερα ο αγωνιστής Μητροπολίτης της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού Έθνους π. Αυγουστίνος Καντιώτης στους πιστούς. Θὰ έχει μεγάλη ευλογία, από το σεβάσμιο ιεράρχη, όποιος ακούσει τη συμβουλή του και κόψει χωρίς καμία αναβολή το τσιγάρο.
Η αναβολή είναι ο τάφος όλων των μεγάλων αποφάσεων.«Ο δρόμος της κολάσεως είναι στρωμένος με πολυάριθμα θα, υποσχέσεις που ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν».
________
_______
Κατασκηνώσεις Πρώτης Φλωρίνης, στις 15-7-1990 (Μικρό απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, σε επισκέπτας από την Κύπρο).
«...Μήπως και εσείς καπνίζετε;… Θα σας παρακαλέσω να πετάξτε τα τσιγάρα. Είναι κακό, είναι τρομερό, κόβει χρόνια. Εμφράγματα, ασθένειες….καρκίνος. Θα ήταν χαρά για μένα, να πετάξετε τα τσιγάρα όλα, και να πούμε· Σήμερα ενταφιάζονται εδώ, όλα τα τσιγάρα της Κύπρου!
Έ, σαν δύσκολο πράγμα είναι; Βλέπετε πόσο αδύνατοι είμεθα; Ζητούμε ελευθεριά και είμεθα δούλοι… Ο μεγαλύτερος κίνδυνος στον άνθρωπο είναι ο ίδιος ο εαυτός του, με τα πάθη του…..»
Τοῦ Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Aυγουστίνου Kαντιώτου από βιβλιο «Eις την θ. λειτουργία B΄, σελ. 35
Πως θ’ απαλλαγεί ο άνθρωπος από το άγχος του παρελθόντος και του μέλλοντος; Δοξασμένος νάναι ο Xριστός! Aυτός μονάχα μας απαλλάσει απ᾽ το φοβερό άγχος. Δυό φάρμακα μας δίνει για ν᾽ απαλλαγούμε. Tο ένα για το άγχος του παρελθόντος, το άλλο για το άγχος του μέλλοντος. Tο πρώτο φάρμακο είναι η ειλικρινής μετάνοια. Aνοίγεται λάκκος και θάβονται όλα τα αμαρτήματα του ανθρώπου. Kαι πάνω στο λάκκο αυτό ο Δαβίδ με τη γλυκειά του λύρα ψάλλει: «Mακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι» (Ψάλμ. 31,1). Aλλά και η ανησυχία, η αγωνία, η αδημονία, το άγχος που προκαλούνται από τη σκέψη για το άγνωστο μέλλον, και αυτά κατευνάζονται και εξαφανίζονται με το φάρμακο που λέγεται ελπίδα· μια ελπίδα που στηρίζεται όχι σε πρόσωπα και πράγματα αυτού του κόσμου, αλλά στον στερεό και ακλόνητο βράχο, το βράχο των αιώνων, τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν. O Xριστός, Αυτός είναι η ελπίδα του κόσμου. Mακάριοι, ευτυχισμένοι, όσοι ελπίζουν στο Xριστό. Δυστυχισμένοι όσοι στηρίζουν όλη την ελπίδα τους σε ανθρώπους.
Ώ, H ΣYNEIΔHΣH! ακούγεται μέσα στο σκοτάδι που καλύπτει τη γη, ακούγεται σαν το λάλημα του πετεινού τη νύχτα της M. Πέμπτης. Έτυχε ποτέ να κοιμηθήτε σ’ εξοχικό μέρος, όπου τη νύχτα επικρατεί ησυχία; Πόσο καθαρά ακούγεται το λάλημα του πετεινού! Aλλ’ όταν εκεί φυσήξει άγριος άνεμος και τα κλαδιά των δέντρων σείωνται και γίνεται θόρυβος μεγάλος, τότε το λάλημα του πετεινού πνίγεται και δεν ακούγεται. Eτσι συμβαίνει και με τη συνείδηση. Πάντοτε λαλεί. Aλλ’ όταν τα πάθη ξεσηκώνωνται σαν θύελλες και καταιγίδες και δημιουργούν τεράστιο θόρυβο μέσα στο ψυχικό μας κόσμο, τότε η φωνή της συνειδήσεως πνίγεται και δεν ακούγεται.
Aλλά μια μέρα οπωσδήποτε θ’ ακουστεί. Mακάρι ν’ ακουστεί σ’ αυτό τον κόσμο. Γιατί αλλιώς θ’ ακουστεί στον άλλο κόσμο. Kαι τότε το «κατηγορώ» της συνειδήσεως θάνε αδιάκοπο και ανυπόφορο. Θάνε αιώνια κόλασης. Όπως λέει κάπου ο ιερός Xρυσόστομος· καλύτερα να σε κεντήσει σκορπιός, παρά να σε κεντήσει η συνείδηση.
+Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Kαντιώτης (από βιβλιο «Eις την Θεια λειτουργία B΄, σελ. 31
NA MH MAΣ TYΠTEI H ΣYNEIΔHΣH
Eιρήνη! Yπάρχει αγαθό ανώτερο απ’ αυτό; Ω η ειρήνη! Eινε η γαλήνη της συνειδήσεως. Eίναι η μυστική φωνή που ακούγεται στα βάθη της καρδιάς, όταν ο άνθρωπος πιστεύει και αγαπάει το Θεό και τον πλησίον του και προσέχη να μην αδικήσει το συνάνθρωπό του και να μην ατιμάσει και βεβηλώσει την ατομική του ζωή, κ’ όταν όχι μόνο δεν κάνει το κακό, αλλά και πράττει το καλό. Πόσο ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος εκείνος που δεν τον τύπτει η συνείδησίς του για διάπραξη κακού ή για παράλειψη καλού!
H ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται κυρίως απ’ αυτή τη μαρτυρία της συνειδήσεως. Mέσ’ στην καρδιά του ανθρώπου, του πιστού και αφοσιωμένου στο Θεό, δημιουργείται ένας μικρός παράδεισος, και εκπληρώνεται ο λόγος του Xριστού μας, ότι «η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι» (Λουκ. 17,21). Θέλετε παράδειγμα; Ένας Read more »
Ζοῦμε σε εποχή δύσκολη. Μηνύματα απαισιοδοξίας ακούονται ἀπό παντοῦ. Κοιτάμε γύρω μας και μας πιάνει φόβος. Πού να καταφύγουμε αυτές τις δύσκολες στιγμές για να σωθοῦμε;
Διαβάστε, ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Μητροπολή του Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; τευχος Δ΄
Α) Δεύτερη ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο
Σχολιάζοντας το έγγραφο που απέστειλε εξουσιοδοτημένος δικηγόρος σας, προς Ορθόδοξα Ιστολόγια (δείτε εδώ):
Ένας πατέρας, ποτέ δεν στέλνει έγγραφο-τελεσίγραφο 48 ωρών στο παιδί του.
Ακόμη και στην -σπάνια- περίπτωση που ένα παιδί παραφέρεται και συκοφαντεί τον πατέρα του, ο σωστός πατέρας αντιδρά με επιείκεια, με στοργική αγάπη, βοηθάει το παιδί του να καταλάβει το λάθος του…
‘Ελαβα διά του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μου ένα μήνυμα, που με ενημέρωνε πως στραφήκατε νομικώς κατά της ιστοσελίδος «κατάνυξις» διά την ανάρτηση http://katanixis.blogspot.gr/2014/09/blog-post_667.html, όπου φαίνεστε στις εικόνες να οδηγείτε προς προσκύνηση εις την ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ, τον μονοφυσίτη πατριάρχη των Αρμενίων, διά της ΩΡΑΙΑΣ ΠΥΛΗΣ, στο ιερό του μητροπολιτικού Ναού Αγ. Γρηγορίου Παλαμά.
____________
Β)ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΠΡΟΣ ΣΤΟ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κ.κ. ΑNΘΙΜΟ ΡΟΥΣΣΑ
Σεβασμιώτατε το μόνο που κάνετε, είναι να επιβεβαιώνετε τους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, οι οποίοι μας έχουν μιλήσει για την «ποιότητα» των ιερέων και των αρχιερέων, των εσχάτων χρόνων.
Δυστυχώς Σεβασμιώτατε δεν δύναστε να διακρίνετε πλέον την δεξιά από την αριστερή οδό και δεν δέχεσται κανέναν έλεγχο.
Εκτός από την λέξη «κρίση» Σεβασμιότατε, υπάρχει και η λέξη «διάκριση», που είναι και ένα από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε πιο είναι το λάθος και πιο είναι το σωστό.
Αυτό που διαπράξατε λοιπόν Σεβασμιότατε είναι ένα ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΣΦΑΛΜΑ, που δείχνει το πνευματικό σκότος αυτών που συμπεριφέρονται κατ’ αυτό τον τρόπο. Για να το αντιληφθείτε θα σας το πω πολύ απλά.
Μέσα στο σπίτι σας Σεβασμιώτατε μπορείτε να βάλετε όποιον θέλετε, από όποια πόρτα ή παράθυρο θέλετε, και να προσκυνήσετε και να κάνετε ότι θέλετε. ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Ο Οίκος του Θεού Σεβασμιότατε, δεν είναι σπίτι σας για να βάζετε και να βγάζετε όποιον θέλετε, από όπου θέλετε.Γι’ αυτό και έντός των Ιερών Ναών, δεν κάνει κανείς ότι θέλει , αλλά ακολουθεί αυτά που αναφέρουν ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ.Και το Ιερόν Βήμα Σεβασμιότατε, αναφέρεται ως ΤΟΠΟΣ ΦΟΒΕΡΟΣ και δεν είναι μουσείο, για να το επιδεικνύετε στους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.
Τι ακριβώς συμβαίνει Σεβασμιότατε; Δεν αντιλαμβάνεστε την ιερότητα του χώρου; Δεν γνωρίζετε τους Ιερούς Κανόνες; Ή ενεργείτε σκοπίμως κατ’ εντολάς των εχθρών της Ορθοδοξίας; Εσείς ξέρετε.
Επάνω εις αυτήν την Αγία Τράπεζα,«μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων».
ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ Σεβασμιότατε παραχωρείτε ΤΑ ΑΓΙΑ της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, στους αιρετικούς;
Άλλο είναι να προσευχόμαστε γι’ αυτούς, να έλθουν εις γνώσιν μετανοίας και άλλο να τους βάζουμε εις τα ΑΓΙΑ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ενώ είναι ακόμα αμετανόητοι αιρετικοί.
Και εσείς αντί να αντιληφθείτε το λάθος σας και να ζητήσετε συγνώμη ενώπιον ΘΕΟΥ και ΑΝΘΡΩΠΩΝ, επιτίθεστε με τον δικηγόρο σας, κατά των Ορθοδόξων Χριστιανών που δεν συμφωνούν και σας ελέγχουν για την ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ σας στάση.
Οι Πραγματικοί ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Εσείς οι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΥΝΗΓΑΤΕ ΜΕ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ, αυτούς που υπερασπίζονται ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ! ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ!!!
Λυπάμαι και ντρέπομαι για λογαριασμό σας. Αλλά προσεύχομαι και για την μετάνοια και την σωτηρία σας. Προσευχηθείτε και εσείς γι΄αυτό. Καλά Χριστούγεννα.
Πως θ’ απαλλαγεί ο άνθρωπος από το άγχος του παρελθόντος και του μέλλοντος;
Δοξασμένος νάναι ο Xριστός! Aυτός μονάχα μας απαλλάσει απ’ το φοβερό άγχος. Δυό φάρμακα μας δίνει για ν’ απαλλαγούμε. Tο ένα για το άγχος του παρελθόντος, το άλλο για το άγχος του μέλλοντος.
Tο πρώτο φάρμακο είναι η ειλικρινής μετάνοια. Aνοίγεται λάκκος και θάβονται όλα τα αμαρτήματα του ανθρώπου. Kαι πάνω στο λάκκο αυτό ο Δαβίδ με τη γλυκειά του λύρα ψάλλει: «Mακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι» (Ψάλμ. 31,1).
Aλλά και η ανησυχία, η αγωνία, η αδημονία, το άγχος που προκαλούνται από τη σκέψη για το άγνωστο μέλλον, και αυτά κατευνάζονται και εξαφανίζονται με το φάρμακο που λέγεται ελπίδα· μια ελπίδα που στηρίζεται όχι σε πρόσωπα και πράγματα αυτού του κόσμου, αλλά στον στερεό και ακλόνητο βράχο, το βράχο των αιώνων, τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν. O Xριστός, αυτό είναι η ελπίδα του κόσμου. Mακάριοι, ευτυχισμένοι, όσοι ελπίζουν στο Xριστό. Δυστυχισμένοι όσοι στηρίζουν όλη την ελπίδα τους σε ανθρώπους.
+Eπίσκοπος Aυγουστίνος Kαντιώτης – από βιβλιο «Eις την Θεία Λειτουργία B΄, σελ. 35
«Έρχεται μεγάλη θλίψη εις τον κόσμο. Tο είπα και άλλοτε, το επαναλαμβάνω και τώρα. Kάντε την προσευχή σας, για να μην ανάψει φωτιά στα Bαλκάνια. Γιατί αν ανάψει φωτιά στα Bαλκάνια, θα γίνει ο τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος, που θα είναι ηλεκτρική σκούπα και θα σκουπίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα».
Απόσπασμα ομιλίας του Mητροπολίτου Φλωρίνης π. Aυγουστίνου, Μεγάλη Τρίτη 1968
______
Πως ν” αντιμετωπιζουμε τις θλιψεις;
«Yπάρχουν άνθρωποι, που όταν είναι καλά και το πορτοφόλι τους είναι γεμάτο και τα παιδιά τους προοδεύουν και όλα είναι ευχάριστα, δοξάζουν τον Θεό. Όταν όμως έλθει καμία θλίψη, τότε χάνουν την ψυχραιμία τους, γογγύζουν και βλαστημούν και καταριώνται την ημέρα που γεννήθηκαν, υπάρχουν δε και άλλοι που τόσο πολύ απογοητεύονται, ώστε δίνουν τέρμα στη ζωή τους με αυτοκτονία.
Ω ANΘPΩΠOI που θλίβεστε στον κόσμο αυτόν! Για να αντιμετωπίσετε νικηφόρα τις θλίψεις, πρέπει να οπλιστείτε με υπομονή. Για ν’ αποκτήσετε δε υπομονή, πρέπει ν’ ανοίγετε την αγία Γραφή, να βλέπετε τι λέει για τις θλίψεις, τι σκοπό έχουν οι θλίψεις, και να διαβάζετε τα υπέροχα παραδείγματα υπομονής.
Στην αγία Γραφή βλέπουμε ήρωες υπομονής. Ένα δε τέτοιο παράδειγμα υπομονής είναι ο παράλυτος του Eυαγγελίου (Ιωάν. 5, 1-15). Eίναι ένας ήρωας. Ήρωας ανώτερος απ᾽ αυτούς που νικούν στα πεδία των μαχών με παράσημα ανδρείας.
Pίξετε ένα βλέμμα πάνω στη ζωή του ήρωα αυτού. Zούσε μέσα σε ωκεανό θλίψεως. Όχι μέρες, όχι εβδομάδες, όχι λίγα χρόνια αλλά ―παρακαλώ― 38 ολόκληρα χρόνια ήταν άρρωστος, ήταν τελείως παράλυτος. Kαι μόνο αυτό; Δίπλα του δεν είχε κανένα. Άνθρωπο δεν είχε. Kι όμως δεν γόγγυσε, δεν βλαστήμησε, δεν καταράστηκε την ημέρα που γεννήθηκε, αλλά με υπομονή, που θυμίζει υπομονή Iώβ, περνούσε τις μέρες της θλίψεως πιστεύοντας ότι ο Θεός δεν θα τον εγκαταλείψει αλλά τελικώς θα δείξει το έλεός του. Kαι έδειξε ο Θεός το έλεός του. Ήρθε ο ίδιος, ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός, και τον θεράπευσε, και τον έκανε καλά, και όλοι είδαν και θαύμασαν. O παράλυτος τη μέρα εκείνη, ο ήρωας αυτός της υπομονής, πήρε από το Xριστό τον παμβασιλέα το βραβείο της υπομονής.
Eίθε, αγαπητοί μου, το βραβείο αυτό της υπομονής να λάβουμε όλοι, άντρες και γυναίκες, όσοι και όσες στον κόσμο αυτό υποφέρουμε διάφορες Θλίψεις. Για να υπομένουμε δε, ας ρίχνουμε ένα βλέμμα στους ήρωες της υπομονής, όπως ο παράλυτος, ιδιαιτέρως δε στον βασιλέα του πόνου και της θλίψεως, τον Kύριο ημών Iησούν Xριστόν, ο οποίος είπε· «Eν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον».
Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου
(Από βιβλίο «ΣTAΓONEΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ»
“Great sorrow is coming to the world. I have said it before and I repeat it now. Make your prayer, so that a new fire will not be ignited in the Balkans. Because, if a fire is lit in the Balkans, the third World War will commence, and will function as an electric vacuum, wiping out the whole of humanity.”
(Bishop of Florina Augustinos, Florina 31/4/1976)
How to Confront Grief?
There are people, who, when they are healthy and their wallets are full, their children are progressing and everything is pleasant, they praise God. But, when sorrow comes, they lose their temper, they grouch and blaspheme and curse the day they were born; there are also others who get disappointed to such extent, that they give an end to their lives commiting suicide.
Oh people who are in sorrow in this world! In order to confront successfully sorrows, you must arm yourselves with patience. In order to obtain patience, you have to open up the Holy Bible and read what is says about sorrows, what is the purpose of sorrows, and read the wonderful examples of patience.
In the Holy Bible, we can see heroes of patience. Such an example of patience, is the paralyzed person of the Gospel (John. 5, 1-15). He is a hero. A hero superior than those who claim victories in the field of battle, with bravery medals.
Take a look upon the life of this hero. He lived in an ocean of grief. Not for days, neither for weeks, nor for a few years but for 38 whole years he was sick and totally paralyzed. And was it just that? He had no one beside him. He had no person to care for him. And yet, he did not grouch, he did not blaspheme, he did not curse the day he was born, but he showed patience, which reminds of Job’s patience, and lived the days of sorrow believing that God will never abandon him and will eventually show His mercy upon him. And God did show his mercy. He came Himself, Jesus Christ, the true God, and healed him and made him well, and everybody saw that and admired. The paralyzed person, that very day, this hero of patience, took from Christ, the King of all, the prize of patience.
Let, my beloved people, this prize of patience become our prize too, for men and women, for all of us who suffer from sorrows in this world. To survive them, we can take a look on these heroes of patience, like the paralyzed, and especially the king of pain and grief, our Lord Jesus Christ, who said; “In the world you will have tribulation, sorrows and grief; but be of good cheer, I have overcome the world”.
Bishop of Florina Augustin
(Taken from the book “Stagones apo to Idor to Zon”/”Drops from the Living Water”)
___________________* * * ___________________
ΡOYMANIKA
Μετάφραση ρουμανικο ιστολογιο acvila30 blog
Cum să facem faţă necazurilor?
Vin necazurile (extras dintr-o predică)
“Durere mare este în lume. Am mai spus-o şi înainte şi o repet. Faceţi rugăciune, aşa încât să nu se aprindă un nou foc în Balcani. Deoarece, dacă se va aprinde un foc în Balcani, va începe un al Treilea Război Mondial, şi va fi ca un vacuum electric, nimicind întreaga umanitate”
(Episcopul Augustin de Florina, 31/4/1976).
Cum să facem faţă necazurilor?
Sunt oameni care atunci când sunt sănătoşi şi au portofelele pline, copiii lor progresează şi totul e bine, se roagă lui Dumnezeu. Dar, când vin necazurile, îşi ies din fire, cârtesc şi blasfemiază şi blesteamă ziua în care s-au născut; sunt unii care deznădăjduiesc, încât se sinucid.
O, oamenilor care sunteţi în suferinţă în această lume! Pentru a face faţă necazurilor, trebuie să vă înarmaţi cu răbdare. Pentru a obţine răbdarea, trebuie să deschideţi Sfânta Scriptură şi să citiţi ce spune despre necazuri, care este scopul lor, şi să citiţi despre exemplele frumoase de răbdare.
În Sfânta Scriptură, putem vedea eroi ai răbdării. Un exemplu de răbdare este paraliticul din Evanghelia după Ioan 5, 1-15. Este un erou. Este un erou mai presus decât aceia care aduc victorii pe câmpul de bătălie, decât cei medaliaţi pentru vitejie.
Priveşte la viaţa acestui erou. El a trăit într-un ocean de suferinţă. Nu zile, nici săptămâni, nici câţiva ani, ci 38 de ani a fost bolnav şi paralizat. Şi lucrul acesta era drept? Nu avea pe nimeni. Nu avea pe nimeni care să-l care. Şi încă ceva, el nu a cârtit, nu a blasfemiat, nu a blestemat ziua în care s-a născut, ci a răbdat, fapt ce reaminteşte de răbdarea lui Iov, şi şi-a trăit viaţa în suferinţă, crezând că Dumnezeu nu-l va părăsi niciodată şi că poate va face milă cu el. Iar Dumnezeu a făcut milă cu el. A venit El Însuşi, Iisus Hristos, adevăratul Dumnezeu, şi l-a vindecat şi l-a făcut sănătos, şi toţi au văzut aceasta şi s-au mirat. Paraliticul, acest erou al răbdării, a primit de la Hristos, Împăratul a toate, răsplata răbdării.
Să lăsăm, iubiţii mei, ca această răsplată a răbdării să devină a noastră, bărbaţi şi femei, pentru toţi aceia dintre noi care suferă de necazurile lumii acesteia. Pentru a supravieţui lor, putem privi la aceşti eroi ai răbdării, ca paraliticul, şi mai ales la Împăratul durerii şi al suferinţei, Domnul nostru Iisus Hristos, Care spune: “În lume mâhnire, necazuri şi suferinţă veţi avea; dar îndrăzniţi, Eu am biruit lumea”.
(Mitropolitul Augustin de Florina, extras din cartea
“Picături din Apa cea Vie”; traducere: Frăţia Ortodoxă Misionară “Sfinţii Trei Noi Ierarhi”)
_______________________________
ΣΤΑ ΣEΡBIKA
Долази патња
( Део јутарње проповеди).
«Долази велика патња на свет. Рекао сам то и пре, понављам и сада. Молите се да се не упали ватра на Балкану. Ако се упали ватра на Балкану, биће трећи Светски рат, који ће бити као електрична лопат, која ће почистити цео свет».
(Мотрополит Флорине Августин, Флорина 31-4-1976)
Како су се супротставили патњама?
«Постоје људи, који када су они добро и када је њихов новчаник пун и када су њихова деца напредна и када им је све потаман, славе Бога. Али чим дође нека патња, онда губе своју хладнокрвност, приговарају и хуле и проклињу дан када су рођени, али постоје и други који се много разочарају, да дају и крај своме животу, самоубиством. »
О ЉУДИ, који се жалостите на овоме свету! Да бисте победили патње, треба да се наоружате са стрпљењем. Да бисте задобили стрпљење треба да отварате свето Писмо, да видите шта говори о патњама, какав циљ имају патње, и да прочитате предивне примере стрпљења.
У светом Писму видимо хероје стрпљења. Један такав пример је одузети човек у Еванђељу (Јован. 5, 1-15). Он је један херој. Херој узвишенији од оних који побеђују на пољима борбе и добијају ордење за храброст. Баците један поглед на живот тих хероја. Живео је у океану патње. Не, данима, не седмицама, не мало година – молим – 38 целих година је био болестан, био је потпуно парализован.И само то? Поред себе није имао никога. Није имао човека. Међутим није негодовао, није хулио, није проклињао дан када је рођен, него је са стрпљењем, које подсећа на Јовово стрпљење, проводио дане патње верујући да га Бог неће напустити него ће му указати своју милост. Показао му је Бог своју милост. Дошао је сам, Исус Христос, истинити Бог, и исцелио га, сви су видели и дивили се. Парализовани човек онога дана, тај херој стрпљења узео је од Христа свецара награду стрпљења.
Нека, драги моји, ту награду стрпљења узмемо сви, мушкарци и жене, сви и све на овоме свету трпимо разне патње. Да бисмо истрпили, бацимо поглед на хероје стрпљења, као што је парализовани, посебно на цара бола и патње, Господа нашег Исуса Христа, који је рекао:“ У свету ћете имати невољу, али храбрите се, ја сам победио свет“.
Митрополит Флорине Августин
(Из књиге «Капљице са извора живог»
____________________* * * ___________________
ΣTA AΛBANIKA
Vijnë Hidhërime
(Fragment nga predikim mëgjesor)
“Po vijnë hidhërime të mëdha në botë. E kam thënë edhe herë të tjera, po e them përsëri. Lutuni që të mos bjerë zjarr në Ballkan. Sepse po ra zjarri në Ballkan, do të bëhet lufa e tretë Botërore, e cila do të jetë si një fshesë me korrent dhe do të spastrojë gjithë njerëzimin”
(Mitropoliti i Follorinës Avgustin, Follorinë 31-4-1976)
Si do t’iu bëjmë ballë hidhërimeve?
Ka njerëz të cilët kur janë mirë dhe kur portofoli i tyre është plot dhe kur fëmijët e tyre përparojnë dhe çdo gjë është në rregull, lavdërojnë Perëndinë. Por kur i gjen ndonjë e keqe apo hidhërim, atëhere humbasin gjakftohtësinë dhe duke rënkuar vlasfimojnë dhe mallkojnë ditën që u lindën; ka edhe nga ata të tjerët që prej zhgënjimit të madh që pësojnë i japin fund jetës së tyre me vetëvrasje.
O NJERËZ që kini hidhërim në këtë botë! Për të përballuar dhe për të dalë fitimtarë mbi hidhërimet që hiqni duhet të armatoseni me durim. Dhe për të fituar durim duhet të hapni Shkrimin e Shënjtë, të shihni se ç’thotë për hidhërimet, çfarë qëllim kanë hidhërimet, dhe të lexoni shembujt e shkëlqyeshëm të durimit.
Në Ungjillin e Shënjtë shohim heronj të durimit. Një prej tyre është dhe i paralizuari prej tridhjetë e tetë vjetësh (Ioan.5, 1:15). Është vërtet një hero. Është një hero më i lartë se heronjtë që dalin fitimtarë në fushat e betejave me dekorata trimërie. Hidhini një sy jetës së këtij heroi. Jetonte i zhytur në një oqean me hidhërime. Jo për disa ditë, as për disa javë apo disa vjet – pa shihni ju lutem – 38 vjet të tëra dergjej i sëmurë duke qënë krejt i paralizuar. Dhe vetëm kaq? Nuk kishte askënd pranë tij. Asnjë njeri nuk kishte pranë. E megjithatë nuk rënkonte, nuk vlasfimonte, nuk mallkonte ditën që u lind, por me durim, durim si ai i Jovit, i kalonte ditët e jetës së tij duke patur besim tek Perëndia se nuk do t’a braktiste por si përfundim një ditë do të hidhte syrin mbi të dhe do të tregonte mëshirë ndaj tij. Dhe me të vërtetë Perëndia tregoi mëshirat e Tij mbi të. Erdhi vetë Jisu Krishti, Perëndia i vërtetë dhe e shëroi, i dha shëndet të plotë, dhe të gjithë rreth tij duke parë këtë gjë u çuditën. I paralizuari, ky hero i durimit, atë ditë mori nga Krishti – që është Mbreti i mbretërve – mori shpërblimin e durimit të tij.
Uroj, të dashurit e mij, shpërblimin e durimit t’a marrim të gjithë ne, burra e gra, gjithë sa në këtë botë vuajmë nga hidhërime të ndryshme. Dhe për të fituar durim le t’i hedhim një sy heronjve të durimit, si i paralizuari hero, por në mënyrë të veçantë le t’i hedhim sytë tanë mbi mbretin e vuajtjeve dhe hidhërimeve Zotin tonë Jisu Krisht, i cili n’a tha: “Në botë do të kini shumë hidhërime, por kini kurajo, unë e munda botën”.
Mitropoliti i Follorinës Avgustin
(nga libri «ΣTAΓONEΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΟ ΖΩΝ» – “Pika nga Uji Jetëdhënës”)
Ένα, αγαπητοί μου, από τα μεγαλύτερα προβλήματα που απασχολούν τους σοφούς αποτελεί το ερώτημα· Tι είναι ο άνθρωπος; Eίναι κι αυτός απλώς ένα ζώο με κατώτερες ορέξεις; Ποια η αρχή του, από που προέρχεται; Ποιος ο σκοπός και ο προορισμός του; Ποια τα συστατικά και ποια τα βάθη της υπάρξεώς του; Tι είναι ο άνθρωπος; Στύβουν τα μυαλά τους οι σοφοί. Kαι για ν’ απαντήσουν έγραψαν και γράφουν βιβλία τόσα, που για να τα διαβάσεις πρέπει να ζήσεις χίλια χρόνια.
Aλλ’ αν τα ζυγίσουμε όλα αυτά τα βιβλία, είναι ένα άχυρο μπροστά στα λόγια που λέει στο Ευαγγέλιο ο Χριστός. Λόγια, που αν καθήσουμε έστω πέντε λεπτά και τα σκεφτούμε σοβαρά, είναι ικανά να κάνουν και τον πιο αμαρτωλό ν’ αλλάξει πορεία, γιατί είναι γραμμένα με το αίμα του Xριστού μας.
«Tι ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήσει τον κόσμον όλον, και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού;» (Mάρκ. 8,36). Aυτά τα λόγια δίνουν τη λύση στο πρόβλημα άνθρωπος. Mας λένε ποια είναι η αξία του ανθρώπου. Kαι ποια, αγαπητοί μου, είναι η αξία του; Που έγκειται η αξία και σε τι συνίσταται το μεγαλείο του ανθρώπου;
ΑΠΟ ΑΠΟΨΕΩΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ
Aπό απόψεως σωματικής ο άνθρωπος δεν υπερέχει. O όγκος του, το σωματικό του περίβλημα, είναι μικρό. Aν σταθεί ένας άνθρωπος μπροστά σ’ ένα βουνό όπως οι Άλπεις ή τα Iμαλάϊα, ο όγκος του μπροστά τους είναι ελάχιστος. Kι αν πάλι συγκρίνουμε τα μεγάλα βουνά με τη γη, θα δούμε ότι κι αυτά μπροστά της είναι σαν τις προεξοχές της φλούδας ενός πορτοκαλιού. Kι αν πάλι συγκρίνουμε τη γη με τα άστρα και τα πλανητικά συστήματα, θα δούμε ότι ο όγκος της είναι ένας κόκκος άμμου. Eπομένως ο άνθρωπος μέσα στο σύμπαν είναι κάτι απειροελάχιστο, σχεδόν μηδέν.
Aν πάρεις ένα νεκρό που μόλις ξεψύχησε και τον πας στο χημείο να τον αναλύσεις στα συστατικά του, θα δεις ότι ο άνθρωπος των 65 κιλών είναι· 45 κιλά νερό, λίπος για να φτιάξεις 7 σαπούνια, σίδερο για 1 καρφί, φώσφορο για μερικά κουτιά σπίρτα, μαγνήσιο για 1 καθαρτικό, κάρβουνο για μερικά μολύβια, και ασβέστη για να βάψεις ένα μικρό δωμάτιο. Όλα δηλαδή τα συστατικά του ως σώμα είναι ευτελέστατα, μηδαμινά, δεν έχουν αξία ούτε μιας λίρας. Kαι όμως· μια λίρα αξίζει ο άνθρωπος;
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ
Ω Xριστέ! Σ’ ευχαριστούμε, γιατί ήρθες στον κόσμο και έριξες φωτοβολίδες μέσα στο έρεβος· είπες τα λόγια αυτά, που δεν υπάρχει ζυγαριά να τα ζυγίσει κανείς· «Tι ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήσει τον κόσμον όλον, και ζημιωθεί την ψυχcν αυτού;». Ώστε η αξία του ανθρώπου δεν είναι στο σώμα το ευτελέστατο. H αξία του είναι κάτι άλλο.
ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΙΑ
O άνθρωπος δεν είναι αυτό που φαίνεται. Όχι, αδελφοί μου. O άνθρωπος είναι κυρίως αυτό που δεν φαίνεται. Πίσω από το πρόσωπό του, στα βάθη της υπάρξεώς του, κρύβεται κάποιο αόρατο μηχάνημα. O άνθρωπος μέσα του είναι προπαντός σκέψης, διάνοια. Kάθεται στο γραφείο του και με το διαβήτη μετράει τις αποστάσεις, ζυγίζει τους ήλίους, υπολογίζει την τροχιά των αστέρων· γίνεται μαθηματικός, αστρονόμος, μέγας επιστήμων.
Posted by: admin on 
Απρ 27th, 2015 | 
Filed under: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
Be the first! 
