Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ κ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥΣ ΑΣΠΑΣΜΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΜΕ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ.

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ κ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

Ἐπὶ 20ετία ἐπικεφαλῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ «θεολογικὸ διάλογο» μὲ τοὺς Παπικούς.

«Πολλοί, ἀτυχῶς, ἱεράρχες… σπεύδουν νὰ ἀσπασθοῦν ἀλλήλους στὴν ἱερώτερη στιγμὴ τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅταν λέμε “ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους…”. Αὐτὴ εἶναι ἡ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία ἐκφράζουμε τὴν ὑψίστη καὶ βαθυτάτη ἑνότητα μόνον τῶν συλλειτουργούντων. Οἱ λειτουργοὶ δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἀσπασθοῦν μήτε τοὺς ὁμοδόξους ἱεράρχες καὶ λοιποὺς κληρικοὺς ποὺ βρίσκονται στὸ ἱερὸ Βῆμα. Καὶ ὅμως ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι ἱεράρχες –δὲν χρειάζεται νὰ ποῦμε ὀνόματα– οἱ ὁποῖοι καλοπροαίρετα, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχουν συνείδηση τοῦ πόσο βαριὰ θεολογικὴ εὐθύνη φέρουν τὴν στιγμὴ ἐκείνη, ἀσπάζονται τοὺς ἑτεροδόξους κληρικούς, ἐνῶ δὲν ὑπάρχει ἀντίκρισμα, εἶναι ἀνανταπόδοτο, γιατί δὲν θὰ κοινωνήσουν ἀπὸ τὸ κοινὸ ποτήριο. Γιατί, λοιπόν, τοὺς ἀσπάζονται;»

(Στυλιανοῦ, Ἀρχιεπ. Αὐστραλίας, «Ὁ μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν Θεολογικὸς Διάλογος, Προβλήματα καὶ προοπτικές», Ἐπιστημονικὴ Ἐπετηρίδα Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, 29 (1986-1989), σέλ. 22-24.)

Συλλαλητηριο Κατα Της Ελευσεως Του Παπα» 2-5-01

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

________________________

___________________________

29 Μαΐου 2010 – 557 χρονια απο την αλωση της Πολης

Τα παθηματα δεν μας εγιναν μαθηματα

Πώς θα ευοδώσει ο Θεός την απελευθέρωση της Κύπρου, όταν η εκκλησιαστική της ηγεσία Τον προδίδει;

■  Με την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας του Balamand (1993), όπου αναγνωρίστηκε ως Εκκλησία του Χριστού ο παναιρετικός Παπισμός και νομιμοποιήθηκε η Ουνία!
■  Με την αποδοχή του αντίχριστου κειμένου του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (Βραζιλία 2006), όπου αναγνωρίστη-καν ως Εκκλησίες οι εκατοντάδες αιρετικές προτεσταντικές ομολογίες και αποκλήθηκαν οι δογματικές τους εκτροπές: «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»!
■  Με τις συμπροσευχές Κυπρίων Ιεραρχών με Παπικούς κληρικούς, τις οποίες ρητά απαγορεύουν οι Ιεροί Κανόνες!
■  Με την επικείμενη τιμητική υποδοχή του μεγαλύτερου εχθρού της Ορθοδοξίας (κατά τον γέροντα Παΐσιο) και της Ελληνικής Εκκλησίας ειδικότερα (κατά τον Άγιο Νεκτάριο)!

Πίνακας της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, το 1453    Αφίσα της εισβολής του 1974

Σήμερα, λίγες ημέρες πριν την επίσκεψη του παναιρετικού Πάπα στην Κύπρο, συμπληρώθηκαν 557 χρόνια από την αποφράδα ημέρα του Μαΐου του 1453 που η Κωνσταντινούπολη, η πρωτεύουσα της ένδοξης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, έπεσε στα χέρια των Τούρκων.

Ο ΘΕΟΣ, ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Διαβάζοντας την Αγία Γραφή καταλαβαίνουμε πως ο Θεός δεν ίσταται απαθής θεατής της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά –ως Δίκαιος Κριτής– επεμβαίνει αμείβοντας την αρετή και τιμωρώντας την κακία βασιλέων και λαών. Δεν θα αναφερθούμε σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Κύριος εκδήλωσε την οργή του πάνω σε λαούς άδικους, αλλά θα μνημονεύσουμε ότι, κατά καιρούς, προειδοποιούσε –δια μέσου των Προφητών– τον περιούσιο λαό Του, ότι αν αποστατούσε από την ορθή Πίστη ή τον ηθικό Νόμο, θα επέτρεπε να αιχμαλωτιστεί ο Ισραήλ από βάρβαρους λαούς, όπως και έγινε! (βλ. Δευτερονόμιον 28:15 και 28:49-52, Ιερεμία 5:15-19, Αμώς 6:14, Αββακούμ 1:3-10 και άλλα). Η Γραφή βοά ότι αν απωλεσθεί η συμμαχία του Θεού δεν επαρκούν όλες οι ανθρώπινες διπλωματίες, συμφωνίες, αμυντικοί εξοπλισμοί κ.λ.π. «Εάν μη Κύριος φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (Ψαλμοί 127:2).
Έτσι, παρά το πλήθων των αμαρτιών των προγόνων μας, ο Θεός δεν θα επέτρεπε την άλωση της Πόλης, αν δεν συνέβαινε κάτι πολύ χειρότερο: Η πτώση στο θέμα της Πίστεως. Πολλές φορές στο παρελθόν η βασιλεύουσα πολιορκήθηκε από τον εχθρό και μάλιστα υπό δυσμενέστερες συνθήκες, αλλά πάντοτε η Παναγία την σκέπαζε και την βοηθούσε γιατί ο λαός, παρά την αμαρτωλότητά του, δεν διαπραγματευόταν την Πίστη του. Έλεγε τη γνωστή ρήση: «καλύτερα τούρκικο φέσι παρά φράγκικη τιάρα»! Όμως, στις 12 Δεκεμβρίου του 1452, μόλις πέντε μήνες πριν την Άλωση και δεκατρία έτη μετά την υπογραφή του προδοτικού ενωτικού όρου της Συνόδου της Φερράρας-Φλωρεντίας, στο Ναό της Αγίας Σοφίας έγινε συλλείτουργο Ορθοδόξων και Παπικών στο οποίο μνημονεύτηκε ο Πάπας και ο λατινόφρονας Πατριάρχης Γρηγόριος! Το ανίερο αυτό συλλείτουργο έγινε για να επικυρώσει, ουσιαστικά, την «Ένωση». Προτίμησαν οι πρόγονοί μας τη συμμαχία του παναιρετικού παπισμού από τη συμμαχία του Θεού, γι’ αυτό και «η Πόλις εάλω». Ο γνωστός «Θρήνος της Πόλης» λέει: «Πάψετε το Χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα’ άγια, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει».

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΕΡΙΞΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΛΛΟΙΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ!

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο μεγάλος αυτός άγιος και προφήτης, που η Εκκλησία μας εορτάζει στις 24 Αυγούστου, λέγει τα εξής φοβερά λόγια: «Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας, έστειλεν ο Θεός τον άγιον
Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν∙ και το είχαν χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερα το εσήκωσεν ο Θεός το βασίλειον από τους Χριστιανούς και ήφερε τον Τούρκο μέσα από την Ανατολήν και του το έδωκε δια εδικόν μας καλόν… Και τι; Άξιος ήτον ο Τούρκος να έχη βασίλειον; Αλλά ο Θεός του το έδωκε δια το καλόν μας. Και διατί δεν ήφερεν ο Θεός άλλον βασιλέα, οπού ήτον τόσα ρηγάτα [=βασίλεια] εδώ κοντά να τους το δώση, μόνον ήφερε τον Τούρκον μέσαθε από την Κοκκινην Μηλιά και του το εχάρισε; Διατί ήξευρεν ο Θεός πως τα άλλα ρηγάτα μας βλάπτουν εις την Πίστιν, και ο Τούρκος δεν μας βλάπτει, άσπρα δώσ’ του και καβαλλίκευσέ τον από το κεφάλι. Και δια να μην κολασθούμεν το έδωκε του Τούρκου και τον έχει ο Θεός τον Τούρκον ωσάν σκύλλον να μας φυλάη».
(Ιωάννου Μενούνου, Κοσμά Αιτωλού Διδαχές, εκδ. Τήνος, Αθήνα 1999, Διδαχή Ε’, σελ. 269- 270).
Αυτός ο λόγος θα πρέπει να μας συγκλονίσει και να μας αφυπνίσει: Ο Άγιος λέει ότι ο Θεός προτίμησε να πέσει ο Ελληνισμός στα χέρια ενός τυραννικού δυνάστη που σκότωνε, βίαζε, έκλεβε, βασάνιζε και ατίμαζε τους χριστιανούς, γιατί είδε –με την παντογνωσία Του– ότι αν έμενε ελεύθερος θα πάθαινε κάτι απείρως χειρότερο: Θα έχανε την ορθή Πίστη του και θα εκλατινιζόταν! Προτίμησε ο Θεός τη βαριά σκλαβιά των τεσσάρων αιώνων, από την εξωτερική «ελευθερία» που θα ήταν, όμως, πνευματική δουλεία! («Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή, ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» Ματθ. 16:26)
Ως εκ τούτου, κατά τον Άγιο, η Τουρκική σκλαβιά ήταν …ευλογία Θεού και ο Τούρκος ένα «τσομπανόσκυλο» που μας φύλαξε από τον Πάπα!

ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΟΙ

ΟΙ ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΕΣ ΚΥΠΡΙΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

Και ερχόμαστε στο σήμερα και ερωτούμε:
● Αυτά δεν τα ξέρουν οι λατινόφρονες «ορθόδοξοι» Κύπριοι Αρχιερείς;
● Δεν διαβάζει τους Αγίους ο λατινόφρων Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος;
● Δεν φοβάται μήπως μ’ αυτά που κάνει προ-καλέσει την οργή του Θεού και θρηνήσου-με κι άλλη εθνική συμφορά στη μαρτυρική μεγαλόνησο;
Η πρώτη ενέργεια του κ. Χρυσοστόμου την επομένη της εκλογής του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κύπρου, δεν ήταν να επισκεφθεί κανέναν ορθόδοξο Πατριάρχη ή Αρχιεπίσκοπο, αλλά ποιόν; Τον αιρεσιάρχη Πάπα! Λες και του χρωστούσε καμιά χάρη για την εκλογή του!

ΟΙ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ, ΣΕ ΒΑΡΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Η Εκκλησία της Κύπρου αθετεί το δόγμα της «Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» του Συμβόλου της Πίστε-ως, που θέσπισε η Β’ Οικουμενική Σύνοδος:
Α. Το 1993 στο Balamand του Λιβάνου υπέγραψε ένα προδοτικό και επαίσχυντο κείμενο (το οποίο δεν υπέγραψε η Εκκλησία της Ελλάδος), με το οποίο όχι μόνον αθωώθηκε και νομιμοποιήθηκε ο Δούρειος Ίππος του Πα-πισμού, η Ουνία, αλλά και έγινε –για πρώτη φορά– αποδεκτό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι η μοναδική Εκκλησία του Χρι-στού, αλλά συναποτελεί με τον Παπισμό τη Μία Εκκλησία, με την οποία και είναι συνυπεύθυνη για την διατήρηση της Εκκλησίας στην πιστότητα της Θείας Οικονομίας!
Β. Στην τελευταία Συνέλευση του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.) που έγινε το 2006 στη Βραζιλία, υιοθετήθηκε από την Εκκλησία της Κύπρου το πιο αντίχριστο «εκκλησιολογικό» κείμενο που είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας: Εκεί, οι εκπρόσωποι της μεγαλονήσου, απαρνήθηκαν την αλήθεια ότι η Ορθοδοξία είναι η «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» και την εξίσωσαν με τις 340 κακόδοξες «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε.! Επίσης, δέχτηκαν ότι αυτό που οριοθετεί την Εκκλησία είναι το κάθε είδους «Βάπτισμα» και όχι η κοινή ορθή Πίστη, η Παράδοση και η Αποστολική διαδοχή! Ακόμη, αποδέχτηκαν ότι η Κυπριακή Εκκλησία είναι υποχρεωμένη να βρίσκεται σε κοινωνία με όλες τις προτεσταντικές ομολογίες του Π.Σ.Ε., προκειμένου να εκπληρώσει την Καθολικότητά της! Είναι απίστευτα και φρικτά τα όσα αποδέχτηκαν οι Κύπριοι Ορθόδοξοι(;) εκπρόσωποι, όπως λόγου χάριν το γεγονός ότι ονόμασαν «διαφορετικές διατυπώσεις της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος» τις κακοδοξίες και τις πλάνες των αιρετικών ψευδοεκκλησιών του Π.Σ.Ε.!
Αυτές τις προδοσίες, τις γνωρίζει ο πιστός Κυπριακός λαός;

ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ

ΠΟΥ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

▄ Το 1439 υπεγράφη στη Σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας η ένωση Ορθοδοξίας και Παπισμού και στις 12 Δεκεμβρίου του 1452 στο Ναό της Αγίας Σοφίας έγινε συλλείτουργο Ορθοδόξων και Παπικών. Το 1453 έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης και καταλύθηκε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία!
▄ Το 1920 το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε τη γνωστή αιρετική εγκύκλιο «Προς τις Απανταχού του Χριστού Εκκλησίες» με την οποία αθετούσε –για πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας– το δόγμα της «Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας», αναγνωρίζοντας εκκλησια-στική υπόσταση σε όλες τις αιρέσεις. Δυό χρόνια αργότερα έγινε η Μικρασιατική Καταστροφή.
▄ Το 1948 Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εξελέγη, με τη βοήθεια των Αμερικανών, ο Αθηναγόρας που εντατικοποίησε τα οικουμενιστικά ανοίγματα. Το 1955, και παρά τη διεθνή αναγνώριση που απέκτησε, έλαβαν χώρα τα θλιβερά γεγονότα της Πόλης, μετά τα οποία 250.000 μέλη της ελληνικής κοινότητας εξωθήθηκαν να εγκαταλείψουν σταδιακά τις εστίες τους.
▄  Το 1964 έγινε η άρση των αναθεμάτων με τους αμετανόητους παπικούς. Δέκα χρόνια αργότερα έγινε η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Επιτέλους τα παθήματα ας μας γίνουν μαθήματα. Ας μετανοήσουμε κι ας αλλάξουμε πνευματική πορεία. Αν ήταν άθεος ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, θα δικαιολογούνταν να προτιμά τη συμμαχία ενός αιρεσιάρχη–ηγέτη ενός πανίσχυρου κράτους από τη συμμαχία του Θεού. Είναι παραπλάνηση του πιστού λαού αυτό που λέει ο κ. Χρυσόστομος ότι, δήθεν, «δεν προδίδουμε την πίστη». Η διοικούσα Κυπριακή Εκκλησία την έχει προδώσει προ πολλού την Αγία Πίστη του Χριστού και, όπως θα δείτε κατά την επικείμενη επίσκεψη, θα αναγνωρίσει τον Πάπα ως Ποιμένα της Εκκλησίας. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του!

Πτολεμαΐδα, 29 Μαΐου 2010
Βασίλειος Κερμενιώτης, κάτοικος Πτολεμαΐδας, υπαγόμενος στην Ιερά Μητρόπολη Φλωρί-νης Πρεσπών και Εορδαίας.  Kermeniotis_b@yahoo.gr

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Θα παιδεύσει ο Θεός τους μεγάλους εχθρούς της Ορθοδοξίας, που είναι ο Ισλαμισμός και ο Καθολικισμός. […] Αμερική δεν υπάρχει. Οι σιωνιστές είναι η Αμερική. Αυτοί λοιπόν, αφού λάβουν τα μηνύματα τα σατανικά, τα προωθούν στο Βατικανό και αυτό τα μετατρέπει σε σχέδια».

Λόγοι Σοφίας και Χάριτος του Γέροντος Παϊσίου, Μακαρίου Ιερομονάχου, Ιερού Κελίου Κοιμή-σεως της Θεοτόκου Αγίου Όρους, Εκδόσεις: «Η Αγία Άννα», Θεσσαλονίκη 2004, σ.101 -104

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

«Οι Πάπαι και αμαρτάνουσι και κολάζονται και θα κολάζονται μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας ίσως και αιωνίως δια τα προς την Ελληνικήν Εκκλησίαν κακά και τας ψευδενώσεις και τας ασεβείς και αντιχριστιανικάς διατάξεις».

«Μελέτη ιστορική περί των αιτίων του σχίσματος»

________________

Απο ιστοσελιδα “ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ”

Ο Αθανάσιος Γιέβτις εναγκαλίζεται παπικό «επίσκοπο» που αναγνωρίζει την ανεξαρτησία του Κοσσόβου

Ο Τοποτηρητής της επισκοπής Ράσκας και Πριζρένης, επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς το Πάσχα 2010 πήγε στην Πριζρένη για να τελέσει τον Εσπερινό της Αγάπης. Εκεί συναντήτηκε με το Ρωμαιοκαθολικό Επίσκοπο του Κοσόβου Dode Gjergji, Αλβανό το γένος. Στην φωτογραφία βλέπουμε με πόση χαρά αγκαλιάζει τον Dode ο Τοποτηρητής, ντυμένος μάλιστα στο ωμοφόριο και φορώντας τη αρχιερατική Μίτρα (είναι Μίτρα την οποία πάντα φοράει). Στη φωτογραφία διακρίνεται και ο βοηθός Επίσκοπος Θεόδοσιος Σίμπαλιτς, ο οποίος δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του για τον εγκάρδιο εναγκαλισμό των δύο «επισκόπων». Ο Dode Gjergji, όμως……αναγνωρίζει το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος, από την διακήρυξη τον Φεβρουάριο 2008 και εως σήμερα.

Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος δεν είχε ούτε επίσημες ούτε ανεπίσημες συναντήσεις με τον Ρωμαιοκαθολικό Επίσκοπο στην Πριζρένη, ούτε, βέβαια, πουθενά αλλού με Ρωμαιοκαθολικούς.
Βλέπουμε, όμως, την αγάπη την οποία δείχνει ο Τοποτηρητής στον Ρωμαιοκαθολικό Επίσκοπο, Αλβανό, υποστηρικτή του ανεξαρτήτου κράτους του Κοσόβου και των UCK, και όλων των εγκλημάτων τους κατά των Σέρβων και της σερβικής κληρονομίας στο Κόσοβο και τα Μετόχια. Και από την άλλη, το μίσος, τον φθόνο, την έχθρα, τα ψέματα και συκοφαντίες τις οποίες εξαπολύει ο Τοποτηρητής κατά του Ορθοδόξου Επισκόπου Αρτεμίου, και επιπλέον αδελφού του από τον ίδιο γέροντα – Ιούστινο Πόποβιτς.
Πώς εξηγείται αυτό το γεγονός;

_____________

***********************

Δίωξη του επισκόπου Αρτέμιου με στόχο την προώθηση του Οικουμενισμού και της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου

Οι ειδήσεις που δημοσιεύουμε παρακάτω δείχνουν ότι μετά την απομάκρυνση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου «άνοιξε» ο δρόμος για την εισβολή ξένων πρακτόρων και για τα οικουμενιστικά ανοίγματα στη Σερβία, πράγματα που δεν μπορούσαν να γίνουν με την παρουσία του Επισκόπου Αρτεμίου.
Η είδηση από την Καθημερινή (18-2-2010) αναγγέλλει την επίσκεψη της Ύπατης εκπροσώπου της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής Κάθρην Άστον στην Σερβία (πήγε και στο Κόσσοβο) – στην ουσία δείχνει τις κινήσεις της Ε.Ε. για νέες πιέσεις προς την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, που ξεκίνησαν αμέσως μετά από την απομάκρυνση του Επισκόπου Αρτεμίου…….
Άλλη είδηση (20-2-2010), μετά την επίσκεψη της Κάθρην Άστον, πληροφορεί ότι επισκέφτηκε και τη μονή Ντέτσανη, που την δέχτηκε ο βοηθός Επίσκοπος Θεοδόσιος Σίμπαλιτς μαζί με τον Σάββα Γιάνιτς. Το μήνυμα της Κάθρην Άστον ήταν: ο δρόμος προς τη ΕΕ για τη Σερβία περνάει από τη αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου. Ουσιαστικά πρόκειται για ήπια και σταδιακή αναγνώριση του ανεξάρτητου Κοσσόβου εκ μέρους όχι μόνο της πολιτικής αλλά και της θρησκευτικής ηγεσίας της Σερβίας. Στις ενέργειες που δρομολογούν την ήπια αναγνώριση εκ μέρους και των δύο ηγεσιών αντέδρασε σθεναρά ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος, και δια τούτο ήταν κοινός στόχος η απομάκρυνση του.
Ο ρόλος του Σάββα Γιάνιτς, από τη μονή Ντέτσανι, είναι πολύ μεγάλος σ΄όλα τα γεγονότα στην Μητρόπολη Ράσκας-Πρίζρενης τα τελευταία χρόνια. Είναι ακούραστος στον αγώνα κατά του Επισκόπου Αρτεμίου, με πολλές μηχανορραφίες που πλέκει και συκοφαντίες και ψέματα που διασπείρει όχι μόνο στην Μητρόπολη
αλλά και σ΄ όλη την Σερβία και στους Σέρβους που ζούνε στην Διασπορά

Η μονή Ντέτσανι, ο βοηθός επίσκοπος Θεόδοσιος Σίμπαλιτς και ο Σάββας Γιάνιτς πρωτοπορούν σ΄ ό,τι αφορά την πραγματοποίηση της ανεξαρτησίας και στα οικουμενιστικά ανοίγματα. Έως τώρα το κάνανε με υποστήριξη των Μπούλοβιτς, Ράντοβιτς και Γιέβτιτς και χώρις ευλογία του Αρτεμίου, τώρα δεν έχουνε πλέον ως εμπόδιο τον επίσκοπο Αρτέμιο.

ΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΝΤΕΡΠΟΛ

ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΥΝ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΤΩΝ ΣΕΡΒΩΝ ΑΡΤΕΜΙΟ;

ΑΠΑΝΤΟΥΝ

1. Η εφημερίδα Καθημερινή, σελ. 24, στις 19-3-2010, με άρθρο του δημοσιογράφου Σταυρου Τζίμα και τίτλο· «Ενδοσερβικές διενέξεις στα μοναστήρια του Κοσσόβου»

Παρουσιάζει τους βαθύτερους λόγους της διώξεως του Σέρβου ηγέτου του Κοσσόβου και το ένταλμα συλλήψεως του αρχιμανδρίτου Σιμεών.
Και γράφει·

• «…Η κατάχρηση, αν υπήρξε, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου, καθώς πίσω από την αστυνομική εκ πρώτης όψεως ιστορία εξελίσσεται μια εθνικοθρησκευτική σύγκρουση μεταξύ Βελιγραδίου και σκληροπυρηνικών Σέρβων του Κοσσόβου για ένα ζέον θέμα του Σέρβικου Έθνους.
• Η νέα ηγεσία του Ορθοδόξου Πατριαρχείου της Σερβίας, ταυτιζόμενη με την ήπια προσέγγιση του κοσοβάρικου ζητήματος, από τον φιλοδυτικό πρόεδρο Μπόρις Τάντις, θεωρεί εμπόδιο τον ιστορικό ηγέτη των ορθοδόξων του Κοσσόβου μητροπολίτη Αρτέμιο, τον οποίο καθαίρεσε η Ι. Σύνοδος με αφορμή κατηγορίες για κακοδιαχείρηση της ανθρωπιστικής και οικονομικής βοήθειας…»

Ο επίσκοπος Αρτέμιος δεν δέχεται να επισκευαστούν οι ορθόδοξοι ναοί με χρήματα των μουσουλμάνων και των αθέων. Δεν μπορεί να αναστηλώνουν τους ναούς μας, οι εχθροί του Χριστιανισμού και του έθνους, είπε σε τηλεφωνική συνομιλία στην «Καθημερινή» ο επίσκοπος Αρτέμιος.

Το βίντεο που ακολουθεί παρουσιάζει όλη τη βαρβαρότητα των μουσουλμάνων και των αθέων,  εις βάρος ορθοδόξων ναών του Κοσσόβου.

*************************************************

*********************************

Ο Μητροπολίτης Αρτέμιος αρνήθηκε να λειτουργήσει στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στο κέντρο της Πρίστινας, ο οποίος επισκευάστηκε προσφάτως από την κυβέρνηση του Κοσσόβου. Την λειτουργία ετέλεσε ο Αθανάσιος Γέφτσις. Ένας συνταξιούχος δεσπότης, που ανέλαβε με τους διώκτες του Αρτεμίου να βγάλει εις πέρας την αποστολή τους.

Πέταξε από την Μητρόπολη τον  Θεοπρόβλητο και λαοπρόβλητο Μητροπολίτη Αρτέμιο και τα έκανε γυαλιά καρφιά, όπως διαβάσαμε σε Σέρβικες ιστοσελίδες, στην Μητρόπολη.

Τα χρήματα είναι, όπως φαίνεται μια ψεύτικη δικαιολογία, για να ρίξουν στάχτυ στα μάτια του Σέρβικου λαού και να εκδιώξουν τον φύλακα άγγελο του Κοσσόβου, τον Μητροπολίτη Αρτέμιο και να βγάλουν ένταλμα συλλήψεως στον πρωτοσυγκέλλου π. Σιμεών!

Λυπούμεθα για την κατάπτωση αυτών των δεσποτάδων, που τους κατέλαβαν επτά δαιμόνια, όπως λέει ο Χριστός, και είναι έτοιμοι να προσφέρουν κάθε υπηρεσία στις σκοτεινές δυνάμεις και στους εχθρούς του Σέρβικου Ορθόδοξου λαού! Είναι φίλοι του Πάπα· το λένε και δεν ντρέπονται και εργάζονται όχι για τον λαό της Σερβίας, αλλά  για την έλευση του Αντιχρίστου!

ΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΝΤΕΡΠΟΛ

ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΥΝ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΤΩΝ ΣΕΡΒΩΝ ΑΡΤΕΜΙΟ;

2. ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ·

Ο ΔΙΩΚΤΗΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ Ο ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΜΠΟΥΛΟΒΙΤΣ, μιλά για την φιλία του με τον Πάπα και κολακεύεται!!!

Σταχυολογούμε λίγα από τα μαργαριτάρια του Bulović. Σύντομα θα βγάλουμε όλο τον λόγο του. Τον έκανε το 2003, στην επίσημη ακαδημία με την ευκαιρία της 25ης επετείου του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β ‘στο Καθεδρικό Ναό της Παναγίας στην Neimar…

Λέει·

Μέχρι το 2003 συνάντησε «4 τουλάχιστον φορές» τον Πάπα Ιωάννη Παύλου Β, με μέλη της συνόδου, που διώκουν τον επίσκοπο Αρτέμιο.

3 φορές, τον συνάντησε με τον επίσκοπο Μαυροβουνίου (δεύτερος της παρέας των διωκτών), και μια φορά «με 3 άλλους επισκόπους», δεν λέει τα ονόματά τους (πιθανόν να είναι οι υπόλοιποι).
Μιά φορά έφαγε μαζί με τον Πάπα, εκτός οποιουδήποτε πρωτοκόλλου, μετά από πρόσκληση «της Αυτού Αγιότητος». «Η Συζήτηση υπήρξε πάντοτε εγκάρδια και ειλικρινής, σε μια ατμόσφαιρα αγάπης και ενδιαφέροντος».
Στην συνέχεια εκφράζει τον ενθουσιασμό του και εγκωμιάζει τον Πάπα για τον ενδιαφέρον του!

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΡΩΜΕΝΟΙ;

Είναι τόσο απαίσιοι οι άνθρωποι; Τί καλό έκανε στην Σερβία ο Πάπας και τρέχουν από πίσω του και κολακεύονται και τον κολακεύουν; Έσφαξε 700.000 Ορθοδόξους Σέρβους και τον σφαγέα τον ανεκήρυξε άγιο!!! Μπράβω ποιμένες του Σερβικού λαού!!! Kαλά, εκείνους τους μάρτυρας τους ξέχασαν, τους πρόσφατους βομβαρδισμούς δεν τους θυμούνται;

Όπως φαίνεται τα λεφτά του Πάπα εξαγοράζουν και ιερατικές συνειδήσεις. Δεν εξηγείται αλλιώς η άθλια συμπεριφορά αυτών των «εγκολπιοφόρων καθαρμάτων», όπως λέει σε ομιλία του ο Γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης.

Στην συνέχεια ο Ειρηναίος Bulović εγκωμιάζει τον Πάπα και για την μεγάλη του δράση· Ακούστε τι λέει·

• «Η παρουσία της θητείας της Αυτού Αγιότητος του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β  στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, είναι τεράστια, και καλύπτει όλες τις προσπάθειες για την υπηρεσία της σωτηρίας σε όλη τη διαδρομή της, ως ο καλύτερος άνθρωπος. Και ξέρει πώς με την αγάπη του και στο όνομα της αγάπης, να βοηθήσει για την σωτηρία όλων….

• «…Διάβασα κάπου, ότι κατά τη διάρκεια αυτών των 25 χρόνων της υπηρεσίας του (πάπα Παύλου) με την Αποστολική συνοδεία της Ρώμης, τρεις φορές κάλυψε την απόσταση μεταξύ Γης και φεγγαριού, αν είναι αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση, παρά τον σταυρό της υγείας του και το προχωρημένο της ηλικία του, … έχει επίγνωση αυτής της αποστολής του…»

Στο τέλος, παρακαλεί τον Κύριο να δώσει στον Πάπα καλύτερη υγεία, να του δώσει δύναμη και ανθεκτικότητα, για να εκπληρώσει την αποστολή του!!!

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

(“ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ” έκδοση β΄ 2007, Σελ. 48)

YΠOTIMOYN ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρόσωπα υψηλά ιστάμενα, που βρίσκονται εις θρόνους μεγάλους και υψηλούς, λένε ότι παραπάνω από τους αγώνας του Μ. Αθανασίου, παραπάνω από τους αγώνας του Μάρκου του Ευγενικού, παραπάνω από τους αγώνας των πατέρων της Εκκλησίας, παραπάνω από όλα είναι σήμερον η αγάπη.

Λένε τη λέξη αγάπη και τρέχουν σιρόπια από τα στόματα τους. Τι έχομε ν’ απαντήσωμεν εις όλους αυτούς;

Όλοι όσοι λένε και γράφουν τοιαύτα πράγματα, για να μειώσουν την αίγλην των ιερών αγώνων των μεγάλων πατέρων της Εκκλησίας, αυτοί κάνουν μίαν μεγάλη αμαρτία. Ποια είναι αυτή η μεγάλη αμαρτία;

Υποτιμούν την αξία της πίστεως εις τον χριστιανισμό. Διότι τι είναι η πίστις;

Αγάπην και ο γιαπωνέζος έχει, αγάπην και ο κινέζος έχει, αγάπην και ο χιλιαστής έχει, αγάπην και ο μασόνος έχει, αγάπην έχει και ο άθεος. Αλλά η αγάπη του Χριστιανού είναι κάτι ιδιαίτερο, είναι ένα υπερφυσικό ρεύμα το οποίο έρχεται εκ των ουρανίων αψίδων κάτω εδώ εις την μαύρη γη. Υποτιμούν την αξία της πίστεως. Γιατί; Θα σας απαντήσω δια μιας εικόνος.

Ο χριστιανισμός είναι ένα δένδρον αθάνατον. Ο χριστιανισμός είναι η πελώρια δρύς. Ο χριστιανισμός είναι ένα δένδρον το οποίο δεν το εφύτευσεν άνθρωπος, αλλά το εφύτυσεν αυτή η αγία Τροιάς, και κανείς δαίμων δεν θα μπορέσει ποτέ να ξερριζώσει το ιερόν τούτο δένδρον, το αγλαόκαρπον και ευσκιόφυλλον, του χριστιανισμού.

Είναι δένδρον ο χριστιανισμός. Ας πέφτουν τα τσεκούρια, ας χτυπούν οι άθεοι, δεν θα μπορέσουν ποτέ την ρίζα να την εκριζώσουν. Τα κλαριά μπορεί να τα σπάσουν, τους ανθούς μπορεί να τους ρίψουν, τους καρπούς, μπορεί να τους φάγουν, αλλά κάτω η ρίζα είναι τόσο βαθιά, που καμία δύναμη στον κόσμο δεν θα μπορέσει να εκριζώσει την ορθόδοξο πίστη.

Διότι ποία είναι η ρίζα; Αν ερωτήσετε ένα επιστήμονα, ποίον είναι το σπουδαιότερο μέρος του δένδρου; Τα άνθη, οι καρποί, ο κορμός, τα φύλλα; Όχι. Είναι εκείνο που δεν φαίνεται. Είναι εκείνο το άσχημο πράγμα, που είναι ένα κούτσουρο κρυμμένο μέσα στη γη. Και όμως εκείνη η ρίζα της μηλιάς και όλων των δένδρων είναι χημείο ολόκληρο. Δεν θα μπορέσει ποτέ η επιστήμη να μας φτιάξει τέτοιες ρίζες, που να βγάζουν γλυκύτατον χυμόν και να σχηματίζουν δένδρα πελώρια.

Όπως λοιπόν εις το δένδρον το σπουδαιότερο μέρος είναι η ρίζα, ούτω και εις τον χριστιανισμόν το σπουδαιότερο μέρος είναι η πίστη ημών.

Το κηρύττει ο απόστολος Παύλος όταν λέει ότι « άνευ πίστεως ουδείς δύναται ευαρεστήσαι » τον Θεόν.

Το είπε ο Θεάνθρωπος «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται» Πριν είπε το «Αγαπάτε αλλήλους», μας είπε «Μετανοείτε και πιστεύετε εν τω ευαγγελίω »

Προηγείται η πίστη, που είναι η ρίζα του δένδρου. Τα άνθη είναι οι ενθουσιασμοί, είναι τα ωραία αισθήματα, οι δε καρποί είναι αί αρεταί, τα δε φύλλα είναι οι τύποι της Εκκλησίας. Δίνουν και αυτά την ομορφιά του δένδρου. Είδατε τι όμορφο είναι το δένδρο την άνοιξη που είναι γεμάτο φύλλα; Έχουν όλα σημασία στην Ορθοδοξία. Και το κεράκι που ανάβεις και το λιβάνι και οι εικόνες και τα άλλα, τύποι είναι. Αλλά όπως από ένα φύλλο καταλαβαίνει τι δένδρο είναι, ένα φύλλο φτάνει για να σου πω εάν είναι π.χ. ελιά, έτσι και οι εξωτερικές εκδηλώσεις της πίστεως.

Δώσε μου έναν άνθρωπο για να σου πω τι πιστεύει. Με τον τρόπο με τον οποίον εξασκεί την εξωτερική λατρεία, τους τύπους, δυνάμεθα να συμπεράνομε. Επαναλαμβάνομεν.

Δένδρον ο Χριστιανισμός, ρίζα η πίστη, άνθη τα αισθήματα, καρποί οι αρεταί, ών μείζω η αγάπη, και τα φύλλα είναι ο στολισμός της Εκκλησίας, οι τύποι, οι ιεραί ακολουθείαι, τα ορατά σημεία της πίστεώς μας.

Λοιπόν, όταν εσύ βγάζεις την πίστη, θέλεις να ξεριζώσεις τη ρίζα αλλά όταν φύγει η ρίζα, δεν υπάρχει πλέον ούτε δένδρο ούτε τίποτα.  Υποτιμούν την πίστη η οποία είναι η ρίζα της χριστιανικής μας θρησκείας.

H ΗΡΩΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ,

ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΤΟΥΣ ΣΕΡΒΟΥΣ

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΡΟΥΜΑΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ

ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ

ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

Τρίτη, 16 Φεβρουαρίου 2010

Mητροπολιτης Πειραιως Σεραφειμ:

“Απαραδεκτη η αποφαση της Σερβικης Εκκλησιας

για τον Επισκοπο Αρτεμιο”

Μετά βαθυτάτης πικρίας, άλγους και οδύνης Αισθανόμεθα βαθύτατον αποτροπιασμόν δια την απαράδεκτον αυτήν απόφασιν της Ορθοδόξου Σερβικής Εκκλησίας, αλλά δεν εκπλησσόμεθα, διότι ως αποδεικνύεται οι αυτοί άνθρωποι που ωδήγησαν τον μακαριστόν Πατριάρχην των Σέρβων κ. Παύλον εις συμπροσευχήν μετά των αθέσμως και αιρετικώς λειτουργούντων Ρωμαιοκαθολικών της Κροατίας, των «αγιοποιησάντων» τον αιμοσταγή εγκληματίαν και ψευδοάγιον της Ρωμαιοκαθολικής παρασυναγωγής Καρδινάλιον Αλουΐσιο Στέπινατς, τον ηθικόν και φυσικόν αυτουργόν της αιμασταγούς δολοφονίας δια πολυωδύνων βασάνων οκτακοσίων χιλιάδων (800.000) αγίων ενδόξων νεομαρτύρων του Σερβικού έθνους και της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας υπό των ορδών των Ρωμαιοκαθολικών Ουστάσι, ενορχηστρώνουν τώρα την κανονικήν και φυσικήν εξόντωσιν ενός αγίου, ανεπιψόγου, θεοφιλούς και λαοφιλούς πνευματικού ταγού του Σερβικού έθνους, αγωνιζομένου δια τα δίκαια της πίστεως και της πατρίδος αυτού με προσχηματικές κατηγορίες, που δεν θα ανθέξουν υπό το φως της αληθείας.

Επικαλούμεθα τας θεοπειθείς ευχάς προς τον Δομήτορα της Εκκλησίας Κύριον του συγχρόνου Αγίου του Σερβικού Έθνους και βαθυνουστάτου Ορθοδόξου Θεολόγου καταδείξαντος δι’ εξαιρέτων συγγραφών την αιρετικήν κακοδοξίαν του αντιθέου Παπισμού, μακαριστού γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς πνευματικού πατρός του διωκομένου αντιοικουμενιστού Ιεράρχου και τινων ετέρων Ιεραρχών της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, επληροφορήθημεν περί της από 13 τρ. μηνός ε.ε. αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία συνήλθε υπό την προεδρίαν του νεοεκλεγέντος Μακαριωτάτου Πατριάρχου των Σέρβων κ.κ. Ειρηναίου περί διαθεσιμότητος και ουσιαστικής απομακρύνσεως εκ των κανονικών αυτού καθηκόντων του Πανιερωτάτου Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης κ.κ. Αρτεμίου, ανδρός κεκοσμημένου δι’ αποστολικών αρετών, αγωνιστού της πίστεως και ομολογητού Αυτής.ίνα καταπαύση αυθωρεί ο κατ’ αυτού ενορχηστρούμενος διωγμός.

************************************************

ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ ΣΤΑ ΣΕΡΒΙΚΑ

*************************************************

Митрополит Серафим Пирејски

НЕПРИХВАТЉИВА ЈЕ ОДЛУКА СПЦ О ЕПИСКОПУ АРТЕМИЈУ

Са најдубљим огорчењем, болом и патњом примили смо вест о одлуци Светог Синода СПЦ од 13. фебруара ове године, који се састао под председавањем новоизабраног Свјатјејшег Патријарха српског г.г. Иринеја, о суштинском удаљавању од канонских дужности Свеосвећеног Епископа рашко-призренског г.г. Артемија, човека украшеног апостолским врлинама, борца за Веру и Њеног исповедника.

Осећамо најдубље гнушање због ове неприхватљиве одлуке Српске Православне Цркве, али нисмо изненађени, јер као што се потврђује, исти они људи који су одвели блаженог Патријарха српског г. Павла на заједничку молитву са безаконо и јеретички служашчим Хрватским Римокатолицима, који су „посветили“ крволочног злочинца и лжесветитеља Римокатоличке парасинагоге Кардинала Алојзија Степинца, моралног подстрекача и истинског кривца злочиначког убиства, кроз зверска мучења, осамстотина хиљада (800.000) светих преславних новомученика Српског народа и наше Најсветије Цркве, од стране хорди Римокатоличких усташа, исти они сада оркестрирају канонско и суштинско уништење једног светог, коме не приличи осуда, вољеног од Бога и од верног народа, духовног вође Српског народа, борца за истине вере и своју отаџбину, са тобожњим кривицама, које неће издржати светлост истине.

Призивамо усрдне молитве ка Господу Устројитељу Цркве савременог Светитеља Српског народа и дубокоумног православног богослова, који је изванредним списима убедљиво показао јеретичко злославље богопротивног Папизма, блаженог старца Јустина Поповића, духовног оца прогоњеног антиекуменистичког Јерарха, и неких других Јерараха Српске Православне Цркве, да се одмах заустави оркестрирани прогон против њега.

Превод са грчког: Жељко Которанин

***********************************

ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΡΟΥΜΑΝΙΚΑ

***********************************

Mitropolitul Serafim de Pireu:

„Inadmisibilă hotărârea Bisericii Serbiei”

Profundă amărăciune a exprimat astăzi Mitropolitul Serafim de Pireu, în ceea ce priveşte hotărârea Sfântului Sinod al Bisericii Ortodoxe a Serbiei, care a disponibilizat pe Episcopul Artemie de Raşca şi Prizren. De semnalat că Agenţia de Ştiri Bisericeşti „Romfea.gr” a scris despre ancheta judiciară încă de duminică, 14 februarie 2010.

Mitropolitul Serafim de Pireu despre Episcopul Artemie:

Cu profundă amărăciune, întristare şi durere am aflat despre hotărârea din ziua de 13 a lunii în curs a.c. a Sfântului Sinod al Bisericii Ortodoxe a Serbiei, care s-a întrunit sub preşedinţia nou-alesului patriarh, Preafericitul Irineu al Serbiei, despre disponibilizarea şi în esenţă îndepărtarea de la îndatoririle lui canonice a Preasfinţitului Episcop Artemie de Raşca şi Prizren, bărbat împodobit cu virtuţi apostolice, luptător pentru Credinţă şi mărturisitor al Ei.
Simţim o profundă repulsie pentru această inadmisibilă hotărâre a Bisericii Ortodoxe a Serbiei, dar nu ne uimeşte, pentru că – după cum se vede – aceiaşi oameni – care l-au condus pe fericitul întru adormire patriarh al sârbilor Pavle la rugăciunea-în-comun cu romano-catolicii din Croaţia, care liturghisesc în mod ilegal şi eretic, care l-au „sanctificat” pe cardinalul Aloijio Stepinats, criminalul băutor de sânge şi falsul sfânt al para-sinagogii („adunăturii”) romano-catolice, pe autorul moral şi fizic al sângerosului asasinat (genocid) prin schingiuiri neînchipuit de dureroase a opt sute de mii (800.000) de sfinţi, slăviţi, noi mucenici ai poporului sârb şi ai Preasfintei noastre Biserici de către hoardele ustaşilor romano-catolici – orchestrează acum anihilarea canonică şi fizică a unui sfânt, neprihănit, iubitor de Dumnezeu şi iubitor de popoare, care este culmea duhovnicească a poporului sârb, luptând pentru drepturile credinţei şi ale patriei lui, prin acuze voalate, care în lumina adevărului nu pot sta în picioare.
Invocăm de-Dumnezeu-primitele rugăciuni către Domnul -Întemeietorul Bisericii, ale Sfântului contemporan al poporului sârb şi profundului teolog ortodox – care a demonstrat prin excepţionalele sale opere kakodoxia (reaua-slăvire) eretică a papismului potrivnic lui Dumnezeu – ale fericitului întru adormire Stareţ Iustin Popovici, părintele duhovnicesc al ierarhului anti-ecumenist prigonit şi al altor ierarhi ai Bisericii Ortodoxe Sârbe, ca să înceteze îndată prigoana orchestrată împotriva lui.

(traducere: L. Mh. cf. romfea.gr)