Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 119-121

Ενωμενοι θα δωσουμε τη μαχη

(Σε συντονιστική επιτροπή αγώνος 21 χριστιανικών σωματείων Θεσσαλονίκης 16-4-1989)

Δεν πρόκειται εδώ να κάνω τρίτο κήρυγμα. Χαίρω ιδιαίτερα για τη συνάντηση αυτή με την συντονιστική επιτροπή του αγώνος. Μου αρέσει ο τίτλος αυτός.
Προ 20,25,30 ετών αυτή η συνάντηση ήταν αδύνατη. Είναι πρόοδος στον πνευματικό αγώνα αυτό.
Υπάρχουν διαφορές μεταξύ μας, αλλά λέει ένας φιλόσοφος, Δύο φύλλα σε ένα δέντρο φαίνονται όμοια αν όμως τα εξετάσεις έχουν διαφορές. Δύο φύλλα που τα γέννησε το ίδιο δέντρο έχουν διαφορές και εμείς έχουμε τις διαφορές μας, όμως αυτό δε βλάπτει. Μία ωραία ανθοδέσμη είστε με πολύχρωμα λουλούδια και η ανθοδέσμη είναι πιο ωραία όταν έχει διάφορα είδη λουλουδιών.
Είστε ένας στρατός που έχει ποικιλία όπλων. Άλλος είναι ασυρματιστής, άλλος είναι λοκατζής, άλλος στο ιππικό, άλλος στο μηχανικό. Να πλησιάσουμε ακόμη περισσότερο μεταξύ μας γιατί αρχιστράτηγος μας είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Να συναντιέστε και να αγωνίζεσθε για ότι είναι ωραίο και υψηλό στον κόσμο αυτό. Στους κοινούς αγώνας να είστε ενωμένοι διότι η διάσπαση είναι πολύ κακό πράγμα.
Να έχετε υπ’ όψιν – χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους αγώνας που δώσαμε, αλλά αποβλέπων είς τους αγώνας που έδωσαν οι αείμνηστοι πατέρες των πρώτων αιώνων, οι μέχρι τώρα αγώνες είναι αψίμαχίαι. Όσοι από σας κάνατε στρατιωτικοί, γνωρίζετε τι θα πει αψιμαχία. Μετά την αψιμαχία καταμετρούμε, βλέπουμε, αντιλαμβανόμεθα, κάνουμε εξέταση των δυνάμεων του αντιπάλου. Θα μπούμε σε αγώνες σκληρούς. Και πρέπει να αποκτήσουμε αγωνιστικότητα και πρέπει να αρθούμε σε μεγάλα ύψη και να διαγράψουμε φωτεινούς κύκλους. Και ορθώς ελέχθη, ότι δεν πρέπει να αφήσουμε τη νεότητα, διότι η νεότης σήμερα έχει ανάγκη τονώσεως, διότι έχει πολλά κενά. Προ ολίγου διάβαζα, ότι έχουμε κύμα αυτοκτονιών της νεότητος στη Γερμανία, στη Σουηδία και αλλού, ιδίως από μελαγχολία. Οφείλουμε να την αγκαλιάσουμε.
Θα ομολογήσω κάτι. Με σκλάβωσε, με αιχμαλώτισε η αγάπη του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος. Κανείς άλλος μητροπολίτης στην Ελλάδα δεν με κάλεσε και δε μου είπε:«Να θεωρείς τη μητρόπολη μου προέκταση της μητροπόλεως σου». Χάρις σ’ αυτόν ήρθα.
Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είμαι πλέον νέος 40 και 50 ετών και οι δυνάμεις μου οι σωματικές είναι μειωμένες, αν και η χάρις του Θεού με δυναμώνει, παρόλο το γήρας μου.
Εν πάση περιπτώσει, είμαι στην διάθεση σας. Ότι νομίζετε ότι μπορώ να σας προσφέρω, θα το προσφέρω με όλη μου την προθυμία. Και εύχομαι, να προάγεται αυτή η ενότης…
Σας το λέω μετά λύπης, ότι δεν υπάρχει Ιεραρχία. Δεν έχομε ηγεσία, που θα τραβήξει μπροστά στον αγώνα. Και είναι θλιβερό πράγμα αυτό. Και συνεπώς τα χριστιανικά σωματεία αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της μαχόμενης Ορθοδοξίας. Ον τρόπον το σύνταγμα του Πλαστήρα ήταν η εμπροσθοφυλακή της στρατιάς και έδωσε τη μάχη στο Καλέ – Γκρότο και έβλεπε με τα κιάλια την Άγκυρα, έτσι και εσείς να είστε η εμπροσθοφυλακή της μαχόμενης Ορθοδοξίας. Και εκεί να μείνετε, σεβόμενοι τον αρχιερέα, σεβόμενοι τους ιερείς, σεβόμενοι τους πάντας, και αγωνιζόμενοι πάντοτε προς τα εμπρός και πάντοτε προς τα εμπρός και πάντοτε προς τα εμπρός, έως ότου ανατείλουν καλύτερες ημέρες στο έθνος μας.
Έχουμε μεγάλους αγώνας να διεξάγομεν και μαρτύριον ακόμα. Εγγίζουν πονηρές ημέρες για το έθνος μας, πολύ πονηρές ημέρες. Και μη καυχάστε γι’ αυτές τις μικρές αψιμαχίες. Το θέμα είναι εμείς να μείνουμε ενωμένοι πάντοτε, χέρι με χέρι παρά τις όποιες διαφορές και τις κατευθύνσεις τις οποίες έχομε διότι όλες οι κατευθύνσεις παίζονται. Είναι μία συναυλία ωραία και η συναυλία δεν παίζεται με ένα όργανο, άλλος παίζει λάουτο, άλλος κιθάρα, άλλος βιολί κ.λ.π. Εγώ παρόλο το γήρας μου, είμαι στην διάθεση σας.

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 117 -119

Οργανωθείτε είς το όνομα του Ιησού Χριστού

Να κάνετε αλυσίδα. Τα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού, τους πρώτους αιώνας, οι Χριστιανοί ήταν ενωμένοι, είχαν αλυσίδα, τρεις, τρεις, τρεις…, προς τιμήν της αγίας Τριάδος. Όπως στη Ρωσία εκεί ένα μικρό αθώο παιδάκι, χαριτωμένο, πήγε στον παπά και του λέει:
– Θέλω να σου πω κάτι στο αυτί.
– Τι έχεις να μου πεις; Ρωτά ο παπάς.
– Να, λέει ο μικρός, τώρα γινήκαμε τρεις. Στη γειτονιά μου είναι άλλα δύο παιδία, που συμφωνούν με τις ιδέες τις χριστιανικές και γινήκαμε τρεις.
Λοιπόν και εσείς , είς το όνομα του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, να οργανωθείτε κατά τριάδας. Σας βάζω κανόνα, καθένας από σας όχι μόνος του, αλλά τρεις – τρεις, τρεις – τρεις. Είστε 130; Να γίνετε 400, 500. Είστε σύμφωνοι;

Θα κάνουμε ασκήσεις

Οργανωθείτε. Και σας το δηλώνω, στο τέλος θα κάνω μία ψευτοάσκηση. Να αφήστε τα τηλέφωνα σας.
Έκανα στρατιωτικός και γνωρίζω. Θα κάνουμε άσκηση, όπως κάνουν στο στρατό. Νυκτερινή θα είναι; Δεν ξέρω. Θα σας καλέσω στα όπλα. Θα φωνάξω τις ομάδες κρούσεως σε συναγερμό. Θα κάνω προσκλητήριο, να είστε όλοι εδώ παρόντες.
Οι άντρες είστε πιο ελεύθεροι και είναι πιο εύκολο, οι γυναίκες δεν έχουν ελευθερία, δεν τις αφήνουν οι άντρες αλλά κι αυτές θα γίνουν επαναστάτριες.

Φύλακες της Αμπέλου

Ταύτα πράττοντες ευρισκόμεθα μέσα στα πλαίσια του Ευαγγελίου, αλλά και μέσα στα πλαίσια του ελληνικού συντάγματος. Ως Έλληνες και Ελληνίδες μας επιβάλλει και το σύνταγμα να είμεθα οι φύλακες της ιεράς παρατάξεως.
Είστε φύλακες. Ανήκετε σε μία κίνηση «φύλακες της αμπέλου». Και ότι κάνετε δεν θα το κάνετε για να υπερασπίσετε τον Αυγουστίνο. Εγώ πόσο καιρό θα ζήσω; Γέρος άνθρωπος είμαι, στα 80 πλησιάζω, σήμερα – αύριο φεύγω. Φεύγω αλλά θέλω η επαρχία μου να είναι αγωνιστική, για να μη τολμούν να μπουν μέσα στις εκκλησίες τα τσακάλια και οι λύκοι της αθεΐας και οι αιρετικοί παντός είδους, για να διαλύσουν τα πάντα, σύμφωνα με τα παραδείγματα που σας είπα. Λοιπόν υποστηρίζοντας τον επίσκοπο σας δεν υποστηρίζετε τον επίσκοπο, το άτομο, εμένα. Όχι, όχι. Εγώ πάει πλέον, φεύγω. Πενήντα χρόνια δουλεύω μέσα στο γένος και την Εκκλησία. Υποστηρίζοντες αυτά που σας είπα, υποστηρίζετε την ιδέα, την ιδέα του Ευαγγελίου, διά την οποία αξίζει να ζούμε και να πεθαίνουμε.
Έτσι θα κάνουμε. Είμαστε σύμφωνοι;( – Ναι!…)
Είναι κανείς που διαφωνεί;( – Όχι!…)

Θα αρχίσουμε από το ένα…

Αυτά είναι μεγάλα πράματα. Θα αρχίσομε από το 1 και θα φτάσομε στο 100.
Τώρα αρχίζομε, θα προχωρήσωμε σιγά – σιγά, και ώσπου φτάσωμε. Φτάνει και η φωνή, το «αίσχος». Όπως το σκυλί γαυγίζει και φεύγουν οι κλέφτες από τα γαυγίσματα, άμα όμως δη ότι δε φεύγουν ορμά, έτσι κ’ εμείς θα γαυγίζωμε. Σαν σκυλιά θα φωνάζουμε, θ’ αγιάσωμε τη φωνή μας, τη γλώσσα μας, τα χέρια μας, τα πάντα. Και να είμεθα έτοιμοι για θυσία, εάν θέλουμε αυτή η πατρίδα να μείνει ελεύθερη, δημοκρατική και χριστιανική. Έτσι σας θέλομε. Σύμφωνοι;
Σας δίνω την ευχή και σας ειδοποιώ, ότι αύριο στις οχτώ και μισή θα γίνει η πρώτη άσκηση, στο ναό της Αγίας Τριάδος. Τρεις-τρεις να είστε. Δεν θα έρθει κανείς μόνος του.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 116-117

Και εαν η κοινωνια ειναι Σοδομα και Γομορρα

Ω Θεέ μου, τι ωραίο Ευαγγέλιο μας άφησες! Είναι αθάνατο. Όπως ο ήλιος δεν παλιώνει, έτσι και το Ευαγγέλιο δεν παλιώνει. Είναι αιώνιο. Εσείς λοιπόν έχετε μεγάλο ρόλο να παίξετε στην κοινωνία. Να έρθετε σε ρήξη με το δαιμονικό κόσμο. Να πάτε κόντρα με το ρεύμα. Να κρατήσετε την αγνότητα σας. Να διώξετε μακριά τους απατεώνες και τους εκμεταλλευτάς της παρθενικής σας ζωής. Αλλιώς προς τι έρχεσθε εδώ; Δεν γίνεται να είστε και με το διάβολο και με το Θεό. Άμα σας αρέσει η κοσμική ζωή, πηγαίνετε στον κόσμο εσείς θα πονέσετε και θα κλάψετε.

Κανένας δε μετάνιωσε που έζησε χριστιανική ζωή αντιθέτως πολλοί έκλαψαν και μετανόησαν φρικτά, που έφυγαν από το δρόμο του Θεού. Αυτά είχα να σα πω. Και σας συμβουλεύω τα εξής. Πρέπει να δημιουργήσετε ένα δικό σας περιβάλλον. Αυτό λέει και ένας μεγάλος ιατροφιλόσοφος, ο Καρρέλ. Αυτός έγραψε ένα βιβλίο που φέρει τον τίτλο «Ο άνθρωπος, αυτός ο άγνωστος». Παγκοσμίου φήμης βιβλίο, είναι μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες. Εκεί λέει, με ποιόν τρόπο μπορεί να σωθεί ο κόσμος.

Κάθε άνθρωπος έχει τη δύναμη να δημιουργήσει ένα δικό του περιβάλλον, ώστε κανείς να μη μπορεί να τον επηρεάσει. Ο άνθρωπος, έστω και μόνος, έστω και μέσα στην πιο διεφθαρμένη κοινωνία, μπορεί να καλλιεργεί γύρω του ένα καθαρό κλίμα.

Και αν ακόμη μείνεις ένας επί της γης και αν ακόμη το περιβάλλον σου είναι Σόδομα και Γόμορρα και κατακλυσμός, μπορείς αν θέλεις, δια της δυνάμεως του Θεού, να ζήσεις ηθικόν βίον, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο.

Φτιάξτε παρέες, λέει ο Καρρέλ, δύο – δύο, τρεις – τρεις. Δημιουργήστε παρέες σ’ όλη την κοινωνία και μέσα στο Σικάγο, στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, στην Αθήνα, παντού σε κάθε πόλη και χωριό. Δημιουργήστε παρέες, συντροφιές – συντροφιές και ζήστε τη χριστιανική ζωή. Οι ολίγες αυτές συντροφιές και οι συνομιλίες οι χριστιανικές θα δημιουργήσουν ένα ισχυρό ρεύμα αντιστάσεως.

Αλλά γιατί να χρησιμοποιήσουμε και να θαυμάζουμε τα λόγια ενός επιστήμονα, που είναι ένα μηδενικό μπροστά στο Χριστό; Το είπε ο Χριστός, «Όπου είσι δύο ή τρεις συνηγμένοι είς το εμόν όνομα, εκεί είμι εν μέσω αυτών»

Φτιάξτε τέτοιες ομάδες, που θα είναι μαζί σας ο Χριστός, έτσι θα σταθείτε. Τώρα παίζετε μια με το Χριστό μια με τον κόσμο. Δεν είστε σταθερές.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ενας πεπειραμένος γέροντας αγωνιστής, δείχνει το δρόμο για να αντιμετωπίσουμε την κρίση

Ας τον ακούσουμε·

ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 114-115

Να έχετε υπ’ όψιν, ότι θα κάνομε κάτι άλλο. Είστε εδώ περίπου 100-130 άνδρες και γυναίκες θα διοργανώνουμε ομάδα κρούσεως, θα πάμε σε αυτοάμυνα – εκεί οδηγούμεθα.

Καλή είναι η δημοκρατία, αλλά κατήντησε σκιά. Και σήμερα κυριαρχούν οι απατεώνες και ο λωποδύτες. Σε τέτοιες εποχές ζούμε. Και εσείς θα αναγκαστείτε αργότερα να πάτε σε αυτοάμυνα, να υπερασπίσετε την τιμή και την υπόληψη της οικογενείας σας. Καταλάβατε;

Και αυτό μας το επιβάλλει και το σύνταγμα. Είμεθα εντός του συντάγματος. Τι λέει το σύνταγμα; Το τελευταίο άρθρο του λέει το εξής. Όταν κινδυνεύει η πατρίς, όταν κινδυνεύει η θρησκεία, όταν κινδυνεύουν τα ιδανικά και αδρανούν οι εντεταλμένοι και υπάρχει αναρχία, τότε φύλακας του συντάγματος, φύλακας της ελευθερίας, φύλακας της θρησκείας είναι ο λαός. Εμείς λοιπόν θα αγωνιστούμε, αν θέλουμε να ζήσει η πατρίς μας και αν δεν θέλουμε να γίνει αμπέλι ξέφραγο και να χορεύουν όλοι οι πίθηκοι, όλων των χρωμάτων και καταστάσεων.

Δεν το κάνω αυτό για το άτομο μου. Δεν δούλεψα ποτέ για το άτομο μου. Είμαι αμαρτωλός και ανάξιος δούλος του Κυρίου και δεν είμαι άξιος να φιλήσω τα πόδια σας αλλά ως προς την πίστιν, πεθαίνω για την πίστη. Μακάρι ο Θεός να με αξιώσει ενός τέλους μαρτυρικού. Και γράμματα παίρνω επάνω από τη Φλώρινα, ότι θα με σκοτώσουν. Αλλά τολμάνε; Πρέπει να έχουν λένε, πολλές δυνάμεις, γιατί οι Χριστιανοί είναι αγωνιστικοί.

Λοιπόν, μπροστά σε συνθήκες και σε τέτοιες ημέρες που ζούμε, χωρίς ν’ ανακατευόμεθα με τα κόμματα, θα κινούμεθα σε ένα υπερκομματικό μήκος πάνω από τα κόμματα. Ας έχουν διαφορές οι άνθρωποι άλλος το άλφα, άλλος το βήτα, άλλος το γάμα φρόνημα κ.λ.π.. Και δύο φύλλα ενός δένδρου να πάρεις και να τα εξετάσεις δεν θα τα βρεις κατά πάντα όμοια έχουν διαφορές. Όπως λοιπόν τα φύλλα ενός δέντρου διαφέρουν και οι άνθρωποι. Αλλά σε ένα σημείο να είμεθα σύμφωνοι, πέρα από τα κόμματα, πέρα τις ιδεολογίες, πέρα από όλα, θα είμεθα Έλληνες και προ παντός Χριστιανοί. Αυτά τα δύο ιδανικά να τα κρατήσουμε καλά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στο επισκοπείο Πτολεμαϊδος (1985), σε άνδρες και γυναίκες των κύκλων Αγίας Γραφής Πτολεμαϊδος

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 113-114

Δεν θα σωθείτε

Ας κοινωνάτε, ας εξομολογείστε, δε θα σωθείτε εάν δεν ανοίγετε και το στόμα σας για το Χριστό. Ο χριστιανισμός έφθασε μέχρι σε εμάς δια της διαδόσεως του Ευαγγελίου, η οποία είναι ιερά υποχρέωσις παντός Χριστιανού. Και είναι ψευτοχριστιανός αυτός ο οποίος δεν ανοίγει το στόμα του να μιλήσει για το Χριστό.

Φωτίζει ο Θεός τους πιστούς

Φωτίζει ο Θεός κα τον πιο αγράμματο άνθρωπο να αποστομώσει τον πιο αυθάδη επιστήμονα. Εγώ δεν θα ξεχάσω στο χωριό μου έναν παπά αγράμματο, που έβαλε στη θέση του έναν αυθάδη φοιτητή.
Ήρθε ένας τελειόφοιτος φοιτητής της ιατρικής στο χωριό μου, άθεος και οπαδός του Δαρβίνου. Ο φοιτητής εκείνο τον καιρό ήταν πολύ σπάνιο πράγμα, κομήτης ήτο.
Αααα! Κάνανε και τον κοιτάζανε, λέει σπουδαία πράγματα! Και αυτός έλεγε, Δεν υπάρχει Θεός και το ένα και το άλλο. Να λοιπόν και έρχεται ο παπάς κα τους ρωτά
–       Τι συζητάτε αυτού;
–       Μας λέει ότι δεν υπάρχει Θεός, απήντησαν.
–       Και εσείς δεν τον βάζετε στη θέση του;
–       Μα αυτός έχει επιχειρήματα, του είπαν.
–       Ποιο επιχείρημα έχεις, του λέει ο παπάς.
–       Πως σε λένε; Τον ρωτάει ο παπάς
–       Γιώργο, απήντησε.
–       Έλα δω βρε Γιώργο, ανέβα πάνω στο πεζούλι (ήταν καλοκαίρι κι ο ήλιος έκαιγε). Σήκωσε το κεφάλι σου και κοίταξε κατάματα τον ήλιο.
–       Α, αστειεύεσαι ρε παππούλη; Να τυφλωθώ; Απαντά ο άθεος φοιτητής. Δε μπορώ να κοιτάξω τον ήλιο.
–       Βρε ηλίθιε, του λέει τότε ο παπάς, τον ήλιο δεν μπορείς να κοιτάξεις και το Θεό θέλεις να δεις;
Απλοϊκός άνθρωπος ήταν ο παπάς και έβαλε στη θέση του τον άθεο φοιτητή. Τι θεολογία, τι φιλοσοφία κ.λ.π.; Και μόνο αυτός; Τόσοι και τόσοι άλλοι είναι, που τους φωτίζει ο Θεός. Φωτίζει ο Θεός τους πιστούς. «… Γέγραπται γάρ Απολώ την σοφίαν των σοφών και την σύνεσιν των συνετών αθετήσω. Πόσο σοφός; Που γραμματεύς; Που συζητητής του αιώνος τούτου; Ουχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;»

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΑΤΟΡΙΑΣ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙ

ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΣΤΙΣ 6-4-1968

ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ 3 ΨΥΧΙΑΤΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΟΥΝ  ΤΡΕΛΛΟ, ΑΠΕΤΥΧΕ

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.99-105

• (Τα αποσπάσματα των ομιλιών που ακολουθούν απηυθυνε ο θαρραλέως Μητροπολίτης π. Αυγουστίνος στο ποίμνιό του, ενώ ήτο υπο παρακολούθηση. Ο πιστός λαός της Φλώρινας και της Πτολεμαϊδος  ξεσηκώθηκε. Με χειροκροτήματα και επεφωνήματα την ώρα της ομιλίας και με τηλεγραφήματα συμπαραστάσεως στη συνέχεια εδωσε μάχη).

Στο ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 6-4-1968

Σήμερα προ μίας ώρας, ήρθαν στη μητρόπολη τρεις ψυχίατροι καθηγητές πανεπιστημίου, για να με εξετάσουν αν έχω καλώς τας φρένας. Χριστέ μου σε ευχαριστώ, γιατί με αξίωσες, να ακούσω και εγώ την κατηγορία που άκουσες εσύ στον κόσμο αυτό τον αμαρτωλό. Aλλ’ αφού θέλουν έτσι, θα μου επιτρέψετε, Χριστιανοί μου, να τους απαντήσω, ότι οι φρένες μου είναι σώες, σωότατες… Άς διαβάσουν τα βιβλία μου, για να δούνε που είναι τα σπέρματα της αναρχίας των σκέψεών μου. Και όμως ετόλμησαν να θέσουν υπό αμφισβήτηση και τον νου μου και να με πιάσουν κ’ εμένα να με κλείσουν μέσα στο φρενοκομείο. Ως Έλλην ιεράρχης απήντησα και η χωροφυλακή απ’ έξω έλαβε τα πόστα. Φοβηθήκανε μήπως εγώ κτυπήσω τους καθηγητάς. Μπήκαν μέσα στη μητρόπολη. Έδωσα εντολή να τους κεράσουν, και τους έστειλα μήνυμα: Ο επίσκοπος, που δέχεται και τον τελευταίο κουρελιάρη και κάθεται ώρες ολόκληρες μ’ αυτόν, υπό τοιαύτας συνθήκας δεν θα σας δεχθεί…
Είπαν κάποιοι: «Έχει μίσος ο δεσπότης». Όχι μέσα στην καρδιά μου βρίσκονται όλοι, εχθροί και φίλοι και πάνω από το σταυρό θα λέω: «Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι πιούσι». Δεν αισθάνομαι μίσος εναντίον ουδενός. Μίσος αισθάνομαι εναντίον του διαβόλου, εναντίον της αμαρτίας. Μ’ αυτούς έχω πόλεμον άσπονδο, ανένδοτο. Δεν θα υποχωρήσω απέναντι του διαβόλου και απέναντι της αμαρτίας. Μέχρι τελευταίας μου πνοής θ’ αγωνισθώ υπέρ των ωραίων ιδανικών της πατρίδος.
Αδελφοί, σεις μεν θα απέλθετε εις τα σπίτια σας, εγώ δε στη μητρόπολή μου ζω ημέρας τραγικάς και δραματικάς. Δι’ εμένα έφτασε η Μεγάλη Παρασκευή. Δόξα σοι, ο Θεός! Δεν ξέρω πόσες ημέρες θα είμαι επίσκοπος εδώ στη Φλώρινα αλλά και μιαν ημέρα να είμαι επίσκοπος θα εκτελέσω το καθήκον μου απέναντι της πατρίδος…
Αν δεν επίστευα στο Ευαγγέλιο, θα προτιμούσα να είμαι λούστρος, να γυαλίζω παπούτσια στους δρόμους της πόλεως. Πιστεύω στο Ευαγγέλιο, πιστεύω στην Ορθοδοξία, και παίζω κορώνα – γράμματα τη ζωή μου για την Ελλάδα…
Εδώ δίδεται μια μάχη, η μάχη του Χριστού κατά του σατανά. Πρέπει να νικήσει ο Χριστός, και μόνον ο Χριστός.
Μου είπαν οι αρχιερείς, «Πάτερ μου, συμβιβασμό».
Είμαι έτοιμος για κάθε συμβιβασμό. Αντέστε στο νομάρχη. Και αν ο νομάρχης θέλει να συμμορφωθεί με το αιώνιον Ευαγγέλιο, και αν υποταχθούν οι άρχοντες στο αιώνιον Ευαγγέλιο, εγώ θα τους αγκαλιάσω εδώ μέσα στην εκκλησία.
Εάν όμως δεν θέλουν, εγώ είμαι ασυμβίβαστος. Δεν υποχωρώ ούτε ένα γιώτα από το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Αυτά τα χειροκροτήματα θα τα πληρώσετε.
Αν και γνωρίζω, μέσα στο ναό δεν είστε μόνο πνευματικά μου τέκνα αν και γνωρίζω, ότι εδώ υπάρχουν και κατάσκοποι αν και γνωρίζω, ότι υπάρχουν και Ιουδαίοι που θα σπεύσουν να μεταφέρουν τα λόγια μου… Θεέ μου, συγχώρεσε τους εχθρούς μου, οι οποίοι έφθασαν μέχρι τοιούτου σημείου ώστε να μου φορέσουν ζουρλομανδύα για να με κλείσουν στο Δρομοκαϊτειο. συγχώρεσε τους.
Σείς δε, ευλογημένα μικρά παιδιά, αρνάκια του Χριστού μου, γονατίστε απόψε μπροστά στον Εσταυρωμένο, για να φυλάει τη γλυκειά μας πατρίδα, να φυλάει και τον επίσκοπο σας.
Δεν ξέρω πόσες ημέρες θα μείνω στη Φλώρινα ίσως και να μη με ξανακούσετε. Εσείς δε, αγαπητοί μου, μείνετε πιστοί στην πατρίδα μας, μείνετε πιστοί στα ιδεώδη μας, μείνετε πιστοί είς την μνήμη των πατέρων μας. Εκάθησα οχτώ μήνες στη μητρόπολη και έκανα ότι δεν έκαναν άλλοι σε σαράντα χρόνια…
Ο λόγος μου ήταν ειρηνικός και κατευναστικός. Θα τηλεγραφήσουν τώρα κάτω στην Αθήνα και θα πουν, για να με εξοντώσουν, ότι ο Αυγουστίνος εκήρυξε επανάσταση. Δεν κήρυξα επανάσταση αλλά ειρήνη, συνδιαλλαγή και αγάπην προς όλον τον λαό. Θέλω ο λαός μας, από τον νομάρχη μέχρι τον τελευταίο πολίτη και από τον διοικητή του Σώματος μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη, θέλω τον λαό μου να είναι κάτω από την ευλογία Ιησού του Ναζωραίου όν, παίδες, ευλογείτε και υπερυψούτε είς πάντας τους αιώνας.
Αν νομίζετε ότι είμαι αναγκαίος και χρήσιμος στην πόλη, να είστε θαρραλέοι. Να είστε θαρραλέοι, διότι και ο πρωθυπουργός της χώρας είπε στους αγρότες να είναι θαρραλέοι. Λοιπόν μη φοβείσθε κανέναν. Να τηλεγραφήσετε στην Ιεράν Σύνοδον, ότι θέλουμε τον επίσκοπον μας είς την έδραν του (αποσπάσματα ομιλίας).

Αγωνίστηκα, δεν υποχώρησα

(Πτολεμαϊδα 7-4-1968)

Δεν θέλω να ταράξω τα πνεύματα. Βλέπετε, ότι λησμόνησα τα κατ’ εμέ και ομιλώ ως κήρυξ του ευαγγελίου. Δεν αποκλείεται, το κήρυγμά μου αυτό να είναι το τελευταίο σ’ ολόκληρη την επαρχία μου. Δεν αποκλείεται για τελευταία φορά να εμφανίζομαι ως επίσκοπος ενώπιον σας.
Δεν είμαι εξ’ εκείνων των ανδρών οι οποίοι, όπως είπα στον ενθρονιστήριο λόγον μου, θυσιάζουν τας αρχάς χάριν του θρόνου. Επίσκοπος δεν ήθελα να γίνω ήθελα να πεθάνω ως «πάτερ Αυγουστίνος». Με επεστράτευσε η πατρίς και εδέχθην στα εξήντα μου χρόνια. Με επεστράτευσαν, αλλά τους εδήλωσα σαφώς και κατηγορηματικώς ότι δεν θα θυσιάσω τας αρχάς μου χάριν του θρόνου, αλλά θα θυσιάσω χίλιους θρόνους για την αλήθεια, για τον Χριστό και την πατρίδα.
Οι άσπονδοι εχθροί μου τώρα μεν φορούν γαλάζιο σκουφί αλλά αύριο – μη γένοιτο πατρίς, μη γένοιτο Ελλάς – άμα συμβεί κάτι, το γαλάζιο σκουφί τους θα το κάνουν κόκκινο μα ο Αυγουστίνος το καλυμμαύχι του θα το αφήσει πάντα χριστιανικό και πάντα ελληνικό.
Δεν είμαι χθεσινός 35 χρόνια υπηρετώ το λαό. Τα καλντερίμια της Κοζάνης και τα ψηλά βουνά με γνωρίζουν ως άνδρα ο οποίος υπηρέτησα την πατρίδα με όλη μου την αγάπη και με αυτοθυσία.
Τώρα οι αδίστακτοι εχθροί μου έχουν την αξίωσιν, ο επίσκοπος των 62 ετών να κάθεται κλαρίνο ενώπιον των οιωνδήποτε και ραδιουργούν εναντίον μου.
Σέβομαι τάς αρχάς και τας εξουσίας αλλά υπεράνω όλων έχω την αλήθεια και τον Θεό.
Ένα τσουβάλι κατηγορίες εκτόξευσαν εναντίον μου. Σαν τους ψαράδες «εψάρευαν» τον κήρυκα του ευαγγελίου. Ενώ χιλιάδες κόσμος με ακολουθεί αυτοί οι χαφιέδες «ψάρευαν» τις λέξεις μου, τις φράσεις μου, την αγνή μου την καρδιά. Για να τα κάνουν ξίφη εναντίον μου.
Το εδήλωσα καλά είς τα ανώτερα κλιμάκια της πατρίδος μου. Όπως είχα το θάρρος είς ημέρας σκληράς να ομολογήσω την αλήθεια και να πάω στα στρατόπεδα και να κινδυνεύσω, εδήλωσα και τώρα στους πολιτικούς παράγοντες και είπα, Εξετάσατε τον βίον μου εάν ενήργησα εναντίον του έθνους μου, να με παραπέμψετε σε στρατοδικείο και να με εκτελέσετε.
Είπα και στους εκκλησιαστικούς παράγοντες, Εξετάστε το βίον μου, πάρτε κόσκινο και κοσκινίσατε με, αν βρείτε ότι παρέβηκα τους κανόνας της Εκκλησίας, να με καθαιρέσετε.
Και αφού δεν μπόρεσαν να βρουν στοιχεία ούτε για στρατοδικείο ούτε για Ιερά Σύνοδο, οι κατήγοροι μου οι αδίσταχτοι, από πέτρα σε πέτρα, από άβυσσο είς άβυσσο, από συκοφαντία σε συκοφαντία, από έγκλημα είς έγκλημα, έφτασαν σε ένα σημείο αδελφοί μου απίστευτο.
Χθες το βράδυ, η ώρα 6, μία μαύρη λιμουζίνα με τρεις ψυχιάτρους, καθηγητάς πανεπιστημίου ήρθαν για να εξετάσουν εάν έχω σώας τας φρένας μου.
Δεν τους εδέχθηκα, ως Έλλην ιεράρχης. Τους εδίδαξα, ότι παράφρων δεν είμαι, ότι έχω σώας τας φρένας της διάνοιας μου.
Επιτρέψτε μου και την ώραν αυτή να σας πω την αλήθεια από μικράς ηλικίας στο δημοτικό σχολείο είχα άριστα, στο γυμνάσιο είχα άριστα, στο σχολαρχείο άριστα, στο πανεπιστήμιο άριστα. Στη δημοσιογραφία και στα περιοδικά άριστα. Έχω συγγράψει 20 βιβλία με 10.000 σελίδες ας εξετάσουν, αν βρουν στα συγγράμματα μου ένα μόριο παραφροσύνης.
Ζητούν να μου φορέσουν τον ζουρλομανδύα, για να με κλείσουν στο φρενοκομείο, οι αδίσταχτοι εχθροί μου.
Εγώ πιστεύω, ναι πιστεύω στο Ευαγγέλιο, που κρατώ στα χέρια μου. Πατώ τον κόσμο όλον αλλά το Ευαγγέλιο δεν το πατώ. Αν αυτό είναι ψέμα, να το κάψομε και να πάμε με τους άθεους, να γκρεμίσουμε τις εκκλησίες, να κάψομε τους παπάδες. Μα δεν είναι ψέμα. Μπορεί ψέμα να είναι τα άστρα, ψέμα να είναι ο ήλιος, ψέμα τα ποτάμια, μα ποτέ το Ευαγγέλιο. Δεν είναι ψέμα, είναι η αλήθεια του κόσμου.
Βαίνω προς το τέρμα μου, βαίνω προς το Άγιο Όρος, βαίνω σε εξορία. Οπουδήποτε και αν υπάγω, ατιμίες δεν έκανα στον βίον μου. Το ράσο μου το έχω καθαρό. Μόνο, μόνο – και ζυγίζω τις φράσεις μου μία προς μία -, μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα της στέπας εξοντώνονται οι άνθρωποι με τοιαύτα ανέντιμα μες στην Ελλάδα μας, στην πατρίδα μας, όχι.
Μία μόνο ελπίς υπάρχει – και έπρεπε ο συνταγματάρχης να καθίσει για να τα’ ακούσει αυτό και όχι να φύγει. Αφού η κυβέρνηση διακηρύττει το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», λέω Γεώργιε Παπαδόπουλε, προτού να υπογράψετε την άτιμον αυτήν πράξη, έπρεπε να το σκεφθείτε. Να ξέρετε ότι εγώ δεν θα ζημιωθώ. Αλλά λυπούμαι το έθνος μου, που θα σειστεί ολόκληρο, από Κέρκυρας μέχρις Έβρου θα αγανακτήσει κάθε ελληνική καρδιά, όταν μάθει ότι ο Αυγουστίνος Καντιώτης, που υπηρέτησε 35 χρόνια την πατρίδα, για να εξοντωθεί, παρουσιάζεται ως παράφρων, επειδή το θέλουν πέντε – δέκα στη Φλώρινα.
Αλλά παραπάνω από τους άρχοντας είναι Άλλος. Έχω πικράν πείρα της ζωής. «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ούκ έστι σωτηρία». Δεν έχω ελπίδα σε κανέναν ελπίδα μου είναι ο Θεός.
Θα βαδίσω αντρίκια, θα βαδίσω παλικαρίσια, θα βαδίσω ως επίσκοπος εν μέσω του χάους και θα λαλήσω την αλήθεια, είτε μέσα είς τα στρατόπεδα είτε εις τα φυλακάς. Έως ότου υπάρχει η αναπνοή μου, θα κηρύττω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
Είπαν και διέβαλαν ότι Τι έχει ο Καντιώτης; Μία χούφτα ανθρώπων έχει… Δεν είναι μία χούφτα ανθρώπων, αλλά είναι ολόκληρος ο λαός μας.
Εστέ γενναίοι και θαρραλέοι. Πόντιοι, Μικρασιάτες, εκλεκτά παιδιά της Μακεδονίας μας, εστέ θαρραλέοι. Εάν πιστεύετε ότι έχω έργο για να εκτελέσω, νά τα τηλεγραφεία. Βεβαιώσατε ότι ο επίσκοπος σας δεν είναι παράφρων αλλά είναι ανήρ εθνικός και πνευματικός άνθρωπος.
Από σας εξαρτάται αν μείνω και από τον Θεό.
Σας παρακαλώ, απόψε, να πέσετε στα γόνατα και να παρακαλέσετε τον Θεό, για να δώσει ειρηνικό τέλος στην υπόθεση αυτή και ο επίσκοπος σας να βρεθεί πάλι ανάμεσα στο ποίμνιο του (2ο απόσπασμα ομιλίας στην Αγία Τριάδα Πτολεμαϊδας).

Έτσι έμεινα επίσκοπος σας

Δεν είναι κανένα παραμύθι. Ήρθε μέσα στο ναό ο αξιωματικός, κι απ’ έξω με περιεκυκλώσανε. Και ευτυχώς την ημέρα εκείνη τους εφώτισε ο Θεός, γιατί είχανε σκοπό να πυροβολήσουν. Άν τολμούσαμε να κάνομε μια ζωηροτέρα εκδήλωση, να βγούμε προς τα έξω, θα μας πυροβολούσαν, θα μας σκότωναν.
Έτσι έμεινα επίσκοπός σας. Εάν είχαμε κιοτέψει, εάν είχαμε απογοητευθεί, δεν θα ήμουνα τώρα εδώ επίσκοπος, θα ήταν κάποιος άλλος. Έγραψε και είπε τότε ο Παττακός: «Κυριαρχούμε σ’ όλη την Ελλάδα, πλην του νομού Φλωρίνης και Πτολεμαΐδας, όπου κυριαρχεί πνευματικά ο Καντιώτης».
Και τώρα κάτω στην Αθήνα – θα σας το πω αυτό το μυστικό, σας εξομολογούμαι κάτω στην Αθήνα υπάρχουν μερικοί που δεν έχουν τίποτε άλλο μπροστά τους παρά τον Αυγουστίνο: «Γιατί ο Αυγουστίνος μιλάει, γιατί ο Αυγουστίνος ελέγχει;».

ΕΙΜΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ, ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑ

 Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.106

   Μα εγώ είμαι ο ίδιος, δεν αλλάζω. Επί επαναστάσεως είπα το «όχι», διαμαρτυρήθηκα. Πέρσυ – πρόπερσι, που φτειάσανε αυτοί το αυτόματο διαζύγιο, δεν υπέγραψα, και ήθελαν να με δικάσουν στο Ρούφ, στο στρατοδικείο. Και πάλι σηκωθήκατε και διαμαρτυρηθήκατε, και με τις υπογραφές σας και με τούτο και μ’ εκείνο ματαιώθηκε η δίκη: αναγκάστηκαν να βγάλουν βούλευμα απαλλακτικό. Εγώ ήθελα να δικαστώ, να καθίσω στο εδώλιο του κατηγορουμένου και ν’ απολογηθώ, για τα ιερά και τα όσια της πατρίδος μας. Δεν είχα την χάριν αυτήν. Λοιπόν, και πάλι εσείς με υποστηρίξατε: Συνεπώς, κάνατε κάποιον αγώνα. Και τώρα κάτω στην Αθήνα υπάρχουν μερικοί οι οποίοι πνέουν μένεα εναντίον του Αυγουστίνου, ενώ βλέπουν ότι κρατώ την ίδια πάντοτε γραμμή.

  Όπως λοιπόν τότε, στην επανάσταση της 21η Απριλίου – πως τη λένε αυτή, διαμαρτυρήθηκα, όπως κατόπιν, επί Νέας Δημοκρατίας, διαμαρτυρήθηκα, έτσι και τώρα διαμαρτύρομαι. Δεν άλλαξα εγώ. Κρατώ αταλάντευτον γραμμήν. Κρατώ τη γραμμή την οποίαν εχάραξε το Ευαγγέλιο, εχάραξαν οι πατέρες. Παρόλη την ατέλεια και αμαρτωλότητα μου, αυτή τη γραμμή ακολουθώ και είμαι έτοιμος και τη ζωή μου να θυσιάσω.

Και εγώ μέν θυσιάζω και το θρόνο και τη ζωή μου, εσείς τι θα θυσιάσετε; Δεν είναι μόνο ο δεσπότης να κάνει θυσίες, αλλά και εσείς πρέπει κάτι να θυσιάσετε.

Δεν ζητώ να σηκώσετε στις πλάτες σας τον Όλυμπο και το Καϊμακτσαλάν, δεν ζητώ τέτοια δύσκολα πράγματα. Κάτι ελάχιστο ζητώ να είστε ζωντανοί και έτοιμοι για αγώνες. Και πάλι σας ρωτώ, είστε σύμφωνοι;

Δεν θα σωθείτε

  Ας κοινωνάτε, ας εξομολογείστε, δε θα σωθείτε εάν δεν ανοίγετε και το στόμα σας για το Χριστό. Ο χριστιανισμός έφθασε μέχρι σε εμάς δια της διαδόσεως του Ευαγγελίου, η οποία είναι ιερά υποχρέωσις παντός Χριστιανού. Και είναι ψευτοχριστιανός αυτός ο οποίος δεν ανοίγει το στόμα του να μιλήσει για το Χριστό.

 ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΜΑΧΗΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.95-99

Δεν κάλεσα στην συγκέντρωση μας αυτή όλη την πόλη, κάλεσα εσάς, γιατί μου είπαν οι ιερείς σας, ότι εκκλησιάζεστε, ότι εξομολογήστε, ότι κοινωνείτε και έχετε ενδιαφέρον εκκλησιαστικόν. Λοιπόν, αυτό το ενδιαφέρον να το χρησιμοποιήσουμε και να γίνετε μαχητικοί Χριστιανοί, μιας Εκκλησίας αγωνιζόμενης με όλα «τα όπλα του φωτός».

Πάλι σας ερωτώ Είστε σύμφωνοι;

«Έχει ο Θεός», αλλά κ’ εμείς ν’ αγωνιστούμε

Μερικοί ίσως θα πούνε, «Έχει ο Θεός…».

Έχει ο Θεός ασφαλώς. Δεν γίνεται τίποτα πάνω στη γή αν δεν θέλει ο Θεός. Ο Θεός όμως θέλει πάνω στη γή να είμαστε αγωνισταί.

Στα μαρτυρολόγια, που διαβάζουμε ότι κρεμούσαν τους Χριστιανούς μπροστά σε αυτοκράτορες και τους καίγανε, μένει κανείς κατάπληκτος βλέποντας την ανδρεία των. Ξέρετε, ότι εμφανίζονταν οι Χριστιανοί μπροστά στους αυτοκράτορες και τους τυράννους και φώναζαν, «Αίσχος, ντροπή σας, απάνθρωποι και σκληροί…». Διεμαρτύροντο, ήλεγχαν, και τότε τους πιάσανε και μαρτυρούσαν. «Εισπήδησις» λεγόταν αυτό. Τέτοιοι ζωντανοί Χριστιανοί ήταν εκείνοι.

Αυτό που σας λέω το πιστεύω ότι μία μαχητική ομάδα άθεων μπορεί να διαλύσει την ενορία. Και έχουν σύστημα αυτοί, για να γκρεμίσουν την Εκκλησία του Χριστού. Γι’ αυτό και εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υπερασπίσουμε τα ιερά και τα όσια. Και να μη λέμε μόνο «Έχει ο Θεός…» και «πύλαι αδού ου κατίσχύσουσιν αυτής».

Ασφαλώς, δε θα σβήσει η Εκκλησία από τον κόσμο αλλά μπορεί να σβήσει από την Ελλάδα, όπως έσβησε από τη Μικρά Ασία. Που είναι η εκκλησία της Μικρά Ασίας; Που είναι οι πενήντα μητροπόλεις, που είναι οι άλλες εκκλησίες της, που είναι τα μοναστήρια της, που είναι τα προσκυνήματα της, που είναι τα λείψανα της, που.., που…, που…; Δεν φανήκαμε αντάξιοι και ήρθε η μοιραία στιγμή της μικρασιατικής καταστροφής, έτσι θα έρθει και η μοιραία στιγμή της που ο Θεός θα δώσει κλώστο και θα μας πετάξει και θα πάει ο χριστιανισμός κάτω στην Αφρική. Θα αλλάξει τόπο. Θα φύγει μακριά. Θα πάει αλλού, μέσα στις Ινδίες, μέσα στην Κίνα θα πάει. Εμείς θα είμεθα ανάξιοι.

Εγώ τους είπα, Βρέ παιδιά προσέξτε, ο κίνδυνος της Ελλάδος είναι εκ των αιρέσεων. Τρακόσες αιρέσεις υπάρχουν. Εξέλεξαν την Ελλάδα ως τόπον όλων των αιρέσεων. Είναι η μόνη γωνιά του πλανήτου που τοιαύτη ελευθερία εδόθη. Συνεπώς και ο κίνδυνος εκ της αθεΐας δεν είναι μικρός. Καθ’ ην στιγμή στη Ρωσία κλονίζεται ο υλισμός, εδώ εμείς πάντοτε οπισθοδρομικοί, θα είμεθα τελευταίοι που θα απαλλαγούμε από αυτό το μικρόβιο. Μεγάλος είναι ο κίνδυνος της αθεΐας και των αιρέσεων.

Τα εγκλήματα των πνευματικών

Ακούτε, τώρα τα εγκλήματα των πνευματικών.
Στην Αθήνα κάτω, παιδιά σπουδαία, που διαμαρτυρηθήκανε για τα αίσχη και μπήκαν στην φυλακή και κακοποιηθήκανε, πήγαν στους πνευματικούς των – δεν θέλω να αναφέρω ονόματα – και εξομολογήθηκαν τις αμαρτίες των. Μετά ρωτούσε να μάθει ο πνευματικός, αν κάνανε τίποτε άλλο.
   – Να. Λένε τα λεβέντικα παιδιά, πήγαμε εκεί κάτω με τον Καντιώτη και φωνάξαμε «αίσχος».
  – Τι κάνατε; Τι είναι αυτά τα πράγματα, που κάνατε! Δεν τα θέλει αυτά ο Θεός!… και τους έβαλε ένα χρόνο μακριά από τη θεία κοινωνία.
Λοιπόν σας ειδοποιώ, να μην επηρεάζεστε από τέτοιες θεωρίες αλλά να δίνετε το παρών σε όλα τα προσκλητήρια, που με σάλπιγγα Χριστού θα σας καλέσει ο επίσκοπος.

Το κεχρί!

Θα σας αναφέρω ένα σχετικό ανέκδοτο και τελειώνω με αυτό.
Στην Τουρκία ένας χότζας, ελεεινός και τρισάθλιος, πήγαινε στο σπίτι ενός χωρικού και ατίμαζε τη γυναίκα του ταλαίπωρου μουσουλμάνου. Είχε σχέσεις παρανόμους ο χότζας και όμως ανέβαινε πάνω στο μιναρέ και έλεγε «Αλλάχ, Αλλάχ, Αλλάχ…». Η γυναίκα είχε ένα παιδί, που έβλεπε την κατάσταση αυτή και δεν μπορούσε να την ανεχθεί. Είπε λοιπόν το παιδί στον πατέρα του.
  – Πατέρα, είναι ντροπή να έρχεται ο χότζας μέσα στο σπίτι μας και να ατιμάζει τη μάνα.
  – Σώπα, παιδί μου, έχει ο Αλλάχ, έχει ο Αλλάχ, είπε ο πατέρας.
Το κακό όμως συνεχίζονταν. Πάλι το παιδί λέει στον πατέρα του.
  – Μα, πατέρα πρέπει να λάβουμε τα μέτρα μας.
  – Παιδί μου, σώπα ο Αλλάχ βλέπει και θα τον τιμωρήσει.
Μα ο χότζας δεν σταματούσε τις αθλιότητες.
Μια μέρα λοιπόν, που ο χότζας ανέβηκε πάνω στο μιναρέ για να πεί πάλι το τραγούδι του «Αλλάχ, Αλλάχ, Αλλάχ…», όταν πήγε να κατέβει γλιστράει από κει πάνω και πέφτει κάτω και σκοτώνεται. Τότε λέει ο πατέρας στο παιδί.
  – Παιδί μου, βλέπεις, Πάει ο χότζας, σκοτώθηκε τον τιμώρησε ο Αλλάχ.
Ο υιός απαντά
  – Ναι, πατέρα, τον τιμώρησε ο Αλλάχ αλλά και το κεχρί;…
Τα έχασε ο πατέρας και ρωτά
  – Τι θα πει κεχρί;
  – Αμ, λέει το παιδί, να σου πω τι έκανα. Ένα χρόνο μου έλεγες « έχει ο Αλλάχ, έχει ο Αλλάχ…» και έκανα υπομονή. Τώρα λοιπόν, όταν ο παλιάνθρωπος ανέβηκε στο μιναρέ, πήρα ένα σακί κεχρί και το σκόρπισα σε όλα τα σκαλιά. Κατεβαίνοντας το πάτησε, γλίστρησε και τελείωσε η ιστορία.
 

Ήλεγξα την κατάσταση

Δεν θέλω να χρησιμοποιήσομε εμείς τέτοια μέσα. Όχι τέτοια μέσα, απαγορεύονται. Αλλά υπό ορισμένες προϋποθέσεις και το «κεχρί» χρειάζεται. «Κεχρί» είναι η φωνή μας, είναι ο αγώνας μας. Πρέπει να ομολογήσω ότι, αν παραμένω επίσκοπος Φλωρίνης, συνέβαλε και αυτό. Θα είχα φύγει από το 1968 το πρώτο έτος που ήρθα στη μητρόπολη, εάν δεν υπήρχε το αγωνιστικό αυτό πνεύμα. Διότι τώρα η αστυνομία είναι απαθής θεατής, τότε όμως δεν ήταν απαθής θεατής αλλά εχθρική. Κινδύνευσα, επειδή ήλεγξα την κατάσταση. Τώρα γινήκανε όλοι αντιστασιακοί. Τα πράγματα βοούν, ότι διαφώνησα τότε επάνω σε σοβαρά εκκλησιαστικά θέματα, δεν επέτρεψα να εκφωνούνε λόγους πολιτικούς μέσα εις τον ναό και τους έδιωξα. Γι’ αυτό έπνεαν μένεα εναντίον μου και έστειλαν επάνω στη Φλώρινα γιατρούς – ψυχιάτρους. Τα θυμάστε αυτά; Ήρθαν στη μητρόπολη και με περικυκλώσανε με στρατιώτας και χωροφύλακας και όλοι μαζί με παρακολουθούσαν.
– Τώρα τι γίνεται; Λέω.

Μου’ δωσε ο Θεός θάρρος

Μου έδωσε ο Θεός θάρρος, τόλμη, δύναμη. Και τι έκανα, έφυγα από τη μητρόπολη και πήγα στο ναό, στον Άγιο Παντελεήμονα. Χτύπησα την καμπάνα, μαζεύτηκε ο λαός, και τους είπα το ιστορικό. Ο λαός εξεμάνει και φώναζε «Όχι, δε θα φύγεις, θα μείνεις εδώ κοντά μας!…».

Ήτανε τόλμη αυτό. Απ’ έξω ήτανε αξιωματικοί και παρακολουθούσαν. Φεύγω από’ κει και έρχομαι εδώ στην Πτολεμαΐδα, πιο δυναμικά. Όσοι ήσασταν στην Αγία Τριάδα θα το θυμάστε αυτό.

Η ιστορική ομιλία στο ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης, στις 6-4-1968 στο επόμενο

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.95-98

Εχετε αγωνιστικη διαθεση;

Σας ερωτώ. Αν μου πείτε ναι, καλώς. Αν μου πείτε όχι, ελεύθεροι είστε. Δε σας κάλεσα εδώ, για να περάσουμε ένα ευχάριστο απογευματινό. Θέλω να ξέρω αν έχετε αγωνιστικό πνεύμα. Δεν απευθύνομαι στους άλλους, που δεν εξομολογούνται και δεν κοινωνούν, αλλά σ’ εσάς. Στον αιώνα που ζούμε πρέπει να είστε αγωνισταί. Να πολεμήτε με τα όπλα του φωτός. Εάν εσείς έχετε διάθεση να αγωνιστείτε, τότε υπάρχει ελπίς να νικήσουμε, εάν δεν έχετε διάθεση, θα μας σαρώσει το κύμα της απιστίας, της αθεΐας και όλων των αιρέσεων.

Σας ερωτώ λοιπόν έχετε διάθεση να γίνετε αγωνιστικοί Χριστιανοί;

Μπορουμε να υπολογισουμε στην αγαπη σας;

Εάν λ.χ. παρουσιαστεί σατανάς κάποια νύχτα και χρειαστεί έκτακτος επιστράτευση, θα είστε από κείνους που θα δώσουν το παρών; Νύχτα προδώσανε το Χριστό, «…ήν δε νύξ», λέει το Ευαγγέλιο. Τα παιδιά του σκότους τη νύχτα κυρίως δρουν και τρέχουν παντού, δεξιά και αριστερά.
Μπορεί να χρειαστεί νύχτα αλλά και την ημέρα, να γίνει κάποιο προσκλητήριο. Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι παρουσιάζεται η άλφα ή η βήτα ή η γάμμα περίπτωση, μπορούμε να υπολογίσουμε στην αγάπη σας; Μπορούμε δηλαδή να σας πάρουμε ένα τηλέφωνο και να σας πούμε «Ελάτε εδώ στη μητρόπολη, ελάτε στο επισκοπείο, σας χρειαζόμεθα».

(-Μάλιστα)
Λέτε «μάλιστα», αλλά εγώ έχω τα ερωτηματικά μου. Σας ξέρω και σας γνωρίζω καλά. Δεν φταίτε εσείς, αλλά φταίνε διάφορα αίτια, που διαμορφώσατε έναν τέτοιο αδιάφορο θρησκευτικό χαρακτήρα. «Δε μ’ ενδιαφέρει…, δε με μέλει…», λέτε. Υπάρχουν και πολλοί πνευματικοί πατέρες που βοηθούν για την διαμόρφωση αυτού του χαρακτήρα. Κάτω στην Αθήνα υπάρχει μεγάλη αμαρτία, αλλά εκεί υπάρχει και μεγάλη αγιότης. «Όπου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις». Εκεί λοιπόν, είχαμε Χριστιανούς, οργανωμένους σε φάλαγγα, που έφτασαν μέχρι την «Αρζεντίνα» στα καλλιστεία φτάσανε μέχρι εκεί, που τα κορμιά των Ελληνίδων ήταν κρεμασμένα στα «τσιγκέλια», όπως ο κρεοπώλης κρεμά τα κρέατα του.
Μαζεύτηκαν εκεί 2.οοο αστυνομικοί και φρουρούσαν. Και όμως κατορθώσαμε να διαλύσουμε τα καλλιστεία. Με πήγαν μέσα σκίσανε τα ράσα μας, τα καλυμμαύχια μας, τα πάντα. Εμείς δεν χρησιμοποιήσαμε τίποτα, και όμως κατορθώσαμε μια ωραία νίκη του ευαγγελίου.
Αλλά τέτοιους μαχητικούς Χριστιανούς δεν έχουμε πολλούς.

Να ειστε μαχιμοι και γενναιοι Χριστιανοι  

Σε κάποια άλλη πόλη, που δεν θέλω να την ονομάσω κάναμε έναν αγώνα σκληρό. Και ήταν οι Χριστιανοί μέσα στην εκκλησία, τους πήρε ο ενθουσιασμός και φώναζαν
– Μαζί σου πατέρα, μαζί σου! Προχώρα, προχώρα πατέρα…!
– Τώρα είμαστε μέσα στο ναό, τους λέω και δεν πρέπει να φωνάζουμε και διαμαρτυρώμεθα αλλά αύριο στο τάδε μέρος στην πόλη, για να φύγει ο διάβολος.
–  Μάλιστα, μάλιστα, μάλιστα! Φώναζαν.
Κάποιοι Πόντιοι μάλιστα κάθισαν κοντά στην πόρτα σε στάση προσοχής, ως σωματοφύλακες. Και εγώ ενθουσιάστηκα και είπα, «Μπράβο, αύριο θα έχουμε ωραία νίκη».
Την άλλη μέρα πήγα στον τόπο που ορίσαμε και ήμουν έτοιμος να ομιλήσω όπως στην Κοζάνη. Δεν ήταν όμως ούτε ένας. «Μυστήριο πράγμα», λέω, «κανείς δε είναι…;». Μόνο μια γυναίκα άνοιξε ένα παράθυρο και μου έκανε νόημα με τα χέρια να φύγω.
Τι είχε συμβεί; Προ 2-3 ημερών είχαν κρεμάσει σαν σταφύλια οι Γερμανοί κάτι νέους και τους έπιασε φόβος γιατί διέδωσαν στην πόλη, ότι  «όπως πάει, θα κρεμάσουν και τον Αυγουστίνο στο δέντρο». Έπιασε η διάδοση αυτή γι’ αυτό δεν παρουσιάστηκε κανένας.
Μοιάζουμε και εμείς με ένα παράδειγμα του Αλβανικού πολέμου, το εξής: Read more »

Τα εγκληματα των πνευματικων

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.103

Ακούτε, τώρα τα εγκλήματα των πνευματικών.
Στην Αθήνα κάτω, παιδιά σπουδαία, που διαμαρτυρηθήκανε για τα αίσχη και μπήκαν στην φυλακή και κακοποιηθήκανε, πήγαν στους πνευματικούς των – δεν θέλω να αναφέρω ονόματα – και εξομολογήθηκαν τις αμαρτίες των. Μετά ρωτούσε να μάθει ο πνευματικός, αν κάνανε τίποτε άλλο.
-Να. Λένε τα λεβέντικα παιδιά, πήγαμε εκεί κάτω με τον Καντιώτη και φωνάξαμε «αίσχος».
-Τι κάνατε; Τι είναι αυτά τα πράγματα, που κάνατε! Δεν τα θέλει αυτά ο Θεός!… και τους έβαλε ένα χρόνο μακριά από τη θεία κοινωνία.
Λοιπόν σας ειδοποιώ, να μην επηρεάζεστε από τέτοιες θεωρίες, αλλά να δίνετε το παρών σε όλα τα προσκλητήρια, που με σάλπιγγα Χριστού θα σας καλέσει ο επίσκοπος.

(3) ΑΠΑΤΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

ομιλια Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου Καντιωτου 

Episkopos Episkopos_

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟ www.kivotoshelp.gr

4. Ιερά λείψανα αμφίβολης γνησιότητας ;

5. Πάνε  να βγάλουνε  καί  τό  Ευαγγέλιο εκτός Νόμου !

6. Μέ 10 χρόνια κάθειρξη οί ανώμαλοι στήν Ινδία !

_

ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΣΑΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

_______

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.121

Ανακινουν το Μακεδονικο ζητημα

(Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στην συντονιστική επιτροπή αγώνος 21 χριστιανικών σωματείων της Θεσσαλονίκης 16-4-1989)

Πλην του θέματος της Βορείου Ηπείρου υπάρχει και άλλο μείζον θέμα. Συγκλονίζεται η Μακεδονία. Επειδή είστε πατριώτες σας το λέω, ότι δεν πάμε καλά. Ανακινείται το Μακεδονικό ζήτημα. Κάτω στην Αυστραλία εκγυμνάζεται ταξιαρχία τρομοκρατών, η οποία και θα δράση εδώ στην Ελλάδα. Θα έχομε ημέρες Μακεδονικού αγώνος. Κατόπιν αυτών, πήρα άδεια από τον αρχιεπίσκοπο, για να κάνουμε μία συνεδρίαση οι ιεράρχες της Μακεδονίας. Σείεται και θα τη χάσομε τη Μακεδονία. Καθώς έχω πληροφορίες, συνελήφθησαν τρεις τρομοκράτες στην Καστοριά, άλλοι τόσοι στη Φλώρινα, και τρεις εδώ στην Θεσσαλονίκη. Δεν πάει καθόλου καλά το εθνικό μας πρόβλημα. Εκ’ παραλλήλου με το Βορειοηπειρωτικό πρέπει να αγωνιστούμε ως Μακεδόνες και για το Μακεδονικό. Γίνεται διαφώτιση και θα γίνει σε μεγαλύτερη κλίμακα και δικαίως γίνεται. Αλλά τώρα δεν είναι η ώρα των Ιεραρχών τώρα είναι η ώρα – το είπα καθαρά στη Σύνοδο – τώρα είναι η ώρα του Παύλου του Μελά. Τον αποκήρυξαν τον Παύλο Μελά, του ξήλωσαν τα γαλόνια. Ένας Παύλος Μελάς χρειάζεται σήμερα.

Δε βλέπετε τι κάνουν οι Αλβανοί για τα δικαιώματα τους; Κλονίζουν το μωσαϊκό αυτό των Βαλκανίων.

Πως θ’ αντιμετωπισουμε τις δυναμεις του σκοτους;

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.95-96

Τι λέει η Αποκάλυψις;

Πουλήστε το πουκάμισό σας και αγοράστε την Αποκάλυψη. Αυτά που είναι γραμμένα, όλα θα γίνουν. Ο ουρανός και τα άστρα θα πέσουν, τα ποτάμια θα ξηρανθούν, θα λειώσει η γη σαν το μολύβι, θα πέσουν θρόνοι και καθεστώτα, αλλά ό,τι λέει η Αποκάλυψις, όλα θα γίνουν. «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι», είπε ο Χριστός.

Αυτά που λέγει η αποκάλυψις, αυτά που είπε ο απόστολος, αυτά που είπε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, γίνονται στις ημέρας μας. Κ’ εμείς τι κάνουμε, αδελφοί μου;

Να ξυπνησουμε

Διάβασα κάποτε για έναν που πήγε πάνω σ’ ένα βουνό. Το βουνό ήταν ο Βεζούβιος κ’ ήταν οι παραμονές της εκρήξεως του ηφαιστείου. Πήγε λοιπόν και κάθησε πάνω στο Βεζούβιο. Εδώ, λέει, ωραία είναι, χορταράκι άφθονο, δέντρα με ωραία σκιά… Έβγαλε την κάπα του, ξάπλωσε κάτω, και πήρε έναν θαυμάσιο ύπνο. Ροχάλιζε επάνω στο χορταράκι. Από κάτω όμως τι έκανε; Δούλευε ο Βεζούβιος. Ποιος θα του το έλεγε; Από κάτω ήτανε κρατήρας. Σε ολίγα λεπτά, ενώ αυτός κοιμόταν και ροχάλιζε, άνοιξε ο κρατήρας, τον πέταξε και η λάβα τον έκανε κάρβουνο.
Κοιμούμεθα, αδέρφια μου! Κοιμούμεθα επιμενίδειον ύπνον, και οι πολιτικοί μας και οι εκκλησιαστικοί μας άρχοντες και οι πάντες, και οι μικροί και οι μεγάλοι, όλων των χρωμάτων, και δεξιοί και αριστεροί και όλων των αποχρώσεων. Οφείλω να το κηρύξω σήμερα και να πω, ότι κοιμούμεθα επάνω σε ένα ηφαίστειο. Άς γλεντούνε, ας διασκεδάζουν ας χορεύουν ας οργιάζουν το ηφαίστειο λειτουργεί, και μια ημέρα θα εκραγεί. Ουαί και αλλοίμονον σε όλους μας. Θα μας εκτινάξει ο Βεζούβιος της οργής του Θεού εις τα πέρατα του κόσμου. Ουαί τω κόσμω!
Κοιμάσαι λοιπόν; Κοιμάσαι όταν λειτουργάει ο ιερεύς, κοιμάσαι όταν κηρύττει ο ιεροκήρυκας, κοιμάσαι όταν γίνωνται μεγάλα γεγονότα; Θα σαλπίσουν σάλπιγγες Αποκαλύψεως. Και τότε και άρχοντες και αρχόμενοι και μεγάλοι και μικροί θα ξυπνήσουν. Θα είναι όμως πλέον αργά. Θα πάνε στα βουνά και θα λένε, Βουνά, ανοίξατε για να μας κρύψετε από την οργή του Κυρίου.
Είναι ταύτα παραμύθια; Όχι, αδελφοί μου. Είναι γεγονότα, γεγονότα της Αποκαλύψεως. Γεγονότα, τα οποία έρχονται.
Λοιπόν σαλπίζω κ’ εγώ ένας μικρός σαλπιγκτής μέσα στην Εκκλησία του Χριστού μου, σαλπίζω κ’ εγώ και λέγω: Ξυπνάτε, ξυπνάτε!
«Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα τι καθεύδεις;…», λέει ένα τροπάριο της Εκκλησίας μας. Ξύπνα ψυχή, ξύπνα ψυχή. «Το τέλος εγγίζει και μέλλεις θορυβείσθαι…».
Άς μη κοιμώμεθα, αδελφοί μου, για ν’ ακούσωμε το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…». Άς ξυπνήσωμε και ας γρηγορούμε, για να δοξάζουμε Πατέρα Υιόν και άγιον Πνεύμα εις αιώνας αιώνων, αμήν.

Ν’ ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας εναντίον του κακού

Η Εκκλησία μας σήμερα πολεμείται. Πολεμείται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Και οι Χριστιανοί κοιμούνται. Εγώ, λέει ο ψευτοχριστιανός, πάω στην εκκλησία, κάνω το σταυρό μου, προσκυνώ τις εικόνες ανάβω το κερί μου, ακούω, κοινωνώ, και τίποτα παραπάνω μέχρι εκεί σταματούν, Ενώ τώρα οι δύσκολοι καιροί μας επιβάλλουν, ο Χριστιανός να είναι μαχητικός και να αγωνίζεται για την πίστι του.

Θέλω να είστε έτοιμοι για να δώσετε το παρών εις όλα τα προσκλητήρια εις τα οποία ενδεχομένως – με σάλπιγγα Χριστού – να σας καλέσει ο επίσκοπος.

Σας ερωτώ: Είστε σύμφωνοι; Έχετε διάθεση ν’ αγωνιστήτε;

Τι μπορούμε να πετύχουμε με τον αγώνα;

Η απάντηση στο επόμενο

Τι μπορουμε να πετυχουμε με τον αγωνα

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 96-98

Θα σας αναφέρω μερικά παραδείγματα, για να δείτε τι μπορεί να πετύχει ο Χριστιανός που αγωνίζεται.

Η Βουλή των Ελλήνων, πλην ενός και των κομμουνιστών, ψήφισε υπέρ του γυμνισμού. Είπαν, ότι ο γυμνισμός είναι πρόοδος είναι εξέλιξις, είναι είδος ανωτέρου πολιτισμού, κι ότι μπορούν πλέον ελεύθεροι να κινούνται οι γυμνισταί. Ως δικαιολογία έφεραν, ότι θα πέσει συνάλλαγμα στην πατρίδα μας.
Καημένη πατρίδα που κατήντησες! Είναι σαν γυναίκα να πουλάει το κορμί της για το παραδάκι. Όπως είναι άτιμο πράγμα μια γυναίκα να πουλάει το σώμα της για το παραδάκι, έτσι άτιμο πράγμα είναι να παραδίδουμε τα ακρογιάλια μας και τα άγια χώματά μας, που είναι ποτισμένα με αίματα μαρτύρων και ηρώων, στα έκφυλα όντα της Ευρώπης για το συνάλλαγμα.
Παρουσιάστηκε ένα κοπάδι γυμνιστών, ολόγυμνοι, σε κάποιο νησάκι κοντά στην Αίγινα. Πάνε στην αστυνομία οι κάτοικοι για να διαμαρτυρηθούν και λέει η αστυνομία:
   – Έχουμε εντολή να τους προστατεύσουμε.
   – Βρέ αμάν, λένε, τι αστυνομία είστε εσείς;… Καλά, λένε εφ’ όσον εσείς δεν έχετε διάθεση να προστατεύσετε τα ήθη, θα τα προστατεύσουμε εμείς.
Χτύπησε την καμπάνα ο παπάς, μαζευτήκανε άντρες γυναίκες και παιδιά, τους απεδοκίμασαν αγρίως με φωνές «αίσχος» κ.τ.λ. και σηκώθηκαν και φύγανε και ξαλάφρωσε το νησί.
Αν δεν το έκαναν οι Χριστιανοί, τώρα θα ήταν στο νησάκι αυτό οι γυμνισταί.
Παρουσιάστηκε στην Ξάνθη άλλο κακό. Ένα αισχρότατο έργο. Οι κινηματογράφοι, που πήγαιναν να κλείσουν, ζωντάνεψαν, διότι επέτρεψε το κράτος να παρουσιάζουν σκληρό πορνό. Πήγαν λοιπόν στην Ξάνθη, για να παρουσιάσουν ένα τέτοιο αισχρότατο έργο, και η αστυνομία πάλι τους παρείχε προστασία. Κάποιοι δραστήριοι Χριστιανοί ενός χριστιανικού συλλόγου μαζεύτηκαν έξω από τον κινηματογράφο, διαμαρτυρήθηκαν, δημιουργήθηκε ταραχή μεγάλη, άρπαξαν «φραγγέλιο» και έτσι οι επιχειρηματίες αναγκάστηκαν να το αποσύρουν.

Τι λέτε, έκαναν καλά αυτοί που έδιωξάν τους γυμνιστάς; Έκαναν καλά αυτοί που διαμαρτυρήθηκαν έντονα και δεν άφησαν να παιχτεί το αισχρότατο έργο; Οι Χριστιανοί πρέπει να είστε αγωνιστικοί, πρέπει να αγωνίζονται.

Παράδειγμα προς αποφυγήν

Θέλετε να σας αναφέρω άλλο παράδειγμα, για να δείτε τι μπορεί να γίνει εξ αιτίας της αδράνειας των Χριστιανών;

Δε με μέλει, λέει ο άλλος το σπίτι μου να μην πειράξουν, τη γυναίκα μου να μην πειράξουν, τα παιδιά μου να μη πειράξουν, τα συμφέροντα μου και το μαγαζάκι μου να μην πειράξουν, το πορτοφόλι μου να μην πειράξουν και τα άλλα δεν μ’ ενδιαφέρουν καθόλου… Είναι ένα τρελοκομείο ο κόσμος.

Θα σας αναφέρω για ένα δεσπότη εκλεκτό, τον Προκόπιο Κεφαλληνίας.

Αυτός είναι άγιος άνθρωπος. Έχει κομποσχοίνι, προσεύχεται όλη νύχτα, νηστεύει, όλα αυτά τα κάνει. Αλλά είχε το «ελάττωμα» να είναι εθνικόφρων. Μιλούσε στα χωριά όπου πήγαινε. Δεν έκανε βέβαια καλά σ’ αυτό το σημείο. Αλλά εν πάση περιπτώσει δεν έκανε και καμιά αμαρτία φώναζε «Ελλάς» όπου και αν πήγαινε. Τον μίσησαν λοιπόν γι’ αυτό κάποιοι τρομερά. Και τι είπαν, ότι πήρε πριόνι και πριόνισε τα πόδια του αγίου (Γερασίμου). Τι φοβερό είναι η συκοφαντία! Ψέμα είναι αυτό. Τον μηνύσανε, έγινε δικαστήριο. Τρεις φορές απηλλάγη και αθωώθη από το πρωτοδικείο, από το εφετείο, από τον Άρειο Πάγο. Μετά τι του είπαν πλέον, Δε θα πατήσεις στο νησί, δε σε θέλουμε!…

Και ενώ στην Κεφαλονιά είναι δύο χιλιάδες και τρεις χιλιάδες μαζί του, είναι όμως Χριστιανοί νερόβραστοι ενώ οι άλλοι, οι εχθροί του, είναι μαχητικού. Αυτός, αθώος άνθρωπος, πήρε το μπαστούνι του και πήγε στην Κεφαλονιά. Μόλις το μάθανε οι εχθροί του, οι σκορπιοί και τα φίδια, κατέλαβαν τη μητρόπολη και τον διώξανε τον πετάξανε από τη μητρόπολη. Αυτοί, όταν μπαίνανε στη μητρόπολη, βλαστημούσαν τον άγιο Γεράσιμο, το Χριστό, την Παναγία, τα πάντα. Και οι λεγόμενοι Χριστιανοί δεν του συμπαραστάθηκαν.

Εδώ στην περιφέρεια μας δεν θέλω τέτοιους Χριστιανούς. Σ’ αυτές, αλλά και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις, θέλω τους Χριστιανούς αγωνιστάς.

Τώρα θέλω να σας ρωτήσω· Αν εδώ στην περιφέρεια μας παρουσιασθούν παρόμοια κρούσματα και χρειαστεί αγώνας – γιατί δεν πρέπει η Εκκλησία μας να είναι αμπέλι ξέφραγο -, εσείς έχετε διάθεση να μιμηθείτε εκείνους τους Χριστιανούς της Αιγίνης που εξεδίωξαν τους γυμνιστάς; Έχετε διάθεση να μιμηθείτε τους άλλους γενναίους ανθρώπους που διαμαρτύρονται;

Αγωνια του Χριστου υπνος των Χριστιανων

«Καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο» (Λουκ. 22,44)

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 91-94

Ἀγωνιᾷ ὁ Χριστός! Ἀλλὰ τί ἦτο ἐ­κεῖνο ποὺ ἔκανε τὸν Χριστὸν ν’ ἀγωνιᾷ;

Εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς δημοσίας Του δράσεως, ἐνεφανίσθη ὁ σατανᾶς καὶ ἐζήτει νὰ τὸν θαμπώ­ση μὲ τὰ πλούτη, μὲ τὴν δόξαν καὶ τὴν ἰσχὺν τῶν ἐπιγείων βασιλείων. «Ταῦτα πάντα σοι δώσω, ἐὰν πε­σὼν προσκυνήσῃς μοι» (Ματθ. 4,9). Τώρα εἰς τὸ τέλος τῆς ἐπιγείου Του ζωῆς, ἀντιστρόφως ζητεῖ ὁ σατα­νᾶς νὰ Τὸν τρομοκρατήσῃ μὲ τὸν θάνατον, μὲ ἕνα θάνατον φρικτὸν καὶ ἐπονείδιστον. Ἀλλὰ ὁ Χριστός, ποὺ ἐνίκησε ὅλα τὰ θέλγητρα τοῦ σατανᾶ, νικᾷ τώρα καὶ ὅλα τὰ φόβητρά Του. Ὁ Χριστὸς δὲν ἐφοβήθη τὸν θάνατον. Ἐὰν ἐφοβεῖτο, δὲν θὰ ἤρχετο εἰς τὰ Ἰεροσόλυμα, ὅπου ἦσαν συγκεντρωμένοι οἱ ἀσπονδότεροι ἐχθροί Του, ἀλλὰ θὰ ἐζήτει ἀσφαλὲς καταφύγιον μεταξὺ τῶν πιστῶν ὀπαδῶν Του, τοὺς ὁποίους εἶχεν εἰς τὰ βόρεια μέρη τῆς Παλαιστίνης. Ἦλθεν ἑκουσίως ἐπὶ τὸ πάθος.
— Ἀλλὰ τότε πόθεν ἡ ἀγωνία;

  Ἡ ἀγωνία, τὴν ὁποίαν τὴν νύκτα τῆς Μ. Πέμπτης ᾐσθάνθη ὁ Χριστός, εἶχεν αἴτια πολὺ βαθύτερα, τὰ ὁποῖα νοῦς ἀνθρώπου δὲν δύναται νὰ συλλάβῃ εἰς ὅλον τὸ βάθος καὶ τὴν ἔκτασιν αὐτῶν. Ἐὰν οἱ ψυχικοὶ πόνοι εἶνε δριμύτεροι τῶν σωματικῶν, ἐὰν αἰσχρὰ ὕβρις καὶ βδελυρὰ συκοφαν­τία ἐναντίον μιᾶς παρθένου κόρης ἀποτελῇ διὰ μίαν εὐαίσθητον καρδίαν πλῆγμα τὸ ὁποῖον πονεῖ περισσότερον ἀπὸ τὸ τραῦμα ποὺ διανοίγει εἰς τὰ στήθη ἡ αἰχμὴ φονικῆς μαχαίρας, τότε πρέπει νὰ παραδεχθῶμεν ὅτι ἡ ὀδύνη, ἡ ἀ­γωνία τοῦ Χριστοῦ θὰ προήρχετο ἀπὸ αἰτίας ποὺ πρέπει νὰ ἀναζητηθοῦν πολὺ πέραν ἀπὸ τοὺς σωματικοὺς πόνους καὶ ἀλγηδόνας.

   Βεβαίως ὁ Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος μὲ σάρκα θὰ ἐδοκίμαζεν ὅλην τὴν δριμύτητα τῶν σωματι­κῶν πόνων ποὺ θὰ ἐδημιούργει ἡ Σταύρωσις, ἀλλὰ ἡ ψυ­χή Του θὰ ἐβυθίζετο εἰς ὠκεανὸν θλίψεως, θὰ ἤρχετο εἰς ἐπαφὴν μὲ τὴν ἁμαρτίαν, μὲ σκοτεινοὺς κόσμους μέσα εἰς τοὺς ὁποίους θὰ ἐκινοῦντο ὅλα τὰ τέρατα τῆς ἀβύσσου, καὶ δι’ αὐτὸ ἠγωνία. Ἠγωνία, διότι Αὐτὸς ὁ ὁποῖος δὲν ἐποίησεν ἁμαρτίαν «οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι Αὐτοῦ», ὁ ἄμωμος, ὁ ἀκηλίδωτος, θὰ ἐδέχετο μετ’ ὀλίγον τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν ὅλων, ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ μέχρι τοῦ τελευταίου ἀνθρώπου ποὺ θὰ ζήσῃ καὶ θ’ ἀναπνεύση ἐπὶ τῆς γῆς, διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ἡ προφητεία· «Οὗτος τὰς ἁ­μαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἐν κακώσει» (Ἠσ. 53,4). Ἠγωνία διὰ τὰ ἁμαρτήματα τῶν μαθητῶν Του, τοὺς ὁποίους ἐπὶ μίαν τριετίαν ἐμόχθησε νὰ τοὺς μορφώσῃ καὶ ν’ ἀναδείξῃ συνεχιστὰς τοῦ ἔργου Του, καὶ τώρα, ὁ ἕνας θὰ τὸν προδώσῃ, ὁ ἄλλος θὰ τὸν ἀρνηθῇ, καὶ οἱ λοιποὶ θὰ τὸν ἐγκαταλείψουν εἰς τὰς κρισιμωτέρας στιγμὰς τῆς ζω­ῆς Του. Ἠγωνία διὰ τὴν ἀχαριστίαν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ, τὸν ὁποῖον ἔθρεψεν ἐν τῇ ἐρήμῳ μὲ τὸ μάννα καὶ ἐπότισεν μὲ τὸ μέλι καὶ τὸ γάλα τῆς διδασκαλίας Του. Ἠγωνία διὰ τὴν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρον, ἀλλ’ ἰδιαιτέρως διὰ τὴν Ἐκ­κλησίαν Του, τὴν ὁποίαν ἐπόθει νὰ βλέπη ἀδιάσπαστον, ἡνωμένην περὶ Αὑτόν. Ἠγωνία διὰ τὰ σχίσματα καὶ τὰς αἱρέσεις, διὰ τὴν ἐκμετάλλευσιν τῶν εὐγενεστέρων Του ἰδανικῶν, διὰ τὸ πλῆθος τῶν ὑποκριτῶν καὶ τῶν Φαρισαίων ποὺ θὰ ἐπλημμύριζον τὴν γῆν, διὰ τοὺς προβατοσχήμονας λύκους τοῦ ποιμνίου Του, διὰ τὴν μεταποίησιν τῶν ἱερῶν ναῶν εἰς οἴκους ἐμπορίου καὶ σπήλαια λῃστῶν. ᾿Η­γωνία δι’ ὅλην τὴν Ἐκκλησίαν Του, ἀλλὰ καὶ δι’ ἕνα ἕκαστον τῶν πιστῶν, ἄρα δὲ καὶ δι’ ἐμὲ καὶ διὰ σέ. Ὑπῆρξες καὶ καὶ σύ, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα, ἀντικείμενον τῆς ἀγωνίας τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ κήπῳ τῆς Γεθσημανῆ. Καὶ διὰ σὲ ἐχύθη ὁ ἱδρὼς ὡς θρόμβοι αἵματος.
«Καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο».
Ἀλλ’ ἐνῷ ὁ Χριστὸς ἀγωνιᾷ καὶ ποτίζει τὴν γῆν μὲ τὸν ἱδρῶτα Του καὶ μὲ τὰ δάκρυά Του, εἰς μικρὰν ἀπόστασιν οἱ προσφιλέστεροι μαθηταί, Πέτρος, Ἰωάννης καὶ Ἰάκωβος, δὲν ἀγρυπνοῦν μετ’ Αὐτοῦ, δὲν συμμετέχουν εἰς τὴν ἀγωνίαν Του, ἀλλὰ κοιμῶνται. Τρὶς τοὺς ἐπισκέπτεται καὶ τρὶς τοὺς εὑρίσκει κοιμωμένους καὶ ἀπευθύνει πρὸς αὐτοὺς τὸν δίκαιον ἔλεγχο· «Καθεύδετε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε! ἰδοὺ ἤγγικεν ἡ ὥρα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἁμαρτωλῶν. Ἐγείρεσθε ἄγωμεν· ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με» (Ματθ. 26, 45-46).
Οἱ φίλοι τοῦ Χριστοῦ κοιμῶνται, ἀλλὰ οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ δὲν κοιμῶνται. Ὅλοι τὴν νύκτα ἐκείνην εἶνε ἄγρυπνοι. Εὑρίσκονται εἰς ζωηρὰν κίνησιν. Εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Ἄννα καὶ τοῦ Καϊάφα συσκέπτονται, καταστρώνουν τὸ σχέδιον τῆς συλλήψεώς Του. Ὑπηρέται ὁπλίζονται μὲ ρόπαλα καὶ μαχαίρας, καὶ λόχος Ρωμαίων στρατιωτῶν ἐκ τῆς φρουρᾶς τῆς πόλεως εἶνε ἐπὶ ποδός. Ἐπὶ κεφαλῆς ὅλων τίθεται ὁ Ἰούδας καὶ ἐντὸς ὀλίγου ἡ ἀγέλη αὐτὴ τῶν θηρίων πολιορκεῖ τὴν Γεθσημανῆ. Φαίνονται τὰ φῶτα. ᾿Ασ­τράπτουν τὰ ὅπλα. Ἀκούονται τὰ βήματά των. Καὶ οἱ μαθηταὶ κοιμῶνται…
Ἀλλ’ ὅ,τι συνέβη εἰς τὸν κῆπον τῆς Γεθσημανῆ, ἐξακολουθεῖ νὰ συμβαίνη καὶ σήμερον. Ὁ Χριστὸς καὶ σήμερον ἀγωνιᾷ! Ἡ Ἐκκλησία, τὴν ὁποίαν ἴδρυσε διὰ νὰ συνεχίσῃ τὸ ἀπολυτρωτικόν Του ἔργον, συναντᾷ καὶ σήμερον τεράστια ἐμπόδια. Οἱ ἔχθροὶ τοῦ Χριστοῦ, οἱ Γραμματεῖς, οἱ Φαρισαῖοι, οἱ Ἡ­ρῳδιανοί, οἱ Σαδδουκαῖοι, οἱ Ἀρχιερεῖς, ὁ Ἄννας καὶ ὁ Καϊάφας, ὁ Ἡρώδης, ὁ Πόντιος Πιλᾶτος καὶ ὁ Ἰούδας ὁ προδότης, ὑπάρχουν καὶ σήμερον, ἀλλὰ μὲ ἄλλα ὀνόματα καὶ σχήματα. Οἱ νεώτεροι ἐχθροὶ εἶνε πονηρότεροι τῶν πρώτων, χρησιμοποιοῦν μεθόδους σατανικωτέρας. Πολεμοῦν τὸν Χριστὸν, τὰ δόγματά Του, τὴν ἠθικήν Του, τοὺς ἁγίους θεσμούς Του. Εἰς τὸν πόλεμον αὐτὸν κατὰ τοῦ πνεύματος τοῦ Χριστοῦ συμφωνοῦν οἱ ἐχθροὶ παρ’ ὅλας τὰς διαφορὰς καὶ ἀντιθέσεις ποὺ ἔχουν ἀναμεταξύ των. Κάτω ἀπὸ τὴν καθοδήγησιν τοῦ Ἀντιχρίστου προχωροῦν ὅλοι ἡνωμένοι, μὲ τὰ ρόπαλα καὶ τὰς μαχαίρας καὶ μὲ τοὺς φανοὺς τῆς ψευδο-ἐπιστήμης τρομοκρατοῦν τοὺς ἀμαθεῖς, παρασύρουν τὰ πλήθη. Ἰοῦδαι δὲ δυστυχῶς εὑρίσκονται διὰ νὰ δίδουν φίλημα τῆς προδοσίας, νὰ παραδίδουν τὰ κλειδιὰ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὑπὸ μορφὴν ἀντιχριστιανικῶν νόμων νὰ ἐγκαθιστοῦν τὰ βδελύγματα τῆς ἐρημώσεως ἐν τόπῳ ἁγίῳ.

Ὁποία δραστηριότης παρατηρεῖται εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ! Νομίζεις ὅτι εἰς κάθε λεπτὸν τοῦ 24ώρου ἀκούεται ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου· «Ἐγείρεσθε ἄγωμεν· ἰδοὺ ἤγγικεν ὁ παραδιδούς με». Κάποια ψυχή, ὑπὲρ τῆς ὁποίας Ἐκεῖνος ἐδοκίμασε τὴν φρικτὴν ἀγωνίαν τῆς Γεθσημανῆ, αὐτὴν τὴν στιγμὴν ποὺ ἀναγιγνώσκεις τὸ παρόν, πολιορκεῖται ὑπὸ κτηνανθρώπων καὶ κινδυνεύει νὰ χαθῇ. Χριστιανοί, σπεύσατε πρὸς σωτηρίαν της!

Καὶ οἱ χριστιανοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου τί κάνουν; Δὲν θὰ εἶ­νε ὑπερβολὴ νὰ εἴπωμεν, ὅτι ἡ μεγίστη πλειοψηφία τοῦ λεγομένου χριστιανικοῦ κόσμου κοιμᾶται ὅσον οὐδέποτε ἄλ­λοτε.

Πως θ’ αντιμετωπισουμε τις δυναμεις του σκοτους;

Η απάντηση στο επόμενο

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 89-90

ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

«Ανθ’ ων την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς» (Β Θεσ. 2,10).

Λέει εδώ ποιοι θα πέσουν στα δίχτυα του αντιχρίστου. Θα πέσουν άραγε όλοι οι άνθρωποι; Όχι, δεν θα πέσουν όλοι, διότι τότε θα ήταν άδικος ο Θεός. Θα πέσουν μόνο όσοι είναι χάνοι. Ξέρετε τους χάνους; Είναι κάτι ψάρια που πιάνονται αμέσως από τον ψαρά, γιατί ταξιδεύουν μέσα στη θάλασσα μ’ ανοιχτό το στόμα – ενώ υπάρχουν άλλα ψάρια που δύσκολα πιάνονται.
Θα πέσουν λοιπόν στα δίχτυα του αντιχρίστου αυτοί, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να κάνουν διάκριση. Θα πέσουν, όπως λέει εδώ, όσοι «την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο». Αυτοί που δεν δέχθηκαν και δεν αγάπησαν την αλήθεια. Η δε Αλήθεια είναι ο Χριστός…
Θα πέσουν στα δίχτυα του σατανά εκείνοι που θα το θέλουν. Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι χάνοι και ψάρια, αλλά έχουν κάποιο μυαλό και κάποια διάθεση. Άλλοι δεν έχουν καλή διάθεση, έχουν χάσει τα ανώτερα αισθητήρια και ζουν σαν ρεμάλια…
Θα συλληφθούν στα δίχτυα της απάτης αυτοί που δεν έχουν διάθεση, που δεν αγαπούν την αλήθεια, που τους αρέσει να ζούνε στο ψέμα.
Οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια είναι πολύ λίγοι…
Υπάρχει πνεύμα πλάνης στον κόσμο. Και ζούμε σ’ ένα τεράστιο παγκόσμιο ρεύμα πλάνης, που αρχίζει από τα μικρότερα και φθάνει έως τα μεγαλύτερα. Θα πέσουν, λέει εδώ ο απόστολος, στα δίχτυα του αντιχρίστου όχι όλοι, αλλά αυτοί που δεν έχουν καλή διάθεση. Αυτοί που τεντώνουν τ’ αυτιά τους πότε εδώ και πότε εκεί…
Φρικτή είναι η κατάσταση. Πνεύμα πλάνης εξαπλώνεται με καταπληκτικό ρυθμό. Δεν είναι τίποτε, σου λέει, η μοιχεία, δεν είναι τίποτε η πορνεία, δεν είναι κακά πράγματα αυτά, τι κάθεσαι και μου λες εσύ;…
Το προφήτευσε αυτό η αγία Γραφή. Είπε, ότι θα έρθει ημέρα, που οι άνθρωποι, ενώ θα πορνεύωνται και θα κάνουν τα αίσχη, θα το θεωρούν κάτι αθώο, σα να πίνουν ένα ποτήρι νερό, ένα γλυκό πιοτό («εβδελυγμένος και ακάθαρτος ανήρ, πίνων αδικίας ίσα ποτώ» Ιωβ 15,16). Αυτό είναι το πνεύμα της πλάνης που θα έχει τεραστία διάδοση.
Και αυτά μεν θα συμβαίνουν στον κόσμο, που θα πέφτει στα δίχτυα που απλώνει η αμαρτία.

ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Εσείς που πιστεύετε στο Χριστό· Θα ήτο φοβερώτερο από το θάνατο, αν σας έλεγαν ότι κάποιος από σας θα προδώσει την πίστη του. Το να πεθάνουμε είναι φυσικό πράγμα, το να προδώσουμε την πίστη είναι απαίσιο και αποτρόπαιο.

«Κάποιος από σας», είπε ο Χριστός στους μαθητάς, «θα με προδώσει», και εγένετο διαταραχή μεταξύ των μαθητών.

ΣYNEXIZETAI