ΑΝΑΡΧΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ

[Βλέπουμε στις μέρες μας να πραγματοποιήται·

Οι σκοτεινές δυνάμεις  πλέον φανερά οδηγούν τους λαούς στην οικονομική και ηθική εξαθλίωση, τους οδηγούν στον αλληλοσπαραγμό και χρηματοδοτούν την αναρχία]

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.85-86

(Τα παρακάτω λόγια που είναι πολύ επίκαιρα, ελέχθηκαν στον Κύκλο της Αγίας Γραφής, που έκανε ο  Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος στους άνδρες, στην  Β΄ Θεσσαλονικής κεφ. 2, το 1976)

• Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι έρχεται ο αντίχριστος. Και εδώ μας δίνει ο απόστολος Παύλος τα γνωρίσματα του, για να τον καταλάβουμε.
• Λέει, ότι θα έρθει ο αντίχριστος· αλλά το πότε θα έρθει, είναι ένα πράγμα που δεν μπορούμε ακριβώς να το ορίσουμε. Μας δίνει όμως ορισμένα σημάδια και αυτά είναι τα εξής.

  ΑΝΑΡΧΙΑ

Κακό πράγμα είναι η εξουσία, αλλά αναγκαία. Γιατί αν πέσει η εξουσία, τότε έρχεται κάτι φοβερό. Έρχεται η αναρχία. Και αυτό επιδιώκουν οι σκοτεινές δυνάμεις. Να κλονίσουν όλα τα καθεστώτα, είτε δεξιά είτε αριστερά είτε κεντρώα και να φέρουν αναρχία.

Τι θα πει αναρχία; Ας υποθέσουμε, ότι αυτή την ώρα δεν υπάρχει στρατός, δεν υπάρχει χωροφυλακή, δεν υπάρχει καμία εξουσία. Φαντάζεστε τι μπορεί να γίνει; Θα επικρατήσουν αμέσως τα άτακτα στοιχεία. Τριάντα – σαράντα – πενήντα, τα πλέον απίθανα άτομα, θα έρθουν επάνω στην επιφάνεια και θα δημιουργήσουν μια χαώδη κατάσταση. Θα στήσουν στην πλατεία καρμανιόλα και θα κόβουν κεφάλια, εν ονόματι κάποιας αγνώστου δυνάμεως.

Θα πέσουν λοιπόν, τα καθεστώτα και θα δημιουργηθεί μία αναρχία παγκόσμια. Θα γίνει αυτό που επιδιώκουν οι σκοτεινές δυνάμεις. Και μέσα στο κλίμα αυτό της αναρχίας θα εκπηδήσει ο αντίχριστος. Αυτός θα είναι ο παγκόσμιος δικτάτωρ.

Το «κατέχον» σήμερα είναι άλλο. Και βλέπομε την αναρχία να επεκτείνεται.

Θα στραφούν οι γονείς κατά των τέκνων, τα τέκνα κατά των γονέων. Οι γυναίκες κατά των ανδρών, οι άνδρες κατά των γυναικών. Οι εργάτες κατά των πλουσίων, οι πλούσιοι κατά των εργατών, οι μικροί κατά μεγάλων. Οι ιερείς κατά ιερέων, οι αρχιερείς κατά αρχιερέων…

Το ίδιο το παιδί σου θα σε σκοτώσει και θα έχει το σπίτι σου ξενοδοχείο ύπνου και φαγητού. Και δε θα τολμάς να του μιλήσεις. Θα έρθει λοιπόν μία αναρχία στον κόσμο. Και αυτή η αναρχία θα είναι το κατάλληλο κλίμα, που θα γεννηθεί ο αντίχριστος. Αυτός θα συγκεντρώσει επάνω του πάσαν εξουσίαν και θα διοικεί κατά τρόπον απαίσιον και ελεινόν.

Αυτό λοιπόν είναι το «κατέχον». Αυτός θα καταργήσει όλες τις εξουσίες και θα μείνει μονοκράτωρ και κοσμοκράτωρ στον κόσμο. Τι μυστήρια πράγματα θα γίνουν!

Στα Ηνωμένα Έθνη είναι τώρα 145 σημαίες. Θα φύγουν όλες αυτές και θα υψωθεί η σημαία του αντίχριστου. Και θα είναι φοβερά και τρομερά τα πράγματα. Και δεν θα συγκρίνεται σε φρίκη η δουλεία αυτή ούτε με τη δουλεία του Νέρωνος ούτε με του Στάλιν ή του Χίτλερ. Αλλά «άξια ών επράξαμεν απολαμβάνομεν».

Ως τιμωρία της ανθρωπότητας θα επέλθει αυτή η κατάσταση.

Θα μείνει για πάντα ο αντίχριστος;                         

(ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ)

ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ;

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 86-89

Άραγε θα μείνει για πάντα ο αντίχριστος; Όχι, δεν θα βασιλεύσει για πολύ καιρό. Σύντομα θα καταστραφεί.
Θα καταλύσει τις βασιλείες του κόσμου. Αλλά από την τρομακτική εκείνη πάλη νικητής θα εξέλθει ο Χριστός. Και τότε θα έλθει η βασιλεία του Θεού.
Αυτά είναι απίστευτα. Ποιος τα πιστεύει; Και όμως είναι αληθινά. Θα γίνουν όπως τα είπε ο απόστολος Παύλος. Και σήμερα τα βλέπουμε εξελισσόμενα.
Αυτό λοιπόν είναι  «το κατέχον».

Θα τον συντρίψει σύντομα ο Θεός

• «Οὐ μνημονεύετε ὅτι ἔτι ὢν πρὸς ὑμᾶς ταῦτα ἔλεγον ὑμῖν; 6 καὶ νῦν τὸ κατέχον οἴδατε, εἰς τὸ ἀποκαλυφθῆναι αὐτὸν ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ· 7 τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας, μόνον ὁ κατέχων ἄρτι ἕως ἐκ μέσου γένηται· 8 καὶ τότε ἀποκαλυφθήσεται ὁ ἄνομος, ὃν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ· 9 οὗ ἐστιν ἡ παρουσία κατ’ ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασι ψεύδους 10 καὶ ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, ἀνθ’ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς» (Β΄Θεσσαλονικείς 2, 5-10)·

Αλλά δε θα μπορέσει να σταθεί για πολύ ο αντίχριστος. Δεν θα είναι παντοκράτορας, δεν θα είναι αιώνιος. Θα τον συντρίψει ο Θεός.
Είδατε τι έγινε όταν το μεγάλο δάσος πάρει φωτιά; Οι λύκοι, οι αλεπούδες, οι αρκούδες, κάτω στην Αφρική τα λιοντάρια, οι λεοπαρδάλεις, οι καμήλες, που ζούνε επί γενεές γενεών μέσα σ’ αυτά τα δάση και έχουν εκεί τις φωλιές τους, όταν πιάσει φωτιά τα βλέπεις τσούκ, τσούκ, τσούκ, φεύγουν όλα. Όπως λοιπόν μπροστά στη φωτιά όλα τα θηρία του δρυμού φεύγουν, έτσι – λέει η Αγία Γραφή -, όταν έρθει ο Χριστός, όταν γίνει η εμφάνιση της παρουσίας του, δεν θα μπορέσουν αυτοί να σταθούν. Θα εξαφανιστούν και θα συντριβεί ο αντίχριστος. Και «αναλώσει τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού». Στην εμφάνιση του Χριστού δεν θα μπορεί να σταθεί  «ο άνομος», θα εξαφανιστεί και θα συντριβεί.

ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ; ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙ;

Θα πει κάποιος· Γιατί να έρθει ο αντίχριστος; Δεν μπορεί ο Θεός να τον καταργήσει αμέσως; Γιατί θα τον αφήσει να πάρει εξουσία; (Λένε εδώ, ότι τρισήμισι χρόνια θα κυβερνήσει την ανθρωπότητα, άλλοι λένε περισσότερα άλλοι λιγότερα). Γιατί λοιπόν ο Θεός θα τον αφήσει; Για να τυραννήσει την ανθρωπότητα; Δεν είναι αυτό φοβερό;

Απαντώ. Το πιο σπουδαίο προσόν του ανθρώπου είναι η ελευθερία. Αφού δεν θέλει ο άνθρωπος να τον κυβερνά ο Χριστός, θα τον κυβερνήσει ο αντίχριστος. Είναι μυστήριο πράγμα· δεν θέλει η ανθρωπότης τον Σωτήρα της, το Χριστό θέλει το Βαραββά.

Εκείνη η Μεγάλη Παρασκευή είναι ένα δράμα συγκλονιστικό. Ο καημένος ο Πιλάτος, που κρατούσε το ρωμαϊκό δίκαιο, «Ε» σου λέει, «που πάνε αυτοί; Τους έθρεψε, τους πότισε, τους θεράπευσε, τους ανέστησε και νεκρούς. Τέλος πάντων, τόσο σκληροί θα μείνουν απέναντι του· θα τον λυπηθούν». Γι’ αυτό τους παρουσίασε έναν κακούργο, το Βαραββά, που τα χέρια του ήταν βουτηγμένα μέσα στο αίμα, και τους είπε· – Έχω το Χριστό, έχω και το Βαραββά, ποιόν από τους δύο προτιμάτε, ποιόν να ελευθερώσω; Φώναξαν όλοι· –Το Βαραββά…

Και εμείς το ίδιο ζητάμε. Θέλουμε οι Βαραββάδες να μας κυβερνήσουν. Και αφού τους Βαραββάδες διαλέγουμε, αυτοί θα μας κυβερνούν. Έχω πολλά σχετικά παραδείγματα να σας παρουσιάσω. Τέτοιος είναι ο κόσμος.
Όταν πριν από τριάντα χρόνια περιόδευα την επαρχία των Γρεβενών, έφτασα (Περισσότερα εδώ· Read more »

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.81,84

(Τα παρακάτω λόγια που είναι πολύ επίκαιρα, ελέχθηκαν στον Κύκλο της Αγίας Γραφής, που έκανε ο  Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος στους άνδρες, στην  Β΄ Θεσσαλονικής κεφ. 2, το 1976)

ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

Ένα σημείο θα είναι η αποστασία. Ο απόστολος Παύλος λέγει «εάν μη έλθει η αποστασία πρώτον» (Β΄ Θεσ. 2,3).

Τι λέγεται αποστασία; Αποστασία είναι να φύγει ο άνθρωπος από το Θεό, που είναι το κέντρο της ζωής. Αποστασία και επανάσταση κατά του Θεού είναι, όταν δεν θέλει ο άνθρωπος να ακούει για το Θεό και δεν θέλει να συμμορφώνεται με το άγιο θέλημα του.

Όταν γίνει η αποστασία, λέει εδώ ο απόστολος, τότε θα έλθει ο αντίχριστος, «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απώλειας, ο αντικείμενος…». Ποιος είναι αυτός ο αντίχριστος; Είναι μεγάλο το ζήτημα. Υπάρχουν αντίχριστοι πολλοί και μικροί, και υπάρχει ο αντίχριστος ο ένας και μεγάλος. Αντίχριστος είναι αυτός που πάει κόντρα με το Χριστό. Αυτός ο ένας, ο κατ’ εξοχήν αντίχριστος, θα έχει τεραστία δύναμη.

Νομίζω, ότι τώρα αρχίζουμε κάπως να καταλαβαίνουμε τα περί αντίχριστου. Οι προηγούμενες γενεές δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν. Το Ευαγγέλιο είναι αιώνιο. Το θέμα αυτό του αντίχριστου ήταν σκοτεινό. Τώρα αρχίζουμε να τον βλέπουμε πως θα είναι. Θα έχει τέτοια δύναμη στα χέρια του, που θα λες, Αυτός είναι Θεός, τι άλλο περιμένουμε; Θα καταργήσει όλες τις θρησκείες. Θα γκρεμίσει τα πάντα και θα πει· Εγώ είμαι ο Θεός· τι κάθεστε κι ακούτε τους παπάδες και δεσποτάδες σας; Δε βλέπετε εγώ τι κάνω;… Και πράγματι στην εποχή του αντίχριστου θα δοκιμαστεί η πίστη μας. Θα σβήσει τρόπον τινά η ιδέα του Θεού. Γι’ αυτό τώρα ακούμε στην Ευρώπη να φωνάζουν· Δεν υπάρχει Θεός, πέθανε ο Θεός· Θεός, σου λέει, είναι η επιστήμη!…

Τώρα τελευταία ακούστηκε κάτι, που αναστάτωσε την Ευρώπη. Σ’ ένα εργοστάσιο της Αμερικής σατανικά μυαλά προσπαθούν να κατασκευάσουν ένα νέο όπλο, που μπροστά του δεν θα είναι τίποτα όλα τα σημερινά όπλα. Τι όπλο θα είναι αυτό; Ακτίνες θανάτου, θανατηφόρος ακτινοβολία. Θεέ μου Θεέ μου, δεν θα υπάρχει χειρότερο όπλο! Ότι έκανε ο Θεός για το καλό του ανθρώπου, ο αντίχριστος θα το κάνει για το κακό του…

Θα κυριαρχήσει ο αντίχριστος, ο αντίπαλος του Χριστού, στη γη. Αλλά προσέξτε τι λέει παρακάτω, θα έρθει σύντομα το τέλος του αντίχριστου. Πυρίκαυστος θα γίνει και θα καταστραφεί. Τώρα βρισκόμαστε στην περίοδο της αποστασίας.

ΟΙ ΔΥΟ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ

Από την διδασκαλία του αγίου Κοσμά «Ο αντίχριστος είναι· ο ένας ο Πάπας και ο έτερος είναι αυτός όπου είναι εις το κεφάλι μας, χωρίς να είπω το όνομά του, το καταλαβαίνετε, μα είναι λυπηρό να σας το είπω, διότι αυτοί οι αντίχριστοι είναι εις την απώλεια, καθώς το έχουν. Ημείς εγκράτεια, αυτοί απώλεια, ημείς νηστεία αυτοί πολυφαγία· ημείς δικαιοσύνη, αυτοί αδικωσύνη.

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Όμως η Αγία Γραφή μας λέγει να το ειπώ: Σήμερον αύριον καρτερούμεν πείνες, δίψες, πανούκλες λοιμικές· θανατικά μεγάλα, να μη προφθάσουν οι ζωντανοί να θάψουν τους νεκρούς. Σήμερον αύριον καρτερούμεν σεισμούς, πολέμους και ακαταστασίες. Και θέλουν πέσει όλα τα βουνά κάτω και όλος ο κόσμος να αποθάνει.

Ημέρες του αντιχρίστου

Θα έρθουν χρόνια φοβερά και απαίσια και θα παρουσιαστεί ο αντίχριστος. Ο Θεός να μας φυλάει για να μη ζήσουμε στις ημέρες του αντίχριστου. Αν και εγώ πιστεύω, ότι θα έρθει στις μέρες μας. Από ώρα σε ώρα έρχεται. Έξω από τις πόρτες μας είναι ο αντίχριστος, και δεν το καταλάβαμε. Ο Θεός να μας φυλάει, να μας δίνει υπομονή, διότι έρχεται. Αυτά που ακούμε, αυτά που βλέπουμε, αυτά που αισθανόμεθα, το μαρτυρούν. Να είμαστε έτοιμοι. Διότι θα είναι πάνοπλος ο αντίχριστος. Και θα κάνει πράγματα, τα οποία θα εντυπωσιάζουν και θα προξενούν κατάπληξη στον κόσμο και θα κλονίζουν την πίστη. Όπως συμβαίνει ήδη σήμερα. Πηγαίνετε στα χωριά να δείτε. Εγώ γυρίζω, πάω στα χωριά. Κι ακούω, ότι και τσοπαναραίοι ακόμα, και γεωργοί και οι πάντες σου λένε· Θεός, τι Θεός; Θεός είναι σήμερα η επιστήμη… Φανταστείτε τότε τι θα γίνει, όταν παρουσιαστεί κι ο αντίχριστος στον κόσμο, τι κατάπληξη θα τους κάνει.
Μπορεί επί των ημερών μας ο αντίχριστος να πάρει τους ανθρώπους και να τους πάει στο φεγγάρι. Μπορεί ακόμη να κάνει άλλα καταπληκτικά και φοβερά πράγματα· εκείνο που λέει «Και σημεία απ’ του ουρανού μεγάλα έσται» (Λουκ. 21,11). Εγώ θεωρώ «σημεία απ’ ουρανού» τις ακτίνες του θανάτου. «Σημεία εν… σελήνη», λέει. Αποκλείεται, ν᾽ ανεβούν επάνω στη σελήνη, να κάνουν σταθμό και από εκεί να πυροβολούν τη Γη; Και άλλα φοβερά σημεία θα κάνει. Αυτός θα είναι ο αντίχριστος.
Όπως λένε οι πατέρες, ο αντίχριστος θα προσπαθεί να μιμηθεί το Θεό. Τι σημαίνει αυτό; Όπως ο Θεός έστειλε το Χριστό, τον μονογενή του Υιό και έγινε άνθρωπος, για να δείξει το δρόμο της σωτηρίας έτσι και ο διάβολος θα βρει έναν άνθρωπο και θα βάλει τη δύναμη του μέσα σ’ αυτόν. Μέχρι τώρα μετρήσανε καμιά εικοσιπενταριά τέτοιους αντιχρίστους, νομίζοντας ότι κάποιος απ’ αυτούς είναι ο τελικός. Αλλά πέσανε έξω. Θα στείλει και ο διάβολος στο τέλος τον «υιόν» του. Θα βρει, δηλαδή, έναν άνθρωπο αντάξιό του. Και θα του δώσει τεράστια δύναμη και εξουσία, ώστε αυτός να γίνει τρόπον τινά ενσάρκωση και ενανθρώπηση του διαβόλου. Θα παρουσιαστεί σε συγκεκριμένο πρόσωπο. Και θα είναι αντίπαλος του Χριστού. Θα παλέψουν αυτές οι δύο μεγάλες δυνάμεις, ο Χριστός και ο αντίχριστος. Αυτή θα είναι η μεγάλη σύρραξη.
Φαίνονται παραμύθια αυτά. Φαίνονται σκοτεινά και απίστευτα πράγματα, τα οποία όμως θα γίνουν τώρα πραγματικότης.
Ένα σημείο των καιρών είναι και η τηλεόραση. Εντός ολίγου θα κλείσουν όλα τα σχολεία. Ύστερα από πενήντα χρόνια δεν θα υπάρχουν σχολεία. Θα θεωρείται καθυστερημένος αυτός που πηγαίνει στο σχολείο. Θ’ αλλάξουν επάγγελμα οι δάσκαλοι. Το μέγα σχολείο της διαφθοράς είναι η τηλεόραση. Τους δασκάλους τα παιδιά τους εμπαίζουν, τους κοροϊδεύουν, δεν τους προσέχουν· στην τηλεόραση κάθονται μ’ ανοιχτό το στόμα.
Λίγοι δάσκαλοι, πολύ λίγοι, είναι εκείνοι που κατορθώνουν να συνεπαίρνουν τα παιδιά την ώρα της παραδόσεως και να κρατούν την προσοχή τους. Είναι εκείνοι που μελετούν, διαβάζουν ακόμη και πέντε ώρες και ετοιμάζονται καλά για να διδάξουν στα παιδιά. Οι άλλοι χασμουριούνται μαζί με τα παιδιά…
Οι καθηγητές και οι δάσκαλοι θα αχρηστευθούν. Οι σκοτεινές δυνάμεις, μέσα από τους χιλιάδες δασκάλους, θα βρουν έναν τετραπέρατο και ευφυέστατο δάσκαλο – αυτό θα πει αντίχριστες δυνάμεις – και θα τον οπλίσουν καλά. Θα τον προβάλλουν στην τηλεόραση. Και τότε τα παιδιά θα πουν, «Να ωραίος δάσκαλος! Όχι σαν το βλάκα, τον ηλίθιο το δικό μας. Να καλός καθηγητής, να καλός γιατρός, να…» Έτσι θα σβήσουν όλα τα πράγματα και έτσι θα κυριαρχήσει ο αντίχριστος δια της τηλεοράσεως…

Θα αποστατήσουν όλοι. Αποστασία δια ραδιοφώνου, δια τύπου, δια τηλεοράσεως, δι όλων των μέσων. Και θα παραμείνει μόνο μία μικρή μειονότητα ανθρώπων, οι οποίοι και θα αντισταθούν.
Ο Θεός να μας βοηθήσει. Στα χρόνια αυτά της αποστασίας που βρισκόμαστε, να κάνουμε προσευχή, τώρα που είμαστε μαζεμένοι, για να μας κρατήσει μέχρι τέλους ο Θεός.
Ένα είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι έρχεται ο αντίχριστος. Και εδώ μας δίνει ο απόστολος Παύλος τα γνωρίσματα του, για να τον καταλάβουμε.
Λέει, ότι θα έρθει ο αντίχριστος· είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Αλλά το πότε θα έρθει, είναι ένα πράγμα που δεν μπορούμε ακριβώς να το ορίσουμε. Μας δίνει όμως ορισμένα σημάδια και αυτά είναι τα εξής.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Μας εχει αφοπλισει ο διαβολος

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.79-80

Αυτά είναι αγαπητοί μου, τα όπλα του Χριστιανού. Αλλά δυστυχώς σήμερα οι Χριστιανοί είναι άοπλοι. Μας έχει αφοπλίσει ο διάβολος. Φανταστείτε ένα στρατό αφοπλισμένο! Οποία αδυναμία… Αλλά ενώ για την στρατιωτική άμυνα καταβάλλονται φροντίδες και τεράστια έξοδα, στον ψυχικό εξοπλισμό είμεθα μηδέν!
Ακάλυπτοι είμεθα.
Έχει μεγάλη σοβαρότητα αυτή η έλλειψις. Δεν έχουμε ψυχική θωράκιση. Τι να το κάνεις το ατσάλι; Όταν οι στρατιώτες δεν έχουν ηθικό, δεν έχουν ενθουσιασμό, δεν έχουν πίστη στα ιδανικά, όταν δεν έχουν τα πνευματικά όπλα; Με το πρώτο «μπάμ» θα γίνουν λαγοί.
Χρειάζεται λοιπόν ψυχική θωράκισης. Να αποκτήσωμεν ψυχικά όπλα. Η ψυχή του ανθρώπου είναι το μεγαλείον! Και όπως είπε ο Σαίξπηρ, η καρδιά του ανθρώπου είναι το πεδίον εις το οποίον γίνονται οι μεγαλύτεροι αγώνες, εναντίον της αμαρτίας και του κακού.
Όχι άοπλοι. Εις τα όπλα, στα ιερά όπλα! Και όταν έχομε τα όπλα αυτά, τις καθ’ ημών; Και ένας ακόμα, λέει η αγία Γραφή, «έδίωξε χιλίους»! (Ιησ. Ναυή 23,10 Δευτ. 32,30).
Η επανάσταση του ’21 το αποδεικνύει. Οι ολίγοι εκείνοι εγονάτισαν μία αυτοκρατορία, διότι είχαν ψυχή! Ενώ το 1922 οι τριακόσιες χιλιάδες, που είχαμε στην Μικρά Ασία, δεν είχαν ψυχή γι’ αυτό επήλθε καταστροφή.
Στα όπλα λοιπόν, «τα όπλα του φωτός» (Ρωμ. 13,12). Είναι φωτεινά, λαμπρά, υπέροχα, δεδοκιμασμένα όπλα. Τα μεταχειρίσθηκαν οι άγιοι και οι μάρτυρες και νίκησαν και θριάμβευσαν.
Στα όπλα οι άντρες, στα όπλα οι γυναίκες, στα όπλα τα παιδιά, στα όπλα οι πάντες! Τώρα μάλιστα την περίοδο αυτή κανείς άοπλος. Και λόγο Θεού, και πίστη, και προσοχή, και προσευχή, και νηστεία, και ελεημοσύνη, και βία επάνω στον εαυτό μας δια να εξασκεί το θέλημα του Θεού, και θεία κοινωνία, και εξομολόγηση, και ό,τι άλλο συνιστά το Ευαγγέλιον για να αποκτήσομε την πνευματική θωράκιση. Αν έχουμε την θωράκιση αυτή, και αν ακόμα γη γεμίσει από διαβόλους, θα τους νικήσομε οσοιδήποτε και αν είναι.
Λέγουν περί της ατομικής βόμβας, ότι είναι το ισχυρότερο όπλον. Ισχυρότερο όμως όπλο και από την ατομική βόμβα, όπλο το οποίο διαλύει τα πάντα, είναι η αγάπη του Χριστού! Αυτή είναι η ατομική βόμβα που θα διαλύσει τα κάστρα του διαβόλου και θα δημιουργήσει εις τον κόσμον ένα νέον παράδεισον, μία πραγματική κοινωνία.
Στα όπλα λοιπόν, αδέλφια μου! Μικροί και μεγάλοι, ας εξετάσομε τον εαυτό μας. Έχομε τα όπλα; Ακούμε το λόγο του Θεού; Διαβάζομε την αγία Γραφή; Προσευχόμεθα; Προσέχομε στον εαυτό μας; Χρησιμοποιούμε τον ασύρματο που λέγεται προσευχή; Γονατίζομε κάθε βράδυ; Παρακαλούμε τον Θεόν; Πιστεύομε; ή είμεθα άπιστοι και ερχόμεθα απλώς στην Εκκλησία, δια να βγούμε μαύροι, όπως μπήκαμε;
Όχι έτσι, αδελφοί μου. Ας ζήσωμε το χριστιανισμό με συνέπεια. Ας θωρακισθώμεν! Τότε και ο Κύριος θα δώσει «τον στέφανον της ζωής» (Απ. 2,10), «τον αμαράντινον της δόξης στέφανον» (Α ΄ Πέτρ. 5,4), σ’ εκείνους που, οπλισμένοι με «τα όπλα του φωτός» (Ρωμ. 13,12), θα νικήσουν κόσμον, σάρκα, διάβολον.
Αυτώ η δόξα και το κράτος εις αιώνας αιώνων· αμήν.

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.71-73

Tο Πηδάλιο στερεά τροφή, ασφαλής οδηγός

Τώρα εσείς έχετε προχωρήσει, έχετε ωριμάσει – έχετε τόσο χρόνια στην Εκκλησία. Πρέπει να ζείτε με στερεά τροφή. Στερεότατη τροφή είναι η διδασκαλία που μας προσφέρουν οι πατέρες. Δεν είναι ευχάριστος, είναι δύσπεπτος, αλλά είναι η μόνη σωτήριος. Γι’ αυτό και εγώ συνέστησα, εν γνώσει ότι θα συναντήσουμε δυσκολίες, να σερβίρουμε εδώ «φαγητά» εκλεκτά αλλά στέρεα.

Εσείς δεν είστε νήπια για να τρέφεστε με το γαλατάκι των διαφόρων ανεκδότων. Είστε σε ηλικία που άμα κηρυχθεί πόλεμος εναντίον της Ορθοδοξίας θα μαρτυρήσετε.

Δεν βλέπετε που πάμε να ενωθούμε κατευθείαν με τον πάπα, να ενωθούμε με τους αιρετικούς! Εμείς με την βοήθεια του Θεού δεν θα ενωθούμε ούτε με τους παπικούς ούτε με τους προτεστάντες, θα κρατηθούμε ορθόδοξοι. Και χρειάζεται προσοχή μεγάλη. Γι’ αυτό λοιπόν εγκαινιάσαμε την σειρά αυτή των μαθημάτων. Να δούμε τέλος πάντων αυτό το βιβλίο το άγνωστο, το Πηδάλιο, το τόσο συκοφαντημένο, το τόσο περιφρονημένο, το τόσο παρεξηγημένο από τους πολλούς, να δούμε τι μας διδάσκει, πως ερμηνεύει το Ευαγγέλιο. Να δούμε ποιο είναι το πνεύμα του και τι μας λέει και για τα πιστευτά και για τα πρακτέα και για τα λατρευτά στην εκκλησία μας.

Ομιλεί στο Πηδάλιο όχι ένας επίσκοπος, αλλά συμφωνία διδασκάλων· ομιλούν τα πάγχρυσα στόματα των πατέρων, οι σάλπιγγές του Θεού, ουράνια πρόσωπα. Αν αυτούς δεν ακούσουμε, ποιόν θα ακούσουμε, τον Αυγουστίνο ή τον άλφα ή τον βήτα;

Εγώ επιθυμώ να τελειώσω με αυτά τα πράγματα· εσείς αν δεν επιθυμείτε, δεν έχω λόγο να έρχομαι εδώ πέρα.

Θέλω να τονίσω το ορθόδοξο· να είστε ορθόδοξοι και να μην έχετε ερωτηματικά στην ψυχή σας γύρω από τον ανεκτίμητο αυτόν θησαυρόν της Ορθοδοξίας, που είναι το Πηδάλιο. Διαβάστε το Πηδάλιο, που έχει μέσα τους κανόνες της Εκκλησίας και συνεχώς ο άγιος Νικόδημος παραπέμπει στον Χρυσόστομο, στον Βασίλειο και σε όλους τους πατέρας της Εκκλησίας. Εάν αυτούς τους αγνοήσουμε, τι θα παραδεχθούμε; Τι θα γίνουμε εμείς;

Καθώς δίδαξαν οι πατέρες. «Αινέσωμεν άνδρας ενδόξους και τους πατέρας ημών τη γενέσει» (Σ. Σειρ. 44,1).

Εσείς τώρα είστε τόσα χρόνια εδώ, γι’ αυτό πρέπει να προαχθείτε. Να τραφείτε με στερεά τροφή. Να διαβάσετε το Πηδάλιο, για να είστε εις θέσιν να αντιληφθείτε τους κινδύνους. Γι’ αυτό και εμείς τα εισηγούμεθα αυτά, μολονότι γνωρίζομε ότι δεν είναι ευχάριστα. Αν λοιπόν συμφωνείτε και έχετε όρεξη να κάνουμε τέτοια μαθήματα, έχει καλώς· αν δεν συμφωνείτε, δεν έχω να πω τίποτε άλλο. Καταλάβατε;

Οι γιατροί καταλαβαίνουν ότι έχει προχωρήσει μια ασθένεια, ιδίως ο καρκίνος, όταν ο ασθενής απεχθάνεται σταθερά την στερεά τροφή. Αν και εμείς δεν έχουμε όρεξη για τέτοια μελέτη, αλλ᾽ έχουμε στην ψυχή μας ερωτηματικά γύρω από τον ανεκτίμητο αυτό θησαυρό της Ορθοδοξίας, που είναι οι κανόνες της Εκκλησίας, είμαστε βαριά ασθενείς.

«Κρατειτε τας παραδοσεις»

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.69-71

«Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις…» Οι προτεστάντες δεν παραδέχονται την Παράδοση της Εκκλησίας. Μόνο το Ευαγγέλιο κρατούν. Εμείς, κοντά στο Ευαγγέλιο, κρατούμε και την Παράδοση της Εκκλησίας.
Όλα όσα έχουμε στην Εκκλησία, δεν είναι μόνο από την Αγία Γραφή, αλλά είναι και εκ του προφορικού λόγου, που μεταδόθηκαν σε εμάς από γενεά σε γενεά.
Ως επί παραδείγματι το Ευαγγέλιο δε γράφει πουθενά ότι πρέπει οι Χριστιανοί να κάνουμε το σταυρό μας. Αλλά το λέει η ιερά Παράδοση, που μας φύλαξε και το Ευαγγέλιο. Από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε ο χριστιανισμός μέχρι σήμερα οι Χριστιανοί έκαναν το σταυρό τους. Εκ της ιεράς Παραδόσεως έχουμε το ότι πρέπει να κτίζονται οι εκκλησίες μας με το ιερό προς ανατολάς. Εκ της ιεράς Παραδόσεως έχει η Εκκλησία μας και πολλά άλλα πράγματα.
Πρέπει να προσέχουμε, γιατί υπάρχουν και παραδόσεις ειδωλολατρικές. Ότι είναι αντίθετο με το Ευαγγέλιο, το απορρίπτει…
Κρατούμε το Ευαγγέλιο και την ιερά Παράδοση, ως μοναδικές πηγές της πίστεως μας. Όλα τα άλλα τα απορρίπτουμε.

Ιερά Παράδοσις – το Πηδάλιο

Δε μπορεί να σταθεί η Γραφή χωρίς τη βεβαίωση της Ιεράς Παραδόσεως. Η Ιερά Παράδοση διακρίνεται σε αποστολική παράδοση, αυτή που παρέδωσαν οι απόστολοι και πατερική παράδοση, αυτή που παραδόθηκε από τους πατέρας μέχρι της τελευταίας Ζ΄(7^ης) Οικουμενικής Συνόδου. Η Παράδοση της Εκκλησίας συνεχίζεται μέχρι των ημερών μας επί τη βάση των όσων παρέδωσαν οι άγιοι απόστολοι και οι άγιοι πατέρες.

Η εκκλησιαστική αυτή παράδοση βρίσκεται μέσα στο Πηδάλιο. Μέσα στο Πηδάλιο της Εκκλησίας είναι οι όροι, οι κανόνες, οι αποφάσεις των Τοπικών και των Οικουμενικών Συνόδων. Μέσα σ’ αυτό λαλούν οι μεγάλοι πατέρες, «τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου». Αυτοί δίδουν, με το φωτισμό του αγίου Πνεύματος, τη λύση των προβλημάτων που προκύπτουν μέσα στην Εκκλησία.

Συνεπώς οι προτεστάντες έχουν τη Γραφή και την υπερτονίζουν και οι χιλιασταί έχουν την Αγία Γραφή και τη μαθαίνουν απ’ έξω, αλλά δεν γνωρίζουν την ορθή ερμηνεία και είμεθα ένοχοι που δεν την μελετούμε. Εμείς έχουμε την Αγία Γραφή καθώς ερμηνεύθη από τους πατέρας και τας Τοπικάς και Οικουμενικάς Συνόδους. Αυτός είναι όρος ασφαλείας. Διότι αν αφαιρέσουμε τον όρον αυτόν, λέγει ο ομώνυμος μου άγιος Αυγουστίνος, η Αγία Γραφή καταντά βιβλίο όλων των αιρέσεων. Όλες οι αιρέσεις στηρίζονται στην παρερμηνεία της Αγίας Γραφής. Όχι διότι φταίει η Αγία Γραφή – κάθε άλλο, άπαγε της βλασφημίας – αλλά φταίει ο άνθρωπος, που δεν κάνει καλή χρήση της Αγίας Γραφής. Ο απόστολος Πέτρος λέει· Προσέξτε, υπάρχουν μερικά χωρία της Αγίας Γραφής τα οποία, αν δεν τα ερμηνεύσουμε ορθά, δημιουργούν ζητήματα μέσα στην Εκκλησία.

Στους πειρασμούς του Χριστού έχουμε μία μάχη, που και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν ως όπλο την Αγία Γραφή. Ο σατανάς πολεμά διαστρεβλώνοντας τα χωρία της Αγίας Γραφής και ο Χριστός τον αντικρούει και τον κατατροπώνει με τη σωστή ερμηνεία των χωρίων.

Αν κανείς διαβάσει την Αγία Γραφή χωρίς τη βοήθεια των πατέρων της Εκκλησίας, μπορεί παρερμηνεύοντας την, να πέσει σε πολλές αιρέσεις. Μπορεί να φτάσει στις πιο παράξενες ερμηνείες και να πέσει στα μεγαλύτερα αμαρτήματα ακόμα. Ποιος θα ερμηνεύσει λοιπόν ένα χωρίο που εκ πρώτης όψεως φαίνεται εύκολο αλλά στην πραγματικότητα είναι βαθύ και δύσκολο, ο άλφα και ο βήτα; Θα το ερμηνεύσουμε καθώς το ερμηνεύουν οι πατέρες της Εκκλησίας μας εν Πνεύματι αγίω.

Η ερμηνεία των Πατέρων επάνω στην Αγία Γραφή είναι το Πηδάλιο που είναι έργο κυρίως του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Δεν λέει βέβαια τίποτα δικό του. Ο ίδιος ο άγιος Νικόδημος υποσημειώσεις μόνο έχει και ερμηνεία έχει που είναι αξιοθαύμαστη. Ανοίγοντας το Πηδάλιο ακούμε τη φωνή των πατέρων όχι ενός και δύο αλλά ολόκληρου συνάξεως αγιωτάτων πατέρων, εκατό, διακοσίων, τριακοσίων, τετρακοσίων, πεντακοσίων, εξακοσίων αγίων πατέρων. Όλοι αυτοί συνήλθαν και ερμήνευσαν τας γραφάς και μας υπέδειξαν με ποιο τρόπο πρέπει να ζούμε.

 Το Πηδάλιο περιφρονείται

Μα τώρα το Πηδάλιο περιφρονείται. Είναι ένα σημείο των καιρών λυπηρό και αυτό. Το είχα αισθανθεί ως φοιτητής πανεπιστημίου, όπου καθηγηταί, ορθόδοξοι μέν αλλά προτεσταντίζοντες, ομιλούσαν περιφρονητικά για το «Πηδάλιο». Μόνο κάτι ταπεινοί Χριστιανοί, πιστά της Εκκλησίας τέκνα είχαν το «Πηδάλιο», που ήτο εξηντλημένο και άγνωστο στο ευρύ κοινό.
Οι πατέρες, λέγανε οι καθηγηταί εκείνοι, ήτανε παλιοί άνθρωποι, καθυστερημένα πνεύματα του καιρού εκείνου…
Και τώρα άλλοι, σύγχρονοι μας, δημιούργησαν τον λεγόμενο «νεοπατερισμό». Δηλαδή, οι νέοι αρχιερείς είναι κι αυτοί πατέρες.
Όπως δημιουργήθηκε ο νέος όρος «νεορθόδοξοι», έτσι δημιουργήθηκε και ο «νεοπατερισμός». Όλες αυτές είναι αποκλίσεις από την αυστηράν γραμμήν της παραδόσεως.
Νεορθόδοξο κίνημα, όχι παραδοσιακό, είναι αυτό του Γιανναρά. Μέσα σε αυτό τον κόσμο ζούμε και πρέπει να ομολογήσω ειλικρινώς, ότι και εσείς κατά τινα τρόπο είστε επηρεασμένοι από αυτά και είμεθα υπεύθυνοι και εμείς. Δεν εκτιμάται το Πηδάλιο.
Στο Άγιον Όρος κάθησε και το κατήρτισε ο άγιος Νικόδημος. Δεν έγραψε δικά του λόγια. Απλώς ερμήνευσε σε απλή γλώσσα τους ιερούς κανόνες των πατέρων και των Συνοδών, για να είναι καταληπτοί. Το Πηδάλιο περιέχει ερμηνεία δυσκόλων χωρίων της αγίας Γραφής και είναι ασφαλής οδηγός προς πορείαν χριστιανικήν.
Είναι μία υποτίμησις του «Πηδαλίου» αυτό που γίνεται. Γι’ αυτό πέσαμε σε ηθικολογία…
Όπως καταντούμε, ξέρετε, οι θεωρούμενοι ορθόδοξοι θα αρνηθούν την Ορθοδοξία – υπάρχει προφητεία, ότι πατριάρχαι αρχιεπίσκοποι επίσκοποι ιερείς θα προδώσουν την Ορθοδοξία – και θα την υποστηρίξουν άνθρωποι άλλοι.
Οι μεν προτεστάντες λένε «μόνο Γραφή», οι άλλοι λένε «όχι Γραφή», και έρχεται στο μέσον η Εκκλησία η Ορθόδοξος και λέει «Ερευνάτε τας γραφάς» (Ιωάν. 5,39). Να διαβάζετε την αγία Γραφή, αλλά όχι με το δικό σας πνεύμα, που μπορεί να πλανηθεί, αλλά όπως την ερμηνεύουν οι πατέρες της Εκκλησίας.

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.71-76

Η ελπιδα σας στο Θεο

Να έχεις πίστη στο Θεό και να κάνεις προσευχή και ο Θεός θα βοηθήσει περισσότερο από δικηγόρους και περισσότερο από ανθρώπους. Του κόσμου τους ανθρώπους να έχεις, άμα ο Θεός δεν θέλει, δεν γίνεται τίποτα. Όσα και να πούμε, χιλιάδες κηρύγματα να ακούσετε, αν δεν έρθει το άγιο Πνεύμα για να μας στερεώσει, να μας στηρίξει και να μας βοηθήσει, αν δεν έρθει η χάρις του Θεού, τίποτε δεν κάνουμε. Γι’ αυτό λέει ο απόστολος Παύλος· «Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός  και ο Θεός και πατήρ ημών, ο αγαπήσας ημάς και δους παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι, παρακαλέσαι υμών τάς καρδίας και στήριξαι υμάς εν παντί λόγω και έργω αγαθώ» (Β Θεσ. 2,16-17).

Σας τα είπα αυτά, λέει, και παρακαλώ το Θεό να σας στηρίξει, να σας δυναμώσει, να σας βοηθήσει για να μην πέσετε στην αμαρτία.

Πέτρος να είσαι, Παύλος να είσαι, ασκητής Αντώνιος να είσαι στα βουνά να πας, μην έχεις αυτοπεποίθηση. Να φοβάσαι τον εαυτό σου και να μην του έχεις εμπιστοσύνη. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας. Οι άλλοι δεν μπορούν τόσο να σε βλάψουν, όσο μπορείς να βλάψεις εσύ τον εαυτό σου, με τις βλακείες σου, με τις ανοησίες σου, με τα εγκλήματα σου, με τις απατεωνιές σου και με τα σφάλματά σου. Εσύ λοιπόν είσαι ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού σου.

Να μην έχουμε ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αλλά να παρακαλούμε το Θεό για να μας στερεώσει στην πίστη. Γιατί αν έρθει κανένας διωγμός εδώ πέρα –και προφητεύω ότι θα έρθει–, θα γίνουν φοβερά πράγματα· τότε θα πέσει το κόσκινο το μεγάλο. Και θα είμεθα τότε ευτυχείς, αν μείνουν μέσα στην πόλη 100-200 Χριστιανοί. Τους άλλους θα τους πάρει το ρεύμα. Θα τους σηκώσει ως άχυρο, που το φυσά το σηκώνει και το πετά ο άνεμος. Έτσι θα τους σηκώσει όλους αυτή η θύελλα του διαβόλου, αυτός ο άνεμος. Και θα μείνουν μόνο τα βράχια. Όσοι είναι σταθεροί, μόνο αυτοί θα μείνουν κοντά στο Θεό. Τους άλλους θα τους πάρει το ρεύμα του ποταμού και θα τους καταστρέψει και θα τους διαλύσει.

Η προσευχή πανίσχυρο όπλο 

Τι πρέπει να κάνουμε, ευρισκόμενοι σ’ αυτό τον αιώνα, σ’ αυτή τη γη, για να μείνουμε με το Χριστό; Ιδού τι μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος. Ένα όπλο πανίσχυρο, που πρέπει πάντοτε να έχουμε μαζί μας οι Χριστιανοί, είναι η προσευχή. Να μην είμαστε άοπλοι σ’ αυτή την σκληρά μάχη.

«Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών» (Β Θεσ. 3,1). Σ’ αυτά τα χρόνια που ζούμε, σας παρακαλώ πολύ, λέει ο απόστολος, προσεύχεσθε για μένα. Ένας Παύλος παρακαλούσε τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης να προσεύχονται γι’ αυτόν! Το σκεφτήκατε αυτό; Αν ο Παύλος είχε ανάγκη από τις προσευχές των Χριστιανών, πόσο μάλλον εμείς;

Αλλά εμείς αυτή την προσευχή, που είναι όπλο ισχυρό – πανίσχυρο για όλες μας τις ανάγκες, υλικές και πνευματικές, την αμελούμε.

Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα. Πρέπει να νικηθούν οι δαίμονες. Και πρέπει να νικήσει ο χριστιανισμός. Βοηθήστε και εσείς οι Χριστιανοί. Και σήμερα, αν δεν έχουν επιτυχία οι επίσκοποι και οι ιεροκήρυκες, αιτία είναι ότι δεν προσεύχονται γι’ αυτούς οι Χριστιανοί. Αν πίσω από κάθε επίσκοπο, πίσω από κάθε κήρυκα του ευαγγελίου, υπήρχαν δέκα άνθρωποι να προσεύχονται, για να τους δυναμώνει ο Θεός και να τους φωτίζει, θαύματα θα γίνονταν. Τώρα εμείς είμαστε θεομπαίκτες. Βλέπεις τον κήρυκα του ευαγγελίου να ανεβαίνει στον άμβωνα; Παρακάλεσε το Θεό να τον φωτίσει, για να πει πέντε λόγια σωστά. Βλέπεις τον ιερέα; Παρακάλεσε το Θεό να τον δυναμώσει στον σκληρό αυτό αγώνα που έχουμε.

Κάντε προσευχή και θα δείτε θαύματα

Το πρωί που σηκώνεστε κάνετε προσευχή; Διαβάζετε Γραφή; Ψάλλετε το Θεό; Προσευχή, παιδιά· «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α Θεσ. 5,17). Θα δούμε θαύματα – θα δείτε θαύματα, παιδιά, στη ζωή σας.
Τώρα στα γηρατειά μου, κάθομαι καμιά φορά και θυμούμαι τα θαύματα που έκανε ο Θεός στη ζωή μου και δακρύζω. Θαύματα· μικρό παιδί πως εσώθηκα!
Είχαμε ένα κήπο μικρό εκεί στο σπιτάκι και ήταν τότε τα πηγάδια ανοιχτά. Και εγώ μικρός ήμουν πολύ ζωηρός. Ξαφνικά, εκεί που έτρεχα, γλιστρώ και πέφτω κάτω στο στόμιο του πηγαδιού. Το σώμα μου το μισό σχεδόν κοιτούσε μέσα στο πηγάδι, ευτυχώς η ισορροπία του σώματος μου ήταν προς τα έξω. Λίγο τι και θα έπεφτα μέσα. Αφού έβλεπα σαν καθρέπτη το νερό. Μόλις κατόρθωσα και γλίτωσα. Αν έπεφτα μέσα, θα είχα πνιγεί.
Κάποια προσευχή με έσωσε. Έχω κι άλλες πολλές περιπτώσεις, μεγάλες. Βλέπει ο άνθρωπος θαύματα στην προσευχή.
Λοιπόν έτσι να κάνετε και εσείς και ο Κύριος θα σας σώσει και από σωματικούς κινδύνους και από πνευματικούς κινδύνους· μεγάλα και θαυμαστά θα ποιήσει ο Κύριος. Μεγάλα εν Χριστώ. Όχι εμείς οι μικροί και ανάξιοι, αλλά η δύναμη του Κυρίου, «η Θεία χάρις η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλειπόντα αναπληρούσα» (ακολ. χειροτ.).
Ο Θεός θα δώσει τη χάρη, όταν υπάρχει ταπείνωση, αγάπη, συναίσθηση ότι είμεθα ένα μηδενικό. Και τα μηδενικά αξιοποιούνται. Διαβάστε το βιβλίο «Ακολούθει μοι». Εκεί στο τέλος γράφει· Τα μηδενικά αξιοποιούνται, όταν υπάρχει μπροστά η μονάδα. Αν έχεις ένα μηδενικό, γίνεται δέκα· αν έχεις δύο μηδενικά, γίνεται εκατό· αν έχεις τρία μηδενικά γίνεται χίλια… Η συναίσθηση της μηδαμινότητος μας όταν έχουμε μπροστά τον Ένα. «Έν τω Θεώ ποιήσομεν δύναμιν» (Ψαλμ. 59,14).
Θα τα δούμε αυτά. Δεν είναι μύθος ο χριστιανισμός, αλλά είναι μία πραγματικότης την οποία την αισθανόμεθα και καθένας Χριστιανός είναι ένας μικρός Χριστός. Διαβάστε το βιβλίο που συνέστησα και στους ιερείς «Η ζωή Του ζωή μου».
Λοιπόν είμεθα σύμφωνοι; Πνευματικοί άνθρωποι να είστε, να προσεύχεστε και για μας και για την Εκκλησία ολόκληρον. Άντε στο καλό, στην ευχή του Χριστού· και δεν πειράζει, παιδάκι μου, θα τραβήξομε εμείς το δρόμο μας. Ο Χριστός «Λοιδορούμενος ούκ αντελοιδόρει» (Α΄ Πετρ. 2,23) και οι απόστολοι έλεγαν «λοιδορούμενοι ευλογούμεν» (Α ΄ Κορ. 4,12).

Σανις σωτηριας ο Σταυρος

 Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.77-79

Δυστυχώς, δεν είμεθα εκείνοι που έπρεπε να είμεθα. Το ξέρουμε όλοι πως πρέπει να είμεθα. Και επειδή δεν είμεθα, αναστενάζομε. Και ο θρήνος της ψυχής είναι, διότι λείπει η αγιότης. Δεν είμεθα άγιοι. Αυτή είναι η πίκρα της ψυχής. Δεν έχουμε την αγιότητα, αυτό το άγιον σήμερα λείπει. Είναι βαθιές οι ρίζες της αγιότητος.

Όχι ψευτοαγιωσύνη, αλλά ειλικρινή και άγια καρδιά να έχουμε. Και αν κάπου – κάπου πέφτουμε και πάλι να σηκωνόμεθα. Και εάν χιλιάκις, λέει ο Χρυσόστομος πέσεις, χιλιάκις να σηκωθείς. Ποτέ μην απελπιστείς. Η αγάπη του Χριστού είναι ωκεανός απέραντος και ανεξάντλητος. «Μέγας εί, Κύριε»!

Και ο ιερός Αυγουστίνος, ο οποίος εγνώρισε βαθιά τον άνθρωπο λέει· Είμεθα ως σανίς επί ωκεανώ. Και κάποιος, που μελέτησε τα έργα του ιερού Αυγουστίνου, έκανε ένα κινηματογραφικό έργο με την εξής υπόθεση.

Μέσα σ’ ένα πλοίο φορτωμένο ταξίδευε κάποιος άθεος και άπιστος. Το πλοίο μεταξύ των εμπορευμάτων συνέβη να μεταφέρει και ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό, ο οποίος προωρίζετο για μια ορισμένη πόλη. Έγινε όμως ναυάγιο, το πλοίο βυθίστηκε, έπεσαν μέσα στη θάλασσα τα πάντα και ο σταυρός επέπλεε. Ο άθεος ήταν και αυτός ένας από τους ναυαγούς. Καθώς επάλευε πάνω στα άγρια κύματα του ωκεανού, τα χέρια του άγγιξαν και πιάστηκαν από τον ξύλινο σταυρό. Τον αγκάλιασε, τον έκανε σωσίβιο, χωρίς να έχει αντιληφθεί τι ξύλο είναι – ήταν δε αυτός φοβερός εχθρός του σταυρού.
Όταν ησύχασε λίγο το άγριο κύμα και κοίταξε τη σανίδα της σωτηρίας του, είδε ότι είναι σταυρός. ―Πω, πω, είπε, δεν είναι σανίδα αυτό, είναι σταυρός· φτού να χαθείς!…(Είναι γραμμένο με γλώσσα Βολταίρου. Ξέρετε πως ομιλούσε ο Βολταίρος για το Χριστό. «Φονεύσατε τον άτιμο…», έτσι έλεγε). Συνέχισε όμως, από ανάγκη, να κρατά σφιχτά το σταυρό. Έως ότου βγήκε επιτέλους στη στεριά.
Όταν πάτησε στη στεριά, ήρθε η ώρα της χάριτος. Βρέ, λέει, ο κακούργος τι έκανα, ο σταυρός να με σώσει και εγώ να τον βρίζω έτσι;…Συναισθάνθει το αμάρτημα του, άρχισε να κλαίει γοερώς, πήρε το σταυρό στον ώμο, βάδισε δρόμον μακρύ, κοπιαστικό δρόμο και πήγε και τον έστησε ο ίδιος στον τόπο που προωρίζετο.
Αυτή είναι μία εικών και μία παράστασις. Ωκεανός είναι η ζωή μας, κύματα άγρια και φοβερά μας περικυκλώνουν και μέσα στα κύματα αυτά η μόνη ελπίς μας είναι να πιάσομε το σταυρό, την σανίδα της σωτηρίας μας.
Λέει ο ιερός Αυγουστίνος «Μόλις και μετα βίας ως επί σχεδίας πλέομεν».
Αυτός ο σταυρός είναι η σωτηρία μας. «Σταυρέ του Χριστού, βοήθει μοι».

Η θεία κοινωνία

Τέλος, αγαπητοί μου, όπλο πανίσχυρον είναι η θεία κοινωνία. Η θεία κοινωνία μας ενώνει με το Χριστό. Και ο αδύνατος άνθρωπος, με το Χριστό, είναι πλέον παντοδύναμος και νικάει, νικάει το σατανά.

Να ακολουθούμε «τοις ίχνεσιν Αυτού»

Ο Χριστός είναι το πρότυπο μας. Ό,τι έκανε ο Χριστός, πρέπει να κάνουμε κ᾽ εμείς. Ότι έλεγε ο Χριστός, πρέπει να λέμε κ᾽ εμείς. Όποια θέση πήρε ο Χριστός απέναντι της Βίβλου, πρέπει να πάρουμε κ᾽ εμείς.

Είναι εντολή του αγίου Πνεύματος αυτή. Το λέει ο απόστολος Πέτρος· «Να ακολουθούμε τοις ιχνέσιν αυτού», να ακολουθούμε τα ίχνη του (Α ΄ Πέτρ. 2,21).

Όπως Εκείνος περπάτησε, έτσι να περπατούμε κ᾽ εμείς. Ότι έκανε ο Χριστός να προσπαθούμε κ᾽ εμείς να κάνουμε. Όπως ο Χριστός συγχωρούσε, να συγχωρούμε κ᾽ εμείς. Όπως ο Χριστός προσεύχονταν, να προσευχώμεθα κ᾽ εμείς. Όπως ο Χριστός νήστευε, να νηστεύουμε κ᾽ εμείς.

Να μην εξαπατηθεiτε

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.64-67

Αλλ’ εκτός από το «σαλευθήναι» και το «θροείσθαι» λέει και το «εξαπατήσει»· «Μη τις υμάς εξαπατήσει κατά μηδένα τρόπον» (Β Θεσ. 2,3).
Ο σατανάς χρησιμοποιεί όλα τα μέσα της απάτης. Είναι ο μέγας απατεών. Αν παρουσιαζόταν με τα κέρατα, τις ουρές και τα νύχια, όπως τον ζωγραφίζουν, ποιος θα τον πλησίαζε; Κανένας. Γι’ αυτό βάζει γάντια, βάζει μάσκες, κρύβει τις ουρές και τη μαυρίλα του, και παρουσιάζεται σαν άγγελος. Σαν κάτι μεταμφιεσμένους κακοποιούς, που ρημάζουν τα σπίτια.
Έγραφε η εφημερίδα για έναν τέτοιο κακοποιό. Ντύθηκε καλά, ευτρεπίστηκε, χτενίστηκε όμορφα, έμοιαζε σαν άγγελος. Ένας λωποδύτης, ένα κοινωνικό κάθαρμα, ένας κοινός απατεώνας, ένας Δον Ζουάν, χρησιμοποίησε όλα τα μέσα, και αυτοκίνητο και ρούχα και…, και παρουσιάστηκε κάτω στην Πελοπόννησο σαν εκλεκτός γαμπρός και πήρε την καλύτερη κοπέλα. Μετά, όταν έμαθαν οι γονείς, ότι ο γαμπρός είναι σεσημασμένος, καταζητούμενος από την αστυνομία πήγαν να τινάξουν τα μυαλά τους στον αέρα.
Ο απατεώνας παρουσιάστηκε σαν εκλεκτός γαμπρός.
Αλλά μεγαλύτερος απατεώνας είναι ο διάβολος. Δεν παρουσιάζεται με την απαίσια μορφή του, αλλά παίρνει διάφορα σχήματα. Όπως ακριβώς είναι σήμερα οι χιλιασταί. Τους βλέπεις να τρέχουν από ’δω κι από ’κει ως ευγενέστατοι κύριοι. Και πολλοί τους ανοίγουν τα σπίτια, τους δέχονται μέσα. Αλλά πίσω απ’ αυτούς και από την ψευτοευγένειά τους κρύβεται η απάτη. Προσέξτε λέει ο Παύλος εδώ, μη σας εξαπατήσει κανείς. Προσέξτε να μην απατηθείτε μέσα στον κόσμο αυτόν από την απάτη που κινεί ο σατανάς.
Ένας μύθος του Αισώπου λέει για μια αλεπού, που πήγαινε στα κοτέτσια κ’ έτρωγε τις κότες. Σ’ ένα κοτέτσι, που πήγε, ήταν μέσα κλεισμένες οι κότες και δε μπορούσε να τις φάει. Και τι μηχανεύτηκε, έκανε το γιατρό. Ντύθηκε με μπλούζα, πήρε μια τσάντα στο χέρι, έβαλε και κλάκ, άλλαξε λίγο τη φωνή της και είπε στις κότες: «Καλησπέρα. Τι γίνεται; Καλά; Έμαθα, ότι μια κότα αρρώστησε και ήρθα για να τη θεραπεύσω. Είμαι καλός γιατρός για τα πουλιά, ιδιαίτερα για τις κότες. Και έχω φάρμακα καλά…». Πίστεψαν οι ανόητες κότες και πήγαν ν’ ανοίξουν αμέσως την πόρτα. Μια κότα όμως, που κοίταξε από τη χαραμάδα, τους είπε: «Προσέξτε καλά, αυτά τα πόδια δεν είναι του γιατρού, αλλά της αλεπούς…». Τέτοιο «γιατρό» θα έβαζαν στο κοτέτσι, που θα τις έτρωγε όλες.
Αυτό ακριβώς κάνει κι ο σατανάς στους ανθρώπους.
Έτσι ακριβώς απατώνται και οι νέοι μας σήμερα. Η δε εποχή μας είναι η εποχή της μεγαλυτέρας απάτης.
Θα έρθει η ημέρα του Κυρίου, λέει ο απόστολος Παύλος εδώ, αλλά πριν έρθει θα γίνουν ορισμένα σημεία.

Να θυμάστε τα λόγια του Θεού

Πως θα μπορέσουμε να σωθούμε απ’ αυτούς τους αγρίους ανέμους, από τους αιρετικούς, από τον διάβολο, από τους πειρασμούς; Πως θα κρατηθούμε στα πόδια μας;
«Ού μνημονεύετε…;», δε θυμάστε…; Πρέπει να μη ξεχνάτε τα λόγια του Θεού, λέει ο απόστολος και τους μαλώνει. Αυτά, λέει, που σας είπα, σας τα έχω πει και άλλοτε. Τώρα σας τα δίνω και γραπτώς, για να τα θυμάστε και να μην τα ξεχνάτε ποτέ.
Το κακό είναι ότι ξεχνάμε. Γι’ αυτό χρειάζεται ο λόγος του Ευαγγελίου. Γι’ αυτό γίνεται και η θεία λειτουργία. «Εις ανάμνησιν…» για να θυμόμαστε, τι έπαθε ο Χριστός για μας. Όπλο εναντίον αυτού του κακού είναι η μνήμη.
Ο λόγος του Θεού είναι σαν το σπόρο. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Ρίχνει ο γεωργός το σπόρο μέσα στο χωράφι αλλά δες μετά τι κάνει; Τον ανακατεύει με το χώμα. Περνά από πάνω του η σβάρνα και μπαίνει ο σπόρος μέσα στα αυλάκια. Γιατί αν θα μείνει επάνω από το χώμα, θα τον φάνε τα πουλιά, τα μαυροπούλια. Και εσύ, λέει, το λόγο που θα ακούσεις να μην τον αφήσεις ακαλλιέργητο. Σαν το χωράφι είσαι. Αν αφήσεις τον εαυτό σου χωρίς λόγο Θεού, η ψυχή σου θα γίνει χέρσα και θα γεμίσει αγκάθια.
Έτσι κατήντησε η κοινωνία μας. Είναι ένα χωράφι χέρσο, γιατί λείπει ο λόγος του Θεού. Είναι γεμάτη αγκάθια η κοινωνία και αυτά δεν αφήνουν να φυτρώσει τίποτε. Ρίξε μία χούφτα σιτάρι μέσα στα αγκάθια δεν πρόκειται να φυτρώσει. Τι πρέπει να γίνει; Να βάλουμε φωτιά στα αγκάθια, για να φύγουν έτσι θα γίνει το χώμα εκλεκτό και θα φυτρώσει ο λόγος του Θεού.

Μελετάτε την Αγία Γραφή

Το Ευαγγέλιο, λέει ο απόστολος Παύλος, είναι «δύναμις Θεού», για καθέναν που πιστεύει. Πιάνει τρεμούλα, παραλυσία και φοβάται ο διάβολος όταν δει μέσα στο σπίτι το Ευαγγέλιο. Όπου υπάρχει Ευαγγέλιο, εκεί ο διάβολος δεν μπορεί να σταθεί. Αλλά να συνεννοηθούμε Όχι απλώς να έχουμε το Ευαγγέλιο στο ράφι, ή δεμένο με μία κλωστή πάνω στα εικονίσματα, όχι απλώς να το βάλουμε στα δικαστήρια μας και να ορκιζόμαστε σ’ αυτό, να το παλαμίζουμε με τα χέρια μας, αλλά να το μελετάμε.
«Ερευνάτε τας γραφάς» (Ιωάν 5,39), λέει ο Χριστός. Όχι απλώς να διαβάζετε αλλά να ερευνάτε τας Γραφάς.
Η αγία Γραφή είναι το μεγαλύτερο θαύμα.
Αγάπησε ο Χριστός την Αγία Γραφή, γι’ αυτό πρέπει και εμείς να την αγαπάμε.
Ο λόγος του Θεού είναι ξίφος, σπαθί είναι η «μάχαιρα του Πνεύματος», λέει ο απόστολος Παύλος. Όποιος τον κατέχει νικά τους δαίμονας. Γι’ αυτό πρέπει να γνωρίζουμε το λόγο του Θεού. Πάρτε δύο Χριστιανούς, έναν Χριστιανό που δεν ακούει ποτέ το λόγο του Θεού, ποτέ δεν ανοίγει την Αγία Γραφή πάρτε και έναν άλλο Χριστιανό, που ακούει και τον μελετά τακτικά οποία διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου υπάρχει!
Άμα θέλετε να σωθείτε, ν’ ανοίγετε την Αγία Γραφή και να διδάσκεστε από εκεί τα αιώνια και αθάνατα λόγια του Κυρίου. 

Σταθείτε ακλόνητοι

Αλλά προσέξτε, λέει ο απόστολος Παύλος, γιατί και εσείς κινδυνεύετε. Γι’ αυτό «στήκετε». Οι νεώτεροι δεν έχουν ιδέα από τέτοια παραγγέλματα και ευχόμεθα ο Θεός να τους προστατεύει. Τέτοιες νύχτες δεν ζήσανε. Είστε, λέει ο απόστολος Παύλος, στρατιώτες, είστε Χριστιανοί;«Στήκετε…»
Μάλιστα, αγαπητέ μου. Είσαι στρατιώτης; Θα εκτελέσεις το καθήκον σου. Αν δεν το εκτελέσεις θα καταστραφείς….
Πρέπει να είμεθα έτοιμοι στις επάλξεις…
«Στήκετε», λέει ο απόστολος, σταθείτε ακλόνητοι στη θέση σας. Μη υποχωρήσετε ούτε βήμα ποδός.

ΤΑ ΔΗΘΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΕΚΝΑ

ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 ____

__

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 59-61

Αν θα διαβάσετε τον βίο του ιερού Χρυσοστόμου, θα δείτε κάτι φρικτό. Εκείνοι, που αν επιτρέπεται η λέξη, βγάλανε τα μάτια του Χρυσόστομου – που δεν βγήκαν τα μάτια του Χρυσόστομου, γιατί είναι αθάνατα – είναι παιδιά που είχε κοντά του. Τρώγανε μαζί, πίνανε μαζί και αυτοί γίνανε μετά κατήγοροι του Χρυσοστόμου. Πήγανε στο δικαστήριο και πολεμήσανε το Ευαγγέλιο και είπαν ψεύδη και ανυπόστατα εναντίον του Χρυσοστόμου. Εναντίον του Χρυσοστόμου, παρακαλώ! Αυτοί τον φάγανε το Χρυσόστομο, αυτοί τον εξεθρόνισαν, τα δήθεν πνευματικά του τέκνα. Τα δήθεν. Υποκριταί και φαρισαίοι, οι οποίοι παρουσιάζονταν κοντά του, και μετά σκάβανε το λάκκο του Χρυσοστόμου, για να δοξάσουν το άτομο τους. Φοβερό και τρομερό πράγμα. Εγώ αυτού βρίσκω παρηγοριά. Τρομερά, φοβερά και απίστευτα πράγματα, τα οποία θα αποκαλυφθούν την ημέρα εκείνη. Γι’ αυτό όταν τον πιάσανε το Χρυσόστομο και τον εξορίσανε, δεν τον εξόρισε ούτε η Ευδοξία ούτε κανένας άλλος τον εξόρισαν αυτά τα πρόσωπα, τα οποία είχε κοντά του και δεν έκανε τα θελήματα των, τις ορέξεις των και τις επιθυμίες των και κατόπιν στράφηκαν ως σκορπιοί εναντίον του πνευματικού των πατρός. Μετά έφυγε για την εξορία, έγινε σεισμός τη νύχτα, τρόμαξε η Ευδοξία και έτσι τον φέρανε πίσω. Ύστερα από την φοβεράν δοκιμασία όταν επέστρεφε, βγήκε όλος ο λαός έξω και υποδέχθηκε τον πνευματικό του πατέρα, τον οποίον είχαν δηλητηριάσει και κεντήσει οι σκορπιοί της μητροπόλεως του. Και όταν γύρισε από την εξορία – δέστε πως κρίνει ο ευσεβής λαός – ξέρετε τι φώναζε ο λαός, που το διέδωσε και το κατέγραψε η ιστορία; «Έξω κλήρον, νέον κλήρον, έξω κλήρον, νέον κλήρον!». Δηλαδή πάρε τη σκούπα και πέταξέ τους όλους αυτούς έξω και φέρε νέον κλήρον.

Τα φοβερότερα και πικρότερα φαρμάκια που πίνω στη ζωή μου είναι από κληρικούς. ΨΙ…ψι…ψι…«Α, καλός είναι ο πάτερ, αλλά ξέρεις…» ιδού ο σκορπιός. Δεν αναφέρω κανένα όνομα, διότι είναι πλέον γνωστά τα γεγονότα και ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Σ’ αυτή τη δοκιμασία και εμείς βρισκόμεθα.

Ο έλεγχος αναγκαίος

Εάν και σήμερα έχουμε αυτή την κατάσταση στην εκκλησία, είναι διότι λείπει ο έλεγχος. Ο έλεγχος οφείλει να γίνεται σύμφωνα με τους κανόνας της Εκκλησία. Όταν δεις ένα ελάττωμα στον αδελφό σου, να του το πεις. «Αν δεν σε ακούσει», λέει ο Χριστός, «να το πεις σε άλλους δύο μάρτυρας και αν πάλι δεν σε ακούσει, πες το στην Εκκλησία εάν και την Εκκλησία δεν ακούσει, τότε μην έχεις σχέση μαζί του».

Ο έλεγχος αναγκαίος και στον κλήρο

Σήμερα υποστηρίζονται οι επίσκοποι οι πόρνοι και οι κίναιδοι, αφού θέλετε να μιλήσω έτσι. Έχουν δημιουργήσει κόμμα· και καλά διαμαρτύρονται εκεί οι Χριστιανοί.
Η εκκλησία είναι δεσποτοκρατούμενη, ενώ το κράτος μας είναι δημοκρατικό και φιλελεύθερο. Δημιουργήθηκε στην εκκλησία μια νοοτροπία νοσηρά.
Ενθυμούμαι, που κάποια μέρα ήρθε μια γυναίκα από ένα χωριό της επαρχίας μου και κατήγγειλε ένα παράπτωμα του ιερέως. Διέταξα αμέσως ανακρίσεις. Μόλις όμως το έμαθε αυτή ήρθε και μου είπε, «Δεν κάνει εγώ να ελέγχω, θα αποσύρω την κατάθεση μου…» και έκλαιγε και εσπαράσσετο μέσα στη μητρόπολη.
Αυτή είναι νοσηρά αντίληψη. Υγιής στάση είναι ο έλεγχος. Θα πρέπει όμως να τον εφαρμόσουμε πρεπόντως και σύμφωνα με τους κανόνας περί ελέγχου, για να μη αφήσουμε να καταντήσει η εκκλησία όπως κατήντησε σήμερα…
Είναι φοβερά πράγματα αυτά. Ο Θεός να ελεήσει την Εκκλησία του. «Μνήσθητι, Κύριε, την αγίας σου Εκκλησίας…»
Ο Τρεμπέλας έλεγε· Εάν πούμε ότι αγαπούμε εμείς την Εκκλησία, ψέματα θα πούμε, ένας ηγάπησε την Εκκλησία, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και αυτός θα βρει τρόπο να οδηγήσει το σκάφος της Εκκλησίας, που «κλυδωνίζεται αλλ’ ου καταποντίζεται».
Ο Θεός να είναι μαζί μας.
Με συγχωρείτε που μιλώ λίγο αυστηρά αλλά το επιβάλλει η ιδιότης μου και η όλη κατάσταση της Εκκλησίας.
Κι σήμερα φωνάζουν και το γράφουν και οι εφημερίδες. Διακόσοι καντιωτικοί, αυτοί φωνάζουν και ωρύονται και κανείς άλλος… Αλλά δεν είναι σωστά αυτά τα πράγματα.
Δημιουργήθηκε σ’ όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό ένα ρεύμα εκκλησιαστικό και μαχόμεθα υπέρ αυτού, μολονότι παραγκωνιζόμεθα και συκοφαντούμεθα.
Θα πρέπει να ενδιαφερώμεθα για την Εκκλησία.

Η γυναίκα κοντά στο Χριστό

Χαίρω που στη σύναξη μας αυτή βρίσκονται και γυναίκες. Είναι γεγονός ότι πολλές φορές οι γυναίκες μας νικούν. Θυμούμαι τον αείμνηστο Τρεμπέλα. Είπε κάποτε: «Αυγουστίνε, μη καταφέρεσαι εναντίον των γυναικών. Άσε, έχουν τα ελαττώματα και τις κακίες των, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και αυτές ειδεμή, εμείς θα είχαμε διαλύσει την εκκλησία». Πάτε σ’ οποιοδήποτε ναό και θα δείτε, ότι αυτές είναι η πλειοψηφία.

Θέλω να μεταχειριστώ σκληράν κουβέντα για τον άνδρα.

Και αν γίνει διωγμός, -να το θυμηθείτε – η γυναίκα θα μείνει κοντά στο Χριστό, όπως έμεινε και κάτω από το σταυρό του Χριστού. Ο άντρας τον αρνήθηκε, ο άντρας τον εγκατέλειψε, ο άντρας τον επρόδωσε. Παπάδες δεσποτάδες θα αρνηθούνε το Χριστό, η γυναίκα θα μείνει. Και στη Ρωσία η γυναίκα κράτησε τον χριστιανισμό.

 Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 57-58

ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΚΟΡΠΙΩΝ ΕΙΜΕΘΑ

Διάβασα προχθές στον Ιεζεκιήλ, ότι τον έστειλε ο Θεός «εν μέσω σκορπίων»

Τώρα η κοινωνία μας έχει φοβερούς «σκορπιούς» που σε κεντούν, με συκοφαντίες και διαβολές. Πράγματα φοβερά και απαίσια προσπαθούν να θλίψουν την ψυχήν σου. «εν μέσω σκορπίων» είμεθα. Και αυτός που σήμερα φαίνεται ότι τάχατες σ’ ακούει, αν δεν κάνεις το θέλημα του που ζητά δεν το’ χει σε τίποτε αύριο να γίνει σκορπιός και να σε κεντά.

Προχθές στη μητρόπολη σε ένα δικηγόρο δεν του έδινα διαζύγιο. Έφυγε, και τι υβρεολόγιο είπε στα σκαλιά της μητροπόλεως δεν περιγράφεται. Πατάμε σε «σκορπιούς» και «φίδια» μέσα σ’ αυτή την κοινωνία στην οποία ζούμε.Είναι επώδυνος ο βίος τον οποίον διάγει κανείς, γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή μεγάλη στον κόσμον αυτόν. Είναι μία προφητεία αρχαία μου την υπενθύμισε ένας Αγιορείτης μοναχός όταν έγινα επίσκοπος. «Γίνεσαι επίσκοπος», μου είπε, «σε μία εποχή, που οι ποιμένες, οι επίσκοποι, οι εφημέριοι, οι παπάδες και όλοι αυτοί, θα γίνουν λύκοι και θα κατασπαράξουν το ποίμνιο, και τα πρόβατα θα γίνουν κι αυτά λύκοι και θα φάνε τους ποιμένας». Σ’ αυτή την εποχή βρισκόμεθα. Και σε όλη την Ελλάδα παρατηρείται το εξής φαινόμενο. Έναν κακόν επίσκοπο, αδιάφορο τελείως που ούτε κηρύττει ούτε διδάσκει ούτε νουθετεί, δεν τον πειράζουν είναι φίλος των. Έχουν βάλει στο πρόγραμμα τους, σ’ όλη την Ελλάδα, να ρίξουν τους καλούς επισκόπους, τους δραστήριους, αυτούς που κάπως κινούνται, κάπως εργάζονται, όχι βέβαια στα ύψη των πατέρων της Εκκλησίας, αλλά κάπως παρουσιάζουν μία εργασία, είτε κατηχητικά σχολεία είτε κήρυγμα είτε τίποτε άλλο. Το σύνθημα τους είναι, να γκρεμίσουν την Εκκλησία. Και βάλλονται αυτοί τρομερά βάλλονται. Μεταξύ των άλλων όπλων τα οποία μεταχειρίζονται είναι η συκοφαντία και η διαβολή, άνευ προηγουμένου. Το φοβερότερο είναι, ότι και μέσα από τους κύκλους των ιεραποστολών υπάρχουν συκοφάντες και διαβολείς. Εάν σήμερα διαλυθούν οι ιεραποστολές, δεν θα διαλυθούν από τους εξωτερικούς εχθρούς – να το θυμηθείτε αυτό, μετά δακρύων σας το λέω – θα διαλυθούν από πρόσωπα τα οποία έχεις δέκα χρόνια, είκοσι χρόνια, τριάντα χρόνια κοντά σου. Τα πήρες μικρά παιδιά, τα κατήχησες, τα δίδαξες, τα εγαλούχησες, εκοπίασες, εμόχθησες γι’ αυτά κ.λπ. και αυτά τώρα γίνονται «σκορπιοί».

Διερχόμεθα μία κρίση μεγάλη. «Πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης»

Και το άλλο, Θα έρθει εποχή που οι άνθρωποι θα ποιμαίνουν τον εαυτό τους.

Ψιθυρισταί

Εγώ θέλω να σηκωθώ να φύγω, να πάω στο Άγιο Όρος, να βρω ένα δωματιάκι, να καθίσω εκεί πέρα, να παύσω να ενθυμούμαι. Έχω καμφθεί. Παρακαλώ το Θεό, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, να μη γίνω «μισάνθρωπος».

Βλέπεις ένα λεγόμενο πνευματικόν σου τέκνο να σε κατηγορά, να σε κατηγορά. Πνευματικό σου τέκνον, δήθεν. Πνευματικό σου τέκνο, το οποίο αγάπησες και υποστήριξες. Που είναι εκείνη η αγία εποχή των πατέρων της Εκκλησίας που οι πατέρες λέγανε τα σκληρότερα λόγια και τους υπήκουαν τα πνευματικά τους τέκνα; Τώρα πλέον οι πατέρες είναι τίποτα.

Ψιθυρισταί, φοβερό κύμα ψιθυριστών. Ψι…ψι…ψι… Να κατηγορούν, να διαβάλλουν, να συκοφαντούν, κατά τρόπον που δεν μπορείς να καταλάβεις από πόθεν έρχονται τα πλήγματα και οι βολές. «Πριονίζουν το δένδρο επάνω στο οποίο κάθονται». Αλλά η μέρα εκείνη του Κυρίου θα αποκαλύψει πολλά πράγματα.

Αλλά γιατί να απορούμε, γιατί να εξανιστάμεθα; Εδώ ο Χριστός είχε δώδεκα μαθητές και βγήκε ένας προδότης, ένας Ιούδας. Πρέπει να περάσουμε και εμείς από την δοκιμασία αυτή, των θλίψεων και των περιπετειών…

Εάν σας διαβάσω τους πατέρας της Εκκλησίας, τα μεγαλύτερα φαρμάκια τα έπιναν από τα δήθεν πνευματικά τους τέκνα.

 Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 62-64

Συμβουλές του αποστόλου Παύλου στους Χριστιανούς

Η Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του αποστόλου Παύλου παρουσιάζει κάτι το ιδιαίτερο. Ομιλεί περί αντιχρίστου. Σε κάθε εποχή υπάρχουν αντίχριστοι και αυτοί είναι πολλοί.

Αλλά θα έρθει και ο κατ’ εξοχήν αντίχριστος. Θα παρουσιαστεί δηλαδή ένας άνθρωπος, που θα είναι η ενσάρκωση του σατανά. Θα έχει τεραστία δύναμη και θα δημιουργήσει ένα χάος στον κόσμο. Θα δημιουργήσει μια πλήρη αναρχία. Αναρχία παντός είδους, θρησκευτική, κοινωνική, ηθική, πολιτική. Και οι χρόνοι αυτοί θα είναι πολύ σκληροί.

Να μη σαλευθειτε

Μέχρι να έρθει η ημέρα εκείνη, λέει ο απόστολος Παύλος, προσέξτε, «εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς…». Να μη σαλευθεί κανείς. Τι σημαίνει αυτό; Θυμάστε τον Πέτρο; Είπε ο Χριστός· Απόψε θα μ’ εγκαταλείψετε, θα μ’ αφήσετε όλοι. Όχι, είπε ο Πέτρος, εγώ δεν σ’ εγκαταλείπω. Πέτρο, λέει ο Χριστός, θα μ’ εγκαταλείψεις. Ο σατανάς θα σε κοσκινίσει «ως τον σίτον», αλλά «εγώ εδεήθην περί σου, ίνα μη εκλείπει η πίστις σου» (Λουκ. 22,32). Ένας Πέτρος κλονίστηκε και έπεσε και αρνήθηκε το Χριστό.

Προσέξτε, λέει ο απόστολος, γιατί φυσάει άγριος άνεμος, φυσάει ο άνεμος του διαβόλου. Προσέξτε, γιατί υπάρχει κίνδυνος να ξεριζωθείτε.

Είδατε μέσα στο δάσος, όταν φυσάει άνεμος, τι θόρυβος γίνεται; Πως κινούνται τα φύλλα πως ξεριζώνονται δέντρα ολόκληρα; Τέτοιος ακριβώς σατανικός άνεμος πνέει στη σημερινή μας κοινωνία και πάει να τα ξεριζώσει όλα. Πάει να ξεριζώσει και θρησκεία και οικογένεια και πατρίδα και γλώσσα και τα πάντα. Πάει να ξεριζώσει όχι μόνο καλάμια, όχι μόνο δεντράκια, αλλά και πλατάνια, που είναι ριζωμένα βαθιά μέσα στη γη. «Ει δυνατόν και τους εκλεκτούς» (Ματθ. 24,24).

Προσέξτε, λέει, σε μια τέτοια εποχή να μη σαλευτείτε.

Βάλτε τις ρίζες σας, όπως το δέντρο, βαθιά στη γη, για να μη μπορέσει κανείς σατανάς να σας κλονίσει.

Οι σημερινοί Χριστιανοί είναι χωρίς βαθιές ρίζες. Γι’ αυτό αν συμβεί κάτι, θα δείτε πράγματα και θα φρίξετε. Θα δείτε ανθρώπους, που τους θεωρούσατε Χριστιανούς μεγάλους, να μην το έχουν για τίποτε να βγουν μεθαύριο έξω και να υψώσουν παντιέρες ξένες προς το χριστιανισμό και να φωνάζουν και να ωρύονται.

Λέει ο Παπαδιαμάντης· Σ’ ένα δάσος φύσηξε άνεμος και ξερίζωσε όλα τα δέντρα, και μείνανε μόνο τρία, αυτά βάστηξαν… Παραβολικός ο λόγος. Θα φυσήξει τέτοιος δυνατός άνεμος, που θα μείνουν ελάχιστοι Χριστιανοί. Θα μείνουν μόνο εκείνοι που έχουν βαθιά πίστη στο Χριστό, και κανείς σατανάς και καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να τους την κλονίσει. Όλοι οι άλλοι θα πέσουν στο φύσημα. Προσέξτε καλά, για να μη σαλευθείτε. Αυτά, που είπε ο Παύλος για τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης, τα λέει και σ’ εμάς.

Θα σας φανεί απίστευτο αυτό που θα σας πω. Όταν ήμουν στην Αιτωλοακαρνανία, φύσηξε δυνατός άνεμος και εκείνοι που βρίσκονταν κοντά στην παραλία, τους σήκωσε με τα τραπέζια και τους πέταξε 200 και 300 μέτρα μακριά. Άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι βρέθηκαν με κρανία σπασμένα, και άλλοι βρέθηκαν επάνω στα δέντρα. Τρόμαξαν όλοι. Σαν πούπουλα τους σήκωσε ο άνεμος.

Τέτοιος άνεμος πνέει και σήμερα. Όποιος δεν έχει ρίζα βαθιά, είτε παπάς είτε δεσπότης είτε καλόγερος είτε οτιδήποτε θα τον ξεριζώσει και θα γίνει άθεος, μασόνος, χιλιαστής, και οτιδήποτε άλλο· μόνο Χριστιανός δε θα είναι.

Λοιπόν, λέει ο απόστολος, προσέξτε να μη σαλευτείτε. Προσέξτε να μην κουνηθείτε από το φοβερό άνεμο που πνέει μέσα στον κόσμο.

 Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 49-56

Θα περασουμε μεγαλη θυελλα

Αυτά τα ολίγα είχα να πω προχείρως εδώ στην αγάπη σας και παρακαλώ τον Θεό να ισχυροποιηθείτε. Γιατί θα περάσωμεν μεγάλη θύελλα. Θα περάσει μεγάλη θύελλα η πατρίς μας. Τα λέμε αυτά και δεν τα αισθανόμεθα, και δεν ενθυμούμεθα τους μάρτυρες της Αλβανίας και των άλλων αθέων καθεστώτων τι τραβούνε, τι υποφέρουνε. Εμείς εδώ στην Ελλάδα είμεθα ευτυχώς η μόνη χώρα των Βαλκανίων που απολαμβάνει ελευθερίαν. Δεν έχομε κ’ εμείς αυτήν την πίεσιν που αισθάνονται άλλοι, απολαμβάνομε τα αγαθά μιας δημοκρατικής ζωής. Θα τα έχωμε πάντοτε αυτά;…

Μακάρι ο Θεός να μας αξιώσει και μαρτυρίου. Είδατε τι έλεγε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός; «Χριστέ μου», έλεγε, «όπως εσύ έχυσες το αίμα σου για μένα, αξίωσε με και εμένα να χύσω το αίμα μου για σένα». Αυτό το πνεύμα να έχομε.

Εκκοπή του ιδίου θελήματος

Μα δεν είναι μόνο το μαρτύριο αυτό. Όταν λέμε μαρτύριο, το μυαλό μας πηγαίνει μόνο στο μαρτύριο του αίματος. Υπάρχουν όμως και άλλα μαρτύρια, που δεν φαίνονται, δεν έχουν τη δόξα που έχει το μαρτύριο του αίματος, αλλά έχουν κι αυτά την αξίαν τους, είναι κι αυτά μαρτύρια. Αν τα εφαρμόσουμε εδώ, θα φύγετε οι περισσότερες. Διότι μπορεί ένας να είναι έτοιμος για μαρτύριο και… να μην είναι έτοιμος για μαρτύριο. Δεν είναι παράξενος ο λόγος αυτός; Τι λένε οι πατέρες; Ποιο είναι αυτό το μαρτύριο που λέγανε παλιά στις ιεραποστολικές κινήσεις και στοιχίζει παραπάνω;

Η εκκοπή του ίδιου θελήματος! Η εκκοπή του ίδιου θελήματος λογίζεται μαρτύριο. Τώρα δηλαδή να πιάσουμε όλες εσάς, μολονότι έχετε απόφαση να ακολουθήσετε ιεραποστολική ζωή, κάθε μία από σας έχει κάτι κακό μέσα της, έχει κάποια κλίση, κάποια ροπή αμαρτωλή, κάποια αδυναμία, η οποία είναι ο αγαπημένος της «Ισαάκ». Εάν υποθέσουμε ότι έρχεται ένας αυστηρός πνευματικός πατέρας που σας ξέρει καλά και σας πει «Κόψτε την άλφα ή την βήτα ροπή κ.λ.π.», τότε από τις 80 – 100 που είστε εδώ, δεν θα μείνετε ούτε 10. Η εκκοπή του ίδιου θελήματος θέλει κόπο και πόνο. Είναι το δύσκολο, το οποίο πρέπει να έχομε και είναι σπάνιο πράγμα.

Μαρτυρεί λοιπόν κανείς σταυρώνεται και υποφέρει, πότε; Όταν προσπαθεί να κόψει το θέλημα του. Αυτό είναι το θέμα το οποίο πρέπει να προσέξομε για να αποκτήσομε ένα τέτοιο φρόνημα. Μακάρι στο έθνος μας να εμφανισθούν νέες Φιλοθέες. Μακάρι, μακάρι…

Στιγμιαίο μαρτύριο    

Το μαρτύριο του αίματος είναι στιγμιαίο. Την στιγμή εκείνη δίνει ο Θεός τη χάρη του και παίρνει ο μάρτυς δύναμη. Διότι δεν εξηγείται αλλιώς η χαρά, το θάρρος και η αντοχή του στο μαρτύριο. Ακούει κανείς το μαρτύριο και ανατριχιάζει. Εδώ ένα δόντι πας να βγάλεις – μολονότι με τις ενέσεις τώρα είναι κάπως ανώδυνο – και το σκέπτεσαι μέρες, αισθάνεσαι κάποιο φόβο. Εδώ πέρα στο μαρτύριο, δόντια βγάζανε, μύτες κόβανε, αυτιά κόβανε, ακρωτηριάζανε τα ανθρώπινα μέλη, τα καίγανε, τα αλείφανε με αλάτι ή με εύφλεκτες ουσίες. Δεν είναι φανταστικά αυτά, αλλά πραγματικά. Η χάρις του Θεού τους έδινε τεράστια δύναμη. Το μαρτύριο αυτό όμως είναι σύντομο ή και στιγμιαίο.

Ισόβιο μαρτύριο

Η ζωή ενός πιστού Χριστιανού είναι ένα διαρκές μαρτύριο. Εκτός δηλαδή από το στιγμιαίο μαρτύριο υπάρχει και άλλο. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει: «Οι Χριστιανοί αεί διώκονται». Διώκονται συνεχώς, ακόμα και σε εποχή ειρήνης και ησυχίας. Τι εννοεί; Προτιμότερο να διώκεται κανείς από ένα τύραννο εξωτερικό, παρά από τους εσωτερικούς διώκτες που δεν σ΄ αφήνουν να ησυχάσεις ούτε τη μέρα ούτε τη νύχτα. Και εσωτερικοί διώκται είναι τα πάθη μας. Της σαρκός λ.χ. ο πόλεμος είναι μαρτύριο, μαρτύριο πολυβασάνιστο και πολυχρόνιο.

Έχομε και εμείς να πολεμήσουμε εναντίον των αοράτων εχθρών. Ας υπομείνομε λοιπόν αυτό το μαρτύριο. Και το μαρτύριο έχει βαθμούς Read more »

Ειτε μονος ειτε μετ’ αλλων θα υπερασπισω τα οσια και ιερα

Έχω πείσει τον εαυτό μου, είτε μετ’ άλλων είτε μόνος, να υπερασπίσω τα όσια και ιερά.
Ευχάριστο είναι ν’ αγωνίζεσαι μετ’ άλλων, σου δίνει χαράν και αγαλλίασιν αναφαίρετον. «Ιδών ο Παύλος (τους αδελφούς) έλαβε θάρσος» Ο Παύλος, που πήγε στη Ρώμη, όταν είδε τους Χριστιανούς πήρε θάρρος. Ένας Παύλος πήρε θάρρος, πόσω μάλλον εμείς!
Να δίνεις τη μάχη με άλλους είναι ωραίο πράγμα, σε συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Αθήνα…
Αν και τώρα υποθερμαίνεται και χαλαρούται το ενδιαφέρον του λαού, λόγω της αδρανείας των ιθυνόντων. Γι’ αυτό έχω πείσει τον εαυτό μου να αγωνισθώ, είτε μετ’ άλλων είτε και μόνος αν μείνω.
Αλλά περιμένετε και εσείς τοιούτον διωγμόν. Δεν είναι μακράν η ημέρα που θα έρθει.
Αν και ο Φλωράκης είπε τα σοφότερα λόγια, μολονότι άθεος, είπε στον Παπαθεμελή, «Τι πάθανε αυτοί; Δε βλέπουν στην Πολωνία τι σεισμός έγινε;…».
Θέλουν να κάνουν την Ελλάδα Πολωνία; Να διαιρέσωμε το λαό και να χτυπηθούμε; Εδώ στην Ελλάδα ο λαός είναι μαχητικός. Και αν είχαμε ακόμη πιο μαχητικό στοιχείο και πιο αποτελεσματικό, θα μπορούσε να δημιουργηθεί νέα κατάσταση πραγμάτων, όχι μόνο εκκλησιαστική, αλλά και εθνική.
Να προσεύχεσθε λοιπόν τις ημέρες αυτές ιδιαιτέρως. Αν σεις προσεύχεσθε, εγώ θα είμαι δυνατός.
Εφ’ όσον έχετε απορίες, όχι τεχνητές αλλά ουσιαστικές, θα έρχωμαι για να τις λύουμε.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Αν έρθει διωγμός, η Ελλάς θα έχει ν’ αναδείξει ζωντανούς Χριστιανούς;

Παιδί μου, «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω θεώ έστιν»

Από εμάς ζητά μεγάλα πράγματα ο Θεός, και για μεγάλα πράγματα πλασθήκαμε. Εάν έχωμε «πίστιν ως κόκκον σινάπεως» θα μας δώσει δύναμη ο Θεός.

Όταν σκεφθεί κανείς τι ήταν οι μαθηταί, σε πιάνει ίλιγγος. Ήταν δώδεκα ψαράδες, αλλά άλλαξαν τον κόσμο όλο. Δος μου τοιούτους εργάτας, να σείσω την οικουμένη. Αυτό είναι ζήτημα πίστεως.

 Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 55-56

Πως θα γινουμε ζωντανοι Χριστιανοι

  Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 48-49

Λοιπόν πρέπει να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας. Αλλά φαίνεται ότι είναι και εκ Θεού γεγραμμένα αυτά να συμβούν, διότι πέσαμε σε μια αδράνεια όλοι μας. Περάσαμε σε μια κατάσταση χλιαρότητος, είμεθα χλιαροί Χριστιανοί, δεν είμεθα θερμοί και ζωντανοί Χριστιανοί. Λέμε λέμε λέμε, αλλά δεν έχομεν έργα, δεν έχομεν αρετάς, οποίας είχαν οι άγιοι.

Ορθώς ελέχθη, ότι ο χριστιανισμός είναι δένδρο το οποίο εφύτευσε ο Θεός, εφύτευσε η αγία Τριάδα, και παν δένδρον το οποίο φυτεύει ο Θεός δεν ξερριζώνεται. Θα προσπαθήσει βέβαια η αθεΐα να το ξερριζώσει το δένδρο αυτό, θα καταβάλει μεγάλη προσπάθεια, αλλά παρ’ όλας τας προσπαθείας των δεν θα ξερριζωθεί το δένδρο αυτό. Εμείς βέβαια οι Χριστιανοί, που ανήκομεν στο δένδρο αυτό, παρουσιάζουμε μια ξηρότητα, έχομε πολλά ξηράδια και έχομεν ανάγκη κλαδέματος, πρέπει να το υποστούμε. Όπως είπα και άλλοτε, σήμερα το δένδρο της χριστιανοσύνης παρουσιάζεται μαραμένο, και έχει ανάγκη ζωογονήσεως. Το δένδρο το φυσικό, για να ζωογονηθεί, έχει ανάγκη από πότισμα και κλάδεμα. Το δένδρο της χριστιανοσύνης, για να ζωντανέψει, να βγάλει ανθούς καρπούς και φύλλα, έχει ανάγκη δύο πραγμάτων, από τα δάκρυα των μετανοούντων, όλων των μετανοούντων, και από τα αίματα των μαρτύρων.

Δάκρυα μετανοούντων και αίματα μαρτύρων

Εάν λοιπόν δεν είναι θέλημα του να μας ζητήσει ο Θεός το αίμα των μαρτύρων, πάντως και το δάκρυ αίμα είναι. Εφ’ όσον είμεθα στο δένδρον αυτό, τουλάχιστον να είμεθα διατεθειμένοι να έχομε τα δάκρυα της μετανοίας. Τότε θα ζωντανέψει το δένδρο αυτό, τότε και αυτή η αδελφότης θα ζωντανέψει.

Έτσι περνούμε την ζωήν μας, «εν ματαιότητι» που λέει και η ευχή. Δεν αρκεί μόνο να μαζευώμεθα εδώ, δεν αρκεί μόνο να ψάλλωμε. Δεν πρόκειται να περνούμε έτσι, τραλαλά τραλαλά, αλλά είναι ανάγκη να δημιουργήσομε μια νέα κατάσταση, ενός ζωντανού χριστιανισμού, ο οποίος επιτυγχάνεται δια των δακρύων της μετανοίας και δια των αιμάτων του μαρτυρίου. Αυτά τα δύο πρέπει να προσέξουμε, για να φθάσομε στον Κύριο.

Εσείς οι γυναίκες

Να ζήσετε και εσείς όπως η αγία Φιλοθέη. Μακάρι να έρθει η ημέρα αυτή η λαμπρά. Γιατί είναι μέσα στο έθνος μας πολλές κοπέλες που αγαπούν τον Κύριο.

Εσείς οι γυναίκες, είτε ακολουθείτε το παράδειγμα της εσωτερικής ζωής, όπως είναι τα μοναστήρια, είτε αυτές που εργάζονται ως ιεραποστολικά πρόσωπα, ως δασκάλες, ως καθηγήτριες, ως νοσοκόμες, είστε πολύ περισσότερες από τα ανδρικά πρόσωπα. Παρατηρώ εδώ, κάτω από το λάβαρο αυτής της αδελφότητος, είστε καμιά εκατοστή γυναικεία πρόσωπα, ενώ τα ανδρικά ιεραποστολικά πρόσωπα δεν είναι ούτε είκοσι και συνεχώς ολιγοστεύουνε.

Ενώ εσείς αυξάνετε, οι άνδρες ολιγοστεύουν, και διέρχεται κρίσιν η ιεραποστολή στην Ελλάδα, μεγάλη κρίση, και υπάρχει κίνδυνος να κλείσουν αι ιεραποστολαί. Ενώ εσείς προχωρείτε, αυξάνετε, αντιθέτως η ιεραποστολή των ανδρών παρουσιάζει μεγάλη κάμψη.